چکیده: خدا صاحب قوّت است. او انسان را پس از ضعف، قوّت و پس از قوّت، ضعف و پیری قرار داد. آن‌چه در توان دارید، از قوّت و اسب‌های آماده، در برابر کافران فراهم کنید. پیشینیان که دارای قوّت بیشتری بودند، کفر ورزیدند و خدا آنان را به گناهانشان گرفت. ستمکاران هنگام عذاب درمی‌یابند که تمام قوّت از آنِ خدا است. روز قیامت برای انسان قوّتی نیست.

به‌راستی خدا، خود روزی‌دهنده و صاحب قوّت استوار است (ذاریات/۵۸). ای کاش کسانی که ستم کردند، درمی‌یافتند آن‌گاه که عذاب را می‌بینند، بی‌تردید تمام قوّت از آن خدا است. به‌راستی خدا سخت‌کیفر است (بقره/۱۶۵).

خدا کسی است که شما را از ضعف آفرید آن‌گاه پس از ضعف، قوّت قرار داد آن‌گاه پس از قوّت، ضعف و پیری قرار داد. هر چه بخواهد می‌آفریند. او دانای توانا است (روم/۵۴).

آن‌چه در توان دارید، از قوّت و اسب‌های آماده، در برابر کافران فراهم کنید تا با آن دشمن خدا و دشمن خودتان و دیگرانی که آنان را نمی‌شناسید و خدا آنان را می‌شناسد، بترسانید. از هر چه در راه خدا انفاق کنید، به تمامی به شما بازگردانده می‌شود و بر شما ستم نمی‌شود (انفال/۶۰).

آیا در زمین نگشته‌اند تا ببینند سرانجام کسانی که پیش از آنها بودند، چگونه شد؟ در حالی‌که دارای قوّت بیشتری از آنان بودند. هیچ چیز در آسمان‌ها و در زمین نیست که خدا را درمانده کند. بدون‌تردید او دانای توانا است (فاطر/۴۴). آیا در زمین نگشته‌اند تا ببینند سرانجام کسانی که پیش از آنها بودند، چگونه شد؟ آنها از ایشان دارای قوّت بیشتر بودند و زمین را زیر و رو کردند و بیش از آن‌چه آنها آبادش کردند، آن را آباد کردند. فرستادگانشان دلایل آشکار برای آنها آوردند پس خدا بر آن نبود که به آنان ستم کند بلکه خود بر خویشتن ستم کردند (روم/۹). آیا در زمین نگشته‌اند تا ببینند سرانجام کسانی که پیش از آنها بودند، چگونه شد؟ آنها از ایشان دارای قوّت و آثار بیشتری در زمین بودند ولی خدا آنها را به گناهانشان گرفت و در برابر خدا نگهدارنده‌ای نداشتند. این برای آن بود که فرستادگانشان دلایل آشکار برای آنها آوردند ولی کفر ورزیدند پس خدا آنها را گرفت. به‌راستی او قویّ سخت‌کیفر است (غافر/۲۱-۲۲). آیا در زمین نگشته‌اند تا ببینند سرانجام کسانی که پیش از آنها بودند، چگونه شد؟ آنان زیادتر و قوّت و آثارشان در زمین بیشتر بود ولی آن‌چه کسب می‌کردند، بی‌نیازشان نکرد. هنگامی که فرستادگانشان دلایل آشکار برای آنان آوردند، به دانشی که نزدشان بود، شادمان بودند و آن‌چه مسخره می‌کردند، آنان را فرا گرفت پس چون عذاب سخت ما را دیدند، گفتند: به خدای یگانه ایمان آوردیم و به آن‌چه با او شریک می‌کردیم، کافر شدیم پس ایمان آنان، آن‌گاه که عذاب ما را دیدند، برایشان سودی نداشت. سنّت خدا است که درباره بندگانش گذشته و آنجا است که کافران زیان کرده‌اند (غافر/۸۲-۸۵).

مانند آن زن نباشید که رشته خود را پس از قوّت دادن (محکم کردن)، از هم بازگشود که سوگندهای خود را [دستاویز] فریب میان خودتان می‌گیرید به سبب آن‌که گروهی افزون‌تر از گروهی دیگر است. به‌راستی خدا شما را به آن می‌آزماید (نحل/۹۲).

روزی را که رازها فاش گردد پس برای او (انسان) نه قوّتی باشد و نه یاوری (طارق/۹-۱۰).

