چکیده: خدا آسمان‌ها و زمین را به حق آفرید تا هر کس به آن‌چه کسب کرده است، جزا داده شود و به آنان ستم نمی‌شود. خدا آن‌چه را هر کسی کسب می‌کند، می‌داند. کسی نمی‌داند که فردا چه کسب می‌کند. هر کسی در گرو آن چیزی است که کسب کرده است. آن‌چه از خیر کسب کرده، به سود او و آن‌چه از بدی کسب کرده، به زیان او است. هر کس بدی کسب کند، اهل آتش است. هر فساد و مصیبتی به سبب آن‌چه مردم کسب کرده‌اند، پدیدار شده تا بعضی از آن‌چه انجام داده‌اند را به آنان بچشاند و آنان بازگردند. اگر خدا مردم را به آن‌چه کسب کرده‌اند مواخذه می‌کرد، هیچ جنبنده‌ای را بر روی زمین باقی نمی‌گذاشت. برای مردان از آن‌چه کسب کرده‌اند، نصیبی است و برای زنان از آن‌چه کسب کرده‌اند، نصیبی است. از پاکیزه‌های آن‌چه کسب کرده‌اید، انفاق کنید. دست دزد را به سبب آن چه کسب کرده‌، قطع کنید. آن روز هر کسی به سبب آن‌چه کسب کرده است، جزا داده می‌شود و ستمی نمی‌بیند. پاهای کافران به آن‌چه کسب کرده‌اند، شهادت می‌دهد. آنان به چیزی از آن‌چه کسب کرده‌اند، دست نیابند. ستمکاران از آن‌چه کسب کرده‌اند، بیمناک هستند. کسانی که به دیدار ما امید ندارند و به زندگی دنیا خشنود شده‌اند و کسانی که از آیات ما غافل هستند، به سبب آن‌چه کسب کرده‌اند، جایگاهشان آتش است.

خدا آسمان‌ها و زمین را به حق آفرید و تا هر کس به آن‌چه کسب کرده است، جزا داده شود و به آنان ستم نمی‌شود (جاثیه/۲۲). او است خدا در آسمان‌ها و زمین، نهان و آشکار شما را می‌داند و آن‌چه را کسب می‌کنید، می‌داند (انعام/۳). به‌راستی کسانی که پیش از آنان بودند مکر کردند ولی همه مکرها از آنِ خدا است. [خدا] آن‌چه را هر کسی کسب می‌کند، می‌داند و کافران به‌زودی خواهند دانست که عاقبت آن سرای، از آنِ کیست (رعد/۴۲). آیا آن که او بر هر کسی به آن‌چه کسب کرده، چیره است، [شریک دارد]؟ در حالی‌که برای خدا شریک‌هایی قرار دادند (رعد/۳۳).

کسی نمی‌داند که فردا چه کسب می‌کند و کسی نمی‌داند که به کدام سرزمین می‌میرد. بدون تردید خدا دانای آگاه است (لقمان/۳۴). هر کسی در گرو آن چیزی است که کسب کرده است به جز یاران دست راست (مدثّر/۳۸-۳۹). کسانی که ایمان آورده و فرزندانشان در ایمان از آنان پیروی کرده‌اند، فرزندانشان را به آنان ملحق می‌کنیم و از عمل آنان چیزی کم نمی‌کنیم. هر شخصی در گرو آن چیزی است که کسب کرده است (طور/۲۱). هیچ کس [چیزی] کسب نکند، مگر آن‌که بر عهده او است و هیچ باربرداری بار [گناه] دیگری را برنمی‌دارد سپس بازگشت شما به سوی پروردگارتان خواهد بود. آن‌گاه شما را از آن‌چه در آن اختلاف می‌کردید، باخبر خواهد کرد (انعام/۱۶۴). خدا هیچ کس را جز به اندازه توان او تکلیف نمی‌کند. آن‌چه [از خیر] کسب کرده، به سود او است و آن‌چه [از بدی] کسب کرده، به زیان او است. پروردگارا، اگر فراموش کردیم یا به خطا رفتیم، ما را مؤاخذه نکن. پروردگارا، هیچ بار گرانى بر ما نگذار چنان‌که آن را بر کسانى که پیش از ما بودند، گذاشتی‏. پروردگارا، آن‌چه توان آن نداریم، بر ما تحمیل نکن‏. از ما درگذر. ما را ببخش و بر ما رحمت آور. تو مولای ما هستی پس ما را بر گروه کافران پیروز گردان (بقره/۲۸۶). آن‌چه را خدا به وسیله آن برخی از شما را بر برخی دیگر برتری داده است، آرزو نکنید. برای مردان از آن‌چه کسب کرده‌اند، نصیبی است و برای زنان از آن‌چه کسب کرده‌اند، نصیبی است. از خدا، از فضل او بخواهید. به‌راستی خدا به هر چیزی دانا است (نساء/۳۲).

هر کس بدی کسب کند و خطای آن، او را فرا گیرد، پس اینان اهل آتش هستند. آنان در آن جاودانه‌اند (بقره/۸۱). کسانی که بدی‌ها کسب کردند، جزای بدی، مانندِ آن است و خواری آنان را فرا می‌گیرد در برابر خدا هیچ نگاهدارنده‌ای برای آنان نیست. گویی چهره‌های آنان با پاره‌هایی از شب تار، پوشیده شده است. آنان اهل آتش هستند و در آن جاودانه‌اند (یونس/۲۷). هر کس گناهی کسب کند، تنها آن را به زیان خود کسب کرده است. خدا دانای حکیم است (نساء/۱۱۱). گناهان آشکار و پنهان را واگذارید. به‌راستی کسانی که گناه کسب می‌کنند، به‌زودی به سزای آن‌چه به دست می‌آورند، جزا داده می‌شوند (انعام/۱۲۰).

