چکیده: درود بر فرستادگان. خدا کسی را بر غیب خود آگاه نمی‌کند جز کسی را که به فرستادن بپسندد. برخی از فرستادگان بر برخی برتری دارند. خدا فرستادگان را با دلایل آشکار فرستاد. با آنان کتاب و میزان را نازل کرد تا مردم به قسط برخیزند. خدا فرستادگان را بشارتگر و بیم‌دهنده فرستاد تا برای مردم پس از فرستادگان، در برابر خدا حجّتی نباشد. هیچ فرستاده‌ای را نرسد که جز به اذن خدا نشانه‌ای بیاورد. خدا از پیامبران پیمان گرفت که چون فرستاده‌ای به سوی شما آمد و آن‌چه را با شما است تصدیق کرد، به او ایمان بیاورید و او را یاری کنید و فرستادگان پذیرفتند. برخی از فرستادگان با برخی دیگر آزمایش می‌شوند. بر فرستاده جز ابلاغ نیست. فرستادگان از یاری‌شدگان هستند. خدا فرستادگانش را چیره خواهد کرد. فرستادگان غذا می‌خوردند، زن و فرزند داشته و در بازارها راه می‌رفتند. فرستادگان او ایمان آورید. کسانی که به فرستادگان ایمان می‌آورند، پاداش دارند و کسانی که به فرستادگان کفر می‌ورزند، آتش برای آنان آماده شده است. خدا وعده خود را به فرستادگانش خلاف نمی‌کند. هر بار فرستاده‌ای آمد او را مسخره و تکذیب کردند. خدا آنان را هلاک کرد. خدا فرستادگان را نجات می‌دهد. خدا فرستاده خود را با هدایت و دین حق فرستاد تا آن را بر تمام ادیان پیروز کند. جهنّم سزای آنان است و آنان زیانکارترین مردم هستند. هر کس دشمن فرستادگان باشد، خدا دشمن آنان است. ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از فرستاده اطاعت کنید باشد که مورد رحمت قرار گیرید. هر کس از فرستاده اطاعت کند پاداش دارد و کامیاب است. هر کس از فرستاده نافرمانی کند، گمراه است و به آتش جهنّم داخل می‌شود. هر کس برای فرستاده هجرت کند، پاداش دارد. کسانی که با فرستاده می‌جنگند و مخالفت می‌کنند، در دنیا و آخرت عذاب دارند. نوح، ابراهیم، لوط، شعیب، موسی، هارون، یونس، الیاس، عیسی و محمّد فرستادگان خدا هستند. فرستادگان برای ابراهیم بشارت آوردند. خدا روح خود را به سوی مریم فرستاد تا به او پسری پاک ببخشد. خدا در میان مومنان فرستاده‌ای فرستاد تا آیات او را بر آنان بخواند، آنان را پاک کند، کتاب و حکمت به آنان بیاموزد و آن‌چه را نمی‌دانستند به آنها یاد بدهد. برای شما در فرستاده خدا سرمشقی نیکو است. فرستاده و مومنان همگی به فرستادگان ایمان آوردند و میان هیچ یک فرق نمی‌گذارند. روز قیامت کافران گواهی می‌دهند که فرستادگان حق را آوردند. فرستادگان راست می‌گفتند و گواهی می‌دهند که فرستادگان آمدند و آیات پروردگار را بر ما خواندند و دیدار این روز را هشدار دادند. روز قیامت کسانی که از فرستاده نافرمانی می‌کردند، آرزو می‌کنند: ای کاش با خاک یکسان می‌شدند. مومنان در بهشت می‌گویند: فرستادگان پروردگار ما حق را آوردند.

درود بر فرستادگان (صافّات/۱۸۱). بی‌گمان ما فرستنده بوده‌ایم که رحمتی از جانب پروردگار تو است. بی‌گمان او شنوای دانا است (دخان/۵-۶). سوگند به فرستاده‌شدگان پی‌درپی، پس آنان که سخت توفنده‌اند. سوگند به آن نشر‌دهندگان، نشردادنی پس به آن جداکنندگان، جداکردنی پس به آن القاکنندگان ذکر برای عذری یا برای هشداری که آن چه وعده داده می‌شوید، بدون تردید واقع شدنی است (مرسلات/۱-۷).

خدا از فرشتگان و از مردم، فرستادگانی برمی‌گزیند. بی‌گمان خدا شنوای بینا است. آن‌چه پیش روی آنان و آن‌چه پشت سر آنان است، را می‌داند. همه امور به سوی خدا بازگردانده می‌شود (حج/۷۵-۷۶). سپاس خدایی را که پدیدآورنده آسمان‌ها و زمین است. فرشتگان را که دارای بال‌های دوگانه، سه‌گانه و چهارگانه هستند، فرستادگانی قرار داد. در آفرینش، هر چه بخواهد می‌افزاید. به‌راستی خدا بر هر چیزی توانا است (فاطر/۱). چنین نیست که خدا شما را از غیب آگاه کند ولی خدا از میان فرستادگان خود هر کس را بخواهد، برمی‌گزیند (آل‌عمران/۱۷۹). ما برخی از این فرستادگان را بر برخی دیگر برتری دادیم. از آنان کسی بود که خدا با او سخن گفت و برخی را به درجاتی بالا برد (بقره/۲۵۳).  هیچ بشری را نرسد که خدا با او سخن بگوید جز [از راه] وحی یا از فراسوی حجابی، یا فرستاده‌ای بفرستد پس به اذن او هر چه بخواهد، وحی کند. بی‌گمان، او والای حکیم است (شوری/۵۱). [خدا] دانای غیب است و کسی را بر غیب خود آگاه نمی‌کند جز کسی را که به فرستادگی بپسندد که برای او از پیش رو و از پشت سرش، نگاهبانی خواهد گماشت تا معلوم دارد، پیام‌های پروردگار خود را رسانده‌اند. [خدا] به آن‌چه نزد آنان است، احاطه دارد و هر چیزی را به عدد شمرده است (جن/۲۶-۲۸).

بر فرستاده جز ابلاغ نیست. خدا آن‌چه را آشکار می‌کنید و آن‌چه را پنهان می‌دارید، می‌داند (مائده/۹۹). [پیامبران] کسانی هستند که پیام‌های خدا را ابلاغ می‌کنند. از او می‌ترسند و از هیچ کس جز خدا بیم ندارند. خدا برای حسابرسی کفایت می‌کند (احزاب/۳۹). فرستادگانی بشارتگر و هشداردهنده [فرستادیم] تا برای مردم پس از آن فرستادگان، در برابر خدا حجّتی نباشد. خدا همواره شکست‌ناپذیر حکیم است (نساء/۱۶۵). فرستادگان را جز بشارتگر و هشداردهنده نمی‌فرستیم پس کسانی که ایمان آوردند و اصلاح کردند، نه بیمی بر آنان است و نه اندوهگین خواهند شد (انعام/۴۸). ما فرستادگان را جز بشارت‌دهنده و هشداردهنده نمی‌فرستیم. کسانی که کافر شدند، به باطل مجادله می‌کنند تا با آن، حق را پایمال کنند. [آنان] آیات من و آن‌چه را هشدار داده شده بودند، به ریشخند گرفتند (کهف/۵۶). ما هیچ فرستاده‌ای را جز به زبان قوم او نفرستادیم تا برای آنان بیان کند پس خدا هر کس را بخواهد، گمراه می‌کند و هر کس را بخواهد هدایت می‌کند. او شکست‌ناپذیر حکیم است (ابراهیم/۴).

هیچ فرستاده‌ای را نرسد که جز به اذن خدا نشانه‌ای بیاورد (رعد/۳۸؛ غافر/۷۸). به‌راستی ما فرستادگان را با دلایل آشکار فرستادیم و با آنان کتاب و میزان را نازل کردیم تا مردم به قسط برخیزند و آهن را که در آن، برای مردم نیرویی سخت و سودهایی است، نازل کردیم تا خدا معلوم بدارد چه کسی در نهان، او و فرستادگانش را یاری می‌کند. خدا نیرومند شکست‌ناپذیر است (حدید/۲۵). خدا از پیامبران پیمان گرفت که چون به شما کتاب و حکمت دادم سپس فرستاده‌ای به سوی شما آمد، در حالی‌که آن‌چه با شما است را تصدیق‌کننده است، به او ایمان بیاورید و او را یاری کنید. فرمود: آیا اقرار کردید و بر این کار، عهد من را پذیرفتید؟ گفتند: اقرار کردیم. فرمود: پس شاهد باشید و من با شما شاهد هستم. پس کسانی را که بعد از این روی بگردانند، آنان خود نافرمانان هستند (آل‌عمران/۸۱-۸۲).

خدا مقرّر کرده است که بدون تردید من و فرستادگانم چیره خواهیم شد. بی‌گمان خدا قوی شکست‌ناپذیر است (مجادله/۲۱). خدا فرستادگان خود را بر هر که بخواهد چیره مى‏گرداند. خدا بر هر کارى توانا است (حشر/۶). بدون تردید، کلمه ما درباره بندگان فرستاده ما از پیش رفته است که به‌راستی آنان یاری‌شد‌گان هستند و سپاه ما پیروزند (صافّات/۱۷۱-۱۷۳). به‌راستی ما فرستادگان خود و کسانی را که ایمان آورده‌اند، نجات می‌دهیم. به یقین بر ما حقّی آشکار است که مومنان را نجات دهیم (یونس/۱۰۳). به‌راستی ما فرستادگان خود و کسانى را که ایمان آورده‌اند، در زندگى دنیا و روزى که گواهان برپا مى ‏ایستند، بدون تردید یارى مى ‏کنیم (غافر/۵۱).

ای فرستادگان، از پاکیزه‌ها بخورید و کار شایسته کنید که من به آن‌چه انجام می‌دهید، دانا هستم. این آیین شما است. آیین یگانه و من پروردگار شما هستم پس، از من پروا کنید (مومنون/۵۱-۵۲).

بی‌تردید در میان پیشینیان هشداردهندگانى فرستادیم (صافّات/۷۲). به‌راستی در میان هر امّتی فرستاده‌ای برانگیختیم [تا بگوید:] خدا را بپرستید و از طاغوت دوری کنید. پس، از آنان کسی است که خدا [او را] هدایت کرد و از آنان کسی است که گمراهی بر او سزاوار گشت. پس در زمین بگردید و بنگرید که عاقبت تکذیب‌کنندگان چگونه بود (نحل/۳۶). چه بسا پیامبرانی که در میان گذشتگان فرستادیم. هیچ پیامبرى به سوى ایشان نیامد مگر این‌که او را به ریشخند مى‏ گرفتند (زخرف/۶-۷). فرستادگان خود را پی‌درپی فرستادیم. هر بار برای هر امتی، فرستاده‌اش  آمد، او را تکذیب کردند، ما نیز آنان را از پی یکدیگر [هلاک] کردیم و آنان را داستان‌ها قرار دادیم پس نابود باد قومی که ایمان نمی‌آورند (مومنون/۴۴). بدون تردید نسل‌های پیش از شما را هنگامی که ستم کردند، هلاک کردیم در حالی‌که فرستادگان آنان دلایل روشن برایشان آوردند ولی آنان بر آن نبودند که ایمان بیاورند. این‌گونه قوم مجرم را جزا می‌دهیم (یونس/۱۳). هر کس هدایت شد تنها به سود خود هدایت شده است و هر کس گمراه شد، تنها به زیان خود گمراه شده است. هیچ باربردارنده‌ای بار [گناه] دیگری را بر نمی‌دارد. ما عذاب‌کننده نبوده‌ایم‌ تا آن‌گاه که فرستاده‌ای برانگیزیم (اسراء/۱۵). برای هر امّتی فرستاده‌ای است. چون فرستاده آنان بیاید، میان آنان به قسط داوری شود و بر آنان ستم نشود (یونس/۴۷).

در هیچ شهری، پیامبری نفرستادیم مگر آن‌که اهل آن را به سختی و رنج گرفتیم تا شاید تضرّع کنند (اعراف/۹۴). بی‌گمان به سوی امّت‌هایی که پیش از تو بودند، [فرستادگانی] فرستادیم پس آنان را به سختی و زیان گرفتیم، باشد که آنها تضرّع کنند (انعام/۴۲). پروردگار تو نابود‌کننده شهرها نبوده است تا در مرکز آن فرستاده‌ای برانگیزد که آیات ما را بر ایشان بخواند و ما نابود‌کننده شهرها نبوده‌ایم مگر آن‌که اهل آنها ستمکار باشند (قصص/۵۹). در هیچ شهری بیم‌دهنده‌ای نفرستادیم جز آن‌که خوشگذرانان آن گفتند: ما به آن‌چه به آن فرستاده شده‌اید، کافر هستیم (سبأ/۳۴). چون فرستادگان از پیش رو و از پشت سرشان بر آنها (اقوام پیشین) آمدند [و گفتند:] جز خدا را نپرستید، گفتند: اگر پروردگار ما می‌خواست، بدون تردید فرشتگانی فرو می‌فرستاد پس ما به آن‌چه فرستاده شده‌اید، کافر هستیم (فصّلت/۱۴). فرستادگان آنان گفتند: آیا درباره خدا پدیدآورنده آسمان‌ها و زمین شکی هست؟ شما را دعوت می‌کند تا برخی از گناهانتان را بر شما ببخشاید و شما را تا سرآمدی معیّن، مهلت می‌دهد. گفتند: شما جز بشری مانند ما نیستید. می‌خواهید ما را از آن‌چه پدرانمان می‌پرستیدند، باز دارید پس برای ما حجّتی آشکار بیاورید. فرستادگانشان به آنان گفتند: ما جز بشری مانند شما نیستیم ولی خدا بر هر کس از بندگان خود که بخواهد منّت می‌نهد. ما را نرسد که جز به اذن خدا برای شما حجّتی بیاوریم و مومنان تنها باید بر خدا توکّل کنند. چرا بر خدا توکّل نکنیم، در حالی‌که ما را به راه‌هایمان هدایت کرده است؟ بی‌گمان بر آزاری که به ما می‌دهید، شکیبایی می‌کنیم. توکّل‌کنندگان باید بر خدا توکّل کنند. کسانی که کفر ورزیدند به فرستادگان خود گفتند: بی‌گمان شما را از سرزمین خود بیرون خواهیم کرد یا این‌که به آیین ما بازگردید پس پروردگارشان به آنان وحی کرد که بدون تردید ستمکاران را هلاک خواهیم کرد و به‌راستی شما را از پسِ آنان در آن سرزمین سکونت می‌دهیم. این برای کسی است که از مقام من و تهدید من بترسد. [فرستادگان] پیروزی خواستند و هر زورگوی ستیزه‌گری ناامید شد (ابراهیم/۱۰-۱۵). هنگامی که برای آنان (سران مجرم شهرها) نشانه‌ای بیاید، می‌گویند: هرگز ایمان نمی‌آوریم تا مانند آن‌چه به فرستادگان خدا داده شده، به ما هم داده شود. خدا بهتر می‌داند، رسالت خود را کجا قرار دهد. به‌زودی به کسانی که مرتکب گناه شدند، به سبب آن که نیرنگ می‌کردند، از نزد خدا خواری و عذابی سخت خواهد رسید (انعام/۱۲۴). هنگامی که فرستادگان آنان دلایل آشکار برای آنان آوردند، به آن‌چه از دانش که نزد آنها بود، شاد شدند. آن‌چه به ریشخند می‌گرفتند، آنان را فرو گرفت (غافر/۸۳). چه بسیار شهرها که از فرمان پروردگار خود و فرستادگان او سرپیچی کردند. از آنان حسابی سخت کشیدیم و آنها را به عذابی ناشناخته عذاب کردیم (طلاق/۸).

ای فرزندان آدم، چون فرستادگانی از خودتان برای شما بیایند و آیات من را بر شما حکایت کنند پس هر کس تقوا پیشه کرده و اصلاح کند، نه بیمی بر آنان است و نه اندوهگین می‌شوند. کسانی که آیات ما را تکذیب کنند و از آن استکبار ورزند، آنان اهل آتش هستند و در آن جاودانه‌اند (اعراف/۳۵-۳۶). بدون تردید از کسانی که [فرستادگان] به سوی آنان فرستاده شده‌اند، خواهیم پرسید و از فرستادگان نیز خواهیم پرسید پس به یقین ما از روی علم، برای آنان حکایت می‌کنیم و ما غایب نبوده‌ایم (اعراف/۶-۷).

جز این نیست که ولیّ شما، خدا، فرستاده او و کسانی هستند که ایمان آورده‌اند. همان کسانی که نماز را برپا می‌دارند و در حال رکوع، زکات می‌دهند. هر کس خدا، فرستاده او و کسانی که ایمان آورده‌اند، را ولیّ گیرد، پس بی‌تردید حزب خدا، پیروز هستند (مائده/۵۵-۵۶).

چنین نیست که خدا شما را از غیب آگاه کند ولی خدا از میان فرستادگان خود هر کس را بخواهد، برمی‌گزیند پس به خدا و فرستادگان او ایمان آورید، اگر ایمان آورید و تقوا پیشه کنید، برای شما پاداشی بزرگ خواهد بود (آل‌عمران/۱۷۹). به خدا و فرستاده او و نوری که نازل کرده‌ایم، ایمان بیاورید. خدا به آن‌چه انجام می‌دهید، آگاه است (تغابن/۸). اى کسانى که ایمان آورده ‏اید، از خدا پروا کنید و به فرستاده او ایمان آورید تا از رحمت‏ خود به شما دو بهره عطا کند و براى شما نورى قرار دهد که با آن راه سپرید و شما را بیامرزد. خدا آمرزنده مهربان است (حدید/۲۸). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، به خدا، فرستاده او، کتابی که بر فرستاده خود نازل کرد و کتاب‌هایی که از قبل نازل کرده است، ایمان آورید (نساء/۱۳۶). کسانی که به خدا و فرستادگان او ایمان آورده و میان هیچ کدام از آنان فرق نمی‌گذارند، به‌زودی پاداش آنان را می‌دهد. خدا همواره آمرزنده مهربان است (نساء/۱۵۲). کسانی که به خدا و فرستادگان او ایمان آورده‌اند، آنان همان صادقانند و نزد پروردگارشان، شاهدان هستند. آنان پاداش و نور خود را دارند و کسانی که کفر ورزیده و آیات ما را تکذیب کرده‌اند، آنان اصحاب آتش هستند (حدید/۱۹). [برای رسیدن] به آمرزشی از پروردگارتان و بهشتی که پهنای آن چون پهنای آسمان و زمین است و برای کسانی آماده شده است که به خدا و فرستادگان او ایمان آورده‌اند، بر یکدیگر سبقت بگیرید. این فضل خدا است که آن را به هر کس بخواهد، می‌دهد. خدا صاحب فضل عظیم است (حدید/۲۱). ای مردم، این فرستاده از سوی پروردگارتان حق را برای شما آورده است پس ایمان بیاورید که برای شما بهتر است. اگر کفر ورزید پس به‌راستی آن‌چه در آسمان‌ها  و زمین است، از آن خدا است و خدا همواره دانای حکیم است (نساء/۱۷۰). به خدا و فرستاده او ایمان بیاورید و از آن‌چه شما را در آن جانشین قرار داده، انفاق کنید پس کسانی از شما که ایمان آورده و  انفاق کرده‌اند، پاداشی بزرگ دارند (حدید/۷).

قومی را نیابی که به خدا و روز بازپسین ایمان بیاورند در حالی‌که کسانی را که با خدا و فرستاده او مخالفت کرده‌اند را دوست بدارند، هر چند پدران یا پسران یا برادران یا قبیله آنها باشند. اینان هستند که [خدا] ایمان را در دلشان نوشته است و آنان را با روحی از جانب خود تأیید کرده و آنها را به بهشت‌هایی که از زیر آن نهرها روان است، داخل می‌کند. همیشه در آن ماندگار هستند. خدا از آنان خشنود و آنها از او خشنود هستند. اینان حزب خدا هستند. آگاه باشید به‌راستی حزب خدا است که همان رستگاران هستند (مجادله/۲۲). [خردمندان می‌گویند:] پروردگارا، آن‌چه را که به وسیله فرستادگانت به ما وعده داده‌ای، به ما بده و ما را در روز رستاخیز رسوا نکن که تو وعده خود را خلاف نمی‌کنی. پس پروردگارشان دعای آنان را اجابت کرد که من عمل هیچ عمل‌کننده‌ای از شما را، از مرد یا زن، تباه نمی‌کنم. شما از یکدیگر هستید (آل‌عمران/۱۹۴-۱۹۵).

شما را چه شده است که به خدا و فرستاده ایمان نمی‌آورید، در حالی‌که شما را دعوت می‌کند‌ تا به پروردگارتان ایمان آورید؟ به‌راستی [خدا] از شما پیمان گرفته است، اگر مومن هستید (حدید/۸). هر کس به خدا و فرستاده او ایمان نیاورد، بی‌گمان ما برای کافران آتشی آماده کرده‌ایم (فتح/۱۳). هر کس به خدا، فرشتگان او، کتاب‌های او، فرستادگان او و روز بازپسین کفر ورزد، بدون تردید دچار گمراهی دوری شده است (نساء/۱۳۶). به‌راستی کسانی که به خدا و فرستادگان او کفر می‌ورزند و می‌خواهند میان خدا و فرستادگان او جدایی اندازند و می‌گویند: به بعضی ایمان داریم و بعضی را انکار می‌کنیم و می‌خواهند میان این دو، راهی اختیار کنند، آنان به حق کافر هستند. ما برای کافران عذابی خوارکننده آماده کرده‌ایم (نساء/۱۵۰-۱۵۱).

ما هیچ فرستاده‌ای را نفرستادیم مگر آن‌که به اذن خدا از او اطاعت شود (نساء/۶۴). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، خدا را اطاعت کنید، از فرستاده اطاعت کنید و اعمال خود را باطل نکنید (محمّد/۳۳). از خدا و فرستاده اطاعت کنید باشد که مورد رحمت قرارگیرید (آل‌عمران/۱۳۲). نماز را برپا دارید و زکات بدهید و از فرستاده اطاعت کنید باشد که مورد رحمت قرار گیرید (نور/۵۶). خدا را اطاعت کنید و فرستاده را اطاعت کنید پس اگر روی بگردانید، بر فرستاده ما فقط ابلاغ آشکار است (تغابن/۱۲). از خدا اطاعت کنید و فرستاده را اطاعت کنید و برحذر باشید. اگر روی بگردانید، پس بدانید که بر فرستاده ما تنها ابلاغ آشکار است (مائده/۹۲). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از خدا و فرستاده او اطاعت کنید و در حالی‌که می‌شنوید، از او روی نگردانید. مانند کسانی نباشید که گفتند: شنیدیم در حالی‌که نمی‌شنوند (انفال/۲۰-۲۱). از خدا و فرستاده او اطاعت کنید و با هم نزاع نکنید که سست می‌شوید و هیبت شما می‌رود. صبر کنید. به‌راستی خدا با صابران است (انفال/۴۶). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از خدا اطاعت کنید. از فرستاده و اولیای امر از خودتان نیز اطاعت کنید پس هرگاه در چیزی نزاع پیدا کردید، اگر به خدا و روز بازپسین ایمان دارید، آن را به خدا و فرستاده بازگردانید. این بهتر و نیک سرانجام‌تر است (نساء/۵۹). بگو، از خدا و فرستاده اطاعت کنید پس اگر رویگردان شدند، بدون تردید خدا کافران را دوست ندارد (آل‌عمران/۳۲). بگو، از خدا اطاعت کنید و فرستاده را اطاعت کنید. پس اگر روی گرداندید، فقط آن‌چه تکلیف شده بر عهده او است و بر عهده شما است، آن‌چه تکلیف شده‌اید. اگر او را اطاعت کنید، هدایت خواهید یافت و بر فرستاده جز ابلاغ آشکار نیست (نور/۵۴). هر کس از فرستاده اطاعت کند، بی‌گمان از خدا اطاعت کرده است. هر کس رویگردان شود، تو را برای آنان نگهبان نفرستاده‌ایم (نساء/۸۰). هر کس از خدا و فرستاده او اطاعت کند، بدون تردید به کامیابی عظیمی رسیده است (احزاب/۷۱). هر کس از خدا و فرستاده او اطاعت کند و از خدا بترسد و از او پروا دارد، آنان هستند که کامیابند (نور/۵۲). کسانی که از خدا و فرستاده او اطاعت کنند پس آنها با کسانی خواهند بود که خدا به آنان نعمت داده است از پیامبران، صادقان، شهیدان و صالحان و آنان نیکو رفیقان هستند (نساء/۶۹). هر کس از خدا و فرستاده او اطاعت کند، او را به باغ‌هایی داخل می‌کند که از زیر آن نهرها جاری است و در آن جاودانه است. این همان کامیابی عظیم است (نساء/۱۳). هر کس از خدا و فرستاده او اطاعت کند، او را در باغ‌هایی که از زیر آن نهرها روان است، داخل می‌کند (فتح/۱۷). مردان و زنان با ایمان، اولیاء یکدیگر هستند که امر به معروف می‌کنند و نهی از منکر می‌کنند. نماز برپا می‌دارند و زکات می‌دهند و از خدا و فرستاده او اطاعت می‌کنند. به‌زودی خدا اینان را  مورد رحمت خود قرار می‌دهد. به‌راستی خدا شکست‌ناپذیر حکیم است (توبه/۷۱). هر کس برای هجرت به سوی خدا و فرستاده او از خانه خود خارج شود، آن‌گاه مرگ او را دریابد، بی‌گمان پاداش او بر خدا است. خدا آمرزنده مهربان است (نساء/۱۰۰). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، هنگامی که خدا و فرستاده او شما را به چیزی می‌خوانند که شما را زنده می‌کند، اجابت کنید و بدانید که خدا میان آدمی و قلب او حایل می‌شود. بدون تردید به سوی او محشور می‌شوید (انفال/۲۴). سخن مومنان هنگامی که به سوی خدا و فرستاده ا خوانده شوند تا میان آنان حکم کند، تنها این است که می‌گویند: شنیدیم و اطاعت کردیم. اینان هستند که رستگارانند (نور/۵۱).

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، به خدا و فرستاده خیانت نکنید. در حالی‌که می‌دانید به امانت‌های خود خیانت نکنید (انفال/۲۷). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از خدا و فرستاده او پیشی نگیرید و از خدا پروا کنید. بی‌گمان خدا شنوای دانا است (حجرات/۱). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، هنگامی که با یکدیگر نجوا می‌کنید، به گناه، دشمنی و نافرمانی فرستاده، نجوا نکنید و با یکدیگر به نیکوکاری و تقوا نجوا کنید و از خدایی که به سوی او محشور می‌شوید، پروا کنید (مجادله/۹).

هر کس [از خدا و فرستاده او] روی برتابد، او را به عذابی دردناک عذاب می‌کند (فتح/۱۷). هر کس از خدا و فرستاده او نافرمانی کند و از حدود او تجاوز نماید، او را به آتشی داخل می‌کند، که در آن جاودانه است و برای او عذابی خوار کننده خواهد بود (نساء/۱۴). هر کس از خدا و فرستاده او سرپیچی کند، بدون تردید آتش جهنم دارد. برای همیشه در آن خواهد بود. تا آن گاه که آن‌چه وعده داده می‌شوند، ببینند پس به‌زودی خواهند دانست که چه کسی از جهت یاور ضعیف‌تر و در عدد کمتر است (جن/۲۳-۲۴). هیچ مرد و زن مومنی را نرسد که چون خدا و فرستاده او به کاری فرمان دهند، برای آنان در کارشان اختیاری باشد. هر کس از خدا و فرستاده او سرپیچی کند، بدون تردید دچار گمراهی آشکاری شده است (احزاب/۳۶). سزای کسانی که با خدا و فرستاده او می‌جنگند و در زمین به فساد می‌کوشند، جز این نیست که کشته شوند یا بر دار آویخته شوند یا دست‌ها و پاهای آنان برخلاف یکدیگر قطع شود یا از آن سرزمین تبعید گردند. این رسوایی آنان در دنیا است و در آخرت عذابی عظیم خواهند داشت. مگر کسانی که پیش از آن‌که بر آنان دست یابید، توبه کنند پس بدانید که خدا آمرزنده مهربان است (مائده/۳۳-۳۴).

به‌راستی کسانی که با خدا و فرستاده او ستیزه می‌کنند، آنان در خوارترین‌ها هستند (مجادله/۲۰). بی‌گمان کسانی که با خدا و فرستاده او ستیزه می‌کنند، خوار و نگونسار می‌شوند، همان‌گونه که کسانی که پیش از آنان بودند، خوار و نگونسار شدند. به‌راستی آیات روشن خود را نازل کردیم و کافران را عذابی خفّت‌آور خواهد بود، روزی که خدا همه آنان را برمی‌انگیزد و آنان را به آن‌چه کرده‌اند، آگاه می‌کند. خدا آن را حساب کرده و آنان فراموش کرده‌اند. خدا بر هر چیزی شاهد است (مجادله/۵-۶). آیا ندانسته‌اند که هر کس با خدا و فرستاده او ستیزه کند، برای او آتش جهنّم است که در آن جاودانه خواهد بود؟ این همان رسوایی عظیم است (توبه/۶۳). هر کس با خدا و فرستاده او مخالفت کند، به‌راستی خدا سخت‌کیفر است. این [عذاب دنیا] است پس آن را بچشید. کافران عذاب آتش دارند (انفال/۱۳-۱۴). هر کس پس از روشن‌شدن هدایت برای او، با فرستاده، مخالفت کند و راهی غیر از [راه] مومنان را پیروی کند، او را به همان سو که رو کرده است، برمی‌گردانیم و او را به جهنّم می‌کشانیم و بد سرانجامی است (نساء/۱۱۵). بی‌گمان کسانی که خدا و فرستاده او را آزار می‌دهند، خدا آنان را در دنیا و آخرت لعنت کرده و برای آنان عذابی خفّت‌آور آماده کرده است (احزاب/۵۷). هر کس دشمن خدا، فرشتگان او، فرستادگان او، جبرئیل و میکائیل باشد، پس بدون تردید خدا دشمن کافران است (بقره/۹۸).

فرستاده- اقوام، بدون تردید نوح را به سوی قومش فرستادیم که قوم خود را بیم بده پیش از آن‌که عذابی دردناک به آنها برسد … (نوح/۱-۲۸). به‌راستی نوح را به سوی قومش فرستادیم که من برای شما هشداردهنده‌ای آشکار هستم … (هود/۲۵-۴۸). به‌راستی نوح را به سوی قومش فرستادیم پس گفت: ای قوم من، خدا را بپرستید که برای شما غیر از او معبودی نیست. آیا پروا نمی‌کنید؟ … (مومنون/۲۳-۳۰). به‌راستی نوح را به سوی قومش فرستادیم پس گفت: ای قوم من، خدا را بپرستید که برای شما غیر از او معبودی نیست. من بر شما از عذاب روزی عظیم می‌ترسم … (اعراف/۵۹-۶۴). به‌راستی نوح را به سوی قومش فرستادیم و هزار سال جز پنجاه سال، میان آنان ماند. پس طوفان آنها را فرا گرفت در حالی‌که ستمکار بودند (عنکبوت/۱۴). [نوح] گفت: ای قوم من، هیچ گمراهی در من نیست بلکه من فرستاده‌ای از جانب پروردگار جهانیان هستم. پیام‌های پروردگار خود را به شما می‌رسانم و شما را نصیحت می‌کنم. من از خدا چیزهایی می‌دانم که شما نمی‌دانید … (اعراف/۶۱-۶۴). من برای شما فرستاده‌ای امین هستم … (شعراء/۱۰۷-۱۲۱). قوم نوح فرستادگان را تکذیب کردند آن‌گاه که برادرشان به آنان گفت: آیا پروا نمی‌کنید (شعراء/۱۰۵-۱۰۶)؟ قوم نوح را آن‌گاه که فرستادگان را تکذیب کردند، غرقشان کردیم و آنان را برای مردم نشانه‌هایی قراردادیم و برای ستمکاران عذابی پردرد آماده کرده‌ایم (فرقان/۳۷).

