چکیده: همه مکرها از آنِ خدا است. خدا بهترین مکرکنندگان است. مکر خدا استوار است. مکرِ خدا سریع‌تر است. فرستادگان ما آن‌چه مکر می‌کنید را می‌نویسند. ستمکاران مکر کردند در حالی‌که مکر آنان نزد خدا است. کسانی که با بدی‌ها مکر می‌کنند، از عذاب خدا ایمن نیستند. عذابی سخت خواهند داشت و مکر آنان تباه خواهد شد.  مجرمان جز به خود مکر نمی‌زنند و به سبب آن‌که مکر کردند، خواری و عذاب دارند. جز گروه زیانکار خود را از مکر خدا ایمن نمی‌دانند. منافقان می‌خواهند به خدا خدعه زنند در حالی‌که او به آنان خدعه می‌زند و جز به خود خدعه نمی‌زنند. نیرنگ شیطان همواره سست است. برای کافران مکرشان زینت داده شده است. اگر بخواهند به تو خدعه بزنند، خدا برای تو کافی است.

کسانی که آیات ما را تکذیب کردند، به تدریج آنان را از جایی که نمی‌دانند، گرفتار خواهیم کرد. به آنان مهلت می‌دهم که نیرنگ من استوار است (اعراف/۱۸۲-۱۸۳).

هنگامی که به مردم پس از آسیبی که به آنان رسیده است، رحمتی بچشانیم، ناگاه آنان در آیات ما مکر می‌کنند. بگو، مکرِ خدا سریع‌تر است. بدون تردید فرستادگان ما آن‌چه مکر می‌کنید را می‌نویسند (یونس/۲۱). به‌راستی آنان (ستمکاران) مکر خود را به کار بردند در حالی‌که مکر آنان نزد خدا است هر چند از مکرشان، کوه‌ها از جا کَنده شود (ابراهیم/۴۶). بدون تردید کسانی که پیش از آنان بودند، مکر کردند پس همه مکرها از آنِ خدا است. آن‌چه هر کسی به دست می‌آورد را می‌داند. به‌زودی کافران خواهند دانست که عاقبت آن سرای، از آن کیست (رعد/۴۲). از مردم کسانی هستند که می‌گویند: به خدا و روز بازپسین ایمان آورده‌ایم، در حالی‌که مومن نیستند. می‌خواهند به خدا و کسانی که ایمان آورده‌اند، خدعه بزنند، در حالی‌که جز به خود خدعه نمی‌زنند و درنمی‌یابند (بقره/۸-۹). بی‌گمان منافقان می‌خواهند به خدا خدعه زنند در حالی‌که او به آنان خدعه می‌زند. چون به نماز برخیزند، با کسالت برمی‌خیزند. برای مردم خودنمایی می‌کنند و خدا را جز اندکی یاد نمی‌کنند (نساء/۱۴۲).

آیا ساکنان شهرها ایمن شده‏اند از این‌که عذاب ما شامگاهان در حالى‌که به خواب فرورفته ‏اند به آنان برسد یا ساکنان شهرها ایمن شده ‏اند از این‌که عذاب ما نیمروز در حالى‌که به بازى سرگرم هستند، به آنان برسد؟ آیا از مکر خدا ایمن هستند؟ جز گروه زیانکار [خود را] از مکر خدا ایمن نمی‌دانند (اعراف/۹۷-۹۹). آیا کسانی که مکرهای بد زدند، ایمن شده‌اند از این که خدا آنان را به زمین فرو برد یا از جایی که نمی‌فهمند، عذاب به آنان برسد یا آنان را در حال رفت و آمدشان بگیرد در حالی‌که آنان عاجز کننده [خدا] نیستند یا آنان را در حال ترس بگیرد؟ بدون تردید پروردگار شما بسیار رئوف و مهربان است. آیا به آن‌چه خدا آفریده است، ننگریسته‌اند که سایه‌های آنها، سجده‌کنان از راست و چپ برمی‌گردد و خود آنان هم [در برابر خدا] خاکسار هستند و آن‌چه از جنبنده در آسمان‌ها و آن‌چه در زمین است و فرشتگان در برابر خدا سجده می‌کنند و استکبار نمی‌ورزند و از پروردگارشان که فوق آنان است، می‌ترسند و آن‌چه را به آنان فرمان دهند، انجام می‌دهند (نحل/۴۵-۵۰)؟ کسانی که مکرهای بد می‌زنند، عذابی سخت خواهند داشت و مکر آنان تباه خواهد شد (فاطر/۱۰). بدون تردید کسانی که پیش از آنان (مشرکان) بودند، مکر کردند پس خدا هم از پایه بر بنیان آنان زد و سقف از بالایشان بر آنان فرو ریخت و از جایی که در نمی‌یافتند، عذاب بر آنان آمد (نحل/۲۶).

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از غیر خودتان همراز نگیرید … اگر نیکی به شما برسد، آنان را اندوهگین می‌کند و اگر بدی به شما برسد، به آن شاد می‌شوند. اگر صبر کنید و تقوا پیشه نمایید، نیرنگ آنان هیچ زیانی به شما نمی‌رساند. به‌راستی خدا به آن‌چه انجام می‌دهند، احاطه دارد (آل‌عمران/۱۱۸-۱۲۰). کسانی که ایمان آورده‌اند، در راه خدا می‌جنگند و کسانی که کفر ورزیدند، در راه طاغوت می‌جنگند پس با یاران شیطان بجنگید که نیرنگ شیطان همواره سست است (نساء/۷۶).

[آن روز] کسانی که به ضعف کشانده شده‌‍اند به کسانی که استکبار ورزیدند، می‌گویند: بلکه مکر شب و روز شما بود آن‌گاه که به ما فرمان می‌دادید که به خدا کفر ورزیم و برای او همتایانی قرار دهیم (سبأ/۳۳). آن روز، وای بر تکذیب کنندگان، این روزِ جداسازی است که شما و پیشینیان را گرد آورده‌ایم پس اگر نیرنگی دارید، درباره من به کار برید (مرسلات/۳۷-۳۹).

