کشت و زرع

 

کشت و زرع، کشاورزی، این مفهوم  از مادّه «ز ر ع» ۱۴ بار و «ح ر ث» ۱۳ بار و آیاتی که این معنا را دارد، آمده است.

چکیده: خدا از آسمان آبی نازل کرد و با آن زراعت و هر گونه محصول را برای شما می‌رویاند. این برای گروهی که تفکّر می‌کنند، نشانه‌ای است. از محصول آن بخورید و حقِ آن را در روز بهره‌برداری به فقرا بدهید و اسراف نکنید. کشتزارها برای مردم زینت داده شده است. این سرمایه زندگی دنیا است. هر کس کشت آخرت را بخواهد، برای او می‌افزاییم و هر کس کشت دنیا را بخواهد، به او می‌دهیم ولی در آخرت نصیبی ندارد.

او کسی است که از آسمان آبی نازل کرد که [آبِ] آشامیدنی شما از آن است و از آن درخت [می‌روید] که در آن دام‌ها را می‌چرانید. با آن، زراعت، زیتون، درختان خرما، انگورها و از هر گونه محصول برای شما می‌رویاند. بدون تردید در اینها برای گروهی که تفکّر می‌کنند، نشانه‌ای است (نحل/۱۰-۱۱). او کسی است که باغ‌هایی با داربست و بدون داربست، خرما، زراعت با خوردنی‌های گوناگون، زیتون و انار، شبیه به یکدیگر و غیر شبیه پدید آورد. از ثمره آن چون ثمر داد، بخورید و حق آن را در روز بهره‌برداری از آن بدهید و اسراف نکنید. بدون تردید او اسرافکاران را دوست ندارد (انعام/۱۴۱). در زمین قطعه‌هایی کنار هم، باغ‌هایی از انگورها، زراعت و نخل‌هایی از یک ریشه و غیر یک ریشه [قرار داد]. همه آنها با یک آب، سیراب می‌شوند و بعضی را بر بعضی در خوراکی برتری دادیم. بی‌گمان در اینها برای گروهی که تعقل می‌کنند، نشانه‌هایی است (رعد/۴).

آیا ندیده‌ای که خدا از آسمان آبی نازل کرد پس آن را به چشمه‌هایی که در زمین است، راه داد، آن‌گاه با آن زراعتی را که رنگ‌های آن گوناگون است، خارج می‌کند سپس خشک می‌گردد، آن‌گاه آن را زرد می‌بینی سپس آن را خاشاک می‌گرداند. بدون تردید در این برای خردمندان عبرتی است (زمر/۲۱). آیا ندیده‌اند که ما باران را به سوی زمین بایر می‌رانیم و با آن زراعتی را خارج می‌کنیم که دام‌های آنان و خودشان از آن می‌خورند؟ آیا نمی‌بینند (سجده/۲۷). آیا ندیده‏اى که خدا از آسمان آبى فرو فرستاد و زمین سرسبز گردید؟ به‌راستی، خدا دقیق آگاه است (حج/۶۳). آیا آن‌چه را کشت می‌کنید، دیده‌اید؟ آیا شما آن را می‌رویانید یا ما رویاننده هستیم؟ به‌یقین اگر بخواهیم آن را خاشاک می‌گردانیم آن‌گاه حسرت‌زده می‌شدید [و می‌گفتید:] به‌یقین ما زیان دیده‌ایم بلکه ما محروم شده‌ایم (واقعه/۶۳-۶۷). اگر بادى بفرستیم و [کشت‏ خود را] زردشده ببینند، بی‌گمان پس از آن، کفر مى ‏ورزند (روم/۵۱).

دوستی خواستنی‌ها از زنان، پسران، اموال فراوان از طلا و نقره، اسب‌های نشان‌دار، چهارپایان و کشتزارها برای مردم زینت داده شده است. این سرمایه زندگی دنیا است در حالی‌که سرانجام نیکو، نزد خدا است. بگو، آیا شما را به بهتر از اینها خبر دهم؟ برای کسانی که تقوا پیشه کرده‌اند، نزد پروردگارشان باغ‌هایی است که از زیر آن نهرها جاری است. در آن جاودانه‌ اند. همسرانی پاک و خشنودی خدا را دارند. خدا به بندگان بینا است (آل‌عمران/۱۴-۱۵).

