چکیده، بدون تردید شما، خدا را ملاقات خواهید کرد. هر کس به لقای پروردگار خود امید دارد، باید کار شایسته انجام دهد و برای خدا شریکی قرار ندهد. کسانی که به ملاقات پروردگار امید ندارند و آن را تکذیب و انکار می‌کنند، زیان کرده و عذاب دردناک دارند و اعمال آنان تباه می‌شود.

ای انسان، به‌راستی تو به سوی پروردگار خود به سختی در تلاش هستی، پس او را ملاقات خواهی کرد. اما کسى که کارنامه او به دست راستش داده شود، به‌زودى‏ با حسابی آسان محاسبه شود و شادمان به سوى کسان خود باز می‌گردد. اما کسى که کارنامه‏ اش از پشت ‏سر او داده شود، به‌زودی هلاکت را خواهد و به آتش افروخته درمی‌آید. بی‌گمان او در [میان] خانواده خود شادمان بود. به‌راستی او مى ‏پنداشت که هرگز بر نخواهد گشت. آری. بدون تردید پروردگارش به او بینا بود (انشقاق/۶-۱۵). [خدا] امر [آفرینش] را تدبیر می‌نماید و آیات را به روشنی بیان می‌کند، باشد که شما به لقای پروردگار خود یقین کنید (رعد/۲). هر کس به لقای پروردگار خود امید دارد، باید کار شایسته کند و هیچ کس را در پرستش او شریک نگرداند (کهف/۱۱۰). هر کس به لقای خدا امید دارد، وعده خدا، آمدنی است. او شنوای دانا است (عنکبوت/۵). زنان شما کشتزار شما هستند پس از هر جا که خواستید به کشتزار خود درآیید و برای خود [نیکی] پیش فرستید. از خدا پروا کنید. بدانید او را ملاقات خواهید کرد و مومنان را مژده بده (بقره/۲۲۳). درودِ مومنان، روزی که او (خدا) را ملاقات می‌کنند، سلام خواهد بود. برای آنان پاداشی ارجمند آماده کرده است (احزاب/۴۴).

[فروتنان]، همان کسانی هستند که می‌دانند با پروردگار خود ملاقات خواهند کرد و به سوی او باز خواهند گشت (بقره/۴۶).

به‌راستی بسیاری از مردم به لقای پروردگار خود کفر می‌ورزند. آیا در زمین نگردیده‌اند تا ببینند سرانجام کسانی که پیش از آنان بودند، چگونه بوده است؟ آنها بس نیرومندتر از ایشان بودند و زمین را زیر و رو کردند. [آنان] آن را بیش از آن‌چه آنها آباد کنند، آباد کردند. پیامبرانشان، دلایل آشکار برای آنان آوردند خدا بر آن نبود که بر آنان ستم کند ولی خودشان بر خود ستم مى‏ کردند. آن‌گاه سرانجام کسانى که بدى کردند، بدترین [سرانجام] شد زیرا آیات خدا را تکذیب کردند و آنها را ریشخند مى‏ کردند (روم/۸-۱۰). به‌زودی نشانه‌های خود را در اطراف [جهان] و در خودشان به آنان نشان خواهیم داد تا برای آنان روشن گردد که او خود حق است. آیا کافی نیست که پروردگار تو، خود بر همه چیز شاهد است؟ آگاه باش که آنان از ملاقات پروردگار خود در شک هستند. آگاه باش که او به هر چیزی احاطه دارد (فصّلت/۵۳-۵۴). گفتند: آیا هنگامی که در زمین گم شدیم، آیا بی‌تردید ما در خلقت جدیدی خواهیم بود؟ بلکه آنان به لقای پروردگار خود کافر هستند. بگو، فرشته مرگى که بر شما گمارده شده است، جانتان را مى‏ گیرد.  آن‌گاه به سوى پروردگارتان بازگردانیده مى ‏شوید کاش هنگامى را که مجرمان پیش پروردگارشان سرهای خود را به زیر افکنده ‏اند، مى‏ دیدى [که مى‏ گویند:] پروردگارا، دیدیم و شنیدیم، ما را بازگردان تا کار شایسته‌ای کنیم که ما یقین داریم. اگر مى ‏خواستیم به هر کسى هدایتش را مى ‏دادیم ولی سخن من محقق شده که بی‌تردید جهنّم را از همه جنیان و آدمیان پر خواهم کرد پس به سبب آن‌که لقای این روزتان را فراموش کردید، [عذاب را] بچشید ما نیز فراموشتان کردیم و به سبب آن‌چه انجام مى‏ دادید، عذاب جاودان را بچشید (سجده/۱۰-۱۴). کسانی که به ملاقات ما امید ندارند، گفتند: چرا فرشتگان بر ما نازل نشدند؟ یا چرا پروردگارمان را نمی‌بینیم؟ بی‌گمان در خود، تکبّر ورزیدند و سخت سرکشی کردند. روزی که فرشتگان را می‌بینند، آن روز برای مجرمان بشارتی نیست و می‌گویند: [ما را] پناه و امان دهید. به هر کاری کرده‌اند، می‌پردازیم و آن را گَردی پراکنده می‌گردانیم (فرقان/۲۱-۲۳).

