فرمانروایی

 

فرمانروایی، حکومت، این مفهوم از مادّه «م ل ک» ۶۶ بار آمده است.

چکیده: خدا فرمانروای راستین است. او مالک فرمانروایی است. فرمانروایی از آن او و به دست او است. خدا فرمانروای آسمان‌ها و زمین و روز جزا است. او فرمانروای پاک، سلامت، مومن، نگهبان، شکست‌ناپذیر، جبّار، متکبّر و حکیم است. خدا در فرمانروایی شریکی ندارد. خدا فرمانروایی را به هر کس بخواهد می‌دهد و از هر کس بخواهد بازمی‌گیرد. شیطان آدم را به فرمانروایی که نابود نمی‌شود، وسوسه کرد. خدا به خاندان ابراهیم فرمانروایی عظیم داد. به یوسف، اقوام موسی و داوود فرمانروایی داد. سلیمان از خدا فرمانروایی خواست که هیچ کس پس از او سزاوار آن نباشد. خدا طالوت را به سبب آن که در علم و جسم فزونی داشت، فرمانروایی قرار داد. بگو، پناه می‌برم به فرمانروای مردم، معبود مردم.

آیا پنداشته‌اید که شما را بیهوده آفریده‌ایم و شما به سوی ما بازگردانده نمی‌شوید؟ پس خدا برتر است. آن فرمانروای حق. هیچ معبودی جز او نیست. او پروردگار عرش گرانمایه است (مومنون/۱۱۵-۱۱۶). او خدایی است که هیچ معبودی جز او نیست. همان فرمانروای پاک، سالم، مومن، نگهبان، شکست‌ناپذیر، جبّارِ متکبّر. خدا از آن‌چه با او شریک می‌گیرند، منزّه است (حشر/۲۳). او در فرمانروایی شریکی ندارد (فرقان/۲). پربرکت است کسی که فرمانروایی به دست او است. او بر هر چیزی توانا است (ملک/۱). پربرکت است، کسی که فرمانروایی آسمان‌ها و زمین و آن‌چه میان آن دو است، از آنِ اوست. علم قیامت نزد او است و به سوی او بازگردانده می‌شوید (زخرف/۸۵). فرمانروایی آسمان‌ها، زمین و آن‌چه در آن دو است از آنِ خدا است. او بر هر چیزی توانا است (مائده/۱۲۰). فرمانروایی آسمان‌ها و زمین از آن خدا است. خدا بر هر چیزی توانا است (آل‌عمران/۱۸۹). بدون تردید خدا است که فرمانروایی آسمان‌ها و زمین از آن او است. زنده می‌کند و می‌میراند. برای شما جز خدا، ولی و یاوری نیست (توبه/۱۱۶). فرمانروایی آسمان‌ها و زمین، از آنِ خدا است. زنده می‌کند و می‌میراند. او بر هر چیزی توانا است (حدید/۲). فرمانروایی آسمان‌ها و زمین، از آنِ خدا است. هر چه بخواهد می‌آفریند. به هر کس بخواهد دختر می‌بخشد و به هر کس بخواهد، پسر می‌بخشد. یا به آنان پسر و دختر را با هم می‌دهد و هر کس را بخواهد، عقیم قرار می‌دهد. به‌راستی او دانای توانا است (شوری/۴۹-۵۰). فرمانروایی آسمان‌ها و زمین، از آنِ خدا است. بازگشت به سوی خدا است (نور/۴۲). فرمانروایی آسمان‌ها و زمین، از آنِ او است. کارها به سوی خدا بازگردانده می‌شود (حدید/۵). فرمانروایی آسمان‌ها و زمین، از آنِ خدا است. هر کس را بخواهد می‌بخشد و هر کس را بخواهد عذاب می‌کند. خدا همواره آمرزنده مهربان است (فتح/۱۴). فرمانروایی آسمان‌ها و زمین از آنِ خدا است. روزی که رستاخیز برپا شود، در آن روز باطل‌اندیشان زیان می‌کنند (جاثیه/۲۷).

آیا ندانسته‌ای که فرمانروایی آسمان‌ها و زمین از آن خدا است و برای شما غیر از خدا سرپرست و یاوری نیست (بقره/۱۰۷)؟ آیا ندانسته‌ای که فرمانروایی آسمان‌ها و زمین از آن خداست؟ هر کس را بخواهد عذاب می‌کند. هر کس را بخواهد می‌آمرزد. خدا بر هر چیزی تواناست (مائده/۴۰). آیا فرمانروایی آسمان‌ها، زمین و آن‌چه میان آن دو است، از آنِ آنان (کافران) است؟ پس بر اسباب بالا روند [و وحی را بازدارند] (ص/۱۰).

