فرشتگان

 

فرشتگان، ملائکه، این مفهوم از مادّه «م ل ک»  ۸۸ بار و با آیاتی که این معنا را دارد، آمده است.

چکیده: خدا فرشتگان را فرستادگانی قرار داد که دارای بال‌های دوگانه، سه‌گانه و چهارگانه هستند. فرشتگان شهادت می‌دهند که جز خدا معبودی نیست. فرشتگان برای خدا سجده می‌کنند و استکبار نمی‌ورزند. آنان از پروردگارشان آن‌چه را فرمان می‌یابند، انجام می‌دهند. فرشتگان با حمد پروردگارشان تسبیح می‌گویند. آنها برای کسانی که در زمین هستند آمرزش می‌طلبند. فرشتگان بر مومنان و پیامبر درود می‌فرستند. فرشتگان و روح بر هر کس که خدا بخواهد، نازل می‌شوند. شفاعت فرشتگان سودی نمی‌دهد جز به اذن خدا. نگهبانان آتش، نوزده فرشته هستند. پیامبر و مومنان به فرشتگان ایمان دارند. خدا مومنان را در جنگ با فرشتگان یاری کرد و به فرشتگان وحی کرد، مومنان را ثابت‌قدم دارید. کسانی که به آخرت ایمان ندارند و مشرکان، فرشتگان را مونث می‌دانند. لعنت فرشتگان بر ستمکاران و کافران است. هر کس به فرشتگان کفر ورزد، گمراه شده است. هر کس دشمن فرشتگان باشد کافر است و خدا دشمن او است. کسانی که گفتند: پروردگار ما خدا است سپس استقامت ورزیدند، فرشتگان بر آنان نازل می‌شوند که بیم ندارید و محزون نباشید و آنها را به بهشت بشارت می‌دهند. فرشتگان از کسانی که از قبل به آنها وعده نیکو داده شده است، استقبال می‌کنند. در بهشت فرشتگان از هر دری بر خردمندان وارد می‌شوند و بر آنها سلام می‌کنند. فرشته مرگ جان شما را می‌گیرد آن‌گاه به سوی پروردگار بازگردانده می‌شوید. فرشتگان جان کافران را می‌گیرند و می‌گویند: عذاب را بچشید. آن روز فرشتگان پیرامون عرش حلقه‌زنان به ستایش پروردگار خود تسبیح می‌گویند. آن روز فرشتگان صف در صف می‌آیند و به صف می‌ایستند و جز با اذن خدا سخن نمی‌گویند.

خدا که همواره به قسط قیام دارد، شهادت می‌دهد که جز او معبودی نیست. فرشتگان و دانشوران [نیز شهادت می‌دهند:] جز او که شکست‌ناپذیر حکیم است، معبودی نیست (آل‌عمران/۱۸). خدا از میان فرشتگان و از مردم، فرستادگانی برمی‌گزیند. بی‌گمان خدا شنوای بینا است. آن‌چه پیش روی آنان و آن‌چه پشت سر آنان است، را می‌داند. همه امور به سوی خدا بازگردانده می‌شود (حج/۷۵-۷۶). سپاس خدایی را که پدیدآورنده آسمان‌ها و زمین است. فرشتگان را که دارای بال‌های دوگانه، سه‌گانه و چهارگانه هستند، فرستادگانی قرار داد. در آفرینش، هر چه بخواهد می‌افزاید. به‌راستی خدا بر هر چیزی توانا است (فاطر/۱). آن‌چه در آسمان‌ها و آن‌چه در زمین است، از جنبندگان و فرشتگان برای خدا سجده می‌کنند. آنان استکبار نمی‌ورزند. از پروردگارشان که فوق آنان است، می‌ترسند و آن‌چه را فرمان می‌یابند، انجام می‌دهند (نحل/۴۹-۵۰). رعد با حمد او و فرشتگان از بیم او، تسبیح می‌گویند (رعد/۱۳). فرشتگان با حمد پروردگارشان را تسبیح می‌گویند و برای کسانی که در زمین هستند، آمرزش می‌طلبند (شوری/۵). در شب قدر، فرشتگان و روح به اذن پروردگارشان برای هر امری نازل می‌شوند (قدر/۴). چه بسیار فرشته که در آسمان‌ها هستند که شفاعت آنان، هیچ سودی نمی‌دهد مگر بعد از این‌که خدا برای هرکس بخواهد و راضی باشد، اجازه دهد (نجم/۲۶). بر آن (آتش دوزخ)، فرشتگانی خشن و سخت‌گیر هستند که از آن‌چه خدا به آنان فرمان داده، سرپیچی نمی‌کنند و آن‌چه فرمان یافته‌اند، انجام می‌دهند (تحریم/۶).

[خدا] فرشتگان را با روح، به فرمان خود بر هر کس از بندگانش بخواهد، نازل می‌کند که بیم دهید که هیچ معبودی جز من نیست پس، از من پروا کنید (نحل/۲). هیچ بشری را نسزد که خدا به او کتاب، حکم و پیامبری بدهد سپس او به مردم بگوید: به جای خدا بندگان من باشید … او به شما امر نمی‌کند که فرشتگان و پیامبران را به پروردگاری بگیرید. آیا او، شما را پس از آن‌که مسلمان شده‌اید، به کفر امر می‌کند (آل‌عمران/۷۹-۸۰)؟ او (خدا) کسی است که بر شما درود می‌فرستد و فرشتگان او نیز، تا شما را از تاریکی‌ها به سوی نور بیرون آورد در حالی‌که او بر مومنان همواره مهربان است (احزاب/۴۳). نیکی آن نیست که روی خود را به طرف مشرق و مغرب کنید بلکه نیکی کسی است که به خدا، روز بازپسین، فرشتگان، کتاب و پیامبران ایمان آورید … اینان هستند که راست گفته‌اند. آنان همان متّقین هستند (بقره/۱۷۷). بدون تردید کسانی که گفتند: پروردگار ما خدا است، سپس استقامت ورزیدند، فرشتگان بر آنان نازل می‌شوند که بیم ندارید و محزون نباشید. مژده باد شما را به بهشتی که وعده داده می‌شدید. ما در زندگی دنیا و آخرت، دوستان شما هستیم. هر چه دلتان بخواهد در بهشت برای شما هست و هر چه درخواست کنید، دارید. [این] پذیرایی، از جانب آمرزنده مهربان است (فصّلت/۳۰-۳۲).

هر کس به خدا، فرشتگان او، کتاب‌های او، فرستادگان او و روز بازپسین کفر ورزد، بدون تردید گمراه شده است، گمراهی دوری (نساء/۱۳۶). هر کس دشمن خدا، فرشتگان او، فرستادگان او، جبرئیل و میکائیل باشد، بدون تردید خدا دشمن کافران است (بقره/۹۸). خدا قوم ستمکار را هدایت نمی‌کند. سزای آنان این است که لعنت خدا، فرشتگان و مردم، همگی بر آنان است (آل‌عمران/۸۶-۸۷).

بر آن (دوزخ) نوزده [نگهبان] است. ما نگهبانان آتش را جز فرشتگان قرار ندادیم و تعداد آنان را جز برای آزمایش کسانی که کفر ورزیدند، قرار ندادیم تا کسانی که کتاب داده‌ شده‌اند، به یقین برسند و بر ایمان کسانی که ایمان آورده‌اند، بیفزاید و تا کسانی که کتاب داده شده‌اند و مومنان، تردید نکنند و تا کسانی که در دل‌هایشان مرض است و کافران بگویند: خدا از این مَثَل چه چیزی را اراده کرده است؟ این چنین خدا هر کس را بخواهد، گمراه می‌کند و هر کس را بخواهد، هدایت می‌کند. سپاهیان پروردگارت را کسی جز او نمی‌داند. این جز تذکاری برای بشر نیست (مدثّر/۳۰-۳۱).

فرشته اقوام، پروردگارت به فرشتگان فرمود: من در زمین جانشینی قرار خواهم داد. گفتند: آیا در زمین کسی را قرار می‌دهی که در آن فساد ‌کند و خون‌ها بر‌یزد، در حالی‌که ما با ستایش تو، برای تو تسبیح می‌گوییم و تقدیس می‌کنیم؟ فرمود: من چیزی می‌دانم که شما نمی‌دانید. همه نام‌ها را به آدم آموخت سپس آنها را بر فرشتگان عرضه کرد و فرمود: اگر راست می‌گویید، من را، از نام‌های اینان آگاه کنید؟ گفتند: تو منزّهی. ما را علمی جز آن‌چه به ما آموخته‌ای نیست. به‌راستی تو خود دانای حکیم هستی. فرمود: ای آدم، آنان (فرشتگان) را از نام‌های اینان خبر ده. پس هنگامی که [آدم] آنان را از نام‌های آنها خبر داد، [خدا] فرمود: آیا به شما نگفتم که من غیب آسمان‌ها  زمین را می‌دانم؟ آن‌چه شما آشکار می‌کنید و آن‌چه را پنهان می‌کنید، می‌دانم (بقره/۳۰-۳۳). [بگو،] من به گروه [عالم] بالا هنگامی که گفت‌وگو می‌کردند، هیچ علمی نداشتم … هنگامی که پروردگار تو به فرشتگان فرمود: به‌راستی من آفریننده بشری از گِل هستم (ص/۶۹-۷۱). پروردگار تو به فرشتگان فرمود: به‌راستی من آفریننده بشری از گِل خشکیده سیاه بدبو خواهم بود (حجر/۲۸). پس هنگامی که او را سامان دادم و از روح خود در او دمیدم پس برای او سجده‌کنان بیفتید (حجر/۲۹؛ ص/۷۲). فرشتگان همگی‌شان با هم سجده کردند (ص/۷۳؛ حجر/۳۰)، جز ابلیس که خودداری کرد از این‌که با سجده‌کنندگان باشد (حجر/۳۱). هنگامی که به فرشتگان فرمودیم: برای آدم سجده کنید پس [همه] سجده کردند جز ابلیس (بقره/۳۴؛ کهف/۵۰؛ اسراء/۶۱؛ طه/۱۱۶) که از جن بود و از امر پروردگار خود سرپیچی کرد (کهف/۵۰).

به‌راستی شما را خلق کردیم سپس شما را صورتگری کردیم آن‌گاه به فرشتگان گفتیم: برای آدم سجده کنید پس [همه] سجده کردند جز ابلیس که از سجده‌کنندگان نبود (اعراف/۱۱). شیطان آن دو (آدم و همسرش) را وسوسه کرد تا عورت‌هایشان را که بر آن دو پوشیده بود، برایشان نمایان کند، گفت: پروردگارتان، شما را از این درخت نهی نکرد جز برای این‌که [مبادا] دو فرشته شوید یا از جاودانگان گردید (اعراف/۲۰).

بزرگان قوم نوح که کفر ورزیده بودند، گفتند: این، جز بشری مثل شما نیست. می‌خواهد بر شما برتری جوید. اگر خدا می‌خواست فرشتگانی می‌فرستاد. ما در میان پدران گذشته خود چنین [چیزی] نشنیده‌ایم (مومنون/۲۴). [نوح به قوم خود گفت:] به شما نمی‌گویم که من فرشته هستم … که بدون تردید در آن‌صورت من از ستمکاران هستم (هود/۳۱).

فرستادگان ما از پیش رو و پشت سر آنان (عاد و ثمود) آمدند [و گفتند:] جز خدا را نپرستید. گفتند: اگر پروردگار ما می‌خواست، بدون تردید فرشتگانی نازل می‌کرد پس ما به آن‌چه شما به آن فرستاده شده‌اید، کافر هستیم (فصّلت/۱۴).

هنگامی که زنان، یوسف را دیدند، بزرگش شمردند و دست‌های خود را بریدند و گفتند: پاکا خدایا. این بشر نیست. به‌راستی این جز فرشته‌ای بزرگوار نیست (یوسف/۳۱).

[فرعون گفت:] چرا برای او (موسی) دست‌بندهایی از طلا افکنده نشده است یا با او فرشتگانِ همراه، نیامده‌اند (زخرف/۵۳)؟

[یهودیان] از آن‌چه شیاطین‌ بر ضدّ ‏فرمانروایی سلیمان می‌خواند، پیروى کردند. سلیمان کفر نورزید ولی آن شیاطین‌ کفر ورزیدند که به مردم سحر و آن‌چه را بر آن دو فرشته هاروت و ماروت در بابل نازل شده بود، مى ‏آموختند در حالی‌که آن دو [فرشته] به هیچ کس [سحر] را تعلیم نمى ‏دادند مگر آن‌که مى‏ گفتند: که ما فقط [وسیله] آزمایش هستیم پس کافر نشو [ولی] آنها از آن دو [فرشته] چیزهایى مى‏ آموختند که با آن، میان مرد و همسرش جدایى می‌انداختند در حالی‌که با آن جز به اذن خدا به کسی زیان نمی‌رساندند. آنان چیزهایى مى ‏آموختند که برایشان زیان داشت و به آنان سودى نمى‏ رسانید (بقره/۱۰۲).

