چکیده: خدا عفوکننده آمرزنده و عفوکننده توانا است. او بدی‌ها را عفو می‌کند. خدا آن‌چه را در گذشته (قبل از نزول آیات) انجام شده، عفو می‌کند. عفو کن. هر کس عفو کند و اصلاح کند، پاداش او بر خدا است. اگر عفو کنند، خدا عفوکننده توانا است.

او است که توبه را از بندگان خود می‌پذیرد و بدی‌ها را عفو می‌کند و آن‌چه را انجام می‌دهید، می‌داند (شوری/۲۵). هر مصیبتی به شما برسد، به سبب دستاورد خود شما است و [خدا] بسیاری را عفو می‌کند (شوری/۳۰). اگر [خدا] بخواهد … یا آنان (سرنشینان کشتی‌ها) را به سبب آن‌چه مرتکب شده‌اند، نابود می‌کند و بسیاری را عفو می‌کند (شوری/۳۳-۳۴). هر کس مانند آن‌چه بر او عقوبت رفته است، عقوبت کند سپس بر او ستم شود، بدون تردید خدا او را یاری می‌کند. به‌راستی خدا عفوکننده آمرزنده است (حج/۶۰).

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از چیزهایی که اگر برای شما روشن شود، شما را اندوهگین می‌کند، نپرسید. اگر هنگام نزول قرآن از آنها بپرسید، برای شما روشن می‌شود. خدا آنها را عفو کرد. خدا آمرزنده بردبار است (مائده/۱۰۱). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، در حال مستی به نماز نزدیک نشوید تا بدانید چه می‌گویید و نه در حال جنابت مگر این‌که رهگذر باشید تا غسل کنید. اگر بیمار یا در سفر بودید یا کسی از شما از قضای حاجت آمد و یا با زنان آمیزش کرده‌اید و ‌آن‌گاه آب نیافتید، پس بر خاکی پاک، تیمّم کنید پس صورت و دست‌های خود را مسح کنید. بی‌گمان خدا عفوکننده آمرزنده است (نساء/۴۳). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، در حالی‌که محرم هستید، شکار را نکشید. هر کس از شما به عمد آن را بکشد، پس جزای [آن] مثل آن‌چه کشته شده، از چهارپایان است که دو نفر عادل از شما، به آن حکم کنند و به عنوان قربانی به کعبه برسد یا کفّاره [آن]، غذا دادن به مستمندان یا معادل آن، روزه گرفتن است تا سزای کار خود را بچشد. خدا آن‌چه را در گذشته واقع شده، عفو کرد. هر کس تکرار کند، خدا از او انتقام می‌گیرد. خدا شکست‌ناپذیر صاحب‌انتقام است (مائده/۹۵). در شب‌های روزه، آمیزش با همسرانتان بر شما حلال شد. آنان لباس شما هستند و شما لباس آنان هستید. خدا می‌‌دانست که شما، به خود خیانت می‌کنید. پس بر شما بازگشت و شما را عفو کرد پس اکنون با آنان آمیزش کنید و آن‌چه خدا برای شما مقرّر کرده است را دنبال کنید. بخورید و بیاشامید تا رشته سفید از رشته سیاه [شب]، نمایان شود. آن‌گاه روزه را تا شب به پایان ببرید … این‌چنین خدا آیات خود را بیان می‌کند، شاید تقوا پیشه کنید (بقره/۱۸۷). از میان شما کسانی که همسران خود را ظهار می‌کنند، آنان مادرانشان نیستند. مادران آنان تنها کسانی هستند که آنان را زاییده‌اند. بدون تردید آنان سخنی زشت و باطل می‌گویند. به یقین خدا عفوکننده آمرزنده است (مجادله/۲).

به‌راستی کسانی که فرشتگان، جان آنان را در حالی‌که به خود ستم کرده‌اند می‌گیرند، [به آنان] می‌گویند: بر چه بودید؟ می‌گویند: ما در زمین از مستضعفان بودیم. می‌گویند: آیا زمین خدا وسیع نبود تا در آن هجرت کنید؟ جایگاه آنان، جهنّم است  و بد سرانجامی است مگر مردان، زنان و کودکان مستضعفی که نمی‌توانند چاره‌ای بیندیشند و راهی نمی‌یابند. پس امید است که خدا آنها را عفو کند. خدا عفوکننده آمرزنده است (نساء/۹۷-۹۹).

