مصیبت، رنج و سختی، این مفهوم با واژه «مصیبه» ۱۰ بار آمده است.
چکیده: هیچ مصیبتی به شما نمیرسد جز به اذن خدا و به سبب آن چیزی است که دستان شما کسب کرده است. همه در کتابی ثبت است. بشارت باد بر شکیبایانی که هر گاه مصیبتی به آنان برسد، میگویند: ما از خداییم و به سوی خدا باز خواهیم گشت. هنگامی که مصیبت مرگ رسید، برای وصیت دو تن را به شهادت بگیرید. هیچ مصیبتی جز به اذن خدا نمیرسد. هر کس به خدا ایمان آورد، قلب او را هدایت میکند. خدا به هر چیزی دانا است (تغابن/۱۱). هر مصیبتی به شما برسد، به سبب آن چیزی است که دستان شما کسب کرده است و [خدا] از بسیاری درمیگذرد (شوری/۳۰). هیچ مصیبتی نه در زمین و نه در جانهای شما نمیرسد مگر پیش از آن که پدید آید، در کتابی است. بهراستی این بر خدا آسان است تا بر آنچه از دست دادهاید، اندوه نخورید و به آنچه به شما دادهشده است، شاد نشوید. خدا هیچ خودپسند فخرفروشی را دوست ندارد (حدید/۲۲-۲۳). بیگمان شما را به چیزی از ترس، گرسنگی، کمبود در اموال و جانها و محصولات میآزماییم و شکیبایان را بشارت ده. همان کسانی که هر گاه مصیبتی به آنان برسد، میگویند: بهراستی ما از خدا هستیم و به سوی او بازمیگردیم. آنان هستند که درودها و رحمتی از پروردگارشان بر آنان است. آنان هدایتیافتگان هستند (بقره/۱۵۵-۱۵۷). ای کسانی که ایمان آوردهاید، هنگامی که مرگ هر یک از شما فرا رسید، هنگام وصیّت دو نفر عادل از میان خود را شاهد بگیرید. اگر در سفر بودید و مصیبت مرگ به شما رسید، دو تن از غیر خودتان را [به شهادت بگیرید] (مائده/۱۰۶). اگر نه این بود که به سبب آنچه دستانشان پیش فرستاده است مصیبتی به آنان برسد پس بگویند: پروردگارا، چرا برای ما فرستادهای نفرستادی تا از آیات تو پیروی کنیم و از مومنان شویم، [تو را نمیفرستادیم] (قصص/۴۷). اگر نیکی به تو رسد، آنان (جهادگریزان) را اندوهگین میکند و اگر مصیبتی به تو برسد، میگویند: ما از پیش، تصمیم خود را گرفتهایم و شادمان بازمیگردند (توبه/۵۰). آیا هنگامی که به شما مصیبتی [در احد] رسید که دو چندان آن را [در جنگ بدر به دشمن] وارد کرده بودید، گفتید: این [مصیبت] از کجا است؟ بگو، آن، از نزد خودتان است. بهراستی خدا بر هر چیزی توانا است (آلعمران/۱۶۵). چگونه است که چون به سبب آنچه دستانشان پیش فرستاده، مصیبتی به آنان (منافقان) برسد، نزد تو آمده و به خدا سوگند یاد میکنند که ما جز نیکی و سازشدادن قصدی نداشتیم (نساء/۶۲)؟ بدون تردید از شما کسی است که سستی میکند پس اگر به شما مصیبتی برسد، میگوید: بهراستی خدا من را نعمت داد که با آنان حاضر نبودم (نساء/۷۲).
|
المصیبة
مَا أَصَابَ مِن مُّصِيبَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَ مَن يُؤْمِن بِاللَّهِ يَهْدِ قَلْبَهُ وَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (تغابن/۱۱) وَ مَا أَصَابَكُم مِّن مُّصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَ يَعْفُو عَن كَثِيرٍ (شوری/۳۰) مَا أَصَابَ مِن مُّصِيبَةٍ فِي الْأَرْضِ وَ لَا فِي أَنفُسِكُمْ إِلَّا فِي كِتَابٍ مِّن قَبْلِ أَن نَّبْرَأَهَا إِنَّ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ * لِكَيْلَا تَأْسَوْا عَلَى مَا فَاتَكُمْ وَ لَا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاكُمْ وَ اللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ (حدید/۲۲-۲۳) وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِّنَ الْخَوفْ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِّنَ الأَمَوَالِ وَ الأنفُسِ وَ الثَّمَرَاتِ وَ بَشِّرِ الصَّابِرِينَ* الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِيبَةٌ قَالُواْ إِنَّا لِلّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعونَ* أُولَئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوَاتٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَ أُولَئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ (بقره/۱۵۵-۱۵۷)
يِا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ شَهَادَةُ بَيْنِكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ حِينَ الْوَصِيَّةِ اثْنَانِ ذَوَا عَدْلٍ مِّنكُمْ أَوْ آخَرَانِ مِنْ غَيْرِكُمْ إِنْ أَنتُمْ ضَرَبْتُمْ فِي الأَرْضِ فَأَصَابَتْكُم مُّصِيبَةُ الْمَوْتِ (مائده/۱۰۶)
وَ لَوْلَا أَن تُصِيبَهُم مُّصِيبَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ فَيَقُولُوا رَبَّنَا لَوْلَا أَرْسَلْتَ إِلَيْنَا رَسُولًا فَنَتَّبِعَ آيَاتِكَ وَ نَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (قصص/۴۷) إِن تُصِبْكَ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَ إِن تُصِبْكَ مُصِيبَةٌ يَقُولُواْ قَدْ أَخَذْنَا أَمْرَنَا مِن قَبْلُ وَ يَتَوَلَّواْ وَّ هُمْ فَرِحُونَ (توبه/۵۰) أَوَلَمَّا أَصَابَتْكُم مُّصِيبَةٌ قَدْ أَصَبْتُم مِّثْلَيْهَا قُلْتُمْ أَنَّى هَذَا قُلْ هُوَ مِنْ عِندِ أَنْفُسِكُمْ إِنَّ اللّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (آلعمران/۱۶۵) فَكَيْفَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِيبَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ ثُمَّ جَآؤُوكَ يَحْلِفُونَ بِاللّهِ إِنْ أَرَدْنَا إِلاَّ إِحْسَانًا وَ تَوْفِيقًا (نساء/۶۲) وَ إِنَّ مِنكُمْ لَمَن لَّيُبَطِّئَنَّ فَإِنْ أَصَابَتْكُم مُّصِيبَةٌ قَالَ قَدْ أَنْعَمَ اللّهُ عَلَيَّ إِذْ لَمْ أَكُن مَّعَهُمْ شَهِيدًا (نساء/۷۲) |