[خدا] شب را به روز در می‌آورد و روز را به شب در می‌آورد. خورشید و ماه را مسخّر کرده است. هر یک تا سرآمدی معیّن، روان هستند. این است خدا، پروردگار شما. فرمانروایی از آن او است. کسانی که غیر از او می‌خوانید، به اندازه پوست هسته خرمایی، مالک نیستند (فاطر/۱۳). [خدا] آسمان‌ها و زمین را به حقّ آفرید. شب را به روز می‌پیچد و روز را به شب می‌پیچد. خورشید و ماه را مسخّر کرده است. هر کدام تا سرآمدی معیّن روان هستند. آگاه باش او شکست‌ناپذیر بسیار آمرزنده است. شما را از نفسی واحد آفرید سپس جفتش را از او قرار داد. برای شما از چهارپایان هشت جفت پدید آورد. شما را در شکم‌های مادرانتان آفرینشی پس از آفرینشی، در تاریکی‌های سه‌گانه خلق کرد. این است خدا، پروردگار شما. فرمانروایی از آن اوست. معبودی جز او نیست پس به کجا بازگردانیده می‌شوند (زمر/۵-۶)؟ آن‌چه در آسمان‌ها و آن‌چه در زمین است، خدایی را که فرمانروای پاکِ شکست‌ناپذیر حکیم است، تسبیح می‌گویند (جمعه/۱). هر چه در آسمان‌ها و هر چه در زمین است، خدا را تسبیح می‌گویند. فرمانروایی از آن او و سپاس برای او است. او بر هر چیزی توانا است (تغابن/۱).

ستایش از آنِ خدا، پروردگار جهانیان است. [خدایی که] بخشنده مهربان است. [او] فرمانروای روز جزا است (حمد/۲-۴). روزی که در صور دمیده می‌شود، فرمانروایی از آن او است. دانای غیب و آشکار است (انعام/۷۳). آن روز، فرمانروایی به حقّ از آن رحمان است. (فرقان/۲۶). امروز فرمانروایی از آنِ کیست؟ از آن خدای یکتای قهّار. امروز هر کسى به آن‌چه کسب کرده است، کیفر مى‏یابد. امروز ستمى نیست. به‌راستی خدا در حسابرسی سریع است (غافر/۱۶-۱۷). در آن روز، فرمانروایی از آن خدا است. میان آنان داوری می‌کند (حج/۵۶). چون به آن‌جا (بهشت) بنگری، نعمت و فرمانروایی بزرگ می‌بینی (انسان/۲۰). به‌راستی متّقین در باغ‌ها و نهرها، در جایگاه راستین، نزد فرمانروایی مقتدر هستند (قمر/۵۴-۵۵).

[آدم‌سوزان خندق] بر مومنان عیبی نگرفته بودند مگر این‌که به خدای شکست‌ناپذیر ستوده ایمان آورده بودند. همان کسی که فرمانروایی آسمان‌ها و زمین از آن او است. خدا که بر هر چیزی گواه است (بروج/۸-۹).

این گونه آن را قرآنى عربى نازل کردیم و در آن از هشدارها گوناگون آوردیم باشد که تقوا پیشه کنند یا پندى براى آنان بیاورد پس بلندمرتبه است، ‏خدا فرمانرواى حق (طه/۱۱۳-۱۱۴).

بگو، ای مردم، من پیامبر خدا به سوی همه شما هستم. همان کسی که فرمانروایی آسمانها و زمین از آن او است. معبودی جز او نیست. زنده می‌کند و می‌میراند پس به خدا و فرستاده او، پیامبر درس‌ناخوانده‌‌ای که به خدا و کلمات او ایمان دارد، ایمان بیاورید و از او پیروی کنید، باشد که هدایت شوید (اعراف/۱۵۸). پربرکت است، کسی که بر بنده خود فرقان را نازل کرد تا برای جهانیان هشداردهنده‌ای باشد. همان کسی که فرمانروایی آسمان و زمین از آنِ او است. فرزندی اختیار نکرده و برای او شریکی در فرمانروایی نبوده است. هر چیزی را آفریده و آن را چنان‌که باید، اندازه‌گیری کرده است (فرقان/۱-۲). بگو، ستایش خدایی را که فرزندی نگرفته و در فرمانروایی شریکی ندارد و نه او از سر زبونی، سرپرستی داشته است و او را بسیار بزرگ شمار (اسراء/۱۱۱). بگو، شفاعت یکسره از آن خدا است. فرمانروایی آسمان‌ها و زمین از آن خدا است. سپس به سوی او بازگردانده می‌شوید (زمر/۴۴). بگو، خدایا، ای مالک فرمانروایی، هر کس را بخواهی فرمانروایی می‌دهی و از هر کس بخواهی فرمانروایی را می‌گیری. هر کس را بخواهی عزّت می‌بخشی و هر کس را بخواهی خوار می‌کنی. همه خوبی‌ها به دست تو است. به‌راستی تو بر هر چیز توانا هستی. شب را به روز درمی‌آوری و روز را به شب درمی‌آوری. زنده را از مرده بیرون می‌آوری و مرده را از زنده خارج می‌سازی. هر کس را خواهی، بی‌حساب روزی می‌دهی (آل‌عمران/۲۶-۲۷). بگو، پناه می‌برم به پروردگارِ مردم. فرمانروای مردم. معبود مردم. از شر وسوسه‌گر پنهان‌شونده. کسی که در سینه‌های مردم وسوسه می‌کند. چه از جن و چه از انس (ناس/۱-۶).

