چکیده: خدا فساد و فسادکاران را دوست ندارد و به آنان آگاه است. خدا فسادکار را از اصلاحگر می‌شناسد و کار فسادکاران را اصلاح نمی‌کند. اگر در آسمان و زمین غیر از خدا معبودانی بود، آسمان و زمین فاسد می‌شد. اگر حق از هوس‌های کافران پیروی می‌کرد، آسمان‌ها و زمین و آن‌چه در آنها است، فاسد می‌شد. اگر خدا بعضی از مردم را با بعضی دیگر دفع نمی‌کرد، زمین فاسد می‌شد. مومنان مانند فاسدان در زمین نیستند. در زمین پس از اصلاح آن، فساد نکنید. خردمندان باید از فساد در زمین، نهی کنند. فساد در دریا و خشکی، به سبب آن‎چه دست‌های مردم کسب کرده، پدیدار شده است تا بعضی از آن‌چه را انجام داده‌اند، به آنان چشانده شود، باشد که بازگردند. سرای آخرت برای کسانی است که در زمین خواستار برتری‌جویی و فساد نیستند. کسانی که در زمین فساد می‌کنند، برای آنان لعنت و بدی آن سرای است. کسانی که کفر ورزیدند به سبب آن‌که فساد می‌کردند، عذابی بر عذابشان افزوده می‌شود.

اگر در آن دو (آسمان و زمین) غیر از خدا معبودانی بود، بدون تردید آن دو، فاسد می‌شد پس منزّه است خدا، پروردگار عرش، از آن‌چه وصف می‌کنند (انبیاء/۲۲). اگر حق از هوس‌های آنان (کافران) پیروی می‌کرد، بدون تردید آسمان‌ها و زمین و آن‌چه در آنها است، فاسد می‌شد. بلکه ما ذکرشان را به آنها دادیم امّا آنان از ذکر خود، روی‌گردان هستند (مومنون/۷۱). اگر خدا بعضی از مردم را با بعضی دیگر دفع نمی‌کرد، بی‌گمان زمین فاسد می‌شد ولی خدا بر جهانیان دارای فضل است (بقره/۲۵۱). فساد در دریا و خشکی، به سبب آن‎چه دست‌های مردم کسب کرده، پدیدار شده است تا بعضی از آن‌چه را انجام داده‌اند، به آنان بچشاند، باشد که بازگردند (روم/۴۱). آن سرای آخرت است که آن را برای کسانی قرار می‌دهیم که در زمین خواستار برتری‌جویی و فساد نیستند. عاقبت برای متّقین است (قصص/۸۳).

در زمین پس از اصلاح آن فساد نکنید و خدا را با بیم و امید بخوانید که رحمت خدا به نیکوکاران نزدیک است (اعراف/۵۶). چرا در میان نسل‌های پیش از شما خردمندانی نبودند که از فساد در زمین، نهی کنند؟ جز اندکی از کسانی که از میان آنان نجاتشان دادیم. کسانی که ستم کردند، در پی آن‌چه در آن کامرانی یافتند، رفتند و مجرم بودند (هود/۱۱۶). آیا کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند، را مانند فسادکاران در زمین قرار می‌دهیم؟ آیا متّقین را مانند بدکاران قرار می‌دهیم (ص/۲۸)؟

کسانی که کفر ورزیدند و از راه خدا بازداشتند به سبب آن‌که فساد می‌کردند، عذابی بر عذاب آنان می‌افزاییم (نحل/۸۸). [نافرمانان] کسانی هستند که پیمان خدا را پس از بستن آن، می‌شکنند و آن‌چه را خدا به پیوستن آن، فرمان داده است، قطع می‌کنند و در زمین فساد می‌کنند. آنان همان زیانکاران هستند (بقره/۲۷). کسانی که پیمان خدا را پس از بستن آن، می‌شکنند و آن‌چه را خدا به پیوستن آن فرمان داده است، قطع می‌کنند و در زمین فساد می‌کنند، برای آنان لعنت است. آنان بدی آن سرای را دارند (رعد/۲۵). جزای کسانی که با خدا و فرستاده او می‌جنگند و در زمین به فساد می‌کوشند، جز این نیست که کشته شوند یا بر دار زده شوند یا دست و پاهای آنان بر خلاف یکدیگر قطع شود یا از آن سرزمین، تبعید شوند. این رسوایی آنان در دنیا است و در آخرت عذاب بزرگی دارند. مگر کسانی که پیش از آن که به آنان دست یابید، توبه کنند. پس بدانید که خدا آمرزنده مهربان است (مائده/۳۳-۳۴). از مردم کسانی هستند که می‌گویند: ما به خدا و روز بازپسین ایمان آوردیم، در حالی‌که آنان مومن نیستند. خدا و مومنان را فریب می‌دهند، در حالی‌که جز خود را فریب نمی‌دهند و نمی‌فهمند. در قلب‌های آنان مرض است، خدا بر مرض آنان افزود. آنان به سبب این‌که دروغ می‌گفتند، عذابی دردناک دارند. هنگامی که به آنان گفته شود: در زمین فساد نکنید، می‌گویند: جز این نیست که ما اصلاحگر هستیم. آگاه باشید که آنان همان فسادکاران هستند ولی نمی‌فهمند. چون به آنان گفته شود: همان‌گونه که مردم ایمان آوردند شما هم ایمان بیاورید، مى ‏گویند: آیا همان‌گونه که کم‌خردان ایمان آورده ‏اند، ایمان بیاوریم؟ آگاه باش که آنان همان کم‏ خردان هستند ولى نمى‏ دانند. چون با کسانى که ایمان آورده‏ اند برخورد کنند، مى‏ گویند: ایمان آوردیم و چون با شیطان‌هاى خود خلوت کنند، مى‏ گویند: بی‌گمان ما با شما هستیم. ما فقط [آنان را] ریشخند مى ‏کنیم. خدا [است که] آنان را ریشخند مى ‏کند. آنان را در طغیانشان رها مى‏ کنند تا سرگردان شوند. اینان هستند که گمراهى را به هدایت ‏خریدند پس دادوستد آنان سودی نداد و هدایت ‏یافته نبودند. مَثَل آنان همچون مَثَل کسى است که آتشى افروخت و چون پیرامون او را روشن کرد، خدا نورشان را بُرد و در میان تاریکی‌هایى که نمى ‏بینند، آنان را رها کرد. کر، لال و کور هستند پس بازنمی‌گردند. یا [مَثَل آنان] مانند [گرفتاران در] رگبارى از آسمان است که در آن تاریکی‌ها و رعد و برقى است. از آذرخش و بیم مرگ، سر انگشتان خود را در گوش‌هایشان می‌نهند ولى خدا بر کافران احاطه دارد. نزدیک است که برق چشمانشان را برباید، هر گاه که بر آنان روشنى دهد، در آن گام می‌نهند و چون راهشان را تاریک کند، بایستند. اگر خدا مى ‏خواست ‏شنوایى و بینایى‏ آنان را مى ‏برد. خدا بر همه چیز توانا است (بقره/۸-۲۰).

