چکیده: سوگند به قرآن. قرآن در لوحی محفوظ در صحیفه‌هایی ارجمند و به دست سفیرانی ارجمند است. آن در اصل کتاب، نزد خدا است. این حق یقینی است و یکی از بزرگترین پدیده‌ها است. از نزد پروردگار جهانیان است. قرآن، نازل‌شده‌ای از جانب خدا است. خدا شهادت می‌دهد که آن را به علم خود نازل کرده است. ما خود آن را نازل کرده‌ایم و خود نگهبان آن خواهیم بود. قرآن، خواندنی و بزرگ‌مرتبه  است. قرآن کتابی شکست‌ناپذیر، روشنگر و راست و درست است. کتابی است که هیچ تردیدی در آن نیست. باطل به سوی آن نمی‌آید. قرآن، عربی و بدون هیچ کژی نازل شده است. قرآن در شب قدر، در ماه رمضان و به حق نازل شده است. قرآن حق و پربرکت است. تصدیق‌کننده کتاب‌های پیشین و حاکم بر آنها است. قرآن، سحر و سخن بیهوده نیست. سخن کاهن، شاعر و شیطان نیست و شیاطین آن را نازل نکرده‌اند. سخن فرستاده‌ای بزرگوار است. آیات قرآن تفصیل داده شده و استحکام یافته است. برخی از آیات آن محکم و برخی از آن متشابه است. ما در این قرآن چیزی را فروگذار نکرده‌ایم. در قرآن حقایق را گوناگون بیان کردیم و از هرگونه مَثَلی آوردیم. قرآن جز یادآوری برای جهانیان نیست و به هر آن‌چه پایدارتر است، هدایت می‌کند. قرآن بیان، هدایت، پند، تذکّر، تشخیص حق از باطل، رحمت، شفا و بشارت است. مومنان را ثابت‌قدم می‌دارد و بی‌ایمانان را بیم می‌دهد. ستمکاران را جز زیان نمی‌افزاید و برای کافران حسرتی است. این کتاب را به بندگان برگزیده خود به میراث دادیم. روح‌الامین آن را بر قلب پیامبر نازل کرد. خدا با قرآن هر کس را که رضایت او را پیروی کند، به راه سلامت، هدایت می‌کند. کسانی که به قرآن تمسّک می‌جویند، به رحمت و فضل خدا داخل می‌شوند و به راه راست هدایت می‌یابند. به قرآن ایمان بیاورید و آن را پیروی کنید. هنگامی که قرآن خوانده می‌شود، گوش دهید و خاموش باشید تا مورد رحمت قرار گیرید. برخی به قرآن ایمان می‌آورند و برخی آن را تکذیب‌ و انکار می‌کنند. آیا در قرآن تدبّر نکرده‌اند که اگر از نزد غیر خدا بود، در آن اختلاف بسیاری می‌یافتند؟ کسانی که به آن کفر ورزیدند، کیفر آن را خواهند دید. کسانی که قرآن را کتمان کردند، لعنت و عذاب دارند. کسانی که قرآن را پاره‌ها کردند، عذاب دارند. اگر همه جن و انس جمع شوند تا مثل قرآن را بیاورند، هرگز نخواهند توانست هر چند همدیگر را پشتیبانی کنند.

سوگند به قرآن مجید (ق/۱). سوگند به قرآن دارای ‌ذکر (ص/۱). سوگند به القاکنندگان ذکر (مرسلات/۵). سوگند به تلاوت‌کنندگان ذکر (صافّات/۳). سوگند به جایگاه‌های ستارگان، اگر بدانید، بدون تردید آن سوگندی بزرگ است که بی‌گمان این قرآنی ارجمند است، در کتابی نهفته که جز پاک‌شدگان به آن دست نزنند (درنمی‌یابند) (واقعه/۷۵-۷۹). سوگند به ماه، سوگند به شب چون پشت کند، سوگند به صبح، وقتی آشکار شود که به‌یقین آن (قرآن) یکی از بزرگترین پدیده‌ها است. بیم‌دهنده‌ای برای بشر است. برای هر کس از شما که بخواهد پیشی‌ گیرد یا پس افتد (مدّثر/۳۲-۳۷). سوگند به آسمان بازگردنده، سوگند به زمین دارای شکاف که به‌راستی آن، سخنی جداکننده است. آن، سخنی بیهوده نیست (طارق/۱۱-۱۴). سوگند به ستارگان بازگردنده، سوگند به آن روندگان پنهان‌شونده و سوگند به شب چون پشت کند و برود و سوگند به صبح چون بردمد که به‌راستی آن گفتار فرستاده‌ای بزرگوار است (تکویر/۱۵-۱۹).

آن [کتاب]، قرآنی است بزرگ‌مرتبه که در لوحی محفوظ است (بروج/۲۱-۲۲). در صحیفه ‏هایى ارجمندِ بلندمرتبه پاک است. به دست سفیرانی ارجمندِ نیکوکار می‌باشد (عبس/۱۳-۱۶). به‌راستی آن در اصل کتاب، نزد ما سخت والای حکیم است (زخرف/۴). این کتابی است که هیچ تردیدی در آن نیست (بقره/۲). نازل شدن این کتاب که هیچ شکی در آن نیست، از جانب پروردگار جهانیان است (سجده/۲). به‌‌یقین آن کتابی شکست‌ناپذیر است. از پیش روی آن و از پشت سرش، باطل به سوی آن نمی‌آید. نازل‌شده‌ای از حکیم ستوده است (فصّلت/۴۱-۴۲). نازل‌شدن این کتاب از جانب خدای شکست‌ناپذیر دانا است (غافر/۲). نازل‌شدن این کتاب از جانب خدای شکست‌ناپذیر حکیم است (احقاف/۲؛ زمر/۱). نازل‌شده‌ای است از جانب گسترده‌رحمت مهربان. کتابی است که آیات آن تفصیل داده شده است (فصّلت/۲-۳). ما این کتاب را به حق به سوی تو نازل کردیم، در حالی‌که تصدیق‌کننده کتاب‌های پیش از آن و حاکم بر آنها است (مائده/۴۸). این کتاب را در حالی‌که تصدیق‌کننده آن‌چه پیش از آن است، به حق بر تو نازل کرد … و نیز فرقان را نازل کرد (آل‌عمران/۳-۴). آن‌چه از این کتاب را که به سوی تو وحی کردیم، خود حق و تصدیق‌کننده آن‌چه پیش از آن است، می‌باشد. به‌راستی خدا به بندگان خود آگاه بینا است (فاطر/۳۱). این کتابی پربرکت است که آن را نازل کردیم. تصدیق‌کننده آن‌چه پیش از آن است، می‌باشد و برای این‌که [مردم] مکّه و اطراف آن را هشدار دهی (انعام/۹۲). چنان نیست که این قرآن از جانب غیر خدا بافته شده باشد بلکه تصدیق‌کننده آن‌چه پیش از آن است، می‌باشد و تفصیلی از آن کتابی است که در آن تردیدی نیست. از جانب پروردگار جهانیان است (یونس/۳۷). این ذکری پربرکت است که آن را نازل کردیم. آیا شما آن را انکار می‌کنید (انبیاء/۵۰)؟ بدون تردید ما خود، ذکر را نازل کردیم و به‌راستی ما نگهبان آن خواهیم بود (حجر/۹). نازل‌شده‌ای است از جانب کسی که زمین و آسمان‌های بلند را آفریده است. همان رحمان که بر عرش استیلا یافت (طه/۴-۵). نازل‌شده‌ای از جانب پروردگار جهانیان است. پس آیا شما این سخن را سبک می‌شمارید؟ و رزق خود را این قرار می‌دهید که تکذیب کنید (واقعه/۸۰-۸۲)؟ این [قرآن] را شیاطین نازل نکرده‌اند. آنان را نسزد و نمی‌توانند. به‌راستی آنان از شنیدن [وحی] برکنار هستند (شعراء/۲۱۰-۲۱۲). آن، سخن شیطان رانده‌شده نیست پس به کجا می‌روید (تکویر/۲۵-۲۶)؟

سوگند به کتاب روشنگر که ما آن را در شبی پربرکت نازل کردیم. به‌راستی ما هشداردهنده بودیم. در آنهر امر حکیمی فیصله می‌یابد. کاری است از نزد ما. بدون تردید ما فرستنده بودیم. رحمتی از جانب پروردگار تو است (دخان/۲-۶). به‌راستی ما آن را در شب قدر نازل کردیم (قدر/۱). ماه رمضان [ماهی] است که در آن، قرآن نازل شده است که هدایتی برای مردم، دلایلی روشن از هدایت و تشخیص حق از باطل است (بقره/۱۸۵). رحمان قرآن را تعلیم داد (رحمن/۱- ۲).

الف، لام، میم، راء، این، آیاتِ کتاب است (رعد/۱). الف، لام، راء، این، آیاتِ کتاب حکیم است (یونس/۱). الف، لام، میم، این، آیاتِ کتاب حکیم است. هدایت و رحمتی برای نیکوکاران است (لقمان/۱-۳). الف، لام، راء، این، آیاتِ کتاب روشنگر است (یوسف/۱). طا، سین، میم، این، آیاتِ کتاب روشنگر است (شعراء/۱-۲؛ قصص/۱-۲). الف، لام، راء، این، آیاتِ کتاب و قرآن روشنگر است (حجر/۱). طا، سین، این، آیاتِ قرآن و کتاب روشنگر است (نمل/۱). الف، لام، راء، کتابی است که آیات آن استحکام یافته است سپس از جانب حکیمی آگاه، تفصیل داده شده است که جز خدا را نپرستید. به‌راستی من از جانب او بیم‌دهنده و بشارت‌دهنده هستم و این‌که از پروردگار خود آمرزش بخواهید سپس به سوی او توبه کنید تا شما را با بهره‌ای نیکو تا مدتی معین بهره‌مند کند و به هر صاحب فضلی، از فضل خود بدهد. اگر رویگردان شوید، پس بی‌گمان من از عذاب روزی بزرگ بر شما بیمناک هستم (هود/۱-۳). خدا نیکوترین سخن را به صورت کتابی که [آیات آن] مشابه یکدیگر و مکرّر هستند، نازل کرد (زمر/۲۳). برخی از آن، آیاتِ محکم است. آنها اساس کتاب هستند و [برخی] دیگر متشابهات هستند (آل‌عمران/۷).

ما در این کتاب، از چیزی فروگذار نکرده‌ایم سپس به سوی پروردگار خود محشور می‌شوند (انعام/۳۸). به‌راستی ما در این قرآن [حقایق را] گوناگون بیان کردیم تا متذکر شوند امّا آنان را جز نفرت نمی‌افزاید (اسراء/۴۱). در آن از [انواع] تهدیدها، گوناگون بیان کردیم، باشد که آنان تقوا پیشه کنند یا ذکری برای آنان به وجود آورد (طه/۱۱۳). به‌راستی در این قرآن، برای مردم از هر گونه مَثَلی زدیم (روم/۵۸). در این قرآن، برای مردم از هر گونه مَثَلی زدیم، باشد که آنان متذکر شوند (زمر/۲۷). به‌راستی در این قرآن، برای مردم از هر مَثَلی گوناگون آوردیم و انسان بیش از هر چیز، سر جدال دارد (کهف/۵۴). به‌راستی در این قرآن، برای مردم از هر گونه مَثَلی، گوناگون آوردیم ولی بیشتر مردم ابا کرده، جز ناسپاسی نخواستند (اسراء/۸۹). اگر این قرآن را بر کوهی نازل می‌کردیم، بدون تردید آن را از ترس خدا فروتن و از هم پاشیده می‌دیدی. این مَثَل‌ها را برای مردم می‌زنیم، باشد که آنان بیندیشند (حشر/۲۱). آن درخت لعنت‌شده در قرآن را جز برای آزمایش مردم قرار ندادیم (اسراء/۶۰).

آن را قرآنی عربی نازل کردیم (طه/۱۱۳). سوگند به کتاب روشنگر، به‌راستی ما آن را قرآنی عربی قرار دادیم، باشد که بیندیشید (زخرف/۲-۳). به‌راستی ما آن را قرآنی عربی نازل کردیم، باشد که تعقّل کنید (یوسف/۲). [این کتاب] قرآنی عربی است، برای مردمی که می‌دانند. بشارتگر و هشداردهنده است. پس بیشتر آنان رویگردان شدند. از این رو آنان نمی‌شنوند (فصّلت/۳-۴). قرآنی عربی بدون ‌هیچ کژی، باشد که آنان تقوا پیشه کنند (زمر/۲۸). پیش از آن، کتاب موسی، پیشوا و رحمتی بود. این کتاب، تصدیق‌کننده و به زبان عربی است تا کسانی را که ستم کردند، هشدار دهد و برای نیکوکاران بشارت است (احقاف/۱۲). اگر قرآنی غیرعربی قرار داده بودیم، بدون تردید می‌گفتند: چرا آیه‌های آن تفصیل داده نشده است؟ آیا [کتابی] عجمی و [پیامبری] عربی (فصّلت/۴۴)؟

بدون شک قرآن را برای یادآوری، آسان کرده‌ایم پس آیا متذکرشونده‌ای هست (قمر/۱۷، ۲۲، ۳۲، ۴۰)؟ به‌راستی ما برای آنان این سخن را پیوسته کردیم، باشد که آنان متذکر شوند (قصص/۵۱). بی‌تردید آن (قرآن)، یادآوری است پس هر کس بخواهد، آن را یاد کند (مدّثر/۵۴-۵۵). آن، جز یادآوری برای جهانیان نیست (یوسف/۱۰۴). آن، جز یادآوری برای جهانیان نیست. به‌راستی پس از چندی خبر آن را خواهید دانست (ص/۸۷-۸۸). آن، جز یادآوری بر جهانیان نیست. برای هر کس از شما که بخواهد به [راه] راست برود و نمی‌خواهید جز آن‌چه خدا، پروردگار جهانیان، بخواهد (تکویر/۲۷-۲۹). این جز یادآوری و قرآنی روشن نیست تا هر کس را زنده است، بیم دهد و سخن (وعده عذاب)، درباره کافران محقّق شود (یس/۶۹-۷۰). به‌راستی ما کتابی به سوی شما نازل کردیم که یادکرد شما در آن است. آیا نمی‌اندیشید (انبیاء/۱۰)؟

بدون تردید برای شما از جانب خدا، روشنایی و کتابی روشنگر آمده است. خدا با آن، هر کس را از رضایت او پیروی کند، به راه‌های سلامت هدایت می‌کند و به اذن خود، آنان را از تاریکی‌ها به سوی روشنایی بیرون می‌برد و آنها را به راهی راست هدایت می‌کند (مائده/۱۵-۱۶). به‌راستی این قرآن به آن‌چه که آن پایدارتر است، هدایت می‌کند و مومنانی را که کارهای شایسته انجام می‌دهند، بشارت می‌دهد که پاداشی بزرگ برای آنان است و این‌که کسانی که به آخرت ایمان ندارند، برای آنها عذابی دردناک آماده کرده‌ایم (اسراء/۹-۱۰). [این کتاب] هدایت و بشارتی برای مومنان است (نمل/۲). به‌راستی قرآن برای مومنان هدایت و رحمتی است (نمل/۷۷). از قرآن، آن‌چه را برای مومنان شفا و رحمت است، نازل می‌کنیم و ستمکاران را جز زیان نمی‌افزاید (اسراء/۸۲). به‌راستی ما برای آنان کتابی آوردیم که آن را از روی علم تفصیل دادیم تا برای گروهی که ایمان می‌آورند، هدایت و رحمتی باشد (اعراف/۵۲). آن، برای مردم بیانی و برای متّقین هدایت و پندی است (آل‌عمران/۱۳۸). [آن کتاب] برای متقین هدایتی است (بقره/۲). به‌راستی آن، برای متّقین، تذکری است. بی‌گمان ما می‌دانیم که برخی از شما تکذیب‌کنندگانِ [آن] هستید (حاقّه/۴۸-۴۹).

این کتاب را به کسانی از بندگان خود که برگزیدیم، میراث دادیم پس برخی از آنان بر خودشان ستمکار هستند. برخی میانه‌رو و برخی به اذن خدا در نیکی‌ها پیشتازند. این همان فضل بزرگ است (فاطر/۳۲). [ابراهیم و اسماعیل گفتند:] پروردگارا، در میان آنان [نسل ما] فرستاده‌ای از خودشان برانگیز تا آیات تو را بر آنان بخواند و کتاب و حکمت به آنان بیاموزد و آنان را تزکیه کند (بقره/۱۲۹).  او کسی است که در میان بی‌سوادان فرستاده‌ای از خودشان برانگیخت تا آیات او را بر آنان بخواند و آنان را تزکیه کند و کتاب و حکمت به آنها بیاموزد در حالی‌که پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند و نیز گروه‌های دیگری از آنان که هنوز به آنها نپیوسته‌اند (جمعه/۲-۳). به‌یقین خدا بر مومنان منّت نهاد، آن‌گاه که فرستاده‌ای از خودشان در میان آنان برانگیخت تا آیات خود را بر آنان بخواند. آنان را تزکیه کند و کتاب و حکمت به آنان بیاموزد، در حالی‌که پیش از آن، در گمراهی آشکاری بودند (آل‌عمران/۱۶۴). در میان شما فرستاده‌ای از خودتان فرستادیم تا آیات ما را بر شما بخواند. شما را تزکیه کند. به شما کتاب و حکمت بیاموزد و آن‌چه نمی‌دانستید به شما یاد دهد (بقره/۱۵۱).

