قبول، پذیرفتن، این مفهوم از مادّه «ق ب ل» ۲۱ بار آمده است.
چکیده: هر کس دینی غیر از اسلام بجوید، هرگز از او قبول نمیشود. خدا قبولکننده توبه است. توبه کسانی که بعد از ایمان آوردن کافر میشوند، قبول نمیشود. انفاق کردن کسانی که به خدا و فرستاده او کفر ورزند و جز با کسالت نماز نمیخوانند و با کراهت انفاق نمیکنند، قبول نمیشود. بترسید از روزی که هیچ شفاعتی پذیرفته نمیشود. [خدا] آمرزنده گناه، قبولکننده توبه، سخت کیفرِ صاحب نعمت است. معبودی جز او نیست. بازگشت به سوی او است (غافر/۳). او کسی است که توبه را از بندگان خود قبول میکند و از بدیها درمیگذرد و هر چه انجام میدهید، میداند (شوری/۲۵). آیا ندانستهاند که خدا همان کسی است که توبه را از بندگان خود قبول میکند و صدقات را میگیرد؟ بهراستی او خود توبهپذیر مهربان است (توبه/۱۰۴). هر کس دینی غیر از اسلام بجوید، هرگز از او قبول نمیشود و او در آخرت از زیانکاران است (آلعمران/۸۵). بهراستی کسانی که بعد از ایمانشان کفر ورزیدند سپس بر کفر افزودند، هرگز توبه آنان پذیرفته نخواهد شد. آنان خود گمراه هستند. بیگمان کسانی که کفر ورزیدند و در حال کفر مردند، اگر زمین را از طلا پر کنند و آن را فدیه دهند، هرگز از هیچ کس از آنان پذیرفته نمیشود (آلعمران/۹۰-۹۱). بهراستی کسانی که کفر ورزیدند اگر همه آنچه در زمین است و مثل آن، برای آنان باشد و آن را برای [نجات] از عذاب روز قیامت فدیه دهند، از آنان قبول نخواهد شد. آنان عذابی دردناک دارند (مائده/۳۶). بترسید از روزی که کسی چیزی را از کسی دفع نمیکند و از او جایگزینی قبول نمیشود و شفاعتی برای او سودی ندارد و آنان یاری نمیشوند (بقره/۱۲۳). بترسید از روزی که کسی چیزی را از کسی دفع نمیکند. از او شفاعتی قبول نمیشود و از او جایگزینی نگیرند و آنان یاری نمیشوند (بقره/۴۸). هنگامی که انسان به رشد خود و به چهل سالگی برسد، میگوید: پروردگارا، بر دلم بیفکن تا نعمتی را که بر من و بر پدر و مادرم ارزانی داشتهای، سپاس گزاریم و اینکه کار شایستهای که آن را میپسندی، انجام دهم و برای من در نسل من، اصلاح کن. بهراستی من به سوی تو، توبه کردم و من از تسلیمشدگان هستم. آنان کسانی هستند که بهترین آنچه انجام دادهاند را از آنان قبول میکنیم و از بدیهایشان در میان اهل بهشت درمیگذریم. این وعده راستی است که وعده داده میشوند (احقاف/۱۵-۱۶). کسانی که به زنان پاکدامن نسبت زنا میدهند، سپس چهار شاهد نمیآورند، به آنان هشتاد تازیانه بزنید و هیچگاه شهادتی را از آنان قبول نکنید. آنان خود فاسق هستند، جز کسانی که بعد از آن توبه کرده و اصلاح نمایند که خدا آمرزنده مهربان است (نور/۴-۵). داستان دو فرزند آدم را به حقّ بر آنان بخوان، آنگاه که قربانی پیش آوردند پس از یکی از آن دو قبول شد و از دیگری قبول نشد. گفت: بدون تردید تو را خواهم کشت. گفت: خدا تنها از متّقین قبول میکند (مائده/۲۷). [ابراهیم گفت:] پروردگارا، من را برپا دارنده نماز قرار بده و فرزندانم را نیز. پروردگارا، دعای من را قبول کن (ابراهیم/۴۰). هنگامی که ابراهیم و اسماعیل پایههای خانه [کعبه] را بالا میبردند، [میگفتند:] پروردگارا، از ما قبول کن. بهراستی تو خود، شنوای دانا هستی (بقره/۱۲۷). همسر عمران گفت: پروردگارا، آنچه در شکم دارم، نذر تو کردم. آزاد برای تو پس از من قبول کن. بهراستی تو خود، شنوای دانا هستی (آلعمران/۳۵). پروردگارش او (مریم) را با حُسن قبول، قبول کرد. او را نیکو بار آورد و زکریّا را سرپرست او قرار داد. هر بار زکریا در محراب بر او وارد میشد، نزد او رزقی مییافت. گفت: ای مریم، این از کجا است؟ گفت: این از نزد خدا است. بهیقین خدا هر کس را بخواهد بدون حساب روزی میدهد (آلعمران/۳۷). [به کسانی که برای ترک جهاد از تو اجازه میخواهند] بگو، اگر با رغبت یا اکراه انفاق کنید، هرگز از شما قبول نخواهد شد. بهراستی شما قومی فاسق هستید. چیزی مانع قبولشدن انفاقهای آنان نشد جز اینکه آنان به خدا و فرستاده او کفر ورزیدند. جز با کسالت نماز نمیخواندند و جز با کراهت انفاق نمیکردند (توبه/۵۳-۵۴). اجابت، دعا |
القبول
[الله] غَافِرِ الذَّنبِ وَ قَابِلِ التَّوْبِ شَدِيدِ الْعِقَابِ ذِي الطَّوْلِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ إِلَيْهِ الْمَصِيرُ (غافر/۳) وَ هُوَ الَّذِي يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَ يَعْفُو عَنِ السَّيِّئَاتِ وَ يَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ (شوری/۲۵) أَلَمْ يَعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ هُوَ يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَ يَأْخُذُ الصَّدَقَاتِ وَ أَنَّ اللّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (توبه/۱۰۴)
