چکیده: سوگند به کشتی‌های روان. کشتی‌هایی که در دریا روان هستند، از آنِ خدا است. برای شما کشتی‌ها را قرار داد تا بر آنها سوار شوید پس چون بر آنها قرار گرفتید، نعمت خدا را یاد کنید. کشتی‌ها به فرمان خدا در دریا روان هستند تا از فضل خدا بجویید، باشد که سپاسگزاری کنید. در کشتی‌ها برای شما نشانه است. اگر خدا بخواهد کشتی‌ها بر پشت دریا ساکن می‌مانند و اگر بخواهد، کشتی‌ها را نابود می‌کند.

سوگند به کشتی‌های روان که به آسانی [روان هستند] (ذاریات/۳). کشتی‌های روانِ بادبان برافراشته که مانند کوه‌ها در دریا هستند، از آنِ او است. پس کدام یک از نعمت‌های پروردگار خود را تکذیب می‌کنید (رحمان/۲۴-۲۵)؟ [شکست‌ناپذیر دانا] برای شما از کشتی‌ها و چهارپایان آن‌چه را سوار می‌شوید، قرار داد تا بر پشت آنها قرار گیرید، آن‌گاه که بر آنها قرار گرفتید، نعمتِ پروردگارتان را به یاد آورید و بگویید: منزّه است کسی که این را برای ما رام کرد و ما بر آن توانا نبودیم. به‌راستی به سوی پروردگارمان برمی‌گردیم (زخرف/۱۲-۱۴). خدا کسی است که دریا را برای شما رام کرد تا کشتی‌ها به فرمان او در آن روان شوند و تا از فضل او بجویید، باشد که سپاسگزاری کنید (جاثیه/۱۲). کشتی‌ها را برای شما رام کرد تا به فرمان او در دریا روان گردند (ابراهیم/۳۲). او کسی است که دریا را رام کرد … کشتی‌ها را در آن می‌بینی که [آب را] می‌شکافند تا از فضل او بجویید، باشد که سپاسگزاری کنید (نحل/۱۴). کشتی‌ها را در دریا می‌بینی که [آب را] می‌شکافند و تا از فضل او بجویید، باشد که سپاسگزاری کنید (فاطر/۱۲). پروردگار شما کسی است که کشتی‌ها را در دریا برای شما می‌راند تا از فضل او بجویید. به‌راستی او با شما مهربان است. چون در دریا به شما صدمه‏ اى برسد، هر کس را جز او مى‏ خوانید، گم می‌شود و هنگامی که شما را به سوى خشکى رهانید، رویگردان مى‏ شوید. انسان همواره ناسپاس است … آیا ایمن شده‌اید که بار دیگر شما را در آن (دریا) بازگرداند و تندبادى شکننده بر شما بفرستد و به سبب آن‌که کفر ورزیدید، شما را غرق کند، آن‌گاه براى خود در برابر ما کسى را نیابید که آن را دنبال کند (اسراء/۶۶-۶۹)؟ آیا ندیدی خدا آن‌چه را در زمین است و نیز کشتی‌ها را که در دریا به فرمان او روان می‌شوند، برای شما رام کرده است …؟ به‌راستی خدا به مردم رئوف و مهربان است (حج/۶۵). آیا ندیدی کشتی‌ها به نعمت خدا در دریا روان می‌شوند تا برخی از نشانه‌های او را به شما نشان دهد؟ به‌راستی در این، برای هر صبرپیشه سپاسگزار، نشانه‌هایی است (لقمان/۳۱). از نشانه‌های او این است که بادها را در حالی‌که بشارت‌دهنده هستند، می‌فرستد تا از رحمت خود به شما بچشاند و تا کشتی‌ها به فرمان او روان شوند و تا از فضل او بجویید باشد که سپاسگزاری کنید (روم/۴۶). از نشانه‌های او کشتی‌های روانِ کوه‌آسا در دریا است. اگر بخواهد باد را ساکن می‌کند و آنان بر پشت آن (دریا) بی‌حرکت می‌مانند. به‌راستی در این، برای هر صبرپیشه سپاسگزاری نشانه‌هایی است. یا [اگر بخواهد] کشتی‌ها را به سبب آن‌چه [سرنشینان آنها] به دست‌ آورده‌اند، نابود می‌کند و از بسیاری نیز درمی‌گذرد (شوری/۳۲-۳۴). برای آنان نشانه‌ای است که نسلشان را در کشتی انباشته، حمل کردیم و مانند آن را براى آنان، خلق کردیم تا بر آن سوار شوند. اگر بخواهیم آنان را غرق مى ‏کنیم سپس آنها هیچ فریادرسى نباشد و نه نجات یابند مگر به رحمتى از جانب ما و تا هنگامی برخورداری (یس/۴۱-۴۴). بر چهارپایان و بر کشتی‌ها حمل می‌شوید (مومنون/۲۲). بر آنها و بر کشتی‌ها حمل می‌شوید. [خدا] نشانه‌های خود را به شما نشان می‌دهد پس کدام یک از نشانه‌های خدا را انکار می‌کنید (غافر/۸۰-۸۱). به‌راستی در آفرینش آسمان‌ها و زمین و آمد و شدِ شب و روز و کشتی‌هایی که به سود مردم در دریا روان هستند … برای قومی که تعقّل می‌کنند، نشانه‌هایی است (بقره/۱۶۴).

