چکیده: عیسی فرستاده خدا و از شایستگان بود. کلمه و رحمتی از جانب خدا بود. خدا به او کتاب، حکمت، تورات و انجیل آموخت. او را با روح‌القدس تأیید کرد و بر جهانیان نشانه‌ای قرار داد. عیسی از کسانی بود که خدا به آنان نعمت داد. آنان را هدایت کرد و برگزید و از کسانی بود که از آنها پیمان استوار گرفت. او در دنیا و آخرت، آبرومند و از مقرّبان است. در گهواره و در میانسالی با مردم سخن می‌گفت. به اذن خدا از گِل پرنده‌ای می‌ساخت. کور مادرزاد و پیس را شفا می‌داد و مردگان را زنده می‌کرد. تورات را تصدیق ‌کرد و به فرستاده بعد از خود، بشارت داد. گفت: من بنده خدا هستم. به من کتاب داده است. من را پیامبر قرار داده و بابرکت گردانیده است. به نماز و زکات سفارش کرده و من را به مادرم نیکوکار گردانیده و زورگوی نافرمان قرار نداده است. کسانی که گفتند: خدا، همان عیسی است و یا پسر خدا است، کافر شدند. برخی او را به ربوبیّت گرفتند در حالی‌که مسیح به آنها گفته بود که تنها خدا را بپرستند. خدا بر دل‌های اهل کتاب مُهر زد، به سبب آن‌که گفتند: ما عیسی را کشتیم در حالی‌که او را نکشتند و بر دار نکردند بلکه خدا او را به سوی خود بالا برد. خدا به پیامبر و مومنان فرمود: به آن‌چه بر پیامبران، از جمله عیسی داده، ایمان آورند.

به‌راستی مَثَل عیسی، نزد خدا مانند مَثَل آدم است که او را از خاک آفرید سپس به او گفت: باش پس شد (آل‌عمران/۵۹). در این کتاب، از مریم یاد کن. آن‌گاه که از کسان خود، در ناحیه شرقی کناره گرفت. در برابر آنان حجابی افکند پس روح خود را به سوی او فرستادیم تا به [شکل] بشری خوش‌اندام، بر او نمایان شد. مریم گفت: من از تو، به رحمان پناه می‌برم، اگر تقواپیشه باشی. گفت: جز این نیست که من فرستاده پروردگار تو هستم که به تو پسر پاکی ببخشم. [مریم] گفت: چگونه برای من پسری باشد در حالی‌که بشری من را لمس نکرده و بدکاره نبوده‌ام؟ گفت: چنین است. پروردگار تو فرمود: آن برای من آسان است و تا او را نشانه‌ای برای مردم قرار دهیم و رحمتی از جانب ما باشد. این امر حتمی است (مریم/۱۶-۲۱). مریم گفت: پروردگارا، چگونه برای من فرزندی باشد در حالی‌که بشری من را لمس نکرده است؟ فرمود: چنین است. خدا آن‌چه بخواهد، می‌آفریند. چون کاری را اراده کند، فقط می‌گوید باش پس می‌شود (آل‌عمران/۴۷).

آن زن را [یاد کن] که دامان عفت خود را حفظ کرد پس از روح خود در او دمیدیم و او و فرزندش را برای جهانیان نشانه‌ای قرار دادیم (انبیاء/۹۱). فرشتگان گفتند: ای مریم، بدون تردید خدا، تو را به کلمه‌ای از خود، که نام او مسیح عیسی پسر مریم است، بشارت می‌دهد که در دنیا و آخرت، آبرومند و از مقرّبان است. در گهواره و در میانسالی با مردم سخن می‌گوید و از شایستگان است (آل‌عمران/۴۵-۴۶). به او کتاب، حکمت، تورات و انجیل می‌آموزد. [او را به عنوان] فرستاده‌ای به سوی بنی‌اسرائیل [می‌فرستد. او می‌گوید:] به‌راستی با نشانه‌ای از پروردگارتان به سوی شما آمده‌ام. من از گل، برای شما چیزی به شکل پرنده می‌سازم و در آن می‌دمم پس به اذن خدا، پرنده‌ای می‌شود و به اذن خدا کور مادرزاد و پیس را شفا می‌دهم و مردگان را زنده می‌کنم. شما را از آن‌چه می‌خورید و آن‌چه در خانه‌های خود ذخیره می‌کنید، خبر می‌دهم. اگر مومن باشید، بدون تردید در این، برای شما نشانه‌ای است. تورات را که پیش از من [نازل شده] است، تصدیق می‌کنم تا برخی از چیزها را که برای شما حرام شده، برایتان حلال کنم و از سوی پروردگارتان برای شما نشانه‌ای آورده‌ام پس از خدا بترسید و من را اطاعت کنید. بدون تردید خدا، پروردگار من و پروردگار شما است پس، او را بپرستید که این راه راست است (آل‌عمران/۴۸-۵۱).

پس [مریم] به او باردار شد و با او در جایگاهی دور، کناره گرفت. آن‌گاه درد زایمان، او را به سوی تنه نخلی کشانید. گفت: ای کاش، پیش از این مرده و یکسره فراموش شده بودم پس از پایین او ندا داده شد که اندوه نخور. پروردگارت زیر تو، چشمه آبی قرار داد. این تنه نخل را به طرف خود تکان بده تا بر تو خرمای تازه بریزد. پس بخور و بنوش و چشم روشن ‌دار. پس اگر کسی از آدمیان را دیدی، بگو، من برای رحمان، روزه‌ای نذر کرده‌ام و امروز هرگز با انسانی سخن نمی‌گویم. پس در حالی‌که او (عیسی) را در آغوش گرفته بود، او را نزد قوم خود آورد. گفتند: ای مریم، به‌راستی چیز شگفت زشتی آورده‌ای. ای خواهر هارون، پدر تو، مرد بدی نبود و مادرت بدکاره نبود. مریم به سوی عیسی اشاره کرد. گفتند: چگونه با کودکی در گهواره، سخن بگوییم؟ [عیسی] گفت: من بنده خدا هستم. به من کتاب داده است و من را پیامبر قرار داده است. هر کجا باشم، من را با برکت قرار داده و تا زنده هستم من را به نماز و زکات، سفارش کرده‌ است. مرا نسبت به مادرم نیکوکار کرده و زورگوی نافرمان قرار نداده است. درود بر من، روزی که زاده شدم و روزی که می‌میرم و روزی که زنده برانگیخته می‌شوم. این عیسی پسر مریم است. سخن حقّی که در آن تردید می‌کنند (مریم/۲۲-۳۴).

