چکیده: خدا برای بنده‌اش کافی است. هر کس بر خدا توکل کند، او برایش کافی است. کارسازی، دانایی و هدایتگری خدا، کافی است. سرپرستی، یاوری و حسابرسی خدا کافی است. آگاهی و بینایی پروردگار به گناهان بندگانش کافی است. خدا پیامبر را از مسخره‌کنندگان و اهل‌کتاب بی‌ایمان کفایت می‌کند. جهنّم برای کافران و منافقان کافی است. روز قیامت کافی است که انسان خود حسابرس خود باشد.

هر کس بر خدا توکل کند پس او برایش بس است. بی‌گمان خدا به انجام‌ رساننده فرمان خود است. به‌راستی خدا برای هر چیزی اندازه‌ای قرار داده است (طلاق/۳). آیا خدا برای بنده خود کافی نیست؟ تو را از کسانی که غیر او هستند، می‌ترسانند. هر کس را خدا گمراه کند، هدایتگری ندارد. هر کس را خدا هدایت کند، گمراه‌کننده‌ای نخواهد داشت (زمر/۳۶-۳۷). به‌زودی نشانه‌های خود را در آفاق و درونشان به آنها نشان می‌دهیم تا برای آنان روشن شود که او حق است. آیا کافی نیست که پروردگارت بر هر چیزی گواه است (فصّلت/۵۳)؟ آن‌چه در آسمان‌ها و آن‌چه در زمین است، از آن خدا است و کارسازی خدا کافی است (نساء/۱۳۲). هر کس از خدا و رسول، اطاعت کند پس آنان با کسانی هستند که خدا به آنان نعمت داده است، از پیامبران، راست‌پیشگان، گواهان و شایستگان. آنان نیکو رفیقانی هستند. این فضل از جانب خدا است و دانایی خدا کافی است (نساء/۶۹-۷۰).

یتیمان را بیازمایید تا هنگامی که به سنّ ازدواج رسیدند پس اگر در آنان رشد یافتید اموالشان را به آنان برگردانید. آن را از روی اسراف و شتاب که مبادا بزرگ شوند، نخورید. هر کس بی‌نیاز باشد، خودداری کند و هر کس تهیدست باشد، به طور پسندیده بخورد پس هنگامی که [اموالشان] را به آنان برگرداندید، بر آنان گواه بگیرید. حسابرسی خدا کافی است (نساء/۶).

[پیامبران] کسانی هستند که پیام‌های خدا را ابلاغ می‌کنند و از او می‌ترسند و از هیچ کس جز خدا نمی‌ترسند. حسابرسی خدا کافی است (احزاب/۳۹). برای هر پیامبری دشمنی از مجرمان قرار دادیم. هدایتگری خدا کافی است (فرقان/۳۱).

[خدا به ابلیس فرمود:] به‌راستی تو بر بندگان من تسلّطی نداری. کارسازی پروردگار تو کافی است (اسراء/۶۵). چه بسیار نسل‌هایی را پس از نوح هلاک کردیم. آگاهی و بینایی پروردگارت به گناهان بندگانش کافی است (اسراء/۱۷).

