| منکر، ناپسند، این مفهوم از مادّه «ن ک ر» ۲۵ بار آمده است.
چکیده: خدا از کار ناپسند نهی می‌کند. نماز نیز از کار ناپسند نهی می‌کند. باید از میان شما گروهی از کار ناپسند نهی کنند. شما بهترین امّتى هستید چرا که به کار پسندیده امر می‌کنید و از کار ناپسند نهی می‌کنید و به خدا ایمان دارید. مومنان دوستان و سرپرستان یکدیگر هستند که به کارهاى پسندیده امر می‌کنند و از کارهاى ناپسند نهی می‌کنند. منافقان به کار ناپسند امر می‌کنند. شیطان به کار ناپسند امر می‌کند. بی‌گمان خدا به عدل، نیکوکارى و بخشش به خویشاوندان امر می‌کند و از کار زشت و ناپسند و ستم نهی می‌کند. به شما پند مى دهد باشد، که متذکّر شوید (نحل/۹۰). به‌یقین نماز از کار زشت و کار ناپسند نهی می‌کند (عنکبوت/۴۵). باید از شما گروهی به نیکى دعوت کنند و به کار پسندیده امر کنند و از کار زشت ناپسند نهی کنند. آنان همان رستگاران هستند (آل‌عمران/۱۰۴). شما بهترین امّتى هستید که براى مردم پدیدار شده اید، به کار پسندیده امر می‌کنید و از کار ناپسند نهی می‌کنید و به خدا ایمان دارید (آل‌عمران/۱۱۰). مردان و زنان باایمان دوستان و سرپرستان یکدیگر هستند که به کار پسندیده امر می‌کنند و از کارهاى ناپسند نهی می‌کنند. … آنان هستند که خدا به‌زودى مورد رحمتشان قرار خواهد داد. به‌راستی خدا شکست‌ناپذیر حکیم است (توبه/۷۱). [مومنان] توبه‌کنندگان … امرکنندگان به کار پسندیده و نهی‌کنندگان از کار ناپسند و حافظان حدود خدا هستند. مومنان را بشارت ده (توبه/۱۱۲). به‌راستی خدا به کسى که او را یارى مى کند، یارى مى دهد. بی‌گمان خدا سخت نیرومند شکست ناپذیر است. همان کسانى که چون در زمین به آنان توانایى دهیم، نماز برپا مى دارند، زکات مى دهند و به کارهاى پسندیده امر می‌کنند و از کار ناپسند نهی می‌کنند. سرانجام همه کارها از آن خدا است (حج/۴۰-۴۱). اى کسانى که ایمان آورده اید، گام‌های شیطان را پیروی نکنید. هر کس گام‌هاى شیطان را پیروی کند، او به کار زشت و کار ناپسند امر می‌کند (نور/۲۱). کسانی از شما که زنان خود را ظهار می‌کنند، آنان مادرانشان نیستند. مادران آنان تنها کسانی هستند که آنان را زاییده‌اند. بی‌گمان آنان سخنی ناپسند و باطل می‌گویند. به‌راستی خدا درگذرنده آمرزنده است (مجادله/۲). منکر- اقوام، چه بسیار شهرها که از فرمان پروردگار خود و فرستادگان او سرپیچیدند پس سخت به حساب آنان رسیدیم و آنان را به عذابی ناپسند عذاب کردیم. پس سزای کار خود را چشیدند و پایان کار آنان خسران بود (طلاق/۸-۹). [لوط به قوم خود گفت:] آیا شما با مردها می‌آمیزید و راه [نسل] را می‌بندید و در محافل خود کارهای ناپسند انجام می‌دهید؟ پاسخ قومش جز این نبود که گفتند: اگر راست مى‌گویى عذاب خدا را براى ما بیاور (عنکبوت/۲۹). [موسی گفت:] براى ما در این دنیا نیکى مقرّر کن و در آخرت نیز که ما به سوى تو بازگشته ایم. فرمود: عذاب خود را به هر کس بخواهم مى رسانم و رحمت من همه چیز را فرا گرفته است. به‌زودى آن را براى کسانى که تقوا پیشه می‌کنند، زکات مى دهند و آنان که به آیات ما ایمان مى آورند، قرار می‌دهم. همانان که از این فرستاده، پیامبر درس‌ناخوانده که [نام] او را، نزد خود در تورات و انجیل نوشته مى یابند، پیروى مى کنند که آنان را به کار پسندیده فرمان مى دهد و از کار ناپسند نهی می‌کند (اعراف/۱۵۶-۱۵۷). [موسی و بنده ما که به او علم و رحمت داده بودیم] به راه افتادند تا آن‌گاه که به پسربچه‌ای برخوردند پس [بنده ما] او را کشت. [موسی] گفت: آیا شخص بی‌گناهی را بدون آن‌که کسی را کشته باشد، کشتی؟ به‌راستی کاری ناپسند انجام دادی (کهف/۷۴). از میان فرزندان اسرائیل آنان که کفر ورزیدند، به زبان داوود و عیسى پسر مریم لعنت شدند. این به آن سبب بود که سرکشی و تجاوز مى کردند و از کار ناپسندی که آن را مرتکب مى شدند، [یکدیگر را] نهی نمی‌کردند. به‌راستى بد بود آن‌چه انجام می‌دادند (مائده/۷۸-۷۹). [لقمان به فرزند خود گفت:] اى پسرک من، نماز را برپا دار و به کار پسندیده امر کن و از کار ناپسند نهی کن (لقمان/۱۷). در راه‌رفتن خود میانه‌رو باش و از صدای خود بکاه که ناپسندترین صداها، صدای خران است (لقمان/۱۹). [ذوالقرنین گفت:] هر کس ستم کند، به‌زودی او را عذاب می‌کنیم سپس به سوی پروردگار خود بازگردانده می‌شود. آن‌گاه او را عذابی ناپسند خواهد کرد (کهف/۸۷). هنگامی که آیات روشنگر ما بر آنان تلاوت شود، در چهره کسانی که کفر ورزیدند، ناپسندیدن را خواهی یافت. نزدیک است بر کسانی که آیات ما را بر آنان تلاوت می‌کنند، حمله کنند. بگو، آیا شما را به بدتر از این [خشم و اندوه] خبر دهم؟ آن آتش است که خدا آن را به کسانی که کفر ورزیدند، وعده داده است و بد سرانجامی است (حج/۷۲). به‌راستی کسانی که پیش از اینان (کافران) بودند، تکذیب کردند پس بنگر ناپسندداشتن من چگونه بود (ملک/۱۸)؟ کسانی که پیش از اینان بودند نیز تکذیب کردند در حالی‌که اینان به یک‌دهم آن‌چه به آنان داده بودیم، نرسیده‌اند پس فرستادگان من را تکذیب کردند پس ناپسندداشتن من چگونه بود (سبأ/۴۵)؟ اگر تو را تکذیب کنند، کسانی هم که پیش از اینان بودند، تکذیب کردند. فرستادگانشان برای آنان نشانه‌های روشن، نوشته‌ها و کتاب روشنگر آوردند پس کسانی که کفر ورزیدند را گرفتم پس ناپسندداشتن من چگونه بود (فاطر/۲۵-۲۶)؟ اگر تو را تکذیب کنند، پیش از اینان قوم نوح، عاد، ثمود، قوم ابراهیم، قوم لوط و اهل مدین تکذیب کردند و موسی نیز تکذیب شد. پس کافران را مهلت داده سپس آنان را گرفتم پس ناپسندداشتن من چگونه بود. چه بسیار شهرها را که ستمکار بودند، هلاکشان کردیم و آن [شهرها] سقف هایش فرو ریخته است و [چه بسیار] چاه‌هاى متروک و کاخ‌‌‌های برافراشته را (حج/۴۲-۴۵) پس از آنان روی بگردان و [منتظر باش] روزی را که دعوت کننده به سوی چیزی ناپسند دعوت می‌کند (قمر/۶). مردان و زنان منافق [همانند] یکدیگر هستند. به کار ناپسند امر می‌کنند و از کار پسندیده نهی می‌کنند و دست‌هاى خود را فرو مى بندند. خدا را فراموش کردند پس [خدا هم] آنها را فراموش کرد. بی‌گمان منافقان، خود نافرمان هستند (توبه/۶۷). [اهل‌کتاب] یکسان نیستند. از میان اهل‌کتاب گروهى هستند که … به کار پسندیده امر می‌کنند و از کار ناپسند نهی می‌کنند و در کارهاى نیک می‌شتابند. آنان از شایستگان هستند (آل‌عمران/۱۱۳-۱۱۴). امر به معروف و نهی از منکر، بدی، فحشا، معروف |
المنکر
