| معجزه، نشانه‌ای خارق‌العاده برای اثبات پیامبری، این مفهوم از مادّه «ا ی ی» ۶۵ بار، « ب ی ن» ۵۰ بار و با واژه «سلطان» ۹ بار و آیاتی که این معنا را دارد، آمده است.
چکیده: خدا فرستادگان خود را با نشانه فرستاد. فرستادگان برای قوم خود، نشانه‌هایی برای بیم‌دادن آوردند ولی آنها نشانه‌ها را تکذیب کردند و خدا آنان را عذاب کرد. به‌راستی فرستادگان خود را با دلایل روشن فرستادیم. با آنها کتاب و ترازو را نازل کردیم تا مردم به انصاف برخیزند … و تا خدا معلوم بدارد چه کسى در نهان او و پیامبرانش را یارى مى کند (حدید/۲۵). ما نشانه‌ها را جز برای بیم‌دادن نمی‌فرستیم (اسراء/۵۹). هیچ فرستاده‌ای را نرسد که نشانه‌ای بیاورد مگر به اذن خدا (رعد/۳۸؛ غافر/۷۸). آیا خبر کسانی که پیش از شما بودند، قوم نوح، عاد، ثمود و کسانی که بعد از آنان بودند و [کسی] جز خدا از آنان آگاهی ندارد، به شما نرسیده است؟ فرستادگانشان دلایل روشن برای آنان آوردند پس دستان خود را به دهان‌هایشان بردند و گفتند: بی‌گمان ما به آن‌چه شما به آن فرستاده شده‌اید، کافر هستیم. ما از آن‌چه ما را به آن می‌خوانید، سخت در تردید هستیم. فرستادگانشان گفتند: آیا درباره خدا، آفریننده آسمان‌ها و زمین شکی هست؟ او شما را دعوت می‌کند تا برخی از گناهانتان را بیامرزد و شما را تا سرآمدی معیّن به تأخیر می‌اندازد. گفتند: شما جز بشری مانند ما نیستید. می‌خواهید ما را از آن‌چه پدرانمان می‌پرستیدند، باز دارید پس برای ما حجّتی آشکار بیاورید. فرستادگانشان به آنان گفتند: ما جز بشری مانند شما نیستیم ولی خدا بر هر کس از بندگان خود که بخواهد منّت می‌نهد. ما را نرسد که جز به اذن خدا برای شما حجّتی بیاوریم (ابراهیم/۹-۱۱). بدون تردید نسل‌های پیش از شما را هنگامی که ستم کردند، هلاک کردیم در حالی‌که فرستادگانشان دلایل روشن برای آنان آورده بودند و آنان بر آن نبودند که ایمان بیاورند. این‌گونه مجرمان را جزا می‌دهیم (یونس/۱۳). [چیزی] ما را از فرستادن نشانه‌ها باز نداشت جز آنکه پیشینیان، آن را تکذیب کردند (اسراء/۵۹). [نوح] گفت: اى قوم من، به من بگویید اگر از سوی پروردگارم بر دلیلی روشن باشم و به من از نزد خود رحمتى داده باشد که بر شما پوشیده است، آیا شما را به آن مجبور کنم در حالی‌که از آن کراهت دارید (هود/۲۸)؟ پس از او (نوح) فرستادگانی را به سوى قومشان برانگیختیم. آنان دلایل روشن آشکار برایشان آوردند ولى آنان بر آن نبودند که به چیزى که پیش از این، آن را تکذیب کرده بودند، ایمان بیاورند. این‌گونه ما بر دل‌هاى مُتجاوزان مُهر مى نهیم (یونس/۷۴). [قوم هود] گفتند: ای هود، برای ما دلیلی روشن نیاوردی و ما به گفته تو رهاکننده معبودان خود نخواهیم بود. ما به تو مومن نیستیم (هود/۵۳). این [قوم] عاد بودند که نشانه‌های پروردگار خود را انکار کردند و فرستادگان او را نافرمانی کردند (هود/۵۹). ما نشانه‌های خود را به آنان (اصحاب حجر) دادیم ولی از آن روی گرداندند (حجر/۸۱). [قوم صالح گفتند:] تو جز بشری مانند ما نیستی. اگر راست می‌گویی، نشانه‌ای بیاور (شعراء/۱۵۴). [صالح] گفت: ای قوم من، به من بگویید اگر من بر دلیلی روشن از پروردگار خود باشم و از جانب خود رحمتی به من داده باشد اگر او را نافرمانی کنم، چه کسی از [عذاب] خدا من را یاری می‌کند؟ پس من را جز زیان نمی‌افزایید. ای قوم من، این مادّه شتر خدا نشانه‌ای برای شما است پس او را رها کنید تا در زمین خدا بخورد و به آن آسیب نرسانید که شما را عذابی نزدیک می‌گیرد (هود/۶۳-۶۴). بدون تردید برای شما از پروردگارتان دلیلی روشن آمده است. این مادّه شتر خدا، نشانه‌ای برای شما است، پس آن را رها کنید تا در زمین خدا بخورد. به آن هیچ بدی نرسانید که عذابی دردناک شما را فرا می‌گیرد (اعراف/۷۳). گفت: این مادّه شتری است. سهمی از آب برای او و [سهم] روزی معیّن، برای شما است. به آن بدی نرسانید که عذاب روزی بزرگ شما را می‌گیرد (شعراء/۱۵۵-۱۵۶). به ثمود، آن مادّه شتر را که [نشانه‌ای] روشنگر بود، دادیم. امّا به آن ستم کردند (اسراء/۵۹). آن مادّه شتر را پی کردند (کشتند) (اعراف/۷۷؛ هود/۶۵؛ شعراء/۱۵۷) و از فرمان پروردگار خود سرپیچی کردند. گفتند: ای صالح، اگر از فرستادگان هستی، آن‌چه را به ما وعده می‌دهی، برای ما بیاور (اعراف/۷۷). پس [صالح] گفت: سه روز در خانه‌های خود بهره ببرید [تا عذاب خدا فرا رسد]. این وعده‌ای بدون دروغ است (هود/۶۵). آن صیحه کسانی را که ستم کرده بودند، فرا گرفت پس در خانه‌های خود بر جای مردند (هود/۶۷). آنان شتر را کشتند و پشیمان شدند آن‌گاه عذاب آنها را فرا گرفت. به‌راستی در این نشانه‌ای است و بیشتر آنان مومن نبودند (شعراء/۱۵۷-۱۵۸). [شعیب] گفت: ای قوم من، خدا را بپرستید که برای شما غیر از او هیچ معبودی نیست. به‌راستی برای شما دلیلی روشن از سوی پروردگارتان آمده است پس پیمانه و ترازو را تمام دهید و از اجناس مردم نکاهید و در زمین بعد از اصلاح آن فساد نکنید. اگر مومن هستید، این برای شما بهتر است (اعراف/۸۵). گفت: ای قوم من، به من بگویید: اگر من از سوی پروردگارم دلیلی روشن داشته باشم و به من از سوی خود روزی نیکو داده باشد، [آیا دعوت من نابخردانه است] (هود/۸۸)؟ [خدا] فرمود: ای موسی، عصای خود را بیفکن (طه/۱۹؛ نمل/۱۰؛ قصص/۳۱؛) پس آن را انداخت و ناگاه ماری شد که به سرعت می‌خزید (طه/۲۰). پس چون دید، مانند ماری می‌خزد، پشت کرد و به عقب بازنگشت (نمل/۱۰؛ قصص/۳۱). [خدا فرمود:] اى موسى نترس که فرستادگان نزد من نمى ترسند (نمل/۱۰). ای موسی، پیش بیا و نترس که تو در امان هستی (قصص/۳۱). فرمود: آن را بگیر و نترس. به‌زودی آن را به حال اوّلش برمی‌گردانیم. دست خود را به زیر بغل خود ببر تا سپید، بدون هیچ عیبی، بیرون آید. این نشانه‌ای دیگر است تا نشانه‌های بزرگتر خود را به تو نشان دهیم (طه/۲۱-۲۳). دست خود را در گریبانت فرو ببر تا سپید، بدون هیچ عیبی، بیرون آید. [این] از نشانه‌های نه‌گانه به سوی فرعون و قوم او است که آنان گروهی نافرمان هستند (نمل/۱۲). دستت را در گریبان خود ببر تا سپید، بدون هیچ عیبی بیرون آید. [برای رهایی] از ترس، بازوان خود را به خود بچسبان. این‌ها، دو برهان از جانب پروردگار تو، به سوی فرعون و سران او است. به‌راستی آنان گروهی نافرمان هستند (قصص/۳۲). فرمود: به‌زودی بازوی تو را به برادرت نیرومند خواهیم کرد و برای شما تسلّطی قرار خواهیم داد پس با وجود نشانه‌های ما به شما دست نخواهند یافت. شما و هر کس از شما پیروی کند، چیره خواهید بود (قصص/۳۵). تو و برادرت با نشانه‌های من بروید و در یاد من سستی نکنید (طه/۴۲). آیات ما را ببرید که ما با شما شنونده هستیم (شعراء/۱۵). پس به سوى او بروید و بگویید: ما دو فرستاده پروردگار تو هستیم پس فرزندان اسرائیل را با ما بفرست و آنان را عذاب نکن. به‌راستى ما براى تو از جانب پروردگارت نشانه‌ای آورده ایم. درود بر هر کس که از هدایت پیروى کند (طه/۴۷). پس گفتیم: هر دو به سوى قومى که نشانه هاى ما را تکذیب کردند، بروید پس آنان را به سختى هلاک کردیم (فرقان/۳۶). موسی را با نشانه‌های خود به سوی فرعون و سران او فرستادیم پس گفت: من فرستاده پروردگار جهانیان هستم (زخرف/۴۶). بی‌گمان برای شما دلیلی روشن از جانب پروردگارتان آورده‌ام. پس بنی‌اسرائیل را با من بفرست (اعراف/۱۰۵). بر خدا برتری نجویید که من برای شما حجّتی آشکار آورده‌ام (دخان/۱۹). [فرعون] گفت: اگر معبودی غیر از من بگیری، بی‌تردید تو را از زندانیان قرار می‌دهم. گفت: اگر چه براى تو چیزى آشکار بیاورم (شعراء/۲۹-۳۰)؟ [فرعون] گفت: اگر نشانه‌ای آورده‌ای (اعراف/۱۰۶)، پس اگر از راستگویان هستی، آن را بیاور (اعراف/۱۰۶؛ شعراء/۳۱). پس بزرگ‌ترین نشانه را به او نشان داد (نازعات/۲۰). عصای خود را افکند به ناگاه اژدهایی آشکار شد (اعراف/۱۰۷؛ شعراء/۳۲) و دست خود را [از گریبان] بیرون آورد پس ناگهان برای تماشاگران سپید بود (اعراف/۱۰۸؛ شعراء/۳۳). سران قوم فرعون گفتند: به راستی این ساحری دانا است (اعراف/۱۰۹). پس چون نشانه‌های ما را برای آنان آورد، ناگهان ایشان از آن خندیدند (زخرف/۴۷). گفتند: هر نشانه‌ای برای ما بیاوری تا با آن ما را سحر کنی، ما به تو ایمان نخواهیم آورد. پس طوفان، ملخ، شپش، وزغ‌ها و خون را که نشانه‌هایی از هم جدا بودند برای آنها فرستادیم پس استکبار ورزیدند و گروهی مجرم بودند (اعراف/۱۳۲-۱۳۳). به‌راستی ما به موسی نُه نشانه آشکار دادیم، پس از بنی‌اسرائیل بپرس، آن‌گاه که [موسی] نزد آنها آمد و فرعون به او گفت: ای موسی، بدون تردید من تو را سحرشده می‌پندارم. گفت: تو می‌دانی که این [نشانه‌ها] که مایه بینش است جز پروردگار آسمان‌ها و زمین نازل نکرده است (اسراء/۱۰۱-۱۰۲). هیچ نشانه‌ای به آنها نشان نمی‌دادیم مگر این‌که یکی از مشابه آن بزرگتر بود. آنها را به عذاب گرفتیم، باشد که آنها بازگردند (زخرف/۴۸). به‌راستی ما همه آیات خود را به او (فرعون) نشان دادیم ولی آنها را تکذیب کرد و سرپیچی کرد (طه/۵۶). پس نشانه بزرگ را به او نشان داد پس تکذیب نمود و عصیان کرد (نازعات/۲۰-۲۱). به سرانی که اطرافش بودند، گفت: بی‌تردید این ساحری بسیار دانا است (شعراء/۳۴). در [سرگذشت] موسی چون او را با حجّتی آشکار به سوی فرعون فرستادیم [نشانه‌ای بر جای گذاشتیم]. پس [فرعون] با ارکان [حکومت] خود، روی برتافت و گفت: [موسی] ساحر یا دیوانه است (ذاریات/۳۸-۳۹). موسی را با نشانه‌های خود و حجّتی آشکار به سوی فرعون، هامان و قارون فرستادیم پس گفتند: ساحری دروغگو است (غافر/۲۳-۲۴). چون موسی دلایل روشن ما را برای آنها آورد، گفتند: این جز سحری ساختگی نیست و ما از پدران پیشین خود، این را نشنیده‌ایم (قصص/۳۶). هنگامی که حق از نزد ما به سوی آنان آمد، گفتند: بی‌تردید این سحرى آشکار است. موسی گفت: آیا به حق، آن‌گاه که به سوی شما آمد، [سحر] می‌گویید؟ آیا این سحر است در حالی‌که ساحر رستگار نمی‌شود (یونس/۷۶-۷۷)؟ [ساحران] گفتند: ای موسی، یا تو می‌اندازی یا ما نخستین کسی باشیم که می‌اندازد (طه/۶۵؛ اعراف/۱۱۵)؟ گفت: بلکه شما بیندازید (طه/۶۶؛ اعراف/۱۱۶). موسی به آنان گفت: آن‌چه را [قرار است] شما بیندازید، بیندازید (یونس/۸۰؛ شعراء/۴۳). پس ریسمان‌ها و عصاهای خود را انداختند و گفتند: به عزّت فرعون سوگند که ما بی‌تردید پیروز هستیم (شعراء/۴۴). چون افکندند، دیدگان مردم را افسون کردند. آنان را به ترس انداختند و سِحری بزرگ آوردند (اعراف/۱۱۶). ناگهان به نظر او آمد که ریسمان‌ها و عصاهای آنان، بر اثر سحرشان، به شتاب می‌خزند. موسی در خود بیمی احساس کرد. گفتیم: نترس که تو خود برتر هستی (طه/۶۶-۶۸). چون افکندند، موسی گفت: آن‌چه را شما آوردید، سحر است. به زودی خدا آن را باطل خواهد کرد. به‌زودی خدا عمل مفسدان را اصلاح نمی‌کند. خدا با کلمات خود، حق را ثابت می‌گرداند هر چند مجرمان خوش نداشته باشند (یونس/۸۱-۸۲). به موسی وحی کردیم که عصای خود را بینداز (اعراف/۱۱۷). آن‌چه را در دست راستت داری، بینداز تا هر چه را ساختند، ببلعد. به‌راستی آن‌چه آنان ساخته‌اند، نیرنگ ساحر است. ساحر هر جا برود، رستگار نمی‌شود (طه/۶۹). پس موسی عصای خود را افکند (شعراء/۴۵). ناگاه آن‌چه را به دروغ ساخته بودند، بلعید (اعراف/۱۱۷؛ شعراء/۴۵). حقیقت آشکار شد و آن‌چه انجام می دادند، باطل شد پس [فرعونیان] در آنجا مغلوب و خوار شدند (اعراف/۱۱۸-۱۱۹). ساحران به سجده افتادند (اعراف/۱۲۰؛ طه/۷۰؛ شعراء/۴۶) و گفتند: به پروردگار هارون و موسی، ایمان آوردیم (طه/۷۰). گفتند: به پروردگار جهانیان، پروردگار موسی و هارون ایمان آوردیم (اعراف/۱۲۱-۱۲۲؛ شعراء/۴۷-۴۸). [فرعون] گفت: آیا پیش از آنکه به شما اجازه دهم به او ایمان آوردید؟ بی‌گمان او همان بزرگ شما است که به شما سحر آموخته است (طه/۷۱؛ شعراء/۴۹). به‌زودی خواهید دانست (شعراء/۴۹). بی‌شک دست و پاهای شما را خلاف یکدیگر قطع می‌کنم (اعراف/۱۲۴؛ طه/۷۱؛ شعراء/۴۹). سپس همه شما را به دار خواهم آویخت (اعراف/۱۲۴؛ شعراء۴۹). شما را بر تنه‌های درخت خرما به دار می‌آویزم و خواهید دانست عذاب کدام یک از ما سخت‌تر و پایدارتر است. [ساحران] گفتند: ما هرگز تو را بر آن‌چه از دلایل روشن به سوی ما آمده و بر آن کس که ما را پدید آورده است، ترجیح نخواهیم داد. پس هر حکمی می‌خواهی بکن که تنها در این زندگی دنیا است که تو حکم می‌کنی (طه/۷۱-۷۲). گفتند: ما به سوی پروردگار خود برمی‌گردیم. تو از ما انتقام نمی‌گیری جز برای این‌که ما به نشانه‌های پروردگارمان، آن‌گاه که برای ما آمد، ایمان آوردیم. پروردگارا، بر ما شکیبایى فرو ریز و ما را مسلمان بمیران (اعراف/۱۲۵-۱۲۶). به‌راستی موسی را با نشانه‌های خود فرستادیم که قوم خود را از تاریکی‌ها به سوی روشنایی بیرون آور و روزهای خدا را به آنها یادآوری کن. بی‌گمان در این برای هر شکیبایِ سپاسگزاری نشانه‌هایی است (ابراهیم/۵). هنگامى که آیات روشنگر ما به سوی آنان آمد، گفتند: این سحرى آشکار است، با آنکه خودشان به آن یقین داشتند، از روی ستم و برتری‌جویی آن را انکار کردند پس ببین سرانجام مفسدان چگونه بود (نمل/۱۳-۱۴). به‌یقین بعد از آنان (پیامبران)، موسی را با نشانه‌های خود به سوی فرعون و سران او برانگیختیم پس به آن ستم کردند پس ببین سرانجام مفسدان چگونه بود (اعراف/۱۰۳). موسی را با نشانه‌های خود و حجّتی آشکار به سوی فرعون و سران او فرستادیم پس، از فرمان فرعون پیروی کردند در حالی‌که فرمان فرعون به راه رشد نبود (هود/۹۶-۹۷). بعد از آنان (پیامبران)، موسی و هارون را با نشانه‌های خود به سوی فرعون و سران او برانگیختیم پس استکبار ورزیدند و گروهی مجرم بودند (یونس/۷۵). موسی و برادر او، هارون را با نشانه‌های خود و حجّتی آشکار به سوی فرعون و سران او فرستادیم پس استکبار ورزیدند و گروهی برتری‌جو بودند (مومنون/۴۵-۴۶). قارون، فرعون و هامان را [هلاک کردیم]. به‌راستى موسى براى آنان دلایل آشکار آورد. آنها در آن سرزمین سرکشى کردند و پیشى نجستند (عنکبوت/۳۹). فرعونیان همه نشانه‌های ما را تکذیب کردند پس آنان را [مانند] گرفتن شکست‌ناپذیری توانا گرفتیم (قمر/۴۲). دریا را براى شما شکافتیم پس شما را نجات دادیم و فرعونیان را در حالى‌که شما نظاره مى کردید، غرق کردیم (بقره/۵۰). مردی مومن از خاندان فرعون که ایمان خود را مخفی می‌کرد، گفت: آیا مردی را می‌کشید که می‌گوید: پروردگار من خدا است؟ بی‌گمان برای شما از جانب پروردگارتان دلایلی آشکار آورده است. اگر دروغگو باشد دروغ او به زیان او است و اگر راستگو باشد برخی از آن‌چه به شما وعده می‌دهد به شما خواهد رسید (غافر/۲۸). بدون تردید پیش از این یوسف برای شما دلایل آشکار آورد اما شما پیوسته از آن‌چه برایتان آورد، در شک بودید تا چون درگذشت، گفتید: خدا هرگز بعد از او فرستاده‌ای مبعوث نخواهد کرد. این‌چنین خدا هر اسرافکار شکّاکی را گمراه می‌کند. کسانی که در نشانه‌های خدا بدون حجّتی که به آنها رسیده باشد، مجادله می‌کنند، نزد خدا و کسانی که ایمان آورده‌اند، سخت منفور است (غافر/۳۴-۳۵). به‌یقین موسی برای شما دلایلی آشکار آورد سپس شما در غیاب او، آن گوساله را [به پرستش] گرفتید و شما ستمکار شدید (بقره/۹۲). گفتید: اى موسى، تا خدا را آشکارا نبینیم هرگز به تو ایمان نخواهیم آورد پس در حالى که مى نگریستید، صاعقه شما را فرو گرفت. سپس شما را پس از مرگتان برانگیختیم، باشد که سپاسگزارى کنید. ابر را بر شما سایبان کردیم و بر شما منّ و سلوی نازل کردیم. [گفتیم:] از چیزهای پاکیزهاى که روزی شما کرده‌ایم، بخورید. آنان بر ما ستم نکردند بلکه بر خود ستم مى کردند (بقره/۵۵-۵۷). از بنی‌اسرائیل بپرس که چه بسیار نشانه‌های روشنی به آنان دادیم. هر کس نعمت خدا را پس از آنکه به او رسید تغییر دهد، خدا سخت‌کیفر است (بقره/۲۱۱). اهل‌کتاب از تو مى خواهند که کتابى از آسمان [یکباره] بر آنان فرود آورى. از موسى بزرگتر از این را خواستند و گفتند: خدا را آشکارا به ما نشان بده پس به سبب ستمشان صاعقه آنان را فرو گرفت سپس بعد از آنکه دلایل آشکار برای آنان آمد، گوساله را [به پرستش] گرفتند و ما از آن هم درگذشتیم و به موسى حجّتی روشن دادیم (نساء/۱۵۳). دلایلی روشن در امر [دین] به آنان دادیم پس اختلاف نکردند جز بعد از آنکه علم برای آنان آمد به سبب ستمی که میان آنان بود. بی‌تردید پروردگار تو روز قیامت میانشان درباره آن‌چه در آن اختلاف مى کردند، داورى خواهد کرد (جاثیه/۱۷). به‌راستی پیامبران ما دلایل آشکار براى آنان آوردند ولی پس از آن بسیارى از آنها در زمین زیاده روى مى کردند (مائده/۳۲). فرشتگان گفتند: ای مریم، بدون تردید خدا، تو را به کلمه‌ای از خود، که نام او مسیح، عیسی پسر مریم است، بشارت می‌دهد که در دنیا و آخرت، آبرومند و از مقرّبان است. در گهواره و در میانسالی با مردم سخن می‌گوید و از شایستگان است … به او کتاب، حکمت، تورات و انجیل می‌آموزد. [او را به عنوان] فرستاده‌ای به سوی بنی‌اسرائیل [می‌فرستد. او می‌گوید:] به‌راستی با نشانه‌ای از پروردگارتان به سوی شما آمده‌ام. من از گِل، برای شما چیزی به شکل پرنده خلق می‌کنم و در آن می‌دمم پس به اذن خدا، پرنده‌ای می‌شود و به اذن خدا کور مادرزاد و پیس را شفا می‌دهم و مردگان را زنده می‌کنم. شما را از آن‌چه می‌خورید، و از آن‌چه در خانه‌های خود ذخیره می‌کنید، خبر می‌دهم. اگر مومن باشید، بدون تردید در این، برای شما نشانه‌ای است (آل‌عمران/۴۵-۴۹). مریم به سوی عیسی اشاره کرد. گفتند: چگونه با کودکی که در گهواره است، سخن بگوییم؟ [عیسی در گهواره] گفت: من بنده خدا هستم. به من کتاب داده است و من را پیامبر قرار داده است. هر کجا باشم، من را با برکت قرار داده و تا زنده هستم من را به نماز و زکات، سفارش کرده است. مرا نسبت به مادرم نیکوکار کرده و زورگوی نافرمان قرار نداده است. درود بر من روزى که زاده شدم و روزى که مىمیرم و روزى که زنده برانگیخته مىشوم (مریم/۲۹-۳۳). خدا فرمود: ای عیسی، پسر مریم، نعمت من را بر خود و بر مادرت یاد کن آن‌گاه که تو را با روح‌القدس تأیید کردم که در گهواره و در میانسالی با مردم سخن می‌گفتی و آن‌گاه که به تو کتاب، حکمت، تورات و انجیل آموختم و آن‌گاه که به اذن من، از گِل مانند شکل پرنده‌ای خلق می‌کردی پس در آن می‌دمیدی پس به اذن من، پرنده می‌شد و کور مادرزاد و پیس را به اذن من شفا می‌دادی و هنگامی که مردگان را به اذن من، [زنده] بیرون می‌آوردی و آن‌گاه که بنی‌اسرائیل را از تو بازداشتم. هنگامی که برای آنان دلایل روشن آوردی، پس کسانی از آنان که کفر ورزیده بودند، گفتند: این جز سحری آشکار نیست (مائده/۱۱۰). به عیسی، پسر مریم، نشانه‌های روشن دادیم و او را با روح‌القدس تأیید کردیم (بقره/۸۷، ۲۵۳). اگر خدا می‌خواست کسانی که پس از آنان بودند، بعد از آنکه دلایل روشن برای آنان آمد، با یکدیگر نمی‌جنگیدند ولی اختلاف کردند (بقره/۲۵۳). هنگامی که عیسی، دلایل روشن آورد، گفت: به‌راستی برای شما حکمت آوردم و تا برخی از آن‌چه را که در آن اختلاف می‌کنید، برای شما بیان کنم پس از خدا پروا کنید و من را اطاعت کنید (زخرف/۶۳). حواریّون گفتند: ای عیسی، پسر مریم، آیا پروردگار تو می‌تواند برای ما مائده‌ای از آسمان نازل کند؟ [عیسی] گفت: از خدا پروا کنید، اگر مومن هستید. گفتند: می‌خواهیم از آن بخوریم و قلب‌های ما مطمئن شود و بدانیم که به ما راست گفته‌ای و بر آن، از گواهان باشیم. عیسی، پسر مریم، گفت: خدایا، پروردگار ما، برای ما از آسمان مائده‌ای نازل کن که عیدی، برای اوّلین و آخرین ما و نشانه‌ای از تو باشد و به ما رزقی ببخش که تو بهترین روزی‌دهندگان هستی. خدا فرمود: من آن را برای شما نازل می‌کنم پس هر کس از شما، بعد از آن، کافر شود، بدون تردید من او را عذاب می‌کنم، چنان عذابی که هیچ یک از جهانیان را عذاب نکرده باشم (مائده/۱۱۲-۱۱۵). [پیامبران پیشین را] با دلایل روشن و نوشته ها [فرستادیم] و این ذکر را به سوى تو نازل کردیم تا براى مردم آن‌چه را به سوى آنان نازل شده است، بیان کنی، باشد که آنان بیندیشند (نحل/۴۴). به‌راستی پیش از تو فرستادگانى به سوى قومشان فرستادیم پس دلایل آشکار برای آنان آوردند. از کسانى که مرتکب جرم شدند، انتقام گرفتیم و یارى کردن مومنان بر ما فرض است (روم/۴۷). بگو، به‌راستی من نهى شده ام از این‌که جز خدا کسانى را که شما مى خوانید، پرستش کنم، هنگامى که از جانب پروردگارم برای من دلایل روشن آمده است و فرمان یافته‌ام که تسلیم پروردگار جهانیان باشم (غافر/۶۶). گفتند: چرا نشانه‌ای از جانب پروردگارش بر او نازل نشده است؟ بگو، بى تردید خدا قادر است که نشانه‌ای نازل کند ولی بیشتر آنان نمى دانند (انعام/۳۷). کسانى که کفر ورزیدند، مى گویند: چرا از جانب پروردگارش نشانه‌ای بر او نازل نشده است (رعد/۲۷)؟ مى گویند: چرا نشانه‌ای از جانب پروردگارش بر او نازل نشده است؟ بگو، غیب فقط مخصوص خدا است پس منتظر باشید که من هم با شما از منتظران هستم (یونس/۲۰). کسانی که کفر ورزیدند، مى گویند: چرا نشانه اى آشکار از جانب پروردگارش بر او نازل نشده است؟ تو فقط هشداردهنده اى و براى هر قومى هدایت‌کننده‌ای است (رعد/۷). [کافران] گفتند: چرا از سوی پروردگارش نشانه‌هایی بر او نازل نمی‌شود؟ بگو، نشانه‌ها نزد خدا است و من تنها بیم‌دهنده‌ای آشکار هستم. آیا برای آنها کافی نیست که ما این کتاب را بر تو نازل کردیم که برای آنان خوانده می‌شود (عنکبوت/۵۰-۵۱)؟ گفتند: چرا از جانب پروردگارش نشانه‌ای براى ما نمى آورد؟ آیا دلیل روشن آن‌چه در صحیفه هاى پیشین است براى آنان نیامده است (طه/۱۳۳)؟ با سخت ترین سوگندهایشان به خدا سوگند خوردند که اگر نشانه‌ای براى آنان بیاید بی‌تردید به آن ایمان می‌آورند. بگو، نشانه‌ها تنها نزد خدا است و شما چه مى دانید که اگر [نشانه هم] بیاید باز ایمان نمى آورند. دل‌ها و دیدگان آنان را برمى گردانیم چنان‌که نخستین بار به آن ایمان نیاوردند و آنان را رها مى کنیم تا در طغیانشان سرگردان بمانند (انعام/۱۰۹-۱۱۰). برخى از آنان به تو گوش مى دهند و ما بر دل‌هایشان پرده ها افکنده ایم تا آن را نفهمند و در گوش‌هایشان سنگینى [قرار داده ایم]. اگر هر نشانه‌ای را ببینند به آن ایمان نمى آورند تا آنجا که چون نزد تو مى آیند با تو جدال مى کنند و کسانى که کفر ورزیدند، مى گویند: این [کتاب] چیزى جز افسانه هاى پیشینیان نیست (انعام/۲۵). [کافران] گفتند: این‌ها خواب‌هایی آشفته است بلکه آنان را بافته است بلکه او شاعری است پس باید برای ما نشانه‌ای بیاورد، همان‌گونه که [فرستادگان] پیشین [با نشانه] فرستاده شدند (انبیاء/۵). کسانی که به دیدار ما امید ندارند، میگویند: چرا فرشتگان بر ما نازل نشده‌اند یا چرا پروردگار خود را نمی‌بینیم؟ بی‌گمان در درون خود استکبار ورزیدند و سرکشی بزرگی کردند (فرقان/۲۱). اگر ما فرشتگان را به سوی آنان نازل می‌کردیم و مردگان هم با آنها سخن می‌گفتند و هر چیزی را در برابر آنان گرد می‌آوردیم، باز هم ایمان نمی‌آوردند مگر این که خدا بخواهد ولی بیشتر آنان نادانی می‌کنند (انعام/۱۱۱). آیا جز این انتظار دارند که فرشتگان به سویشان بیایند یا پروردگارت بیاید یا برخی از نشانه هاى پروردگارت بیاید؟ روزى که برخی از نشانه هاى پروردگارت بیاید کسى که از قبل ایمان نیاورده یا خیرى در ایمان‌آوردن خود به دست نیاورده است ایمان آوردن او سودی نمى دهد. بگو، منتظر باشید که ما نیز منتظر هستیم (انعام/۱۵۸). کسانی که نمی‌دانند، گفتند: چرا خدا با ما سخن نمی‌گوید یا نشانه‌ای برای ما نمی‌آورد؟ این‌چنین کسانی که پیش از آنان بودند، مانند سخن اینان را گفتند. دل‌های آنان شبیه به هم است (بقره/۱۱۸). اگر هر نشانه‌ای برای آنان بیاوری، کسانی که کفر ورزیدند، خواهند گفت: شما جز بر باطل نیستید. این‌گونه خدا بر دل‌هاى کسانى که نمىدانند، مُهر مى نهد (روم/۵۸-۵۹). چون نشانه‌ای برای آنان بیاید، میگویند: هرگز ایمان نمی‌آوریم تا مانند آن‌چه به فرستادگان خدا داده شده، به ما نیز داده شود (انعام/۱۲۴). کسانی که کلمه پروردگار تو بر آنان محقق شده، ایمان نمی‌آورند، هرچند هر نشانه‌ای برای آنان بیاید تا آن که عذاب دردناک را ببینند (یونس/۹۶-۹۷). اگر روی‌گرداندن آنان بر تو گران است اگر مى توانى سوراخی در زمین یا نردبانى در آسمان بجویى تا نشانه‌ای برای آنان بیاورى [چنین کن]. اگر خدا مى خواست بی‌تردید آنان را بر هدایت گرد مى آورد پس از نادانان نباش (انعام/۳۵). هیچ نشانه‌ای از نشانه‌های پروردگارشان بر آنان نمی‌آید، جز این‌که از آن رویگردان می‌شوند (یس/۴۶). قیامت نزدیک شد و ماه شکافت. اگر نشانه‌ای ببینند، روی می‌گردانند و میگویند: سحری همیشگی است. تکذیب کردند و هوس‌های خود را پیروی نمودند (قمر/۱-۳). هر نشانه‌ای ببینند، مسخره می‌کنند و میگویند: این جز سحری آشکار نیست (صافّات/۱۴-۱۵). هنگامی که [پیامبر] برای آنان دلایل روشن آورد، گفتند: این سحری آشکار است (صف/۶). اگر بخواهیم، نشانه‌ای از آسمان بر آنان نازل می‌کنیم تا در برابر آن گردن هایشان خاضع شود (شعراء/۴). تو پیش از این، هیچ کتابی نمی‌خواندی و آن را با دست خود نمی‌نوشتی که در آن صورت باطل‌گرایان به شک می‌افتادند (عنکبوت/۴۸). به‌زودى کسانى را که در زمین به ناحق تکبّر مىورزند از آیاتم رویگردان می‌کنم [به طورى که] اگر هر نشانه اى را ببینند به آن ایمان نیاورند و اگر راه رشد را ببینند آن را برنگزینند و اگر راه گمراهى را ببینند آن را، راه [خود] می‌گیرند. این به آن سبب است که آنان آیات ما را تکذیب کردند و غفلت ورزیدند (اعراف/۱۴۶). هر گاه برای آنان نشانه‌ای نیاوری، میگویند: چرا آن را [از خود] انتخاب نکردی؟ بگو، من تنها آن‌چه از پروردگارم به من وحی می‌شود، پیروی می‌کنم (اعراف/۲۰۳). آیا مى گویند: آن (قرآن) را بافته است؟ بلکه ایمان ندارند پس اگر راست مى گویند، سخنى مثل آن بیاورند (طور/۳۳-۳۴). آیا میگویند: آن را بافته است؟ بگو، سوره‌ای مانند آن بیاورید و اگر راست می‌گویید جز خدا، هر کس را می‌توانید، بخوانید (یونس/۳۸). اگر درباره آن‌چه بر بنده خود نازل کردیم، شک دارید پس سوره‌ای مانند آن بیاورید و گواهان خود، جز خدا را بخوانید، اگر راست می‌گویید. اگر انجام ندادید و هرگز نتوانید انجام داد پس از آتشی که هیزم آن مردم و سنگ است و برای کافران آماده شده است، بپرهیزید (بقره/۲۳-۲۴). آیا میگویند: آن را خود، بافته است؟ بگو، شما هم ده سوره بافته‌شده مانند آن بیاورید و اگر راست می‌گویید جز خدا هر کس را می‌توانید، بخوانید پس اگر شما را پاسخ ندادند، بدانید که جز این نیست که آن (قرآن) به علم خدا نازل شده است (هود/۱۳-۱۴). بگو، اگر جن و انس جمع شوند تا مانند این قرآن را بیاورند، نمی‌توانند مانند آن را بیاورند، هر چند آنان پشتیبان یکدیگر باشند (اسراء/۸۸). آیا می‌خواهید از فرستاده خود همان را درخواست کنید که پیش از آن از موسی درخواست شد؟ هر کس کفر را با ایمان عوض کند، بی‌تردید راه راست را گم کرده است (بقره/۱۰۸). این کتابى پربرکت است که ما آن را نازل کردیم پس، از آن پیروى کنید و تقوا پیشه کنید، باشد که مورد رحمت قرار گیرید … تا نگویید اگر کتاب بر ما نازل مى شد بی‌تردید از آنان هدایت یافته تر بودیم. اینک دلیلی روشن از جانب پروردگارتان براى شما آمده و هدایت و رحمتى است پس کیست ستمکارتر از آن کس که آیات خدا را تکذیب کند و از آن روى گرداند؟ به‌زودى کسانى را که از آیات ما روى مى گردانند به سبب روی‌گردانیشان به عذابى سخت کیفر می‌دهیم (انعام/۱۵۵-۱۵۷). چگونه خدا قومى را که بعد از ایمانشان کافر شدند، هدایت مى کند با آنکه شهادت دادند که این فرستاده بر حق است و برای آنان دلایل روشن آمد؟ خدا گروه ستمکار را هدایت نمى کند (آل‌عمران/۸۶). به‌راستی کسانى که دلایل روشن و هدایتی را که نازل کرده‌ایم بعد از آنکه آن را براى مردم در کتاب بیان کردیم، نهفته مى دارند، خدا آنان را لعنت مى کند و لعنت کنندگان نیز لعنتشان مى کنند جز کسانى که توبه کردند، اصلاح نمودند و [حقیقت را] آشکار کردند پس بر آنان برمی‌گردم که من توبه پذیر مهربان هستم (بقره/۱۵۹-۱۶۰). آیا کسى که بر دلیلی روشن از جانب پروردگار خود است مانند کسى است که بدى کردارش براى او زیبا جلوه داده شده و از هوس‌هاى خود پیروى کرده است (محمّد/۱۴)؟ آیا کسى که از جانب پروردگارش بر دلیلی روشن است و شاهدى از او پیرو آن است و پیش از او کتاب موسى، هدایت و رحمت بوده است [دروغ مى بافد]؟ آنان به آن ایمان می‌آورند و هر کس از گروه ها به آن کفر ورزد، آتش وعده گاه او است پس در آن تردید نکن که آن حقی از جانب پروردگار تو است ولى بیشتر مردم ایمان نمى آورند (هود/۱۷). این شهرها است که برخى از خبرهاى آن را بر تو حکایت مى کنیم. به‌راستی پیامبرانشان دلایل روشن برای آنان آوردند امّا آنان به آن‌چه از قبل تکذیب کرده ایمان نمى آوردند. این‌گونه خدا بر دل‌هاى کافران مُهر مى نهد (اعراف/۱۰۱). آیا خبر کسانى که پیش از آنان بودند قوم نوح، عاد، ثمود، قوم ابراهیم، اصحاب مدین و شهرهاى زیر و رو شده به ایشان نرسیده است؟ پیامبرانشان دلایل روشن برای آنان آوردند. خدا بر آن نبود که به آنان ستم کند ولى آنان بر خود ستم می‌کردند (توبه/۷۰). آیا خبر کسانى که پیش از این کفر ورزیدند و سرانجام بد کار خود را چشیدند و عذابی دردناک خواهند داشت به شما نرسیده است؟ این به آن سبب بود که فرستادگانشان دلایل آشکار برای آنان آوردند پس گفتند: آیا بشرى ما را هدایت مى کند؟ پس کفر ورزیدند و روى گرداندند (تغابن/۵-۶). بگو، من از جانب پروردگارم دلیل آشکارى دارم و شما آن را تکذیب کردید (انعام/۵۷). اگر تو را تکذیب کنند بی‌تردید کسانى که پیش از آنها بودند تکذیب کردند. پیامبرانشان دلایل آشکار، نوشته ها و کتاب روشن براى آنان آوردند. آن‌گاه کسانى را که کفر ورزیدند فرو گرفتم پس کیفر من چگونه بود (فاطر/۲۵-۲۶)؟ آیا در زمین نگردیده‌اند تا بینند عاقبت کسانی که قبل از آنها بودند، چگونه شد؟ آنان از اینان نیرومندتر بودند و زمین را زیرو رو کردند و بیش از آن‌چه اینان آباد کردند، آن را آباد کردند. فرستادگان آنان دلایل روشن برایشان آوردند پس خدا بر آن نبود که به آنان ستم کند ولی آنان به خود ستم کردند (روم/۹). آیا در زمین نگردیده اند تا ببینند سرانجام کسانى که پیش از آنها بودند چگونه بوده است. آنها از ایشان از نظر نیرو و آثار در روى زمین استوارتر بودند پس خدا آنان را به گناهانشان گرفت و در برابر خدا حمایتگرى نداشتند. این [کیفر] به آن سبب بود که فرستادگانشان دلایل آشکار برای آنها آوردند پس آنان کفر ورزیدند پس خدا آنها را گرفت (غافر/۲۱-۲۲). آیا در زمین نگردیده اند تا ببینند سرانجام کسانى که پیش از آنان بودند چگونه بوده است آنها بیشتر از آنان و از نظر نیرو و آثار در روى زمین استوارتر بودند پس آن‌چه به دست آوردند برای آنان سودى نداشت. چون پیامبرانشان دلایل آشکار برایشان آوردند، به آن چه از دانش که نزدشان بود راضی شدند. آن‌چه به ریشخند مى گرفتند، آنان را گرفت (غافر/۸۲-۸۳). کافران اهل‌کتاب و مشرکان دست بردار نبودند تا دلیلى آشکار بر ای آنان آمد. فرستاده اى از جانب خدا که [بر آنان] صحیفه هایى پاک را تلاوت می‌کرد. که در آنها نوشته هاى استوار است. اهل‌کتاب پراکنده نشدند جز پس از آنکه دلیلی روشن براى آنان آمد (بینه/۱-۴). اگر هر گونه نشانه‌ای براى اهل‌کتاب بیاورى از قبله تو پیروى نمى کنند (بقره/۱۴۵). بگو، بی‌تردید پیش از من پیامبرانى بودند که دلایل آشکار را با آن‌چه گفتید براى شما آوردند. اگر راست مى‌گویید پس چرا آنان را کشتید؟ اگر تو را تکذیب کردند، پیامبرانى [هم] که پیش از تو دلایل روشن و نوشته ها و کتاب روشن آورده بودند تکذیب شدند (آل‌عمران/۱۸۳-۱۸۴). کسانى که به آنان [کتاب] داده شد در آن اختلاف نکردند مگر پس از آنکه دلایل روشن براى آنان آمد به خاطر ستم که میانشان بود پس خدا آنان را که ایمان آورده بودند به اذن خود به حقیقت آن‌چه که در آن اختلاف داشتند، هدایت کرد (بقره/۲۱۳). [ای کسانی که ایمان آورده‌اید،] مانند کسانى نباشید که پس از آنکه دلایل آشکار برای آنان آمد، پراکنده شدند و با هم اختلاف پیدا کردند و براى آنان عذابى بزرگ است (آل‌عمران/۱۰۵). اگر بعد از آنکه برای شما دلایل روشن آمد، به لغزش افتادید پس بدانید خدا شکست‌ناپذیر حکیم است (بقره/۲۰۹). کسانى که در آتش هستند به نگهبانان جهنم مى گویند: پروردگارتان را بخوانید تا یک روز از این عذاب را به ما تخفیف دهد. مى گویند: آیا فرستادگانتان دلایل روشن به سوى شما نیاوردند؟ مى گویند: آری، مى گویند: پس بخوانید و دعاى کافران جز در گمراهی نیست (غافر/۴۹-۵۰). آیات، پیامبران |
الآية
لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَ أَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَ الْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ … وَ لِيَعْلَمَ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ وَ رُسُلَهُ بِالْغَيْبِ (حديد/۲۵) وَ مَا نُرْسِلُ بِالآيَاتِ إِلاَّ تَخْوِيفًا (اسراء/۵۹) وَ مَا كَانَ لِرَسُولٍ أَن يَأْتِيَ بِآيَةٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللّهِ (رعد/۳۸؛ غافر/۷۸)
أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَبَأُ الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ قَوْمِ نُوحٍ وَ عَادٍ وَ ثَمُودَ وَ الَّذِينَ مِن بَعْدِهِمْ لاَ يَعْلَمُهُمْ إِلاَّ اللّهُ جَاءتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَرَدُّواْ أَيْدِيَهُمْ فِي أَفْوَاهِهِمْ وَ قَالُواْ إِنَّا كَفَرْنَا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ وَ إِنَّا لَفِي شَكٍّ مِّمَّا تَدْعُونَنَا إِلَيْهِ مُرِيبٍ* قَالَتْ رُسُلُهُمْ أَفِي اللّهِ شَكٌّ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ يَدْعُوكُمْ لِيَغْفِرَ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ وَ يُؤَخِّرَكُمْ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى قَالُواْ إِنْ أَنتُمْ إِلاَّ بَشَرٌ مِّثْلُنَا تُرِيدُونَ أَن تَصُدُّونَا عَمَّا كَانَ يَعْبُدُ آبَآؤُنَا فَأْتُونَا بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ* قَالَتْ لَهُمْ رُسُلُهُمْ إِن نَّحْنُ إِلاَّ بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ وَلَكِنَّ اللّهَ يَمُنُّ عَلَى مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَ مَا كَانَ لَنَا أَن نَّأْتِيَكُم بِسُلْطَانٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللّهِ (ابراهيم/۹-۱۱) وَ لَقَدْ أَهْلَكْنَا الْقُرُونَ مِن قَبْلِكُمْ لَمَّا ظَلَمُواْ وَ جَاءتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ وَ مَا كَانُواْ لِيُؤْمِنُواْ كَذَلِكَ نَجْزِي الْقَوْمَ الْمُجْرِمِينَ (يونس/۱۳) وَ مَا مَنَعَنَا أَن نُّرْسِلَ بِالآيَاتِ إِلاَّ أَن كَذَّبَ بِهَا الأَوَّلُونَ (اسراء/۵۹)
قَالَ [نوح] يَا قَوْمِ أَرَأَيْتُمْ إِن كُنتُ عَلَى بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّيَ وَ آتَانِي رَحْمَةً مِّنْ عِندِهِ فَعُمِّيَتْ عَلَيْكُمْ أَنُلْزِمُكُمُوهَا وَ أَنتُمْ لَهَا كَارِهُونَ (هود/۲۸)
بَعَثْنَا مِن بَعْدِهِ (نوح) رُسُلًا إِلَى قَوْمِهِمْ فَجَآؤُوهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا كَانُواْ لِيُؤْمِنُواْ بِمَا كَذَّبُواْ بِهِ مِن قَبْلُ كَذَلِكَ نَطْبَعُ عَلَى قُلوبِ الْمُعْتَدِينَ (يونس/۷۴)
قَالُواْ يَا هُودُ مَا جِئْتَنَا بِبَيِّنَةٍ وَ مَا نَحْنُ بِتَارِكِي آلِهَتِنَا عَن قَوْلِكَ وَ مَا نَحْنُ لَكَ بِمُؤْمِنِينَ (هود/۵۳) وَ تِلْكَ عَادٌ جَحَدُواْ بِآيَاتِ رَبِّهِمْ وَ عَصَوْاْ رُسُلَهُ (هود/۵۹)
وَ آتَيْنَاهُمْ (اصحاب الحجر) آيَاتِنَا فَكَانُواْ عَنْهَا مُعْرِضِينَ (حجر/۸۱)
