چکیده: خدا بر شما منّت نهاد که فرستاده‌ای فرستاد که به شما کتاب و حکمت بیاموزد، در حالی‌که پیش از این گمراه بودید. کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته کردند، پاداش بی‌منّت دارند. صدقات خود را با منّت و آزار باطل نکنید. کسانی که انفاق می‌کنند و منّت و آزاری نمی‌گذارند، پاداش آنان نزد پروردگارشان است. متّقین در بهشت می‌گویند: خدا بر ما منّت نهاد و ما را از عذاب نگاه داشت.

به‌راستی خدا بر مومنان منّت نهاد آن‌گاه که در میان آنان فرستاده‌ای از خودشان برانگیخت تا آیات او را بر آنان بخواند، پاکشان ‌گرداند و به آنان کتاب و حکمت بیاموزد در حالی‌که پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند (آل‌عمران/۱۶۴).

بدون تردید انسان را در بهترین ساختار آفریدیم سپس او را به پست‌ترین پستی بازمی‌گردانیم جز کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادندکه آنان پاداشی بدون منّت دارند پس چه چیز تو (انسان) را به تکذیب [روز] جزا وامی‌دارد؟  آیا خدا حاکم‌ترین حاکمان نیست (تین/۴-۸)؟ به‌راستی کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند، پاداشی بدون منّت دارند (فصّلت/۸). کسانی که کفر ورزیدند، تکذیب می‌کنند. خدا به آن‌چه پنهان می‌کنند، داناتر است پس آنان را به عذابی دردناک بشارت ده جز کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند که آنان پاداشی بدون‌ منّت دارند (انشقاق/۲۲-۲۵).

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، هنگامی که در راه خدا سفر می‌کنید، خوب بررسی کنید و به کسی که به شما اظهار اسلام می‌کند، نگویید تو مومن نیستی تا بخواهید کالای زندگی دنیا را به دست آورید. غنیمت‌های فراوان نزد خدا است. شما نیز پیش از این چنین بودید و خدا بر شما منّت نهاد پس خوب بررسی کنید. به‎‌راستی خدا همواره به آن‌چه انجام می‌دهید، آگاه است (نساء/۹۴).

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، صدقات خود را با منّت و آزار باطل نکنید مانند کسی که مال خود را برای نمایاندن به مردم انفاق می‌کند و به خدا و روز بازپسین ایمان ندارد پس مَثَل او مانند سنگ صافی است که بر آن خاکی باشد پس رگباری بر آن برسد، [خاک را بشوید] و آن سنگ را سخت و صاف را بر جای گذارد. آنان نیر به چیزی از آن‌چه کسب‌کرده‌اند، دست نیابند. خدا گروه کافران را هدایت نخواهد کرد. مَثَل کسانی که اموال خود را [بدون منّت و آزار] برای طلب خشنودی خدا و تثبیت [ایمان] خود انفاق می‌کنند، مانند مَثَل باغی بر تپه‌ای است که رگباری بر آن برسد و میوه خود را دوچندان بدهد و اگر رگباری به آن نرسد، بارانی سبک [برای آن کافی است.] خدا به آن‌چه انجام می‌دهید، بینا است. آیا کسی از شما دوست دارد که باغی از درختان خرما و انگور داشته باشد که از زیر آن نهرها جاری باشد و برای او در آن باغ از هر نوع میوه‌ای باشد و پیری به او برسد، در حالی‌که فرزندانی ناتوان داشته باشد آن‌گاه گردبادی آتشین به باغ برسد و [آن را] بسوزاند؟ این‌گونه خدا آیات را برای شما بیان می‌کند، باشد که بیندیشید (بقره/۲۶۴-۲۶۶). کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق می‌کنند سپس به دنبال آن‌چه انفاق کرده‌اند، منّت نمی‌گذارند و آزاری نمی‌دهند، پاداش آنان نزد پروردگارشان است. نه بیمی بر آنان است و نه اندوهگین می‌شوند (بقره/۲۶۲).

[متّقین در بهشت] می‌گویند: به‌‌راستی ما در گذشته در میان خانواده خود [از عذاب خدا] بیمناک بودیم پس خدا بر ما منّت نهاد و ما را از عذاب سوزان نگاه داشت. ما در گذشته او را می‌خواندیم که او نیکوکار مهربان است (طور/۲۶-۲۸).