پیامبر آنان (قوم بعد از بنی اسرائیل) به آنان گفت: نشانه فرمانروایی طالوت این است که آن صندوق که در آن آرامشی از جانب پروردگارتان و باقی مانده‌ای از آن‌چه خاندان موسی و خاندان هارون برجای نهاده‌اند، است، در حالی‌که فرشتگان آن را حمل می‌کنند، به سوی شما می‌آید. بدون تردید در این، اگر مومن باشید، برای شما نشانه‌ای است (بقره/۲۴۸).

در حالی‌که زکریّا در محراب به نماز ایستاده بود، فرشتگان او را ندا دادند که خدا تو را به یحیی، بشارت می‌دهد که تصدیق‌کننده کلمه‌ای از خدا است. بزرگوار، خویشتن‌دار و پیامبری از صالحان است (آل‌عمران/۳۹). فرشتگان گفتند: ای مریم، به‌راستی خدا تو را برگزیده است. تو را پاک گردانیده و تو را بر زنان جهان برگزیده است. ای مریم، خاضعانه، پروردگار خود رااطاعت کن. سجده کن و با رکوع‌کنندگان، رکوع کن (آل‌عمران/۴۲-۴۳). فرشتگان گفتند: ای مریم، به‌راستی خدا تو را به کلمه‌ای از خود بشارت می‌دهد که نام او، مسیح، عیسی، پسر مریم است، که در دنیا و آخرت آبرومند و از مقرّبان است. در گهواره و در میانسالی با مردم سخن می‌گوید و از شایستگان است. [مریم] گفت: پروردگارا چگونه برای من فرزندى باشد در حال‌که بشرى من را لمس نکرده است؟ گفت: این‌چنین خدا آن‌چه را بخواهد مى‏ آفریند چون به چیزی حکم کند فقط به آن مى ‏گوید: باش پس مى ‏باشد. و به او کتاب، حکمت، تورات و انجیل مى ‏آموزد. و [او را] فرستاده‌ای به سوى بنى‌اسرائیل [مى ‏فرستد که او به آنان مى‏ گوید:] به‌راستی من از جانب پروردگارتان برایتان نشانه‌ای آورده ‏ام. بدون تردید من از گِل براى شما [چیزى] به شکل پرنده مى ‏سازم آن‌گاه در آن مى‏ دمم پس به اذن خدا پرنده ‏اى مى شود و به اذن خدا کور مادرزاد و پیس را شفا می‌دهم. مردگان را زنده می‌کنم و شما را از آن‌چه مى‏ خورید و از آن‌چه در خانه‌هایتان ذخیره مى‏ کنید، خبر مى ‏دهم. بدون تردید در این براى شما اگر مومن باشید، نشانه‌ای است. تورات را که پیش از من بوده، تصدیق‌کننده هستم تا بعضی از چیزهایی را که بر شما حرام شده، برایتان حلال کنم و از جانب پروردگارتان با نشانه به سوی شما آمده‌ام پس از خدا پروا کنید و از من اطاعت کنید (آل‌عمران/۴۵-۵۰). هرگز نه مسیح و نه فرشتگان مقرّب از این‌که بنده خدا باشند، ابا ندارند. هر کس از بندگی او ابا کند و استکبار ورزد به‌زودی همگی آنان را به سوی خود محشور می‌کند (نساء/۱۷۲).

خدا به آن‌چه بر تو نازل کرده‌ است، شهادت می‌دهد. آن را به علم خود نازل کرده و فرشتگان نیز شهادت می‌دهند. کافی است، خدا شاهد باشد (نساء/۱۶۶). پیامبر به آن‌چه از پروردگارش به سوی او نازل شده است، ایمان دارد و مومنان، همگی به خدا، فرشتگان او، کتاب‌های او و فرستادگانش ایمان دارند. [می‌گویند:] میان هیچ یک از فرستادگان او فرقی نمی‌گذاریم (بقره/۲۸۵). بدون تردید خدا و فرشتگان او، بر پیامبر درود می‌فرستند. ای کسانی که ایمان آورده‌اید، بر او درود فرستید و سلام گویید، سلامی شایسته (به شایستگی تسلیم شوید) (احزاب/۵۶).

[ای همسران پیامبر،] اگر شما دو زن بر ضدّ او (پیامبر) به یکدیگر کمک کنید، بدون تردید خدا، خود مولای او است و جبرئیل و صالح مومنان و فرشتگان بعد از این پشتیبان [او هستند] (تحریم/۴).

به مومنان [در بدر] می‌گفتی: آیا برای شما کافی نیست که پروردگارتان شما را با سه‌هزار از فرشتگان فرود آمده، یاری کند؟ آری اگر صبر کنید و تقوا پیشه کنید و [دشمنان] در این شتاب خود بر شما بتازند، پروردگارتان شما را با پنج‌هزار از فرشتگان نشاندار، یاری می‌کند. خدا آن را جز بشارتی برای شما قرار نداد و تا قلب‌های شما به آن اطمینان یابد. پیروزی جز از نزد خدای شکست‌ناپذیر حکیم نیست (آل‌عمران/۱۲۴-۱۲۶). پروردگار خود را به فریاد می‌طلبیدید پس شما را اجابت کرد که من شما را با هزار تن از فرشتگان پی‌درپی مدد می‌کنم. خدا آن را جز بشارتی قرار نداد و تا دل‌های شما با آن اطمینان یابد. پیروزی جز از نزد خدا نیست. به‌راستی خدا شکست‌ناپذیر حکیم است (انفال/۹-۱۰). پروردگار تو به فرشتگان وحی کرد که من با شما هستم پس کسانی را که ایمان آورده‌اند، ثابت قدم دارید. به‌زودی در دل‌های کسانی که کفر ورزیدند، وحشت خواهم افکند پس فراز گردن‌ها را بزنید و همه سر انگشتان آنان را قطع کنید (انفال/۱۲).

[کافران] گفتند: این چه پیامبری است که غذا می‌خورد و در بازارها راه می‌رود؟ چرا فرشته‌ای به سوی او نازل نشده تا همراه او هشداردهنده باشد (فرقان/۷)؟ شاید تو از این‌که می‌گویند: چرا گنجی بر او فرستاده نشده است یا فرشته‌ای با او نیامده است، برخی از آن‌چه به تو وحی می‌شود را ترک کنی و سینه‌ات از آن تنگ شود. تو فقط هشداردهنده هستی و خدا بر هر چیزی وکیل است (هود/۱۲). گفتند: چرا فرشته‌ای بر او نازل نشده است؟ اگر فرشته‌ای نازل می‌کردیم کار پایان می‌یافت و مهلت داده نمی‌شدند. اگر او (پیامبر) را فرشته‌ای قرار می‌دادیم، بدون تردید او را مردی قرار می‌دادیم و آن‌چه را آنان پوشیده می‌دارند، بر آنان پوشیده می‌داشتیم (انعام/۸-۹). بگو، به شما نمی‌گویم که خزائن خدا نزد من است. غیب نیز نمی‌دانم. به شما نمی‌گویم که من فرشته هستم. جز آن‌چه به من وحی می‌شود را پیروی نمی‌کنم. بگو، آیا کور و نابینا یکسان هستند؟ آیا تفکّر نمی‌کنید (انعام/۵۰)؟ گفتند: ما هرگز به تو ایمان نمی‌آوریم تا از زمین برای ما چشمه‌ای بجوشانی … یا خدا و فرشتگان را در برابر ما بیاوری (اسراء/۹۰-۹۲). بگو، اگر در زمین فرشتگانی بودند که با اطمینان راه می‌رفتند، البتّه بر آنان از آسمان فرشته‌ای پیام‌آور نازل می‌کردیم (اسراء/۹۵). [گفتند:] چرا فرشتگان را نزد ما نمی‌آوری اگر راست می‌گویی؟ ما فرشتگان را جز به حق نازل نمی‌کنیم و در آن هنگام دیگر [به آنان] مهلت داده نمی‌شود (حجر/۷-۸). کسانی که به لقای ما امید ندارند، گفتند: چرا فرشتگان بر ما نازل نمی‌شوند یا پروردگار خود را نمی‌بینیم؟ به‌راستی آنان در خودشان استکبار ورزیدند و سرکشی کردند، سرکشی بزرگی. روزی که فرشتگان را ببینند، بشارتی در آن روز برای مجرمان نخواهد بود و می‌گویند: [از رحمت خدا] ممنوع و محروم هستید (فرقان/۲۱-۲۲). اگر ما فرشتگان را به سوی آنان نازل می‌کردیم و مردگان با آنان سخن می‌گفتند و هر چیزی را در برابر آنان گرد می‌آوردیم، باز هم ایمان نمی‌آوردند، جز این‌که خدا بخواهد. ولی بیشتر آنان نادانی می‌کنند (انعام/۱۱۱). آیا جز این انتظار دارند که خدا در سایه‌هایی از ابر و فرشتگان بر آنان بیایند و کار پایان یابد؟ همه کارها به خدا بازگردانده می‌شود (بقره/۲۱۰). آیا جز این انتظار دارند که فرشتگان به سوی آنان بیایند یا فرمان پروردگارت بیاید؟ کسانی که پیش از اینان بودند نیز چنین کردند. خدا به آنان ستم نکرد ولی آنان، به خودشان ستم می‌کردند پس بدی‌های آن‌چه می‌کردند به آنان رسید و آن‌چه ریشخند می‌کردند، آنان را فرا گرفت (نحل/۳۳-۳۴). آیا جز این انتظار دارند که فرشتگان به سوی آنان بیایند؟ … بگو، منتظر باشید که ما هم منتظر هستیم (انعام/۱۵۸). [کافران] گفتند: آیا وقتی در زمین گُم شدیم، آیا به‌راستی ما در آفرینش تازه‌ای هستیم؟ بلکه آنان به لقای پروردگار خود کافر هستند. بگو، فرشته مرگی که بر شما گمارده شده است، جان شما را می‌گیرد. آن‌گاه به سوی پروردگارتان بازگردانده می‌شوید (سجده/۱۰-۱۱).

بدون تردید کسانی که به آخرت ایمان ندارند، فرشتگان را به نام مونث نام‌گذاری می‌کنند. آنان به این، علمی ندارند. جز از گمان پیروی نمی‌کنند. به‌راستی گمان از حق بی‌نیاز نمی‌کند (نجم/۲۷-۲۸). مشرکان، فرشتگان را که خود، بندگان رحمان هستند، مونث قرار دادند. آیا در آفرینش آنان حضور داشتند؟ به‌زودی گواهی آنان نوشته می‌شود و پرسیده خواهند شد (زخرف/۱۹). از آنان بپرس آیا دختران از آن پروردگار تو و برای آنان، پسران است؟ آیا فرشتگان را مونث آفریده‌ایم و آنان شاهد بودند؟ آگاه باش که آنان از دروغ پردازی‌شان، می‌گویند: خدا فرزند آورده است در حالی‌که آنها بدون تردید، دروغگو هستند. آیا [خدا] دختران را بر پسران برگزیده است؟ شما را چه شده، چگونه داوری می‌کنید؟ آیا متذکر نمی‌شوید یا دلیلی آشکار دارید؟ پس اگر راست می‌گویید کتاب خود را بیاورید … خدا منزّه است از آن‌چه وصف می‌کنند به جز بندگان مخلَص خدا (صافّات/۱۴۹-۱۶۰). آیا پروردگارتان، پسران را مخصوص شما کرده و خود از فرشتگان، مونث را برگرفته است؟ به‌راستی شما سخن عظیمی می‌گویید (اسراء/۴۰). به‌راستی اگر می‌خواستیم از شما، فرشتگانی قرار می‌دادیم تا در زمین جانشین [شما] شوند (زخرف/۶۰).

فرشته- مرگ و قیامت، [متّقین] کسانی هستند که فرشتگان، جانشان را در حالی‌که پاک هستند، می‌گیرند. می‌گویند: سلام بر شما، به سبب آن‌چه انجام می‌دادید، به بهشت وارد شوید (نحل/۳۲).

 به‌راستی کسانی که کفر ورزیدند و در حالی‌که کافر بودند، مُردند، آنان برایشان لعنت خدا، فرشتگان و مردم، همگی است (بقره/۱۶۱). ای کاش، می‌دیدی هنگامی که فرشتگان، جان کسانی که کفر ورزیدند را می‌گیرند، بر صورت و پشت‌های آنان می‌زنند و [می‌گویند:] عذاب آتش سوزان را بچشید. این به سبب آن چیزی است که با دستان خود پیش فرستادید. به‌راستی خدا بر بندگان ستمکار نیست (انفال/۵۰-۵۱). فرشتگان جان کافران را در حالی‌که به خود ستم کرده‌اند، می‌گیرند، پس سر تسلیم فرود می‌آورند و [می‌گویند:] ما هیچ کار بدی نمی‌کردیم. آری، بدون تردید خدا به آن‌چه می‌کردید، دانا است. پس، از درهای جهنّم داخل شوید و در آن جاودانه هستید. به‌راستی جایگاه متکبّران بد است (نحل/۲۸-۲۹). به‌راستی کسانی که بر خود ستمکار بودند [وقتی] فرشتگان جان آنان را می‌گیرند، می‌گویند: در چه [حالی] بودید؟ می‌گویند: ما در زمین مستضعفان بودیم. [فرشتگان] می‌گویند: آیا زمین خدا وسیع نبود تا در آن هجرت کنید (نساء/۹۷)؟ ای کاش ستمکاران را هنگامی که در سکرات مرگ هستند، می‌دیدی که فرشتگان دست‌های خود را گشوده‌اند که جان‌هایتان را بیرون دهید. امروز به سبب آن‌چه به ناحق درباره خدا می‌گفتید، و در برابر نشانه‌های او استکبار می‌ورزیدید، به عذابی خفّت‌بار جزا داده می‌شوید (انعام/۹۳).