ای مردم، به‌راستی برای شما از جانب پروردگارتان برهانی آمده است. به سوی شما نوری روشنگر نازل کردیم پس کسانی که به خدا ایمان آورده و به او تمسّک یافته‌اند، به‌زودی آنان را در رحمت و فضلی از خود، داخل می‌کند و آنها را به سوی خود به راهی راست، هدایت ‌می‌کند (نساء/۱۷۴-۱۷۵). به خدا، فرستاده او و نوری که نازل کرده‌ایم، ایمان بیاورید. خدا به آن‌چه می‌کنید، آگاه است (تغابن/۸). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، به خدا، فرستاده او، کتابی که بر فرستاده خود نازل کرد و کتابی که قبل از آن نازل کرده است، ایمان بیاورید. هر کس به خدا، فرشتگان او، کتاب‌های او، فرستادگانش و روز بازپسین کفر ورزد، بدون تردید دچار گمراهی دوری شده است (نساء/۱۳۶). آن‌چه را از جانب پروردگارتان به سوی شما نازل شده است، پیروی کنید. از اولیایی جز او، پیروی نکنید. چه اندک یادآور می‌شوید (اعراف/۳). این، کتابی پربرکت است که ما آن را نازل کردیم پس از آن پیروی کنید و پروا کنید، باشد که مورد رحمت قرار گیرید تا نگویید کتاب تنها بر دو طایفه قبل از ما نازل شده است و ما از آموختن آنان غافل بودیم یا بگویید، اگر کتاب بر ما نازل می‌شد، بی‌گمان از آنان هدایت‌یافته‌تر بودیم پس دلیل روشنی از پروردگارتان براى شما آمده و رهنمود و رحمتى است پس کیست ‏ستمکارتر از آن که آیات خدا را تکذیب کند و از آنها روى گرداند؟ به‌زودى کسانى را که از آیات ما روى مى ‏گردانند به سبب اعراضشان، به عذاب بدی مجازات خواهیم کرد (انعام/۱۵۵-۱۵۷). نیکوترین آن‌چه از جانب پروردگارتان به سوی شما نازل شده را پیروی کنید پیش از آن‌که عذاب ناگهانی به سوی شما بیاید و در حالی‌که شما درنمی‌یابید [پیش از آن‌که] کسی بگوید: افسوس بر آن، کوتاهی که در حضور خدا کردم در حالی‌که من از مسخره‌کنندگان بودم یا بگوید: اگر خدا من را هدایت کرده بود، از متّقین بودم یا هنگامی که عذاب را می‌بیند، بگوید: ای کاش، برای من بازگشتی بود تا از نیکوکاران می‌شدم (زمر/۵۵-۵۸). آیا برای کسانی که ایمان آورده‌اند، هنگام آن نرسیده که قلب‌‌هایشان به یاد خدا و آن حقیقتی که نازل شده، نرم گردد و مانند کسانی نباشند که پیش از این کتاب داده شدند و روزگار بر آنان طولانی گشت پس قلب‌های آنها سخت گردید و بسیاری از آنان نافرمان شدند (حدید/۱۶)؟

چون قرآن خوانده می‌شود پس به آن گوش فرا دهید و خاموش بمانید، باشد که شما مورد رحمت قرار گیرید (اعراف/۲۰۴). آیات خدا را به ریشخند نگیرید. نعمت خدا را بر خود و آن‌چه را از کتاب و حکمت بر شما نازل کرده است و با آن به شما اندرز می‌دهد، به یاد آورید. از خدا پروا کنید. بدانید خدا به هر چیزی دانا است (بقره/۲۳۱). بی‌گمان در کتاب بر شما نازل کرده است که هر گاه شنیدید آیات خدا انکار می‌شود و مورد ریشخند قرار می‌گیرد، با آنان ننشینید تا به سخنی غیر از آن بپردازند، چرا که در این صورت شما هم مانند آنان خواهید بود. به‌راستی خدا همه منافقان و کافران را در جهنّم جمع خواهد آورد (نساء/۱۴۰). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از چیزهایی که اگر برای شما آشکار شود، شما را ناراحت می‌کند، نپرسید. اگر هنگامی که قرآن نازل می‌شود، درباره آنها سوال کنید، برای شما روشن می‌شود. خدا از آنها درگذشت. خدا آمرزنده بردبار است (مائده/۱۰۱).

کسانى که کفر ورزیدند و [مردم را] از راه خدا باز داشتند، [خدا] اعمال آنان را تباه خواهد کرد. کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند و به آن‌چه بر محمّد نازل شده، که آن حقّ و از جانب پروردگارشان است، ایمان آورده‌اند، بدی‌هایشان را از آنان پوشاند و حالشان را اصلاح کرد. این به آن سبب است که کسانی که کفر ورزیدند، از باطل پیروى کردند و کسانى که ایمان آوردند، از همان حق که از جانب پروردگارشان است، پیروى کردند. این‌گونه خدا براى مردم مثال‌هایشان را مى‏زند (محمّد/۱-۳). کسانی که از پروردگار خود می‌هراسند، پوستشان از آن (قرآن) به لرزه می‌افتد سپس پوست‌ها و قلب‌های آنان به یاد خدا نرم می‌شود. این هدایت خدا است که هر کس را بخواهد با آن هدایت می‌کند. هر کس را خدا گمراه کند، برای او هدایتگری نیست (زمر/۲۳). [متّقین] کسانی هستند که به آن‌چه بر تو نازل شده و به آن‌چه پیش از تو نازل شده است، ایمان می‌آورند. آنان به آخرت یقین دارند (بقره/۴). کسانی که علم داده شده‌اند، می‌دانند آن‌چه از جانب پروردگارت به سوی تو نازل شده، همان حق است و به راه آن شکست‌ناپذیر ستوده هدایت می‌کند (سبأ/۶). کسانی که به آخرت ایمان دارند، به آن (قرآن) ایمان می‌آورند. آنان بر نمازهای خود مراقبت می‌کنند (انعام/۹۲). کسانی که به کتاب تمسک می‌جویند و نماز برپا می‌دارند، ما پاداش اصلاح‌گران را ضایع نمی‌کنیم (اعراف/۱۷۰). کتاب را بر تو نازل کردیم پس کسانی که به آنان کتاب داده‌ایم، به آن ایمان می‌آورند و از اینان (مشرکان) نیز کسانی هستند که به آن ایمان می‌آورند. آیات ما را جز کافران انکار نمی‌کنند (عنکبوت/۴۷). به‌راستی کسانی که کتاب خدا را تلاوت می‌کنند، نماز برپا داشته و از آن‌چه به آنان روزی داده‌ایم، نهان و آشکار انفاق می‌کنند، به تجارتی امید بسته‌اند که هرگز زوال نمی‌پذیرد تا [خدا] پاداش‌های آنان را، تمام بدهد و از فضل خود، بر آنان بیفزاید. به‌راستی او آمرزنده قدرشناس است (فاطر/۲۹-۳۰). به‌راستی خدا از مومنان، جان‌ها و اموال آنان را به این‌که بهشت برای آنان باشد، خریده است. [همان کسانی که] در راه خدا می‌جنگند، می‌کشند و کشته می‌شوند. [این] در تورات، انجیل و قرآن وعده حقّی بر او است (توبه/۱۱۱).

به‌راستی کسانی که دلایل روشن و هدایتی را که نازل کرده‌ایم بعد از آن‌که آن را در کتاب برای مردم بیان کردیم، کتمان می‌کنند، خدا آنان را لعنت می‌کند. لعنت‌کنندگان نیز آنان را لعنت می‌کنند، جز کسانی که توبه کرده و اصلاح نمایند و [حق را] بیان کنند. آنان هستند که توبه آنان را می‌پذیرم (بقره/۱۵۹-۱۶۰). به‌راستی کسانی که آن‌چه را خدا از کتاب نازل کرده، کتمان می‌کنند و آن را به بهای ناچیزی می‌فروشند، آنان جز آتش در شکم‌های خود فرو نمی‌برند. خدا روز قیامت با آنان سخن نمی‌گوید و پاکشان نمی‌کند. برای آنها عذابی دردناک است. آنان کسانی هستند که گمراهی را به هدایت و عذاب را در ازای آمرزش خریدند. آنان چه بر آتش صبور هستند. این به آن سبب است که خدا این کتاب را به حق نازل کرد. به‌راستی کسانی که در کتاب اختلاف می‌کنند، در ستیزه‌ای دور هستند (بقره/۱۷۴-۱۷۶). کیست ستمکارتر از آن که بر خدا دروغ ‌بندد یا بگوید: به من وحی شده است در حالی‌که به او چیزی وحی نشده است و کسی که بگوید: به‌زودی مانند آن‌چه خدا نازل کرده است، نازل می‌کنم (انعام/۹۳).

قرآن- پیامبر، خدا به آن‌چه به سوی تو نازل کرده است، شهادت می‌دهد که آن را به علم خود، نازل کرده و فرشتگان نیز شهادت می‌دهند و شهادت خدا کافی است (نساء/۱۶۶). پربرکت است آن که بر بنده خود فرقان را نازل کرد تا بیم‌دهنده‌ای برای جهانیان باشد (فرقان/۱). سوگند به قرآن حکیم که بدون تردید تو از فرستادگان هستی، بر راهی راست. [این قرآن] نازل‌شده‌ای از جانب شکست‌ناپذیر مهربان است تا قومی را که پدران آنان، بیم داده نشدند و از این رو غافل هستند، بیم دهی (یس/۲-۶). سوگند به آن‌چه می‌بینید و آن‌چه نمی‌بینید که این (قرآن) گفتار فرستاده‌ای بزرگوار است. این سخن شاعری نیست. چه اندک ایمان می‌آورید و سخن کاهنی هم نیست. چه اندک متذکر می‌شوید. نازل‌شده‌ای از جانب پروردگار جهانیان است. اگر او (پیامبر) برخی از سخنان را بر ما می‌بست، بی‌تردید دست راست او را می‌گرفتیم سپس رگ قلبش را قطع می‌کردیم پس هیچ یک از شما بازدارنده [عذاب]، از او نبود (حاقّه/۳۸-۴۷). [ما] به او شعر نیاموختیم و شایسته او نیست (یس/۶۹). به‌راستی قرآن، از سوی حکیمی دانا به تو القا می‌شود (نمل/۶). این [سخن] جز وحیی که وحی می‌شود، نیست. آن پرقدرت، به او آموخته است (نجم/۴-۵). به بنده خود آن‌چه باید وحی کند، وحی کرد (نجم/۱۰). به‌راستی آن نازل‌شده پروردگار جهانیان است. روح‌الامین آن را بر قلب تو نازل کرده است تا از بیم‌دهندگان باشی. به زبان عربی روشن است (شعراء/۱۹۲-۱۹۵). بی‌گمان جبرئیل آن را به اذن خدا بر قلب تو نازل کرد که تصدیق‌کننده آن‌چه پیش از آن است، می‌باشد و هدایت و بشارتی برای مومنان است (بقره/۹۷). این‌گونه ما روحی از امر خود را به تو وحی کردیم. تو نمی‌دانستی کتاب و ایمان چیست ولی ما آن را نوری قرار دادیم که هر یک از بندگان خود را که بخواهیم، با آن هدایت می‌کنیم. به‌راستی تو به راه راست هدایت می‌کنی (شوری/۵۲). تو پیش از این هیچ کتابی نمی‌خواندی و با دست خود آن را نمی‌نوشتی در این صورت باطل‌اندیشان به شک می‌افتادند (عنکبوت/۴۸). خدا کتاب و حکمت بر تو نازل کرد و به تو چیزی آموخت که نمی‌دانستی. فضل خدا بر تو عظیم است (نساء/۱۱۳). تو امید نداشتی که این کتاب بر تو القا شود. جز رحمتی از پروردگار تو نبود. پس هرگز پشتیبان کافران نباش. مبادا تو را از آیات خدا، بعد از آن که بر تو نازل شد، بازدارند. به سوی پروردگار خود دعوت کن و از مشرکان نباش (قصص/۸۶-۸۷). این‌گونه آیات را گوناگون بیان می‌کنیم تا بگویند: (یا مبادا بگویند): تو درس گرفته‌ای و برای این‍‌که آن [قرآن] را برای گروهی که می‌دانند، روشن کنم (انعام/۱۰۵).

بی‌گمان این (قرآن) حق یقینی است پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوی (حاقّه/۵۱-۵۲). به‌راستی به تو سبع‌المثانی و قرآن عظیم دادیم (حجر/۸۷). او کسی است که این کتاب را بر تو نازل کرد (آل‌عمران/۷). به‌راستی ما قرآن را آن‌گونه که باید، بر تو نازل کردیم (انسان/۲۳). آن را به حق نازل کردیم و به حق هم نازل شد و تو را جز بشارت‌دهنده و بیم‌دهنده نفرستادیم (اسراء/۱۰۵). به‌راستی ما این کتاب را به حق به سوی تو نازل کردیم پس خدا را، در حالی‌که دین را برای او خالص کرده‌ای، عبادت کن (زمر/۲). بگو، آن را روح‌القدس از جانب پروردگارت به حق نازل کرده است تا کسانی را که ایمان آورده‌اند، ثابت‌قدم گرداند و برای مسلمانان هدایت و بشارتی باشد (نحل/۱۰۲). این کتاب را که بیانگر همه چیز و هدایت و رحمت و بشارتی برای مسلمانان است، بر تو نازل کردیم (نحل/۸۹). ما این کتاب را بر تو نازل نکردیم جز برای این‌که آن‌چه را در آن اختلاف کردند، برای آنان بیان کنی و هدایت و رحمتی باشد برای قومی که ایمان می‌آورند (نحل/۶۴). بر تو ذکر را نازل کردیم تا برای مردم آن‌چه را به سوی آنان نازل شده است، روشن کنی و باشد که بیندیشند (نحل/۴۴). کتابی است پربرکت که آن را به سوی تو نازل کردیم تا در آیات آن بیندیشید و تا خردمندان متذکر ‌شوند (ص/۲۹). کتابی است که آن را به سوی تو نازل کردیم تا مردم را به اذن پروردگارشان از تاریکی‌ها به سوی روشنایی خارج کنی. به سوی آن شکست‌ناپذیر ستوده (ابراهیم/۱). ما این کتاب را به حق برای مردم، بر تو نازل کردیم پس هر کس هدایت شود، به سود خود او است و هر کس گمراه شود، جز این نیست که به زیان خود گمراه شده است. تو بر آنان وکیل نیستی (زمر/۴۱). کتابی است که به سوی تو نازل شده پس در سینه تو از آن، تنگی نباشد تا با آن هشدار دهی و برای مومنان پندی باشد (اعراف/۲). آن‌چه از پروردگارت به سوی تو نازل شده حق است ولی بیشتر مردم ایمان نمی‌آورند (رعد/۱). آیا کسی که می‌داند آن‌چه از جانب پروردگارت به سوی تو نازل شده حق است، مانند کسی است که کور است؟ فقط خردمندان متذکر می‌شوند (رعد/۱۹). ای پیامبر، آن‌چه از جانب پروردگارت به سوی تو نازل شده است را ابلاغ کن، اگر نکنی رسالت خود را ابلاغ نکرده‌ای. خدا تو را از مردم نگاه می‌دارد (مائده/۶۷). ما این کتاب را به حق بر تو نازل کردیم تا میان مردم بر طبق آن‌چه خدا به تو آموخته، داوری کنی و مدافع خیانتکاران نباش (نساء/۱۰۵). میان آنان بر طبق آن‌چه خدا نازل کرده است، داوری کن و از هوس‌های آنان، از حقی که به سوی تو آمده، پیروی نکن. … میان آنان بر طبق آن‌چه خدا نازل کرده است، داوری کن. از هوس‌های آنان پیروی نکن و از آنان برحذر باش، مبادا تو را از برخی از آن‌چه خدا بر تو نازل کرده است، به فتنه بیندازند پس اگر پشت کردند، بدان که خدا تنها می‌خواهد [سزای] برخی از گناهانشان را به آنان برساند. به‌راستی بسیاری از این مردم فاسق هستند (مائده/۴۸-۴۹). آیا داوری جز خدا بجویم، در حالی‌که او کسی است که این کتاب را به تفصیل به سوی شما نازل کرده است؟ کسانی که به آنها کتاب داده‌ایم، می‌دانند که آن از جانب پروردگارت به حق نازل شده است پس تو از تردیدکنندگان نباش (انعام/۱۱۴). اگر از آن‌چه به سوی تو نازل کردیم در شک هستی، از کسانی که پیش از تو کتاب را می‌خواندند، بپرس. به‌راستی حق از جانب پروردگار تو به سوی تو آمده است پس از تردیدکنندگان نباش (یونس/۹۴). قرآن را بر تو نازل نکردیم تا به رنج بیفتی جز این‌که برای هر کس که می‌ترسد، تذکری باشد (طه/۲-۳). به آن‌چه به سوى تو وحى شده است، تمسّک بجوی که تو بر راهى راست قرار دارى. به‌راستى آن [قرآن] براى تو و براى قوم تو تذکرى است و به‌زودى پرسیده خواهید شد (زخرف/۴۳-۴۴).

