متاع

 

متاع، بهره و کالا، این مفهوم از مادّه «م ت ع» ۷۰ بار و «ع ر ض» ۶ بار آمده است.

چکیده: آن‌چه به شما داده‌شده متاع زندگی دنیا است. زنان، پسران، اموال، چهارپایان، کشتزارها متاع زندگی دنیا هستند. زندگی دنیا جز متاع فریب نیست. متاع زندگی دنیا در برابر آخرت جز اندکی نیست. کوه‌ها، زمین، آب، میوه و چراگاه‌ها را پدید آورد تا متاعی برای شما و چهارپایان شما باشد. آتش و صید دریا برای شما متاعی است. شما متاع زندگی دنیا را می‌خواهید و خدا آخرت را می‌خواهد. کسانی که کفر ورزیدند، بخورند و بهره‌مند شوند، به‌زودی خواهند دانست. ستمکاران و کسانی که بر خدا دروغ می‌بندند، متاعی از زندگی دنیا را دارند سپس عذاب خواهند شد. زنان مطّلقه را به شایستگی بهره‌مند کنید. مهریه زنانی را که از آنان بهره برده‌اید، بدهید. به آن‌چه برخی را بهره‌مند کرده‌ایم، چشم ندوزید.

آن چه به شما داده شده، متاع زندگی دنیا و زینت آن است و آن‌چه نزد خداست، بهتر و پایدارتر است. آیا تعقّل نمی‌کنید (قصص/۶۰)؟ آن‌چه به شما داده‌ شده، متاع زندگی دنیا است و آن‌چه نزد خدا است، بهتر و پایدارتر است براى کسانى که ایمان آورده‏اند و به پروردگارشان توکّل می‌کنند و برای کسانى که از گناهان بزرگ و زشتکاری‌ها دوری می‌کنند و چون به خشم درمى‏آیند، درمى‏گذرند و کسانى که پروردگارشان را اجابت نموده و نماز برپا کرده‏اند و کارشان در میانشان مشورت است و از آن‌چه روزیشان داده‏ایم، انفاق مى‏کنند و کسانى که چون ستمی به آنان برسد، دادخواهی می‌کنند (شوری/۳۶-۳۹). دوستیِ خواستنی‌ها از زنان، پسران و اموال فراوان از طلا و نقره، اسب‌های نشان‌دار، چهارپایان و کشتزارها برای مردم زینت داده شده. اینها متاع زندگی دنیا است. خدا است که نزد او سرانجام نیک است (آل‌عمران/۱۴). اگر نه آن بود که مردم [در انکار خدا] امّتى واحد شوند، بی‌گمان براى خانه‏هاى کسانی که به رحمان کفر مى‏ورزیدند، سقف‌ها و نردبان‌هایى از نقره که بر آنها بالا روند و براى خانه‏های آنان نیز درها و تخت‌هایى که بر آنها تکیه زنند و زیورهایی قرار مى‏دادیم. همه اینها جز متاع زندگى دنیا نیست و آخرت نزد پروردگار تو، براى متّقین است (زخرف/۳۳-۳۵).

بعد از آن (آسمان)، زمین را گسترد و آب و چراگاه آن را از آن، بیرون آورد و کوه‌‌ها را استوار نمود تا برای شما و چهارپایانتان متاعی باشد (نازعات/۳۰-۳۳). زمین را چنان که باید شکافتیم پس در آن دانه، انگور، سبزی، زیتون، خرما، باغ‌های پردرخت، میوه و چراگاه رویاندیم تا برای شما و چهارپایانتان متاعی باشد (عبس/۲۶-۳۲). صید دریا و طعام آن برای شما حلال شده است تا برای شما و کاروان‌ها متاعی باشد ولی صید خشکی تا زمانی که مُحرم هستید، برای شما حرام شده است. از خدایی که به سوی او محشور خواهید شد، پروا کنید (مائده/۹۶). خدا برای شما از خانه‌هایتان آرامش قرار داد و از پوست چهارپایان برای شما خانه‌هایی قرار داد که در روز کوچ و روز اقامتتان سبکبار باشید. از پشم‌ها، کرک‌ها و موهای چهارپایان اثاث و متاعی تا هنگامی [معیّن قرار داد] (نحل/۸۰). ما آن (آتش) را یادآوری و متاعی برای صحرانشینان قرار دادیم (واقعه/۷۳).

بدانید زندگی دنیا جز بازی، سرگرمی، زینت و فخرفروشی به یکدیگر و فزون‌خواهی در اموال و فرزندان نیست. مانند مَثَل بارانی است که ببارد و گیاه آن کشاورزان را به شگفت آورد سپس خشک شود و آن را زرد ببینی آن‌گاه خرد شود. در آخرت عذابی سخت، آمرزش و رضایتی از جانب خدا خواهد بود و زندگی دنیا چیزی جز متاع فریب نیست (حدید/۲۰). هر کسی چشنده مرگ است. جز این نیست که پاداش شما را روز قیامت به تمامی بدهند پس هر کس از آتش دور داشته و به بهشت داخل شود، بی‌گمان رستگار شده است. زندگی دنیا جز متاع فریب نیست (آل‌عمران/۱۸۵).

خدا، روزی را برای هر کس بخواهد وسعت می‌دهد یا تنگ می‌گرداند. آنان به زندگی دنیا شاد شدند در حالی‌که زندگی دنیا در برابر آخرت جز متاعی نیست (رعد/۲۶). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، شما را چه شده است که چون به شما گفته می‌شود، در راه خدا [برای جهاد] رهسپار شوید، به زمین می‌چسبید؟ آیا به جای آخرت به زندگی دنیا راضی شده‌اید؟ پس متاع زندگی دنیا در برابر آخرت جز اندکی نیست (توبه/۳۸).

