فرمان

 

فرمان، دستور، این مفهوم از مادّه «ا م ر» ۱۴۴ بار آمده است.

چکیده: فرمان در میان آسمان و زمین فرود می‌آید تا بدانید که خدا بر هر چیزی توانا است. خورشید، ماه و ستارگان به فرمان خدا مسخّر هستند. کشتی‌ها به فرمان او در دریا حرکت می‌کند. خدا فرمان داده که جز او را نپرستید. خدا به عدل و احسان و دادنِ حق خویشاوند فرمان می‌دهد. به شما فرمان می‌دهد که امانت‌ها را به صاحبان آنها رد کنید و میان مردم به عدالت داوری کنید. فرشتگان به فرمان خدا عمل می‌کنند و آن‌چه فرمان یافته‌اند انجام می‌دهند. خدا فرشتگان را با روح به فرمان خود بر هر کس از بندگان خود که بخواهد نازل می‌کند. انسان هنوز آن‌چه به او فرمان داده شده را انجام نداده است. خردمندان به آن‌چه خدا به پیوستن آن فرمان داده، می‌پیوندند. نافرمانان آن‌چه را خدا به پیوستن آن فرمان داده، می‌گسلند و زیانکار هستند. در آن روز، فرمان از آن خدا است. هنگامی که فرمان خدا آمد، به حق داوری می‌شود. اهل خود را به نماز فرمان بده. باید از شما گروهی به کار پسندیده فرمان دهند. مومنان فرمان‌دهندگان به کارهاى پسندیده هستند. ابلیس از فرمان پروردگار خود سرپیچید. شیطان شما را به بدی و فحشا فرمان می‌دهد. مردان و زنان منافق به کار ناپسند فرمان می‌دهند. خودخواه فخرفروش مردم را به بخل فرمان می‌دهد.

از نشانه‌های او این است که آسمان و زمین به فرمان او برپا است سپس چون شما را با یک بار خواندن از زمین فرا خواند، ناگاه [از گورها] خارج مى‏شوید (روم/۲۵). خدا همان کسی است که هفت آسمان و مانند آنها را از زمین آفرید. فرمان در میان آنها نازل می‌شود تا بدانید که خدا بر هر چیزی توانا است. به‌راستی علم خدا، هر چیزی را فرا گرفته است (طلاق/۱۲). [خدا] آنها (آسمان‌ها) را در دو روز، هفت آسمان، مقرّر داشت. در هر آسمانی فرمان آن را وحی کرد. آسمان دنیا را به ستارگان زینت داد و نگاه داشت. این تقدیر آن شکست‌ناپذیرِ دانا است (فصّلت/۱۲). خورشید، ماه و ستارگان به فرمان او مسخّر هستند (اعراف/۵۴). شب و روز و خورشید و ماه را برای شما مسخّر کرد. ستارگان به فرمان او مسخّر شده‌اند. به‌راستی در این برای مردمی که تعقّل می‌کنند، نشانه‌ها است (نحل/۱۲). خدا کسی است که آسمان‌ها و زمین را آفرید … و کشتی را مسخّر کرد تا به فرمان او در دریا حرکت کند و رودها را برای شما مسخّر کرد (ابراهیم/۳۲). خدا کسی است که دریا را برای شما مسخّر کرد تا کشتی‌ها در آن به فرمان او روان شوند و تا از فضل او طلب کنید، باشد که شکرگزار باشید (جاثیه/۱۲). آیا ندیدی که خدا آن‌چه را در زمین است، برای شما مسخّر کرد و کشتی‌ها در دریا به فرمان او حرکت می‌کنند و آسمان را نگاه می‌دارد که جز به اذن او به زمین نیفتد (حج/۶۵). از نشانه‌های او است که بادها را مژده‌دهنده می‌فرستد و تا به شما از رحمت خود بچشاند و تا کشتی‌ها به فرمان او روان شوند و تا از فضل او بجویید و تا سپاس‌گزار باشید (روم/۴۶). بدون تردید مَثَل زندگی دنیا آبی است که از آسمان نازل کردیم پس گیاه زمین از آن‌چه مردم و چهارپایان می‌خورند با آن درآمیخت تا چون زمین زیور خود را برگیرد و زینت یابد و اهل آن گمان کنند آنان بر آن تسلّط دارند، [ناگهان] فرمان ما شب یا روز در رسید و آن را چنان درو کردیم که گویی دیروز هیچ چیز نبوده است. ما این گونه آیات خود را برای مردمی که می‌اندیشند، به تفصیل بیان می‌کنیم (یونس/۲۴).

بی‌گمان خدا به عدل، احسان و دادنِ به [حق] خویشاوند، فرمان می‌دهد و از کارهای زشت، ناپسند و ستم باز می‌دارد. به شما پند می‌دهد، باشد که متذکّر شوید (نحل/۹۰). به‌راستی خدا به شما فرمان می‌دهد که امانت‌ها را به صاحبان آنها رد کنید و هنگامی که میان مردم داوری می‌کنید، به عدالت داوری کنید. به‌راستی خدا شما را به نیکو چیزی پند می‌دهد. به‌راستی خدا شنوای بینا است (نساء/۵۸).

[خدا] بالا برنده درجات و صاحب عرش است. روح را به فرمان خود، بر هر کس از بندگانش که بخواهد می‌افکند تا از روز ملاقات بترساند (غافر/۱۵). فرشتگان را با روح به فرمان خود بر هر کس از بندگانش که بخواهد نازل می‌کند تا بیم دهند که هیچ معبودی جز من نیست پس از من پروا کنید (نحل/۲). [ما فرشتگان] جز به فرمان پروردگارت نازل نمی‌شویم (مریم/۶۴). [فرشتگان] در سخن بر او (خدا) پیشی نمی‌گیرند. آنان به فرمان او عمل می‌کنند (انبیاء/۲۷). برای او (انسان) تعقیب‌کنندگانی هستند که از پیش رو و از پشت سرش او را به فرمان خدا حفظ می‌کنند (رعد/۱۱). آن‌چه در آسمان‌ها و آن‌چه در زمین است از جنبندگان و فرشتگان برای خدا سجده می‌کنند و آنان استکبار نمی‌ورزند. از پروردگارشان که فوق آنها است، می‌ترسند و آن‌چه فرمان یافته‌اند، انجام می‌دهند (نحل/۴۹-۵۰). بر آن (آتش) فرشتگانی خشنِ سخت‌گیر نگهبان هستند. از آن‌چه به آنان فرمان داده، سرپیچی نمی‌کنند و آن‌چه به آن فرمان داده می‌شوند، انجام می‌دهند (تحریم/۶).

[انسان] هنوز آن‌چه به او فرمان داده شده را انجام نداده است (عبس/۲۳).

هر کس از خدا پروا کند، برای او راه خروجی قرار می‌دهد و او را از جایی که گمان نمی‌کند، روزی می‌دهد. هر کس بر خدا توکّل کند، او برایش کافی است. به‌راستی خدا به انجام‌رساننده فرمان خود است. بدون تردید خدا برای هر چیزی، اندازه‌ای قرار داده است. … هر کس از خدا پروا کند، برای او در کارش آسانی قرار می‌دهد. این فرمان خدا است که آن را به سوی شما فرستاده است. هر کس از خدا پروا کند، بدی‌هایش را از او بزداید و پاداش را برای او بزرگ کند (طلاق/۲-۵).

[خردمندان] کسانی هستند که به آن‌چه خدا به پیوستن آن فرمان داده، می‌پیوندند … و کسانی که پیمان خدا را بعد از بستن آن می‌شکنند و آن‌چه را خدا به پیوستن آن فرمان داده، می‌گسلند و در زمین فساد می‌کنند، برای آنها لعنت است. آنان بدی آن سرای را دارند (رعد/۲۱-۲۵). [نافرمانان] کسانی هستند که پیمان خدا را پس از بستن آن می‌شکنند و آن‌چه را خدا به پیوستن آن فرمان داده، می‌گسلند و در زمین فساد می‌کنند. آنان همان زیانکاران هستند (بقره/۲۷).

اگر دو طایفه از مومنان با هم جنگیدند، میان آن دو را صلح دهید و اگر یکی از آن دو بر دیگری ستم کرد، با آن که ستم می‌کند، بجنگید تا به فرمان خدا برگردد پس اگر بازگشت، میان آن دو به عدالت، صلح دهید و قسط را برپا دارید. به‌راستی خدا برپادارندگان قسط را دوست دارد (حجرات/۹).

فرمان خدا رسید پس در آن شتاب نکنید. او منزّه و برتر است از آن‌چه شریک می‌کنند (نحل/۱). در آن روز، فرمان از آن خدا است (انفطار/۱۹). [آن روز منافقان] مومنان را ندا می‌دهند که آیا ما با شما نبودیم؟ می‌گویند: آری، ولی شما خودتان را در بلا افکندید، امروز و فردا کردید، تردید نمودید و آرزوها شما را فریب داد تا فرمان خدا آمد و آن فریب دهنده، شما را درباره خدا فریب داد (حدید/۱۴).

فرمان خدا- اقوام، هیچ فرستاده‌ای را نرسد که جز به اذن خدا نشانه‌ای بیاورد پس هنگامی که فرمان خدا آمد، به حق داوری می‌شود. آنجا است که باطل‌کاران زیان می‌کنند (غافر/۷۸). چه بسیار شهرها که از فرمان پروردگار خود و فرستادگان او سرپیچیدند پس از آنان حسابی سخت کشیدیم و آنان را به عذابی ناشناخته عذاب کردیم پس سزای کار خود را چشیدند و عاقبت کار آنان زیان بود (طلاق/۸-۹). ما به آنان ستم نکردیم ولی آنان به خودشان ستم کردند پس هنگامی که فرمان پروردگارت آمد، معبودانی که به جای خدا می‌خواندند، برای آنان سودی نداشت و جز بر هلاکت آنان نیفزود (هود/۱۰۱). اگر بخواهیم شهری را نابود کنیم به خوشگذرانان آن فرمان می‌دهیم پس در آن نافرمانی می‌کنند پس سخن [عذاب] بر آن [شهر] سزاوار می‌گردد. آن‌گاه یکسره آن را نابود می‌کنیم (اسراء/۱۶).

به فرشتگان فرمودیم: برای آدم سجده کنید پس سجده کردند جز ابلیس که از جن بود و از فرمان پروردگار خود سرپیچید. آیا او و نسلش را به غیر از من اولیا می‌گیرید در حالی‌که آنان دشمن شما هستند؟ بد جانشینانی برای ستمکارانند (کهف/۵۰). [خدا به ابلیس] فرمود: چه چیز تو را از سجده کردن بازداشت هنگامی که به تو فرمان دادم؟ گفت: من از او بهترم. من را از آتش آفریدی و او را از گل آفریدی. فرمود: از آن جا فرو شو که تو را نرسد که در آن تکبّر کنی. پس خارج شو که تو از فرو مایگان هستی (اعراف/۱۲-۱۳).

