چکیده: خدا حق را با کلمات خود استوار و ثابت می‌کند. برای کلمات خدا تبدیل و تغییردهنده‌ای نیست. کلمات خدا پایان نمی‌پذیرد. کلمه پاک به سوی او بالا می‌رود. کلمه عذاب بر کافران محقق شده است. کلمه پروردگار بر این تمام شده که جهنم را از جن و انس پر خواهد کرد. کلمه خدا درباره فرستادگان از پیش رفته که پیروز خواهند شد. آدم از پروردگار خود کلماتی را دریافت کرد. پروردگار، ابراهیم را با کلماتی آزمود و او همه را به انجام رسانید. یحیی و مریم کلمات خدا را تصدیق می‌کنند. عیسی کلمه خدا است.

خدا باطل را نابود  و حق را با کلمات خود استوار می‌کند. او به آن‌چه در سینه‌هاست، دانا است (شوری/۲۴). آگاه باشید که بر دوستان خدا نه بیمى است و نه آنان اندوهگین مى ‏شوند. همان کسانی که ایمان آورده و تقوا پیشه کرده‌اند، در زندگی دنیا و آخرت بشارت است. کلمات خدا را تبدیلی نیست. این همان کامیابی بزرگ است (یونس/۶۲-۶۴).

اگر هر چه درخت در زمین است، قلم بشود و دریا را، هفت دریای دیگر به مدد آن بیاید [تا کلمات خدا را بنویسد] کلمات خدا پایان نمی‌پذیرد. بی‌تردید خدا شکست‌ناپذیر حکیم است (لقمان/۲۷). بگو، اگر دریا برای کلمات پروردگارم مرکب شود پیش از آن‌که کلمات پروردگارم پایان پذیرد، بی‌گمان دریا پایان می‌یابد هر چند مثل آن را به مدد بیاوریم (کهف/۱۰۹).

آیا ندیدی خدا چگونه مَثَل زده است؟ کلمه پاک مانند درختی پاک است که ریشه آن استوار و شاخه‌اش در آسمان است. میوه‌اش را هر زمانی به اذن پروردگارش می‌دهد. خدا مَثَل‌ها را برای مردم می‌زند، باشد که آنها متذکّر شوند (ابراهیم/۲۴-۲۵). کلمه پاک به سوی او بالا می‌رود و عمل صالح، آن را بالا می‌برد (فاطر/۱۰). مَثَل کلمه ناپاک مانند درختی ناپاک است که از روی زمین کنده شده است و آن قراری ندارد (ابراهیم/۲۶).

مردم جز یک امّت نبودند پس اختلاف کردند. اگر کلمه‌ای از پروردگارت پیشی نگرفته بود، بی‌تردید درباره آن‌چه در آن اختلاف می‌کنند، میان آنها داوری می‌شد (یونس/۱۹). [مردم] اختلاف نکردند مگر پس از آن‌که علم به آنان رسید آن هم از روی ستم و حسدی که میان خود داشتند. اگر کلمه‌ای از پروردگارت تا سرآمدی معین پیشی نگرفته بود به‌یقین میان آنان حکم می‌شد (شوری/۱۴). اگر کلمه‌ای از پروردگارت پیشى نگرفته و سرآمدی معین نشده بود، بی‌تردید [عذاب بر کافران] لازم می‌گردید (طه/۱۲۹). آیا براى آنان شریکانى است که از دین، آن‌چه را که خدا به آن اجازه نداده، تشریع کرده‌اند؟ اگر کلمه پایانی (تأخیر عذاب) نبود، بی‌تردید میان آنان داورى مى‏شد. به‌راستی ستمکاران عذابی دردناک دارند (شوری/۲۱). به‌راستی کسانی که کلمه پروردگارت بر آنها تحقّق یافته است، ایمان نمی‌آورند، هر چند هر گونه آیه‌ای برای آنها بیاید، تا هنگامی که عذاب دردناک را ببیند (یونس/۹۶-۹۷). بعد از حق جز گمراهی چیست؟ پس چگونه بازگردانده می‌شوید؟ این‌گونه کلمه پروردگارت بر کسانى که نافرمانى کردند، تحقّق یافت که آنان ایمان نمى‏ آورند (یونس/۳۲-۳۳). اگر پروردگارت می‌خواست همه مردم را یک امّت قرار می‌داد در حالی‌که آنها همواره در اختلاف هستند جز کسی که پروردگارت به او رحم کند و برای همین آنها را خلق کرده است. کلمه پروردگارت بر این تمام شده است که بی‌تردید جهنّم را از همه جن و انس، پر خواهم کرد (هود/۱۱۸-۱۱۹).