او کسى است که شما را در خشکى و دریا سیر می‌دهد تا هنگامی که در کشتی‌ها باشید و [کشتی‌ها] با بادى ملایم، آنان را ببرند و به آن شاد شوند، ناگاه بادى تند، بر آنها بوزد و موج از هر طرف بر آنها برسد و گمان کنند که در محاصره قرار گرفته‌اند. خدا را در حالی‌که دین خود را برای او خالص کرده‌اند، می‌خوانند که اگر ما را از این برهانى، بی‌تردید از سپاسگزاران خواهیم شد. پس چون آنان را رهانید، ناگهان در زمین به ناحق ستم مى‏ کنند (یونس/۲۲-۲۳). هنگامی که بر کشتی سوار می‌شوند، خدا را در حالی‌که دین را برای او خالص کرده‌اند، می‌خوانند پس هنگامی که آنها را به سوی خشکی برهاند، به‌ناگاه شرک می‌ورزند (عنکبوت/۶۵). هنگامی که آنان را موجی مانند سایبان‌ها فرا گیرد، خدا را در حالی‌که دین را برای او، خالص کرده‌اند، می‌خوانند پس هنگامی که آنان را به سوی خشکی رهاندیم، برخی از آنان میانه‌رو هستند. نشانه‌های ما را جز پیمان‌شکن ناسپاس، ‌انکار نمی‌کند (لقمان/۳۲).