به دنبال آنان (نوح، ابراهیم و فرزندان آنان) پیامبران خود را پی‌درپی فرستادیم و عیسی، پسر مریم را از پی آنان فرستادیم و به او انجیل دادیم (حدید/۲۷). عیسی، پسر مریم را از پی آنان (پیامبران) فرستادیم در حالی‌که آن‌چه از تورات که پیش از او بود را تصدیق می‌کرد و انجیل را به او دادیم که در آن نور و هدایتی است و تصدیق‌کننده توراتِ پیش از خود و هدایت و پندی برای متّقین است (مائده/۴۶). هنگامی که عیسی، نشانه‌های روشن آورد، گفت: بدون تردید برای شما حکمت آوردم و تا برخی از چیزهایی را که در آن اختلاف می‌کنید، برای شما بیان کنم پس از خدا بترسید و من را اطاعت کنید (زخرف/۶۳). عیسی پسر مریم گفت: ای بنی‌اسرائیل، من فرستاده خدا به سوی شما هستم. تورات را که پیش از من بوده است، تصدیق می‌کنم و به فرستاده‌ای که بعد از من است و نام او احمد است، بشارت می‌دهم. پس هنگامی که برای آنان دلایل روشن آورد، گفتند: این سحری آشکار است (صف/۶). خدا فرمود: ای عیسی پسر مریم، نعمت من را بر خود و بر مادرت یاد کن، آن‌گاه که تو را به روح‌القدس تأیید کردم که در گهواره و در میانسالی با مردم سخن می‌گفتی و آن‌گاه که به تو کتاب، حکمت، تورات و انجیل آموختم و آن‌گاه که به اذن من، از گِل به شکل پرنده‌ای می‌ساختی پس در آن می‌دمیدی پس به اذن من، پرنده می‌شد و کور مادرزاد و پیس را به اذن من شفا می‌دادی و هنگامی که مردگان را به اذن من، [زنده] بیرون می‌آوردی و هنگامی که بنی‌اسرائیل را از تو بازداشتم هنگامی که برای آنان نشانه‌های روشن آوردی پس کسانی از آنان که کفر ورزیده بودند، گفتند: این جز سحری آشکار نیست (مائده/۱۱۰).

هنگامی که عیسی از آنان (بنی‌اسرائیل) احساس کفر کرد، گفت: یاران من به سوی خدا چه کسانی هستند؟ حواریّون گفتند: ما یاران خدا هستیم. به خدا ایمان آورده‌ایم و گواه باش که ما تسلیم هستیم. پروردگارا، به آن‌چه نازل کرده‌ای ایمان آوردیم و از این فرستاده پیروی کردیم پس ما را با شاهدان بنویس (آل‌عمران/۵۲-۵۳). چون به حواریّون وحی کردم که به من و فرستاده‌ام ایمان آورید، گفتند: ایمان آوردیم. شاهد باش که ما تسلیم هستیم (مائده/۱۱۱). حواریّون گفتند: ای عیسی، پسر مریم، آیا پروردگار تو می‌تواند برای ما مائده‌ای از آسمان نازل کند؟ [عیسی] گفت: از خدا پروا کنید، اگر مومن هستید. گفتند: می‌خواهیم از آن بخوریم و دل‌های‌ ما مطمئن شود و بدانیم که به ما راست گفته‌ای و بر آن، از شاهدان باشیم. عیسی، پسر مریم گفت: خدایا، پروردگار ما، برای ما از آسمان مائده‌ای بفرست که عیدی، برای اوّلین و آخرین ما و نشانه‌ای از تو باشد و به ما رزقی ببخش که تو بهترین روزی‌دهندگان هستی. خدا فرمود: من آن را برای شما می‌فرستم پس هر کس از شما، بعد از آن، کافر شود، بدون تردید من او را عذاب می‌کنم، چنان عذابی که هیچ یک از جهانیان را عذاب نکرده باشم (مائده/۱۱۲-۱۱۵). در دل‌های کسانی که از او پیروی کردند، رأفت و رحمت قرار دادیم و رهبانیّتی که از پیش خود ابداع کردند، را ما بر آنان مقرّر نکردیم. [آنان] جز برای طلب رضای خدا [این کار را نکردند] امّا آن را چنان‌که در خور رعایت بود، رعایت نکردند پس کسانی از آنان را که ایمان آورده بودند، اجرشان را دادیم ولی بسیاری از آنان نافرمان بودند (حدید/۲۷).