هر کس خطا یا گناهی را کسب کند سپس آن را به بی‌گناهی نسبت دهد، بدون تردید بهتان و گناه آشکاری را بر دوش گرفته است (نساء/۱۱۲). کسانی که مردان مومن و زنان مومن را به غیر آن‌چه کسب کرده‌اند می‌آزارند، بی‌گمان تهمت و گناه آشکاری را به عهده گرفته‌اند (احزاب/۵۸).

فساد در خشکی و دریا به سبب آن‌چه دستان مردم کسب کرده است، پدیدار شده تا بعضی از آن‌چه انجام داده‌اند را به آنان بچشاند، باشد که آنان بازگردند (روم/۴۱). هر مصیبتی که به شما برسد، به سبب آن چیزی است که دستان شما کسب کرده است و [خدا] از  بسیاری در می‌گذرد (شوری/۳۰). اگر خدا مردم را به آن‌چه کسب کرده‌اند می‌گرفت، هیچ جنبنده‌ای را بر روی آن (زمین) باقی نمی‌گذاشت ولی آنان را تا سرآمدی معیّن مهلت می‌دهد پس هنگامی که اجل آنان فرا رسد، بدون تردید خدا به بندگان خود بینا است (فاطر/۴۵). پروردگار تو آمرزنده صاحب رحمت است. اگر آنان را به آن‌چه کسب کرده‌اند می‌گرفت، بی‌گمان در عذاب آنان عجله می‌کرد ولی برای آنان موعدی است که هرگز از آن گریزی نیابند (کهف/۵۸). اگر بخواهد باد را ساکن مى‏ گرداند … یا آنان (سرنشینان کشتی) را به سبب آن چه کسب کرده‌اند، هلاک می‌کند و از بسیاری درمی‌گذرد (شوری/۳۳-۳۴).

هنگامی که به انسان زیانی برسد، ما را می‌خواند سپس هنگامی که از نزد خود نعمتی به او بدهیم، می‌گوید: تنها آن، به سبب علمِ [من]، به من داده شده است. بلکه، آن آزمایشی است ولی بیشتر آنان نمی‌دانند. کسانی که پیش از آنان بودند نیز این [سخن] را گفتند پس آن‌چه کسب می‌کنند، آنان را بی‌نیاز نکرد و بدی‌های آن‌چه کسب کردند، به آنان رسید. کسانى از اینان که ستم کرده ‏اند، به‌زودى بدی‌های آن‌چه کسب کردند، به آنان خواهد رسید. آنان درمانده‏ کننده [ما] نیستند (زمر/۴۹-۵۱).

از آنان (مردم) کسانی هستند که می‌گویند: پروردگارا، به ما در این دنیا نیکی و در آخرت نیز نیکی بده. ما را از عذاب آتش نگاه دار. اینان هستند که از آن‌چه کسب کرده‌اند، نصیبی خواهند داشت. خدا در حسابرسی، سریع است (بقره/۲۰۱-۲۰۲).

خدا شما را به سوگندهای لغوتان مواخذه نمی‌کند بلکه شما را به آن‌چه قلب‌هایتان کسب کرده است، مواخذه می‌کند. خدا آمرزنده بردبار است (بقره/۲۲۵). مرد دزد و زن دزد را به سزای آن‌چه کسب کرده‌اند، دستان آن دو را به عنوان عقوبتی از جانب خدا، قطع کنید. خدا شکست‌ناپذیر حکیم است پس هر کس بعد از ستم‏ کردنش توبه کند و به صلاح آید، خدا توبه او را مى‏ پذیرد. خدا آمرزنده مهربان است (مائده/۳۸-۳۹). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از پاکیزه‌های آن‌چه کسب کرده‌اید و از آن‌چه برای شما از زمین بیرون آورده‌ایم، انفاق کنید. قصد نکنید که ناپاک آن را انفاق کنید در حالی‌که خودتان جز با چشم‌پوشی، آن را نمی‌گیرید. بدانید که خدا بی‌نیاز ستوده است (بقره/۲۶۷). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، صدقه‌های خود را با منّت و آزار باطل نکنید، مانند کسی که مال خود را برای نشان دادن به مردم، انفاق می‌کند و به خدا و روز بازپسین ایمان ندارد پس داستان او، مانند داستان سنگ سخت صافی است که بر آن خاکی نشسته، اگر رگباری به آن برسد، آن را همچنان سخت و صاف بگذارد. آنان نیز به چیزی از آن‌چه کسب کرده‌اند، دست نمی‌یابند. خدا گروه کافران را هدایت نمی‌کند (بقره/۲۶۴).

وای بر کسانی که کتاب را با دستان خود می‌نویسند سپس می‌گویند: این از نزد خدا است تا آن را به بهای ناچیزی بفروشند پس وای بر آنان از آن‌چه دست‌هایشان نوشته است. وای بر آنان از آن‌چه کسب می‌کنند (بقره/۷۹).

مَثَل کسانی که به پروردگار خود کفر ورزیدند، اعمال آنان مانند خاکستری است که در روزی طوفانی، بادی شدید بر آن بوزد که به چیزی از آن‌چه کسب کرده‌اند، دست نیابند. این همان گمراهی دور است (ابراهیم/۱۸).

بی‌گمان کسانی که به دیدار ما امید ندارند و به زندگی دنیا خشنود شده‌اند و به آن اطمینان یافته‌اند و کسانی که از آیات ما غافل هستند، آنان به سبب آن‌چه کسب کرده‌اند، جایگاهشان آتش است (یونس/۷-۸).

هنگامی که آیات ما بر او (متجاوز گناهکار) خوانده شود، می‌گوید: افسانه‌های پیشینیان است. چنین نیست، بلکه به سبب آن‌چه کسب می‌کردند، بر قلب‌های آنان زنگار زده شده است (مطفّفین/۱۳-۱۴).