قوّت- اقوام، [هود گفت:] ای قوم من، از پروردگار خود آمرزش بخواهید آن‌گاه به سوی او توبه کنید تا از آسمان بر شما باران پیاپی بفرستد و قوّتی بر قوّت شما بیفزاید و در حالی‌که مجرم هستید، روی برنتابید (هود/۵۲). عاد در زمین به ناحق استکبار ورزیدند و گفتند: چه کسی از ما دارای قوّت بیشتری است؟ آیا ندانسته‌اند آن خدایی که آنها را آفریده، دارای قوّت بیشتری از آنها است؟ آنها آیات ما را انکار می‌کردند پس بر آنان تندبادی سرد و توفنده در روزهایی شوم فرستادیم تا در ‌زندگی دنیا عذاب رسوایی را به آنها بچشانیم و بدون تردید عذاب آخرت رسواکننده‌تر است و آنها یاری نمی‌شوند (فصّلت/۱۵-۱۶).

[لوط] گفت: ای کاش در برابر شما قوّتی داشتم یا به تکیه‌گاهی محکم پناه می‌‌بردم (هود/۸۰).

برای موسی در الواح از هر موردی پندی و تفصیلی برای هر چیزی نوشتیم. [گفتیم:] آن را با قوّت بگیر و به قوم خود فرمان بده که بهترین آن را به کار گیرند. به‌زودی جایگاه نافرمانان را به شما نشان می‌دهم (اعراف/۱۴۵). کوه را برکندیم و آن را بر فراز آنان برافراشتیم گویی آن سایبانی بود و پنداشتند که بر سرشان خواهد افتاد. [گفتیم:] آن‌چه به شما دادیم با قوّت بگیرید و آن‌چه در آن است را به یاد آورید، باشد که پروا کنید (اعراف/۱۷۱). از شما پیمان گرفتیم و طور را بر فراز شما برافراشتیم. [گفتیم:] آن‌چه را به شما دادیم با قوّت بگیرید و بشنوید. گفتند: شنیدیم و نافرمانی کردیم (بقره/۹۳). از شما پیمان گرفتیم و طور را بر فراز شما برافراشتیم [و گفتیم:] آن‌چه را به شما دادیم، با قوّت بگیرید و آن‌چه در آن است را به یاد آورید باشد که پروا کنید سپس شما بعد از آن روی برتافتید. اگر فضل و رحمت خدا بر شما نبود، بدون تردید از زیانکاران می‌شدید (بقره/۶۳-۶۴).

بی‌گمان قارون از قوم موسی بود و بر آنان ستم کرد و به او از گنج‌ها آن قدر داده بودیم که کلیدهای آنها بر گروه دارای قوّت هم سنگینی می‌کرد آن‌گاه که قوم او به او گفتند: سرمستی نکن. به‌راستی خدا سرمستی‌کنندگان را دوست نمی‌دارد (قصص/۷۶). [قارون] گفت: بی‌گمان آن‌چه به من داده شده، بنابر علمی است که نزد من است. آیا ندانست که خدا پیش از او نسل‌هایی را هلاک کرد که دارای قوّتی بیشتر و مال‌اندوزتر بودند؟ مجرمان از گناهشان پرسیده نمی‌شوند (قصص/۷۸).

[سران به ملکه سبأ] گفتند: ما صاحبان قوّت و سخت جنگاور هستیم و فرمان با تو است پس بنگر چه فرمان می‌دهی. [ملکه] گفت: بی‌گمان پادشاهان چون به شهرى داخل شوند، آن را تباه و عزیزانش را خوار مى‏ گردانند و این‌گونه مى ‏کنند (نمل/۳۳-۳۴).

[گفتیم:] ای یحیی، کتاب را با قوّت بگیر (مریم/۱۲).

[همراه مرد باغدار به او گفت:] چرا آن‌گاه که به باغ خود داخل شدی، نگفتی هر چه خدا بخواهد و هیچ قوّتی جز به [تأیید] خدا نیست. اگر من را به مال و فرزند، کمتر از خود می‌بینی پس امید است پروردگارم به من، بهتر از باغ تو بدهد و بر باغ تو آفتی بفرستد تا زمینی بی‌گیاه و بایر گردد یا آب آن به زمین فرو رود که هرگز نتوانی آن را بجویی (کهف/۳۹-۴۱).