اى کسانى که ایمان آورده ‏اید، از غیر خودتان همراز نگیرید. [آنان] از هیچ تباهی برای شما کوتاهى نمی‌کنند. آرزو دارند که در رنج بیفتید. دشمنى از دهان آنان آشکار است و آن‌چه سینه‏ هایشان نهان مى‏ دارد، بزرگتر است. به‌یقین ما نشانه ‏ها را براى شما بیان کردیم اگر تعقل کنید (آل‌عمران/۱۱۸).

فساد– اقوام، هنگامی که پروردگار تو به فرشتگان فرمود: به‌یقین من در زمین جانشینی می‌گمارم. گفتند: آیا در آن کسی را قرار می‌دهی که در آن فساد می‌کند و خون‌ها می‌ریزد در حالی‌که ما به ستایش تو تسبیح می‌کنیم و تو را تقدیس می‌کنیم؟ فرمود: به‌راستی من می‌دانم آن‌چه را شما نمی‌دانید (بقره/۳۰).

در آن شهر (شهر ثمود) نُه دسته بودند که در آن سرزمین فساد می‌کردند و اصلاح نمی‌کردند (نمل/۴۸). [صالح به قوم خود گفت:] یاد کنید که [خدا] شما را پس از عاد، جانشین کرد و در این سرزمین جای داد که از دشت‌های آن، قصرها می‌سازید و از کوه‌ها، خانه‌هایی می‌تراشید پس نعمت‌های خدا را به یاد آورید و در این سرزمین، سر به فساد برندارید (اعراف/۷۴). فرمان اسراف‌کاران را اطاعت نکنید. همان کسانی که در زمین فساد می‌کنند و اصلاح نمی‌کنند (شعراء/۱۵۱-۱۵۲).

[لوط به قوم خود گفت:] آیا شما با مردها می‌آمیزید و راه [نسل] را می‌بندید و در محافل خود پلیدکاری می‌کنید؟ ولی پاسخ قوم او جز این نبود که گفتند: اگر راست می‌گویی، عذاب خدا را برای ما بیاور. گفت: پروردگارا، من را بر قوم فسادکار یاری بده. چون فرستادگان ما برای ابراهیم مژده آوردند، گفتند: بدون تردید ما اهل این شهر را هلاک خواهیم کرد. به‌راستی مردم آن ستمکار بودند (عنکبوت/۲۹-۳۱).

[برادران یوسف] گفتند: به خدا سوگند، شما می‌دانید که ما نیامده‌ایم در این سرزمین فساد کنیم و ما دزد نبوده‌ایم (یوسف/۷۳).

به سوی مدین، برادر آنان، شعیب را [فرستادیم] گفت: ای قوم من، خدا را بپرستید و به روز بازپسین امید داشته باشید و در زمین سر به فساد برندارید (عنکبوت/۳۶). اجناس مردم را کم ندهید و در زمین سر به فساد برندارید (شعراء/۱۸۳). ای قوم من، پیمانه و ترازو را به انصاف بدهید و از اجناس مردم نکاهید و در زمین سر به فساد بر ندارید (هود/۸۵). پیمانه و ترازو را تمام دهید و از اجناس مردم نکاهید و در زمین بعد از اصلاح آن، فساد نکنید. این برای شما بهتر است، اگر مومن باشید. بر سر راهی ننشینید که مردم را تهدید کنید و کسی را که به خدا ایمان آورده است، از راه خدا باز دارید و راه او را کج بخواهید. به یاد آورید هنگامی را که اندک بودید پس او شما را بسیار گردانید و بنگرید عاقبت فسادکاران چگونه بود (اعراف/۸۵-۸۶).