مکر- اقوام، این‌گونه در هر شهری بزرگان مجرم آن را قرار دادیم تا در آن مکر کنند. آنان جز به خودشان مکر نمی‌زنند و نمی‌فهمند. هنگامی که نشانه‌ای برای آنان بیاید، می‌گویند: هرگز ایمان نمی‌آوریم تا مانند آن‌چه به فرستادگان خدا داده شده است به ما نیز داده شود. خدا بهتر می‌داند رسالت خود را کجا قرار دهد. به‌زودی کسانی که مرتکب جرم شده‌اند را به سبب آن که مکر می‌کردند، خواری از نزد خدا و عذابی سخت خواهد رسید (انعام/۱۲۳-۱۲۴).

نوح گفت: پروردگارا، آنان از من نافرمانی کردند … و مکری بزرگ به کار بردند و گفتند: هرگز معبودان خود را رها نکنید. وَدّ، سُواع، یَغوث، یَعوق و نَسر را رها نکنید. بدون تردید آنان بسیاری را گمراه کردند (نوح/۲۱-۲۴).

[قوم هود گفتند:] جز این نمى‏ گوییم که بعضى از معبودان ما به تو آسیبى رسانده ‏اند. [هود] گفت: من خدا را شاهد مى ‏گیرم و شاهد باشید که من از آن‌چه غیر از او شریک وى مى‏ گیرید، بیزار هستم پس همه شما به من نیرنگ بزنید و من را مهلت ندهید که من بر خدا، پروردگار خود و پروردگار شما توکل کردم (هود/۵۴-۵۶).

در آن شهر (شهر صالح) نُه دسته بودند که در آن سرزمین فساد می‌نمودند و اصلاح نمی‌کردند. گفتند: به خدا سوگند یاد کنید که بی‌گمان به او (صالح) و کسان او شبیخون می‌زنیم سپس به خونخواه او خواهیم گفت: ما در هنگام هلاک‌شدن کسان او حاضر نبودیم و ما به‌یقین راستگو هستیم. آنان مکر کردند و ما نیز مکر کردیم در حالی‌که آنان درنمی‌یافتند پس بنگر عاقبت مکر آنان چگونه شد. به‌راستی ما آنان و قومشان، همگی را نابود کردیم (نمل/۴۸-۵۱).

[ابراهیم به قوم خود گفت:] به خدا سوگند پس از آن‌که پشت کرده و رفتید، برای بت‌های شما نیرنگی خواهم کرد پس، آنها را خرد کرد، جز بزرگشان را، باشد که آنان به سوی او بازگردند (انبیاء/۵۷-۵۸). گفتند: برای او (ابراهیم) بنایی بسازید و او را در جهنّمی [از آتش] بیفکنید. خواستند برای او نیرنگی بزنند پس آنان را پست‌ترین قرار دادیم (صافّات/۹۷-۹۸). گفتند: اگر می‌خواهید کاری کنید او را بسوزانید و معبودان خود را یاری دهید. گفتیم: ای آتش، بر ابراهیم سرد و سلامت باش. خواستند به او نیرنگی بزنند پس آنان را زیانکارترین قرار دادیم (انبیاء/۶۸-۷۰).

[یعقوب] گفت: ای پسرک من، خواب خود را برای برادرانت حکایت نکن که درباره تو نیرنگی به کار می‌برند. به‌راستی شیطان برای انسان، دشمنی آشکار است (یوسف/۵). [برادران یوسف گفتند:] یوسف را بکشید یا او را به سرزمینى بیندازید تا توجه پدرتان تنها به شما باشد و پس از او گروهی شایسته باشید. گوینده‏اى از آنان گفت: ‏یوسف را نکشید، اگر می‌خواهید کارى کنید، او را در نهانخانه چاه بیفکنید تا برخى از کاروان‌ها او را برگیرند. گفتند: اى پدر، تو را چه شده که ما را بر یوسف امین نمى ‏دانى، در حالی‌که ما خیرخواه او هستیم. فردا او را با ما بفرست تا بگردد و بازى کند. ما به خوبى نگهبان او خواهیم بود. گفت: این‌که او را ببرید، من را سخت اندوهگین مى‏ کند. مى‏ ترسم از او غافل شوید و گرگ او را بخورد. گفتند: اگر گرگ او را بخورد با این‌که ما گروهى نیرومند هستیم، در آن صورت ما بی‌گمان زیانکار خواهیم بود، پس وقتى او را بردند و همداستان شدند تا او را در نهانخانه چاه بگذارند و به او (یوسف) وحى کردیم که بی‌گمان آنان را از این کارشان در حالى‌که درنمی‌یابند، باخبر خواهى کرد. شامگاهان گریان نزد پدر خود آمدند. گفتند: اى پدر، ما رفتیم مسابقه دهیم و یوسف را نزد کالاى خود گذاشتیم، آن‌گاه گرگ او را خورد ولى تو ما را هر چند راستگو باشیم، باور نمی‌کنی. پیراهن او را [آغشته] به خونى دروغین آوردند. [یعقوب] گفت: بلکه نفس شما کارى را براى شما آراسته است (یوسف/۹-۱۸). آن زن که او (یوسف) در خانه ‏اش بود خواست از او کام بگیرد. درها را بست و گفت، بیا که از آن تو هستم. [یوسف] گفت: پناه بر خدا، به راستی او آقاى من است. … آن دو به سوى در بر یکدیگر سبقت گرفتند و [آن زن] پیراهن او را از پشت پاره کرد. در آستانه در آقاى آن زن را یافتند زن گفت: کیفر کسى که قصد بد به خانواده تو کرده چیست؟ جز این‌که زندانى یا عذابى دردناک شود … هنگامی که [عزیز] دید، پیراهن او (یوسف) از پشت پاره شده است، گفت: این از نیرنگ شما زنان است. به‌راستی نیرنگ شما عظیم است (یوسف/۲۳-۲۸). هنگامی که زن [عزیز] مکر آنان را شنید، [کسی را] نزد آنان فرستاد و برای آنها تکیه‌گاهی آماده کرد و به هر یک از آنان کاردی داد و [به یوسف] گفت: بر آن زنان درآی … [یوسف] گفت: پروردگارا، زندان نزد من از آن‌چه اینان، من را به آن دعوت می‌کنند، دوست‌داشتنی‌تر است. اگر نیرنگ آنان را از من برنگردانی به آنان می‌گرایم و از جاهلان خواهم شد پس پروردگارش، او را اجابت کرد و نیرنگ آنان را از او برگردانید. به‌راستی او شنوای دانا است (یوسف/۳۱-۳۴). فرمانروا گفت: یوسف را نزد من بیاورید. هنگامی که فرستاده نزد یوسف آمد، [یوسف] گفت: نزد سرور خود بازگرد و از او بپرس حال آن زنان که دستان خود را بریدند، چه بود؟ به‌راستی پروردگار من به نیرنگ آنان دانا است. … [یوسف گفت:] این درخواست برای آن است که [عزیز] بداند من در غیاب او، به وی خیانت نکردم و این‌که خدا نیرنگ خائنان را به سرانجام نمی‌رساند (یوسف/۵۰-۵۲). [یوسف گفت:] اگر او (برادر خود) را نزد من نیاوردید، براى شما نزد من پیمانه‏ اى نیست و به من نزدیک نشوید. گفتند: او را از پدرش خواهیم خواست. بی‌گمان این کار را خواهیم کرد. [یوسف] به غلامان خود گفت: ‏سرمایه‏ هاى آنان را در بارهایشان بگذارید، شاید وقتى به سوى خانواده خود برمى ‏گردند آن را بازیابند، باشد که آنان بازگردند پس چون به سوى پدر خود بازگشتند، گفتند: اى پدر، پیمانه از ما منع شد. برادرمان را با ما بفرست تا پیمانه بگیریم. ما نگهبان او خواهیم بود. [یعقوب] گفت: آیا همان‌گونه که شما را پیش از این بر برادرش امین گردانیدم، بر او امین گردانم پس خدا بهترین نگهبان است و او مهربانترین مهربانان است (یوسف/۶۰-۶۴). هنگامى که [یوسف] آنان (برادران خود) را به خوار و بارشان مجهّز کرد، جامی را در بار برادرش قرار داد سپس [به دستور او] ندا دهنده ‏اى ندا داد که اى کاروانیان، بی‌گمان شما دزد هستید. [برادران] در حالى‌که به آنان روى کردند، گفتند: چه گم کرده ‏اید؟ گفتند: جام شاه را گم کرده‏ ایم و براى هر کس که آن را بیاورد، یک بار شتر خواهد بود و [ندادهنده‌ای گفت:] من ضامن آن هستم. گفتند: به خدا سوگند شما خوب مى‏ دانید که ما نیامده‏ ایم در این سرزمین فساد کنیم و ما دزد نبوده ‏ایم. گفتند: پس اگر دروغ بگویید، کیفر او (دزد) چیست؟ گفتند: کیفر او [همان] کسى است که [جام] در بار او پیدا شود. پس کیفرش خود او است. ما ستمکاران را این‌گونه کیفر مى‏ دهیم پس جست‌و‌جوی بار آنان را پیش از بار برادر خود آغاز کرد سپس آن را از بار برادر خود بیرون آورد. این‌گونه برای یوسف نیرنگ زدیم. او در آیین فرمانروا نمی‌توانست برادر خود را بازداشت کند جز این‌که خدا بخواهد (یوسف/۷۰-۷۶). این از خبرهای غیب است که آن را به تو وحی می‌کنیم. تو آن‌گاه که [برادران یوسف] همداستان شدند و مکر کردند، نزد آنان نبودی (یوسف/۱۰۲).