[نوح به قوم خود گفت:] اگر پشت کردید، من از شما مزدی نمی‌خواهم. مزد من جز بر خدا نیست. فرمان یافته‌ام که از مسلمانان باشم (یونس/۷۲). به او وحی کردیم که زیر نظر ما و به وحی ما، کشتی را بساز و هنگامی که فرمان ما آمد و تنور فوران کرد، از هر نوع [حیوانی] دو تا و از کسان خود را جز کسی آنان را که سخن [عذاب] بر او گذشت، سوار کشتی کن و درباره کسانی که ستم کردند با من سخن نگو که آنان غرق‌شدنی هستند (مومنون/۲۷). هنگامی که فرمان ما فرا رسید و تنور فوران کرد، فرمودیم: از هر نوع [از حیوانات] دو تا و کسان خود جز کسی از که سخن [عذاب] بر او گذشت و کسانی که ایمان آوردند را سوار کشتی کن (هود/۴۰). زمین را به صورت چشمه‌هایی شکافتیم پس آب برای فرمانی که مقدّر شده بود، به هم پیوست (قمر/۱۲). [پسر نوح] گفت: به‌زودی به کوهی پناه می‌برم که من را از آب در امان نگاه دارد. [نوح] گفت: امروز از فرمان خدا هیچ نگاه دارنده‌ای نیست. جز کسی که [خدا به او] رحم کند. موج میان آن دو جدایی افکند و [پسر] از غرق‌شدگان گردید. گفته شد: ای زمین، آب خود را فرو بر و ای آسمان، [از بارش] باز ایست. آب فرو رفت و فرمان پایان یافت. [کشتی بر کوه] جودی قرار گرفت و گفته شد: دور باد [رحمت خدا] از ستمکاران (هود/۴۳-۴۴).

هنگامی که [عاد، عذاب] را دیدند که به صورت ابری به طرف وادی‌های آنان روی آورده است، گفتند: این ابری است که بر ما خواهد بارید. بلکه آن همان چیزی است که به آن عجله می‌کردید. بادی است که در آن عذابی دردناک است. همه چیز را به فرمان پروردگار خود، ریشه‌کن می‌کند. پس چنان شدند که چیزی جز خانه‌های آنان دیده نمی‌شد. این چنین قوم مجرم را جزا می‌دهیم (احقاف/۲۴-۲۵). هنگامی که فرمان ما آمد، هود و کسانی را که با او ایمان آورده بودند، به رحمتی از خود نجات دادیم و آنان را از عذاب سخت رهانیدیم (هود/۵۸).

[قوم صالح] آن مادّه شتر را پی کردند و از فرمان پروردگار خود سرپیچی کردند و گفتند: ای صالح، اگر از پیامبران هستی، آن‌چه به ما وعده می‌دهی، برای ما بیاور (اعراف/۷۷). آنان از فرمان پروردگار خود سر برتافتند پس در حالی که می‌نگریستند، صاعقه آنان را گرفت پس نتوانستند برخیزند و نتوانستند دفاع کنند (ذاریات/۴۴-۴۵). هنگامی که فرمان ما رسید، صالح و کسانی را که با او ایمان آورده بودند، به رحمتی از ما از رسوایی آن روز نجات دادیم. به‌راستی پروردگار تو همان قوی شکست‌ناپذیر است (هود/۶۶).

هنگامی که [فرزند] همراه او (ابراهیم) به حدّ کار و کوشش رسید، گفت: ای پسرکم، من در خواب می‌بینم که تو را سر می‌برم، بنگر که رأی تو چیست؟ گفت: ای پدر من، آن‌چه را فرمان یافته‌ای، انجام بده. به خواست خدا من را از شکیایان خواهی یافت (صافّات/۱۰۲). [فرستادگان گفتند:] ای ابراهیم، از این (مجادله درباره قوم لوط) روی برتاب، که به‌راستی فرمان پروردگارت آمده است و به‌یقین برای آنان عذابی بدون بازگشت خواهد آمد (هود/۷۶). [به لوط گفتیم:] در پاسی از شب خانواده خود را حرکت ده و خود به دنبال آنان برو و هیچ کس از شما به پشت سر خود ننگرد. به همان جا که فرمان یافته‌اید، بروید (حجر/۶۵). هنگامی که فرمان ما آمد، آن شهر را زیرورو کردیم و بر آن، سنگ‌هایی از گِلِ فشرده باراندیم (هود/۸۲).

[یوسف به دو رفیق زندانی خود گفت:] حکم جز برای خدا نیست. فرمان داده است که جز او را نپرستید. این دین استوار است، ولی بیشتر مردم نمی‌دانند (یوسف/۴۰).

هنگامی که فرمان ما آمد، شعیب و کسانی را که با او ایمان آورده بودند، به رحمتی از خود نجات دادیم و کسانی را که ستم کرده بودند، صیحه فرا گرفت پس در خانه‌های خود به رو افتادند. گویی هرگز در آن نبودند (هود/۹۴-۹۵).

هنگامی که موسی خشمناکِ اندوهگین به سوی قوم خود بازگشت، گفت: بعد از من، بد جانشینانی برای من بودید. آیا بر فرمان پروردگار خود عجله کردید (اعراف/۱۵۰)؟ موسی به قوم خود گفت: به‌راستی خدا به شما فرمان می‌دهد که مادّه گاوی را سر ببرید. گفتند: آیا ما را به ریشخند می‌گیری؟ [موسی] گفت: پناه می‌برم به خدا که از جاهلان باشم. گفتند: برای ما پروردگار خود را بخوان تا برای ما بیان کند که آن (گاو) چگونه است؟ [موسی] گفت: به‌راستی او می‌فرماید: که آن گاوی است نه پیر و نه جوان. میان سالی بین این [دو] است. پس آ‌ن‌چه به آن فرمان یافته‌اید، انجام دهید (بقره/۶۷-۶۸).

چون آنان (بنی‌اسرائیل) صبر کردند و به آیات ما یقین داشتند، برخی از آنان را پیشوایانی قرار دادیم که به فرمان ما هدایت می‌کردند (سجده/۲۴). آنان (بنی‌اسرائیل) را پیشوایانی قرار دادیم که به فرمان ما هدایت می‌کردند. به آنان انجام‌دادن کارهای خیر، برپا داشتن نماز و دادن زکات را وحی کردیم. آنان پرستنده ما بودند (انبیاء۷۳).

برخی از جن به اذن پروردگار او نزد سلیمان کار می‌کردند. هر کس از آنان از فرمان ما سر برمی‌تافت، از عذاب سوزان به او می‌چشاندیم (سبأ/۱۲).

خدا فرمود: ای عیسی پسر مریم، آیا تو به مردم گفتی من و مادرم را به غیر از خدا، دو معبود بگیرید؟ [عیسی] گفت: … جز آن‌چه من را به آن فرمان داده‌ای، به آنان نگفتم. [گفتم] که خدا، پروردگار من و پروردگار خود را عبادت کنید (مائده/۱۱۶-۱۱۷).

[یهودیان و مسیحیان] علما و راهبان خود و مسیح پسر مریم را به غیر از خدا، به پروردگاری گرفتند در حالی‌که فرمان یافته بوداند که جز معبود یگانه را که معبودی جز او نیست، نپرستند (توبه/۳۱).

به‌راستی ما کتاب روشنگر را در شبی پربرکت نازل کردیم که ما همواره هشداردهنده بوده‌ایم. در آن شب هر کار حکیمانه‌ای از هم جدا می‌شود. فرمانی از جانب ما است. به‌راستی ما همواره فرستنده‌ هستیم (دخان/۳-۵).

تو در جانب غربی (طور) نبودی و از گواهان نبودی، هنگامی که فرمان را به موسی رساندیم (قصص/۴۴). بگو، ای مردم، اگر از دین من در شک هستید، من کسانی را که جز خدا می‌پرستید، نمی‌پرستم بلکه خدایی را می‌پرستم که شما را می‌میراند و فرمان یافته‌ام از مومنان باشم (یونس/۱۰۴). به این (دین) دعوت کن و همان‌گونه که فرمان یافته‌ای، استقامت کن و از هوس‌های آنان پیروی نکن. بگو، به آن‌چه خدا از کتاب نازل کرده، ایمان آورده‌ام و فرمان یافته‌ام که میان شما به عدالت رفتار کنم (شوری/۱۵). همان‌گونه که فرمان یافته‌ای، استقامت کن و نیز هر که با تو توبه کرده است. طغیان نکنید. به‌راستی او به آن‌چه انجام می‌دهید، بینا است (هود/۱۱۲). آنچه را فرمان یافته‌ای، آشکار کن و از مشرکان روی بگردان. ما تو را در برابر ریشخندکنندگان کفایت می‌کنیم (حجر/۹۴-۹۵). بگو، من فرمان یافته‌ام که خدا را بپرستم در حالی‌که دین را برای او خالص گردانیده‌ام و فرمان یافته‌ام که نخستین مسلمانان باشم (زمر/۱۱-۱۲). بگو، آیا غیر خدا را که پدیدآورنده آسمان‌ها و زمین است، سرپرست خود گیرم در حالی‌که، او است که می‌خوراند و خورانده نمی‌شود؟ بگو، فرمان یافته‌ام نخستین کسی باشم که تسلیم شده و هرگز از مشرکان نباش (انعام/۱۴). برخی از گروه‌ها کسانی هستند که بخشی از آن (قرآن) را انکار می‌کنند. بگو، جز این نیست که من فرمان یافته‌ام، خدا را بپرستم و به او شرک نورزم. به سوی او می‌خوانم و بازگشت من به سوی او است (رعد/۳۶). فرمان یافته‌ام که تنها پروردگار این شهر، که آن را حرمت نهاده و هر چیزی از آن او است، بپرستم و فرمان یافته‌ام که از مسلمانان باشم و این‌که قرآن را تلاوت کنم (نمل/۹۱-۹۲). بگو، به‌راستی هدایت خدا است که هدایت است و فرمان یافته‌ایم که تسلیم پروردگار جهانیان باشیم و این‌که، نماز را برپا دارید و از او پروا کنید. او کسی است که به سوی او محشور می شوید (انعام/۷۱-۷۲). بگو، بی‌گمان نماز و عبادات من، زندگی و مرگ من، برای خدا، پروردگار جهانیان است. برای او شریکی نیست و به آن فرمان یافته‌ام و من نخستین مسلمانان هستم (انعام/۱۶۲-۱۶۳). بگو، به‌راستی من نهی شده‌ام کسانی را که غیر از خدا می خوانید، بپرستم وقتی که از پروردگارم برای من دلایل روشن آمده است. من فرمان یافته‌ام که برای پروردگار جهانیان تسلیم باشم (غافر/۶۶). برای هر امّتی آیینی قرار دادیم که آنها به آن عمل کنند پس نباید با تو در این فرمان ستیزه کنند. به سوی پروردگارت بخوان به‌راستی تو بر هدایتی راستین هستی (حج/۶۷). چون زید حاجت خود را از همسرش بر آورد [و او را طلاق داد]، او را به ازدواج تو در آوردیم تا بر مومنان [در مورد ازدواج] با همسرانِ پسرخواندگانشان، آن‌گاه که حاجت خود را از آنان بر آوردند، تنگنایی نباشد. فرمان خدا انجام‌یافتنی است. بر پیامبر در آن‌چه خدا برای او مقرّر کرده است، تنگنایی نیست. سنّت خدا است که از قبل در میان گذشتگان نیز بوده است. فرمان خدا همواره به اندازه، مشخص شده است (احزاب/۳۷-۳۸).