مَثَل آن‌چه [کافران] در این زندگی دنیا هزینه می‌کنند، مانند مَثَل بادی است که در آن سرمایی سوزان است که به کشتزار کسانی که به خود ستم کردند، بوزد پس آن را تباه سازد. خدا به آنان ستم نکرده است بلکه خود بر خویشتن ستم می‌کنند (آل‌عمران/۱۱۷).

همسران شما کشتزار شما هستند پس هر گاه خواستید، به کشت خود درآیید. برای خودتان [خیری] پیش فرستید. از خدا پروا کنید که شما او را ملاقات خواهید کرد و مومنان را بشارت بده (بقره/۲۲۳).

هر کس کشت آخرت را بخواهد، برای او در کِشته‌اش می‌افزاییم و هر کس کِشت این دنیا را بخواهد، به او از آن می‌دهیم و در آخرت نصیبی ندارد (شوری/۲۰).

کشت- اقوام، [صالح به قوم خود گفت:] آیا شما را در آن‌چه اینجا دارید، آسوده رها می‌کنند؟ در باغ‌ها و چشمه‌ساران، زراعت‌ها و نخل‌هایی که شکوفه‌هایی لطیف دارد (شعراء/۱۴۶-۱۴۸)؟

[ابراهیم گفت:] پروردگارا، من [یکی از] فرزندان خود را در دره‌ای بی‌زراعت نزد خانه محترم تو سکونت دادم. پروردگارا، تا نماز را بر پا دارند پس دل‌های برخی از مردم را به سوی آنان گرایش ده و آنان را از محصولات، روزی بده، باشد که سپاس گزارند (ابراهیم/۳۷).

[یوسف] گفت: هفت سال پی‌درپی زراعت می‌کنید و آن‌چه را درو می‌کنید، در خوشه‌اش وامی‌گذارید جز اندکی که می‌خورید، آن‌گاه پس از آن، هفت سال سخت می‌آید که آن‌چه را از پیش برای آن سال‌ها کنار گذاشته‌اید، جز اندکی را که ذخیره می‌کنید، می‌خورند سپس بعد از آن، سالی می‌آید که باران فراوان به مردم می رسد و در آن [بر اثر فراوانی] عصاره می‌گیرند (یوسف/۴۷-۴۹).

[فرعونیان] چه بسیار باغ‌ها و چشمه‌ها که بر جای نهادند. زراعت‌ها، جایگاه‌های نیکو و نعمتی که از آن، برخوردار بودند. این چنین آن‌ها را به گروه دیگری میراث دادیم (دخان/۲۵-۲۸).

[موسی به بنی‌اسرائیل] گفت: درحقیقت او (خدا) می‌فرماید: آن گاوی است، نه رام که زمین را شخم زند و نه کشت را آبیاری کند. سالم است و هیچ لکه‌ای در آن نیست. گفتند: اکنون حق را آوردی (بقره/۷۱).

داوود و سلیمان را [یاد کن] آن‌گاه که درباره آن کشتزار که گوسفندانِ قوم، شبانه در آن چریده بودند، داوری می‌کردند. ما بر داوری آنان شاهد بودیم پس آن (داوری) را به سلیمان فهماندیم (انبیاء/۷۸-۷۹).

ما آنان (کافران) را آزمودیم همان‌گونه که باغداران را آزمودیم آن‌گاه که سوگند یاد کردند که صبح برخیزند و [میوه] آن (باغ) را بچینند و استثنا نکردند پس در حالی‌که خوابیده بودند، بلایی از جانب پروردگارت بر آن (باغ) به گردش در آمد و آفت‌زده شد پس بامدادان یکدیگر را صدا زدند که اگر میوه می‌چینید، بامدادن به سوی کشت خود بروید، آن‌گاه به راه افتادند در حالی‌که آهسته با هم می‌گفتند: امروز نباید بینوایی بر شما وارد شود. آنان بامدادان در حالی‌که خود را بر [گردآوری آن] توانا می‌دیدند، به راه افتادند پس هنگامی که آن (باغ آفت‌زده) را دیدند، گفتند: به یقین ما راه را گم کرده‌ایم، بلکه ما محروم شده‌ایم (قلم/۱۷-۲۷).