کسانی را که به ملاقات ما امید ندارند، در طغیانشان رها می‌کنیم تا سرگردان بمانند (یونس/۱۱). کسانی که آیات خدا و ملاقات او را منکر شدند، آنانند که از رحمت من ناامید هستند. آنان عذابی دردناک خواهند داشت (عنکبوت/۲۳). بگو، آیا شما را از زیانکارترین مردم آگاه کنیم؟ کسانى هستند که کوشش آنان در زندگى دنیا به هدر رفته و خود مى ‏پندارند که کار نیک انجام مى‏ دهند.  آنان کسانی هستند که به آیات پروردگار خود و ملاقات او کفر ورزیدند پس اعمال آنان تباه شد. روز قیامت برای آنان وزنی (ارزشی) نخواهیم نهاد. این جهنم سزاى آنان است چرا که کافر شدند و آیات من و پیامبرانم را به ریشخند گرفتند (کهف/۱۰۳-۱۰۶). بدون تردید کسانی که به ملاقات ما امید ندارند، به زندگی دنیا راضی شده‌اند و به آن اطمینان یافته‌اند و کسانی که از آیات ما غافل هستند، آنان به سبب آن‌چه کسب کردند، جایگاهشان آتش است (یونس/۷-۸).  بدون تردید کسانی که ملاقات خدا را تکذیب کردند، زیان کردند تا آن‌گاه که قیامت ناگاه بر آنان برسد، ‌گویند: ای دریغ بر ما، بر آن‌چه درباره آن کوتاهی کردیم. آنان بار سنگین [گناهان] خود را به دوش می‌کشند. آگاه باش بد است آن‌چه می‌کشند (انعام/۳۱).

[نوح به قوم خود گفت:] من کسانی را که ایمان آورده‌اند از خود نمی‌رانم. به‌یقین آنان پروردگار خود را ملاقات خواهند کرد ولی من شما را قومی می‌بینم که نادانی می‌کنید (هود/۲۹).

به موسی کتاب دادیم تا [نعمت] بر کسی که نیکی کرده است تمام باشد و تا تفصیل هر چیزی و هدایت و رحمتی باشد، باشد که آنان به ملاقات پروردگار خود ایمان بیاورند (انعام/۱۵۴). به‌راستی ما به موسی کتاب دادیم پس در لقای او تردید نکن (سجده/۲۳).

کسانی [از سپاهیان طالوت] که می‌دانستند خدا را ملاقات می‌کنند، گفتند: بسا گروهی اندک بر گروهی بسیار به اذن خدا پیروز شدند. خدا با شکیبایان است. هنگامی که با جالوت و سپاهیان او رو‌به‌رو شدند، گفتند: پروردگارا، بر ما شکیبایی فرو ریز. گام‌های ما را استوار دار و ما را بر گروه کافران پیروز کن (بقره/۲۴۹-۲۵۰).

