چکیده: خدا شما را به صورت طفلی از شکم مادرانتان بیرون آورد تا به حدّ رشد خود برسید. بارداری و از شیر‌گرفتن کودک، سی‌ ماه است. خوراک و پوشاک کودکان به طور شایسته بر عهده صاحب فرزند است. هیچ مادر و پدری نباید به سبب کودک خود آسیب ببینند. کودکانی که به سن بلوغ نرسیده‌اند، باید در سه وقت برای ورود به خلوت شما از شما اجازه بگیرند. چرا شما در راه خدا و مستضعفانی از مردان، زنان و کودکان نمی‌جنگید؟ جایگاه ستمکاران دوزخ است مگر مردان، زنان و کودکان مستضعفی که راه به جایی ندارند و نمی‌توانند چاره‌ای بیندیشند. امید است خدا آنان را ببخشد.

او کسی است که شما را از خاکی سپس از نطفه‌ای، آن‌گاه از علقه‌ای آفرید سپس شما را [به صورت] طفلی بیرون می‌آورد تا به حدّ رشد خود برسید و تا هنگامی که سالمند شوید. از میان شما کسی است که پیش از [پیری] جانشان گرفته می‌شود و تا به سرآمدی که مقرّر شده است برسید، باشد که تعقّل کنید (غافر/۶۷). خدا است که شما را از ضعف آفرید، آن‌گاه پس از ضعف، قوّت قرار داد سپس بعد از قوّت، ضعف و پیری داد. هر چه بخواهد می‌آفریند. او دانای توانا است (روم/۵۴). ای مردم، اگر درباره برانگیخته‌شدن در شک هستید، [بدانید که] ما شما را از خاکی سپس از نطفه‌ سپس از علقه، آن‌گاه از پاره‌گوشتی شکل‌یافته و شکل‌نیافته آفریدیم تا برای شما روشن کنیم و آن‌چه را بخواهیم تا زمانی معیّن در رحم‌ها نگاه می‌داریم، آن‌گاه شما را به صورت طفلی بیرون می‌آوریم تا پس از مدّتی به حدّ رشد خود برسید. برخی از شما می‌میرد و برخی از شما به غایت سن می‌رسد به طوری که پس از دانستن، چیزی نمی‌داند (حج/۵). مادران، فرزندان خود را دو سال کامل شیر دهند. [این] برای کسی است که بخواهد دوره شیر دادن را تمام کند. خوراک و پوشاک آنها به طور شایسته به عهده او (صاحب فرزند) است. هیچ کس جز به اندازه توانش تکلیف نمی‌شود. هیچ مادری نباید به سبب کودک خود آسیب ببیند و نه صاحبِ فرزندی (پدری)، به سبب فرزند خود. بر وارث نیز مانند همین [حکم] است. اگر [پدر و مادر] بخواهند با خشنودی و مشورت یکدیگر (کودک را) از شیر باز‌گیرند، گناهی بر آن دو نیست و اگر بخواهید برای شیردادن فرزندانتان دایه بگیرید، هر گاه آن‌چه را که باید بدهید به شایستگی داده باشید، گناهی بر شما نیست. از خدا پروا کنید و بدانید که خدا به آن‌چه می‌کنید، بینا است (بقره/۲۳۳). انسان را به نیکی درباره پدر و مادرش سفارش کردیم. مادرش با دشواری به او باردار شد و با دشواری او را بر زمین نهاد. بارداری و از شیرگرفتن او سی ماه است تا آن‌که به رشد کامل خود برسد و چهل ساله شود، می‌گوید: پروردگارا، در دلم افکن تا نعمتی را که به من و پدر و مادرم ارزانی داشته‌ای، سپاس گویم و کار شایسته‌ای که تو می‌پسندی، انجام دهم و فرزندانم را برای من شایسته گردان. به راستی من به درگاه تو توبه آوردم و من از فرمانبرداران هستم (احقاف/۱۵). [پروردگار تو مقرّر کرده که] از سرِ مهربانی بال فروتنی بر آن دو (پدر و مادر) بگستر و بگو، پروردگارا، آن دو را همانگونه ‌که من را در حالی که کوچک بودم، پروردند، ببخشای … به مال یتیم نزدیک نشوید جز به شیوه‌ای که نیکوتر است تا این‌که به رشد خود برسد … همه این [کارها] بدش نزد پروردگار تو ناپسندیده است. این از حکمت‌هایى است که پروردگارت به تو وحى کرده است (اسراء/۲۴-۳۹). [به زنان باایمان بگو،] زینت خود را آشکار نکنند جز برای شوهران خود و … اطفالی که به شرمگاه زنان آگاهی نیافته‌اند (نور/۳۱). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، باید کسانی که مالک آنان شده‌اید و کسانی از شما که به حدّ بلوغ نرسیده‌اند، در سه وقت از شما اجازه بگیرند، قبل از نماز صبح و هنگام نیمروز که لباس‌های خود را بیرون می‌آورید و بعد از نماز عشاء. اینها سه وقت خلوت شما است. در غیر این سه وقت، بر شما و آنها تنگنایی نیست که پیرامون یکدیگر بگردید. این‌چنین خدا آیات را برای شما روشن بیان می‌کند. خدا دانای حکیم است. چون اطفال شما به بلوغ رسیدند، باید از شما اجازه بگیرند همان‌گونه که آنان که پیش از ایشان بودند، اجازه می‌گرفتند. خدا این‌گونه آیات را براى شما بیان مى‏ کند. خدا داناى حکیم است (نور/۵۸-۵۹).