اگر نیکی را آشکار کنید یا آن را پنهان کنید یا بدی را عفو کنید، بدون تردید خدا عفوکننده توانا است (نساء/۱۴۹). جزای بدی، بدی همانند آن است پس هر کس عفو کند و اصلاح کند، پاداش او بر خدا است. بدون تردید خدا ستمکاران را دوست ندارد (شوری/۴۰).

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، به‌راستی  برخی از همسران و فرزندان شما، دشمن شما هستند پس از آنان برحذر باشید. اگر عفو کنید و چشم‌پوشی کنید و ببخشید، به‌راستی خدا آمرزنده مهربان است (تغابن/۱۴). صاحبان فضل از شما و توانگران، نباید از دادن [مال] به خویشاوندان، تهیدستان و مهاجران در راه خدا کوتاهی کنند. باید عفو کنند و چشم‌پوشی کنند. آیا دوست ندارید که خدا شما را بیامرزد؟ خدا آمرزنده مهربان است (نور/۲۲). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، درباره کشتگان، بر شما قصاص مقرّر شد، آزاد در برابر آزاد، بنده در برابر بنده و زن در برابر زن، پس هر کس از سوی برادر خود چیزی [از قصاص] برای او عفو شود، باید [از این عفو]، به شایستگی پیروی کند و [خون‌بها را] با نیکی به او بدهد. این تخفیف و رحمتی از جانب پروردگارتان است. هر کس پس از آن تجاورز کند، او عذاب دردناکی خواهد داشت (بقره/۱۷۸). اگر زنان را پیش از آن‌که با آنان آمیزش کنید، طلاق دادید و مهریه‌ای برای آنان تعیین کرده بودید، پس نصف آن‌چه مقرّر کرده‌اید، بر عهده شما است مگر این‌که آنان خود عفو کنند یا کسی که امر ازدواج به دست او است، عفو کند. عفو کردن شما به تقوا نزدیک‌تر است. فضل را در میان خود فراموش نکنید. به‌راستی خدا به آن‌چه می‌کنید، بینا است (بقره/۲۳۷).

به سوی آمرزشی از پروردگار خود و بهشتی که پهنای آن، آسمان‌ها و زمین است و برای متّقین آماده شده است، بشتابید. همان کسانی که در راحت و رنج، انفاق می‌کنند. خشم را فرو می‌خورند و مردم را عفو می‌کنند. خدا نیکوکاران را دوست دارد (آل‌عمران/۱۳۳-۱۳۴).

[پیامبر و مومنان همگی گفتند:] پروردگارا، اگر فراموش کردیم یا خطا کردیم، ما را مؤاخذه نکن. پروردگارا، تکلیف سخت بر ما نگذار، چنان‌که بر کسانی که پیش از ما بودند، گذاشتی. پروردگارا، آن‌چه طاقت آن را نداریم، بر دوش ما نگذار. ما را عفو کن. ما را بیامرز و بر ما رحم کن که مولای ما تو هستی پس ما را بر گروه کافران یاری ده (بقره/۲۸۶).

با موسی چهل شب وعده گذاشتیم، سپس شما بعد از او گوساله را [به پرستش] گرفتید در حالی‌که شما ستمکار هستید پس از آن، شما را عفو کردیم، باشد که سپاسگزاری کنید (بقره/۵۱-۵۲).