به‌راستی موسی را با نشانه‌های خود و دلایل آشکار به سوی فرعون، هامان و قارون فرستادیم پس گفتند: ساحری دروغگو است. هنگامی که حق را از سوی ما برای آنان آورد، گفتند: پسران کسانی را که با او ایمان آوردند بکشید و زنانشان را زنده بگذارید. ولی نیرنگ کافران جز در گمراهی نیست (غافر/۲۳-۲۵). فرعون گفت: ای هامان، برای من بنای مرتفعی بساز، شاید من به آن راه‌ها دست یابم، راه‌های آسمان‌ها، از معبود موسی اطّلاع یابم … ولی نیرنگ فرعون جز در تباهی نبود (غافر/۳۶-۳۷). [فرعون] گفت: موعد شما روز جشن است که مردم پیش از ظهر، گرد آورده می‌شوند پس فرعون بازگشت و نیرنگ خود را جمع کرد سپس باز آمد (طه/۵۹-۶۰). [فرعونیان] گفتند: به‌راستی این دو (موسی و هارون) ساحر هستند. می‌خواهند با سحر خود شما را از سرزمینتان بیرون کنند و آیین برتر شما را براندازند پس نیرنگ خود را گرد آورید و سپس به صف بیایید که بدون تردید هر کس برتری یابد، رستگار است (طه/۶۳-۶۴). [به موسی گفتیم:] آن‌چه در دست راست داری، بینداز تا هر چه را ساخته‌اند ببلعد که آن‌چه ساخته‌اند، نیرنگ ساحر است و ساحر هر جا رود، رستگار نخواهد شد (طه/۶۹). فرعون [به ساحران گفت:] آیا پیش از آن‌که به شما اجازه دهم، به او ایمان آوردید؟ بی‌شک این مکری است که در شهر به کار بردید تا اهل آن را از آنجا بیرون کنید پس به‌زودی خواهید دانست (اعراف/۱۲۳).

خدا او (مومنی از خاندان فرعون) را از بدی‌های آن‌چه [فرعونیان] مکر می‌کردند، نگاه داشت و فرعونیان را عذابی سخت فرا گرفت (غافر/۴۵). آنان (کافران بنی‌اسرائیل) مکر کردند، خدا نیز مکر کرد. خدا بهترین مکرکنندگان است، آن‌گاه که خدا فرمود: ای عیسی، من تو را برمی‌گیرم و به سوی خود بالا می‌برم و تو را از [شرّ] کسانی که کفر ورزیدند، پاک می‌گردانم و تا روز قیامت، کسانی که از تو پیروی کردند را بر کسانی که کفر ورزیدند، برتری می‌دهم (آل‌عمران/۵۴-۵۵).