برای آنان دو مرد را مَثَل بزن که به یکی از آنان دو باغ، انگور دادیم و اطراف آن دو باغ را با درختان خرما پوشاندیم. میان آن دو باغ را زراعتی قرار دادیم. هر یک از این دو باغ، محصول خود را به موقع می‌داد و چیزی از آن نمی‌کاست. میان آن دو باغ، نهری روان کردیم. برای او میوه فراوان بود پس در حالی که با دوست خود گفتگو می‌کرد، گفت: من نسبت به تو از نظر مال بیشتر و از نظر افراد نیرومندتر هستم. او در حالی که بر خود ستمکار بود، وارد باغ شد و گفت: گمان نمی‌کنم این (باغ) هرگز نابود شود. گمان نمی‌کنم رستاخیز برپا شود. اگر هم به سوی پروردگار خود بازگردانده شوم، بدون تردید بهتر از اینها خواهم یافت. دوست او در حالی که با وی گفتگو می‌کرد، گفت:  آیا به آن که تو را از خاک سپس از نطفه آفرید، آن‌گاه تو را به صورت مردی درآورد، کافر شده‌ای؟ امّا [من می‌گویم:] او خدا، پروردگار من است. هیچ کس را با پروردگار خود شریک نمی‌کنم. چرا هنگامی که داخل باغ خود شدی، نگفتی هر چه خدا بخواهد، نیرو، جز قدرت خدا نیست؟ اگر من را از نظر مال و فرزند کمتر از خود می‌بینی، امید است که پروردگار من بهتر از باغ تو به من بدهد و بر آن (باغِ تو) آفتی از آسمان بفرستد تا زمینی هموار و بدون گیاه، شَود. یا آبِ آن به زمین فرو رود تا هرگز نتوانی آن را به دست آوری. سرانجام محصولات او نابود شد پس برای آن‌چه هزینه کرده بود، دست‌های خود را بر هم می‌سایید. در حالی‌که داربست‌ها و دیوارهای آن باغ فرو ریخته بود، می‌گفت: ای کاش هیچ کس را با پروردگارم شریک نمی‌گرفتم. او را در برابر خدا گروهى نبود تا یاریش کنند و نتوانست خود را یارى کند. در آنجا [آشکار شد که] سرپرستی از آن خدا است. او بهترین پاداش و بهترین سرانجام است (کهف/۳۲-۴۴).

از مردم کسی است که سخن او درباره دنیا تو را به تعجّب می‌اندازد و خدا را بر آن‌چه در قلب خود دارد، شاهد می‌گیرد در حالی‌که او سرسخت‌ترین دشمنان است. چون بازگردد، می‌کوشد تا در زمین فساد کند و کشت و نسل را نابود کند. خدا فسادکاران را دوست ندارد (بقره/۲۰۴-۲۰۵).

مَثَل آنان (محمّد و همراهان او) در انجیل، چون زراعتی است که جوانه خود را برآورد و آن را محکم کند تا ستبر شود و بر ساقه‌های خود بایستد و زارعان را به شگفت آورد تا [انبوهیِ] آنان، کافران را به خشم آورد (فتح/۲۹).

[مشرکان] برای خدا از آن‌چه از کشت و چهارپایان آفریده است، سهمی قرار دادند پس به تصور خود گفتند: این برای خدا است و این برای شریکان ما پس آن‌چه برای شریکان آنان است، به خدا نمی‌رسد و آن‌چه از آن خدا است، به شریکانشان می‌رسد (انعام/۱۳۶) به تصور خود گفتند: این چهارپایان و کشت‌هایی ممنوع است. جز کسی که بخواهیم از آن نمی‌خورد … به‌زودی [خدا] آنان را به سبب آن که افترا می بستند، سزا خواهد داد (انعام/۱۳۸).

