چکیده: ای انسان، درباره کدام یک از نعمت‌های پروردگار خود بگومگو می‌کنی؟ کسانی که درباره قیامت بگو‌مگو می‌کنند، سخت در گمراهی دوری هستند.

[ای انسان] درباره کدام یک از نعمت‌های پروردگار خود بگومگو می‌کنی (نجم/۵۵)؟ آگاه باش، بدون تردید کسانی که درباره قیامت بگومگو می‌کنند، سخت در گمراهی دوری هستند (شوری/۱۸).

به‌یقین [لوط]، آنان را از عذاب سخت ما بیم داد ولی آنان با هشداردهندگان به بگو‌مگو پرداختند و از مهمانان او کام خواستند پس چشمان آنان را محو کردیم و [گفتیم:] عذاب و هشدارهای من را بچشید (قمر/۳۶-۳۷).

این چنین [مردم] را بر اصحاب کهف آگاه کردیم تا بدانند که وعده خدا راست است و در رستاخیز تردیدی نیست. این هنگامی بود که در میان خود، درباره امرشان نزاع می‌کردند پس گفتند: بر آنان بنایی بسازید، پروردگارشان به حال آنان داناتر است. کسانی که بر کار آنان غلبه یافتند، گفتند: بدون تردید بر آنان نمازگاهی خواهیم ساخت. به‌زودی خواهند گفت: آنان سه نفر بودند، چهارمین آنان سگشان بود. می‌گویند: پنج نفر بودند و ششمین آنان سگشان بود، تیر به تاریکی می‌زنند، می‌گویند: هفت نفر بودند و هشتمین آنان سگشان بود، بگو: پروردگار من به تعداد آنان آگاه‌تر است. جز شمار اندکی، تعداد آنان را نمی‌دانند پس درباره آنان بگومگو نکن، جز بگومگوی ظاهری. درباره آنان از هیچ کس چیزی نپرس (کهف/۲۱-۲۲).

خدا به بنده خود آن‌چه را باید وحی کند، وحی کرد. دل آن‌چه دید، دروغ نگفت. آیا شما با او در آن‌چه دیده است، بگو‌مگو می‌کنید (نجم/۱۰-۱۲)؟

نزاع، مجادله

[یا ایها الانسان] فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكَ تَتَمَارَى (نجم/۵۵) أَلَا إِنَّ الَّذِينَ يُمَارُونَ فِي السَّاعَةِ لَفِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ (شوری/۱۸)

وَ لَقَدْ أَنذَرَهُم [لوط] بَطْشَتَنَا فَتَمَارَوْا بِالنُّذُرِ* وَ لَقَدْ رَاوَدُوهُ عَن ضَيْفِهِ فَطَمَسْنَا أَعْيُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذَابِي وَ نُذُرِ (قمر/۳۶-۳۷)

وَ كَذَلِكَ أَعْثَرْنَا عَلَيْهِمْ لِيَعْلَمُوا أَنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَ أَنَّ السَّاعَةَ لَا رَيْبَ فِيهَا إِذْ يَتَنَازَعُونَ بَيْنَهُمْ أَمْرَهُمْ فَقَالُوا ابْنُوا عَلَيْهِم بُنْيَانًا رَّبُّهُمْ أَعْلَمُ بِهِمْ قَالَ الَّذِينَ غَلَبُوا عَلَى أَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَيْهِم مَّسْجِدًا* سَيَقُولُونَ ثَلَاثَةٌ رَّابِعُهُمْ كَلْبُهُمْ وَ يَقُولُونَ خَمْسَةٌ سَادِسُهُمْ كَلْبُهُمْ رَجْمًا بِالْغَيْبِ وَ يَقُولُونَ سَبْعَةٌ وَ ثَامِنُهُمْ كَلْبُهُمْ قُل رَّبِّي أَعْلَمُ بِعِدَّتِهِم مَّا يَعْلَمُهُمْ إِلَّا قَلِيلٌ فَلَا تُمَارِ فِيهِمْ إِلَّا مِرَاء ظَاهِرًا وَ لَا تَسْتَفْتِ فِيهِم مِّنْهُمْ أَحَدًا  (کهف/۲۱-۲۲)

فَأَوْحَى إِلَى عَبْدِهِ مَا أَوْحَى* مَا كَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَى* أَفَتُمَارُونَهُ عَلَى مَا يَرَى (نجم/۱۰-۱۲)