کشتی- اقوام، نوح را تکذیب کردند، آن‌گاه او را با کسانی که در کشتی همراه وی بودند، نجات دادیم. آنان را جانشینان، قرار دادیم و کسانی که نشانه‌های ما را تکذیب کردند، غرق کردیم پس بنگر سرانجام هشدار داده‌شدگان چگونه بود (یونس/۷۳). او را تکذیب کردند پس او و کسانی را که همراه او در کشتی بودند، نجات دادیم و کسانی که نشانه‌های ما را تکذیب کردند، غرق کردیم. به‌راستی آنان قومی کور[دل] بودند (اعراف/۶۴). به نوح وحی شد … کشتی را زیر نظر ما و به وحی ما بساز و درباره کسانی که ستم کرده‌اند، با من سخن نگو. بی‌گمان آنان غرق‌شدگان هستند (هود/۳۶-۳۷). به او وحی کردیم که زیر نظر ما و به وحی ما کشتی را بساز و چون فرمان ما رسید و تنور فوران کرد پس از هر نوع [حیوان،] دو تا و نیز خانواده‌ات را به آن درآور، به جز کسی از آنان که سخن [عذاب] بر او پیشی گرفته است و درباره کسانی که ستم کرده‌اند، با من سخن نگوی. به‌راستی آنها غرق‌شدگان هستند. پس هنگامی که تو و کسانی که با تو هستند بر کشتی مستقر شدید، بگو، سپاس برای خدایی است که ما را از قوم ستمکار نجات داد. بگو، پروردگارا، من را در جایى پربرکت فرود آور تو بهترین مهمان ‏نوازان هستی. بی‌گمان در این نشانه‌هایی است و ما آزمایش‏ کننده بودیم (مومنون/۲۷-۳۰). [او] کشتی را می‌ساخت و هر بار سرانی از قومش، بر او می‌گذشتند، مسخره‌اش می‌کردند. [نوح] گفت: اگر ما را مسخره کنید، به‌راستی ما نیز شما را همان‌گونه که مسخره می‌کنید، مسخره می‌کنیم. به‌زودى خواهید دانست برای چه کسى عذابى خوارکننده می‌آید و بر او عذابى پایدار فرود مى‏آید تا آن‌گاه که فرمان ما آمد و تنور فوران کرد، فرمودیم: در آن [کشتى] از هر نوع [حیوان،] دو تا با خانواده‌ات حمل کن مگر کسى که درباره او سخنِ [عذاب] پیشی گرفته است و کسانى که ایمان آورده ‏اند. با او جز اندکى، ایمان نیاورده بودند. [نوح] گفت: در آن سوار شوید که روان‏ شدنش و لنگر انداختنش به نام خدا است. بى‌گمان پروردگار من، آمرزنده مهربان است. آن [کشتى] آنان را در میان امواجى مانند کوه مى ‏بُرد و نوح، پسرش را که در کنارى بود، ندا داد: اى پسرک من، با ما سوار شو و با کافران نباش. گفت: به‌زودى به کوهى پناه مى‏ برم که من را از آب حفظ می‌کند. گفت: امروز در برابر فرمان خدا هیچ نگاهدارنده ‏اى نیست مگر کسى که [خدا] رحم کند. موج میان آن دو حایل شد و [پسر] از غرق‏شدگان گردید. گفته شد: اى زمین، آب خود را فرو بر و اى آسمان، [از باران] خوددارى کن. آب فرو کاست و فرمان گزارده شده و [کشتى] بر جودى قرار گرفت. گفته شد: مرگ بر قوم ستمکار. … گفته شد: اى نوح، با سلامی از ما و برکت‌هایى بر تو و بر کسانی که با تو هستند، [از کشتی] فرود آى (هود/۳۸-۴۸). او (نوح) را بر [کشتی] دارای تخته‌ها و میخ‌ها سوار کردیم که زیر نظر ما حرکت می‌کرد. [این] پاداش کسی بود که مورد انکار واقع شده بود. به‌راستی آن را برجای نهادیم تا نشانه‌ای باشد پس آیا پندگیرنده‌ای هست؟ پس چگونه بود عذاب و هشدارهای من (قمر/۱۳-۱۶)؟ او و کسانی که در آن کشتی انباشته، با او بودند، نجات دادیم سپس بعد از آن، باقی‌ماندگان را غرق کردیم. به‌راستی در این نشانه‌ای است ولی بیشتر آنان مومن نبودند (شعراء/۱۱۹-۱۲۱). نوح و کشتی‌نشینان را نجات دادیم و آن را نشانه‌ای برای جهانیان قرار دادیم (عنکبوت/۱۵). به‌راستی ما، آن‌گاه که آب طغیان کرد، شما را بر کشتی روان سوار کردیم تا آن را برای شما یادآوری قرار دهیم و گوش‌های فراگیرنده آن را فرا گیرند (حاقّه/۱۱-۱۲).

آنان (زکریا، یحیی، مریم، عیسی، ابراهیم، اسحاق، موسی، هارون، اسماعیل و ادریس) کسانی از پیامبران بودند که خدا به آنها نعمت داد، از نسل آدم و [نسلِ] کسانی که آنان را با نوح [بر کشتی] سوار کردیم و از نسل ابراهیم و اسرائیل و از کسانی که آنان را هدایت کردیم و برگزیدیم (مریم/۵۸).

[موسی و بنده ما که به او رحمت و علم دادیم] به راه افتادند تا هنگامی که به کشتی سوار شدند. [او] آن را سوراخ کرد. [موسی] گفت: آیا آن را سوراخ می‌کنی تا سرنشینان آن را غرق کنی؟ به‌راستی چیز بسیار زشتی آوردی (کهف/۷۱). [بنده ما گفت:] آن کشتی از آنِ مستمندانی بود که در دریا کار می‌کردند پس خواستم که آن را معیوب کنم در حالی‌که پیشاپیش آنان پادشاهی بود که هر کشتی را به زور می‌گرفت (کهف/۷۹).