رویش، دانه، درخت، چراگاه

الحرث و الزرع

 

 

 

 

 

 

 

هُوَ الَّذِي أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً لَّكُم مِّنْهُ شَرَابٌ وَ مِنْهُ شَجَرٌ فِيهِ تُسِيمُونَ* يُنبِتُ لَكُم بِهِ الزَّرْعَ وَ الزَّيْتُونَ وَ النَّخِيلَ وَ الأَعْنَابَ وَمِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (نحل/۱۰-۱۱) وَ هُوَ الَّذِي أَنشَأَ جَنَّاتٍ مَّعْرُوشَاتٍ وَ غَيْرَ مَعْرُوشَاتٍ وَ النَّخْلَ وَ الزَّرْعَ مُخْتَلِفًا أُكُلُهُ وَ الزَّيْتُونَ وَ الرُّمَّانَ مُتَشَابِهًا وَ غَيْرَ مُتَشَابِهٍ كُلُواْ مِن ثَمَرِهِ إِذَا أَثْمَرَ وَ آتُواْ حَقَّهُ يَوْمَ حَصَادِهِ وَ لاَ تُسْرِفُواْ إِنَّهُ لاَ يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ  (انعام/۱۴۱) وَ فِي الأَرْضِ قِطَعٌ مُّتَجَاوِرَاتٌ وَ جَنَّاتٌ مِّنْ أَعْنَابٍ وَ زَرْعٌ وَ نَخِيلٌ صِنْوَانٌ وَ غَيْرُ صِنْوَانٍ يُسْقَى بِمَاء وَاحِدٍ وَ نُفَضِّلُ بَعْضَهَا عَلَى بَعْضٍ فِي الأُكُلِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (رعد/۴)

 

 

 

أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَسَلَكَهُ يَنَابِيعَ فِي الْأَرْضِ ثُمَّ يُخْرِجُ بِهِ زَرْعًا مُّخْتَلِفًا أَلْوَانُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَجْعَلُهُ حُطَامًا إِنَّ فِي ذَلِكَ لَذِكْرَى لِأُوْلِي الْأَلْبَابِ (زمر/۲۱) أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا نَسُوقُ الْمَاء إِلَى الْأَرْضِ الْجُرُزِ فَنُخْرِجُ بِهِ زَرْعًا تَأْكُلُ مِنْهُ أَنْعَامُهُمْ وَ أَنفُسُهُمْ أَفَلَا يُبْصِرُونَ (سجده/۲۷) أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَتُصْبِحُ الْأَرْضُ مُخْضَرَّةً إِنَّ اللَّهَ لَطِيفٌ خَبِيرٌ (حج/۶۳) أَفَرَأَيْتُم مَّا تَحْرُثُونَ* أَأَنتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ* لَوْ نَشَاء لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ* إِنَّا لَمُغْرَمُونَ* بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ (واقعه/۶۳-۶۷) وَ لَئِنْ أَرْسَلْنَا رِيحًا فَرَأَوْهُ مُصْفَرًّا لَّظَلُّوا مِن بَعْدِهِ يَكْفُرُونَ (روم/۵۱)

 

 

 

زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاء وَ الْبَنِينَ وَ الْقَنَاطِيرِ الْمُقَنطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّةِ وَ الْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَ الأَنْعَامِ وَ الْحَرْثِ ذَلِكَ مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ اللّهُ عِندَهُ حُسْنُ الْمَآبِ* قُلْ أَؤُنَبِّئُكُم بِخَيْرٍ مِّن ذَلِكُمْ لِلَّذِينَ اتَّقَوْا عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَ أَزْوَاجٌ مُّطَهَّرَةٌ وَ رِضْوَانٌ مِّنَ اللّهِ وَ اللّهُ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ (آل‌عمران/۱۴-۱۵)

 

 

مَثَلُ مَا يُنفِقُونَ فِي هِذِهِ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا كَمَثَلِ رِيحٍ فِيهَا صِرٌّ أَصَابَتْ حَرْثَ قَوْمٍ ظَلَمُواْ أَنفُسَهُمْ فَأَهْلَكَتْهُ وَ مَا ظَلَمَهُمُ اللّهُ وَلَكِنْ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (آل‌عمران/۱۱۷)

نِسَآؤُكُمْ حَرْثٌ لَّكُمْ فَأْتُواْ حَرْثَكُمْ أَنَّى شِئْتُمْ وَ قَدِّمُواْ لأَنفُسِكُمْ وَ اتَّقُواْ اللّهَ وَ اعْلَمُواْ أَنَّكُم مُّلاَقُوهُ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ (بقره/۲۲۳)

 