به‌راستی فرعون در زمین برتری طلبی کرد و اهل آن را فرقه‌فرقه کرد. گروهی از آنان را به ضعف می‌کشید. پسران آنان را سر می‌برید و زنانشان را زنده می‌گذاشت. به‌راستی او از فسادکاران بود (قصص/۴). پس از آنان (پیامبران پیشین) موسی را با نشانه‌های خود به سوی فرعون و سران او فرستادیم ولی به آنها ستم کردند. پس بنگر عاقبت فسادکاران چگونه شد (اعراف/۱۰۳). هنگامی که آیات روشنگر ما به سوی آنان (فرعون و قوم او) آمد، گفتند: این سحری آشکار است. در حالی‌که دل‌هایشان به آن یقین داشت، از روی ستم و بزرگی آن را انکار کردند. پس ببین عاقبت فسادکاران چگونه شد (نمل/۱۳-۱۴). سران قوم فرعون گفتند: آیا موسی و قوم او را رها می‌کنی که در این سرزمین فساد کنند و تو و معبودانت را رها کنند؟ گفت: به‌زودی پسران آنان را می‌کشیم و زنانشان را زنده می‌گذاریم. بدون تردید ما بر آنان چیره هستیم (اعراف/۱۲۷). فرعون گفت: من را بگذارید موسی را بکشم و تا او پروردگار خود را بخواند. به‌راستی من می‌ترسم آیین شما را تغییر دهد یا در این سرزمین فساد کند (غافر/۲۶). چون [ساحران عصاها و ریسمان‌های خود را] افکندند، موسی گفت: آن‌چه آورده‌اید، سحر است. بدون تردید، خدا به‌زودی آن را باطل می‌کند. خدا کار فسادکاران را اصلاح نمی‌کند (یونس/۸۱). هنگامی که فرعون در شُرُف غرق‌شدن قرار گرفت، گفت: ایمان آوردم که به‌راستی هیچ معبودی جز آن که بنی‌اسرائیل به او ایمان آوردند، نیست  و من از تسلیم‌شدگان هستم. [گفته شد:] آیا اکنون؟ در حالی‌که پیش از این نافرمانی می‌کردی و از فسادکاران بودی (یونس/۹۰-۹۱)؟ هنگامی که موسی برای قوم خود آب خواست، به او گفتیم: با عصای خود بر این سنگ بزن پس، از آن دوازده چشمه جوشید. هر قبیله‌ای آبشخور خود را شناخت. [گفتیم:] از رزق خدا بخورید و بنوشید و در زمین سر به فساد برندارید (بقره/۶۰). موسی به برادر خود، هارون گفت: میان قوم من، جانشین من باش. اصلاح کن و راه فسادکاران را پیروی نکن (اعراف/۱۴۲).

یهود گفتند: دست ‏خدا، بسته است. دست‌هاى خودشان بسته باد. به سبب آن‌چه گفتند، لعنت شدند. بلکه هر دو دست او گشاده است. هر گونه بخواهد مى ‏بخشد. به‌راستی آن‌چه از جانب پروردگارت به سوى تو نازل شده، بر طغیان و کفر بسیارى از ایشان می‌افزاید. تا روز قیامت میان آنان، دشمنى و کینه افکندیم. هر بار آتشى براى جنگ برافروختند، خدا آن را خاموش کرد. در زمین براى فساد مى ‏کوشند و خدا فسادکاران را دوست نمى ‏دارد (مائده/۶۴). بر بنی‌اسرائیل مقرّر کردیم که هر کس دیگری را جز به قصاص قتل یا به فسادی در زمین بکشد، گویی که همه مردم را کشته است و هر کس، کسی را از مرگ نجات دهد، گویی همه مردم را زنده کرده است. ما فرستادگان خود را با نشانه‌های روشن فرستادیم سپس بسیاری از آنان بعد از آن، در زمین اسراف می‌کنند (مائده/۳۲). به بنی‌اسرائیل در آن کتاب، اعلام کردیم که بی‌گمان دو بار، در زمین فساد می‌کنید و برتری جویی بزرگی خواهید نمود پس آن‌گاه که وعده اولین آن دو آمد، بندگانی از خود را که سخت نیرومند هستند، بر شما برمی‌انگیزیم تا درون خانه‌ها را جست‌وجو کنند. این وعده‌ای انجام‌شدنی است. آن‌گاه دوباره شما را بر آنان چیره می‌کنیم. شما را با اموال و پسران یاری می‌دهیم و نفرات شما را‌ بسیار قرار می‌دهیم. اگر نیکی کنید، به خود نیکی کرده‌اید و اگر بدی کنید، به خود بدی کرده‌اید. هنگامی که وعده دیگر برسد [بر شما بتازند] تا صورت‌های شما را زشت کنند و تا داخل مسجد شوند چنان‌که بار اوّل داخل آن شدند و به هر چه دست یابند، یکسره آن را نابود کنند. امید است پروردگارتان به شما رحم کند. اگر به [فساد] بازگردید، ما نیز [به کیفر] بازمی‌گردیم و دوزخ را برای کافران زندانی قرار دادیم (اسراء/۴-۸).

[قوم قارون به او گفتند:] در آن‌چه خدا به تو داده است، سرای آخرت را نجوی و سهم خود را از دنیا فراموش نکن. همان طور که خدا به تو نیکی کرده است، نیکی کن و در زمین فساد مجوی. به‌راستی خدا فسادکاران را دوست ندارد (قصص/۷۷).

[ملکه سبأ] گفت: به‌راستی پادشاهان هنگامی که به شهری داخل شوند، آن را فاسد می‌کنند و عزیزان اهل آن را خوار می‌گردانند و این‌گونه عمل می‌کنند (نمل/۳۴).