بر آن زنده‌ای که نمی‌میرد، توکل کن و با ستایش او تسبیح بگوی. آگاهی او به گناهان بندگانش کافی است (فرقان/۵۸). بر خدا توکل کن. کارسازی خدا کافی است (احزاب/۳). کافران و منافقان را اطاعت نکن و از آزار آنان بگذر. بر خدا توکل کن. کارسازی خدا کافی است (احزاب/۴۸). اگر [کافران] بخواهند تو را بفریبند، خدا تو را بس است. او کسی است که تو را با یاری خود و با مومنان تأیید کرد و میان دل‌های آنان الفت انداخت که اگر همه آن‌چه در روى زمین است را خرج مى ‏کردى، نمى ‏توانستى میان دل‌های آنان الفت برقرار کنى ولى خدا بود که میان آنان الفت انداخت. به‌راستی او تواناى حکیم است. ای پیامبر، خدا و کسانی از مومنان که از تو پیروی کردند، تو را بس است (انفال/۶۲-۶۴). اگر روی برتافتند، بگو، خدا مرا بس است. هیچ معبودی جز او نیست. بر او توکل کردم. او پروردگارِ عرشِ عظیم است (توبه/۱۲۹). اگر از آنان بپرسی چه کسی آسمان‌ها و زمین را آفریده است، بی‌تردید خواهند گفت: خدا. بگو، پس به من خبر دهید اگر خدا بخواهد زیانی به من برساند، آیا آن‌چه را به غیر از خدا می‌خوانید، می‌توانند زیان او را برطرف کنند یا اگر برای من رحمتی بخواهد، آیا آنان می‌توانند رحمت او را باز دارند؟ بگو، خدا برای من بس است. توکّل‌کنندگان بر او توکّل می‌کنند (زمر/۳۸). کسانی که کفر ورزیدند، می‌گویند: تو فرستاده نیستی. بگو، گواه بودن خدا و آن که علمِ کتاب نزد او است، میان من و میان شما، کافی است (رعد/۴۳). چیزی مردم را آنگاه که هدایت برای آنان آمد از ایمان آوردن بازنداشت جز این‌که گفتند: آیا خدا بشری را به پیامبری، برانگیخته است؟ … بگو، گواه‌بودن خدا میان من و میان شما کافی است (اسراء/۹۴-۹۶). تو را برای مردم به پیامبری، فرستادیم. گواه‌بودن خدا کافی است (نساء/۷۹). او کسی است که فرستاده خود را با هدایت و دینِ درست فرستاد تا آن را بر همه دین‌ها پیروز گرداند. گواه‌بودن خدا کافی است (فتح/۲۸). گفتند: چرا بر او از جانب پروردگارش نشانه‏ هایى نازل نشده است؟ بگو، جز این نیست که نشانه‏ ها نزد خدا است و من تنها بیم‌دهنده ‏اى آشکار هستم. آیا براى آنان کافی نیست که این کتاب را که بر آنان خوانده مى‏ شود، بر تو نازل کردیم؟ به‌راستی در این براى قومی که ایمان می‌آورند، رحمت و یادآورى است. بگو، گواه‌بودن خدا میان من و شما کافى است. او آن‌چه را در آسمان‌ها و زمین است، می‌داند (عنکبوت/۵۰-۵۲). آیا می‌گویند: این [کتاب] را بافته است؟ بگو، اگر آن را بافته باشم پس شما در برابر خدا برای من اختیار چیزی را ندارید. او به آن‌چه در آن فرو می‌روید، داناتر است. گواه‌بودن او میان من و میان شما کافی است. او آمرزنده مهربان است (احقاف/۸). خدا به آن‌چه به سوی تو نازل کرده است، گواهی می‌دهد. او آن را به علم خود نازل کرده است و فرشتگان نیز گواهی می‌دهند. گواه‌بودن خدا کافی است (نساء/۱۶۶). چون به آنان گفته شود: به سوی آن‌چه خدا نازل کرده و به سوی فرستاده بیایید، می‌گویند: آن‌چه پدران خود را بر آن یافته‌ایم، ما را بس است. آیا هر چند پدران آنان چیزی نمی‌دانستند و هدایت نیافته بودند (مائده/۱۰۴)؟ آن‌چه را به آن دستور می‌یابی، آشکار کن و از مشرکان روی برتاب که ما تو را از مسخره‌کنندگان کفایت می‌کنیم. همان کسانی که با خدا معبود دیگری قرار می‌دهند. به‌زودی خواهند دانست. ما به خوبی می‌دانیم که تو از آن‌چه می‌گویند، دلتنگ می‌شوی پس با ستایش پروردگارت تسبیح بگوی و از سجده‌کنندگان باش و پروردگار خود را بندگی کن تلا هنگامی که تو را یقین (مرگ) فرا رسد (حجر/۹۴-۹۹).

می‌گویند: اطاعت می‌کنیم ولی هنگامی که از نزد تو بیرون می‌روند، گروهی از آنان، غیر از آن‌چه تو می‌گویی، شبانه چاره‌اندیشی می‌کنند. خدا چاره‌اندیشی شبانه آنان را می‌نویسد پس از آنان روی بگردان و بر خدا توکّل کن. کارسازی خدا کافی است (نساء/۸۱). اگر آنان (منافقان) به آن‌چه خدا و فرستاده‌اش به آنان داده‌اند، خشنود می‌شدند و می‌گفتند: خدا ما را بس است، به‌زودی خدا و رسول او از فضل خود به ما می‌دهند و ما به خدا رغبت داریم، [برای آنان بهتر بود] (توبه/۵۹). خدا به مردان و زنان منافق و کافران، آتش جهنّم را وعده داده است. در آن جاودانه هستند. آن (آتش) برای آنان بس است. خدا آنان را لعنت کرده. عذابی پایدار دارند (توبه/۶۸).