بعد از آنان (نوح و همراهان او) نسل‌هایی دیگر آوردیم و در میان آنان فرستاده‌ای از خودشان فرستادیم که خدا را بپرستید. برای  شما معبودی جز او نیست. آیا پروا نمی‌کنید … (مومنون/۳۱-۴۲)؟ آن‌گاه بعد از او (نوح) فرستادگانی را به سوی قومشان برانگیختیم. آنان دلایل روشن برایشان آوردند. ولی ایشان بر آن نبودند که به آن‌چه از قبل آن را تکذیب می‌کردند، ایمان بیاورند. این‌گونه ما بر دل‌های از حدّ درگذرندگان مُهر می‌زنیم (یونس/۷۴).

عاد، فرستادگان را تکذیب کردند آن‌گاه که برادرشان هود به آنان گفت: آیا پروا نمی‌کنید؟ من برای شما فرستاده‌ای امین هستم (شعراء/۱۲۳-۱۲۵). گفت: ای قوم من، سفاهتی در من نیست ولی من فرستاده‌ای از پروردگار جهانیان هستم. پیام‌های پروردگار خود را به شما رساندم و برای شما خیرخواهی امین هستم … (اعراف/۶۷-۷۲). گفت: جز این نیست که علم نزد خدا است و من آن‌چه به آن فرستاده شده‌ام را به شما ابلاغ کردم ولی من شما را قومی نادان می‌بینم … (احقاف/۲۳-۲۶). اگر روی بگردانید پس به‌یقین آن‌چه را برای آن، به سوی شما فرستاده شده‌ام، به شما رساندم … این عاد بودند که آیات پروردگار خود را انکار کردند. از فرستادگان او سرپیچی کردند و از فرمان هر زورگوی ستیزه‌جویی پیروی کردند. در این دنیا و روز قیامت لعنتی را به دنبال خواهند داشت (هود/۵۷-۶۰).

به‌راستی به سوی ثمود برادر آنان صالح را فرستادیم که خدا را بپرستید. امّا آنان دو گروه شدند که ستیزه می‌کردند … (نمل/۴۵-۵۳). ثمود فرستادگان را تکذیب کردند هنگامی که برادرشان، صالح به آنان گفت: آیا پروا نمی‌کنید؟ من برای شما فرستاده‌‌ای امین هستم … (شعراء/۱۴۱-۱۵۸). سران قوم او که استکبار می‌ورزیدند، به کسانی که ضعیف شمرده شده بودند از کسانی از آنان که ایمان آورده بودند، گفتند: آیا می‌دانید که صالح، از جانب پروردگار خود فرستاده‌‌‌شده است؟ گفتند: به‌راستی ما به آن‌چه به آن فرستاده شده است، مومن هستیم. کسانی که استکبار ورزیده بودند، گفتند: بی‌تردید ما به آن‌چه شما ایمان دارید، کافر هستیم (اعراف/۷۵-۷۶). فرستاده خدا به آنان گفت: مادّه شتر خدا و آب‌خوردن آن را [حرمت نهید] پس او را تکذیب کردند و آن شتر را پی کردند. پروردگارشان آنان را به گناهانشان نابود کرد. آنان را [با خاک] یکسان کرد و از سرانجام آن ترسی نداشت (شمس/۱۳-۱۵). آن مادّه شتر را پی کردند. از فرمان پروردگار خود سر برتافتند و گفتند: ای صالح، اگر از فرستادگان هستی، آن‌چه به ما وعده می‌دهی، بیاور. پس زمین لرزه آنان را فراگرفت و در خانه‌های خود مردند  [صالح] از آنان روی برتافت و گفت: ای قوم من، به‌راستی پیام‌ پروردگار خود را به شما رساندم و شما را نصیحت کردم، ولی شما نصیحت‌کنندگان را دوست ندارید (اعراف/۷۷-۷۹).

به‌یقین اصحاب حجر، فرستادگان را تکذیب کردند … (حجر/۸۰-۸۴).

به‌راستی نوح و ابراهیم را فرستادیم و در میان نسل آن دو، نبوت و کتاب را قرار دادیم پس برخی از آنان هدایت یافتند و برخی از آنان نافرمان بودند سپس به دنبال آنان فرستادگان خود را پی‌درپی آوردیم (حدید/۲۶-۲۷).

آیا داستان مهمانان گرامی ابراهیم به تو رسیده است (ذاریات/۲۴). آنان را از مهمانان ابراهیم خبر بده (حجر/۵۱). به‌راستی فرستادگان ما، برای ابراهیم بشارت آوردند. گفتند: سلام (هود/۶۹). چون بر او وارد شدند، گفتند: سلام (حجر/۵۲؛ ذاریات/۲۵). [ابراهیم] گفت: سلام  (هود/۶۹؛ ذاریات/۲۵) مردمی ناشناس هستید پس آهسته به سوی خانواده خود رفت (ذاریات/۲۵-۲۶). طولی نکشید که گوساله‌ای بریان آورد (هود/۶۹). گوساله‌ای فربه آورد. آن را نزد آنان گذاشت. گفت: آیا نمی­ خورید؟ پس از آنان احساس ترسی کرد (ذاریات/۲۶-۲۸). هنگامی که دید، آنان دست به آن (غذا) نمی‌برند، [این را] از آنان ناپسند شمرد و از آنان احساس ترس کرد (هود/۷۰). گفت: ما از شما بیمناک هستیم. گفتند: نترس. ما تو را به پسری دانا مژده می‌دهیم (حجر/۵۲-۵۳). گفتند: نترس (هود/۷۰؛ ذاریات/۲۸) و او را به پسری دانا مژده دادند (ذاریات/۲۸). [ابراهیم] گفت: آیا با این‌که مرا پیری فرا رسیده است، به من بشارت می‌دهید؟ به چه چیزی بشارت می‌دهید؟ گفتند: ما تو را به حق بشارت دادیم. پس از ناامیدان نباش. گفت: چه کسی جز گمراهان از رحمت پروردگار خود ناامید می‌شود (حجر/۵۴-۵۶)؟ زن او ایستاده بود، خندید (هود/۷۱). زن او فریادزنان جلو آمد. پس بر صورت خود زد و گفت: پیری نازا هستم. گفتند: پروردگار تو چنین فرموده است. به‌راستی او همان حکیم دانا است (ذاریات/۲۹-۳۰). ما او را به اسحاق و به دنبال اسحاق، به یعقوب، بشارت دادیم.  [همسر ابراهیم] گفت: وای بر من! آیا فرزند آورم در حالی‌که من پیرزن و این شوهرم، پیرمرد است؟ بدون تردید این چیزی بسیار عجیب است. گفتند: آیا از کارِ خدا در شگفت هستی؟ رحمت خدا و برکات او بر شما خاندان باد. بی‌گمان او ستوده‌ای بزرگوار است. هنگامی که ترس از ابراهیم برطرف شد و مژده [فرزند‎‌دار شدن] به او رسید، درباره قوم لوط با ما مجادله ‌می‌کرد (هود/۷۱-۷۴). [ابراهیم] گفت: ای فرستادگان، کار مهم شما چیست؟ گفتند: ما به سوی قومی مجرم فرستاده شده‌ایم (حجر/۵۷-۵۸؛ ذاریات/۳۱-۳۲). ما به سوی قوم لوط فرستاده شده‌ایم (هود/۷۰). تا سنگ‌هایی از گِل بر آنان فرو فرستیم که نزد پروردگار تو، برای اسراف‌کنندگان نشان‌گذاری شده است (ذاریات/۳۳-۳۴) مگر خاندان لوط که ما بی‌تردید همه آنان را نجات می‌دهیم جز همسر او را که مقدّر کرده‌ایم او از بازماندگان [در عذاب] باشد (حجر/۵۹-۶۰). هنگامی که فرستادگان ما برای ابراهیم بشارت آوردند، گفتند: ما اهل این شهر (شهر لوط) را هلاک خواهیم کرد زیرا اهل آن ستمکار بوده‌اند. [ابراهیم] گفت: لوط در آن شهر است. گفتند: ما بهتر می‌دانیم چه کسانی در آن‌جا هستند. ما لوط و خاندان او، جز همسرش را که از بازماندگان است، می‌رهانیم (عنکبوت/۳۱-۳۲). [فرستادگان گفتند:] ای ابراهیم، از این [مجادله،] روی برتاب که فرمان پروردگار تو آمده است. به‌راستی برای آنها عذابی بی‌بازگشت خواهد آمد (هود/۷۶). [ابراهیم و اسماعیل گفتند:] پروردگارا، در میان آنان (نسل ما) فرستاده‌ای از خود آنان برانگیز تا آیات تو را بر آنان بخواند. کتاب و حکمت به آنان بیاموزد و آنان را پاک گرداند. به‌راستی تو خود شکست‌ناپذیر حکیم هستی (بقره/۱۲۹). در این کتاب از اسماعیل یاد کن. به‌راستی او درست‌وعده و فرستاده‌ای پیامبر بود (مریم/۵۴).

به‌راستی لوط از فرستادگان بود … (صافّات/۱۳۳-۱۳۶). قوم لوط فرستادگان را تکذیب کردند آن‌گاه که برادرشان به آنان گفت: آیا پروا نمی‌کنید؟ من برای شما فرستاده‌ای امین هستم … (شعراء/۱۶۰-۱۷۴). هنگامی که فرستادگان ما نزد لوط آمدند، از [دیدن] آنان ناراحت شد و در کار آنان به تنگنا افتاد (هود/۷۷؛ عنکبوت/۳۳) و گفت: این روز دشواری است (هود/۷۷). هنگامی که فرستادگان نزد خاندان لوط آمدند، گفت: به‌راستی شما قومی ناشناس هستید (حجر/۶۱-۶۲). گفتند: ای لوط، ما فرستادگان پروردگار تو هستیم (هود/۸۱). گفتند: ما چیزی را برای تو آورده‌ایم که در آن تردید می‌کردند. ما حق را برای تو آورده‌ایم. ما به‌یقین صادقان هستیم (حجر/۶۳-۶۴). [فرستادگان] گفتند: نترس و ناراحت نباش. ما تو و کسانت را نجات می‌دهیم جز همسرت را که از بازماندگان [در عذاب] است. ما بر اهل این شهر به سبب این‌که نافرمانی می‌کردند، عذابی از آسمان فرو خواهیم فرستاد (عنکبوت/۳۳-۳۴). پس پاسی از شب گذشته، کسان خود را حرکت ده و خودت پشت سر آنان حرکت کن. کسی از شما به عقب نگاه نکند. به همان جا که دستور داده می‌شوید، بروید (حجر/۶۵). آنان هرگز به تو دست نمی‌یابند پس پاسی از شب گذشته، خانواده خود را حرکت ده و کسی از شما عقب را نگاه نکند جز زن تو که آن‌چه به آنان (قومت) برسد به او نیز برسد. به‌یقین وعده‌گاه آنان صبح است. آیا صبح نزدیک نیست؟ (هود/۸۱). او را از این امر آگاه کردیم که صبحگاهان همه آنان ریشه‌کن خواهند شد. اهل شهر شادی‌کنان آمدند (حجر/۶۶-۶۷). قوم او شتابان به سوی او آمدند، در حالی‌که پیش از آن، بدی‌ها انجام می‌دادند. [لوط] گفت: ای قوم من، اینان دختران من هستند. آنان برای شما پاکیزه‌تر هستند. از خدا پروا کنید و من را در برابر مهمانانم خوار نکنید. آیا در میان شما یک مرد عاقل نیست. گفتند: تو خوب می‌دانی که ما به دختران تو حاجتی نداریم. تو خوب می‌دانی ما چه می‌خواهیم (هود/۷۸-۷۹). [لوط] گفت: اینان مهمانان من هستند. من را رسوا نکنید. از خدا پروا کنید و من را خوار نکنید. [اهل شهر] گفتند: آیا تو را از [پناه‌دادن] مردمان منع نکرده بودیم (حجر/۶۸-۷۰)؟

[قوم لوط] از او مهمانانش را [برای کامجویی] خواستند پس چشمان آنان را محو کردیم پس عذاب و هشدارهای من را بچشید (قمر/۳۷).

اصحاب ایکه، فرستادگان را تکذیب کردند. آن‌گاه که شعیب به آنان گفت: آیا پروا نمی‌کنید؟ من برای شما فرستاده‌ای امین هستم (شعراء/۱۷۶-۱۷۸). اگر گروهی از شما به آن‌چه من به آن فرستاده شده‌ام، ایمان آورده و گروهی ایمان نیاوردند، پس صبر کنید تا خدا میان ما حکم کند. به‌راستی او بهترین حکم‌کنندگان است (اعراف/۸۷). [شعیب] از آنان روی برتافت و گفت: ای قوم من، به‌راستی پیام‌های پروردگار خود را به شما رساندم و  شما را پند دادم. پس چگونه بر گروهی که کافر هستند، تأسف بخورم (اعراف/۹۳)؟

به مادر موسی وحی کردیم که به او شیر بده پس هنگامی که بر او ترسیدی، او را در دریا بیفکن. نترس و اندوهگین نباش. بی‌گمان ما او را به تو بازمی‌گردانیم و او را از فرستادگان قرار خواهیم داد (قصص/۷).

در این کتاب از موسی یاد کن. به‌راستی او خالص‌شده و فرستاده‌ای پیامبر بود. از جانب راست طور او را ندا دادیم و نجواکنان او را نزدیک کردیم (مریم/۵۱-۵۲). گفت: ای موسی، من تو را بر رسالت‌های خود و کلام خود برای مردم برگزیدم پس آن‌چه را به تو دادم بگیر و از سپاس‌گزاران باش (اعراف/۱۴۴). ای موسی، نترس که فرستادگان نزد من نمی‌ترسند (نمل/۱۰). به‌راستی موسی را با آیات خود و حجّتی روشن فرستادیم (هود/۹۶). به‌راستی موسی را با آیات خود فرستادیم که قوم خود را از تاریکی‌ها به سوی نور (روشنایی) بیرون آور و روزهای خدا را به آنان یادآوری کن. به‌راستی در این، برای هر صبرپیشه سپاسگزاری، نشانه‌ها است (ابراهیم/۵). [موسی گفت:] سینه‌ام تنگ می‌شود و زبانم روان نیست پس به هارون [پیام] بفرست (شعراء/۱۳). برادرم هارون از من زبان‌آورتر است پس او را با من به دستیاری بفرست تا من را تصدیق کند. بدون تردید می‌ترسم که من را تکذیب کنند (قصص/۳۴). موسی و برادر او  هارون را با آیات خود و حجّتی روشن فرستادیم (مومنون/۴۵). شما دو نفر به سوى فرعون بروید و بگویید: به‌راستی ما فرستادگان پروردگار جهانیان هستیم (شعراء/۱۶). به سوی او بروید و بگویید: ما دو فرستاده پروردگار تو هستیم (طه/۴۷). به‌راستی موسی را با آیات خود به سوی فرعون و سران او فرستادیم پس گفت: بی‌تردید من فرستاده پروردگار جهانیان هستم (زخرف/۴۶). موسی گفت: ای فرعون، به‌راستی من فرستاده‌ای از پروردگار جهانیان هستم. شایسته است که من درباره خدا، جز حق نگویم. به‌راستی برای شما از پروردگارتان دلیل روشنی آورده‌ام پس بنی‌اسرائیل را با من بفرست (اعراف/۱۰۴-۱۰۵). بندگان خدا را به من بسپار که من فرستاده‌ای امین هستم (دخان/۱۸). هنگامی که از شما ترسیدم و از شما گریختم، پس پروردگارم به من حکم بخشید و من را از فرستادگان قرار داد (شعراء/۲۱). [فرعون] گفت: این فرستاده شما که به سویتان فرستاده شده است، بی‌گمان دیوانه است (شعراء/۲۷). به‌راستی موسی را با آیات خود و حجّتی روشن به سوی فرعون، هامان و قارون فرستادیم. ولی آنان گفتند: او ساحری دروغزن است … (غافر/۲۳-۲۷). [مرد مومنی از آل‌فرعون گفت:] بی‌گمان یوسف پیش از این برای شما دلایل آشکار آورد ولی شما از آن‌چه برایتان آورد، همواره در شک بودید تا زمانی که از دنیا رفت، گفتید: خدا بعد از او هرگز فرستاده‌ای مبعوث نخواهد کرد. این چنین خدا هر کس را اسرافکار شکّاک باشد، گمراه می‌کند (غافر/۳۴). در موسی [عبرتی است] آن‌گاه که او را با حجّتی روشن به سوی فرعون فرستادیم. پس با ارکان خود روی برتافت و گفت: او ساحر یا دیوانه‌ای است پس او و سپاهیان او را گرفتیم و آنان را در دریا افکندیم در حالی‌که [خود را] سرزنش می‌کردند (ذاریات/۳۸-۴۰). فرعون و کسانى که پیش از او بودند و [مردم] شهرهاى سرنگون شده [قوم لوط] خطا کردند. فرستاده پروردگار خود را سرپیچی کردند، پس آنان را به کیفری سخت گرفتیم (حاقّه/۹-۱۰).

[سامری] گفت: من چیزی دیدم که آنان ندیدند، پس مشتی از ردّ پای فرستاده برداشتم و آن را [در آتش] انداختم. نفس من این‌گونه برای من آراست (طه/۹۶). بی‌گمان ما از فرزندان اسرائیل پیمان گرفتیم و به سوی آنها فرستادگانی فرستادیم. هر بار فرستاده‌ای چیزی برخلاف دلخواهشان برای آنها آورد، گروهی را تکذیب می‌کردند و گروهی را می‌کشتند (مائده/۷۰). خدا فرمود: من با شما هستم اگر نماز برپا دارید و زکات بدهید و به فرستادگان من ایمان بیاورید و آنان را یاری کنید و وام نیکویی به خدا بدهید، بدون تردید بدی‌هایتان را از شما می‌زدایم و شما را به باغ‌هایی که از زیر آن نهرها روان است، درمی‌آورم پس هر کس از شما بعد از این، کفر ورزد بی‌گمان از راه راست، گمراه شده است (مائده/۱۲). بدون تردید فرستادگان ما دلایل آشکار برای بنی‌اسرائیل آوردند، به‌راستی پس از آن بسیاری از آنان در زمین، اسراف می‌کنند (مائده/۳۲). موسی به قوم خود گفت: ای قوم من، چرا من را آزار می‌دهید در حالی‌که می‌دانید به‌راستی من فرستاده خدا به سوی شما هستم؟ پس چون [از حق] برگشتند، خدا دل‌های آنان را برگردانید. خدا مردم نافرمان را هدایت نمی‌کند (صف/۵). بدون تردید به موسی کتاب دادیم و پس از او فرستادگانی را به دنبال هم فرستادیم (بقره/۸۷).

به‌راستی، یونس از فرستادگان بود … او را به سوی صدهزار نفر یا بیشتر فرستادیم پس ایمان آوردند و تا مدّت زمانی آنان را برخوردار کردیم (صافّات/۱۳۹-۱۴۸).

به‌راستی الیاس از فرستادگان بود … (صافّات/۱۲۳-۱۳۳).

خدا شهری را مَثَل زده است که امن و آرام بود، روزی آن از هر جایی می‌رسید پس به نعمت‌های خدا کفر ورزیدند خدا هم به سبب آن‌چه انجام می‌دادند، لباس گرسنگی و ترس را به آنان چشانید. به‌راستی فرستاده‌ای از خودشان به سوی آنان آمد امّا او را تکذیب کردند پس در حالی‌که ستمکار بودند، عذاب آنان را فرا گرفت (نحل/۱۱۲-۱۱۳).

[مریم] میان خود و آنان (کسان خود) حجابی برگرفت پس روح خود را به سوى او فرستادیم تا به [شکل] بشرى خوش‏اندام بر او نمایان شد. [مریم] گفت: اگر تقواپیشه هستی، من از تو به رحمان پناه مى‏ برم. گفت: من فقط فرستاده پروردگار تو هستم تا به تو پسرى پاک ببخشم. [مریم] گفت: چگونه من را پسرى باشد، در حالی‌که بشرى با من را تماس نداشته است و بدکار نبوده‏ ام. [فرستاده] گفت: چنین است. پروردگار تو فرموده که آن بر من آسان است و تا او را نشانه ‏اى براى مردم و رحمتى از جانب خویش قرار دهیم. [این] دستورى قطعى است (مریم/۱۷-۲۱). فرشتگان گفتند: ای مریم، بی‌گمان خدا تو را به کلمه‌ای از خود که نام او عیسی، پسر، مریم است، بشارت می‌دهد … (او را به عنوان) فرستاده‌ای به سوی بنی‌اسرائیل می‌فرستد، [که می‌‌گوید:] به‌راستی من از جانب پروردگارتان برای شما نشانه‌ای آورده‌ام. من از گِل برای شما شکل پرنده می‌سازم آن‌گاه در آن می‌دمم پس به اذن خدا پرنده‌ای می‌شود و به اذن خدا نابینای مادرزاد و پیس را بهبود می‌بخشم و مردگان را به اذن خدا زنده می‌گردانم و شما را از آن‌چه می‌خورید و آن‌چه در خانه‌هایتان ذخیره می‌کنید، خبر می‌دهم، بدون تردید اگر مومن باشید، در این، برای شما نشانه‌ای است. تورات را که پیش از من است، تصدیق کننده هستم و تا پاره‏ اى از آن‌چه را که بر شما حرام شده، براى شما حلال کنم و از جانب پروردگارتان براى شما نشانه‏ اى آورده ‏ام پس از خدا پروا کنید و مرا اطاعت کنید. به‌راستی خدا، پروردگار من و پروردگار شما است پس او را بپرستید. این راه راست است (آل‌عمران/۴۵-۵۱). عیسی، پسر، مریم  را به دنبال [فرستادگان] فرستادیم (حدید/۲۷). برخى از آن پیامبران را بر برخى دیگر برترى بخشیدیم. از آنان کسى بود که خدا با او سخن گفت و درجات بعضى از آنان را بالا برد. به عیسی، پسر، مریم دلایل روشن دادیم و او را با روح‌القدس تأیید کردیم (بقره/۲۵۳). عیسی، پسر، مریم را دلایل روشن دادیم و او را با روح‌القدس تأیید کردیم پس چرا هر گاه فرستاده‌ای چیزی را که خوشایند شما نبود برایتان آورد، استکبار ورزیدید؟ گروهی را تکذیب کردید و گروهی را کشتید (بقره/۸۷). مسیح، پسر، مریم جز فرستاده‌ای نبود که پیش از او نیز فرستادگانی گذشته بودند. مادر او زنی بسیار راستگو بود. هر دو غذا می‌خوردند. بنگر چگونه آیات را برای آنان توضیح می‌دهیم سپس بنگر به کجا منحرف می‌شوند (مائده/۷۵). عیسی، پسر، مریم گفت: ای بنی‌اسرائیل، من فرستاده خدا به سوی شما هستم. تصدیق‌کننده آن‌چه پیش از من است که تورات است، می‌باشم و فرستاده‌ای که پس از من می‌آید و نام او احمد است، بشارت می‌دهم (صف/۶). هنگامی که به حواریّون وحی کردم که به من و فرستاده‌ام ایمان آورید. گفتند: ایمان آوردیم. گواه باش که ما تسلیم هستیم (مائده/۱۱۱). [حواریون گفتند:] پروردگارا، به آن‌چه نازل کرد‌ه‌ای، ایمان آوردیم و از این فرستاده پیروی کردیم پس ما را با شاهدان بنویس (آل‌عمران/۵۳). و به سبب سخنشان که ما مسیح، عیسی پسر، مریم، فرستاده خدا را کشتیم در حالی‌که او را نکشتند و مصلوبش نکردند، ولی بر آنان مشتبه شد، [آنان را لعنت کردیم]. کسانی که درباره او اختلاف کردند، بی‌تردید در مورد او دچار شک شده‌اند و هیچ علمی به آن ندارند، جز آن‌که از گمان پیروی می‌کنند و به‌یقین او را نکشتند (نساء/۱۵۷). ای اهل‌کتاب، در دین خود غلّو نکنید و درباره خدا جز حق نگویید. مسیح، عیسی پسر مریم، فقط فرستاده خدا و کلمه اوست که آن را به سوی مریم افکنده و روحی از جانب اوست پس به خدا و فرستادگان ایمان بیاورید و نگویید [خدا] سه‌گانه است. بازایستید که برای شما بهتر است (نساء/۱۷۱).

برای آنان آن شهر را مَثَل بزن، آن‌گاه که فرستادگان به آنجا آمدند. هنگامی­ که دو نفر را به سوی آنان فرستادیم پس آن دو را تکذیب کردند. آن‌گاه با [فرستاده] سومی، [آنان را] تأیید کردیم. پس [فرستادگان] گفتند: ما به سوی شما فرستاده شده‌ایم. [آن قوم] گفتند: شما جز بشری مانند ما نیستید. رحمان چیزی نفرستاده و شما جز دروغ نمی‌گویید­. گفتند: پروردگار ما می­ داند که ما به سوی شما فرستاده شده ­ایم و بر ما جز رساندن آشکار، نیست. [قوم] گفتند: ما شما را به فال بد گرفته­ ایم. اگر دست بر­ندارید، شما را سنگسارتان می ­کنیم و از ما به شما عذاب دردناکی خواهد رسید. آنها گفتند: فال بد شما، با خود شما است. آیا اگر شما را پند دهند [باز فال بد می‌زنید]؟ بلکه شما قومی اسرافکار هستید. مردی از دورترین جای شهر شتابان آمد و گفت: ای قوم من، از این فرستادگان پیروی کنید. از کسانی که از شما پاداشی نمی‌خواهند و خود هدایت‌یافته هستند. چرا کسی را نپرستم که مرا آفریده است در حالی‌که به سوی او بازگردانده می‌شوید؟ آیا غیر از او معبودانی را بگیرم که اگر رحمان برای من زیانی بخواهد، شفاعت آنها چیزی را از من برطرف نمی‌کند و نمی ­توانند مرا برهانند؟ در آن صورت من بی‌گمان در گمراهی آشکاری خواهم بود. من به پروردگار شما ایمان آوردم، پس از من بشنوید. به او گفته شد: به بهشت داخل شو. گفت: ای کاش، قوم من می‌دانستند که پروردگارم چگونه مرا آمرزید و مرا از گرامی‌داشتگان قرار داد. بعد از او هیچ سپاهی از آسمان بر قوم او نازل نکردیم و [بنای] نازل‌کردن هم نداشتیم. [کیفر] آنان جز یک صیحه نبود که ناگاه همه خاموش شدند. دریغا بر این بندگان، هیچ فرستاده‌ای برای آنان نیامد مگر این‌که او را ریشخند می‌کردند. آیا ندیدند چه بسیار نسل­ ها که پیش از ایشان هلاک کردیم که بی‌گمان هرگز به سوی آنان باز نمی‌گردند؟ بی‌تردید همه آنان در نزد ما احضار می ­شوند (یس/۱۳-۳۲).

رسول- پیامبر اسلام، محمّد فرستاده خدا است (فتح/۲۹). به‌راستی تو از فرستادگان هستی (بقره/۲۵۲). تو را فرستاده‌ای برای مردم فرستادیم و گواه بودن خدا کافی است (نساء/۷۹). محمّد پدر هیچ یک از مردان شما نیست ولی فرستاده خدا و خاتم پیامبران است و خدا به هر چیزی دانا است (احزاب/۴۰). سوگند به قرآن حکمت‌آموز که بدون تردید تو از فرستادگان، بر راهی راست هستی (یس/۲-۴). ما تو را جز بشارت‌دهنده و بیم‌دهنده نفرستادیم (اسراء/۱۰۵). تو را جز بشارت‌دهنده و بیم‌دهنده نفرستادیم. بگو، من بر این رسالت اجری از شما نمی‌خواهم مگر کسی که بخواهد راهی به سوی پروردگار خود بگیرد (فرقان/۵۶-۵۷). ما تو را جز بشارت‌دهنده و بیم‌دهنده برای همه مردم نفرستادیم ولی بیشتر مردم نمی‌دانند (سبأ/۲۸). ما تو را به حق بشارت‌دهنده و بیم‌دهنده فرستادیم و درباره دوزخیان از تو پرسیده نخواهد شد (بقره/۱۱۹). ما تو را به حق بشارت‌دهنده و بیم‌دهنده فرستادیم و هیچ امّتی نبود مگر این‌که در آن بیم‌دهنده‌ای گذشته است (فاطر/۲۴). ای پیامبر، ما تو را شاهد، بشارت‌دهنده، بیم‌دهنده، دعوت‌کننده به سوی خدا به اذن او و چراغی تابان فرستادیم (احزاب/۴۵-۴۶). بی‌گمان ما تو را شاهد، بشارت‌دهنده و هشداردهنده فرستادیم تا به خدا و فرستاده او ایمان آورید و او را یاری کنید، او را بزرگ و گرامی دارید و او را صبح و شام به پاکی بستایید (فتح/۸-۹). ما تو را جز رحمتی برای جهانیان نفرستادیم (انبیاء/۱۰۷). به‌راستی براى شما فرستاده‌ای از خودتان آمد که بر او دشوار است ‏شما در رنج بیفتید. به [هدایت] شما حریص و به مومنان رئوفِ مهربان است (توبه/۱۲۸).

او کسی است که فرستاده خود را با هدایت و دین حق فرستاد تا آن را بر همه دین‌ها پیروز گرداند و شهادت خدا کفایت می‌کند (فتح/۲۸). او کسی است که فرستاده خود را با هدایت و دین حق فرستاد تا آن را بر هر چه دین است پیروز گرداند هر چند مشرکان کراهت دارند (توبه/۳۳؛ صف/۹).  

بگو، ای مردم، من فرستاده خدا به سوی همه شما هستم همان که فرمانروایی آسمان‌ها و زمین از آنِ او است. هیچ معبودی جز او نیست. زنده می‌کند و می‌میراند پس به خدا و فرستاده او، پیامبر درس‌ناخوانده‌ای که به خدا و کلمات او ایمان دارد، ایمان بیاورید و او را پیروی کنید باشد که هدایت شوید (اعراف/۱۵۸). [بگو، وظیفه من] تنها ابلاغی از خدا و پیام‌های او است (جن/۲۳).