إِنَّ اللّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الإِحْسَانِ وَ إِيتَاء ذِي الْقُرْبَى وَ يَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاء وَ الْمُنكَرِ وَ الْبَغْيِ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ (نحل/۹۰) إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاء وَ الْمُنكَرِ (عنکبوت/۴۵) وَ لْتَكُن مِّنكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَ أُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (آل‌عمران/۱۰۴) كُنتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ تَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَ تُؤْمِنُونَ بِاللّهِ (آل‌عمران/۱۱۰) وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاء بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَر … أُوْلَئِكَ سَيَرْحَمُهُمُ اللّهُ إِنَّ اللّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (توبه/۷۱) [المومنون] التَّائِبُونَ … الآمِرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّاهُونَ عَنِ الْمُنكَرِ وَ الْحَافِظُونَ لِحُدُودِ اللّهِ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ (توبه/۱۱۲) وَ لَيَنصُرَنَّ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ* الَّذِينَ إِن مَّكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَ آتَوُا الزَّكَاةَ وَ أَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنكَرِ وَ لِلَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ (حج/۴۰-۴۱)
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ وَ مَن يَتَّبِعْ خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ فَإِنَّهُ يَأْمُرُ بِالْفَحْشَاء وَ الْمُنكَرِ (نور/۲۱) الَّذِينَ يُظَاهِرُونَ مِنكُم مِّن نِّسَائِهِم مَّا هُنَّ أُمَّهَاتِهِمْ إِنْ أُمَّهَاتُهُمْ إِلَّا اللَّائِي وَلَدْنَهُمْ وَ إِنَّهُمْ لَيَقُولُونَ مُنكَرًا مِّنَ الْقَوْلِ وَ زُورًا وَ إِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ (مجادله/۲)
المنكر- الاقوام، وَ كَأَيِّن مِّن قَرْيَةٍ عَتَتْ عَنْ أَمْرِ رَبِّهَا وَ رُسُلِهِ فَحَاسَبْنَاهَا حِسَابًا شَدِيدًا وَ عَذَّبْنَاهَا عَذَابًا نُّكْرًا* فَذَاقَتْ وَبَالَ أَمْرِهَا وَ كَانَ عَاقِبَةُ أَمْرِهَا خُسْرًا (طلاق/۸-۹)
[قال لوط لقومه] أَئِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ وَ تَقْطَعُونَ السَّبِيلَ وَ تَأْتُونَ فِي نَادِيكُمُ الْمُنكَرَ فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَن قَالُوا ائْتِنَا بِعَذَابِ اللَّهِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ(عنکبوت/۲۹) [قال موسي] وَ اكْتُبْ لَنَا فِي هَذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةً وَ فِي الآخِرَةِ إِنَّا هُدْنَا إِلَيْكَ قَالَ عَذَابِي أُصِيبُ بِهِ مَنْ أَشَاء وَ رَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ فَسَأَكْتُبُهَا لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَ الَّذِينَ هُم بِآيَاتِنَا يُؤْمِنُونَ* الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوبًا عِندَهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَ الإِنْجِيلِ يَأْمُرُهُم بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَاهُمْ عَنِ الْمُنكَر (اعراف/۱۵۶-۱۵۷)