من را با کسانی که این سخن را تکذیب می‌کنند، واگذار. آنان را به تدریج از جایی که نمی‌دانند، فرو می‌گیریم. به آنان مهلت می‌دهم که نیرنگ من استوار است (قلم/۴۴-۴۵). بدون تردید آنان نیرنگ مى‏ زنند و [من نیز] نیرنگ مى ‏زنم پس کافران را مهلت ده. آنان را اندکی به خود واگذار (طارق/۱۵-۱۷). کسانی که کفر  ورزیدند، درباره تو مکر می‌کردند تا تو را در بند کشند یا بکشند یا [از مکه] بیرون کنند. آنان مکر می‌کردند، خدا هم مکر می‌کرد. خدا بهترین مکرکنندگان است (انفال/۳۰). با سوگندهاى سخت ‏خود به خدا سوگند یاد کردند که اگر هشداردهنده ‏اى براى آنان بیاید بدون تردید از دیگر امّت‌ها هدایت ‏یافته‏ تر می‌شوند ولى چون هشداردهنده‏ اى براى آنان آمد، جز بر نفرتشان نیفزود. این [کار آنان] فقط گردنکشى در زمین و مکر زشت بود و مکر زشت جز صاحب خود را نگیرد. پس آیا جز سنّت پیشینیان را انتظار مى ‏برند. هرگز براى سنّت ‏خدا دگرگونى نخواهى یافت (فاطر/۴۲-۴۳).

آیا می‌گویند: شاعری است که در انتظار مرگ او هستیم؟ بگو، منتظر باشید که من نیز با شما از منتظران هستم. آیا خرد‌هایشان، آنان را به این فرمان می‌دهد یا آنان گروهی سرکش هستند؟ آیا می‌گویند: آن (قرآن) را خود ساخته است؟ … آیا می‌خواهند نیرنگی بزنند؟ کسانی که کفر ورزیدند، خود نیرنگ خورده‌اند (طور/۳۰-۴۲). آنان برای خدا شریکانی قرار دادند. بگو، آنها را نام ببرید. آیا او (خدا) را به آن‌چه در زمین نمی‌داند، آگاه می‌کنید یا تنها سخنی به ظاهر می‌گویید؟ بلکه برای کسانی که کفر ورزیدند، مکرشان زینت داده شده است و از راه [راست] بازداشته شده‌اند. هر کس را خدا گمراه کند، هدایت‌کننده‌ای نخواهد داشت (رعد/۳۳). آیا آنان (کسانی که غیر از خدا می‌خوانند) پاهایی دارند که با آن راه بروند یا دست‌هایی دارند که با آن [چیزی را] بگیرند یا چشم‌هایی دارند که با آن ببینند یا گوش‌هایی دارند که با آن بشنوند؟ بگو، شریکان خود را بخوانید سپس به من نیرنگ بزنید و من را مهلت ندهید (اعراف/۱۹۵). بر آنان غم نخور و از  آن‌چه مکر می‌زنند، دلتنگ نباش (نمل/۷۰). صبر پیشه کن و صبر تو جز به [یاری و توفیق] خدا نیست پس بر آنان غم نخور و از آن‌چه مکر می‌کنند، دلتنگ نباش (نحل/۱۲۷). اگر [دشمنان] به صلح گراییدند، تو نیز به آن بگراى و بر خدا توکل کن که او شنواى دانا است. اگر بخواهند به تو خدعه بزنند، خدا برای تو کافی است. او کسی است که تو را به یاری خود و مومنان تأیید کرد (انفال/۶۱-۶۲). آنان را رها کن تا روز [عذاب] خود را که در آن بی‌هوش می‌افتند، ملاقات کنند. روزی که نیرنگ آنان هیچ سودی برای آنان نخواهد داشت و آنان یاری نشوند (طور/۴۵-۴۶). هر کس می‌پندارد خدا، هرگز او (پیامبر) را در دنیا و آخرت یاری نخواهد کرد، پس ریسمانی از سقف بیاویزد [و خود را حلق‌آویز نماید] سپس [آن را] قطع کند پس بنگرد که آیا مکر او، خشم [وی] را از بین می‌برد (حج/۱۵)؟

[در جنگ احد] شما آنان (دشمنان) را نکشتید بلکه خدا آنان را کشت و چون [ریگ] افکندى تو نیفکندى بلکه خدا افکند تا مومنان را از سوی خود به آزمایشى نیکو، بیازماید. بی‌گمان خدا شنواى دانا است. چنین است. به‌راستی خدا سست‌کننده نیرنگ کافران است (انفال/۱۷-۱۸).

آیا ندیدی پروردگارت با اصحاب فیل چه کرد؟ آیا نیرنگ آنان را در تباهی قرار نداد؟ پرندگان را گروه‌گروه بر آنان فرستاد که سنگ‌هایی از سنگ گل بر آنان می‌افکندند پس آنان را مانند کاه جویده‌شده گردانید (فیل/۱-۵).

وَ الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لاَ يَعْلَمُونَ* وَ أُمْلِي لَهُمْ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ (اعراف/۱۸۲-۱۸۳)

وَ إِذَا أَذَقْنَا النَّاسَ رَحْمَةً مِّن بَعْدِ ضَرَّاء مَسَّتْهُمْ إِذَا لَهُم مَّكْرٌ فِي آيَاتِنَا قُلِ اللّهُ أَسْرَعُ مَكْرًا إِنَّ رُسُلَنَا يَكْتُبُونَ مَا تَمْكُرُونَ (یونس/۲۱) وَ قَدْ مَكَرُواْ مَكْرَهُمْ وَ عِندَ اللّهِ مَكْرُهُمْ وَ إِن كَانَ مَكْرُهُمْ لِتَزُولَ مِنْهُ الْجِبَالُ (ابراهیم/۴۶)  وَ قَدْ مَكَرَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَلِلّهِ الْمَكْرُ جَمِيعًا يَعْلَمُ مَا تَكْسِبُ كُلُّ نَفْسٍ وَ سَيَعْلَمُ الْكُفَّارُ لِمَنْ عُقْبَى الدَّارِ (رعد/۴۲) وَ مِنَ النَّاسِ مَن يَقُولُ آمَنَّا بِاللّهِ وَ بِالْيَوْمِ الآخِرِ وَ مَا هُم بِمُؤْمِنِينَ* يُخَادِعُونَ اللّهَ وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ مَا يَخْدَعُونَ إِلاَّ أَنفُسَهُم وَ مَا يَشْعُرُونَ (بقره/۸-۹) إِنَّ الْمُنَافِقِينَ يُخَادِعُونَ اللّهَ وَ هُوَ خَادِعُهُمْ وَ إِذَا قَامُواْ إِلَى الصَّلاَةِ قَامُواْ كُسَالَى يُرَآؤُونَ النَّاسَ وَ لاَ يَذْكُرُونَ اللّهَ إِلاَّ قَلِيلًا (نساء/۱۴۲)

