چکیده: هر کس از خدا و فرستاده او سرپیچی کند، آتش جهنّم و عذاب خفّت‌بار خواهد داشت. برخی از اقوام گذشته سرپیچی کردند و عذاب شدند.

هیچ مرد و زن مومنی را سزاوار نیست که چون خدا و فرستاده او به کاری فرمان دهند، برای آنان در کارشان اختیاری باشد. هر کس از خدا و  فرستاده او، سرپیچی کند، بدون تردید، دچار گمراهی آشکاری شده است (احزاب/۳۶). هر کس از خدا و فرستاده او سرپیچی کند و از حدود او تجاوز کند، او را به آتشی داخل کنند که در آن جاودانه هستند و برای او عذاب خفّت باری خواهد بود (نساء/۱۴). هر کس از خدا و فرستاده او سرپیچی کند، به یقین برای او آتش جهنّم است که همیشه در آن جاودانه هستند (جن/۲۳).

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، هنگامی که با یکدیگر نجوا می‌کنید، در گناه، تعدّی و سرپیچی از پیامبر، نجوا نکنید، برای نیکوکاری و تقوا نجوا کنید. از خدایی که به سوی او محشور می‌شوید، پروا کنید. جز این نیست که نجوا از شیطان است تا کسانی را که ایمان آورده‌اند، اندوهگین کند ولی جز به اذن خدا هیچ آسیبی به آنها نمی‌رساند. مومنان باید تنها بر خدا توکّل کنند (مجادله/۹-۱۰). اى کسانى که ایمان آورده ‏اید، خودتان و کسانتان را از آتشى که سوخت آن مردم و سنگ‌ها است‏، حفظ کنید. بر آن [آتش]، فرشتگانى خشن [و] سخت‌گیر است. از آن‌چه خدا به آنان دستور داده، سرپیچى نمى‏ کنند و آن‌چه را که فرمان یافته‌اند، انجام مى ‏دهند (تحریم/۶).

آن روز کسانی که کافر شدند و از فرستاده سرپیچی کردند، آرزو می‌کنند کاش با خاک یکسان می‌شدند و نمی‌توانند هیچ سخنی را از خدا، پوشیده بدارند (نساء/۴۲).

عصیان- اقوام، شیطان (آدم) را وسوسه کرد … آن‌گاه آن دو، از آن درخت خوردند و شرمگاه‌های آنها بر آنان آشکار شد و شروع به چسباندن برگ‌های بهشت به خود کردند. آدم از پروردگار خود سرپیچی کرد و بیراهه رفت سپس پروردگارش او را برگزید. بر او بخشید و او را هدایت کرد (طه/۱۲۰-۱۲۲).

نوح گفت: پروردگارا، آنان از من سرپیچی کردند و از کسی پیروی کردند که مال و فرزندش جز بر زیان او نیفزود (نوح/۲۱).

این عاد بودند که آیات پروردگار خود را انکار کردند، از فرستادگان او سرپیچی کردند و از فرمان هر زورگوی ستیزه‌گری، پیروی کردند (هود/۵۹).

[صالح] گفت: ای قوم من، به من خبر دهید، اگر از جانب پروردگارم دلیل روشنی داشته باشم و او از جانب خود رحمتی به من عطا کرده باشد، اگر از او سرپیچی کنم، چه کسی من را در برابر او یاری می‌کند؟ پس شما جز بر خسارت من نمی‌افزایید (هود/۶۳).

[ابراهیم گفت:] ای پدر، شیطان را نپرست که شیطان از رحمان سرپیچی می‌کند (مریم/۴۴). پروردگارا، آنها (بت‌ها) بسیارى از مردم را گمراه کردند پس هر کس از من پیروى کند، بى‌گمان او از من است و هر کس از من سرپیچی کند، به یقین تو آمرزنده مهربان هستى (ابراهیم/۳۶).

[موسی] بزرگترین نشانه را به فرعون نشان داد. امّا او تکذیب نمود و سرپیچی کرد. آن‌گاه پشت کرد، در حالی‌که می‌کوشید (نازعات/۲۰-۲۲). فرعون از آن فرستاده، سرپیچی کرد پس او را به شدّت گرفتیم (مزمّل/۱۶). وقتی فرعون در شُرُف غرق‌شدن قرار گرفت، گفت: ایمان آوردم که هیچ معبودی جز همان که بنی‌اسرائیل به او ایمان آورده‌اند، نیست و من از تسلیم‌شدگان هستم. [به او گفته شد:] آیا اکنون [ایمان آوردی]؟ در حالی‌که پیش از این نافرمانی می‌کردی و از فسادکاران بودی (یونس/۹۰-۹۱)؟ فرعون و کسانی که پیش از او بودند و شهرهای زیروروشده [قوم لوط] خطا کردند و از فرستاده پروردگار خود سرپیچی کردند، پس آنان را با عقوبتی سخت گرفتیم (حاقّه/۹-۱۰).