وقتی [ذوالقرنین] به میان دو سدّ رسید، در کنار آن، قومی را یافت که هیچ سخنی را نمی‌فهمیدند. گفتند: ای ذوالقرنین، به‌راستی یأجوج و مأجوج در این سرزمین، فساد می‌کنند. ببین آیا برای تو هزینه‌ای قرار دهیم تا بین ما و آنان سدّی بسازی؟ گفت: آن‌چه پروردگارم به من در آن تمکّن داده است، بهتر است پس من را با نیرویی یاری کنید تا میان شما و آنان سدّ محکمی بسازم. براى من قطعات آهن بیاورید تا آن‌گاه که میان دو کوه برابر شد، گفت: بدمید تا وقتى که آن [قطعات] را آتش گردانید. گفت: مس گداخته برایم بیاورید تا روى آن بریزم پس نتوانستند از آن بالا بروند و نتوانستند آن را سوراخ کنند (کهف/۹۳-۹۷).

به‌راستی مَثَل عیسی، نزد خدا مانند مَثَل آدم است که او را از خاک آفرید سپس به او فرمود: باش، پس شد … به‌راستی داستان درست [عیسی] همین است. معبودی جز خدا نیست. بدون‌ تردید خدا خود، شکست‌ناپذیرحکیم است. پس اگر روی گرداندند، بی‌گمان خدا به فسادکاران آگاه است (آل‌عمران/۵۹-۶۳).

آیا ندیدی پروردگارت با عاد چه کرد؟ با ارم که دارای ستون‌ها بودند که مانند آن در شهرها ساخته نشده بود؟ و با ثمود که در آن وادی سنگ‌ها را می‌بریدند و با فرعون صاحب میخ‌ها؟ همان کسانی که در شهرها طغیان می‌کردند و در آن بسیار فساد می‌کردند؟ پس پرورگار تو تازیانه عذاب را بر آنان فرو ریخت. به‌راستی پروردگار تو در کمین است (فجر/۶-۱۴). از تو درباره یتیمان می‌پرسند، بگو، اصلاح [کار آنان] برای شما خیر است. اگر با آنان همزیستی کنید، برادران شما هستند. خدا فسادکار را از اصلاحگر می‌شناسد. اگر خدا می‌خواست، شما را به سختی می‌انداخت. به‌راستی خدا شکست‌ناپذیر حکیم است (بقره/۲۲۰). از مردم کسی است که سخن او در زندگی دنیا، تو را به تعجّب می‌آورد. خدا را به آن‌چه در دل دارد، شاهد می‌گیرد در حالی‌که او لجوج‌ترین دشمنان است. چون [از نزد تو] بازگردد، می‌کوشد تا در زمین فساد کند و کشت و نسل را نابود کند. خدا فساد را دوست ندارد. چون به او گفته شود، از خدا پروا کن، بزرگ منشی او را به گناه می‌کشاند. جهنّم برای او کافی است و به‌راستی بد بستری است (بقره/۲۰۴-۲۰۶). برخی از آنان (مشرکان) به قرآن ایمان می‌آورند و برخی از آنان ایمان نمی‌آورند. پروردگار تو به فسادکاران داناتر است (یونس/۴۰).

بدون تردید کسانی که ایمان آوردند و هجرت کردند و با مال و جان خود در راه خدا جهاد کردند و آنان که [مهاجران] را پناه دادند و یاری کردند، آنان اولیاء یکدیگر هستند. کسانی که ایمان آوردند ولی هجرت نکردند، برای شما درباره آنان هیچ دوستی و تعهدی نیست مگر آن‌که هجرت کنند ولی اگر در دین از شما کمک خواستند، بر شما است که آنان را یاری دهید مگر بر ضدّ گروهی باشد که میان شما و آنان، پیمانی است. خدا به آن‌چه می‌کنید، بینا است. کسانی که کفر ورزیدند نیز اولیاء یکدیگر هستند. اگر این [فرمان] را انجام ندهید، در زمین فتنه و فساد بزرگی روی خواهد داد (انفال/۷۲-۷۳).

به‌راستی کسانی از تو اجازه [ترک جهاد]  می‌گیرند که به خدا و روز بازپسین ایمان ندارند … اگر با شما بیرون آمده بودند، جز تباهی براى شما نمى ‏افزودند. به سرعت‏ خود را میان شما مى ‏انداختند و در حق شما فتنه‏ جویى مى‏ کردند. در میان شما جاسوسانى دارند. خدا به ستمکاران دانا است (توبه/۴۵-۴۷). [ای منافقان،] آیا امید دارید که اگر سرپرست [مردم] شدید، در زمین فساد نمایید و قطعِ‌ رحم کنید (محمّد/۲۲)؟

لَوْ كَانَ فِيهِمَا آلِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتَا فَسُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ (انبياء/۲۲) وَ لَوِ اتَّبَعَ الْحَقُّ أَهْوَاءهُمْ لَفَسَدَتِ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرْضُ وَ مَن فِيهِنَّ بَلْ أَتَيْنَاهُم بِذِكْرِهِمْ فَهُمْ عَن ذِكْرِهِم مُّعْرِضُونَ (مومنون/۷۱) وَ لَوْلاَ دَفْعُ اللّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَّفَسَدَتِ الأَرْضُ وَلَكِنَّ اللّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعَالَمِينَ (بقره/۲۵۱) ظَهَرَ الْفَسَادُ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِمَا كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ لِيُذِيقَهُم بَعْضَ الَّذِي عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (روم/۴۱) تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِينَ لَا يُرِيدُونَ عُلُوًّا فِي الْأَرْضِ وَ لَا فَسَادًا وَ الْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ (قصص/۸۳)