مَن كَانَ يُرِيدُ حَرْثَ الْآخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فِي حَرْثِهِ وَ مَن كَانَ يُرِيدُ حَرْثَ الدُّنْيَا نُؤتِهِ مِنْهَا وَ مَا لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِن نَّصِيبٍ (شوری/۲۰)

 

الزرع- الاقوام، [قال صالح لقومه] أَتُتْرَكُونَ فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ* فِي جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ* وَ زُرُوعٍ وَ نَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ (شعراء/۱۴۶-۱۴۸)

 

[قال ابراهیم] رَّبَّنَا إِنِّي أَسْكَنتُ مِن ذُرِّيَّتِي بِوَادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِندَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِيُقِيمُواْ الصَّلاَةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِّنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ وَ ارْزُقْهُم مِّنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ يَشْكُرُونَ  (ابراهیم/۳۷)

قَالَ [یوسف] تَزْرَعُونَ سَبْعَ سِنِينَ دَأَبًا فَمَا حَصَدتُّمْ فَذَرُوهُ فِي سُنبُلِهِ إِلاَّ قَلِيلًا مِّمَّا تَأْكُلُونَ* ثُمَّ يَأْتِي مِن بَعْدِ ذَلِكَ سَبْعٌ شِدَادٌ يَأْكُلْنَ مَا قَدَّمْتُمْ لَهُنَّ إِلاَّ قَلِيلًا مِّمَّا تُحْصِنُونَ* ثُمَّ يَأْتِي مِن بَعْدِ ذَلِكَ عَامٌ فِيهِ يُغَاثُ النَّاسُ وَ فِيهِ يَعْصِرُونَ (یوسف/۴۷-۴۹)

 

 

كَمْ تَرَكُوا (آل فرعون) مِن جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ* وَ زُرُوعٍ وَ مَقَامٍ كَرِيمٍ* وَ نَعْمَةٍ كَانُوا فِيهَا فَاكِهِينَ* كَذَلِكَ وَ أَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِينَ (دخان/۲۵-۲۸)

قَالَ [موسی لبنی‌اسرائیل] إِنَّهُ يَقُولُ إِنَّهَا بَقَرَةٌ لاَّ ذَلُولٌ تُثِيرُ الأَرْضَ وَ لاَ تَسْقِي الْحَرْثَ مُسَلَّمَةٌ لاَّ شِيَةَ فِيهَا قَالُواْ الآنَ جِئْتَ بِالْحَقِّ (بقره/۷۱)

 

وَ دَاوُودَ وَ سُلَيْمَانَ إِذْ يَحْكُمَانِ فِي الْحَرْثِ إِذْ نَفَشَتْ فِيهِ غَنَمُ الْقَوْمِ وَ كُنَّا لِحُكْمِهِمْ شَاهِدِينَ* فَفَهَّمْنَاهَا سُلَيْمَانَ (انبیاء/۷۸-۷۹)

 

إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ كَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِينَ* وَ لَا يَسْتَثْنُونَ* فَطَافَ عَلَيْهَا طَائِفٌ مِّن رَّبِّكَ وَ هُمْ نَائِمُونَ* فَأَصْبَحَتْ كَالصَّرِيمِ* فَتَنَادَوا مُصْبِحِينَ* أَنِ اغْدُوا عَلَى حَرْثِكُمْ إِن كُنتُمْ صَارِمِينَ* فَانطَلَقُوا وَ هُمْ يَتَخَافَتُونَ* أَن لَّا يَدْخُلَنَّهَا الْيَوْمَ عَلَيْكُم مِّسْكِينٌ* وَ غَدَوْا عَلَى حَرْدٍ قَادِرِينَ* فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ* بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ  (قلم/۱۷-۲۷)

 

 

 

