چکیده: ما برای شما لباسی نازل کردیم که عیوب شما را می‌پوشاند و زینت شما است. خدا برای شما جامه‌هایی قرار داد که شما را از گرما نگاه می‌دارد و جامه‌هایی که شما را از سختی حفظ می‌کند. خوراک و پوشاک مادر و فرزند، بر عهده صاحب فرزند است. از اموال خود کم‌خردان را بپوشانید. یکی از کفّاره‌های شکستن سوگند، پوشاندن مسکین است. خدا شب را برای شما پوشش و همسران را برای یکدیگر پوشش قرار داده است. لباس اهل بهشت حریر است. آن روز تن‌پوش‌های کافران از مس گداخته است.

ای فرزندان آدم، ما برای شما لباسی که عورت‌های شما را می‌پوشاند و زینتی است، نازل کردیم. لباس تقوا، آن بهتر است. این از نشانه‌های خدا است، باشد که متذکر شوند (اعراف/۲۶). [خدا] برای شما تن‌پوش‌هایی قرار داد که شما را از گرما نگاه می‌دارد و تن‌پوش‌هایی که شما را از سختی‌یتان حفظ می‌کند. این‌گونه نعمت خود را برای شما تمام می‌کند، باشد که تسلیم شوید (نحل/۸۱). ای فرزندان آدم، در هر مسجدی زینت خود را برگیرید. بخورید و بیاشامید و اسراف نکنید. به‌راستی خدا اسراف‌کاران را دوست ندارد (اعراف/۳۱). [او] کسى است که دریا را مسخّر کرد تا از آن، گوشت تازه بخورید و زیوری که آن را مى ‏پوشید از آن بیرون آورید. کشتی‌ها را در آن شکافنده مى‏ بینى و تا از فضل او بجویید و باشد که شما سپاس گزارید (نحل/۱۴). دو دریا یکسان نیستند. این یک شیرین تشنگى ‏زدا، نوشیدنش گوارا است و آن یک شور تلخ‏ مزه است. از هر یک گوشتى تازه مى ‏خورید و زیورى که آن را مى‏ پوشید، بیرون مى‏ آورید. کشتى را در آن شکافنده مى‏ بینى تا از فضل او بجویید و باشد که سپاس گزارید (فاطر/۱۲).

مادران، فرزندان خود را دو سال کامل شیر دهند. [این] برای کسانی است که بخواهند دوره شیردادن را تمام کنند. خوراک و پوشاک مادران به طور شایسته بر عهده صاحب فرزند است. هیچ کس جز به اندازه توان خود تکلیف نمی‌شود. هیچ مادری نباید به سبب فرزند خود و نه صاحب فرزندی به سبب فرزندش آسیب ببیند. بر عهده وارث نیز مانند همین [حکم] است (بقره/۲۳۳). اموال خود را که خدا وسیله قوام [زندگی] شما قرار داده است، به کم‌خردان ندهید. از آن، به آنان بخورانید و آنان را بپوشانید. با آنان سخنی پسندیده بگویید (نساء/۵). خدا شما را سبب سوگندهای بیهوده‌تان بازخواست نمی‌کند ولی به سبب [شکستن] سوگندی که با قصد یاد می‌کنید، بازخواست می‌کند پس کفّاره آن غذا دادن به ده مسکین از [غذاهای] متوسّطی است که به کسان خود می‌خورانید یا پوشانیدن آنان، یا آزاد کردن برده‌ای است (مائده/۸۹). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، بردگانتان و کسانی از شما که به سن بلوغ نرسیده‌اند، باید در سه هنگام [برای ورود] از شما اجازه بگیرند، پیش از نماز صبح، هنگام نیمروز که جامه خود را بیرون می‌آورید و بعد از نماز عشا. این، سه وقتِ خلوتِ شما است (نور/۵۸). بر زنان از کار افتاده‏اى که امید زناشویى ندارند، گناهى نیست که پوشش خود را کنار نهند، بدون آن‌که زینتى را آشکار کنند و عفّت‌ورزیدن براى آنها بهتر است. خدا شنواى دانا است (نور/۶۰).

زنان شما برای شما پوشش و شما برای آنان لباس هستید (بقره/۱۸۷). شب را لباسی قرار دادیم (نبأ/۱۰). او  کسى است که شب را براى شما لباس قرار داد (فرقان/۴۷).