وَ لاَ تُفْسِدُواْ فِي الأَرْضِ بَعْدَ إِصْلاَحِهَا وَ ادْعُوهُ خَوْفًا وَ طَمَعًا إِنَّ رَحْمَتَ اللّهِ قَرِيبٌ مِّنَ الْمُحْسِنِينَ (اعراف/۵۶) فَلَوْلاَ كَانَ مِنَ الْقُرُونِ مِن قَبْلِكُمْ أُوْلُواْ بَقِيَّةٍ يَنْهَوْنَ عَنِ الْفَسَادِ فِي الأَرْضِ إِلاَّ قَلِيلًا مِّمَّنْ أَنجَيْنَا مِنْهُمْ وَ اتَّبَعَ الَّذِينَ ظَلَمُواْ مَا أُتْرِفُواْ فِيهِ وَ كَانُواْ مُجْرِمِينَ (هود/۱۱۶) أَمْ نَجْعَلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ كَالْمُفْسِدِينَ فِي الْأَرْضِ أَمْ نَجْعَلُ الْمُتَّقِينَ كَالْفُجَّارِ (ص/۲۸)

الَّذِينَ كَفَرُواْ وَ صَدُّواْ عَن سَبِيلِ اللّهِ زِدْنَاهُمْ عَذَابًا فَوْقَ الْعَذَابِ بِمَا كَانُواْ يُفْسِدُونَ (نحل/۸۸) [الفاسقون] الَّذِينَ يَنقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِن بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَ يَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَن يُوصَلَ وَ يُفْسِدُونَ فِي الأَرْضِ أُولَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ (بقره/۲۷) وَ الَّذِينَ يَنقُضُونَ عَهْدَ اللّهِ مِن بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَ يَقْطَعُونَ مَآ أَمَرَ اللّهُ بِهِ أَن يُوصَلَ وَ يُفْسِدُونَ فِي الأَرْضِ أُوْلَئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدَّارِ (رعد/۲۵) إِنَّمَا جَزَاء الَّذِينَ يُحَارِبُونَ اللّهَ وَ رَسُولَهُ وَ يَسْعَوْنَ فِي الأَرْضِ فَسَادًا أَن يُقَتَّلُواْ أَوْ يُصَلَّبُواْ أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَ أَرْجُلُهُم مِّنْ خِلافٍ أَوْ يُنفَوْاْ مِنَ الأَرْضِ ذَلِكَ لَهُمْ خِزْيٌ فِي الدُّنْيَا وَ لَهُمْ فِي الآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ* إِلاَّ الَّذِينَ تَابُواْ مِن قَبْلِ أَن تَقْدِرُواْ عَلَيْهِمْ فَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (مائده/۳۳-۳۴) وَ مِنَ النَّاسِ مَن يَقُولُ آمَنَّا بِاللّهِ وَ بِالْيَوْمِ الآخِرِ وَ مَا هُم بِمُؤْمِنِينَ* يُخَادِعُونَ اللّهَ وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ مَا يَخْدَعُونَ إِلاَّ أَنفُسَهُم وَ مَا يَشْعُرُونَ* فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ فَزَادَهُمُ اللّهُ مَرَضًا وَ لَهُم عَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْذِبُونَ* وَ إِذَا قِيلَ لَهُمْ لاَ تُفْسِدُواْ فِي الأَرْضِ قَالُواْ إِنَّمَا نَحْنُ مُصْلِحُونَ* أَلا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَلَكِن لاَّ يَشْعُرُونَ* وَ إِذَا قِيلَ لَهُمْ آمِنُواْ كَمَا آمَنَ النَّاسُ قَالُواْ أَنُؤْمِنُ كَمَا آمَنَ السُّفَهَاء أَلا إِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهَاء وَلَكِن لاَّ يَعْلَمُونَ* وَ إِذَا لَقُواْ الَّذِينَ آمَنُواْ قَالُواْ آمَنَّا وَ إِذَا خَلَوْاْ إِلَى شَيَاطِينِهِمْ قَالُواْ إِنَّا مَعَكْمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِؤُونَ* اللّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَ يَمُدُّهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ* أُوْلَئِكَ الَّذِينَ اشْتَرُوُاْ الضَّلاَلَةَ بِالْهُدَى فَمَا رَبِحَت تِّجَارَتُهُمْ وَ مَا كَانُواْ مُهْتَدِينَ* مَثَلُهُمْ كَمَثَلِ الَّذِي اسْتَوْقَدَ نَارًا فَلَمَّا أَضَاءتْ مَا حَوْلَهُ ذَهَبَ اللّهُ بِنُورِهِمْ وَ تَرَكَهُمْ فِي ظُلُمَاتٍ لاَّ يُبْصِرُونَ* صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لاَ يَرْجِعُونَ* أَوْ كَصَيِّبٍ مِّنَ السَّمَاءِ فِيهِ ظُلُمَاتٌ وَ رَعْدٌ وَ بَرْقٌ يَجْعَلُونَ أَصْابِعَهُمْ فِي آذَانِهِم مِّنَ الصَّوَاعِقِ حَذَرَ الْمَوْتِ وَ اللّهُ مُحِيطٌ بِالْكافِرِينَ* يَكَادُ الْبَرْقُ يَخْطَفُ أَبْصَارَهُمْ كُلَّمَا أَضَاء لَهُم مَّشَوْاْ فِيهِ وَ إِذَا أَظْلَمَ عَلَيْهِمْ قَامُواْ وَ لَوْ شَاء اللّهُ لَذَهَبَ بِسَمْعِهِمْ وَ أَبْصَارِهِمْ إِنَّ اللَّه عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (بقره/۸-۲۰)