این‌گونه تو را در میان امّتی فرستادیم که پیش از آن امّت‌هایی گذشته‌اند تا آن‌چه را به تو وحی کرده‌ایم، بر آنان تلاوت کنی، در حالی‌که آنان به رحمان، کفر می‌ورزند (رعد/۳۰). جز این نیست که ما آن (قرآن) را به زبان تو آسان کردیم، باشد که آنان متذکّر شوند (دخان/۵۸). قرآنى را بر تو بخش‌بخش کردیم تا آن را به آرامى بر مردم بخوانى و آن را به تدریج نازل کردیم (اسراء/۱۰۶). بلندمرتبه است خدا، فرمانروای حق و در [خواندن] قرآن پیش از آن‌که وحی آن، بر تو پایان یابد، عجله نکن و بگو، پروردگارا، علم من را بیفزای (طه/۱۱۴). زبانت را به سبب آن (قرآن) حرکت نده تا به [خواندن] آن عجله کنی. به‌راستی جمع‌آوری و خواندن آن، بر ما است. پس چون آن را خواندیم، خواندن آن را دنبال کن سپس بدون تردید بیان‌کردن آن بر ما است (قیامت/۱۶-۱۹). به زودی تو را [به قرآن] خوانا می‌گردانیم پس فراموش نمی‌کنی مگر آن‌چه خدا بخواهد (اعلی/۶-۷). در هیچ کاری نباشی و از سوی او، هیچ [بخشی] از قرآن را نخوانی و هیچ عملی نکنید مگر این‌که ما بر شما شاهد هستیم، آن‌گاه که به آن می‌پردازید (یونس/۶۱). هنگامی که قرآن می‌خوانی، از شیطان رانده شده، به خدا پناه ببر (نحل/۹۸). آن‌چه از کتاب پروردگارت به سوی تو وحی شده است را  تلاوت کن. برای کلمات او تغییردهنده‌ای نیست (کهف/۲۷). آن‌چه از کتاب به سوی تو وحی شده است، تلاوت کن و نماز را برپا دار (عنکبوت/۴۵). ای جامه به خود پیچیده، شب را به پا خیز مگر اندکی. نیمی از شب یا اندکی از آن را بکاه یا بر آن بیفزای و قرآن را چنان‌که باید تلاوت کن. بدون تردید به‌زودی بر تو گفتاری گران القا می‌کنیم (مزّمّل/۱-۵). جز این نیست که من فرمان یافته‌ام … قرآن را تلاوت کنم پس هر کس هدایت شود، تنها به سود خود هدایت یافته و هر کس گمراه شود، بگو جز این نیست که من از بیم‌دهندگان هستم (نمل/۹۱-۹۲). به‌راستی پروردگار تو می‌داند که تو و گروهی از کسانی که با تو هستند نزدیک به دو سوم از شب و گاه نصف آن یا دوسوم آن را برمی‌خیزید. خدا است که شب و روز را اندازه‌گیری می‌کند. می‌داند که شما هرگز نمی‌توانید آن را حساب کنید پس بر شما بخشید پس هر چه از قرآن میسّر شد، بخوانید. خدا آگاه است که گروهی از شما بیمار خواهند شد و گروهی دیگر در زمین سفر می‌کنند در حالی‌که فضل خدا را می‌جویند و گروهی دیگر در راه خدا جهاد می‌کنند پس هر چه از آن میسّر شد، بخوانید (مزّمّل/۲۰). پیش از تو هیچ رسول و پیامبری را نفرستادیم جز این‎‌که هر گاه چیزی تلاوت می‌کرد [یا آرزو می‌نمود]، شیطان در تلاوت او [یا در آرزوی او شبهه] القا می‌کرد پس خدا آن‌چه را شیطان القا می‌کرد، محو می‌گردانید سپس خدا آیات خود را استوار می‌کرد … و تا کسانی که به آنان علم داده شده است بدانند که این (قرآن) حق است و از جانب پروردگار تو است پس به آن ایمان آورند و قلب‌های آنان برای آن خاضع گردد. به‌راستی خدا کسانی را که ایمان آورده‌اند، به سوی راه راست هدایت می‌کند (حج/۵۲-۵۴). بدون تردید ولیّ من خدایی است که این کتاب را نازل کرده است. او شایستگان را ولایت می‌کند (اعراف/۱۹۶).

بگو، به خدا و آن‌چه بر ما نازل شده و آن‌چه بر ابراهیم، اسماعیل، اسحاق، یعقوب و اسباط نازل شده و آن‌چه به موسی، عیسی و پیامبران از پروردگارشان داده شد، ایمان آورده‌ایم و میان هیچ یک از آنان فرقی نمی‌گذاریم و ما تسلیم او هستیم (آل‌عمران/۸۴). بگو، به آن‌چه خدا از کتاب نازل کرده، ایمان آورده‌ام و فرمان یافته‌ام تا میان شما عدالت ورزم (شوری/۱۵). پیامبر به آن‌چه از جانب پروردگارش به سوی او نازل شده، ایمان آورده است و مومنان همگی به خدا، فرشتگان، کتاب‌ها، فرستادگان او ایمان آوردند و گفتند: میان هیچ یک از فرستادگان او فرقی نمی‌گذاریم (بقره/۲۸۵). بگویید: ایمان آوردیم به خدا و به آن‌چه به سوی ما نازل شده است (بقره/۱۳۶). هان، این شما کسانی هستید که آنان (غیر خودتان) را دوست دارید در حالی‌که آنان شما را دوست ندارند. شما به همه کتاب‌ها ایمان دارید (ال‌عمران/۱۱۹). با اهل‌کتاب جز به بهترین شیوه، مجادله نکنید مگر با کسانی از آنان که ستم کرده‌اند و بگویید: به آن‌چه به سوی ما نازل شده و آن‌چه به سوی شما نازل شده، ایمان داریم (عنکبوت/۴۶). بگو، ای اهل‌کتاب، آیا جز این بر ما عیب می‌گیرید که ما به خدا و آن‌چه به سوی ما نازل کرده است و آن‌چه پیش از ما نازل کرده ایمان آورده‌ایم؟ به‌راستی بیشتر شما فاسق هستید (مائده/۵۹).

او (خدا) شما را از پیش و در این (قرآن) مسلمان نامید تا این پیامبر بر شما گواه باشد و شما بر مردم گواه باشید پس نماز برپا دارید، زکات بدهید و به خدا تمسّک جویید (حج/۷۸).

بگو، خدا میان من و شما گواه است. این قرآن به من وحی شده تا با آن، شما و هر کس را که [این پیام، به او] برسد، بیم دهم (انعام/۱۹). این گونه قرآنی عربی به سوی تو وحی کردیم تا [مردم] مکه و کسانی که پیرامون آن هستند را بیم دهی و از روز گردآمدن که تردیدی در آن نیست، بیم دهی. گروهی در بهشت هستند و گروهی در آتش هستند (شوری/۷). با این (قرآن) کسانی را که از محشورشدن به سوی پروردگار خود می‌ترسند، بیم بده که غیر از او آنان ولی و شفیعی ندارند، باشد که تقوا پیشه کنند (انعام/۵۱). جز این نیست که این (قرآن) را به زبان تو آسان کردیم تا متّقین را با آن بشارت دهی و گروهی ستیزه‌گر را با آن بیم دهی (مریم/۹۷). ستایش خدایی را که این کتاب را بر بنده خود نازل کرد و هیچ گونه ک‍ژی در آن قرار نداد. [کتابی] راست و درست تا از جانب خود به عذابی سخت بیم دهد و مومنانی را که کارهای شایسته انجام می‌دهند، بشارت دهد که برای آنان پاداشی نیکو است در حالی‌که در آن تا ابد ماندگار هستند و تا کسانی را که گفته‌اند: خدا فرزندی گرفته است، بیم دهد … چه بسا تو از پی [اعراض] آنها اگر به این حدیث، ایمان نیاورند جان خود را از اندوه، هلاک کنی (کهف/۱-۶). تو تنها آن کس را می‌توانی بیم دهی که از این ذکر پیروی کند (یس/۱۱). کسانی که دین خود را به بازی و سرگرمی می‌گیرند و زندگی دنیا آنان را فریب داده است، رها کن و با آن (قرآن) پند بده تا مبادا کسی به سبب کاری که کرده است، گرفتار شود که او جز خدا یاور و شفیعی ندارد (انعام/۷۰). بگو، این برای کسانی که ایمان آورده‌اند، هدایت و شفا است و کسانی که ایمان نمی‌آورند، در گوش‌هایشان سنگینی است، آن (قرآن) برای آنان کوری است گویی آنان از جایی دور ندا داده می‌شوند (فصّلت/۴۴).

در این کتاب ابراهیم را یاد کن (مریم/۴۱). در این کتاب اسماعیل را یاد کن (مریم/۵۴). ما نیکوترین سرگذشت (سرگذشت یوسف) را به موجب این قرآن که به تو وحى کردیم، بر تو حکایت مى‏کنیم در حالی‌که تو بی‌گمان پیش از آن، از بى‏خبران بودى (یوسف/۳). در این کتاب موسی را یاد کن (مریم/۵۱). در این کتاب مریم را یاد کن (مریم/۱۶). در این کتاب ادریس را یاد کن (مریم/۵۶).

گروهی از جنیان را به سوی تو روانه کردیم که قرآن را بشنوند پس چون بر آن حاضر شدند، گفتند: خاموش باشید و گوش کنید. چون به پایان رسید، به سوی قوم خود بازگشتند تا بیم دهند. گفتند: ای قوم ما، بی‌گمان ما کتابی را شنیدیم که بعد از موسی نازل شده و تصدیق‌کننده [کتاب‌های] پیش از خود است و به سوی حق و به سوی راهی راست، هدایت می‌کند (احقاف/۲۹-۳۰). [گفتند:] هنگامی که ما هدایت (قرآن) را شنیدیم به آن، ایمان آوردیم پس هر کس به پروردگار خود ایمان آورد، نه از نقصان می‌ترسد و نه از ستم (جن/۱۳). بگو، به من وحی شده است که گروهی از جنیان گوش فرا داشتند و گفتند: به‌راستی ما قرآنی شگفت‌آور را شنیدیم که به راه راست هدایت می‌کند پس به آن ایمان آوردیم و هرگز کسی را برای پروردگار خود شریک نخواهیم گرفت (جن/۱-۲).

به‌راستی همان کسی که این قرآن را بر تو واجب کرد، تو را به سوی وعده‌گاه باز می‌گرداند. بگو، پروردگار من بهتر می‌داند چه کسی هدایت آورده و چه کسی در گمراهی آشکار است (قصص/۸۵).

در کتاب خدا، خویشاوندان بعضی از آنها بر بعضی دیگر اولویّت دارند. بی‌گمان خدا به هر چیزی دانا است (انفال/۷۵). خویشاوندان در کتاب خدا از مومنان و مهاجران نسبت به یکدیگر اولویّت دارند مگر آن‌که بخواهید به دوستان خود نیکی کنید. این در کتاب نوشته شده است (احزاب/۶). بگو، خدا درباره آنان (زنان) به شما فتوا مى‏ دهد و نیز درباره آن‌چه در کتاب بر شما تلاوت می‌شود (نساء/۱۲۷).

قرآن- کافران، کسانی که کافر شدند از اهل‌کتاب و مشرکان دست‌بردار نبودند تا این‌که دلیل روشنی برای آنان بیاید، فرستاده‌ای از جانب خدا که صحیفه‌های پاکی را بر آنان بخواند که در آن، نوشته‌های استواری است. کسانی که به آنان کتاب داده شد، پراکنده نشدند مگر پس از آن‌که دلیل روشنی برای آنان آمد (بینه/۱-۴). بی‌گمان آن (قرآن) در نوشته‌های پیشینیان است. آیا این برای آنها نشانه‌ای نبود که علمای بنی‌اسرائیل آن را می‌دانند؟ اگر آن را بر برخی از غیر عرب‌زبانان نازل می‌کردیم و آن را بر آنها می‌خواند، به آن ایمان نمی‌آوردند. این‌چنین آن را در قلب‌های مجرمان راه دادیم که به آن ایمان نیاورند تا عذاب دردناک را ببینند که ناگهان در حالی‌که نمی‌فهمند به آنان برسد پس بگویند: آیا مهلت خواهیم یافت (شعراء/۱۹۶-۲۰۳)؟ پیامبر گفت: پروردگارا، بی‌گمان قومِ من، این قرآن را رها کردند و این‌گونه برای هر پیامبری دشمنی از میان مجرمان قرار دادیم (فرقان/۳۰-۳۱). قوم تو آن را تکذیب کردند، در حالی‌که آن حق است. بگو، من بر شما نگهبان نیستم (انعام/۶۶). هیچ ذکر تازه‌ای از رحمان نیامد جز این‌که از آن روی می‌گرداندند (شعراء/۵). هنگامی که بر آنان قرآن خوانده شود، سجده نمی‌کنند بلکه کسانی که کفر ورزیده‌اند، تکذیب می‌کنند. خدا به آن‌چه [در سینه] حفظ می‌کنند، داناتر است پس آنان را به عذابی دردناک بشارت بده جز کسانی را که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند. آنان پاداشی بی‌پایان دارند (انشقاق/۲۱-۲۵).

هنگامی که به کافران گفته شود: به سوی آن‌چه خدا نازل کرده و به سوی این پیامبر بیایید، می‌گویند: آن‌چه پدران خود را بر آن یافته‌ایم، برای ما کافی است. آیا هر چند پدران آنان چیزی نمی‌دانستند و هدایت ‌نیافته بودند (مائده/۱۰۴)؟ چون به آنان گفته شود: از آن‌چه خدا نازل کرده است، پیروی کنید، می‌گویند: نه بلکه از چیزی که پدران خود را بر آن یافته‌ایم، پیروی می‌کنیم. آیا هر چند پدرانشان چیزی را نمی‌فهمیدند و هدایت نیافته بودند (بقره/۱۷۰)؟ برخی از مردم، بدون علم، هدایت و کتاب روشنگری، درباره خدا مجادله می‌کنند. چون به آنان گفته شود: آن‌چه خدا نازل کرده است را پیروی کنید، می‌گویند: بلکه آن‌چه پدران خود را بر آن یافتیم، پیروی می‌کنیم. آیا هر چند شیطان آنان را به سوی عذاب سوزان فراخواند (لقمان/۲۰-۲۱)؟ می‌گفتند: اگر نزد ما یادکردی از پیشینیان بود، بی‌گمان بندگان مخلَص خدا می‌شدیم پس به آن (قرآن) کافر شدند، به‌زودی خواهند دانست (صافّات/۱۶۷-۱۷۰). گفتند: [سخنان او] خواب‌های پریشان است بلکه آن (قرآن) را بافته بلکه او شاعر است پس باید برای ما نشانه‌ای بیاورد چنان‌که پیشینیان فرستاده شده‌اند (انبیاء/۵). چون حق به سوی آنان آمد، گفتند: این سحری است و به‌راستی ما به آن کافر هستیم. گفتند: چرا این قرآن بر مردی بزرگ از آن دو شهر نازل نشده است؟ آیا آنان رحمت پروردگار تو را تقسیم می‌کنند (زخرف/۳۰-۳۲)؟ [گفتند:] آیا از میان ما ذکر بر او نازل شده است؟ بلکه آنان از ذکر من در شک هستند بلکه هنوز عذاب من را نچشیده‌اند. آیا گنجینه‌های رحمت پروردگار شکست‌ناپذیر بخشنده تو، نزد آنان است (ص/۸-۹)؟ گفتند: چرا بر او از جانب پروردگارش نشانه‌هایی نازل نشده است؟ … آیا برای آنان کافی نیست که این کتاب را که بر آنان تلاوت می‌شود، بر تو نازل کردیم؟ بی‌گمان در این رحمت و ذکری برای مردمی است که ایمان می‌آورند (عنکبوت/۵۰-۵۱). بگو، بدون تردید من بر دلیل روشنی از پروردگار خود هستم و شما آن را تکذیب می‌کنید (انعام/۵۷). به‌راستی ما می‌دانیم که از شما تکذیب‌کنندگانی هستند. بدون تردید آن [قرآن] بر کافران حسرتی است (حاقّه/۴۹-۵۰). آیا در قرآن تدبّر نمی‌کنند؟ اگر از جانب غیر خدا بود، بدون تردید در آن اختلاف بسیاری می‌یافتند (نساء/۸۲). آیا در قرآن تدبّر نمی‌کنند یا بر قلب‌هایی، قفل‌های [ویژه] آنها زده شده است (محمّد/۲۴)؟

کسانی که کفر ورزیدند، می‌گویند: تو فرستاده نیستی. بگو، شهادت خدا و آن کسی که علم کتاب نزد او است میان من و شما کافی است (رعد/۴۳). کافران گفتند: ای کسی که این ذکر را بر تو نازل کرده‌اند، بی‌گمان تو دیوانه هستی (حجر/۶). به‌راستی نزدیک بود کافران هنگامی که این ذکر را می شنیدند، با چشمانشان تو را بلغزانند و می‌گویند: بی‌گمان او دیوانه است (قلم/۵۱).

بی‌گمان مى‏ دانیم که آنان مى‏ گویند: جز این نیست که بشرى به او تعلیم می‌دهد. زبان کسى که [این] نسبت را به او مى‏ دهند، غیرعربى است و این (قرآن) به زبان عربى روشن است (نحل/۱۰۳). گفتند: افسانه‌های پیشینیان است که آن را [برای او] نوشته‌اند پس آن هر بامداد و شامگاه بر او خوانده می‌شود. بگو، این (قرآن) را کسی نازل کرده که نهان را در آسمان‌ها و زمین می‌داند (فرقان/۵-۶). هنگامی که به آنان گفته شود: پروردگارتان چه نازل کرده است؟ می‌گویند: افسانه‌های پیشینیان (نحل/۲۴). کسانی که کفر ورزیدند، گفتند: چرا قرآن یکجا بر او نازل نشده است؟ این‌گونه [فرستادیم] تا دل تو را به وسیله آن استوار گردانیم و آن را به آرامی خواندیم (فرقان/۳۲). هنگامی که آیات روشن ما برای آنان خوانده شود، می‌گویند: این جز مردی نیست که می‌خواهد شما را از آن‌چه پدرانتان می‌پرستیدند، باز دارد. می‌گویند: این (قرآن) جز دروغی بافته نیست. کسانی که کفر ورزیدند درباره حق وقتی برای آنان آمد، گفتند: این جز سحری آشکار نیست. هیچ کتابی به آنان نداده بودیم که آن را بخوانند و قبل از تو نیز بیم‌دهنده‌ای به سوی آنان نفرستاده بودیم (سبأ/۴۳-۴۴). کسانی که کفر ورزیده‌اند، گفتند: این (قرآن) جز دروغی که آن را بافته، نیست و قومی دیگر او را به آن یاری کرده‌اند. به‌راستی ستم و باطلی را آوردند (فرقان/۴). آیا می‌گویند: آن را بافته است؟ بلکه آن حق و از جانب پروردگار تو است تا قومی را که قبل از تو برای آنان هیچ بیم‌دهنده‌ای نیامده، بیم‌دهی باشد که هدایت یابند (سجده/۳). آیا می‌گویند: آن را بافته است؟ بگو، اگر آن را بافته باشم پس شما در برابر [عذاب] خدا اختیار چیزی را برای من ندارید. او به آن‌چه به آن می‌پردازید، آگاه‌تر است. شهادت او میان من و شما کافی است (احقاف/۸). آیا می‌گویند: آن را بافته است؟ بگو، اگر آن را بافته باشم، گناه من بر عهده خود من است و من از گناهی که شما می‌کنید، بیزار هستم (هود/۳۵). آیا می‌گویند: آن را ساخته است؟ بلکه ایمان نمی‌آورند پس اگر راست می‌گویند، سخنی مانند آن بیاورند (طور/۳۳-۳۴). آیا می‌گویند: این [قرآن] را بافته است؟ بگو، اگر راست می‌گویید، ده سوره بافته‌شده مانند آن بیاورید و غیر از خدا، هر کس را می‌توانید فراخوانید. پس اگر شما را اجابت نکردند، بدانید آن‌چه نازل شده است، به علم خدا است و این‌که جز او معبودی نیست پس آیا شما تسلیم می‌شوید (هود/۱۳-۱۴)؟ آیا می‌گویند: آن را بافته است؟ بگو، اگر راست می‌گویید سوره‌ای مانند آن بیاورید و هر کس را می‌توانید جز خدا، بخوانید بلکه چیزی را تکذیب کردند که به علم آن احاطه نداشتند (یونس/۳۸-۳۹). اگر در آن‌چه بر بنده خود نازل کردیم شک دارید، سوره‌ای مانند آن بیاورید و شاهدان خود را غیر از خدا فراخوانید، اگر راست می‌گویید پس اگر نکردید و هرگز نتوانید کرد، از آتشی که هیزم آن مردم و سنگ‌ها است، پروا کنید که برای کافران آماده شده است (بقره/۲۳-۲۴). بگو، به من خبر دهید، آن‌چه غیر از خدا می‌خوانید، به من نشان دهید چه چیزی از زمین را آفریده‌اند یا آنان در آسمان‌ها مشارکتی دارند؟ اگر راست می‌گویید کتابی که پیش از این [قرآن] بوده است، بیاورید یا بازمانده‌ای از دانش را نزد من بیاورید (احقاف/۴). هنگامی که حق از نزد ما برایشان آمد، … گفتند: [تورات و قرآن] هر دو سحر هستند که از هم پشتیبانی می‌کنند. گفتند: به‌راستی ما  به هر دو کفر می‌ورزیم. بگو، اگر راست می‌گویید پس، از جانب خدا کتابی بیاورید که از این دو هدایت کننده‌تر باشد تا از آن پیروی کنم (قصص/۴۸-۴۹). بگو، اگر همه انس و جن جمع شوند تا همانند این قرآن را بیاورند، همانند آن را نخواهند آورد هر چند آنان پشتیبان یکدیگر باشند (اسراء/۸۸).