از مردم کسی است که سخن او درباره زندگی دنیا تو را به تعجّب وا می‌دارد و خدا را بر آن‌چه دارد، گواه می‌گیرد در حالی‌که او سخت‌ترین دشمنان است. چون سرپرست شود، در زمین می‌کوشد تا در آن فساد کند و کشت و نسل را نابود کند. خدا فساد را دوست ندارد. چون به او گفته شود: از خدا پروا کن، خود بزرگ‌بینی، او را به گناه می‌کشاند. جهنّم برای او بس است. بد بستری است (بقره/۲۰۴-۲۰۶). آیا کسانی را که از نجوا منع شده بودند، ندیدی که به آن‌چه از آن نهی شده‌اند، باز می‌گردند و با همدیگر به گناه، تعدّی و سرپیچی از پیامبر، نجوا می‌کنند و چون به نزد تو بیایند تو را به آن‌چه خدا به آن سلام نگفته، سلام می‌دهند و در دل خود می‌گویند: چرا به سبب آن‌چه می‌گوییم، خدا ما را عذاب نمی‌کند؟ جهنّم برای آنان کافی است و در آن می‌سوزند پس بد سرانجامی است (مجادله/۸).

[در جنگ بدر] به مومنان می‌گفتی: آیا برای شما کافی نیست که پروردگارتان شما را با سه‌هزار فرشته نازل‌شده، یاری کند؟ آرى، اگر صبر کنید و تقوا پیشه کنید و با همین جوش [و خروش] بر شما بتازند، پروردگارتان شما را با پنج‌هزار فرشته نشاندار یارى خواهد کرد (آل‌عمران/۱۲۴-۱۲۵). کسانی که خدا و فرستاده را پس از آن‌که [در جنگ اُحُد] زخم‌ها به آنان رسید اجابت کردند، برای کسانی از آنان که نیکی کردند و تقوا پیشه نمودند، پاداشی بزرگ است. همان کسانی که مردم به آنان گفتند: بی‌گمان مردم برای [جنگ با] شما گرد آمده‌اند پس از آنان بترسید. [این سخن] بر ایمان آنان افزود و گفتند: خدا ما را بس است و نیکو کارسازی است پس با نعمت و فضلی از خدا بازگشتند بدون آن‌که بدی به آنان برسد. خشنودی خدا را پیروی کردند. خدا صاحب فضل عظیم است (آل‌عمران/۱۷۲-۱۷۴). خدا کسانی را که کفر ورزیده‌اند [در جنگ احزاب] بدون ‌آن‌که به خیری رسیده باشند، با خشم برگردانید. خدا مومنان را از جنگ کفایت کرد. خدا همواره قویِ شکست‌ناپذیر است (احزاب/۲۵).

اى اهل‌کتاب، در دین خود غلّو نکنید و درباره خدا جز حق نگویید. مسیح، عیسى، پسر مریم فقط فرستاده خدا و کلمه او است که آن را به سوى مریم افکنده و روحى از جانب او است پس به خدا و فرستادگان او ایمان بیاورید و نگویید: [خدا] سه‌گانه است. باز ایستید که براى شما بهتر است‏. خدا تنها معبودى یگانه است. او منزّه است که فرزندى داشته باشد. آن‌چه در آسمان‌ها و آن‌چه در زمین است، از آن او است و کارسازی خدا کافی است (نساء/۱۷۱). اگر [اهل‌کتاب] به مانند آن‌چه شما به آن ایمان آورده‌اید، ایمان بیاورند، بدون ‌تردید هدایت یافته‌اند و اگر روی بگردانند جز این نیست که آنان در ستیز و جدایی هستند. به‌زودی خدا [شرّ] آنان را از تو کفایت می‌کند. او شنوای بینا است (بقره/۱۳۷). آیا به کسانى که خود را پاک مى ‏شمارند، ننگریسته ‏اى؟ بلکه خدا است که هر کس را بخواهد پاک مى ‏گرداند و به قدر نخ روى هسته خرمایى ستم نمى ‏بینند. بنگر چگونه بر خدا دروغ می‌بندند و همین کافی است که گناهی آشکار است (نساء/۴۹-۵۰). خدا به دشمنان شما داناتر است. سرپرستی خدا کافی است و یاوری خدا کافی است (نساء/۴۵). برخی از آنان (یهودیان) به او (پیامبر) ایمان آوردند و برخی از آنان از او، روی برتافتند. جهنّم فروزان [برای آنان] کافی است (نساء/۵۵).