کسانی که کافر شدند، گروه‌گروه به سوی جهنّم رانده می‌شوند تا چون به آنجا برسند، درهای آن باز می‌شود و نگهبانان به آنها می‌گویند: آیا فرستادگانی از خودتان به سوی شما نیامدند که آیات پروردگارتان را بر شما بخوانند و به دیدار چنین روزی شما را هشدار دهند؟ گویند: آری، ولی کلمه عذاب بر کافران محقّق شده است (زمر/۷۱). آیا کسی که کلمه عذاب بر او حتمی شده است، [رهایی می‌یابد]؟ آیا تو می‌توانی کسی را که در آتش است، نجات دهی (زمر/۱۹)؟

کلمه- اقوام، بی‌تردید کلمه ما درباره بندگان فرستاده ما، پیشی، گرفته است که آن‌ها پیروز خواهند شد و سپاه ما بی‌شک غالب خواهند شد (صافّات/۱۷۱-۱۷۳).

شیطان هر دو (آدم و همسرش) را از آن بلغزانید و از آن‌چه در آن بودند، بیرون کرد. فرمودیم: فرود آیید. برخی از شما دشمن برخی دیگر هستید و برای شما در زمین قرارگاه و تا چندی برخورداری خواهد بود. سپس آدم از پروردگارش کلماتی را دریافت کرد و [خدا] توبه او را پذیرفت (بقره/۳۶-۳۷).

پیش از اینان (مشرکان)، قوم نوح و بعد از آنان دسته‏ هاى مخالف تکذیب کردند و هر امّتى قصد فرستاده خود را کردند تا او را بگیرند و به باطل جدال نمودند تا با آن حقیقت را پایمال کنند پس آنان را فرو گرفتم. چگونه بود کیفر من؟ این‌گونه کلمه پروردگارت درباره کسانی که کافر شدند، تحقّق یافت که آنها اهل آتش هستند (غافر/۵-۶).

ابراهیم به پدر و قوم خود گفت: به‌راستی من از آن‌چه می‌پرستید، بیزار هستم، مگر آن که مرا پدید آورد پس به‌راستی او من را هدایت خواهد کرد و او آن را در میان نسل خود کلمه‌ای ماندنی قرار داد، باشد که آنان بازگردند (زخرف/۲۶-۲۸). چون پروردگارش ابراهیم را با کلماتی آزمود و او همه را به انجام رسانید، [خدا] فرمود: من تو را پیشوای مردم قرار دادم (بقره/۱۲۴).

در‌ حقیقت به موسی کتاب دادیم پس در آن اختلاف شد. اگر پیش‌تر کلمه‌ای (وعده مهلت) از جانب پروردگارت پیشی نگرفته بود، بی‌تردید میان آنان داوری می‌شد (هود/۱۱۰؛ فصّلت/۴۵). آن‌گاه که ساحران آمدند، موسى به آنان گفت: آن‌چه را مى ‏اندازید، بیندازید چون افکندند. موسى گفت: آن‌چه را شما به میان آوردید، سحر است. به‌زودى خدا آن را باطل خواهد کرد. خدا کار فسادکاران را اصلاح نمى‏ کند. خدا حق را با کلمات خود ثابت می‌کند هر چند مجرمان خوش نداشته باشند (یونس/۸۰-۸۲). از آنان (فرعونیان) انتقام گرفتیم و آنها را در دریا غرق کردیم زیرا آنان، آیات ما را تکذیب کردند و از آن غافل بودند و به گروهی که در زمین تضعیف می‌شدند، مشرق‌ها و مغرب‌های سرزمینی که در آن برکت داده بودیم را میراث دادیم و کلمه نیکوی پروردگارت به سبب آن‌که صبر کردند، بر فرزندان بنی‌اسرائیل تحقّق یافت و آن‌چه فرعون و قوم او می‌ساختند و آن‌چه را برمی‌افراشتند، ویران کردیم (اعراف/۱۳۶-۱۳۷).