گفتند: خدایا، اگر این (قرآن) همان حق از جانب تو است پس بر ما سنگ‌هایی از آسمان ببار یا بر ما عذابی دردناک بیاور. خدا بر آن نیست که آنان را در حالی‌که تو در میانشان هستی، عذاب کند و تا آنان استغفار می‌کنند، خدا عذاب‌کننده آنان نیست (انفال/۳۲-۳۳). کسانی که کفر ورزیدند، گفتند: به این قرآن گوش نکنید و در آن سخن بیهوده افکنید، باشد که غلبه یابید (فصّلت/۲۶). کسانی که کفر ورزیدند، گفتند: هرگز نه به این قرآن و نه به آ‌ن‌چه پیش از آن است، ایمان نمی‌آوریم. اى کاش این ستمکاران را هنگامى که در پیشگاه پروردگارشان بازداشت‏ شده ‏اند مى‏ دیدى، برخى از آنان با برخى گفتگو مى‏ کنند … در گردن‌هاى کسانى که کافر شده ‏اند، غل‌ها مى‏ نهیم آیا جز به سزاى آن‌چه انجام مى‏ دادند، جزا داده می‌شوند (سبأ/۳۱-۳۳)؟ اگر قرآنی بود که کوه‌ها به آن روان می‌شدند یا زمین با آن قطعه‌قطعه می‌گردید یا مردگان با آن به سخن درمی‌آمدند، [باز ایمان نمی‌آوردند] بلکه همه امر از آن خدا است (رعد/۳۱). چون آیات روشن ما بر آنان خوانده شود، کسانی که به دیدار ما امید ندارند، می‌گویند: قرآن دیگری غیر از این بیاور یا آن را عوض کن. بگو، من را نرسد که آن را از پیش خود عوض کنم. جز آن‌چه را به من وحی می‌شود، پیروی نمی‌کنم. به‌راستی اگر من پروردگارم را نافرمانی کنم، از عذاب روزی عظیم می‌ترسم. بگو، اگر خدا می‌خواست آن را بر شما تلاوت نمی‌کردم و [خدا] شما را به آن آگاه نمی‌کرد. به‌راستی قبل از آن، عمری در میان شما ماندم. آیا تعقّل نمی‌کنید (یونس/۱۵-۱۶)؟ هر گاه آیه‌ای برای آنان نیاوری، می‌گویند: چرا آن را برنمی‌گزینی؟ بگو، فقط آن‌چه از سوی پروردگارم به سوی من وحی می‌شود، پیروی می‌کنم. این (قرآن) بینش‌هایی از پروردگار شما است و برای گروهی که ایمان می‌آورند، هدایت و رحمتی است (اعراف/۲۰۳). آنان (مجرمان) را چه شده است که از این تذکار روی می‌گردانند؟ گویی آنان گورخرانی رمنده هستند که از شیری گریخته‌اند بلکه هر فردی از آنها می‌خواهد که [به او] نامه‌هایی سرگشاده داده شود. هرگز، بلکه از آخرت نمی‌ترسند (مدّثّر/۴۹-۵۳).

آیا از آن رو که شما قومی اسرافکار هستید، ذکر را از شما بازگیریم (زخرف/۵)؟ چون قرآن بخوانی میان تو و میان کسانی که به آخرت ایمان ندارند، پرده‌ای پوشیده قرار می‌دهیم و بر قلب‌های آنان پوشش‌ها قرار می‌دهیم تا آن را نفهمند و در گوش‌های آنان سنگینی [قرار می‌دهیم]. چون پروردگارت را در قرآن به یگانگی یاد کنی، با نفرت پشت می‌کنند. هنگامی که به سوی تو گوش می‌دهند، ما بهتر می‌دانیم به چه [منظور] گوش می‌دهند (اسراء/۴۵-۴۷). ما به آن‌چه می‌گویند، داناتر هستیم و تو بر آنان زورگو نیستی پس با این قرآن هر کس را از تهدید من می‌ترسد، تذکّر بده (ق/۴۵). اگر یکی از مشرکان از تو، امان خواست پس به او امان بده تا کلام خدا را بشنود، سپس او را به جای امنش برسان. این از آن رو است که آنان گروهی هستند که نمی‌دانند (توبه/۶).

مبادا تو بعضی از آن‌چه را به سویت وحی می‌شود، واگذاری و سینه‌ات به آن تنگ شود از این‌که می‌گویند: چرا گنجی بر او نازل نشده یا فرشته‌ای با او نیامده است؟ جز این نیست که تو بیم‌دهنده‌ای و خدا بر هر چیزی کارساز است (هود/۱۲). بگو، به من خبر دهید، اگر [این قرآن] از نزد خدا باشد و شما به آن کفر ورزید و شاهدی از بنی‌اسرائیل بر همانندی آن [با تورات]، گواهی دهد پس ایمان آورد و شما تکبّر ورزید، [آیا شما ستمکار نیستید]؟ به‌راستی خدا گروه ستمکار را هدایت نمی‌کند. کسانی که کفر ورزیدند، به کسانی که ایمان آوردند، گفتند: اگر [آن] خیر بود، به سوی آن، بر ما سبقت نمی‌گرفتند. چون به وسیله آن هدایت نیافته‌اند، خواهند گفت، این دروغی قدیمی است (احقاف/۱۰-۱۱). بگو، به من خبر دهید اگر [قرآن] از نزد خدا باشد و  شما به آن کفر ورزید، کیست گمراه‌تر از آن که در ستیزه‌ای دور است (فصّلت/۵۲). بگو، به آن ایمان بیاورید یا ایمان نیاورید، بی‌گمان کسانی که پیش از آن دانش یافته‌اند، چون [این کتاب] بر آنان خوانده شود، سجده‌کنان به روی می‌افتند و  می‌گویند: منزّه است پروردگار ما که وعده پروردگار ما بی‌گمان انجام‌شدنی است. بر چانه‌ها به خاک می‌افتند و می‌گریند و بر فروتنی آنها می‌افزاید (اسراء/۱۰۷-۱۰۹).

به‌راستی کسانی که به ذکر، هنگامی که به آنان رسید کافر شدند، [کیفر خواهند دید] (فصّلت/۴۱). [عذاب را] بر تقسیم‌کنندگان نازل کردیم. همانان که قرآن را پاره‌ها کردند و به پروردگارت سوگند که همگی آنان را از آن‌چه می‌کردند، بازخواست می‌کنیم (حجر/۹۰-۹۱). کسانی که کفر ورزیدند، هلاکت بر آنان باد. [خدا] اعمالشان را تباه کرد. این به سبب آن است که آنان آن‌چه را خدا نازل کرده است، خوش نداشتند پس اعمالشان را نابود کرد (محمّد/۸-۹). بی‌گمان کسانی که پس از آن‌که هدایت برای آنان روشن شد، پشت کردند، شیطان آنان را فریب داد و آرزوهایشان را دراز کرد. این به سبب آن است که آنان به کسانی که آن‌چه خدا نازل کرده است را خوش نداشتند، گفتند: به‌زودی در برخی از امور، از شما اطاعت خواهیم کرد. خدا اسرار آنان را می‌داند (محمّد/۲۵-۲۶). آیا کسی که از جانب پروردگار خود بر حجّتی روشن است و شاهدی از او، پیرو آن است و پیش از وی نیز، کتاب موسی پیشوا و رحمت بوده است، [دروغ می‌بافد]؟ اینان به آن (قرآن) ایمان می‌آورند. هر کس از گروه‌ها به آن کفر ورزد، آتش وعده‌گاه او است پس در آن تردید نکن که آن حق و از جانب پروردگارت است ولی بیشتر مردم ایمان نمی‌آورند (هود/۱۷). این (قرآن) هدایت است و کسانی که به آیات پروردگار خود کفر ورزند، عذابی از شکنجه دردناک دارند (جاثیه/۱۱). آیا در ملکوت آسمان‌ها، زمین و هر ‌چه خدا آفریده و این‌که شاید اجلشان نزدیک شده باشد، ننگریستند؟ پس به کدام سخن بعد از آن (قرآن)، ایمان می‌آورند (اعراف/۱۸۵)؟

آیا ندیدی کسانی را که می‌پندارند به آن‌چه به سوی تو نازل شده و آن‌چه پیش از تو نازل شده، ایمان دارند، می‌خواهند داوری را پیش طاغوت ببرند در حالی‌که دستور یافته‌اند به آن کفر ورزند؟ شیطان می‌خواهد آنان را به گمراهی دوری بیندازد. هنگامی که به آنان گفته شود، به سوی آن‌چه خدا نازل کرده است و به سوی پیامبر بیایید، منافقان را می‌بینی که از تو سخت روی می‌گردانند (نساء/۶۰-۶۱).

من را با آن‌ کس که تنها آفریدم، واگذار. به او مال فراوان و پسرانی حاضر [به خدمت] دادم. برای او [زندگی خوش] آماده کردم. باز طمع دارد که زیاد کنم. به‌راستی او با آیات ما ستیزه دارد … گفت: این [قرآن] جز سحری که نقل می‌شود، نیست. این جز سخن بشری نیست. به زودی او را به سقر می‌سوزانم (مدثّر/۱۱-۲۶).

قرآن- بنی‌اسرائیل، به‌راستی این قرآن بر بنی‌اسرائیل بیشتر آن‌چه را آنان درباره آن اختلاف دارند، حکایت می‌کند (نمل/۷۶). [ای بنی‌اسرائیل،] به آن‌چه نازل کردم که تصدیق‌کننده آن‌چه با شما است، ایمان آورید. اوّلین منکر آن نباشید و آیات من را به بهای ناچیز نفروشید و تنها از من پروا کنید (بقره/۴۱). ای کسانی که به شما کتاب داده شده است، به آن‌چه نازل کردیم که تصدیق‌کننده چیزی است که با شما است، ایمان آورید پیش از آن‌که چهره‌هایی را محو کنیم پس آنان را به قهقرا برگردانیم یا آنان را لعنت کنیم چنان‌که اصحاب سبت را لعنت کردیم. امر خدا انجام‌شدنی است (نساء/۴۷). [یهودیان] گفتند: خدا چیزی را بر بشری نازل نکرده است، بزرگی خدا را چنان‌که باید نشناختند. بگو، چه کسی آن کتابی را که موسی آورده است، نازل کرده است (انعام/۹۱)؟ هر گاه به آنان (یهودیان) گفته شود: به آن‌چه خدا نازل کرده است ایمان آورید، می‌گویند: ما به آن‌چه بر خودمان نازل شده، ایمان داریم و به غیر از آن کفر می‌ورزند در حالی‌که آن حق است و تصدیق‌کننده آن‌چه نزد آنان است، می‌باشد (بقره/۹۱). اگر آنان (اهل کتاب) به مانند آن‌چه شما به آن ایمان آورده‌اید، ایمان بیاورند، بدون تردید هدایت شده‌اند و اگر روی برتابند، جز این نیست که آنان در ستیز هستند و خدا [شرّ] آنان را از تو کفایت می‌کند (بقره/۱۳۷). بگو، ای اهل‌کتاب، تا هنگامی که تورات، انجیل و آن‌چه را از پروردگارتان به سوی شما نازل شده است را برپا ندارید، بر چیزی نیستید. آن‌چه از جانب پروردگارت بر تو نازل شده است، بر طغیان و کفر بسیاری از آنان می‌افزاید پس بر گروه کافران اندوه نخور (مائده/۶۸). به‌راستی آن‌چه از جانب پروردگارت بر تو نازل شده است، بر طغیان و کفر بسیاری از آنان (یهود) می‌افزاید تا روز قیامت میان آنان دشمنی و کینه افکندیم. هر زمان آتشی برای جنگ افروختند، خدا آن را خاموش کرد. آنان در زمین به فساد می‌کوشند … اگر آنان (اهل‌کتاب)، تورات، انجیل و آن‌چه از جانب پروردگارشان به سوی آنان نازل شده است را برپا می‌داشتند، بی‌گمان از بالای سرشان و از زیر پاهایشان برخوردار می‌شدند (مائده/۶۴-۶۶). کسانی که کتاب به آنها داده‌ایم و آن را چنان‌که باید می‌خوانند، آنان هستند که به آن (قرآن) ایمان می‌آورند و کسانی که به آن کفر می‌ورزند پس آنان همان زیانکاران هستند (بقره/۱۲۱). کسانی که به آنان کتاب داده‌ایم، از آن‌چه به سوی تو نازل شده است، شاد می‌شوند ولی برخی از گروه‌ها کسانی هستند که بخشی از آن را انکار می‌کنند. بگو، جز این نیست که من دستور یافته‌ام خدا را بپرستم …. این‌گونه آن را حکمی عربی نازل کردیم. اگر بعد از علمی که برای تو آمده است از هوس‌های آنان پیروی کنی، در برابر خدا هیچ ولی و نگه‌دارنده‌ای نداری (رعد/۳۶-۳۷). به‌راستی از اهل‌کتاب کسانی هستند که به خدا و آن‌چه به شما و آن‌چه بر آنان نازل شده، ایمان دارند در حالی‌که برای خدا خاشع هستند و آیات خدا را به بهای ناچیزی نمی‌فروشند. اینان کسانی هستند که پاداششان نزد پروردگارشان است (آل‌عمران/۱۹۹). کسانی که پیش از این (قرآن)، به آنان کتاب داده‌ایم، به آن ایمان می‌آورند. هنگامی که [قرآن] بر آنان تلاوت شود، می‌گویند: به آن ایمان آوردیم. به‌راستی آن حقّ و از پروردگارمان است. بی‌گمان ما پیش از آن، تسلیم بوده‌ایم. آنان برای آن‌که صبر می‌کنند و بدی را با نیکی دفع می‌کنند و از آن‌چه به آنان روزی داده‌ایم، انفاق می‌کنند، دو بار پاداش داده می‌شوند و چون سخن بیهوده بشنوند، از آن روی برمی‌تابند و می‌گویند: اعمال ما از آنِ ما و اعمال شما، از آنِ شما است. سلام بر شما. ما نادانان را طلب نمی‌کنیم (قصص/۵۲-۵۵). راسخان در علم از آنان (یهود) و مومنان، به آن‌چه به سوی تو نازل شده و آن‌چه پیش از تو نازل شده، ایمان می‌آورند. برپادارندگان نماز، زکات دهندگان و مومنان، به خدا و روز بازپسین، آنان را پاداشی عظیم خواهیم داد (نساء/۱۶۲). هنگامی که [مسیحیان] آن‌چه را بر این پیامبر نازل شده است بشنوند، می‌بینی به سبب آن‌چه از حق شناخته‌اند، چشمانشان پر از اشک می‌شود. می‌گویند: پروردگارا، ایمان آوردیم پس ما را با شاهدان بنویس. چرا به خدا و آن‌چه از حق برای ما آمده است، ایمان نیاوریم در حالی‌که طمع داریم که پروردگارمان ما را با گروه شایستگان داخل کند؟ پس خدا به سبب آن‌چه گفتند، به آنان باغ‌هایی که از زیر آن نهرها جاری است، پاداش داد. در آن جاودانه هستند. این جزای نیکوکاران است (مائده/۸۳-۸۵).

[ای مومنان،] آیا امید دارید که [یهودیان] به شما ایمان بیاورند در حالی‌که گروهی از آنها کلام خدا را می‌شنوند سپس آن را بعد از آن‌که دریافتند، تحریف می‌کنند در حالی‌که خود می‌دانند (بقره/۷۵)؟ آیا کسانی را که به آنان نصیبی از کتاب داده شد، ندیدی که چون به سوی کتاب خدا فرا خوانده می‌شوند تا میان آنان حکم کند، گروهی از آنان به حال اعراض، پشت می‌کنند (آل‌عمران/۲۳)؟

قرآن- قیامت، [روز قیامت] به کسانی که تقوا پیشه کرده‌اند، گفته می‌شود: پروردگارتان چه نازل کرده است؟ می‌گویند: خیر را (نحل/۳۰).

در آن روز، وای بر تکذیب‌کنندگان پس به کدام سخن بعد از آن (قرآن)، ایمان می‌آورند (مرسلات/۴۹-۵۰). آیا آنان جز در انتظار تأویل آن (کتاب) هستند؟ روزی که تأویل آن بیاید، کسانی که از قبل آن را فراموش کردند، می‌گویند: به‌راستی فرستادگان پروردگار ما حق را آوردند پس آیا برای ما شفیعانی هست که برای ما شفاعت کنند یا ما بازگردانده می‌شویم تا غیر از آن‌چه انجام می‌دادیم، انجام دهیم؟ آنان به خود زیان زدند و آن‌چه برمی‌بافتند، از آنان گم شد (اعراف/۵۳). [روز قیامت ستمکار می‌گوید:] ای وای، کاش، فلانی را دوست نگرفته بودم. او من را به گمراهی کشانید، بعد از آن که ذکر به من رسیده بود (فرقان/۲۸-۲۹).

