فجور، بدکاری، این مفهوم از مادّه «ف ج ر» ۷ بار آمده است.
چکیده: خدا به نفس، فجور و تقوای آن را الهام کرد. انسان میخواهد فجور کند. خدا متّقین و فُجّار را مانند هم قرار نمیدهد. کتاب فُجّار در سجّین است. بر چهره کافرانِ فاجر، غبار نشسته است. فُجّار در دوزخ هستند. سوگند به نفس و آن کس که آن را سامان داد سپس فجور آن را و تقوایش را به آن الهام کرد. بدون تردید هر کس خود را تزکیه کرد، رستگار شد و هر کس خود را آلوده کرد، محروم شد (شمس/۷-۱۰). انسان میخواهد در [مدّت زمانِ] پیش روی خود، فجور کند. میپرسد، روز قیامت چه وقت است (قیامت/۵-۶)؟ آیا کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کردهاند را مانند مفسدان در زمین قرار میدهیم؟ آیا متّقین را مانند فُجّار قرار میدهیم (ص/۲۸)؟ وای بر کمفروشان، همان کسانی که چون از مردم پیمانه بگیرند، تمام میگیرند. هنگامی که به دیگران پیمانه دهند یا وزن کنند، کم میدهند. آیا آنان گمان نمیکنند که برای روزی بزرگ، برانگیخته میشوند؟ روزی که مردم در برابر پروردگار جهانیان بایستند. چنین نیست. بدون تردید کتاب فُجّار در سجّین است. تو چه میدانی که سجّین چیست (مطفّفین/۱-۸)؟ در آن روز چهرههایی است که بر آن غبار است. سیاهی آن را پوشانده است. آنان همان، کافران فاجر هستند (عبس/۴۰-۴۲). بهراستی فجّار در دوزخ هستند. روز جزا، در آن میسوزند. آنها از آن دور نخواهند بود (انفطار/۱۴-۱۶). نوح گفت: پروردگارا، هیچ کس از کافران را بر روی زمین باقی نگذار. بهراستی اگر تو آنان را باقی گذاری، بندگانت را گمراه میکنند و جز فاجر کفرپیشه نزایند (نوح/۲۶-۲۷). |
الفجور
وَ نَفْسٍ وَ مَا سَوَّاهَا* فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَ تَقْوَاهَا* قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا* وَ قَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا (شمس/۷-۱۰) يُرِيدُ الْإِنسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ* يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ (قيامت/۵-۶) أَمْ نَجْعَلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ كَالْمُفْسِدِينَ فِي الْأَرْضِ أَمْ نَجْعَلُ الْمُتَّقِينَ كَالْفُجَّارِ (ص/۲۸)
وَيْلٌ لِّلْمُطَفِّفِينَ* الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُواْ عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ* وَ إِذَا كَالُوهُمْ أَو وَّزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ* أَلَا يَظُنُّ أُولَئِكَ أَنَّهُم مَّبْعُوثُونَ* لِيَوْمٍ عَظِيمٍ* يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ* كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ* وَ مَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ (مطفّفين/۱-۸) وَ وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ* تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ* أُوْلَئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ (عبس/۴۰-۴۲) وَ إِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ* يَصْلَوْنَهَا يَوْمَ الدِّينِ* وَ مَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِينَ (انفطار/۱۴-۱۶)
وَ قَالَ نُوحٌ رَّبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّارًا* إِنَّكَ إِن تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَ لَا يَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا (نوح/۲۶-۲۷) |