از تو درباره زنان فتوا می‌خواهند. بگو، خدا درباره آنها به شما فتوا می‌دهد… و نیز درباره کودکان مستضعف و این‌که با یتیمان به قسط رفتار کنید. هر خیری انجام دهید، بی‌تردید خدا به آن دانا است (نساء/۱۲۷). شما را چه شده که در راه خدا و مستضعفان از مردان، زنان و کودکان نمی‌جنگید؟ همان کسانی که می‌گویند: پروردگارا، ما را از این شهر که اهل آن ستمکار هستند، بیرون ببر و از جانب خدا برای ما سرپرستی بگمار و از جانب خود برای ما یاوری قرار ده (نساء/۷۵)؟ بی‌گمان کسانی که به خود ستمکار هستند [هنگامی که] فرشتگان جان آنان را می‌گیرند، [به آنان] می‌گویند: در چه حال بودید؟ می‌گویند: ما در زمین مستضعف بودیم. [فرشتگان] می‌گویند: آیا زمین خدا وسیع نبود که در آن هجرت کنید؟ اینان هستند که جایگاه آنان جهنّم است و بد سرانجامی است، مگر مردان، زنان و کودکان مستضعفی که نمی‌توانند چاره‌ای بیندیشند و نه راه به جایی ببرند. اینان هستند که امید است خدا از آنان درگذرد. خدا درگذرنده آمرزنده است (نساء/۹۷-۹۹).

پس اگر کافر شوید، چگونه از روزی که کودکان را پیر می‌کند، خود را حفظ می‌کنید (مزمّل/۱۷)؟

کودک- اقوام، به مادر موسی وحی کردیم که او را شیر بده پس هنگامی که بر او ترسیدی، وی را به دریا بیفکن. نترس و اندوه نخور که ما او را به تو باز می‌گردانیم و او را از فرستادگان قرار می‌دهیم پس فرعونیان او را گرفتند … همسر فرعون گفت: [این کودک] نور چشم من و تو خواهد بود. او را نکشید، امید است که ما را سود دهد یا او را به فرزندی بگیریم آنها در نمی‌یافتند (قصص/۷-۹). به‌راستى بار دیگر هم بر تو (موسی) منّت نهادیم هنگامى که به مادرت آن‌چه را که [باید] وحى مى‏شد، وحى کردیم که او را در صندوقی قرار بده سپس او را در دریا  بیفکن تا دریا او را به ساحل اندازد و دشمن من و دشمن وى، او را برگیرد و از جانب خود بر تو محبتی افکندم تا زیر نظر من پرورش یابى. آن‌گاه که خواهر تو مى‏ رفت و مى‏ گفت: آیا کسی را به شما نشان دهم که عهده ‏دار او گردد؟ پس تو را به سوى مادرت بازگردانیدیم تا چشم او روشن شود و غم نخورد (طه/۳۷-۴۰). [فرعون به موسی] گفت: آیا تو را از کودکى در میان خود نپروردیم و سالیانى چند از عمرت را پیش ما نماندى (شعراء/۱۸)؟

[بنده ما که به او علم و رحمتی داده بودیم با موسی] رفتند تا به اهل قریه‌ای رسیدند. از اهل آن غذا خواستند پس آنان از مهمان کردن آن دو ابا کردند پس در آنجا دیواری یافتند که می‌خواست فرو بریزد پس [بنده ما] آن را برپا کرد. [موسی] گفت: اگر می‌خواستی برای این کار مزدی می‌گرفتی … [بنده ما گفت:] امّا ان دیوار از آنِ دو پسر یتیم در آن شهر بود و زیر آن گنجی برای آن دو بود و پدر آنها مردی صالح بود پس پروردگار تو خواست که آن دو به حدّ رشد خود برسند و گنج خود را بیرون آورند که رحمتی از پروردگار تو بود (کهف/۷۷-۸۲).

