چکیده: خدا، کسانی که دنیا را بخواهند و کسانی که آخرت را بخواهند، از بخشش خود، مدد می‌دهد. هر کس گمراه باشد، خدا او را تا زمانی مدد می‌رساند تا عذاب یا قیامت را ببینند. کافران نپندارند مدد ما به سود آنان است. شیاطین، برادران خود را در گمراهی مدد می‌دهند. خدا در بهشت، مومنان را با میوه‌ و گوشت مدد می‌دهد.

هر کس [دنیای] زودگذر را بخواهد، به‌زودی در اینجا، آن‌چه بخواهیم برای هر کس بخواهیم به او می‌دهیم سپس جهنّم را برای او قرار می‌دهیم که نکوهیده و مطرود به آن وارد شود. هر کس آخرت را بخواهد و برای آن کوشش در خور آن را بکند، در حالی‌که او مومن باشد پس آنان هستند که از تلاششان سپاسگزاری خواهد شد. همه را، این گروه و آن گروه را از بخشش پروردگارت مدد می‌دهیم. بخشش پروردگار تو منع نشده است. بنگر چگونه بعضی از آنان را بر بعضی برتری داده‌ایم و درجات آخرت بزرگتر و برتری آن بزرگتر است (اسراء/۱۸-۲۱). از مردم کسی است که می‌گوید: به خدا و روز بازپسین ایمان آوردیم در حالی که ایمان ندارند … خدا [است که] آنان را ریشخند مى ‏کند و آنان را مدد می‌دهد تا در طغیانشان سرگردان بمانند (بقره/۸-۱۵). بگو، هر کس در گمراهی باشد، بی‌گمان رحمان او را تا زمانی مدد می‌رساند تا آن‌گاه که آن‌چه را به آنان وعده داده می‌شود، عذاب یا قیامت را ببینند. به‌زودی خواهند دانست چه کسی جایگاهی بدتر و سپاهی ناتوان‌تر دارد (مریم/۷۵). آیا [کافران] می‌پندارند آن‌چه از مال و پسران به آنان مدد می‌دهیم، در رساندن نیکی‌ها به آنان شتاب می‌کنیم؟ بلکه نمی‌فهمند (مومنون/۵۵-۵۶).

[شیاطین] برادران خود (کافران و مشرکان) را در گمراهی مدد می‌دهند و هیچ کوتاهی نمی‌کنند (اعراف/۲۰۲).

اگر هر چه درخت در زمین است قلم شود و دریا و بعد از آن هفت دریای دیگر، آن را مدد رساند [تا کلمات خدا را بنویسند]، کلمات خدا پایان نمی‌یابد (لقمان/۲۷). بگو، اگر دریا برای [نوشتن] کلمات پروردگار من مرکّب شود، بدون تردید پیش از آن که کلمات پروردگارم به پایان رسد، دریا به پایان خواهد رسید هر چند مانند آن [دریا] را به مدد آوریم (کهف/۱۰۹).

کسانی که ایمان آوردند و فرزندانشان در ایمان، از آنان پیروی کردند، فرزندانشان را به آنان ملحق می‌کنیم و چیزی از عمل آنها نمی‌کاهیم. هر کسی در گرو دستاورد خود است. آنان را با میوه‌ و گوشتی که دلخواهشان است، مدد می‌دهیم (طور/۲۱-۲۲).

[نوح به پروردگار گفت: من به قوم خود] گفتم: از پروردگار خود آمرزش بخواهید که او بسیار آمرزنده است تا آسمان را برای شما پیاپی بارنده بفرستد و شما را با اموال و پسران، مدد دهد و برای شما باغ‌ها و نهرها قرار دهد (نوح/۱۰-۱۲).

[هود به قوم خود گفت:] از آن که شما را به آن‌چه می‌دانید مدد کرد، بترسید. او شما را با چهارپایان، پسران، باغ‌ها و چشمه‌ساران مدد کرد (شعراء/۱۳۲-۱۳۴).