کتاب، وحی، نازل شدن

وَ الْقُرْآنِ الْمَجِيدِ (ق/۱) وَ الْقُرْآنِ ذِي الذِّكْرِ (ص/۱) فَالْمُلْقِيَاتِ ذِكْرًا (مرسلات/۵) فَالتَّالِيَاتِ ذِكْرًا (صافّات/۳) فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ* وَ إِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ* إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ* فِي كِتَابٍ مَّكْنُونٍ* لَّا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ (واقعه/۷۵-۷۹) وَ الْقَمَر* وَ اللَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ* وَ الصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ* إِنَّهَا لَإِحْدَى الْكُبَرِ* نَذِيرًا لِّلْبَشَرِ* لِمَن شَاء مِنكُمْ أَن يَتَقَدَّمَ أَوْ يَتَأَخَّرَ (مدّثر/۳۲-۳۷) وَ السَّمَاء ذَاتِ الرَّجْعِ* وَ الْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ* إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ* وَ مَا هُوَ بِالْهَزْلِ (طارق/۱۱-۱۴) فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ* الْجَوَارِ الْكُنَّسِ* وَ اللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ* وَ الصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ* إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ (تكوير/۱۵-۱۹)

هُوَ قُرْآنٌ مَّجِيدٌ* فِي لَوْحٍ مَّحْفُوظٍ (بروج/۲۱-۲۲) فِي صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ* مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ* بِأَيْدِي سَفَرَةٍ* كِرَامٍ بَرَرَةٍ (عبس/۱۳-۱۶) وَ إِنَّهُ فِي أُمِّ الْكِتَابِ لَدَيْنَا لَعَلِيٌّ حَكِيمٌ (زخرف/۴) ذَلِكَ الْكِتَابُ لاَ رَيْبَ فِيهِ (بقره/۲) تَنزِيلُ الْكِتَابِ لَا رَيْبَ فِيهِ مِن رَّبِّ الْعَالَمِينَ (سجده/۲) وَ إِنَّهُ لَكِتَابٌ عَزِيزٌ* لَا يَأْتِيهِ الْبَاطِلُ مِن بَيْنِ يَدَيْهِ وَ لَا مِنْ خَلْفِهِ تَنزِيلٌ مِّنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍ (فصّلت/۴۱-۴۲) تَنزِيلُ الْكِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ (غافر/۲) تَنْزِيلُ الْكِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ (احقاف/۲؛ زمر/۱) تَنزِيلٌ مِّنَ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ* كِتَابٌ فُصِّلَتْ آيَاتُهُ (فصّلت/۲-۳) وَ أَنزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ الْكِتَابِ وَ مُهَيْمِنًا عَلَيْهِ (مائده/۴۸) نَزَّلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ … وَ أَنزَلَ الْفُرْقَانَ (آل‌عمران/۳-۴) وَ الَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ مِنَ الْكِتَابِ هُوَ الْحَقُّ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ إِنَّ اللَّهَ بِعِبَادِهِ لَخَبِيرٌ بَصِيرٌ (فاطر/۳۱) وَ هَذَا كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ مُبَارَكٌ مُّصَدِّقُ الَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ وَ لِتُنذِرَ أُمَّ الْقُرَى وَ مَنْ حَوْلَهَا (انعام/۹۲) وَ مَا كَانَ هَذَا الْقُرْآنُ أَن يُفْتَرَى مِن دُونِ اللّهِ وَلَكِن تَصْدِيقَ الَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ وَ تَفْصِيلَ الْكِتَابِ لاَ رَيْبَ فِيهِ مِن رَّبِّ الْعَالَمِينَ (يونس/۳۷) وَ هَذَا ذِكْرٌ مُّبَارَكٌ أَنزَلْنَاهُ أَفَأَنتُمْ لَهُ مُنكِرُونَ (انبياء/۵۰) إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ (حجر/۹) تَنزِيلًا مِّمَّنْ خَلَقَ الْأَرْضَ وَ السَّمَاوَاتِ الْعُلَى* الرَّحْمَنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى (طه/۴-۵) تَنزِيلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ* أَفَبِهَذَا الْحَدِيثِ أَنتُم مُّدْهِنُونَ* وَ تَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ (واقعه/۸۰-۸۲) وَ مَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ* وَ مَا يَنبَغِي لَهُمْ وَ مَا يَسْتَطِيعُونَ* إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ (شعراء/۲۱۰-۲۱۲) وَ مَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَانٍ رَجِيمٍ* فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ (تكوير/۲۵-۲۶)

وَ الْكِتَابِ الْمُبِينِ* إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُّبَارَكَةٍ إِنَّا كُنَّا مُنذِرِينَ* فِيهَا يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ* أَمْرًا مِّنْ عِندِنَا إِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ* رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ (دخان/۲-۶) إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ (قدر/۱) شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِيَ أُنزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَ بَيِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَى وَ الْفُرْقَانِ (بقره/۱۸۵) الرَّحْمَنُ* عَلَّمَ الْقُرْآنَ (رحمن/۱- ۲)

المر تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ (رعد/۱) الر تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْحَكِيمِ (یونس/۱) الم* تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْحَكِيمِ* هُدًى وَ رَحْمَةً لِّلْمُحْسِنِينَ (لقمان/۱-۳) الر تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ (يوسف/۱) طسم* تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ (شعراء/۱-۲؛ قصص/۱-۲) الَرَ تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ وَ قُرْآنٍ مُّبِينٍ (حجر/۱) طس تِلْكَ آيَاتُ الْقُرْآنِ وَ كِتَابٍ مُّبِينٍ (نمل/۱) الَر كِتَابٌ أُحْكِمَتْ آيَاتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِن لَّدُنْ حَكِيمٍ خَبِيرٍ* أَلاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ اللّهَ إِنَّنِي لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ وَ بَشِيرٌ* وَ أَنِ اسْتَغْفِرُواْ رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُواْ إِلَيْهِ يُمَتِّعْكُم مَّتَاعًا حَسَنًا إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى وَ يُؤْتِ كُلَّ ذِي فَضْلٍ فَضْلَهُ وَ إِن تَوَلَّوْاْ فَإِنِّيَ أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ كَبِيرٍ (هود/۱-۳) اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِيثِ كِتَابًا مُّتَشَابِهًا مَّثَانِيَ (زمر/۲۳) مِنْهُ آيَاتٌ مُّحْكَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتَابِ وَ أُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ (آل‌عمران/۷)

مَّا فَرَّطْنَا فِي الكِتَابِ مِن شَيْءٍ ثُمَّ إِلَى رَبِّهِمْ يُحْشَرُونَ (انعام/۳۸) وَ لَقَدْ صَرَّفْنَا فِي هَذَا الْقُرْآنِ لِيَذَّكَّرُواْ وَ مَا يَزِيدُهُمْ إِلاَّ نُفُورًا (اسراء/۴۱) وَ صَرَّفْنَا فِيهِ مِنَ الْوَعِيدِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ أَوْ يُحْدِثُ لَهُمْ ذِكْرًا (طه/۱۱۳) وَ لَقَدْ ضَرَبْنَا لِلنَّاسِ فِي هَذَا الْقُرْآنِ مِن كُلِّ مَثَلٍ (روم/۵۸) وَ لَقَدْ ضَرَبْنَا لِلنَّاسِ فِي هَذَا الْقُرْآنِ مِن كُلِّ مَثَلٍ لَّعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (زمر/۲۷) وَ لَقَدْ صَرَّفْنَا فِي هَذَا الْقُرْآنِ لِلنَّاسِ مِن كُلِّ مَثَلٍ وَ كَانَ الْإِنسَانُ أَكْثَرَ شَيْءٍ جَدَلًا (كهف/۵۴) وَ لَقَدْ صَرَّفْنَا لِلنَّاسِ فِي هَذَا الْقُرْآنِ مِن كُلِّ مَثَلٍ فَأَبَى أَكْثَرُ النَّاسِ إِلاَّ كُفُورًا (اسراء/۸۹) لَوْ أَنزَلْنَا هَذَا الْقُرْآنَ عَلَى جَبَلٍ لَّرَأَيْتَهُ خَاشِعًا مُّتَصَدِّعًا مِّنْ خَشْيَةِ اللَّهِ وَ تِلْكَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ (حشر/۲۱) (اسراء/۶۰) وَ مَا جَعَلْنَا … إِلاَّ فِتْنَةً لِّلنَّاسِ وَ الشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِي القُرْآنِ (اسراء/۶۰)

أَنزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا (طه/۱۱۳) وَ الْكِتَابِ الْمُبِينِ* إِنَّا جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لَّعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (زخرف/۲-۳) إِنَّا أَنزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لَّعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (يوسف/۲) قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِّقَوْمٍ يَعْلَمُونَ* بَشِيرًا وَ نَذِيرًا فَأَعْرَضَ أَكْثَرُهُمْ فَهُمْ لَا يَسْمَعُونَ (فصّلت/۳-۴) قُرآنًا عَرَبِيًّا غَيْرَ ذِي عِوَجٍ لَّعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (زمر/۲۸) وَ مِن قَبْلِهِ كِتَابُ مُوسَى إِمَامًا وَ رَحْمَةً وَ هَذَا كِتَابٌ مُّصَدِّقٌ لِّسَانًا عَرَبِيًّا لِّيُنذِرَ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَ بُشْرَى لِلْمُحْسِنِينَ (احقاف/۱۲) وَ لَوْ جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا أَعْجَمِيًّا لَّقَالُوا لَوْلَا فُصِّلَتْ آيَاتُهُ أَأَعْجَمِيٌّ وَ عَرَبِيٌّ  (فصّلت/۴۴)

وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ(قمر/۱۷، ۲۲، ۳۲، ۴۰) وَ لَقَدْ وَصَّلْنَا لَهُمُ الْقَوْلَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (قصص/۵۱) إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ* فَمَن شَاء ذَكَرَهُ (مدّثر/۵۴-۵۵) إِنْ هُوَ إِلاَّ ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ (يوسف/۱۰۴) إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ* وَ لَتَعْلَمُنَّ نَبَأَهُ بَعْدَ حِينٍ (ص/۸۷-۸۸) إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ* لِمَن شَاء مِنكُمْ أَن يَسْتَقِيمَ* وَ مَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ (تكوير/۲۷-۲۹) إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ وَ قُرْآنٌ مُّبِينٌ* لِيُنذِرَ مَن كَانَ حَيًّا وَ يَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْكَافِرِينَ (يس/۶۹-۷۰) لَقَدْ أَنزَلْنَا إِلَيْكُمْ كِتَابًا فِيهِ ذِكْرُكُمْ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (انبیاء/۱۰)

قَدْ جَاءكُم مِّنَ اللّهِ نُورٌ وَ كِتَابٌ مُّبِينٌ* يَهْدِي بِهِ اللّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَهُ سُبُلَ السَّلاَمِ وَ يُخْرِجُهُم مِّنِ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِهِ وَ يَهْدِيهِمْ إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ (مائده/۱۵-۱۶) إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ يِهْدِي لِلَّتِي هِيَ أَقْوَمُ وَ يُبَشِّرُ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْرًا كَبِيرًا* و أَنَّ الَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا (اسراء/۹-۱۰) هُدًى وَ بُشْرَى لِلْمُؤْمِنِينَ (نمل/۲) وَ إِنَّهُ لَهُدًى وَ رَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ (نمل/۷۷) وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاء وَ رَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ وَ لاَ يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إَلاَّ خَسَارًا (اسراء/۸۲) وَ لَقَدْ جِئْنَاهُم بِكِتَابٍ فَصَّلْنَاهُ عَلَى عِلْمٍ هُدًى وَ رَحْمَةً لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (اعراف/۵۲) هَذَا بَيَانٌ لِّلنَّاسِ وَ هُدًى وَ مَوْعِظَةٌ لِّلْمُتَّقِينَ (آل‌عمران/۱۳۸) [ذلک الکتاب] هُدًى لِّلْمُتَّقِينَ (بقره/۲) وَ إِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِّلْمُتَّقِينَ* وَ إِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِينَ (حاقّه/۴۸-۴۹)

ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكِتَابَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنَا مِنْ عِبَادِنَا فَمِنْهُمْ ظَالِمٌ لِّنَفْسِهِ وَ مِنْهُم مُّقْتَصِدٌ وَ مِنْهُمْ سَابِقٌ بِالْخَيْرَاتِ بِإِذْنِ اللَّهِ ذَلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الْكَبِيرُ (فاطر/۳۲) رَبَّنَا وَ ابْعَثْ فِيهِمْ رَسُولًا مِّنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِكَ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ يُزَكِّيهِمْ إِنَّكَ أَنتَ العَزِيزُ الحَكِيمُ (بقره/۱۲۹) هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِّنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَ يُزَكِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ إِن كَانُوا مِن قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ* وَ آخَرِينَ مِنْهُمْ لَمَّا يَلْحَقُوا بِهِمْ (جمعه/۲-۳) لَقَدْ مَنَّ اللّهُ عَلَى الْمُؤمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولًا مِّنْ أَنفُسِهِمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَ يُزَكِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ إِن كَانُواْ مِن قَبْلُ لَفِي ضَلالٍ مُّبِينٍ (آل‌عمران/۱۶۴) أَرْسَلْنَا فِيكُمْ رَسُولًا مِّنكُمْ يَتْلُو عَلَيْكُمْ آيَاتِنَا وَ يُزَكِّيكُمْ وَ يُعَلِّمُكُمُ الْكِتَابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ يُعَلِّمُكُم مَّا لَمْ تَكُونُواْ تَعْلَمُونَ (بقره/۱۵۱)

يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءكُم بُرْهَانٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَ أَنزَلْنَا إِلَيْكُمْ نُورًا مُّبِينًا* فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُواْ بِاللّهِ وَ اعْتَصَمُواْ بِهِ فَسَيُدْخِلُهُمْ فِي رَحْمَةٍ مِّنْهُ وَ فَضْلٍ وَ يَهْدِيهِمْ إِلَيْهِ صِرَاطًا مُّسْتَقِيمًا (نساء/۱۷۴-۱۷۵) فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ النُّورِ الَّذِي أَنزَلْنَا وَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ (تغابن/۸) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ آمِنُواْ بِاللّهِ وَ رَسُولِهِ وَ الْكِتَابِ الَّذِي نَزَّلَ عَلَى رَسُولِهِ وَ الْكِتَابِ الَّذِيَ أَنزَلَ مِن قَبْلُ وَ مَن يَكْفُرْ بِاللّهِ وَ مَلاَئِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ وَ الْيَوْمِ الآخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلاَلًا بَعِيدًا (نساء/۱۳۶) اتَّبِعُواْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُمْ وَ لاَ تَتَّبِعُواْ مِن دُونِهِ أَوْلِيَاء قَلِيلًا مَّا تَذَكَّرُونَ (اعراف/۳) وَ هَذَا كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ مُبَارَكٌ فَاتَّبِعُوهُ وَ اتَّقُواْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ* أَن تَقُولُواْ إِنَّمَا أُنزِلَ الْكِتَابُ عَلَى طَآئِفَتَيْنِ مِن قَبْلِنَا وَ إِن كُنَّا عَن دِرَاسَتِهِمْ لَغَافِلِينَ* أَوْ تَقُولُواْ لَوْ أَنَّا أُنزِلَ عَلَيْنَا الْكِتَابُ لَكُنَّا أَهْدَى مِنْهُمْ فَقَدْ جَاءكُم بَيِّنَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَ هُدًى وَ رَحْمَةٌ فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن كَذَّبَ بِآيَاتِ اللّهِ وَ صَدَفَ عَنْهَا سَنَجْزِي الَّذِينَ يَصْدِفُونَ عَنْ آيَاتِنَا سُوءَ الْعَذَابِ بِمَا كَانُواْ يَصْدِفُونَ (انعام/۱۵۵-۱۵۷) وَ اتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ العَذَابُ بَغْتَةً وَ أَنتُمْ لَا تَشْعُرُونَ* أَن تَقُولَ نَفْسٌ يَا حَسْرَتَى علَى مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّهِ وَ إِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ* أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدَانِي لَكُنتُ مِنَ الْمُتَّقِينَ* أَوْ تَقُولَ حِينَ تَرَى الْعَذَابَ لَوْ أَنَّ لِي كَرَّةً فَأَكُونَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ (زمر/۵۵-۵۸) أَلَمْ يَأْنِ لِلَّذِينَ آمَنُوا أَن تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِكْرِ اللَّهِ وَ مَا نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ وَ لَا يَكُونُوا كَالَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِن قَبْلُ فَطَالَ عَلَيْهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَ كَثِيرٌ مِّنْهُمْ فَاسِقُونَ (حديد/۱۶)

وَ إِذَا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُواْ لَهُ وَ أَنصِتُواْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (اعراف/۲۰۴) وَ لاَ تَتَّخِذُوَاْ آيَاتِ اللّهِ هُزُوًا وَ اذْكُرُواْ نِعْمَتَ اللّهِ عَلَيْكُمْ وَ مَا أَنزَلَ عَلَيْكُمْ مِّنَ الْكِتَابِ وَ الْحِكْمَةِ يَعِظُكُم بِهِ وَ اتَّقُواْ اللّهَ وَ اعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (بقره/۲۳۱) وَ قَدْ نَزَّلَ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتَابِ أَنْ إِذَا سَمِعْتُمْ آيَاتِ اللّهِ يُكَفَرُ بِهَا وَ يُسْتَهْزَأُ بِهَا فَلاَ تَقْعُدُواْ مَعَهُمْ حَتَّى يَخُوضُواْ فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ إِنَّكُمْ إِذًا مِّثْلُهُمْ إِنَّ اللّهَ جَامِعُ الْمُنَافِقِينَ وَ الْكَافِرِينَ فِي جَهَنَّمَ جَمِيعًا (نساء/۱۴۰) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَسْأَلُواْ عَنْ أَشْيَاء إِن تُبْدَ لَكُمْ تَسُؤْكُمْ وَ إِن تَسْأَلُواْ عَنْهَا حِينَ يُنَزَّلُ الْقُرْآنُ تُبْدَ لَكُمْ عَفَا اللّهُ عَنْهَا وَ اللّهُ غَفُورٌ حَلِيمٌ (مائده/۱۰۱)