کسانى که گفتند: بی‌تردید خدا همان مسیح، پسر مریم است، بدون تردید کافر شده‏ اند. بگو، اگر [خدا] اراده کند که مسیح، پسر مریم، مادر او و هر کس را که در زمین است، همه را هلاک کند، چه کسى در مقابل خدا اختیارى دارد؟ فرمانروایى آسمان‌ها و زمین و آن‌چه میان آن دو است، از آن خدا است. هر چه بخواهد، می‌آفریند. خدا بر هر چیزی توانا است. یهودیان و مسیحیان گفتند: ما پسران خدا و دوستان او هستیم. بگو، پس چرا شما را به گناهانتان عذاب مى‏ کند؟ بلکه شما [هم] بشری هستید از کسانى که آفریده است. هر کس را بخواهد مى ‏آمرزد و هر کس را بخواهد عذاب مى‏ کند. فرمانروایی آسمان‌ها، زمین و آن‌چه میان آن دو است از آنِ خدا است و بازگشت به سوی او است (مائده/۱۷-۱۸).

فرمانروایی- فرمانروایی افراد، شیطان آدم را وسوسه کرد و گفت: ای آدم، آیا تو را به درخت جاودانگی و فرمانروایی که کهنه و نابود نمی‌شود، راه نمایم (طه/۱۲۰)؟

آیا آن کس را که چون خدا به او فرمانروایی داده بود، با ابراهیم درباره پروردگارش محاجّه می‌کرد، ندیدی؟ آن‌گاه که ابراهیم گفت: پروردگار من، همان کسی است که زنده می‌کند و می‌میراند. گفت: من هم زنده می‌کنم و می‌میرانم. ابراهیم گفت: به راستی خدا خورشید را از مشرق می‌آورد، تو آن را از مغرب بیاور پس آن که کفر ورزیده بود، مبهوت ماند. خدا قوم ستمکار را هدایت نمی‌کند (بقره/۲۵۸). بدون تردید ما به خاندان ابراهیم، کتاب و حکمت دادیم. به آنان فرمانروایی عظیم دادیم (نساء/۵۴)

فرمانروا گفت: من [در خواب] می‌بینم که هفت گاو فربه است که هفت [گاو] لاغر، آنها را می‌خورند و هفت خوشه سبز و [هفت خوشه] خشکیده دیگر. ای سران، اگر خواب تعبیر می‌کنید، درباره خواب من، نظر بدهید (یوسف/۴۳). فرمانروا گفت: او (یوسف) را نزد من بیاورید. پس هنگامی که آن فرستاده، نزد او (یوسف) آمد، یوسف گفت: نزد آقای خود برگرد و از او بپرس ماجرای آن زنان که دست‌های خود را بریدند، چه بود؟ به‌راستی پروردگار من به نیرنگ آنان، آگاه است. [فرمانروا به زنان] گفت: وقتی از یوسف کام خواستید، منظور شما چه بود؟ [زنان] گفتند: پاکا خدایا، ما هیچ بدی بر او نمی‌دانیم. همسر عزیز گفت: اکنون حقّ آشکار شد. من از او کام خواستم. بدون شک او از راستگویان است (یوسف/۵۰-۵۱). فرمانروا گفت: یوسف را نزد من بیاورید تا او را ویژه خود کنم. پس چون با او به سخن پرداخت، گفت: به‌راستی تو امروز نزد ما بامنزلت و امین هستی. [یوسف] گفت: من را بر خزانه‌های این سرزمین، قرار بده که من نگهبانی دانا هستم (یوسف/۵۴-۵۵). [کارگزاران یوسف] گفتند: جام فرمانروا را گم کرده‌ایم. برای هر کس آن را بیاورد، یک بار شتر خواهد بود و من ضامن آن هستم (یوسف/۷۲). [یوسف] به بارهای آنان، پیش از بار برادر خود پرداخت. آن‌گاه آن (جام) را از بار برادر خود بیرون آورد. این‌گونه برای یوسف چاره‌اندیشی کردیم. او در آیین فرمانروا نمی‌توانست برادرش را بگیرد، مگر این‌که خدا بخواهد (یوسف/۷۶). [یوسف گفت:] پروردگارا، تو به من از فرمانروایی دادی و از تعبیر خواب‌ها  به من آموختی (یوسف/۱۰۱).

موسی به قوم خود گفت: ای قوم من، نعمت خدا را بر خود یاد کنید آن‌گاه که در میان شما، پیامبرانی قرار داد. شما را فرمانروایان قرار داد و آن‌چه را به هیچ یک از جهانیان نداده بود، به شما داد (مائده/۲۰). فرعون در میان قوم خود، ندا داد و گفت: ای قوم من، آیا فرمانروایی مصر و این نهرها که از زیر من، روان است از آنِ من نیست؟ آیا نمی‌بینید (زخرف/۵۱)؟ [مومن آل‌فرعون گفت:] ای قوم من، امروز فرمانروایی از آن شما است و در این سرزمین، چیره هستید ولی چه کسی ما را از بلای خدا، اگر به ما برسد، یاری می‌کند (غافر/۲۹)؟

[بنده خدا که به او علم و رحمت داده بودیم، به موسی گفت:] آن کشتی، از آنِ بینوایانی بود که در دریا کار می‌کردند. خواستم آن را معیوب کنم. پیشاپیش آنان، فرمانروایی بود که هر کشتی [سالمی] را به زور می‌گرفت (کهف/۷۹).