ای پیامبر، هنگامی که زنان را طلاق دادید پس آنها را به وقت عدّه‌شان طلاق دهید و حساب عدّه را نگه دارید و از خدا، پروردگارتان پروا کنید. آنها را [در زمان عدّه] از خانه‌هایشان بیرون نکنید و بیرون نروند مگر آن‌که کار زشت آشکاری کرده باشند. این حدود خدا است. هر کس از حدود خدا تجاوز کند، به‌راستی به خود ستم کرده است. تو نمی‌دانی، شاید خدا پس از آن، فرمانی بیاورد (طلاق/۱). از تو درباره حیض می‌پرسند، بگو، آن رنجی است پس در زمان حیض از زنان، کناره بگیرید. به آنان نزدیک نشوید تا پاک شوند پس هنگامی که پاک شدند، از آن‌جا که به شما فرمان داده، به آنان درآیید. به‌راستی خدا توبه‌کاران را دوست دارد و کسانی را که پاکی می‌طلبند، دوست می‌دارد (بقره/۲۲۲). بگو، اگر پدران، پسران، برادران، زنان، خویشان شما، اموالی که آن را به دست آورده‌اید، تجارتی که از کساد آن بیم دارید و سراهایی که به آن دلخوش هستید، نزد شما، از خدا و فرستاده او و جهاد در راه او دوست‌داشتنی‌تر هستند پس منتظر باشید تا خدا فرمان خود را بیاورد و خدا قوم نافرمان را هدایت نمی‌کند (توبه/۲۴). [کسانی که برای ترک جهاد از تو اجازه می‌خواهند] اگر با شما بیرون آمده بودند، جز تباهی نمی‌افزودند و در بین شما رخنه می‌کردند و شما را به فتنه می‌انداختند. در میان شما برای خود جاسوسانی دارند. خدا به ستمکاران آگاه است. بی‌گمان پیش از این هم فتنه‌جویی کردند و کارها را بر تو آشفته ساختند تا این‌که حق آمد و فرمان خدا ظاهر شد، در حالی‌که آنها کراهت داشتند (توبه/۴۷-۴۸). کسانی را که در دل‌ها‌یشان بیماری است، می‌بینی که در [دوستی] با یهودیان و مسیحیان می‌شتابند و میگویند: می‌ترسیم که حادثه بدی برای ما پیش بیاید پس امید که خدا پیروزی یا فرمانی از نزد خود بیاورد تا آنان از آن‌چه در درون خود پنهان داشتند، پشیمان شوند (مائده/۵۲). بسیاری از اهل‌کتاب بعد از آن‌که حق برای آنان روشن شد، به سبب حسدی که درونشان بود، آرزو داشتند شما را بعد از ایمانتان، به کفر بازگردانند پس ببخشید و چشم بپوشید تا خدا فرمان خود را بیاورد. به‌راستی خدا بر هر چیز توانا است (بقره/۱۰۹). [اهل‌کتاب] فرمان نیافته بودند جز این‌که خدا را در حالی‌که دین را برای او خالص می‌گردانند، حق‌گرایانه بپرستند، نماز برپا دارند و زکات بدهند. این، دین پایدار است (بیّنه/۵). ای کسانی که کتاب داده شده‌اید، به آن‌چه نازل کردیم که تصدیق‌کننده چیزی است که با شما است، ایمان بیاورید پیش از آن که چهره‌هایی را محو کنیم پس آنان را به پشت سرشان بگردانیم یا آنها را لعنت کنیم، چنان‌که اهل شنبه را لعنت کردیم. فرمان خدا انجام‌شدنی است (نساء/۴۷). آیا ندیده‌ای کسانی را که می‌پندارند به آن‌چه به سوی تو نازل شده و آن‌چه پیش از تو نازل شده، ایمان آورده‌اند، می‌خواهند داوری میان خود را به سوی طاغوت ببرند در حالی‌که بدون ‌تردید فرمان یافته‌اند که به آن کفر ورزند؟ شیطان می‌خواهد آنان را به گمراهی دوری اندازد (نساء/۶۰).

[از بادیه‌نشینان] گروهی دیگر هستند که به فرمان خدا واگذار شده‌اند یا آنان را عذاب می‌کند یا توبه آنها را می‌پذیرد. خدا دانای حکیم است (توبه/۱۰۶). [کسانی که ایمان نمی‌آورند] هنگامی که کار زشتی می‌کنند، می‌گویند: پدران خود را بر آن یافته‌ایم و خدا ما را به آن فرمان داده است. بگو، بدون تردید خدا به کار زشت فرمان نمی‌دهد. آیا چیزی را که نمی‌دانید، به خدا نسبت می‌دهید. بگو، پروردگارم به قسط فرمان داده است و این‌که در هر مسجدی روی خود را [به سوی او] فرا دارید و در حالی که دین خود را برای او خالص گردانیده‌اید، وی را بخوانید همان‌گونه که شما را پدید آورد، برمی‌گردید (اعراف/۲۸-۲۹). هنگامی که به آنان (کافران) گفته شود: برای رحمان سجده کنید، می‌گویند: رحمان چیست؟ آیا برای چیزی سجده کنیم که ما را به آن فرمان می‌دهی؟ بر نفرت آنان می‌افزاید (فرقان/۶۰). آیا جز این انتظار می‌برند که فرشتگان به سوی آنان بیایند یا فرمان پروردگارت [بیاید]؟ کسانی که پیش از آنها بودند، این‌گونه رفتار کردند. خدا به آنان ستم نکرد بلکه آنان به خود ستم می‌کردند (نحل/۳۳).

روم در نزدیکترین سرزمین مغلوب شدند. ولی آنان به‌زودی پس از شکستشان در مدّت چند سال، پیروز خواهند شد. فرمان از آن خدا است، چه پیش و چه بعد [از شکست و پیروزی] (روم/۲-۴).

فرمان- فرمان غیر خدا، باید از میان شما گروهی به نیکى دعوت کنند و به کار پسندیده فرمان دهند و از کار زشت نهی کنند. آنان همان رستگاران هستند (آل‌عمران/۱۰۴). شما بهترین امّتى هستید که براى مردم پدیدار شده‏ اید، به کار پسندیده فرمان می‌دهید و از کار ناپسند نهی می‌کنید و به خدا ایمان دارید (آل‌عمران/۱۱۰). [مومنان] فرمان‌دهندگان به کارهاى پسندیده و نهی‌کنندگان از کارهاى ناپسند و حافظان حدود خدا هستند. مومنان را بشارت ده (توبه/۱۱۲). مردان و زنان باایمان، دوستان و سرپرستان یکدیگر هستند که به کارهاى پسندیده فرمان می‌دهند و از کارهاى ناپسند نهی می‌کنند. … آنان هستند که خدا به‌زودى مورد رحمتشان قرار خواهد داد. به‌راستی خدا شکست‌ناپذیر حکیم است (توبه/۷۱). بی‌تردید خدا به کسى که او را یارى مى‏ کند، یارى مى ‏دهد. به‌راستی خدا، سخت نیرومندِ شکست‏ ناپذیر است. همان کسانى که چون در زمین به آنان توانایى دهیم، نماز برپا مى ‏دارند، زکات مى‏ دهند و به کارهاى پسندیده فرمان می‌دهند و از کارهاى ناپسند نهی می‌کنند. سرانجام کارها از آن خدا است (حج/۴۰-۴۱). در بسیارى از رازگویی‌هاى ایشان خیرى نیست مگر کسى که به صدقه یا کار پسندیده یا اصلاحى میان مردم فرمان دهد. هر کس براى طلب خشنودى خدا چنین کند، به‌زودى او را پاداش بزرگى خواهیم داد (نساء/۱۱۴).

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از گام‌های شیطان پیروی نکنید. هر کس از گام‌های شیطان پیروی کند، بدون تردید او به فحشا و منکر فرمان می‌دهد. اگر فضل خدا و رحمت او بر شما نبود، هیچ‌گاه کسی از شما پاک نمی‌شد ولی خدا هر کس را بخواهد، پاک می‌کند. خدا شنوای دانا است (نور/۲۱). شیطان شما را به فقر وعده می‌دهد و شما را به فحشا فرمان می‌دهد و خدا شما را به آمرزش و فضلی از خود وعده می‌دهد (بقره/۲۶۸). جز این نیست که [شیطان] شما را به بدی و فحشا فرمان می‌دهد و این‌که آن‌چه را نمی‌دانید، درباره خدا بگویید (بقره/۱۶۹). [شیطان گفت:] به یقین آنان را گمراه می‌کنم و به دام آرزوها می‌اندازم و به آنان فرمان می‌دهم تا گوش چهارپایان را بشکافند و تا خلقت خدا را تغییر دهند. هر کس شیطان را به جای خدا سرپرست خود گیرد، بی‌تردید دستخوش زیان آشکاری شده است (نساء/۱۱۹).

خدا هیچ خودخواه فخرفروشی را دوست نمی‌دارد. همان‌ کسانی که بخل می‌ورزند و مردم را به بخل فرمان میدهند. هر کس روی گرداند، بدون تردید خدا بی‌نیاز ستوده است (حدید/۲۳-۲۴). به‌راستی خدا کسی را که خودخواه فخرفروش باشد، دوست ندارد همان کسانی که بخل می‌ورزند و مردم را به بخل فرمان می‌دهند و آن‌چه را خدا از فضل خود به آنها داده، پنهان می‌کنند. برای کافران عذابی خفّت‌آور آماده کرده‌ایم (نساء/۳۶-۳۷). به‌راستی کسانی که به آیات خدا کفر می‌ورزند، پیامبران را به ناحق می‌کشند و کسانی از مردم را که به قسط فرمان می‌دهند، می‌کشند پس آنها را به عذابی دردناک بشارت بده. آنان کسانى‏ هستند که در دنیا و آخرت اعمالشان به هدر رفته و براى آنان هیچ یاورى نیست (آل‌عمران/۲۱-۲۲).

خدا دو مرد را مَثَل می‌زند که یکی از آن دو گنگ است و بر هیچ کاری توانایی ندارد و او سربار مولای خویش است. هر جا او را می‌فرستد، سودی نمی‌آورد. آیا او با آن کس که به عدل فرمان می‌دهد و بر راهی راست است، برابر است (نحل/۷۶)؟

فرمان غیر خدا- اقوام، هیچ بشری را نسزد که خدا به او کتاب، حکم و پیامبری بدهد آن‌گاه به مردم بگوید: به غیر از  خدا، بندگان من باشید بلکه [باید بگوید:] به سبب آن که شما کتاب را تعلیم می‌دادید و به آن‌چه درس می‌آموختید، مردان ربّانی باشید و نیز به شما فرمان نمی‌دهد که فرشتگان و پیامبران را به ربوبیّت گیرید. آیا شما را پس از آن که مسلمان شده‌اید، به کفر فرمان می‌دهد (آل‌عمران/۷۹-۸۰)؟

این عاد بودند که به نشانه‌های پروردگار خود کفر ورزیدند. فرستادگان او را نافرمانی کردند و از فرمان هر زورگوی گردنکشی پیروی کردند. در این دنیا و روز قیامت لعنتی را به دنبال دارند (هود/۵۹-۶۰).