[یونس] به سوی کشتی انباشته گریخت پس با آنان قرعه انداخت و از بازندگان شد (صافّات/۱۴۰-۱۴۱).

دریا، نوح

فَالْجَارِيَاتِ يُسْرًا (ذاریات/۳) وَ لَهُ الْجَوَارِ الْمُنشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ * فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (رحمان/۲۴-۲۵) [العزیز العلیم] جَعَلَ لَكُم مِّنَ الْفُلْكِ وَ الْأَنْعَامِ مَا تَرْكَبُونَ* لِتَسْتَوُوا عَلَى ظُهُورِهِ ثُمَّ تَذْكُرُوا نِعْمَةَ رَبِّكُمْ إِذَا اسْتَوَيْتُمْ عَلَيْهِ وَ تَقُولُوا سُبْحانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنَا هَذَا وَ مَا كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ* وَ إِنَّا إِلَى رَبِّنَا لَمُنقَلِبُونَ (زخرف/۱۲-۱۴) اللَّهُ الَّذِي سخَّرَ لَكُمُ الْبَحْرَ لِتَجْرِيَ الْفُلْكُ فِيهِ بِأَمْرِهِ وَ لِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (جاثيه/۱۲) وَ سَخَّرَ لَكُمُ الْفُلْكَ لِتَجْرِيَ فِي الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ (ابراهيم/۳۲) وَ هُوَ الَّذِي سَخَّرَ الْبَحْرَ …  وَ تَرَى الْفُلْكَ مَوَاخِرَ فِيهِ وَ لِتَبْتَغُواْ مِن فَضْلِهِ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (نحل/۱۴) وَ تَرَى الْفُلْكَ فِيهِ مَوَاخِرَ لِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (فاطر/۱۲)  رَّبُّكُمُ الَّذِي يُزْجِي لَكُمُ الْفُلْكَ فِي الْبَحْرِ لِتَبْتَغُواْ مِن فَضْلِهِ إِنَّهُ كَانَ بِكُمْ رَحِيمًا* وَ إِذَا مَسَّكُمُ الْضُّرُّ فِي الْبَحْرِ ضَلَّ مَن تَدْعُونَ إِلاَّ إِيَّاهُ فَلَمَّا نَجَّاكُمْ إِلَى الْبَرِّ أَعْرَضْتُمْ وَ كَانَ الإِنْسَانُ كَفُورًا … أَمْ أَمِنتُمْ أَن يُعِيدَكُمْ فِيهِ تَارَةً أُخْرَى فَيُرْسِلَ عَلَيْكُمْ قَاصِفا مِّنَ الرِّيحِ فَيُغْرِقَكُم بِمَا كَفَرْتُمْ ثُمَّ لاَ تَجِدُواْ لَكُمْ عَلَيْنَا بِهِ تَبِيعًا (اسراء/۶۶-۶۹) أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَكُم مَّا فِي الْأَرْضِ وَ الْفُلْكَ تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ … إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَؤُوفٌ رَّحِيمٌ (حج/۶۵) أَلَمْ تَرَ أَنَّ الْفُلْكَ تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِنِعْمَتِ اللَّهِ لِيُرِيَكُم مِّنْ آيَاتِهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ (لقمان/۳۱) وَ مِنْ آيَاتِهِ أَن يُرْسِلَ الرِّيَاحَ مُبَشِّرَاتٍ وَ لِيُذِيقَكُم مِّن رَّحْمَتِهِ وَ لِتَجْرِيَ الْفُلْكُ بِأَمْرِهِ وَ لِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (روم/۴۶) وَ مِنْ آيَاتِهِ الْجَوَارِ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ* إِن يَشَأْ يُسْكِنِ الرِّيحَ فَيَظْلَلْنَ رَوَاكِدَ عَلَى ظَهْرِهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ* أَوْ يُوبِقْهُنَّ بِمَا كَسَبُوا وَ يَعْفُ عَن كَثِيرٍ (شوري/۳۲-۳۴) وَ آيَةٌ لَّهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّيَّتَهُمْ فِي الْفُلْكِ * وَ خَلَقْنَا لَهُم مِّن مِّثْلِهِ مَا يَرْكَبُونَ* وَ إِن نَّشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلَا صَرِيخَ لَهُمْ وَ لَا هُمْ يُنقَذُونَ* إِلَّا رَحْمَةً مِّنَّا وَ مَتَاعًا إِلَى حِينٍ (يس/۴۱-۴۴) وَ عَلَيْهَا وَ عَلَى الْفُلْكِ تُحْمَلُونَ (مومنون/۲۲) وَ عَلَيْهَا وَ عَلَى الْفُلْكِ تُحْمَلُونَ* وَ يُرِيكُمْ آيَاتِهِ فَأَيَّ آيَاتِ اللَّهِ تُنكِرُونَ (غافر/۸۰-۸۱) إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ اخْتِلاَفِ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ وَ الْفُلْكِ الَّتِي تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِمَا يَنفَعُ النَّاسَ … لآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ  (بقره/۱۶۴)