در کتاب به بنی‌اسرائیل اعلام کردیم که بدون تردید دو بار در زمین فساد می‌کنید و سرکشی بزرگی می‌نمایید … آن‌گاه دوباره غلبه بر آنان را به شما بازمی‌گردانیم و شما را با اموال و پسران مدد می‌دهیم و تعداد نفرات شما را می‌افزاییم (اسراء/۴-۶).

هنگامی که [فرستاده سبأ] نزد سلیمان آمد، [سلیمان] گفت: آیا من را به مالی مدد می‌دهید؟ آن‌چه خدا به من داده است، از آن‌چه به شما داده، بهتر است بلکه شما به هدیه خود شادمان می‌شوید (نمل/۳۶).

[یاد کن] آن‌گاه را که به مومنان می‌گفتی: آیا برای شما کافی نیست که پروردگارتان شما را با سه‌هزار فرشته فرستاده شده، مدد رسانید؟ آری، اگر صبر کنید و تقوا پیشه کنید و [دشمنان] با شتاب خود بر شما بتازند، پروردگارتان شما را با پنج‌هزار فرشته نشاندار مدد خواهد کرد. خدا آن را جز بشارتی برای شما قرار نداد تا قلب‌های شما به آن اطمینان یابد. یاری جز از نزد خدای شکست‌ناپذیر حکیم نیست (آل‌عمران/۱۲۴-۱۲۶). [به یاد آورید] هنگامی را که [در جنگ بدر] از پروردگار خود فریادرسی می‌خواستید پس شما را اجابت کرد که من با هزار فرشته پیایی شما را مدد می‌کنم. خدا آن را جز بشارتی برای شما قرار نداد تا دل‌های شما به آن اطمینان یابد. یاری جز از نزد خدا نیست. به‌راستی خدا شکست‌ناپذیر حکیم است (انفال/۹-۱۰).

مَّن كَانَ يُرِيدُ الْعَاجِلَةَ عَجَّلْنَا لَهُ فِيهَا مَا نَشَاء لِمَن نُّرِيدُ ثُمَّ جَعَلْنَا لَهُ جَهَنَّمَ يَصْلاهَا مَذْمُومًا مَّدْحُورًا* وَ مَنْ أَرَادَ الآخِرَةَ وَ سَعَى لَهَا سَعْيَهَا وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَئِكَ كَانَ سَعْيُهُم مَّشْكُورًا* كُلاًّ نُّمِدُّ هَؤُلاء وَ هَؤُلاء مِنْ عَطَاء رَبِّكَ وَ مَا كَانَ عَطَاء رَبِّكَ مَحْظُورًا* انظُرْ كَيْفَ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْضٍ وَلَلآخِرَةُ أَكْبَرُ دَرَجَاتٍ وَأَكْبَرُ تَفْضِيلًا (اسراء/۱۸-۲۱) وَ مِنَ النَّاسِ مَن يَقُولُ آمَنَّا بِاللّهِ وَبِالْيَوْمِ الآخِرِ وَ مَا هُم بِمُؤْمِنِينَ … اللّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَ يَمُدُّهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ (بقره/۸-۱۵) قُلْ مَن كَانَ فِي الضَّلَالَةِ فَلْيَمْدُدْ لَهُ الرَّحْمَنُ مَدًّا حَتَّى إِذَا رَأَوْا مَا يُوعَدُونَ إِمَّا الْعَذَابَ وَ إِمَّا السَّاعَةَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ شَرٌّ مَّكَانًا وَ أَضْعَفُ جُندًا (مریم/۷۵) أَيَحْسَبُونَ أَنَّمَا نُمِدُّهُم بِهِ مِن مَّالٍ وَ بَنِينَ* نُسَارِعُ لَهُمْ فِي الْخَيْرَاتِ بَل لَّا يَشْعُرُونَ (مومنون/۵۵-۵۶)

وَ [الشیاطین] إِخْوَانُهُمْ يَمُدُّونَهُمْ فِي الْغَيِّ ثُمَّ لاَ يُقْصِرُونَ (اعراف/۲۰۲)