با دروغی که بر زبانتان جاری می‌شود، نگویید این حلال است و این حرام تا بر خدا دروغ بندید. بدون تردید کسانی که بر خدا دروغ می‌بندند، رستگار نمی‌شوند. متاعی اندک است و عذابی دردناک دارند (نحل/۱۱۶-۱۱۷). بگو، بی‌گمان کسانی که به خدا دروغ می‌بندند، رستگار نخواهند شد. در این دنیا متاعی دارند پس بازگشت شما به سوی ما است سپس به سبب این‌که کفر می‌ورزیدند، عذاب سختی به آنان می‎چشانیم (یونس/۶۹-۷۰). ای مردم، ستمکاری شما تنها به زیان خودتان است. متاع زندگی دنیا را می‌برید، آن‌گاه بازگشت شما به سوی ما است و ما شما را از آن‌چه انجام می‌دادید، آگاه خواهیم کرد (یونس/۲۳). آیا آن‌ کسی که به او وعده نیکو داده‌ایم و او به آن خواهد رسید، مانند کسی است که او را از متاع زندگی دنیا بهره‌مند کرده‌ایم سپس او در روز قیامت از حاضرشدگان [در عذاب] است (قصص/۶۱)؟

آن‌چه از نعمت دارید، از جانب خدا است سپس هرگاه زیانی به شما برسد، به سوی او ناله و فریاد می‌کنید پس هنگامی که زیان را از شما برداشت، ناگهان گروهی از شما به پروردگار خود شرک می‌ورزند تا آن‌چه را به آنان داده‌ایم، کفران کنند پس بهره‌مند شوید، به‌زودی خواهید دانست (نحل/۵۳-۵۵). هنگامی که به مردم زیانی برسد، پروردگار خود را، در حالی‌که به او روی آورده‌اند، می‌خوانند سپس هنگامی که از جانب او رحمتی به آنان بچشاند، ناگهان گروهی از آنان به پروردگار خود شرک می‌ورزند تا آن‌چه را به آنان داده‌ایم، کفران کنند پس بهره‌مند شوید، به‌زودی خواهید دانست (روم/۳۳-۳۴). هنگامی که به انسان زیانی برسد، پروردگار خود را در حالی‌که به او روی آورده است، می‌خواند سپس هنگامی که از جانب خود به او نعمتی عطا کند، آن‌چه را پیش از این به سوی او می‌خواند، فراموش می‌کند و برای خدا همتایانی قرار می‌دهد تا از راه او گمراه کند. بگو، به کفر خود، اندکی بهره‌مند شو. به‌راستی تو از اهل آتش هستی (زمر/۸). هنگامی که در کشتی سوار شوند، خدا را در حالی‌که دین را برای او خالص کرده‌اند، می‌خوانند. چون آنان را به سوی خشکی نجات دهد، آن‌گاه شرک می‌ورزند تا به آن‌چه به آنان داده‌ایم، کافر شوند و تا بهره‌مند شوند پس به‌زودی خواهند دانست (عنکبوت/۶۵-۶۶). اگر بخواهیم آنان را غرق می‌کنیم که نه فریادرسی داشته باشند و نه نجات یابند، مگر به رحمتی از ما و متاعی تا چندی (یس/۴۳-۴۴). [ای کافران] بخورید و اندکی بهره‌مند شوید. به‌راستی شما مجرم هستید (مرسلات/۴۶). برای خدا همتایانی قرار دادند تا از راه او گمراه کنند، بگو، بهره‌مند شوید، بدون تردید بازگشت شما به سوی آتش است (ابراهیم/۳۰). کسانی که کافر شدند بهره‌مند می‌شوند و همان‌گونه چهارپایان می‌خورند، می‌خورند و جایگاه آنان آتش است (محمّد/۱۲).

هر کس از عمره بهره‌ برد و به حج پرداخت، هر قربانی که میسّر است، [بکشد] (بقره/۱۹۶).

بر شما گناهی نیست که اگر زنانی را که با آنان آمیزش کرده‌اید یا برای آنان مهریه‌ای مقرّر نکرده‌اید، طلاق دهید. آنان را با بهره‌ای شایسته برخوردار کنید. توانگر به اندازه توان خود و تنگدست به اندازه توان خود. این حقّی بر نیکوکاران است (بقره/۲۳۶). زنانى را که از آنان بهره برده‌اید، مهرشان را به عنوان فریضه‏اى به آنان بدهید. در آن‌چه پس از مهر با یکدیگر توافق کنید، بر شما گناهى نیست که خدا داناى حکیم است (نساء/۲۴). برای زنان طلاق داده ‌شده بهره‌ای شایسته است. این حقّی بر عهده متّقین است (بقره/۲۴۱). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، هرگاه زنان مومن را به همسری گرفتید سپس پیش از آن‌که با آنان آمیزش کنید آنان را طلاق دادید، برای شما بر عهده آنان، هیچ عدّه‌ای نیست که آن را بشمارید پس آنان را بهره‌مند کنید و به طور پسندیده آنان را رها کنید (احزاب/۴۹). کسانی از شما که بمیرند و همسرانی بگذارند، برای همسران خود وصیّت کنند که تا یک سال بهره‌مند شوند، بدون آن‌که آنان را بیرون کنند. اگر خود، بیرون بروند، در آن‌چه به شیوه‌ای شایسته درباره خود انجام دهند، گناهی بر شما نیست. خدا شکست‌ناپذیر حکیم است (بقره/۲۴۰). کنیزان خود را که خواهان پاکدامنى هستند، به زنا وادار نکنید تا کالای زندگى دنیا را بجویید. هر کس آنان را به اجبار وادار کند، بی‌گمان ‏خدا پس از اجبار نمودن آنان [نسبت به آنها] آمرزنده مهربان است (نور/۳۳). بر شما گناهی نیست که در خانه‌های غیرمسکونی که متاعی در آنجا دارید، داخل شوید. خدا آن‌چه آشکار می‌کنید و آن‌چه پنهان می‌کنید را می‌داند (نور/۲۹).

از آسمان آبی نازل کرد پس رودها به اندازه خود جاری شدند، آن‌گاه سیل بر روی خود کفی آورد. از آن‌چه برای به دست آوردن زیور یا متاعی در آتش می‌گدازند نیز مانند آن کفی [برمی‌آید]. این‌چنین خدا حق و باطل را [مَثَل] می‌زند. اما کف کنار می‌رود و آن‌چه به مردم سود ‌می‌دهد پس در زمین بر جای می‌ماند. خدا این‌گونه مَثَل‌ها می‌زند (رعد/۱۷).

متاع- اقوام، هیچ پیامبرى را سزاوار نیست که [براى گرفتن سربها از دشمنان] اسیرانى بگیرد تا این‌که در زمین به طور کامل از آنان کشتار کند. شما کالای دنیا را مى‏خواهید و خدا آخرت را مى‏خواهد. خدا شکست‏ناپذیر حکیم است. اگر در آن‌چه گرفته‏اید، از جانب خدا نوشته‏اى نبود، بی‌گمان به شما عذابى بزرگ مى‏رسید (انفال/۶۷-۶۸). [آدم و همسر او] گفتند: پروردگارا،ما بر خود ستم کردیم. اگر بر ما نیامرزی و به ما رحم نکنی، بدون تردید از زیانکاران خواهیم شد. فرمود: فرود آیید که شما دشمن یکدیگر هستید. برای شما در زمین تا زمانی قرارگاه و متاعی است (اعراف/۲۳-۲۴). فرمودیم: فرود آیید. برخی از شما دشمن برخی دیگر هستید و شما را تا مدّتی در زمین قرارگاه و متاعی است (بقره/۳۶).