وَ مَن يَبْتَغِ غَيْرَ الإِسْلاَمِ دِينًا فَلَن يُقْبَلَ مِنْهُ وَ هُوَ فِي الآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ (آلعمران/۸۵) إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ بَعْدَ إِيمَانِهِمْ ثُمَّ ازْدَادُواْ كُفْرًا لَّن تُقْبَلَ تَوْبَتُهُمْ وَ أُوْلَئِكَ هُمُ الضَّآلُّونَ* إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ وَ مَاتُواْ وَ هُمْ كُفَّارٌ فَلَن يُقْبَلَ مِنْ أَحَدِهِم مِّلْءُ الأرْضِ ذَهَبًا وَ لَوِ افْتَدَى بِهِ (آلعمران/۹۰-۹۱) إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْ أَنَّ لَهُم مَّا فِي الأَرْضِ جَمِيعًا وَ مِثْلَهُ مَعَهُ لِيَفْتَدُواْ بِهِ مِنْ عَذَابِ يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَا تُقُبِّلَ مِنْهُمْ وَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (مائده/۳۶)
وَ اتَّقُواْ يَوْمًا لاَّ تَجْزِي نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَيْئًا وَ لاَ يُقْبَلُ مِنْهَا عَدْلٌ وَ لاَ تَنفَعُهَا شَفَاعَةٌ وَ لاَ هُمْ يُنصَرُونَ (بقره/۱۲۳) وَ اتَّقُواْ يَوْمًا لاَّ تَجْزِي نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَيْئًا وَ لاَ يُقْبَلُ مِنْهَا شَفَاعَةٌ وَ لاَ يُؤْخَذُ مِنْهَا عَدْلٌ وَ لاَ هُمْ يُنصَرُونَ (بقره/۴۸)
إِذَا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَبَلَغَ أَرْبَعِينَ سَنَةً قَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَ عَلَى وَالِدَيَّ وَ أَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَ أَصْلِحْ لِي فِي ذُرِّيَّتِي إِنِّي تُبْتُ إِلَيْكَ وَ إِنِّي مِنَ الْمُسْلِمِينَ* أُوْلَئِكَ الَّذِينَ نَتَقَبَّلُ عَنْهُمْ أَحْسَنَ مَا عَمِلُوا وَ نَتَجاوَزُ عَن سَيِّئَاتِهِمْ فِي أَصْحَابِ الْجَنَّةِ وَعْدَ الصِّدْقِ الَّذِي كَانُوا يُوعَدُونَ (احقاف/۱۵-۱۶)
وَ الَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاء فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِينَ جَلْدَةً وَ لَا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهَادَةً أَبَدًا وَ أُوْلَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ* إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا مِن بَعْدِ ذَلِكَ وَ أَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (نور/۴-۵)
وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ ابْنَيْ آدَمَ بِالْحَقِّ إِذْ قَرَّبَا قُرْبَانًا فَتُقُبِّلَ مِن أَحَدِهِمَا وَ لَمْ يُتَقَبَّلْ مِنَ الآخَرِ قَالَ لَأَقْتُلَنَّكَ قَالَ إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ اللّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ (مائده/۲۷)
[قال ابراهیم] رَبِّ اجْعَلْنِي مُقِيمَ الصَّلاَةِ وَ مِن ذُرِّيَّتِي رَبَّنَا وَ تَقَبَّلْ دُعَاء (ابراهیم/۴۰) وَ إِذْ يَرْفَعُ إِبْرَاهِيمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَيْتِ وَ إِسْمَاعِيلُ رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا إِنَّكَ أَنتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (بقره/۱۲۷)
إِذْ قَالَتِ امْرَأَةُ عِمْرَانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ مَا فِي بَطْنِي مُحَرَّرًا فَتَقَبَّلْ مِنِّي إِنَّكَ أَنتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (آلعمران/۳۵) فَتَقَبَّلَهَا (مریم) رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَ أَنبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنًا وَ كَفَّلَهَا زَكَرِيَّا كُلَّمَا دَخَلَ عَلَيْهَا زَكَرِيَّا الْمِحْرَابَ وَجَدَ عِندَهَا رِزْقًا قَالَ يَا مَرْيَمُ أَنَّى لَكِ هَذَا قَالَتْ هُوَ مِنْ عِندِ اللّهِ إنَّ اللّهَ يَرْزُقُ مَن يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ (آلعمران/۳۷)
قُلْ أَنفِقُواْ طَوْعًا أَوْ كَرْهًا لَّن يُتَقَبَّلَ مِنكُمْ إِنَّكُمْ كُنتُمْ قَوْمًا فَاسِقِينَ* وَ مَا مَنَعَهُمْ أَن تُقْبَلَ مِنْهُمْ نَفَقَاتُهُمْ إِلاَّ أَنَّهُمْ كَفَرُواْ بِاللّهِ وَ بِرَسُولِهِ وَ لاَ يَأْتُونَ الصَّلاَةَ إِلاَّ وَ هُمْ كُسَالَى وَ لاَ يُنفِقُونَ إِلاَّ وَ هُمْ كَارِهُونَ (توبه/۵۳-۵۴) |