بدون تردید پیش از تو، فرستادگانی را فرستادیم که برخی از آنان را بر تو حکایت کردیم و برخی را بر تو حکایت نکرده‌ایم (غافر/۷۸). فرستادگانی [را فرستادیم] که آنان را از قبل بر تو حکایت کردیم و فرستادگانی که بر تو حکایت نکردیم (نساء/۱۶۴). هر یک از سرگذشت‌های فرستادگان را که بر تو حکایت می‌کنیم چیزی است که دل تو را به آن استوار می‌گردانیم. در اینها حق برای تو آمده و برای مومنان پند و یادآوری است (هود/۱۲۰). پیش از تو جز مردانی که به آنان وحی می‌کردیم، نفرستادیم (یوسف/۱۰۹). پیش از تو هیچ فرستاده‌ای نفرستادیم مگر این که به او وحی کردیم که معبودی جز من نیست پس من را بپرستید (انبیاء/۲۵). از فرستادگان ما که پیش از تو فرستادیم بپرس، آیا در برابر رحمان، معبودانی قرار دادیم که عبادت شوند (زخرف/۴۵)؟ پیش از تو جز مردانی که به آنان وحی می‌کردیم، نفرستادیم پس اگر نمی‌دانید از اهل ذکر بپرسید. [فرستادگان را] با دلایل روشن و کتاب‌ها [فرستادیم] (نحل/۴۳-۴۴). پیش از تو جز مردانی که به آنان وحی می‌کردیم، نفرستادیم پس اگر نمی‌دانید از اهل ذکر بپرسید. آنان را جسدی که طعام نخورند، قرار ندادیم و عمر جاویدان هم نداشتند سپس وعده خود را بر آنها راست گردانیدیم و آنان و هر که را خواستیم، نجات دادیم و اسرافکاران را هلاک کردیم (انبیاء/۷-۹). پیش از تو فرستادگان را نفرستادیم جز این که آنان غذا می‌خوردند و در بازارها راه می‌رفتند و برخی از شما را بر برخی دیگر آزمایش قرار دادیم. آیا شکیبایی می‌کنید؟ پروردگار تو همواره بینا است (فرقان/۲۰). بدون تردید پیش از تو فرستادگانی فرستادیم و برای آنان زنان و فرزندانی قرار دادیم (رعد/۳۸). تو را در میان امّتى که پیش از آن امّت‌هایى گذشتند، فرستادیم تا آن‌چه را به تو وحى کردیم بر آنان بخوانى در حالى‌که آنان به رحمان کفر مى ‏ورزند. بگو، او پروردگار من است. معبودى جز او نیست. بر او توکل کرده‏ ام و بازگشت من به سوى او است (رعد/۳۰). پیش از تو هیچ فرستاده و پیامبری را نفرستادیم جز این که هر گاه چیزی تلاوت می‌کرد، شیطان در تلاوت آن القای [شبهه] می‌کرد پس خدا آن‌چه را شیطان القا می‌کرد، محو می‌گردانید سپس خدا آیات خود را محکم می‌کرد. خدا دانای حکیم است (حج/۵۲).

سوگند به آن‌چه می‌بینید و آن‌چه نمی‌بینید که این (قرآن) گفتار فرستاده‌ای بزرگوار است. آن گفتار شاعری نیست. چه اندک ایمان می‌آورید. گفتار کاهنی نیست. چه اندک متذکّر می‌شوید. نازل‌شده از جانب پروردگار جهانیان است. اگر او بر ما برخی سخنان را [دروغ] می‌بست، ما دست راست او را می‌گرفتیم سپس رگِ قلب او را قطع می‌کردیم آن‌گاه هیچ کس از شما بازدارنده [عذاب] از او نیست (حاقّه/۳۸-۴۷). سوگند به شب چون پشت کند، سوگند به صبح چون بردمد که بدون تردید این (قرآن) سخن فرستاده‌ای بزرگوار است. نیرومندی که نزد صاحب عرش، منزلت دارد. در آنجا فرمانروای امین است. همنشین شما دیوانه نیست و او (جبرئیل) را در افق روشن دیده است. او بر غیب بخیل نیست (تکویر/۱۷-۲۴). این فرستاده، به آن‌چه از جانب پروردگارش بر او نازل شده، ایمان آورده است و مومنان همگی به خدا، فرشتگان، کتاب‌ها و فرستادگان او ایمان آورده‌اند. [گفتند:] میان هیچ یک از فرستادگان او فرق نمی‌گذاریم و گفتند: شنیدیم و اطاعت کردیم. پروردگارا، آمرزش تو را می‌خواهیم و سرانجام به سوی تو است (بقره/۲۸۵).

ای فرستاده، آن‌چه از جانب پروردگارت بر تو نازل شده، ابلاغ کن. اگر انجام ندهی پس رسالت او را ابلاغ نکرده‌ای. خدا تو را از مردم نگاه می‌دارد. بدون تردید خدا کافران را هدایت نمی‌کند (مائده/۶۷). فرستاده گفت: ای پروردگار من، به‎‌راستی قوم من، این قرآن را رها کرده‌اند (فرقان/۳۰). تو در میان مردم مدین ساکن نبودی تا آیات ما را بر آنان بخوانی ولی ما بودیم که [تو را] فرستادیم (قصص/۴۵).

در میان شما، فرستاده‌ای از خودتان فرستادیم تا آیات ما را بر شما می‌خواند. شما را پاک می‌گرداند. به شما کتاب و حکمت می‌آموزد و آن‌چه را نمی‌دانستید به شما یاد می‌دهد (بقره/۱۵۱). او (خدا) کسی است که در میان درس‌ناخواندگان، فرستاده‌ای از خودشان برانگیخت که آیات او را بر آنها تلاوت می‌کند و آنها را پاک می‌گرداند و کتاب و حکمت به آنان می‌آموزد. بدون تردید پیش از این، در گمراهی آشکاری بودند و نیز گروه دیگری از آنها که هنوز به آنان نپیوسته‌اند [را می‌آموزد]. او شکست‌ناپذیر حکیم است. این فضل خدا است. آن را به هر کس بخواهد، می‌دهد. خدا صاحب فضل بزرگ است (جمعه/۲-۴). به‌راستی خدا بر مومنان منّت نهاد آن‌گاه که در میان آنها فرستاده‌ای از خودشان برانگیخت تا آیات او را بر آنان تلاوت کند و آنها را پاکشان کند و کتاب و حکمت را به آنان بیاموزد در حالی‌که بدون تردید از پیش در گمراهی آشکاری بودند (آل‌عمران/۱۶۴). اى خردمندانى که ایمان آورده‏اید از خدا پروا کنید. به راستى که خدا سوى شما ذکری فرو فرستاده است، پیامبرى که آیات روشنگر خدا را بر شما تلاوت مى‏ کند تا کسانى را که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده ‏اند از تاریکی‌ها به سوى روشنایى بیرون برد (طلاق/۱۰-۱۱).

این‌گونه شما را امّتی میانه قرار دادیم تا بر مردم گواه باشید و این فرستاده بر شما گواه باشد (بقره/۱۴۳). او (خدا) شما را از پیش و در این (قرآن) مسلمان نامید تا این فرستاده بر شما شاهد باشد و شما بر مردم شاهد باشید پس نماز برپا دارید و زکات بدهید و به خدا تمسّک جویید. او مولای شما است پس نیکو مولا و نیکو یاوری است (حج/۷۸). بدون تردید به سوی شما فرستاده‌ای که شاهد بر شما است، فرستادیم همان‌گونه که فرستاده‌ای به سوی فرعون فرستادیم پس فرعون آن فرستاده را نافرمانی کرد پس ما او را به شدّت گرفتیم (مزّمّل/۱۵-۱۶). محمّد، فرستاده خدا است و کسانی که با او هستند، بر کافران سختگیر و با همدیگر مهربان هستند. آنان را در رکوع و سجود می‌بینی که فضل و خشنودی خدا را می‌جویند. نشانه آنان بر اثر سجود در چهره‌هایشان است. این مَثَل ایشان در تورات است و مَثَل آنها در انجیل، چون کشته‌ای است که جوانه خود را برآورد و آن را محکم کند تا بر ساقه‌های خود بایستد و کشاورزان را به شگفت آورد تا کافران را با آن به خشم آورد. خدا به کسانی از آنان که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند، آمرزش و پاداش بزرگی وعده داده است (فتح/۲۹). بدانید که فرستاده خدا در میان شما است. اگر در بسیاری از کارها از شما اطاعت می‌کرد، بدون تردید به رنج می‌افتادید ولی خدا ایمان را برای شما دوست‌داشتنی قرار داد و آن را در قلب‌های شما آراست و کفر، نافرمانی و عصیان را برای شما ناخوشایند کرد. آنها رشدیافتگان هستند. فضل و نعمتی از خدا است. خدا دانای حکیم است (حجرات/۷-۸). محمّد جز فرستاده‌ای نیست که قبل از او فرستادگان گذشتند. آیا اگر بمیرد یا کشته شود، به گذشته خود برمی‌گردید؟ هر کس به گذشته خود برگردد، هرگز به خدا هیچ زیانی نمی‌رساند. خدا سپاسگزاران را پاداش می‌هد (آل‌عمران/۱۴۴). بدون تردید برای شما در فرستاده خدا، سرمشقی نیکو است، برای کسی که به خدا و روز بازپسین امید دارد و خدا را فراوان یاد می‌کند (احزاب/۲۱).

جز این نیست که مومنان کسانی هستند که به خدا و فرستاده او ایمان آورده‌اند. هنگامی که در کاری مهم با او باشند، جایی نمی‌روند تا از او اجازه بگیرند. به‌راستی کسانی که از تو اجازه می‌گیرند، کسانی هستند که به خدا و فرستاده او ایمان می‌آورند پس هرگاه برای برخی از کارهایشان از تو اجازه خواستند، به هر کس از آنان که خواستی، اجازه بده و برای آنان از خدا آمرزش بخواه. به‌راستی خدا آمرزنده مهربان است (نور/۶۲). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، آیا شما را به تجارتی راه نمایم که شما را از عذابی دردناک نجات می‌دهد؟ به خدا و فرستاده او ایمان بیاورید و در راه خدا با اموال و جان‌هایتان جهاد کنید. این برای شما بهتر است اگر می‌دانستید تا گناهانتان را بر شما ببخشاید و شما را به باغ‌هایی که از زیر آن نهرها روان است و به سراهایی پاکیزه در باغ‌هایی همیشگی درآورد. به‌راستی این کامیابی بزرگ است و [کامیابی] دیگری، که آن را دوست می‌دارید، یاری و فتحی نزدیک از جانب خدا است و به مومنان بشارت بده (صف/۱۰-۱۳). فرستاده و کسانی که با او ایمان آورده‌اند، با اموال و جان‌های خود جهاد کردند. اینان کسانی هستند که خوبی‌ها برای آنان است و آنها همان رستگاران هستند. خدا برای آنان بهشت‌هایی آماده کرده که از زیر آن، نهرها روان است و در آن جاودانه هستند. این کامیابی بزرگ است (توبه/۸۸-۸۹). بگو، عمل کنید که به‌زودی خدا و فرستاده او و مومنان عمل شما را خواهند دید. به‌زودی به سوی دانای نهان و آشکار بازگردانده می‌شوید پس شما را به آن‌چه انجام می‌دادید، آگاه خواهد کرد (توبه/۱۰۵).

پروردگارتان به شما داناتر است. اگر بخواهد به شما رحم می‌کند و اگر بخواهد شما را عذاب می‌کند و تو را بر آنان وکیل نفرستادیم (اسراء/۵۴). اى کسانى که ایمان آورده‏اید، اگر از گروهی از کسانی که به آنان کتاب داده شده است، اطاعت کنید، شما را پس از ایمانتان به حال کفر برمى‏گردانند. چگونه کافر می‌شوید با آن‌که آیات خدا بر شما تلاوت می‌شود و فرستاده او در میان شما است؟ هر کس به خدا تمسک جوید، بدون تردید به راه راست هدایت شده است (آل‌عمران/۱۰۰-۱۰۱). چگونه خدا قومی را هدایت می‌کند که بعد از ایمانشان کافر شدند در حالی‌که شهادت دادند که این فرستاده حق است و برای آنان دلایل روشن آمد. خدا قوم ستمکار را هدایت نمی‌کند (آل‌عمران/۸۶).

به‌راستی کسانی را که صدایشان را نزد فرستاده خدا پایین می‌آورند، همان کسانی هستند که خدا قلب‌های آنان را برای تقوا آزموده است. آنان آمرزش و اجری بزرگ دارند. بدون تردید کسانی که تو را از پشت اتاق‌ها صدا می‌زنند، بیشترشان نمی‌اندیشند. اگر آنها صبر می‌کردند تا خود به نزد آنها بیرون آیی، برای آنان بهتر بود. خدا آمرزنده مهربان است (حجرات/۳-۵). خواندن فرستاده را میان خود مانند خواندن یکدیگر قرار ندهید. بی‌تردید خدا کسانى از شما که دزدانه [از نزد او] مى‏ گریزند را مى‏ داند. پس کسانی که خلاف امر او انجام می‌دهند، باید بترسند که بلایی به آنها برسد یا عذابی دردناک به آنها برسد (نور/۶۳). آیا کسانی که از نجوا منع شده بودند را ندیدی سپس به آن‌چه منع شده بودند، بازمی‌گردند و درباره گناه، ستم و نافرمانی فرستاده با یکدیگر نجوا می‌کنند؟ هنگامی که نزد تو بیایند، تو را به آن‌چه خدا درود نگفته، درود می‌گویند. با خود می‌گویند: چرا خدا ما را به آن‌چه می‎‌گوییم، عذاب نمی‌کند؟ جهنّم برای آنان کافی است که با آن خواهند سوخت. بد سرانجامی است (مجادله/۸). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، هنگامی که با فرستاده نجوا می‌کنید پیش از نجوای خود، صدقه‌ای تقدیم کنید. این برای شما بهتر و پاکیزه‌تر است پس اگر [صدقه‌ای] نیافتید، بدون تردید خدا آمرزنده مهربان است. آیا ترسیدید که پیش از نجوای خود، صدقه‌هایی تقدیم کنید؟ پس چون عمل نکردید و خدا هم بر شما بازگشت پس نماز برپا دارید، زکات بدهید و از خدا و فرستاده او اطاعت کنید. خدا به آن‌چه می‌کنید، آگاه است (مجادله/۱۲-۱۳). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، به اتاق‌های پیامبر داخل نشوید مگر آن‌که برای طعامی به شما اجازه داده شود آن هم بدون ‌آن‌که منتظر پخته‌شدن آن باشید ولی هنگامی که دعوت شدید، داخل شوید و هنگامی که غذا خوردید، پراکنده شوید بی‌آن‌که سرگرم سخنی شوید. بی‌گمان این پیامبر را آزار می‌دهد و از شما شرم می‌کند ولی خدا از حق شرم نمی‌کند. هنگامی که از زنان پیامبر متاعی خواستید، از پشت پرده بخواهید. این برای قلب‌های شما و قلب‌های آنان پاکیزه‌تر است. شما را نرسد که فرستاده خدا را آزار دهید و هرگز پس از او با همسرانش ازدواج نکنید. به‌راستی این نزد خدا عظیم است (احزاب/۵۳). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از خدا پروا کنید و اگر مومن هستید هر چه از ربا مانده را، رها کنید. اگر انجام ندهید پس به جنگی از سوی خدا و فرستاده او اذن داده‌اید. اگر توبه کنید، سرمایه‌های شما از آنِ شما است. نه ستم می‌کنید و نه بر شما ستم می‌کنند (بقره/۲۷۸-۲۷۹). اى کسانى که ایمان آورده ‏اید، اگر براى جهاد در راه من و طلب خشنودى من بیرون آمده‏ اید، دشمن من و دشمن خودتان را به دوستى نگیرید که با آنها اظهار دوستى کنید در حالی‌که به آن حقّی که براى شما آمده، کفر ورزیدند و به این سبب که به خدا، پروردگارتان ایمان آورده‌اید، این فرستاده و شما را [از دیارتان] بیرون مى‏ کنند، شما پنهانى با آنان دوستى مى‏ کنید در حالى که من به آن‌چه پنهان می‌کنید و آن‌چه آشکار می‌کنید، داناتر هستم. هر کس از شما چنین کند، بی‌گمان راه راست را گم کرده است (ممتحنه/۱). چرا با قومی که پیمان‌های خود را شکستند و بر بیرون راندن این فرستاده همّت گماشتند، نمی‌جنگید، در حالی‌که آنان بودند که اوّلین بار با شما [جنگ را] آغاز کردند؟ آیا از آنان می‌ترسید؟ اگر مومن هستید، خدا سزاوارتر است که از او بترسید (توبه/۱۳). بر ضعیفان و بیماران و کسانی که چیزی نمی‌یابند تا [در راه جهاد] انفاق کنند، ایرادی نیست [که به جهاد نروند] در صورتی که برای خدا و فرستاده او خیرخواهی کنند. به‌راستی بر نیکوکاران هیچ راهی [برای سرزنش] نیست. خدا آمرزنده مهربان است (توبه/۹۱). آیا پنداشتید که رها می‌شوید در حالی‌که خدا هنوز کسانی از شما را که جهاد کردند و غیر از خدا و فرستاده او و مومنان همرازی نگرفتند، معلوم نداشته است؟ خدا به آن‌چه انجام می‌دهید، آگاه است (توبه/۱۶). آیا پنداشتید که داخل بهشت می‌شوید در حالی‌که هنوز مانند آن‌چه بر کسانی که پیش از شما گذشتند آمد، بر شما نیامده است؟ به آنان سختی و زیان رسید و به تزلزل افتادند تا آنجا که فرستاده و کسانی که با او ایمان آورده بودند، گفتند: پیروزی خدا کی خواهد بود؟ آگاه باشید که بی‌تردید یاری خدا نزدیک است (بقره/۲۱۴). بگو، اگر پدران، پسران، برادران، زنان، عشیره شما، اموالی که آن را به دست آورده‌اید، تجارتی که از کساد آن بیم دارید و سراهایی که به آن دلخوش هستید، نزد شما، از خدا و فرستاده او و جهاد در راه او دوست‌داشتنی‌تر هستند پس منتظر باشید تا خدا فرمان خود را بیاورد. خدا قوم نافرمان را هدایت نمی‌کند (توبه/۲۴).

از تو درباره غنائم می‌پرسند، بگو، غنیمت‌ها از آن خدا و فرستاده است پس از خدا پروا کنید و میان خود را اصلاح کنید و از خدا و فرستاده او اطاعت کنید، اگر مومن هستید (انفال/۱). بدانید هر غنیمتی به دست می‌آورید، هر چه باشد، بدون تردید یک‌پنجم آن، از آنِ خدا، فرستاده، خویشاوندان، یتیمان، مسکینان و در راه‌ماندگان است، اگر به خدا و آن‌‌چه بر بنده ما در روز جدایی، روزی که دو گروه با هم روبه‌رو شدند، ایمان دارید. خدا بر هر چیزی توانا است (انفال/۴۱). آن‌چه را خدا از آنان به فرستاده خود بازگردانید، شما اسب یا شترى بر آن نتاختید ولى خدا فرستادگان خود را بر هر که بخواهد، چیره مى ‏گرداند. خدا بر هر کارى توانا است. آن‌چه خدا از ساکنان آن آبادی‌ها به فرستاده خود بازگردانید، از آنِ خدا، فرستاده، خویشاوندان، یتیمان، مسکینان و در راه‌مانده‌گان است تا میان توانگران شما دست به دست نگردد. آن‌چه فرستاده به شما داد، آن را بگیرید و از آن‌چه شما را از آن منع کرد، بازایستید و از خدا پروا کنید. به‌راستی خدا سخت‌کیفر است. [نیز آن غنائم] برای مهاجران نیازمندی است که از دیار و اموال خود رانده شده‌اند در حالی‌که فضلی از خدا و خشنودی [او را] می‌جویند و خدا و فرستاده او را یاری می‌کنند. آنان همان صادقان هستند (حشر/۶-۸). قبله‌ای که بر آن بودی را قرار ندادیم مگر برای آن‌که، کسی را که از فرستاده پیروی می‌کند، از کسی که به گذشته خود برگشته است را، معلوم کنیم (بقره/۱۴۳). کسانی از شما که زنان خود را ظهار می‌کنند سپس از آن‌چه گفته‌اند، برمی‌گردند باید پیش از آن‌که آمیزش کنند، برده‌ای آزاد کنند. این است که به آن پند داده می‌شوید. خدا به آن‌چه انجام می‌دهید، آگاه است پس هر کس [برده‌ای] نیافت، باید پیش از آمیزش، دو ماه پی‌درپی روزه بگیرد و هر کس توانایی نداشت پس شصت تهیدست را اطعام کند. این برای آن است که به خدا و فرستاده او ایمان بیاورید. این حدود خدا است و کافران عذابی دردناک دارند (مجادله/۳-۴). پروردگارت [در جنگ بدر] به فرشتگان وحی ‌کرد که من با شما هستم پس کسانی را که ایمان آورده‌اند، استوار سازید. به‌زودی در دل‌های کسانی که کافر شدند، بیم خواهم افکند پس فراز گردن‎‌هایشان را بزنید و همه سر انگشتان آنان را بزنید. این از آن رو است که آنها با خدا و فرستاده او ستیزه کردند و خدا سخت‌کیفر است (انفال/۱۲-۱۳).

[در جنگ احد] آن‌گاه که می‌گریختید و به هیچ کس توجّهی نمی‌کردید و این فرستاده شما را از پشت سرتان فرا می‌خواند پس [خدا] شما را غمی روی غم سزا داد تا بر آن‌چه از دست داده‌اید و آن‌چه به شما رسیده است، غم نخورید. خدا به آن‌چه می‌کنید، آگاه است (آل‌عمران/۱۵۳). کسانی که خدا و فرستاده را بعد از اصابت زخم‌ها [در احد] اجابت کردند، برای کسانی از آنها که نیکی کردند و تقوا پیشه کردند، پاداشی عظیم است (آل‌عمران/۱۷۲). این [آیات، اعلام] بیزاری است از سوی خدا و فرستاده او به سوی مشرکانی که با آنها پیمان بسته‌اید (توبه/۱). این اعلامی است از خدا و فرستاده او به مردم، در روز حجّ اکبر که خدا و فرستاده او از مشرکان بیزار هستند (توبه/۳). چگونه برای مشرکان نزد خدا و فرستاده او عهدی باشد جز کسانی که با آنان کنار مسجد‌الحرام پیمان بسته‌اید (توبه/۷).

هنگامی که مومنان، دسته‌های [دشمن را] دیدند، گفتند: این است آن‌چه خدا و فرستاده او به ما وعده دادند. خدا و فرستاده او راست گفتند و جز بر ایمان و تسلیم آنها نیفزود (احزاب/۲۲). هنگامی که کسانی که کافر شدند، در قلب‌های خود تعصّب ورزیدند، تعصّب جاهلیت پس خدا آرامش خود را بر فرستاده خود و بر مومنان نازل کرد و کلمه تقوا را ملازم آنان ساخت که آنها به آن سزاوارتر و اهل آن بودند. خدا به هر چیزی دانا است. بی‌گمان خدا خواب پیامبر خود را به حق، تحقّق بخشید که شما بدون تردید اگر خدا بخواهد، سر تراشیده و موی سر کوتاه کرده، بدون آن‌که بیمی داشته باشید با خاطری آسوده به مسجدالحرام وارد خواهید شد پس او چیزی را می‌دانست که شما نمی‌دانستید و غیر از آن، فتحی نزدیک قرار داد (فتح/۲۶-۲۷). خدا [در روز حنین] آرامش خود را بر فرستاده خود و بر مومنان نازل کرد و سپاهیانی نازل کرد که [آنان را] نمی‌دیدید و کسانی که کفر ورزیدند را عذاب کرد. این جزای کافران است (توبه/۲۶).

[ای پیامبر، به همسرانت بگو،] اگر خدا و فرستاده او و سرای آخرت را می‌خواهید پس به‌راستی خدا برای نیکوکاران شما، پاداش عظیمی را آماده کرده است (احزاب/۲۹). هر کس از شما خدا و فرستاده او را خاضعانه اطاعت کند و کار شایسته انجام دهد، پاداشش را دو برابر به او می‌دهیم و روزی ارجمندی برای او آماده می‌کنیم … خدا فقط می‌خواهد آلودگی را از شما اهلِ‌بیت بزداید و شما را به شایستگی پاک کند (احزاب/۳۱-۳۳).

اینان (کافران) و پدرانشان را برخوردار کردیم تا حق و فرستاده‌ای آشکار برای آنها آمد (زخرف/۲۹). پیش از تو بیم‌دهنده‌ای به سوی آنان نفرستاده بودیم (سبأ/۴۴). اگر ما آنان را قبل از آن، به عذابی هلاک می‌کردیم، بدون تردید می‌گفتند: پروردگارا، چرا فرستاده‌ای به سوی ما نفرستادی تا پیش از آن‌که خوار و رسوا شویم، از نشانه‌های تو پیروی کنیم (طه/۱۳۴)؟ اگر نه این بود که هنگامی که مصیبتی برای کارهایی که کرده‌اند به آنان برسد، بگویند: پروردگارا، چرا فرستاده‌ای برای ما نفرستادی تا از نشانه‌های تو پیروی کنیم و از مومنان باشیم [فرستاده‌ای را نمی‌فرستادیم] (قصص/۴۷). [گفتند:] پس باید برای ما نشانه‌ای بیاورد همان‌گونه که پیشینیان [با نشانه] فرستاده شدند (انبیاء/۵). چون آیات روشن ما برای آنان خوانده شود کسانی که چون حق به سوی آنان آمد کفر ورزیدند، گفتند: این سحری آشکار است … بگو، من از فرستادگان، نوظهور نیستم. نمی‌دانم با من و شما چه خواهند کرد جز آن‌چه به من وحی می‌شود را پیروی نمی‌کنم. من جز بیم‌دهنده‌ای آشکار نیستم و من جز بیم‌دهنده آشکار نیستم (احقاف/۷-۹). چون به آنان گفته شود: به سوی آن‌چه خدا نازل کرده و به سوی این فرستاده بیایید، می‌گویند: آن‌چه پدران خود را بر آن یافته‌ایم برای ما کافی است. آیا هر چند پدران آنان چیزی نمی‌دانستند و هدایت نیافته بودند (مائده/۱۰۴)؟ کسانی که شرک ورزیدند، گفتند: اگر خدا می‌خواست نه ما و نه پدرانمان چیزی را غیر از او نمی‌پرستیدیم و بدون [حکم] او چیزی را حرام نمی‌کردیم. کسانی که پیش از آنان بودند، چنین کردند پس آیا جز ابلاغ آشکار بر فرستادگان است (نحل/۳۵)؟ اگر رویگردان شدند، ما تو را بر آنها نگهبان نفرستاده‌ایم. بر تو جز ابلاغ نیست (شوری/۴۸). در هیچ شهری پیش از تو بیم‌دهنده‌ای نفرستادیم مگر این‌که خوشگذرانان آن گفتند: ما پدران خود را بر آیینی یافته‌ایم و ما از پیِ آنان اقتدا می‌کنیم. گفت: هر چند هدایت‌کننده‌تر از آن‌چه پدران خود را بر آن یافته‌اید، بر شما بیاورم؟ گفتند: ما به آن‌چه به آن فرستاده شده‌اید، کافر هستیم پس ما از آنان انتقام گرفتیم پس بنگر عاقبت تکذیب‌کنندگان چگونه بود (زخرف/۲۳-۲۵). کسانی که کفر ورزیدند، می‌گویند: تو فرستاده نیستی. بگو، کافی است که خدا و آن که علم کتاب نزد او است، میان من و شما گواه باشد (رعد/۴۳). وقتی به آنان گفته می‌شد: معبودی جز خدای یگانه نیست، استکبار می‌ورزیدند و می‌گفتند: آیا ما برای شاعری دیوانه، معبودان خود را ترک کنیم؟ بلکه [او] حق را آورده و فرستادگان را تصدیق کرده است (صافّات/۳۵-۳۷). برای کسانی که پیش از آنان بودند، فرستاده‌ای نیامد جز این‌که گفتند: ساحر یا دیوانه است (ذاریات/۵۲). چون تو را ببینند، جز به ریشخندت نگیرند که آیا این همان کسی است که خدا او را به عنوان فرستاده، برانگیخته است (فرقان/۴۱)؟ گفتند: هرگز به تو ایمان نخواهیم آورد تا از زمین چشمه ‏اى براى ما بجوشانى… بگو، پروردگار من منزّه است. آیا جز بشری فرستاده هستم؟ چیزی مردم را از ایمان‌آوردن باز نداشت، آن‌گاه که هدایت برای آنان آمد، جز این‌که گفتند: آیا خدا بشری را به عنوان فرستاده برانگیخته است؟ بگو، اگر در زمین فرشتگانی بودند که با اطمینان راه می‌رفتند بدون تردید بر آنان فرشته‌ای را به عنوان فرستاده از آسمان نازل می‌کردیم (اسراء/۹۰-۹۵). گفتند: این چه فرستاده‌ای است که غذا می‌خورد و در بازارها راه می‌رود؟ چرا به سوی او فرشته‌ای نازل نشده تا همراه او بیم‌دهنده باشد؟ یا چرا گنجی به طرف او افکنده نمی‌شود؟ یا چرا او باغی ندارد تا از آن بخورد؟ ستمکاران گفتند: جز مردی سحرشده را پیروی نمی‌کنید (فرقان/۷-۸). آیا می‌خواهید از فرستاده خود همان را بخواهید که از پیش از موسی خواسته شد. هر کس کفر را جانشین ایمان کند، بی‌گمان راه راست را گم کرده است (بقره/۱۰۸)؟ به‌راستی پیش از تو [فرستادگانی] در میان امّت‌های پیشین فرستادیم. هیچ پیامبری برای آنها نیامد جز این که او را به ریشخند می‌گرفتند (حجر/۱۰-۱۱). بدون تردید پیش از تو فرستادگانی به ریشخند گرفته شدند پس آن‌چه را مسخره می‌کردند، کسانی را که ریشخند می‌کردند را فرا گرفت (انعام/۱۰؛ انبیاء/۴۱). بی‌گمان فرستادگان پیش از تو به ریشخند گرفته شدند پس به کسانی که کفر ورزیده بودند، مهلت دادم آن‌گاه آنان را گرفتم پس کیفر من چگونه بود (رعد/۳۲)؟

به‌راستی نزدیک بود تا تو را از آن سرزمین برکنند تا تو را از آن بیرون کنند در این صورت آنان پس از تو جز اندکی باقی نمی‌ماند. سنّتی است که در میان فرستادگان خود که قبل از تو فرستادیم، بوده است. برای سنّت ما تغییری نخواهی یافت (اسراء/۷۶-۷۷). اگر تو را تکذیب کنند، بدون تردید پیش از تو هم فرستادگانی تکذیب شدند. همه کارها به سوی خدا بازگردانده می‌شود (فاطر/۴). اگر تو را تکذیب کردند، بدون تردید فرستادگانی که پیش از تو دلایل آشکار، نوشته‌ها و کتاب روشن آوردند، تکذیب شدند (آل‌‌عمران/۱۸۴). اگر تو را تکذیب کنند پس به‌راستی کسانی که پیش از آنان بودند تکذیب کردند. فرستادگانشان دلایل آشکار، نوشته‌ها و کتاب روشن برای آنان آوردند سپس کسانی که کفر ورزیده بودند را فرو گرفتم پس عقاب من چگونه بود (فاطر/۲۵-۲۶)؟ پیش از تو فرستادگانی تکذیب شدند پس بر آن‌چه تکذیب شدند و آزار دیدند، صبر کردند تا یاری ما به آنان رسید. برای کلمات خدا تبدیل‌کننده‌ای نیست. به‌راستی خبر فرستادگان به تو رسیده است (انعام/۳۴). اگر تکذیب کنید، بی‌گمان امّت‌های پیش از شما نیز تکذیب کردند. بر فرستاده جز ابلاغ آشکار نیست (عنکبوت/۱۸). این شهرها است که برخی از خبرهای آن را بر تو حکایت می‌کنیم. به‌راستی فرستادگانشان دلایل روشن برای آنان آوردند امّا آنان بر آن نبودند به آن‌چه از قبل تکذیب کرده بودند، ایمان بیاورند. این‌گونه خدا بر دل‌های کافران مُهر می‌نهد (اعراف/۱۰۱). به تو جز آن‌چه به فرستادگان پیش از تو گفته شده است، گفته نمی‌شود. به‌راستی پروردگار تو دارای آمرزش و دارای کیفری دردناک است (فصّلت/۴۳).