گفته شد: ای نوح، با سلامت و برکاتی بر تو و بر گروه‌هایی از کسانی که با تو هستند، فرود آی. گروه‌هایی دیگر نیز خواهند بود که به‌زودی آنان را بهره‌مند می‌کنیم. سپس از جانب ما عذابی دردناک به آنان خواهد رسید (هود/۴۸).

[قوم ثمود] مادّه شتر را پی کردند پس [صالح] گفت: سه روز [مهلت دارید] در خانه‌های خود بهره‌مند شوید. این وعده‌ای است که دروغ نیست (هود/۶۵). در ثمود [نشانه‌ای بر جای گذاشتیم] آن‌گاه که به آنان گفته شد، تا چندی بهره‌مند شوید. از فرمان پروردگار خود سرپیچی کردند پس در حالی‌که می‌نگریستند، صاعقه آنان را فرا گرفت (ذاریات/۴۳-۴۴).

ابراهیم گفت: پروردگارا، این شهر را امن قرار بده و از اهل آن، هر کس به خدا و روز بازپسین ایمان بیاورد، از همه محصولات روزی بده. فرمود: هر کس کفر ورزد، اندکی او را بهره‌مند می‌کنم سپس او را به عذاب آتش می‌کشانم و بد بازگشتگاهی است (بقره/۱۲۶).

[برادران یوسف] گفتند: ای پدر، ما رفتیم مسابقه بدهیم و یوسف را نزد متاع خود گذاشتیم پس گرگ او را خورد. تو هرگز ما را باور نداری هر چند صادق باشیم (یوسف/۱۷). هنگامی که [برادران یوسف] متاع خود را گشودند، سرمایه خود را یافتند که به آنان بازگردانده شده بود. گفتند: ای پدر، دیگر چه می‌خواهیم. این سرمایه ما است که به ما بازگردانده شده است. [بگذار برویم] و برای خانواده خود آذوقه بیاوریم و برادر خود را محافظت می‌کنیم. [با بردن او]، بار شتری زیادتر می‌گیریم. این باری اندک است (یوسف/۶۵). [برادران یوسف] گفتند: ای عزیز، او (برادرمان) پدری پیر و سالخورده دارد پس یکی از ما را به جای او بگیر که ما تو را از نیکوکاران می‌بینیم. [یوسف] گفت: پناه بر خدا که جز کسی که متاع خود را نزد او یافته‌ایم، بگیریم. در این صورت از ستمکاران خواهیم بود (یوسف/۷۸-۷۹).

[مومنی از خاندان فرعون گفت:] ای قوم من، زندگی دنیا، تنها متاعی است. به‌راستی آخرت سرای ماندگار است (غافر/۳۹).

بعد از آنان (بنی‌اسرائیل) جانشینانى وارث کتاب شدند که کالای این [دنیاى] پست را مى‏گیرند و مى‏گویند: ما بخشیده خواهیم شد. اگر کالایی مانند آن به ایشان برسد، آن را مى‏گیرند. آیا از آنان پیمان کتاب، گرفته نشده که جز حق، نسبت به خدا سخن نگویند با این‌که آن‌چه را که در آن [کتاب] است، آموخته‏اند؟ سراى آخرت براى کسانى که تقوا پیشه مى‏کنند، بهتر است. آیا نمی‌اندیشید (اعراف/۱۶۹)؟

چرا هیچ شهری ایمان نیاورد تا ایمانش او را سود دهد مگر قوم یونس که چون ایمان آوردند، عذاب خواری را در زندگی دنیا از آنان برداشتیم و آنان را تا هنگامی بهره‌مند کردیم (یونس/۹۸). او (یونس) را به سوی صدهزار نفر یا بیشتر، فرستادیم پس ایمان آوردند و آنان را تا مدّتی بهره‌مند کردیم (صافّات/۱۴۷-۱۴۸).

کتابی است که آیات آن استحکام یافته سپس از جانب حکیمی آگاه، تفصیل داده شده است که جز خدا را نپرستید. به‌راستی من برای شما هشدار‌دهنده و بشارتگر هستم و این‌که از پروردگار خود آمرزش بخواهید سپس به سوی او توبه کنید که شما را تا مدّتی معیّن از متاعی نیکو بهره‌مند کند و به هر شایسته فضلی از فضل خود بدهد. اگر روی بگردانید، من بر شما از عذاب روزی بزرگ بیمناک هستم (هود/۱-۳). هرگز به آن‌چه گروه‌هایی از آنان را با آن بهره‌مند کردیم، چشم ندوز و بر آنان غم نخور (حجر/۸۸). به آن‌چه گروه‌هایی از آنان را با آن بهره‌مند کردیم که زینت زندگی دنیا است تا آنان را در آن بیازماییم، چشم ندوز (طه/۱۳۱). رفت و آمد کسانی که کفر ورزیدند در شهرها تو را فریب ندهد. متاعی اندک دارند سپس جایگاه آنان جهنّم است و بد جایگاهی است (آل‌عمران/۱۹۶-۱۹۷). هر کس کفر ورزد، کفر او تو را اندوهگین نکند. بازگشت آنان به سوی ما است پس آنان را به آن‌چه کرده‌اند، آگاه می‌کنیم. به‌راستی خدا به درون سینه‌ها، دانا است. آنان را اندکی بهره‌مند خواهیم کرد سپس به عذابی سخت گرفتارشان می‌کنیم (لقمان/۲۳-۲۴). آنان را رها کن تا بخورند و بهره‌مند شوند و آرزوها، آنان را سرگرم کند، به‌زودی خواهند دانست (حجر/۳). اینان و پدرانشان را بهره‌مند کردم تا حق و فرستاده‌ای روشنگر برای آنان آمد، آن‌گاه که حق برای آنان آمد، گفتند: این سحر است و ما به آن کافر هستیم (زخرف/۲۹-۳۰). آیا آنان غیر از ما معبودانی دارند؟ آنها نه می‌توانند خود را یاری دهند و نه از جانب ما همراهی شوند، بلکه اینان و پدرانشان را بهره‌مند کردیم تا عمر آنان طولانی شد. آیا نمی‌بینند که ما به زمین می‌آییم و آن را از هر طرف می‌کاهیم؟ پس آیا آنان پیروز هستند (انبیاء/۴۳-۴۴)؟ به من خبر دهید، اگر آنان را سالیانی بهره‌مند کنیم سپس آن‌چه به آن وعده داده می‌شوند به آنان برسد، آن‌چه از آن بهره‌مند شده بودند، چه سودی برای آنان خواهد داشت (شعراء/۲۰۵-۲۰۷)؟ [بگو،] نمی‌دانم شاید این (تاخیر عذاب) برای شما آزمایش و متاعی تا مدتی باشد (انبیاء/۱۱۱).