[قال قوم صالح] مَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (شعراء/۱۵۴) قَالَ [صالح] يَا قَوْمِ أَرَأَيْتُمْ إِن كُنتُ عَلَى بَيِّنَةً مِّن رَّبِّي وَ آتَانِي مِنْهُ رَحْمَةً فَمَن يَنصُرُنِي مِنَ اللّهِ إِنْ عَصَيْتُهُ فَمَا تَزِيدُونَنِي غَيْرَ تَخْسِير* وَ يَا قَوْمِ هَذِهِ نَاقَةُ اللّهِ لَكُمْ آيَةً فَذَرُوهَا تَأْكُلْ فِي أَرْضِ اللّهِ وَ لاَ تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابٌ قَرِيبٌ (هود/۶۳-۶۴) قَدْ جَاءتْكُم بَيِّنَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ هَذِهِ نَاقَةُ اللّهِ لَكُمْ آيَةً فَذَرُوهَا تَأْكُلْ فِي أَرْضِ اللّهِ وَ لاَ تَمَسُّوهَا بِسُوَءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (اعراف/۷۳) قَالَ هَذِهِ نَاقَةٌ لَّهَا شِرْبٌ وَ لَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ* وَ لَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ (شعراء/۱۵۵-۱۵۶) وَ آتَيْنَا ثَمُودَ النَّاقَةَ مُبْصِرَةً فَظَلَمُواْ بِهَا (اسراء/۵۹) فَعَقَرُواْ النَّاقَةَ (اعراف/۷۷) فَعَقَرُوهَا (هود/۶۵؛ شعراء/۱۵۷) وَ عَتَوْاْ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ وَ قَالُواْ يَا صَالِحُ ائْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِن كُنتَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ (اعراف/۷۷) فَقَالَ تَمَتَّعُواْ فِي دَارِكُمْ ثَلاَثَةَ أَيَّامٍ ذَلِكَ وَعْدٌ غَيْرُ مَكْذُوبٍ (هود/۶۵) وَ أَخَذَ الَّذِينَ ظَلَمُواْ الصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُواْ فِي دِيَارِهِمْ جَاثِمِينَ (هود/۶۷) فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ* فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَ مَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ (شعراء/۱۵۷-۱۵۸)
قَالَ [شعیب] يَا قَوْمِ اعْبُدُواْ اللّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ قَدْ جَاءتْكُم بَيِّنَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ فَأَوْفُواْ الْكَيْلَ وَ الْمِيزَانَ وَ لاَ تَبْخَسُواْ النَّاسَ أَشْيَاءهُمْ وَ لاَ تُفْسِدُواْ فِي الأَرْضِ بَعْدَ إِصْلاَحِهَا ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ (اعراف/۸۵) قَالَ يَا قَوْمِ أَرَأَيْتُمْ إِن كُنتُ عَلَىَ بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّي وَ رَزَقَنِي مِنْهُ رِزْقًا حَسَنًا (هود/۸۸)
قَالَ أَلْقِهَا يَا مُوسَى (طه/۱۹) وَ أَلْقِ عَصَاكَ (نمل/۱۰) وَ أَنْ أَلْقِ عَصَاكَ (قصص/۳۱) فَأَلْقَاهَا فَإِذَا هِيَ حَيَّةٌ تَسْعَى (طه/۲۰) فَلَمَّا رَآهَا تَهْتَزُّ كَأَنَّهَا جَانٌّ وَلَّى مُدْبِرًا وَ لَمْ يُعَقِّبْ (نمل/۱۰؛ قصص/۳۱) يَا مُوسَى لَا تَخَفْ إِنِّي لَا يَخَافُ لَدَيَّ الْمُرْسَلُونَ (نمل/۱۰) يَا مُوسَى أَقْبِلْ وَ لَا تَخَفْ إِنَّكَ مِنَ الْآمِنِينَ (قصص/۳۱) قَالَ خُذْهَا وَ لَا تَخَفْ سَنُعِيدُهَا سِيرَتَهَا الْأُولَى* وَ اضْمُمْ يَدَكَ إِلَى جَنَاحِكَ تَخْرُجْ بَيْضَاء مِنْ غَيْرِ سُوءٍ آيَةً أُخْرَى* لِنُرِيَكَ مِنْ آيَاتِنَا الْكُبْرَى (طه/۲۱-۲۳) وَ أَدْخِلْ يَدَكَ فِي جَيْبِكَ تَخْرُجْ بَيْضَاء مِنْ غَيْرِ سُوءٍ فِي تِسْعِ آيَاتٍ إِلَى فِرْعَوْنَ وَ قَوْمِهِ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ (نمل/۱۲) اسْلُكْ يَدَكَ فِي جَيْبِكَ تَخْرُجْ بَيْضَاء مِنْ غَيْرِ سُوءٍ وَ اضْمُمْ إِلَيْكَ جَنَاحَكَ مِنَ الرَّهْبِ فَذَانِكَ بُرْهَانَانِ مِن رَّبِّكَ إِلَى فِرْعَوْنَ وَ مَلَئِهِ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ (قصص/۳۲) قَالَ سَنَشُدُّ عَضُدَكَ بِأَخِيكَ وَ نَجْعَلُ لَكُمَا سُلْطَانًا فَلَا يَصِلُونَ إِلَيْكُمَا بِآيَاتِنَا أَنتُمَا وَ مَنِ اتَّبَعَكُمَا الْغَالِبُونَ (قصص/۳۵) اذْهَبْ أَنتَ وَ أَخُوكَ بِآيَاتِي وَ لَا تَنِيَا فِي ذِكْرِي (طه/۴۲) فَاذْهَبَا بِآيَاتِنَا إِنَّا مَعَكُم مُّسْتَمِعُونَ (شعراء/۱۵) فَأْتِيَاهُ فَقُولَا إِنَّا رَسُولَا رَبِّكَ فَأَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ وَ لَا تُعَذِّبْهُمْ قَدْ جِئْنَاكَ بِآيَةٍ مِّن رَّبِّكَ وَ السَّلَامُ عَلَى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَى (طه/۴۷) فَقُلْنَا اذْهَبَا إِلَى الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا فَدَمَّرْنَاهُمْ تَدْمِيرًا (فرقان/۳۶)
وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا إِلَى فِرْعَوْنَ وَ مَلَئِهِ فَقَالَ إِنِّي رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ (زخرف/۴۶) قَدْ جِئْتُكُم بِبَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ فَأَرْسِلْ مَعِيَ بَنِي إِسْرَائِيلَ (اعراف/۱۰۵) وَ أَنْ لَّا تَعْلُوا عَلَى اللَّهِ إِنِّي آتِيكُم بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ (دخان/۱۹) قَالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلَهًا غَيْرِي لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ* قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكَ بِشَيْءٍ مُّبِينٍ (شعراء/۲۹-۳۰) قَالَ إِن كُنتَ جِئْتَ بِآيَةٍ (اعراف/۱۰۶) فَأْتِ بِهَا إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (اعراف/۱۰۶؛ شعراء/۳۱) فَأَلْقَى عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعْبَانٌ مُّبِينٌ (اعراف/۱۰۷؛ شعراء/۳۲) وَ نَزَعَ يَدَهُ فَإِذَا هِيَ بَيْضَاء لِلنَّاظِرِينَ (اعراف/۱۰۸؛ شعراء/۳۳) قَالَ الْمَلأُ مِن قَوْمِ فِرْعَوْنَ إِنَّ هَذَا لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ (اعراف/۱۰۹) فَلَمَّا جَاءهُم بِآيَاتِنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَضْحَكُونَ (زخرف/۴۷) وَ قَالُواْ مَهْمَا تَأْتِنَا بِهِ مِن آيَةٍ لِّتَسْحَرَنَا بِهَا فَمَا نَحْنُ لَكَ بِمُؤْمِنِينَ* فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمُ الطُّوفَانَ وَ الْجَرَادَ وَ الْقُمَّلَ وَ الضَّفَادِعَ وَ الدَّمَ آيَاتٍ مُّفَصَّلاَتٍ فَاسْتَكْبَرُواْ وَ كَانُواْ قَوْمًا مُّجْرِمِينَ (اعراف/۱۳۲-۱۳۳) وَ لَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى تِسْعَ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ فَاسْأَلْ بَنِي إِسْرَائِيلَ إِذْ جَاءهُمْ فَقَالَ لَهُ فِرْعَونُ إِنِّي لَأَظُنُّكَ يَا مُوسَى مَسْحُورًا* قَالَ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا أَنزَلَ هَؤُلاء إِلاَّ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ بَصَآئِرَ (اسراء/۱۰۱-۱۰۲) وَ مَا نُرِيهِم مِّنْ آيَةٍ إِلَّا هِيَ أَكْبَرُ مِنْ أُخْتِهَا وَ أَخَذْنَاهُم بِالْعَذَابِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (زخرف/۴۸)
وَ لَقَدْ أَرَيْنَاهُ آيَاتِنَا كُلَّهَا فَكَذَّبَ وَ أَبَى (طه/۵۶) فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَى* فَكَذَّبَ وَ عَصَى (نازعات/۲۰-۲۱) قَالَ لِلْمَلَإِ حَوْلَهُ إِنَّ هَذَا لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ (شعراء/۳۴) وَ فِي مُوسَى إِذْ أَرْسَلْنَاهُ إِلَى فِرْعَوْنَ بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ* فَتَوَلَّى بِرُكْنِهِ وَ قَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ (ذاريات/۳۸-۳۹) وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا وَ سُلْطَانٍ مُّبِينٍ* إِلَى فِرْعَوْنَ وَ هَامَانَ وَ قَارُونَ فَقَالُوا سَاحِرٌ كَذَّابٌ (غافر/۲۳-۲۴) فَلَمَّا جَاءهُم مُّوسَى بِآيَاتِنَا بَيِّنَاتٍ قَالُوا مَا هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّفْتَرًى وَ مَا سَمِعْنَا بِهَذَا فِي آبَائِنَا الْأَوَّلِينَ (قصص/۳۶) فَلَمَّا جَاءهُمُ الْحَقُّ مِنْ عِندِنَا قَالُواْ إِنَّ هَذَا لَسِحْرٌ مُّبِينٌ * قَالَ مُوسَى أَتقُولُونَ لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءكُمْ أَسِحْرٌ هَذَا وَ لاَ يُفْلِحُ السَّاحِرُونَ (يونس/۷۶-۷۷)