منّت- اقوام، پیامبرانشان (اقوام پیشین) به آنان گفتند: ما جز بشری مانند شما نیستیم ولی خدا بر هر یک از بندگان خود که بخواهد منّت می‌نهد. ما را نرسد که جز به اذن خدا برای شما نشانه‌ای بیاوریم. مومنان باید تنها بر خدا توکّل کنند (ابراهیم/۱۱).

[برادران یوسف] گفتند: آیا به‌راستی تو یوسف هستی؟ گفت: من یوسف هستم و این هم برادر من است. به‌یقین خدا بر ما منّت نهاد. هر کس تقوا پیشه کند و صبر نماید، خدا پاداش نیکوکاران را تباه نخواهد کرد. گفتند: به خدا سوگند که خدا تو را بر ما برگزیده است و ما خطاکار بوده‌ایم (یوسف/۹۰-۹۱).

می‌خواستیم بر کسانی که در زمین به ضعف کشانده شدند، منّت گذاریم و آنان را پیشوایان و وارثانی قرار دهیم. برای آنان در زمین قدرتی دهیم و از سوی آنان به فرعون، هامان و سپاهیان آن دو، همان چه را که از آن می‌ترسیدند، نشان دهیم پس به مادر موسی وحی کردیم که او را شیر بده و آن‌گاه که بر او ترسیدی، او را به دریا بیفکن. نترس و اندوهگین نباش که ما او را به تو بازمی‌گردانیم و او را از فرستادگان قرار می‌دهیم (قصص/۵-۷). [به موسی ندا داده شد] که من، تو را برگزیدم پس به آن‌چه وحی می‌شود، گوش بده … به سوی فرعون برو که او سرکشی کرده است. [موسی] گفت: پروردگارا، سینه‌ام را برایم بگشا. کارم را برای من آسان کن. گره از زبانم بگشای تا سخن من را بفهمند. برای من وزیری از خاندانم قرار بده، هارون برادرم را. پشتم را به او محکم کن. او را در کارم شریک گردان تا تو را فراوان تسبیح گوییم و تو را بسیار یاد کنیم که تو همواره به ما بینا هستی. فرمود: ای موسی، به‌راستی خواسته‌ات به تو داده شد و البتّه بار دیگر بر تو منّت نهادیم. آن‌گاه که به مادرت چنان که باید وحی کردیم که او را در صندوق قرار بده و به دریا بیفکن تا دریا او را به ساحل بیندازد و دشمن من و دشمن وی، او را بگیرد. محبّتی از خود را بر تو افکندم تا زیر نظر من رشد کنی. آن‌گاه که خواهر تو می‌رفت و می‌گفت: آیا کسی را به شما نشان دهم که او را سرپرستی کند؟ پس تو را به مادرت بازگرداندیم تا چشم او روشن شود و اندوه نخورد. شخصی را کشتی و ما تو را از اندوه رهانیدیم. بارها تو را آزمودیم پس سالیانی چند در میان اهل مدین به سر بردی. آن‌گاه ای موسی، بر طبق تقدیر آمدی و من تو را برای خود پرورانیدم (طه/۱۳-۴۱). [فرعون به موسی] گفت: آیا تو را از کودکی در میان خود نپروراندیم و سالیانی از عمرت را در میان ما نبودی و کردی آن کار خود را که کردی؟ … [موسی گفت: آیا] این نعمتی است که بر من منّت می‌گذاری که بنی‌اسرائیل را برده خود کرده‌ای (شعراء/۱۸-۲۲)؟ به‌راستی ما بر موسی و هارون منّت نهادیم و آن دو و قومشان را از آن اندوه بزرگ رهانیدیم. آنان را یاری دادیم پس پیروز شدند. به آن دو کتاب روشنگر دادیم. آن دو را به راه راست هدایت کردیم. از آن دو در [میان] آیندگان، [نام نیک] بر جای نهادیم (صافّات/۱۱۴-۱۱۹).

قارون را با خانه‌اش به زمین فرو بردیم و گروهى نداشت که در برابر [عذاب] خدا او را یارى کنند و [خود] نیز نتوانست از خود دفاع کند. کسانی که دیروز موقعیت او را آرزو می‌کردند، چنان شدند که می‌گفتند: وای، گویی خدا روزی را برای هر کس از بندگان خود که بخواهد می‌گسترد یا تنگ می‌گرداند. اگر خدا بر ما منّت ننهاده بود، ما را نیز [به زمین] فرو برده بود. وای، گویی کافران رستگار نمی‌شوند (قصص/۸۱-۸۲).