کسب- اقوام، اگر اهل شهرها ایمان آورده و تقوا پیشه کرده بودند، بی‌گمان برکاتی از آسمان و زمین بر آنان می‌گشودیم ولی تکذیب کردند پس ما نیز آنان را به سبب آن‌چه کسب می‌کردند، گرفتیم (اعراف/۹۶).

ثمود، پس آنان را هدایت کردیم ولی آنان، کوری را بر هدایت برگزیدند پس به سبب آن‌چه کسب می‌کردند، صاعقه عذاب خفّت‌آور آنان را گرفت و کسانى را که ایمان آورده بودند و تقوا پیشه کرده بودند را نجات دادیم (فصّلت/۱۷-۱۸).

صبحگاهان صیحه آنان (اهل حجر) را فرا گرفت. آن‌چه کسب کرده بودند، آنان را بی‌نیاز نکرد (حجر/۸۳-۸۴).

آیا مى‏ گویید: ابراهیم، اسماعیل، اسحاق، یعقوب و نوادگان، یهودى یا مسیحی بوده‏اند؟ بگو، آیا شما بهتر مى ‏دانید یا خدا؟ کیست‏ ستمکارتر از آن که شهادتى از خدا را که در نزد خود او است، کتمان کند. خدا از آن‌چه مى ‏کنید، غافل نیست. آنان گروهی بودند که گذشتند. آن‌چه کسب کردند، برای آنان است و برای شماست آن‌چه کسب کرده‎‌اید و شما از آنچه آنان انجام می‌دادند، پرسیده نخواهید شد (بقره/۱۴۰-۱۴۱). آنان (یعقوب و پسران او) گروهی بودند که گذشتند آن‌چه کسب کردند، برای آنان است و آن‌چه شما کسب کرده‌اید، برای شما است. شما از آن‌چه آنان انجام می‌دادند، پرسیده نخواهید شد (بقره/۱۳۴).

بگو، من بر این (رسالت) از شما مزدی نمی‌خواهم مگر دوستیِ نزدیکان. هر کس نیکی به دست آورد، برای او در آن نیکی می‌افزاییم. بی‌تردید خدا آمرزنده قدرشناس است (شوری/۲۳). کسانی که دین خود را به بازی و سرگرمی گرفته‌اند و زندگی دنیا آنان را فریب داده است، رها کن و به وسیله آن (قرآن) تذکّر بده، مبادا کسی به آن‌چه کسب کرده، گرفتار شود در حالی‌که برای او جز خدا سرپرست و شفاعتگری نباشد و اگر هر بازخریدی برابر آن بدهد، از او نگیرند. اینان هستند که به سبب آن‌چه کسب کرده‌اند، گرفتار هستند. آنان به سبب آن که کفر می‌ورزیدند، نوشیدنی از آب جوشان و عذابی دردناک دارند (انعام/۷۰). به کسانی که ایمان آورده‌اند بگو، از کسانی که به روزهای خدا امید ندارند، درگذرند تا [خدا] هر قومی را به آن‌چه کسب کرده‌اند، جزا دهد (جاثیه/۱۴). بگو، اگر پدران، پسران، برادران، همسران و خویشاوندان شما، اموالی که آن را به دست آورده‌اید، تجارتی که از کساد آن بیم دارید و سراهایی که به آن خشنود هستید، نزد شما از خدا، فرستاده او و جهاد در راه او محبوب‌تر است، پس منتظر باشید تا خدا فرمان خود را بیاورد. خدا گروه نافرمانان را هدایت نمی‌کند (توبه/۲۴). این چنین برای هر پیامبری دشمنانی از انس و جن قرار دادیم که برای فریب بر یکدیگر سخنان آراسته القا می‌کنند. اگر پروردگار تو می‌خواست چنین نمی‌کردند پس آنان را با آن‌چه برمی‌بافند، رها کن تا دل‌های کسانی که به آخرت ایمان ندارند به آن (گفتار) بگراید و آن را بپسندند و تا آن‌چه را باید به ‌دست‌آورند، به دست آورند (انعام/۱۱۲-۱۱۳).

شما را چه شده که درباره منافقان دو گروه شده‌اید، در حالی‌که خدا آنان را به سبب آن‌چه کسب کرده‌اند، نگونسار کرده است؟ آیا می‌خواهید کسانی را که خدا گمراه کرده است، هدایت کنید؟ هر کس را خدا گمراه کند، هرگز برای او راهی نخواهد یافت (نساء/۸۸).

بدون تردید کسانی که آن تهمت بزرگ (ماجرای افک) را به میان آوردند، دسته‌ای از شما بودند … برای هرکدام از آنان، از آن گناه، چیزی است که کسب کرده است. آن که [سهم] بزرگ آن را بر عهده داشته است، عذابی عظیم دارد (نور/۱۱).

کسانی از شما که روز برخورد دو گروه (جنگ احد) پشت کردند، جز این نبود که شیطان آنان را به سبب برخی از آن چه کسب کرده بودند، لغزانید. بدون تردید خدا از آنان درگذشت. به‌راستی خدا آمرزنده بردبار است (آل‌عمران/۱۵۵). برجای‌ماندگان [از جنگ] به نشستن خود پس از [رفتن] رسول خدا شادمان شدند و از این‌که با اموال و جان‌های خود در راه خدا جهاد کنند، کراهت ورزیدند و گفتند: در این گرما [برای جنگ] بیرون نروید. بگو، آتش جهنّم سوزان‌تر است، اگر دریابند پس به سزای آن‌چه کسب می‌کردند، کم بخندند و بسیار بگریند (توبه/۸۱-۸۲). هنگامی که به سوی آنان بازگشتید، برای شما به خدا سوگند می‌خورند تا از آنان چشم پوشید پس از آنان روی بگردانید. بی‌گمان آنان پلید هستند. به جزای آن‌چه کسب می‌کردند، جایگاه آنان جهنّم است (توبه/۹۵).