خدا شهرى را مَثَل زده است که امن و آرام بود. روزی آن از هر سو، فراوان مى‏ رسید پس نعمت‌هاى خدا را ناسپاسى کردند. خدا هم به سبب آن‌چه انجام مى ‏دادند، لباس گرسنگى و ترس را به آن چشانید (نحل/۱۱۲).

لباس– اقوام، ای فرزندان آدم، مبادا شیطان شما را فریب دهد، چنان‌که پدر و مادر شما را از بهشت بیرون راند. لباس آنان را از تنشان بر‌کَند تا شرمگاه‌های آن دو را به آنان نشان دهد (اعراف/۲۷). [شیطان] آن دو (آدم و همسر او) را با فریب به سقوط کشانید پس هنگامی که از آن درخت چشیدند، شرمگاه‌های آن دو، بر آنان نمایان شد و شروع به چسباندن برگ‌های بهشت به خود کردند (اعراف/۲۲). از آن (درخت) خوردند و شرمگاه‌های آن دو، بر آنان نمایان شد و شروع به چسباندن برگ‌های بهشت بر خود کردند (طه/۱۲۱).

[نوح گفت: پروردگارا،] به‌راستی من هر بار آنان را دعوت کردم تا ایشان را بیامرزی، انگشتان خود را در گوش‌هایشان کردند و جامه‌های خود را بر سر کشیدند و اصرار ورزیدند و به شدّت استکبار ورزیدند (نوح/۷).

[برادران یوسف] گفتند: ای پدر، ما رفتیم مسابقه بدهیم و یوسف را نزد کالای خود گذاشتیم پس گرگ او را خورد ولی تو ما را باور نداری، هر چند راستگو باشیم. بر پیراهن او خونی دروغین آوردند، [یعقوب] گفت: بلکه نفس شما، کاری را برای شما آراسته است. پس صبر زیبا است. بر آن‌چه توصیف می‌کنید، باید از خدا یاری خواست (یوسف/۱۷-۱۸). آن زن [که یوسف در خانه او بود]، آهنگ وی کرد. [یوسف نیز] اگر برهان پروردگار خود را ندیده بود، آهنگ او می‌کرد. چنین [کردیم] تا بدی و زشتکاری را از او برگردانیم. به‌راستی او از بندگان خالص‌شده ما بود. آن دو به سوی در، از یکدیگر پیشی ‌گرفتند و زن، پیراهن وی (یوسف) را از پشت پاره کرد. در کنار در، آقای آن زن را یافتند. زن گفت: جزای کسی که قصد بدی به خانواده تو داشته، چیست جز این‌که زندانی شود یا عذابی دردناک ببیند؟ [یوسف] گفت: او از من کام خواست. شاهدی از خانواده زن، شهادت داد که اگر پیراهن او (یوسف)، از جلو پاره شده است، زن از راستگویان و او از دروغگویان است ولی اگر پیراهن او، از پشت پاره شده، زن دروغ گفته و او از راستگویان است پس چون [آقای زن] دید که پیراهن او، از پشت پاره شده است، گفت: بدون تردید این از نیرنگ شما زنان است. به‌راستی نیرنگ شما زنان عظیم است (یوسف/۲۴-۲۸). [یوسف به برادران خود گفت:] این پیراهن من را ببرید و بر صورت پدرم بیفکنید تا بینا شود و همه کسان خود را نزد من بیاورید … پس هنگامی که مژده‌رسان آمد، آن را بر صورت او (یعقوب) افکند، او بینا شد و گفت: آیا به شما نگفتم که من از خدا آن‌چه را شما نمی‌دانید، می‌دانم (یوسف/۹۳-۹۶)؟

برای شما به او (داوود) زره‌سازی را آموختیم تا شما را از سختی‌یتان حفظ کند پس آیا سپاسگزار هستید (انبیاء/۸۰)؟

ای در جامه خواب آرمیده، برخیز و هشدار بده. پروردگار خود را بزرگ دار. جامه‌ات را پاک ساز. از پلیدی دوری کن. منّت نگذار و فزونی نطلب و برای پروردگارت صبر کن (مدّثّر/۱-۷). ای جامه به خود پیچیده، شب را برخیز مگر اندکی را، نیمی از شب یا اندکی از آن را بکاه یا بر آن بیفزای و قرآن را شمرده‌شمرده بخوان (مزّمّل/۱-۴). ای پیامبر، به همسران و دخترانت و به زنان مومنان بگو، پوشش‌های خود را به خود نزدیک کنند. این برای آن‌که شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند، بهتر است. خدا آمرزنده مهربان است (احزاب/۵۹). به زنان باایمان بگو، دیدگان خود فرو نهند و شرمگاه‌های خود را حفظ کنند و زینت خود، جز آن‌چه از آن آشکار است، نمایان نکنند و باید روسری‌های خود را بر گریبان خود بیفکنند (نور/۳۱).

