چکیده: یهود گفتند: عزیر پسر خدا است. این سخن باطلی است. شخصی که خدا او را بیش از صد سال میراند و سپس زنده کرد را نیز عزیر دانسته‌اند.

یهود گفتند: عُزیر، پسر خدا است و مسیحیان گفتند: مسیح، پسر خدا است. این سخن آنان، بر دهان‌هایشان است و به گفتار کسانی که پیش از این کافر شدند شباهت دارد. خدا آنان را بکشد به کجا منحرف می‌شوند (توبه/۳۰)؟

کسی (عُزیر) که بر شهری گذشت که بر سقف‌هایش فرو ریخته بود، گفت: خدا چگونه این [شهر] را پس از مرگ آن زنده می‌کند؟ پس خدا او را صد سال میراند سپس او را برانگیخت. فرمود: چه مدّت درنگ کردی؟ گفت: یک روز یا بخشی از روز را درنگ کردم. فرمود: بلکه صد سال، درنگ کرده‌ای پس به خوراک و نوشیدنی خود بنگر که تغییر نکرده ‌است و به الاغ خود نگاه کن و تا تو را برای مردم نشانه‌ای قرار ‌دهیم. به این استخوان‌ها نگاه کن که چگونه آنها را پیوند می‌دهیم سپس بر آن گوشت می‌پوشانیم پس چون برای او روشن شد، گفت: می‌دانم که خدا بر هر چیزی توانا است (بقره/۲۵۹).

وَ قَالَتِ الْيَهُودُ عُزَيْرٌ ابْنُ اللّهِ وَ قَالَتْ النَّصَارَى الْمَسِيحُ ابْنُ اللّهِ ذَلِكَ قَوْلُهُم بِأَفْوَاهِهِمْ يُضَاهِؤُونَ قَوْلَ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِن قَبْلُ قَاتَلَهُمُ اللّهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ (توبه/۳۰)

كَالَّذِي (عُزیر) مَرَّ عَلَى قَرْيَةٍ وَ هِيَ خَاوِيَةٌ عَلَى عُرُوشِهَا قَالَ أَنَّىَ يُحْيِي هََذِهِ اللّهُ بَعْدَ مَوْتِهَا فَأَمَاتَهُ اللّهُ مِئَةَ عَامٍ ثُمَّ بَعَثَهُ قَالَ كَمْ لَبِثْتَ قَالَ لَبِثْتُ يَوْمًا أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ قَالَ بَل لَّبِثْتَ مِئَةَ عَامٍ فَانظُرْ إِلَى طَعَامِكَ وَ شَرَابِكَ لَمْ يَتَسَنَّهْ وَ انظُرْ إِلَى حِمَارِكَ وَ لِنَجْعَلَكَ آيَةً لِّلنَّاسِ وَ انظُرْ إِلَى العِظَامِ كَيْفَ نُنشِزُهَا ثُمَّ نَكْسُوهَا لَحْمًا فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُ قَالَ أَعْلَمُ أَنَّ اللّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (بقره/۲۵۹)