[زکریّا] در حالی‌که ایستاده و در محراب نماز می‌خواند، فرشتگان به او ندا دادند که خدا تو را به یحیی که تصدیق‌کننده کلمه خدا است و بزرگوار، خویشتن‌دار و پیامبری از شایستگان است، مژده می‌دهد (آل‌عمران/۳۹).

[خدا برای کسانی که ایمان آورده‌اند،] مریم دختر عمران را [مَثَل زده است] همان کسی که دامان خود را پاک نگاه داشت و از روح خود در او دمیدیم و کلمات پروردگار خود و کتاب‌های او را تصدیق کرد و از فرمانبرداران بود (تحریم/۱۲). فرشتگان گفتند: ای مریم، خدا تو را به کلمه‌ای از جانب خود که نامش مسیح، عیسی پسر مریم است، بشارت می‌دهد. در حالی‌که در دنیا و آخرت آبرومند و از مقرّبان است و در گهواره و در میانسالی با مردم سخن می‌گوید. او از شایستگان است (آل‌عمران/۴۵-۴۶). ای اهل کتاب، در دین خود غلو نکنید و بر خدا جز راست نگویید. بی‌تردید مسیح، عیسی پسر مریم، فرستاده خدا و کلمه او است که آن را به سوی مریم افکند و روحی از او است پس به خدا و فرستادگان او ایمان آورید و نگویید: [خدا] سه‏ گانه است. باز ایستید که براى شما بهتر است‏. خدا فقط معبودى یگانه است. منزّه از آن است که براى او فرزندى باشد (نساء/۱۷۱).

کلمه پروردگارت بر راستی و عدل، تمام شده است. تبدیل‌کننده‌ای برای کلمات او نیست. او شنوای دانا است (انعام/۱۱۵). بی‌تردید پیش از تو پیامبرانی تکذیب شدند، ولی بر آن‌چه تکذیب شدند و آزار دیدند، صبر کردند تا یاری ما به آنان رسید. برای کلمات خدا تغییر دهنده‌ای نیست. به یقین اخبار پیامبران به تو رسیده است (انعام/۳۴). آن‌چه از کتاب پروردگارت به سوی تو وحی شده است، تلاوت کن. برای کلمات خدا، تغییردهنده‌ای نیست (کهف/۲۷). اى پیامبر، کسانى که در کفر شتاب مى‏ کنند، تو را غمگین نسازند چه از آنان که با زبان خود گفتند: ایمان آوردیم ولی دل‌هایشان ایمان نیاورده بود و چه از یهودیان که به [سخنان] دروغ گوش می‌دهند و براى گروهى دیگر که نزد تو نیامده ‏اند، خبرچینى مى‏ کنند. کلمات را از جاهاى خود تحریف مى‏ کنند، مى‏ گویند: اگر این [حکمی که می‌خواهید] به شما داده شد، آن را بپذیرید و اگر آن به شما داده نشد، پس حذر کنید. هر کس را خدا فتنه و هلاکش را بخواهد، تو هرگز نمی‌توانی چیزی از خدا را از او برطرف کنی. اینان هستند که خدا نخواسته دل‌هایشان را پاک کند. براى آنان در دنیا رسوایى و در آخرت عذابى بزرگ خواهد بود (مائده/۴۱). [بگو،] به خدا و فرستاده او که پیامبر درس ناخوانده‌ای است که به خدا و کلمات او ایمان دارد، ایمان بیاورید و از او پیروی کنید، باشد که هدایت شوید (اعراف/۱۵۸). بگو، ای اهل‌کتاب، بیایید به سوی کلمه‌ای که میان ما و شما یکسان است که جز خدا را نپرستیم و چیزی را با او شریک نگیریم و برخی از ما برخی را به جای خدا به پروردگاری نگیرد پس اگر پشت کنند، بگویید: گواه باشید که ما تسلیم‌شدگان هستیم (آل‌عمران/۶۴).