[ذوالقرنین به قوم خود] گفت: آن‌چه پروردگارم من را در آن توانایی داده، بهتر است پس من را به قوّتی یاری کنید تا میان شما و میان آنها سدّی محکم بسازم. قطعات آهن برای من بیاورید تا هنگامی که میان آن دو کوه برابر شد، گفت: [در آن] بدمید تا آن‌گاه که آن را مانند آتشی بگداخت. گفت: مس گداخته برایم بیاورید تا بر روی آن بریزم پس نتوانستند بر آنها بالا بروند و نه آن را سوراخ کنند (کهف/۹۵-۹۷).

سوگند به ستارگان بازگردنده، آن روندگان پنهان شونده و سوگند به شب چون پشت کند و سوگند به صبح چون بردمد که به‌راستی آن (قرآن)، سخن فرستاده‌ای ارجمند است. دارای قوّتی که نزد صاحب عرش، منزلت والایی دارد و در آنجا فرمانروا و امین است (تکویر/۱۵-۲۱). چه بسا شهرها که دارای قوّت بیشتری از آن شهری بود که تو را بیرون کردند که ما آنان را هلاک کردیم و برای آنها هیچ یاوری نبود (محمّد/۱۳).

[شما منافقان و کافران] مانند کسانی هستید که قبل از شما بودند. [آنان] قوّتی بیشتر از شما داشتند و اموال و اولاد آنان بیشتر بود. پس آنان از نصیب خود برخوردار شدند و شما نیز از نصیب خود برخوردار شدید، همان‌گونه که کسانی که قبل از شما بودند، از نصیب خود برخوردار شدند. شما [در باطل] فرورفتید چنان‌که آنان فرو رفتند، گفتند. آنان اعمالشان در دنیا و آخرت به هدر رفت. آنان همان زیانکاران هستند (توبه/۶۹).

 قوی، قادر

إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ (ذاریات/۵۸) وَ لَوْ يَرَى الَّذِينَ ظَلَمُواْ إِذْ يَرَوْنَ الْعَذَابَ أَنَّ الْقُوَّةَ لِلّهِ جَمِيعًا وَ أَنَّ اللّهَ شَدِيدُ الْعَذَابِ (بقره/۱۶۵)

اللَّهُ الَّذِي خَلَقَكُم مِّن ضَعْفٍ ثُمَّ جَعَلَ مِن بَعْدِ ضَعْفٍ قُوَّةً ثُمَّ جَعَلَ مِن بَعْدِ قُوَّةٍ ضَعْفًا وَ شَيْبَةً يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ وَ هُوَ الْعَلِيمُ الْقَدِيرُ (روم/۵۴)

وَ أَعِدُّواْ لَهُم مَّا اسْتَطَعْتُم مِّن قُوَّةٍ وَ مِن رِّبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدْوَّ اللّهِ وَ عَدُوَّكُمْ وَ آخَرِينَ مِن دُونِهِمْ لاَ تَعْلَمُونَهُمُ اللّهُ يَعْلَمُهُمْ وَ مَا تُنفِقُواْ مِن شَيْءٍ فِي سَبِيلِ اللّهِ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَ أَنتُمْ لاَ تُظْلَمُونَ (انفال/۶۰)

أَوَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَ كَانُوا أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَ مَا كَانَ اللَّهُ لِيُعْجِزَهُ مِن شَيْءٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَ لَا فِي الْأَرْضِ إِنَّهُ كَانَ عَلِيمًا قَدِيرًا  (فاطر/۴۴) أَوَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَانُوا أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَ أَثَارُوا الْأَرْضَ وَ عَمَرُوهَا أَكْثَرَ مِمَّا عَمَرُوهَا وَ جَاءتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا كَانَ اللَّهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَلَكِن كَانُوا أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (روم/۹) أَوَ لَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ كَانُوا مِن قَبْلِهِمْ كَانُوا هُمْ أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَ آثَارًا فِي الْأَرْضِ فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ وَ مَا كَانَ لَهُم مِّنَ اللَّهِ مِن وَاقٍ* ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانَت تَّأْتِيهِمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَكَفَرُوا فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ إِنَّهُ قَوِيٌّ شَدِيدُ الْعِقَابِ (غافر/۲۱-۲۲) أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَانُوا أَكْثَرَ مِنْهُمْ وَ أَشَدَّ قُوَّةً وَ آثَارًا فِي الْأَرْضِ فَمَا أَغْنَى عَنْهُم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ* فَلَمَّا جَاءتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَرِحُوا بِمَا عِندَهُم مِّنَ الْعِلْمِ وَ حَاقَ بِهِم مَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُون* فَلَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا قَالُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَحْدَهُ وَ كَفَرْنَا بِمَا كُنَّا بِهِ مُشْرِكِينَ* فَلَمْ يَكُ يَنفَعُهُمْ إِيمَانُهُمْ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا سُنَّتَ اللَّهِ الَّتِي قَدْ خَلَتْ فِي عِبَادِهِ وَ خَسِرَ هُنَالِكَ الْكَافِرُونَ (غافر/۸۲-۸۵)