[صالح به قوم خود گفت:] فرمان اسرافکاران را اطاعت نکنید. همان کسانی که در زمین فساد می‌کنند و اصلاح نمی‌کنند (شعراء/۱۵۱-۱۵۲).

[اسماعیل صادق‌الوعد] خاندان خود را به نماز و زکات فرمان می‌داد و نزد پروردگارش مورد رضایت بود (مریم/۵۵).

[زن عزیز گفت:] اگر آن‌چه به او فرمان می‌دهم، انجام ندهد، بدون تردید زندانی خواهد شد و بی‌گمان از خوارشدگان می‌گردد (یوسف/۳۲). [یوسف گفت:] من نفس خود را تبرئه نمی‌کنم. به‌راستی نفس، پیوسته به بدی فرمان می‌دهد مگر آن که پروردگارم رحم کند (یوسف/۵۳). [برادارن یوسف] چون از آن‌جا که پدرشان به آنها فرمان داده بود وارد شدند، برای آنان در برابر خدا هیچ سودی نداشت جز این‌که نیازی را که در دل یعقوب بود  برآورد. بدون تردید او در آن‌چه ما به وی آموخته بودیم، دارای علمی بود ولی بیشتر مردم نمی‌دانند (یوسف/۶۸).

[قوم شعیب به او] گفتند: ای شعیب، آیا نمازت به تو فرمان می‌دهد که ما آن‌چه را پدرانمان می‌پرستیدند، رها کنیم یا در اموالمان آن‌طور که می‌خواهیم، عمل نکنیم؟ به‌راستی تو خود مردی بردبار و رشدیافته هستی (هود/۸۷).

[موسی به بنده‌ای که از نزد خود به او علم و رحمت داده بودیم، گفت:] در هیچ فرمانی از تو سرپیچی نخواهم کرد … [آنها] راه افتادند تا سوار کشتى شدند. [بنده ما] آن را سوراخ کرد. [موسى] گفت: آیا کشتى را سوراخ کردى تا سرنشینان آن را غرق کنى؟ بی‌گمان کار ناروایى کردی. گفت: آیا نگفتم که تو هرگز نمى ‏توانى همراه من صبر کنى؟ [موسى] گفت: من را برای آن‌چه فراموش کردم، مؤاخذه نکن و در کارم بر من سخت نگیر … من این کارها را از نزد خود انجام ندادم. این بود تاویل آن‌چه نتوانستى بر آن صبر کنی (کهف/۶۹-۸۲).

به‌راستی موسی را با نشانه‌های خود و حجّتی روشن به سوی فرعون و سران او فرستادیم پس [قوم فرعون] فرمان فرعون را پیروی کردند و فرمان فرعون از روی خرد نبود (هود/۹۶-۹۷). [فرعون] به سران پیرامون خود گفت: بدون تردید این (موسی) ساحری دانا است. می‌خواهد با سحر خود، شما را از سرزمینتان بیرون کند پس چه فرمان می‌دهید؟ گفتند: او و برادرش را مهلت بده و مأموران جمع‌آوری را به شهرها بفرست تا هر ساحر دانایی را نزد تو بیاورند (شعراء/۳۴-۳۷). سرانی از  قوم فرعون گفتند: به‌راستی این (موسی) ساحری دانا است. می‌خواهد شما را از سرزمینتان بیرون کند پس چه فرمان می‌دهید (اعراف/۱۰۹-۱۱۰)؟ برای موسی در الواح از هر گونه پندی و برای هر چیزی تفصیلی نوشتیم. [فرمودیم:] آن را با همه قوّت بگیر و به قوم خود فرمان بده که بهترین آن را فرا گیرند. به‌زودی سرای فاسقان را به شما نشان می‌دهیم (اعراف/۱۴۵). به‌راستی هارون از پیش به آنان گفته بود: ای قوم من، جز این نیست که شما به وسیله این (گوساله) آزمایش شده‌اید. به یقین پروردگار شما، رحمان است پس، من را پیروی کنید و فرمان من را اطاعت کنید (طه/۹۰). [موسی] گفت: ای هارون، وقتی دیدی آنان گمراه شدند، چه چیز مانع تو شد که از من پیروی نکنی؟ آیا از فرمان من سرپیچی کردی (طه/۹۲-۹۳)؟ از شما (بنی‌اسرائیل) پیمان گرفتیم و طور را بر فراز شما بالا بردیم و [گفتیم:] آن‌چه را به شما داده‌ایم محکم بگیرید و بشنوید. گفتید: شنیدیم و نافرمانی کردیم. دل‌های آنان به سبب کفرشان [به مهر] گوساله سیراب شده بود. بگو، اگر مومن هستید، بد است آن‌چه ایمانتان شما را به آن فرمان می‌دهد (بقره/۹۳). [ای بنی‌اسرائیل]، آیا مردم را به نیکی فرمان می‌دهید و خودتان را فراموش می‌کنید در حالی‌که شما کتاب را تلاوت می‌کنید؟ پس آیا نمی‌اندیشید (بقره/۴۴)؟ [اهل‌کتاب] یکسان نیستند. از میان اهل‌کتاب گروهى هستند که … به کار پسندیده فرمان می‌دهند و از کار ناپسند نهی می‌کنند و در کارهاى نیک شتاب مى‏کنند. آنان از شایستگان هستند (آل‌عمران/۱۱۳-۱۱۴).

تندباد را برای سلیمان [مسخّر کردیم] که به فرمان او به آن سرزمینی که در آن برکت نهاده بودیم، جاری می‌شد. ما به هر چیزی دانا بوده‌ایم (انبیاء/۸۱). باد را مسخّر او کردیم که به فرمان او هر جا خواست، به نرمی روان می‌شد (ص/۳۶).

[ملکه سبا] گفت: اى بزرگان، در کارم به من نظر دهید که بى‏حضور شما کارى را تمام نداده‏ ام. گفتند: ما سخت نیرومند و جنگاور هستیم. اختیار کار با توست بنگر چه فرمان مى‏ دهى (نمل/۳۲-۳۳).

[ذوالقرنین گفت:] هر کس ایمان بیاورد و کار شایسته کند، پس پاداشی نیکوتر خواهد داشت و به او از فرمان خود، [تکلیف] آسانی خواهیم گفت (کهف/۸۸).

[لقمان به پسر خود گفت:] اى پسرم، نماز را برپا دار. به کار پسندیده فرمان بده و از کار ناپسند نهی کن. بر آن‌چه به تو رسیده، شکیبا باش. بدون تردید این از عزم امور است (لقمان/۱۷).

فرمان- پیامبر، عفو کن و به کار پسندیده فرمان بده و از نادانان روی بگردان (اعراف/۱۹۹). اهل خود را به نماز فرمان بده و بر آن صبر کن. ما از تو روزی نمی‌خواهیم. ما تو را روزی می‌دهیم و عاقبت برای تقوا است (طه/۱۳۲).

بگو، ای نادان‌ها، آیا من را فرمان می‌دهید که غیر خدا را بپرستم (زمر/۶۴)؟ آیا ندیدی کسی را که بازمی‌دارد بنده‌ای را چون نماز گزارد؟ به من خبر بده اگر [این بنده] بر هدایت باشد یا به تقوا فرمان دهد (علق/۹-۱۲)؟ رحمت من همه چیز را فرا گرفته است. به‌زودى آن  را براى کسانى که تقوا پیشه می‌کنند، زکات مى‏ دهند و کسانی که به آیات ما ایمان مى ‏آورند، قرار می‌دهم. همانان که از این فرستاده، پیامبر درس ناخوانده که [نام] او را نزد خود در تورات و انجیل نوشته مى ‏یابند، پیروى مى ‏کنند که آنان را به کار پسندیده فرمان مى‏ دهد و از کار ناپسند نهی می‌کند (اعراف/۱۵۶-۱۵۷). فرا خواندن پیامبر را در میان خود مانند فرا خواندن بعضى از خودتان به بعضى [دیگر] قرار ندهید. خدا کسانى از شما که دزدانه [از نزد او] مى ‏گریزند، مى ‏شناسد پس کسانى که از فرمان او مخالفت مى‏ کنند بترسند که مبادا بلایى به آنان برسد یا به عذابى دردناک گرفتار شوند (نور/۶۳).

مردان و زنان منافق [همانند] یکدیگر هستند. به کار ناپسند فرمان می‌دهند و از کار پسندیده نهی می‌کنند و دست‌هاى خود را فرو مى ‏بندند. خدا را فراموش کردند پس [خدا هم] آنها را فراموش کرد. به‌راستی منافقان، همان فاسقان هستند (توبه/۶۷). [منافقان] با سوگندهای سخت خود به خدا سوگند خوردند که اگر به آنان فرمان دهی، بی‌گمان [برای جهاد] بیرون می‌آیند. بگو، سوگند نخورید، اطاعتی پسندیده [بهتر است]. به‌راستی خدا به آن‌چه می‌کنید، آگاه است (نور/۵۳). آیا می‌گویند: شاعری است که منتظر مرگ مشکوکی برای او هستیم؟ بگو، منتظر باشید که من نیز با شما از منتظران هستم. آیا خرد‌هایشان آنان را به این فرمان می‌دهد یا آنها گروهی طغیانگر هستند (طور/۳۰-۳۲)؟

کسانى که ضعیف شمرده شده بودند، به کسانى که استکبار می‌ورزیدند، مى‏ گویند: بلکه نیرنگ شب و روز [شما بود] آن‌گاه که به ما فرمان می‌دادید که به خدا کافر شویم و براى او همتایانى قرار دهیم (سبأ/۳۳).