ای پیامبر، به همسران خود بگو، اگر زندگی دنیا و زینت آن را می‌خواهید، بیایید تا شما را بهره‌مند کنم و به نیکویی شما را رها کنم (احزاب/۲۸). هنگامی که از همسران پیامبر متاعی خواستید، از پشت پرده بخواهید. این برای دل‌های شما و دل‌های آنان پاکیزه‌تر است. برای شما سزاوار نیست که رسول خدا را آزار دهید (احزاب/۵۳).

هر گاه در میان آنان (مومنان) بودى و برای آنان نماز برپا داشتى پس باید گروهى از آنان با تو [به نماز] ایستند و باید سلاح‌های خود را برگیرند … کافران آرزو مى‏کنند که شما از سلاح‌ها و کالاهای خود غافل شوید تا ناگهان بر شما بتازند (نساء/۱۰۲). آیا ندیدی کسانی را که به آنان گفته شد، [از جنگ] دست بردارید، نماز برپا دارید و زکات بدهید سپس هنگامی که جنگ بر آنان نوشته شد، ناگاه گروهی از آنان از مردم ترسیدند، مانند ترسیدن از خدا یا بیشتر از آن و گفتند: پروردگارا، چرا جنگ را بر ما مقرّر کردی؟ چرا ما را تا مدّتی کوتاه مهلت ندادی؟ بگو، متاع دنیا اندک است. آخرت برای کسی که تقوا پیشه کند، بهتر است و به اندازه نخ هسته خرمایی ستم نخواهد شد (نساء/۷۷). بگو، اگر از مرگ یا کشته شدن می‌گریزید، هرگز فرار شما برایتان سودی نخواهد داشت، در آن صورت جز اندکی بهره‌مند نخواهید بود (احزاب/۱۶). اگر کالایی در دسترس و سفرى کوتاه بود، بی‌گمان از پى تو مى‏آمدند ولى آن [راه] پرمشقّت بر آنان دور مى‏نماید. به‌زودى به خدا سوگند خواهند خورد که اگر مى‏توانستیم حتما با شما بیرون مى‏آمدیم. خود را به هلاکت مى‏کشانند و خدا مى‏داند که آنان سخت دروغگو هستند (توبه/۴۲).

اى کسانى که ایمان آورده‏اید، چون در راه خدا سفر مى‏کنید، بررسی کنید و به کسى که نزد شما [اظهار] اسلام مى‏کند، نگویید تو مومن نیستى تا کالای زندگى دنیا را بجویید که غنیمت‌هاى فراوان، نزد خدا است. شما نیز پیش از این همین‌گونه بودید و خدا بر شما منّت گذاشت پس خوب بررسی کنید که خدا همواره به آن‌چه انجام مى‏دهید، آگاه است (نساء/۹۴).

[شما منافقان] مانند کسانی هستید که پیش از شما بودند که نیرویشان بیشتر از شما بود و مال و فرزندانشان فراوانتر بود پس آنان از نصیب خود بهره‌مند شدند و شما نیز از نصیب خود بهره‌مند شدید، هم‌چنان که کسانی که پیش از شما بودند، از نصیب خود بهره‌‌مند شدند. شما [در باطل] فرو رفتید، چنان که آنان فرو رفتند. اعمال آنان در دنیا و آخرت تباه شده است. آنان همان زیانکاران هستند (توبه/۶۹).

روزی که آنان و آن‌چه را جز خدا می‌پرستیدند، برمی‌انگیزد پس [به معبودان] می‌فرماید: آیا شما این بندگان من را گمراه کردید یا خود راه را گم کردند؟ می‌گویند: منزّهی تو. ما را سزاوار نیست که جز تو اولیایی بگیریم ولی آنان و پدرانشان را بهره‌مند کردی تا یاد تو را فراموش کردند. آنان گروهی هلاک‌شده بودند (فرقان/۱۷-۱۸). روزی که همه آنان را محشور می‌کند، [می‌فرماید:] ای گروه جن و انس، بسیاری از انسان‌ها را پیرو خود گرفتید. دوستان آنان از انسان‌ها می‌گویند: پروردگارا، برخی از ما از برخی دیگر بهره‌مند شدند و به سرآمدی که برای ما مقرّر کردی، رسیدیم. می‌فرماید: جایگاه شما آتش است. در آن جاودانه هستید مگر آن‌چه خدا بخواهد. به‌راستی پروردگار تو حکیم دانا است. این‌گونه ستمکاران را به سبب آن‌چه کسب می‌کردند، بر یکدیگر می‌گماریم (انعام/۱۲۸-۱۲۹). روزی که کسانی که کفر ورزیدند، بر آتش عرضه می‌شوند، [به آنان گفته شود:] [نعمت‌های] پاک خود را در زندگی دنیا بردید و از آن بهره‌مند شدید پس امروز به سبب آن‌چه در زمین به ناحق استکبار می‌ورزیدید و به سبب آن‌چه نافرمانی می‌کردید، به عذاب خفّت‌آور جزا داده می‌شوید (احقاف/۲۰).

نصیب، سهم

المتاع

 

 

 

 

 

 

 

 

 

وَ مَا أُوتِيتُم مِّن شَيْءٍ فَمَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ زِينَتُهَا وَ مَا عِندَ اللَّهِ خَيْرٌ وَ أَبْقَى أَفَلَا تَعْقِلُونَ (قصص/۶۰) فَمَا أُوتِيتُم مِّن شَيْءٍ فَمَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ مَا عِندَ اللَّهِ خَيْرٌ وَأَبْقَى لِلَّذِينَ آمَنُوا وَ عَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ* وَ الَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبَائِرَ الْإِثْمِ وَ الْفَوَاحِشَ وَ إِذَا مَا غَضِبُوا هُمْ يَغْفِرُونَ* وَ الَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمْ وَ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَ أَمْرُهُمْ شُورَى بَيْنَهُمْ وَ مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ* وَ الَّذِينَ إِذَا أَصَابَهُمُ الْبَغْيُ هُمْ يَنتَصِرُونَ (شوری/۳۶-۳۹) زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاء وَ الْبَنِينَ وَ الْقَنَاطِيرِ الْمُقَنطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّةِ وَ الْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَ الأَنْعَامِ وَ الْحَرْثِ ذَلِكَ مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ اللّهُ عِندَهُ حُسْنُ الْمَآبِ (آل‌عمران/۱۴) وَ لَوْلَا أَن يَكُونَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَجَعَلْنَا لِمَن يَكْفُرُ بِالرَّحْمَنِ لِبُيُوتِهِمْ سُقُفًا مِّن فَضَّةٍ وَ مَعَارِجَ عَلَيْهَا يَظْهَرُونَ* وَ لِبُيُوتِهِمْ أَبْوَابًا وَ سُرُرًا عَلَيْهَا يَتَّكِؤُونَ* وَ زُخْرُفًا وَ إِن كُلُّ ذَلِكَ لَمَّا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةُ عِندَ رَبِّكَ لِلْمُتَّقِينَ (زخرف/۳۳-۳۵)