آگاه باش آنان (کافران) سینه‌های خود را خم می‌کنند تا از آن (شنیدن قرآن) پنهان شوند. آگاه باش، آن‌گاه که جامه‌های خود را بر سر می‌کشند. [خدا] آن‌چه پنهان و آن‌چه آشکار می‌کنند را می‌داند. بدون تردید او به راز دل‌ها آگاه است (هود/۵).

این کتاب را به کسانی از بندگان خود که [آنان را] برگزیدیم، میراث دادیم. برخی از آنان به خود ستمکارند. برخی میانه‌رو و برخی از آنان به اذن خدا در نیکی‌ها پیشگام هستند. این همان فضل بزرگ است. بهشت‌های همیشگی که در آن وارد می‌شوند. در آنجا با دست‌بندهایی از طلا و مروارید آراسته می‌شوند. لباس آنان، در آنجا حریر است (فاطر/۳۲-۳۳). بدون تردید خدا کسانی را که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند، به بهشت‌هایی که از زیر آن نهرها جاری است، وارد می‌کند. در آنجا با دستبندهایی از طلا و مروارید آراسته می‌شوند. لباس آنان در آنجا حریر است (حج/۲۳). آنان هستند که بهشت‌های همیشگی دارند که از زیرشان نهرها جاری است. در آنجا با دست‌بندهایی از طلا آراسته می‌شوند. جامه‌هایی سبز از حریر نازک و حریر ضخیم می‌پوشند، در حالی‌که بر تخت‌ها تکیه زده‌اند. خوش پاداش و نیکو استراحت‌گاهی است (کهف/۳۱). پاداش آنان (نیکان) به سبب آن‌که صبر کردند، بهشت و حریر است … بر تن آنان جامه‌های حریر نازک سبز و حریر ضخیم است و با دست‌بندهایی از نقره آراسته شده‌اند. پروردگارشان به آنان شرابی پاک می‌نوشاند. بدون تردید این پاداشی برای شما است و از تلاش شما سپاسگزاری شده است (انسان/۱۲-۲۲). به‌یقین متّقین در جایگاهی امن، در بهشت‌ها و چشمه‌ساران هستند. [لباس‌هایی] از حریر نازک و حریر ضخیم می‌پوشند. روبه‌روی هم [می‌نشینند] … فضلی از جانب پروردگار تو است. این همان کامیابی عظیم است (دخان/۵۱-۵۷).

برای کسانی که کفر ورزیدند، جامه‌هایی از آتش بریده شده است. از بالای سرشان آب جوشان ریخته می‌شود (حج/۱۹). آن روز مجرمان را می‌بینی که در زنجیرها با هم بسته شده‌اند. تن‌پوش‌های آنان از مس گداخته است. صورت‌های آنان را آتش می‌پوشاند (ابراهیم/۴۹-۵۰).

پوشش، زینت

يَا بَنِي آدَمَ قَدْ أَنزَلْنَا عَلَيْكُمْ لِبَاسًا يُوَارِي سَوْءَاتِكُمْ وَ رِيشًا وَ لِبَاسُ التَّقْوَىَ ذَلِكَ خَيْرٌ ذَلِكَ مِنْ آيَاتِ اللّهِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ (اعراف/۲۶) جَعَلَ [الله] لَكُمْ سَرَابِيلَ تَقِيكُمُ الْحَرَّ وَ سَرَابِيلَ تَقِيكُم بَأْسَكُمْ كَذَلِكَ يُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْلِمُونَ (نحل/۸۱) يَا بَنِي آدَمَ خُذُواْ زِينَتَكُمْ عِندَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَ كُلُواْ وَ اشْرَبُواْ وَ لاَ تُسْرِفُواْ إِنَّهُ لاَ يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ (اعراف/۳۱) هُوَ الَّذِي سَخَّرَ الْبَحْرَ لِتَأْكُلُواْ مِنْهُ لَحْمًا طَرِيًّا وَ تَسْتَخْرِجُواْ مِنْهُ حِلْيَةً تَلْبَسُونَهَا وَ تَرَى الْفُلْكَ مَوَاخِرَ فِيهِ وَ لِتَبْتَغُواْ مِن فَضْلِهِ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (نحل/۱۴) وَ مَا يَسْتَوِي الْبَحْرَانِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ سَائِغٌ شَرَابُهُ وَ هَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَ مِن كُلٍّ تَأْكُلُونَ لَحْمًا طَرِيًّا وَ تَسْتَخْرِجُونَ حِلْيَةً تَلْبَسُونَهَا وَ تَرَى الْفُلْكَ فِيهِ مَوَاخِرَ لِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (فاطر/۱۲)