وَ لاَ تَكُونُواْ كَالَّتِي نَقَضَتْ غَزْلَهَا مِن بَعْدِ قُوَّةٍ أَنكَاثًا تَتَّخِذُونَ أَيْمَانَكُمْ دَخَلًا بَيْنَكُمْ أَن تَكُونَ أُمَّةٌ هِيَ أَرْبَى مِنْ أُمَّةٍ إِنَّمَا يَبْلُوكُمُ اللّهُ بِهِ (نحل/۹۲)

يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ* فَمَا لَهُ مِن قُوَّةٍ وَ لَا نَاصِرٍ (طارق/۹-۱۰)

القوّة- الاقوام، [قال هود] يَا قَوْمِ اسْتَغْفِرُواْ رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُواْ إِلَيْهِ يُرْسِلِ السَّمَاء عَلَيْكُم مِّدْرَارًا وَ يَزِدْكُمْ قُوَّةً إِلَى قُوَّتِكُمْ وَ لاَ تَتَوَلَّوْاْ مُجْرِمِينَ (هود/۵۲) فَأَمَّا عَادٌ فَاسْتَكْبَرُوا فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ قَالُوا مَنْ أَشَدُّ مِنَّا قُوَّةً أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِي خَلَقَهُمْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَ كَانُوا بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ* فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا صَرْصَرًا فِي أَيَّامٍ نَّحِسَاتٍ لِّنُذِيقَهُمْ عَذَابَ الْخِزْيِ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ لَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَخْزَى وَ هُمْ لَا يُنصَرُونَ (فصّلت/۱۵-۱۶)

قَالَ [لوط] لَوْ أَنَّ لِي بِكُمْ قُوَّةً أَوْ آوِي إِلَى رُكْنٍ شَدِيدٍ (هود/۸۰)

وَ كَتَبْنَا لَهُ (موسی) فِي الأَلْوَاحِ مِن كُلِّ شَيْءٍ مَّوْعِظَةً وَ تَفْصِيلًا لِّكُلِّ شَيْءٍ فَخُذْهَا بِقُوَّةٍ وَ أْمُرْ قَوْمَكَ يَأْخُذُواْ بِأَحْسَنِهَا سَأُرِيكُمْ دَارَ الْفَاسِقِينَ (اعراف/۱۴۵) وَ إِذ نَتَقْنَا الْجَبَلَ فَوْقَهُمْ كَأَنَّهُ ظُلَّةٌ وَ ظَنُّواْ أَنَّهُ وَاقِعٌ بِهِمْ خُذُواْ مَا آتَيْنَاكُم بِقُوَّةٍ وَ اذْكُرُواْ مَا فِيهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (اعراف/۱۷۱) وَ إِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَكُمْ وَ رَفَعْنَا فَوْقَكُمُ الطُّورَ خُذُواْ مَا آتَيْنَاكُم بِقُوَّةٍ وَ اسْمَعُواْ قَالُواْ سَمِعْنَا وَ عَصَيْنَا (بقره/۹۳) وَ إِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَكُمْ وَ رَفَعْنَا فَوْقَكُمُ الطُّورَ خُذُواْ مَا آتَيْنَاكُم بِقُوَّةٍ وَ اذْكُرُواْ مَا فِيهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ* ثُمَّ تَوَلَّيْتُم مِّن بَعْدِ ذَلِكَ فَلَوْلاَ فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ لَكُنتُم مِّنَ الْخَاسِرِينَ  (بقره/۶۳-۶۴)