آیا از بزرگان بنی‌اسرائیل پس از موسی خبر نیافتی که به پیامبر خود گفتند: برای ما فرمانروایی بگمار تا در راه خدا بجنگیم … پیامبرشان به آنان گفت: به‌راستی خدا طالوت را بر شما به فرمانروایی گماشته است. گفتند: چگونه او بر ما فرمانروایی داشته باشد در حالی‌که ما به فرمانروایی از او سزاوارتر هستیم و به او از مال، گشایشی داده نشده است؟ [پیامبر آنان] گفت: به‌یقین خدا او را بر شما برگزیده است و او را در علم و جسم، فزونی و فراخی داده است. خدا فرمانروایی خود را به هر کس بخواهد می‌دهد. خدا وسعت‌بخش دانا است. پیامبرشان به آنان گفت: نشانه فرمانرواییِ او این است که آن صندوق که در آن آرامشی از جانب پروردگارتان و بازمانده‌ای از میراث خاندان موسی و خاندان هارون است، سوی شما می‌آید در حالی‌که فرشتگان آن را حمل می‌کنند. به‌راستی در آن برای شما، نشانه‌ای است اگر مومن باشید (بقره/۲۴۶-۲۴۸).

[طالوت و سپاهیان او] به اذن خدا [جالوت و سپاهیان او] را شکست دادند و داوود، جالوت را کشت. خدا به داوود فرمانروایی و حکمت داد و از آن‌چه می‌خواست به او آموخت. اگر خدا برخى از مردم را به وسیله برخى دیگر دفع نمى‏کرد، بی‌تردید زمین تباه مى‏ گردید ولى خدا نسبت به جهانیان صاحب فضل است (بقره/۲۵۱). ما فرمانروایی داوود را استوار کردیم و به او حکمت و سخن فیصله‌دهنده دادیم (ص/۲۰).

[سلیمان] گفت: پروردگارا، مرا ببخش و به من فرمانروایی ببخش که هیچ کس پس از من سزاوار آن نباشد. به‌راستی تو خود بخشنده هستی. پس باد را مسخّر او کردیم که به فرمان او هر جا تصمیم می‌گرفت به نرمی روان می‌شد. شیاطین‌ را همه [از] بنّا، غوّاص و دیگرانی را که با زنجیر به هم بسته بودند، [مسخّر او کردیم]. این عطای بدون حساب ما است پس منت گذار یا نگاه دار (ص/۳۵-۳۹). [هدهد گفت:] من زنی را یافتم که بر آنها (قوم سبأ)، فرمانروایی می‌کرد. از هر چیزی به او داده شده بود و تختی بزرگ داشت. او و قومش را یافتم که به غیر از خدا، برای خورشید سجده می‌کنند … [فرمانروای سبأ] گفت: ای سران، به‌راستی نامه‌ای ارجمند به سوی من افکنده شده است که از طرف سلیمان است و آن این است که به نام خدای رحمتگر مهربان است. بر من بزرگی نکنید و تسلیم به سوی من بیایید. گفت: ای سران، در کارم به من، نظر دهید که من کاری را فیصله نداده‌ام تا این‌که [شما] شاهد باشید. گفتند: ما نیرومند و سخت جنگاور هستیم. فرمان با تو است. بنگر چه فرمان می‌دهی. [فرمانروا] گفت: به‌راستی فرمانروایان هرگاه به شهری داخل شوند، در آن فساد کرده و عزیزان اهل آن را خوار می‌کنند و این‌گونه انجام می‌دهند. من هدیه‌ای به سوی آنان می‌فرستم و می‌نگرم که فرستادگان با چه چیز برمی‌گردند (نمل/۲۳-۳۵).

[یهودیان] آن‌چه را شیاطین بر ضدّ فرمانروایی سلیمان می‌خواندند، پیروی ‌کردند. در حالی که سلیمان، کفر نورزید ولی شیاطین کفر ورزیدند که به مردم سحر می‌آموختند (بقره/۱۰۲).

آیا کسانى را که از کتاب نصیبى یافته ‏اند، ندیده‏ اى که به جبت و طاغوت ایمان می‌آورند و درباره کسانى که کفر ورزیده ‏اند، مى‏ گویند: اینان از کسانى که ایمان آورده‏ اند، راه‌یافته ‏تر هستند. اینان کسانی هستند که خدا لعنتشان کرده است. هر کس را خدا لعنت کند، هرگز براى او یاورى نخواهى یافت. آیا آنان نصیبی از فرمانروایی دارند؟ در آن صورت به اندازه نقطه پشت هسته خرمایی به مردم نمی‌دادند بلکه به مردم براى آن‌چه خدا از فضل خود، به آنان داده است، حسادت می‌ورزند (نساء/۵۱-۵۴).