کسانی که گفتند: به‌راستی خدا همان مسیح، پسر مریم است، بدون تردید کفر ورزیدند. بگو، اگر خدا اراده کند که مسیح، پسر مریم و مادر او و هر کس در زمین است، همه را هلاک کند، چه کسی در برابر خدا اختیار چیزی را دارد (مائده/۱۷)؟ کسانی که گفتند: خدا همان مسیح، پسر مریم است، بدون تردید کفر ورزیدند، در حالی‌که مسیح می‌گفت: ای بنی‌اسرائیل، خدایی را که پروردگار من و پروردگار شما است، بپرستید. بی‌گمان هر کس به خدا شرک آورد، خدا بهشت را بر او حرام کرده است. جایگاه او آتش است و ستمکاران یاوری ندارند. بدون تردیی کسانی که گفتند: خدا سومین از سه است، کفر ورزیدند در حالی که هیچ معبودی جز معبود یگانه نیست. اگر از آن‌چه می‌گویند، باز نایستند، بی‌تردید به کسانی از آنان که کفر ورزیدند، عذاب دردناکی می‌رسد. چرا به سوی خدا توبه نمی‌کنند و از او آمرزش نمی‌خواهند؟ خدا آمرزنده مهربان است. مسیح، پسر مریم جز پیامبرى نبود که پیش از او پیامبرانى گذشتند و مادر او زنى بسیار راستگو بود. هر دو غذا مى ‏خوردند. بنگر چگونه آیات را براى آنان بیان می‌کنیم سپس ببین چگونه منحرف می‌شوید. بگو، آیا غیر از خدا چیزى را که اختیار زیان و سود شما را ندارد، مى ‏پرستید حال آن‌که خدا شنواى دانا است. بگو، اى اهل‌کتاب، در دین خود به ناحق غلو نکنید و از پى هوس‌هاى گروهى که پیش از این گمراه شدند و بسیارى را گمراه کردند و از راه راست گم شدند، نروید (مائده/۷۲-۷۷). یهود گفتند: عُزیر پسر خدا است و مسیحیان گفتند: مسیح، پسر خدا است. این سخن آنان است که بر دهان‌هایشان است و به سخن کسانی که پیش از این کفر ورزیدند، شباهت دارد. خدا آنان را بکشد. به کجا بازگردانده می‌شوند؟ [اینان] علما، راهبان خود و مسیح، پسر مریم را به غیر از خدا، ارباب گرفتند، در حالی‌که فرمان یافته بودند که جز خدای یگانه را که معبودی جز او نیست، نپرستند. او از آن‌چه شریک می‌گیرند، منزّه است (توبه/۳۰-۳۱). کسانی از بنی‌اسرائیل که کفر ورزیدند، به زبان داوود و عیسی، پسر مریم لعنت شدند. این به آن سبب است که سرپیچی کردند و پیوسته تجاوز می‌کردند. آنان از کارهای زشتی که انجام می‌دادند، باز نمی‌داشتند. به‌راستی چه بد بود آن‌چه انجام می‌دادند (مائده/۷۸-۷۹). خدا فرمود: ای عیسی پسر مریم، آیا تو به مردم گفتی، من و مادرم را غیر از خدا، دو معبود بگیرید؟ گفت: تو منزّهی. من را نشاید که آن‌چه حقّ من نیست، بگویم. اگر این را گفته بودم، بدون تردید تو آن را می‌دانستی. [تو] آن‌چه در نفس من است، می‌دانی و من آن‌چه در نفس تو است را نمی‌دانم. به‌راستی تو خود به طور کامل دانای غیب‌ها هستی. من به آنان نگفتم جز آن‌چه من را به آن امر کردی که خدا را که پروردگار من و پروردگار شما است، بپرستید. تا وقتی در میان آنان بودم، بر آنان شاهد بودم و هنگامی که من را برگرفتی، تو خود بر آنان مراقب بودی. تو بر هر چیزی شاهد هستی. اگر آنان را عذاب کنی، پس بدون تردید آنان بندگان تو هستند و اگر آنان را ببخشی پس به‌راستی تو همان شکست‌ناپذیر حکیم هستی. خدا فرمود: این روزى است که راستان را راستى‏شان سود بخشد. براى آنان باغ‌هایى است که از زیر آن، نهرها جاری است. همیشه در آن جاودآن هستند. خدا از آنان خشنود و آنان [نیز] از او خشنود هستند. این کامیابی بزرگ است (مائده/۱۱۶-۱۱۹). ای اهل‌کتاب، در دین خود زیاده‌روی نکنید و درباره خدا جز حق نگویید. جز این نیست که مسیح، عیسی، پسر مریم، فرستاده خدا و کلمه او است که آن را به سوی مریم افکند و روحی است از جانب او پس به خدا و پیامبران او ایمان بیاورید و نگویید:  [معبود] سه تا است. باز ایستید که برای شما بهتر است. جز این نیست که خدا، معبودی یگانه است. او منزّه است که برای او فرزندی باشد. آن‌چه در آسمان‌ها و آن‌چه در زمین است، برای او است. کافی است که خدا وکیل باشد. مسیح از این‌که بنده خدا باشد، هرگز ابا نمی‌کند و فرشتگان مقرّب نیز [ابا نمی‌کنند] (نساء/۱۷۱-۱۷۲).

[خدا] به سبب پیمان‌شکنی آنان (بنی‌اسرائیل) … و سخن آنان بر ضدّ مریم، که تهمت بزرگی بود و سخن آنان که ما مسیح، عیسی پسر مریم، فرستاده خدا را کشتیم، در حالی‌که او را نکشتند و بر دار نکردند ولی برای آنان مشتبه شد، بر دل‌های آنان مُهر زد. کسانی که درباره او اختلاف کردند، بدون تردید در مورد او در شک هستند. هیچ علمی به او ندارند جز این‌که از گمان پیروی می‌کنند. به‌یقین او را نکشتند بلکه خدا او را به سوی خود بالا برد. خدا شکست‌ناپذیر حکیم است. بدون تردید از اهل‌کتاب هیچ کس نیست مگر این‌که پیش از مرگش به او (عیسی) ایمان می‌آورد و [او] روز قیامت بر آنان گواه است (نساء/۱۵۵-۱۵۹). دشمنان مکر کردند و خدا هم مکر کرد. خدا بهترین مکرکنندگان است. آن‌گاه که خدا فرمود: ای عیسی، من تو را برمی‌گیرم و به سوی خود بالا می‌برم و تو را از کسانی که کفر ورزیدند، پاک می‌کنم. کسانی که از تو پیروی کردند را تا روز  قیامت فوق کسانی که کفر ورزیدند، قرار می‌دهم سپس بازگشت شما به سوی من است پس در آن‌چه بر آن اختلاف می‌کردید، میان شما داوری می‌کنم اما کسانى که کفر ورزیدند، در دنیا و آخرت به سختى عذابشان کنم و یاورانى نخواهند داشت. اما کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‏ اند، اجر آنان را به تمامى به آنان مى ‏دهد و خدا ستمکاران را دوست نمى‏ دارد (آل‌عمران/۵۴-۵۷).

آنان (زکریّا، یحیی، مریم، عیسی، ابراهیم، اسحاق، یعقوب، موسی، هارون، اسماعیل و ادریس) کسانی بودندکه خدا به آنان نعمت داد. از پیامبران از نسل آدم. از کسانی که همراه نوح بر کشتی سوار کردیم و از فرزندان ابراهیم، اسرائیل و از کسانی که آنان را هدایت کردیم و برگزیدیم. هر گاه آیات رحمان بر آنان تلاوت می‌شد، سجده‌کنان و گریان به خاک می‌افتادند. آن‌گاه پس از آنان، جانشینانى جایگزین شدند که نماز را تباه ساخته و از هوس‌ها پیروى کردند. به‌زودى [سزاى] گمراهى را خواهند دید مگر کسانی که توبه کرده و ایمان آورده و کار شایسته انجام دادند که آنان به بهشت درمى ‏آیند و ستمى بر آنان نمی‌شود (مریم/۵۸-۶۰). این فرستادگان، برخی از آنان را بر برخی برتری دادیم. از آنان کسی بود که خدا با او سخن گفت. برخی از آنها را درجاتی بالا برد. به عیسی، پسر مریم دلایل روشن دادیم و او را به وسیله روح‌القدس تأیید کردیم. اگر خدا می‌خواست کسانی که پس از آنان بودند، بعد از آن دلایل روشن که برای آنان آمد، با یکدیگر نمی‌جنگیدند ولی اختلاف کردند پس برخی از آنها، کسانی بودند که ایمان آوردند و برخی از آنان کسانی بودند که کفر ورزیدند. اگر خدا می‌خواست با  یکدیگر نمی‌جنگیدند ولی خدا آن‌چه بخواهد، انجام می‌دهد (بقره/۲۵۳).