عفو را پیشه کن و به کار پسندیده فرمان بده و از نادانان روی بگردان (اعراف/۱۹۹). تو به رحمتی از خدا، با آنان نرمخو شدی. اگر درشت‌خو و سخت‌دل بودی، بدون تردید از اطراف تو پراکنده می‌شدند پس آنان را عفو کن. برای آنان آمرزش بخواه و در کار، با آنان مشورت کن. هنگامی که تصمیم گرفتی، بر خدا توکّل کن. خدا توکّل‌کنندگان را دوست دارد (آل‌عمران/۱۵۹). خدا تو را عفو کند چرا پیش از آن‌که کسانی که راست گفته‌اند، بر تو روشن شوند و دروغگویان را بشناسی، به آنان اجازه [ترک جهاد] دادی (توبه/۴۳)؟ تو همواره به خیانتی از آنان (بنی‌اسرائیل) آگاه می‌شوی مگر عدّه کمی از آنان، پس آنان را عفو کن و چشم‌پوشی کن. به‌راستی خدا نیکوکاران را دوست دارد (مائده/۱۳). اهل‌کتاب از تو می‌خواهند که از آسمان، کتابی بر آنان نازل کنی. البته از موسی بزرگتر از این را خواستند و گفتند: خدا را آشکارا، به ما نشان بده پس به سزای ظلمشان، صاعقه آنان را گرفت آن‌گاه پس از آن، نشانه‌های روشنگر که برای آنان آمد، گوساله را به پرستش گرفتند. ما از آن هم عفو کردیم و به موسی حجّتی روشن دادیم (نساء/۱۵۳). ای اهل‌کتاب، بدون تردید فرستاده ما به سوی شما آمده است که بسیاری از آن‌چه را که پنهان می‌کردید، برای شما روشن کند و بسیاری را عفو می‌کند (مائده/۱۵). بسیاری از اهل‌کتاب بعد از آن‌که حق برای آنان روشن شد، از روی حسدی که در آنان است، آرزو داشتند شما را بعد از ایمانتان، به کفر بازگردانند پس عفو کنید و چشم‌پوشی کنید تا خدا فرمان خود را بیاورد که خدا بر همه چیز توانا است (بقره/۱۰۹).

به‌راستی خدا وعده خود را بر شما [در جنگ احد] راست گردانید، آن‌گاه که به اذن او، آنان را تارومار می‌کردید تا وقتی که سست شدید و در کار [جنگ] نزاع می‌کردید و بعد از آن‌که چیزی را که دوست داشتید به شما نشان داد، سرپیچی کردید. گروهی از شما دنیا و گروهی از شما آخرت را می‌خواهند سپس شما را از آنان، بازداشت تا شما را بیازماید. بدون تردید خدا شما را عفو کرد. خدا بر مومنان صاحب فضل است (آل‌عمران/۱۵۲). به‌راستی کسانی از شما که روز برخورد دو گروه پشت کردند، جز این نیست که شیطان آنان را به سبب برخی از آن‌چه مرتکب شده بودند، منحرف کرد. بدون تردید خدا آنان را عفو کرد. به‌راستی خدا آمرزنده بردبار است (آل‌عمران/۱۵۵).

[ای منافقان]، عذر نیاورید. به‌راستی شما بعد از ایمانتان، کفر ورزیدید. اگر گروهی از شما را عفو کنیم، گروهی دیگر را عذاب می‌کنیم. به سبب آن‌که آنان مجرم بوده‌اند (توبه/۶۶).

چشم‌پوشی، آمرزش

وَ هُوَ الَّذِي يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَ يَعْفُو عَنِ السَّيِّئَاتِ وَ يَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ (شوري/۲۵) وَ مَا أَصَابَكُم مِّن مُّصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَ يَعْفُو عَن كَثِيرٍ (شوري/۳۰) إِن يَشَأْ [الله] … أَوْ يُوبِقْهُنَّ بِمَا كَسَبُوا وَ يَعْفُ عَن كَثِيرٍ (شوري/۳۳-۳۴) وَ مَنْ عَاقَبَ بِمِثْلِ مَا عُوقِبَ بِهِ ثُمَّ بُغِيَ عَلَيْهِ لَيَنصُرَنَّهُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ (حج/۶۰)