قَالُوا يَا مُوسَى إِمَّا أَن تُلْقِيَ وَ إِمَّا أَن نَّكُونَ أَوَّلَ مَنْ أَلْقَى (طه/۶۵) قَالُواْ يَا مُوسَى إِمَّا أَن تُلْقِيَ وَ إِمَّا أَن نَّكُونَ نَحْنُ الْمُلْقِينَ (اعراف/۱۱۵) قَالَ بَلْ أَلْقُوا (طه/۶۶) قَالَ أَلْقُوْاْ (اعراف/۱۱۶) قَالَ لَهُم مُّوسَى أَلْقُواْ مَا أَنتُم مُّلْقُونَ (يونس/۸۰؛ شعراء/۴۳) فَأَلْقَوْا حِبَالَهُمْ وَ عِصِيَّهُمْ وَ قَالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ الْغَالِبُونَ (شعراء/۴۴) فَلَمَّا أَلْقَوْاْ سَحَرُواْ أَعْيُنَ النَّاسِ وَ اسْتَرْهَبُوهُمْ وَ جَاءوا بِسِحْرٍ عَظِيمٍ (اعراف/۱۱۶) فَإِذَا حِبَالُهُمْ وَ عِصِيُّهُمْ يُخَيَّلُ إِلَيْهِ مِن سِحْرِهِمْ أَنَّهَا تَسْعَى* فَأَوْجَسَ فِي نَفْسِهِ خِيفَةً مُّوسَى* قُلْنَا لَا تَخَفْ إِنَّكَ أَنتَ الْأَعْلَى (طه/۶۶-۶۸) فَلَمَّا أَلْقَواْ قَالَ مُوسَى مَا جِئْتُم بِهِ السِّحْرُ إِنَّ اللّهَ سَيُبْطِلُهُ إِنَّ اللّهَ لاَ يُصْلِحُ عَمَلَ الْمُفْسِدِينَ* وَ يُحِقُّ اللّهُ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُجْرِمُونَ (يونس/۸۱-۸۲) وَ أَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنْ أَلْقِ عَصَاكَ (اعراف/۱۱۷) وَ أَلْقِ مَا فِي يَمِينِكَ تَلْقَفْ مَا صَنَعُوا إِنَّمَا صَنَعُوا كَيْدُ سَاحِرٍ وَ لَا يُفْلِحُ السَّاحِرُ حَيْثُ أَتَى (طه/۶۹) فَأَلْقَى مُوسَى عَصَاهُ (شعراء/۴۵) فَإِذَا هِيَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ (اعراف/۱۱۷؛ شعراء/۴۵) فَوَقَعَ الْحَقُّ وَ بَطَلَ مَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ* فَغُلِبُواْ هُنَالِكَ وَ انقَلَبُواْ صَاغِرِينَ (اعراف/۱۱۸- ۱۱۹) وَ أُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِدِينَ (اعراف/۱۲۰) فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سُجَّدًا (طه/۷۰) فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِدِينَ (شعراء/۴۶) قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ هَارُونَ وَ مُوسَى (طه/۷۰) قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ* رَبِّ مُوسَى وَ هَارُونَ (اعراف/۱۲۱-۱۲۲؛ شعراء/۴۷-۴۸) قَالَ [فرعون] آمَنتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ (طه/۷۱؛ شعراء/۴۹) فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَ (شعراء/۴۹) لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَ أَرْجُلَكُم مِّنْ خِلَافٍ (اعراف/۱۲۴؛ طه/۷۱؛ شعراء/۴۹) وَ لَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ (اعراف/۱۲۴؛ شعراء/۴۹) وَ لَأُصَلِّبَنَّكُمْ فِي جُذُوعِ النَّخْلِ وَ لَتَعْلَمُنَّ أَيُّنَا أَشَدُّ عَذَابًا وَ أَبْقَى* قَالُوا [السحرة] لَن نُّؤْثِرَكَ عَلَى مَا جَاءنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَ الَّذِي فَطَرَنَا فَاقْضِ مَا أَنتَ قَاضٍ إِنَّمَا تَقْضِي هَذِهِ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا (طه/۷۱-۷۲) قَالُواْ إِنَّا إِلَى رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ* وَ مَا تَنقِمُ مِنَّا إِلاَّ أَنْ آمَنَّا بِآيَاتِ رَبِّنَا لَمَّا جَاءتْنَا رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَ تَوَفَّنَا مُسْلِمِينَ (اعراف/۱۲۵-۱۲۶)
وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَ ذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللّهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ (ابراهيم/۵) فَلَمَّا جَاءتْهُمْ آيَاتُنَا مُبْصِرَةً قَالُوا هَذَا سِحْرٌ مُّبِينٌ* وَ جَحَدُوا بِهَا وَ اسْتَيْقَنَتْهَا أَنفُسُهُمْ ظُلْمًا وَ عُلُوًّا فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِينَ (نمل/۱۳-۱۴) ثُمَّ بَعَثْنَا مِن بَعْدِهِم مُّوسَى بِآيَاتِنَا إِلَى فِرْعَوْنَ وَ مَلَئِهِ فَظَلَمُواْ بِهَا فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِينَ (اعراف/۱۰۳) وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا وَ سُلْطَانٍ مُّبِينٍ* إِلَى فِرْعَوْنَ وَ مَلَئِهِ فَاتَّبَعُواْ أَمْرَ فِرْعَوْنَ وَ مَا أَمْرُ فِرْعَوْنَ بِرَشِيدٍ (هود/۹۶-۹۷) ثُمَّ بَعَثْنَا مِن بَعْدِهِم مُّوسَى وَ هَارُونَ إِلَى فِرْعَوْنَ وَ مَلَئِهِ بِآيَاتِنَا فَاسْتَكْبَرُواْ وَ كَانُواْ قَوْمًا مُّجْرِمِينَ (يونس/۷۵) ثُمَّ أَرْسَلْنَا مُوسَى وَ أَخَاهُ هَارُونَ بِآيَاتِنَا وَ سُلْطَانٍ مُّبِينٍ* إِلَى فِرْعَوْنَ وَ مَلَئِهِ فَاسْتَكْبَرُوا وَ كَانُوا قَوْمًا عَالِينَ (مومنون/۴۵-۴۶) وَ قَارُونَ وَ فِرْعَوْنَ وَ هَامَانَ وَ لَقَدْ جَاءهُم مُّوسَى بِالْبَيِّنَاتِ فَاسْتَكْبَرُوا فِي الْأَرْضِ وَ مَا كَانُوا سَابِقِينَ (عنكبوت/۳۹)
كَذَّبُوا (آل‌فرعون) بِآيَاتِنَا كُلِّهَا فَأَخَذْنَاهُمْ أَخْذَ عَزِيزٍ مُّقْتَدِرٍ (قمر/۴۲) و إِذ فَرَقْنَا بِكُمُ الْبَحْرَ فَأَنجَيْنَاكُمْ وَ أَغْرَقْنَا آلَ فِرْعَوْنَ وَ أَنتُمْ تَنظُرُونَ (بقره/۵۰)
وَ قَالَ رَجُلٌ مُّؤْمِنٌ مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَكْتُمُ إِيمَانَهُ أَتَقْتُلُونَ رَجُلًا أَن يَقُولَ رَبِّيَ اللَّهُ وَ قَدْ جَاءكُم بِالْبَيِّنَاتِ مِن رَّبِّكُمْ وَ إِن يَكُ كَاذِبًا فَعَلَيْهِ كَذِبُهُ وَ إِن يَكُ صَادِقًا يُصِبْكُم بَعْضُ الَّذِي يَعِدُكُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ كَذَّابٌ (غافر/۲۸) وَ لَقَدْ جَاءكُمْ يُوسُفُ مِن قَبْلُ بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا زِلْتُمْ فِي شَكٍّ مِّمَّا جَاءكُم بِهِ حَتَّى إِذَا هَلَكَ قُلْتُمْ لَن يَبْعَثَ اللَّهُ مِن بَعْدِهِ رَسُولًا كَذَلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ مُّرْتَابٌ* الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِ اللَّهِ بِغَيْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ كَبُرَ مَقْتًا عِندَ اللَّهِ وَ عِندَ الَّذِينَ آمَنُوا (غافر/۳۴-۳۵)
وَ لَقَدْ جَاءكُم مُّوسَى بِالْبَيِّنَاتِ ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِن بَعْدِهِ وَ أَنتُمْ ظَالِمُونَ (بقره/۹۲) وَ إِذْ قُلْتُمْ يَا مُوسَى لَن نُّؤْمِنَ لَكَ حَتَّى نَرَى اللَّهَ جَهْرَةً فَأَخَذَتْكُمُ الصَّاعِقَةُ وَ أَنتُمْ تَنظُرُونَ* ثُمَّ بَعَثْنَاكُم مِّن بَعْدِ مَوْتِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ* وَ ظَلَّلْنَا عَلَيْكُمُ الْغَمَامَ وَ أَنزَلْنَا عَلَيْكُمُ الْمَنَّ وَ السَّلْوَى كُلُواْ مِن طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ وَ مَا ظَلَمُونَا وَلَكِن كَانُواْ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (بقره/۵۵-۵۷) سَلْ بَنِي إِسْرَائِيلَ كَمْ آتَيْنَاهُم مِّنْ آيَةٍ بَيِّنَةٍ وَ مَن يُبَدِّلْ نِعْمَةَ اللّهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءتْهُ فَإِنَّ اللّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ (بقره/۲۱۱) يَسْأَلُكَ أَهْلُ الْكِتَابِ أَن تُنَزِّلَ عَلَيْهِمْ كِتَابًا مِّنَ السَّمَاءِ فَقَدْ سَأَلُواْ مُوسَى أَكْبَرَ مِن ذَلِكَ فَقَالُواْ أَرِنَا اللّهِ جَهْرَةً فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ بِظُلْمِهِمْ ثُمَّ اتَّخَذُواْ الْعِجْلَ مِن بَعْدِ مَا جَاءتْهُمُ الْبَيِّنَاتُ فَعَفَوْنَا عَن ذَلِكَ وَ آتَيْنَا مُوسَى سُلْطَانًا مُّبِينًا (نساء/۱۵۳) وَ آتَيْنَاهُم بَيِّنَاتٍ مِّنَ الْأَمْرِ فَمَا اخْتَلَفُوا إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءهُمْ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ إِنَّ رَبَّكَ يَقْضِي بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ (جاثيه/۱۷) وَ لَقَدْ جَاءتْهُمْ رُسُلُنَا بِالبَيِّنَاتِ ثُمَّ إِنَّ كَثِيرًا مِّنْهُم بَعْدَ ذَلِكَ فِي الأَرْضِ لَمُسْرِفُونَ (مائده/۳۲)
قَالَتِ الْمَلآئِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللّهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِّنْهُ اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ وَجِيهًا فِي الدُّنْيَا وَالآخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ* وَ يُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَ كَهْلًا وَ مِنَ الصَّالِحِينَ … وَ يُعَلِّمُهُ الْكِتَابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ التَّوْرَاةَ وَ الإِنجِيلَ* وَ رَسُولًا إِلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ أَنِّي قَدْ جِئْتُكُم بِآيَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ أَنِّي أَخْلُقُ لَكُم مِّنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ فَأَنفُخُ فِيهِ فَيَكُونُ طَيْرًا بِإِذْنِ اللّهِ وَ أُبْرِئُ الأكْمَهَ و الأَبْرَصَ وَ أُحْيِي الْمَوْتَى بِإِذْنِ اللّهِ وَ أُنَبِّئُكُم بِمَا تَأْكُلُونَ وَ مَا تَدَّخِرُونَ فِي بُيُوتِكُمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ (آل‌عمران/ ۴۵-۴۹) فَأَشَارَتْ إِلَيْهِ قَالُوا كَيْفَ نُكَلِّمُ مَن كَانَ فِي الْمَهْدِ صَبِيًّا* قَالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَ جَعَلَنِي نَبِيًّا* وَ جَعَلَنِي مُبَارَكًا أَيْنَ مَا كُنتُ وَ أَوْصَانِي بِالصَّلَاةِ وَ الزَّكَاةِ مَا دُمْتُ حَيًّا* وَ بَرًّا بِوَالِدَتِي وَ لَمْ يَجْعَلْنِي جَبَّارًا شَقِيًّا* وَ السَّلَامُ عَلَيَّ يَوْمَ وُلِدتُّ وَ يَوْمَ أَمُوتُ وَ يَوْمَ أُبْعَثُ حَيًّا (مريم/۲۹-۳۳) إِذْ قَالَ اللّهُ يَا عِيسى ابْنَ مَرْيَمَ اذْكُرْ نِعْمَتِي عَلَيْكَ وَ عَلَى وَالِدَتِكَ إِذْ أَيَّدتُّكَ بِرُوحِ الْقُدُسِ تُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَ كَهْلًا وَ إِذْ عَلَّمْتُكَ الْكِتَابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ التَّوْرَاةَ وَ الإِنجِيلَ وَ إِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ بِإِذْنِي فَتَنفُخُ فِيهَا فَتَكُونُ طَيْرًا بِإِذْنِي وَ تُبْرِئُ الأَكْمَهَ وَ الأَبْرَصَ بِإِذْنِي وَ إِذْ تُخْرِجُ الْمَوتَى بِإِذْنِي وَ إِذْ كَفَفْتُ بَنِي إِسْرَائِيلَ عَنكَ إِذْ جِئْتَهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِنْهُمْ إِنْ هَذَا إِلاَّ سِحْرٌ مُّبِينٌ (مائده/۱۱۰) وَ آتَيْنَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ الْبَيِّنَاتِ وَ أَيَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ (بقره/۸۷، ۲۵۳) وَ لَوْ شَاء اللّهُ مَا اقْتَتَلَ الَّذِينَ مِن بَعْدِهِم مِّن بَعْدِ مَا جَاءتْهُمُ الْبَيِّنَاتُ وَلَكِنِ اخْتَلَفُواْ (بقره/۲۵۳) وَلَمَّا جَاء عِيسَى بِالْبَيِّنَاتِ قَالَ قَدْ جِئْتُكُم بِالْحِكْمَةِ وَ لِأُبَيِّنَ لَكُم بَعْضَ الَّذِي تَخْتَلِفُونَ فِيهِ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ (زخرف/۶۳)