وَ الْوَالِدَاتُ يُرْضِعْنَ أَوْلاَدَهُنَّ حَوْلَيْنِ كَامِلَيْنِ لِمَنْ أَرَادَ أَن يُتِمَّ الرَّضَاعَةَ وَ علَى الْمَوْلُودِ لَهُ رِزْقُهُنَّ وَ كِسْوَتُهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ لاَ تُكَلَّفُ نَفْسٌ إِلاَّ وُسْعَهَا لاَ تُضَآرَّ وَالِدَةٌ بِوَلَدِهَا وَ لاَ مَوْلُودٌ لَّهُ بِوَلَدِهِ وَ عَلَى الْوَارِثِ مِثْلُ ذَلِكَ (بقره/۲۳۳) وَ لاَ تُؤْتُواْ السُّفَهَاء أَمْوَالَكُمُ الَّتِي جَعَلَ اللّهُ لَكُمْ قِيَامًا وَ ارْزُقُوهُمْ فِيهَا وَ اكْسُوهُمْ وَ قُولُواْ لَهُمْ قَوْلًا مَّعْرُوفًا (نساء/۵) لاَ يُؤَاخِذُكُمُ اللّهُ بِاللَّغْوِ فِي أَيْمَانِكُمْ وَلَكِن يُؤَاخِذُكُم بِمَا عَقَّدتُّمُ الأَيْمَانَ فَكَفَّارَتُهُ إِطْعَامُ عَشَرَةِ مَسَاكِينَ مِنْ أَوْسَطِ مَا تُطْعِمُونَ أَهْلِيكُمْ أَوْ كِسْوَتُهُمْ أَوْ تَحْرِيرُ رَقَبَةٍ (مائده/۸۹) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِيَسْتَأْذِنكُمُ الَّذِينَ مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ وَ الَّذِينَ لَمْ يَبْلُغُوا الْحُلُمَ مِنكُمْ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ مِن قَبْلِ صَلَاةِ الْفَجْرِ وَ حِينَ تَضَعُونَ ثِيَابَكُم مِّنَ الظَّهِيرَةِ وَ مِن بَعْدِ صَلَاةِ الْعِشَاء ثَلَاثُ عَوْرَاتٍ لَّكُمْ (نور/۵۸) وَ الْقَوَاعِدُ مِنَ النِّسَاء اللَّاتِي لَا يَرْجُونَ نِكَاحًا فَلَيْسَ عَلَيْهِنَّ جُنَاحٌ أَن يَضَعْنَ ثِيَابَهُنَّ غَيْرَ مُتَبَرِّجَاتٍ بِزِينَةٍ وَ أَن يَسْتَعْفِفْنَ خَيْرٌ لَّهُنَّ وَ اللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (نور/۶۰)

نِسَآئِكُمْ هُنَّ لِبَاسٌ لَّكُمْ وَ أَنتُمْ لِبَاسٌ لَّهُنَّ (بقره/۱۸۷) وَ جَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا (نبأ/۱۰) وَ هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ لِبَاسًا (فرقان/۴۷)

وَ ضَرَبَ اللّهُ مَثَلًا قَرْيَةً كَانَتْ آمِنَةً مُّطْمَئِنَّةً يَأْتِيهَا رِزْقُهَا رَغَدًا مِّن كُلِّ مَكَانٍ فَكَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللّهِ فَأَذَاقَهَا اللّهُ لِبَاسَ الْجُوعِ وَ الْخَوْفِ بِمَا كَانُواْ يَصْنَعُونَ (نحل/۱۱۲)