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَسْأَلُواْ عَنْ أَشْيَاء إِن تُبْدَ لَكُمْ تَسُؤْكُمْ وَ إِن تَسْأَلُواْ عَنْهَا حِينَ يُنَزَّلُ الْقُرْآنُ تُبْدَ لَكُمْ عَفَا اللّهُ عَنْهَا وَ اللّهُ غَفُورٌ حَلِيمٌ (مائده/۱۰۱) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَقْرَبُواْ الصَّلاَةَ وَ أَنتُمْ سُكَارَى حَتَّىَ تَعْلَمُواْ مَا تَقُولُونَ وَ لاَ جُنُبًا إِلاَّ عَابِرِي سَبِيلٍ حَتَّىَ تَغْتَسِلُواْ وَ إِن كُنتُم مَّرْضَى أَوْ عَلَى سَفَرٍ أَوْ جَاء أَحَدٌ مِّنكُم مِّن الْغَآئِطِ أَوْ لاَمَسْتُمُ النِّسَاء فَلَمْ تَجِدُواْ مَاء فَتَيَمَّمُواْ صَعِيدًا طَيِّبًا فَامْسَحُواْ بِوُجُوهِكُمْ وَ أَيْدِيكُمْ إِنَّ اللّهَ كَانَ عَفُوًّا غَفُورًا (نساء/۴۳) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَقْتُلُواْ الصَّيْدَ وَ أَنتُمْ حُرُمٌ وَ مَن قَتَلَهُ مِنكُم مُّتَعَمِّدًا فَجَزَاء مِّثْلُ مَا قَتَلَ مِنَ النَّعَمِ يَحْكُمُ بِهِ ذَوَا عَدْلٍ مِّنكُمْ هَدْيًا بَالِغَ الْكَعْبَةِ أَوْ كَفَّارَةٌ طَعَامُ مَسَاكِينَ أَو عَدْلُ ذَلِكَ صِيَامًا لِّيَذُوقَ وَبَالَ أَمْرِهِ عَفَا اللّهُ عَمَّا سَلَف وَ مَنْ عَادَ فَيَنتَقِمُ اللّهُ مِنْهُ وَ اللّهُ عَزِيزٌ ذُو انْتِقَامٍ (مائده/۹۵) أُحِلَّ لَكُمْ لَيْلَةَ الصِّيَامِ الرَّفَثُ إِلَى نِسَآئِكُمْ هُنَّ لِبَاسٌ لَّكُمْ وَ أَنتُمْ لِبَاسٌ لَّهُنَّ عَلِمَ اللّهُ أَنَّكُمْ كُنتُمْ تَخْتانُونَ أَنفُسَكُمْ فَتَابَ عَلَيْكُمْ وَ عَفَا عَنكُمْ فَالآنَ بَاشِرُوهُنَّ وَ ابْتَغُواْ مَا كَتَبَ اللّهُ لَكُمْ وَ كُلُواْ وَ اشْرَبُواْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَكُمُ الْخَيْطُ الأَبْيَضُ مِنَ الْخَيْطِ الأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ ثُمَّ أَتِمُّواْ الصِّيَامَ إِلَى الَّليْلِ … كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللّهُ آيَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (بقره/۱۸۷) الَّذِينَ يُظَاهِرُونَ مِنكُم مِّن نِّسَائِهِم مَّا هُنَّ أُمَّهَاتِهِمْ إِنْ أُمَّهَاتُهُمْ إِلَّا اللَّائِي وَلَدْنَهُمْ وَ إِنَّهُمْ لَيَقُولُونَ مُنكَرًا مِّنَ الْقَوْلِ و زُورًا وَ إِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ (مجادله/۲)

إِنَّ الَّذِينَ تَوَفَّاهُمُ الْمَلآئِكَةُ ظَالِمِي أَنْفُسِهِمْ قَالُواْ فِيمَ كُنتُمْ قَالُواْ كُنَّا مُسْتَضْعَفِينَ فِي الأَرْضِ قَالْوَاْ أَلَمْ تَكُنْ أَرْضُ اللّهِ وَاسِعَةً فَتُهَاجِرُواْ فِيهَا فَأُوْلَئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَ سَاءتْ مَصِيرًا* إِلاَّ الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَ النِّسَاء وَ الْوِلْدَانِ لاَ يَسْتَطِيعُونَ حِيلَةً وَ لاَ يَهْتَدُونَ سَبِيلًا* فَأُوْلَئِكَ عَسَى اللّهُ أَن يَعْفُوَ عَنْهُمْ وَ كَانَ اللّهُ عَفُوًّا غَفُورًا (نساء/۹۷-۹۹)