[بیماردلان] چگونه‌ هستند، آن‌گاه که فرشتگان جانشان را میگیرند در حالی‌که بر صورت و پشت‌های آنان می‌زنند (محمّد/۲۷)؟

روزی که آسمان به وسیله ابر بشکافد و فرشتگان نازل می‌شوند، نازل‌شدنی، آن روز فرمان‌روایی به حقّ، از آن رحمان است (فرقان/۲۵-۲۶). فرشتگان و روح، در روزی که مقدار آن پنجاه هزار سال است، به سوی او بالا می‌روند (معارج/۴). روزی که روح و فرشتگان به صف ایستند، سخن نگویند جز کسی که رحمان به او اجازه دهد و صواب را گویند، آن روز، روز حقّ است (نبأ/۳۸-۳۹). [آن روز] فرشتگان بر کناره‌های آسمان هستند. عرش پروردگارت را در آن روز هشت [فرشته] بر فراز خود حمل می‌کنند (حاقّه/۱۷). فرشتگان را می‌بینی که پیرامون عرش، حلقه‌زنان به ستایش پروردگار خود، تسبیح می‌گویند و میان آنان به حق داوری می‌گردد و گفته شود: سپاس برای خدا، پروردگار جهانیان است (زمر/۷۵). هنگامی که زمین سخت در هم کوبیده شود و پروردگار تو و فرشتگان صف در صف، بیایند، در آن روز جهنّم را بیاورند. در آن روز انسان به یاد می‌آورد و به یادآوردن، او را چه سود (فجر/۲۱-۲۳)؟ [کسانی که از قبل به آنان وعده نیکو داده شده است]، آن دلهره بزرگ، آنها را غمگین نمی‌کند. فرشتگان از آنان استقبال می‌کنند [و می‌گویند:] این روز شما است که وعده داده می‌شدید (انبیاء/۱۰۳). سرانجام آن سرای برای آنان (خردمندان ) است. بهشت‌های همیشگی که آنان با پدران، همسران و فرزندانشان که صالح باشند به آن داخل می‌شوند. فرشتگان از هر دری بر آنان وارد می‌شوند و [می‌گویند:] سلام بر شما به سبب آن‌چه صبر کردید. پس سرانجام آن سرای، نیک است (رعد/۲۲-۲۴).

روزی که همه آنان (مشرکان) را گرد می‌آورد، به فرشتگان می‌فرماید: آیا اینان شما را می‌پرستیدند؟ [فرشتگان] می‌گویند: منزّهی تو. سرپرست ما تو هستی، نه آنان. بلکه آنان جنّیان را می‌پرستیدند. بیشترشان به آنها ایمان داشتند (سبأ/۴۰-۴۱).

فرشتگان احتمالی، سوگند به صف‌بستگانِ، صفّی [عظیم]، سوگند به بازدارندگان که به سختی طرد می‌کنند، سوگند به تلاوت‌کنندگان ذکر که معبود شما یگانه است (صافّات/۱-۴). سوگند به تقسیم‌کنندگان کارها، که آن‌چه وعده داده می‌شوید، راست است و بدون تردید روز جزا واقع‌شدنی است (ذاریات/۴-۶). سوگند به فرستادگان پی‌درپی که سخت توفنده‌اند. سوگند به نشردهندگان نشردادنی، پس به آن جدا‌کنندگان، جداکردنی پس القا‌کنندگان ذکر، [خواه] عذری باشد یا هشداری که آن‌چه وعده داده می‌شوید، به‌یقین واقع‌شدنی است (مرسلات/۱-۷). سوگند به برکنندگانِ به سختی و سوگند به بازگیرندگانِ به آرامی و سوگند به شناکنان، شناکردنی پس به پیشی‌گیرندگان، پیشی‌گرفتنی پس به تدبیر‌کنندگان کار (نازعات/۱-۵).

اگر [از عبادت خدا] استکبار ورزند پس کسانی که نزد پروردگار تو هستند، شب و روز او را تسبیح می‌گویند و آنان خسته نمی‌شوند (فصّلت/۳۸). هر کس در آسمان‌ها و زمین است، از آن او است. کسانی که نزد او هستند، از پرستش او استکبار نمی‌ورزند و درمانده نمی‌شوند. شب و روز، تسبیح می‌گویند و سست نمی‌شوند (انبیاء/۱۹-۲۰). به‌یقین کسانی که نزد پروردگار تو هستند، از پرستش او استکبار نمی‌ورزند، او را تسبیح می‌گویند و برای او سجده می‌کنند (اعراف/۲۰۶). هیچ یک از ما [فرشتگان] نیست مگر این‌که مقامی معلوم دارد. به‌راستی ما خود [برای اطاعت خدا] صف بسته‌ایم. بدون تردید ما [فرشتگان] خود تسبیح‌گویان هستیم (صافّات/۱۶۴-۱۶۶). کسانی که عرش را حمل می‌کنند و آنان که پیرامون آن هستند، به ستایش پروردگار خود، تسبیح می‌گویند. به او ایمان دارند و برای کسانی که ایمان آورده‌اند، آمرزش می‌خواهند و [می‌گویند:] پروردگارا، رحمت و علم تو همه چیز را فرا گرفته است پس کسانی را که توبه کرده و راه تو را پیروی کرده‌اند، بیامرز و آنان را از عذاب دوزخ نگاه دار. پروردگارا، آنان و هر کس از پدران، همسران و فرزندانشان را که به صلاح آمده‌اند، به بهشت‌های همیشگی که به آنان وعده داده‌ای، داخل کن. به‌راستی تو همان شکست‌ناپذیر حکیم هستی. آنان را از بدی‌ها نگاه دار. هرکس را در آن روز از بدی‌ها نگاه داری پس به او رحم کرده‌ای. این همان کامیابی عظیم است (غافر/۷-۹). آن کسانی [که مشرکان] می‌خوانند، خود به سوی پروردگارشان وسیله می‌جویند که کدامشان مقرّب‌تر هستند. رحمت او را می‌جویند و از عذاب او می‌ترسند. به‌راستی عذاب پروردگار تو، حذرکردنی است (اسراء/۵۷). هر کس از آنان (فرشتگان) بگوید که من معبودی غیر از او هستم، پس او را به جهنّم جزا می‌دهیم. این چنین ستمکاران را جزا می‌دهیم (انبیاء/۲۹).

سوگند به آسمان و آن ستاره شبگرد … که هیچ نفسی نیست مگر این‌که برای او نگهبانی است (طارق/۱-۴). برای او (انسان) تعقیب‌کنندگانی است که از پیش رو و از پشت سرش، به امر خدا از او محافظت می‌کنند (رعد/۱۱). آن‌گاه که آن دو دریافت‌کننده، دریافت می‌کنند، از راست و چپ به کمین نشسته‌اند. هیچ سخنی را به لفظ نمی‌آورد، مگر این‌که مراقبی آماده، نزد او است (ق/۱۷-۱۸). شما [روز] جزا را تکذیب می‌کنید. به‌راستی برای ‌شما نگهبانانی هست، نویسندگانی ارجمند. آن‌چه می‌کنید، می‌دانند (انفطار/۹-۱۲). آیا [مجرمان] می‌پندارند که ما راز و نجوای آنان را نمی‌شنویم؟ آری و فرستادگان ما نزد آنان می‌نویسند (زخرف/۸۰). به‌راستی فرستادگان ما آن‌چه مکر می‌کنید، می‌نویسند (یونس/۲۱). [خدا] کسی را بر غیب خود آگاه نمی‌کند، مگر فرستاده‌ای را که بپسندد که از پیش رو و پشت سر او مراقبانی می‌گمارد تا بداند که رسالت‌های پروردگار خود را رسانده‌اند. [خدا] به آن‌چه نزد آنان است، احاطه دارد و هر چیزی را به عدد شمرده است (جن/۲۶-۲۸).

شفاعتگرى در نزد او سود نمى‏بخشد مگر براى آن کس که به وى اجازه دهد تا چون هراس از دل‌هایشان برطرف شود، مى‏گویند: پروردگارتان چه فرمود؟ مى‌گویند: حق را. او بلندمرتبه بزرگ است (سبأ/۲۳).

برای خدا، دختران را قرار می‌دهند. او منزّه است. براى خودشان آن‌چه را میل دارند [قرار مى ‏دهند] (نحل/۵۷). برای خدا آن‌چه را خود نمی‌پسندند، قرار می‌دهند و زبانشان دروغ‌پردازی می‌کند که برای آنان نیکی است. ‏ناگزیر آتش براى آنان است و به سوى آن پیش از دیگران رانده می‌شوند (نحل/۶۲). گفتند: رحمان فرزندى گرفته است. به‌یقین چیز زشتى را آوردید. نزدیک است آسمان‌ها از این [سخن] بشکافند و زمین چاک خورد و کوه‌ها به شدت فرو ریزند از این‌که براى رحمان فرزندى خواندند. رحمان را نسزد که فرزندى بگیرد (مریم/۸۸-۹۲). گفتند: رحمان فرزندی گرفته است، او منزّه است بلکه [فرشتگان،] بندگانی ارجمند هستند که در سخن بر او (خدا) پیشی نمی‌گیرند. آنان به امر او کار می‌کنند. آن‌چه پیش رو و پشت سر آنان است، را می‌داند. جز برای کسی که [خدا] رضایت دهد، شفاعت نمی‌کنند. آنان از بیم او هراسان هستند (انبیاء/۲۶-۲۷). [ما فرشتگان] جز به امر پروردگار تو نازل نمی‌شویم. آن‌چه پیش روی ما و آن‌چه پشت سر ما و آن‌چه میان این دو است، از آن او است. پروردگار تو فراموشکار نیست (مریم/۶۴).

[شیاطین سرکش] نمی‌توانند به [سخنان ساکنان] عالم بالا گوش دهند. از هر سویی پرتاب می‌شوند و به عقب رانده می‌شوند و عذابی پیوسته دارند. مگر کسی که [از سخنان بالاییان] چیزی را برباید که شهابی شکافنده او را دنبال می‌کند (صافّات/۸-۱۰).