روزی که مردم را گرد می‌آورد، گویی جز ساعتی از روز را درنگ نکرده‌اند. یکدیگر را می‌شناسند. به‌یقین کسانی که ملاقات خدا را تکذیب نمودند، زیان کردند و هدایت‌یافته نبودند. اگر پاره‌ای از آن‌چه را به آنان وعده می‌دهیم، به تو بنمایانیم یا تو را بمیرانیم، بازگشت آنان به سوی ما است، سپس خدا بر آن‌چه می‌کنند، گواه است (یونس/۴۵-۴۶). چون آیات روشن ما بر آنان خوانده شود، کسانی که به ملاقات ما امید ندارند، می‌گویند: قرآن دیگری جز این بیاور یا آن را عوض کن. بگو، من را نرسد که آن را به خواست خود عوض کنم. جز آن‌چه به من وحی می‌شود، پیروی نمی‌کنم. به‌راستی من اگر پروردگارم را نافرمانی کنم، از عذاب روزی بزرگ می‌ترسم. بگو، اگر خدا می‌خواست آن را برای شما نمی‌خواندم و [خدا هم] شما را به آن آگاه نمی‌کرد. درحقیقت پیش از آن، روزگاری در میان شما  بوده‌ام، آیا تعقل نمی‌کنید (یونس/۱۵-۱۶)؟

از آنان (منافقان) کسانی هستند که با خدا عهد کرده‌اند که اگر از فضل خود به ما بدهد، بدون تردید صدقه خواهیم داد و از شایستگان خواهیم شد پس چون از فضل خود به آنان بخشید، به آن بخل ورزیدند و به حال اعراض روی برتافتند. به سبب آن‌که در وعده خود با خدا خلاف کردند و به سبب آن‌که دروغ گفتند، در دل‌های آنها تا روزی که او را ملاقات کنند، نفاق را باقی گذاشت (توبه/۷۵-۷۷).

قیامت، معاد

يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَى رَبِّكَ كَدْحًا فَمُلَاقِيهِ* فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ* فَسَوْفَ يُحَاسَبُ حِسَابًا يَسِيرًا* وَ يَنقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُورًا* وَ أَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ وَرَاء ظَهْرِهِ* فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُورًا* وَ يَصْلَى سَعِيرًا* إِنَّهُ كَانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُورًا* إِنَّهُ ظَنَّ أَن لَّن يَحُورَ* بَلَى إِنَّ رَبَّهُ كَانَ بِهِ بَصِيرًا (انشقاق/۶-۱۵) [الله] يُدَبِّرُ الأَمْرَ يُفَصِّلُ الآيَاتِ لَعَلَّكُم بِلِقَاء رَبِّكُمْ تُوقِنُونَ (رعد/۲) فَمَن كَانَ يَرْجُو لِقَاء رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَ لَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا (کهف/۱۱۰) مَن كَانَ يَرْجُو لِقَاء اللَّهِ فَإِنَّ أَجَلَ اللَّهِ لَآتٍ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (عنکبوت/۵) نِسَآؤُكُمْ حَرْثٌ لَّكُمْ فَأْتُواْ حَرْثَكُمْ أَنَّى شِئْتُمْ وَ قَدِّمُواْ لأَنفُسِكُمْ وَ اتَّقُواْ اللّهَ وَ اعْلَمُواْ أَنَّكُم مُّلاَقُوهُ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ (بقره/۲۲۳) تَحِيَّتُهُمْ (المومنین) يَوْمَ يَلْقَوْنَهُ (الله) سَلَامٌ وَ أَعَدَّ لَهُمْ أَجْرًا كَرِيمًا (احزاب/۴۴)

[الخاشعون] الَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُم مُّلاَقُوا رَبِّهِمْ وَ أَنَّهُمْ إِلَيْهِ رَاجِعُونَ (بقره/۴۶)