بدون تردید به موسی کتاب دادیم و فرستادگانی بعد از او روانه کردیم. به عیسی، پسر مریم نشانه‌های روشن دادیم و او را با روح‌القدس تأیید کردیم. پس آیا هر بار پیامبری چیزی برای شما آورد که دلخواه شما نبود، تکبّر ورزیدید پس گروهی را تکذیب کردید و گروهی را کشتید (بقره/۸۷)؟

زکریّا در حالی‌که در محراب به نماز ایستاده بود، فرشتگان او را ندا دادند که خدا تو را به یحیی بشارت می‌دهد که تصدیق‌کننده کلمه خدا (عیسی) است (آل‌عمران/۳۹).

[یاد کن] هنگامی را که از پیامبران پیمانشان را گرفتیم و از تو، از نوح، ابراهیم، موسی و عیسی، پسر مریم [نیز پیمان گرفتیم]. و از آنان پیمان استوار گرفتیم تا راستان را از راستی‌شان بپرسیم و برای کافران عذابی دردناک آماده کرده است (احزاب/۷-۸). برای شما از دین، همان را تشریع کرد که به نوح سفارش کرده بود و آن‌چه به تو وحی کردیم و آن‌چه به ابراهیم، موسی و عیسی سفارش کردیم که دین را برپا دارید و در آن تفرقه نکنید (شوری/۱۳). زکریّا، یحیی، عیسی و الیاس [را هدایت کردیم] که همه از شایستگان بودند و اسماعیل، یسع، یونس و لوط که همگى را بر جهانیان برتری دادیم … این هدایت خدا است. هر کس از بندگان خود را بخواهد، با آن هدایت می‌کند. اگر شرک می‌ورزیدند، بدون تردید آن‌چه انجام می‌دادند‌، تباه می‌شد. آنان کسانی بودند که به آنها کتاب، حکم و نبوت دادیم. پس اگر اینان (مشرکان) به آن کفر ورزند، بى‏گمان گروهى را بر آن گماریم که به آن کافر نباشند. آنان کسانی بودند که خدا هدایتشان کرد پس به هدایت آنان اقتدا کن (انعام/۸۵-۹۰). به‌راستی ما چنان‌که به نوح و پیامبران بعد از او وحى کردیم به تو نیز وحى کردیم و به ابراهیم، اسماعیل، اسحاق، یعقوب، اسباط، عیسى، ایوب، یونس، هارون و سلیمان نیز وحى کردیم و به داوود زبور دادیم. پیامبرانى که [سرگذشت] آنان را از قبل بر تو حکایت کردیم و پیامبرانى که [سرگذشت] آنان را بر تو حکایت نکرده ‏ایم … پیامبرانى که بشارتگر و هشداردهنده بودند تا براى مردم پس از پیامبران در برابر خدا حجّتى نباشد (نساء/۱۶۳-۱۶۵). بگو، ما به خدا و آن‌چه بر ما نازل شده و آن‌چه بر ابراهیم، اسماعیل، اسحاق، یعقوب و اسباط نازل شده و آن‌چه به موسی، عیسی و فرستادگان از جانب پروردگارشان داده شده است، ایمان آورده‌ایم. میان هیچ یک از آنان، فرق نمی‌گذاریم و ما تسلیم هستیم (آل‌عمران/۸۴). بگویید: به خدا و آن‌چه بر ما نازل شده و آن‌چه بر ابراهیم، اسماعیل، اسحاق، یعقوب و اسباط نازل شده و آن چه به موسی و عیسی داده‌شده و به آن‌چه به فرستادگان دیگر از جانب پروردگارشان داده ‌شده، ایمان آوردیم. میان هیچ یک از آنان، فرق نمی‌گذاریم و ما تسلیم او هستیم (بقره/۱۳۶).

هنگامی که پسر مریم مَثَل زده ‌شد، ناگهان قوم تو از آن، اعراض کردند و گفتند: آیا معبودهای ما بهتر هستند یا او؟ این مَثل را برای تو نزدند مگر از روی ستیزه‌جویی. بلکه آنان قومی ستیزه‌جو هستند. او (عیسی) جز بنده‌ای نیست که به او نعمت دادیم و او را برای بنی‌اسرائیل، مَثَلی قرار دادیم (زخرف/۵۷-۵۹). حق از پروردگار تو است پس از تردیدکنندگان نباش. هر کس درباره او (عیسی) پس از علمی که برای تو آمده است با تو محاجّه کرد، بگو، بیایید تا پسرانمان و پسرانتان، زنانمان و زنانتان و خودمان و خودتان را بخوانیم سپس مباهله کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم. بدون تردید این همان داستان حقیقی [عیسی] است. هیچ معبودی جز خدا نیست. بدون تردید خدا همان شکست‌ناپذیر حکیم است (آل‌عمران/۶۰-۶۲). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، یاران خدا باشید. همان‌گونه که عیسی پسر مریم به حواریّون گفت: یاران من به سوی خدا چه کسانی هستند؟ حواریّون گفتند: ما یاران خدا هستیم پس گروهی از بنی‌اسرائیل ایمان آوردند و گروهی کفر ورزیدند پس کسانی را که ایمان آوردند، بر دشمنانشان یاری دادیم تا پیروز شدند (صف/۱۴).