آن‌گاه که کافران در دل خود تعصّب ورزیدند، تعصّب جاهلیّت، پس خدا آرامش خود را بر فرستاده خود و بر مومنان نازل کرد و کلمه تقوا را ملازم آنان کرد. آنان به آن سزاوار بودند و اهل آن بودند. خدا به هر چیزی دانا است (فتح/۲۶). آن‌گاه که خدا به شما وعده داد که یکی از دو گروه نصیب شما است و شما دوست داشتید [کاروان] غیر مسلّح نصیب شما شود، خدا می‌خواست با کلمات خود حقّ را پایدار سازد و ریشه کافران را برکَند (انفال/۷). اگر او (پیامبر) را یاری نکنید، البته خدا او را یاری کرده است. آن‌گاه که آنان در غار بودند. آن‌گاه که به هم‌نشین خود می‌گفت: غمگین نباش. خدا با ما است پس خدا آرامش خود را بر او نازل کرد و او را با سپاهیانی که آن را نمی‌دیدند، یاری کرد و کلمه کافران را پست‌ترین قرار داد. کلمه خدا برترین است. خدا شکست ناپذیر حکیم است (توبه/۴۰).

نه آنان و نه پدرانشان به این [که گفتند: خدا فرزندی گرفته]، دانشى ندارند. کلمه بزرگی است که از دهانشان بیرون مى‏آید. جز دروغ نمى ‏گویند (کهف/۵). [کافران و منافقان] به خدا سوگند می‌خورند که [چیزی] نگفته‌اند ولی بی‌تردید کلمه کفرآمیز گفته‌اند و پس از اسلام آوردنشان کافر شدند و تصمیم به چیزی گرفتند که به آن نرسیدند (توبه/۷۴). هنگامی که مرگ یکی از آنان (کافران) فرا رسد، می‌گوید: پروردگارا، مرا بازگردانید شاید در آن‌چه واگذاشته‌ام، کار شایسته‌ای انجام دهم. نه چنین است. این کلمه‌ای است که او گوینده آن است (مومنون/۹۹-۱۰۰).

برخی از آنان که یهودی هستند، کلمات را از جاهای خود برمی‌گردانند و با پیچاندن زبان خود و به قصد طعنه‌زدن در دین می‌گویند: شنیدیم و نافرمانی کردیم و بشنو که ناشنوا گردی. اگر آنان می‌گفتند: شنیدیم و فرمان بردیم و بشنو و به ما بنگر، بی‌تردید برای آنان بهتر و درست‌تر بود. خدا آنان را برای کفرشان لعنت کرد پس جز اندکی ایمان نمی‌آورند (نساء/۴۶). به سبب پیمان‌شکنی‌شان، آنان را لعنت کردیم و دل‌هایشان را سخت گرداندیم. کلمات را از جایگاه‌های خود تحریف می‌کردند. بخشی از آن‌چه را به آن یادآوری شده بودند، فراموش کردند و تو همواره به خیانتی از آنان آگاه می‌شوی مگر عدّه کمی از آنان، پس تو از آنها درگذر و چشم‌پوشی کن که خدا نیکوکاران را دوست دارد (مائده/۱۳).