آیا کسانى را که بهره‏ اى از کتاب یافته ‏اند، ندیده‌ای که چون به سوى کتاب خدا فرا خوانده مى‏ شوند تا میانشان حکم کند، آن‌گاه گروهى از آنان به حال اعراض روى برمى ‏تابند، این به آن سبب بود که آنان گفتند: هرگز آتش جز چند روزى معیّن، به ما نخواهد رسید و بر بافته‏ هایشان آنان را در دینشان فریفته کرده است پس چگونه خواهد بود [حال آنان]، آن‌گاه که آنان را در روزى که هیچ شکى در آن نیست، گرد آوریم و به هر کسی آن‌چه کسب کرده، به تمامی داده می‌شود و به آنان ستم نمی‌شود (آل‌عمران/۲۳-۲۵).

آیا در زمین نگشته‌اند تا ببینند عاقبت کسانی که پیش از آنان بودند، چگونه بوده است؟ آنان از ایشان بیشتر و نیرومندتر بودند و آثارشان در زمین بیشتر بود پس آن‌چه کسب می‌کردند، آنان را بی‌نیاز نکرد (غافر/۸۲).

بریده باد، دو دست ابولهب و مرگ بر او باد. مال او و آن‌چه کسب کرده بود، او را بی‌نیاز نکرد. به‌زودی در آتشی شعله‌ور وارد خواهد شد (مسد/۱-۳).

کسب- مرگ و قیامت، روزی که برخی آیات پرودگار تو بیاید، کسی که از قبل، ایمان نیاورده یا در ایمان خود، خیری کسب نکرده، ایمان او سودی ندارد. بگو، منتظر باشید که ما نیز منتظر هستیم (انعام/۱۵۸).

کیست ستمکارتر از آن که بر خدا دروغ ببندد یا آیات او را تکذیب کند. اینان، کسانی هستند که نصیبشان از کتاب به آنان خواهد رسید تا هنگامی که فرستادگان ما به سوی ایشان بیایند که جانشان را بگیرند، [به آنان] می‌گویند: معبودهایی که به غیر از خدا می‌خواندید، کجا هستند؟ می‌گویند: از ما گم شدند و بر ضدّ خود شهادت می‌دهند که آنان کافر بودند. می‌فرماید: در میان گروه‌هایی از جن و انس که پیش از شما گذشتند، به آتش داخل شوید. هر بار که گروهی داخل می‌شوند، همکیشان خود را لعنت می‌کنند تا هنگامی که همگی در آن به هم برسند، پیروان آنان درباره پیشوایان خود می‌گویند: پروردگارا، اینان بودند که ما را گمراه کردند پس عذاب آنان را از آتش، دوچندان بده. می‌فرماید: برای هر کدام، دوچندان است ولی نمی‌دانید. پیشوایانشان به پیروان خود می‌گویند: شما را بر ما برتری نیست پس به سبب آن‌چه کسب می‌کردید، عذاب را بچشید (اعراف/۳۷-۳۹).

از آن روزی که در آن به سوی خدا بازگردانده می‌شوید، پروا کنید سپس به هر کسی آن چه کسب کرده، به تمامی داده می‌شود و بر آنان ستم نمی‌شود (بقره/۲۸۱). امروز هر کسی به سبب آن‌چه کسب کرده است، جزا داده می‌شود. امروز هیچ ستمی نیست. خدا در حسابرسی سریع است (غافر/۱۷). برای آنان (ستمکاران) بدیِ آن‌چه کسب کرده‌اند، آشکار می‌شود و آن‌چه آن را ریشخند می‌کردند، آنان را فرا می‌گیرد (زمر/۴۸). [آن روز] ستمکاران را می‌بینی که از آن‌چه کسب کرده‌اند، بیمناک هستند و همان بر آنان واقع می‌شود (شوری/۲۲). به کسانی که ستم کردند، گفته می‌شود: عذاب جاودان را بچشید. آیا جز به سبب آن‌چه کسب می‌کردید، جزا داده می‌شوید (یونس/۵۲)؟ پس آیا آن کس که با چهره خود بدیِ عذاب را روز قیامت دفع مى ‏کند، [مانند کسى است که از عذاب ایمن است]؟ به ستمکاران گفته مى‏ شود: آن‌چه را که کسب می‌کردید، بچشید (زمر/۲۴). هر کس خیانت کند، روز قیامت با آن خیانتی که کرده است، می‌آید سپس به هر کسی آن‌چه کسب کرده، به تمامی داده می‌شود و بر آنان ستم نمی‌شود (آل‌عمران/۱۶۱).

امروز بر دهان‌های آنان (کافران)، مُهر می‌زنیم. دست‌های آنان با ما سخن می‌گویند و پاهای آنان به آن‌چه کسب کرده‌اند، شهادت می‌دهند (یس/۶۵). در آن روز مجرمان را می‌بینی که در زنجیرها بسته شده‌اند. جامه‌های آنان از مس گداخته است. صورت‌هایشان را آتش می‌پوشاند تا خدا هر کسی را به آن‌چه کسب کرده است، جزا دهد. بی‌گمان خدا در حسابرسی سریع است (ابراهیم/۴۹-۵۱).

روزی که همه آنان را محشور می‌کند، [می‌گوید:] ای گروه جنیان، از انسان‌ها [پیروان] فراوان یافتید. دوستان آنان از انسان‌ها می‌گویند: پروردگارا، برخی از ما از برخی دیگر بهره‌مند شدند و به سرآمدی که برای ما معیّن کرده‌ بودی، رسیدیم. [می‌گویند:] جایگاه شما آتش است. در آن جاودانه هستید، مگر آن‌چه خدا بخواهد. به‌راستی پروردگار تو حکیم دانا است. این چنین ستمکاران را به سبب آن‌چه کسب می‌کردند، بر یکدیگر سرپرست می‌گردانیم (انعام/۱۲۸-۱۲۹).