مریم، اهل کتاب، بنی‌اسرائیل

إِنَّ مَثَلَ عِيسَى عِندَ اللّهِ كَمَثَلِ آدَمَ خَلَقَهُ مِن تُرَابٍ ثِمَّ قَالَ لَهُ كُن فَيَكُونُ (آل‌عمران/۵۹) وَ اذْكُرْ فِي الْكِتَابِ مَرْيَمَ إِذِ انتَبَذَتْ مِنْ أَهْلِهَا مَكَانًا شَرْقِيًّا* فَاتَّخَذَتْ مِن دُونِهِمْ حِجَابًا فَأَرْسَلْنَا إِلَيْهَا رُوحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرًا سَوِيًّا* قَالَتْ إِنِّي أَعُوذُ بِالرَّحْمَن مِنكَ إِن كُنتَ تَقِيًّا* قَالَ إِنَّمَا أَنَا رَسُولُ رَبِّكِ لِأَهَبَ لَكِ غُلَامًا زَكِيًّا* قَالَتْ أَنَّى يَكُونُ لِي غُلَامٌ وَلَمْ يَمْسَسْنِي بَشَرٌ وَ لَمْ أَكُ بَغِيًّا* قَالَ كَذَلِكِ قَالَ رَبُّكِ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ وَ لِنَجْعَلَهُ آيَةً لِلنَّاسِ وَ رَحْمَةً مِّنَّا وَ كَانَ أَمْرًا مَّقْضِيًّا  (مریم/۱۶-۲۱) قَالَتْ رَبِّ أَنَّى يَكُونُ لِي وَلَدٌ وَ لَمْ يَمْسَسْنِي بَشَرٌ قَالَ كَذَلِكِ اللّهُ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ إِذَا قَضَى أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُن فَيَكُونُ (آل‌عمران/۴۷)

الَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيهَا مِن رُّوحِنَا وَ جَعَلْنَاهَا وَ ابْنَهَا آيَةً لِّلْعَالَمِينَ (انبیاء/۹۱) قَالَتِ الْمَلآئِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللّهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِّنْهُ اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ وَجِيهًا فِي الدُّنْيَا وَ الآخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ* وَ يُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَكَهْلًا وَ مِنَ الصَّالِحِينَ  (آل‌عمران/۴۵-۴۶) وَ يُعَلِّمُهُ الْكِتَابَ وَ الْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالإِنجِيلَ* وَ رَسُولًا إِلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ أَنِّي قَدْ جِئْتُكُم بِآيَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ أَنِّي أَخْلُقُ لَكُم مِّنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ فَأَنفُخُ فِيهِ فَيَكُونُ طَيْرًا بِإِذْنِ اللّهِ وَ أُبْرِئُ الأكْمَهَ و الأَبْرَصَ وَ أُحْيِي الْمَوْتَى بِإِذْنِ اللّهِ وَ أُنَبِّئُكُم بِمَا تَأْكُلُونَ وَ مَا تَدَّخِرُونَ فِي بُيُوتِكُمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ* وَ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَ لِأُحِلَّ لَكُم بَعْضَ الَّذِي حُرِّمَ عَلَيْكُمْ وَ جِئْتُكُم بِآيَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ فَاتَّقُواْ اللّهَ وَ أَطِيعُونِ* إِنَّ اللّهَ رَبِّي وَ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ (آل‌عمران/۴۸-۵۱)

فَحَمَلَتْهُ (مریم) فَانتَبَذَتْ بِهِ مَكَانًا قَصِيًّا* فَأَجَاءهَا الْمَخَاضُ إِلَى جِذْعِ النَّخْلَةِ قَالَتْ يَا لَيْتَنِي مِتُّ قَبْلَ هَذَا وَ كُنتُ نَسْيًا مَّنسِيًّا* فَنَادَاهَا مِن تَحْتِهَا أَلَّا تَحْزَنِي قَدْ جَعَلَ رَبُّكِ تَحْتَكِ سَرِيًّا* وَ هُزِّي إِلَيْكِ بِجِذْعِ النَّخْلَةِ تُسَاقِطْ عَلَيْكِ رُطَبًا جَنِيًّا* فَكُلِي وَ اشْرَبِي وَ قَرِّي عَيْنًا فَإِمَّا تَرَيِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَدًا فَقُولِي إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمَنِ صَوْمًا فَلَنْ أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنسِيًّا* فَأَتَتْ بِهِ قَوْمَهَا تَحْمِلُهُ قَالُوا يَا مَرْيَمُ لَقَدْ جِئْتِ شَيْئًا فَرِيًّا* يَا أُخْتَ هَارُونَ مَا كَانَ أَبُوكِ امْرَأَ سَوْءٍ وَ مَا كَانَتْ أُمُّكِ بَغِيًّا* فَأَشَارَتْ إِلَيْهِ قَالُوا كَيْفَ نُكَلِّمُ مَن كَانَ فِي الْمَهْدِ صَبِيًّا* قَالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَ جَعَلَنِي نَبِيًّا* وَ جَعَلَنِي مُبَارَكًا أَيْنَ مَا كُنتُ وَ أَوْصَانِي بِالصَّلَاةِ وَ الزَّكَاةِ مَا دُمْتُ حَيًّا* وَ بَرًّا بِوَالِدَتِي وَ لَمْ يَجْعَلْنِي جَبَّارًا شَقِيًّا* وَ السَّلَامُ عَلَيَّ يَوْمَ وُلِدتُّ وَ يَوْمَ أَمُوتُ وَ يَوْمَ أُبْعَثُ حَيًّا* ذَلِكَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ قَوْلَ الْحَقِّ الَّذِي فِيهِ يَمْتَرُونَ (مریم/۲۲-۳۴)

قَفَّيْنَا عَلَى آثَارِهِم (نوح، ابراهیم و ذریتهما) بِرُسُلِنَا وَ قَفَّيْنَا بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ وَ آتَيْنَاهُ الْإِنجِيلَ (حدید/۲۷) وَ قَفَّيْنَا عَلَى آثَارِهِم بِعَيسَى ابْنِ مَرْيَمَ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ وَ آتَيْنَاهُ الإِنجِيلَ فِيهِ هُدًى وَ نُورٌ وَ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ وَ هُدًى وَ مَوْعِظَةً لِّلْمُتَّقِينَ (مائده/۴۶) وَ لَمَّا جَاء عِيسَى بِالْبَيِّنَاتِ قَالَ قَدْ جِئْتُكُم بِالْحِكْمَةِ وَ لِأُبَيِّنَ لَكُم بَعْضَ الَّذِي تَخْتَلِفُونَ فِيهِ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ (زخرف/۶۳) قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُم مُّصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَ مُبَشِّرًا بِرَسُولٍ يَأْتِي مِن بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جَاءهُم بِالْبَيِّنَاتِ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ مُّبِينٌ (صف/۶) إِذْ قَالَ اللّهُ يَا عِيسى ابْنَ مَرْيَمَ اذْكُرْ نِعْمَتِي عَلَيْكَ وَ عَلَى وَالِدَتِكَ إِذْ أَيَّدتُّكَ بِرُوحِ الْقُدُسِ تُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَ كَهْلًا وَإِذْ عَلَّمْتُكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالإِنجِيلَ وَ إِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ بِإِذْنِي فَتَنفُخُ فِيهَا فَتَكُونُ طَيْرًا بِإِذْنِي وَ تُبْرِئُ الأَكْمَهَ وَ الأَبْرَصَ بِإِذْنِي وَ إِذْ تُخْرِجُ الْمَوتَى بِإِذْنِي وَ إِذْ كَفَفْتُ بَنِي إِسْرَائِيلَ عَنكَ إِذْ جِئْتَهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِنْهُمْ إِنْ هَذَا إِلاَّ سِحْرٌ مُّبِينٌ (مائده/۱۱۰)