إِن تُبْدُواْ خَيْرًا أَوْ تُخْفُوهُ أَوْ تَعْفُواْ عَن سُوَءٍ فَإِنَّ اللّهَ كَانَ عَفُوًّا قَدِيرًا (نساء/۱۴۹) وَ جَزَاء سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِّثْلُهَا فَمَنْ عَفَا وَ أَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ (شوري/۴۰)

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ وَ أَوْلَادِكُمْ عَدُوًّا لَّكُمْ فَاحْذَرُوهُمْ وَ إِن تَعْفُوا وَ تَصْفَحُوا وَ تَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (تغابن/۱۴) وَ لَا يَأْتَلِ أُوْلُوا الْفَضْلِ مِنكُمْ وَ السَّعَةِ أَن يُؤْتُوا أُوْلِي الْقُرْبَى وَ الْمَسَاكِينَ وَ الْمُهَاجِرِينَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ لْيَعْفُوا وَ لْيَصْفَحُوا أَلَا تُحِبُّونَ أَن يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (نور/۲۲) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِصَاصُ فِي الْقَتْلَى الْحُرُّ بِالْحُرِّ وَ الْعَبْدُ بِالْعَبْدِ وَ الأُنثَى بِالأُنثَى فَمَنْ عُفِيَ لَهُ مِنْ أَخِيهِ شَيْءٌ فَاتِّبَاعٌ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَدَاء إِلَيْهِ بِإِحْسَانٍ ذَلِكَ تَخْفِيفٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَ رَحْمَةٌ فَمَنِ اعْتَدَى بَعْدَ ذَلِكَ فَلَهُ عَذَابٌ أَلِيمٌ (بقره/۱۷۸) وَ إِن طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِن قَبْلِ أَن تَمَسُّوهُنَّ وَ قَدْ فَرَضْتُمْ لَهُنَّ فَرِيضَةً فَنِصْفُ مَا فَرَضْتُمْ إَلاَّ أَن يَعْفُونَ أَوْ يَعْفُوَ الَّذِي بِيَدِهِ عُقْدَةُ النِّكَاحِ وَ أَن تَعْفُواْ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى وَ لاَ تَنسَوُاْ الْفَضْلَ بَيْنَكُمْ إِنَّ اللّه َ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (بقره/۲۳۷)

وَ سَارِعُواْ إِلَى مَغْفِرَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ وَ جَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَ الأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ* الَّذِينَ يُنفِقُونَ فِي السَّرَّاء وَ الضَّرَّاء وَ الْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَ الْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ وَ اللّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ (آل‌عمران/۱۳۳-۱۳۴)

[قال النبي و المومنون] رَبَّنَا لاَ تُؤَاخِذْنَا إِن نَّسِينَا أَوْ أَخْطَأْنَا رَبَّنَا وَ لاَ تَحْمِلْ عَلَيْنَا إِصْرًا كَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِنَا رَبَّنَا وَ لاَ تُحَمِّلْنَا مَا لاَ طَاقَةَ لَنَا بِهِ وَ اعْفُ عَنَّا وَ اغْفِرْ لَنَا وَ ارْحَمْنَآ أَنتَ مَوْلاَنَا فَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ (بقره/۲۸۶)