انجام دادن، عمل، کار

وَ خَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَ لِتُجْزَى كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ وَ هُمْ لَا يُظْلَمُونَ (جاثیه/۲۲) وَ هُوَ اللّهُ فِي السَّمَاوَاتِ وَ فِي الأَرْضِ يَعْلَمُ سِرَّكُمْ وَ جَهرَكُمْ وَ يَعْلَمُ مَا تَكْسِبُونَ (انعام/۳) وَ قَدْ مَكَرَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَلِلّهِ الْمَكْرُ جَمِيعًا يَعْلَمُ مَا تَكْسِبُ كُلُّ نَفْسٍ وَ سَيَعْلَمُ الْكُفَّارُ لِمَنْ عُقْبَى الدَّارِ (رعد/۴۲) أَفَمَنْ هُوَ قَآئِمٌ عَلَى كُلِّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ وَ جَعَلُواْ لِلّهِ شُرَكَاء (رعد/۳۳)

وَ مَا تَدْرِي نَفْسٌ مَّاذَا تَكْسِبُ غَدًا وَ مَا تَدْرِي نَفْسٌ بِأَيِّ أَرْضٍ تَمُوتُ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ (لقمان/۳۴) كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ* إِلَّا أَصْحَابَ الْيَمِينِ (مدثّر/۳۸-۳۹) وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ اتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُم بِإِيمَانٍ أَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَ مَا أَلَتْنَاهُم مِّنْ عَمَلِهِم مِّن شَيْءٍ كُلُّ امْرِئٍ بِمَا كَسَبَ رَهِينٌ (طور/۲۱) وَ لاَ تَكْسِبُ كُلُّ نَفْسٍ إِلاَّ عَلَيْهَا وَ لاَ تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى ثُمَّ إِلَى رَبِّكُم مَّرْجِعُكُمْ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ (انعام/۱۶۴) لاَ يُكَلِّفُ اللّهُ نَفْسًا إِلاَّ وُسْعَهَا لَهَا مَا كَسَبَتْ وَ عَلَيْهَا مَا اكْتَسَبَتْ رَبَّنَا لاَ تُؤَاخِذْنَا إِن نَّسِينَا أَوْ أَخْطَأْنَا رَبَّنَا وَ لاَ تَحْمِلْ عَلَيْنَا إِصْرًا كَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِنَا رَبَّنَا وَ لاَ تُحَمِّلْنَا مَا لاَ طَاقَةَ لَنَا بِهِ وَ اعْفُ عَنَّا وَ اغْفِرْ لَنَا وَ ارْحَمْنَآ أَنتَ مَوْلاَنَا فَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ (بقره/۲۸۶) وَ لاَ تَتَمَنَّوْاْ مَا فَضَّلَ اللّهُ بِهِ بَعْضَكُمْ عَلَى بَعْضٍ لِّلرِّجَالِ نَصِيبٌ مِّمَّا اكْتَسَبُواْ وَ لِلنِّسَاء نَصِيبٌ مِّمَّا اكْتَسَبْنَ وَ اسْأَلُواْ اللّهَ مِن فَضْلِهِ إِنَّ اللّهَ كَانَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا (نساء/۳۲)

بَلَى مَن كَسَبَ سَيِّئَةً وَ أَحَاطَتْ بِهِ خَطِيئَتُهُ فَأُوْلَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (بقره/۸۱) وَ الَّذِينَ كَسَبُواْ السَّيِّئَاتِ جَزَاء سَيِّئَةٍ بِمِثْلِهَا وَ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ مَّا لَهُم مِّنَ اللّهِ مِنْ عَاصِمٍ كَأَنَّمَا أُغْشِيَتْ وُجُوهُهُمْ قِطَعًا مِّنَ اللَّيْلِ مُظْلِمًا أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (یونس/۲۷) وَ مَن يَكْسِبْ إِثْمًا فَإِنَّمَا يَكْسِبُهُ عَلَى نَفْسِهِ وَ كَانَ اللّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا (نساء/۱۱۱) وَ ذَرُواْ ظَاهِرَ الإِثْمِ وَ بَاطِنَهُ إِنَّ الَّذِينَ يَكْسِبُونَ الإِثْمَ سَيُجْزَوْنَ بِمَا كَانُواْ يَقْتَرِفُونَ (انعام/۱۲۰)

وَ مَن يَكْسِبْ خَطِيئَةً أَوْ إِثْمًا ثُمَّ يَرْمِ بِهِ بَرِيئًا فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتَانًا وَ إِثْمًا مُّبِينًا (نساء/۱۱۲) وَ الَّذِينَ يُؤْذُونَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِغَيْرِ مَا اكْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتَانًا وَ إِثْمًا مُّبِينًا (احزاب/۵۸)

ظَهَرَ الْفَسَادُ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِمَا كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ لِيُذِيقَهُم بَعْضَ الَّذِي عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (روم/۴۱) وَ مَا أَصَابَكُم مِّن مُّصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَ يَعْفُو عَن كَثِيرٍ  (شوری/۳۰) وَ لَوْ يُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِمَا كَسَبُوا مَا تَرَكَ عَلَى ظَهْرِهَا مِن دَابَّةٍ وَلَكِن يُؤَخِّرُهُمْ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى فَإِذَا جَاء أَجَلُهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِعِبَادِهِ بَصِيرًا (فاطر/۴۵) وَ رَبُّكَ الْغَفُورُ ذُو الرَّحْمَةِ لَوْ يُؤَاخِذُهُم بِمَا كَسَبُوا لَعَجَّلَ لَهُمُ الْعَذَابَ بَل لَّهُم مَّوْعِدٌ لَّن يَجِدُوا مِن دُونِهِ مَوْئِلًا (کهف/۵۸) إِن يَشَأْ يُسْكِنِ الرِّيحَ … أَوْ يُوبِقْهُنَّ بِمَا كَسَبُوا وَ يَعْفُ عَن كَثِيرٍ (شوری/۳۳-۳۴)