وَ اضْرِبْ لَهُم مَّثَلًا رَّجُلَيْنِ جَعَلْنَا لِأَحَدِهِمَا جَنَّتَيْنِ مِنْ أَعْنَابٍ وَ حَفَفْنَاهُمَا بِنَخْلٍ وَ جَعَلْنَا بَيْنَهُمَا زَرْعًا* كِلْتَا الْجَنَّتَيْنِ آتَتْ أُكُلَهَا وَ لَمْ تَظْلِمْ مِنْهُ شَيْئًا وَ فَجَّرْنَا خِلَالَهُمَا نَهَرًا* وَ كَانَ لَهُ ثَمَرٌ فَقَالَ لِصَاحِبِهِ وَ هُوَ يُحَاوِرُهُ أَنَا أَكْثَرُ مِنكَ مَالًا وَ أَعَزُّ نَفَرًا* وَ دَخَلَ جَنَّتَهُ وَ هُوَ ظَالِمٌ لِّنَفْسِهِ قَالَ مَا أَظُنُّ أَن تَبِيدَ هَذِهِ أَبَدًا* وَ مَا أَظُنُّ السَّاعَةَ قَائِمَةً وَ لَئِن رُّدِدتُّ إِلَى رَبِّي لَأَجِدَنَّ خَيْرًا مِّنْهَا مُنقَلَبًا* قَالَ لَهُ صَاحِبُهُ وَ هُوَ يُحَاوِرُهُ أَكَفَرْتَ بِالَّذِي خَلَقَكَ مِن تُرَابٍ ثُمَّ مِن نُّطْفَةٍ ثُمَّ سَوَّاكَ رَجُلًا* لَّكِنَّا هُوَ اللَّهُ رَبِّي وَ لَا أُشْرِكُ بِرَبِّي أَحَدًا* وَ لَوْلَا إِذْ دَخَلْتَ جَنَّتَكَ قُلْتَ مَا شَاء اللَّهُ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ إِن تُرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنكَ مَالًا وَ وَلَدًا* فَعَسَى رَبِّي أَن يُؤْتِيَنِ خَيْرًا مِّن جَنَّتِكَ وَ يُرْسِلَ عَلَيْهَا حُسْبَانًا مِّنَ السَّمَاءِ فَتُصْبِحَ صَعِيدًا زَلَقًا* أَوْ يُصْبِحَ مَاؤُهَا غَوْرًا فَلَن تَسْتَطِيعَ لَهُ طَلَبًا* وَ أُحِيطَ بِثَمَرِهِ فَأَصْبَحَ يُقَلِّبُ كَفَّيْهِ عَلَى مَا أَنفَقَ فِيهَا وَ هِيَ خَاوِيَةٌ عَلَى عُرُوشِهَا وَ يَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُشْرِكْ بِرَبِّي أَحَدًا* وَ لَمْ تَكُن لَّهُ فِئَةٌ يَنصُرُونَهُ مِن دُونِ اللَّهِ وَ مَا كَانَ مُنتَصِرًا* هُنَالِكَ الْوَلَايَةُ لِلَّهِ الْحَقِّ هُوَ خَيْرٌ ثَوَابًا وَ خَيْرٌ عُقْبًا (کهف/۳۲-۴۴)

 

 

 

 

 

 

 

وَ مِنَ النَّاسِ مَن يُعْجِبُكَ قَوْلُهُ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ يُشْهِدُ اللّهَ عَلَى مَا فِي قَلْبِهِ وَ هُوَ أَلَدُّ الْخِصَامِ* وَ إِذَا تَوَلَّى سَعَى فِي الأَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيِهَا وَ يُهْلِكَ الْحَرْثَ وَ النَّسْلَ وَ اللّهُ لاَ يُحِبُّ الفَسَادَ  (بقره/۲۰۴-۲۰۵)

 

 

مَثَلُهُمْ (محمد والذین معه) فِي الْإِنجِيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَى عَلَى سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ (فتح/۲۹)

 

وَ جَعَلُواْ (المشركون) لِلّهِ مِمِّا ذَرَأَ مِنَ الْحَرْثِ وَ الأَنْعَامِ نَصِيبًا فَقَالُواْ هَذَا لِلّهِ بِزَعْمِهِمْ وَ هَذَا لِشُرَكَآئِنَا فَمَا كَانَ لِشُرَكَآئِهِمْ فَلاَ يَصِلُ إِلَى اللّهِ وَ مَا كَانَ لِلّهِ فَهُوَ يَصِلُ إِلَى شُرَكَآئِهِمْ (انعام/۱۳۶) وَ قَالُواْ هَذِهِ أَنْعَامٌ وَ حَرْثٌ حِجْرٌ لاَّ يَطْعَمُهَا إِلاَّ مَن نّشَاء بِزَعْمِهِمْ … سَيَجْزِيهِم بِمَا كَانُواْ يَفْتَرُونَ (انعام/۱۳۸)