أَفَأَمِنَ أَهْلُ الْقُرَى أَن يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنَا بَيَاتًا وَ هُمْ نَآئِمُونَ* أَوَ أَمِنَ أَهْلُ الْقُرَى أَن يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنَا ضُحًى وَ هُمْ يَلْعَبُونَ* أَفَأَمِنُواْ مَكْرَ اللّهِ فَلاَ يَأْمَنُ مَكْرَ اللّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْخَاسِرُونَ (اعراف/۹۷-۹۹) أَفَأَمِنَ الَّذِينَ مَكَرُواْ السَّيِّئَاتِ أَن يَخْسِفَ اللّهُ بِهِمُ الأَرْضَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَيْثُ لاَ يَشْعُرُونَ* أَوْ يَأْخُذَهُمْ فِي تَقَلُّبِهِمْ فَمَا هُم بِمُعْجِزِينَ* أَوْ يَأْخُذَهُمْ عَلَى تَخَوُّفٍ فَإِنَّ رَبَّكُمْ لَرؤُوفٌ رَّحِيمٌ* أَوَ لَمْ يَرَوْاْ إِلَى مَا خَلَقَ اللّهُ مِن شَيْءٍ يَتَفَيَّأُ ظِلاَلُهُ عَنِ الْيَمِينِ وَ الْشَّمَآئِلِ سُجَّدًا لِلّهِ وَ هُمْ دَاخِرُونَ* وَ لِلّهِ يَسْجُدُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الأَرْضِ مِن دَآبَّةٍ وَ الْمَلآئِكَةُ وَ هُمْ لاَ يَسْتَكْبِرُونَ* يَخَافُونَ رَبَّهُم مِّن فَوْقِهِمْ وَ يَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ (نحل/۴۵-۵۰) وَ الَّذِينَ يَمْكُرُونَ السَّيِّئَاتِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ وَ مَكْرُ أُوْلَئِكَ هُوَ يَبُورُ (فاطر/۱۰) قَدْ مَكَرَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَأَتَى اللّهُ بُنْيَانَهُم مِّنَ الْقَوَاعِدِ فَخَرَّ عَلَيْهِمُ السَّقْفُ مِن فَوْقِهِمْ وَ أَتَاهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَيْثُ لاَ يَشْعُرُونَ (نحل/۲۶)

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَتَّخِذُواْ بِطَانَةً مِّن دُونِكُمْ … إِن تَمْسَسْكُمْ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَ إِن تُصِبْكُمْ سَيِّئَةٌ يَفْرَحُواْ بِهَا وَ إِن تَصْبِرُواْ وَ تَتَّقُواْ لاَ يَضُرُّكُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئًا إِنَّ اللّهَ بِمَا يَعْمَلُونَ مُحِيطٌ (آل‌عمران/۱۱۸-۱۲۰) الَّذِينَ آمَنُواْ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ الَّذِينَ كَفَرُواْ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ الطَّاغُوتِ فَقَاتِلُواْ أَوْلِيَاء الشَّيْطَانِ إِنَّ كَيْدَ الشَّيْطَانِ كَانَ ضَعِيفًا (نساء/۷۶)

قَالَ الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا بَلْ مَكْرُ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ إِذْ تَأْمُرُونَنَا أَن نَّكْفُرَ بِاللَّهِ وَ نَجْعَلَ لَهُ أَندَادًا (سبأ/۳۳) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ* هَذَا يَوْمُ الْفَصْلِ جَمَعْنَاكُمْ وَ الْأَوَّلِينَ* فَإِن كَانَ لَكُمْ كَيْدٌ فَكِيدُونِ (مرسلات/۳۷-۳۹)

المکر- الاقوام، وَ كَذَلِكَ جَعَلْنَا فِي كُلِّ قَرْيَةٍ أَكَابِرَ مُجَرِمِيهَا لِيَمْكُرُواْ فِيهَا وَ مَا يَمْكُرُونَ إِلاَّ بِأَنفُسِهِمْ وَ مَا يَشْعُرُونَ* وَ إِذَا جَاءتْهُمْ آيَةٌ قَالُواْ لَن نُّؤْمِنَ حَتَّى نُؤْتَى مِثْلَ مَا أُوتِيَ رُسُلُ اللّهِ اللّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسَالَتَهُ سَيُصِيبُ الَّذِينَ أَجْرَمُواْ صَغَارٌ عِندَ اللّهِ وَ عَذَابٌ شَدِيدٌ بِمَا كَانُواْ يَمْكُرُونَ (انعام/۱۲۳-۱۲۴)

قَالَ نُوحٌ رَّبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي … وَ مَكَرُوا مَكْرًا كُبَّارًا* وَ قَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَ لَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَ لَا سُوَاعًا وَ لَا يَغُوثَ وَ يَعُوقَ وَ نَسْرًا* وَ قَدْ أَضَلُّوا كَثِيرًا (نوح/۲۱-۲۴)

[قال قوم هود] إِن نَّقُولُ إِلاَّ اعْتَرَاكَ بَعْضُ آلِهَتِنَا بِسُوَءٍ قَالَ إِنِّي أُشْهِدُ اللّهِ وَاشْهَدُواْ أَنِّي بَرِيءٌ مِّمَّا تُشْرِكُونَ* مِن دُونِهِ فَكِيدُونِي جَمِيعًا ثُمَّ لاَ تُنظِرُونِ* إِنِّي تَوَكَّلْتُ عَلَى اللّهِ رَبِّي وَ رَبِّكُم (هود/۵۴-۵۶)

وَ كَانَ فِي الْمَدِينَةِ تِسْعَةُ رَهْطٍ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَ لَا يُصْلِحُونَ* قَالُوا تَقَاسَمُوا بِاللَّهِ لَنُبَيِّتَنَّهُ وَ أَهْلَهُ ثُمَّ لَنَقُولَنَّ لِوَلِيِّهِ مَا شَهِدْنَا مَهْلِكَ أَهْلِهِ وَ إِنَّا لَصَادِقُونَ* وَ مَكَرُوا مَكْرًا وَ مَكَرْنَا مَكْرًا وَ هُمْ لَا يَشْعُرُونَ* فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ مَكْرِهِمْ أَنَّا دَمَّرْنَاهُمْ وَ قَوْمَهُمْ أَجْمَعِينَ (نمل/۴۸-۵۱)