کلام، تکلّم

وَ يَمْحُ اللَّهُ الْبَاطِلَ وَ يُحِقُّ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (شوری/۲۴) أَلا إِنَّ أَوْلِيَاء اللّهِ لاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لاَ هُمْ يَحْزَنُونَ* الَّذِينَ آمَنُواْ وَ كَانُواْ يَتَّقُونَ* لَهُمُ الْبُشْرَى فِي الْحَياةِ الدُّنْيَا وَ فِي الآخِرَةِ لاَ تَبْدِيلَ لِكَلِمَاتِ اللّهِ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (یونس/۶۲-۶۴)

وَ لَوْ أَنَّمَا فِي الْأَرْضِ مِن شَجَرَةٍ أَقْلَامٌ وَ الْبَحْرُ يَمُدُّهُ مِن بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ مَّا نَفِدَتْ كَلِمَاتُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (لقمان/۲۷) قُل لَّوْ كَانَ الْبَحْرُ مِدَادًا لِّكَلِمَاتِ رَبِّي لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَن تَنفَدَ كَلِمَاتُ رَبِّي وَ لَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَدًا (کهف/۱۰۹)

أَلَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اللّهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَ فَرْعُهَا فِي السَّمَاء* تُؤْتِي أُكُلَهَا كُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا وَ يَضْرِبُ اللّهُ الأَمْثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (ابراهیم/۲۴-۲۵) إِلَيْهِ يَصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّيِّبُ وَ الْعَمَلُ الصَّالِحُ يَرْفَعُهُ (فاطر/۱۰) وَ مَثلُ كَلِمَةٍ خَبِيثَةٍ كَشَجَرَةٍ خَبِيثَةٍ اجْتُثَّتْ مِن فَوْقِ الأَرْضِ مَا لَهَا مِن قَرَارٍ (ابراهیم/۲۶)

وَ مَا كَانَ النَّاسُ إِلاَّ أُمَّةً وَاحِدَةً فَاخْتَلَفُواْ وَ لَوْلاَ كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ فِيمَا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ (یونس/۱۹) وَ مَا تَفَرَّقُوا إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ وَ لَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى لَّقُضِيَ بَيْنَهُمْ (شوری/۱۴) وَ لَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ لَكَانَ لِزَامًا وَ أَجَلٌ مُسَمًّى (طه/۱۲۹) أَمْ لَهُمْ شُرَكَاء شَرَعُوا لَهُم مِّنَ الدِّينِ مَا لَمْ يَأْذَن بِهِ اللَّهُ وَ لَوْلَا كَلِمَةُ الْفَصْلِ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ وَ إِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (شوری/۲۱)  إِنَّ الَّذِينَ حَقَّتْ عَلَيْهِمْ كَلِمَتُ رَبِّكَ لاَ يُؤْمِنُونَ* وَ لَوْ جَاءتْهُمْ كُلُّ آيَةٍ حَتَّى يَرَوُاْ الْعَذَابَ الأَلِيمَ  (یونس/۹۶-۹۷) فَمَاذَا بَعْدَ الْحَقِّ إِلاَّ الضَّلاَلُ فَأَنَّى تُصْرَفُونَ* كَذَلِكَ حَقَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ عَلَى الَّذِينَ فَسَقُواْ أَنَّهُمْ لاَ يُؤْمِنُونَ (یونس/۳۲-۳۳) وَ لَوْ شَاء رَبُّكَ لَجَعَلَ النَّاسَ أُمَّةً وَاحِدَةً وَ لاَ يَزَالُونَ مُخْتَلِفِينَ* إِلاَّ مَن رَّحِمَ رَبُّكَ وَ لِذَلِكَ خَلَقَهُمْ وَ تَمَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ لأَمْلأنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِينَ (هود/۱۱۸-۱۱۹)

وَ سِيقَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِلَى جَهَنَّمَ زُمَرًا حَتَّى إِذَا جَاؤُوهَا فُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَ قَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ يَأْتِكُمْ رُسُلٌ مِّنكُمْ يَتْلُونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِ رَبِّكُمْ وَ يُنذِرُونَكُمْ لِقَاء يَوْمِكُمْ هَذَا قَالُوا بَلَى وَلَكِنْ حَقَّتْ كَلِمَةُ الْعَذَابِ عَلَى الْكَافِرِينَ (زمر/۷۱) أَفَمَنْ حَقَّ عَلَيْهِ كَلِمَةُ الْعَذَابِ أَفَأَنتَ تُنقِذُ مَن فِي النَّارِ (زمر/۱۹)

