چکیده: خدا مردم را قبیله‌ها قرار داد تا یکدیگر را بشناسند. شیطان و قبیله‌اش از جایی که آنها را نمی‌بینید، شما را می‌بینند.

اى مردم، ما شما را از مرد و زنى آفریدیم و شما را تیره‌ها و قبیله‌ها قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید. بی‌گمان گرامی‌ترین شما نزد خدا با تقواترین شما است. بى‏تردید خدا داناى آگاه است (حجرات ۱۳).

ای فرزندان آدم، مبادا شیطان شما را فریب دهد همان‌گونه که پدر و مادر شما را از بهشت بیرون کرد. لباسشان را از آنان برکند تا عورت‌هایشان را به آنان نشان دهد. بدون تردید او و قبیله‌اش از جایی که آنها را نمی‌بینید، شما را می‌بیند. ما شیاطین را اولیاء کسانی که ایمان نمی‌آورند، قرار می‌دهیم (اعراف/۲۷).

در آن شهر (شهر صالح) نُه، طایفه بودند که در زمین فساد می‌کردند و اصلاح نمی‌کردند. گفتند: به خدا سوگند یاد کنید که بی‌تردید به او (صالح) و کسانش را شبیخون می‌زنیم سپس به ولیّ او می‌گوییم ما هنگام هلاک کسان او، شاهد نبودیم. بی‌تردید راست می‌گوییم (نمل/۴۸-۴۹).

[قوم شعیب] گفتند: ای شعیب، بسیاری از آن‌چه را می‌گویی، نمی‌فهمیم. به‌راستی تو را در میان خود ضعیف می‌بینیم. اگر طایفه تو نبود، بدون تردید تو را سنگسار می‌کردیم. تو بر ما عزّت نداری. گفت: ای قوم من، آیا طایفه من، نزد شما، از خدا عزیزتر هستند ‌که او را پشت سر خود افکنده‌اید؟ به‌راستی پروردگار من به آن‌چه انجام می‌دهید، احاطه دارد (هود/۹۱-۹۲).

[کافران] گفتند: هرگز به تو ایمان نخواهیم آورد تا برای ما از زمین، چشمه‌ای بجوشانی … یا خدا و فرشتگان را قبیله قبیله بیاوری (اسرا/۹۰-۹۲).

خویشاوندان، خاندان

يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُم مِّن ذَكَرٍ وَ أُنثَى وَ جَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَ قَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ  (حجرات/۱۳)

يَا بَنِي آدَمَ لاَ يَفْتِنَنَّكُمُ الشَّيْطَانُ كَمَا أَخْرَجَ أَبَوَيْكُم مِّنَ الْجَنَّةِ يَنزِعُ عَنْهُمَا لِبَاسَهُمَا لِيُرِيَهُمَا سَوْءَاتِهِمَا إِنَّهُ يَرَاكُمْ هُوَ وَ قَبِيلُهُ مِنْ حَيْثُ لاَ تَرَوْنَهُمْ إِنَّا جَعَلْنَا الشَّيَاطِينَ أَوْلِيَاء لِلَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ (اعراف/۲۷)

وَ كَانَ فِي الْمَدِينَةِ (مدینة صالح) تِسْعَةُ رَهْطٍ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَ لَا يُصْلِحُونَ* قَالُوا تَقَاسَمُوا بِاللَّهِ لَنُبَيِّتَنَّهُ وَ أَهْلَهُ ثُمَّ لَنَقُولَنَّ لِوَلِيِّهِ مَا شَهِدْنَا مَهْلِكَ أَهْلِهِ وَ إِنَّا لَصَادِقُونَ  (نمل/۴۸-۴۹)

قَالُواْ (قوم شعیب) يَا شُعَيْبُ مَا نَفْقَهُ كَثِيرًا مِّمَّا تَقُولُ وَ إِنَّا لَنَرَاكَ فِينَا ضَعِيفًا وَ لَوْلاَ رَهْطُكَ لَرَجَمْنَاكَ وَ مَا أَنتَ عَلَيْنَا بِعَزِيزٍ* قَالَ يَا قَوْمِ أَرَهْطِي أَعَزُّ عَلَيْكُم مِّنَ اللّهِ وَ اتَّخَذْتُمُوهُ وَرَاءكُمْ ظِهْرِيًّا إِنَّ رَبِّي بِمَا تَعْمَلُونَ مُحِيطٌ (هود/۹۱-۹۲)

وَ قَالُواْ (الکافرون) لَن نُّؤْمِنَ لَكَ حَتَّى تَفْجُرَ لَنَا مِنَ الأَرْضِ يَنبُوعًا … أَوْ تَأْتِيَ بِاللّهِ وَ الْمَلآئِكَةِ قَبِيلًا (اسرا/۹۰-۹۲)