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَتَّخِذُواْ بِطَانَةً مِّن دُونِكُمْ لاَ يَأْلُونَكُمْ خَبَالًا وَدُّواْ مَا عَنِتُّمْ قَدْ بَدَتِ الْبَغْضَاء مِنْ أَفْوَاهِهِمْ وَ مَا تُخْفِي صُدُورُهُمْ أَكْبَرُ قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الآيَاتِ إِن كُنتُمْ تَعْقِلُونَ (آل‌عمران/۱۱۸)

الفساد- الاقوام، وَ إِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلاَئِكَةِ إِنِّي جَاعِلٌ فِي الأَرْضِ خَلِيفَةً قَالُواْ أَتَجْعَلُ فِيهَا مَن يُفْسِدُ فِيهَا وَ يَسْفِكُ الدِّمَاء وَ نَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَ نُقَدِّسُ لَكَ قَالَ إِنِّي أَعْلَمُ مَا لاَ تَعْلَمُونَ (بقره/۳۰)

وَكَانَ فِي الْمَدِينَةِ (مدينة ثمود) تِسْعَةُ رَهْطٍ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَ لَا يُصْلِحُونَ (نمل/۴۸) [قال صالح لقومه] اذْكُرُواْ إِذْ جَعَلَكُمْ خُلَفَاء مِن بَعْدِ عَادٍ وَ بَوَّأَكُمْ فِي الأَرْضِ تَتَّخِذُونَ مِن سُهُولِهَا قُصُورًا وَ تَنْحِتُونَ الْجِبَالَ بُيُوتًا فَاذْكُرُواْ آلاء اللّهِ وَ لاَ تَعْثَوْا فِي الأَرْضِ مُفْسِدِينَ (اعراف/۷۴) وَ لَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ* الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَ لَا يُصْلِحُونَ (شعراء/۱۵۱-۱۵۲)

[قال لوط لقومه] أَئِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ وَ تَقْطَعُونَ السَّبِيلَ وَ تَأْتُونَ فِي نَادِيكُمُ الْمُنكَرَ فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَن قَالُوا ائْتِنَا بِعَذَابِ اللَّهِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ* قَالَ رَبِّ انصُرْنِي عَلَى الْقَوْمِ الْمُفْسِدِينَ* وَ لَمَّا جَاءتْ رُسُلُنَا إِبْرَاهِيمَ بِالْبُشْرَى قَالُوا إِنَّا مُهْلِكُو أَهْلِ هَذِهِ الْقَرْيَةِ إِنَّ أَهْلَهَا كَانُوا ظَالِمِينَ (عنكبوت/۲۹-۳۱)

قَالُواْ (إخوة يوسف) تَاللّهِ لَقَدْ عَلِمْتُم مَّا جِئْنَا لِنُفْسِدَ فِي الأَرْضِ وَ مَا كُنَّا سَارِقِينَ (یوسف/۷۳)

وَ إِلَى مَدْيَنَ أَخَاهُمْ شُعَيْبًا فَقَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ ارْجُوا الْيَوْمَ الْآخِرَ وَ لَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ (عنكبوت/۳۶) وَ لَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءهُمْ وَ لَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ (شعراء/۱۸۳) وَ يَا قَوْمِ أَوْفُواْ الْمِكْيَالَ وَ الْمِيزَانَ بِالْقِسْطِ وَ لاَ تَبْخَسُواْ النَّاسَ أَشْيَاءهُمْ وَ لاَ تَعْثَوْاْ فِي الأَرْضِ مُفْسِدِينَ (هود/۸۵) فَأَوْفُواْ الْكَيْلَ وَ الْمِيزَانَ وَ لاَ تَبْخَسُواْ النَّاسَ أَشْيَاءهُمْ وَ لاَ تُفْسِدُواْ فِي الأَرْضِ بَعْدَ إِصْلاَحِهَا ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ* وَ لاَ تَقْعُدُواْ بِكُلِّ صِرَاطٍ تُوعِدُونَ وَ تَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللّهِ مَنْ آمَنَ بِهِ وَ تَبْغُونَهَا عِوَجًا وَ اذْكُرُواْ إِذْ كُنتُمْ قَلِيلًا فَكَثَّرَكُمْ وَ انظُرُواْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِينَ (اعراف/۸۵-۸۶)

إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلَا فِي الْأَرْضِ وَ جَعَلَ أَهْلَهَا شِيَعًا يَسْتَضْعِفُ طَائِفَةً مِّنْهُمْ يُذَبِّحُ أَبْنَاءهُمْ وَ يَسْتَحْيِي نِسَاءهُمْ إِنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُفْسِدِينَ (قصص/۴) ثُمَّ بَعَثْنَا مِن بَعْدِهِم مُّوسَى بِآيَاتِنَا إِلَى فِرْعَوْنَ وَ مَلَئِهِ فَظَلَمُواْ بِهَا فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِينَ (اعراف/۱۰۳) فَلَمَّا جَاءتْهُمْ آيَاتُنَا مُبْصِرَةً قَالُوا هَذَا سِحْرٌ مُّبِينٌ* وَ جَحَدُوا بِهَا وَ اسْتَيْقَنَتْهَا أَنفُسُهُمْ ظُلْمًا وَ عُلُوًّا فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِينَ (نمل/۱۳-۱۴) وَ قَالَ الْمَلأُ مِن قَوْمِ فِرْعَونَ أَتَذَرُ مُوسَى وَ قَوْمَهُ لِيُفْسِدُواْ فِي الأَرْضِ وَ يَذَرَكَ وَ آلِهَتَكَ قَالَ سَنُقَتِّلُ أَبْنَاءهُمْ وَ نَسْتَحْيِي نِسَاءهُمْ وَ إِنَّا فَوْقَهُمْ قَاهِرُونَ (اعراف/۱۲۷) وَ قَالَ فِرْعَوْنُ ذَرُونِي أَقْتُلْ مُوسَى وَ لْيَدْعُ رَبَّهُ إِنِّي أَخَافُ أَن يُبَدِّلَ دِينَكُمْ أَوْ أَن يُظْهِرَ فِي الْأَرْضِ الْفَسَادَ (غافر/۲۶) فَلَمَّا أَلْقَواْ [السحرة حبالهم و عصیهم] قَالَ مُوسَى مَا جِئْتُم بِهِ السِّحْرُ إِنَّ اللّهَ سَيُبْطِلُهُ إِنَّ اللّهَ لاَ يُصْلِحُ عَمَلَ الْمُفْسِدِينَ (يونس/۸۱) إِذَا أَدْرَكَهُ (الفرعون) الْغَرَقُ قَالَ آمَنتُ أَنَّهُ لا إِلِهَ إِلاَّ الَّذِي آمَنَتْ بِهِ بَنُو إِسْرَائِيلَ وَ أَنَاْ مِنَ الْمُسْلِمِينَ* آلآنَ وَ قَدْ عَصَيْتَ قَبْلُ وَ كُنتَ مِنَ الْمُفْسِدِينَ (يونس/۹۰-۹۱) وَ إِذِ اسْتَسْقَى مُوسَى لِقَوْمِهِ فَقُلْنَا اضْرِب بِّعَصَاكَ الْحَجَرَ فَانفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَيْنًا قَدْ عَلِمَ كُلُّ أُنَاسٍ مَّشْرَبَهُمْ كُلُواْ وَ اشْرَبُواْ مِن رِّزْقِ اللَّهِ وَ لاَ تَعْثَوْاْ فِي الأَرْضِ مُفْسِدِينَ (بقره/۶۰) وَ قَالَ مُوسَى لأَخِيهِ هَارُونَ اخْلُفْنِي فِي قَوْمِي وَ أَصْلِحْ وَ لاَ تَتَّبِعْ سَبِيلَ الْمُفْسِدِينَ (اعراف/۱۴۲)

وَ قَالَتِ الْيَهُودُ يَدُ اللّهِ مَغْلُولَةٌ غُلَّتْ أَيْدِيهِمْ وَ لُعِنُواْ بِمَا قَالُواْ بَلْ يَدَاهُ مَبْسُوطَتَانِ يُنفِقُ كَيْفَ يَشَاءُ وَ لَيَزِيدَنَّ كَثِيرًا مِّنْهُم مَّا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ طُغْيَانًا وَ كُفْرًا وَ أَلْقَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَ الْبَغْضَاء إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ كُلَّمَا أَوْقَدُواْ نَارًا لِّلْحَرْبِ أَطْفَأَهَا اللّهُ وَ يَسْعَوْنَ فِي الأَرْضِ فَسَادًا وَ اللّهُ لاَ يُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ (مائده/۶۴) كَتَبْنَا عَلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ أَنَّهُ مَن قَتَلَ نَفْسًا بِغَيْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِي الأَرْضِ فَكَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِيعًا وَمَنْ أَحْيَاهَا فَكَأَنَّمَا أَحْيَا النَّاسَ جَمِيعًا وَلَقَدْ جَاءتْهُمْ رُسُلُنَا بِالبَيِّنَاتِ ثُمَّ إِنَّ كَثِيرًا مِّنْهُم بَعْدَ ذَلِكَ فِي الأَرْضِ لَمُسْرِفُونَ (مائده/۳۲) وَ قَضَيْنَا إِلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ فِي الْكِتَابِ لَتُفْسِدُنَّ فِي الأَرْضِ مَرَّتَيْنِ وَ لَتَعْلُنَّ عُلُوًّا كَبِيرًا*  فَإِذَا جَاء وَعْدُ أُولاهُمَا بَعَثْنَا عَلَيْكُمْ عِبَادًا لَّنَا أُوْلِي بَأْسٍ شَدِيدٍ فَجَاسُواْ خِلاَلَ الدِّيَارِ وَ كَانَ وَعْدًا مَّفْعُولًا* ثُمَّ رَدَدْنَا لَكُمُ الْكَرَّةَ عَلَيْهِمْ وَ أَمْدَدْنَاكُم بِأَمْوَالٍ وَ بَنِينَ وَجَعَلْنَاكُمْ أَكْثَرَ نَفِيرًا* إِنْ أَحْسَنتُمْ أَحْسَنتُمْ لِأَنفُسِكُمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا فَإِذَا جَاء وَعْدُ الآخِرَةِ لِيَسُوؤُواْ وُجُوهَكُمْ وَ لِيَدْخُلُواْ الْمَسْجِدَ كَمَا دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ لِيُتَبِّرُواْ مَا عَلَوْاْ تَتْبِيرًا* عَسَى رَبُّكُمْ أَن يَرْحَمَكُمْ وَ إِنْ عُدتُّمْ عُدْنَا وَ جَعَلْنَا جَهَنَّمَ لِلْكَافِرِينَ حَصِيرًا (اسراء/۴-۸)

[قال قوم قارون] وَ ابْتَغِ فِيمَا آتَاكَ اللَّهُ الدَّارَ الْآخِرَةَ وَ لَا تَنسَ نَصِيبَكَ مِنَ الدُّنْيَا وَ أَحْسِن كَمَا أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْكَ وَ لَا تَبْغِ الْفَسَادَ فِي الْأَرْضِ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ (قصص/۷۷)