فرشتگان احتمالی- اقوام، آیا خبر مهمانان گرامی ابراهیم به تو رسیده است (ذاریات/۲۴)؟ از مهمانانِ ابراهیم‌ به آنان خبر بده (حجر/۵۱). به‌راستی فرستادگان ما، برای ابراهیم مژده آوردند. گفتند: سلام (هود/۶۹). چون بر او وارد شدند، گفتند: سلام (حجر/۵۲؛ ذاریات/۲۵). [ابراهیم] گفت: سلام ( ذاریات/۲۵؛ هود/۶۹). شما گروهی ناشناس هستید پس آهسته به سوی خانواده خود رفت (ذاریات/۲۵-۲۶). طولی نکشید که گوساله‌ای بریان آورد ( هود/۶۹).  گوساله‌ای فربه آورد (ذاریات/۲۶). آن را نزد آنان گذاشت. گفت: آیا نمی­ خورید؟ و از آنان احساس ترسی کرد (ذاریات/۲۷-۲۸). هنگامی که دید آنان دست به غذا نمی‌برند، این را از آنان ناپسند شمرد و از آنان احساس ترس کرد (هود/۷۰). گفت: ما از شما بیمناک هستیم. گفتند: نترس. ما تو را به پسری دانا مژده می‌دهیم (حجر/۵۲-۵۳). گفتند: نترس (هود/۷۰؛ ذاریات/۲۸). ما به سوى قوم لوط فرستاده شده‏ ایم (هود/۷۰) و او را به پسری دانا مژده دادند (ذاریات/۲۸). [ابراهیم] گفت: با این‌که پیری مرا فرا رسیده است، به من بشارت می‌دهید؟ به چه بشارت می‌دهید؟ گفتند: ما تو را به حق بشارت دادیم. پس از ناامیدان نباش. گفت: چه کسی جز گمراهان از رحمت پروردگارش ناامید می‌شود (حجر/۵۴-۵۶)؟ زن او ایستاده بود، خندید (هود/۷۱). زن او فریادزنان جلو آمد. پس بر صورت خود زد و گفت: پیری نازا هستم. گفتند: پروردگار تو چنین فرموده است. به‌راستی او همان حکیم دانا است (ذاریات/۲۹-۳۰). ما او را به اسحاق و از پی اسحاق به یعقوب بشارت دادیم (هود/۷۱). به ابراهیم اسحاق را مژده دادیم که پیامبری از شایستگان بود (صافّات/۱۱۲). [همسر ابراهیم] گفت: وای بر من! آیا فرزند آورم در حالی‌که من پیرزن و شوهرم پیرمرد است؟ بدون تردید چنین چیزی بسیار عجیب است. گفتند: آیا از کارِ خدا در شگفتی؟ رحمت خدا و برکات او بر شما خاندان باد. بی‌گمان او ستوده‌ای بزرگوار است (هود/۷۲-۷۳). هنگامی که ترس ابراهیم برطرف شد و مژده [فرزنددار شدن] به او رسید، درباره قوم لوط با ما مجادله ‌می‌کرد. به‌راستی ابراهیم بردبار، دلسوز و بازگشت‌کننده [به سوی خدا] بود. (هود/۷۴–۷۵). [ابراهیم] گفت: ای فرستادگان، کار مهّم شما چیست؟ گفتند: ما به سوی قومی مجرم فرستاده شده‌ایم (حجر/۵۷-۵۸؛ ذاریات/۳۱-۳۲) تا سنگ‌هایی از گِل رُس بر آنان فرو فرستیم که نزد پروردگار تو، برای اسراف‌کنندگان نشان‌گذاری شده است (ذاریات/۳۳-۳۴) مگر خاندان لوط که ما بی‌تردید همه آنان را نجات می‌دهیم جز همسر او را که مقدّر کرده‌ایم از بازماندگان باشد (حجر/۵۹-۶۰). چون فرستادگان ما برای ابراهیم مژده آوردند، گفتند: ما اهل این شهر (شهر لوط) را هلاک خواهیم کرد زیرا مردم آن ستمکار بوده‌اند. [ابراهیم] گفت: لوط در آن شهر است. گفتند: ما بهتر می‌دانیم چه کسانی در آن‌جا هستند. ما لوط و خاندان او، جز همسرش را که از بازماندگان است، می‌رهانیم (عنکبوت/۳۱-۳۲). [فرستادگان گفتند:] ای ابراهیم، از این [مجادله] روی برتاب که فرمان پروردگارت آمده است.  به‌راستی برای آنها عذابی بدون بازگشت خواهد آمد (هود/۷۶).

هنگامی که فرستادگان نزد لوط آمدند، از [دیدن] آنان ناراحت شد و در کار آنان سخت فرو ماند (هود/۷۷؛ عنکبوت/۳۳) و گفت: امروز روز دشواری است (هود/۷۷). هنگامی که فرستادگان نزد خاندان لوط آمدند، گفت: به‌راستی شما قومی ناشناس هستید (حجر/۶۱-۶۲). گفتند: ای لوط، ما فرستادگان پروردگار تو هستیم (هود/۸۱). گفتند: ما چیزی را برای تو آورده‌ایم که در آن تردید می‌کردند. ما حق را برای تو آورده‌ایم. ما به‌یقین راستان هستیم (حجر/۶۳-۶۴). [فرستادگان] گفتند: نترس و ناراحت نباش. ما تو و کسانت را نجات می‌دهیم جز همسرت را که از بازماندگان است. ما بر اهل این شهر به سبب این‌که نافرمانی می‌کردند، عذابی از آسمان فرو خواهیم فرستاد (عنکبوت/۳۳-۳۴). پس پاسی از شب، کسان خود را حرکت ده و به دنبال آنان برو. هیچ کس از شما به عقب نگاه نکند. به همان جا که دستور داده می‌شوید، بروید (حجر/۶۵). آنان هرگز به تو دست نمی‌یابند پس پاسی از شب گذشته، خانواده خود را حرکت ده و کسی از شما عقب را نگاه نکند جز زن تو که آن‌چه به آنان (قومت) برسد به او نیز برسد. به‌یقین وعده‌گاه آنان صبح است. آیا صبح نزدیک نیست؟ پس چون فرمان ما آمد، آنجا را زیرورو کردیم (هود/۸۱-۸۲). او را از این امر آگاه کردیم که صبحگاهان همه آنان ریشه‌کن خواهند شد (حجر/۶۶).

اهل شهر شادی‌کنان آمدند (حجر/۶۷). قوم او شتابان به سوی او آمدند در حالی‌که پیش از آن، بدی‌ها انجام می‌دادند. [لوط] گفت: ای قوم من، اینان دختران من هستند. آنان برای شما پاکند (هود/۷۸). [لوط] گفت: اینان مهمانان من هستند. من را رسوا نکنید (حجر/۶۸). از خدا پروا کنید و من را در برابر مهمانانم خوار نکنید (هود/۷۸). [اهل شهر] گفتند: آیا تو را از [پناه‌دادن] مردمان منع نکرده بودیم (حجر/۷۰)؟ [قوم لوط] از او مهمانانش را [برای کامجویی] خواستند پس چشمان آنان را کور کردیم پس عذاب و هشدارهای من را بچشید (قمر/۳۷).

آیا خبر شاکیان هنگامی که از محراب [داوود] بالا ‌رفتند، به تو رسیده است؟ هنگامی که بر داوود، وارد شدند پس، از آنان به هراس افتاد. گفتند: نترس [ما] دو نفر شاکی هستیم که یکی بر دیگری ستم کرده است پس میان ما به حق داوری کن و از حق دور نشو. ما را به راه راست هدایت کن. این برادر من است. او نود و نه میش دارد و من یک میش دارم و می‌گوید: آن را به من واگذار و در گفتار بر من چیره شده است. [داوود] گفت: بدون تردید او با خواستن میش تو [اضافه] بر میش‌های خودش، به تو ستم کرده است. به‌راستی بسیاری از شریکان بر یکدیگر تجاوز می‌کنند جز کسانی که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته انجام داده‌اند و اندک هم هستند. داوود دانست که ما او را آزمایش کرده‌ایم. (ص/۲۱-۲۴).

روح خود را به سوی مریم فرستادیم تا به [شکل] بشری خوش‌اندام بر او نمایان شد. [مریم] گفت: من از تو به رحمان پناه می‌برم اگر پرهیزگار باشی. گفت: به‌راستی من فقط فرستاده پروردگار تو هستم تا به تو پسری پاک ببخشم. گفت: چگونه من را پسری باشد در حالی‌که بشری من را لمس نکرده است و بدکار نبوده‌ام؟ گفت: چنین است. پروردگار تو فرمود: آن بر من آسان است برای این‌که او را نشانه‌ای برای مردم و رحمتی از جانب خود قرار دهیم. این امری قطعی است … پس از زیر او [فرشته] وى را ندا داد که غم مدار. پروردگارت زیر تو چشمه آبى قرار داده است. و تنه درخت‏ خرما را به طرف خود تکان بده. بر تو خرماى تازه مى‏ ریزد. بخور و بنوش و دیده روشن دار پس اگر کسى از آدمیان را دیدى بگو، من براى رحمان روزه نذر کرده ‏ام و امروز هرگز با انسانى سخن نخواهم گفت (مریم/۱۷-۲۶).

این [آیات] تذکری است. هرکس خواهد آن را یاد کند. در صحیفه‌هایی ارجمند بلندمرتبه و پاکیزه، به دستان سفیرانی ارجمند و نیکوکار است (عبس/۱۱-۱۶).

تو چه دانی علیّون چیست؟ کتابی است نوشته شده که مقرّبان آن را مشاهده می‌کنند (مطففین/۱۹-۲۱).

[پیامبر] به همراه خود [در غار] گفت: محزون نباش که خدا با ما است پس خدا آرامش خود را بر او نازل کرد و او را با سپاهیانی که نمی‌دیدید، تأیید کرد (توبه/۴۰). هنگامی که دو گروه [در بدر] با هم روبه‌رو شدند، [شیطان] به عقب برگشت و گفت: من از شما بیزارم. بی‌گمان من چیزی را می‌بینم که شما نمی‌بینید. به‌راستی من از خدا می‌ترسم. خدا سخت‌کیفر است (انفال/۴۸). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، نعمت خدا را بر خودتان یاد کنید، آن‌گاه که [در جنگ احزاب] سپاهیانی بر شما آمدند، پس بر آنان باد و سپاهیانی که آنان را نمی‌دیدید، فرستادیم. خدا به آن‌چه می‌کنید، بینا است (احزاب/۹). خدا [در حنین] آرامش خود را بر پیامبرش و بر مومنان نازل کرد و سپاهیانی نازل کرد که آنان را نمی‌دیدید (توبه/۲۶).

از آنان (کافران) بپرس که آیا آنان از نظر آفرینش سخت‌تر هستند یا کسانی که [در آسمان‌ها] خلق کردیم (صافّات/۱۱).

فرشتگان احتمالی- قیامت، [خدا] کار را از آسمان تا زمین اداره مى ‏کند آن‌گاه در روزى که مقدار آن هزار سال است، از آن‌چه شما برمى ‏شمارید، به سوى او بالا مى‏ رود (سجده/۵). [آن روز] پیامبران و شاهدان را بیاورند و میان آنان به حق داوری شود و به آنان ستم نمی‌شود (زمر/۶۹). کیست ستمکارتر از کسی که بر خدا دروغ بندد؟ آنان بر پروردگارشان عرضه می‌شوند و شاهدان می‌گویند: اینان کسانی هستند که بر پروردگار خود دروغ بستند. آگاه باش، لعنت خدا بر ستمکاران است (هود/۱۸). [آن روز] هر کسی می‌آید در حالی‌که با او سوق‌دهنده و گواهی‌دهنده‌ای هست. [گفته شود:] به‌راستی از این در غفلت بودی، پس پرده‌ات را از تو برداشتیم پس امروز دیده تو تیز بین است. [فرشته] همنشین او می‌گوید: این (نامه اعمال) نزد من آماده است. [به آن دو فرشته گفته شود:] هر کافر سرسختی را در جهنّم افکنید (ق/۲۰-۲۴).

آنان (بندگان رحمان) به سبب آن که صبر کردند، غرفه بهشت را پاداش می‌گیرند و در آنجا با درود و سلام روبه‌رو می‌شوند (فرقان/۷۵). کسانی که از پروردگار خود پروا داشتند، گروه‌گروه به سوی بهشت سوق داده می‌شوند تا هنگامی که به آنجا رسند، درهای آن گشوده شود و نگهبانان آن به ایشان گویند: سلام بر شما. خوش آمدید پس جاودانه در آن داخل شوید (زمر/۷۳).

کسانی که کفر ورزیدند، گروه‌گروه به سوی جهنّم سوق داده می‌شوند تا هنگامی که به آن برسند، درهای آن گشوده شود و نگهبانان آن به آنان می‌گویند: آیا فرستادگانی از خودتان به سوی شما نیامدند که آیات پروردگارتان را برای شما بخواند و شما را از دیدار این روزتان هشدار دهند؟ گویند: آری. ولی فرمان عذاب بر کافران محقّق شده است و گفته شود: از درهای جهنّم داخل شوید که در آن جاودانه هستید پس بد است جایگاه متکبّران (زمر/۷۱-۷۲). کسانی که در آتش هستند به نگهبانان جهنّم می‌گویند: پروردگارتان را بخوانید تا یک روز از این عذاب را به ما تخفیف دهد. [فرشتگان] گویند: آیا فرستادگانتان نشانه‌های روشن برای شما نیاوردند؟ گویند: آری. می‌گویند: پس بخوانید که دعای کافران جز در گمراهی نیست. به‌راستی ما فرستادگان خود و کسانی را که ایمان آورده‌اند در زندگی دنیا و در روزی که شاهدان برپا می‌ایستند، یاری می‌کنیم (غافر/۴۹-۵۱). [مجرمان در جهنّم] ندا می‌دهند که ای مالک، [بگو،] پروردگارت ما را بمیراند. [او] می‌گوید: به‌راستی شما ماندگار هستید (زخرف/۷۷).