آیا خبر کسانی که پیش از این کفر ورزیدند و سزای کار خود را چشیدند و عذابی دردناک دارند، به شما نرسیده است؟ این به آن سبب است که فرستادگانشان دلایل آشکار برای آنان آوردند پس آنها گفتند: آیا بشری ما را هدایت می‌کند؟ پس کافر شدند و پشت کردند و خدا بى ‏نیازى نمود و خدا بى‏ نیاز ستوده‏ است (تغابن/۵-۶). بدون تردید پیش از تو فرستادگانی به سوی قومشان فرستادیم پس دلایل آشکار برای آنها آوردند پس، از کسانی که مرتکب جرم شدند، انتقام گرفتیم. یاری کردن مومنان، بر ما حقّی است (روم/۴۷). سوگند به خدا که به سوی امّت‌های پیش از تو [فرستادگانی] فرستادیم، شیطان اعمال آنها را برای آنان آراست پس او امروز سرپرست آنان است و عذابی دردناک دارند (نحل/۶۳). آیا خبر کسانی که پیش از شما بودند، قوم نوح، عاد، ثمود و کسانی که بعد از آنان بودند [و کسی] جز خدا از آنان آگاهی ندارد، به شما نرسیده است؟ فرستادگانشان برای آنها دلایل آشکار آوردند ولی آنان دست‌های خود را بر دهان‌هایشان نهادند و گفتند: ما به آن‌چه شما به آن فرستاده شده‌اید، کافر هستیم و از آن‌چه ما را به سوی آن می‌خوانید، سخت در شک هستیم (ابراهیم/۹). آیا خبر کسانی که قبل از اینان بودند، قوم نوح، عاد، ثمود، قوم ابراهیم، اصحاب مدین و شهرهای زیرورو شده به آنان نرسیده است؟ فرستادگانشان برای آنان دلایل آشکار آوردند. خدا بر آن نبود که به آنان ستم کند ولی آنان به خودشان ستم کردند (توبه/۷۰). پیش از آنان قوم نوح، اصحاب رسّ، ثمود، عاد و فرعون و برادران لوط نیز تکذیب کردند و اصحاب ایکه، قوم تُبَّع، همگی فرستادگان را تکذیب کردند پس وعده [عذاب] من تحقّق یافت (ق/۱۲-۱۴). پیش از آنان، قوم نوح، عاد، فرعون صاحب میخ‌ها، ثمود، قوم لوط و اصحاب ایکه [تکذیب کردند]. آنان دسته‌های [مخالف] بودند. هیچ کدام نبودند جز این‌که فرستادگان را تکذیب کردند پس عقوبت من تحقّق یافت (ص/۱۲-۱۴). پیش از اینان، قوم نوح و بعد از آنان، دسته‌های [مخالف] تکذیب کردند. هر امّتی قصد فرستاده خود را کردند تا او را بگیرند و به باطل جدال کردند تا حقّ را با آن باطل کنند پس آنان را فرو گرفتم پس عقوبت من چگونه بود؟ این‌گونه سخن پروردگارت درباره کسانی که کفر ورزیدند، تحقّق یافت. به‌راستی آنان اهل آتش هستند (غافر/۵-۶). به یقین پیش از آنان قوم فرعون را آزمودیم و فرستاده‌ای بزرگوار برای آنان آمد (دخان/۱۷). کسانی که پیش از اینان بودند، تکذیب کردند در حالی‌که اینان به ده‌یک آن‌چه به آنها داده بودیم، نرسیده‌اند. فرستادگان من را تکذیب کردند پس کیفر من چگونه بود (سبأ/۴۵)؟ آیا در زمین نگردیده‌اند تا ببینند عاقبت کسانی که پیش از آنان بودند، چگونه بوده است؟ آنان نیرومندتر از آیشان بودند و زمین را زیرورو کردند و بیشتر از آن‌چه آنها آبادش کردند، آن را آباد ساختند. فرستادگانشان برای آنها دلایل آشکار آوردند پس خدا بر آن نبود که به آنان ستم کند ولی خودشان [بر خود] ستم کردند (روم/۹). آیا در زمین نگردیده‌اند تا ببینند عاقبت کسانی که پیش از آنان بودند، چگونه بوده است؟ آنان نیرومندتر از آیشان بودند و زمین را زیرورو کردند پس خدا آنان را به سبب گناهانشان گرفت و در برابر خدا نگاه‌دارنده‌ای ندارند. این به آن سبب بود که فرستادگانشان برای آنان دلایل آشکار آوردند پس کفر ورزیدند و خدا آنان را گرفت. به‌راستی او نیرومند سخت‌کیفر است (غافر/۲۱-۲۲). آیا در زمین نگردیده‌اند تا عاقبت کسانی را که پیش از آنان بودند، ببینند؟ بدون تردید سرای آخرت برای کسانی که تقوا پیشه کردند، بهتر است. آیا نمی‌اندیشید؟ تا هنگامی که فرستادگان ناامید شدند و پنداشتند که تکذیب شدند، یاری ما به آنان رسید پس کسانی را که می‌خواستیم، نجات داده شدند و عذاب ما از گروه مجرمان برگردانده نمی‌شود (یوسف/۱۰۹-۱۱۰).

همان‌گونه که فرستادگان اولوالعزم صبر کردند، صبر کن و برای آنان [عذاب] را به شتاب نخواه (احقاف/۳۵). نپندار که خدا وعده خود را به فرستادگانش خلاف می‌کند. به‌راستی خدا شکست‌ناپذیر صاحب انتقام است (ابراهیم/۴۷). وقتی خوشگذرانان ستمکاران را به عذاب گرفتیم ناگاه آنان ناله‌های دردناک سر می‌دهند. امروز ناله نکنید. بی‌گمان شما از جانب ما یاری نخواهید شد. به‌راستی آیات من بر شما خوانده می‌شد و شما به عقب خود برمی‌گشتید. مستکبرانه در گفت‌وگوهای شبانه خود از آن، بدگویی می‌کردید. آیا در این سخن نیندیشیده‌اند یا چیزی برای آنان آمده است که برای پدرانشان نیامده است؟ یا فرستاده خود را نشناخته‌اند پس او را انکار می‌کنند؟ یا می‌گویند او جنون دارد؟ بلکه حق را برای آنان آورده است و بیشتر آنان حقّ را خوش ندارند (مومنون/۶۴-۷۰). در انتظار روزی باش که آسمان دودی نمایان بیاورد که مردم را فرو می‎‌پوشد. این عذابی دردناک است. [می‌گویند:] پروردگارا، این عذاب را از ما دور کن که ما مومن هستیم. کجا [جای] پندگرفتن باشد در حالی‌که فرستاده‌ای آشکار برای آنان آمده ‌است سپس از آن روی گرداندند و گفتند: تعلیم‌یافته‌ای دیوانه است (دخان/۱۰-۱۴)؟  مردم را از روزی که عذاب بر آنان می‌آید، بیم بده پس آنان که ستم کرده‌اند، می‌گویند: پروردگارا، ما را تا چندی مهلت بده تا دعوت تو را پاسخ گوییم و از فرستادگان پیروی کنیم. [به آنان گفته می‌شود:] آیا شما پیش از این قسم نمی‌خوردید که شما را فنایی نیست (ابراهیم/۴۴)؟ بگو، آیا شما را به زیان‌کارترین [مردم] در  اعمال، آگاه کنم؟ کسانی هستند که سعی آنها در زندگی دنیا گم شده است و آنان می‌پندارند که کار نیک انجام می‌دهند. آنان کسانی هستند که به آیات پروردگارشان و لقای او کفر ورزیدند پس اعمال آنها تباه شد و روز قیامت برای آنان میزانی برپا نمی‌کنیم. این جهنّم سزای آنان است به سبب آن‌که کافر شدند و آیات من و فرستادگانم را به ریشخند گرفتند (کهف/۱۰۳-۱۰۶).

فرستاده- پیامبر اسلام- منافقان، می‌گویند: به خدا و فرستاده او ایمان آوردیم و اطاعت کردیم آن‌گاه دسته‌ای از آنان بعد از این روی می‌گردانند. آنها مومن نیستند. هنگامی که به سوی خدا و فرستاده او دعوت می‌شوند تا میان آنان داوری کند ناگاه گروهی از آنها روی می‌گردانند. اگر حق به سود آنان باشد، مطیعانه به سوی او می‌آیند. آیا در دل‌های آنان بیمارى است‏ یا تردید دارند یا مى‏ ترسند که خدا و فرستاده او بر آنان ستم کنند؟ [نه] بلکه خود ستمکار هستند (نور/۴۷-۵۰). هنگامی که منافقان نزد تو می‌آیند، می‌گویند: گواهی می‌دهیم که تو به‌راستی فرستاده خدا هستی. خدا می‌داند که بی‌گمان تو فرستاده او هستی. خدا گواهی می‌دهد که بدون تردید منافقان دروغگو هستند (منافقون/۱). چون که به آنان گفته شود: به سوی آن‌چه خدا نازل کرده و به سوی فرستاده بیایید، منافقان را می‌بینی که از تو سخت روی برمی‌تابند (نساء/۶۱). اگر آنها، وقتی به خود ستم کرده بودند، پیش تو می‌آمدند و از خدا آمرزش می‌خواستند و فرستاده برای آنان طلب آمرزش می‌کرد، بدون تردید خدا را توبه‌پذیر مهربان می‌یافتند (نساء/۶۴). هنگامی که به آنها گفته شود: بیایید تا فرستاده خدا برای شما آمرزش بخواهد، سرهای خود را برمی‌گردانند و می‌بینی که آنها روی بر می‌تابند در حالی‌که استکبار می‌ورزند. برای آنها یکسان است، چه برایشان آمرزش بخواهی یا برای آنان آمرزش نخواهی، خدا هرگز آنها را نمی‌آمرزد. بدون تردید خدا قوم فاسق را هدایت نمی‌کند (منافقون/۵-۶). برای آنان چه آمرزش بخواهی یا نخواهی، اگر هفتاد بار هم برای آنان آمرزش بخواهی، خدا هرگز آنها را نمی‌آمرزد. این به آن سبب است که به خدا و فرستاده او کافر شدند و خدا گروه نافرمان را هدایت نمی‌کند (توبه/۸۰). هرگز بر هیچ یک از آنان که بمیرد، نماز نخوان و بر قبر او نایست. به‌راستی آنان به خدا و فرستاده او کفر ورزیدند و در حالی‌که نافرمان بودند، مردند (توبه/۸۴). چون سوره ‏اى نازل شود که به خدا ایمان آورید و همراه فرستاده او جهاد کنید، توانگران از آنان، از تو، اجازه می‌خواهند و می‌گویند: بگذار ما با نشستگان باشیم. راضى شدند که با برجای ماندگان باشند و بر دل‌های‌آنان مهر زده شد پس آنها درنمی‌یابند (توبه/۸۶-۸۷). کسانی که در خانه نشستند و از همراهی با فرستاده خدا تخلّف ورزیدند، شادمان شدند و از این‌که با مال‌ها و جان‌های خود، در راه خدا جهاد کنند، کراهت داشتند و گفتند: در این گرما [برای جنگ] بیرون نروید. بگو، آتش جهنم سوزان‏تر است، اگر دریابند (توبه/۸۱). هنگامی که به سوی آنان بازگردید، برای شما عذر می‌آورند. بگو، عذر نیاورید که هرگز به شما ایمان نمی‌آوریم. به‌راستی خدا ما را از خبرهای شما مطّلع کرده است. به‌زودی خدا و فرستاده او، عمل شما را می‌بینند آن‌گاه به سوی دانای نهان و آشکار بازگردانده می‌شوید پس شما را از آن‌چه می‌کردید، آگاه می‌کند (توبه/۹۴). منافقان و کسانی که در دل‌هایشان بیماری است، [در جنگ] می‌گفتند: خدا و فرستاده‌اش جز فریب به ما وعده ندادند (احزاب/۱۲). می‌گویند: اگر به مدینه برگردیم، بدون تردید آن‌که عزّتمندتر است، آن زبون‌تر را از آنجا بیرون خواهد کرد. عزّت از آن خدا و فرستاده او و از آنِ مومنان است ولی منافقان نمی‌دانند (منافقان/۸). آنها کسانی هستند که می‌گویند: به کسانی که نزد فرستاده خدا هستند، انفاق نکنید تا پراکنده شوند در حالی‌که که گنجینه‌های آسمان‌ها و زمین از آنِ خدا است ولی منافقان در نمی‌یابند (منافقون/۷). چیزی مانع قبول انفاق‌هایشان نشد جز این‌که آنان به خدا و فرستاده او کافر شدند و جز با کسالت نماز نمی‌گزارند و جز با کراهت انفاق نمی‌کنند (توبه/۵۴). اگر آنها به آن‌چه خدا و فرستاده او به ایشان داده‌اند، راضی می‌شدند و می‌گفتند: خدا برای ما کافی است، به‌زودی خدا از فضل خود و نیز فرستاده‌اش به ما بدهد که ما به خدا رغبت داریم، [برای آنها بهتر بود] (توبه/۵۹). از آنان کسانی هستند که پیامبر را آزار می‌دهند و می‌گویند: او گوش است. بگو، گوش خوبی برای شما است. به خدا ایمان دارد و به مومنان هم ایمان دارد و برای کسانی از شما که ایمان آورده‌اند، رحمتی است. کسانی که فرستاده خدا را ‌آزار می‌دهند، برای آنها عذابی دردناک است. برای شما به خدا سوگند می‌خورند که شما را راضی کنند در حالی‌که اگر مومن بودند، این، سزاوارتر بود که خدا و فرستاده او را راضی کنند (توبه/۶۱-۶۲). اگر از آنان سؤال کنی [چرا مسخره می‌کنید؟]، بدون تردید خواهند گفت: جز این نیست که ما به سرگرمی و شوخی سخنانی می‌گفتیم. بگو، آیا خدا و آیات او و فرستاده‌اش را مسخره می‌کردید (توبه/۶۵)؟ [کافران و منافقان] به خدا سوگند مى ‏خورند که [چیزی] نگفته ‏اند در حالى‌که بدون تردید سخن کفر گفته‌اند و پس از اسلام آوردنشان کفر ورزیده ‏اند و به چیزی همّت گماشتند که به آن نرسیدند. آنان انتقام نگرفتند مگر این‌که خدا و فرستاده او، آنان را از فضل خود بى‏ نیاز کردند پس اگر توبه می‌کردند، برایشان بهتر بود. اگر روى برتابند، خدا آنان را در دنیا و آخرت به عذابى دردناک، عذاب می‌کند. برای آنها در زمین سرپرست و یاورى نخواهند بود (توبه/۷۴). کسانی که مسجدی برای ضربه زدن، کفر ورزیدن، جدایی افکندن میان مومنان و کمینگاهی برای کسانی که با خدا و فرستاده او از پیش، در جنگ بودند، گرفتند، بدون تردید سخت سوگند می‌خورند که ما جز نیکی نخواستیم. خدا گواهی می‌دهد که بی‌تردید آنها دروغگو هستند (توبه/۱۰۷).

اگر خبری از امن یا ناامنی به آنان برسد، آن را پخش می‌کنند در حالی‌که اگر آن را به فرستاده و اولیای امر خود بازمی‌گردانند، بدون تردید کسانی از آنان که می‌توانستند آن را استنباط کنند، آن را می‌فهمیدند. اگر فضل خدا و رحمت او بر شما نبود، بی‌گمان جز تعداد اندکی، همه از شیطان پیروی می‌کردند (نساء/۸۳).

بادیه‌نشینان گفتند: ایمان آوردیم، بگو، ایمان نیاورده‌اید بلکه بگویید، اسلام آورده‌ایم و هنوز ایمان در قلب‌هایتان داخل نشده است. اگر خدا و فرستاده او را اطاعت کنید، از اعمال شما، چیزی نمی‌کاهد. به‌راستی خدا آمرزنده مهربان است. مومنان تنها کسانی هستند که به خدا و فرستاده او ایمان آورده‌اند، سپس تردید نکرده‌اند و با اموال و جان‌هایشان در راه خدا جهاد کرده‌اند. آنان همان صادقان هستند (حجرات/۱۴-۱۵). برخی از بادیه‌نشینان هستند که به خدا و روز بازپسین ایمان دارند و آن‌چه را انفاق می‌کنند، مایه تقرّب نزد خدا و دعاهای فرستاده می‌دانند. بدانید که این (انفاق)، مایه تقرّب آنان است. به‌زودی خدا آنها را به رحمت خود داخل می‌کند. بی‌گمان خدا آمرزنده مهربان است (توبه/۹۹). اهل مدینه و بادیه‏نشینان پیرامونشان را نرسد که از [فرمان] فرستاده خدا تخلّف کنند و جان خود را عزیزتر از جان او بدانند. این به سبب آن است که هیچ تشنگى، رنج و گرسنگی در راه خدا به آنان نمى ‏رسد و در هیچ مکانى که کافران را به خشم مى ‏آورد، قدم نمى ‏گذارند و از دشمنى، غنیمتى به دست نمى‏ آورند مگر این‌که به سبب آن، عمل شایسته‌ای براى آنان نوشته مى ‏شود زیرا خدا پاداش نیکوکاران را ضایع نمى‏ کند (توبه/۱۲۰). عذرآوران از بادیه‌نشین آمدند تا به آنها اجازه [ترک جهاد] داده شود و کسانی که به خدا و فرستاده او دروغ گفتند، نیز در خانه نشستند. به‌زودی به کسانی از آنان که کافر شدند، عذابی دردناک خواهد رسید (توبه/۹۰). برجای ماندگان از بادیه‌نشین به‌زودی به تو خواهند گفت: اموال ما و کسانمان، ما را مشغول کردند پس برای ما آمرزش بخواه. چیزی که در قلب‌هایشان نیست با زبان‌های خود می‌گویند: … پنداشتید که فرستاده و مومنان هرگز به سوی اهل خود برنمی‌گردند. این در قلب‌هایتان زینت یافت و گمان کردید، گمان بدی، و شما گروهی هلاکت‌شده، گشتید (فتح/۱۱-۱۲). بادیه‌نشینان در کفر و نفاق، سخت‌تر هستند و سزاوارترند که حدود آن‌چه خدا بر فرستاده خود نازل کرده است را ندانند. خدا دانای حکیم است (توبه/۹۷).

فرستاده- پیامبر اسلام- اهل‌کتاب، ای اهل‌کتاب، به‌راستی فرستاده ما پس از فاصله زمانی با فرستادگان به سوی شما آمده است تا نگویید برای ما بشارت‌دهنده و هشدار‌دهنده‌ای نیامد. به‌راستی بشارت‌دهنده و هشداردهنده‌ای نزد شما آمد. خدا بر هر چیزی توانا است (مائده/۱۹). ای اهل‌کتاب، بدون تردید، فرستاده ما به سوی شما آمده است که بسیاری از آن‌چه را که از کتاب، پنهان کردید، بیان می‌کند و از بسیاری درمی‌گذرد. به‌راستی از نزد خدا نور و کتابی روشن برای شما آمده است (مائده/۱۵). رحمت من همه چیز را فرا گرفته است و به‌زودى آن را براى کسانى که تقوا پیشه مى ‏کنند و زکات مى‏ دهند و کسانی که به آیات ما ایمان مى ‏آورند، مقرّر مى ‏کنم. همان کسانی که از این فرستاده، پیامبر درس ناخوانده که او را نزد خود در تورات و انجیل نوشته مى‏ یابند، پیروى مى‏ کنند. آنان را به کار پسندیده فرمان مى‏ دهد و از کار ناپسند باز مى‏ دارد و براى آنان چیزهاى پاکیزه را حلال و چیزهاى ناپاک را بر ایشان حرام مى‏ گرداند و قید و زنجیرهایشان را از آنها برمى‏ دارد پس کسانى که به او ایمان آوردند، بزرگش داشتند، حمایتش کردند، او را یاری نمودند و نورى را که با او نازل شده است، پیروى کردند. آنان همان رستگاران هستند (اعراف/۱۵۶-۱۵۷). بى‌گمان کسانى که گفتند: ما مسیحى هستیم، نزدیکترین مردم در دوستى با مومنان خواهى یافت زیرا برخى از آنان عالمان و رهبانانى‏ هستند که تکبر نمى‏ورزند. چون آن‌چه را به سوى این فرستاده نازل شده بشنوند، مى‏ بینى از آن‌چه از حق که شناخته ‏اند، اشک از چشم‌هایشان لبریز مى‏ شود، مى‏ گویند: پروردگارا ما ایمان آورده ‏ایم پس ما را با گواهان بنویس. ما را چیست که به خدا و آن‌چه از حق براى ما آمده، ایمان نیاوریم و حال آن‌که امید داریم که پروردگارمان ما را با گروه شایستگان درآورد پس براى آن‌چه گفتند، خدا به آنان باغ‌هایى پاداش داد که از زیر آن نهرها جارى است. در آن جاودانه مى‏ مانند. این پاداش نیکوکاران است (مائده/۸۲-۸۵). کسانی از اهل‌کتاب که کافر شدند و مشرکان، دست‌بردار نبودند تا این‌که دلیلی آشکار برای آنان آمد، فرستاده‌ای از خدا که نامه‌هایی پاک را بر آنان می‌خواند که در آنها نوشته‌هایی پایدار است (بینه/۱-۳). هنگامی که فرستاده‌ای از نزد خدا به سوی آنها آمد که آن‌چه را با آنان است تصدیق می‌کند، گروهی از کسانی که به آنان کتاب داده شد، کتاب خدا را پشت سرشان انداخته، گویی آنان نمی‌دانند (بقره/۱۰۱).

او کسی است که کافران از اهل‌کتاب (بنی‌نضیر) را برای نخستین بیرون‌راندن دسته‌جمعی از خانه‌هایشان بیرون کرد … این برای آن بود که آنها با خدا و فرستاده او ستیزه کردند. هر کس با خدا ستیزه کند، پس بی‌گمان خدا سخت‌کیفر است (حشر/۲-۴). کسانی [از یهود] گفتند: به‌راستی خدا با ما پیمان بسته که به هیچ فرستاده‌ای ایمان نمی‌آوریم تا برای ما قربانی بیاورد که آتش آن را بسوزاند. بگو، بدون تردید پیش از من فرستادگانی بودند که دلایل آشکار را با آن‌چه گفتید، برای شما آوردند. اگر راست می‌گویید پس چرا آنان را کشتید (آل‌عمران/۱۸۳)؟ با کسانی [از اهل‌کتاب] که به خدا و روز بازپسین ایمان نمی‌آورند و آن‌چه را خدا و فرستاده او حرام کرده، حرام نمی‌شمرند و متدین به دین حق نمی‌شوند، جنگ کنید تا با خواری به دست [خود] جزیه دهند (توبه/۲۹). اى فرستاده، کسانى که در کفر می‌شتابند تو را غمگین نکنند چه از کسانی که با زبان خود گفتند: ایمان آوردیم در حالی‌که قلب‌های آنان ایمان نیاورده بود و چه از کسانی که یهودی شدند که براى تکذیب گوش مى‏ سپارند و براى گروهى دیگر که نزد تو نیامده‏ اند، گوش می‌سپارند. کلمات را از جاهاى خود دگرگون مى‏ کنند. مى‏ گویند: اگر این [حکم] به شما داده شد، آن را بپذیرید و اگر آن به شما داده نشد پس دورى کنید هر که را خدا بخواهد به فتنه اندازد، هرگز در برابر خدا براى او اختیار چیزی را نخواهی داشت. اینان کسانی هستند که خدا نخواسته قلب‌هایشان را پاک کند. در دنیا خواری و در آخرت عذابى بزرگ دارند. شنوندگان دروغ [و] خورندگان حرام هستند پس اگر نزد تو آمدند، میان آنان داورى کن یا از آنها روى بگردان و اگر از آنان روى بگردانی، هرگز اندک زیانى به تو نخواهند رسانید و اگر داورى مى‏ کنى پس به قسط میان آنان داوری کن. به‌راستی خدا قسط‌ ورزان را دوست ‏دارد. چگونه تو را داور قرار مى‏ دهند در حالی‌که تورات که حکم خدا در آن است، نزد آنان است. ‏سپس آنها بعد از آن روی می‌گردانند و آنان مومن نیستند (مائده/۴۱-۴۳).

فرستاده- قیامت، [کافران] می‌گویند: ای وای بر ما، چه کسی ما را از آرامگاهمان برانگیخت؟ این همان وعده رحمان است و فرستادگان راست می‌گفتند (یس/۵۲). روزی که خدا فرستادگان را جمع می‌کند پس می‌فرماید: چه پاسخی به شما داده شد؟ می‌گویند: ما هیچ دانشی نداریم. به‌راستی تو همان دانای نهان هستی (مائده/۱۰۹). آن‌گاه که برای فرستادگان تعیین وقت شود، برای چه روزی، تعیین مدّت شده است؟ برای روز جدایی (مرسلات/۱۱-۱۳). [آن روز] روزی است که ستمکار دست‌های خود را می‌گزد، می‌گوید: ای کاش، با فرستاده راهی برمی‌گرفتم (فرقان/۲۷). روزی که [خدا] آنها (مشرکان) را ندا می‌دهد و می‌‍‌فرماید: فرستادگان را چه پاسخ دادید؟ پس در آن روز، خبرها بر آنان پوشیده بماند پس از یکدیگر نیز نمی‌پرسند (قصص/۶۵-۶۶). آن روز کسانی که کفر ورزیدند و از فرستاده نافرمانی کردند، آرزو می‌کنند که ای کاش، با خاک یکسان می‌شدند و از خدا هیچ سخنی را نمی‌توانند پوشیده دارند (نساء/۴۲). کسانی که کافر شدند، گروه‌گروه به سوی جهنّم رانده شوند تا چون به آن رسند، درهای آن گشوده گردد و نگهبانان آن به آنان می‌گویند: آیا فرستادگانی از خودتان بر شما نیامدند که آیات پروردگارتان را بر شما بخوانند و به دیدار این روزتان، شما را بیم دهند؟ گویند: آری، ولی سخن عذاب بر کافران محقّق شد (زمر/۷۱). ای گروه جن و انس، آیا از میان شما فرستادگانی برای شما نیامدند که آیات من را بر شما بخوانند و از دیدار این روزتان، شما را بیم دهند؟ گفتند: ما به زیان خودمان گواهی می‌دهیم. زندگی دنیا آنها را فریب داد و بر ضدّ خودشان گواهی دادند که آنان کافران بوده‌اند (انعام/۱۳۰). آیا [کافران] جز در انتظار تاویل آن هستند؟ روزى که تاویل آن فرا رسد، کسانى که آن را از پیش، فراموش کرده‌اند، مى‏ گویند: به‌راستی فرستادگان پروردگار ما حق را آوردند پس آیا ما را شفاعتگرانى هست که براى ما شفاعت کنند یا بازگردانیده شویم تا غیر از آن‌چه انجام مى ‏دادیم، انجام دهیم؟ به‌راستى که به خودشان زیان زدند و آن‌چه را به دروغ مى‏ بافتند، از آنان گم شد (اعراف/۵۳). روزى که چهره‏ های آنان (کافران) را در آتش زیرورو مى ‏کنند، مى ‏گویند: اى کاش ما خدا را اطاعت می‌کردیم و فرستاده را اطاعت مى‏ کردیم (احزاب/۶۶). [نگهبانان جهنّم به کسانی که در آتش هستند] مى‏ گویند: آیا فرستادگانتان دلایل روشن برای شما نیاوردند؟ مى‏ گویند: آری. مى‏ گویند: پس بخوانید ولى دعاى کافران جز در گمراهی نیست (غافر/۵۰). کسانى که کتاب و آن‌چه را که فرستادگان خود را به آن فرستادیم تکذیب کرده‏اند، به‌زودى خواهند دانست. هنگامى که غل‌ّها و زنجیرها در گردن‌هایشان باشد و در میان آب جوشان، بر روی، کشانیده مى‏ شوند، آن‌گاه در آتش سوزانده مى‏ شوند سپس به آنان گفته مى‏ شود: آن‌ شریکانی که غیر خدا می‌پنداشتید، کجا هستند؟ مى‏ گویند: از ما گم شدند بلکه ما از قبل چیزى را نمی‌پرستیدیم. این‌گونه خدا کافران را گمراه می‌کند. این، به آن سبب است که در زمین به ناحق شادمانی مى‏ کردید و به آن سبب است که سرمستی می‌کردید. از درهای دوزخ داخل شوید. در آن جاودانه بمانید پس جایگاه متکبّران بد است (غافر/۷۰-۷۶).

[کسانی که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند، در بهشت] می‌گویند: ستایش خدایی را که ما را به این هدایت کرد. اگر خدا ما را هدایت نمی‌کرد، ما خود هدایت نمی‌یافتیم. به‌راستی فرستادگان پروردگار ما، حق را آوردند (اعراف/۴۳).