الکلمة- الاقوام، وَ لَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِينَ* إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنصُورُونَ* وَ إِنَّ جُندَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ (صافّات/۱۷۱-۱۷۳)

فَأَزَلَّهُمَا (آدم و زوجه) الشَّيْطَانُ عَنْهَا فَأَخْرَجَهُمَا مِمَّا كَانَا فِيهِ وَ قُلْنَا اهْبِطُواْ بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَ لَكُمْ فِي الأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتَاعٌ إِلَى حِينٍ* فَتَلَقَّى آدَمُ مِن رَّبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ (بقره/۳۶-۳۷)

كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ (المشرکون) قَوْمُ نُوحٍ وَ الْأَحْزَابُ مِن بَعْدِهِمْ وَه َمَّتْ كُلُّ أُمَّةٍ بِرَسُولِهِمْ لِيَأْخُذُوهُ وَ جَادَلُوا بِالْبَاطِلِ لِيُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ فَأَخَذْتُهُمْ فَكَيْفَ كَانَ عِقَابِ* وَ كَذَلِكَ حَقَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ عَلَى الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّهُمْ أَصْحَابُ النَّارِ (غافر/۵-۶)

وَ إِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ لِأَبِيهِ وَ قَوْمِهِ إِنَّنِي بَرَاء مِّمَّا تَعْبُدُونَ* إِلَّا الَّذِي فَطَرَنِي فَإِنَّهُ سَيَهْدِينِ* وَ جَعَلَهَا كَلِمَةً بَاقِيَةً فِي عَقِبِهِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (زخرف/۲۶-۲۸) وَ إِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا (بقره/۱۲۴)

وَ لَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ فَاخْتُلِفَ فِيهِ وَ لَوْلاَ كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ وَ إِنَّهُمْ لَفِي شَكٍّ مِّنْهُ مُرِيبٍ (هود/۱۱۰؛ فصّلت/۴۵) فَلَمَّا جَاء السَّحَرَةُ قَالَ لَهُم مُّوسَى أَلْقُواْ مَا أَنتُم مُّلْقُونَ* فَلَمَّا أَلْقَواْ قَالَ مُوسَى مَا جِئْتُم بِهِ السِّحْرُ إِنَّ اللّهَ سَيُبْطِلُهُ إِنَّ اللّهَ لاَ يُصْلِحُ عَمَلَ الْمُفْسِدِينَ* وَ يُحِقُّ اللّهُ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُجْرِمُونَ (یونس/۸۰-۸۲) فَانتَقَمْنَا مِنْهُمْ (آل فرعون) فَأَغْرَقْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ بِأَنَّهُمْ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا وَ كَانُواْ عَنْهَا غَافِلِينَ* وَ أَوْرَثْنَا الْقَوْمَ الَّذِينَ كَانُواْ يُسْتَضْعَفُونَ مَشَارِقَ الأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا وَ تَمَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ الْحُسْنَى عَلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ بِمَا صَبَرُواْ وَ دَمَّرْنَا مَا كَانَ يَصْنَعُ فِرْعَوْنُ وَ قَوْمُهُ وَ مَا كَانُواْ يَعْرِشُونَ (اعراف/۱۳۶-۱۳۷)

فَنَادَتْهُ (زکریا) الْمَلآئِكَةُ وَ هُوَ قَائِمٌ يُصَلِّي فِي الْمِحْرَابِ أَنَّ اللّهَ يُبَشِّرُكَ بِيَحْيَى مُصَدِّقًا بِكَلِمَةٍ مِّنَ اللّهِ وَ سَيِّدًا وَ حَصُورًا وَ نَبِيًّا مِّنَ الصَّالِحِينَ (آل‌عمران/۳۹)