[قال ابراهیم لقومه] وَ تَاللَّهِ لَأَكِيدَنَّ أَصْنَامَكُم بَعْدَ أَن تُوَلُّوا مُدْبِرِينَ* فَجَعَلَهُمْ جُذَاذًا إِلَّا كَبِيرًا لَّهُمْ لَعَلَّهُمْ إِلَيْهِ يَرْجِعُونَ (انبیاء/۵۷-۵۸) قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْيَانًا فَأَلْقُوهُ فِي الْجَحِيمِ* فَأَرَادُوا بِهِ كَيْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَسْفَلِينَ (صافّات/۹۷-۹۸) قَالُوا حَرِّقُوهُ وَ انصُرُوا آلِهَتَكُمْ إِن كُنتُمْ فَاعِلِينَ* قُلْنَا يَا نَارُ كُونِي بَرْدًا وَ سَلَامًا عَلَى إِبْرَاهِيمَ* وَ أَرَادُوا بِهِ كَيْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَخْسَرِينَ (انبیاء/۶۸-۷۰)

قَالَ (یعقوب) يَا بُنَيَّ لاَ تَقْصُصْ رُؤْيَاكَ عَلَى إِخْوَتِكَ فَيَكِيدُواْ لَكَ كَيْدًا إِنَّ الشَّيْطَانَ لِلإِنسَانِ عَدُوٌّ مُّبِينٌ (یوسف/۵) [قال اخوة یوسف] اقْتُلُواْ يُوسُفَ أَوِ اطْرَحُوهُ أَرْضًا يَخْلُ لَكُمْ وَجْهُ أَبِيكُمْ وَ تَكُونُواْ مِن بَعْدِهِ قَوْمًا صَالِحِينَ* قَالَ قَآئِلٌ مَّنْهُمْ لاَ تَقْتُلُواْ يُوسُفَ وَ أَلْقُوهُ فِي غَيَابَةِ الْجُبِّ يَلْتَقِطْهُ بَعْضُ السَّيَّارَةِ إِن كُنتُمْ فَاعِلِينَ* قَالُواْ يَا أَبَانَا مَا لَكَ لاَ تَأْمَنَّا عَلَى يُوسُفَ وَ إِنَّا لَهُ لَنَاصِحُونَ* أَرْسِلْهُ مَعَنَا غَدًا يَرْتَعْ وَ يَلْعَبْ وَ إِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ* قَالَ إِنِّي لَيَحْزُنُنِي أَن تَذْهَبُواْ بِهِ وَ أَخَافُ أَن يَأْكُلَهُ الذِّئْبُ وَ أَنتُمْ عَنْهُ غَافِلُونَ* قَالُواْ لَئِنْ أَكَلَهُ الذِّئْبُ وَ نَحْنُ عُصْبَةٌ إِنَّا إِذًا لَّخَاسِرُونَ* فَلَمَّا ذَهَبُواْ بِهِ وَ أَجْمَعُواْ أَن يَجْعَلُوهُ فِي غَيَابَةِ الْجُبِّ وَ أَوْحَيْنَآ إِلَيْهِ لَتُنَبِّئَنَّهُم بِأَمْرِهِمْ هَذَا وَ هُمْ لاَ يَشْعُرُونَ* وَ جَاؤُواْ أَبَاهُمْ عِشَاء يَبْكُونَ* قَالُواْ يَا أَبَانَا إِنَّا ذَهَبْنَا نَسْتَبِقُ وَ تَرَكْنَا يُوسُفَ عِندَ مَتَاعِنَا فَأَكَلَهُ الذِّئْبُ وَ مَا أَنتَ بِمُؤْمِنٍ لِّنَا وَ لَوْ كُنَّا صَادِقِينَ* وَ جَآؤُوا عَلَى قَمِيصِهِ بِدَمٍ كَذِبٍ قَالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنفُسُكُمْ أَمْرًا (یوسف/۹-۱۸) وَ رَاوَدَتْهُ الَّتِي هُوَ (یوسف) فِي بَيْتِهَا عَن نَّفْسِهِ وَ غَلَّقَتِ الأَبْوَابَ وَ قَالَتْ هَيْتَ لَكَ قَالَ مَعَاذَ اللّهِ إِنَّهُ رَبِّي … وَ اسُتَبَقَا الْبَابَ وَ قَدَّتْ قَمِيصَهُ مِن دُبُرٍ وَ أَلْفَيَا سَيِّدَهَا لَدَى الْبَابِ قَالَتْ مَا جَزَاء مَنْ أَرَادَ بِأَهْلِكَ سُوَءًا إِلاَّ أَن يُسْجَنَ أَوْ عَذَابٌ أَلِيمٌ … فَلَمَّا رَأَى قَمِيصَهُ قُدَّ مِن دُبُرٍ قَالَ إِنَّهُ مِن كَيْدِكُنَّ إِنَّ كَيْدَكُنَّ عَظِيمٌ (یوسف/۲۳-۲۸) فَلَمَّا سَمِعَتْ بِمَكْرِهِنَّ أَرْسَلَتْ إِلَيْهِنَّ وَ أَعْتَدَتْ لَهُنَّ مُتَّكَأً وَ آتَتْ كُلَّ وَاحِدَةٍ مِّنْهُنَّ سِكِّينًا وَ قَالَتِ اخْرُجْ عَلَيْهِنَّ … قَالَ (یوسف) رَبِّ السِّجْنُ أَحَبُّ إِلَيَّ مِمَّا يَدْعُونَنِي إِلَيْهِ وَ إِلاَّ تَصْرِفْ عَنِّي كَيْدَهُنَّ أَصْبُ إِلَيْهِنَّ وَ أَكُن مِّنَ الْجَاهِلِينَ* فَاسْتَجَابَ لَهُ رَبُّهُ فَصَرَفَ عَنْهُ كَيْدَهُنَّ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (یوسف/۳۱-۳۴) وَ قَالَ الْمَلِكُ ائْتُونِي بِهِ فَلَمَّا جَاءهُ الرَّسُولُ قَالَ ارْجِعْ إِلَى رَبِّكَ فَاسْأَلْهُ مَا بَالُ النِّسْوَةِ اللاَّتِي قَطَّعْنَ أَيْدِيَهُنَّ إِنَّ رَبِّي بِكَيْدِهِنَّ عَلِيمٌ … ذَلِكَ لِيَعْلَمَ أَنِّي لَمْ أَخُنْهُ بِالْغَيْبِ وَ أَنَّ اللّهَ لاَ يَهْدِي كَيْدَ الْخَائِنِينَ (یوسف/۵۰-۵۲) [قال یوسف] فَإِن لَّمْ تَأْتُونِي بِهِ (اخوته) فَلاَ كَيْلَ لَكُمْ عِندِي وَ لاَ تَقْرَبُونِ* قَالُواْ سَنُرَاوِدُ عَنْهُ أَبَاهُ وَ إِنَّا لَفَاعِلُونَ* وَ قَالَ لِفِتْيَانِهِ اجْعَلُواْ بِضَاعَتَهُمْ فِي رِحَالِهِمْ لَعَلَّهُمْ يَعْرِفُونَهَا إِذَا انقَلَبُواْ إِلَى أَهْلِهِمْ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ* فَلَمَّا رَجِعُوا إِلَى أَبِيهِمْ قَالُواْ يَا أَبَانَا مُنِعَ مِنَّا الْكَيْلُ فَأَرْسِلْ مَعَنَا أَخَانَا نَكْتَلْ وَ إِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ* قَالَ هَلْ آمَنُكُمْ عَلَيْهِ إِلاَّ كَمَا أَمِنتُكُمْ عَلَى أَخِيهِ مِن قَبْلُ فَاللّهُ خَيْرٌ حَافِظًا وَ هُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ (یوسف/۶۰-۶۴) فَلَمَّا [یوسف] جَهَّزَهُم (اخوته) بِجَهَازِهِمْ جَعَلَ السِّقَايَةَ فِي رَحْلِ أَخِيهِ ثُمَّ أَذَّنَ مُؤَذِّنٌ أَيَّتُهَا الْعِيرُ إِنَّكُمْ لَسَارِقُونَ* قَالُواْ وَ أَقْبَلُواْ عَلَيْهِم مَّاذَا تَفْقِدُونَ* قَالُواْ نَفْقِدُ صُوَاعَ الْمَلِكِ وَ لِمَن جَاء بِهِ حِمْلُ بَعِيرٍ وَ أَنَاْ بِهِ زَعِيمٌ* قَالُواْ تَاللّهِ لَقَدْ عَلِمْتُم مَّا جِئْنَا لِنُفْسِدَ فِي الأَرْضِ وَ مَا كُنَّا سَارِقِينَ* قَالُواْ فَمَا جَزَآؤُهُ إِن كُنتُمْ كَاذِبِينَ* قَالُواْ جَزَآؤُهُ مَن وُجِدَ فِي رَحْلِهِ فَهُوَ جَزَاؤُهُ كَذَلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ* فَبَدَأَ بِأَوْعِيَتِهِمْ قَبْلَ وِعَاء أَخِيهِ ثُمَّ اسْتَخْرَجَهَا مِن وِعَاء أَخِيهِ كَذَلِكَ كِدْنَا لِيُوسُفَ مَا كَانَ لِيَأْخُذَ أَخَاهُ فِي دِينِ الْمَلِكِ إِلاَّ أَن يَشَاءَ اللّهُ (یوسف/۷۰-۷۶) ذَلِكَ مِنْ أَنبَاء الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ وَ مَا كُنتَ لَدَيْهِمْ إِذْ أَجْمَعُواْ أَمْرَهُمْ وَ هُمْ يَمْكُرُونَ (یوسف/۱۰۲)

وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا وَ سُلْطَانٍ مُّبِينٍ* إِلَى فِرْعَوْنَ وَ هَامَانَ وَ قَارُونَ فَقَالُوا سَاحِرٌ كَذَّابٌ* فَلَمَّا جَاءهُم بِالْحَقِّ مِنْ عِندِنَا قَالُوا اقْتُلُوا أَبْنَاء الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ وَ اسْتَحْيُوا نِسَاءهُمْ وَ مَا كَيْدُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ (غافر/۲۳-۲۵) وَ قَالَ فِرْعَوْنُ يَا هَامَانُ ابْنِ لِي صَرْحًا لَّعَلِّي أَبْلُغُ الْأَسْبَابَ* أَسْبَابَ السَّمَاوَاتِ فَأَطَّلِعَ إِلَى إِلَهِ مُوسَى … وَ مَا كَيْدُ فِرْعَوْنَ إِلَّا فِي تَبَابٍ (غافر/۳۶-۳۷) قَالَ [فرعون] مَوْعِدُكُمْ يَوْمُ الزِّينَةِ وَ أَن يُحْشَرَ النَّاسُ ضُحًى* فَتَوَلَّى فِرْعَوْنُ فَجَمَعَ كَيْدَهُ ثُمَّ أَتَى (طه/۵۹-۶۰) قَالُوا (آل فرعون) إِنْ هَذَانِ لَسَاحِرَانِ يُرِيدَانِ أَن يُخْرِجَاكُم مِّنْ أَرْضِكُم بِسِحْرِهِمَا وَ يَذْهَبَا بِطَرِيقَتِكُمُ الْمُثْلَى* فَأَجْمِعُوا كَيْدَكُمْ ثُمَّ ائْتُوا صَفًّا وَ قَدْ أَفْلَحَ الْيَوْمَ مَنِ اسْتَعْلَى (طه/۶۳-۶۴) [قلنا لموسی] أَلْقِ مَا فِي يَمِينِكَ تَلْقَفْ مَا صَنَعُوا إِنَّمَا صَنَعُوا كَيْدُ سَاحِرٍ وَ لَا يُفْلِحُ السَّاحِرُ حَيْثُ أَتَى (طه/۶۹) قَالَ فِرْعَوْنُ [لسحرة] آمَنتُم بِهِ قَبْلَ أَن آذَنَ لَكُمْ إِنَّ هَذَا لَمَكْرٌ مَّكَرْتُمُوهُ فِي الْمَدِينَةِ لِتُخْرِجُواْ مِنْهَا أَهْلَهَا فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ (اعراف/۱۲۳)