زن عمران گفت: پروردگارا، آن‌چه در شکم خود دارم، نذر تو کردم تا آزاد برای تو باشد پس از من بپذیر. بی‌گمان تو خود شنواى دانا هستى پس چون فرزند خود را زایید، گفت: پروردگارا، من دختر زاییده‏ام و خدا به آن‌چه او زایید، داناتر بود و پسر چون دختر نیست، من نام او را مریم نامیدم و من، او و فرزندانش را از شیطان رانده‏ شده به تو پناه مى ‏دهم پس پروردگارش مریم را به نیکی پذیرفت و او را نیکو بار آورد و زکریا را سرپرست او قرار داد (آل‌عمران/۳۵-۳۷).

او (یحیی) را در کودکی حکم و نیز از جانب خود مهربانی و پاکی دادیم و او تقواپیشه بود و با پدر و مادر خود نیک‌رفتار بود و سرکش و عصیانگر نبود. درود بر او روزی که زاده شد، روزی که می‌میرد و روزی که زنده برانگیخته می‌شود (مریم/۱۲-۱۵).

فرشتگان گفتند: اى مریم، خدا تو را به کلمه ‏اى از جانب خود که نام او مسیح، عیسى، پسر ‏مریم است، مژده مى‏دهد در دنیا و آخرت آبرومند و از مقرّبان است. در گهواره و در میانسالى با مردم سخن مى ‏گوید و از شایستگان است. [مریم] گفت: پروردگارا، چگونه برای من فرزندی باشد در حالی‌که بشری به من دست نزده است؟ فرمود: چنین است. خدا آن‌چه بخواهد، می‌آفریند. چون به کارى فرمان دهد، فقط به آن مى ‏گوید باش پس مى‏ باشد (آل‌عمران/۴۵-۴۷). [مریم] در حالی‌که او را در آغوش گرفته بود، به نزد قوم خود رفت. گفتند: ای مریم، به‌راستی کار ناپسندی آورده‌ای. ای خواهر هارون، نه پدرت مرد بدی بود و نه مادرت زن بدکاره‌ای بود پس [مریم] به او (نوزاد) اشاره کرد. (قومش) گفتند: چگونه با کودکی که در گهواره است، سخن بگوییم؟ [کودک] گفت: منم بنده خدا که به من کتاب داده و من را پیامبر قرار داده است. هر کجا باشم، من را پربرکت قرار داده است و تا زنده هستم من را به نماز و زکات سفارش کرده و من را نسبت به پدر و مادرم نیکوکار کرده و من را زورگوی نافرمان قرار نداده است. سلام بر من روزی که زاده شدم و روزی که می‌میرم و روزی که زنده برانگیخته می‌شوم (مریم/۲۷-۳۳). [یاد کن] هنگامى را که خدا فرمود: اى عیسى، پسر مریم، نعمت من را بر خود و بر مادرت به یاد آور آن‌گاه که تو را به روح ‏القدس تأیید کردم که در گهواره و در میانسالى با مردم سخن گفتى (مائده/۱۱۰).