وَ لَوْ أَنَّمَا فِي الْأَرْضِ مِن شَجَرَةٍ أَقْلَامٌ وَ الْبَحْرُ يَمُدُّهُ مِن بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ مَّا نَفِدَتْ كَلِمَاتُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (لقمان/۲۷) قُل لَّوْ كَانَ الْبَحْرُ مِدَادًا لِّكَلِمَاتِ رَبِّي لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَن تَنفَدَ كَلِمَاتُ رَبِّي وَ لَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَدًا (کهف/۱۰۹)

وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ اتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُم بِإِيمَانٍ أَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَ مَا أَلَتْنَاهُم مِّنْ عَمَلِهِم مِّن شَيْءٍ كُلُّ امْرِئٍ بِمَا كَسَبَ رَهِينٌ* وَ أَمْدَدْنَاهُم بِفَاكِهَةٍ وَ لَحْمٍ مِّمَّا يَشْتَهُونَ (طور/۲۱-۲۲)

[قال نوح یا رب] فَقُلْتُ [لقومی] اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا* يُرْسِلِ السَّمَاء عَلَيْكُم مِّدْرَارًا* وَ يُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَ بَنِينَ وَ يَجْعَل لَّكُمْ جَنَّاتٍ وَ يَجْعَل لَّكُمْ أَنْهَارًا  (نوح/۱۰-۱۲)

[قال هود لقومه] وَ اتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُم بِمَا تَعْلَمُونَ* أَمَدَّكُم بِأَنْعَامٍ وَ بَنِينَ* وَ جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ (شعراء/۱۳۲-۱۳۴)

وَ قَضَيْنَا إِلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ فِي الْكِتَابِ لَتُفْسِدُنَّ فِي الأَرْضِ مَرَّتَيْنِ وَ لَتَعْلُنَّ عُلُوًّا كَبِيرًا … ثُمَّ رَدَدْنَا لَكُمُ الْكَرَّةَ عَلَيْهِمْ وَ أَمْدَدْنَاكُم بِأَمْوَالٍ وَ بَنِينَ وَ جَعَلْنَاكُمْ أَكْثَرَ نَفِيرًا (اسراء/۴-۶)

فَلَمَّا جَاء [المرسل] سُلَيْمَانَ قَالَ أَتُمِدُّونَنِ بِمَالٍ فَمَا آتَانِيَ اللَّهُ خَيْرٌ مِّمَّا آتَاكُم بَلْ أَنتُم بِهَدِيَّتِكُمْ تَفْرَحُونَ (نمل/۳۶)

إِذْ تَقُولُ لِلْمُؤْمِنِينَ أَلَن يَكْفِيكُمْ أَن يُمِدَّكُمْ رَبُّكُم بِثَلاَثَةِ آلاَفٍ مِّنَ الْمَلآئِكَةِ مُنزَلِينَ* بَلَى إِن تَصْبِرُواْ وَ تَتَّقُواْ وَ يَأْتُوكُم مِّن فَوْرِهِمْ هَذَا يُمْدِدْكُمْ رَبُّكُم بِخَمْسَةِ آلافٍ مِّنَ الْمَلآئِكَةِ مُسَوِّمِينَ* وَ مَا جَعَلَهُ اللّهُ إِلاَّ بُشْرَى لَكُمْ وَ لِتَطْمَئِنَّ قُلُوبُكُم بِهِ وَ مَا النَّصْرُ إِلاَّ مِنْ عِندِ اللّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ (آل‌عمران/۱۲۴-۱۲۶) إِذْ تَسْتَغِيثُونَ رَبَّكُمْ فَاسْتَجَابَ لَكُمْ أَنِّي مُمِدُّكُم بِأَلْفٍ مِّنَ الْمَلآئِكَةِ مُرْدِفِينَ* وَ مَا جَعَلَهُ اللّهُ إِلاَّ بُشْرَى وَ لِتَطْمَئِنَّ بِهِ قُلُوبُكُمْ وَ مَا النَّصْرُ إِلاَّ مِنْ عِندِ اللّهِ إِنَّ اللّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (انفال/۹-۱۰)