چکیده: از دریا مروارید بیرون می‌آید. مومنان و بندگانی که در کارهای نیک پیشگام هستند، در بهشت با دستبند‌هایی از مروارید آراسته می‌شوند. حوریان در بهشت، مانند مروارید پوشیده هستند. خدمتگزاران در بهشت، مانند مروارید پوشیده و مرواریدهای پراکنده هستند. 

دو دریا را [به گونه‌ای] روان کرد که با هم برخورد کنند … از آن دو دریا، مروارید و مرجان بیرون می‌آید، پس کدام‌ یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب می‌کنید (رحمن/۱۹-۲۳)؟

به خدا کسانى را که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده ‏اند، در باغ‌هایى که از زیر آن نهرها جاری است، داخل می‌کند. در آنجا با دستبندهایى از طلا و مروارید آراسته مى‏ شوند (حج/۲۳). برخى از آنان (بندگان من) در کارهاى نیک به اذن خدا پیشگام هستند. این، همان فضل بزرگ است، بهشت‌هاى همیشگى که در آن داخل می‌شوند. در آنجا با دستبندهایى از طلا و مروارید آراسته می‌شوند  (فاطر/۳۲-۳۳). [مقرّبان در بهشت‌های پرنعمت] حوریان ‏درشت ‌چشم [دارند] که مانند مروارید پوشیده [در صدف] هستند. پاداشى است براى آن‌چه مى‏ کردند (واقعه/۲۲-۲۴). براى آنان (متّقین) نوجوانانى است که بر گردشان مى‏ گردند، گویی آنها مرواریدى‏ پوشیده [در صدف] هستند (طور/۲۴). بر گِرد آنان (نیکان)، پسرانى همیشه جوان مى‏ گردند. چون آنها را ببینى ‌می‌پنداری که مرواریدهایى پراکنده هستند … به‌راستی این پاداشی برای شما است و از تلاش شما سپاسگزاری شده است (انسان/۱۹-۲۲).

مرجان، زینت

مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ* … يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجَانُ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (رحمن/۱۹-۲۳)

إِنَّ اللَّهَ يُدْخِلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ يُحَلَّوْنَ فِيهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٍ وَ لُؤْلُؤًا   (حج/۲۳) وَ مِنْهُمْ سَابِقٌ بِالْخَيْرَاتِ بِإِذْنِ اللَّهِ ذَلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الْكَبِيرُ* جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَهَا يُحَلَّوْنَ فِيهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٍ وَ لُؤْلُؤًا   (فاطر/۳۲-۳۳) [المقربون فی الجنات النعیم] وَ حُورٌ عِينٌ* كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ* جَزَاء بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (واقعه/۲۲-۲۴) وَ يَطُوفُ عَلَيْهِمْ (المتّقين) غِلْمَانٌ لَّهُمْ كَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَّكْنُونٌ (طور/۲۴) وَ يَطُوفُ عَلَيْهِمْ (الابرار) وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ إِذَا رَأَيْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَّنثُورًا … إِنَّ هَذَا كَانَ لَكُمْ جَزَاء وَ كَانَ سَعْيُكُم مَّشْكُورًا (انسان/۱۹-۲۲)