چکیده: خدا بزرگِ والا مرتبه و والا مرتبه بزرگ است. او برتر است، برتریِ بزرگی.

[خدا] دانای نهان و آشکار است. بزرگِ متعال است (رعد/۹). آیا ندیدی که خدا شب را در روز درمی‌آورد و روز را در شب درمی‌آورد و خورشید و ماه را مسخّر کرده است. هر کدام تا سرآمدی معیّن روان هستند. بدون تردید خدا به آن‌چه انجام می‌دهید، آگاه است. این به سبب آن است که خدا، خود حقّ است. بی‌گمان آن‌چه غیر از او می‌خوانند، باطل است. به‌راستی خدا خود، والامرتبه بزرگ است (لقمان/۲۹-۳۰). شب را در روز درمی‌آورد و روز را در شب درمی‌آورد. بی‌گمان خدا شنوای بینا است. این به سبب آن است که خدا خود حقّ است و آن‌چه به غیر از او می‌خوانند، باطل است. بدون تردید خدا خود والامرتبه بزرگ است (حج/۶۱-۶۲).

بگو، اگر چنان چه می‌گویند با او معبودانی بود، در آن صورت، بی‌گمان به سوی صاحبِ عرش، راهی می‌جستند. او از آن‌چه می‌گویند، منزه و برتر است، برتریِ بزرگی (اسراء/۴۲-۴۳).

آن زنانی را که از سرکشی آنان بیم دارید، پندشان دهید، در بسترها از آنان دوری کنید و آنان را بزنید پس اگر شما را اطاعت کردند، راهی بر [زیان] آنان نجویید. بدون تردید خدا والا مرتبه بزرگ است (نساء/۳۴).

[آن روز کافران] می‌گویند: پروردگارا، ما را دو بار میراندی و دو بار زنده کردی پس به گناهان خود اعتراف می‌کنیم آیا راهی برای خارج شدن [از آتش] هست؟ این [کیفر] به سبب آن است که چون خدا به یگانگی خوانده می‌شد، کفر می‌ورزیدید و چون به او شرک آورده می‌شد، ایمان می‌آوردید پس [امروز] داوری از آنِ خدای والامرتبه بزرگ است (غافر/۱۱-۱۲). شفاعت در نزد او سود نمی‌بخشد، جز درباره کسی که او، برای وی اجازه دهد، تا آن‌گاه که ترس از قلب‌های آنان برطرف شود، می‌گویند: پروردگارتان چه فرمود؟ می‌گویند: حق را. او والا مرتبه بزرگ است (سبأ/۲۳).

کبریاء

[الله] عَالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهَادَةِ الْكَبِيرُ الْمُتَعَالِ (رعد/۹) أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَ يُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى وَ أَنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ* ذَلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ وَ أَنَّ مَا يَدْعُونَ مِن دُونِهِ الْبَاطِلُ وَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ (لقمان/۲۹-۳۰) يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَ يُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَ أَنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ* ذَلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ وَ أَنَّ مَا يَدْعُونَ مِن دُونِهِ هُوَ الْبَاطِلُ وَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ (حج/۶۱-۶۲)

قُل لَّوْ كَانَ مَعَهُ آلِهَةٌ كَمَا يَقُولُونَ إِذًا لاَّبْتَغَوْاْ إِلَى ذِي الْعَرْشِ سَبِيلًا* سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى عَمَّا يَقُولُونَ عُلُوًّا كَبِيرًا (اسراء/۴۲-۴۳)

وَ اللاَّتِي تَخَافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَ اهْجُرُوهُنَّ فِي الْمَضَاجِعِ وَ اضْرِبُوهُنَّ فَإِنْ أَطَعْنَكُمْ فَلاَ تَبْغُواْ عَلَيْهِنَّ سَبِيلًا إِنَّ اللّهَ كَانَ عَلِيًّا كَبِيرًا (نساء/۳۴)

[یومئذ الکافرون] قَالُوا رَبَّنَا أَمَتَّنَا اثْنَتَيْنِ وَ أَحْيَيْتَنَا اثْنَتَيْنِ فَاعْتَرَفْنَا بِذُنُوبِنَا فَهَلْ إِلَى خُرُوجٍ مِّن سَبِيلٍ* ذَلِكُم بِأَنَّهُ إِذَا دُعِيَ اللَّهُ وَحْدَهُ كَفَرْتُمْ وَ إِن يُشْرَكْ بِهِ تُؤْمِنُوا فَالْحُكْمُ لِلَّهِ الْعَلِيِّ الْكَبِيرِ (غافر/۱۱-۱۲) وَ لَا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ عِندَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ حَتَّى إِذَا فُزِّعَ عَن قُلُوبِهِمْ قَالُوا مَاذَا قَالَ رَبُّكُمْ قَالُوا الْحَقَّ وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ (سبأ/۲۳)