الملائکة

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

شَهِدَ اللّهُ أَنَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ وَ الْمَلاَئِكَةُ وَ أُوْلُواْ الْعِلْمِ قَآئِمَاً بِالْقِسْطِ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (آل‌عمران/۱۸) اللَّهُ يَصْطَفِي مِنَ الْمَلَائِكَةِ رُسُلًا وَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ* يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ مَا خَلْفَهُمْ وَ إِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الأمُورُ (حج/۷۵-۷۶) الْحَمْدُ لِلَّهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ جَاعِلِ الْمَلَائِكَةِ رُسُلًا أُولِي أَجْنِحَةٍ مَّثْنَى وَ ثُلَاثَ وَ رُبَاعَ يَزِيدُ فِي الْخَلْقِ مَا يَشَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (فاطر/۱) وَ لِلّهِ يَسْجُدُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الأَرْضِ مِن دَآبَّةٍ وَ الْمَلآئِكَةُ وَ هُمْ لاَ يَسْتَكْبِرُونَ* يَخَافُونَ رَبَّهُم مِّن فَوْقِهِمْ وَ يَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ (نحل/۴۹-۵۰) وَ يُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَ الْمَلاَئِكَةُ مِنْ خِيفَتِهِ (رعد/۱۳) وَ الْمَلَائِكَةُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ يَسْتَغْفِرُونَ لِمَن فِي الْأَرْضِ (شوری/۵) تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَ الرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن كُلِّ أَمْرٍ (قدر/۴) وَ كَم مِّن مَّلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا إِلَّا مِن بَعْدِ أَن يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَن يَشَاءُ وَ يَرْضَى (نجم/۲۶) عَلَيْهَا (النار) مَلَائِكَةٌ غِلَاظٌ شِدَادٌ لَا يَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَ يَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ (تحریم/۶)

 

 

 

 

 

 

يُنَزِّلُ [الله] الْمَلآئِكَةَ بِالْرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ أَنْ أَنذِرُواْ أَنَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنَاْ فَاتَّقُونِ (نحل/۲) مَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُؤْتِيَهُ اللّهُ الْكِتَابَ وَ الْحُكْمَ وَ النُّبُوَّةَ ثُمَّ يَقُولَ لِلنَّاسِ كُونُواْ عِبَادًا لِّي مِن دُونِ اللّهِ … وَ لاَ يَأْمُرَكُمْ أَن تَتَّخِذُواْ الْمَلاَئِكَةَ وَ النِّبِيِّيْنَ أَرْبَابًا أَيَأْمُرُكُم بِالْكُفْرِ بَعْدَ إِذْ أَنتُم مُّسْلِمُونَ (آل‌عمران/۷۹-۸۰) هُوَ (الله) الَّذِي يُصَلِّي عَلَيْكُمْ وَ مَلَائِكَتُهُ لِيُخْرِجَكُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَ كَانَ بِالْمُؤْمِنِينَ رَحِيمًا (احزاب/۴۳) لَّيْسَ الْبِرَّ أَن تُوَلُّواْ وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَلَكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَ الْيَوْمِ الآخِرِ وَ الْمَلآئِكَةِ وَ الْكِتَابِ وَ النَّبِيِّينَ … أُولَئِكَ الَّذِينَ صَدَقُوا وَ أُولَئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ (بقره/۱۷۷) إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَ لَا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ* نَحْنُ أَوْلِيَاؤُكُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ فِي الْآخِرَةِ وَ لَكُمْ فِيهَا مَا تَشْتَهِي أَنفُسُكُمْ وَ لَكُمْ فِيهَا مَا تَدَّعُونَ * نُزُلًا مِّنْ غَفُورٍ رَّحِيمٍ (فصّلت/۳۰-۳۲)

 

 

 

 

وَ مَن يَكْفُرْ بِاللّهِ وَ مَلاَئِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ وَ الْيَوْمِ الآخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلاَلًا بَعِيدًا (نساء/۱۳۶) مَن كَانَ عَدُوًّا لِّلّهِ وَ مَلآئِكَتِهِ وَ رُسُلِهِ وَ جِبْرِيلَ وَ مِيكَالَ فَإِنَّ اللّهَ عَدُوٌّ لِّلْكَافِرِينَ (بقره/۹۸) وَ اللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ*  أُوْلَئِكَ جَزَآؤُهُمْ أَنَّ عَلَيْهِمْ لَعْنَةَ اللّهِ وَ الْمَلآئِكَةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِينَ (آل‌عمران/۸۶-۸۷)

 

عَلَيْهَا (سقر) تِسْعَةَ عَشَرَ* وَ مَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِكَةً وَ مَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِّلَّذِينَ كَفَرُوا لِيَسْتَيْقِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَ يَزْدَادَ الَّذِينَ آمَنُوا إِيمَانًا وَ لَا يَرْتَابَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ لِيَقُولَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَ الْكَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلًا كَذَلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَن يَشَاءُ وَ يَهْدِي مَن يَشَاءُ وَ مَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ وَ مَا هِيَ إِلَّا ذِكْرَى لِلْبَشَرِ (مدثّر/۳۰-۳۱)

 

 

 

الملائکة- الاقوام، وَ إِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلاَئِكَةِ إِنِّي جَاعِلٌ فِي الأَرْضِ خَلِيفَةً قَالُواْ أَتَجْعَلُ فِيهَا مَن يُفْسِدُ فِيهَا وَ يَسْفِكُ الدِّمَاء وَ نَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَ نُقَدِّسُ لَكَ قَالَ إِنِّي أَعْلَمُ مَا لاَ تَعْلَمُونَ* وَ عَلَّمَ آدَمَ الأَسْمَاء كُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلاَئِكَةِ فَقَالَ أَنبِئُونِي بِأَسْمَاء هَؤُلاء إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ* قَالُواْ سُبْحَانَكَ لاَ عِلْمَ لَنَا إِلاَّ مَا عَلَّمْتَنَا إِنَّكَ أَنتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ* قَالَ يَا آدَمُ أَنبِئْهُم (الملائکة) بِأَسْمَآئِهِمْ فَلَمَّا أَنبَأَهُمْ بِأَسْمَآئِهِمْ قَالَ أَلَمْ أَقُل لَّكُمْ إِنِّي أَعْلَمُ غَيْبَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ أَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَ مَا كُنتُمْ تَكْتُمُونَ (بقره/۳۰-۳۳) مَا كَانَ لِي مِنْ عِلْمٍ بِالْمَلَإِ الْأَعْلَى إِذْ يَخْتَصِمُونَ … إِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا مِن طِينٍ (ص/۶۹-۷۱) وَ إِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلاَئِكَةِ إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا مِّن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ (حجر/۲۸) فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِن رُّوحِي فَقَعُواْ لَهُ سَاجِدِينَ (حجر/۲۹؛ ص/۷۲) فَسَجَدَ الْمَلَائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ  (ص/۷۳؛ حجر/۳۰) إِلاَّ إِبْلِيسَ أَبَى أَن يَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ (حجر/۳۱)  وَ إِذْ قُلْنَا لِلْمَلاَئِكَةِ اسْجُدُواْ لآدَمَ فَسَجَدُواْ إِلاَّ إِبْلِيسَ (بقره/۳۴؛  کهف/۵۰؛  اسراء/۶۱؛ طه/۱۱۶)   كَانَ مِنَ الْجِنِّ فَفَسَقَ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِ (کهف/۵۰)

 

 

 

 

 

 

وَ لَقَدْ خَلَقْنَاكُمْ ثُمَّ صَوَّرْنَاكُمْ ثُمَّ قُلْنَا لِلْمَلآئِكَةِ اسْجُدُواْ لآدَمَ فَسَجَدُواْ إِلاَّ إِبْلِيسَ لَمْ يَكُن مِّنَ السَّاجِدِينَ (اعراف/۱۱) فَوَسْوَسَ لَهُمَا (آدم و زوجه) الشَّيْطَانُ لِيُبْدِيَ لَهُمَا مَا وُورِيَ عَنْهُمَا مِن سَوْءَاتِهِمَا وَ قَالَ مَا نَهَاكُمَا رَبُّكُمَا عَنْ هَذِهِ الشَّجَرَةِ إِلاَّ أَن تَكُونَا مَلَكَيْنِ أَوْ تَكُونَا مِنَ الْخَالِدِينَ(اعراف/۲۰)

 

 

فَقَالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن قَوْمِهِ (نوح) مَا هَذَا إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ يُرِيدُ أَن يَتَفَضَّلَ عَلَيْكُمْ وَ لَوْ شَاء اللَّهُ لَأَنزَلَ مَلَائِكَةً مَّا سَمِعْنَا بِهَذَا فِي آبَائِنَا الْأَوَّلِينَ (مومنون/۲۴) [قال نوح لقومه] لاَ أَقُولُ إِنِّي مَلَكٌ … إِنِّي إِذًا لَّمِنَ الظَّالِمِينَ (هود/۳۱)

 

إِذْ جَاءتْهُمُ  (عاد و ثمود) الرُّسُلُ مِن بَيْنِ أَيْدِيهِمْ  وَ مِنْ  خَلْفِهِمْ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ قَالُوا لَوْ شَاء رَبُّنَا لَأَنزَلَ مَلَائِكَةً فَإِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ كَافِرُونَ (فصّلت/۱۴)

 

فَلَمَّا رَأَيْنَهُ (یوسف) أَكْبَرْنَهُ وَ قَطَّعْنَ أَيْدِيَهُنَّ وَ قُلْنَ حَاشَ لِلّهِ مَا هَذَا بَشَرًا إِنْ هَذَا إِلاَّ مَلَكٌ كَرِيمٌ (یوسف/۳۱)

[قال فرعون] فَلَوْلَا أُلْقِيَ عَلَيْهِ (موسی) أَسْوِرَةٌ مِّن ذَهَبٍ أَوْ جَاء مَعَهُ الْمَلَائِكَةُ مُقْتَرِنِينَ (زخرف/۵۳)

وَ اتَّبَعُواْ [الیهود] مَا تَتْلُواْ الشَّيَاطِينُ عَلَى مُلْكِ سُلَيْمَانَ وَ مَا كَفَرَ سُلَيْمَانُ وَلَكِنَّ الشَّيْاطِينَ كَفَرُواْ يُعَلِّمُونَ النَّاسَ السِّحْرَ وَ مَا أُنزِلَ عَلَى الْمَلَكَيْنِ بِبَابِلَ هَارُوتَ وَ مَارُوتَ وَ مَا يُعَلِّمَانِ مِنْ أَحَدٍ حَتَّى يَقُولاَ إِنَّمَا نَحْنُ فِتْنَةٌ فَلاَ تَكْفُرْ فَيَتَعَلَّمُونَ مِنْهُمَا (ملائکة) مَا يُفَرِّقُونَ بِهِ بَيْنَ الْمَرْءِ وَ زَوْجِهِ وَ مَا هُم بِضَآرِّينَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللّهِ وَ يَتَعَلَّمُونَ مَا يَضُرُّهُمْ وَ لاَ يَنفَعُهُمْ (بقره/۱۰۲)

 

 

 

وَ قَالَ لَهُمْ نِبِيُّهُمْ (قوم من  بعد بنی‌اسرائیل) إِنَّ آيَةَ مُلْكِهِ أَن يَأْتِيَكُمُ التَّابُوتُ فِيهِ سَكِينَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَ بَقِيَّةٌ مِّمَّا تَرَكَ آلُ مُوسَى وَ آلُ هَارُونَ تَحْمِلُهُ الْمَلآئِكَةُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ (بقره/۲۴۸)

 

 

فَنَادَتْهُ (زکریا) الْمَلآئِكَةُ وَ هُوَ قَائِمٌ يُصَلِّي فِي الْمِحْرَابِ أَنَّ اللّهَ يُبَشِّرُكَ بِيَحْيَى مُصَدِّقًا بِكَلِمَةٍ مِّنَ اللّهِ وَ سَيِّدًا وَ حَصُورًا وَ نَبِيًّا مِّنَ الصَّالِحِينَ (آل‌عمران/۳۹) وَ إِذْ قَالَتِ الْمَلاَئِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللّهَ اصْطَفَاكِ وَ طَهَّرَكِ وَ اصْطَفَاكِ عَلَى نِسَاء الْعَالَمِينَ* يَا مَرْيَمُ اقْنُتِي لِرَبِّكِ وَ اسْجُدِي وَ ارْكَعِي مَعَ الرَّاكِعِينَ (آل‌عمران/۴۲-۴۳) إِذْ قَالَتِ الْمَلآئِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللّهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِّنْهُ اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ وَجِيهًا فِي الدُّنْيَا وَ الآخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ* وَ يُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَ كَهْلًا وَ مِنَ الصَّالِحِينَ* قَالَتْ [مریم] رَبِّ أَنَّى يَكُونُ لِي وَلَدٌ وَ لَمْ يَمْسَسْنِي بَشَرٌ قَالَ كَذَلِكِ اللّهُ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ إِذَا قَضَى أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُن فَيَكُونُ* وَ يُعَلِّمُهُ الْكِتَابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ التَّوْرَاةَ وَ الإِنجِيلَ* وَ رَسُولًا إِلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ أَنِّي قَدْ جِئْتُكُم بِآيَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ أَنِّي أَخْلُقُ لَكُم مِّنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ فَأَنفُخُ فِيهِ فَيَكُونُ طَيْرًا بِإِذْنِ اللّهِ وَ أُبْرِئُ الأكْمَهَ و الأَبْرَصَ وَ أُحْيِي الْمَوْتَى بِإِذْنِ اللّهِ وَ أُنَبِّئُكُم بِمَا تَأْكُلُونَ وَ مَا تَدَّخِرُونَ فِي بُيُوتِكُمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ* وَ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَ لِأُحِلَّ لَكُم بَعْضَ الَّذِي حُرِّمَ عَلَيْكُمْ وَ جِئْتُكُم بِآيَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ فَاتَّقُواْ اللّهَ وَ أَطِيعُونِ (آل‌عمران/۴۵-۵۰) لَّن يَسْتَنكِفَ الْمَسِيحُ أَن يَكُونَ عَبْدًا لِّلّهِ وَ لاَ الْمَلآئِكَةُ الْمُقَرَّبُونَ وَ مَن يَسْتَنكِفْ عَنْ عِبَادَتِهِ وَ يَسْتَكْبِرْ فَسَيَحْشُرُهُمْ إِلَيهِ جَمِيعًا (نساء/۱۷۲)

