مَلِک

 

مَلِک، فرمانروا، از صفات خدا، این مفهوم با واژه «مَلِک» ۵ بار آمده است.

چکیده: خدا فرمانروای حق است.

او خدایی است که هیچ معبودی جز او نیست. فرمانروای پاکِ بدون عیب، ایمنی‌بخش، مسلّط، شکست‌ناپذیر، بر همه چیز چیره و بزرگ‌منش است. خدا از آن‌چه [با او] شریک می‌گیرند، پاک و منزّه است (حشر/۲۳).

آن‌چه در آسمان‌ها و زمین است، خدا، آن فرمانروای شکست‌ناپذیرِ حکیم را تسبیح می‌گویند (جمعه/۱).

آیا پنداشته‌اید که شما را بیهوده آفریده‌ایم و شما بازگردانیده نمی‌شوید؟ پس بلندمرتبه است خدا، آن فرمانروای حق. هیچ معبودی جز او نیست. او پروردگارِ عرش کریم است (مومنون/۱۱۵-۱۱۶).

این چنین آن را، قرآنی عربی نازل کردیم و در آن از انواع تهدیدها آوردیم، باشد که آنان تقوا پیشه کنند یا برای آنان یادکردی پدید آورد. پس بلندمرتبه است خدا، آن فرمانروای حق است (طه/۱۱۳). بگو، پناه می‌برم به پروردگار مردم، به فرمانروای مردم، به معبود مردم، از شرّ وسوسه‌گر پنهان‌شونده. آن که در سینه‌های مردم وسوسه می‌کند. از جنّیان و مردم (ناس/۱-۶).

المَلِك

 

 

هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ (حشر/۲۳)

 

يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الْأَرْضِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ (جمعه/۱)

 

أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاكُمْ عَبَثًا وَ أَنَّكُمْ إِلَيْنَا لَا تُرْجَعُونَ* فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْكَرِيمِ (مومنون/۱۱۵-۱۱۶)

وَ كَذَلِكَ أَنزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا وَ صَرَّفْنَا فِيهِ مِنَ الْوَعِيدِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ أَوْ يُحْدِثُ لَهُمْ ذِكْرًا (طه/۱۱۳) قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ* مَلِكِ النَّاسِ* إِلَهِ النَّاسِ* مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ* الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ*  مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ (ناس/۱-۶)