کارنامه هر انسانی را به گردن او آویخته‌ایم. روز قیامت برای او کتابی که آن را گشاده می‌یابد، بیرون می‌آوریم. کتاب خود را بخوان. کافی است که امروز خودت بر خودت حسابرس باشی (اسراء/۱۳-۱۴). روز قیامت ترازوهای قسط را می‌نهیم پس به هیچ کس در چیزی ستم نمی‌شود. اگر هم‌وزن دانه خردلی باشد، آن را می‌آوریم. حسابرسی ما کافی است (انبیاء/۴۷). روزی که همه آنان را محشور می‌کنیم سپس به کسانی که شرک ورزیده‌اند، می‌گوییم: شما و شریکانتان بر جای خود بمانید پس میان آنان جدایی می‌افکنیم. شریکانشان می‌گویند: شما، ما را پرستش نمی‌کردید. گواه‌بودن خدا میان ما و شما کافی است. به‌راستی ما از پرستش شما غافل بودیم (یونس/۲۸-۲۹).

وَ مَن يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَيْءٍ قَدْرًا (طلاق/۳) أَلَيْسَ اللَّهُ بِكَافٍ عَبْدَهُ وَ يُخَوِّفُونَكَ بِالَّذِينَ مِن دُونِهِ وَ مَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ* وَ مَن يَهْدِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِن مُّضِلٍّ (زمر/۳۶-۳۷) سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الْآفَاقِ وَ فِي أَنفُسِهِمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ أَوَلَمْ يَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ (فصّلت/۵۳) وَ لِلّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الأَرْضِ وَ كَفَى بِاللّهِ وَكِيلًا (نساء/۱۳۲) وَ مَن يُطِعِ اللّهَ وَ الرَّسُولَ فَأُوْلَئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللّهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ وَ الصِّدِّيقِينَ وَ الشُّهَدَاء وَ الصَّالِحِينَ وَ حَسُنَ أُولَئِكَ رَفِيقًا* ذَلِكَ الْفَضْلُ مِنَ اللّهِ وَ كَفَى بِاللّهِ عَلِيمًا (نساء/۶۹-۷۰)

وَ ابْتَلُواْ الْيَتَامَى حَتَّىَ إِذَا بَلَغُواْ النِّكَاحَ فَإِنْ آنَسْتُم مِّنْهُمْ رُشْدًا فَادْفَعُواْ إِلَيْهِمْ أَمْوَالَهُمْ وَ لاَ تَأْكُلُوهَا إِسْرَافًا وَ بِدَارًا أَن يَكْبَرُواْ وَ مَن كَانَ غَنِيًّا فَلْيَسْتَعْفِفْ وَ مَن كَانَ فَقِيرًا فَلْيَأْكُلْ بِالْمَعْرُوفِ فَإِذَا دَفَعْتُمْ إِلَيْهِمْ أَمْوَالَهُمْ فَأَشْهِدُواْ عَلَيْهِمْ وَ كَفَى بِاللّهِ حَسِيبًا  (نساء/۶)

[الانبیاء] الَّذِينَ يُبَلِّغُونَ رِسَالَاتِ اللَّهِ وَ يَخْشَوْنَهُ وَ لَا يَخْشَوْنَ أَحَدًا إِلَّا اللَّهَ وَ كَفَى بِاللَّهِ حَسِيبًا (احزاب/۳۹) وَ كَذَلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا مِّنَ الْمُجْرِمِينَ وَ كَفَى بِرَبِّكَ هَادِيًا وَ نَصِيرًا (فرقان/۳۱)

[قال الله لابلیس] إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ وَ كَفَى بِرَبِّكَ وَكِيلًا (اسراء/۶۵) وَ كَمْ أَهْلَكْنَا مِنَ الْقُرُونِ مِن بَعْدِ نُوحٍ وَ كَفَى بِرَبِّكَ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِيرَاً بَصِيرًا (اسراء/۱۷)