الَّذِينَ كَفَرُوا وَ صَدُّوا عَن سَبِيلِ اللَّهِ أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ* وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَ آمَنُوا بِمَا نُزِّلَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ هُوَ الْحَقُّ مِن رَّبِّهِمْ كَفَّرَ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَ أَصْلَحَ بَالَهُمْ* ذَلِكَ بِأَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا اتَّبَعُوا الْبَاطِلَ وَ أَنَّ الَّذِينَ آمَنُوا اتَّبَعُوا الْحَقَّ مِن رَّبِّهِمْ كَذَلِكَ يَضْرِبُ اللَّهُ لِلنَّاسِ أَمْثَالَهُمْ (محمّد/۱-۳) تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِينُ جُلُودُهُمْ وَ قُلُوبُهُمْ إِلَى ذِكْرِ اللَّهِ ذَلِكَ هُدَى اللَّهِ يَهْدِي بِهِ مَنْ يَشَاءُ وَ مَن يُضْلِلْ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ (زمر/۲۳) و [المتّقون] الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْكَ وَ مَا أُنزِلَ مِن قَبْلِكَ وَ بِالآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ (بقره/۴) وَ يَرَى الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ الَّذِي أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ هُوَ الْحَقَّ وَ يَهْدِي إِلَى صِرَاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ (سبأ/۶) وَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ هُمْ عَلَى صَلاَتِهِمْ يُحَافِظُونَ (انعام/۹۲) وَ الَّذِينَ يُمَسَّكُونَ بِالْكِتَابِ وَ أَقَامُواْ الصَّلاَةَ إِنَّا لاَ نُضِيعُ أَجْرَ الْمُصْلِحِينَ (اعراف/۱۷۰) وَ كَذَلِكَ أَنزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ فَالَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ مِنْ هَؤُلَاء مَن يُؤْمِنُ بِهِ وَ مَا يَجْحَدُ بِآيَاتِنَا إِلَّا الْكَافِرُونَ (عنكبوت/۴۷) إِنَّ الَّذِينَ يَتْلُونَ كِتَابَ اللَّهِ وَ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَ أَنفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَ عَلَانِيَةً يَرْجُونَ تِجَارَةً لَّن تَبُورَ* لِيُوَفِّيَهُمْ أُجُورَهُمْ وَ يَزِيدَهُم مِّن فَضْلِهِ إِنَّهُ غَفُورٌ شَكُورٌ (فاطر/۲۹-۳۰) إِنَّ اللّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنفُسَهُمْ وَ أَمْوَالَهُم بِأَنَّ لَهُمُ الجَنَّةَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ فَيَقْتُلُونَ وَ يُقْتَلُونَ وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا فِي التَّوْرَاةِ وَ الإِنجِيلِ وَ الْقُرْآنِ (توبه/۱۱۱)

إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنزَلْنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَ الْهُدَى مِن بَعْدِ مَا بَيَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِي الْكِتَابِ أُولَئِكَ يَلعَنُهُمُ اللّهُ وَ يَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ* إِلاَّ الَّذِينَ تَابُواْ وَأَصْلَحُواْ وَ بَيَّنُواْ فَأُوْلَئِكَ أَتُوبُ عَلَيْهِمْ (بقره/۱۵۹-۱۶۰) إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنزَلَ اللّهُ مِنَ الْكِتَابِ وَ يَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَنًا قَلِيلًا أُولَئِكَ مَا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ إِلاَّ النَّارَ وَ لاَ يُكَلِّمُهُمُ اللّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ لاَ يُزَكِّيهِمْ وَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ* أُولَئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُاْ الضَّلاَلَةَ بِالْهُدَى وَ الْعَذَابَ بِالْمَغْفِرَةِ فَمَآ أَصْبَرَهُمْ عَلَى النَّارِ* ذَلِكَ بِأَنَّ اللّهَ نَزَّلَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ وَ إِنَّ الَّذِينَ اخْتَلَفُواْ فِي الْكِتَابِ لَفِي شِقَاقٍ بَعِيدٍ (بقره/۱۷۴-۱۷۶) وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللّهِ كَذِبًا أَوْ قَالَ أُوْحِيَ إِلَيَّ وَ لَمْ يُوحَ إِلَيْهِ شَيْءٌ وَ مَن قَالَ سَأُنزِلُ مِثْلَ مَا أَنَزلَ اللّهُ (انعام/۹۳)

القرآن- النبّی، اللّهُ يَشْهَدُ بِمَا أَنزَلَ إِلَيْكَ أَنزَلَهُ بِعِلْمِهِ وَ الْمَلآئِكَةُ يَشْهَدُونَ وَ كَفَى بِاللّهِ شَهِيدًا (نساء/۱۶۶) تَبَارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَى عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعَالَمِينَ نَذِيرًا (فرقان/۱) وَ الْقُرْآنِ الْحَكِيمِ* إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ* عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ* تَنزِيلَ الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ* لِتُنذِرَ قَوْمًا مَّا أُنذِرَ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ (يس/۲-۶) فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ* وَ مَا لَا تُبْصِرُونَ* إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ* وَ مَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ قَلِيلًا مَا تُؤْمِنُونَ* وَ لَا بِقَوْلِ كَاهِنٍ قَلِيلًا مَا تَذَكَّرُونَ* تَنزِيلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ* وَ لَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ* لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ* ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ* فَمَا مِنكُم مِّنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِينَ (حاقّه/۳۸-۴۷) وَ مَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَ مَا يَنبَغِي لَهُ (يس/۶۹) وَ إِنَّكَ لَتُلَقَّى الْقُرْآنَ مِن لَّدُنْ حَكِيمٍ عَلِيمٍ (نمل/۶) إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى* عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوَى (نجم/۴-۵) فَأَوْحَى إِلَى عَبْدِهِ مَا أَوْحَى  (نجم/۱۰) وَ إِنَّهُ لَتَنزِيلُ رَبِّ الْعَالَمِينَ* نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ* عَلَى قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنذِرِينَ* بِلِسَانٍ عَرَبِيٍّ مُّبِينٍ (شعراء/۱۹۲-۱۹۵) قُلْ مَن كَانَ عَدُوًّا لِّجِبْرِيلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلَى قَلْبِكَ بِإِذْنِ اللّهِ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ وَ هُدًى وَ بُشْرَى لِلْمُؤْمِنِينَ (بقره/۹۷) وَ كَذَلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ رُوحًا مِّنْ أَمْرِنَا مَا كُنتَ تَدْرِي مَا الْكِتَابُ وَ لَا الْإِيمَانُ وَلَكِن جَعَلْنَاهُ نُورًا نَّهْدِي بِهِ مَنْ نَّشَاء مِنْ عِبَادِنَا وَ إِنَّكَ لَتَهْدِي إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ (شوری/۵۲) وَ مَا كُنتَ تَتْلُو مِن قَبْلِهِ مِن كِتَابٍ وَ لَا تَخُطُّهُ بِيَمِينِكَ إِذًا لَّارْتَابَ الْمُبْطِلُونَ (عنکبوت/۴۸) وَ أَنزَلَ اللّهُ عَلَيْكَ الْكِتَابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ عَلَّمَكَ مَا لَمْ تَكُنْ تَعْلَمُ وَ كَانَ فَضْلُ اللّهِ عَلَيْكَ عَظِيمًا  (نساء/۱۱۳) وَمَا كُنتَ تَرْجُو أَن يُلْقَى إِلَيْكَ الْكِتَابُ إِلَّا رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ فَلَا تَكُونَنَّ ظَهِيرًا لِّلْكَافِرِينَ* وَ لَا يَصُدُّنَّكَ عَنْ آيَاتِ اللَّهِ بَعْدَ إِذْ أُنزِلَتْ إِلَيْكَ وَ ادْعُ إِلَى رَبِّكَ وَ لَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (قصص/۸۶-۸۷) وَ كَذَلِكَ نُصَرِّفُ الآيَاتِ وَ لِيَقُولُواْ دَرَسْتَ وَ لِنُبَيِّنَهُ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (انعام/۱۰۵)

وَ إِنَّهُ (القرآن) لَحَقُّ الْيَقِينِ* فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ (حاقّه/۵۱-۵۲) وَ لَقَدْ آتَيْنَاكَ سَبْعًا مِّنَ الْمَثَانِي وَ الْقُرْآنَ الْعَظِيمَ (حجر/۸۷) هُوَ الَّذِيَ أَنزَلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ (آل‌عمران/۷) إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ تَنزِيلًا (انسان/۲۳) وَ بِالْحَقِّ أَنزَلْنَاهُ وَ بِالْحَقِّ نَزَلَ وَ مَا أَرْسَلْنَاكَ إِلاَّ مُبَشِّرًا وَ نَذِيرًا (اسراء/۱۰۵) إِنَّا أَنزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ فَاعْبُدِ اللَّهَ مُخْلِصًا لَّهُ الدِّينَ (زمر/۲) قُلْ نَزَّلَهُ رُوحُ الْقُدُسِ مِن رَّبِّكَ بِالْحَقِّ لِيُثَبِّتَ الَّذِينَ آمَنُواْ وَ هُدًى وَ بُشْرَى لِلْمُسْلِمِينَ (نحل/۱۰۲)  وَ نَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ تِبْيَانًا لِّكُلِّ شَيْءٍ وَ هُدًى وَ رَحْمَةً وَ بُشْرَى لِلْمُسْلِمِينَ (نحل/۸۹) وَ مَا أَنزَلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ إِلاَّ لِتُبَيِّنَ لَهُمُ الَّذِي اخْتَلَفُواْ فِيهِ وَ هُدًى وَ رَحْمَةً لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (نحل/۶۴) أَنزَلْنَا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيْهِمْ وَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ (نحل/۴۴) كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَيْكَ مُبَارَكٌ لِّيَدَّبَّرُوا آيَاتِهِ وَ لِيَتَذَكَّرَ أُوْلُوا الْأَلْبَابِ (ص/۲۹) كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلَى صِرَاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ  (ابراهیم/۱) إِنَّا أَنزَلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ لِلنَّاسِ بِالْحَقِّ فَمَنِ اهْتَدَى فَلِنَفْسِهِ وَ مَن ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَا وَ مَا أَنتَ عَلَيْهِم بِوَكِيلٍ  (زمر/۴۱) كِتَابٌ أُنزِلَ إِلَيْكَ فَلاَ يَكُن فِي صَدْرِكَ حَرَجٌ مِّنْهُ لِتُنذِرَ بِهِ وَ ذِكْرَى لِلْمُؤْمِنِينَ (اعراف/۲) وَ الَّذِيَ أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ الْحَقُّ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يُؤْمِنُونَ (رعد/۱) أَفَمَن يَعْلَمُ أَنَّمَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَبِّكَ الْحَقُّ كَمَنْ هُوَ أَعْمَى إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُوْلُواْ الأَلْبَابِ (رعد/۱۹) يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ وَ إِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَ اللّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ (مائده/۶۷) إِنَّا أَنزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ لِتَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ بِمَا أَرَاكَ اللّهُ وَلاَ تَكُن لِّلْخَآئِنِينَ خَصِيمًا (نساء/۱۰۵) فَاحْكُم بَيْنَهُم بِمَا أَنزَلَ اللّهُ وَ لاَ تَتَّبِعْ أَهْوَاءهُمْ عَمَّا جَاءكَ مِنَ الْحَقِّ … وَ أَنِ احْكُم بَيْنَهُم بِمَآ أَنزَلَ اللّهُ وَ لاَ تَتَّبِعْ أَهْوَاءهُمْ وَ احْذَرْهُمْ أَن يَفْتِنُوكَ عَن بَعْضِ مَا أَنزَلَ اللّهُ إِلَيْكَ فَإِن تَوَلَّوْاْ فَاعْلَمْ أَنَّمَا يُرِيدُ اللّهُ أَن يُصِيبَهُم بِبَعْضِ ذُنُوبِهِمْ وَ إِنَّ كَثِيرًا مِّنَ النَّاسِ لَفَاسِقُونَ (مائده/۴۸-۴۹) أَفَغَيْرَ اللّهِ أَبْتَغِي حَكَمًا وَ هُوَ الَّذِي أَنَزَلَ إِلَيْكُمُ الْكِتَابَ مُفَصَّلًا وَ الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْلَمُونَ أَنَّهُ مُنَزَّلٌ مِّن رَّبِّكَ بِالْحَقِّ فَلاَ تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِينَ (انعام/۱۱۴) فَإِن كُنتَ فِي شَكٍّ مِّمَّا أَنزَلْنَا إِلَيْكَ فَاسْأَلِ الَّذِينَ يَقْرَؤُونَ الْكِتَابَ مِن قَبْلِكَ لَقَدْ جَاءكَ الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ فَلاَ تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِينَ  (یونس/۹۴) مَا أَنزَلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَى* إِلَّا تَذْكِرَةً لِّمَن يَخْشَى (طه/۲-۳) فَاسْتَمْسِكْ بِالَّذِي أُوحِيَ إِلَيْكَ إِنَّكَ عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ* وَ إِنَّهُ لَذِكْرٌ لَّكَ وَ لِقَوْمِكَ وَ سَوْفَ تُسْأَلُونَ (زخرف/۴۳-۴۴)

كَذَلِكَ أَرْسَلْنَاكَ فِي أُمَّةٍ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهَا أُمَمٌ لِّتَتْلُوَ عَلَيْهِمُ الَّذِيَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ وَ هُمْ يَكْفُرُونَ بِالرَّحْمَنِ (رعد/۳۰) فَإِنَّمَا يَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِكَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (دخان/۵۸) وَ قُرْآنًا فَرَقْنَاهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ عَلَى مُكْثٍ وَ نَزَّلْنَاهُ تَنزِيلًا (اسراء/۱۰۶) فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ وَ لَا تَعْجَلْ بِالْقُرْآنِ مِن قَبْلِ أَن يُقْضَى إِلَيْكَ وَحْيُهُ وَ قُل رَّبِّ زِدْنِي عِلْمًا (طه/۱۱۴) لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ* إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَ قُرْآنَهُ* فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ* ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ (قيامت/۱۶-۱۹) سَنُقْرِؤُكَ فَلَا تَنسَى* إِلَّا مَا شَاء اللَّه (اعلي/۶-۷) وَ مَا تَكُونُ فِي شَأْنٍ وَ مَا تَتْلُو مِنْهُ مِن قُرْآنٍ وَ لاَ تَعْمَلُونَ مِنْ عَمَلٍ إِلاَّ كُنَّا عَلَيْكُمْ شُهُودًا إِذْ تُفِيضُونَ فِيهِ (يونس/۶۱) فَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ (نحل/۹۸) وَ اتْلُ مَا أُوحِيَ إِلَيْكَ مِن كِتَابِ رَبِّكَ لَا مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِهِ (کهف/۲۷) اتْلُ مَا أُوحِيَ إِلَيْكَ مِنَ الْكِتَابِ وَ أَقِمِ الصَّلَاةَ (عنکبوت/۴۵) يَا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ* قُمِ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلًا* نِصْفَهُ أَوِ انقُصْ مِنْهُ قَلِيلًا* أَوْ زِدْ عَلَيْهِ وَ رَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلًا* إِنَّا سَنُلْقِي عَلَيْكَ قَوْلًا ثَقِيلًا (مزّمّل/۱-۵) إِنَّمَا أُمِرْتُ … أَنْ أَتْلُوَ الْقُرْآنَ فَمَنِ اهْتَدَى فَإِنَّمَا يَهْتَدِي لِنَفْسِهِ وَ مَن ضَلَّ فَقُلْ إِنَّمَا أَنَا مِنَ الْمُنذِرِينَ  (نمل/۹۱-۹۲) إِنَّ رَبَّكَ يَعْلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدْنَى مِن ثُلُثَيِ اللَّيْلِ وَ نِصْفَهُ وَ ثُلُثَهُ وَ طَائِفَةٌ مِّنَ الَّذِينَ مَعَكَ وَ اللَّهُ يُقَدِّرُ اللَّيْلَ وَ النَّهَارَ عَلِمَ أَن لَّن تُحْصُوهُ فَتَابَ عَلَيْكُمْ فَاقْرَؤُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَن سَيَكُونُ مِنكُم مَّرْضَى وَ آخَرُونَ يَضْرِبُونَ فِي الْأَرْضِ يَبْتَغُونَ مِن فَضْلِ اللَّهِ وَ آخَرُونَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَاقْرَؤُوا مَا تَيَسَّرَ مِنْهُ (مزّمّل/۲۰) وَ مَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رَّسُولٍ وَ لَا نَبِيٍّ إِلَّا إِذَا تَمَنَّى أَلْقَى الشَّيْطَانُ فِي أُمْنِيَّتِهِ فَيَنسَخُ اللَّهُ مَا يُلْقِي الشَّيْطَانُ ثُمَّ يُحْكِمُ اللَّهُ آيَاتِهِ … وَ لِيَعْلَمَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ فَيُؤْمِنُوا بِهِ فَتُخْبِتَ لَهُ قُلُوبُهُمْ وَ إِنَّ اللَّهَ لَهَادِ الَّذِينَ آمَنُوا إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ (حج/۵۲-۵۴) إِنَّ وَلِيِّيَ اللّهُ الَّذِي نَزَّلَ الْكِتَابَ وَ هُوَ يَتَوَلَّى الصَّالِحِينَ (اعراف/۱۹۶)