فَوَقَاهُ (مومن من آل‌فرعون) اللَّهُ سَيِّئَاتِ مَا مَكَرُوا وَ حَاقَ بِآلِ فِرْعَوْنَ سُوءُ الْعَذَابِ (غافر/۴۵) وَ مَكَرُواْ (الذین کفروا من بنی‌اسرائیل) وَ مَكَرَ اللّهُ وَ اللّهُ خَيْرُ الْمَاكِرِينَ* إِذْ قَالَ اللّهُ يَا عِيسَى إِنِّي مُتَوَفِّيكَ وَ رَافِعُكَ إِلَيَّ وَ مُطَهِّرُكَ مِنَ الَّذِينَ كَفَرُواْ وَ جَاعِلُ الَّذِينَ اتَّبَعُوكَ فَوْقَ الَّذِينَ كَفَرُواْ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ ثُمَّ إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأَحْكُمُ بَيْنَكُمْ فِيمَا كُنتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ (آل‌عمران/۵۴-۵۵)

فَذَرْنِي وَ مَن يُكَذِّبُ بِهَذَا الْحَدِيثِ سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ* وَ أُمْلِي لَهُمْ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ (قلم/۴۴-۴۵) إِنَّهُمْ يَكِيدُونَ كَيْدًا* وَ أَكِيدُ كَيْدًا* فَمَهِّلِ الْكَافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْدًا (طارق/۱۵-۱۷) وَ إِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُواْ لِيُثْبِتُوكَ أَوْ يَقْتُلُوكَ أَوْ يُخْرِجُوكَ وَيَمْكُرُونَ وَ يَمْكُرُ اللّهُ وَ اللّهُ خَيْرُ الْمَاكِرِينَ (انفال/۳۰) وَ أَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لَئِن جَاءهُمْ نَذِيرٌ لَّيَكُونُنَّ أَهْدَى مِنْ إِحْدَى الْأُمَمِ فَلَمَّا جَاءهُمْ نَذِيرٌ مَّا زَادَهُمْ إِلَّا نُفُورًا* اسْتِكْبَارًا فِي الْأَرْضِ وَ مَكْرَ السَّيِّئِ وَ لَا يَحِيقُ الْمَكْرُ السَّيِّئُ إِلَّا بِأَهْلِهِ فَهَلْ يَنظُرُونَ إِلَّا سُنَّتَ الْأَوَّلِينَ فَلَن تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَبْدِيلًا وَ لَن تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَحْوِيلًا (فاطر/۴۲-۴۳)

أَمْ يَقُولُونَ شَاعِرٌ نَّتَرَبَّصُ بِهِ رَيْبَ الْمَنُونِ* قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّي مَعَكُم مِّنَ الْمُتَرَبِّصِينَ* أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلَامُهُم بِهَذَا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ* أَمْ يَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ … أَمْ يُرِيدُونَ كَيْدًا فَالَّذِينَ كَفَرُوا هُمُ الْمَكِيدُونَ (طور/۳۰-۴۲) وَ جَعَلُواْ لِلّهِ شُرَكَاء قُلْ سَمُّوهُمْ أَمْ تُنَبِّئُونَهُ بِمَا لاَ يَعْلَمُ فِي الأَرْضِ أَم بِظَاهِرٍ مِّنَ الْقَوْلِ بَلْ زُيِّنَ لِلَّذِينَ كَفَرُواْ مَكْرُهُمْ وَ صُدُّواْ عَنِ السَّبِيلِ وَ مَن يُضْلِلِ اللّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ (رعد/۳۳) أَلَهُمْ أَرْجُلٌ يَمْشُونَ بِهَا أَمْ لَهُمْ أَيْدٍ يَبْطِشُونَ بِهَا أَمْ لَهُمْ أَعْيُنٌ يُبْصِرُونَ بِهَا أَمْ لَهُمْ آذَانٌ يَسْمَعُونَ بِهَا قُلِ ادْعُواْ شُرَكَاءكُمْ ثُمَّ كِيدُونِ فَلاَ تُنظِرُونِ (اعراف/۱۹۵) وَ لَا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَ لَا تَكُن فِي ضَيْقٍ مِّمَّا يَمْكُرُونَ (نمل/۷۰) وَ اصْبِرْ وَ مَا صَبْرُكَ إِلاَّ بِاللّهِ وَ لاَ تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَ لاَ تَكُ فِي ضَيْقٍ مِّمَّا يَمْكُرُونَ (نحل/۱۲۷) وَ إِن جَنَحُواْ لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَهَا وَ تَوَكَّلْ عَلَى اللّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ* وَ إِن يُرِيدُواْ أَن يَخْدَعُوكَ فَإِنَّ حَسْبَكَ اللّهُ هُوَ الَّذِيَ أَيَّدَكَ بِنَصْرِهِ وَ بِالْمُؤْمِنِينَ (انفال/۶۱-۶۲) فَذَرْهُمْ حَتَّى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي فِيهِ يُصْعَقُونَ* يَوْمَ لَا يُغْنِي عَنْهُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئًا وَ لَا هُمْ يُنصَرُونَ (طور/۴۵-۴۶) مَن كَانَ يَظُنُّ أَن لَّن يَنصُرَهُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ فَلْيَمْدُدْ بِسَبَبٍ إِلَى السَّمَاء ثُمَّ لِيَقْطَعْ فَلْيَنظُرْ هَلْ يُذْهِبَنَّ كَيْدُهُ مَا يَغِيظُ (حج/۱۵)

فَلَمْ تَقْتُلُوهُمْ وَلَكِنَّ اللّهَ قَتَلَهُمْ وَ مَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَلَكِنَّ اللّهَ رَمَى وَ لِيُبْلِيَ الْمُؤْمِنِينَ مِنْهُ بَلاء حَسَنًا إِنَّ اللّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ* ذَلِكُمْ وَ أَنَّ اللّهَ مُوهِنُ كَيْدِ الْكَافِرِينَ (انفال/۱۷-۱۸)

أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِأَصْحَابِ الْفِيلِ* أَلَمْ يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ فِي تَضْلِيلٍ* وَ أَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْرًا أَبَابِيلَ* تَرْمِيهِم بِحِجَارَةٍ مِّن سِجِّيلٍ* فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَّأْكُولٍ  (فیل/۱-۵)