چکیده: دست مرد و زن دزد را به سزای آن‌چه کرده‌اند، قطع کنید. کسانى که با خدا و پیامبر او مى‏ جنگند و در زمین فساد مى‏ کنند، دست و پایشان برخلاف ‏یکدیگر بریده شود. فرعون، ساحرانی که ایمان آورده بودند را تهدید کرد که دست و پای آنان را قطع می‌کند.

سزاى کسانى که با خدا و پیامبر او مى‏جنگند و در زمین به فساد مى ‏کوشند جز این نیست که کشته شوند یا بر دار زده شوند یا دست‌ها و پاهایشان برخلاف ‏یکدیگر قطع شود یا از آن سرزمین تبعید شوند. این در دنیا برای آنان رسوایى است. آنان در آخرت عذابى عظیم خواهند داشت مگر کسانى که پیش از آن‌که بر آنان دست ‏یابید، توبه کنند پس بدانید که خدا آمرزنده مهربان است (مائده/۳۳-۳۴). مرد دزد و زن دزد، دستان آن دو را به سزای آن‌چه کرده‌اند، قطع کنید. کیفری از جانب خدا است. خدا شکست‌ناپذیر حکیم است پس هر کس بعد از ستم کردنش توبه کند و اصلاح نماید، خدا به او بازمی‌گردد. به‌راستی خدا آمرزنده مهربان است (مائده/۳۸-۳۹).

فرعون گفت: آیا پیش از آن‌که به شما اجازه دهم به او (موسی) ایمان آوردید؟ بی‌تردید این مکری است که در شهر به کار برده‌اید تا اهل آن را از آن جا بیرون کنید پس به‌زودى خواهید دانست. بی‌گمان دست‌ها و پاهای شما را برخلاف یکدیگر قطع خواهم کرد سپس همه شما را به دار خواهم آویخت. گفتند: ما به سوى پروردگار خود باز می‌گردیم. تو از ما انتقام نمی‌گیری جز براى این‌که ما به آیات پروردگارمان هنگامی که براى ما آمد، ایمان آوردیم. پروردگارا، بر ما شکیبایى فرو ریز و ما را مسلمان بمیران (اعراف/۱۲۳-۱۲۶). گفت: آیا پیش از آن‌که به شما اجازه دهم، به او ایمان آوردید؟ بی‌گمان او بزرگ شماست که به شما سحر آموخته است پس بی‌تردید دست‌هاى شما و پاهایتان را برخلاف یکدیگر قطع خواهم کرد و شما را بر تنه‏هاى خرما به دار مى ‏آویزم. به راستی خواهید دانست که عذاب کدام یک از ما سخت‏تر و پایدارتر است. گفتند: ما هرگز تو را بر آن نشانه‌های روشنی که به سوى ما آمده و [بر] آن کس که ما را پدید آورده است، ترجیح نخواهیم داد پس هر چه حکم‌کننده‌ای، حکم کن که تو تنها در این زندگى دنیا می‌توانی حکم کنی. ما به پروردگار خود ایمان آوردیم تا خطاهای ما و آن‌چه از سحر که ما را به آن وادار می‌کردی، بیامرز. خدا بهتر و پاینده‌تر است (طه/۷۱-۷۳). گفت: [آیا] پیش از آن‌که به شما اجازه دهم، به او ایمان آوردید؟ بی‌گمان او همان بزرگ شماست که به شما سحر آموخته است. به‌زودى خواهید دانست‏. بی‌تردید دست‌ها و پاهاى شما را برخلاف یکدیگر قطع خواهم کرد و همه شما را به دار خواهم آویخت. گفتند: باکى نیست. بی‌گمان ما به سوى پروردگار خود باز می‌گردیم. ما امیدواریم که پروردگارمان خطاهایمان را بر ما ببخشاید که ما نخستین ایمان‏ آورندگان بودیم (شعراء/۴۹-۵۱).

بریده باد دو دست ابولهب و نابود گردد (مسد/۱).

مجازات

إِنَّمَا جَزَاء الَّذِينَ يُحَارِبُونَ اللّهَ وَ رَسُولَهُ وَ يَسْعَوْنَ فِي الأَرْضِ فَسَادًا أَن يُقَتَّلُواْ أَوْ يُصَلَّبُواْ أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَ أَرْجُلُهُم مِّنْ خِلافٍ أَوْ يُنفَوْاْ مِنَ الأَرْضِ ذَلِكَ لَهُمْ خِزْيٌ فِي الدُّنْيَا وَ لَهُمْ فِي الآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ* إِلاَّ الَّذِينَ تَابُواْ مِن قَبْلِ أَن تَقْدِرُواْ عَلَيْهِمْ فَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (مائده/۳۳-۳۴) وَ السَّارِقُ وَ السَّارِقَةُ فَاقْطَعُواْ أَيْدِيَهُمَا جَزَاء بِمَا كَسَبَا نَكَالًا مِّنَ اللّهِ وَ اللّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ* فَمَن تَابَ مِن بَعْدِ ظُلْمِهِ وَ أَصْلَحَ فَإِنَّ اللّهَ يَتُوبُ عَلَيْهِ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (مائده/۳۸-۳۹)

قَالَ فِرْعَوْنُ آمَنتُم بِهِ (موسی) قَبْلَ أَن آذَنَ لَكُمْ إِنَّ هَذَا لَمَكْرٌ مَّكَرْتُمُوهُ فِي الْمَدِينَةِ لِتُخْرِجُواْ مِنْهَا أَهْلَهَا فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ* لأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَ أَرْجُلَكُم مِّنْ خِلاَفٍ ثُمَّ لأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ* قَالُواْ إِنَّا إِلَى رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ* وَ مَا تَنقِمُ مِنَّا إِلاَّ أَنْ آمَنَّا بِآيَاتِ رَبِّنَا لَمَّا جَاءتْنَا رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَ تَوَفَّنَا مُسْلِمِينَ (اعراف/۱۲۳-۱۲۶) قَالَ آمَنتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَ أَرْجُلَكُم مِّنْ خِلَافٍ وَ لَأُصَلِّبَنَّكُمْ فِي جُذُوعِ النَّخْلِ وَ لَتَعْلَمُنَّ أَيُّنَا أَشَدُّ عَذَابًا وَ أَبْقَى* قَالُوا لَن نُّؤْثِرَكَ عَلَى مَا جَاءنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَ الَّذِي فَطَرَنَا فَاقْضِ مَا أَنتَ قَاضٍ إِنَّمَا تَقْضِي هَذِهِ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا* إِنَّا آمَنَّا بِرَبِّنَا لِيَغْفِرَ لَنَا خَطَايَانَا وَ مَا أَكْرَهْتَنَا عَلَيْهِ مِنَ السِّحْرِ وَ اللَّهُ خَيْرٌ وَ أَبْقَى (طه/۷۱-۷۳) قَالَ آمَنتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَ لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَ أَرْجُلَكُم مِّنْ خِلَافٍ وَ لَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ* قَالُوا لَا ضَيْرَ إِنَّا إِلَى رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ* إِنَّا نَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَايَانَا أَن كُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِينَ (شعراء/۴۹-۵۱)

تَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَبٍ وَتَبَّ (مسد/۱)