فَلَمَّا أَحَسَّ عِيسَى مِنْهُمُ (بنی‌اسرائیل) الْكُفْرَ قَالَ مَنْ أَنصَارِي إِلَى اللّهِ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ نَحْنُ أَنصَارُ اللّهِ آمَنَّا بِاللّهِ وَ اشْهَدْ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ* رَبَّنَا آمَنَّا بِمَا أَنزَلَتْ وَ اتَّبَعْنَا الرَّسُولَ فَاكْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِينَ (آل‌عمران/۵۲-۵۳) وَ إِذْ أَوْحَيْتُ إِلَى الْحَوَارِيِّينَ أَنْ آمِنُواْ بِي وَ بِرَسُولِي قَالُوَاْ آمَنَّا وَ اشْهَدْ بِأَنَّنَا مُسْلِمُونَ (مائده/۱۱۱) إِذْ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ هَلْ يَسْتَطِيعُ رَبُّكَ أَن يُنَزِّلَ عَلَيْنَا مَآئِدَةً مِّنَ السَّمَاءِ قَالَ اتَّقُواْ اللّهَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ* قَالُواْ نُرِيدُ أَن نَّأْكُلَ مِنْهَا وَ تَطْمَئِنَّ قُلُوبُنَا وَ نَعْلَمَ أَن قَدْ صَدَقْتَنَا وَ نَكُونَ عَلَيْهَا مِنَ الشَّاهِدِينَ* قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا أَنزِلْ عَلَيْنَا مَآئِدَةً مِّنَ السَّمَاءِ تَكُونُ لَنَا عِيدًا لِّأَوَّلِنَا وَ آخِرِنَا وَ آيَةً مِّنكَ وَ ارْزُقْنَا وَ أَنتَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ* قَالَ اللّهُ إِنِّي مُنَزِّلُهَا عَلَيْكُمْ فَمَن يَكْفُرْ بَعْدُ مِنكُمْ فَإِنِّي أُعَذِّبُهُ عَذَابًا لاَّ أُعَذِّبُهُ أَحَدًا مِّنَ الْعَالَمِينَ (مائده/۱۱۲-۱۱۵) وَ جَعَلْنَا فِي قُلُوبِ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُ رَأْفَةً وَ رَحْمَةً وَ رَهْبَانِيَّةً ابْتَدَعُوهَا مَا كَتَبْنَاهَا عَلَيْهِمْ إِلَّا ابْتِغَاء رِضْوَانِ اللَّهِ فَمَا رَعَوْهَا حَقَّ رِعَايَتِهَا فَآتَيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا مِنْهُمْ أَجْرَهُمْ وَ كَثِيرٌ مِّنْهُمْ فَاسِقُونَ (حدید/۲۷)

لَّقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَآلُواْ إِنَّ اللّهَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ قُلْ فَمَن يَمْلِكُ مِنَ اللّهِ شَيْئًا إِنْ أَرَادَ أَن يُهْلِكَ الْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَ أُمَّهُ وَ مَن فِي الأَرْضِ جَمِيعًا  (مائده/۱۷) لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُواْ إِنَّ اللّهَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ وَ قَالَ الْمَسِيحُ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اعْبُدُواْ اللّهَ رَبِّي وَ رَبَّكُمْ إِنَّهُ مَن يُشْرِكْ بِاللّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللّهُ عَلَيهِ الْجَنَّةَ وَ مَأْوَاهُ النَّارُ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنصَارٍ* لَّقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُواْ إِنَّ اللّهَ ثَالِثُ ثَلاَثَةٍ وَ مَا مِنْ إِلَهٍ إِلاَّ إِلَهٌ وَاحِدٌ وَ إِن لَّمْ يَنتَهُواْ عَمَّا يَقُولُونَ لَيَمَسَّنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِنْهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ* أَفَلاَ يَتُوبُونَ إِلَى اللّهِ وَيَسْتَغْفِرُونَهُ وَ اللّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ* مَّا الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ إِلاَّ رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّسُلُ وَ أُمُّهُ صِدِّيقَةٌ كَانَا يَأْكُلاَنِ الطَّعَامَ انظُرْ كَيْفَ نُبَيِّنُ لَهُمُ الآيَاتِ ثُمَّ انظُرْ أَنَّى يُؤْفَكُونَ* قُلْ أَتَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللّهِ مَا لاَ يَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَ لاَ نَفْعًا وَ اللّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ* قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لاَ تَغْلُواْ فِي دِينِكُمْ غَيْرَ الْحَقِّ وَ لاَ تَتَّبِعُواْ أَهْوَاء قَوْمٍ قَدْ ضَلُّواْ مِن قَبْلُ وَ أَضَلُّواْ كَثِيرًا وَ ضَلُّواْ عَن سَوَاء السَّبِيلِ (مائده/۷۲-۷۷) وَ قَالَتِ الْيَهُودُ عُزَيْرٌ ابْنُ اللّهِ وَ قَالَتْ النَّصَارَى الْمَسِيحُ ابْنُ اللّهِ ذَلِكَ قَوْلُهُم بِأَفْوَاهِهِمْ يُضَاهِؤُونَ قَوْلَ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِن قَبْلُ قَاتَلَهُمُ اللّهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ* اتَّخَذُواْ أَحْبَارَهُمْ وَ رُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللّهِ وَ الْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَ مَا أُمِرُواْ إِلاَّ لِيَعْبُدُواْ إِلَهًا وَاحِدًا لاَّ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ سُبْحَانَهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ (توبه/۳۰-۳۱) لُعِنَ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِن بَنِي إِسْرَائِيلَ عَلَى لِسَانِ دَاوُودَ وَ عِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ذَلِكَ بِمَا عَصَوا وَّ كَانُواْ يَعْتَدُونَ* كَانُواْ لاَ يَتَنَاهَوْنَ عَن مُّنكَرٍ فَعَلُوهُ لَبِئْسَ مَا كَانُواْ يَفْعَلُونَ (مائده/۷۸-۷۹) قَالَ اللّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ أَ أَنتَ قُلتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِي وَ أُمِّيَ إِلَهَيْنِ مِن دُونِ اللّهِ قَالَ سُبْحَانَكَ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أَقُولَ مَا لَيْسَ لِي بِحَقٍّ إِن كُنتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ تَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِي وَ لاَ أَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِكَ إِنَّكَ أَنتَ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ* مَا قُلْتُ لَهُمْ إِلاَّ مَا أَمَرْتَنِي بِهِ أَنِ اعْبُدُواْ اللّهَ رَبِّي وَ رَبَّكُمْ وَ كُنتُ عَلَيْهِمْ شَهِيدًا مَّادُمْتُ فِيهِمْ فَلَمَّا تَوَفَّيْتَنِي كُنتَ أَنتَ الرَّقِيبَ عَلَيْهِمْ وَ أَنتَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ* إِن تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبَادُكَ وَ إِن تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ* قَالَ اللّهُ هَذَا يَوْمُ يَنفَعُ الصَّادِقِينَ صِدْقُهُمْ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا رَّضِيَ اللّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُواْ عَنْهُ ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (مائده/۱۱۶-۱۱۹) يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لاَ تَغْلُواْ فِي دِينِكُمْ وَ لاَ تَقُولُواْ عَلَى اللّهِ إِلاَّ الْحَقِّ إِنَّمَا الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ رَسُولُ اللّهِ وَ كَلِمَتُهُ أَلْقَاهَا إِلَى مَرْيَمَ وَ رُوحٌ مِّنْهُ فَآمِنُواْ بِاللّهِ وَ رُسُلِهِ وَ لاَ تَقُولُواْ ثَلاَثَةٌ انتَهُواْ خَيْرًا لَّكُمْ إِنَّمَا اللّهُ إِلَهٌ وَاحِدٌ سُبْحَانَهُ أَن يَكُونَ لَهُ وَلَدٌ لَّهُ مَا فِي السَّمَاوَات وَ مَا فِي الأَرْضِ وَ كَفَى بِاللّهِ وَكِيلًا* لَّن يَسْتَنكِفَ الْمَسِيحُ أَن يَكُونَ عَبْدًا لِّلّهِ وَ لاَ الْمَلآئِكَةُ الْمُقَرَّبُونَ (نساء/۱۷۱-۱۷۲)