[موسي و عبدنا اتيناه علم و رحمة] فَانطَلَقَا حَتَّى إِذَا لَقِيَا غُلَامًا فَقَتَلَهُ قَالَ [موسي] أَقَتَلْتَ نَفْسًا زَكِيَّةً بِغَيْرِ نَفْسٍ لَّقَدْ جِئْتَ شَيْئًا نُّكْرًا (کهف/۷۴)
لُعِنَ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِن بَنِي إِسْرَائِيلَ عَلَى لِسَانِ دَاوُودَ وَ عِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ذَلِكَ بِمَا عَصَوا وَّ كَانُواْ يَعْتَدُونَ* كَانُواْ لاَ يَتَنَاهَوْنَ عَن مُّنكَرٍ فَعَلُوهُ لَبِئْسَ مَا كَانُواْ يَفْعَلُونَ (مائده/۷۸-۷۹)
[قال لقمان لابنه] يَا بُنَيَّ أَقِمِ الصَّلَاةَ وَ أْمُرْ بِالْمَعْرُوفِ وَ انْهَ عَنِ الْمُنكَرِ (لقمان/۱۷) وَ اقْصِدْ فِي مَشْيِكَ وَ اغْضُضْ مِن صَوْتِكَ إِنَّ أَنكَرَ الْأَصْوَاتِ لَصَوْتُ الْحَمِير (لقمان/۱۹)
[قال ذوالقرنين] قَالَ أَمَّا مَن ظَلَمَ فَسَوْفَ نُعَذِّبُهُ ثُمَّ يُرَدُّ إِلَى رَبِّهِ فَيُعَذِّبُهُ عَذَابًا نُّكْرًا(کهف/۸۷) وَ إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ تَعْرِفُ فِي وُجُوهِ الَّذِينَ كَفَرُوا الْمُنكَرَ يَكَادُونَ يَسْطُونَ بِالَّذِينَ يَتْلُونَ عَلَيْهِمْ آيَاتِنَا قُلْ أَفَأُنَبِّئُكُم بِشَرٍّ مِّن ذَلِكُمُ النَّارُ وَعَدَهَا اللَّهُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ (حج/۷۲)
وَ لَقَدْ كَذَّبَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ (ملک/۱۸) وَ كَذَّبَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَ مَا بَلَغُوا مِعْشَارَ مَا آتَيْنَاهُمْ فَكَذَّبُوا رُسُلِي فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ (سبأ/۴۵) وَ إِن يُكَذِّبُوكَ فَقَدْ كَذَّبَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ جَاءتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ وَ بِالزُّبُرِ وَ بِالْكِتَابِ الْمُنِيرِ* ثُمَّ أَخَذْتُ الَّذِينَ كَفَرُوا فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ (فاطر/۲۵-۲۶) وَ إِن يُكَذِّبُوكَ فَقَدْ كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَ عَادٌ وَ ثَمُودُ* وَ قَوْمُ إِبْرَاهِيمَ وَ قَوْمُ لُوطٍ* وَ أَصْحَابُ مَدْيَنَ وَ كُذِّبَ مُوسَى فَأَمْلَيْتُ لِلْكَافِرِينَ ثُمَّ أَخَذْتُهُمْ فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ* فَكَأَيِّن مِّن قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا وَ هِيَ ظَالِمَةٌ فَهِيَ خَاوِيَةٌ عَلَى عُرُوشِهَا وَ بِئْرٍ مُّعَطَّلَةٍ وَ قَصْرٍ مَّشِيدٍ (حج/۴۲-۴۵) فَتَوَلَّ عَنْهُمْ يَوْمَ يَدْعُ الدَّاعِ إِلَى شَيْءٍ نُّكُرٍ(قمر/۶)
الْمُنَافِقُونَ وَ الْمُنَافِقَاتُ بَعْضُهُم مِّن بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمُنكَرِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمَعْرُوفِ وَ يَقْبِضُونَ أَيْدِيَهُمْ نَسُواْ اللّهَ فَنَسِيَهُمْ إِنَّ الْمُنَافِقِينَ هُمُ الْفَاسِقُون(توبه/۶۷)
[اهل الكتاب] لَيْسُواْ سَوَاء مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ أُمَّةٌ … يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَ يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَ أُوْلَئِكَ مِنَ الصَّالِحِينَ (آل‌عمران/۱۱۳-۱۱۴) |