[سلیمان] گفت: پروردگارا، من را بیامرز. به من حکومتی ببخش که پس از من هیچ کس را سزاوار نباشد. به‌راستی تو بسیار بخشنده هستی. پس باد را مسخّر او کردیم که به فرمان او هر جا که می‌خواست، به نرمی روان می‌گشت. شیاطین، از بنّا و غوّاص و گروهی دیگر را که با هم در زنجیر بودند، [مسخّر او کردیم. فرمودیم:] این بخشش بی‌حساب ما است پس منّت بگذار یا نگاه دار (ص/۳۵-۳۹).

نون. سوگند به قلم و آن‌چه می‌نویسند که تو به نعمت پروردگارت، دیوانه نیستی. به‌راستی برای تو پاداشی بدون منّت است (قلم/۱-۳). آن‌گونه نبخش که زیاده‌خواهی کنی و برای پروردگار خود صبر کن (مدّثّر/۶-۷). بر تو منّت می‌نهند که اسلام آورده‌اند. بگو، اگر راست‌پیشه هستید با اسلام خود، بر من منّت نگذارید بلکه خدا بر شما منّت گذاشت که شما را به ایمان هدایت کرد (حجرات/۱۷). کسانی را که بامداد و شامگاه پروردگار خود را می‌خوانند و خشنودی او را می‌جویند، نران. نه از حساب آنان، چیزی بر تو است و نه از حساب تو، چیزی بر آنان است که آنان را برانی و از ستمکاران شوی. این‌گونه آنان را به یکدیگر آزمودیم تا [درباره] مومنان بگویند: آیا اینان هستند که از میان ما، خدا بر آنان منّت نهاد؟ آیا خدا به سپاسگزاران داناتر نیست (انعام/۵۲-۵۳)؟

هنگامی که با کسانى که کفر ورزیده ‏اند رو‌به‌رو شدید، گردن‌ها را بزنید تا چون بر آنان چیره شدید پس [اسیران را] محکم ببندید سپس یا [بر آنان] منّت نهید [و آزادشان کنید] و یا فدیه بگیرید تا جنگ، بار خود را فرو نهد (محمّد/۴).

نعمت

لَقَدْ مَنَّ اللّهُ عَلَى الْمُؤمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولًا مِّنْ أَنفُسِهِمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَ يُزَكِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ إِن كَانُواْ مِن قَبْلُ لَفِي ضَلالٍ مُّبِينٍ (ال‌عمران/۱۶۴)

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ* ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ* إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ*  فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ* أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ (تين/۴-۸) إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ (فصّلت/۸) الَّذِينَ كَفَرُواْ يُكَذِّبُونَ* وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا يُوعُونَ* فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ* إِلَّا الَّذِينَ آمَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ (انشقاق/۲۲-۲۵)

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِذَا ضَرَبْتُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ فَتَبَيَّنُواْ وَ لاَ تَقُولُواْ لِمَنْ أَلْقَى إِلَيْكُمُ السَّلاَمَ لَسْتَ مُؤْمِنًا تَبْتَغُونَ عَرَضَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فَعِندَ اللّهِ مَغَانِمُ كَثِيرَةٌ كَذَلِكَ كُنتُم مِّن قَبْلُ فَمَنَّ اللّهُ عَلَيْكُمْ فَتَبَيَّنُواْ إِنَّ اللّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا (نساء/۹۴)

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تُبْطِلُواْ صَدَقَاتِكُم بِالْمَنِّ وَ الأذَى كَالَّذِي يُنفِقُ مَالَهُ رِئَاء النَّاسِ وَ لاَ يُؤْمِنُ بِاللّهِ وَ الْيَوْمِ الآخِرِ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ صَفْوَانٍ عَلَيْهِ تُرَابٌ فَأَصَابَهُ وَابِلٌ فَتَرَكَهُ صَلْدًا لاَّ يَقْدِرُونَ عَلَى شَيْءٍ مِّمَّا كَسَبُواْ وَ اللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ* وَ مَثَلُ الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ وَ تَثْبِيتًا مِّنْ أَنفُسِهِمْ كَمَثَلِ جَنَّةٍ بِرَبْوَةٍ أَصَابَهَا وَابِلٌ فَآتَتْ أُكُلَهَا ضِعْفَيْنِ فَإِن لَّمْ يُصِبْهَا وَابِلٌ فَطَلٌّ وَ اللّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ* أَيَوَدُّ أَحَدُكُمْ أَن تَكُونَ لَهُ جَنَّةٌ مِّن نَّخِيلٍ وَ أَعْنَابٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ لَهُ فِيهَا مِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ وَ أَصَابَهُ الْكِبَرُ وَ لَهُ ذُرِّيَّةٌ ضُعَفَاء فَأَصَابَهَا إِعْصَارٌ فِيهِ نَارٌ فَاحْتَرَقَتْ كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللّهُ لَكُمُ الآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُونَ (بقره/۲۶۴-۲۶۶) الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ ثُمَّ لاَ يُتْبِعُونَ مَا أَنفَقُواُ مَنًّا وَ لاَ أَذًى لَّهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَ لاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لاَ هُمْ يَحْزَنُونَ (بقره/۲۶۲)