فَإِذَا مَسَّ الْإِنسَانَ ضُرٌّ دَعَانَا ثُمَّ إِذَا خَوَّلْنَاهُ نِعْمَةً مِّنَّا قَالَ إِنَّمَا أُوتِيتُهُ عَلَى عِلْمٍ بَلْ هِيَ فِتْنَةٌ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ* قَدْ قَالَهَا الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَمَا أَغْنَى عَنْهُم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ* فَأَصَابَهُمْ سَيِّئَاتُ مَا كَسَبُوا وَ الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْ هَؤُلَاء سَيُصِيبُهُمْ سَيِّئَاتُ مَا كَسَبُوا وَ مَا هُم بِمُعْجِزِينَ (زمر/۴۹-۵۱)

وِ مِنْهُم مَّن يَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَ فِي الآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنَا عَذَابَ النَّارِ* أُولَئِكَ لَهُمْ نَصِيبٌ مِّمَّا كَسَبُواْ وَ اللّهُ سَرِيعُ الْحِسَابِ (بقره/۲۰۱-۲۰۲)

لاَّ يُؤَاخِذُكُمُ اللّهُ بِاللَّغْوِ فِيَ أَيْمَانِكُمْ وَلَكِن يُؤَاخِذُكُم بِمَا كَسَبَتْ قُلُوبُكُمْ وَ اللّهُ غَفُورٌ حَلِيمٌ (بقره/۲۲۵) وَ السَّارِقُ وَ السَّارِقَةُ فَاقْطَعُواْ أَيْدِيَهُمَا جَزَاء بِمَا كَسَبَا نَكَالًا مِّنَ اللّهِ وَ اللّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ* فَمَن تَابَ مِن بَعْدِ ظُلْمِهِ وَ أَصْلَحَ فَإِنَّ اللّهَ يَتُوبُ عَلَيْهِ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (مائده/۳۸-۳۹) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ أَنفِقُواْ مِن طَيِّبَاتِ مَا كَسَبْتُمْ وَ مِمَّا أَخْرَجْنَا لَكُم مِّنَ الأَرْضِ وَ لاَ تَيَمَّمُواْ الْخَبِيثَ مِنْهُ تُنفِقُونَ وَ لَسْتُم بِآخِذِيهِ إِلاَّ أَن تُغْمِضُواْ فِيهِ وَ اعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ غَنِيٌّ حَمِيدٌ (بقره/۲۶۷) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تُبْطِلُواْ صَدَقَاتِكُم بِالْمَنِّ وَ الأذَى كَالَّذِي يُنفِقُ مَالَهُ رِئَاء النَّاسِ وَ لاَ يُؤْمِنُ بِاللّهِ وَ الْيَوْمِ الآخِرِ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ صَفْوَانٍ عَلَيْهِ تُرَابٌ فَأَصَابَهُ وَابِلٌ فَتَرَكَهُ صَلْدًا لاَّ يَقْدِرُونَ عَلَى شَيْءٍ مِّمَّا كَسَبُواْ وَ اللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ (بقره/۲۶۴)

فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ يَكْتُبُونَ الْكِتَابَ بِأَيْدِيهِمْ ثُمَّ يَقُولُونَ هَذَا مِنْ عِندِ اللّهِ لِيَشْتَرُواْ بِهِ ثَمَنًا قَلِيلًا فَوَيْلٌ لَّهُم مِّمَّا كَتَبَتْ أَيْدِيهِمْ وَ وَيْلٌ لَّهُمْ مِّمَّا يَكْسِبُونَ (بقره/۷۹)

مَّثَلُ الَّذِينَ كَفَرُواْ بِرَبِّهِمْ أَعْمَالُهُمْ كَرَمَادٍ اشْتَدَّتْ بِهِ الرِّيحُ فِي يَوْمٍ عَاصِفٍ لاَّ يَقْدِرُونَ مِمَّا كَسَبُواْ عَلَى شَيْءٍ ذَلِكَ هُوَ الضَّلاَلُ الْبَعِيدُ (ابراهیم/۱۸)

إنَّ الَّذِينَ لاَ يَرْجُونَ لِقَاءنَا وَ رَضُواْ بِالْحَياةِ الدُّنْيَا وَ اطْمَأَنُّواْ بِهَا وَ الَّذِينَ هُمْ عَنْ آيَاتِنَا غَافِلُونَ* أُوْلَئِكَ مَأْوَاهُمُ النُّارُ بِمَا كَانُواْ يَكْسِبُونَ (یونس/۷-۸)

إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ* كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ (مطفّفین/۱۳-۱۴)

الکسب- الاقوام، وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُواْ وَ اتَّقَواْ لَفَتَحْنَا عَلَيْهِم بَرَكَاتٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَ الأَرْضِ وَلَكِن كَذَّبُواْ فَأَخَذْنَاهُم بِمَا كَانُواْ يَكْسِبُونَ (اعراف/۹۶)

وَ أَمَّا ثَمُودُ فَهَدَيْنَاهُمْ فَاسْتَحَبُّوا الْعَمَى عَلَى الْهُدَى فَأَخَذَتْهُمْ صَاعِقَةُ الْعَذَابِ الْهُونِ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ* وَ نَجَّيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا وَ كَانُوا يَتَّقُونَ   (فصّلت/۱۷-۱۸)

فَأَخَذَتْهُمُ (اصحاب الحجر) الصَّيْحَةُ مُصْبِحِينَ* فَمَا أَغْنَى عَنْهُم مَّا كَانُواْ يَكْسِبُونَ (حجر/۸۳-۸۴)