وَ تَوَكَّلْ عَلَى الْحَيِّ الَّذِي لَا يَمُوتُ وَ سَبِّحْ بِحَمْدِهِ وَ كَفَى بِهِ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِيرًا (فرقان/۵۸) وَ تَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ وَ كَفَى بِاللَّهِ وَكِيلًا  (احزاب/۳) وَ لَا تُطِعِ الْكَافِرِينَ وَ الْمُنَافِقِينَ وَ دَعْ أَذَاهُمْ وَ تَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ وَ كَفَى بِاللَّهِ وَكِيلًا (احزاب/۴۸) وَ إِن يُرِيدُواْ (الکافرون) أَن يَخْدَعُوكَ فَإِنَّ حَسْبَكَ اللّهُ هُوَ الَّذِيَ أَيَّدَكَ بِنَصْرِهِ وَ بِالْمُؤْمِنِينَ* وَ أَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ لَوْ أَنفَقْتَ مَا فِي الأَرْضِ جَمِيعًا مَّا أَلَّفَتْ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ وَلَكِنَّ اللّهَ أَلَّفَ بَيْنَهُمْ إِنَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ* يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَسْبُكَ اللّهُ وَ مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (انفال/۶۲-۶۴) فَإِن تَوَلَّوْاْ فَقُلْ حَسْبِيَ اللّهُ لا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ (توبه/۱۲۹) وَ لَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ قُلْ أَفَرَأَيْتُم مَّا تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ إِنْ أَرَادَنِيَ اللَّهُ بِضُرٍّ هَلْ هُنَّ كَاشِفَاتُ ضُرِّهِ أَوْ أَرَادَنِي بِرَحْمَةٍ هَلْ هُنَّ مُمْسِكَاتُ رَحْمَتِهِ قُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ عَلَيْهِ يَتَوَكَّلُ الْمُتَوَكِّلُونَ (زمر/۳۸) وَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَسْتَ مُرْسَلًا قُلْ كَفَى بِاللّهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ وَ مَنْ عِندَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ (رعد/۴۳) وَ مَا مَنَعَ النَّاسَ أَن يُؤْمِنُواْ إِذْ جَاءهُمُ الْهُدَى إِلاَّ أَن قَالُواْ أَبَعَثَ اللّهُ بَشَرًا رَّسُولًا … قُلْ كَفَى بِاللّهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ إِنَّهُ كَانَ بِعِبَادِهِ خَبِيرًا بَصِيرًا (اسراء/۹۴-۹۶) وَ أَرْسَلْنَاكَ لِلنَّاسِ رَسُولًا وَ كَفَى بِاللّهِ شَهِيدًا (نساء/۷۹) هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ كَفَى بِاللَّهِ شَهِيدًا (فتح/۲۸) وَ قَالُوا لَوْلَا أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَاتٌ مِّن رَّبِّهِ قُلْ إِنَّمَا الْآيَاتُ عِندَ اللَّهِ وَ إِنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُّبِينٌ* أَوَلَمْ يَكْفِهِمْ أَنَّا أَنزَلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ يُتْلَى عَلَيْهِمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَرَحْمَةً وَ ذِكْرَى لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ* قُلْ كَفَى بِاللَّهِ بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ شَهِيدًا يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ (عنكبوت/۵۰-۵۲) أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ (الکتاب) قُلْ إِنِ افْتَرَيْتُهُ فَلَا تَمْلِكُونَ لِي مِنَ اللَّهِ شَيْئًا هُوَ أَعْلَمُ بِمَا تُفِيضُونَ فِيهِ كَفَى بِهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ وَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ  (احقاف/۸) لَّكِنِ اللّهُ يَشْهَدُ بِمَا أَنزَلَ إِلَيْكَ أَنزَلَهُ بِعِلْمِهِ وَ الْمَلآئِكَةُ يَشْهَدُونَ وَ كَفَى بِاللّهِ شَهِيدًا (نساء/۱۶۶) وَ إِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْاْ إِلَى مَا أَنزَلَ اللّهُ وَ إِلَى الرَّسُولِ قَالُواْ حَسْبُنَا مَا وَجَدْنَا عَلَيْهِ آبَاءنَا أَوَلَوْ كَانَ آبَاؤُهُمْ لاَ يَعْلَمُونَ شَيْئًا وَ لاَ يَهْتَدُونَ (مائده/۱۰۴) فَاصْدَعْ بِمَا تُؤْمَرُ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ* إِنَّا كَفَيْنَاكَ الْمُسْتَهْزِئِينَ* الَّذِينَ يَجْعَلُونَ مَعَ اللّهِ إِلهًا آخَرَ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ* وَ لَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّكَ يَضِيقُ صَدْرُكَ بِمَا يَقُولُونَ* فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَ كُن مِّنَ السَّاجِدِينَ* وَ اعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّى يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ (حجر/۹۴-۹۹)