فرزند، یتیم، دختر، پسر

هُوَ الَّذِي خَلَقَكُم مِّن تُرَابٍ ثُمَّ مِن نُّطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ يُخْرِجُكُمْ طِفْلًا ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّكُمْ ثُمَّ لِتَكُونُوا شُيُوخًا وَ مِنكُم مَّن يُتَوَفَّى مِن قَبْلُ وَ لِتَبْلُغُوا أَجَلًا مُّسَمًّى وَ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (غافر/۶۷) اللَّهُ الَّذِي خَلَقَكُم مِّن ضَعْفٍ ثُمَّ جَعَلَ مِن بَعْدِ ضَعْفٍ قُوَّةً ثُمَّ جَعَلَ مِن بَعْدِ قُوَّةٍ ضَعْفًا وَ شَيْبَةً يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ وَ هُوَ الْعَلِيمُ الْقَدِيرُ (روم/۵۴) يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِن كُنتُمْ فِي رَيْبٍ مِّنَ الْبَعْثِ فَإِنَّا خَلَقْنَاكُم مِّن تُرَابٍ ثُمَّ مِن نُّطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ مِن مُّضْغَةٍ مُّخَلَّقَةٍ وَ غَيْرِ مُخَلَّقَةٍ لِّنُبَيِّنَ لَكُمْ وَ نُقِرُّ فِي الْأَرْحَامِ مَا نَشَاء إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى ثُمَّ نُخْرِجُكُمْ طِفْلًا ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّكُمْ وَ مِنكُم مَّن يُتَوَفَّى وَ مِنكُم مَّن يُرَدُّ إِلَى أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِكَيْلَا يَعْلَمَ مِن بَعْدِ عِلْمٍ شَيْئًا (حج/۵) وَ الْوَالِدَاتُ يُرْضِعْنَ أَوْلاَدَهُنَّ حَوْلَيْنِ كَامِلَيْنِ لِمَنْ أَرَادَ أَن يُتِمَّ الرَّضَاعَةَ وَ علَى الْمَوْلُودِ لَهُ رِزْقُهُنَّ وَ كِسْوَتُهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ لاَ تُكَلَّفُ نَفْسٌ إِلاَّ وُسْعَهَا لاَ تُضَآرَّ وَالِدَةٌ بِوَلَدِهَا وَ لاَ مَوْلُودٌ لَّهُ بِوَلَدِهِ وَ عَلَى الْوَارِثِ مِثْلُ ذَلِكَ فَإِنْ أَرَادَا فِصَالًا عَن تَرَاضٍ مِّنْهُمَا وَ تَشَاوُرٍ فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْهِمَا وَ إِنْ أَرَدتُّمْ أَن تَسْتَرْضِعُواْ أَوْلاَدَكُمْ فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِذَا سَلَّمْتُم مَّآ آتَيْتُم بِالْمَعْرُوفِ وَ اتَّقُواْ اللّهَ وَ اعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (بقره/۲۳۳) وَ وَصَّيْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَيْهِ إِحْسَانًا حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهًا وَ وَضَعَتْهُ كُرْهًا وَ حَمْلُهُ وَ فِصَالُهُ ثَلَاثُونَ شَهْرًا حَتَّى إِذَا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ بَلَغَ أَرْبَعِينَ سَنَةً قَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَ عَلَى وَالِدَيَّ وَ أَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَ أَصْلِحْ لِي فِي ذُرِّيَّتِي إِنِّي تُبْتُ إِلَيْكَ وَ إِنِّي مِنَ الْمُسْلِمِينَ (احقاف/۱۵) [و قضى ربك] وَ اخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَ قُل رَّبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرًا … وَ لاَ تَقْرَبُواْ مَالَ الْيَتِيمِ إِلاَّ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتَّى يَبْلُغَ أَشُدَّهُ … كُلُّ ذَلِكَ كَانَ سَيٍّئُهُ عِنْدَ رَبِّكَ مَكْرُوهًا* ذَلِكَ مِمَّا أَوْحَى إِلَيْكَ رَبُّكَ مِنَ الْحِكْمَةِ (اسراء/۲۴-۳۹) [قل للمومنات] لَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ … أَوِ الطِّفْلِ الَّذِينَ لَمْ يَظْهَرُوا عَلَى عَوْرَاتِ النِّسَاء (نور/۳۱) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِيَسْتَأْذِنكُمُ الَّذِينَ مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ وَ الَّذِينَ لَمْ يَبْلُغُوا الْحُلُمَ مِنكُمْ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ مِن قَبْلِ صَلَاةِ الْفَجْرِ وَ حِينَ تَضَعُونَ ثِيَابَكُم مِّنَ الظَّهِيرَةِ وَ مِن بَعْدِ صَلَاةِ الْعِشَاء ثَلَاثُ عَوْرَاتٍ لَّكُمْ لَيْسَ عَلَيْكُمْ وَ لَا عَلَيْهِمْ جُنَاحٌ بَعْدَهُنَّ طَوَّافُونَ عَلَيْكُم بَعْضُكُمْ عَلَى بَعْضٍ كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآيَاتِ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ* وَ إِذَا بَلَغَ الْأَطْفَالُ مِنكُمُ الْحُلُمَ فَلْيَسْتَأْذِنُوا كَمَا اسْتَأْذَنَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (نور/۵۸-۵۹)