 

 

 

 

 

وَ الْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِكَ دَحَاهَا* أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءهَا وَ مَرْعَاهَا* وَ الْجِبَالَ أَرْسَاهَا* مَتَاعًا لَّكُمْ وَ لِأَنْعَامِكُمْ (نازعات/۳۰-۳۳) ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا* فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبًّا* وَ عِنَبًا و َقَضْبًا* وَ زَيْتُونًا وَ نَخْلًا* وَ حَدَائِقَ غُلْبًا* وَ فَاكِهَةً وَ أَبًّا* مَّتَاعًا لَّكُمْ وَ لِأَنْعَامِكُمْ (عبس/۲۶-۳۲) أُحِلَّ لَكُمْ صَيْدُ الْبَحْرِ وَ طَعَامُهُ مَتَاعًا لَّكُمْ وَ لِلسَّيَّارَةِ وَ حُرِّمَ عَلَيْكُمْ صَيْدُ الْبَرِّ مَا دُمْتُمْ حُرُمًا وَ اتَّقُواْ اللّهَ الَّذِيَ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ (مائده/۹۶) وَ اللّهُ جَعَلَ لَكُم مِّن بُيُوتِكُمْ سَكَنًا وَ جَعَلَ لَكُم مِّن جُلُودِ الأَنْعَامِ بُيُوتًا تَسْتَخِفُّونَهَا يَوْمَ ظَعْنِكُمْ وَ يَوْمَ إِقَامَتِكُمْ وَ مِنْ أَصْوَافِهَا وَ أَوْبَارِهَا وَ أَشْعَارِهَا أَثَاثًا وَ مَتَاعًا إِلَى حِينٍ (نحل/۸۰) نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْكِرَةً وَ مَتَاعًا لِّلْمُقْوِينَ (واقعه/۷۳)

 

 

 

اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ زِينَةٌ وَ تَفَاخُرٌ بَيْنَكُمْ وَ تَكَاثُرٌ فِي الْأَمْوَالِ وَ الْأَوْلَادِ كَمَثَلِ غَيْثٍ أَعْجَبَ الْكُفَّارَ نَبَاتُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَكُونُ حُطَامًا وَ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ شَدِيدٌ وَ مَغْفِرَةٌ مِّنَ اللَّهِ وَ رِضْوَانٌ وَ مَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ(حدید/۲۰) كُلُّ نَفْسٍ ذَآئِقَةُ الْمَوْتِ وَ إِنَّمَا تُوَفَّوْنَ أُجُورَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَمَن زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَ أُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فَازَ وَ ما الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلاَّ مَتَاعُ الْغُرُورِ (آل‌عمران/۱۸۵)

 

 

اللّهُ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ وَ يَقَدِرُ وَ فَرِحُواْ بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ مَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا فِي الآخِرَةِ إِلاَّ مَتَاعٌ (رعد/۲۶) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ مَا لَكُمْ إِذَا قِيلَ لَكُمُ انفِرُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَى الأَرْضِ أَرَضِيتُم بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا مِنَ الآخِرَةِ فَمَا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فِي الآخِرَةِ إِلاَّ قَلِيلٌ (توبه/۳۸)

 

 

وَ لاَ تَقُولُواْ لِمَا تَصِفُ أَلْسِنَتُكُمُ الْكَذِبَ هَذَا حَلاَلٌ وَ هَذَا حَرَامٌ لِّتَفْتَرُواْ عَلَى اللّهِ الْكَذِبَ إِنَّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللّهِ الْكَذِبَ لاَ يُفْلِحُونَ* مَتَاعٌ قَلِيلٌ وَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (نحل/۱۱۶-۱۱۷) قُلْ إِنَّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللّهِ الْكَذِبَ لاَ يُفْلِحُونَ* مَتَاعٌ فِي الدُّنْيَا ثُمَّ إِلَيْنَا مَرْجِعُهُمْ ثُمَّ نُذِيقُهُمُ الْعَذَابَ الشَّدِيدَ بِمَا كَانُواْ يَكْفُرُونَ (یونس/۶۹-۷۰) يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا بَغْيُكُمْ عَلَى أَنفُسِكُم مَّتَاعَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ثُمَّ إِلَينَا مَرْجِعُكُمْ فَنُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (یونس/۲۳) أَفَمَن وَعَدْنَاهُ وَعْدًا حَسَنًا فَهُوَ لَاقِيهِ كَمَن مَّتَّعْنَاهُ مَتَاعَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ثُمَّ هُوَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مِنَ الْمُحْضَرِينَ (قصص/۶۱)

 

 

 

 

