چکیده: خدا از آسمان آبى فرو فرستاد پس رودخانه ‏هایى روان شدند. سیل، کفى بلند بر روى خود برداشت، از آن‌چه براى به دست آوردن زینتى یا کالایى در آتش مى ‏گدازند، هم کفى بر مى‏ آید امّا کف بیرون افتاده از میان مى ‏رود ولى آن‌چه به مردم سود مى‏ رساند، در زمین مى‏‌ماند.

[خدا] از آسمان آبى فرو فرستاد پس رودخانه‏ هایى به اندازه گنجایش خود روان شدند. سیل، کفى بلند بر روى خود برداشت، از آن‌چه براى به دست آوردن زینتى یا کالایى در آتش مى ‏گدازند هم، نظیر آن کفى بر مى ‏آید. خدا حق و باطل را چنین مَثَل مى‏ زند. امّا کف بیرون افتاده از میان مى ‏رود ولى آن‌چه به مردم سود مى‏ رساند، در زمین مى ‏ماند. این‌گونه خدا مثل‌ها را مى ‏زند (رعد/۱۷).

أَنزَلَ مِنَ السَّمَاء مَاء فَسَالَتْ أَوْدِيَةٌ بِقَدَرِهَا فَاحْتَمَلَ السَّيْلُ زَبَدًا رَّابِيًا وَ مِمَّا يُوقِدُونَ عَلَيْهِ فِي النَّارِ ابْتِغَاء حِلْيَةٍ أَوْ مَتَاعٍ زَبَدٌ مِّثْلُهُ كَذَلِكَ يَضْرِبُ اللّهُ الْحَقَّ وَ الْبَاطِلَ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَيَذْهَبُ جُفَاء وَ أَمَّا مَا يَنفَعُ النَّاسَ فَيَمْكُثُ فِي الأَرْضِ كَذَلِكَ يَضْرِبُ اللّهُ الأَمْثَالَ (رعد/۱۷)