وَ يَسْتَفْتُونَكَ فِي النِّسَاء قُلِ اللّهُ يُفْتِيكُمْ فِيهِنَّ … وَ الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الْوِلْدَانِ وَ أَن تَقُومُواْ لِلْيَتَامَى بِالْقِسْطِ وَ مَا تَفْعَلُواْ مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللّهَ كَانَ بِهِ عَلِيمًا (نساء/۱۲۷) وَ مَا لَكُمْ لاَ تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَ النِّسَاء وَ الْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَ اجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ وَلِيًّا وَ اجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ نَصِيرًا (نساء/۷۵) إِنَّ الَّذِينَ تَوَفَّاهُمُ الْمَلآئِكَةُ ظَالِمِي أَنْفُسِهِمْ قَالُواْ فِيمَ كُنتُمْ قَالُواْ كُنَّا مُسْتَضْعَفِينَ فِي الأَرْضِ قَالْوَاْ أَلَمْ تَكُنْ أَرْضُ اللّهِ وَاسِعَةً فَتُهَاجِرُواْ فِيهَا فَأُوْلَئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَ سَاءتْ مَصِيرًا* إِلاَّ الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَ النِّسَاء وَ الْوِلْدَانِ لاَ يَسْتَطِيعُونَ حِيلَةً وَ لاَ يَهْتَدُونَ سَبِيلًا* فَأُوْلَئِكَ عَسَى اللّهُ أَن يَعْفُوَ عَنْهُمْ وَ كَانَ اللّهُ عَفُوًّا غَفُورًا (نساء/۹۷-۹۹)

فَكَيْفَ تَتَّقُونَ إِن كَفَرْتُمْ يَوْمًا يَجْعَلُ الْوِلْدَانَ شِيبًا (مزمّل/۱۷)

الطفل- الاقوام، وَ أَوْحَيْنَا إِلَى أُمِّ مُوسَى أَنْ أَرْضِعِيهِ فَإِذَا خِفْتِ عَلَيْهِ فَأَلْقِيهِ فِي الْيَمِّ وَ لَا تَخَافِي وَ لَا تَحْزَنِي إِنَّا رَادُّوهُ إِلَيْكِ وَ جَاعِلُوهُ مِنَ الْمُرْسَلِين* فَالْتَقَطَهُ آلُ فِرْعَوْنَ … وَ قَالَتِ امْرَأَتُ فِرْعَوْنَ قُرَّتُ عَيْنٍ لِّي وَ لَكَ لَا تَقْتُلُوهُ عَسَى أَن يَنفَعَنَا أَوْ نَتَّخِذَهُ وَلَدًا وَ هُمْ لَا يَشْعُرُونَ (قصص/۷-۹) وَ لَقَدْ مَنَنَّا عَلَيْكَ مَرَّةً أُخْرَى* إِذْ أَوْحَيْنَا إِلَى أُمِّكَ مَا يُوحَى* أَنِ اقْذِفِيهِ فِي التَّابُوتِ فَاقْذِفِيهِ فِي الْيَمِّ فَلْيُلْقِهِ الْيَمُّ بِالسَّاحِلِ يَأْخُذْهُ عَدُوٌّ لِّي وَعَدُوٌّ لَّهُ وَ أَلْقَيْتُ عَلَيْكَ مَحَبَّةً مِّنِّي وَ لِتُصْنَعَ عَلَى عَيْنِي* إِذْ تَمْشِي أُخْتُكَ فَتَقُولُ هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَى مَن يَكْفُلُهُ فَرَجَعْنَاكَ إِلَى أُمِّكَ كَيْ تَقَرَّ عَيْنُهَا وَ لَا تَحْزَنَ (طه/۳۷-۴۰) قَالَ (فرعون لموسي) أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَ لَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ (شعراء/۱۸)؟