قَالَتْ (ملکه سبأ) إِنَّ الْمُلُوكَ إِذَا دَخَلُوا قَرْيَةً أَفْسَدُوهَا وَ جَعَلُوا أَعِزَّةَ أَهْلِهَا أَذِلَّةً وَ كَذَلِكَ يَفْعَلُونَ (نمل/۳۴)

حَتَّى إِذَا بَلَغَ [ذوالقرنین] بَيْنَ السَّدَّيْنِ وَجَدَ مِن دُونِهِمَا قَوْمًا لَّا يَكَادُونَ يَفْقَهُونَ قَوْلًا* قَالُوا يَا ذَا الْقَرْنَيْنِ إِنَّ يَأْجُوجَ وَ مَأْجُوجَ مُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ فَهَلْ نَجْعَلُ لَكَ خَرْجًا عَلَى أَن تَجْعَلَ بَيْنَنَا وَ بَيْنَهُمْ سَدًّا* قَالَ مَا مَكَّنِّي فِيهِ رَبِّي خَيْرٌ فَأَعِينُونِي بِقُوَّةٍ أَجْعَلْ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَهُمْ رَدْمًا* آتُونِي زُبَرَ الْحَدِيدِ حَتَّى إِذَا سَاوَى بَيْنَ الصَّدَفَيْنِ قَالَ انفُخُوا حَتَّى إِذَا جَعَلَهُ نَارًا قَالَ آتُونِي أُفْرِغْ عَلَيْهِ قِطْرًا* فَمَا اسْطَاعُوا أَن يَظْهَرُوهُ وَ مَا اسْتَطَاعُوا لَهُ نَقْبًا (كهف/۹۳-۹۷)

إِنَّ مَثَلَ عِيسَى عِندَ اللّهِ كَمَثَلِ آدَمَ خَلَقَهُ مِن تُرَابٍ ثِمَّ قَالَ لَهُ كُن فَيَكُونُ … إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْقَصَصُ الْحَقُّ وَ مَا مِنْ إِلَهٍ إِلاَّ اللّهُ وَ إِنَّ اللّهَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ* فَإِن تَوَلَّوْاْ فَإِنَّ اللّهَ عَلِيمٌ بِالْمُفْسِدِينَ (آل‌عمران/۵۹-۶۳)

أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ* إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ* الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ* وَ ثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ* وَ فِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ* الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ*  فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ* فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ* إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ (فجر/۶-۱۴) يَسْأَلُونَكَ عَنِ الْيَتَامَى قُلْ إِصْلاَحٌ لَّهُمْ خَيْرٌ وَ إِنْ تُخَالِطُوهُمْ فَإِخْوَانُكُمْ وَ اللّهُ يَعْلَمُ الْمُفْسِدَ مِنَ الْمُصْلِحِ وَ لَوْ شَاء اللّهُ لأعْنَتَكُمْ إِنَّ اللّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (بقره/۲۲۰) وَ مِنَ النَّاسِ مَن يُعْجِبُكَ قَوْلُهُ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ يُشْهِدُ اللّهَ عَلَى مَا فِي قَلْبِهِ وَ هُوَ أَلَدُّ الْخِصَامِ* وَ إِذَا تَوَلَّى سَعَى فِي الأَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيِهَا وَ يُهْلِكَ الْحَرْثَ وَ النَّسْلَ وَ اللّهُ لاَ يُحِبُّ الفَسَادَ* وَ إِذَا قِيلَ لَهُ اتَّقِ اللّهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالإِثْمِ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ وَ لَبِئْسَ الْمِهَادُ (بقره/۲۰۴-۲۰۶) وَ مِنهُم مَّن يُؤْمِنُ بِهِ وَ مِنْهُم مَّن لاَّ يُؤْمِنُ بِهِ وَ رَبُّكَ أَعْلَمُ بِالْمُفْسِدِينَ (يونس/۴۰)

إِنَّ الَّذِينَ آمَنُواْ وَ هَاجَرُواْ وَ جَاهَدُواْ بِأَمْوَالِهِمْ وَ أَنفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ الَّذِينَ آوَواْ وَّ نَصَرُواْ أُوْلَئِكَ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاء بَعْضٍ وَ الَّذِينَ آمَنُواْ وَ لَمْ يُهَاجِرُواْ مَا لَكُم مِّن وَلاَيَتِهِم مِّن شَيْءٍ حَتَّى يُهَاجِرُواْ وَ إِنِ اسْتَنصَرُوكُمْ فِي الدِّينِ فَعَلَيْكُمُ النَّصْرُ إِلاَّ عَلَى قَوْمٍ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَهُم مِّيثَاقٌ وَ اللّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ* وَ الَّذينَ كَفَرُواْ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاء بَعْضٍ إِلاَّ تَفْعَلُوهُ تَكُن فِتْنَةٌ فِي الأَرْضِ وَ فَسَادٌ كَبِيرٌ (انفال/۷۲-۷۳)

إِنَّمَا يَسْتَأْذِنُكَ الَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَ الْيَوْمِ الآخِرِ … لَوْ خَرَجُواْ فِيكُم مَّا زَادُوكُمْ إِلاَّ خَبَالًا وَ لأَوْضَعُواْ خِلاَلَكُمْ يَبْغُونَكُمُ الْفِتْنَةَ وَ فِيكُمْ سَمَّاعُونَ لَهُمْ وَ اللّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ (توبه/۴۵-۴۷) [أيّها المنافقون] فَهَلْ عَسَيْتُمْ إِن تَوَلَّيْتُمْ أَن تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحَامَكُمْ (محمّد/۲۲)