فرعون، تمکّن، حکام، سلیمان، ولیّ

الملک

 

 

 

 

 

 

 

 

 

أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاكُمْ عَبَثًا وَ أَنَّكُمْ إِلَيْنَا لَا تُرْجَعُونَ* فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْكَرِيمِ (مومنون/۱۱۵-۱۱۶) هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ (حشر/۲۳) وَ لَمْ يَكُن لَّهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ (فرقان/۲) تَبَارَكَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (ملک/۱) وَ تَبَارَكَ الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَا بَيْنَهُمَا وَ عِندَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (زخرف/۸۵) لِلّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ مَا فِيهِنَّ وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (مائده/۱۲۰) وَ لِلّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ اللّهُ عَلَىَ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (آل‌عمران/۱۸۹) إِنَّ اللّهَ لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ يُحْيِي وَ يُمِيتُ وَمَا لَكُم مِّن دُونِ اللّهِ مِن وَلِيٍّ وَ لاَ نَصِيرٍ (توبه/۱۱۶) لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ يُحْيِي وَيُمِيتُ وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (حدید/۲) لِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ يَهَبُ لِمَنْ يَشَاءُ إِنَاثًا وَ يَهَبُ لِمَن يَشَاءُ الذُّكُورَ* أَوْ يُزَوِّجُهُمْ ذُكْرَانًا وَ إِنَاثًا وَ يَجْعَلُ مَن يَشَاءُ عَقِيمًا إِنَّهُ عَلِيمٌ قَدِيرٌ (شوری/۴۹-۵۰) وَ لِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ إِلَى اللَّهِ الْمَصِيرُ (نور/۴۲) لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ إِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الأمُورُ (حدید/۵) وَ لِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ يَغْفِرُ لِمَن يَشَاءُ وَ يُعَذِّبُ مَن يَشَاءُ وَ كَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا (فتح/۱۴) وَ لَلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرضِ وَ يَومَ تَقُومُ السَّاعَةُ يَوْمَئِذٍ يَخْسَرُ الْمُبْطِلُونَ (جاثیه/۲۷)

 

 

 

 

 

 

 

أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللّهَ لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ مَا لَكُم مِّن دُونِ اللّهِ مِن وَلِيٍّ وَ لاَ نَصِيرٍ (بقره/۱۰۷) أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللّهَ لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ يُعَذِّبُ مَن يَشَاءُ وَ يَغْفِرُ لِمَن يَشَاءُ وَ اللّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ  (مائده/۴۰) أَمْ لَهُم (الکافرین) مُّلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَا بَيْنَهُمَا فَلْيَرْتَقُوا فِي الْأَسْبَابِ (ص/۱۰)

 

يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَ يُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُّسَمًّى ذَلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ لَهُ الْمُلْكُ وَ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِهِ مَا يَمْلِكُونَ مِن قِطْمِيرٍ (فاطر/۱۳) خَلَقَ  [الله] السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ يُكَوِّرُ اللَّيْلَ عَلَى النَّهَارِ وَ يُكَوِّرُ النَّهَارَ عَلَى اللَّيْلِ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُسَمًّى أَلَا هُوَ الْعَزِيزُ الْغَفَّارُ* خَلَقَكُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ ثُمَّ جَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَ أَنزَلَ لَكُم مِّنْ الْأَنْعَامِ ثَمَانِيَةَ أَزْوَاجٍ يَخْلُقُكُمْ فِي بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ خَلْقًا مِن بَعْدِ خَلْقٍ فِي ظُلُمَاتٍ ثَلَاثٍ ذَلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ لَهُ الْمُلْكُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَأَنَّى تُصْرَفُونَ (زمر/۵-۶) يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الْأَرْضِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ (جمعه/۱) يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الْأَرْضِ لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (تغابن/۱)

 

 

 

 

الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ* الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ* مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ (حمد/۲-۴) وَ لَهُ الْمُلْكُ يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّوَرِ عَالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهَادَةِ (انعام/۷۳) الْمُلْكُ يَوْمَئِذٍ الْحَقُّ لِلرَّحْمَنِ (فرقان/۲۶) لِّمَنِ الْمُلْكُ الْيَوْمَ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ* ‏الْيَوْمَ تُجْزَى كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ لَا ظُلْمَ الْيَوْمَ إِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ (غافر/۱۶-۱۷) الْمُلْكُ يَوْمَئِذٍ لِّلَّهِ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ (حج/۵۶) وَ إِذَا رَأَيْتَ ثَمَّ رَأَيْتَ نَعِيمًا وَ مُلْكًا كَبِيرًا (انسان/۲۰) إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ نَهَرٍ* فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ مَلِيكٍ مُّقْتَدِرٍ (قمر/۵۴-۵۵)

 

 

 

وَ مَا نَقَمُوا مِنْهُمْ (اصحاب الاخدود) إِلَّا أَن يُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ* الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ اللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ (بروج/۸-۹)