فَانطَلَقَا (عبدنا آتیناه علم و رحمة مع موسی) حَتَّى إِذَا أَتَيَا أَهْلَ قَرْيَةٍ اسْتَطْعَمَا أَهْلَهَا فَأَبَوْا أَن يُضَيِّفُوهُمَا فَوَجَدَا فِيهَا جِدَارًا يُرِيدُ أَنْ يَنقَضَّ فَأَقَامَهُ قَالَ لَوْ شِئْتَ لَاتَّخَذْتَ عَلَيْهِ أَجْرًا … [قال عبدنا] وَ أَمَّا الْجِدَارُ فَكَانَ لِغُلَامَيْنِ يَتِيمَيْنِ فِي الْمَدِينَةِ وَ كَانَ تَحْتَهُ كَنزٌ لَّهُمَا وَ كَانَ أَبُوهُمَا صَالِحًا فَأَرَادَ رَبُّكَ أَنْ يَبْلُغَا أَشُدَّهُمَا وَ يَسْتَخْرِجَا كَنزَهُمَا رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ (کهف/۷۷-۸۲)

إِذْ قَالَتِ امْرَأَةُ عِمْرَانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ مَا فِي بَطْنِي مُحَرَّرًا فَتَقَبَّلْ مِنِّي إِنَّكَ أَنتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ* فَلَمَّا وَضَعَتْهَا قَالَتْ رَبِّ إِنِّي وَضَعْتُهَا أُنثَى وَ اللّهُ أَعْلَمُ بِمَا وَضَعَتْ وَ لَيْسَ الذَّكَرُ كَالأُنثَى وَ إِنِّي سَمَّيْتُهَا مَرْيَمَ وِ إِنِّي أُعِيذُهَا بِكَ وَ ذُرِّيَّتَهَا مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ* فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَ أَنبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنًا وَ كَفَّلَهَا زَكَرِيَّا (آل‌عمران/۳۵-۳۷)

آتَيْنَاهُ (يحيي) الْحُكْمَ صَبِيًّا* وَ حَنَانًا مِّن لَّدُنَّا وَ زَكَاةً وَ كَانَ تَقِيًّا* وَ بَرًّا بِوَالِدَيْهِ وَ لَمْ يَكُن جَبَّارًا عَصِيًّا* وَ سَلَامٌ عَلَيْهِ يَوْمَ وُلِدَ وَ يَوْمَ يَمُوتُ وَ يَوْمَ يُبْعَثُ حَيًّا (مریم/۱۲-۱۵)

إِذْ قَالَتِ الْمَلآئِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللّهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِّنْهُ اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ وَجِيهًا فِي الدُّنْيَا وَ الآخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ* وَ يُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَ كَهْلًا وَ مِنَ الصَّالِحِينَ* قَالَتْ رَبِّ أَنَّى يَكُونُ لِي وَلَدٌ وَ لَمْ يَمْسَسْنِي بَشَرٌ قَالَ كَذَلِكِ اللّهُ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ إِذَا قَضَى أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُن فَيَكُونُ (آل‌عمران/۴۵-۴۷) فَأَتَتْ بِهِ قَوْمَهَا تَحْمِلُهُ قَالُوا يَا مَرْيَمُ لَقَدْ جِئْتِ شَيْئًا فَرِيًّا* يَا أُخْتَ هَارُونَ مَا كَانَ أَبُوكِ امْرَأَ سَوْءٍ وَ مَا كَانَتْ أُمُّكِ بَغِيًّا* فَأَشَارَتْ إِلَيْهِ قَالُوا كَيْفَ نُكَلِّمُ مَن كَانَ فِي الْمَهْدِ صَبِيًّا* قَالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَ جَعَلَنِي نَبِيًّا* وَ جَعَلَنِي مُبَارَكًا أَيْنَ مَا كُنتُ وَ أَوْصَانِي بِالصَّلَاةِ وَ الزَّكَاةِ مَا دُمْتُ حَيًّا* وَ بَرًّا بِوَالِدَتِي وَ لَمْ يَجْعَلْنِي جَبَّارًا شَقِيًّا* وَ السَّلَامُ عَلَيَّ يَوْمَ وُلِدتُّ وَ يَوْمَ أَمُوتُ وَ يَوْمَ أُبْعَثُ حَيًّا (مریم/۲۷-۳۳) إِذْ قَالَ اللّهُ يَا عِيسى ابْنَ مَرْيَمَ اذْكُرْ نِعْمَتِي عَلَيْكَ وَ عَلَى وَالِدَتِكَ إِذْ أَيَّدتُّكَ بِرُوحِ الْقُدُسِ تُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَ كَهْلًا (مائده/۱۱۰)