اللباس- الاقوام، يَا بَنِي آدَمَ لاَ يَفْتِنَنَّكُمُ الشَّيْطَانُ كَمَا أَخْرَجَ أَبَوَيْكُم مِّنَ الْجَنَّةِ يَنزِعُ عَنْهُمَا لِبَاسَهُمَا لِيُرِيَهُمَا سَوْءَاتِهِمَا (اعراف/۲۷) فَدَلاَّهُمَا بِغُرُورٍ فَلَمَّا ذَاقَا الشَّجَرَةَ بَدَتْ لَهُمَا سَوْءَاتُهُمَا وَ طَفِقَا يَخْصِفَانِ عَلَيْهِمَا مِن وَرَقِ الْجَنَّةِ (اعراف/۲۲) فَأَكَلَا مِنْهَا فَبَدَتْ لَهُمَا سَوْآتُهُمَا وَ طَفِقَا يَخْصِفَانِ عَلَيْهِمَا مِن وَرَقِ الْجَنَّةِ (طه/۱۲۱)

[قال نوح ربِّ] وَ إِنِّي كُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ وَ اسْتَغْشَوْا ثِيَابَهُمْ وَ أَصَرُّوا وَاسْتَكْبَرُوا اسْتِكْبَارًا (نوح/۷)

قَالُواْ (اخوة يوسف) يَا أَبَانَا إِنَّا ذَهَبْنَا نَسْتَبِقُ وَتَرَكْنَا يُوسُفَ عِندَ مَتَاعِنَا فَأَكَلَهُ الذِّئْبُ وَ مَا أَنتَ بِمُؤْمِنٍ لِّنَا وَ لَوْ كُنَّا صَادِقِينَ* وَ جَآؤُوا عَلَى قَمِيصِهِ بِدَمٍ كَذِبٍ قَالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنفُسُكُمْ أَمْرًا فَصَبْرٌ جَمِيلٌ وَ اللّهُ الْمُسْتَعَانُ عَلَى مَا تَصِفُونَ (يوسف/۱۷-۱۸) وَ لَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَ هَمَّ بِهَا لَوْلا أَن رَّأَى بُرْهَانَ رَبِّهِ كَذَلِكَ لِنَصْرِفَ عَنْهُ السُّوءَ وَ الْفَحْشَاء إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُخْلَصِينَ* وَ اسْتَبَقَا الْبَابَ وَ قَدَّتْ قَمِيصَهُ مِن دُبُرٍ وَ أَلْفَيَا سَيِّدَهَا لَدَى الْبَابِ قَالَتْ مَا جَزَاء مَنْ أَرَادَ بِأَهْلِكَ سُوَءًا إِلاَّ أَن يُسْجَنَ أَوْ عَذَابٌ أَلِيمٌ* قَالَ هِيَ رَاوَدَتْنِي عَن نَّفْسِي وَ شَهِدَ شَاهِدٌ مِّنْ أَهْلِهَا إِن كَانَ قَمِيصُهُ قُدَّ مِن قُبُلٍ فَصَدَقَتْ وَ هُوَ مِنَ الكَاذِبِينَ* وَ إِنْ كَانَ قَمِيصُهُ قُدَّ مِن دُبُرٍ فَكَذَبَتْ وَ هُوَ مِن الصَّادِقِينَ* فَلَمَّا رَأَى قَمِيصَهُ قُدَّ مِن دُبُرٍ قَالَ إِنَّهُ مِن كَيْدِكُنَّ إِنَّ كَيْدَكُنَّ عَظِيمٌ (يوسف/۲۴-۲۸) [قال يوسف لإخوته] اذْهَبُواْ بِقَمِيصِي هَذَا فَأَلْقُوهُ عَلَى وَجْهِ أَبِي يَأْتِ بَصِيرًا وَأْتُونِي بِأَهْلِكُمْ أَجْمَعِينَ … فَلَمَّا أَن جَاء الْبَشِيرُ أَلْقَاهُ عَلَى وَجْهِهِ فَارْتَدَّ بَصِيرًا قَالَ أَلَمْ أَقُل لَّكُمْ إِنِّي أَعْلَمُ مِنَ اللّهِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ (يوسف/۹۳-۹۶)

