چکیده: خدا از زمین، آب و چراگاه را بیرون آورد که شما و چهارپایان از آن بهره‌مند شوید.

خدا کسى است که از آسمان آبى نازل کرد که از آن برای شما نوشیدنی است و از آن گیاهی است که [چهارپایان خود را] در آن مى‏ چرانید (نحل/۱۰). [خدا] از آسمان آبى نازل کرد پس با آن، انواع گیاهان گوناگون بیرون آوردیم. بخورید و چهارپایانتان را بچرانید که در این براى خردمندان نشانه ‏هایى است (طه/۵۳-۵۴).

از زمین آب و چراگاهش را بیرون آورد و کوه‌ها را استوار کرد تا براى شما و دام‌هایتان بهره‌مندی باشد (نازعات/۳۱-۳۳). ما آب را چنان‌که باید فرو ریختیم آن‌گاه زمین را شکافتیم، شکافتنى، پس در آن دانه، انگور و سبزى، زیتون، خرما، باغ‌هاى پردرخت، میوه و علف رویاندیم تا برای شما و چهارپایانتان بهره‌مندی باشد (عبس/۲۵-۳۲). آیا ندیده‌اند‏ که ما آب (باران) را به سوى زمین خشک و بی‌گیاه مى‏ رانیم، آن‌گاه با آن کشته ‏اى را برمى ‏آوریم که چهارپایانشان و خودشان از آن مى‏ خورند. آیا نمى ‏بینند (سجده/۲۷)؟ در چهارپایان براى شما زیبایى است آن‌گاه که [شبانگاه آنها را از چراگاه] برمى ‏گردانید و هنگامى که [صبحگاه آنها را به چراگاه] مى ‏برید (نحل/۶). نام پروردگار والاى خود را تسبیح بگوی … آن‌که چراگاه را بیرون آورد، پس آن را خشک و تیره‏ گردانید (اعلی/۱-۵). جز این نیست که مَثَل زندگى دنیا چون آبى است که آن را از آسمان نازل کردیم پس گیاه زمین از آن‌چه مردم و چهارپایان مى‏ خورند با آن درآمیخت تا آن‌گاه که زمین پیرایه خود را گرفت و آراسته شد و اهل آن پنداشتند که آنان بر آن قدرت دارند. فرمان ما شبى یا روزى بر آن آمد و آن را چنان خشک و درو شده کردیم که گویى دیروز نبوده است. این‌گونه نشانه ‏ها را براى گروهی که اندیشه مى ‏کنند به تفصیل بیان مى‏ کنیم (یونس/۲۴).

[برادران یوسف به پدرشان گفتند:] فردا او را با ما بفرست تا [در چراگاه] بگردد و بازى کند و ما به خوبى نگهبان او خواهیم بود (یوسف/۱۲).

[آن دو زن به موسی] گفتند: [ما به گوسفندان خود] آب نمى‏ دهیم تا چوپانان [گوسفندان خود را] برگردانند و پدر ما پیرى سالخورده است (قصص/۲۳).

 روییدن، کشت و زرع

هُوَ الَّذِي أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً لَّكُم مِّنْهُ شَرَابٌ وَ مِنْهُ شَجَرٌ فِيهِ تُسِيمُونَ (نحل/۱۰) [الله] أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّن نَّبَاتٍ شَتَّى* كُلُوا وَ ارْعَوْا أَنْعَامَكُمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّأُوْلِي النُّهَى  (طه/۵۳-۵۴)

أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءهَا وَ مَرْعَاهَا* وَ الْجِبَالَ أَرْسَاهَا* مَتَاعًا لَّكُمْ وَ لِأَنْعَامِكُمْ (نازعات/۳۱-۳۳) أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاء صَبًّا* ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا* فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبًّا* وَ عِنَبًا وَ قَضْبًا* وَ زَيْتُونًا وَ نَخْلًا* وَ حَدَائِقَ غُلْبًا* وَ فَاكِهَةً وَ أَبًّا* مَّتَاعًا لَّكُمْ وَ لِأَنْعَامِكُمْ (عبس/۲۵-۳۲) أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا نَسُوقُ الْمَاء إِلَى الْأَرْضِ الْجُرُزِ فَنُخْرِجُ بِهِ زَرْعًا تَأْكُلُ مِنْهُ أَنْعَامُهُمْ وَ أَنفُسُهُمْ أَفَلَا يُبْصِرُونَ (سجده/۲۷) وَ لَكُمْ فِيهَا جَمَالٌ حِينَ تُرِيحُونَ وَ حِينَ تَسْرَحُونَ (نحل/۶) سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى …  الَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعَى* فَجَعَلَهُ غُثَاء أَحْوَى (اعلي/۱-۵) إِنَّمَا مَثَلُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا كَمَاء أَنزَلْنَاهُ مِنَ السَّمَاء فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الأَرْضِ مِمَّا يَأْكُلُ النَّاسُ وَ الأَنْعَامُ حَتَّىَ إِذَا أَخَذَتِ الأَرْضُ زُخْرُفَهَا وَ ازَّيَّنَتْ وَ ظَنَّ أَهْلُهَا أَنَّهُمْ قَادِرُونَ عَلَيْهَآ أَتَاهَا أَمْرُنَا لَيْلًا أَوْ نَهَارًا فَجَعَلْنَاهَا حَصِيدًا كَأَن لَّمْ تَغْنَ بِالأَمْسِ كَذَلِكَ نُفَصِّلُ الآيَاتِ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ  (يونس/۲۴)

[قالوا اخوة یوسف لابیهم] أَرْسِلْهُ مَعَنَا غَدًا يَرْتَعْ وَ يَلْعَبْ وَ إِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ (يوسف/۱۲)

قَالَتَا (امراتان لموسی) لَا نَسْقِي حَتَّى يُصْدِرَ الرِّعَاء وَ أَبُونَا شَيْخٌ كَبِيرٌ (قصص/۲۳)