چکیده: خدا قویّ است. شدید‌القوی قرآن را به پیامبر آموخته است. دختر شعیب به پدرش گفت: موسی را استخدام کن، زیرا که قوی امین است. عفریتی از جن به سلیمان گفت: من بر آوردن تخت، قوی هستم.

بی‌گمان خدا، قویّ شکست‌ناپذیر است (حج/۷۴،۴۰؛ حدید/۲۵؛ مجادله/۲۱). خدا همواره قویّ شکست‌ناپذیر است (احزاب/۲۵). او قویّ شکست‌ناپذیر است (شوری/۱۹). به‌راستی پروردگار تو قویّ شکست‌ناپذیر است (هود/۶۶). بی‌گمان خدا قویّ سخت‌کیفر است (انفال/۵۲؛ غافر/۲۲).

یکی از آن دو (دختر) به [شعیب] گفت: ای پدر، او (موسی) را استخدام کن. به‌راستی بهترین کسی است که به استخدام می‌گیری که قویِ امین است (قصص/۲۶).

عفریتی از جن [به سلیمان] گفت: من آن (تخت) را پیش از آن‌که از جای برخیزی، نزد تو می‌آورم. من بر این کار قوی امین هستم (نمل/۳۹).

این (قرآن) جز وحی که به او می‌شود، نیست. آن را شدیدالقوی (بسیار قوی) به او آموخته است. صاحب خردی که [در برابر پیامبر] ایستاد در حالی‌که او در افق بالاتر بود سپس نزدیک آمد و نزدیک‌تر شد، به اندازه دو کمان یا نزدیک‌تر پس به بنده‌اش وحی کرد، آن‌چه را وحی کرد. دل او آن‌چه را دید، دروغ ندید. آیا در آن‌چه دیده است، با او جدال مى ‏کنید؟ بی‌گمان بار دیگرى هم، او را دیده است، نزد سدره المنتهى، که نزدیک آن، بهشتِ جایِ [آرامش] است، آن‌گاه که آن درخت ‏سدره را می‌پوشاند، آن‌چه می‌پوشاند. دیده منحرف نگشت و درنگذشت. به‌راستی برخی از آیات بزرگتر پروردگار خود را دید (نجم/۴-۱۸).

قویّ (از صفات خدا)، قوّت، قادر

إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ (حج/۷۴،۴۰؛ حدید/۲۵؛ مجادله/۲۱( كَانَ اللَّهُ قَوِيًّا عَزِيزًا (احزاب/۲۵) هُوَ الْقَوِيُّ العَزِيزُ (شوری/۱۹) إِنَّ رَبَّكَ هُوَ الْقَوِيُّ الْعَزِيزُ  )هود/۶۶) إِنَّ اللّهَ قَوِيٌّ شَدِيدُ الْعِقَابِ (انفال/۵۲ (إِنَّهُ قَوِيٌّ شَدِيدُ الْعِقَابِ (غافر/۲۲)

قَالَتْ إِحْدَاهُمَا (ابنتی شعیب) يَا أَبَتِ اسْتَأْجِرْهُ (موسی) إِنَّ خَيْرَ مَنِ اسْتَأْجَرْتَ الْقَوِيُّ الْأَمِينُ (قصص/۲۶)

قَالَ عِفْريتٌ مِّنَ الْجِنِّ أَنَا آتِيكَ (سلیمان) بِهِ قَبْلَ أَن تَقُومَ مِن مَّقَامِكَ وَ إِنِّي عَلَيْهِ لَقَوِيٌّ أَمِينٌ  (نمل/۳۹)

إِنْ هُوَ (قرآن) إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى* عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوَى* ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَى* وَ هُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلَى* ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى* فَكَانَ قَابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنَى* فَأَوْحَى إِلَى عَبْدِهِ مَا أَوْحَى* مَا كَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَى* أَفَتُمَارُونَهُ عَلَى مَا يَرَى* وَ لَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَى* عِندَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهَى* عِندَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَى* إِذْ يَغْشَى السِّدْرَةَ مَا يَغْشَى* مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَ مَا طَغَى* لَقَدْ رَأَى مِنْ آيَاتِ رَبِّهِ الْكُبْرَى  (نجم/۴-۱۸)