فَبِمَا نَقْضِهِم مِّيثَاقَهُمْ (بنی‌اسرائیل) … وَ قَوْلِهِمْ عَلَى مَرْيَمَ بُهْتَانًا عَظِيمًا* وَ قَوْلِهِمْ إِنَّا قَتَلْنَا الْمَسِيحَ عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ رَسُولَ اللّهِ وَ مَا قَتَلُوهُ وَ مَا صَلَبُوهُ وَلَكِن شُبِّهَ لَهُمْ وَ إِنَّ الَّذِينَ اخْتَلَفُواْ فِيهِ لَفِي شَكٍّ مِّنْهُ مَا لَهُم بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِلاَّ اتِّبَاعَ الظَّنِّ وَ مَا قَتَلُوهُ يَقِينًا* بَل رَّفَعَهُ اللّهُ إِلَيْهِ وَ كَانَ اللّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا* وَ إِن مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ إِلاَّ لَيُؤْمِنَنَّ بِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ وَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَكُونُ عَلَيْهِمْ شَهِيدًا (نساء/۱۵۵-۱۵۹) وَ مَكَرُواْ وَ مَكَرَ اللّهُ وَ اللّهُ خَيْرُ الْمَاكِرِينَ* إِذْ قَالَ اللّهُ يَا عِيسَى إِنِّي مُتَوَفِّيكَ وَ رَافِعُكَ إِلَيَّ وَ مُطَهِّرُكَ مِنَ الَّذِينَ كَفَرُواْ وَ جَاعِلُ الَّذِينَ اتَّبَعُوكَ فَوْقَ الَّذِينَ كَفَرُواْ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ ثُمَّ إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأَحْكُمُ بَيْنَكُمْ فِيمَا كُنتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ* فَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُواْ فَأُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا فِي الدُّنْيَا وَ الآخِرَةِ وَ مَا لَهُم مِّن نَّاصِرِينَ* وَ أَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ فَيُوَفِّيهِمْ أُجُورَهُمْ وَ اللّهُ لاَ يُحِبُّ الظَّالِمِينَ (آل‌عمران/۵۴-۵۷)

أُوْلَئِكَ (زکریّا، یحیی، مریم، عیسی، ابراهیم، اسحاق، یعقوب، موسی، هارون، اسماعیل و ادریس) الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ مِن ذُرِّيَّةِ آدَمَ وَ مِمَّنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ وَ مِن ذُرِّيَّةِ إِبْرَاهِيمَ وَ إِسْرَائِيلَ وَ مِمَّنْ هَدَيْنَا وَ اجْتَبَيْنَا إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُ الرَّحْمَن خَرُّوا سُجَّدًا وَ بُكِيًّا* فَخَلَفَ مِن بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلَاةَ وَ اتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ فَسَوْفَ يَلْقَوْنَ غَيًّا* إِلَّا مَن تَابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صَالِحًا فَأُوْلَئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَ لَا يُظْلَمُونَ شَيْئًا (مریم/۵۸-۶۰) تِلْكَ الرُّسُلُ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْضٍ مِّنْهُم مَّن كَلَّمَ اللّهُ وَ رَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَجَاتٍ وَ آتَيْنَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ الْبَيِّنَاتِ وَ أَيَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ وَ لَوْ شَاء اللّهُ مَا اقْتَتَلَ الَّذِينَ مِن بَعْدِهِم مِّن بَعْدِ مَا جَاءتْهُمُ الْبَيِّنَاتُ وَلَكِنِ اخْتَلَفُواْ فَمِنْهُم مَّنْ آمَنَ وَ مِنْهُم مَّن كَفَرَ وَ لَوْ شَاء اللّهُ مَا اقْتَتَلُواْ وَلَكِنَّ اللّهَ يَفْعَلُ مَا يُرِيدُ (بقره/۲۵۳)

وَ لَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَ قَفَّيْنَا مِن بَعْدِهِ بِالرُّسُلِ وَ آتَيْنَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ الْبَيِّنَاتِ وَ أَيَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ أَفَكُلَّمَا جَاءكُمْ رَسُولٌ بِمَا لاَ تَهْوَى أَنفُسُكُمُ اسْتَكْبَرْتُمْ فَفَرِيقًا كَذَّبْتُمْ وَ فَرِيقًا تَقْتُلُونَ (بقره/۸۷)