وَ إِنَّ كَثِيرًا مِّنَ النَّاسِ بِلِقَاء رَبِّهِمْ لَكَافِرُونَ* أَوَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَانُوا أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَأَثَارُوا الْأَرْضَ وَعَمَرُوهَا أَكْثَرَ مِمَّا عَمَرُوهَا وَ جَاءتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا كَانَ اللَّهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَلَكِن كَانُوا أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ* ثُمَّ كَانَ عَاقِبَةَ الَّذِينَ أَسَاؤُوا السُّوأَى أَن كَذَّبُوا بِآيَاتِ اللَّهِ وَ كَانُوا بِهَا يَسْتَهْزِئُون (روم/۸-۱۰) سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الْآفَاقِ وَ فِي أَنفُسِهِمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ أَوَلَمْ يَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ* أَلَا إِنَّهُمْ فِي مِرْيَةٍ مِّن لِّقَاء رَبِّهِمْ أَلَا إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ مُّحِيطٌ (فصّلت/۵۳-۵۴)  قَالُوا أَئِذَا ضَلَلْنَا فِي الْأَرْضِ أَئِنَّا لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ بَلْ هُم بِلِقَاء رَبِّهِمْ كَافِرُونَ* قُلْ يَتَوَفَّاكُم مَّلَكُ الْمَوْتِ الَّذِي وُكِّلَ بِكُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّكُمْ تُرْجَعُونَ* وَ لَوْ تَرَى إِذِ الْمُجْرِمُونَ نَاكِسُو رُؤُوسِهِمْ عِندَ رَبِّهِمْ رَبَّنَا أَبْصَرْنَا وَ سَمِعْنَا فَارْجِعْنَا نَعْمَلْ صَالِحًا إِنَّا مُوقِنُونَ* وَلَوْ شِئْنَا لَآتَيْنَا كُلَّ نَفْسٍ هُدَاهَا وَلَكِنْ حَقَّ الْقَوْلُ مِنِّي لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِينَ* فَذُوقُوا بِمَا نَسِيتُمْ لِقَاء يَوْمِكُمْ هَذَا إِنَّا نَسِينَاكُمْ وَ ذُوقُوا عَذَابَ الْخُلْدِ بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (سجده/۱۰-۱۴) وَ قَالَ الَّذِينَ لَا يَرْجُونَ لِقَاءنَا لَوْلَا أُنزِلَ عَلَيْنَا الْمَلَائِكَةُ أَوْ نَرَى رَبَّنَا لَقَدِ اسْتَكْبَرُوا فِي أَنفُسِهِمْ وَ عَتَوْ عُتُوًّا كَبِيرًا* يَوْمَ يَرَوْنَ الْمَلَائِكَةَ لَا بُشْرَى يَوْمَئِذٍ لِّلْمُجْرِمِينَ وَ يَقُولُونَ حِجْرًا مَّحْجُورًا* وَ قَدِمْنَا إِلَى مَا عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْنَاهُ هَبَاء مَّنثُورًا  (فرقان/۲۱-۲۳)

الَّذِينَ لاَ يَرْجُونَ لِقَاءنَا فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ (یونس/۱۱) وَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ اللَّهِ وَ لِقَائِهِ أُوْلَئِكَ يَئِسُوا مِن رَّحْمَتِي وَ أُوْلَئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (عنکبوت/۲۳) قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُمْ بِالْأَخْسَرِينَ أَعْمَالًا* الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ هُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعًا* أُولَئِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ وَ لِقَائِهِ فَحَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فَلَا نُقِيمُ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَزْنًا* ذَلِكَ جَزَاؤُهُمْ جَهَنَّمُ بِمَا كَفَرُوا وَ اتَّخَذُوا آيَاتِي وَ رُسُلِي هُزُوًا (کهف/۱۰۳-۱۰۶) إَنَّ الَّذِينَ لاَ يَرْجُونَ لِقَاءنَا وَ رَضُواْ بِالْحَياةِ الدُّنْيَا وَ اطْمَأَنُّواْ بِهَا وَ الَّذِينَ هُمْ عَنْ آيَاتِنَا غَافِلُونَ* أُوْلَئِكَ مَأْوَاهُمُ النُّارُ بِمَا كَانُواْ يَكْسِبُونَ (یونس/۷-۸) قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِلِقَاء اللّهِ حَتَّى إِذَا جَاءتْهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً قَالُواْ يَا حَسْرَتَنَا عَلَى مَا فَرَّطْنَا فِيهَا وَ هُمْ يَحْمِلُونَ أَوْزَارَهُمْ عَلَى ظُهُورِهِمْ أَلاَ سَاء مَا يَزِرُونَ (انعام/۳۱)