وَ مَا بِكُم مِّن نِّعْمَةٍ فَمِنَ اللّهِ ثُمَّ إِذَا مَسَّكُمُ الضُّرُّ فَإِلَيْهِ تَجْأَرُونَ* ثُمَّ إِذَا كَشَفَ الضُّرَّ عَنكُمْ إِذَا فَرِيقٌ مِّنكُم بِرَبِّهِمْ يُشْرِكُونَ* لِيَكْفُرُواْ بِمَا آتَيْنَاهُمْ فَتَمَتَّعُواْ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ (نحل/۵۳-۵۵) وَ إِذَا مَسَّ النَّاسَ ضُرٌّ دَعَوْا رَبَّهُم مُّنِيبِينَ إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا أَذَاقَهُم مِّنْهُ رَحْمَةً إِذَا فَرِيقٌ مِّنْهُم بِرَبِّهِمْ يُشْرِكُونَ* لِيَكْفُرُوا بِمَا آتَيْنَاهُمْ فَتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ (روم/۳۳-۳۴) وَ إِذَا مَسَّ الْإِنسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِيبًا إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِّنْهُ نَسِيَ مَا كَانَ يَدْعُو إِلَيْهِ مِن قَبْلُ وَ جَعَلَ لِلَّهِ أَندَادًا لِّيُضِلَّ عَن سَبِيلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِيلًا إِنَّكَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ (زمر/۸) فَإِذَا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذَا هُمْ يُشْرِكُونَ* لِيَكْفُرُوا بِمَا آتَيْنَاهُمْ وَ لِيَتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ (عنکبوت/۶۵-۶۶) وَ إِن نَّشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلَا صَرِيخَ لَهُمْ وَ لَا هُمْ يُنقَذُونَ* إِلَّا رَحْمَةً مِّنَّا وَ مَتَاعًا إِلَى حِينٍ (یس/۴۳-۴۴) كُلُوا وَ تَمَتَّعُوا قَلِيلًا إِنَّكُم مُّجْرِمُونَ (مرسلات/۴۶) وَ جَعَلُواْ لِلّهِ أَندَادًا لِّيُضِلُّواْ عَن سَبِيلِهِ قُلْ تَمَتَّعُواْ فَإِنَّ مَصِيرَكُمْ إِلَى النَّارِ (ابراهیم/۳۰) وَ الَّذِينَ كَفَرُوا يَتَمَتَّعُونَ وَ يَأْكُلُونَ كَمَا تَأْكُلُ الْأَنْعَامُ وَ النَّارُ مَثْوًى لَّهُمْ (محمّد/۱۲)

 

 

 

 

 

 

 

 

فَمَن تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ (بقره/۱۹۶)

 

لاَّ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِن طَلَّقْتُمُ النِّسَاء مَا لَمْ تَمَسُّوهُنُّ أَوْ تَفْرِضُواْ لَهُنَّ فَرِيضَةً وَ مَتِّعُوهُنَّ عَلَى الْمُوسِعِ قَدَرُهُ وَ عَلَى الْمُقْتِرِ قَدَرُهُ مَتَاعًا بِالْمَعْرُوفِ حَقًّا عَلَى الْمُحْسِنِينَ (بقره/۲۳۶) فَمَا اسْتَمْتَعْتُم بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةً وَ لاَ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيمَا تَرَاضَيْتُم بِهِ مِن بَعْدِ الْفَرِيضَةِ إِنَّ اللّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا (نساء/۲۴) وَ لِلْمُطَلَّقَاتِ مَتَاعٌ بِالْمَعْرُوفِ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقِينَ (بقره/۲۴۱) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا نَكَحْتُمُ الْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِن قَبْلِ أَن تَمَسُّوهُنَّ فَمَا لَكُمْ عَلَيْهِنَّ مِنْ عِدَّةٍ تَعْتَدُّونَهَا فَمَتِّعُوهُنَّ وَ سَرِّحُوهُنَّ سَرَاحًا جَمِيلًا (احزاب/۴۹) وَ الَّذِينَ يُتَوَفَّوْنَ مِنكُمْ وَ يَذَرُونَ أَزْوَاجًا وَصِيَّةً لِّأَزْوَاجِهِم مَّتَاعًا إِلَى الْحَوْلِ غَيْرَ إِخْرَاجٍ فَإِنْ خَرَجْنَ فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِي مَا فَعَلْنَ فِيَ أَنفُسِهِنَّ مِن مَّعْرُوفٍ وَ اللّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (بقره/۲۴۰) لَا تُكْرِهُوا فَتَيَاتِكُمْ عَلَى الْبِغَاء إِنْ أَرَدْنَ تَحَصُّنًا لِّتَبْتَغُوا عَرَضَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ مَن يُكْرِههُّنَّ فَإِنَّ اللَّهَ مِن بَعْدِ إِكْرَاهِهِنَّ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (نور/۳۳) لَّيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَدْخُلُوا بُيُوتًا غَيْرَ مَسْكُونَةٍ فِيهَا مَتَاعٌ لَّكُمْ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَ مَا تَكْتُمُونَ (نور/۲۹)

 

 

 

 

 

 

أَنزَلَ مِنَ السَّمَاء مَاء فَسَالَتْ أَوْدِيَةٌ بِقَدَرِهَا فَاحْتَمَلَ السَّيْلُ زَبَدًا رَّابِيًا وَمِمَّا يُوقِدُونَ عَلَيْهِ فِي النَّارِ ابْتِغَاء حِلْيَةٍ أَوْ مَتَاعٍ زَبَدٌ مِّثْلُهُ كَذَلِكَ يَضْرِبُ اللّهُ الْحَقَّ وَ الْبَاطِلَ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَيَذْهَبُ جُفَاء وَ أَمَّا مَا يَنفَعُ النَّاسَ فَيَمْكُثُ فِي الأَرْضِ كَذَلِكَ يَضْرِبُ اللّهُ الأَمْثَالَ (رعد/۱۷)

 

المتاع- الاقوام، مَا كَانَ لِنَبِيٍّ أَن يَكُونَ لَهُ أَسْرَى حَتَّى يُثْخِنَ فِي الأَرْضِ تُرِيدُونَ عَرَضَ الدُّنْيَا وَ اللّهُ يُرِيدُ الآخِرَةَ وَ اللّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ* لَّوْلاَ كِتَابٌ مِّنَ اللّهِ سَبَقَ لَمَسَّكُمْ فِيمَا أَخَذْتُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ (انفال/۶۷-۶۸) قَالاَ (آدم و زوجه) رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنفُسَنَا وَ إِن لَّمْ تَغْفِرْ لَنَا وَ تَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ* قَالَ اهْبِطُواْ بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَ لَكُمْ فِي الأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتَاعٌ إِلَى حِينٍ (اعراف/۲۳-۲۴) وَ قُلْنَا اهْبِطُواْ بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَ لَكُمْ فِي الأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتَاعٌ إِلَى حِينٍ  (بقره/۳۶)

 

 

 

قِيلَ يَا نُوحُ اهْبِطْ بِسَلاَمٍ مِّنَّا وَ بَركَاتٍ عَلَيْكَ وَ عَلَى أُمَمٍ مِّمَّن مَّعَكَ وَ أُمَمٌ سَنُمَتِّعُهُمْ ثُمَّ يَمَسُّهُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ (هود/۴۸)

 

 

[ثمود] فَعَقَرُوهَا (الناقة) فَقَالَ تَمَتَّعُواْ فِي دَارِكُمْ ثَلاَثَةَ أَيَّامٍ ذَلِكَ وَعْدٌ غَيْرُ مَكْذُوبٍ  (هود/۶۵) وَ فِي ثَمُودَ إِذْ قِيلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّى حِينٍ* فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَ هُمْ يَنظُرُونَ (ذاریات/۴۳-۴۴)