وَ إِذْ وَاعَدْنَا مُوسَى أَرْبَعِينَ لَيْلَةً ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِن بَعْدِهِ وَ أَنتُمْ ظَالِمُونَ* ثُمَّ عَفَوْنَا عَنكُمِ مِّن بَعْدِ ذَلِكَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (بقره/۵۰-۵۱) خُذِ الْعَفْوَ وَ أْمُرْ بِالْعُرْفِ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْجَاهِلِينَ (اعراف/۱۹۹) فَبِمَا رَحْمَةٍ مِّنَ اللّهِ لِنتَ لَهُمْ وَ لَوْ كُنتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لاَنفَضُّواْ مِنْ حَوْلِكَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَ شَاوِرْهُمْ فِي الأَمْرِ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللّهِ إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ (آل‌عمران/۱۵۹) عَفَا اللّهُ عَنكَ لِمَ أَذِنتَ لَهُمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَكَ الَّذِينَ صَدَقُواْ وَ تَعْلَمَ الْكَاذِبِينَ (توبه/۴۳) وَ لاَ تَزَالُ تَطَّلِعُ عَلَىَ خَآئِنَةٍ مِّنْهُمْ (بني‌اسرائيل) إِلاَّ قَلِيلًا مِّنْهُمُ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَ اصْفَحْ إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ (مائده/۱۳) يَسْأَلُكَ أَهْلُ الْكِتَابِ أَن تُنَزِّلَ عَلَيْهِمْ كِتَابًا مِّنَ السَّمَاءِ فَقَدْ سَأَلُواْ مُوسَى أَكْبَرَ مِن ذَلِكَ فَقَالُواْ أَرِنَا اللّهِ جَهْرَةً فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ بِظُلْمِهِمْ ثُمَّ اتَّخَذُواْ الْعِجْلَ مِن بَعْدِ مَا جَاءتْهُمُ الْبَيِّنَاتُ فَعَفَوْنَا عَن ذَلِكَ وَ آتَيْنَا مُوسَى سُلْطَانًا مُّبِينًا (نساء/۱۵۳) يَا أَهْلَ الْكِتَابِ قَدْ جَاءكُمْ رَسُولُنَا يُبَيِّنُ لَكُمْ كَثِيرًا مِّمَّا كُنتُمْ تُخْفُونَ مِنَ الْكِتَابِ وَ يَعْفُو عَن كَثِيرٍ (مائده/۱۵) وَدَّ كَثِيرٌ مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَوْ يَرُدُّونَكُم مِّن بَعْدِ إِيمَانِكُمْ كُفَّارًا حَسَدًا مِّنْ عِندِ أَنفُسِهِم مِّن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْحَقُّ فَاعْفُواْ وَ اصْفَحُواْ حَتَّى يَأْتِيَ اللّهُ بِأَمْرِهِ إِنَّ اللّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (بقره/۱۰۹)

وَ لَقَدْ صَدَقَكُمُ اللّهُ وَعْدَهُ إِذْ تَحُسُّونَهُم بِإِذْنِهِ حَتَّى إِذَا فَشِلْتُمْ وَ تَنَازَعْتُمْ فِي الأَمْرِ وَ عَصَيْتُم مِّن بَعْدِ مَا أَرَاكُم مَّا تُحِبُّونَ مِنكُم مَّن يُرِيدُ الدُّنْيَا وَ مِنكُم مَّن يُرِيدُ الآخِرَةَ ثُمَّ صَرَفَكُمْ عَنْهُمْ لِيَبْتَلِيَكُمْ وَ لَقَدْ عَفَا عَنكُمْ وَ اللّهُ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ (آل‌عمران/۱۵۲) إِنَّ الَّذِينَ تَوَلَّوْاْ مِنكُمْ يَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعَانِ إِنَّمَا اسْتَزَلَّهُمُ الشَّيْطَانُ بِبَعْضِ مَا كَسَبُواْ وَ لَقَدْ عَفَا اللّهُ عَنْهُمْ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ حَلِيمٌ (آل‌عمران/۱۵۵)

[يا ايها المنافقين] لاَ تَعْتَذِرُواْ قَدْ كَفَرْتُم بَعْدَ إِيمَانِكُمْ إِن نَّعْفُ عَن طَآئِفَةٍ مِّنكُمْ نُعَذِّبْ طَآئِفَةً بِأَنَّهُمْ كَانُواْ مُجْرِمِينَ (توبه/۶۶)