قُلْ آمَنَّا بِاللّهِ وَ مَا أُنزِلَ عَلَيْنَا وَ مَا أُنزِلَ عَلَى إِبْرَاهِيمَ وَ إِسْمَاعِيلَ وَ إِسْحَاقَ وَ يَعْقُوبَ وَ الأَسْبَاطِ وَ مَا أُوتِيَ مُوسَى وَ عِيسَى وَ النَّبِيُّونَ مِن رَّبِّهِمْ لاَ نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّنْهُمْ وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ (آل‌عمران/۸۴) وَ قُلْ آمَنتُ بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ مِن كِتَابٍ وَ أُمِرْتُ لِأَعْدِلَ بَيْنَكُمُ (شوری/۱۵) آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْهِ مِن رَّبِّهِ وَ الْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللّهِ وَ مَلآئِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ لاَ نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّن رُّسُلِهِ (بقره/۲۸۵) قُولُواْ آمَنَّا بِاللّهِ وَمَا أُنزِلَ إِلَيْنَا (بقره/۱۳۶) هَاأَنتُمْ أُوْلاء تُحِبُّونَهُمْ وَ لاَ يُحِبُّونَكُمْ وَ تُؤْمِنُونَ بِالْكِتَابِ كُلِّهِ (ال‌عمران/۱۱۹) وَ لَا تُجَادِلُوا أَهْلَ الْكِتَابِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِلَّا الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ وَ قُولُوا آمَنَّا بِالَّذِي أُنزِلَ إِلَيْنَا وَ أُنزِلَ إِلَيْكُمْ (عنكبوت/۴۶) قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ هَلْ تَنقِمُونَ مِنَّا إِلاَّ أَنْ آمَنَّا بِاللّهِ وَ مَا أُنزِلَ إِلَيْنَا وَ مَا أُنزِلَ مِن قَبْلُ وَ أَنَّ أَكْثَرَكُمْ فَاسِقُونَ (مائده/۵۹)

هُوَ سَمَّاكُمُ الْمُسْلِمينَ مِن قَبْلُ وَ فِي هَذَا (قرآن) لِيَكُونَ الرَّسُولُ شَهِيدًا عَلَيْكُمْ وَ تَكُونُوا شُهَدَاء عَلَى النَّاسِ فَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَ آتُوا الزَّكَاةَ وَ اعْتَصِمُوا بِاللَّهِ (حج/۷۸)

قُلِ اللّهِ شَهِيدٌ بِيْنِي وَ بَيْنَكُمْ وَ أُوحِيَ إِلَيَّ هَذَا الْقُرْآنُ لأُنذِرَكُم بِهِ وَ مَن بَلَغَ (انعام/۱۹) وَ كَذَلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِّتُنذِرَ أُمَّ الْقُرَى وَ مَنْ حَوْلَهَا وَ تُنذِرَ يَوْمَ الْجَمْعِ لَا رَيْبَ فِيهِ فَرِيقٌ فِي الْجَنَّةِ وَ فَرِيقٌ فِي السَّعِيرِ (شوري/۷) وَ أَنذِرْ بِهِ الَّذِينَ يَخَافُونَ أَن يُحْشَرُواْ إِلَى رَبِّهِمْ لَيْسَ لَهُم مِّن دُونِهِ وَلِيٌّ وَ لاَ شَفِيعٌ لَّعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (انعام/۵۱) فَإِنَّمَا يَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِكَ لِتُبَشِّرَ بِهِ الْمُتَّقِينَ وَ تُنذِرَ بِهِ قَوْمًا لُّدًّا (مريم/۹۷) الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَنزَلَ عَلَى عَبْدِهِ الْكِتَابَ وَ لَمْ يَجْعَل لَّهُ عِوَجَا* قَيِّمًا لِّيُنذِرَ بَأْسًا شَدِيدًا مِن لَّدُنْهُ وَ يُبَشِّرَ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْرًا حَسَنًا* مَاكِثِينَ فِيهِ أَبَدًا* وَ  يُنذِرَ الَّذِينَ قَالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَدًا … فَلَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ عَلَى آثَارِهِمْ إِن لَّمْ يُؤْمِنُوا بِهَذَا الْحَدِيثِ أَسَفًا (كهف/۱-۶) إِنَّمَا تُنذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّكْرَ (يس/۱۱) وَ ذَرِ الَّذِينَ اتَّخَذُواْ دِينَهُمْ لَعِبًا وَ لَهْوًا وَ غَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَ ذَكِّرْ بِهِ (قرآن) أَن تُبْسَلَ نَفْسٌ بِمَا كَسَبَتْ لَيْسَ لَهَا مِن دُونِ اللّهِ وَلِيٌّ وَ لاَ شَفِيعٌ (انعام/۷۰) قُلْ هُوَ لِلَّذِينَ آمَنُوا هُدًى وَ شِفَاء وَ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ فِي آذَانِهِمْ وَقْرٌ وَ هُوَ عَلَيْهِمْ عَمًى أُوْلَئِكَ يُنَادَوْنَ مِن مَّكَانٍ بَعِيدٍ (فصّلت/۴۴)

وَ اذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِبْرَاهِيمَ (مریم/۴۱) وَ اذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِسْمَاعِيلَ (مریم/۵۴) نَحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ أَحْسَنَ الْقَصَصِ بِمَا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ هَذَا الْقُرْآنَ وَ إِن كُنتَ مِن قَبْلِهِ لَمِنَ الْغَافِلِينَ (یوسف/۳) وَ اذْكُرْ فِي الْكِتَابِ مُوسَى (مریم/۵۱) وَ اذْكُرْ فِي الْكِتَابِ مَرْيَمَ (مریم/۱۶) وَ اذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِدْرِيسَ (مریم/۵۶)

وَ إِذْ صَرَفْنَا إِلَيْكَ نَفَرًا مِّنَ الْجِنِّ يَسْتَمِعُونَ الْقُرْآنَ فَلَمَّا حَضَرُوهُ قَالُوا أَنصِتُوا فَلَمَّا قُضِيَ وَلَّوْا إِلَى قَوْمِهِم مُّنذِرِينَ* قَالُوا يَا قَوْمَنَا إِنَّا سَمِعْنَا كِتَابًا أُنزِلَ مِن بَعْدِ مُوسَى مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ وَ إِلَى طَرِيقٍ مُّسْتَقِيمٍ (احقاف/۲۹-۳۰) وَ [قالوا] أَنَّا لَمَّا سَمِعْنَا الْهُدَى آمَنَّا بِهِ فَمَن يُؤْمِن بِرَبِّهِ فَلَا يَخَافُ بَخْسًا وَ لَا رَهَقًا (جن/۱۳) قُلْ أُوحِيَ إِلَيَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِّنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا* يَهْدِي إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ وَ لَن نُّشْرِكَ بِرَبِّنَا أَحَدًا (جن/۱-۲)

إِنَّ الَّذِي فَرَضَ عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لَرَادُّكَ إِلَى مَعَادٍ قُل رَّبِّي أَعْلَمُ مَن جَاء بِالْهُدَى وَ مَنْ هُوَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ (قصص/۸۵)

وَ أُوْلُواْ الأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَى بِبَعْضٍ فِي كِتَابِ اللّهِ إِنَّ اللّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (انفال/۷۵) وَ أُوْلُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَى بِبَعْضٍ فِي كِتَابِ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُهَاجِرِينَ إِلَّا أَن تَفْعَلُوا إِلَى أَوْلِيَائِكُم مَّعْرُوفًا كَانَ ذَلِكَ فِي الْكِتَابِ مَسْطُورًا (احزاب/۶) قُلِ اللّهُ يُفْتِيكُمْ فِيهِنَّ وَ مَا يُتْلَى عَلَيْكُمْ فِي الْكِتَابِ (نساء/۱۲۷)

القرآن- الکافرون، لَمْ يَكُنِ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَ الْمُشْرِكِينَ مُنفَكِّينَ حَتَّى تَأْتِيَهُمُ الْبَيِّنَةُ* رَسُولٌ مِّنَ اللَّهِ يَتْلُو صُحُفًا مُّطَهَّرَةً* فِيهَا كُتُبٌ قَيِّمَةٌ* وَ مَا تَفَرَّقَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءتْهُمُ الْبَيِّنَةُ (بيّنه/۱-۴) وَ إِنَّهُ لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ* أَوَلَمْ يَكُن لَّهُمْ آيَةً أَن يَعْلَمَهُ عُلَمَاء بَنِي إِسْرَائِيلَ* وَ لَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَى بَعْضِ الْأَعْجَمِينَ* فَقَرَأَهُ عَلَيْهِم مَّا كَانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ* كَذَلِكَ سَلَكْنَاهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ* لَا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّى يَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِيمَ* فَيَأْتِيَهُم بَغْتَةً وَ هُمْ لَا يَشْعُرُونَ* فَيَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنظَرُونَ (شعراء/۱۹۶-۲۰۳) وَ قَالَ الرَّسُولُ يَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا* وَ كَذَلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا مِّنَ الْمُجْرِمِينَ (فرقان/۳۰-۳۱) وَ كَذَّبَ بِهِ قَوْمُكَ وَ هُوَ الْحَقُّ قُل لَّسْتُ عَلَيْكُم بِوَكِيلٍ (انعام/۶۶) وَ مَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مِّنَ الرَّحْمَنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كَانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ (شعراء/۵) وَ إِذَا قُرِئَ عَلَيْهِمُ الْقُرْآنُ لَا يَسْجُدُونَ* بَلِ الَّذِينَ كَفَرُواْ يُكَذِّبُونَ* وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا يُوعُونَ* فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ* إِلَّا الَّذِينَ آمَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ (انشقاق/۲۱-۲۵)

وَ إِذَا قِيلَ لَهُمْ (کافرین) تَعَالَوْاْ إِلَى مَا أَنزَلَ اللّهُ وَ إِلَى الرَّسُولِ قَالُواْ حَسْبُنَا مَا وَجَدْنَا عَلَيْهِ آبَاءنَا أَوَلَوْ كَانَ آبَاؤُهُمْ لاَ يَعْلَمُونَ شَيْئًا وَ لاَ يَهْتَدُونَ (مائده/۱۰۴) وَ إِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا مَا أَنزَلَ اللّهُ قَالُواْ بَلْ نَتَّبِعُ مَا أَلْفَيْنَا عَلَيْهِ آبَاءنَا أَوَلَوْ كَانَ آبَاؤُهُمْ لاَ يَعْقِلُونَ شَيْئًا وَ لاَ يَهْتَدُونَ (بقره/۱۷۰) وَ مِنَ النَّاسِ مَن يُجَادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ لَا هُدًى وَ لَا كِتَابٍ مُّنِيرٍ* وَ إِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا مَا أَنزَلَ اللَّهُ قَالُوا بَلْ نَتَّبِعُ مَا وَجَدْنَا عَلَيْهِ آبَاءنَا أَوَلَوْ كَانَ الشَّيْطَانُ يَدْعُوهُمْ إِلَى عَذَابِ السَّعِيرِ (لقمان/۲۰-۲۱) وَ إِنْ كَانُوا لَيَقُولُونَ* لَوْ أَنَّ عِندَنَا ذِكْرًا مِّنْ الْأَوَّلِينَ* لَكُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ* فَكَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ (صافّات/۱۶۷-۱۷۰) قَالُواْ أَضْغَاثُ أَحْلاَمٍ بَلِ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ شَاعِرٌ فَلْيَأْتِنَا بِآيَةٍ كَمَا أُرْسِلَ الأَوَّلُونَ (انبياء/۵) وَ لَمَّا جَاءهُمُ الْحَقُّ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ وَ إِنَّا بِهِ كَافِرُونَ* وَ قَالُوا لَوْلَا نُزِّلَ هَذَا الْقُرْآنُ عَلَى رَجُلٍ مِّنَ الْقَرْيَتَيْنِ عَظِيمٍ* أَهُمْ يَقْسِمُونَ رَحْمَةَ رَبِّكَ (زخرف/۳۰-۳۱) أَأُنزِلَ عَلَيْهِ الذِّكْرُ مِن بَيْنِنَا بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ مِّن ذِكْرِي بَلْ لَمَّا يَذُوقُوا عَذَابِ* أَمْ عِندَهُمْ خَزَائِنُ رَحْمَةِ رَبِّكَ الْعَزِيزِ الْوَهَّابِ  (ص/۸-۹) وَ قَالُوا لَوْلَا أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَاتٌ مِّن رَّبِّهِ … أَوَلَمْ يَكْفِهِمْ أَنَّا أَنزَلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ يُتْلَى عَلَيْهِمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَرَحْمَةً وَ ذِكْرَى لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (عنکبوت/۵۰-۵۱) قُلْ إِنِّي عَلَى بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّي وَ كَذَّبْتُم بِهِ (انعام/۵۷) وَ إِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِينَ* وَ إِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْكَافِرِينَ (حاقّه/۴۹-۵۰) أَفَلاَ يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ وَ لَوْ كَانَ مِنْ عِندِ غَيْرِ اللّهِ لَوَجَدُواْ فِيهِ اخْتِلاَفًا كَثِيرًا (نساء/۸۲) أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَى قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا (محمّد/۲۴)

وَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَسْتَ مُرْسَلًا قُلْ كَفَى بِاللهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ وَ مَنْ عِندَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ (رعد/۴۳) وَ قَالُواْ يَا أَيُّهَا الَّذِي نُزِّلَ عَلَيْهِ الذِّكْرُ إِنَّكَ لَمَجْنُونٌ (حجر/۶) وَ إِن يَكَادُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَ يَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ  (قلم/۵۱)

وَ لَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّهُمْ يَقُولُونَ إِنَّمَا يُعَلِّمُهُ بَشَرٌ لِّسَانُ الَّذِي يُلْحِدُونَ إِلَيْهِ أَعْجَمِيٌّ وَ هَذَا لِسَانٌ عَرَبِيٌّ مُّبِينٌ (نحل/۱۰۳) وَ قَالُوا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ اكْتَتَبَهَا فَهِيَ تُمْلَى عَلَيْهِ بُكْرَةً وَ أَصِيلًا* قُلْ أَنزَلَهُ الَّذِي يَعْلَمُ السِّرَّ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ (فرقان/۵-۶) وَ إِذَا قِيلَ لَهُم مَّاذَا أَنزَلَ رَبُّكُمْ قَالُواْ أَسَاطِيرُ الأَوَّلِينَ (نحل/۲۴) وَ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْلَا نُزِّلَ عَلَيْهِ الْقُرْآنُ جُمْلَةً وَاحِدَةً كَذَلِكَ لِنُثَبِّتَ بِهِ فُؤَادَكَ وَ رَتَّلْنَاهُ تَرْتِيلًا (فرقان/۳۲) وَ إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالُوا مَا هَذَا إِلَّا رَجُلٌ يُرِيدُ أَن يَصُدَّكُمْ عَمَّا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُكُمْ وَ قَالُوا مَا هَذَا إِلَّا إِفْكٌ مُّفْتَرًى وَ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءهُمْ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِينٌ* وَ مَا آتَيْنَاهُم مِّن كُتُبٍ يَدْرُسُونَهَا وَ مَا أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمْ قَبْلَكَ مِن نَّذِيرٍ (سبأ/۴۳-۴۴)وَ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هَذَا إِلَّا إِفْكٌ افْتَرَاهُ وَ أَعَانَهُ عَلَيْهِ قَوْمٌ آخَرُونَ فَقَدْ جَاؤُوا ظُلْمًا وَ زُورًا (فرقان/۴) أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ لِتُنذِرَ قَوْمًا مَّا أَتَاهُم مِّن نَّذِيرٍ مِّن قَبْلِكَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ (سجده/۳) أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ إِنِ افْتَرَيْتُهُ فَلَا تَمْلِكُونَ لِي مِنَ اللَّهِ شَيْئًا هُوَ أَعْلَمُ بِمَا تُفِيضُونَ فِيهِ كَفَى بِهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ (احقاف/۸) أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ إِنِ افْتَرَيْتُهُ فَعَلَيَّ إِجْرَامِي وَ أَنَاْ بَرِيءٌ مِّمَّا تُجْرَمُونَ (هود/۳۵) أَمْ يَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَل لَّا يُؤْمِنُونَ* فَلْيَأْتُوا بِحَدِيثٍ مِّثْلِهِ إِن كَانُوا صَادِقِينَ (طور/۳۳-۳۴) أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ فَأْتُواْ بِعَشْرِ سُوَرٍ مِّثْلِهِ مُفْتَرَيَاتٍ وَ ادْعُواْ مَنِ اسْتَطَعْتُم مِّن دُونِ اللّهِ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ* فَإِن لَّمْ يَسْتَجِيبُواْ لَكُمْ فَاعْلَمُواْ أَنَّمَا أُنزِلِ بِعِلْمِ اللّهِ وَ أَن لاَّ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ فَهَلْ أَنتُم مُّسْلِمُونَ (هود/۱۳-۱۴) أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ فَأْتُواْ بِسُورَةٍ مِّثْلِهِ وَ ادْعُواْ مَنِ اسْتَطَعْتُم مِّن دُونِ اللّهِ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ* بَلْ كَذَّبُواْ بِمَا لَمْ يُحِيطُواْ بِعِلْمِهِ (يونس/۳۸-۳۹) وَ إِن كُنتُمْ فِي رَيْبٍ مِّمَّا نَزَّلْنَا عَلَى عَبْدِنَا فَأْتُواْ بِسُورَةٍ مِّن مِّثْلِهِ وَ ادْعُواْ شُهَدَاءكُم مِّن دُونِ اللّهِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ* فَإِن لَّمْ تَفْعَلُواْ وَ لَن تَفْعَلُواْ فَاتَّقُواْ النَّارَ الَّتِي وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجَارَةُ أُعِدَّتْ لِلْكَافِرِينَ (بقره/۲۳-۲۴) قُلْ أَرَأَيْتُم مَّا تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ أَرُونِي مَاذَا خَلَقُوا مِنَ الْأَرْضِ أَمْ لَهُمْ شِرْكٌ فِي السَّمَاوَاتِ اِئْتُونِي بِكِتَابٍ مِّن قَبْلِ هَذَا أَوْ أَثَارَةٍ مِّنْ عِلْمٍ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (احقاف/۴) فَلَمَّا جَاءهُمُ الْحَقُّ مِنْ عِندِنَا … قَالُوا سِحْرَانِ تَظَاهَرَا وَ قَالُوا إِنَّا بِكُلٍّ كَافِرُونَ* قُلْ فَأْتُوا بِكِتَابٍ مِّنْ عِندِ اللَّهِ هُوَ أَهْدَى مِنْهُمَا أَتَّبِعْهُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (قصص/۴۸-۴۹) قُل لَّئِنِ اجْتَمَعَتِ الإِنسُ وَ الْجِنُّ عَلَى أَن يَأْتُواْ بِمِثْلِ هَذَا الْقُرْآنِ لاَ يَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَ لَوْ كَانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِيرًا (اسراء/۸۸)