فَنَادَتْهُ الْمَلآئِكَةُ (زکریا) وَ هُوَ قَائِمٌ يُصَلِّي فِي الْمِحْرَابِ أَنَّ اللّهَ يُبَشِّرُكَ بِيَحْيَى مُصَدِّقًا بِكَلِمَةٍ مِّنَ اللّهِ (آل‌عمران/۳۹)

وَ إِذْ أَخَذْنَا مِنَ النَّبِيِّينَ مِيثَاقَهُمْ وَ مِنكَ وَ مِن نُّوحٍ وَ إِبْرَاهِيمَ وَ مُوسَى وَ عِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ وَ أَخَذْنَا مِنْهُم مِّيثَاقًا غَلِيظًا* لِيَسْأَلَ الصَّادِقِينَ عَن صِدْقِهِمْ وَ أَعَدَّ لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا أَلِيمًا (احزاب/۷-۸) شَرَعَ لَكُم مِّنَ الدِّينِ مَا وَصَّى بِهِ نُوحًا وَالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ وَ مَا وَصَّيْنَا بِهِ إِبْرَاهِيمَ وَ مُوسَى وَ عِيسَى أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ وَ لَا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ (شوری/۱۳) وَ زَكَرِيَّا وَ يَحْيَى وَ عِيسَى وَ إِلْيَاسَ كُلٌّ مِّنَ الصَّالِحِينَ* وَ إِسْمَاعِيلَ وَ الْيَسَعَ وَ يُونُسَ وَ لُوطًا وَ كُلاًّ فضَّلْنَا عَلَى الْعَالَمِينَ  … ذَلِكَ هُدَى اللّهِ يَهْدِي بِهِ مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَ لَوْ أَشْرَكُواْ لَحَبِطَ عَنْهُم مَّا كَانُواْ يَعْمَلُونَ* أُوْلَئِكَ الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ وَ الْحُكْمَ وَ النُّبُوَّةَ فَإِن يَكْفُرْ بِهَا هَؤُلاء فَقَدْ وَ كَّلْنَا بِهَا قَوْمًا لَّيْسُواْ بِهَا بِكَافِرِينَ* أُوْلَئِكَ الَّذِينَ هَدَى اللّهُ فَبِهُدَاهُمُ اقْتَدِهْ (انعام/۸۵-۹۰) إِنَّا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ كَمَا أَوْحَيْنَا إِلَى نُوحٍ وَ النَّبِيِّينَ مِن بَعْدِهِ وَ أَوْحَيْنَا إِلَى إِبْرَاهِيمَ وَ إِسْمَاعِيلَ وَ إِسْحَاقَ و َيَعْقُوبَ وَ الأَسْبَاطِ وَ عِيسَى وَ أَيُّوبَ وَ يُونُسَ وَ هَارُونَ وَ سُلَيْمَانَ وَ آتَيْنَا دَاوُودَ زَبُورًا* وَ رُسُلًا قَدْ قَصَصْنَاهُمْ عَلَيْكَ مِن قَبْلُ وَ رُسُلًا لَّمْ نَقْصُصْهُمْ عَلَيْكَ … رُّسُلًا مُّبَشِّرِينَ وَ مُنذِرِينَ لِئَلاَّ يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ وَ كَانَ اللّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا (نساء/۱۶۳-۱۶۵) قُلْ آمَنَّا بِاللّهِ وَ مَا أُنزِلَ عَلَيْنَا وَ مَا أُنزِلَ عَلَى إِبْرَاهِيمَ وَ إِسْمَاعِيلَ وَ إِسْحَاقَ وَ يَعْقُوبَ وَ الأَسْبَاطِ وَ مَا أُوتِيَ مُوسَى وَ عِيسَى وَ النَّبِيُّونَ مِن رَّبِّهِمْ لاَ نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّنْهُمْ وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ (آل‌عمران/۸۴) قُولُواْ آمَنَّا بِاللّهِ وَ مَا أُنزِلَ إِلَيْنَا وَ مَا أُنزِلَ إِلَى إِبْرَاهِيمَ وَ إِسْمَاعِيلَ وَ إِسْحَاقَ وَ يَعْقُوبَ وَ الأسْبَاطِ وَ مَا أُوتِيَ مُوسَى وَ عِيسَى وَ مَا أُوتِيَ النَّبِيُّونَ مِن رَّبِّهِمْ لاَ نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّنْهُمْ وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ  (بقره/۱۳۶)

وَ لَمَّا ضُرِبَ ابْنُ مَرْيَمَ مَثَلًا إِذَا قَوْمُكَ مِنْهُ يَصِدُّونَ* وَ قَالُوا أَآلِهَتُنَا خَيْرٌ أَمْ هُوَ مَا ضَرَبُوهُ لَكَ إِلَّا جَدَلًا بَلْ هُمْ قَوْمٌ خَصِمُونَ* إِنْ هُوَ إِلَّا عَبْدٌ أَنْعَمْنَا عَلَيْهِ وَ جَعَلْنَاهُ مَثَلًا لِّبَنِي إِسْرَائِيلَ (زخرف/۵۷-۵۹) الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ فَلاَ تَكُن مِّن الْمُمْتَرِينَ* فَمَنْ حَآجَّكَ فِيهِ (عیسی) مِن بَعْدِ مَا جَاءكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْاْ نَدْعُ أَبْنَاءنَا وَ أَبْنَاءكُمْ وَ نِسَاءنَا وَ نِسَاءكُمْ وَ أَنفُسَنَا و أَنفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَةَ اللّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ* إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْقَصَصُ الْحَقُّ وَ مَا مِنْ إِلَهٍ إِلاَّ اللّهُ وَ إِنَّ اللّهَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (آل‌عمران/۶۰-۶۲) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا كُونوا أَنصَارَ اللَّهِ كَمَا قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ لِلْحَوَارِيِّينَ مَنْ أَنصَارِي إِلَى اللَّهِ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ نَحْنُ أَنصَارُ اللَّهِ فَآَمَنَت طَّائِفَةٌ مِّن بَنِي إِسْرَائِيلَ وَ كَفَرَت طَّائِفَةٌ فَأَيَّدْنَا الَّذِينَ آَمَنُوا عَلَى عَدُوِّهِمْ فَأَصْبَحُوا ظَاهِرِينَ (صف/۱۴)