وَ يَقُولُونَ طَاعَةٌ فَإِذَا بَرَزُواْ مِنْ عِندِكَ بَيَّتَ طَآئِفَةٌ مِّنْهُمْ غَيْرَ الَّذِي تَقُولُ وَ اللّهُ يَكْتُبُ مَا يُبَيِّتُونَ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَ تَوَكَّلْ عَلَى اللّهِ وَ كَفَى بِاللّهِ وَكِيلًا  (نساء/۸۱) وَ لَوْ أَنَّهُمْ رَضُوْاْ مَا آتَاهُمُ اللّهُ وَ رَسُولُهُ وَ قَالُواْ حَسْبُنَا اللّهُ سَيُؤْتِينَا اللّهُ مِن فَضْلِهِ وَ رَسُولُهُ إِنَّا إِلَى اللّهِ رَاغِبُونَ  (توبه/۵۹) وَعَدَ الله الْمُنَافِقِينَ وَ الْمُنَافِقَاتِ وَ الْكُفَّارَ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا هِيَ حَسْبُهُمْ وَ لَعَنَهُمُ اللّهُ وَ لَهُمْ عَذَابٌ مُّقِيمٌ (توبه/۶۸)

وَ مِنَ النَّاسِ مَن يُعْجِبُكَ قَوْلُهُ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ يُشْهِدُ اللّهَ عَلَى مَا فِي قَلْبِهِ وَ هُوَ أَلَدُّ الْخِصَامِ* وَ إِذَا تَوَلَّى سَعَى فِي الأَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيِهَا وَ يُهْلِكَ الْحَرْثَ وَ النَّسْلَ وَ اللّهُ لاَ يُحِبُّ الفَسَادَ* وَ إِذَا قِيلَ لَهُ اتَّقِ اللّهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالإِثْمِ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ وَ لَبِئْسَ الْمِهَادُ  (بقره/۲۰۴-۲۰۶) أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ نُهُوا عَنِ النَّجْوَى ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا نُهُوا عَنْهُ وَ يَتَنَاجَوْنَ بِالْإِثْمِ وَ الْعُدْوَانِ وَ مَعْصِيَتِ الرَّسُولِ وَ إِذَا جَاؤُوكَ حَيَّوْكَ بِمَا لَمْ يُحَيِّكَ بِهِ اللَّهُ وَ يَقُولُونَ فِي أَنفُسِهِمْ لَوْلَا يُعَذِّبُنَا اللَّهُ بِمَا نَقُولُ حَسْبُهُمْ جَهَنَّمُ يَصْلَوْنَهَا فَبِئْسَ الْمَصِيرُ (مجادله/۸)

إِذْ تَقُولُ لِلْمُؤْمِنِينَ أَلَن يَكْفِيكُمْ أَن يُمِدَّكُمْ رَبُّكُم بِثَلاَثَةِ آلاَفٍ مِّنَ الْمَلآئِكَةِ مُنزَلِينَ* بَلَى إِن تَصْبِرُواْ وَ تَتَّقُواْ وَ يَأْتُوكُم مِّن فَوْرِهِمْ هَذَا يُمْدِدْكُمْ رَبُّكُم بِخَمْسَةِ آلافٍ مِّنَ الْمَلآئِكَةِ مُسَوِّمِينَ (آل‌عمران/۱۲۴-۱۲۵) الَّذِينَ اسْتَجَابُواْ لِلّهِ وَ الرَّسُولِ مِن بَعْدِ مَآ أَصَابَهُمُ الْقَرْحُ لِلَّذِينَ أَحْسَنُواْ مِنْهُمْ وَ اتَّقَواْ أَجْرٌ عَظِيمٌ* الَّذِينَ قَالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُواْ لَكُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزَادَهُمْ إِيمَانًا وَ قَالُواْ حَسْبُنَا اللّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ* فَانقَلَبُواْ بِنِعْمَةٍ مِّنَ اللّهِ وَ فَضْلٍ لَّمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ وَ اتَّبَعُواْ رِضْوَانَ اللّهِ وَ اللّهُ ذُو فَضْلٍ عَظِيمٍ (آل‌عمران/۱۷۲-۱۷۴) وَرَدَّ اللَّهُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِغَيْظِهِمْ لَمْ يَنَالُوا خَيْرًا وَ كَفَى اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ الْقِتَالَ وَ كَانَ اللَّهُ قَوِيًّا عَزِيزًا (احزاب/۲۵)

يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لاَ تَغْلُواْ فِي دِينِكُمْ وَ لاَ تَقُولُواْ عَلَى اللّهِ إِلاَّ الْحَقِّ إِنَّمَا الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ رَسُولُ اللّهِ وَ كَلِمَتُهُ أَلْقَاهَا إِلَى مَرْيَمَ وَ رُوحٌ مِّنْهُ فَآمِنُواْ بِاللّهِ وَ رُسُلِهِ وَ لاَ تَقُولُواْ ثَلاَثَةٌ انتَهُواْ خَيْرًا لَّكُمْ إِنَّمَا اللّهُ إِلَهٌ وَاحِدٌ سُبْحَانَهُ أَن يَكُونَ لَهُ وَلَدٌ لَّهُ مَا فِي السَّمَاوَات وَ مَا فِي الأَرْضِ وَ كَفَى بِاللّهِ وَكِيلًا (نساء/۱۷۱) فَإِنْ آمَنُواْ بِمِثْلِ مَا آمَنتُم بِهِ فَقَدِ اهْتَدَواْ وَّ إِن تَوَلَّوْاْ فَإِنَّمَا هُمْ فِي شِقَاقٍ فَسَيَكْفِيكَهُمُ اللّهُ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (بقره/۱۳۷) أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يُزَكُّونَ أَنفُسَهُمْ بَلِ اللّهُ يُزَكِّي مَن يَشَاءُ وَ لاَ يُظْلَمُونَ فَتِيلًا* انظُرْ كَيفَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللّهِ الكَذِبَ وَ كَفَى بِهِ إِثْمًا مُّبِينًا (نساء/۴۹-۵۰) وَ اللّهُ أَعْلَمُ بِأَعْدَائِكُمْ وَ كَفَى بِاللّهِ وَلِيًّا وَ كَفَى بِاللّهِ نَصِيرًا (نساء/۴۵) فَمِنْهُم مَّنْ آمَنَ بِهِ وَ مِنْهُم مَّن صَدَّ عَنْهُ وَ كَفَى بِجَهَنَّمَ سَعِيرًا (نساء/۵۵)

وَ كُلَّ إِنسَانٍ أَلْزَمْنَاهُ طَآئِرَهُ فِي عُنُقِهِ وَ نُخْرِجُ لَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ كِتَابًا يَلْقَاهُ مَنشُورًا* اقْرَأْ كَتَابَكَ كَفَى بِنَفْسِكَ الْيَوْمَ عَلَيْكَ حَسِيبًا (اسراء/۱۳-۱۴) وَ نَضَعُ الْمَوَازِينَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيَامَةِ فَلَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا وَ إِن كَانَ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِّنْ خَرْدَلٍ أَتَيْنَا بِهَا وَ كَفَى بِنَا حَاسِبِينَ (انبياء/۴۷) وَ يَوْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمِيعًا ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِينَ أَشْرَكُواْ مَكَانَكُمْ أَنتُمْ وَ شُرَكَآؤُكُمْ فَزَيَّلْنَا بَيْنَهُمْ وَ قَالَ شُرَكَآؤُهُم مَّا كُنتُمْ إِيَّانَا تَعْبُدُونَ* فَكَفَى بِاللّهِ شَهِيدًا بَيْنَنَا وَ بَيْنَكُمْ إِن كُنَّا عَنْ عِبَادَتِكُمْ لَغَافِلِينَ (يونس/۲۸-۲۹)