قَالَ الْحَوَارِيُّونَ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ هَلْ يَسْتَطِيعُ رَبُّكَ أَن يُنَزِّلَ عَلَيْنَا مَآئِدَةً مِّنَ السَّمَاءِ قَالَ اتَّقُواْ اللّهَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ* قَالُواْ نُرِيدُ أَن نَّأْكُلَ مِنْهَا وَ تَطْمَئِنَّ قُلُوبُنَا وَ نَعْلَمَ أَن قَدْ صَدَقْتَنَا وَ نَكُونَ عَلَيْهَا مِنَ الشَّاهِدِينَ* قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا أَنزِلْ عَلَيْنَا مَآئِدَةً مِّنَ السَّمَاءِ تَكُونُ لَنَا عِيدًا لِّأَوَّلِنَا وَ آخِرِنَا وَ آيَةً مِّنكَ وَ ارْزُقْنَا وَ أَنتَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ* قَالَ اللّهُ إِنِّي مُنَزِّلُهَا عَلَيْكُمْ فَمَن يَكْفُرْ بَعْدُ مِنكُمْ فَإِنِّي أُعَذِّبُهُ عَذَابًا لاَّ أُعَذِّبُهُ أَحَدًا مِّنَ الْعَالَمِينَ (مائده/۱۱۲-۱۱۵)
[أرسلنا الرسل] بِالْبَيِّنَاتِ وَ الزُّبُرِ وَ أَنزَلْنَا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيْهِمْ وَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ (نحل/۴۴) وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ رُسُلًا إِلَى قَوْمِهِمْ فَجَاؤُوهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَانتَقَمْنَا مِنَ الَّذِينَ أَجْرَمُوا وَ كَانَ حَقًّا عَلَيْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ (روم/۴۷) قُلْ إِنِّي نُهِيتُ أَنْ أَعْبُدَ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ لَمَّا جَاءنِيَ الْبَيِّنَاتُ مِن رَّبِّي وَ أُمِرْتُ أَنْ أُسْلِمَ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ (غافر/۶۶) وَ قَالُواْ لَوْلاَ نُزِّلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ قُلْ إِنَّ اللّهَ قَادِرٌ عَلَى أَن يُنَزِّلٍ آيَةً وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لاَ يَعْلَمُونَ (انعام/۳۷) وَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْلاَ أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ (رعد/۲۷) وَ يَقُولُونَ لَوْلاَ أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ فَقُلْ إِنَّمَا الْغَيْبُ لِلّهِ فَانْتَظِرُواْ إِنِّي مَعَكُم مِّنَ الْمُنتَظِرِينَ (يونس/۲۰) وَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْلآ أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرٌ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ (رعد/۷) وَ قَالُوا لَوْلَا أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَاتٌ مِّن رَّبِّهِ قُلْ إِنَّمَا الْآيَاتُ عِندَ اللَّهِ وَ إِنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُّبِينٌ* أَوَ لَمْ يَكْفِهِمْ أَنَّا أَنزَلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ يُتْلَى عَلَيْهِمْ (عنكبوت/۵۰-۵۱) وَ قَالُوا لَوْلَا يَأْتِينَا بِآيَةٍ مِّن رَّبِّهِ أَوَ لَمْ تَأْتِهِم بَيِّنَةُ مَا فِي الصُّحُفِ الْأُولَى (طه/۱۳۳) وَ أَقْسَمُواْ بِاللّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لَئِن جَاءتْهُمْ آيَةٌ لَّيُؤْمِنُنَّ بِهَا قُلْ إِنَّمَا الآيَاتُ عِندَ اللّهِ وَ مَا يُشْعِرُكُمْ أَنَّهَا إِذَا جَاءتْ لاَ يُؤْمِنُونَ* وَ نُقَلِّبُ أَفْئِدَتَهُمْ وَ أَبْصَارَهُمْ كَمَا لَمْ يُؤْمِنُواْ بِهِ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ نَذَرُهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ (انعام/۱۰۹-۱۱۰) وَ مِنْهُم مَّن يَسْتَمِعُ إِلَيْكَ وَ جَعَلْنَا عَلَى قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَن يَفْقَهُوهُ وَ فِي آذَانِهِمْ وَقْرًا وَ إِن يَرَوْاْ كُلَّ آيَةٍ لاَّ يُؤْمِنُواْ بِهَا حَتَّى إِذَا جَآؤُوكَ يُجَادِلُونَكَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُواْ إِنْ هَذَآ إِلاَّ أَسَاطِيرُ الأَوَّلِينَ (انعام/۲۵) بَلْ قَالُواْ أَضْغَاثُ أَحْلاَمٍ بَلِ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ شَاعِرٌ فَلْيَأْتِنَا بِآيَةٍ كَمَا أُرْسِلَ الأَوَّلُونَ (انبياء/۵) وَ قَالَ الَّذِينَ لَا يَرْجُونَ لِقَاءنَا لَوْلَا أُنزِلَ عَلَيْنَا الْمَلَائِكَةُ أَوْ نَرَى رَبَّنَا لَقَدِ اسْتَكْبَرُوا فِي أَنفُسِهِمْ وَ عَتَوْ عُتُوًّا كَبِيرًا (فرقان/۲۱) وَ لَوْ أَنَّنَا نَزَّلْنَا إِلَيْهِمُ الْمَلآئِكَةَ وَ كَلَّمَهُمُ الْمَوْتَى وَحَشَرْنَا عَلَيْهِمْ كُلَّ شَيْءٍ قُبُلًا مَّا كَانُواْ لِيُؤْمِنُواْ إِلاَّ أَن يَشَاءَ اللّهُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ يَجْهَلُونَ (انعام/۱۱۱) هَلْ يَنظُرُونَ إِلاَّ أَن تَأْتِيهُمُ الْمَلآئِكَةُ أَوْ يَأْتِيَ رَبُّكَ أَوْ يَأْتِيَ بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ لاَ يَنفَعُ نَفْسًا إِيمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِن قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمَانِهَا خَيْرًا قُلِ انتَظِرُواْ إِنَّا مُنتَظِرُونَ (انعام/۱۵۸) وَ قَالَ الَّذِينَ لاَ يَعْلَمُونَ لَوْلاَ يُكَلِّمُنَا اللّهُ أَوْ تَأْتِينَا آيَةٌ كَذَلِكَ قَالَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِم مِّثْلَ قَوْلِهِمْ تَشَابَهَتْ قُلُوبُهُمْ (بقره/۱۱۸) وَ لَئِن جِئْتَهُم بِآيَةٍ لَيَقُولَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ أَنتُمْ إِلَّا مُبْطِلُونَ* كَذَلِكَ يَطْبَعُ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِ الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ (روم/۵۸-۵۹) وَ إِذَا جَاءتْهُمْ آيَةٌ قَالُواْ لَن نُّؤْمِنَ حَتَّى نُؤْتَى مِثْلَ مَا أُوتِيَ رُسُلُ اللّهِ (انعام/۱۲۴) إِنَّ الَّذِينَ حَقَّتْ عَلَيْهِمْ كَلِمَتُ رَبِّكَ لاَ يُؤْمِنُونَ* وَ لَوْ جَاءتْهُمْ كُلُّ آيَةٍ حَتَّى يَرَوُاْ الْعَذَابَ الأَلِيمَ (يونس/۹۶-۹۷) وَ إِن كَانَ كَبُرَ عَلَيْكَ إِعْرَاضُهُمْ فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَن تَبْتَغِيَ نَفَقًا فِي الأَرْضِ أَوْ سُلَّمًا فِي السَّمَاء فَتَأْتِيَهُم بِآيَةٍ وَ لَوْ شَاء اللّهُ لَجَمَعَهُمْ عَلَى الْهُدَى فَلاَ تَكُونَنَّ مِنَ الْجَاهِلِينَ (انعام/۳۵) وَ مَا تَأْتِيهِم مِّنْ آيَةٍ مِّنْ آيَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ (يس/۴۶) اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَ انشَقَّ الْقَمَرُ* وَ إِن يَرَوْا آيَةً يُعْرِضُوا وَ يَقُولُوا سِحْرٌ مُّسْتَمِرٌّ* وَ كَذَّبُوا وَ اتَّبَعُوا أَهْوَاءهُمْ (قمر/۱-۳) وَ إِذَا رَأَوْا آيَةً يَسْتَسْخِرُونَ* وَ قَالُوا إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِينٌ (صافّات/۱۴-۱۵) فَلَمَّا جَاءهُم بِالْبَيِّنَاتِ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ مُّبِينٌ (صف/۶) إِن نَّشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِم مِّن السَّمَاء آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ (شعراء/۴) وَ مَا كُنتَ تَتْلُو مِن قَبْلِهِ مِن كِتَابٍ وَ لَا تَخُطُّهُ بِيَمِينِكَ إِذًا لَّارْتَابَ الْمُبْطِلُونَ (عنكبوت/۴۸) سَأَصْرِفُ عَنْ آيَاتِيَ الَّذِينَ يَتَكَبَّرُونَ فِي الأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ إِن يَرَوْاْ كُلَّ آيَةٍ لاَّ يُؤْمِنُواْ بِهَا وَ إِن يَرَوْاْ سَبِيلَ الرُّشْدِ لاَ يَتَّخِذُوهُ سَبِيلًا وَ إِن يَرَوْاْ سَبِيلَ الْغَيِّ يَتَّخِذُوهُ سَبِيلًا ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا وَ كَانُواْ عَنْهَا غَافِلِينَ (اعراف/۱۴۶) وَ إِذَا لَمْ تَأْتِهِم بِآيَةٍ قَالُواْ لَوْلاَ اجْتَبَيْتَهَا قُلْ إِنَّمَا أَتَّبِعُ مَا يِوحَى إِلَيَّ مِن رَّبِّي (اعراف/۲۰۳)