 

وَ كَذَلِكَ أَنزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا وَ صَرَّفْنَا فِيهِ مِنَ الْوَعِيدِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ أَوْ يُحْدِثُ لَهُمْ ذِكْرًا* فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ  (طه/۱۱۳-۱۱۴)

قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي رَسُولُ اللّهِ إِلَيْكُمْ جَمِيعًا الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ لا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ يُحْيِي وَ يُمِيتُ فَآمِنُواْ بِاللّهِ وَ رَسُولِهِ النَّبِيِّ الأُمِّيِّ الَّذِي يُؤْمِنُ بِاللّهِ وَ كَلِمَاتِهِ وَ اتَّبِعُوهُ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (اعراف/۱۵۸) تَبَارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَى عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعَالَمِينَ نَذِيرًا* الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ لَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَ لَمْ يَكُن لَّهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَ خَلَقَ كُلَّ شَيْءٍ فَقَدَّرَهُ تَقْدِيرًا (فرقان/۱-۲) وَ قُلِ الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَ لَم يَكُن لَّهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَ لَمْ يَكُن لَّهُ وَلِيٌّ مِّنَ الذُّلَّ وَ كَبِّرْهُ تَكْبِيرًا (اسراء/۱۱۱) قُل لِّلَّهِ الشَّفَاعَةُ جَمِيعًا لَّهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (زمر/۴۴) قُلِ اللَّهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَن تَشَاء وَ تَنزِعُ الْمُلْكَ مِمَّن تَشَاء وَ تُعِزُّ مَن تَشَاء وَ تُذِلُّ مَن تَشَاء بِيَدِكَ الْخَيْرُ إِنَّكَ عَلَىَ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ* تُولِجُ اللَّيْلَ فِي الْنَّهَارِ وَ تُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَ تُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ تُخْرِجُ الَمَيَّتَ مِنَ الْحَيِّ وَ تَرْزُقُ مَن تَشَاء بِغَيْرِ حِسَابٍ (آل‌عمران/۲۶-۲۷) قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ* مَلِكِ النَّاسِ* إِلَهِ النَّاسِ* مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ* مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ (ناس/۱-۶)

 

 

 

 

 

 

 

لَّقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَآلُواْ إِنَّ اللّهَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ قُلْ فَمَن يَمْلِكُ مِنَ اللّهِ شَيْئًا إِنْ أَرَادَ أَن يُهْلِكَ الْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَ أُمَّهُ وَ مَن فِي الأَرْضِ جَمِيعًا وَ لِلّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ مَا بَيْنَهُمَا يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ وَ اللّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ* وَ قَالَتِ الْيَهُودُ وَ النَّصَارَى نَحْنُ أَبْنَاء اللّهِ وَ أَحِبَّاؤُهُ قُلْ فَلِمَ يُعَذِّبُكُم بِذُنُوبِكُم بَلْ أَنتُم بَشَرٌ مِّمَّنْ خَلَقَ يَغْفِرُ لِمَن يَشَاءُ وَ يُعَذِّبُ مَن يَشَاءُ وَ لِلّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ مَا بَيْنَهُمَا وَ إِلَيْهِ الْمَصِيرُ (مائده/۱۷-۱۸)

 

 

الملک- الملک الاشخاص، فَوَسْوَسَ إِلَيْهِ الشَّيْطَانُ قَالَ يَا آدَمُ هَلْ أَدُلُّكَ عَلَى شَجَرَةِ الْخُلْدِ وَ مُلْكٍ لَّا يَبْلَى (طه/۱۲۰)

 

أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِي حَآجَّ إِبْرَاهِيمَ فِي رِبِّهِ أَنْ آتَاهُ اللّهُ الْمُلْكَ إِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّيَ الَّذِي يُحْيِي وَ يُمِيتُ قَالَ أَنَا أُحْيِي وَ أُمِيتُ قَالَ إِبْرَاهِيمُ فَإِنَّ اللّهَ يَأْتِي بِالشَّمْسِ مِنَ الْمَشْرِقِ فَأْتِ بِهَا مِنَ الْمَغْرِبِ فَبُهِتَ الَّذِي كَفَرَ وَ اللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (بقره/۲۵۸) فَقَدْ آتَيْنَآ آلَ إِبْرَاهِيمَ الْكِتَابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ آتَيْنَاهُم مُّلْكًا عَظِيمًا  (نساء/۵۴)

 

 