الامر

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

وَ مِنْ آيَاتِهِ أَن تَقُومَ السَّمَاء وَ الْأَرْضُ بِأَمْرِهِ ثُمَّ إِذَا دَعَاكُمْ دَعْوَةً مِّنَ الْأَرْضِ إِذَا أَنتُمْ تَخْرُجُونَ (روم/۲۵) اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ يَتَنَزَّلُ الْأَمْرُ بَيْنَهُنَّ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ وَ أَنَّ اللَّهَ قَدْ أَحَاطَ بِكُلِّ شَيْءٍ عِلْمًا (طلاق/۱۲) [الله] فَقَضَاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ فِي يَوْمَيْنِ وَ أَوْحَى فِي كُلِّ سَمَاء أَمْرَهَا وَ زَيَّنَّا السَّمَاء الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَ حِفْظًا ذَلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ (فصّلت/۱۲) الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ وَ النُّجُومَ مُسَخَّرَاتٍ بِأَمْرِهِ  (اعراف/۵۴) وَ سَخَّرَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَ الْنَّهَارَ وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ وَ الْنُّجُومُ مُسَخَّرَاتٌ بِأَمْرِهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ  (نحل/۱۲) اللّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضَ … وَ سَخَّرَ لَكُمُ الْفُلْكَ لِتَجْرِيَ فِي الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ وَ سَخَّرَ لَكُمُ الأَنْهَارَ (ابراهیم/۳۲) اللَّهُ الَّذِي سخَّرَ لَكُمُ الْبَحْرَ لِتَجْرِيَ الْفُلْكُ فِيهِ بِأَمْرِهِ وَ لِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (جاثیه/۱۲) أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَكُم مَّا فِي الْأَرْضِ وَ الْفُلْكَ تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ وَ يُمْسِكُ السَّمَاء أَن تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلَّا بِإِذْنِهِ  (حج/۶۵) وَ مِنْ آيَاتِهِ أَن يُرْسِلَ الرِّيَاحَ مُبَشِّرَاتٍ وَ لِيُذِيقَكُم مِّن رَّحْمَتِهِ وَ لِتَجْرِيَ الْفُلْكُ بِأَمْرِهِ وَ لِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (روم/۴۶) إِنَّمَا مَثَلُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا كَمَاء أَنزَلْنَاهُ مِنَ السَّمَاء فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الأَرْضِ مِمَّا يَأْكُلُ النَّاسُ وَ الأَنْعَامُ حَتَّىَ إِذَا أَخَذَتِ الأَرْضُ زُخْرُفَهَا وَ ازَّيَّنَتْ وَظَنَّ أَهْلُهَا أَنَّهُمْ قَادِرُونَ عَلَيْهَآ أَتَاهَا أَمْرُنَا لَيْلًا أَوْ نَهَارًا فَجَعَلْنَاهَا حَصِيدًا كَأَن لَّمْ تَغْنَ بِالأَمْسِ كَذَلِكَ نُفَصِّلُ الآيَاتِ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (یونس/۲۴)

 

 

 

 

 

 

إِنَّ اللّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الإِحْسَانِ وَ إِيتَاء ذِي الْقُرْبَى وَ يَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاء وَ الْمُنكَرِ وَ الْبَغْيِ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ (نحل/۹۰) إِنَّ اللّهَ يَأْمُرُكُمْ أَن تُؤدُّواْ الأَمَانَاتِ إِلَى أَهْلِهَا وَ إِذَا حَكَمْتُم بَيْنَ النَّاسِ أَن تَحْكُمُواْ بِالْعَدْلِ إِنَّ اللّهَ نِعِمَّا يَعِظُكُم بِهِ إِنَّ اللّهَ كَانَ سَمِيعًا بَصِيرًا (نساء/۵۸)

 

[الله] رَفِيعُ الدَّرَجَاتِ ذُو الْعَرْشِ يُلْقِي الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ لِيُنذِرَ يَوْمَ التَّلَاقِ (غافر/۱۵)  يُنَزِّلُ الْمَلآئِكَةَ بِالْرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ أَنْ أَنذِرُواْ أَنَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنَاْ فَاتَّقُونِ (نحل/۲) وَ مَا نَتَنَزَّلُ إِلَّا بِأَمْرِ رَبِّكَ (مریم/۶۴) [الملائکة] لَا يَسْبِقُونَهُ (الله) بِالْقَوْلِ وَ هُم بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ (انبیاء/۲۷) لَهُ (الانسان) مُعَقِّبَاتٌ مِّن بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ يَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللّهِ (رعد/۱۱) وَ لِلّهِ يَسْجُدُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الأَرْضِ مِن دَآبَّةٍ وَ الْمَلآئِكَةُ و َهُمْ لاَ يَسْتَكْبِرُونَ* يَخَافُونَ رَبَّهُم مِّن فَوْقِهِمْ وَ يَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ (نحل/۴۹-۵۰) عَلَيْهَا (النار) مَلَائِكَةٌ غِلَاظٌ شِدَادٌ لَا يَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَ يَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ (تحریم/۶)

 

 

 

 

 

لَمَّا يَقْضِ [الانسان] مَا أَمَرَهُ (عبس/۲۳)

وَ مَن يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا* وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ وَ مَن يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَيْءٍ قَدْرًا… وَ مَن يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَل لَّهُ مِنْ أَمْرِهِ يُسْرًا* ذَلِكَ أَمْرُ اللَّهِ أَنزَلَهُ إِلَيْكُمْ وَ مَن يَتَّقِ اللَّهَ يُكَفِّرْ عَنْهُ سَيِّئَاتِهِ وَ يُعْظِمْ لَهُ أَجْرًا (طلاق/۲-۵)

 

 

 

وَ [اولو‌الالباب] الَّذِينَ يَصِلُونَ مَا أَمَرَ اللّهُ بِهِ أَن يُوصَلَ … وَ الَّذِينَ يَنقُضُونَ عَهْدَ اللّهِ مِن بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَ يَقْطَعُونَ مَآ أَمَرَ اللّهُ بِهِ أَن يُوصَلَ وَ يُفْسِدُونَ فِي الأَرْضِ أُوْلَئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدَّارِ (رعد/۲۱-۲۵) [الفاسقون] الَّذِينَ يَنقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِن بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَ يَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَن يُوصَلَ وَ يُفْسِدُونَ فِي الأَرْضِ أُولَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ (بقره/۲۷)

 

 

وَ إِن طَائِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا فَإِن بَغَتْ إِحْدَاهُمَا عَلَى الْأُخْرَى فَقَاتِلُوا الَّتِي تَبْغِي حَتَّى تَفِيءَ إِلَى أَمْرِ اللَّهِ فَإِن فَاءتْ فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا بِالْعَدْلِ وَ أَقْسِطُوا إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ (حجرات/۹)

 

أَتَى أَمْرُ اللّهِ فَلاَ تَسْتَعْجِلُوهُ سُبْحَانَهُ وَ  تَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ (نحل/۱) وَ الْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ (انفطار/۱۹) [الیوم المنافقون] يُنَادُونَهُمْ (المومنین) أَلَمْ نَكُن مَّعَكُمْ قَالُوا بَلَى وَلَكِنَّكُمْ فَتَنتُمْ أَنفُسَكُمْ وَ تَرَبَّصْتُمْ وَ ارْتَبْتُمْ وَ غَرَّتْكُمُ الْأَمَانِيُّ حَتَّى جَاء أَمْرُ اللَّهِ وَ غَرَّكُم بِاللَّهِ الْغَرُورُ (حدید/۱۴)

 

 

الامر الله- الاقوام، وَ مَا كَانَ لِرَسُولٍ أَنْ يَأْتِيَ بِآيَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ فَإِذَا جَاء أَمْرُ اللَّهِ قُضِيَ بِالْحَقِّ وَ خَسِرَ هُنَالِكَ الْمُبْطِلُونَ (غافر/۷۸) وَ كَأَيِّن مِّن قَرْيَةٍ عَتَتْ عَنْ أَمْرِ رَبِّهَا وَ رُسُلِهِ فَحَاسَبْنَاهَا حِسَابًا شَدِيدًا وَ عَذَّبْنَاهَا عَذَابًا نُّكْرًا* فَذَاقَتْ وَبَالَ أَمْرِهَا وَ كَانَ عَاقِبَةُ أَمْرِهَا خُسْرًا (طلاق/۸-۹) وَ مَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَكِن ظَلَمُواْ أَنفُسَهُمْ فَمَا أَغْنَتْ عَنْهُمْ آلِهَتُهُمُ الَّتِي يَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ مِن شَيْءٍ لِّمَّا جَاء أَمْرُ رَبِّكَ وَ مَا زَادُوهُمْ غَيْرَ تَتْبِيبٍ (هود/۱۰۱) وَ إِذَا أَرَدْنَا أَن نُّهْلِكَ قَرْيَةً أَمَرْنَا مُتْرَفِيهَا فَفَسَقُواْ فِيهَا فَحَقَّ عَلَيْهَا الْقَوْلُ فَدَمَّرْنَاهَا تَدْمِيرًا (اسراء/۱۶)

 

 

 

وَ إِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ كَانَ مِنَ الْجِنِّ فَفَسَقَ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِ أَفَتَتَّخِذُونَهُ وَ ذُرِّيَّتَهُ أَوْلِيَاء مِن دُونِي وَ هُمْ لَكُمْ عَدُوٌّ بِئْسَ لِلظَّالِمِينَ بَدَلًا (کهف/۵۰) قَالَ [الله لابلیس] مَا مَنَعَكَ أَلاَّ تَسْجُدَ إِذْ أَمَرْتُكَ قَالَ أَنَاْ خَيْرٌ مِّنْهُ خَلَقْتَنِي مِن نَّارٍ وَ خَلَقْتَهُ مِن طِينٍ* قَالَ فَاهْبِطْ مِنْهَا فَمَا يَكُونُ لَكَ أَن تَتَكَبَّرَ فِيهَا فَاخْرُجْ إِنَّكَ مِنَ الصَّاغِرِينَ (اعراف/۱۲-۱۳)

 

[قال نوح لقومه] فَإِن تَوَلَّيْتُمْ فَمَا سَأَلْتُكُم مِّنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلاَّ عَلَى اللّهِ وَ أُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُسْلِمِينَ (یونس/۷۲) فَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِ (نوح) أَنِ اصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنَا وَ وَحْيِنَا فَإِذَا جَاء أَمْرُنَا وَ فَارَ التَّنُّورُ فَاسْلُكْ فِيهَا مِن كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ وَ أَهْلَكَ إِلَّا مَن سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ مِنْهُمْ وَ لَا تُخَاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُوا إِنَّهُم مُّغْرَقُونَ (مومنون/۲۷) حَتَّى إِذَا جَاء أَمْرُنَا وَ فَارَ التَّنُّورُ قُلْنَا احْمِلْ فِيهَا مِن كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ وَ أَهْلَكَ إِلاَّ مَن سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ وَ مَنْ آمَنَ (هود/۴۰) وَ فَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُونًا فَالْتَقَى الْمَاء عَلَى أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ (قمر/۱۲) قَالَ [ابن نوح] سَآوِي إِلَى جَبَلٍ يَعْصِمُنِي مِنَ الْمَاء قَالَ [نوح] لاَ عَاصِمَ الْيَوْمَ مِنْ أَمْرِ اللّهِ إِلاَّ مَن رَّحِمَ وَحَالَ بَيْنَهُمَا الْمَوْجُ فَكَانَ مِنَ الْمُغْرَقِينَ* وَ قِيلَ يَا أَرْضُ ابْلَعِي مَاءكِ وَ يَا سَمَاء أَقْلِعِي وَ غِيضَ الْمَاء وَ قُضِيَ الأَمْرُ وَ اسْتَوَتْ عَلَى الْجُودِيِّ وَ قِيلَ بُعْدًا لِّلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (هود/۴۳-۴۴)