هُوَ الَّذِي يُسَيِّرُكُمْ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ حَتَّى إِذَا كُنتُمْ فِي الْفُلْكِ وَ جَرَيْنَ بِهِم بِرِيحٍ طَيِّبَةٍ وَ فَرِحُواْ بِهَا جَاءتْهَا رِيحٌ عَاصِفٌ وَ جَاءهُمُ الْمَوْجُ مِن كُلِّ مَكَانٍ وَ ظَنُّواْ أَنَّهُمْ أُحِيطَ بِهِمْ دَعَوُاْ اللّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ لَئِنْ أَنجَيْتَنَا مِنْ هَذِهِ لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ* فَلَمَّا أَنجَاهُمْ إِذَا هُمْ يَبْغُونَ فِي الأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ (يونس/۲۲-۲۳) فَإِذَا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذَا هُمْ يُشْرِكُونَ (عنكبوت/۶۵) وَ إِذَا غَشِيَهُم مَّوْجٌ كَالظُّلَلِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ فَمِنْهُم مُّقْتَصِدٌ وَ مَا يَجْحَدُ بِآيَاتِنَا إِلَّا كُلُّ خَتَّارٍ كَفُورٍ (لقمان/۳۲)

الفلک- الاقوام، فَكَذَّبُوهُ (نوح) فَنَجَّيْنَاهُ وَ مَن مَّعَهُ فِي الْفُلْكِ وَ جَعَلْنَاهُمْ خَلاَئِفَ وَ أَغْرَقْنَا الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُنذَرِينَ (يونس/۷۳) فَكَذَّبُوهُ فَأَنجَيْنَاهُ وَ الَّذِينَ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ وَ أَغْرَقْنَا الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا إِنَّهُمْ كَانُواْ قَوْمًا عَمِينَ (اعراف/۶۴) وَ أُوحِيَ إِلَى نُوحٍ … وَ اصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنَا وَ وَحْيِنَا وَ لاَ تُخَاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُواْ إِنَّهُم مُّغْرَقُونَ (هود/۳۶-۳۷) فَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِ أَنِ اصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنَا وَ وَحْيِنَا فَإِذَا جَاء أَمْرُنَا وَ فَارَ التَّنُّورُ فَاسْلُكْ فِيهَا مِن كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ وَ أَهْلَكَ إِلَّا مَن سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ مِنْهُمْ وَ لَا تُخَاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُوا إِنَّهُم مُّغْرَقُونَ* فَإِذَا اسْتَوَيْتَ أَنتَ وَ مَن مَّعَكَ عَلَى الْفُلْكِ فَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي نَجَّانَا مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ* وَ قُل رَّبِّ أَنزِلْنِي مُنزَلًا مُّبَارَكًا وَ أَنتَ خَيْرُ الْمُنزِلِينَ* إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ وَ إِن كُنَّا لَمُبْتَلِينَ (مومنون/۲۷-۳۰) وَ يَصْنَعُ الْفُلْكَ وَ كُلَّمَا مَرَّ عَلَيْهِ مَلأٌ مِّن قَوْمِهِ سَخِرُواْ مِنْهُ قَالَ إِن تَسْخَرُواْ مِنَّا فَإِنَّا نَسْخَرُ مِنكُمْ كَمَا تَسْخَرُونَ* فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ مَن يَأْتِيهِ عَذَابٌ يُخْزِيهِ وَ يَحِلُّ عَلَيْهِ عَذَابٌ مُّقِيمٌ* حَتَّى إِذَا جَاء أَمْرُنَا وَ فَارَ التَّنُّورُ قُلْنَا احْمِلْ فِيهَا مِن كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ وَ أَهْلَكَ إِلاَّ مَن سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ وَ مَنْ آمَنَ وَ مَا آمَنَ مَعَهُ إِلاَّ قَلِيلٌ* وَ قَالَ ارْكَبُواْ فِيهَا بِسْمِ اللّهِ مَجْرَاهَا وَ مُرْسَاهَا إِنَّ رَبِّي لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ* وَ هِيَ تَجْرِي بِهِمْ فِي مَوْجٍ كَالْجِبَالِ وَ نَادَى نُوحٌ ابْنَهُ وَ كَانَ فِي مَعْزِلٍ يَا بُنَيَّ ارْكَب مَّعَنَا وَ لاَ تَكُن مَّعَ الْكَافِرِينَ* قَالَ سَآوِي إِلَى جَبَلٍ يَعْصِمُنِي مِنَ الْمَاء قَالَ لاَ عَاصِمَ الْيَوْمَ مِنْ أَمْرِ اللّهِ إِلاَّ مَن رَّحِمَ وَ حَالَ بَيْنَهُمَا الْمَوْجُ فَكَانَ مِنَ الْمُغْرَقِينَ* وَقِيلَ يَا أَرْضُ ابْلَعِي مَاءكِ وَ يَا سَمَاء أَقْلِعِي وَ غِيضَ الْمَاء وَ قُضِيَ الأَمْرُ وَ اسْتَوَتْ عَلَى الْجُودِيِّ وَ قِيلَ بُعْدًا لِّلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ …  قِيلَ يَا نُوحُ اهْبِطْ بِسَلاَمٍ مِّنَّا وَ بَركَاتٍ عَلَيْكَ وَ عَلَى أُمَمٍ مِّمَّن مَّعَكَ (هود/۳۸-۴۸) وَ حَمَلْنَاهُ عَلَى ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَ دُسُرٍ* تَجْرِي بِأَعْيُنِنَا جَزَاء لِّمَن كَانَ كُفِرَ* وَ لَقَد تَّرَكْنَاهَا آيَةً فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ* فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ (قمر/۱۳-۱۶) فَأَنجَيْنَاهُ وَ مَن مَّعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ* ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ * إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ (شعراء/۱۱۹-۱۲۱) فَأَنجَيْنَاهُ وَ أَصْحَابَ السَّفِينَةِ وَ جَعَلْنَاهَا آيَةً لِّلْعَالَمِينَ (عنكبوت/۱۵) إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاء حَمَلْنَاكُمْ فِي الْجَارِيَةِ* لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَةً وَ تَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ (حاقّه/۱۱-۱۲)

أُوْلَئِكَ (زکریا، یحیی، مریم، عیسی، ابراهيم، اسحاق، موسی، هارون، اسماعیل و ادریس) الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ مِن ذُرِّيَّةِ آدَمَ وَ مِمَّنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ وَ مِن ذُرِّيَّةِ إِبْرَاهِيمَ وَ إِسْرَائِيلَ وَ مِمَّنْ هَدَيْنَا وَ اجْتَبَيْنَا (مريم/۵۸)

[موسی و عبدنا اتیناه رحمة و علما] فَانطَلَقَا حَتَّى إِذَا رَكِبَا فِي السَّفِينَةِ خَرَقَهَا قَالَ أَخَرَقْتَهَا لِتُغْرِقَ أَهْلَهَا لَقَدْ جِئْتَ شَيْئًا إِمْرًا (كهف/۷۱) [قال عبدنا] أَمَّا السَّفِينَةُ فَكَانَتْ لِمَسَاكِينَ يَعْمَلُونَ فِي الْبَحْرِ فَأَرَدتُّ أَنْ أَعِيبَهَا وَ كَانَ وَرَاءهُم مَّلِكٌ يَأْخُذُ كُلَّ سَفِينَةٍ غَصْبًا (كهف/۷۹)

إِذْ أَبَقَ [یونس] إِلَى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ* فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنْ الْمُدْحَضِينَ* فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَ هُوَ مُلِيمٌ (صافّات/۱۴۰-۱۴۱)