وَ سَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ (صافّات/۱۸۱) إِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ* رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (دخان/۵-۶) وَ الْمُرْسَلَاتِ عُرْفًا* فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفًا* وَ النَّاشِرَاتِ نَشْرًا* فَالْفَارِقَاتِ فَرْقًا* فَالْمُلْقِيَاتِ ذِكْرًا* عُذْرًا أَوْ نُذْرًا* إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ (مرسلات/۱-۷)

الله يَصْطَفِي مِنَ الْمَلَائِكَةِ رُسُلًا وَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ* يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ مَا خَلْفَهُمْ وَ إِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الأمُورُ (حج/۷۵-۷۶) الْحَمْدُ لِلَّهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ جَاعِلِ الْمَلَائِكَةِ رُسُلًا أُولِي أَجْنِحَةٍ مَّثْنَى وَ ثُلَاثَ وَ رُبَاعَ يَزِيدُ فِي الْخَلْقِ مَا يَشَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (فاطر/۱) وَ مَا كَانَ اللّهُ لِيُطْلِعَكُمْ عَلَى الْغَيْبِ وَلَكِنَّ اللّهَ يَجْتَبِي مِن رُّسُلِهِ مَن يَشَاء (آل‌عمران/۱۷۹) تِلْكَ الرُّسُلُ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْضٍ مِّنْهُم مَّن كَلَّمَ اللّهُ وَ رَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَجَاتٍ (بقره/۲۵۳) وَ مَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُكَلِّمَهُ اللَّهُ إِلَّا وَحْيًا أَوْ مِن وَرَاء حِجَابٍ أَوْ يُرْسِلَ رَسُولًا فَيُوحِيَ بِإِذْنِهِ مَا يَشَاءُ إِنَّهُ عَلِيٌّ حَكِيمٌ (شوري/۵۱) عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا* إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِن رَّسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِن بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا* لِيَعْلَمَ أَن قَدْ أَبْلَغُوا رِسَالَاتِ رَبِّهِمْ وَ أَحَاطَ بِمَا لَدَيْهِمْ وَ أَحْصَى كُلَّ شَيْءٍ عَدَدًا (جن/۲۶-۲۸)

مَّا عَلَى الرَّسُولِ إِلاَّ الْبَلاَغُ وَ اللّهُ يَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَ مَا تَكْتُمُونَ (مائده/۹۹) الَّذِينَ يُبَلِّغُونَ رِسَالَاتِ اللَّهِ وَ يَخْشَوْنَهُ وَلَا يَخْشَوْنَ أَحَدًا إِلَّا اللَّهَ وَ كَفَى بِاللَّهِ حَسِيبًا (احزاب/۳۹) رُّسُلًا مُّبَشِّرِينَ وَ مُنذِرِينَ لِئَلاَّ يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ وَ كَانَ اللّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا (نساء/۱۶۵) وَ مَا نُرْسِلُ الْمُرْسَلِينَ إِلاَّ مُبَشِّرِينَ وَ مُنذِرِينَ فَمَنْ آمَنَ وَ أَصْلَحَ فَلاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لاَ هُمْ يَحْزَنُونَ (انعام/۴۸) وَ مَا نُرْسِلُ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا مُبَشِّرِينَ وَ مُنذِرِينَ وَ يُجَادِلُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِالْبَاطِلِ لِيُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ وَ اتَّخَذُوا آيَاتِي وَ مَا أُنذِرُوا هُزُوًا (كهف/۵۶) وَ مَا أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلاَّ بِلِسَانِ قَوْمِهِ لِيُبَيِّنَ لَهُمْ فَيُضِلُّ اللّهُ مَن يَشَاءُ وَ يَهْدِي مَن يَشَاءُ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (ابراهيم/۴)

وَ مَا كَانَ لِرَسُولٍ أَن يَأْتِيَ بِآيَةٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللّهِ (رعد/۳۸؛ غافر/۷۸) لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَ أَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَ الْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَ أَنزَلْنَا الْحَدِيدَ فِيهِ بَأْسٌ شَدِيدٌ وَ مَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَ لِيَعْلَمَ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ وَ رُسُلَهُ بِالْغَيْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ (حديد/۲۵) وَ إِذْ أَخَذَ اللّهُ مِيثَاقَ النَّبِيِّيْنَ لَمَا آتَيْتُكُم مِّن كِتَابٍ وَ حِكْمَةٍ ثُمَّ جَاءكُمْ رَسُولٌ مُّصَدِّقٌ لِّمَا مَعَكُمْ لَتُؤْمِنُنَّ بِهِ وَ لَتَنصُرُنَّهُ قَالَ أَأَقْرَرْتُمْ وَ أَخَذْتُمْ عَلَى ذَلِكُمْ إِصْرِي قَالُواْ أَقْرَرْنَا قَالَ فَاشْهَدُواْ وَ أَنَاْ مَعَكُم مِّنَ الشَّاهِدِينَ* فَمَن تَوَلَّى بَعْدَ ذَلِكَ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ (آل‌عمران/۸۱-۸۲)

كَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَ رُسُلِي إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ (مجادله/۲۱) اللَّهَ يُسَلِّطُ رُسُلَهُ عَلَى مَن يَشَاءُ وَ اللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (حشر/۶) وَ لَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِينَ* إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنصُورُونَ* وَ إِنَّ جُندَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ (صافّات/۱۷۱-۱۷۳) ثُمَّ نُنَجِّي رُسُلَنَا وَ الَّذِينَ آمَنُواْ كَذَلِكَ حَقًّا عَلَيْنَا نُنجِ الْمُؤْمِنِينَ (يونس/۱۰۳) إِنَّا لَنَنصُرُ رُسُلَنَا وَ الَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ يَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهَادُ (غافر/۵۱)

يَا أَيُّهَا الرُّسُلُ كُلُوا مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَ اعْمَلُوا صَالِحًا إِنِّي بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ* وَ إِنَّ هَذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَ أَنَا رَبُّكُمْ فَاتَّقُونِ (مومنون/۵۱-۵۲)

وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا فِيهِم (الاوّلين) مُّنذِرِينَ (صافّات/۷۲) وَ لَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَّسُولًا أَنِ اعْبُدُواْ اللّهَ وَ اجْتَنِبُواْ الطَّاغُوتَ فَمِنْهُم مَّنْ هَدَى اللّهُ وَ مِنْهُم مَّنْ حَقَّتْ عَلَيْهِ الضَّلالَةُ فَسِيرُواْ فِي الأَرْضِ فَانظُرُواْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ (نحل/۳۶) وَ كَمْ أَرْسَلْنَا مِن نَّبِيٍّ فِي الْأَوَّلِينَ وَ مَا يَأْتِيهِم مِّن نَّبِيٍّ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُون (زخرف/۶-۷) أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا تَتْرَا كُلَّ مَا جَاء أُمَّةً رَّسُولُهَا كَذَّبُوهُ فَأَتْبَعْنَا بَعْضَهُم بَعْضًا وَ جَعَلْنَاهُمْ أَحَادِيثَ فَبُعْدًا لِّقَوْمٍ لَّا يُؤْمِنُونَ (مومنون/۴۴) وَ لَقَدْ أَهْلَكْنَا الْقُرُونَ مِن قَبْلِكُمْ لَمَّا ظَلَمُواْ وَ جَاءتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ وَ مَا كَانُواْ لِيُؤْمِنُواْ كَذَلِكَ نَجْزِي الْقَوْمَ الْمُجْرِمِينَ (يونس/۱۳) مَّنِ اهْتَدَى فَإِنَّمَا يَهْتَدي لِنَفْسِهِ وَ مَن ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَا وَ لاَ تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى وَ مَا كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّى نَبْعَثَ رَسُولًا (اسراء/۱۵) وَ لِكُلِّ أُمَّةٍ رَّسُولٌ فَإِذَا جَاء رَسُولُهُمْ قُضِيَ بَيْنَهُم بِالْقِسْطِ وَ هُمْ لاَ يُظْلَمُونَ (يونس/۴۷)

وَ مَا أَرْسَلْنَا فِي قَرْيَةٍ مِّن نَّبِيٍّ إِلاَّ أَخَذْنَا أَهْلَهَا بِالْبَأْسَاء وَ الضَّرَّاء لَعَلَّهُمْ يَضَّرَّعُونَ (اعراف/۹۴) وَ لَقَدْ أَرْسَلنَآ إِلَى أُمَمٍ مِّن قَبْلِكَ فَأَخَذْنَاهُمْ بِالْبَأْسَاء وَ الضَّرَّاء لَعَلَّهُمْ يَتَضَرَّعُونَ (انعام/۴۲) وَ مَا كَانَ رَبُّكَ مُهْلِكَ الْقُرَى حَتَّى يَبْعَثَ فِي أُمِّهَا رَسُولًا يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِنَا وَ مَا كُنَّا مُهْلِكِي الْقُرَى إِلَّا وَ أَهْلُهَا ظَالِمُونَ (قصص/۵۹) وَ مَا أَرْسَلْنَا فِي قَرْيَةٍ مِّن نَّذِيرٍ إِلَّا قَالَ مُتْرَفُوهَا إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ كَافِرُونَ (سبأ/۳۴) إِذْ جَاءتْهُمُ الرُّسُلُ مِن بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ قَالُوا لَوْ شَاء رَبُّنَا لَأَنزَلَ مَلَائِكَةً فَإِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ كَافِرُونَ (فصّلت/۱۴) قَالَتْ رُسُلُهُمْ أَفِي اللّهِ شَكٌّ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ يَدْعُوكُمْ لِيَغْفِرَ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ وَ يُؤَخِّرَكُمْ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى قَالُواْ إِنْ أَنتُمْ إِلاَّ بَشَرٌ مِّثْلُنَا تُرِيدُونَ أَن تَصُدُّونَا عَمَّا كَانَ يَعْبُدُ آبَآؤُنَا فَأْتُونَا بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ* قَالَتْ لَهُمْ رُسُلُهُمْ إِن نَّحْنُ إِلاَّ بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ وَلَكِنَّ اللّهَ يَمُنُّ عَلَى مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَ مَا كَانَ لَنَا أَن نَّأْتِيَكُم بِسُلْطَانٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللّهِ وَ علَى اللّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ* وَ مَا لَنَا أَلاَّ نَتَوَكَّلَ عَلَى اللّهِ وَ قَدْ هَدَانَا سُبُلَنَا وَ لَنَصْبِرَنَّ عَلَى مَا آذَيْتُمُونَا وَ عَلَى اللّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ* وَ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُواْ لِرُسُلِهِمْ لَنُخْرِجَنَّكُم مِّنْ أَرْضِنَآ أَوْ لَتَعُودُنَّ فِي مِلَّتِنَا فَأَوْحَى إِلَيْهِمْ رَبُّهُمْ لَنُهْلِكَنَّ الظَّالِمِينَ* وَ لَنُسْكِنَنَّكُمُ الأَرْضَ مِن بَعْدِهِمْ ذَلِكَ لِمَنْ خَافَ مَقَامِي وَ خَافَ وَعِيدِ* وَ اسْتَفْتَحُواْ وَ خَابَ كُلُّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ (ابراهيم/۱۰-۱۵) وَ إِذَا جَاءتْهُمْ آيَةٌ قَالُواْ لَن نُّؤْمِنَ حَتَّى نُؤْتَى مِثْلَ مَا أُوتِيَ رُسُلُ اللّهِ اللّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسَالَتَهُ سَيُصِيبُ الَّذِينَ أَجْرَمُواْ صَغَارٌ عِندَ اللّهِ وَ عَذَابٌ شَدِيدٌ بِمَا كَانُواْ يَمْكُرُونَ (انعام/۱۲۴) فَلَمَّا جَاءتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَرِحُوا بِمَا عِندَهُم مِّنَ الْعِلْمِ وَ حَاقَ بِهِم مَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُون (غافر/۸۳) وَ كَأَيِّن مِّن قَرْيَةٍ عَتَتْ عَنْ أَمْرِ رَبِّهَا وَ رُسُلِهِ فَحَاسَبْنَاهَا حِسَابًا شَدِيدًا وَ عَذَّبْنَاهَا عَذَابًا نُّكْرًا (طلاق/۸)

يَا بَنِي آدَمَ إِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ رُسُلٌ مِّنكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِي فَمَنِ اتَّقَى وَ أَصْلَحَ فَلاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لاَ هُمْ يَحْزَنُونَ* وَ الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا وَ اسْتَكْبَرُواْ عَنْهَا أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (اعراف/۳۵-۳۶) فَلَنَسْأَلَنَّ الَّذِينَ أُرْسِلَ إِلَيْهِمْ وَ لَنَسْأَلَنَّ الْمُرْسَلِينَ* فَلَنَقُصَّنَّ عَلَيْهِم بِعِلْمٍ وَ مَا كُنَّا غَآئِبِينَ (اعراف/۶-۷)

إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِينَ آمَنُواْ الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاَةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَ هُمْ رَاكِعُونَ* وَ مَن يَتَوَلَّ اللّهَ وَ رَسُولَهُ وَ الَّذِينَ آمَنُواْ فَإِنَّ حِزْبَ اللّهِ هُمُ الْغَالِبُونَ (مائده/۵۵-۵۶)

مَّا كَانَ اللّهُ لِيَذَرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى مَآ أَنتُمْ عَلَيْهِ حَتَّىَ يَمِيزَ الْخَبِيثَ مِنَ الطَّيِّبِ وَ مَا كَانَ اللّهُ لِيُطْلِعَكُمْ عَلَى الْغَيْبِ وَلَكِنَّ اللّهَ يَجْتَبِي مِن رُّسُلِهِ مَن يَشَاء فَآمِنُواْ بِاللّهِ وَ رُسُلِهِ وَ إِن تُؤْمِنُواْ وَ تَتَّقُواْ فَلَكُمْ أَجْرٌ عَظِيمٌ (آل‌عمران/۱۷۹) فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ النُّورِ الَّذِي أَنزَلْنَا وَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ (تغابن/۸) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ آمِنُوا بِرَسُولِهِ يُؤْتِكُمْ كِفْلَيْنِ مِن رَّحْمَتِهِ وَ يَجْعَل لَّكُمْ نُورًا تَمْشُونَ بِهِ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (حديد/۲۸) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ آمِنُواْ بِاللّهِ وَ رَسُولِهِ وَ الْكِتَابِ الَّذِي نَزَّلَ عَلَى رَسُولِهِ وَ الْكِتَابِ الَّذِيَ أَنزَلَ مِن قَبْلُ (نساء/۱۳۶) وَ الَّذِينَ آمَنُواْ بِاللّهِ وَ رُسُلِهِ وَ لَمْ يُفَرِّقُواْ بَيْنَ أَحَدٍ مِّنْهُمْ أُوْلَئِكَ سَوْفَ يُؤْتِيهِمْ أُجُورَهُمْ وَ كَانَ اللّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا (نساء/۱۵۲) وَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ أُوْلَئِكَ هُمُ الصِّدِّيقُونَ وَ الشُّهَدَاء عِندَ رَبِّهِمْ لَهُمْ أَجْرُهُمْ وَنُورُهُمْ وَ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ (حديد/۱۹) سَابِقُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا كَعَرْضِ السَّمَاء وَ الْأَرْضِ أُعِدَّتْ لِلَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ (حديد/۲۱) يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءكُمُ الرَّسُولُ بِالْحَقِّ مِن رَّبِّكُمْ فَآمِنُواْ خَيْرًا لَّكُمْ وَ إِن تَكْفُرُواْ فَإِنَّ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ كَانَ اللّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا (نساء/۱۷۰) آمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ أَنفِقُوا مِمَّا جَعَلَكُم مُّسْتَخْلَفِينَ فِيهِ فَالَّذِينَ آمَنُوا مِنكُم ْ وَ أَنفَقُوا لَهُمْ أَجْرٌ كَبِيرٌ (حديد/۷)

لَا تَجِدُ قَوْمًا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ يُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لَوْ كَانُوا آبَاءهُمْ أَوْ أَبْنَاءهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ أُوْلَئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ الْإِيمَانَ وَ أَيَّدَهُم بِرُوحٍ مِّنْهُ وَ يُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ أُوْلَئِكَ حِزْبُ اللَّهِ أَلَا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (مجادله/۲۲) [قال اولوالالباب] رَبَّنَا وَ آتِنَا مَا وَعَدتَّنَا عَلَى رُسُلِكَ وَ لاَ تُخْزِنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّكَ لاَ تُخْلِفُ الْمِيعَادَ* فَاسْتَجَابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ أَنِّي لاَ أُضِيعُ عَمَلَ عَامِلٍ مِّنكُم مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَى بَعْضُكُم مِّن بَعْضٍ (آل‌عمران/۱۹۴-۱۹۵)

مَا لَكُمْ لَا تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الرَّسُولُ يَدْعُوكُمْ لِتُؤْمِنُوا بِرَبِّكُمْ وَ قَدْ أَخَذَ مِيثَاقَكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ (حديد/۸) وَ مَن لَّمْ يُؤْمِن بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ فَإِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ سَعِيرًا (فتح/۱۳) وَ مَن يَكْفُرْ بِاللّهِ وَ مَلاَئِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ وَ الْيَوْمِ الآخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلاَلًا بَعِيدًا (نساء/۱۳۶) إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِاللّهِ وَ رُسُلِهِ وَ يُرِيدُونَ أَن يُفَرِّقُواْ بَيْنَ اللّهِ وَ رُسُلِهِ وَيقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَ نَكْفُرُ بِبَعْضٍ وَ يُرِيدُونَ أَن يَتَّخِذُواْ بَيْنَ ذَلِكَ سَبِيلًا* أُوْلَئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ حَقًّا وَ أَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا مُّهِينًا (نساء/۱۵۰-۱۵۱)

وَ مَا أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلاَّ لِيُطَاعَ بِإِذْنِ اللّهِ (نساء/۶۴) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ لَا تُبْطِلُوا أَعْمَالَكُمْ (محمّد/۳۳) وَ أَطِيعُواْ اللّهَ وَ الرَّسُولَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (آل‌عمران/۱۳۲) وَ أَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَ آتُوا الزَّكَاةَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (نور/۵۶) وَ أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ فَإِن تَوَلَّيْتُمْ فَإِنَّمَا عَلَى رَسُولِنَا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ (تغابن/۱۲) وَ أَطِيعُواْ اللّهَ وَأَطِيعُواْ الرَّسُولَ وَ احْذَرُواْ فَإِن تَوَلَّيْتُمْ فَاعْلَمُواْ أَنَّمَا عَلَى رَسُولِنَا الْبَلاَغُ الْمُبِينُ (مائده/۹۲) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ أَطِيعُواْ اللّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لاَ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَ أَنتُمْ تَسْمَعُونَ* وَ لاَ تَكُونُواْ كَالَّذِينَ قَالُوا سَمِعْنَا وَ هُمْ لاَ يَسْمَعُونَ (انفال/۲۰-۲۱) وَ أَطِيعُواْ اللّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لاَ تَنَازَعُواْ فَتَفْشَلُواْ وَ تَذْهَبَ رِيحُكُمْ وَ اصْبِرُواْ إِنَّ اللّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ (انفال/۴۶) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ أَطِيعُواْ اللّهَ وَ أَطِيعُواْ الرَّسُولَ وَ أُوْلِي الأَمْرِ مِنكُمْ فَإِن تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللّهِ وَ الرَّسُولِ إِن كُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَ الْيَوْمِ الآخِرِ ذَلِكَ خَيْرٌ وَ أَحْسَنُ تَأْوِيلًا (نساء/۵۹) قُلْ أَطِيعُواْ اللّهَ وَ الرَّسُولَ فإِن تَوَلَّوْاْ فَإِنَّ اللّهَ لاَ يُحِبُّ الْكَافِرِينَ (آل‌عمران/۳۲) قُلْ أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ فَإِن تَوَلَّوا فَإِنَّمَا عَلَيْهِ مَا حُمِّلَ وَ عَلَيْكُم مَّا حُمِّلْتُمْ وَ إِن تُطِيعُوهُ تَهْتَدُوا وَ مَا عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ (نور/۵۴) مَّنْ يُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطَاعَ اللّهَ وَ مَن تَوَلَّى فَمَا أَرْسَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا (نساء/۸۰) وَ مَن يُطِعْ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزًا عَظِيمًا (احزاب/۷۱) وَ مَن يُطِعِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ يَخْشَ اللَّهَ وَ يَتَّقْهِ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْفَائِزُونَ (نور/۵۲) وَ مَن يُطِعِ اللّهَ وَ الرَّسُولَ فَأُوْلَئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللّهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ وَ الصِّدِّيقِينَ وَ الشُّهَدَاء وَ الصَّالِحِينَ وَ حَسُنَ أُولَئِكَ رَفِيقًا (نساء/۶۹) تِلْكَ حُدُودُ اللّهِ وَ مَن يُطِعِ اللّهَ وَ رَسُولَهُ يُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَ ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (نساء/۱۳) وَ مَن يُطِعِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ يُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ (فتح/۱۷) وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاء بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَ يُقِيمُونَ الصَّلاَةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَ يُطِيعُونَ اللّهَ وَ رَسُولَهُ أُوْلَئِكَ سَيَرْحَمُهُمُ اللّهُ إِنَّ اللّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (توبه/۷۱) وَ مَن يَخْرُجْ مِن بَيْتِهِ مُهَاجِرًا إِلَى اللّهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ يُدْرِكْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلى اللّهِ وَ كَانَ اللّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا (نساء/۱۰۰) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اسْتَجِيبُواْ لِلّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُم لِمَا يُحْيِيكُمْ وَ اعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ وَ أَنَّهُ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ (انفال/۲۴) إِنَّمَا كَانَ قَوْلَ الْمُؤْمِنِينَ إِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَ رَسُولِهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ أَن يَقُولُوا سَمِعْنَا وَ أَطَعْنَا وَ أُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (نور/۵۱)

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَخُونُواْ اللّهَ وَ الرَّسُولَ وَ تَخُونُواْ أَمَانَاتِكُمْ وَ أَنتُمْ تَعْلَمُونَ (انفال/۲۷) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (حجرات/۱) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا تَنَاجَيْتُمْ فَلَا تَتَنَاجَوْا بِالْإِثْمِ وَ الْعُدْوَانِ وَ مَعْصِيَتِ الرَّسُولِ وَ تَنَاجَوْا بِالْبِرِّ وَ التَّقْوَى وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ (مجادله/۹)

وَ مَن يَتَوَلَّ [الله و رسوله] يُعَذِّبْهُ عَذَابًا أَلِيمًا (فتح/۱۷) وَ مَن يَعْصِ اللّهَ وَ رَسُولَهُ وَ يَتَعَدَّ حُدُودَهُ يُدْخِلْهُ نَارًا خَالِدًا فِيهَا وَ لَهُ عَذَابٌ مُّهِينٌ (نساء/۱۴) وَ مَن يَعْصِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا* حَتَّى إِذَا رَأَوْا مَا يُوعَدُونَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ نَاصِرًا وَ أَقَلُّ عَدَدًا (جن/۲۳-۲۴) وَ مَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَ لَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَ رَسُولُهُ أَمْرًا أَن يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ وَ مَن يَعْصِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُّبِينًا (احزاب/۳۶) إِنَّمَا جَزَاء الَّذِينَ يُحَارِبُونَ اللّهَ وَ رَسُولَهُ وَ يَسْعَوْنَ فِي الأَرْضِ فَسَادًا أَن يُقَتَّلُواْ أَوْ يُصَلَّبُواْ أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَ أَرْجُلُهُم مِّنْ خِلافٍ أَوْ يُنفَوْاْ مِنَ الأَرْضِ ذَلِكَ لَهُمْ خِزْيٌ فِي الدُّنْيَا وَ لَهُمْ فِي الآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ* إِلاَّ الَّذِينَ تَابُواْ مِن قَبْلِ أَن تَقْدِرُواْ عَلَيْهِمْ فَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (مائده/۳۳-۳۴)

إِنَّ الَّذِينَ يُحَادُّونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ أُوْلَئِكَ فِي الأَذَلِّينَ (مجادله/۲۰) إِنَّ الَّذِينَ يُحَادُّونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ كُبِتُوا كَمَا كُبِتَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَ قَدْ أَنزَلْنَا آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ وَ لِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ مُّهِينٌ* يَوْمَ يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِيعًا فَيُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُوا أَحْصَاهُ اللَّهُ وَ نَسُوهُ وَ اللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ (مجادله/۵-۶) أَلَمْ يَعْلَمُواْ أَنَّهُ مَن يُحَادِدِ اللّهَ وَ رَسُولَهُ فَأَنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدًا فِيهَا ذَلِكَ الْخِزْيُ الْعَظِيمُ (توبه/۶۳) وَ مَن يُشَاقِقِ اللّهَ وَ رَسُولَهُ فَإِنَّ اللّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ* ذَلِكُمْ فَذُوقُوهُ وَ أَنَّ لِلْكَافِرِينَ عَذَابَ النَّارِ (انفال/۱۳-۱۴) وَ مَن يُشَاقِقِ الرَّسُولَ مِن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُ الْهُدَى وَ يَتَّبِعْ غَيْرَ سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ نُوَلِّهِ مَا تَوَلَّى وَ نُصْلِهِ جَهَنَّمَ وَ سَاءتْ مَصِيرًا (نساء/۱۱۵) إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ وَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُّهِينًا (احزاب/۵۷) مَن كَانَ عَدُوًّا لِّلّهِ وَ مَلآئِكَتِهِ وَ رُسُلِهِ وَ جِبْرِيلَ وَ مِيكَالَ فَإِنَّ اللّهَ عَدُوٌّ لِّلْكَافِرِينَ (بقره/۹۸)

الرّسول- الاقوام، إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ أَنْ أَنذِرْ قَوْمَكَ مِن قَبْلِ أَن يَأْتِيَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ … (نوح/۱-۲۸) وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُّبِينٌ … (هود/۲۵-۴۸) وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ فَقَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ أَفَلَا تَتَّقُونَ … (مومنون/۲۳-۳۰) لَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ فَقَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُواْ اللَّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ إِنِّيَ أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ … (اعراف/۵۹-۶۴) وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ فَلَبِثَ فِيهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِينَ عَامًا فَأَخَذَهُمُ الطُّوفَانُ وَ هُمْ ظَالِمُونَ (عنكبوت/۱۴) قَالَ يَا قَوْمِ لَيْسَ بِي ضَلاَلَةٌ وَلَكِنِّي رَسُولٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ* أُبَلِّغُكُمْ رِسَالاَتِ رَبِّي وَ أَنصَحُ لَكُمْ وَ أَعْلَمُ مِنَ اللّهِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ … (اعراف/۶۱-۶۴)  إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ … (شعراء/۱۰۷- ۱۲۱) كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ* إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ (شعراء/۱۰۵-۱۰۶) وَ قَوْمَ نُوحٍ لَّمَّا كَذَّبُوا الرُّسُلَ أَغْرَقْنَاهُمْ وَ جَعَلْنَاهُمْ لِلنَّاسِ آيَةً وَ أَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِينَ عَذَابًا أَلِيمًا (فرقان/۳۷)

ثُمَّ أَنشَأْنَا مِن بَعْدِهِمْ (نوح و الّذين معهم) قَرْنًا آخَرِينَ* فَأَرْسَلْنَا فِيهِمْ رَسُولًا مِنْهُمْ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ أَفَلَا تَتَّقُونَ … (مومنون/۳۱-۴۲) ثُمَّ بَعَثْنَا مِن بَعْدِهِ (نوح) رُسُلًا إِلَى قَوْمِهِمْ فَجَآؤُوهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا كَانُواْ لِيُؤْمِنُواْ بِمَا كَذَّبُواْ بِهِ مِن قَبْلُ كَذَلِكَ نَطْبَعُ عَلَى قُلوبِ الْمُعْتَدِينَ (يونس/۷۴)

كَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِينَ* إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ* إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (شعراء/۱۲۳-۱۲۵) قَالَ يَا قَوْمِ لَيْسَ بِي سَفَاهَةٌ وَلَكِنِّي رَسُولٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ* أُبَلِّغُكُمْ رِسَالاتِ رَبِّي وَ أَنَاْ لَكُمْ نَاصِحٌ أَمِينٌ … (اعراف/۶۷-۷۲) قَالَ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِندَ اللَّهِ وَ أُبَلِّغُكُم مَّا أُرْسِلْتُ بِهِ وَلَكِنِّي أَرَاكُمْ قَوْمًا تَجْهَلُونَ … (احقاف/۲۳-۲۶)  فَإِن تَوَلَّوْاْ فَقَدْ أَبْلَغْتُكُم مَّا أُرْسِلْتُ بِهِ إِلَيْكُمْ … وَ تِلْكَ عَادٌ جَحَدُواْ بِآيَاتِ رَبِّهِمْ وَعَصَوْاْ رُسُلَهُ وَ اتَّبَعُواْ أَمْرَ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ* وَ أُتْبِعُواْ فِي هَذِهِ الدُّنْيَا لَعْنَةً وَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ  (هود/۵۷-۶۰)

وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَى ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ فَإِذَا هُمْ فَرِيقَانِ يَخْتَصِمُونَ … (نمل/۴۵-۵۳) كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ* إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ* إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ … (شعراء/۱۴۱-۱۵۸) قَالَ الْمَلأُ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُواْ مِن قَوْمِهِ لِلَّذِينَ اسْتُضْعِفُواْ لِمَنْ آمَنَ مِنْهُمْ أَتَعْلَمُونَ أَنَّ صَالِحًا مُّرْسَلٌ مِّن رَّبِّهِ قَالُواْ إِنَّا بِمَا أُرْسِلَ بِهِ مُؤْمِنُونَ* قَالَ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُواْ إِنَّا بِالَّذِيَ آمَنتُمْ بِهِ كَافِرُونَ (اعراف/۷۵-۷۶) فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَ سُقْيَاهَا* فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا* وَ لَا يَخَافُ عُقْبَاهَا (شمس/۱۳-۱۵) فَعَقَرُواْ النَّاقَةَ وَ عَتَوْاْ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ وَ قَالُواْ يَا صَالِحُ ائْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِن كُنتَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ* فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُواْ فِي دَارِهِمْ جَاثِمِينَ* فَتَوَلَّى عَنْهُمْ وَقَالَ يَا قَوْمِ لَقَدْ أَبْلَغْتُكُمْ رِسَالَةَ رَبِّي وَ نَصَحْتُ لَكُمْ وَلَكِن لاَّ تُحِبُّونَ النَّاصِحِينَ (اعراف/۷۷-۷۹)

وَ لَقَدْ كَذَّبَ أَصْحَابُ الحِجْرِ الْمُرْسَلِينَ … (حجر/۸۰-۸۴)

وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا وَ إِبْرَاهِيمَ وَ جَعَلْنَا فِي ذُرِّيَّتِهِمَا النُّبُوَّةَ وَ الْكِتَابَ فَمِنْهُم مُّهْتَدٍ وَ كَثِيرٌ مِّنْهُمْ فَاسِقُونَ* ثُمَّ قَفَّيْنَا عَلَى آثَارِهِم بِرُسُلِنَا (حديد/۲۶-۲۷)

هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ ضَيْفِ إِبْرَاهِيمَ الْمُكْرَمِينَ (ذاريات/۲۴) وَ نَبِّئْهُمْ عَن ضَيْفِ إِبْراَهِيمَ (حجر/۵۱) وَ لَقَدْ جَاءتْ رُسُلُنَا إِبْرَاهِيمَ بِالْبُشْرَى قَالُواْ سَلاَمًا  (هود/۶۹) إِذْ دَخَلُواْ عَلَيْهِ فَقَالُواْ سَلامًا (حجر/۵۲؛ ذاريات/۲۵) قَالَ سَلَامٌ (هود/۶۹؛ ذاريات/۲۵) قَوْمٌ مُّنكَرُونَ* فَرَاغَ إِلَى أَهْلِهِ (ذاريات/۲۵-۲۶) فَمَا لَبِثَ أَن جَاء بِعِجْلٍ حَنِيذٍ (هود/۶۹) فَجَاء بِعِجْلٍ سَمِينٍ* فَقَرَّبَهُ إِلَيْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ* فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً (ذاريات/۲۶-۲۸) فَلَمَّا رَأَى أَيْدِيَهُمْ لاَ تَصِلُ إِلَيْهِ نَكِرَهُمْ وَ أَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً (هود/۷۰) قَالَ إِنَّا مِنكُمْ وَجِلُونَ* قَالُواْ لاَ تَوْجَلْ إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلامٍ عَلِيمٍ (حجر/۵۲-۵۳) قَالُواْ لاَ تَخَفْ (هود/۷۰؛ ذاريات/۲۸) وَ بَشَّرُوهُ بِغُلَامٍ عَلِيمٍ (ذاريات/۲۸) قَالَ أَبَشَّرْتُمُونِي عَلَى أَن مَّسَّنِيَ الْكِبَرُ فَبِمَ تُبَشِّرُونَ* قَالُواْ بَشَّرْنَاكَ بِالْحَقِّ* فَلاَ تَكُن مِّنَ الْقَانِطِينَ قَالَ وَ مَن يَقْنَطُ مِن رَّحْمَةِ رَبِّهِ إِلاَّ الضَّآلُّونَ (حجر/۵۴-۵۶) وَ امْرَأَتُهُ قَآئِمَةٌ فَضَحِكَتْ (هود/۷۱) فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِي صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَهَا وَ قَالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌ*  قَالُوا كَذَلِكَ قَالَ رَبُّكِ إِنَّهُ هُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ (ذاريات/۲۹-۳۰) فَبَشَّرْنَاهَا بِإِسْحَاقَ وَ مِن وَرَاء إِسْحَاقَ يَعْقُوبَ* قَالَتْ يَا وَيْلَتَى أَأَلِدُ وَ أَنَاْ عَجُوزٌ وَ هَذَا بَعْلِي شَيْخًا إِنَّ هَذَا لَشَيْءٌ عَجِيبٌ* قَالُواْ أَتَعْجَبِينَ مِنْ أَمْرِ اللّهِ رَحْمَتُ اللّهِ وَبَرَكَاتُهُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ إِنَّهُ حَمِيدٌ مَّجِيدٌ* فَلَمَّا ذَهَبَ عَنْ إِبْرَاهِيمَ الرَّوْعُ وَ جَاءتْهُ الْبُشْرَى يُجَادِلُنَا فِي قَوْمِ لُوطٍ (هود/۷۱-۷۴) قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ* قَالُواْ إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُّجْرِمِينَ (حجر/۵۷-۵۸؛ ذاريات/۳۱-۳۲) إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمِ لُوطٍ (هود/۷۰) لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِّن طِينٍ* مُسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ  (ذاريات/۳۳-۳۴) إِلاَّ آلَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجُّوهُمْ أَجْمَعِينَ* إِلاَّ امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَا إِنَّهَا لَمِنَ الْغَابِرِينَ (حجر/۵۹-۶۰) وَ لَمَّا جَاءتْ رُسُلُنَا إِبْرَاهِيمَ بِالْبُشْرَى قَالُوا إِنَّا مُهْلِكُو أَهْلِ هَذِهِ الْقَرْيَةِ إِنَّ أَهْلَهَا كَانُوا ظَالِمِينَ* قَالَ إِنَّ فِيهَا لُوطًا قَالُوا نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَن فِيهَا لَنُنَجِّيَنَّهُ وَ أَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ (عنكبوت/۳۱-۳۲) [قال الرّسل] يَا إِبْرَاهِيمُ أَعْرِضْ عَنْ هَذَا إِنَّهُ قَدْ جَاء أَمْرُ رَبِّكَ وَ إِنَّهُمْ آتِيهِمْ عَذَابٌ غَيْرُ مَرْدُودٍ (هود/۷۶) [قال ابراهيم و اسماعيل] رَبَّنَا وَ ابْعَثْ فِيهِمْ رَسُولًا مِّنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِكَ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ يُزَكِّيهِمْ إِنَّكَ أَنتَ العَزِيزُ الحَكِيمُ (بقره/۱۲۹) وَ اذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِسْمَاعِيلَ إِنَّهُ كَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَ كَانَ رَسُولًا نَّبِيًّا (مريم/۵۴)

وَ إِنَّ لُوطًا لَّمِنَ الْمُرْسَلِينَ … (صافّات/۱۳۳-۱۳۶) كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ* إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ* إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ … (شعراء/۱۶۰-۱۷۴) وَ لَمَّا جَاءتْ رُسُلُنَا لُوطًا سِيءَ بِهِمْ وَ ضَاقَ بِهِمْ ذَرْعًا  (هود/۷۷؛ عنكبوت/۳۳) وَ قَالَ هَذَا يَوْمٌ عَصِيبٌ (هود/۷۷) فَلَمَّا جَاء آلَ لُوطٍ الْمُرْسَلُونَ* قَالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ مُّنكَرُونَ (حجر/۶۱-۶۲) قَالُواْ يَا لُوطُ إِنَّا رُسُلُ رَبِّكَ  (هود/۸۱) قَالُواْ بَلْ جِئْنَاكَ بِمَا كَانُواْ فِيهِ يَمْتَرُونَ* وَ أَتَيْنَاكَ بَالْحَقِّ وَ إِنَّا لَصَادِقُونَ (حجر/۶۳-۶۴) وَ قَالُوا لَا تَخَفْ وَ لَا تَحْزَنْ إِنَّا مُنَجُّوكَ وَ أَهْلَكَ إِلَّا امْرَأَتَكَ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ* إِنَّا مُنزِلُونَ عَلَى أَهْلِ هَذِهِ الْقَرْيَةِ رِجْزًا مِّنَ السَّمَاءِ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ (عنكبوت/۳۳-۳۴) فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِّنَ اللَّيْلِ وَاتَّبِعْ أَدْبَارَهُمْ وَ لاَ يَلْتَفِتْ مِنكُمْ أَحَدٌ وَ امْضُواْ حَيْثُ تُؤْمَرُونَ (حجر/۶۵) لَن يَصِلُواْ إِلَيْكَ فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِّنَ اللَّيْلِ وَ لاَ يَلْتَفِتْ مِنكُمْ أَحَدٌ إِلاَّ امْرَأَتَكَ إِنَّهُ مُصِيبُهَا مَا أَصَابَهُمْ إِنَّ مَوْعِدَهُمُ الصُّبْحُ أَلَيْسَ الصُّبْحُ بِقَرِيبٍ (هود/۸۱) وَ قَضَيْنَا إِلَيْهِ ذَلِكَ الأَمْرَ أَنَّ دَابِرَ هَؤُلاء مَقْطُوعٌ مُّصْبِحِينَ* وَ جَاء أَهْلُ الْمَدِينَةِ يَسْتَبْشِرُونَ (حجر/۶۶-۶۷)  وَ جَاءهُ قَوْمُهُ يُهْرَعُونَ إِلَيْهِ وَ مِن قَبْلُ كَانُواْ يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ قَالَ يَا قَوْمِ هَؤُلاء بَنَاتِي هُنَّ أَطْهَرُ لَكُمْ فَاتَّقُواْ اللّهَ وَ لاَ تُخْزُونِ فِي ضَيْفِي أَلَيْسَ مِنكُمْ رَجُلٌ رَّشِيدٌ* قَالُواْ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا لَنَا فِي بَنَاتِكَ مِنْ حَقٍّ وَ إِنَّكَ لَتَعْلَمُ مَا نُرِيدُ (هود/۷۸-۷۹) قَالَ إِنَّ هَؤُلاء ضَيْفِي فَلاَ تَفْضَحُونِ* وَ اتَّقُوا اللّهَ وَ لاَ تُخْزُونِ* قَالُوا أَوَلَمْ نَنْهَكَ عَنِ الْعَالَمِينَ (حجر/۶۸-۷۰)

وَ لَقَدْ رَاوَدُوهُ عَن ضَيْفِهِ فَطَمَسْنَا أَعْيُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذَابِي وَ نُذُرِ (قمر/۳۷)

كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ* إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ* إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (شعراء/۱۷۶-۱۷۸) وَ إِن كَانَ طَآئِفَةٌ مِّنكُمْ آمَنُواْ بِالَّذِي أُرْسِلْتُ بِهِ وَ طَآئِفَةٌ لَّمْ يْؤْمِنُواْ فَاصْبِرُواْ حَتَّى يَحْكُمَ اللّهُ بَيْنَنَا وَ هُوَ خَيْرُ الْحَاكِمِينَ (اعراف/۸۷) فَتَوَلَّى عَنْهُمْ وَ قَالَ يَا قَوْمِ لَقَدْ أَبْلَغْتُكُمْ رِسَالاَتِ رَبِّي وَ نَصَحْتُ لَكُمْ فَكَيْفَ آسَى عَلَى قَوْمٍ كَافِرِينَ (اعراف/۹۳)

وَ أَوْحَيْنَا إِلَى أُمِّ مُوسَى أَنْ أَرْضِعِيهِ فَإِذَا خِفْتِ عَلَيْهِ فَأَلْقِيهِ فِي الْيَمِّ وَ لَا تَخَافِي وَ لَا تَحْزَنِي إِنَّا رَادُّوهُ إِلَيْكِ وَ جَاعِلُوهُ مِنَ الْمُرْسَلِينَ (قصص/۷)

وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ مُوسَى إِنَّهُ كَانَ مُخْلَصًا وَ كَانَ رَسُولًا نَّبِيًّا* وَ نَادَيْنَاهُ مِن جَانِبِ الطُّورِ الْأَيْمَنِ وَ قَرَّبْنَاهُ نَجِيًّا (مريم/۵۱-۵۲) وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَ ذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللّهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ (اعراف/۱۴۴) يَا مُوسَى لَا تَخَفْ إِنِّي لَا يَخَافُ لَدَيَّ الْمُرْسَلُونَ (نمل/۱۰) وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا وَ سُلْطَانٍ مُّبِينٍ (هود/۹۶) وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَ ذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللّهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ (ابراهيم/۵) [قال موسی] وَ يَضِيقُ صَدْرِي وَ لَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرْسِلْ إِلَى هَارُونَ (شعراء/۱۳) وَ أَخِي هَارُونُ هُوَ أَفْصَحُ مِنِّي لِسَانًا فَأَرْسِلْهُ مَعِيَ رِدْءًا يُصَدِّقُنِي إِنِّي أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ (قصص/۳۴) ثُمَّ أَرْسَلْنَا مُوسَى وَ أَخَاهُ هَارُونَ بِآيَاتِنَا وَ سُلْطَانٍ مُّبِينٍ (مومنون/۴۵) فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولَا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ (شعراء/۱۶) فَأْتِيَاهُ فَقُولَا إِنَّا رَسُولَا رَبِّكَ (طه/۴۷) وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا إِلَى فِرْعَوْنَ وَ مَلَئِهِ فَقَالَ إِنِّي رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ (زخرف/۴۶) وَ قَالَ مُوسَى يَا فِرْعَوْنُ إِنِّي رَسُولٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ* حَقِيقٌ عَلَى أَن لاَّ أَقُولَ عَلَى اللّهِ إِلاَّ الْحَقَّ قَدْ جِئْتُكُم بِبَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ فَأَرْسِلْ مَعِيَ بَنِي إِسْرَائِيلَ (اعراف/۱۰۴-۱۰۵) أَنْ أَدُّوا إِلَيَّ عِبَادَ اللَّهِ إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (دخان/۱۸) فَفَرَرْتُ مِنكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكْمًا وَ جَعَلَنِي مِنَ الْمُرْسَلِينَ (شعراء/۲۱) قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ الَّذِي أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ (شعراء/۲۷) وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا وَ سُلْطَانٍ مُّبِينٍ* إِلَى فِرْعَوْنَ وَ هَامَانَ وَ قَارُونَ فَقَالُوا سَاحِرٌ كَذَّابٌ … (غافر/۲۳-۲۷)  [قَال رجل مومن من آل فرعون] وَ لَقَدْ جَاءكُمْ يُوسُفُ مِن قَبْلُ بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا زِلْتُمْ فِي شَكٍّ مِّمَّا جَاءكُم بِهِ حَتَّى إِذَا هَلَكَ قُلْتُمْ لَن يَبْعَثَ اللَّهُ مِن بَعْدِهِ رَسُولًا كَذَلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ مُّرْتَابٌ (غافر/۳۴) وَ فِي مُوسَى إِذْ أَرْسَلْنَاهُ إِلَى فِرْعَوْنَ بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ* فَتَوَلَّى بِرُكْنِهِ وَ قَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ* فَأَخَذْنَاهُ وَ جُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ وَ هُوَ مُلِيمٌ (ذاريات/۳۸-۴۰) وَ جَاء فِرْعَوْنُ وَ مَن قَبْلَهُ وَ الْمُؤْتَفِكَاتُ بِالْخَاطِئَةِ* فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَّابِيَةً (حاقّه/۹-۱۰)

قَالَ [سامري] بَصُرْتُ بِمَا لَمْ يَبْصُرُوا بِهِ فَقَبَضْتُ قَبْضَةً مِّنْ أَثَرِ الرَّسُولِ فَنَبَذْتُهَا وَ كَذَلِكَ سَوَّلَتْ لِي نَفْسِي (طه/۹۶) لَقَدْ أَخَذْنَا مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَ أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمْ رُسُلًا كُلَّمَا جَاءهُمْ رَسُولٌ بِمَا لاَ تَهْوَى أَنْفُسُهُمْ فَرِيقًا كَذَّبُواْ وَ فَرِيقًا يَقْتُلُونَ (مائده/۷۰) وَ بَعَثْنَا مِنهُمُ اثْنَيْ عَشَرَ نَقِيبًا وَ قَالَ اللّهُ إِنِّي مَعَكُمْ لَئِنْ أَقَمْتُمُ الصَّلاَةَ وَ آتَيْتُمُ الزَّكَاةَ وَ آمَنتُم بِرُسُلِي وَ عَزَّرْتُمُوهُمْ وَ أَقْرَضْتُمُ اللّهَ قَرْضًا حَسَنًا لَّأُكَفِّرَنَّ عَنكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَ لأُدْخِلَنَّكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ فَمَن كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ مِنكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاء السَّبِيلِ (مائده/۱۲)  وَ لَقَدْ جَاءتْهُمْ رُسُلُنَا بِالبَيِّنَاتِ ثُمَّ إِنَّ كَثِيرًا مِّنْهُم بَعْدَ ذَلِكَ فِي الأَرْضِ لَمُسْرِفُونَ (مائده/۳۲) وَ إِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ لِمَ تُؤْذُونَنِي وَ قَد تَّعْلَمُونَ أَنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ فَلَمَّا زَاغُوا أَزَاغَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ وَ اللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ (صف/۵) وَ لَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَ قَفَّيْنَا مِن بَعْدِهِ بِالرُّسُلِ (بقره/۸۷)

وَ إِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ … وَ أَرْسَلْنَاهُ إِلَى مِئَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ* فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِينٍ (صافّات/۱۳۹-۱۴۸)

وَ إِنَّ إِلْيَاسَ لَمِنْ الْمُرْسَلِينَ … (صافّات/۱۲۳-۱۳۳)

وَ ضَرَبَ اللّهُ مَثَلًا قَرْيَةً كَانَتْ آمِنَةً مُّطْمَئِنَّةً يَأْتِيهَا رِزْقُهَا رَغَدًا مِّن كُلِّ مَكَانٍ فَكَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللّهِ فَأَذَاقَهَا اللّهُ لِبَاسَ الْجُوعِ وَ الْخَوْفِ بِمَا كَانُواْ يَصْنَعُونَ* وَ لَقَدْ جَاءهُمْ رَسُولٌ مِّنْهُمْ فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ وَ هُمْ ظَالِمُونَ (نحل/۱۱۲-۱۱۳)

فَاتَّخَذَتْ (مريم) مِن دُونِهِمْ حِجَابًا فَأَرْسَلْنَا إِلَيْهَا رُوحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرًا سَوِيًّا* قَالَتْ إِنِّي أَعُوذُ بِالرَّحْمَن مِنكَ إِن كُنتَ تَقِيًّا* قَالَ إِنَّمَا أَنَا رَسُولُ رَبِّكِ لِأَهَبَ لَكِ غُلَامًا زَكِيًّا* قَالَتْ أَنَّى يَكُونُ لِي غُلَامٌ وَ لَمْ يَمْسَسْنِي بَشَرٌ وَ لَمْ أَكُ بَغِيًّا* قَالَ كَذَلِكِ قَالَ رَبُّكِ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ وَ لِنَجْعَلَهُ آيَةً لِلنَّاسِ وَ رَحْمَةً مِّنَّا وَ كَانَ أَمْرًا مَّقْضِيًّا (مريم/۱۷-۲۱) إِذْ قَالَتِ الْمَلآئِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللّهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِّنْهُ اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ … وَ رَسُولًا إِلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ أَنِّي قَدْ جِئْتُكُم بِآيَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ أَنِّي أَخْلُقُ لَكُم مِّنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ فَأَنفُخُ فِيهِ فَيَكُونُ طَيْرًا بِإِذْنِ اللّهِ وَ أُبْرِئُ الأكْمَهَ و الأَبْرَصَ وَ أُحْيِي الْمَوْتَى بِإِذْنِ اللّهِ وَ أُنَبِّئُكُم بِمَا تَأْكُلُونَ وَ مَا تَدَّخِرُونَ فِي بُيُوتِكُمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ* وَ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَ لِأُحِلَّ لَكُم بَعْضَ الَّذِي حُرِّمَ عَلَيْكُمْ وَ جِئْتُكُم بِآيَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ فَاتَّقُواْ اللّهَ وَ أَطِيعُونِ* إِنَّ اللّهَ رَبِّي وَ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ (آل‌عمران/۴۵-۵۱) وَ قَفَّيْنَا بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ (حديد/۲۷) تِلْكَ الرُّسُلُ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْضٍ مِّنْهُم مَّن كَلَّمَ اللّهُ وَ رَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَجَاتٍ وَ رَفَعَ بَعْضَهُمْ (الرُسُل) دَرَجَاتٍ وَ آتَيْنَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ الْبَيِّنَاتِ وَ أَيَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ (بقره/۲۵۳) وَ آتَيْنَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ الْبَيِّنَاتِ وَ أَيَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ أَفَكُلَّمَا جَاءكُمْ رَسُولٌ بِمَا لاَ تَهْوَى أَنفُسُكُمُ اسْتَكْبَرْتُمْ فَفَرِيقًا كَذَّبْتُمْ وَ فَرِيقًا تَقْتُلُونَ (بقره/۸۷) مَّا الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ إِلاَّ رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّسُلُ وَ أُمُّهُ صِدِّيقَةٌ كَانَا يَأْكُلاَنِ الطَّعَامَ انظُرْ كَيْفَ نُبَيِّنُ لَهُمُ الآيَاتِ ثُمَّ انظُرْ أَنَّى يُؤْفَكُونَ (مائده/۷۵) وَ إِذْ قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُم مُّصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَ مُبَشِّرًا بِرَسُولٍ يَأْتِي مِن بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ (صف/۶) وَ إِذْ أَوْحَيْتُ إِلَى الْحَوَارِيِّينَ أَنْ آمِنُواْ بِي وَ بِرَسُولِي قَالُوَاْ آمَنَّا وَ اشْهَدْ بِأَنَّنَا مُسْلِمُونَ (مائده/۱۱۱) [قال الحواریون] رَبَّنَا آمَنَّا بِمَا أَنزَلَتْ وَ اتَّبَعْنَا الرَّسُولَ فَاكْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِينَ (آل‌عمران/۵۳)  وَ قَوْلِهِمْ (یهود) إِنَّا قَتَلْنَا الْمَسِيحَ عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ رَسُولَ اللّهِ وَ مَا قَتَلُوهُ وَ مَا صَلَبُوهُ وَلَكِن شُبِّهَ لَهُمْ وَ إِنَّ الَّذِينَ اخْتَلَفُواْ فِيهِ لَفِي شَكٍّ مِّنْهُ مَا لَهُم بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِلاَّ اتِّبَاعَ الظَّنِّ وَ مَا قَتَلُوهُ يَقِينًا (نساء/۱۵۷) يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لاَ تَغْلُواْ فِي دِينِكُمْ وَ لاَ تَقُولُواْ عَلَى اللّهِ إِلاَّ الْحَقِّ إِنَّمَا الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ رَسُولُ اللّهِ وَ كَلِمَتُهُ أَلْقَاهَا إِلَى مَرْيَمَ وَ رُوحٌ مِّنْهُ فَآمِنُواْ بِاللّهِ وَ رُسُلِهِ وَ لاَ تَقُولُواْ ثَلاَثَةٌ انتَهُواْ خَيْرًا لَّكُمْ (نساء/۱۷۱)

وَ اضْرِبْ لَهُم مَّثَلًا أَصْحَابَ الْقَرْيَةِ إِذْ جَاءهَا الْمُرْسَلُونَ* إِذْ أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمُ اثْنَيْنِ فَكَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ فَقَالُوا إِنَّا إِلَيْكُم مُّرْسَلُونَ* قَالُوا مَا أَنتُمْ إِلاَّ بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَ مَا أَنزَلَ الرَّحْمن مِن شَيْءٍ إِنْ أَنتُمْ إِلاَّ تَكْذِبُونَ* قَالُوا رَبُّنَا يَعْلَمُ إِنَّا إِلَيْكُمْ لَمُرْسَلُونَ* وَ مَا عَلَيْنَا إِلاَّ الْبَلاَغُ الْمُبِينُ* قَالُوا إِنَّا تَطَيَّرْنَا بِكُمْ لَئِن لَّمْ تَنتَهُوا لَنَرْجُمَنَّكُمْ وَ لَيَمَسَّنَّكُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ* قَالُوا طَائِرُكُمْ مَعَكُمْ أَئِن ذُكِّرْتُم بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ مُّسْرِفُونَ* وَ جَاء مِنْ أَقْصَى الْمَدِينَةِ رَجُلٌ يَسْعَى قَالَ يَا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِينَ* اتَّبِعُوا مَن لاَّ يَسْأَلُكُمْ أَجْرًا وَ هُم مُّهْتَدُونَ* وَمَا لِي لاَ أَعْبُدُ الَّذِي فَطَرَنِي وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ* أَأَتَّخِذُ مِن دُونِهِ آلِهَةً إِن يُرِدْنِ الرَّحْمَن بِضُرٍّ لاَّ تُغْنِ عَنِّي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا وَ لاَ يُنقِذُونِ* إِنِّي إِذًا لَّفِي ضَلاَلٍ مُّبِينٍ* إِنِّي آمَنتُ بِرَبِّكُمْ فَاسْمَعُونِ* قِيلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَ قَالَ يَا لَيْتَ قَوْمِي يَعْلَمُونَ* بِمَا غَفَرَ لِي رَبِّي وَ جَعَلَنِي مِنَ الْمُكْرَمِينَ* وَ مَا أَنزَلْنَا عَلَى قَوْمِهِ مِن بَعْدِهِ مِنْ جُندٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَ مَا كُنَّا مُنزِلِينَ* إِن كَانَتْ إِلاَّ صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ* يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلاَّ كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُون* أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنْ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لاَ يَرْجِعُونَ* وَ إِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ (يس/۱۳-۳۲)

الرسول- نبي الاسلام، مُّحَمَّدٌ رَّسُولُ اللَّهِ (فتح/۲۹) وَ إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (بقره/۲۵۲) وَ أَرْسَلْنَاكَ لِلنَّاسِ رَسُولًا وَ كَفَى بِاللّهِ شَهِيدًا (نساء/۷۹) مَّا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِّن رِّجَالِكُمْ وَلَكِن رَّسُولَ اللَّهِ وَ خَاتَمَ النَّبِيِّينَ وَ كَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا (احزاب/۴۰) وَ الْقُرْآنِ الْحَكِيمِ*  إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ* عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ (يس/۲-۴) وَ مَا أَرْسَلْنَاكَ إِلاَّ مُبَشِّرًا وَ نَذِيرًا (اسراء/۱۰۵) وَ مَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا مُبَشِّرًا وَ نَذِيرًا* قُلْ مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَن شَاء أَن يَتَّخِذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِيلًا (فرقان/۵۶-۵۷) وَ مَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا كَافَّةً لِّلنَّاسِ بَشِيرًا وَ نَذِيرًا وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ (سبأ/۲۸) إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ بِالْحَقِّ بَشِيرًا وَ نَذِيرًا وَ لاَ تُسْأَلُ عَنْ أَصْحَابِ الْجَحِيمِ (بقره/۱۱۹) إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ بِالْحَقِّ بَشِيرًا وَ نَذِيرًا وَ إِن مِّنْ أُمَّةٍ إِلَّا خلَا فِيهَا نَذِيرٌ (فاطر/۲۴) يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَ مُبَشِّرًا وَ نَذِيرًا* وَ دَاعِيًا إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَ سِرَاجًا مُّنِيرًا (احزاب/۴۵-۴۶) إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَ مُبَشِّرًا وَ نَذِيرًا* لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تُعَزِّرُوهُ وَ تُوَقِّرُوهُ وَ تُسَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَ أَصِيلًا (فتح/۸-۹) وَ مَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِّلْعَالَمِينَ (انبياء/۱۰۷) لَقَدْ جَاءكُمْ رَسُولٌ مِّنْ أَنفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُم بِالْمُؤْمِنِينَ رَؤُوفٌ رَّحِيمٌ (توبه/۱۲۸)

هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ كَفَى بِاللَّهِ شَهِيدًا (فتح/۲۸) هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ (توبه/۳۳؛ صف/۹)

قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي رَسُولُ اللّهِ إِلَيْكُمْ جَمِيعًا الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ لا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ يُحْيِي وَ يُمِيتُ فَآمِنُواْ بِاللّهِ وَ رَسُولِهِ النَّبِيِّ الأُمِّيِّ الَّذِي يُؤْمِنُ بِاللّهِ وَ كَلِمَاتِهِ وَ اتَّبِعُوهُ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (اعراف/۱۵۸) إِلَّا بَلَاغًا مِّنَ اللَّهِ وَ رِسَالَاتِهِ (جن/۲۳)

وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلًا مِّن قَبْلِكَ مِنْهُم مَّن قَصَصْنَا عَلَيْكَ وَ مِنْهُم مَّن لَّمْ نَقْصُصْ عَلَيْكَ (غافر/۷۸) وَ رُسُلًا قَدْ قَصَصْنَاهُمْ عَلَيْكَ مِن قَبْلُ وَ رُسُلًا لَّمْ نَقْصُصْهُمْ عَلَيْكَ وَ كَلَّمَ اللّهُ مُوسَى تَكْلِيمًا (نساء/۱۶۴) وَ كُلاًّ نَّقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنبَاء الرُّسُلِ مَا نُثَبِّتُ بِهِ فُؤَادَكَ وَ جَاءكَ فِي هَذِهِ الْحَقُّ وَ مَوْعِظَةٌ وَ ذِكْرَى لِلْمُؤْمِنِينَ (هود/۱۲۰) وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ إِلاَّ رِجَالًا نُّوحِي إِلَيْهِم (يوسف/۱۰۹) وَ مَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِي إِلَيْهِ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدُونِ (انبياء/۲۵) وَ اسْأَلْ مَنْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رُّسُلِنَا أَجَعَلْنَا مِن دُونِ الرَّحْمَنِ آلِهَةً يُعْبَدُونَ (زخرف/۴۵) وَ مَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ إِلاَّ رِجَالًا نُّوحِي إِلَيْهِمْ فَاسْأَلُواْ أَهْلَ الذِّكْرِ إِن كُنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ* بِالْبَيِّنَاتِ وَ الزُّبُرِ (نحل/۴۳-۴۴) وَ مَا أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ إِلاَّ رِجَالًا نُّوحِي إِلَيْهِمْ فَاسْأَلُواْ أَهْلَ الذِّكْرِ إِن كُنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ* وَ مَا جَعَلْنَاهُمْ جَسَدًا لَّا يَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَ مَا كَانُوا خَالِدِينَ* ثُمَّ صَدَقْنَاهُمُ الْوَعْدَ فَأَنجَيْنَاهُمْ وَ مَن نَّشَاء وَ أَهْلَكْنَا الْمُسْرِفِينَ (انبياء/۷-۹) وَ ما أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا إِنَّهُمْ لَيَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَ يَمْشُونَ فِي الْأَسْوَاقِ وَ جَعَلْنَا بَعْضَكُمْ لِبَعْضٍ فِتْنَةً أَتَصْبِرُونَ وَ كَانَ رَبُّكَ بَصِيرًا (فرقان/۲۰) وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلًا مِّن قَبْلِكَ وَ جَعَلْنَا لَهُمْ أَزْوَاجًا وَ ذُرِّيَّةً (رعد/۳۸) أَرْسَلْنَاكَ فِي أُمَّةٍ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهَا أُمَمٌ لِّتَتْلُوَ عَلَيْهِمُ الَّذِيَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ وَ هُمْ يَكْفُرُونَ بِالرَّحْمَنِ قُلْ هُوَ رَبِّي لا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ إِلَيْهِ مَتَابِ (رعد/۳۰) وَ مَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رَّسُولٍ وَ لَا نَبِيٍّ إِلَّا إِذَا تَمَنَّى أَلْقَى الشَّيْطَانُ فِي أُمْنِيَّتِهِ فَيَنسَخُ اللَّهُ مَا يُلْقِي الشَّيْطَانُ ثُمَّ يُحْكِمُ اللَّهُ آيَاتِهِ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (حج/۵۲)

فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ* وَ مَا لَا تُبْصِرُونَ* إِنَّهُ (قرآن) لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ* وَ مَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ قَلِيلًا مَا تُؤْمِنُونَ* وَ لَا بِقَوْلِ كَاهِنٍ قَلِيلًا مَا تَذَكَّرُونَ* تَنزِيلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ* وَ لَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ* لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ* ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ* فَمَا مِنكُم مِّنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِينَ (حاقّه/۳۸-۴۷) وَ اللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ* وَ الصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ* إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ* ذِي قُوَّةٍ عِندَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ* مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ* وَ مَا صَاحِبُكُم بِمَجْنُونٍ* وَ لَقَدْ رَآهُ (جبرئیل) بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ* وَ مَا هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنِينٍ (تكوير/۱۷-۲۴) آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْهِ مِن رَّبِّهِ وَ الْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللّهِ وَ مَلآئِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ لاَ نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّن رُّسُلِهِ وَ قَالُواْ سَمِعْنَا وَ أَطَعْنَا غُفْرَانَكَ رَبَّنَا وَ إِلَيْكَ الْمَصِيرُ (بقره/۲۸۵)

يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ وَ إِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَ اللّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللّهَ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ (مائده/۶۷) وَ قَالَ الرَّسُولُ يَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا (فرقان/۳۰) وَ مَا كُنتَ ثَاوِيًا فِي أَهْلِ مَدْيَنَ تَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِنَا وَلَكِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ (قصص/۴۵)

كَمَا أَرْسَلْنَا فِيكُمْ رَسُولًا مِّنكُمْ يَتْلُو عَلَيْكُمْ آيَاتِنَا وَ يُزَكِّيكُمْ وَ يُعَلِّمُكُمُ الْكِتَابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ يُعَلِّمُكُم مَّا لَمْ تَكُونُواْ تَعْلَمُونَ (بقره/۱۵۱) هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِّنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَ يُزَكِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ إِن كَانُوا مِن قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ* وَ آخَرِينَ مِنْهُمْ لَمَّا يَلْحَقُوا بِهِمْ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ* ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ (جمعه/۲-۴) لَقَدْ مَنَّ اللّهُ عَلَى الْمُؤمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولًا مِّنْ أَنفُسِهِمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَ يُزَكِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ إِن كَانُواْ مِن قَبْلُ لَفِي ضَلالٍ مُّبِينٍ (آل‌عمران/۱۶۴) فَاتَّقُوا اللَّهَ يَا أُوْلِي الْأَلْبَابِ الَّذِينَ آمَنُوا قَدْ أَنزَلَ اللَّهُ إِلَيْكُمْ ذِكْرًا* رَّسُولًا يَتْلُو عَلَيْكُمْ آيَاتِ اللَّهِ مُبَيِّنَاتٍ لِّيُخْرِجَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ (طلاق/۱۰-۱۱)

وَ كَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِّتَكُونُواْ شُهَدَاء عَلَى النَّاسِ وَ يَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا (بقره/۱۴۳) هُوَ سَمَّاكُمُ الْمُسْلِمينَ مِن قَبْلُ وَ فِي هَذَا لِيَكُونَ الرَّسُولُ شَهِيدًا عَلَيْكُمْ وَ تَكُونُوا شُهَدَاء عَلَى النَّاسِ فَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَ آتُوا الزَّكَاةَ وَ اعْتَصِمُوا بِاللَّهِ هُوَ مَوْلَاكُمْ فَنِعْمَ الْمَوْلَى وَ نِعْمَ النَّصِيرُ (حج/۷۸)  إِنَّا أَرْسَلْنَا إِلَيْكُمْ رَسُولًا شَاهِدًا عَلَيْكُمْ كَمَا أَرْسَلْنَا إِلَى فِرْعَوْنَ رَسُولًا* فَعَصَى فِرْعَوْنُ الرَّسُولَ فَأَخَذْنَاهُ أَخْذًا وَبِيلًا (مزّمّل/۱۵-۱۶) مُّحَمَّدٌ رَّسُولُ اللَّهِ وَ الَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاء عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاء بَيْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُكَّعًا سُجَّدًا يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّنَ اللَّهِ وَ رِضْوَانًا سِيمَاهُمْ فِي وُجُوهِهِم مِّنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَ مَثَلُهُمْ فِي الْإِنجِيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَى عَلَى سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُم مَّغْفِرَةً وَ أَجْرًا عَظِيمًا (فتح/۲۹) وَ اعْلَمُوا أَنَّ فِيكُمْ رَسُولَ اللَّهِ لَوْ يُطِيعُكُمْ فِي كَثِيرٍ مِّنَ الْأَمْرِ لَعَنِتُّمْ وَلَكِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإِيمَانَ وَ زَيَّنَهُ فِي قُلُوبِكُمْ وَ كَرَّهَ إِلَيْكُمُ الْكُفْرَ وَ الْفُسُوقَ وَ الْعِصْيَانَ أُوْلَئِكَ هُمُ الرَّاشِدُونَ* فَضْلًا مِّنَ اللَّهِ وَ نِعْمَةً وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (حجرات/۷-۸) وَ مَا مُحَمَّدٌ إِلاَّ رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَفَإِن مَّاتَ أَوْ قُتِلَ انقَلَبْتُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ وَ مَن يَنقَلِبْ عَلَىَ عَقِبَيْهِ فَلَن يَضُرَّ اللّهَ شَيْئًا وَ سَيَجْزِي اللّهُ الشَّاكِرِينَ (آل‌عمران/۱۴۴) لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِّمَن كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَ الْيَوْمَ الْآخِرَ وَ ذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا (احزاب/۲۱)

إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ إِذَا كَانُوا مَعَهُ عَلَى أَمْرٍ جَامِعٍ لَمْ يَذْهَبُوا حَتَّى يَسْتَأْذِنُوهُ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَأْذِنُونَكَ أُوْلَئِكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ فَإِذَا اسْتَأْذَنُوكَ لِبَعْضِ شَأْنِهِمْ فَأْذَن لِّمَن شِئْتَ مِنْهُمْ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُمُ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (نور/۶۲) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَى تِجَارَةٍ تُنجِيكُم مِّنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ* تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِكُمْ وَ أَنفُسِكُمْ ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ* يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَ يُدْخِلْكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَ مَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ* وَ أُخْرَى تُحِبُّونَهَا نَصْرٌ مِّنَ اللَّهِ وَ فَتْحٌ قَرِيبٌ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ (صف/۱۰-۱۳) لَكِنِ الرَّسُولُ وَ الَّذِينَ آمَنُواْ مَعَهُ جَاهَدُواْ بِأَمْوَالِهِمْ وَ أَنفُسِهِمْ وَ أُوْلَئِكَ لَهُمُ الْخَيْرَاتُ وَ أُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ* أَعَدَّ اللّهُ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (توبه/۸۸-۸۹) وَ قُلِ اعْمَلُواْ فَسَيَرَى اللّهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ سَتُرَدُّونَ إِلَى عَالِمِ الْغَيْبِ وَ الشَّهَادَةِ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (توبه/۱۰۵)

رَّبُّكُمْ أَعْلَمُ بِكُمْ إِن يَشَأْ يَرْحَمْكُمْ أَوْ إِن يَشَأْ يُعَذِّبْكُمْ وَ مَا أَرْسَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ وَكِيلًا (اسراء/۵۴) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوَاْ إِن تُطِيعُواْ فَرِيقًا مِّنَ الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ يَرُدُّوكُم بَعْدَ إِيمَانِكُمْ كَافِرِينَ* وَ كَيْفَ تَكْفُرُونَ وَ أَنتُمْ تُتْلَى عَلَيْكُمْ آيَاتُ اللّهِ وَ فِيكُمْ رَسُولُهُ وَ مَن يَعْتَصِم بِاللّهِ فَقَدْ هُدِيَ إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ (آل‌عمران/۱۰۰-۱۰۱) كَيْفَ يَهْدِي اللّهُ قَوْمًا كَفَرُواْ بَعْدَ إِيمَانِهِمْ وَ شَهِدُواْ أَنَّ الرَّسُولَ حَقٌّ وَ جَاءهُمُ الْبَيِّنَاتُ وَ اللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (آل‌عمران/۸۶)

إِنَّ الَّذِينَ يَغُضُّونَ أَصْوَاتَهُمْ عِندَ رَسُولِ اللَّهِ أُوْلَئِكَ الَّذِينَ امْتَحَنَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ لِلتَّقْوَى لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ عَظِيمٌ* إِنَّ الَّذِينَ يُنَادُونَكَ مِن وَرَاء الْحُجُرَاتِ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْقِلُونَ* وَ لَوْ أَنَّهُمْ صَبَرُوا حَتَّى تَخْرُجَ إِلَيْهِمْ لَكَانَ خَيْرًا لَّهُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (حجرات/۳-۵) لَا تَجْعَلُوا دُعَاء الرَّسُولِ بَيْنَكُمْ كَدُعَاء بَعْضِكُم بَعْضًا قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الَّذِينَ يَتَسَلَّلُونَ مِنكُمْ لِوَاذًا فَلْيَحْذَرِ الَّذِينَ يُخَالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَن تُصِيبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ يُصِيبَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (نور/۶۳) أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ نُهُوا عَنِ النَّجْوَى ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا نُهُوا عَنْهُ وَ يَتَنَاجَوْنَ بِالْإِثْمِ وَ الْعُدْوَانِ وَ مَعْصِيَتِ الرَّسُولِ وَ إِذَا جَاؤُوكَ حَيَّوْكَ بِمَا لَمْ يُحَيِّكَ بِهِ اللَّهُ وَ يَقُولُونَ فِي أَنفُسِهِمْ لَوْلَا يُعَذِّبُنَا اللَّهُ بِمَا نَقُولُ حَسْبُهُمْ جَهَنَّمُ يَصْلَوْنَهَا فَبِئْسَ الْمَصِيرُ (مجادله/۸) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا نَاجَيْتُمُ الرَّسُولَ فَقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيْ نَجْوَاكُمْ صَدَقَةً ذَلِكَ خَيْرٌ لَّكُمْ وَ أَطْهَرُ فَإِن لَّمْ تَجِدُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ* أَأَشْفَقْتُمْ أَن تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيْ نَجْوَاكُمْ صَدَقَاتٍ فَإِذْ لَمْ تَفْعَلُوا وَ تَابَ اللَّهُ عَلَيْكُمْ فَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَ آتُوا الزَّكَاةَ وَ أَطِيعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ اللَّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ (مجادله/۱۲-۱۳) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ إِلَّا أَن يُؤْذَنَ لَكُمْ إِلَى طَعَامٍ غَيْرَ نَاظِرِينَ إِنَاهُ وَلَكِنْ إِذَا دُعِيتُمْ فَادْخُلُوا فَإِذَا طَعِمْتُمْ فَانتَشِرُوا وَ لَا مُسْتَأْنِسِينَ لِحَدِيثٍ إِنَّ ذَلِكُمْ كَانَ يُؤْذِي النَّبِيَّ فَيَسْتَحْيِي مِنكُمْ وَ اللَّهُ لَا يَسْتَحْيِي مِنَ الْحَقِّ وَ إِذَا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتَاعًا فَاسْأَلُوهُنَّ مِن وَرَاء حِجَابٍ ذَلِكُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِكُمْ وَ قُلُوبِهِنَّ وَ مَا كَانَ لَكُمْ أَن تُؤْذُوا رَسُولَ اللَّهِ وَ لَا أَن تَنكِحُوا أَزْوَاجَهُ مِن بَعْدِهِ أَبَدًا إِنَّ ذَلِكُمْ كَانَ عِندَ اللَّهِ عَظِيمًا (احزاب/۵۳) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اتَّقُواْ اللّهَ وَ ذَرُواْ مَا بَقِيَ مِنَ الرِّبَا إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ* فَإِن لَّمْ تَفْعَلُواْ فَأْذَنُواْ بِحَرْبٍ مِّنَ اللّهِ وَ رَسُولِهِ وَ إِن تُبْتُمْ فَلَكُمْ رُؤُوسُ أَمْوَالِكُمْ لاَ تَظْلِمُونَ وَ لاَ تُظْلَمُونَ (بقره/۲۷۸-۲۷۹) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا عَدُوِّي وَ عَدُوَّكُمْ أَوْلِيَاء تُلْقُونَ إِلَيْهِم بِالْمَوَدَّةِ وَ قَدْ كَفَرُوا بِمَا جَاءكُم مِّنَ الْحَقِّ يُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَ إِيَّاكُمْ أَن تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّكُمْ إِن كُنتُمْ خَرَجْتُمْ جِهَادًا فِي سَبِيلِي وَ ابْتِغَاء مَرْضَاتِي تُسِرُّونَ إِلَيْهِم بِالْمَوَدَّةِ وَ أَنَا أَعْلَمُ بِمَا أَخْفَيْتُمْ وَ مَا أَعْلَنتُمْ وَ مَن يَفْعَلْهُ مِنكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاء السَّبِيلِ (ممتحنه/۱) أَلاَ تُقَاتِلُونَ قَوْمًا نَّكَثُواْ أَيْمَانَهُمْ وَ هَمُّواْ بِإِخْرَاجِ الرَّسُولِ وَ هُم بَدَؤُوكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ أَتَخْشَوْنَهُمْ فَاللّهُ أَحَقُّ أَن تَخْشَوْهُ إِن كُنتُم مُّؤُمِنِينَ (توبه/۱۳) لَّيْسَ عَلَى الضُّعَفَاء وَ لاَ عَلَى الْمَرْضَى وَ لاَ عَلَى الَّذِينَ لاَ يَجِدُونَ مَا يُنفِقُونَ حَرَجٌ إِذَا نَصَحُواْ لِلّهِ وَ رَسُولِهِ مَا عَلَى الْمُحْسِنِينَ مِن سَبِيلٍ وَ اللّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (توبه/۹۱) أَمْ حَسِبْتُمْ أَن تُتْرَكُواْ وَ لَمَّا يَعْلَمِ اللّهُ الَّذِينَ جَاهَدُواْ مِنكُمْ وَ لَمْ يَتَّخِذُواْ مِن دُونِ اللّهِ وَ لاَ رَسُولِهِ وَ لاَ الْمُؤْمِنِينَ وَلِيجَةً وَ اللّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ (توبه/۱۶) أَمْ حَسِبْتُمْ أَن تَدْخُلُواْ الْجَنَّةَ وَ لَمَّا يَأْتِكُم مَّثَلُ الَّذِينَ خَلَوْاْ مِن قَبْلِكُم مَّسَّتْهُمُ الْبَأْسَاء وَ الضَّرَّاء وَ زُلْزِلُواْ حَتَّى يَقُولَ الرَّسُولُ وَ الَّذِينَ آمَنُواْ مَعَهُ مَتَى نَصْرُ اللّهِ أَلا إِنَّ نَصْرَ اللّهِ قَرِيبٌ (بقره/۲۱۴) قُلْ إِن كَانَ آبَاؤُكُمْ وَ أَبْنَآؤُكُمْ وَ إِخْوَانُكُمْ وَ أَزْوَاجُكُمْ وَ عَشِيرَتُكُمْ وَ أَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَ تِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسَادَهَا وَ مَسَاكِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَيْكُم مِّنَ اللّهِ وَ رَسُولِهِ وَ جِهَادٍ فِي سَبِيلِهِ فَتَرَبَّصُواْ حَتَّى يَأْتِيَ اللّهُ بِأَمْرِهِ وَ اللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ (توبه/۲۴)

يَسْأَلُونَكَ عَنِ الأَنفَالِ قُلِ الأَنفَالُ لِلّهِ وَ الرَّسُولِ فَاتَّقُواْ اللّهَ وَ أَصْلِحُواْ ذَاتَ بِيْنِكُمْ وَ أَطِيعُواْ اللّهَ وَ رَسُولَهُ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ (انفال/۱) وَ اعْلَمُواْ أَنَّمَا غَنِمْتُم مِّن شَيْءٍ فَأَنَّ لِلّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي الْقُرْبَى وَ الْيَتَامَى وَ الْمَسَاكِينِ وَ ابْنِ السَّبِيلِ إِن كُنتُمْ آمَنتُمْ بِاللّهِ وَ مَا أَنزَلْنَا عَلَى عَبْدِنَا يَوْمَ الْفُرْقَانِ يَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعَانِ وَ اللّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (انفال/۴۱) وَ مَا أَفَاء اللَّهُ عَلَى رَسُولِهِ مِنْهُمْ فَمَا أَوْجَفْتُمْ عَلَيْهِ مِنْ خَيْلٍ وَ لَا رِكَابٍ وَلَكِنَّ اللَّهَ يُسَلِّطُ رُسُلَهُ عَلَى مَن يَشَاءُ وَ اللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ* مَّا أَفَاء اللَّهُ عَلَى رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرَى فَلِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي الْقُرْبَى وَ الْيَتَامَى وَ الْمَسَاكِينِ وَ ابْنِ السَّبِيلِ كَيْ لَا يَكُونَ دُولَةً بَيْنَ الْأَغْنِيَاء مِنكُمْ وَ مَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ مَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانتَهُوا وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ* لِلْفُقَرَاء الْمُهَاجِرِينَ الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِن دِيارِهِمْ وَ أَمْوَالِهِمْ يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّنَ اللَّهِ وَ رِضْوَانًا وَ يَنصُرُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ أُوْلَئِكَ هُمُ الصَّادِقُونَ (حشر/۶-۸) وَ مَا جَعَلْنَا الْقِبْلَةَ الَّتِي كُنتَ عَلَيْهَا إِلاَّ لِنَعْلَمَ مَن يَتَّبِعُ الرَّسُولَ مِمَّن يَنقَلِبُ عَلَى عَقِبَيْهِ (بقره/۱۴۳) وَ الَّذِينَ يُظَاهِرُونَ مِن نِّسَائِهِمْ ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا قَالُوا فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مِّن قَبْلِ أَن يَتَمَاسَّا ذَلِكُمْ تُوعَظُونَ بِهِ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ* فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ مِن قَبْلِ أَن يَتَمَاسَّا فَمَن لَّمْ يَسْتَطِعْ فَإِطْعَامُ سِتِّينَ مِسْكِينًا ذَلِكَ لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَتِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ وَ لِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ أَلِيمٌ (مجادله/۳-۴) إِذْ يُوحِي رَبُّكَ إِلَى الْمَلآئِكَةِ أَنِّي مَعَكُمْ فَثَبِّتُواْ الَّذِينَ آمَنُواْ سَأُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُواْ الرَّعْبَ فَاضْرِبُواْ فَوْقَ الأَعْنَاقِ وَ اضْرِبُواْ مِنْهُمْ كُلَّ بَنَانٍ* ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ شَآقُّواْ اللّهَ وَ رَسُولَهُ وَ مَن يُشَاقِقِ اللّهَ وَ رَسُولَهُ فَإِنَّ اللّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ (انفال/۱۲-۱۳)

إِذْ تُصْعِدُونَ وَ لاَ تَلْوُونَ عَلَى أحَدٍ وَ الرَّسُولُ يَدْعُوكُمْ فِي أُخْرَاكُمْ فَأَثَابَكُمْ غَمًَّا بِغَمٍّ لِّكَيْلاَ تَحْزَنُواْ عَلَى مَا فَاتَكُمْ وَ لاَ مَا أَصَابَكُمْ وَ اللّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ (آل‌عمران/۱۵۳) الَّذِينَ اسْتَجَابُواْ لِلّهِ وَ الرَّسُولِ مِن بَعْدِ مَآ أَصَابَهُمُ الْقَرْحُ لِلَّذِينَ أَحْسَنُواْ مِنْهُمْ وَ اتَّقَواْ أَجْرٌ عَظِيمٌ (آل‌عمران/۱۷۲) [هذه الایات] بَرَاءةٌ مِّنَ اللّهِ وَ رَسُولِهِ إِلَى الَّذِينَ عَاهَدتُّم مِّنَ الْمُشْرِكِينَ (توبه/۱) وَ أَذَانٌ مِّنَ اللّهِ وَ رَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الأَكْبَرِ أَنَّ اللّهَ بَرِيءٌ مِّنَ الْمُشْرِكِينَ وَ رَسُولُهُ (توبه/۳) كَيْفَ يَكُونُ لِلْمُشْرِكِينَ عَهْدٌ عِندَ الله وَ عِندَ رَسُولِهِ إِلاَّ الَّذِينَ عَاهَدتُّمْ عِندَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ (توبه/۷)

وَ لَمَّا رَأَى الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزَابَ قَالُوا هَذَا مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ صَدَقَ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ مَا زَادَهُمْ إِلَّا إِيمَانًا وَ تَسْلِيمًا (احزاب/۲۲) إِذْ جَعَلَ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي قُلُوبِهِمُ الْحَمِيَّةَ حَمِيَّةَ الْجَاهِلِيَّةِ فَأَنزَلَ اللَّهُ سَكِينَتَهُ عَلَى رَسُولِهِ وَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَ أَلْزَمَهُمْ كَلِمَةَ التَّقْوَى وَ كَانُوا أَحَقَّ بِهَا وَ أَهْلَهَا وَ كَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا* لَقَدْ صَدَقَ اللَّهُ رَسُولَهُ الرُّؤْيَا بِالْحَقِّ لَتَدْخُلُنَّ الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ إِن شَاء اللَّهُ آمِنِينَ مُحَلِّقِينَ رُؤُوسَكُمْ وَ مُقَصِّرِينَ لَا تَخَافُونَ فَعَلِمَ مَا لَمْ تَعْلَمُوا فَجَعَلَ مِن دُونِ ذَلِكَ فَتْحًا قَرِيبًا (فتح/۲۶-۲۷) أَنَزلَ اللّهُ سَكِينَتَهُ عَلَى رَسُولِهِ وَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَ أَنزَلَ جُنُودًا لَّمْ تَرَوْهَا وَ عذَّبَ الَّذِينَ كَفَرُواْ وَ ذَلِكَ جَزَاء الْكَافِرِينَ (توبه/۲۶)

[يا أيّها النّبي قل لأزواجك] وَ إِن كُنتُنَّ تُرِدْنَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ الدَّارَ الْآخِرَةَ فَإِنَّ اللَّهَ أَعَدَّ لِلْمُحْسِنَاتِ مِنكُنَّ أَجْرًا عَظِيمًا (احزاب/۲۹) وَ مَن يَقْنُتْ مِنكُنَّ لِلَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تَعْمَلْ صَالِحًا نُّؤْتِهَا أَجْرَهَا مَرَّتَيْنِ وَ أَعْتَدْنَا لَهَا رِزْقًا كَرِيمًا … إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا (احزب/۳۱-۳۳)

بَلْ مَتَّعْتُ هَؤُلَاء (الکافرین) وَ آبَاءهُمْ حَتَّى جَاءهُمُ الْحَقُّ وَ رَسُولٌ مُّبِينٌ (زخرف/۲۹) وَ مَا أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمْ قَبْلَكَ مِن نَّذِيرٍ (سبأ/۴۴)  وَ لَوْ أَنَّا أَهْلَكْنَاهُم بِعَذَابٍ مِّن قَبْلِهِ لَقَالُوا رَبَّنَا لَوْلَا أَرْسَلْتَ إِلَيْنَا رَسُولًا فَنَتَّبِعَ آيَاتِكَ مِن قَبْلِ أَن نَّذِلَّ وَ نَخْزَى (طه/۱۳۴) وَ لَوْلَا أَن تُصِيبَهُم مُّصِيبَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ فَيَقُولُوا رَبَّنَا لَوْلَا أَرْسَلْتَ إِلَيْنَا رَسُولًا فَنَتَّبِعَ آيَاتِكَ وَ نَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (قصص/۴۷) فَلْيَأْتِنَا بِآيَةٍ كَمَا أُرْسِلَ الأَوَّلُونَ (انبياء/۵) وَ إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءهُمْ هَذَا سِحْرٌ مُّبِينٌ …  قُلْ مَا كُنتُ بِدْعًا مِّنْ الرُّسُلِ وَ مَا أَدْرِي مَا يُفْعَلُ بِي وَ لَا بِكُمْ إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا يُوحَى إِلَيَّ وَ مَا أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُّبِينٌ (احقاف/۷-۹) وَ إِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْاْ إِلَى مَا أَنزَلَ اللّهُ وَ إِلَى الرَّسُولِ قَالُواْ حَسْبُنَا مَا وَجَدْنَا عَلَيْهِ آبَاءنَا أَوَ لَوْ كَانَ آبَاؤُهُمْ لاَ يَعْلَمُونَ شَيْئًا وَ لاَ يَهْتَدُونَ (مائده/۱۰۴) وَ قَالَ الَّذِينَ أَشْرَكُواْ لَوْ شَاء اللّهُ مَا عَبَدْنَا مِن دُونِهِ مِن شَيْءٍ نَّحْنُ وَ لا آبَاؤُنَا وَ لاَ حَرَّمْنَا مِن دُونِهِ مِن شَيْءٍ كَذَلِكَ فَعَلَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَهَلْ عَلَى الرُّسُلِ إِلاَّ الْبَلاغُ الْمُبِينُ (نحل/۳۵) فَإِنْ أَعْرَضُوا فَمَا أَرْسَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا إِنْ عَلَيْكَ إِلَّا الْبَلَاغُ (شوري/۴۸) وَ كَذَلِكَ مَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ فِي قَرْيَةٍ مِّن نَّذِيرٍ إِلَّا قَالَ مُتْرَفُوهَا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءنَا عَلَى أُمَّةٍ وَ إِنَّا عَلَى آثَارِهِم مُّقْتَدُونَ* قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكُم بِأَهْدَى مِمَّا وَجَدتُّمْ عَلَيْهِ آبَاءكُمْ قَالُوا إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ كَافِرُونَ* فَانتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ (زخرف/۲۳-۲۵) وَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَسْتَ مُرْسَلًا قُلْ كَفَى بِاللّهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ وَ مَنْ عِندَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ (رعد/۴۳) إِنَّهُمْ كَانُوا إِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ* وَ يَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُوا آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَّجْنُونٍ* بَلْ جَاء بِالْحَقِّ وَ صَدَّقَ الْمُرْسَلِينَ (صافّات/۳۵-۳۷) مَا أَتَى الَّذِينَ مِن قَبْلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ (ذاريات/۵۲)  وَ إِذَا رَأَوْكَ إِن يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَذَا الَّذِي بَعَثَ اللَّهُ رَسُولًا (فرقان/۴۱) وَ قَالُواْ لَن نُّؤْمِنَ لَكَ حَتَّى تَفْجُرَ لَنَا مِنَ الأَرْضِ يَنبُوعًا … قُلْ سُبْحَانَ رَبِّي هَلْ كُنتُ إَلاَّ بَشَرًا رَّسُولًا* وَ مَا مَنَعَ النَّاسَ أَن يُؤْمِنُواْ إِذْ جَاءهُمُ الْهُدَى إِلاَّ أَن قَالُواْ أَبَعَثَ اللّهُ بَشَرًا رَّسُولًا* قُل لَّوْ كَانَ فِي الأَرْضِ مَلآئِكَةٌ يَمْشُونَ مُطْمَئِنِّينَ لَنَزَّلْنَا عَلَيْهِم مِّنَ السَّمَاءِ مَلَكًا رَّسُولًا (اسراء/۹۰-۹۵) وَ قَالُوا مَالِ هَذَا الرَّسُولِ يَأْكُلُ الطَّعَامَ وَ يَمْشِي فِي الْأَسْوَاقِ لَوْلَا أُنزِلَ إِلَيْهِ مَلَكٌ فَيَكُونَ مَعَهُ نَذِيرًا* أَوْ يُلْقَى إِلَيْهِ كَنزٌ أَوْ تَكُونُ لَهُ جَنَّةٌ يَأْكُلُ مِنْهَا وَ قَالَ الظَّالِمُونَ إِن تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلًا مَّسْحُورًا (فرقان/۷-۸) أَمْ تُرِيدُونَ أَن تَسْأَلُواْ رَسُولَكُمْ كَمَا سُئِلَ مُوسَى مِن قَبْلُ وَ مَن يَتَبَدَّلِ الْكُفْرَ بِالإِيمَانِ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاء السَّبِيلِ (بقره/۱۰۸) وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ فِي شِيَعِ الأَوَّلِينَ* وَ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلاَّ كَانُواْ بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (حجر/۱۰-۱۱) وَ لَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِّن قَبْلِكَ فَحَاقَ بِالَّذِينَ سَخِرُواْ مِنْهُم مَّا كَانُواْ بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (انعام/۱۰؛ انبياء/۴۱) وَ لَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِّن قَبْلِكَ فَأَمْلَيْتُ لِلَّذِينَ كَفَرُواْ ثُمَّ أَخَذْتُهُمْ فَكَيْفَ كَانَ عِقَابِ (رعد/۳۲)

وَ إِن كَادُواْ لَيَسْتَفِزُّونَكَ مِنَ الأَرْضِ لِيُخْرِجوكَ مِنْهَا وَ إِذًا لاَّ يَلْبَثُونَ خِلافَكَ إِلاَّ قَلِيلًا* سُنَّةَ مَن قَدْ أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ مِن رُّسُلِنَا وَ لاَ تَجِدُ لِسُنَّتِنَا تَحْوِيلًا (اسراء/۷۶-۷۷) وَ إِن يُكَذِّبُوكَ فَقَدْ كُذِّبَتْ رُسُلٌ مِّن قَبْلِكَ وَ إِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الأمُورُ (فاطر/۴) فَإِن كَذَّبُوكَ فَقَدْ كُذِّبَ رُسُلٌ مِّن قَبْلِكَ جَآؤُوا بِالْبَيِّنَاتِ وَ الزُّبُرِ وَالْكِتَابِ الْمُنِيرِ (آل‌عمران/۱۸۴) وَ إِن يُكَذِّبُوكَ فَقَدْ كَذَّبَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ جَاءتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ وَ بِالزُّبُرِ وَ بِالْكِتَابِ الْمُنِيرِ* ثُمَّ أَخَذْتُ الَّذِينَ كَفَرُوا فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ (فاطر/۲۵-۲۶) وَ لَقَدْ كُذِّبَتْ رُسُلٌ مِّن قَبْلِكَ فَصَبَرُواْ عَلَى مَا كُذِّبُواْ وَ أُوذُواْ حَتَّى أَتَاهُمْ نَصْرُنَا وَ لاَ مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِ اللّهِ وَ لَقدْ جَاءكَ مِن نَّبَإِ الْمُرْسَلِينَ (انعام/۳۴) وَ إِن تُكَذِّبُوا فَقَدْ كَذَّبَ أُمَمٌ مِّن قَبْلِكُمْ وَ مَا عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ (عنكبوت/۱۸) تِلْكَ الْقُرَى نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنبَآئِهَا وَ لَقَدْ جَاءتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا كَانُواْ لِيُؤْمِنُواْ بِمَا كَذَّبُواْ مِن قَبْلُ كَذَلِكَ يَطْبَعُ اللّهُ عَلَىَ قُلُوبِ الْكَافِرِينَ (اعراف/۱۰۱) مَا يُقَالُ لَكَ إِلَّا مَا قَدْ قِيلَ لِلرُّسُلِ مِن قَبْلِكَ إِنَّ رَبَّكَ لَذُو مَغْفِرَةٍ وَ ذُو عِقَابٍ أَلِيمٍ (فصّلت/۴۳)

أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَبَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن قَبْلُ فَذَاقُوا وَ بَالَ أَمْرِهِمْ وَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ* ذَلِكَ بِأَنَّهُ كَانَت تَّأْتِيهِمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَقَالُوا أَبَشَرٌ يَهْدُونَنَا فَكَفَرُوا وَ تَوَلَّوا وَّ اسْتَغْنَى اللَّهُ وَ اللَّهُ غَنِيٌّ حَمِيدٌ (تغابن/۵-۶) وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ رُسُلًا إِلَى قَوْمِهِمْ فَجَاؤُوهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَانتَقَمْنَا مِنَ الَّذِينَ أَجْرَمُوا وَ كَانَ حَقًّا عَلَيْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ (روم/۴۷) تَاللّهِ لَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَى أُمَمٍ مِّن قَبْلِكَ فَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَهُوَ وَلِيُّهُمُ الْيَوْمَ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (نحل/۶۳) أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَبَأُ الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ قَوْمِ نُوحٍ وَ عَادٍ وَ ثَمُودَ وَ الَّذِينَ مِن بَعْدِهِمْ لاَ يَعْلَمُهُمْ إِلاَّ اللّهُ جَاءتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَرَدُّواْ أَيْدِيَهُمْ فِي أَفْوَاهِهِمْ وَ قَالُواْ إِنَّا كَفَرْنَا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ وَ إِنَّا لَفِي شَكٍّ مِّمَّا تَدْعُونَنَا إِلَيْهِ مُرِيبٍ (ابراهيم/۹) أَلَمْ يَأْتِهِمْ نَبَأُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ قَوْمِ نُوحٍ وَ عَادٍ وَ ثَمُودَ وَ قَوْمِ إِبْرَاهِيمَ وَ أَصْحَابِ مَدْيَنَ وَ الْمُؤْتَفِكَاتِ أَتَتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا كَانَ اللّهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَلَكِن كَانُواْ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (توبه/۷۰) كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَ أَصْحَابُ الرَّسِّ وَ ثَمُودُ* وَ عَادٌ وَ فِرْعَوْنُ وَ إِخْوَانُ لُوطٍ* وَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ وَ قَوْمُ تُبَّعٍ كُلٌّ كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ وَعِيدِ (ق/۱۲-۱۴) كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَ عَادٌ وَ فِرْعَوْنُ ذُو الْأَوْتَادِ* وَ ثَمُودُ وَ قَوْمُ لُوطٍ وَ أَصْحَابُ الأَيْكَةِ أُوْلَئِكَ الْأَحْزَابُ* إِن كُلٌّ إِلَّا كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ عِقَابِ (ص/۱۲-۱۴) كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَ الْأَحْزَابُ مِن بَعْدِهِمْ وَ هَمَّتْ كُلُّ أُمَّةٍ بِرَسُولِهِمْ لِيَأْخُذُوهُ وَ جَادَلُوا بِالْبَاطِلِ لِيُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ فَأَخَذْتُهُمْ فَكَيْفَ كَانَ عِقَابِ* وَكَذَلِكَ حَقَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ عَلَى الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّهُمْ أَصْحَابُ النَّارِ (غافر/۵-۶) وَ لَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَ جَاءهُمْ رَسُولٌ كَرِيمٌ (دخان/۱۷) وَ كَذَّبَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَ مَا بَلَغُوا مِعْشَارَ مَا آتَيْنَاهُمْ فَكَذَّبُوا رُسُلِي فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ (سبأ/۴۵) أَوَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَانُوا أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَ أَثَارُوا الْأَرْضَ وَ عَمَرُوهَا أَكْثَرَ مِمَّا عَمَرُوهَا وَ جَاءتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا كَانَ اللَّهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَلَكِن كَانُوا أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (روم/۹) أَوَ لَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ كَانُوا مِن قَبْلِهِمْ كَانُوا هُمْ أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَ آثَارًا فِي الْأَرْضِ فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ وَ مَا كَانَ لَهُم مِّنَ اللَّهِ مِن وَاقٍ* ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانَت تَّأْتِيهِمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَكَفَرُوا فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ إِنَّهُ قَوِيٌّ شَدِيدُ الْعِقَابِ (غافر/۲۱-۲۲) أَفَلَمْ يَسِيرُواْ فِي الأَرْضِ فَيَنظُرُواْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَ لَدَارُ الآخِرَةِ خَيْرٌ لِّلَّذِينَ اتَّقَواْ أَفَلاَ تَعْقِلُونَ* حَتَّى إِذَا اسْتَيْأَسَ الرُّسُلُ وَ ظَنُّواْ أَنَّهُمْ قَدْ كُذِبُواْ جَاءهُمْ نَصْرُنَا فَنُجِّيَ مَن نَّشَاء وَ لاَ يُرَدُّ بَأْسُنَا عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمِينَ (يوسف/۱۰۹-۱۱۰)

فَاصْبِرْ كَمَا صَبَرَ أُوْلُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ وَ لَا تَسْتَعْجِل لَّهُمْ (احقاف/۳۵) فَلاَ تَحْسَبَنَّ اللّهَ مُخْلِفَ وَعْدِهِ رُسُلَهُ إِنَّ اللّهَ عَزِيزٌ ذُو انْتِقَامٍ (ابراهيم/۴۷) حَتَّى إِذَا أَخَذْنَا مُتْرَفِيهِم بِالْعَذَابِ إِذَا هُمْ يَجْأَرُونَ* لَا تَجْأَرُوا الْيَوْمَ إِنَّكُم مِّنَّا لَا تُنصَرُونَ* قَدْ كَانَتْ آيَاتِي تُتْلَى عَلَيْكُمْ فَكُنتُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ تَنكِصُونَ* مُسْتَكْبِرِينَ بِهِ سَامِرًا تَهْجُرُونَ* أَفَلَمْ يَدَّبَّرُوا الْقَوْلَ أَمْ جَاءهُم مَّا لَمْ يَأْتِ آبَاءهُمُ الْأَوَّلِينَ* أَمْ لَمْ يَعْرِفُوا رَسُولَهُمْ فَهُمْ لَهُ مُنكِرُونَ* أَمْ يَقُولُونَ بِهِ جِنَّةٌ بَلْ جَاءهُم بِالْحَقِّ وَ أَكْثَرُهُمْ لِلْحَقِّ كَارِهُونَ (مومنون/۶۴-۷۰) فَارْتَقِبْ يَوْمَ تَأْتِي السَّمَاء بِدُخَانٍ مُّبِينٍ* يَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِيمٌ* رَبَّنَا اكْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ* أَنَّى لَهُمُ الذِّكْرَى وَ قَدْ جَاءهُمْ رَسُولٌ مُّبِينٌ* ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَ قَالُوا مُعَلَّمٌ مَّجْنُونٌ (دخان/۱۰-۱۴)  وَ أَنذِرِ النَّاسَ يَوْمَ يَأْتِيهِمُ الْعَذَابُ فَيَقُولُ الَّذِينَ ظَلَمُواْ رَبَّنَا أَخِّرْنَا إِلَى أَجَلٍ قَرِيبٍ نُّجِبْ دَعْوَتَكَ وَ نَتَّبِعِ الرُّسُلَ أَوَلَمْ تَكُونُواْ أَقْسَمْتُم مِّن قَبْلُ مَا لَكُم مِّن زَوَالٍ (ابراهيم/۴۴) قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُمْ بِالْأَخْسَرِينَ أَعْمَالًا* الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ هُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعًا* أُولَئِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ وَ لِقَائِهِ فَحَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فَلَا نُقِيمُ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَزْنًا* ذَلِكَ جَزَاؤُهُمْ جَهَنَّمُ بِمَا كَفَرُوا وَ اتَّخَذُوا آيَاتِي وَ رُسُلِي هُزُوًا   (كهف/۱۰۳-۱۰۶)

الرّسول- نبي الاسلام- المنافقون، وَ يَقُولُونَ آمَنَّا بِاللَّهِ وَ بِالرَّسُولِ وَ أَطَعْنَا ثُمَّ يَتَوَلَّى فَرِيقٌ مِّنْهُم مِّن بَعْدِ ذَلِكَ وَ مَا أُوْلَئِكَ بِالْمُؤْمِنِينَ* وَ إِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَ رَسُولِهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ إِذَا فَرِيقٌ مِّنْهُم مُّعْرِضُونَ* وَ إِن يَكُن لَّهُمُ الْحَقُّ يَأْتُوا إِلَيْهِ مُذْعِنِينَ* أَفِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ أَمِ ارْتَابُوا أَمْ يَخَافُونَ أَن يَحِيفَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَ رَسُولُهُ بَلْ أُوْلَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ (نور/۴۷-۵۰) إِذَا جَاءكَ الْمُنَافِقُونَ قَالُوا نَشْهَدُ إِنَّكَ لَرَسُولُ اللَّهِ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ إِنَّكَ لَرَسُولُهُ وَ اللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَكَاذِبُونَ (منافقون/۱) وَ إِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْاْ إِلَى مَا أَنزَلَ اللّهُ وَ إِلَى الرَّسُولِ رَأَيْتَ الْمُنَافِقِينَ يَصُدُّونَ عَنكَ صُدُودًا (نساء/۶۱) وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظَّلَمُواْ أَنفُسَهُمْ جَآؤُوكَ فَاسْتَغْفَرُواْ اللّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُواْ اللّهَ تَوَّابًا رَّحِيمًا (نساء/۶۴) وَ إِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا يَسْتَغْفِرْ لَكُمْ رَسُولُ اللَّهِ لَوَّوْا رُؤُوسَهُمْ وَ رَأَيْتَهُمْ يَصُدُّونَ وَ هُم مُّسْتَكْبِرُونَ* سَوَاء عَلَيْهِمْ أَسْتَغْفَرْتَ لَهُمْ أَمْ لَمْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ لَن يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ (منافقون/۵-۶) اسْتَغْفِرْ لَهُمْ أَوْ لاَ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ إِن تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِينَ مَرَّةً فَلَن يَغْفِرَ اللّهُ لَهُمْ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَفَرُواْ بِاللّهِ وَ رَسُولِهِ وَ اللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ (توبه/۸۰) وَ لاَ تُصَلِّ عَلَى أَحَدٍ مِّنْهُم مَّاتَ أَبَدًا وَ لاَ تَقُمْ عَلَىَ قَبْرِهِ إِنَّهُمْ كَفَرُواْ بِاللّهِ وَ رَسُولِهِ وَ مَاتُواْ وَ هُمْ فَاسِقُونَ (توبه/۸۴) وَ إِذَآ أُنزِلَتْ سُورَةٌ أَنْ آمِنُواْ بِاللّهِ وَ جَاهِدُواْ مَعَ رَسُولِهِ اسْتَأْذَنَكَ أُوْلُواْ الطَّوْلِ مِنْهُمْ وَ قَالُواْ ذَرْنَا نَكُن مَّعَ الْقَاعِدِينَ* رَضُواْ بِأَن يَكُونُواْ مَعَ الْخَوَالِفِ وَ طُبِعَ عَلَى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لاَ يَفْقَهُونَ (توبه/۸۶-۸۷) فَرِحَ الْمُخَلَّفُونَ بِمَقْعَدِهِمْ خِلاَفَ رَسُولِ اللّهِ وَ كَرِهُواْ أَن يُجَاهِدُواْ بِأَمْوَالِهِمْ وَ أَنفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ قَالُواْ لاَ تَنفِرُواْ فِي الْحَرِّ قُلْ نَارُ جَهَنَّمَ أَشَدُّ حَرًّا لَّوْ كَانُوا يَفْقَهُونَ (توبه/۸۱) يَعْتَذِرُونَ إِلَيْكُمْ إِذَا رَجَعْتُمْ إِلَيْهِمْ قُل لاَّ تَعْتَذِرُواْ لَن نُّؤْمِنَ لَكُمْ قَدْ نَبَّأَنَا اللّهُ مِنْ أَخْبَارِكُمْ وَ سَيَرَى اللّهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلَى عَالِمِ الْغَيْبِ وَ الشَّهَادَةِ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (توبه/۹۴) وَ إِذْ يَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ مَّا وَعَدَنَا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ إِلَّا غُرُورًا (احزاب/۱۲) يَقُولُونَ لَئِن رَّجَعْنَا إِلَى الْمَدِينَةِ لَيُخْرِجَنَّ الْأَعَزُّ مِنْهَا الْأَذَلَّ وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ وَلَكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَعْلَمُونَ (منافقون/۸) هُمُ الَّذِينَ يَقُولُونَ لَا تُنفِقُوا عَلَى مَنْ عِندَ رَسُولِ اللَّهِ حَتَّى يَنفَضُّوا وَ لِلَّهِ خَزَائِنُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَلَكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَفْقَهُونَ (منافقون/۷) وَ مَا مَنَعَهُمْ أَن تُقْبَلَ مِنْهُمْ نَفَقَاتُهُمْ إِلاَّ أَنَّهُمْ كَفَرُواْ بِاللّهِ وَ بِرَسُولِهِ وَ لاَ يَأْتُونَ الصَّلاَةَ إِلاَّ وَ هُمْ كُسَالَى وَ لاَ يُنفِقُونَ إِلاَّ وَ هُمْ كَارِهُونَ (توبه/۵۴) وَ لَوْ أَنَّهُمْ رَضُوْاْ مَا آتَاهُمُ اللّهُ وَ رَسُولُهُ وَ قَالُواْ حَسْبُنَا اللّهُ سَيُؤْتِينَا اللّهُ مِن فَضْلِهِ وَ رَسُولُهُ إِنَّا إِلَى اللّهِ رَاغِبُونَ (توبه/۵۹) وَ مِنْهُمُ الَّذِينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ وَ يِقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَيْرٍ لَّكُمْ يُؤْمِنُ بِاللّهِ وَ يُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ رَحْمَةٌ لِّلَّذِينَ آمَنُواْ مِنكُمْ وَ الَّذِينَ يُؤْذُونَ رَسُولَ اللّهِ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ* يَحْلِفُونَ بِاللّهِ لَكُمْ لِيُرْضُوكُمْ وَ اللّهُ وَ رَسُولُهُ أَحَقُّ أَن يُرْضُوهُ إِن كَانُواْ مُؤْمِنِينَ (توبه/۶۱-۶۲) وَ لَئِن سَأَلْتَهُمْ لَيَقُولُنَّ إِنَّمَا كُنَّا نَخُوضُ وَ نَلْعَبُ قُلْ أَبِاللّهِ وَ آيَاتِهِ وَ رَسُولِهِ كُنتُمْ تَسْتَهْزِئُونَ (توبه/۶۵) يَحْلِفُونَ بِاللّهِ مَا قَالُواْ وَ لَقَدْ قَالُواْ كَلِمَةَ الْكُفْرِ وَ كَفَرُواْ بَعْدَ إِسْلاَمِهِمْ وَ هَمُّواْ بِمَا لَمْ يَنَالُواْ وَ مَا نَقَمُواْ إِلاَّ أَنْ أَغْنَاهُمُ اللّهُ وَ رَسُولُهُ مِن فَضْلِهِ فَإِن يَتُوبُواْ يَكُ خَيْرًا لَّهُمْ وَ إِن يَتَوَلَّوْا يُعَذِّبْهُمُ اللّهُ عَذَابًا أَلِيمًا فِي الدُّنْيَا وَ الآخِرَةِ وَ مَا لَهُمْ فِي الأَرْضِ مِن وَلِيٍّ وَ لاَ نَصِيرٍ (توبه/۷۴) وَ الَّذِينَ اتَّخَذُواْ مَسْجِدًا ضِرَارًا وَ كُفْرًا وَ تَفْرِيقًا بَيْنَ الْمُؤْمِنِينَ وَ إِرْصَادًا لِّمَنْ حَارَبَ اللّهَ وَ رَسُولَهُ مِن قَبْلُ وَ لَيَحْلِفَنَّ إِنْ أَرَدْنَا إِلاَّ الْحُسْنَى وَ اللّهُ يَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ (توبه/۱۰۷)

وَ إِذَا جَاءهُمْ أَمْرٌ مِّنَ الأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذَاعُواْ بِهِ وَ لَوْ رَدُّوهُ إِلَى الرَّسُولِ وَ إِلَى أُوْلِي الأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذِينَ يَسْتَنبِطُونَهُ مِنْهُمْ وَ لَوْلاَ فَضْلُ اللّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ لاَتَّبَعْتُمُ الشَّيْطَانَ إِلاَّ قَلِيلًا (نساء/۸۳)

قَالَتِ الْأَعْرَابُ آمَنَّا قُل لَّمْ تُؤْمِنُوا وَلَكِن قُولُوا أَسْلَمْنَا وَ لَمَّا يَدْخُلِ الْإِيمَانُ فِي قُلُوبِكُمْ وَ إِن تُطِيعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَا يَلِتْكُم مِّنْ أَعْمَالِكُمْ شَيْئًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ* إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ يَرْتَابُوا وَ جَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَ أَنفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أُوْلَئِكَ هُمُ الصَّادِقُونَ (حجرات/۱۴-۱۵) وَ مِنَ الأَعْرَابِ مَن يُؤْمِنُ بِاللّهِ وَ الْيَوْمِ الآخِرِ وَ يَتَّخِذُ مَا يُنفِقُ قُرُبَاتٍ عِندَ اللّهِ وَ صَلَوَاتِ الرَّسُولِ أَلا إِنَّهَا قُرْبَةٌ لَّهُمْ سَيُدْخِلُهُمُ اللّهُ فِي رَحْمَتِهِ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (توبه/۹۹) مَا كَانَ لِأَهْلِ الْمَدِينَةِ وَ مَنْ حَوْلَهُم مِّنَ الأَعْرَابِ أَن يَتَخَلَّفُواْ عَن رَّسُولِ اللّهِ وَ لاَ يَرْغَبُواْ بِأَنفُسِهِمْ عَن نَّفْسِهِ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ لاَ يُصِيبُهُمْ ظَمَأٌ وَ لاَ نَصَبٌ وَ لاَ مَخْمَصَةٌ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ لاَ يَطَؤُونَ مَوْطِئًا يَغِيظُ الْكُفَّارَ وَ لاَ يَنَالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَّيْلًا إِلاَّ كُتِبَ لَهُم بِهِ عَمَلٌ صَالِحٌ إِنَّ اللّهَ لاَ يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ (توبه/۱۲۰) وَ جَاء الْمُعَذِّرُونَ مِنَ الأَعْرَابِ لِيُؤْذَنَ لَهُمْ وَ قَعَدَ الَّذِينَ كَذَبُواْ اللّهَ وَ رَسُولَهُ سَيُصِيبُ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِنْهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (توبه/۹۰) سَيَقُولُ لَكَ الْمُخَلَّفُونَ مِنَ الْأَعْرَابِ شَغَلَتْنَا أَمْوَالُنَا وَ أَهْلُونَا فَاسْتَغْفِرْ لَنَا يَقُولُونَ بِأَلْسِنَتِهِم مَّا لَيْسَ فِي قُلُوبِهِمْ … بَلْ ظَنَنتُمْ أَن لَّن يَنقَلِبَ الرَّسُولُ وَ الْمُؤْمِنُونَ إِلَى أَهْلِيهِمْ أَبَدًا وَ زُيِّنَ ذَلِكَ فِي قُلُوبِكُمْ وَ ظَنَنتُمْ ظَنَّ السَّوْءِ وَ كُنتُمْ قَوْمًا بُورًا (فتح/۱۱-۱۲) الأَعْرَابُ أَشَدُّ كُفْرًا وَ نِفَاقًا وَ أَجْدَرُ أَلاَّ يَعْلَمُواْ حُدُودَ مَا أَنزَلَ اللّهُ عَلَى رَسُولِهِ وَ اللّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (توبه/۹۷)

الرسول- نبي الاسلام- اهل ‌كتاب، يَا أَهْلَ الْكِتَابِ قَدْ جَاءكُمْ رَسُولُنَا يُبَيِّنُ لَكُمْ عَلَى فَتْرَةٍ مِّنَ الرُّسُلِ أَن تَقُولُواْ مَا جَاءنَا مِن بَشِيرٍ وَ لاَ نَذِيرٍ فَقَدْ جَاءكُم بَشِيرٌ وَ نَذِيرٌ وَ اللّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (مائده/۱۹) يَا أَهْلَ الْكِتَابِ قَدْ جَاءكُمْ رَسُولُنَا يُبَيِّنُ لَكُمْ كَثِيرًا مِّمَّا كُنتُمْ تُخْفُونَ مِنَ الْكِتَابِ وَ يَعْفُو عَن كَثِيرٍ قَدْ جَاءكُم مِّنَ اللّهِ نُورٌ وَ كِتَابٌ مُّبِينٌ (مائده/۱۵) وَ رَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ فَسَأَكْتُبُهَا لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَ الَّذِينَ هُم بِآيَاتِنَا يُؤْمِنُونَ* الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوبًا عِندَهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَ الإِنْجِيلِ يَأْمُرُهُم بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَاهُمْ عَنِ الْمُنكَرِ وَ يُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّبَاتِ وَ يُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبَآئِثَ وَ يَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ الأَغْلاَلَ الَّتِي كَانَتْ عَلَيْهِمْ فَالَّذِينَ آمَنُواْ بِهِ وَ عَزَّرُوهُ وَ نَصَرُوهُ وَ اتَّبَعُواْ النُّورَ الَّذِيَ أُنزِلَ مَعَهُ أُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (اعراف/۱۵۶-۱۵۷) وَ لَتَجِدَنَّ أَقْرَبَهُمْ مَّوَدَّةً لِّلَّذِينَ آمَنُواْ الَّذِينَ قَالُوَاْ إِنَّا نَصَارَى ذَلِكَ بِأَنَّ مِنْهُمْ قِسِّيسِينَ وَ رُهْبَانًا وَ أَنَّهُمْ لاَ يَسْتَكْبِرُونَ* وَ إِذَا سَمِعُواْ مَا أُنزِلَ إِلَى الرَّسُولِ تَرَى أَعْيُنَهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ مِمَّا عَرَفُواْ مِنَ الْحَقِّ يَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاكْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِينَ* وَ مَا لَنَا لاَ نُؤْمِنُ بِاللّهِ وَ مَا جَاءنَا مِنَ الْحَقِّ وَ نَطْمَعُ أَن يُدْخِلَنَا رَبَّنَا مَعَ الْقَوْمِ الصَّالِحِينَ* فَأَثَابَهُمُ اللّهُ بِمَا قَالُواْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَ ذَلِكَ جَزَاء الْمُحْسِنِينَ (مائده/۸۲-۸۵) لَمْ يَكُنِ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَ الْمُشْرِكِينَ مُنفَكِّينَ حَتَّى تَأْتِيَهُمُ الْبَيِّنَةُ* رَسُولٌ مِّنَ اللَّهِ يَتْلُو صُحُفًا مُّطَهَّرَةً* فِيهَا كُتُبٌ قَيِّمَةٌ (بيّنه/۱-۳) وَ لَمَّا جَاءهُمْ رَسُولٌ مِّنْ عِندِ اللّهِ مُصَدِّقٌ لِّمَا مَعَهُمْ نَبَذَ فَرِيقٌ مِّنَ الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ كِتَابَ اللّهِ وَرَاء ظُهُورِهِمْ كَأَنَّهُمْ لاَ يَعْلَمُونَ (بقره/۱۰۱)

هُوَ الَّذِي أَخْرَجَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مِن دِيَارِهِمْ لِأَوَّلِ الْحَشْرِ مَا ظَنَنتُمْ أَن يَخْرُجُوا … ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ شَاقُّوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ مَن يُشَاقِّ اللَّهَ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ (حشر/۲-۴) الَّذِينَ قَالُواْ إِنَّ اللّهَ عَهِدَ إِلَيْنَا أَلاَّ نُؤْمِنَ لِرَسُولٍ حَتَّىَ يَأْتِيَنَا بِقُرْبَانٍ تَأْكُلُهُ النَّارُ قُلْ قَدْ جَاءكُمْ رُسُلٌ مِّن قَبْلِي بِالْبَيِّنَاتِ وَ بِالَّذِي قُلْتُمْ فَلِمَ قَتَلْتُمُوهُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (آل‌عمران/۱۸۳) قَاتِلُواْ الَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَ لاَ بِالْيَوْمِ الآخِرِ وَ لاَ يُحَرِّمُونَ مَا حَرَّمَ اللّهُ وَ رَسُولُهُ وَ لاَ يَدِينُونَ دِينَ الْحَقِّ مِنَ الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ حَتَّى يُعْطُواْ الْجِزْيَةَ عَن يَدٍ وَ هُمْ صَاغِرُونَ (توبه/۲۹)  يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ لاَ يَحْزُنكَ الَّذِينَ يُسَارِعُونَ فِي الْكُفْرِ مِنَ الَّذِينَ قَالُواْ آمَنَّا بِأَفْوَاهِهِمْ وَ لَمْ تُؤْمِن قُلُوبُهُمْ وَ مِنَ الَّذِينَ هِادُواْ سَمَّاعُونَ لِلْكَذِبِ سَمَّاعُونَ لِقَوْمٍ آخَرِينَ لَمْ يَأْتُوكَ يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ مِن بَعْدِ مَوَاضِعِهِ يَقُولُونَ إِنْ أُوتِيتُمْ هَذَا فَخُذُوهُ وَ إِن لَّمْ تُؤْتَوْهُ فَاحْذَرُواْ وَ مَن يُرِدِ اللّهُ فِتْنَتَهُ فَلَن تَمْلِكَ لَهُ مِنَ اللّهِ شَيْئًا أُوْلَئِكَ الَّذِينَ لَمْ يُرِدِ اللّهُ أَن يُطَهِّرَ قُلُوبَهُمْ لَهُمْ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَ لَهُمْ فِي الآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ* سَمَّاعُونَ لِلْكَذِبِ أَكَّالُونَ لِلسُّحْتِ فَإِن جَآؤُوكَ فَاحْكُم بَيْنَهُم أَوْ أَعْرِضْ عَنْهُمْ وَ إِن تُعْرِضْ عَنْهُمْ فَلَن يَضُرُّوكَ شَيْئًا وَ إِنْ حَكَمْتَ فَاحْكُم بَيْنَهُمْ بِالْقِسْطِ إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ* وَ كَيْفَ يُحَكِّمُونَكَ وَ عِندَهُمُ التَّوْرَاةُ فِيهَا حُكْمُ اللّهِ ثُمَّ يَتَوَلَّوْنَ مِن بَعْدِ ذَلِكَ وَ مَا أُوْلَئِكَ بِالْمُؤْمِنِينَ (مائده/۴۱-۴۳)

الرّسول- القيامة، قَالُوا يَا وَيْلَنَا مَن بَعَثَنَا مِن مَّرْقَدِنَا هَذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمَنُ وَ صَدَقَ الْمُرْسَلُونَ (يس/۵۲) يَوْمَ يَجْمَعُ اللّهُ الرُّسُلَ فَيَقُولُ مَاذَا أُجِبْتُمْ قَالُواْ لاَ عِلْمَ لَنَا إِنَّكَ أَنتَ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ (مائده/۱۰۹) وَ إِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ* لِأَيِّ يَوْمٍ أُجِّلَتْ* لِيَوْمِ الْفَصْلِ (مرسلات/۱۱-۱۳) [يومئذٍ] وَ يَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى يَدَيْهِ يَقُولُ يَا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلًا (فرقان/۲۷) وَ يَوْمَ يُنَادِيهِمْ فَيَقُولُ مَاذَا أَجَبْتُمُ الْمُرْسَلِينَ* فَعَمِيَتْ عَلَيْهِمُ الْأَنبَاء يَوْمَئِذٍ فَهُمْ لَا يَتَسَاءلُونَ (قصص/۶۵-۶۶) يَوْمَئِذٍ يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُواْ وَ عَصَوُاْ الرَّسُولَ لَوْ تُسَوَّى بِهِمُ الأَرْضُ وَ لاَ يَكْتُمُونَ اللّهَ حَدِيثًا (نساء/۴۲) وَ سِيقَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِلَى جَهَنَّمَ زُمَرًا حَتَّى إِذَا جَاؤُوهَا فُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَ قَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ يَأْتِكُمْ رُسُلٌ مِّنكُمْ يَتْلُونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِ رَبِّكُمْ وَ يُنذِرُونَكُمْ لِقَاء يَوْمِكُمْ هَذَا قَالُوا بَلَى وَلَكِنْ حَقَّتْ كَلِمَةُ الْعَذَابِ عَلَى الْكَافِرِينَ (زمر/۷۱) يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الإِنسِ أَلَمْ يَأْتِكُمْ رُسُلٌ مِّنكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِي وَ يُنذِرُونَكُمْ لِقَاء يَوْمِكُمْ هَذَا قَالُواْ شَهِدْنَا عَلَى أَنفُسِنَا وَ غَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَ شَهِدُواْ عَلَى أَنفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كَانُواْ كَافِرِينَ (انعام/۱۳۰) هَلْ يَنظُرُونَ إِلاَّ تَأْوِيلَهُ يَوْمَ يَأْتِي تَأْوِيلُهُ يَقُولُ الَّذِينَ نَسُوهُ مِن قَبْلُ قَدْ جَاءتْ رُسُلُ رَبِّنَا بِالْحَقِّ فَهَل لَّنَا مِن شُفَعَاء فَيَشْفَعُواْ لَنَا أَوْ نُرَدُّ فَنَعْمَلَ غَيْرَ الَّذِي كُنَّا نَعْمَلُ قَدْ خَسِرُواْ أَنفُسَهُمْ وَ ضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُواْ يَفْتَرُونَ (اعراف/۵۳) يَوْمَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمْ (الكافرین) فِي النَّارِ يَقُولُونَ يَا لَيْتَنَا أَطَعْنَا اللَّهَ وَ أَطَعْنَا الرَّسُولَا (احزاب/۶۶) قَالُوا أَوَلَمْ تَكُ تَأْتِيكُمْ رُسُلُكُم بِالْبَيِّنَاتِ قَالُوا بَلَى قَالُوا فَادْعُوا وَ مَا دُعَاء الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ (غافر/۵۰) الَّذِينَ كَذَّبُوا بِالْكِتَابِ وَ بِمَا أَرْسَلْنَا بِهِ رُسُلَنَا فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ* إِذِ الْأَغْلَالُ فِي أَعْنَاقِهِمْ وَ السَّلَاسِلُ يُسْحَبُونَ* فِي الْحَمِيمِ ثُمَّ فِي النَّارِ يُسْجَرُونَ* ثُمَّ قِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ تُشْرِكُونَ* مِن دُونِ اللَّهِ قَالُوا ضَلُّوا عَنَّا بَل لَّمْ نَكُن نَّدْعُو مِن قَبْلُ شَيْئًا كَذَلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ الْكَافِرِينَ* ذَلِكُم بِمَا كُنتُمْ تَفْرَحُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ بِمَا كُنتُمْ تَمْرَحُونَ* ادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا فَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَكَبِّرِينَ (غافر/۷۰-۷۶)

وَ قَالُواْ (الذين آمنوا و عملواالصالحات في الجنة) الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِي هَدَانَا لِهَذَا وَ مَا كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْلا أَنْ هَدَانَا اللّهُ لَقَدْ جَاءتْ رُسُلُ رَبِّنَا بِالْحَقِّ (اعراف/۴۳)