ملکوت

 

ملکوت، باطن عالم، این مفهوم با واژه «ملکوت» ۴ بار آمده است.

چکیده: ملکوت هر چیزی به دست خدا است. خدا ملکوت آسمان‌ها و زمین را به ابراهیم نشان داد تا از اهل یقین شود.

جز این نیست که فرمان او چون چیزى را اراده کند، این است که مى‏ گوید: باش پس مى‏ شود پس منزّه است آن که ملکوت هر چیزى به دست او است و به سوى او بازگردانیده مى‏ شوید (یس/۸۲-۸۳). بگو، اگر مى ‏دانید کیست که ملکوت هر چیزى به دست او است و او است که پناه مى ‏دهد و در پناه کسى نمى ‏رود (مومنون/۸۸)؟ آیا [تکذیب کنندگان آیات] در ملکوت آسمان‌ها و زمین و هر چیزى که خدا آفریده است، نمی‌نگرند و این‌که شاید هنگام سرآمد آنان نزدیک شده باشد؟ پس به کدام سخن بعد از این (قرآن) ایمان مى‏ آورند (اعراف/۱۸۵).

این‌گونه ملکوت آسمان‌ها و زمین را به ابراهیم نشان دادیم [تا بصیرت یابد] و تا از اهل‌ یقین‏ شود پس چون شب بر او تاریک شد، ستاره‏اى دید. گفت: این پروردگار من است آن‌گاه چون غروب کرد، گفت: من غروب‏ کنندگان را دوست ندارم. چون ماه را درخشان دید، گفت: این پروردگار من است آن‌گاه چون غروب کرد، گفت: اگر پروردگارم من را هدایت نکند، از گروه گمراهان خواهم بود پس چون خورشید را درخشان دید، گفت: این پروردگار من است. این بزرگتر است پس هنگامى که غروب کرد، گفت: اى قوم من، از آن‌چه [براى خدا] شریک مى ‏سازید، بیزار هستم. من حق‌گرایانه روى خود را به سوى کسى گردانیدم که آسمان‌ها و زمین را پدید آورده است و من از مشرکان نیستم (انعام/۷۵-۷۹).

غیب

الملکوت

 

 

إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَيْئًا أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ* فَسُبْحَانَ الَّذِي بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (يس/۸۲-۸۳) قُلْ مَن بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَ هُوَ يُجِيرُ وَ لَا يُجَارُ عَلَيْهِ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ (مومنون/۸۸) أَوَلَمْ يَنظُرُواْ فِي مَلَكُوتِ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ مَا خَلَقَ اللّهُ مِن شَيْءٍ وَ أَنْ عَسَى أَن يَكُونَ قَدِ اقْتَرَبَ أَجَلُهُمْ فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَهُ يُؤْمِنُونَ (اعراف/۱۸۵)

 

وَ كَذَلِكَ نُرِي إِبْرَاهِيمَ مَلَكُوتَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ لِيَكُونَ مِنَ الْمُوقِنِينَ* فَلَمَّا جَنَّ عَلَيْهِ اللَّيْلُ رَأَى كَوْكَبًا قَالَ هَذَا رَبِّي فَلَمَّا أَفَلَ قَالَ لا أُحِبُّ الآفِلِينَ* فَلَمَّا رَأَى الْقَمَرَ بَازِغًا قَالَ هَذَا رَبِّي فَلَمَّا أَفَلَ قَالَ لَئِن لَّمْ يَهْدِنِي رَبِّي لأكُونَنَّ مِنَ الْقَوْمِ الضَّالِّينَ* فَلَمَّا رَأَى الشَّمْسَ بَازِغَةً قَالَ هَذَا رَبِّي هَذَآ أَكْبَرُ فَلَمَّا أَفَلَتْ قَالَ يَا قَوْمِ إِنِّي بَرِيءٌ مِّمَّا تُشْرِكُونَ* إِنِّي وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذِي فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضَ حَنِيفًا وَ مَا أَنَاْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (انعام/۷۵-۷۹)