قَالُواْ اللَّهُمَّ إِن كَانَ هَذَا هُوَ الْحَقَّ مِنْ عِندِكَ فَأَمْطِرْ عَلَيْنَا حِجَارَةً مِّنَ السَّمَاءِ أَوِ ائْتِنَا بِعَذَابٍ أَلِيمٍ* وَ مَا كَانَ اللّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَ أَنتَ فِيهِمْ وَ مَا كَانَ اللّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ (انفال/۳۲-۳۳) وَ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَا تَسْمَعُوا لِهَذَا الْقُرْآنِ وَ الْغَوْا فِيهِ لَعَلَّكُمْ تَغْلِبُونَ (فصّلت/۲۶) وَ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَن نُّؤْمِنَ بِهَذَا الْقُرْآنِ وَ لَا بِالَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ وَ لَوْ تَرَى إِذِ الظَّالِمُونَ مَوْقُوفُونَ عِندَ رَبِّهِمْ يَرْجِعُ بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ الْقَوْلَ … وَ جَعَلْنَا الْأَغْلَالَ فِي أَعْنَاقِ الَّذِينَ كَفَرُوا هَلْ يُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (سبأ/۳۱-۳۳) وَ لَوْ أَنَّ قُرْآنًا سُيِّرَتْ بِهِ الْجِبَالُ أَوْ قُطِّعَتْ بِهِ الأَرْضُ أَوْ كُلِّمَ بِهِ الْمَوْتَى بَل لِّلّهِ الأَمْرُ جَمِيعًا (رعد/۳۱) وَ إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالَ الَّذِينَ لاَ يَرْجُونَ لِقَاءنَا ائْتِ بِقُرْآنٍ غَيْرِ هَذَا أَوْ بَدِّلْهُ قُلْ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أُبَدِّلَهُ مِن تِلْقَاء نَفْسِي إِنْ أَتَّبِعُ إِلاَّ مَا يُوحَى إِلَيَّ إِنِّي أَخَافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ* قُل لَّوْ شَاء اللّهُ مَا تَلَوْتُهُ عَلَيْكُمْ وَ لاَ أَدْرَاكُم بِهِ فَقَدْ لَبِثْتُ فِيكُمْ عُمُرًا مِّن قَبْلِهِ أَفَلاَ تَعْقِلُونَ (يونس/۱۵-۱۶) وَ إِذَا لَمْ تَأْتِهِم بِآيَةٍ قَالُواْ لَوْلاَ اجْتَبَيْتَهَا قُلْ إِنَّمَا أَتَّبِعُ مَا يِوحَى إِلَيَّ مِن رَّبِّي هَذَا بَصَآئِرُ مِن رَّبِّكُمْ وَ هُدًى وَ رَحْمَةٌ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ  (اعراف/۲۰۳) فَمَا لَهُمْ (مجرمین) عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ* كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُّسْتَنفِرَةٌ* فَرَّتْ مِن قَسْوَرَةٍ* بَلْ يُرِيدُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن يُؤْتَى صُحُفًا مُّنَشَّرَةً* كَلَّا بَل لَا يَخَافُونَ الْآخِرَةَ (مدّثّر/۴۹-۵۳)

أَفَنَضْرِبُ عَنكُمُ الذِّكْرَ صَفْحًا أَن كُنتُمْ قَوْمًا مُّسْرِفِينَ (زخرف/۵) وَ إِذَا قَرَأْتَ الْقُرآنَ جَعَلْنَا بَيْنَكَ وَ بَيْنَ الَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ حِجَابًا مَّسْتُورًا* وَ جَعَلْنَا عَلَى قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَن يَفْقَهُوهُ وَ فِي آذَانِهِمْ وَقْرًا وَ إِذَا ذَكَرْتَ رَبَّكَ فِي الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَ لَّوْاْ عَلَى أَدْبَارِهِمْ نُفُورًا* نَّحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَسْتَمِعُونَ بِهِ إِذْ يَسْتَمِعُونَ إِلَيْكَ (اسراء/۴۵-۴۷) نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَقُولُونَ وَ مَا أَنتَ عَلَيْهِم بِجَبَّارٍ فَذَكِّرْ بِالْقُرْآنِ مَن يَخَافُ وَعِيدِ (ق/۴۵) وَ إِنْ أَحَدٌ مِّنَ الْمُشْرِكِينَ اسْتَجَارَكَ فَأَجِرْهُ حَتَّى يَسْمَعَ كَلاَمَ اللّهِ ثُمَّ أَبْلِغْهُ مَأْمَنَهُ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لاَّ يَعْلَمُونَ (توبه/۶)

فَلَعَلَّكَ تَارِكٌ بَعْضَ مَا يُوحَى إِلَيْكَ وَ ضَآئِقٌ بِهِ صَدْرُكَ أَن يَقُولُواْ لَوْلاَ أُنزِلَ عَلَيْهِ كَنزٌ أَوْ جَاء مَعَهُ مَلَكٌ إِنَّمَا أَنتَ نَذِيرٌ وَ اللّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ وَكِيلٌ  (هود/۱۲) قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِن كَانَ مِنْ عِندِ اللَّهِ وَ كَفَرْتُم بِهِ وَ شَهِدَ شَاهِدٌ مِّن بَنِي إِسْرَائِيلَ عَلَى مِثْلِهِ فَآمَنَ وَ اسْتَكْبَرْتُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ* وَ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا لَوْ كَانَ خَيْرًا مَّا سَبَقُونَا إِلَيْهِ وَ إِذْ لَمْ يَهْتَدُوا بِهِ فَسَيَقُولُونَ هَذَا إِفْكٌ قَدِيمٌ (احقاف/۱۰-۱۱) قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِن كَانَ مِنْ عِندِ اللَّهِ ثُمَّ كَفَرْتُم بِهِ مَنْ أَضَلُّ مِمَّنْ هُوَ فِي شِقَاقٍ بَعِيدٍ (فصّلت/۵۲) قُلْ آمِنُواْ بِهِ أَوْ لاَ تُؤْمِنُواْ إِنَّ الَّذِينَ أُوتُواْ الْعِلْمَ مِن قَبْلِهِ إِذَا يُتْلَى عَلَيْهِمْ يَخِرُّونَ لِلأَذْقَانِ سُجَّدًا* وَ يَقُولُونَ سُبْحَانَ رَبِّنَا إِن كَانَ وَعْدُ رَبِّنَا لَمَفْعُولًا* وَ يَخِرُّونَ لِلأَذْقَانِ يَبْكُونَ وَ يَزِيدُهُمْ خُشُوعًا (اسراء/۱۰۷-۱۰۹)

إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِالذِّكْرِ لَمَّا جَاءهُمْ (فصّلت/۴۱) كَمَا أَنزَلْنَا عَلَى المُقْتَسِمِينَ* الَّذِينَ جَعَلُوا الْقُرْآنَ عِضِينَ* فَوَرَبِّكَ لَنَسْأَلَنَّهُمْ أَجْمَعِيْنَ (حجر/۹۰-۹۱) وَ الَّذِينَ كَفَرُوا فَتَعْسًا لَّهُمْ وَ أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ* ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَرِهُوا مَا أَنزَلَ اللَّهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ (محمّد/۸-۹) إِنَّ الَّذِينَ ارْتَدُّوا عَلَى أَدْبَارِهِم مِّن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْهُدَى الشَّيْطَانُ سَوَّلَ لَهُمْ وَ أَمْلَى لَهُمْ* ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا لِلَّذِينَ كَرِهُوا مَا نَزَّلَ اللَّهُ سَنُطِيعُكُمْ فِي بَعْضِ الْأَمْرِ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ إِسْرَارَهُمْ (محمّد/۲۵-۲۶) أَفَمَن كَانَ عَلَى بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّهِ وَ يَتْلُوهُ شَاهِدٌ مِّنْهُ وَ مِن قَبْلِهِ كِتَابُ مُوسَى إَمَامًا وَ رَحْمَةً أُوْلَئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ مَن يَكْفُرْ بِهِ مِنَ الأَحْزَابِ فَالنَّارُ مَوْعِدُهُ فَلاَ تَكُ فِي مِرْيَةٍ مِّنْهُ إِنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يُؤْمِنُونَ (هود/۱۷) هَذَا هُدًى وَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ لَهُمْ عَذَابٌ مَّن رِّجْزٍ أَلِيمٌ (جاثيه/۱۱) أَوَلَمْ يَنظُرُواْ فِي مَلَكُوتِ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ مَا خَلَقَ اللّهُ مِن شَيْءٍ وَ أَنْ عَسَى أَن يَكُونَ قَدِ اقْتَرَبَ أَجَلُهُمْ فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَهُ يُؤْمِنُونَ (اعراف/۱۸۵)

أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ آمَنُواْ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْكَ وَ مَا أُنزِلَ مِن قَبْلِكَ يُرِيدُونَ أَن يَتَحَاكَمُواْ إِلَى الطَّاغُوتِ وَ قَدْ أُمِرُواْ أَن يَكْفُرُواْ بِهِ وَ يُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَن يُضِلَّهُمْ ضَلاَلًا بَعِيدًا* وَ إِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْاْ إِلَى مَا أَنزَلَ اللّهُ وَ إِلَى الرَّسُولِ رَأَيْتَ الْمُنَافِقِينَ يَصُدُّونَ عَنكَ صُدُودًا (نساء/۶۰-۶۱)

ذَرْنِي وَ مَنْ خَلَقْتُ وَحِيدًا* وَ جَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَّمْدُودًا * وَ بَنِينَ شُهُودًا* وَ مَهَّدتُّ لَهُ تَمْهِيدًا*  ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ * كَلَّا إِنَّهُ كَانَ لِآيَاتِنَا عَنِيدًا … فَقَالَ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ* إِنْ هَذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ* سَأُصْلِيهِ سَقَرَ  (مدثّر/۱۱-۲۶)

القرآن-  بنی‌اسرائیل، إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ يَقُصُّ عَلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ أَكْثَرَ الَّذِي هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ (نمل/۷۶) وَ [یا بنی‌اسرائیل] آمِنُواْ بِمَا أَنزَلْتُ مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَكُمْ وَ لاَ تَكُونُواْ أَوَّلَ كَافِرٍ بِهِ وَ لاَ تَشْتَرُواْ بِآيَاتِي ثَمَنًا قَلِيلًا وَ إِيَّايَ فَاتَّقُونِ (بقره/۴۱) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ آمِنُواْ بِمَا نَزَّلْنَا مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَكُم مِّن قَبْلِ أَن نَّطْمِسَ وُجُوهًا فَنَرُدَّهَا عَلَى أَدْبَارِهَا أَوْ نَلْعَنَهُمْ كَمَا لَعَنَّا أَصْحَابَ السَّبْتِ وَ كَانَ أَمْرُ اللّهِ مَفْعُولًا (نساء/۴۷) وَ مَا قَدَرُواْ اللّهَ حَقَّ قَدْرِهِ إِذْ قَالُواْ (الیهود) مَا أَنزَلَ اللّهُ عَلَى بَشَرٍ مِّن شَيْءٍ قُلْ مَنْ أَنزَلَ الْكِتَابَ الَّذِي جَاء بِهِ مُوسَى (انعام/۹۱)  وَ إِذَا قِيلَ لَهُمْ (الیهود) آمِنُواْ بِمَا أَنزَلَ اللّهُ قَالُواْ نُؤْمِنُ بِمَا أُنزِلَ عَلَيْنَا وَ يَكْفُرونَ بِمَا وَرَاءهُ وَ هُوَ الْحَقُّ مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَهُمْ (بقره/۹۱) فَإِنْ آمَنُواْ (اهل‌الکتاب) بِمِثْلِ مَا آمَنتُم بِهِ فَقَدِ اهْتَدَواْ وَّ إِن تَوَلَّوْاْ فَإِنَّمَا هُمْ فِي شِقَاقٍ فَسَيَكْفِيكَهُمُ اللّهُ (بقره/۱۳۷) قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَسْتُمْ عَلَى شَيْءٍ حَتَّىَ تُقِيمُواْ التَّوْرَاةَ وَ الإِنجِيلَ وَ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُمْ وَ لَيَزِيدَنَّ كَثِيرًا مِّنْهُم مَّا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ طُغْيَانًا وَ كُفْرًا فَلاَ تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ (مائده/۶۸) لَيَزِيدَنَّ كَثِيرًا مِّنْهُم مَّا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ طُغْيَانًا وَكُفْرًا وَ أَلْقَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَ الْبَغْضَاء إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ كُلَّمَا أَوْقَدُواْ نَارًا لِّلْحَرْبِ أَطْفَأَهَا اللّهُ وَ يَسْعَوْنَ فِي الأَرْضِ فَسَادًا … وَ لَوْ أَنَّهُمْ أَقَامُواْ التَّوْرَاةَ وَ الإِنجِيلَ وَ مَا أُنزِلَ إِلَيهِم مِّن رَّبِّهِمْ لأكَلُواْ مِن فَوْقِهِمْ وَ مِن تَحْتِ أَرْجُلِهِم (مائده/۶۴-۶۶) الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلاَوَتِهِ أُوْلَئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ من يَكْفُرْ بِهِ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ (بقره/۱۲۱) وَ الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَفْرَحُونَ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْكَ وَ مِنَ الأَحْزَابِ مَن يُنكِرُ بَعْضَهُ قُلْ إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللّهَ … وَ كَذَلِكَ أَنزَلْنَاهُ حُكْمًا عَرَبِيًّا وَ لَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءهُم بَعْدَ مَا جَاءكَ مِنَ الْعِلْمِ مَا لَكَ مِنَ اللّهِ مِن وَلِيٍّ وَ لاَ وَاقٍ (رعد/۳۶-۳۷) وَ إِنَّ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَمَن يُؤْمِنُ بِاللّهِ وَ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُمْ وَ مَآ أُنزِلَ إِلَيْهِمْ خَاشِعِينَ لِلّهِ لاَ يَشْتَرُونَ بِآيَاتِ اللّهِ ثَمَنًا قَلِيلًا أُوْلَئِكَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ (آل‌عمران/۱۹۹) الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ مِن قَبْلِهِ هُم بِهِ يُؤْمِنُونَ* وَ إِذَا يُتْلَى عَلَيْهِمْ قَالُوا آمَنَّا بِهِ إِنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّنَا إِنَّا كُنَّا مِن قَبْلِهِ مُسْلِمِينَ* أُوْلَئِكَ يُؤْتَوْنَ أَجْرَهُم مَّرَّتَيْنِ بِمَا صَبَرُوا وَ يَدْرَؤُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ وَ مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ* وَ إِذَا سَمِعُوا اللَّغْوَ أَعْرَضُوا عَنْهُ وَ قَالُوا لَنَا أَعْمَالُنَا وَ لَكُمْ أَعْمَالُكُمْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ لَا نَبْتَغِي الْجَاهِلِينَ (قصص/۵۲-۵۵) لَّكِنِ الرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ مِنْهُمْ (الیهود) وَ الْمُؤْمِنُونَ يُؤْمِنُونَ بِمَا أُنزِلَ إِلَيكَ وَ مَا أُنزِلَ مِن قَبْلِكَ وَ الْمُقِيمِينَ الصَّلاَةَ وَ الْمُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَ الْمُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَ الْيَوْمِ الآخِرِ أُوْلَئِكَ سَنُؤْتِيهِمْ أَجْرًا عَظِيمًا (نساء/۱۶۲) وَ إِذَا سَمِعُواْ (النصاری) مَا أُنزِلَ إِلَى الرَّسُولِ تَرَى أَعْيُنَهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ مِمَّا عَرَفُواْ مِنَ الْحَقِّ يَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاكْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِينَ* وَ مَا لَنَا لاَ نُؤْمِنُ بِاللّهِ وَ مَا جَاءنَا مِنَ الْحَقِّ وَ نَطْمَعُ أَن يُدْخِلَنَا رَبَّنَا مَعَ الْقَوْمِ الصَّالِحِينَ* فَأَثَابَهُمُ اللّهُ بِمَا قَالُواْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَ ذَلِكَ جَزَاء الْمُحْسِنِينَ (مائده/۸۳-۸۵)

[یا ایها الذین آمنوا] أَفَتَطْمَعُونَ أَن يُؤْمِنُواْ (الیهود) لَكُمْ وَ قَدْ كَانَ فَرِيقٌ مِّنْهُمْ يَسْمَعُونَ كَلاَمَ اللّهِ ثُمَّ يُحَرِّفُونَهُ مِن بَعْدِ مَا عَقَلُوهُ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ (بقره/۷۵) أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوْتُواْ نَصِيبًا مِّنَ الْكِتَابِ يُدْعَوْنَ إِلَى كِتَابِ اللّهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ يَتَوَلَّى فَرِيقٌ مِّنْهُمْ وَ هُم مُّعْرِضُونَ (آل‌عمران/۲۳)

القرآن-  القیامة، وَ [یوم القیامة] قِيلَ لِلَّذِينَ اتَّقَوْاْ مَاذَا أَنزَلَ رَبُّكُمْ قَالُواْ خَيْرًا (نحل/۳۰)

وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ* فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَهُ (قرآن) يُؤْمِنُونَ (مرسلات/۴۹-۵۰) هَلْ يَنظُرُونَ إِلاَّ تَأْوِيلَهُ يَوْمَ يَأْتِي تَأْوِيلُهُ يَقُولُ الَّذِينَ نَسُوهُ مِن قَبْلُ قَدْ جَاءتْ رُسُلُ رَبِّنَا بِالْحَقِّ فَهَل لَّنَا مِن شُفَعَاء فَيَشْفَعُواْ لَنَا أَوْ نُرَدُّ فَنَعْمَلَ غَيْرَ الَّذِي كُنَّا نَعْمَلُ قَدْ خَسِرُواْ أَنفُسَهُمْ وَ ضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُواْ يَفْتَرُونَ (اعراف/۵۳) [یقول الظالم فی ‌الیوم القیامة] يَا وَيْلَتَى لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِيلًا* لَقَدْ أَضَلَّنِي عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ إِذْ جَاءنِي (فرقان/۲۸-۲۹)