[قال نوح لقومه] مَآ أَنَاْ بِطَارِدِ الَّذِينَ آمَنُواْ إِنَّهُم مُّلاَقُو رَبِّهِمْ وَلَكِنِّيَ أَرَاكُمْ قَوْمًا تَجْهَلُونَ (هود/۲۹)

آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ تَمَامًا عَلَى الَّذِيَ أَحْسَنَ وَ تَفْصِيلًا لِّكُلِّ شَيْءٍ وَ هُدًى وَ رَحْمَةً لَّعَلَّهُم بِلِقَاء رَبِّهِمْ يُؤْمِنُونَ (انعام/۱۵۴) وَ لَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ فَلَا تَكُن فِي مِرْيَةٍ مِّن لِّقَائِهِ (سجده/۲۳)

الَّذِينَ [من جنود طالوت] يَظُنُّونَ أَنَّهُم مُّلاَقُو اللّهِ كَم مِّن فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثِيرَةً بِإِذْنِ اللّهِ وَ اللّهُ مَعَ الصَّابِرِينَ* وَ لَمَّا بَرَزُواْ لِجَالُوتَ وَ جُنُودِهِ قَالُواْ رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَ ثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَ انصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ (بقره/۲۴۹-۲۵۰)

وَ يَوْمَ يَحْشُرُهُمْ كَأَن لَّمْ يَلْبَثُواْ إِلاَّ سَاعَةً مِّنَ النَّهَارِ يَتَعَارَفُونَ بَيْنَهُمْ قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِلِقَاء اللّهِ وَ مَا كَانُواْ مُهْتَدِينَ* وَ إِمَّا نُرِيَنَّكَ بَعْضَ الَّذِي نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّيَنَّكَ فَإِلَيْنَا مَرْجِعُهُمْ ثُمَّ اللّهُ شَهِيدٌ عَلَى مَا يَفْعَلُونَ (یونس/۴۵-۴۶) وَ إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالَ الَّذِينَ لاَ يَرْجُونَ لِقَاءنَا ائْتِ بِقُرْآنٍ غَيْرِ هَذَا أَوْ بَدِّلْهُ قُلْ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أُبَدِّلَهُ مِن تِلْقَاء نَفْسِي إِنْ أَتَّبِعُ إِلاَّ مَا يُوحَى إِلَيَّ إِنِّي أَخَافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ* قُل لَّوْ شَاء اللّهُ مَا تَلَوْتُهُ عَلَيْكُمْ وَ لاَ أَدْرَاكُم بِهِ فَقَدْ لَبِثْتُ فِيكُمْ عُمُرًا مِّن قَبْلِهِ أَفَلاَ تَعْقِلُونَ (یونس/۱۵-۱۶)

وَ مِنْهُم (المنافقین) مَّنْ عَاهَدَ اللّهَ لَئِنْ آتَانَا مِن فَضْلِهِ لَنَصَّدَّقَنَّ وَ لَنَكُونَنَّ مِنَ الصَّالِحِينَ* فَلَمَّا آتَاهُم مِّن فَضْلِهِ بَخِلُواْ بِهِ وَ تَوَلَّواْ وَّ هُم مُّعْرِضُونَ* فَأَعْقَبَهُمْ نِفَاقًا فِي قُلُوبِهِمْ إِلَى يَوْمِ يَلْقَوْنَهُ بِمَا أَخْلَفُواْ اللّهَ مَا وَعَدُوهُ وَبِمَا كَانُواْ يَكْذِبُونَ (توبه/۷۵-۷۷)