[ضرب الله مثلا للذین آمنوا] مَرْيَمَ ابْنَتَ عِمْرَانَ الَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيهِ مِن رُّوحِنَا وَ صَدَّقَتْ بِكَلِمَاتِ رَبِّهَا وَ كُتُبِهِ وَ كَانَتْ مِنَ الْقَانِتِينَ (تحریم/۱۲) إِذْ قَالَتِ الْمَلآئِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللّهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِّنْهُ اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ وَجِيهًا فِي الدُّنْيَا وَ الآخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ* وَ يُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَ كَهْلًا وَ مِنَ الصَّالِحِينَ (آل‌عمران/۴۵-۴۶) يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لاَ تَغْلُواْ فِي دِينِكُمْ وَ لاَ تَقُولُواْ عَلَى اللّهِ إِلاَّ الْحَقِّ إِنَّمَا الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ رَسُولُ اللّهِ وَ كَلِمَتُهُ أَلْقَاهَا إِلَى مَرْيَمَ وَ رُوحٌ مِّنْهُ فَآمِنُواْ بِاللّهِ وَ رُسُلِهِ وَ لاَ تَقُولُواْ ثَلاَثَةٌ انتَهُواْ خَيْرًا لَّكُمْ إِنَّمَا اللّهُ إِلَهٌ وَاحِدٌ سُبْحَانَهُ أَن يَكُونَ لَهُ وَلَدٌ (نساء/۱۷۱)

وَ تَمَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ صِدْقًا وَ عَدْلًا لاَّ مُبَدِّلِ لِكَلِمَاتِهِ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ  (انعام/۱۱۵) وَ لَقَدْ كُذِّبَتْ رُسُلٌ مِّن قَبْلِكَ فَصَبَرُواْ عَلَى مَا كُذِّبُواْ وَ أُوذُواْ حَتَّى أَتَاهُمْ نَصْرُنَا وَ لاَ مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِ اللّهِ وَ لَقدْ جَاءكَ مِن نَّبَإِ الْمُرْسَلِينَ (انعام/۳۴) وَ اتْلُ مَا أُوحِيَ إِلَيْكَ مِن كِتَابِ رَبِّكَ لَا مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِهِ (کهف/۲۷) يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ لاَ يَحْزُنكَ الَّذِينَ يُسَارِعُونَ فِي الْكُفْرِ مِنَ الَّذِينَ قَالُواْ آمَنَّا بِأَفْوَاهِهِمْ وَ لَمْ تُؤْمِن قُلُوبُهُمْ وَ مِنَ الَّذِينَ هِادُواْ سَمَّاعُونَ لِلْكَذِبِ سَمَّاعُونَ لِقَوْمٍ آخَرِينَ لَمْ يَأْتُوكَ يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ مِن بَعْدِ مَوَاضِعِهِ يَقُولُونَ إِنْ أُوتِيتُمْ هَذَا فَخُذُوهُ وَ إِن لَّمْ تُؤْتَوْهُ فَاحْذَرُواْ وَ مَن يُرِدِ اللّهُ فِتْنَتَهُ فَلَن تَمْلِكَ لَهُ مِنَ اللّهِ شَيْئًا أُوْلَئِكَ الَّذِينَ لَمْ يُرِدِ اللّهُ أَن يُطَهِّرَ قُلُوبَهُمْ لَهُمْ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَ لَهُمْ فِي الآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ (مائده/۴۱) [قل] فَآمِنُواْ بِاللّهِ وَ رَسُولِهِ النَّبِيِّ الأُمِّيِّ الَّذِي يُؤْمِنُ بِاللّهِ وَ كَلِمَاتِهِ وَ اتَّبِعُوهُ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (اعراف/۱۵۸) قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْاْ إِلَى كَلَمَةٍ سَوَاء بَيْنَنَا وَ بَيْنَكُمْ أَلاَّ نَعْبُدَ إِلاَّ اللّهَ وَ لاَ نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَ لاَ يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللّهِ فَإِن تَوَلَّوْاْ فَقُولُواْ اشْهَدُواْ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ (آل‌عمران/۶۴)