أَمْ يَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَل لَّا يُؤْمِنُونَ* فَلْيَأْتُوا بِحَدِيثٍ مِّثْلِهِ إِن كَانُوا صَادِقِينَ (طور/۳۳-۳۴) أَمْ لَهُمْ سُلَّمٌ يَسْتَمِعُونَ فِيهِ فَلْيَأْتِ مُسْتَمِعُهُم بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ (طور/۳۸) أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ فَأْتُواْ بِسُورَةٍ مِّثْلِهِ وَ ادْعُواْ مَنِ اسْتَطَعْتُم مِّن دُونِ اللّهِ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (يونس/۳۸) وَ إِن كُنتُمْ فِي رَيْبٍ مِّمَّا نَزَّلْنَا عَلَى عَبْدِنَا فَأْتُواْ بِسُورَةٍ مِّن مِّثْلِهِ وَ ادْعُواْ شُهَدَاءكُم مِّن دُونِ اللّهِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ* فَإِن لَّمْ تَفْعَلُواْ وَ لَن تَفْعَلُواْ فَاتَّقُواْ النَّارَ الَّتِي وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجَارَةُ أُعِدَّتْ لِلْكَافِرِينَ (بقره/۲۳-۲۴) أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ فَأْتُواْ بِعَشْرِ سُوَرٍ مِّثْلِهِ مُفْتَرَيَاتٍ وَ ادْعُواْ مَنِ اسْتَطَعْتُم مِّن دُونِ اللّهِ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ* فَإِن لَّمْ يَسْتَجِيبُواْ لَكُمْ فَاعْلَمُواْ أَنَّمَا أُنزِلِ بِعِلْمِ اللّهِ (هود/۱۳-۱۴) قُل لَّئِنِ اجْتَمَعَتِ الإِنسُ وَ الْجِنُّ عَلَى أَن يَأْتُواْ بِمِثْلِ هَذَا الْقُرْآنِ لاَ يَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَ لَوْ كَانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِيرًا (اسراء/۸۸) أَمْ تُرِيدُونَ أَن تَسْأَلُواْ رَسُولَكُمْ كَمَا سُئِلَ مُوسَى مِن قَبْلُ وَ مَن يَتَبَدَّلِ الْكُفْرَ بِالإِيمَانِ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاء السَّبِيلِ (بقره/۱۰۸) وَ هَذَا كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ مُبَارَكٌ فَاتَّبِعُوهُ وَ اتَّقُواْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ … أَوْ تَقُولُواْ لَوْ أَنَّا أُنزِلَ عَلَيْنَا الْكِتَابُ لَكُنَّا أَهْدَى مِنْهُمْ فَقَدْ جَاءكُم بَيِّنَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَ هُدًى وَ رَحْمَةٌ فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن كَذَّبَ بِآيَاتِ اللّهِ وَ صَدَفَ عَنْهَا سَنَجْزِي الَّذِينَ يَصْدِفُونَ عَنْ آيَاتِنَا سُوءَ الْعَذَابِ بِمَا كَانُواْ يَصْدِفُونَ (انعام/۱۵۵-۱۵۷) كَيْفَ يَهْدِي اللّهُ قَوْمًا كَفَرُواْ بَعْدَ إِيمَانِهِمْ وَ شَهِدُواْ أَنَّ الرَّسُولَ حَقٌّ وَ جَاءهُمُ الْبَيِّنَاتُ وَ اللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (آل‌عمران/۸۶) إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنزَلْنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَ الْهُدَى مِن بَعْدِ مَا بَيَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِي الْكِتَابِ أُولَئِكَ يَلعَنُهُمُ اللّهُ وَ يَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ* إِلاَّ الَّذِينَ تَابُواْ وَ أَصْلَحُواْ وَ بَيَّنُواْ فَأُوْلَئِكَ أَتُوبُ عَلَيْهِمْ وَ أَنَا التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (بقره/۱۵۹-۱۶۰) أَفَمَن كَانَ عَلَى بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّهِ كَمَن زُيِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ وَ اتَّبَعُوا أَهْوَاءهُمْ (محمّد/۱۴) أَفَمَن كَانَ عَلَى بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّهِ وَ يَتْلُوهُ شَاهِدٌ مِّنْهُ وَ مِن قَبْلِهِ كِتَابُ مُوسَى إَمَامًا وَ رَحْمَةً أُوْلَئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ مَن يَكْفُرْ بِهِ مِنَ الأَحْزَابِ فَالنَّارُ مَوْعِدُهُ فَلاَ تَكُ فِي مِرْيَةٍ مِّنْهُ إِنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يُؤْمِنُونَ (هود/۱۷)
تِلْكَ الْقُرَى نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنبَآئِهَا وَ لَقَدْ جَاءتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا كَانُواْ لِيُؤْمِنُواْ بِمَا كَذَّبُواْ مِن قَبْلُ كَذَلِكَ يَطْبَعُ اللّهُ عَلَىَ قُلُوبِ الْكَافِرِينَ (اعراف/۱۰۱) أَلَمْ يَأْتِهِمْ نَبَأُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ قَوْمِ نُوحٍ وَ عَادٍ وَ ثَمُودَ وَ قَوْمِ إِبْرَاهِيمَ وَ أَصْحَابِ مَدْيَنَ وَ الْمُؤْتَفِكَاتِ أَتَتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا كَانَ اللّهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَلَكِن كَانُواْ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (توبه/۷۰) أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَبَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن قَبْلُ فَذَاقُوا وَبَالَ أَمْرِهِمْ وَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ* ذَلِكَ بِأَنَّهُ كَانَت تَّأْتِيهِمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَقَالُوا أَبَشَرٌ يَهْدُونَنَا فَكَفَرُوا وَ تَوَلَّوا (تغابن/۵-۶) قُلْ إِنِّي عَلَى بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّي وَ كَذَّبْتُم بِهِ (انعام/۵۷) وَ إِن يُكَذِّبُوكَ فَقَدْ كَذَّبَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ جَاءتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ وَ بِالزُّبُرِ وَ بِالْكِتَابِ الْمُنِيرِ* ثُمَّ أَخَذْتُ الَّذِينَ كَفَرُوا فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ (فاطر/۲۵-۲۶) أَوَ لَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَانُوا أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَ أَثَارُوا الْأَرْضَ وَ عَمَرُوهَا أَكْثَرَ مِمَّا عَمَرُوهَا وَ جَاءتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا كَانَ اللَّهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَلَكِن كَانُوا أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (روم/۹) أَوَ لَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ كَانُوا مِن قَبْلِهِمْ كَانُوا هُمْ أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَ آثَارًا فِي الْأَرْضِ فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ وَ مَا كَانَ لَهُم مِّنَ اللَّهِ مِن وَاقٍ* ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانَت تَّأْتِيهِمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَكَفَرُوا فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ (غافر/۲۱-۲۲) أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَانُوا أَكْثَرَ مِنْهُمْ وَ أَشَدَّ قُوَّةً وَ آثَارًا فِي الْأَرْضِ فَمَا أَغْنَى عَنْهُم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ* فَلَمَّا جَاءتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَرِحُوا بِمَا عِندَهُم مِّنَ الْعِلْمِ وَ حَاقَ بِهِم مَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُون (غافر/۸۲-۸۳)
لَمْ يَكُنِ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَ الْمُشْرِكِينَ مُنفَكِّينَ حَتَّى تَأْتِيَهُمُ الْبَيِّنَةُ* رَسُولٌ مِّنَ اللَّهِ يَتْلُو صُحُفًا مُّطَهَّرَةً* فِيهَا كُتُبٌ قَيِّمَةٌ* وَ مَا تَفَرَّقَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءتْهُمُ الْبَيِّنَةُ (بيّنه/۱-۴) وَ لَئِنْ أَتَيْتَ الَّذِينَ أُوْتُواْ الْكِتَابَ بِكُلِّ آيَةٍ مَّا تَبِعُواْ قِبْلَتَكَ (بقره/۱۴۵) قُلْ قَدْ جَاءكُمْ رُسُلٌ مِّن قَبْلِي بِالْبَيِّنَاتِ وَ بِالَّذِي قُلْتُمْ فَلِمَ قَتَلْتُمُوهُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ* فَإِن كَذَّبُوكَ فَقَدْ كُذِّبَ رُسُلٌ مِّن قَبْلِكَ جَآؤُوا بِالْبَيِّنَاتِ وَ الزُّبُرِ وَ الْكِتَابِ الْمُنِيرِ (آل‌عمران/۱۸۳-۱۸۴) وَمَا اخْتَلَفَ فِيهِ إِلاَّ الَّذِينَ أُوتُوهُ مِن بَعْدِ مَا جَاءتْهُمُ الْبَيِّنَاتُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ فَهَدَى اللّهُ الَّذِينَ آمَنُواْ لِمَا اخْتَلَفُواْ فِيهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِهِ وَ اللّهُ يَهْدِي مَن يَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ (بقره/۲۱۳) [يا أيها الذين آمنوا] وَ لاَ تَكُونُواْ كَالَّذِينَ تَفَرَّقُواْ وَ اخْتَلَفُواْ مِن بَعْدِ مَا جَاءهُمُ الْبَيِّنَاتُ وَ أُوْلَئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ (آل‌عمران/۱۰۵) فَإِن زَلَلْتُمْ مِّن بَعْدِ مَا جَاءتْكُمُ الْبَيِّنَاتُ فَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (بقره/۲۰۹)
وَ قَالَ الَّذِينَ فِي النَّارِ لِخَزَنَةِ جَهَنَّمَ ادْعُوا رَبَّكُمْ يُخَفِّفْ عَنَّا يَوْمًا مِّنَ الْعَذَابِ* قَالُوا أَوَلَمْ تَكُ تَأْتِيكُمْ رُسُلُكُم بِالْبَيِّنَاتِ قَالُوا بَلَى قَالُوا فَادْعُوا وَ مَا دُعَاء الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ (غافر/۴۹-۵۰) |