 

 

 

 

 

فَلَمَّا [عاد] رَأَوْهُ (العذاب) عَارِضًا مُّسْتَقْبِلَ أَوْدِيَتِهِمْ قَالُوا هَذَا عَارِضٌ مُّمْطِرُنَا بَلْ هُوَ مَا اسْتَعْجَلْتُم بِهِ رِيحٌ فِيهَا عَذَابٌ أَلِيمٌ* تُدَمِّرُ كُلَّ شَيْءٍ بِأَمْرِ رَبِّهَا فَأَصْبَحُوا لَا يُرَى إِلَّا مَسَاكِنُهُمْ كَذَلِكَ نَجْزِي الْقَوْمَ الْمُجْرِمِينَ (احقاف/۲۴-۲۵) وَ لَمَّا جَاء أَمْرُنَا نَجَّيْنَا هُودًا وَ الَّذِينَ آمَنُواْ مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِّنَّا وَ نَجَّيْنَاهُم مِّنْ عَذَابٍ غَلِيظٍ (هود/۵۸)

 

 

 

فَعَقَرُواْ (قوم صالح) النَّاقَةَ وَ عَتَوْاْ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ وَ قَالُواْ يَا صَالِحُ ائْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِن كُنتَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ (اعراف/۷۷) فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَ هُمْ يَنظُرُونَ* فَمَا اسْتَطَاعُوا مِن قِيَامٍ وَ مَا كَانُوا مُنتَصِرِينَ (ذاریات/۴۴-۴۵) فَلَمَّا جَاء أَمْرُنَا نَجَّيْنَا صَالِحًا وَ الَّذِينَ آمَنُواْ مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِّنَّا وَ مِنْ خِزْيِ يَوْمِئِذٍ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ الْقَوِيُّ الْعَزِيزُ (هود/۶۶)

 

 

فَلَمَّا بَلَغَ [ولد] مَعَهُ (ابراهیم) السَّعْيَ قَالَ يَا بُنَيَّ إِنِّي أَرَى فِي الْمَنَامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ فَانظُرْ مَاذَا تَرَى قَالَ يَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِي إِن شَاء اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ (صافّات/۱۰۲) [قال المرسلین] يَا إِبْرَاهِيمُ أَعْرِضْ عَنْ هَذَا إِنَّهُ قَدْ جَاء أَمْرُ رَبِّكَ وَ إِنَّهُمْ آتِيهِمْ عَذَابٌ غَيْرُ مَرْدُودٍ (هود/۷۶) [قلنا للوط] فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِّنَ اللَّيْلِ وَ اتَّبِعْ أَدْبَارَهُمْ وَ لاَ يَلْتَفِتْ مِنكُمْ أَحَدٌ وَ امْضُواْ حَيْثُ تُؤْمَرُونَ (حجر/۶۵) فَلَمَّا جَاء أَمْرُنَا جَعَلْنَا عَالِيَهَا سَافِلَهَا وَ أَمْطَرْنَا عَلَيْهَا حِجَارَةً مِّن سِجِّيلٍ مَّنضُودٍ (هود/۸۲)

 

 

 

[قال یوسف لصاحبه السجن] إِنِ الْحُكْمُ إِلاَّ لِلّهِ أَمَرَ أَلاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ إِيَّاهُ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يَعْلَمُونَ (یوسف/۴۰)

وَ لَمَّا جَاء أَمْرُنَا نَجَّيْنَا شُعَيْبًا وَ الَّذِينَ آمَنُواْ مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مَّنَّا وَ أَخَذَتِ الَّذِينَ ظَلَمُواْ الصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُواْ فِي دِيَارِهِمْ جَاثِمِينَ* كَأَن لَّمْ يَغْنَوْاْ فِيهَا (هود/۹۴-۹۵)

 

وَ لَمَّا رَجَعَ مُوسَى إِلَى قَوْمِهِ غَضْبَانَ أَسِفًا قَالَ بِئْسَمَا خَلَفْتُمُونِي مِن بَعْدِيَ أَعَجِلْتُمْ أَمْرَ رَبِّكُمْ (اعراف/۱۵۰) وَ إِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ إِنَّ اللّهَ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تَذْبَحُواْ بَقَرَةً قَالُواْ أَتَتَّخِذُنَا هُزُوًا قَالَ [موسی] أَعُوذُ بِاللّهِ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْجَاهِلِينَ* قَالُواْ ادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُبَيِّن لّنَا مَا هِيَ قَالَ [موسی] إِنَّهُ يَقُولُ إِنَّهَا بَقَرَةٌ لاَّ فَارِضٌ وَ لاَ بِكْرٌ عَوَانٌ بَيْنَ ذَلِكَ فَافْعَلُواْ مَا تُؤْمَرونَ (بقره/۶۷-۶۸)

 

 

 

وَ جَعَلْنَا مِنْهُمْ (بنی‌اسرائیل) أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا وَ كَانُوا بِآيَاتِنَا يُوقِنُونَ (سجده/۲۴) وَ جَعَلْنَاهُمْ (بنی‌اسرائیل) أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَ أَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ وَ إِقَامَ الصَّلَاةِ وَ إِيتَاء الزَّكَاةِ وَ كَانُوا لَنَا عَابِدِينَ (انبیاء۷۳)

 

وَ مِنَ الْجِنِّ مَن يَعْمَلُ بَيْنَ يَدَيْهِ (سلیمان) بِإِذْنِ رَبِّهِ وَ مَن يَزِغْ مِنْهُمْ عَنْ أَمْرِنَا نُذِقْهُ مِنْ عَذَابِ السَّعِيرِ (سبأ/۱۲)

 

وَ إِذْ قَالَ اللّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ أَأَنتَ قُلتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِي وَ أُمِّيَ إِلَهَيْنِ مِن دُونِ اللّهِ قَالَ [عیسی] … مَا قُلْتُ لَهُمْ إِلاَّ مَا أَمَرْتَنِي بِهِ أَنِ اعْبُدُواْ اللّهَ رَبِّي وَ رَبَّكُمْ (مائده/۱۱۶-۱۱۷)

اتَّخَذُواْ (الیهود و النصاری) أَحْبَارَهُمْ وَ رُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللّهِ وَ الْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَ مَا أُمِرُواْ إِلاَّ لِيَعْبُدُواْ إِلَهًا وَاحِدًا لاَّ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ (توبه/۳۱)

إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُّبَارَكَةٍ إِنَّا كُنَّا مُنذِرِينَ* فِيهَا يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ* أَمْرًا مِّنْ عِندِنَا إِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ  (دخان/۳-۵)

 

 

وَ مَا كُنتَ بِجَانِبِ الْغَرْبِيِّ إِذْ قَضَيْنَا إِلَى مُوسَى الْأَمْرَ وَ مَا كُنتَ مِنَ الشَّاهِدِينَ (قصص/۴۴) قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِن كُنتُمْ فِي شَكٍّ مِّن دِينِي فَلاَ أَعْبُدُ الَّذِينَ تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللّهِ وَلَكِنْ أَعْبُدُ اللّهَ الَّذِي يَتَوَفَّاكُمْ وَ أُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (یونس/۱۰۴) فَلِذَلِكَ فَادْعُ وَ اسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَ لَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءهُمْ وَ قُلْ آمَنتُ بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ مِن كِتَابٍ وَ أُمِرْتُ لِأَعْدِلَ بَيْنَكُمُ (شوری/۱۵) فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَ مَن تَابَ مَعَكَ وَ لاَ تَطْغَوْاْ إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (هود/۱۱۲) فَاصْدَعْ بِمَا تُؤْمَرُ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ* إِنَّا كَفَيْنَاكَ الْمُسْتَهْزِئِينَ (حجر/۹۴-۹۵) قُلْ إِنِّي أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّهَ مُخْلِصًا لَّهُ الدِّينَ* وَ أُمِرْتُ لِأَنْ أَكُونَ أَوَّلَ الْمُسْلِمِينَ (زمر/۱۱-۱۲) قُلْ أَغَيْرَ اللّهِ أَتَّخِذُ وَلِيًّا فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ هُوَ يُطْعِمُ وَ لاَ يُطْعَمُ قُلْ إِنِّيَ أُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ أَوَّلَ مَنْ أَسْلَمَ وَ لاَ تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِكَينَ (انعام/۱۴) وَ مِنَ الأَحْزَابِ مَن يُنكِرُ بَعْضَهُ قُلْ إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللّهَ وَ لا أُشْرِكَ بِهِ إِلَيْهِ أَدْعُو وَ إِلَيْهِ مَآبِ (رعد/۳۶) إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ رَبَّ هَذِهِ الْبَلْدَةِ الَّذِي حَرَّمَهَا وَ لَهُ كُلُّ شَيْءٍ وَ أُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُسْلِمِينَ* وَ أَنْ أَتْلُوَ الْقُرْآنَ (نمل/۹۱-۹۲) قُلْ إِنَّ هُدَى اللّهِ هُوَ الْهُدَىَ وَ أُمِرْنَا لِنُسْلِمَ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ* وَ أَنْ أَقِيمُواْ الصَّلاةَ وَ اتَّقُوهُ وَ هُوَ الَّذِيَ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ (انعام/۷۱- ۷۲) قُلْ إِنَّ صَلاَتِي وَ نُسُكِي وَ مَحْيَايَ وَ مَمَاتِي لِلّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ* لاَ شَرِيكَ لَهُ وَ بِذَلِكَ أُمِرْتُ وَ أَنَاْ أَوَّلُ الْمُسْلِمِينَ (انعام/۱۶۲-۱۶۳) قُلْ إِنِّي نُهِيتُ أَنْ أَعْبُدَ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ لَمَّا جَاءنِيَ الْبَيِّنَاتُ مِن رَّبِّي وَ أُمِرْتُ أَنْ أُسْلِمَ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ (غافر/۶۶) لِكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنسَكًا هُمْ نَاسِكُوهُ فَلَا يُنَازِعُنَّكَ فِي الْأَمْرِ وَ ادْعُ إِلَى رَبِّكَ إِنَّكَ لَعَلَى هُدًى مُّسْتَقِيمٍ (حج/۶۷) فَلَمَّا قَضَى زَيْدٌ مِّنْهَا وَطَرًا زَوَّجْنَاكَهَا لِكَيْ لَا يَكُونَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ حَرَجٌ فِي أَزْوَاجِ أَدْعِيَائِهِمْ إِذَا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَرًا وَ كَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا* مَّا كَانَ عَلَى النَّبِيِّ مِنْ حَرَجٍ فِيمَا فَرَضَ اللَّهُ لَهُ سُنَّةَ اللَّهِ فِي الَّذِينَ خَلَوْا مِن قَبْلُ وَ كَانَ أَمْرُ اللَّهِ قَدَرًا مَّقْدُورًا  (احزاب/۳۷-۳۸)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاء فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَ أَحْصُوا الْعِدَّةَ وَ اتَّقُوا اللَّهَ رَبَّكُمْ لَا تُخْرِجُوهُنَّ مِن بُيُوتِهِنَّ وَ لَا يَخْرُجْنَ إِلَّا أَن يَأْتِينَ بِفَاحِشَةٍ مُّبَيِّنَةٍ وَ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ وَ مَن يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ لَا تَدْرِي لَعَلَّ اللَّهَ يُحْدِثُ بَعْدَ ذَلِكَ أَمْرًا (طلاق/۱) وَ يَسْأَلُونَكَ عَنِ الْمَحِيضِ قُلْ هُوَ أَذًى فَاعْتَزِلُواْ النِّسَاء فِي الْمَحِيضِ وَ لاَ تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّىَ يَطْهُرْنَ فَإِذَا تَطَهَّرْنَ فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ أَمَرَكُمُ اللّهُ إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَ يُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ (بقره/۲۲۲) قُلْ إِن كَانَ آبَاؤُكُمْ وَ أَبْنَآؤُكُمْ وَ إِخْوَانُكُمْ وَ أَزْوَاجُكُمْ وَ عَشِيرَتُكُمْ وَ أَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَ تِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسَادَهَا وَ مَسَاكِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَيْكُم مِّنَ اللّهِ وَ رَسُولِهِ وَ جِهَادٍ فِي سَبِيلِهِ فَتَرَبَّصُواْ حَتَّى يَأْتِيَ اللّهُ بِأَمْرِهِ وَ اللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ (توبه/۲۴) لَوْ خَرَجُواْ (الذین یستأذنوک) فِيكُم مَّا زَادُوكُمْ إِلاَّ خَبَالًا و لأَوْضَعُواْ خِلاَلَكُمْ يَبْغُونَكُمُ الْفِتْنَةَ وَ فِيكُمْ سَمَّاعُونَ لَهُمْ وَ اللّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ* لَقَدِ ابْتَغَوُاْ الْفِتْنَةَ مِن قَبْلُ وَ قَلَّبُواْ لَكَ الأُمُورَ حَتَّى جَاء الْحَقُّ وَ ظَهَرَ أَمْرُ اللّهِ وَ هُمْ كَارِهُونَ (توبه/۴۷-۴۸) فَتَرَى الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ يُسَارِعُونَ فِيهِمْ (یهود والنصاری) يَقُولُونَ نَخْشَى أَن تُصِيبَنَا دَآئِرَةٌ فَعَسَى اللّهُ أَن يَأْتِيَ بِالْفَتْحِ أَوْ أَمْرٍ مِّنْ عِندِهِ فَيُصْبِحُواْ عَلَى مَا أَسَرُّواْ فِي أَنْفُسِهِمْ نَادِمِينَ (مائده/۵۲) وَدَّ كَثِيرٌ مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَوْ يَرُدُّونَكُم مِّن بَعْدِ إِيمَانِكُمْ كُفَّارًا حَسَدًا مِّنْ عِندِ أَنفُسِهِم مِّن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْحَقُّ فَاعْفُواْ وَ اصْفَحُواْ حَتَّى يَأْتِيَ اللّهُ بِأَمْرِهِ إِنَّ اللّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (بقره/۱۰۹) وَ مَا أُمِرُوا (اهل‌الکتاب) إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفَاء وَ يُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَ يُؤْتُوا الزَّكَاةَ وَ ذَلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ (بیّنه/۵) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ آمِنُواْ بِمَا نَزَّلْنَا مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَكُم مِّن قَبْلِ أَن نَّطْمِسَ وُجُوهًا فَنَرُدَّهَا عَلَى أَدْبَارِهَا أَوْ نَلْعَنَهُمْ كَمَا لَعَنَّا أَصْحَابَ السَّبْتِ وَ كَانَ أَمْرُ اللّهِ مَفْعُولًا (نساء/۴۷) أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ آمَنُواْ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْكَ وَ مَا أُنزِلَ مِن قَبْلِكَ يُرِيدُونَ أَن يَتَحَاكَمُواْ إِلَى الطَّاغُوتِ وَ قَدْ أُمِرُواْ أَن يَكْفُرُواْ بِهِ وَ يُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَن يُضِلَّهُمْ ضَلاَلًا بَعِيدًا (نساء/۶۰)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