إِنَّ قَارُونَ كَانَ مِن قَوْمِ مُوسَى فَبَغَى عَلَيْهِمْ وَ آتَيْنَاهُ مِنَ الْكُنُوزِ مَا إِنَّ مَفَاتِحَهُ لَتَنُوءُ بِالْعُصْبَةِ أُولِي الْقُوَّةِ إِذْ قَالَ لَهُ قَوْمُهُ لَا تَفْرَحْ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْفَرِحِينَ (قصص/۷۶) قَالَ [قارون] إِنَّمَا أُوتِيتُهُ عَلَى عِلْمٍ عِندِي أَوَلَمْ يَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ قَدْ أَهْلَكَ مِن قَبْلِهِ مِنَ القُرُونِ مَنْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُ قُوَّةً وَ أَكْثَرُ جَمْعًا وَ لَا يُسْأَلُ عَن ذُنُوبِهِمُ الْمُجْرِمُونَ (قصص/۷۸)

قَالُوا (الملا بامراة  تملکها السبأ) نَحْنُ أُوْلُوا قُوَّةٍ وَ أُولُوا بَأْسٍ شَدِيدٍ وَ الْأَمْرُ إِلَيْكِ فَانظُرِي مَاذَا تَأْمُرِينَ* قَالَتْ إِنَّ الْمُلُوكَ إِذَا دَخَلُوا قَرْيَةً أَفْسَدُوهَا وَ جَعَلُوا أَعِزَّةَ أَهْلِهَا أَذِلَّةً وَ كَذَلِكَ يَفْعَلُونَ (نمل/۳۳-۳۴)

يَا يَحْيَى خُذِ الْكِتَابَ بِقُوَّةٍ (مریم/۱۲)

[قال صاحب رجل ذی‌الجنة، له] لَوْلَا إِذْ دَخَلْتَ جَنَّتَكَ قُلْتَ مَا شَاء اللَّهُ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ إِن تُرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنكَ مَالًا وَ وَلَدًا* فَعَسَى رَبِّي أَن يُؤْتِيَنِ خَيْرًا مِّن جَنَّتِكَ وَ يُرْسِلَ عَلَيْهَا حُسْبَانًا مِّنَ السَّمَاءِ فَتُصْبِحَ صَعِيدًا زَلَقًا* أَوْ يُصْبِحَ مَاؤُهَا غَوْرًا فَلَن تَسْتَطِيعَ لَهُ طَلَبًا (کهف/۳۹-۴۱)

قَالَ [ذوالقرنین لقومه] مَا مَكَّنِّي فِيهِ رَبِّي خَيْرٌ فَأَعِينُونِي بِقُوَّةٍ أَجْعَلْ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَهُمْ رَدْمًا* آتُونِي زُبَرَ الْحَدِيدِ حَتَّى إِذَا سَاوَى بَيْنَ الصَّدَفَيْنِ قَالَ انفُخُوا حَتَّى إِذَا جَعَلَهُ نَارًا قَالَ آتُونِي أُفْرِغْ عَلَيْهِ قِطْرًا* فَمَا اسْطَاعُوا أَن يَظْهَرُوهُ وَ مَا اسْتَطَاعُوا لَهُ نَقْبًا (کهف/۹۵-۹۷)

فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ* الْجَوَارِ الْكُنَّسِ* وَ اللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ* وَ الصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ* إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ* ذِي قُوَّةٍ عِندَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ* مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ (تکویر/۱۵-۲۱) وَ كَأَيِّن مِّن قَرْيَةٍ هِيَ أَشَدُّ قُوَّةً مِّن قَرْيَتِكَ الَّتِي أَخْرَجَتْكَ أَهْلَكْنَاهُمْ فَلَا نَاصِرَ لَهُمْ (محمّد/۱۳)

[یا ایها المنافقون و الکافرون، انتم] كَالَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ كَانُواْ أَشَدَّ مِنكُمْ قُوَّةً وَ أَكْثَرَ أَمْوَالًا وَ أَوْلاَدًا فَاسْتَمْتَعُواْ بِخَلاقِهِمْ فَاسْتَمْتَعْتُم بِخَلاَقِكُمْ كَمَا اسْتَمْتَعَ الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ بِخَلاَقِهِمْ وَ خُضْتُمْ كَالَّذِي خَاضُواْ أُوْلَئِكَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فِي الُّدنْيَا وَ الآخِرَةِ وَ أُوْلَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ  (توبه/۶۹)