چکیده: خدا نزدیک، نزدیکِ اجابت کننده و شنوای نزدیک است.

هنگامی که بندگان من، درباره من از تو می‌پرسند، بدون تردید من نزدیک هستم. دعای دعاکننده را وقتی من را بخواند، اجابت می‌کنم پس باید من را اجابت کنند و باید به من ایمان آورند، باشد که رشد یابند (بقره/۱۸۶). بگو، اگر گمراه شوم، فقط به زیان خود گمراه شده‌ام و اگر هدایت یابم، به سبب آن است که پروردگارم به سوی من وحی می‌کند. به‌راستی او شنوای نزدیک است (سبأ/۵۰).

به سوی ثمود، برادر آنان، صالح [را فرستادیم]. گفت: ای قوم من، خدا را بپرستید. برای شما هیچ معبودی جز او نیست. او شما را از زمین پدید آورد و شما را در آن به آبادانی گماشت پس، از او آمرزش بخواهید، آن‌گاه به سوی او توبه کنید که پروردگار من، نزدیکِ اجابت‌کننده است (هود/۶۱).

وَ إِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُواْ لِي وَ لْيُؤْمِنُواْ بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ (بقره/۱۸۶) قُلْ إِن ضَلَلْتُ فَإِنَّمَا أَضِلُّ عَلَى نَفْسِي وَ إِنِ اهْتَدَيْتُ فَبِمَا يُوحِي إِلَيَّ رَبِّي إِنَّهُ سَمِيعٌ قَرِيبٌ (سبأ/۵۰)

وَ إِلَى ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُواْ اللّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ هُوَ أَنشَأَكُم مِّنَ الأَرْضِ وَ اسْتَعْمَرَكُمْ فِيهَا فَاسْتَغْفِرُوهُ ثُمَّ تُوبُواْ إِلَيْهِ إِنَّ رَبِّي قَرِيبٌ مُّجِيبٌ (هود/۶۱)