قَالُوا (المتّقون في الجنة) إِنَّا كُنَّا قَبْلُ فِي أَهْلِنَا مُشْفِقِينَ* فَمَنَّ اللَّهُ عَلَيْنَا وَ وَقَانَا عَذَابَ السَّمُومِ* إِنَّا كُنَّا مِن قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِيمُ  (طور/۲۶-۲۸)

المنة- الاقوام، قَالَتْ لَهُمْ رُسُلُهُمْ إِن نَّحْنُ إِلاَّ بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ وَلَكِنَّ اللّهَ يَمُنُّ عَلَى مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَ مَا كَانَ لَنَا أَن نَّأْتِيَكُم بِسُلْطَانٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللّهِ وَ علَى اللّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ (ابراهيم/۱۱)

قَالُواْ أَإِنَّكَ لَأَنتَ يُوسُفُ قَالَ أَنَاْ يُوسُفُ وَ هَذَا أَخِي قَدْ مَنَّ اللّهُ عَلَيْنَا إِنَّهُ مَن يَتَّقِ وَ يِصْبِرْ فَإِنَّ اللّهَ لاَ يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ* قَالُواْ تَاللّهِ لَقَدْ آثَرَكَ اللّهُ عَلَيْنَا وَ إِن كُنَّا لَخَاطِئِينَ (يوسف/۹۰-۹۱)

وَ نُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ* وَ نُمَكِّنَ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ وَ نُرِي فِرْعَوْنَ وَ هَامَانَ وَ جُنُودَهُمَا مِنْهُم مَّا كَانُوا يَحْذَرُونَ* وَ أَوْحَيْنَا إِلَى أُمِّ مُوسَى أَنْ أَرْضِعِيهِ فَإِذَا خِفْتِ عَلَيْهِ فَأَلْقِيهِ فِي الْيَمِّ وَ لَا تَخَافِي وَ لَا تَحْزَنِي إِنَّا رَادُّوهُ إِلَيْكِ وَ جَاعِلُوهُ مِنَ الْمُرْسَلِينَ (قصص/۵-۷) وَ أَنَا اخْتَرْتُكَ فَاسْتَمِعْ لِمَا يُوحَى …  اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى* قَالَ رَبِّ اشْرَحْ لِي صَدْرِي* وَ يَسِّرْ لِي أَمْرِي* وَ احْلُلْ عُقْدَةً مِّن لِّسَانِي* يَفْقَهُوا قَوْلِي* وَ اجْعَل لِّي وَزِيرًا مِّنْ أَهْلِي* هَارُونَ أَخِي* اشْدُدْ بِهِ أَزْرِي* وَ أَشْرِكْهُ فِي أَمْرِي* كَيْ نُسَبِّحَكَ كَثِيرًا* وَ نَذْكُرَكَ كَثِيرًا* إِنَّكَ كُنتَ بِنَا بَصِيرًا* قَالَ قَدْ أُوتِيتَ سُؤْلَكَ يَا مُوسَى* وَ لَقَدْ مَنَنَّا عَلَيْكَ مَرَّةً أُخْرَى* إِذْ أَوْحَيْنَا إِلَى أُمِّكَ مَا يُوحَى* أَنِ اقْذِفِيهِ فِي التَّابُوتِ فَاقْذِ فِيهِ فِي الْيَمِّ فَلْيُلْقِهِ الْيَمُّ بِالسَّاحِلِ يَأْخُذْهُ عَدُوٌّ لِّي وَ عَدُوٌّ لَّهُ وَ أَلْقَيْتُ عَلَيْكَ مَحَبَّةً مِّنِّي وَ لِتُصْنَعَ عَلَى عَيْنِي* إِذْ تَمْشِي أُخْتُكَ فَتَقُولُ هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَى مَن يَكْفُلُهُ فَرَجَعْنَاكَ إِلَى أُمِّكَ كَيْ تَقَرَّ عَيْنُهَا وَ لَا تَحْزَنَ وَ قَتَلْتَ نَفْسًا فَنَجَّيْنَاكَ مِنَ الْغَمِّ وَ فَتَنَّاكَ فُتُونًا فَلَبِثْتَ سِنِينَ فِي أَهْلِ مَدْيَنَ ثُمَّ جِئْتَ عَلَى قَدَرٍ يَا مُوسَى* وَ اصْطَنَعْتُكَ لِنَفْسِي (طه/۱۳-۴۱) قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَ لَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ* وَ فَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَ أَنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ … وَ تِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنْ عَبَّدتَّ بَنِي إِسْرَائِيلَ (شعراء/۱۸-۲۲) وَ لَقَدْ مَنَنَّا عَلَى مُوسَى وَ هَارُونَ* وَ نَجَّيْنَاهُمَا وَ قَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ* وَ نَصَرْنَاهُمْ فَكَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ* وَ آتَيْنَاهُمَا الْكِتَابَ الْمُسْتَبِينَ* وَ هَدَيْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ* وَ تَرَكْنَا عَلَيْهِمَا فِي الْآخِرِينَ (صافّات/۱۱۴-۱۱۹)