أَمْ تَقُولُونَ إِنَّ إِبْرَاهِيمَ وَ إِسْمَاعِيلَ وَ إِسْحَاقَ وَ يَعْقُوبَ وَ الأسْبَاطَ كَانُواْ هُودًا أَوْ نَصَارَى قُلْ أَأَنتُمْ أَعْلَمُ أَمِ اللّهُ وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّن كَتَمَ شَهَادَةً عِندَهُ مِنَ اللّهِ وَ مَا اللّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ* تِلْكَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَ لَكُم مَّا كَسَبْتُمْ وَ لاَ تُسْأَلُونَ عَمَّا كَانُواْ يَعْمَلُونَ (بقره/۱۴۰-۱۴۱) تِلْكَ [يعقوب و ابنائه] أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَ لَكُم مَّا كَسَبْتُمْ وَ لاَ تُسْأَلُونَ عَمَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ (بقره/۱۳۴)

قُل لَّا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى و مَن يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَّزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْنًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَكُورٌ (شوری/۲۳) وَ ذَرِ الَّذِينَ اتَّخَذُواْ دِينَهُمْ لَعِبًا وَ لَهْوًا وَ غَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَ ذَكِّرْ بِهِ أَن تُبْسَلَ نَفْسٌ بِمَا كَسَبَتْ لَيْسَ لَهَا مِن دُونِ اللّهِ وَلِيٌّ وَ لاَ شَفِيعٌ وَ إِن تَعْدِلْ كُلَّ عَدْلٍ لاَّ يُؤْخَذْ مِنْهَا أُوْلَئِكَ الَّذِينَ أُبْسِلُواْ بِمَا كَسَبُواْ لَهُمْ شَرَابٌ مِّنْ حَمِيمٍ وَ عَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُواْ يَكْفُرُونَ (انعام/۷۰) قُل لِّلَّذِينَ آمَنُوا يَغْفِرُوا لِلَّذِينَ لا يَرْجُون أَيَّامَ اللَّهِ لِيَجْزِيَ قَوْمًا بِما كَانُوا يَكْسِبُونَ (جاثیه/۱۴) قُلْ إِن كَانَ آبَاؤُكُمْ وَ أَبْنَآؤُكُمْ وَ إِخْوَانُكُمْ وَ أَزْوَاجُكُمْ وَ عَشِيرَتُكُمْ وَ أَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَ تِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسَادَهَا وَ مَسَاكِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَيْكُم مِّنَ اللّهِ وَ رَسُولِهِ وَ جِهَادٍ فِي سَبِيلِهِ فَتَرَبَّصُواْ حَتَّى يَأْتِيَ اللّهُ بِأَمْرِهِ وَ اللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ (توبه/۲۴) وَ كَذَلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا شَيَاطِينَ الإِنسِ وَ الْجِنِّ يُوحِي بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ زُخْرُفَ الْقَوْلِ غُرُورًا وَ لَوْ شَاء رَبُّكَ مَا فَعَلُوهُ فَذَرْهُمْ وَ مَا يَفْتَرُونَ* وَ لِتَصْغَى إِلَيْهِ أَفْئِدَةُ الَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ وَ لِيَرْضَوْهُ وَ لِيَقْتَرِفُواْ مَا هُم مُّقْتَرِفُونَ (انعام/۱۱۲-۱۱۳)

فَمَا لَكُمْ فِي الْمُنَافِقِينَ فِئَتَيْنِ وَ اللّهُ أَرْكَسَهُم بِمَا كَسَبُواْ أَتُرِيدُونَ أَن تَهْدُواْ مَنْ أَضَلَّ اللّهُ وَ مَن يُضْلِلِ اللّهُ فَلَن تَجِدَ لَهُ سَبِيلًا (نساء/۸۸)

إِنَّ الَّذِينَ جَاؤُوا بِالْإِفْكِ عُصْبَةٌ مِّنكُمْ … لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُم مَّا اكْتَسَبَ مِنَ الْإِثْمِ وَ الَّذِي تَوَلَّى كِبْرَهُ مِنْهُمْ لَهُ عَذَابٌ عَظِيمٌ (نور/۱۱)

إِنَّ الَّذِينَ تَوَلَّوْاْ مِنكُمْ يَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعَانِ إِنَّمَا اسْتَزَلَّهُمُ الشَّيْطَانُ بِبَعْضِ مَا كَسَبُواْ وَ لَقَدْ عَفَا اللّهُ عَنْهُمْ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ حَلِيمٌ (آل‌عمران/۱۵۵) فَرِحَ الْمُخَلَّفُونَ بِمَقْعَدِهِمْ خِلاَفَ رَسُولِ اللّهِ وَ كَرِهُواْ أَن يُجَاهِدُواْ بِأَمْوَالِهِمْ وَ أَنفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ قَالُواْ لاَ تَنفِرُواْ فِي الْحَرِّ قُلْ نَارُ جَهَنَّمَ أَشَدُّ حَرًّا لَّوْ كَانُوا يَفْقَهُونَ* فَلْيَضْحَكُواْ قَلِيلًا وَ لْيَبْكُواْ كَثِيرًا جَزَاء بِمَا كَانُواْ يَكْسِبُونَ (توبه/۸۱-۸۲) سَيَحْلِفُونَ بِاللّهِ لَكُمْ إِذَا انقَلَبْتُمْ إِلَيْهِمْ لِتُعْرِضُواْ عَنْهُمْ فَأَعْرِضُواْ عَنْهُمْ إِنَّهُمْ رِجْسٌ وَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ جَزَاء بِمَا كَانُواْ يَكْسِبُونَ (توبه/۹۵)

أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوْتُواْ نَصِيبًا مِّنَ الْكِتَابِ يُدْعَوْنَ إِلَى كِتَابِ اللّهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ يَتَوَلَّى فَرِيقٌ مِّنْهُمْ وَ هُم مُّعْرِضُونَ* ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُواْ لَن تَمَسَّنَا النَّارُ إِلاَّ أَيَّامًا مَّعْدُودَاتٍ وَ غَرَّهُمْ فِي دِينِهِم مَّا كَانُواْ يَفْتَرُونَ* فَكَيْفَ إِذَا جَمَعْنَاهُمْ لِيَوْمٍ لاَّ رَيْبَ فِيهِ وَ وُفِّيَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَّا كَسَبَتْ وَ هُمْ لاَ يُظْلَمُونَ (آل‌عمران/۲۳-۲۵)

أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَانُوا أَكْثَرَ مِنْهُمْ وَ أَشَدَّ قُوَّةً وَ آثَارًا فِي الْأَرْضِ فَمَا أَغْنَى عَنْهُم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ (غافر/۸۲)

تَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَبٍ وَ تَبَّ* مَا أَغْنَى عَنْهُ مَالُهُ وَ مَا كَسَبَ* سَيَصْلَى نَارًا ذَاتَ لَهَبٍ (مسد/۱-۳)

الکسب- الموت و القیامة، يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ لاَ يَنفَعُ نَفْسًا إِيمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِن قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمَانِهَا خَيْرًا قُلِ انتَظِرُواْ إِنَّا مُنتَظِرُونَ (انعام/۱۵۸)

فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ أُوْلَئِكَ يَنَالُهُمْ نَصِيبُهُم مِّنَ الْكِتَابِ حَتَّى إِذَا جَاءتْهُمْ رُسُلُنَا يَتَوَفَّوْنَهُمْ قَالُواْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ قَالُواْ ضَلُّواْ عَنَّا وَ شَهِدُواْ عَلَى أَنفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كَانُواْ كَافِرِينَ* قَالَ ادْخُلُواْ فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِكُم مِّن الْجِنِّ وَ الإِنسِ فِي النَّارِ كُلَّمَا دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَّعَنَتْ أُخْتَهَا حَتَّى إِذَا ادَّارَكُواْ فِيهَا جَمِيعًا قَالَتْ أُخْرَاهُمْ لأُولاَهُمْ رَبَّنَا هَؤُلاء أَضَلُّونَا فَآتِهِمْ عَذَابًا ضِعْفًا مِّنَ النَّارِ قَالَ لِكُلٍّ ضِعْفٌ وَلَكِن لاَّ تَعْلَمُونَ* وَ قَالَتْ أُولاَهُمْ لأُخْرَاهُمْ فَمَا كَانَ لَكُمْ عَلَيْنَا مِن فَضْلٍ فَذُوقُواْ الْعَذَابَ بِمَا كُنتُمْ تَكْسِبُونَ (اعراف/۳۷-۳۹)

وَ اتَّقُواْ يَوْمًا تُرْجَعُونَ فِيهِ إِلَى اللّهِ ثُمَّ تُوَفَّى كُلُّ نَفْسٍ مَّا كَسَبَتْ وَ هُمْ لاَ يُظْلَمُونَ (بقره/۲۸۱) ‏الْيَوْمَ تُجْزَى كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ لَا ظُلْمَ الْيَوْمَ إِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ (غافر/۱۷) وَ بَدَا لَهُمْ سَيِّئَاتُ مَا كَسَبُوا وَ حَاقَ بِهِم مَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُون (زمر/۴۸) [يومئذ] تَرَى الظَّالِمِينَ مُشْفِقِينَ مِمَّا كَسَبُوا وَ هُوَ وَاقِعٌ (شوری/۲۲) ثُمَّ قِيلَ لِلَّذِينَ ظَلَمُواْ ذُوقُواْ عَذَابَ الْخُلْدِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلاَّ بِمَا كُنتُمْ تَكْسِبُونَ (یونس/۵۲) أَفَمَن يَتَّقِي بِوَجْهِهِ سُوءَ الْعَذَابِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ قِيلَ لِلظَّالِمِينَ ذُوقُوا مَا كُنتُمْ تَكْسِبُونَ  (زمر/۲۴) وَ مَن يَغْلُلْ يَأْتِ بِمَا غَلَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ثُمَّ تُوَفَّى كُلُّ نَفْسٍ مَّا كَسَبَتْ وَ هُمْ لاَ يُظْلَمُونَ (آل‌عمران/۱۶۱)

الْيَوْمَ نَخْتِمُ عَلَى أَفْوَاهِهِمْ وَ تُكَلِّمُنَا أَيْدِيهِمْ وَ تَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (یس/۶۵) وَ تَرَى الْمُجْرِمِينَ يَوْمَئِذٍ مُّقَرَّنِينَ فِي الأَصْفَادِ* سَرَابِيلُهُم مِّن قَطِرَانٍ وَ تَغْشَى وُجُوهَهُمْ النَّارُ* لِيَجْزِي اللّهُ كُلَّ نَفْسٍ مَّا كَسَبَتْ إِنَّ اللّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ (ابراهیم/۴۹-۵۱)

وَ يَوْمَ يِحْشُرُهُمْ جَمِيعًا يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ قَدِ اسْتَكْثَرْتُم مِّنَ الإِنسِ وَ قَالَ أَوْلِيَآؤُهُم مِّنَ الإِنسِ رَبَّنَا اسْتَمْتَعَ بَعْضُنَا بِبَعْضٍ وَ بَلَغْنَا أَجَلَنَا الَّذِيَ أَجَّلْتَ لَنَا قَالَ النَّارُ مَثْوَاكُمْ خَالِدِينَ فِيهَا إِلاَّ مَا شَاء اللّهُ إِنَّ رَبَّكَ حَكِيمٌ عَليمٌ* وَ كَذَلِكَ نُوَلِّي بَعْضَ الظَّالِمِينَ بَعْضًا بِمَا كَانُواْ يَكْسِبُونَ (انعام/۱۲۸-۱۲۹)