 

 

 

 

 

 

لَّكِنِ اللّهُ يَشْهَدُ بِمَا أَنزَلَ إِلَيْكَ أَنزَلَهُ بِعِلْمِهِ وَ الْمَلآئِكَةُ يَشْهَدُونَ وَ كَفَى بِاللّهِ شَهِيدًا (نساء/۱۶۶) آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْهِ مِن رَّبِّهِ وَ الْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللّهِ وَ مَلآئِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ لاَ نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّن رُّسُلِهِ (بقره/۲۸۵) إِنَّ اللَّهَ وَ مَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِيمًا (احزاب/۵۶)

 

 

 

[یا نساء النبی] وَ إِن تَظَاهَرَا عَلَيْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلَاهُ وَ جِبْرِيلُ وَ صَالِحُ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمَلَائِكَةُ بَعْدَ ذَلِكَ ظَهِيرٌ  (تحریم/۴)

 

إِذْ تَقُولُ لِلْمُؤْمِنِينَ أَلَن يَكْفِيكُمْ أَن يُمِدَّكُمْ رَبُّكُم بِثَلاَثَةِ آلاَفٍ مِّنَ الْمَلآئِكَةِ مُنزَلِينَ* بَلَى إِن تَصْبِرُواْ وَ تَتَّقُواْ وَ يَأْتُوكُم مِّن فَوْرِهِمْ هَذَا يُمْدِدْكُمْ رَبُّكُم بِخَمْسَةِ آلافٍ مِّنَ الْمَلآئِكَةِ مُسَوِّمِينَ* وَ مَا جَعَلَهُ اللّهُ إِلاَّ بُشْرَى لَكُمْ وَ لِتَطْمَئِنَّ قُلُوبُكُم بِهِ وَ مَا النَّصْرُ إِلاَّ مِنْ عِندِ اللّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ (آل‌عمران/۱۲۴-۱۲۶) إِذْ تَسْتَغِيثُونَ رَبَّكُمْ فَاسْتَجَابَ لَكُمْ أَنِّي مُمِدُّكُم بِأَلْفٍ مِّنَ الْمَلآئِكَةِ مُرْدِفِينَ* وَ مَا جَعَلَهُ اللّهُ إِلاَّ بُشْرَى وَ لِتَطْمَئِنَّ بِهِ قُلُوبُكُمْ وَ مَا النَّصْرُ إِلاَّ مِنْ عِندِ اللّهِ إِنَّ اللّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (انفال/۹-۱۰) إِذْ يُوحِي رَبُّكَ إِلَى الْمَلآئِكَةِ أَنِّي مَعَكُمْ فَثَبِّتُواْ الَّذِينَ آمَنُواْ سَأُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُواْ الرَّعْبَ فَاضْرِبُواْ فَوْقَ الأَعْنَاقِ وَ اضْرِبُواْ مِنْهُمْ كُلَّ بَنَانٍ (انفال/۱۲)

 

 

 

وَ قَالُوا (الکافرون) مَالِ هَذَا الرَّسُولِ يَأْكُلُ الطَّعَامَ وَ يَمْشِي فِي الْأَسْوَاقِ لَوْلَا أُنزِلَ إِلَيْهِ مَلَكٌ فَيَكُونَ مَعَهُ نَذِيرًا (فرقان/۷) فَلَعَلَّكَ تَارِكٌ بَعْضَ مَا يُوحَى إِلَيْكَ وَ ضَآئِقٌ بِهِ صَدْرُكَ أَن يَقُولُواْ لَوْلاَ أُنزِلَ عَلَيْهِ كَنزٌ أَوْ جَاء مَعَهُ مَلَكٌ إِنَّمَا أَنتَ نَذِيرٌ وَ اللّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ وَكِيلٌ (هود/۱۲) وَ قَالُواْ لَوْلا أُنزِلَ عَلَيْهِ مَلَكٌ وَ لَوْ أَنزَلْنَا مَلَكًا لَّقُضِيَ الأمْرُ ثُمَّ لاَ يُنظَرُونَ* وَ لَوْ جَعَلْنَاهُ مَلَكًا لَّجَعَلْنَاهُ رَجُلًا وَ لَلَبَسْنَا عَلَيْهِم مَّا يَلْبِسُونَ (انعام/۸-۹) قُل لاَّ أَقُولُ لَكُمْ عِندِي خَزَآئِنُ اللّهِ وَ لا أَعْلَمُ الْغَيْبَ وَ لا أَقُولُ لَكُمْ إِنِّي مَلَكٌ إِنْ أَتَّبِعُ إِلاَّ مَا يُوحَى إِلَيَّ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الأَعْمَى وَ الْبَصِيرُ أَفَلاَ تَتَفَكَّرُونَ (انعام/۵۰) وَ قَالُواْ لَن نُّؤْمِنَ لَكَ حَتَّى تَفْجُرَ لَنَا مِنَ الأَرْضِ يَنبُوعًا … أَوْ تَأْتِيَ بِاللّهِ وَ الْمَلآئِكَةِ قَبِيلًا (اسراء/۹۰-۹۲) قُل لَّوْ كَانَ فِي الأَرْضِ مَلآئِكَةٌ يَمْشُونَ مُطْمَئِنِّينَ لَنَزَّلْنَا عَلَيْهِم مِّنَ السَّمَاءِ مَلَكًا رَّسُولًا (اسراء/۹۵) لَّوْ مَا تَأْتِينَا بِالْمَلائِكَةِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ* مَا نُنَزِّلُ الْمَلائِكَةَ إِلاَّ بِالحَقِّ وَ مَا كَانُواْ إِذًا مُّنظَرِينَ (حجر/۷-۸) وَ قَالَ الَّذِينَ لَا يَرْجُونَ لِقَاءنَا لَوْلَا أُنزِلَ عَلَيْنَا الْمَلَائِكَةُ أَوْ نَرَى رَبَّنَا لَقَدِ اسْتَكْبَرُوا فِي أَنفُسِهِمْ وَ عَتَوْ عُتُوًّا كَبِيرًا* يَوْمَ يَرَوْنَ الْمَلَائِكَةَ لَا بُشْرَى يَوْمَئِذٍ لِّلْمُجْرِمِينَ وَ يَقُولُونَ حِجْرًا مَّحْجُورًا (فرقان/۲۱-۲۲) وَ لَوْ أَنَّنَا نَزَّلْنَا إِلَيْهِمُ الْمَلآئِكَةَ وَ كَلَّمَهُمُ الْمَوْتَى وَ حَشَرْنَا عَلَيْهِمْ كُلَّ شَيْءٍ قُبُلًا مَّا كَانُواْ لِيُؤْمِنُواْ إِلاَّ أَن يَشَاءَ اللّهُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ يَجْهَلُونَ (انعام/۱۱۱) هَلْ يَنظُرُونَ إِلاَّ أَن يَأْتِيَهُمُ اللّهُ فِي ظُلَلٍ مِّنَ الْغَمَامِ وَ الْمَلآئِكَةُ وَ قُضِيَ الأَمْرُ وَ إِلَى اللّهِ تُرْجَعُ الأمُورُ (بقره/۲۱۰) هَلْ يَنظُرُونَ إِلاَّ أَن تَأْتِيَهُمُ الْمَلائِكَةُ أَوْ يَأْتِيَ أَمْرُ رَبِّكَ كَذَلِكَ فَعَلَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَ مَا ظَلَمَهُمُ اللّهُ وَلكِن كَانُواْ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ* فَأَصَابَهُمْ سَيِّئَاتُ مَا عَمِلُواْ وَ حَاقَ بِهِم مَّا كَانُواْ بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ   (نحل/۳۳-۳۴) هَلْ يَنظُرُونَ إِلاَّ أَن تَأْتِيهُمُ الْمَلآئِكَةُ … قُلِ انتَظِرُواْ إِنَّا مُنتَظِرُونَ (انعام/۱۵۸) وَ قَالُوا (الکافرون) أَئِذَا ضَلَلْنَا فِي الْأَرْضِ أَئِنَّا لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ بَلْ هُم بِلِقَاء رَبِّهِمْ كَافِرُونَ* قُلْ يَتَوَفَّاكُم مَّلَكُ الْمَوْتِ الَّذِي وُكِّلَ بِكُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّكُمْ تُرْجَعُونَ (سجده/۱۰-۱۱)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

إِنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ لَيُسَمُّونَ الْمَلَائِكَةَ تَسْمِيَةَ الْأُنثَى* وَ مَا لَهُم بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَ إِنَّ الظَّنَّ لَا يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَيْئًا (نجم/۲۷-۲۸) وَ جَعَلُوا (المشرکون) الْمَلَائِكَةَ الَّذِينَ هُمْ عِبَادُ الرَّحْمَنِ إِنَاثًا أَشَهِدُوا خَلْقَهُمْ سَتُكْتَبُ شَهَادَتُهُمْ وَ يُسْأَلُونَ (زخرف/۱۹) فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّكَ الْبَنَاتُ وَ لَهُمُ الْبَنُونَ* أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِكَةَ إِنَاثًا وَ هُمْ شَاهِدُونَ* أَلَا إِنَّهُم مِّنْ إِفْكِهِمْ لَيَقُولُونَ* وَلَدَ اللَّهُ وَ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ* أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِينَ* مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ* أَفَلَا تَذَكَّرُونَ* أَمْ لَكُمْ سُلْطَانٌ مُّبِينٌ* فَأْتُوا بِكِتَابِكُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ* … سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ* إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (صافّات/۱۴۹-۱۶۰) أَفَأَصْفَاكُمْ رَبُّكُم بِالْبَنِينَ وَ اتَّخَذَ مِنَ الْمَلآئِكَةِ إِنَاثًا إِنَّكُمْ لَتَقُولُونَ قَوْلًا عَظِيمًا  (اسراء/۴۰) وَ لَوْ نَشَاء لَجَعَلْنَا مِنكُم مَّلَائِكَةً فِي الْأَرْضِ يَخْلُفُونَ  (زخرف/۶۰)

 

 

 

 

الملائکة- الموت و القیامة،  [المتّقین] الَّذِينَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلآئِكَةُ طَيِّبِينَ يَقُولُونَ سَلامٌ عَلَيْكُمُ ادْخُلُواْ الْجَنَّةَ بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (نحل/۳۲)

إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ مَاتُوا وَ هُمْ كُفَّارٌ أُولَئِكَ عَلَيْهِمْ لَعْنَةُ اللّهِ وَ الْمَلآئِكَةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِينَ (بقره/۱۶۱) وَ لَوْ تَرَى إِذْ يَتَوَفَّى الَّذِينَ كَفَرُواْ الْمَلآئِكَةُ يَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَ أَدْبَارَهُمْ وَ ذُوقُواْ عَذَابَ الْحَرِيقِ* ذَلِكَ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيكُمْ وَ أَنَّ اللّهَ لَيْسَ بِظَلاَّمٍ لِّلْعَبِيدِ (انفال/۵۰-۵۱) تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلائِكَةُ ظَالِمِي أَنفُسِهِمْ فَأَلْقَوُاْ السَّلَمَ مَا كُنَّا نَعْمَلُ مِن سُوءٍ بَلَى إِنَّ اللّهَ عَلِيمٌ بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ* فَادْخُلُواْ أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا فَلَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَكَبِّرِينَ (نحل/۲۸-۲۹) إِنَّ الَّذِينَ تَوَفَّاهُمُ الْمَلآئِكَةُ ظَالِمِي أَنْفُسِهِمْ قَالُواْ فِيمَ كُنتُمْ قَالُواْ كُنَّا مُسْتَضْعَفِينَ فِي الأَرْضِ قَالْوَاْ (الملائکة) أَلَمْ تَكُنْ أَرْضُ اللّهِ وَاسِعَةً فَتُهَاجِرُواْ فِيهَا (نساء/۹۷) وَ لَوْ تَرَى إِذِ الظَّالِمُونَ فِي غَمَرَاتِ الْمَوْتِ وَ الْمَلآئِكَةُ بَاسِطُواْ أَيْدِيهِمْ أَخْرِجُواْ أَنفُسَكُمُ الْيَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذَابَ الْهُونِ بِمَا كُنتُمْ تَقُولُونَ عَلَى اللّهِ غَيْرَ الْحَقِّ وَ كُنتُمْ عَنْ آيَاتِهِ تَسْتَكْبِرُونَ (انعام/۹۳)

 

 

 

 

 

 

فَكَيْفَ إِذَا تَوَفَّتْهُمْ (الذین فی قلوبهم مرض) الْمَلَائِكَةُ يَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَ أَدْبَارَهُمْ (محمّد/۲۷)