وَ [من الاعراب]  آخَرُونَ مُرْجَوْنَ لِأَمْرِ اللّهِ إِمَّا يُعَذِّبُهُمْ وَ إِمَّا يَتُوبُ عَلَيْهِمْ وَ اللّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ  (توبه/۱۰۶) وَ (الذین لایومنون) إِذَا فَعَلُواْ فَاحِشَةً قَالُواْ وَجَدْنَا عَلَيْهَا آبَاءنَا وَ اللّهُ أَمَرَنَا بِهَا قُلْ إِنَّ اللّهَ لاَ يَأْمُرُ بِالْفَحْشَاء أَتَقُولُونَ عَلَى اللّهِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ* قُلْ أَمَرَ رَبِّي بِالْقِسْطِ وَ أَقِيمُواْ وُجُوهَكُمْ عِندَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَ ادْعُوهُ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ كَمَا بَدَأَكُمْ تَعُودُونَ (اعراف/۲۸-۲۹) وَ إِذَا قِيلَ لَهُمُ (الکافرین) اسْجُدُوا لِلرَّحْمَنِ قَالُوا وَ مَا الرَّحْمَنُ أَنَسْجُدُ لِمَا تَأْمُرُنَا وَ زَادَهُمْ نُفُورًا (فرقان/۶۰) هَلْ يَنظُرُونَ إِلاَّ أَن تَأْتِيَهُمُ الْمَلائِكَةُ أَوْ يَأْتِيَ أَمْرُ رَبِّكَ كَذَلِكَ فَعَلَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَ مَا ظَلَمَهُمُ اللّهُ وَلكِن كَانُواْ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (نحل/۳۳)

 

 

 

 

غُلِبَتِ الرُّومُ* فِي أَدْنَى الْأَرْضِ وَ هُم مِّن بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَيَغْلِبُونَ* فِي بِضْعِ سِنِينَ لِلَّهِ الْأَمْرُ مِن قَبْلُ وَ مِن بَعْدُ (روم/۲-۴)

 

الامر- الامر من دون الله، وَلْتَكُن مِّنكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَ أُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (آل‌عمران/۱۰۴) كُنتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ تَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَ تُؤْمِنُونَ بِاللّهِ (آل‌عمران/۱۱۰) [المومنون] الآمِرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّاهُونَ عَنِ الْمُنكَرِ وَ الْحَافِظُونَ لِحُدُودِ اللّهِ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ  (توبه/۱۱۲) وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاء بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ … أُوْلَئِكَ سَيَرْحَمُهُمُ اللّهُ إِنَّ اللّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (توبه/۷۱) وَ لَيَنصُرَنَّ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ* الَّذِينَ إِن مَّكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَ آتَوُا الزَّكَاةَ وَ أَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنكَرِ وَ لِلَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ (حج/۴۰-۴۱) لاَّ خَيْرَ فِي كَثِيرٍ مِّن نَّجْوَاهُمْ إِلاَّ مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْرُوفٍ أَوْ إِصْلاَحٍ بَيْنَ النَّاسِ وَ مَن يَفْعَلْ ذَلِكَ ابْتَغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا  (نساء/۱۱۴)

 

 

 

 

 

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ وَ مَن يَتَّبِعْ خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ فَإِنَّهُ يَأْمُرُ بِالْفَحْشَاء وَ الْمُنكَرِ وَ لَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ مَا زَكَا مِنكُم مِّنْ أَحَدٍ أَبَدًا وَلَكِنَّ اللَّهَ يُزَكِّي مَن يَشَاءُ وَ اللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (نور/۲۱) الشَّيْطَانُ يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ وَ يَأْمُرُكُم بِالْفَحْشَاء وَ اللّهُ يَعِدُكُم مَّغْفِرَةً مِّنْهُ وَ فَضْلًا (بقره/۲۶۸) إِنَّمَا [الشیطان] يَأْمُرُكُمْ بِالسُّوءِ وَ الْفَحْشَاء وَ أَن تَقُولُواْ عَلَى اللّهِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ  (بقره/۱۶۹) [قال الشیطان] وَ لأُضِلَّنَّهُمْ وَ لأُمَنِّيَنَّهُمْ وَ لآمُرَنَّهُمْ فَلَيُبَتِّكُنَّ آذَانَ الأَنْعَامِ وَ لآمُرَنَّهُمْ فَلَيُغَيِّرُنَّ خَلْقَ اللّهِ وَ مَن يَتَّخِذِ الشَّيْطَانَ وَلِيًّا مِّن دُونِ اللّهِ فَقَدْ خَسِرَ خُسْرَانًا مُّبِينًا  (نساء/۱۱۹)

 

 

 

وَ اللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ* الَّذِينَ يَبْخَلُونَ وَ يَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ وَ مَن يَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ (حدید/۲۳-۲۴) إِنَّ اللّهَ لاَ يُحِبُّ مَن كَانَ مُخْتَالًا فَخُورًا* الَّذِينَ يَبْخَلُونَ وَ يَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ وَ يَكْتُمُونَ مَا آتَاهُمُ اللّهُ مِن فَضْلِهِ وَ أَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا مُّهِينًا (نساء/۳۶-۳۷) إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللّهِ وَ يَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَ يَقْتُلُونَ الِّذِينَ يَأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ مِنَ النَّاسِ فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ* أُولَئِكَ الَّذِينَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فِي الدُّنْيَا وَ الآخِرَةِ وَ مَا لَهُم مِّن نَّاصِرِينَ (آل‌عمران/۲۱-۲۲)

 

 

وَ ضَرَبَ اللّهُ مَثَلًا رَّجُلَيْنِ أَحَدُهُمَا أَبْكَمُ لاَ يَقْدِرُ عَلَىَ شَيْءٍ وَ هُوَ كَلٌّ عَلَى مَوْلاهُ أَيْنَمَا يُوَجِّههُّ لاَ يَأْتِ بِخَيْرٍ هَلْ يَسْتَوِي هُوَ وَ مَن يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ هُوَ عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقیم (نحل/۷۶)

 

الامر دون الله– الاقوام، مَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُؤْتِيَهُ اللّهُ الْكِتَابَ وَ الْحُكْمَ وَ النُّبُوَّةَ ثُمَّ يَقُولَ لِلنَّاسِ كُونُواْ عِبَادًا لِّي مِن دُونِ اللّهِ وَلَكِن كُونُواْ رَبَّانِيِّينَ بِمَا كُنتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتَابَ وَ بِمَا كُنتُمْ تَدْرُسُونَ* وَ لاَ يَأْمُرَكُمْ أَن تَتَّخِذُواْ الْمَلاَئِكَةَ وَ النِّبِيِّيْنَ أَرْبَابًا أَيَأْمُرُكُم بِالْكُفْرِ بَعْدَ إِذْ أَنتُم مُّسْلِمُونَ (آل‌عمران/۷۹-۸۰)