 

 

وَ إِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هَذَا بَلَدًا آمِنًا وَ ارْزُقْ أَهْلَهُ مِنَ الثَّمَرَاتِ مَنْ آمَنَ مِنْهُم بِاللّهِ وَ الْيَوْمِ الآخِرِ قَالَ وَ مَن كَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ قَلِيلًا ثُمَّ أَضْطَرُّهُ إِلَى عَذَابِ النَّارِ وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ (بقره/۱۲۶)

 

قَالُواْ (اخوة یوسف) يَا أَبَانَا إِنَّا ذَهَبْنَا نَسْتَبِقُ وَ تَرَكْنَا يُوسُفَ عِندَ مَتَاعِنَا فَأَكَلَهُ الذِّئْبُ وَ مَا أَنتَ بِمُؤْمِنٍ لِّنَا وَ لَوْ كُنَّا صَادِقِينَ (یوسف/۱۷) وَ لَمَّا فَتَحُواْ مَتَاعَهُمْ وَجَدُواْ بِضَاعَتَهُمْ رُدَّتْ إِلَيْهِمْ قَالُواْ يَا أَبَانَا مَا نَبْغِي هَذِهِ بِضَاعَتُنَا رُدَّتْ إِلَيْنَا وَ نَمِيرُ أَهْلَنَا وَ نَحْفَظُ أَخَانَا وَ نَزْدَادُ كَيْلَ بَعِيرٍ ذَلِكَ كَيْلٌ يَسِيرٌ (یوسف/۶۵) قَالُواْ يَا أَيُّهَا الْعَزِيزُ إِنَّ لَهُ أَبًا شَيْخًا كَبِيرًا فَخُذْ أَحَدَنَا مَكَانَهُ إِنَّا نَرَاكَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ* قَالَ مَعَاذَ اللّهِ أَن نَّأْخُذَ إِلاَّ مَن وَجَدْنَا مَتَاعَنَا عِندَهُ إِنَّآ إِذًا لَّظَالِمُونَ (یوسف/۷۸-۷۹)

 

 

 

[قال مومن من آل فرعون] يَا قَوْمِ إِنَّمَا هَذِهِ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا مَتَاعٌ وَ إِنَّ الْآخِرَةَ هِيَ دَارُ الْقَرَارِ (غافر/۳۹)

فَخَلَفَ مِن بَعْدِهِمْ خَلْفٌ وَرِثُواْ الْكِتَابَ يَأْخُذُونَ عَرَضَ هَذَا الأدْنَى وَ يَقُولُونَ سَيُغْفَرُ لَنَا وَ إِن يَأْتِهِمْ عَرَضٌ مِّثْلُهُ يَأْخُذُوهُ أَلَمْ يُؤْخَذْ عَلَيْهِم مِّيثَاقُ الْكِتَابِ أَن لاَّ يِقُولُواْ عَلَى اللّهِ إِلاَّ الْحَقَّ وَ دَرَسُواْ مَا فِيهِ وَ الدَّارُ الآخِرَةُ خَيْرٌ لِّلَّذِينَ يَتَّقُونَ أَفَلاَ تَعْقِلُونَ (اعراف/۱۶۹)

 

 

فَلَوْلاَ كَانَتْ قَرْيَةٌ آمَنَتْ فَنَفَعَهَا إِيمَانُهَا إِلاَّ قَوْمَ يُونُسَ لَمَّآ آمَنُواْ كَشَفْنَا عَنْهُمْ عَذَابَ الخِزْيِ فِي الْحَيَاةَ الدُّنْيَا وَ مَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِينٍ (یونس/۹۸) وَ أَرْسَلْنَاهُ إِلَى مِئَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ* فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِينٍ (صافّات/۱۴۷-۱۴۸)

كِتَابٌ أُحْكِمَتْ آيَاتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِن لَّدُنْ حَكِيمٍ خَبِيرٍ* أَلاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ اللّهَ إِنَّنِي لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ وَ بَشِيرٌ* وَ أَنِ اسْتَغْفِرُواْ رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُواْ إِلَيْهِ يُمَتِّعْكُم مَّتَاعًا حَسَنًا إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى وَ يُؤْتِ كُلَّ ذِي فَضْلٍ فَضْلَهُ وَ إِن تَوَلَّوْاْ فَإِنِّيَ أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ كَبِيرٍ (هود/۱-۳) لاَ تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّنْهُمْ وَ لاَ تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ (حجر/۸۸) وَ لَا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَيَاةِ الدُّنيَا لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ (طه/۱۳۱) لاَ يَغُرَّنَّكَ تَقَلُّبُ الَّذِينَ كَفَرُواْ فِي الْبِلاَدِ* مَتَاعٌ قَلِيلٌ ثُمَّ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمِهَادُ  (آل‌عمران/۱۹۶-۱۹۷) وَ مَن كَفَرَ فَلَا يَحْزُنكَ كُفْرُهُ إِلَيْنَا مَرْجِعُهُمْ فَنُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُوا إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ* نُمَتِّعُهُمْ قَلِيلًا ثُمَّ نَضْطَرُّهُمْ إِلَى عَذَابٍ غَلِيظٍ (لقمان/۲۳-۲۴) ذَرْهُمْ يَأْكُلُواْ وَ يَتَمَتَّعُواْ وَ يُلْهِهِمُ الأَمَلُ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ  (حجر/۳) بَلْ مَتَّعْتُ هَؤُلَاء وَ آبَاءهُمْ حَتَّى جَاءهُمُ الْحَقُّ وَ رَسُولٌ مُّبِينٌ* وَ لَمَّا جَاءهُمُ الْحَقُّ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ وَ إِنَّا بِهِ كَافِرُونَ (زخرف/۲۹-۳۰) أَمْ لَهُمْ آلِهَةٌ تَمْنَعُهُم مِّن دُونِنَا لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَ أَنفُسِهِمْ وَ لَا هُم مِّنَّا يُصْحَبُونَ* بَلْ مَتَّعْنَا هَؤُلَاء وَ آبَاءهُمْ حَتَّى طَالَ عَلَيْهِمُ الْعُمُرُ أَفَلَا يَرَوْنَ أَنَّا نَأْتِي الْأَرْضَ نَنقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا أَفَهُمُ الْغَالِبُونَ (انبیاء/۴۳-۴۴) أَفَرَأَيْتَ إِن مَّتَّعْنَاهُمْ سِنِينَ* ثُمَّ جَاءهُم مَّا كَانُوا يُوعَدُونَ* مَا أَغْنَى عَنْهُم مَّا كَانُوا يُمَتَّعُونَ (شعراء/۲۰۵-۲۰۷) وَ إِنْ أَدْرِي لَعَلَّهُ فِتْنَةٌ لَّكُمْ وَ مَتَاعٌ إِلَى حِينٍ  (انبیاء/۱۱۱)