وَ عَلَّمْنَاهُ (داوود) صَنْعَةَ لَبُوسٍ لَّكُمْ لِتُحْصِنَكُم مِّن بَأْسِكُمْ فَهَلْ أَنتُمْ شَاكِرُونَ (انبياء/۸۰)

يَا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ* قُمْ فَأَنذِرْ* وَ رَبَّكَ فَكَبِّرْ* وَ ثِيَابَكَ فَطَهِّرْ* وَ الرُّجْزَ فَاهْجُرْ* وَ لَا تَمْنُن تَسْتَكْثِرُ* وَ لِرَبِّكَ فَاصْبِرْ (مدّثّر/۱-۷) يَا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ* قُمِ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلًا* نِصْفَهُ أَوِ انقُصْ مِنْهُ قَلِيلًا* أَوْ زِدْ عَلَيْهِ وَ رَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلًا (مزّمّل/۱-۴) يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُل لِّأَزْوَاجِكَ وَ بَنَاتِكَ وَ نِسَاء الْمُؤْمِنِينَ يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ مِن جَلَابِيبِهِنَّ ذَلِكَ أَدْنَى أَن يُعْرَفْنَ فَلَا يُؤْذَيْنَ وَ كَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا (احزاب/۵۹) وَ قُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَ يَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَ لْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُيُوبِهِنَّ (نور/۳۱)

أَلا إِنَّهُمْ (الکافرین) يَثْنُونَ صُدُورَهُمْ لِيَسْتَخْفُواْ مِنْهُ أَلا حِينَ يَسْتَغْشُونَ ثِيَابَهُمْ يَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَ مَا يُعْلِنُونَ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (هود/۵)

ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكِتَابَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنَا مِنْ عِبَادِنَا فَمِنْهُمْ ظَالِمٌ لِّنَفْسِهِ وَ مِنْهُم مُّقْتَصِدٌ وَ مِنْهُمْ سَابِقٌ بِالْخَيْرَاتِ بِإِذْنِ اللَّهِ ذَلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الْكَبِيرُ* جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَهَا يُحَلَّوْنَ فِيهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٍ وَ لُؤْلُؤًا وَ لِبَاسُهُمْ فِيهَا حَرِيرٌ (فاطر/۳۲-۳۳) إِنَّ اللَّهَ يُدْخِلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ يُحَلَّوْنَ فِيهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٍ وَ لُؤْلُؤًا وَ لِبَاسُهُمْ فِيهَا حَرِيرٌ (حج/۲۳) أُوْلَئِكَ لَهُمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهِمُ الْأَنْهَارُ يُحَلَّوْنَ فِيهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٍ وَ يَلْبَسُونَ ثِيَابًا خُضْرًا مِّن سُندُسٍ وَ إِسْتَبْرَقٍ مُّتَّكِئِينَ فِيهَا عَلَى الْأَرَائِكِ نِعْمَ الثَّوَابُ وَ حَسُنَتْ مُرْتَفَقًا (كهف/۳۱) وَ جَزَاهُم (الابرار) بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَ حَرِيرًا … عَالِيَهُمْ ثِيَابُ سُندُسٍ خُضْرٌ وَ إِسْتَبْرَقٌ وَ حُلُّوا أَسَاوِرَ مِن فِضَّةٍ وَ سَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا* إِنَّ هَذَا كَانَ لَكُمْ جَزَاء وَ كَانَ سَعْيُكُم مَّشْكُورًا (انسان/۱۲-۲۲) إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي مَقَامٍ أَمِينٍ* فِي جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ* يَلْبَسُونَ مِن سُندُسٍ وَ إِسْتَبْرَقٍ مُّتَقَابِلِينَ … فَضْلًا مِّن رَّبِّكَ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (دخان/۵۱-۵۷)

فَالَّذِينَ كَفَرُوا قُطِّعَتْ لَهُمْ ثِيَابٌ مِّن نَّارٍ يُصَبُّ مِن فَوْقِ رُؤُوسِهِمُ الْحَمِيمُ (حج/۱۹) وَ تَرَى الْمُجْرِمِينَ يَوْمَئِذٍ مُّقَرَّنِينَ فِي الأَصْفَادِ* سَرَابِيلُهُم مِّن قَطِرَانٍ وَ تَغْشَى وُجُوهَهُمْ النَّارُ (ابراهيم/۴۹-۵۰)