إِذْ جَعَلَ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي قُلُوبِهِمُ الْحَمِيَّةَ حَمِيَّةَ الْجَاهِلِيَّةِ فَأَنزَلَ اللَّهُ سَكِينَتَهُ عَلَى رَسُولِهِ وَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَ أَلْزَمَهُمْ كَلِمَةَ التَّقْوَى وَ كَانُوا أَحَقَّ بِهَا وَ أَهْلَهَا وَ كَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا  (فتح/۲۶) وَ إِذْ يَعِدُكُمُ اللّهُ إِحْدَى الطَّائِفَتِيْنِ أَنَّهَا لَكُمْ وَ تَوَدُّونَ أَنَّ غَيْرَ ذَاتِ الشَّوْكَةِ تَكُونُ لَكُمْ وَ يُرِيدُ اللّهُ أَن يُحِقَّ الحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ وَ يَقْطَعَ دَابِرَ الْكَافِرِينَ (انفال/۷) إِلاَّ تَنصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِينَ كَفَرُواْ ثَانِيَ اثْنَيْنِ إِذْ هُمَا فِي الْغَارِ إِذْ يَقُولُ لِصَاحِبِهِ لاَ تَحْزَنْ إِنَّ اللّهَ مَعَنَا فَأَنزَلَ اللّهُ سَكِينَتَهُ عَلَيْهِ وَ أَيَّدَهُ بِجُنُودٍ لَّمْ تَرَوْهَا وَ جَعَلَ كَلِمَةَ الَّذِينَ كَفَرُواْ السُّفْلَى وَ كَلِمَةُ اللّهِ هِيَ الْعُلْيَا وَ اللّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (توبه/۴۰)

مَّا لَهُم بِهِ (قالوا اتخذ الله ولدا) مِنْ عِلْمٍ وَ لَا لِآبَائِهِمْ كَبُرَتْ كَلِمَةً تَخْرُجُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ إِن يَقُولُونَ إِلَّا كَذِبًا (کهف/۵) يَحْلِفُونَ بِاللّهِ (الکافرون و المنافقون) مَا قَالُواْ وَ لَقَدْ قَالُواْ كَلِمَةَ الْكُفْرِ وَ كَفَرُواْ بَعْدَ إِسْلاَمِهِمْ وَ هَمُّواْ بِمَا لَمْ يَنَالُواْ (توبه/۷۴) حَتَّى إِذَا جَاء أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِ* لَعَلِّي أَعْمَلُ صَالِحًا فِيمَا تَرَكْتُ كَلَّا إِنَّهَا كَلِمَةٌ هُوَ قَائِلُهَا وَ مِن وَرَائِهِم بَرْزَخٌ إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ (مومنون/۹۹-۱۰۰)

مِّنَ الَّذِينَ هَادُواْ يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِ وَ يَقُولُونَ سَمِعْنَا وَ عَصَيْنَا وَ اسْمَعْ غَيْرَ مُسْمَعٍ وَ رَاعِنَا لَيًّا بِأَلْسِنَتِهِمْ وَ طَعْنًا فِي الدِّينِ وَ لَوْ أَنَّهُمْ قَالُواْ سَمِعْنَا وَ أَطَعْنَا وَ اسْمَعْ وَ انظُرْنَا لَكَانَ خَيْرًا لَّهُمْ وَ أَقْوَمَ وَلَكِن لَّعَنَهُمُ اللّهُ بِكُفْرِهِمْ فَلاَ يُؤْمِنُونَ إِلاَّ قَلِيلًا (نساء/۴۶) فَبِمَا نَقْضِهِم مِّيثَاقَهُمْ لَعنَّاهُمْ وَ جَعَلْنَا قُلُوبَهُمْ قَاسِيَةً يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِ وَ نَسُواْ حَظًّا مِّمَّا ذُكِّرُواْ بِهِ وَ لاَ تَزَالُ تَطَّلِعُ عَلَىَ خَآئِنَةٍ مِّنْهُمْ إِلاَّ قَلِيلًا مِّنْهُمُ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَ اصْفَحْ إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ (مائده/۱۳)