 

وَ تِلْكَ عَادٌ جَحَدُواْ بِآيَاتِ رَبِّهِمْ وَ عَصَوْاْ رُسُلَهُ وَ اتَّبَعُواْ أَمْرَ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ* وَأُتْبِعُواْ فِي هَذِهِ الدُّنْيَا لَعْنَةً وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ (هود/۵۹-۶۰)

 

(قال صالح لقومه) وَ لَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ* الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَ لَا يُصْلِحُونَ (شعراء/۱۵۱-۱۵۲)

وَ كَانَ يَأْمُرُ [اسماعیل صادق الوعد] أَهْلَهُ بِالصَّلَاةِ وَ الزَّكَاةِ وَ كَانَ عِندَ رَبِّهِ مَرْضِيًّا (مریم/۵۵)

 

[قَالَتْ امرأة العزیز] وَ لَئِن لَّمْ يَفْعَلْ مَا آمُرُهُ لَيُسْجَنَنَّ وَ لَيَكُونًا مِّنَ الصَّاغِرِينَ (یوسف/۳۲) [قال یوسف] وَ مَا أُبَرِّئُ نَفْسِي إِنَّ النَّفْسَ لأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلاَّ مَا رَحِمَ رَبِّيَ (یوسف/۵۳) وَ لَمَّا دَخَلُواْ (اخوة یوسف) مِنْ حَيْثُ أَمَرَهُمْ أَبُوهُم مَّا كَانَ يُغْنِي عَنْهُم مِّنَ اللّهِ مِن شَيْءٍ إِلاَّ حَاجَةً فِي نَفْسِ يَعْقُوبَ قَضَاهَا وَ إِنَّهُ لَذُو عِلْمٍ لِّمَا عَلَّمْنَاهُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يَعْلَمُونَ (یوسف/۶۸)

 

قَالُواْ (قوم شعیب له) يَا شُعَيْبُ أَصَلاَتُكَ تَأْمُرُكَ أَن نَّتْرُكَ مَا يَعْبُدُ آبَاؤُنَا أَوْ أَن نَّفْعَلَ فِي أَمْوَالِنَا مَا نَشَاء إِنَّكَ لَأَنتَ الْحَلِيمُ الرَّشِيدُ (هود/۸۷)

 

 

[قال موسی لعبد من عبادنا اتیناه من عندنا علم و رحمة] وَ لَا أَعْصِي لَكَ أَمْرًا … فَانطَلَقَا حَتَّى إِذَا رَكِبَا فِي السَّفِينَةِ خَرَقَهَا قَالَ [موسی] أَخَرَقْتَهَا لِتُغْرِقَ أَهْلَهَا لَقَدْ جِئْتَ شَيْئًا إِمْرًا*قَالَ أَلَمْ أَقُلْ إِنَّكَ لَن تَسْتَطِيعَ مَعِيَ صَبْرًا* قَالَ لَا تُؤَاخِذْنِي بِمَا نَسِيتُ وَلَا تُرْهِقْنِي مِنْ أَمْرِي عُسْرًا… وَمَا فَعَلْتُهُ عَنْ أَمْرِي ذَلِكَ تَأْوِيلُ مَا لَمْ تَسْطِع عَّلَيْهِ صَبْرًا (کهف/۶۹-۸۲)

 

 

وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا وَ سُلْطَانٍ مُّبِينٍ* إِلَى فِرْعَوْنَ وَ مَلَئِهِ فَاتَّبَعُواْ أَمْرَ فِرْعَوْنَ وَ مَا أَمْرُ فِرْعَوْنَ بِرَشِيدٍ (هود/۹۶-۹۷) قَالَ [فرعون] لِلْمَلَإِ حَوْلَهُ إِنَّ هَذَا (موسی) لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ* يُرِيدُ أَن يُخْرِجَكُم مِّنْ أَرْضِكُم بِسِحْرِهِ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ* قَالُوا أَرْجِهِ وَ أَخَاهُ وَ ابْعَثْ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ* يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٍ (شعراء/۳۴-۳۷) قَالَ الْمَلأُ مِن قَوْمِ فِرْعَوْنَ إِنَّ هَذَا لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ* يُرِيدُ أَن يُخْرِجَكُم مِّنْ أَرْضِكُمْ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ (اعراف/۱۰۹-۱۱۰) وَ كَتَبْنَا لَهُ فِي الأَلْوَاحِ مِن كُلِّ شَيْءٍ مَّوْعِظَةً وَ تَفْصِيلًا لِّكُلِّ شَيْءٍ فَخُذْهَا بِقُوَّةٍ وَ أْمُرْ قَوْمَكَ يَأْخُذُواْ بِأَحْسَنِهَا سَأُرِيكُمْ دَارَ الْفَاسِقِينَ (اعراف/۱۴۵) وَ لَقَدْ قَالَ لَهُمْ هَارُونُ مِن قَبْلُ يَا قَوْمِ إِنَّمَا فُتِنتُم بِهِ وَ إِنَّ رَبَّكُمُ الرَّحْمَنُ فَاتَّبِعُونِي وَ أَطِيعُوا أَمْرِي (طه/۹۰) قَالَ [موسی] يَا هَارُونُ مَا مَنَعَكَ إِذْ رَأَيْتَهُمْ ضَلُّوا* أَلَّا تَتَّبِعَنِ أَفَعَصَيْتَ أَمْرِي (طه/۹۲-۹۳) وَ إِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَكُمْ (بنی‌اسرائیل) وَ رَفَعْنَا فَوْقَكُمُ الطُّورَ خُذُواْ مَا آتَيْنَاكُم بِقُوَّةٍ وَ اسْمَعُواْ قَالُواْ سَمِعْنَا وَ عَصَيْنَا وَ أُشْرِبُواْ فِي قُلُوبِهِمُ الْعِجْلَ بِكُفْرِهِمْ قُلْ بِئْسَمَا يَأْمُرُكُمْ بِهِ إِيمَانُكُمْ إِن كُنتُمْ مُّؤْمِنِينَ (بقره/۹۳) [یا بنی‌اسرائیل] أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَ تَنسَوْنَ أَنفُسَكُمْ وَ أَنتُمْ تَتْلُونَ الْكِتَابَ أَفَلاَ تَعْقِلُونَ (بقره/۴۴) لَيْسُواْ (اهل‌الکتاب) سَوَاء مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ أُمَّةٌ … يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَ يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَ أُوْلَئِكَ مِنَ الصَّالِحِينَ (آل‌عمران/۱۱۳-۱۱۴)

 

 

 

 

 

 

 

 

وَ لِسُلَيْمَانَ الرِّيحَ عَاصِفَةً تَجْرِي بِأَمْرِهِ إِلَى الْأَرْضِ الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا وَ كُنَّا بِكُلِّ شَيْءٍ عَالِمِينَ (انبیاء/۸۱) فَسَخَّرْنَا لَهُ الرِّيحَ تَجْرِي بِأَمْرِهِ رُخَاء حَيْثُ أَصَابَ  (ص/۳۶)

 

قَالَتْ [ملکة سبأ] يَا أَيُّهَا المَلَأُ أَفْتُونِي فِي أَمْرِي مَا كُنتُ قَاطِعَةً أَمْرًا حَتَّى تَشْهَدُونِ* قَالُوا نَحْنُ أُوْلُوا قُوَّةٍ وَأُولُوا بَأْسٍ شَدِيدٍ وَالْأَمْرُ إِلَيْكِ فَانظُرِي مَاذَا تَأْمُرِينَ (نمل/۳۲-۳۳)

[قال ذوالقرنین] وَ أَمَّا مَنْ آمَنَ وَ عَمِلَ صَالِحًا فَلَهُ جَزَاء الْحُسْنَى وَ سَنَقُولُ لَهُ مِنْ أَمْرِنَا يُسْرًا (کهف/۸۸)

 

[قال لقمان لابنه] يَا بُنَيَّ أَقِمِ الصَّلَاةَ وَ أْمُرْ بِالْمَعْرُوفِ وَ انْهَ عَنِ الْمُنكَرِ وَ اصْبِرْ عَلَى مَا أَصَابَكَ إِنَّ ذَلِكَ مِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ (لقمان/۱۷)

الامر – النبی، خُذِ الْعَفْوَ وَ أْمُرْ بِالْعُرْفِ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْجَاهِلِينَ (اعراف/۱۹۹) وَ أْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلَاةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَيْهَا لَا نَسْأَلُكَ رِزْقًا نَّحْنُ نَرْزُقُكَ وَ الْعَاقِبَةُ لِلتَّقْوَى (طه/۱۳۲)

 

قُلْ أَفَغَيْرَ اللَّهِ تَأْمُرُونِّي أَعْبُدُ أَيُّهَا الْجَاهِلُونَ (زمر/۶۴) أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَى* عَبْدًا إِذَا صَلَّى* أَرَأَيْتَ إِن كَانَ عَلَى الْهُدَى* أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى (علق/۹-۱۲) وَ رَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ فَسَأَكْتُبُهَا لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَ الَّذِينَ هُم بِآيَاتِنَا يُؤْمِنُونَ* الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوبًا عِندَهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَ الإِنْجِيلِ يَأْمُرُهُم بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَاهُمْ عَنِ الْمُنكَرِ (اعراف/۱۵۶-۱۵۷) لَا تَجْعَلُوا دُعَاء الرَّسُولِ بَيْنَكُمْ كَدُعَاء بَعْضِكُم بَعْضًا قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الَّذِينَ يَتَسَلَّلُونَ مِنكُمْ لِوَاذًا فَلْيَحْذَرِ الَّذِينَ يُخَالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَن تُصِيبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ يُصِيبَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (نور/۶۳)

 

 

 

 

الْمُنَافِقُونَ وَ الْمُنَافِقَاتُ بَعْضُهُم مِّن بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمُنكَرِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمَعْرُوفِ وَ يَقْبِضُونَ أَيْدِيَهُمْ نَسُواْ اللّهَ فَنَسِيَهُمْ إِنَّ الْمُنَافِقِينَ هُمُ الْفَاسِقُونَ  (توبه/۶۷) وَ أَقْسَمُوا (المنافقون) بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لَئِنْ أَمَرْتَهُمْ لَيَخْرُجُنَّ قُل لَّا تُقْسِمُوا طَاعَةٌ مَّعْرُوفَةٌ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ (نور/۵۳) أَمْ يَقُولُونَ شَاعِرٌ نَّتَرَبَّصُ بِهِ رَيْبَ الْمَنُونِ* قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّي مَعَكُم مِّنَ الْمُتَرَبِّصِينَ* أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلَامُهُم بِهَذَا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ (طور/۳۰-۳۲)

 

 

 

وَقَالَ الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا بَلْ مَكْرُ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ إِذْ تَأْمُرُونَنَا أَن نَّكْفُرَ بِاللَّهِ وَنَجْعَلَ لَهُ أَندَادًا (سبأ/۳۳)