وَ قَالَ الْمَلِكُ إِنِّي أَرَى سَبْعَ بَقَرَاتٍ سِمَانٍ يَأْكُلُهُنَّ سَبْعٌ عِجَافٌ وَ سَبْعَ سُنبُلاَتٍ خُضْرٍ وَ أُخَرَ يَابِسَاتٍ يَا أَيُّهَا الْمَلأُ أَفْتُونِي فِي رُؤْيَايَ إِن كُنتُمْ لِلرُّؤْيَا تَعْبُرُونَ (یوسف/۴۳) وَ قَالَ الْمَلِكُ ائْتُونِي بِهِ (یوسف) فَلَمَّا جَاءهُ الرَّسُولُ قَالَ ارْجِعْ إِلَى رَبِّكَ فَاسْأَلْهُ مَا بَالُ النِّسْوَةِ اللاَّتِي قَطَّعْنَ أَيْدِيَهُنَّ إِنَّ رَبِّي بِكَيْدِهِنَّ عَلِيمٌ* قَالَ مَا خَطْبُكُنَّ إِذْ رَاوَدتُّنَّ يُوسُفَ عَن نَّفْسِهِ قُلْنَ حَاشَ لِلّهِ مَا عَلِمْنَا عَلَيْهِ مِن سُوءٍ قَالَتِ امْرَأَةُ الْعَزِيزِ الآنَ حَصْحَصَ الْحَقُّ أَنَاْ رَاوَدتُّهُ عَن نَّفْسِهِ وَ إِنَّهُ لَمِنَ الصَّادِقِينَ (یوسف/۵۰-۵۱) وَ قَالَ الْمَلِكُ ائْتُونِي بِهِ أَسْتَخْلِصْهُ لِنَفْسِي فَلَمَّا كَلَّمَهُ قَالَ إِنَّكَ الْيَوْمَ لَدَيْنَا مِكِينٌ أَمِينٌ* قَالَ [یوسف] اجْعَلْنِي عَلَى خَزَآئِنِ الأَرْضِ إِنِّي حَفِيظٌ عَلِيمٌ (یوسف/۵۴-۵۵) قَالُواْ نَفْقِدُ صُوَاعَ الْمَلِكِ وَ لِمَن جَاء بِهِ حِمْلُ بَعِيرٍ وَ أَنَاْ بِهِ زَعِيمٌ (یوسف/۷۲) فَبَدَأَ [یوسف] بِأَوْعِيَتِهِمْ قَبْلَ وِعَاء أَخِيهِ ثُمَّ اسْتَخْرَجَهَا مِن وِعَاء أَخِيهِ كَذَلِكَ كِدْنَا لِيُوسُفَ مَا كَانَ لِيَأْخُذَ أَخَاهُ فِي دِينِ الْمَلِكِ إِلاَّ أَن يَشَاءَ اللّه (یوسف/۷۶) [قال یوسف] رَبِّ قَدْ آتَيْتَنِي مِنَ الْمُلْكِ وَ عَلَّمْتَنِي مِن تَأْوِيلِ الأَحَادِيثِ (یوسف/۱۰۱)

 

 

 

 

 

 

وَ إِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ اذْكُرُواْ نِعْمَةَ اللّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَعَلَ فِيكُمْ أَنبِيَاء وَ جَعَلَكُم مُّلُوكًا وَ آتَاكُم مَّا لَمْ يُؤْتِ أَحَدًا مِّن الْعَالَمِينَ (مائده/۲۰) وَ نَادَى فِرْعَوْنُ فِي قَوْمِهِ قَالَ يَا قَوْمِ أَلَيْسَ لِي مُلْكُ مِصْرَ وَ هَذِهِ الْأَنْهَارُ تَجْرِي مِن تَحْتِي أَفَلَا تُبْصِرُونَ (زخرف/۵۱) [قال مومن من آل فرعون] يَا قَوْمِ لَكُمُ الْمُلْكُ الْيَوْمَ ظَاهِرِينَ فِي الْأَرْضِ فَمَن يَنصُرُنَا مِن بَأْسِ اللَّهِ إِنْ جَاءنَا (غافر/۲۹)

 

 

[عبادنا آتيناه رحمة من عندنا و علمناه من لدنا علما] أَمَّا السَّفِينَةُ فَكَانَتْ لِمَسَاكِينَ يَعْمَلُونَ فِي الْبَحْرِ فَأَرَدتُّ أَنْ أَعِيبَهَا وَ كَانَ وَرَاءهُم مَّلِكٌ يَأْخُذُ كُلَّ سَفِينَةٍ غَصْبًا (کهف/۷۹)

 

أَلَمْ تَرَ إِلَى الْمَلإِ مِن بَنِي إِسْرَائِيلَ مِن بَعْدِ مُوسَى إِذْ قَالُواْ لِنَبِيٍّ لَّهُمُ ابْعَثْ لَنَا مَلِكًا نُّقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللّهِ … قَالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنَّ اللّهَ قَدْ بَعَثَ لَكُمْ طَالُوتَ مَلِكًا قَالُوَاْ أَنَّى يَكُونُ لَهُ الْمُلْكُ عَلَيْنَا وَ نَحْنُ أَحَقُّ بِالْمُلْكِ مِنْهُ وَ لَمْ يُؤْتَ سَعَةً مِّنَ الْمَالِ قَالَ [نبیهم] إِنَّ اللّهَ اصْطَفَاهُ عَلَيْكُمْ وَ زَادَهُ بَسْطَةً فِي الْعِلْمِ وَ الْجِسْمِ وَ اللّهُ يُؤْتِي مُلْكَهُ مَن يَشَاءُ وَ اللّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ* وَ قَالَ لَهُمْ نِبِيُّهُمْ إِنَّ آيَةَ مُلْكِهِ أَن يَأْتِيَكُمُ التَّابُوتُ فِيهِ سَكِينَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَ بَقِيَّةٌ مِّمَّا تَرَكَ آلُ مُوسَى وَ آلُ هَارُونَ تَحْمِلُهُ الْمَلآئِكَةُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ (بقره/۲۴۶-۲۴۸)