 

 

 

 

 

 

 

 

يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُل لِّأَزْوَاجِكَ إِن كُنتُنَّ تُرِدْنَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا فَتَعَالَيْنَ أُمَتِّعْكُنَّ وَ أُسَرِّحْكُنَّ سَرَاحًا جَمِيلًا (احزاب/۲۸) وَ إِذَا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتَاعًا فَاسْأَلُوهُنَّ مِن وَرَاء حِجَابٍ ذَلِكُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِكُمْ وَ قُلُوبِهِنَّ وَ مَا كَانَ لَكُمْ أَن تُؤْذُوا رَسُولَ اللَّهِ (احزاب/۵۳)

 

وَ إِذَا كُنتَ فِيهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ الصَّلاَةَ فَلْتَقُمْ طَآئِفَةٌ مِّنْهُم مَّعَكَ وَ لْيَأْخُذُواْ أَسْلِحَتَهُمْ … وَدَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِكُمْ وَ أَمْتِعَتِكُمْ فَيَمِيلُونَ عَلَيْكُم مَّيْلَةً وَاحِدَةً (نساء/۱۰۲) أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ قِيلَ لَهُمْ كُفُّواْ أَيْدِيَكُمْ وَ أَقِيمُواْ الصَّلاَةَ وَ آتُواْ الزَّكَاةَ فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتَالُ إِذَا فَرِيقٌ مِّنْهُمْ يَخْشَوْنَ النَّاسَ كَخَشْيَةِ اللّهِ أَوْ أَشَدَّ خَشْيَةً وَ قَالُواْ رَبَّنَا لِمَ كَتَبْتَ عَلَيْنَا الْقِتَالَ لَوْلا أَخَّرْتَنَا إِلَى أَجَلٍ قَرِيبٍ قُلْ مَتَاعُ الدَّنْيَا قَلِيلٌ وَ الآخِرَةُ خَيْرٌ لِّمَنِ اتَّقَى وَ لاَ تُظْلَمُونَ فَتِيلًا (نساء/۷۷) قُل لَّن يَنفَعَكُمُ الْفِرَارُ إِن فَرَرْتُم مِّنَ الْمَوْتِ أَوِ الْقَتْلِ وَ إِذًا لَّا تُمَتَّعُونَ إِلَّا قَلِيلًا (احزاب/۱۶) لَوْ كَانَ عَرَضًا قَرِيبًا وَ سَفَرًا قَاصِدًا لاَّتَّبَعُوكَ وَلَكِن بَعُدَتْ عَلَيْهِمُ الشُّقَّةُ وَ سَيَحْلِفُونَ بِاللّهِ لَوِ اسْتَطَعْنَا لَخَرَجْنَا مَعَكُمْ يُهْلِكُونَ أَنفُسَهُمْ وَ اللّهُ يَعْلَمُ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ (توبه/۴۲)

 

 

 

 

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِذَا ضَرَبْتُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ فَتَبَيَّنُواْ وَ لاَ تَقُولُواْ لِمَنْ أَلْقَى إِلَيْكُمُ السَّلاَمَ لَسْتَ مُؤْمِنًا تَبْتَغُونَ عَرَضَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فَعِندَ اللّهِ مَغَانِمُ كَثِيرَةٌ كَذَلِكَ كُنتُم مِّن قَبْلُ فَمَنَّ اللّهُ عَلَيْكُمْ فَتَبَيَّنُواْ إِنَّ اللّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا (نساء/۹۴)

 

 

[المنافقون] كَالَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ كَانُواْ أَشَدَّ مِنكُمْ قُوَّةً وَ أَكْثَرَ أَمْوَالًا وَ أَوْلاَدًا فَاسْتَمْتَعُواْ بِخَلاقِهِمْ فَاسْتَمْتَعْتُم بِخَلاَقِكُمْ كَمَا اسْتَمْتَعَ الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ بِخَلاَقِهِمْ وَ خُضْتُمْ كَالَّذِي خَاضُواْ أُوْلَئِكَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فِي الُّدنْيَا وَ الآخِرَةِ وَ أُوْلَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ (توبه/۶۹)

 

وَ يَوْمَ يَحْشُرُهُمْ وَ مَا يَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ فَيَقُولُ أَأَنتُمْ أَضْلَلْتُمْ عِبَادِي هَؤُلَاء أَمْ هُمْ ضَلُّوا السَّبِيلَ* قَالُوا سُبْحَانَكَ مَا كَانَ يَنبَغِي لَنَا أَن نَّتَّخِذَ مِن دُونِكَ مِنْ أَوْلِيَاء وَلَكِن مَّتَّعْتَهُمْ وَ آبَاءهُمْ حَتَّى نَسُوا الذِّكْرَ وَ كَانُوا قَوْمًا بُورًا (فرقان/۱۷-۱۸) وَ يَوْمَ يِحْشُرُهُمْ جَمِيعًا يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ قَدِ اسْتَكْثَرْتُم مِّنَ الإِنسِ وَ قَالَ أَوْلِيَآؤُهُم مِّنَ الإِنسِ رَبَّنَا اسْتَمْتَعَ بَعْضُنَا بِبَعْضٍ وَ بَلَغْنَا أَجَلَنَا الَّذِيَ أَجَّلْتَ لَنَا قَالَ النَّارُ مَثْوَاكُمْ خَالِدِينَ فِيهَا إِلاَّ مَا شَاء اللّهُ إِنَّ رَبَّكَ حَكِيمٌ عَليمٌ* وَ كَذَلِكَ نُوَلِّي بَعْضَ الظَّالِمِينَ بَعْضًا بِمَا كَانُواْ يَكْسِبُونَ (انعام/۱۲۸-۱۲۹) وَ يَوْمَ يُعْرَضُ الَّذِينَ كَفَرُوا عَلَى النَّارِ أَذْهَبْتُمْ طَيِّبَاتِكُمْ فِي حَيَاتِكُمُ الدُّنْيَا وَ اسْتَمْتَعْتُم بِهَا فَالْيَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذَابَ الْهُونِ بِمَا كُنتُمْ تَسْتَكْبِرُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ بِمَا كُنتُمْ تَفْسُقُونَ (احقاف/۲۰)