فَخَسَفْنَا بِهِ وَ بِدَارِهِ الْأَرْضَ فَمَا كَانَ لَهُ مِن فِئَةٍ يَنصُرُونَهُ مِن دُونِ اللَّهِ وَ مَا كَانَ مِنَ المُنتَصِرِينَ* وَ أَصْبَحَ الَّذِينَ تَمَنَّوْا مَكَانَهُ بِالْأَمْسِ يَقُولُونَ وَيْكَأَنَّ اللَّهَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَيَقْدِرُ لَوْلَا أَن مَّنَّ اللَّهُ عَلَيْنَا لَخَسَفَ بِنَا وَيْكَأَنَّهُ لَا يُفْلِحُ الْكَافِرُونَ (قصص/۸۱-۸۲)

قَالَ (سلیمان) رَبِّ اغْفِرْ لِي وَ هَبْ لِي مُلْكًا لَّا يَنبَغِي لِأَحَدٍ مِّنْ بَعْدِي إِنَّكَ أَنتَ الْوَهَّابُ* فَسَخَّرْنَا لَهُ الرِّيحَ تَجْرِي بِأَمْرِهِ رُخَاء حَيْثُ أَصَابَ* وَ الشَّيَاطِينَ كُلَّ بَنَّاء وَ غَوَّاصٍ* وَ آخَرِينَ مُقَرَّنِينَ فِي الْأَصْفَادِ* هَذَا عَطَاؤُنَا فَامْنُنْ أَوْ أَمْسِكْ بِغَيْرِ حِسَابٍ (ص/۳۵-۳۹)

ن وَ الْقَلَمِ وَ مَا يَسْطُرُونَ* مَا أَنتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ* وَ إِنَّ لَكَ لَأَجْرًا غَيْرَ مَمْنُونٍ (قلم/۱-۳) وَ لَا تَمْنُن تَسْتَكْثِرُ* وَ لِرَبِّكَ فَاصْبِرْ (مدّثّر/۶-۷) يَمُنُّونَ عَلَيْكَ أَنْ أَسْلَمُوا قُل لَّا تَمُنُّوا عَلَيَّ إِسْلَامَكُم بَلِ اللَّهُ يَمُنُّ عَلَيْكُمْ أَنْ هَدَاكُمْ لِلْإِيمَانِ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (حجرات/۱۷) وَ لاَ تَطْرُدِ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُم بِالْغَدَاةِ وَ الْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ مَا عَلَيْكَ مِنْ حِسَابِهِم مِّن شَيْءٍ وَ مَا مِنْ حِسَابِكَ عَلَيْهِم مِّن شَيْءٍ فَتَطْرُدَهُمْ فَتَكُونَ مِنَ الظَّالِمِينَ* وَ كَذَلِكَ فَتَنَّا بَعْضَهُم بِبَعْضٍ لِّيَقُولواْ أَهَؤُلاء مَنَّ اللّهُ عَلَيْهِم مِّن بَيْنِنَا أَلَيْسَ اللّهُ بِأَعْلَمَ بِالشَّاكِرِينَ (انعام/۵۲-۵۳)

فَإِذا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا فَضَرْبَ الرِّقَابِ حَتَّى إِذَا أَثْخَنتُمُوهُمْ فَشُدُّوا الْوَثَاقَ فَإِمَّا مَنًّا بَعْدُ وَ إِمَّا فِدَاء حَتَّى تَضَعَ الْحَرْبُ أَوْزَارَهَا (محمّد/۴)