 

 

 

[طالوت و جنوده] فَهَزَمُوهُم (جالوت و جنوده) بِإِذْنِ اللّهِ وَ قَتَلَ دَاوُودُ جَالُوتَ وَ آتَاهُ اللّهُ الْمُلْكَ وَ الْحِكْمَةَ وَ عَلَّمَهُ مِمَّا يَشَاءُ وَ لَوْلاَ دَفْعُ اللّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَّفَسَدَتِ الأَرْضُ وَلَكِنَّ اللّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعَالَمِينَ (بقره/۲۵۱) وَ شَدَدْنَا مُلْكَهُ (داوود) وَ آتَيْنَاهُ الْحِكْمَةَ وَ فَصْلَ الْخِطَابِ (ص/۲۰)

 

قَالَ [سلیمان] رَبِّ اغْفِرْ لِي وَهَبْ لِي مُلْكًا لَّا يَنبَغِي لِأَحَدٍ مِّنْ بَعْدِي إِنَّكَ أَنتَ الْوَهَّابُ* فَسَخَّرْنَا لَهُ الرِّيحَ تَجْرِي بِأَمْرِهِ رُخَاء حَيْثُ أَصَابَ* وَ الشَّيَاطِينَ كُلَّ بَنَّاء وَ غَوَّاصٍ* وَ آخَرِينَ مُقَرَّنِينَ فِي الْأَصْفَادِ* هَذَا عَطَاؤُنَا فَامْنُنْ أَوْ أَمْسِكْ بِغَيْرِ حِسَابٍ (ص/۳۵-۳۹) [قال هدهد] إِنِّي وَجَدتُّ امْرَأَةً تَمْلِكُهُمْ وَ أُوتِيَتْ مِن كُلِّ شَيْءٍ وَ لَهَا عَرْشٌ عَظِيمٌ* وَجَدتُّهَا وَ قَوْمَهَا يَسْجُدُونَ لِلشَّمْسِ مِن دُونِ اللَّهِ … قَالَتْ [إمراة تملک سبأ] يَا أَيُّهَا المَلَأُ إِنِّي أُلْقِيَ إِلَيَّ كِتَابٌ كَرِيمٌ* إِنَّهُ مِن سُلَيْمَانَ وَ إِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ* أَلَّا تَعْلُوا عَلَيَّ وَ أْتُونِي مُسْلِمِينَ* قَالَتْ يَا أَيُّهَا المَلَأُ أَفْتُونِي فِي أَمْرِي مَا كُنتُ قَاطِعَةً أَمْرًا حَتَّى تَشْهَدُونِ* قَالُوا نَحْنُ أُوْلُوا قُوَّةٍ وَ أُولُوا بَأْسٍ شَدِيدٍ وَ الْأَمْرُ إِلَيْكِ فَانظُرِي مَاذَا تَأْمُرِينَ* قَالَتْ [إمراة تملک سبأ] إِنَّ الْمُلُوكَ إِذَا دَخَلُوا قَرْيَةً أَفْسَدُوهَا وَ جَعَلُوا أَعِزَّةَ أَهْلِهَا أَذِلَّةً وَ كَذَلِكَ يَفْعَلُونَ* وَ إِنِّي مُرْسِلَةٌ إِلَيْهِم بِهَدِيَّةٍ فَنَاظِرَةٌ بِمَ يَرْجِعُ الْمُرْسَلُونَ (نمل/۲۳-۳۵)

 

 

 

 

وَ اتَّبَعُواْ (یهود) مَا تَتْلُواْ الشَّيَاطِينُ عَلَى مُلْكِ سُلَيْمَانَ وَ مَا كَفَرَ سُلَيْمَانُ وَلَكِنَّ الشَّيْاطِينَ كَفَرُواْ يُعَلِّمُونَ النَّاسَ السِّحْرَ (بقره/۱۰۲)

 

أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُواْ نَصِيبًا مِّنَ الْكِتَابِ يُؤْمِنُونَ بِالْجِبْتِ وَ الطَّاغُوتِ وَ يَقُولُونَ لِلَّذِينَ كَفَرُواْ هَؤُلاء أَهْدَى مِنَ الَّذِينَ آمَنُواْ سَبِيلًا* أُوْلَئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللّهُ وَ مَن يَلْعَنِ اللّهُ فَلَن تَجِدَ لَهُ نَصِيرًا* أَمْ لَهُمْ نَصِيبٌ مِّنَ الْمُلْكِ فَإِذًا لاَّ يُؤْتُونَ النَّاسَ نَقِيرًا* أَمْ يَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلَى مَا آتَاهُمُ اللّهُ مِن فَضْلِهِ (نساء/۵۱-۵۴)