وَ يَوْمَ تَشَقَّقُ السَّمَاء بِالْغَمَامِ وَ نُزِّلَ الْمَلَائِكَةُ تَنزِيلًا* الْمُلْكُ يَوْمَئِذٍ الْحَقُّ لِلرَّحْمَنِ (فرقان/۲۵-۲۶) تَعْرُجُ الْمَلَائِكَةُ وَ الرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ (معارج/۴) يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَ الْمَلَائِكَةُ صَفًّا لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرحْمَنُ وَ قَالَ صَوَابًا* ذَلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ (نبأ/۳۸-۳۹) وَ [یومئذ] الْمَلَكُ عَلَى أَرْجَائِهَا وَ يَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمَانِيَةٌ (حاقّه/۱۷) وَ تَرَى الْمَلَائِكَةَ حَافِّينَ مِنْ حَوْلِ الْعَرْشِ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ قُضِيَ بَيْنَهُم بِالْحَقِّ وَ قِيلَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (زمر/۷۵) إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا* وَ جَاء رَبُّكَ وَ الْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا* وَ جِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ وَ أَنَّى لَهُ الذِّكْرَى (فجر/۲۱-۲۳) [الذين من قبل لهم وعد الْحسنى] لَا يَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَكْبَرُ وَ تَتَلَقَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ هَذَا يَوْمُكُمُ الَّذِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ (انبیاء/۱۰۳)  أُوْلَئِكَ لَهُمْ (اولی‌الالباب) عُقْبَى الدَّارِ* جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَهَا وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَ أَزْوَاجِهِمْ وَ ذُرِّيَّاتِهِمْ وَ المَلاَئِكَةُ يَدْخُلُونَ عَلَيْهِم مِّن كُلِّ بَابٍ* سَلاَمٌ عَلَيْكُم بِمَا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ (رعد/۲۲-۲۴)

 

 

 

 

 

وَ يَوْمَ يَحْشُرُهُمْ (المشرکین) جَمِيعًا ثُمَّ يَقُولُ لِلْمَلَائِكَةِ أَهَؤُلَاء إِيَّاكُمْ كَانُوا يَعْبُدُونَ* قَالُوا (الملائکة) سُبْحَانَكَ أَنتَ وَلِيُّنَا مِن دُونِهِم بَلْ كَانُوا يَعْبُدُونَ الْجِنَّ أَكْثَرُهُم بِهِم مُّؤْمِنُونَ (سبأ/۴۰-۴۱)

 

الملائکة       ، وَ الصَّافَّاتِ صَفًّا* فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا* فَالتَّالِيَاتِ ذِكْرًا* إِنَّ إِلَهَكُمْ لَوَاحِدٌ (صافّات/۱-۴) فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا* إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ* وَ إِنَّ الدِّينَ لَوَاقِعٌ (ذاریات/۴-۶) وَ الْمُرْسَلَاتِ عُرْفًا* فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفًا* وَ النَّاشِرَاتِ نَشْرًا* فَالْفَارِقَاتِ فَرْقًا* فَالْمُلْقِيَاتِ ذِكْرًا* عُذْرًا أَوْ نُذْرًا* إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ (مرسلات/۱-۷)  وَ النَّازِعَاتِ غَرْقًا* وَ النَّاشِطَاتِ نَشْطًا* وَ السَّابِحَاتِ سَبْحًا* فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا* فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا  (نازعات/۱-۵)

 

 

 

 

فَإِنِ اسْتَكْبَرُوا فَالَّذِينَ عِندَ رَبِّكَ يُسَبِّحُونَ لَهُ بِاللَّيْلِ وَ النَّهَارِ وَ هُمْ لَا يَسْأَمُونَ (فصّلت/۳۸) وَ لَهُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَنْ عِندَهُ لَا يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَ لَا يَسْتَحْسِرُونَ* يُسَبِّحُونَ اللَّيْلَ وَ النَّهَارَ لَا يَفْتُرُونَ (انبیاء/۱۹-۲۰) إِنَّ الَّذِينَ عِندَ رَبِّكَ لاَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَ يُسَبِّحُونَهُ وَ لَهُ يَسْجُدُونَ (اعراف/۲۰۶) وَ مَا مِنَّا (الملائکة) إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَّعْلُومٌ* وَ إِنَّا لَنَحْنُ (الملائکة) الصَّافُّونَ*وَ إِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ (صافّات/۱۶۴-۱۶۶) الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَ مَنْ حَوْلَهُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ يَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنَا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْءٍ رَّحْمَةً وَ عِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تَابُوا وَ اتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَقِهِمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ* ‏رَبَّنَا وَ أَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدتَّهُم وَ مَن صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَ أَزْوَاجِهِمْ وَ ذُرِّيَّاتِهِمْ إِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ* وَ قِهِمُ السَّيِّئَاتِ وَ مَن تَقِ السَّيِّئَاتِ يَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمْتَهُ وَ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (غافر/۷-۹)  أُولَئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَى رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَ يَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَ يَخَافُونَ عَذَابَهُ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا (اسراء/۵۷) وَ مَن يَقُلْ مِنْهُمْ (الملائکة) إِنِّي إِلَهٌ مِّن دُونِهِ فَذَلِكَ نَجْزِيهِ جَهَنَّمَ كَذَلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ (انبیاء/۲۹)

 

 

 

 

 

 

 

وَ السَّمَاء وَ الطَّارِقِ … إِن كُلُّ نَفْسٍ لَّمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ (طارق/۱-۴) لَهُ (الانسان) مُعَقِّبَاتٌ مِّن بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ يَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللّهِ (رعد/۱۱) إِذْ يَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّيَانِ عَنِ الْيَمِينِ وَ عَنِ الشِّمَالِ قَعِيدٌ* مَا يَلْفِظُ مِن قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ (ق/۱۷-۱۸) تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ* وَ إِنَّ عَلَيْكُمْ لَحَافِظِينَ* كِرَامًا كَاتِبِينَ* يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ (انفطار/۹-۱۲) أَمْ يَحْسَبُونَ (المجرمون) أَنَّا لَا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَ نَجْوَاهُم بَلَى وَ رُسُلُنَا لَدَيْهِمْ يَكْتُبُونَ (زخرف/۸۰) إِنَّ رُسُلَنَا يَكْتُبُونَ مَا تَمْكُرُونَ (یونس/۲۱) فَلَا يُظْهِرُ [الله]  عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا* إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِن رَّسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِن بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا* لِيَعْلَمَ أَن قَدْ أَبْلَغُوا رِسَالَاتِ رَبِّهِمْ وَ أَحَاطَ [الله] بِمَا لَدَيْهِمْ وَ أَحْصَى كُلَّ شَيْءٍ عَدَدًا (جن/۲۶-۲۸)

 

 

 

 

وَ لَا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ عِندَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ حَتَّى إِذَا فُزِّعَ عَن قُلُوبِهِمْ قَالُوا مَاذَا قَالَ رَبُّكُمْ قَالُوا الْحَقَّ وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ (سبأ/۲۳)

وَ يَجْعَلُونَ لِلّهِ الْبَنَاتِ سُبْحَانَهُ وَ لَهُم مَّا يَشْتَهُونَ (نحل/۵۷) وَ يَجْعَلُونَ لِلّهِ مَا يَكْرَهُونَ وَ تَصِفُ أَلْسِنَتُهُمُ الْكَذِبَ أَنَّ لَهُمُ الْحُسْنَى لاَ جَرَمَ أَنَّ لَهُمُ الْنَّارَ وَ أَنَّهُم مُّفْرَطُونَ (نحل/۶۲) وَ قَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَنُ وَلَدًا* لَقَدْ جِئْتُمْ شَيْئًا إِدًّا* تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْهُ وَ تَنشَقُّ الْأَرْضُ وَ تَخِرُّ الْجِبَالُ هَدًّا* أَن دَعَوْا لِلرَّحْمَنِ وَلَدًا* وَ  مَا يَنبَغِي لِلرَّحْمَنِ أَن يَتَّخِذَ وَلَدًا (مريم/۸۸-۹۲) وَ قَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَنُ وَلَدًا سُبْحَانَهُ بَلْ عِبَادٌ مُّكْرَمُونَ* لَا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَ هُم بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ* يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ مَا خَلْفَهُمْ وَ لَا يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضَى وَ هُم مِّنْ خَشْيَتِهِ مُشْفِقُونَ (انبیاء/۲۶-۲۷) وَ مَا نَتَنَزَّلُ [ملائکة] إِلَّا بِأَمْرِ رَبِّكَ لَهُ مَا بَيْنَ أَيْدِينَا وَ مَا خَلْفَنَا وَ مَا بَيْنَ ذَلِكَ وَ مَا كَانَ رَبُّكَ نَسِيًّا (مریم/۶۴)

 

 

 

 

 

لَا يَسَّمَّعُونَ (شیاطین) إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَى وَ يُقْذَفُونَ مِن كُلِّ جَانِبٍ* دُحُورًا وَ لَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ* إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ (صافّات/۸-۱۰)

الملائکة      – الاقوام، هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ ضَيْفِ إِبْرَاهِيمَ الْمُكْرَمِينَ (ذاریات/۲۴) وَ نَبِّئْهُمْ عَن ضَيْفِ إِبْراَهِيمَ (حجر/۵۱) وَ لَقَدْ جَاءتْ رُسُلُنَا إِبْرَاهِيمَ بِالْبُشْرَى قَالُواْ سَلاَمًا (هود/۶۹) إِذْ دَخَلُواْ عَلَيْهِ فَقَالُواْ سَلامًا (حجر/۵۲؛ ذاریات/۲۵) قَالَ [ابراهیم] سَلَامٌ (ذاریات/۲۵؛ هود/۶۹) قَوْمٌ مُّنكَرُونَ*  فَرَاغَ إِلَى أَهْلِهِ (ذاریات/۲۵-۲۶) فَمَا لَبِثَ أَن جَاء بِعِجْلٍ حَنِيذٍ (هود/۶۹) فَجَاء بِعِجْلٍ سَمِينٍ (ذاریات/۲۶) فَقَرَّبَهُ إِلَيْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ* فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً (ذاریات/۲۷-۲۸) فَلَمَّا رَأَى أَيْدِيَهُمْ لاَ تَصِلُ إِلَيْهِ نَكِرَهُمْ وَ أَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً (هود/۷۰)  قَالَ إِنَّا مِنكُمْ وَجِلُونَ* قَالُواْ لاَ تَوْجَلْ إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلامٍ عَلِيمٍ (حجر/۵۲-۵۳) قَالُواْ لاَ تَخَفْ (هود/۷۰؛ ذاريات/۲۸) إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمِ لُوطٍ  (هود/۷۰)  وَ بَشَّرُوهُ بِغُلَامٍ عَلِيمٍ (ذاريات/۲۸) قَالَ [ابراهیم] أَبَشَّرْتُمُونِي عَلَى أَن مَّسَّنِيَ الْكِبَرُ فَبِمَ تُبَشِّرُونَ* قَالُواْ بَشَّرْنَاكَ بِالْحَقِّ فَلاَ تَكُن مِّنَ الْقَانِطِينَ* قَالَ وَ مَن يَقْنَطُ مِن رَّحْمَةِ رَبِّهِ إِلاَّ الضَّآلُّونَ (حجر/۵۴-۵۶) وَ امْرَأَتُهُ قَآئِمَةٌ فَضَحِكَتْ (هود/۷۱) فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِي صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَهَا وَ قَالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌ* قَالُوا كَذَلِكَ قَالَ رَبُّكِ إِنَّهُ هُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ (ذاریات/۲۹-۳۰) فَبَشَّرْنَاهَا بِإِسْحَاقَ وَ مِن وَرَاء إِسْحَاقَ يَعْقُوبَ (هود/۷۱) وَ بَشَّرْنَاهُ (ابراهیم) بِإِسْحَاقَ نَبِيًّا مِّنَ الصَّالِحِينَ (صافّات/۱۱۲) قَالَتْ [زوجة ابراهیم] يَا وَيْلَتَى أَأَلِدُ وَ أَنَاْ عَجُوزٌ وَ هَذَا بَعْلِي شَيْخًا إِنَّ هَذَا لَشَيْءٌ عَجِيبٌ* قَالُواْ أَتَعْجَبِينَ مِنْ أَمْرِ اللّهِ رَحْمَتُ اللّهِ وَ بَرَكَاتُهُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ إِنَّهُ حَمِيدٌ مَّجِيدٌ (هود/۷۲-۷۳) فَلَمَّا ذَهَبَ عَنْ إِبْرَاهِيمَ الرَّوْعُ وَ جَاءتْهُ الْبُشْرَى يُجَادِلُنَا فِي قَوْمِ لُوطٍ* إِنَّ إِبْرَاهِيمَ لَحَلِيمٌ أَوَّاهٌ مُّنِيبٌ (هود/۷۴–۷۵)  قَالَ [ابراهیم] فَمَا خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ* قَالُواْ إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُّجْرِمِينَ (حجر/۵۷-۵۸؛ ذاریات/۳۱-۳۲)  لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِّن طِينٍ* مُسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ (ذاریات/۳۳-۳۴) إِلاَّ آلَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجُّوهُمْ أَجْمَعِينَ* إِلاَّ امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَا إِنَّهَا لَمِنَ الْغَابِرِينَ (حجر/۵۹-۶۰) وَ لَمَّا جَاءتْ رُسُلُنَا إِبْرَاهِيمَ بِالْبُشْرَى قَالُوا إِنَّا مُهْلِكُو أَهْلِ هَذِهِ الْقَرْيَةِ إِنَّ أَهْلَهَا كَانُوا ظَالِمِينَ* قَالَ [ابراهیم] إِنَّ فِيهَا لُوطًا قَالُوا نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَن فِيهَا لَنُنَجِّيَنَّهُ وَ أَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ (عنکبوت/۳۱-۳۲) [قال المرسلون] يَا إِبْرَاهِيمُ أَعْرِضْ عَنْ هَذَا إِنَّهُ قَدْ جَاء أَمْرُ رَبِّكَ وَ إِنَّهُمْ آتِيهِمْ عَذَابٌ غَيْرُ مَرْدُودٍ (هود/۷۶)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

وَ لَمَّا جَاءتْ رُسُلُنَا لُوطًا سِيءَ بِهِمْ وَ ضَاقَ بِهِمْ ذَرْعًا (هود/۷۷) وَ لَمَّا أَن جَاءتْ رُسُلُنَا لُوطًا سِيءَ بِهِمْ وَ ضَاقَ بِهِمْ ذَرْعًا (عنکبوت/۳۳) وَ قَالَ هَذَا يَوْمٌ عَصِيبٌ (هود/۷۷) فَلَمَّا جَاء آلَ لُوطٍ الْمُرْسَلُونَ* قَالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ مُّنكَرُونَ (حجر/۶۱-۶۲) قَالُواْ يَا لُوطُ إِنَّا رُسُلُ رَبِّكَ (هود/۸۱) قَالُواْ بَلْ جِئْنَاكَ بِمَا كَانُواْ فِيهِ يَمْتَرُونَ* وَ أَتَيْنَاكَ بَالْحَقِّ وَ إِنَّا لَصَادِقُونَ (حجر/۶۳-۶۴) وَ قَالُوا (المرسلون) لَا تَخَفْ وَ لَا تَحْزَنْ إِنَّا مُنَجُّوكَ وَ أَهْلَكَ إِلَّا امْرَأَتَكَ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ* إِنَّا مُنزِلُونَ عَلَى أَهْلِ هَذِهِ الْقَرْيَةِ رِجْزًا مِّنَ السَّمَاءِ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ (عنکبوت/۳۳-۳۴) فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِّنَ اللَّيْلِ وَ اتَّبِعْ أَدْبَارَهُمْ وَ لاَ يَلْتَفِتْ مِنكُمْ أَحَدٌ وَ امْضُواْ حَيْثُ تُؤْمَرُونَ (حجر/۶۵) لَن يَصِلُواْ إِلَيْكَ فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِّنَ اللَّيْلِ وَ لاَ يَلْتَفِتْ مِنكُمْ أَحَدٌ إِلاَّ امْرَأَتَكَ إِنَّهُ مُصِيبُهَا مَا أَصَابَهُمْ إِنَّ مَوْعِدَهُمُ الصُّبْحُ أَلَيْسَ الصُّبْحُ بِقَرِيبٍ* فَلَمَّا جَاء أَمْرُنَا جَعَلْنَا عَالِيَهَا سَافِلَهَا (هود/۸۱-۸۲) وَ قَضَيْنَا إِلَيْهِ ذَلِكَ الأَمْرَ أَنَّ دَابِرَ هَؤُلاء مَقْطُوعٌ مُّصْبِحِينَ (حجر/۶۶)

 

 

 

 

وَ جَاء أَهْلُ الْمَدِينَةِ يَسْتَبْشِرُونَ (حجر/۶۷) وَ جَاءهُ قَوْمُهُ يُهْرَعُونَ إِلَيْهِ وَ مِن قَبْلُ كَانُواْ يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ قَالَ [لوط] يَا قَوْمِ هَؤُلاء بَنَاتِي هُنَّ أَطْهَرُ لَكُمْ (هود/۷۸) قَالَ [لوط] إِنَّ هَؤُلاء ضَيْفِي فَلاَ تَفْضَحُونِ (حجر/۶۸) فَاتَّقُواْ اللّهَ وَ لاَ تُخْزُونِ فِي ضَيْفِي (هود/۷۸) قَالُوا (اهل‌المدینة) أَوَلَمْ نَنْهَكَ عَنِ الْعَالَمِينَ (حجر/۷۰) وَ [قوم لوط] لَقَدْ رَاوَدُوهُ عَن ضَيْفِهِ فَطَمَسْنَا أَعْيُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذَابِي وَ نُذُرِ (قمر/۳۷)

 

 

وَ هَلْ أَتَاكَ نَبَأُ الْخَصْمِ إِذْ تَسَوَّرُوا الْمِحْرَابَ [داوود]* إِذْ دَخَلُوا عَلَى دَاوُودَ فَفَزِعَ مِنْهُمْ قَالُوا لَا تَخَفْ خَصْمَانِ بَغَى بَعْضُنَا عَلَى بَعْضٍ فَاحْكُم بَيْنَنَا بِالْحَقِّ وَ لَا تُشْطِطْ وَ اهْدِنَا إِلَى سَوَاء الصِّرَاطِ* إِنَّ هَذَا أَخِي لَهُ تِسْعٌ وَ تِسْعُونَ نَعْجَةً وَ لِيَ نَعْجَةٌ وَاحِدَةٌ فَقَالَ أَكْفِلْنِيهَا وَ عَزَّنِي فِي الْخِطَابِ* قَالَ لَقَدْ ظَلَمَكَ بِسُؤَالِ نَعْجَتِكَ إِلَى نِعَاجِهِ وَ إِنَّ كَثِيرًا مِّنْ الْخُلَطَاء لَيَبْغِي بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَ قَلِيلٌ مَّا هُمْ وَ ظَنَّ دَاوُودُ أَنَّمَا فَتَنَّاهُ (ص/۲۱-۲۴)

 

 

 

فَأَرْسَلْنَا إِلَيْهَا (مریم) رُوحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرًا سَوِيًّا* قَالَتْ إِنِّي أَعُوذُ بِالرَّحْمَن مِنكَ إِن كُنتَ تَقِيًّا* قَالَ إِنَّمَا أَنَا رَسُولُ رَبِّكِ لِأَهَبَ لَكِ غُلَامًا زَكِيًّا* قَالَتْ أَنَّى يَكُونُ لِي غُلَامٌ وَ لَمْ يَمْسَسْنِي بَشَرٌ وَ لَمْ أَكُ بَغِيًّا* قَالَ كَذَلِكِ قَالَ رَبُّكِ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ وَ لِنَجْعَلَهُ آيَةً لِلنَّاسِ وَ رَحْمَةً مِّنَّا وَ كَانَ أَمْرًا مَّقْضِيًّا* … فَنَادَاهَا مِن تَحْتِهَا أَلَّا تَحْزَنِي قَدْ جَعَلَ رَبُّكِ تَحْتَكِ سَرِيًّا* وَ هُزِّي إِلَيْكِ بِجِذْعِ النَّخْلَةِ تُسَاقِطْ عَلَيْكِ رُطَبًا جَنِيًّا* فَكُلِي وَ اشْرَبِي وَ قَرِّي عَيْنًا فَإِمَّا تَرَيِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَدًا فَقُولِي إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمَنِ صَوْمًا فَلَنْ أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنسِيًّا (مریم/۱۷-۲۶)

 

 

 

كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ* فَمَن شَاء ذَكَرَهُ* فِي صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ* مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ* بِأَيْدِي سَفَرَةٍ* كِرَامٍ بَرَرَةٍ  (عبس/۱۱-۱۶)

وَ مَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ* كِتَابٌ مَّرْقُومٌ* يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ (مطفّفین ۱۹-۲۱)

 

يَقُولُ [النبی] لِصَاحِبِهِ لاَ تَحْزَنْ إِنَّ اللّهَ مَعَنَا فَأَنزَلَ اللّهُ سَكِينَتَهُ عَلَيْهِ وَ أَيَّدَهُ بِجُنُودٍ لَّمْ تَرَوْهَا (توبه/۴۰) فَلَمَّا تَرَاءتِ الْفِئَتَانِ نَكَصَ [الشیطان] عَلَى عَقِبَيْهِ وَ قَالَ إِنِّي بَرِيءٌ مِّنكُمْ إِنِّي أَرَى مَا لاَ تَرَوْنَ إِنِّيَ أَخَافُ اللّهَ وَ اللّهُ شَدِيدُ الْعِقَاب (انفال/۴۸) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَاءتْكُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا وَ جُنُودًا لَّمْ تَرَوْهَا وَ كَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرًا  (احزاب/۹) ثُمَّ أَنَزلَ اللّهُ سَكِينَتَهُ عَلَى رَسُولِهِ وَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَ أَنزَلَ جُنُودًا لَّمْ تَرَوْهَا (توبه/۲۶)

 

 

 

فَاسْتَفْتِهِمْ (الکافرین) أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَم مَّنْ خَلَقْنَا (صافّات/۱۱)

الملائکة          – القیامة، يُدَبِّرُ [الله] الْأَمْرَ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ ثُمَّ يَعْرُجُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِّمَّا تَعُدُّونَ (سجده/۵) وَ [یومئذ] جِيءَ بِالنَّبِيِّينَ وَ الشُّهَدَاء وَ قُضِيَ بَيْنَهُم بِالْحَقِّ وَ هُمْ لَا يُظْلَمُونَ (زمر/۶۹) وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللّهِ كَذِبًا أُوْلَئِكَ يُعْرَضُونَ عَلَى رَبِّهِمْ وَ يَقُولُ الأَشْهَادُ هَؤُلاء الَّذِينَ كَذَبُواْ عَلَى رَبِّهِمْ أَلاَ لَعْنَةُ اللّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ (هود/۱۸) وَ جَاءتْ كُلُّ نَفْسٍ مَّعَهَا سَائِقٌ وَ شَهِيدٌ* لَقَدْ كُنتَ فِي غَفْلَةٍ مِّنْ هَذَا فَكَشَفْنَا عَنكَ غِطَاءكَ فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَدِيدٌ* وَ قَالَ قَرِينُهُ هَذَا مَا لَدَيَّ عَتِيدٌ* أَلْقِيَا فِي جَهَنَّمَ كُلَّ كَفَّارٍ عَنِيدٍ (ق/۲۰-۲۴)

 

 

 

 

أُوْلَئِكَ (عبادالرحمن) يُجْزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِمَا صَبَرُوا وَ يُلَقَّوْنَ فِيهَا تَحِيَّةً وَ سَلَامًا (فرقان/۷۵) وَسِيقَ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ إِلَى الْجَنَّةِ زُمَرًا حَتَّى إِذَا جَاؤُوهَا وَ فُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَ قَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا سَلَامٌ عَلَيْكُمْ طِبْتُمْ فَادْخُلُوهَا خَالِدِينَ (زمر/۷۳)

 

 

وَسِيقَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِلَى جَهَنَّمَ زُمَرًا حَتَّى إِذَا جَاؤُوهَا فُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَ قَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ يَأْتِكُمْ رُسُلٌ مِّنكُمْ يَتْلُونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِ رَبِّكُمْ وَ يُنذِرُونَكُمْ لِقَاء يَوْمِكُمْ هَذَا قَالُوا بَلَى وَلَكِنْ حَقَّتْ كَلِمَةُ الْعَذَابِ عَلَى الْكَافِرِينَ* قِيلَ ادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا فَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَكَبِّرِينَ (زمر/۷۱-۷۲) وَ قَالَ الَّذِينَ فِي النَّارِ لِخَزَنَةِ جَهَنَّمَ ادْعُوا رَبَّكُمْ يُخَفِّفْ عَنَّا يَوْمًا مِّنَ الْعَذَابِ* قَالُوا أَوَلَمْ تَكُ تَأْتِيكُمْ رُسُلُكُم بِالْبَيِّنَاتِ قَالُوا بَلَى قَالُوا فَادْعُوا وَ مَا دُعَاء الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ* إِنَّا لَنَنصُرُ رُسُلَنَا وَ الَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ يَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهَادُ (غافر/۴۹-۵۱) وَ نَادَوْا (المجرمون فی الجهنّم) يَا مَالِكُ لِيَقْضِ عَلَيْنَا رَبُّكَ قَالَ إِنَّكُم مَّاكِثُونَ (زخرف/۷۷)