[موسی به بنده‌ای که به او علم و رحمت داده شده بود] گفت: به خواست خدا من را صبور خواهی یافت و در هیچ کاری از تو سرپیچی نمی‎‌کنم (کهف/۶۹). [موسی] گفت: ای هارون، وقتی دیدی آنان (بنی‌اسرائیل) گمراه شدند، چه چیز مانع تو شد که از من پیروی کنی؟ آیا از امر من سرپیچی کردی (طه/۹۲-۹۳)؟

[ای بنی‌اسرائیل یاد کنید]، آن‌گاه که گفتید: ای موسی، ما دیگر بر یک خوراک صبر نخواهیم کرد، پروردگار خود را بخوان تا از آن‌چه زمین می‌رویاند، از سبزی، خیار، سیر، عدس و پیاز برای ما برآورد. گفت: آیا پست‌تر را جانشین بهتر می‌کنید؟ به شهری فرود آیید که آن‌چه را خواسته‌اید، برای شما است. [مُهر] خواری و بیچارگی بر آنان زده شد و به خشم خدا گرفتار شدند. این به آن سبب بود که آنان آیات خدا را انکار کردند و پیامبران را به ناحق می‌کشتند و این به آن سبب بود که آنان سرپیچی می‌نمودند و تجاوزکار بودند (بقره/۶۱). آن‌گاه که از شما پیمان گرفتیم و کوه طور را بالای سرتان بلند کردیم و [گفتیم:] آن‌چه به شما داده‌ایم محکم بگیرید و گوش دهید، گفتند: شنیدیم و سرپیچی کردیم. در اثر کفرشان، دل به مهر گوساله دادند. بگو: اگر مومن هستید، ایمانتان شما را به بد چیزی فرمان می‌دهد (بقره/۹۳).

کسانی از بنی‌اسرائیل که کفر ورزیدند، بر زبان داوود و عیسی، پسر مریم لعنت شدند. این از آن رو است که آنان نافرمانی کردند و تجاوز می‌کردند (مائده/۷۸).

[یحیی] با پدر و مادر خود نیکوکار بود و زورگویِ سرپیچ (عصیانگر) نبود (مریم/۱۴).

بگو، من فرمان یافته‌ام که اولین کسی باشم که تسلیم شده است و هرگز از مشرکان نباش. بگو، اگر از پروردگارم سرپیچی کنم، از عذاب روزی بزرگ می‌ترسم (انعام/۱۴-۱۵). بگو، من فرمان یافته‌ام که خدا را، در حالی‌که دین را برای او خالص کرده‌ام، بپرستم و فرمان یافته‌ام که نخستین مسلمان باشم. بگو، اگر من از پروردگار خود سرپیچی کنم، از عذاب روزی بزرگ می‌ترسم (زمر/۱۱-۱۳). چون آیات روشنگر ما بر آنان خوانده شود، کسانی که به دیدار ما امید ندارند، می‌گویند: قرآنی غیر از این بیاور یا آن را عوض کن. بگو، من را نرسد که آن را از پیش خود عوض کنم. من جز از آن‌چه به من وحی می‌شود، پیروی نمی‌کنم. اگر از پروردگارم سرپیچی کنم، از عذاب روزی بزرگ می‌ترسم (یونس/۱۵).

اگر از تو سرپیچی کردند، بگو، من از آن‌چه می‌کنید، بیزار هستم و بر خدای شکست‌ناپذیر مهربان توکّل کن (شعراء/۲۱۶-۲۱۷).

آیا کسانی را که از نجوا منع شده بودند، ندیدی که به آن‌چه از آن منع شده‌اند، برمی‌گردند و به گناه و تعدّی و سرپیچی از پیامبر با یکدیگر نجوا می‌کنند و هنگامی که نزد تو می‌آیند، تو را با آن‌چه خدا تحیّت نگفته است، تحیّت می‌گویند و در دل خود می‌گویند: چرا خدا ما را به آن‌چه می‌گوییم، عذاب نمی‌کند؟ جهنّم برای آنان کافی است. در آن می‌سوزند و بد سرانجامی است (مجادله/۸).

ای پیامبر، هنگامی که زنان باایمان نزد تو آمدند که با تو بیعت کنند به این [شرط که] چیزی را با خدا شریک نکنند، دزدى نکنند، زنا نکنند، فرزندان خود را نکشند و بچه‏ هاى پیش دست و پاى خود را با بهتان [به شوهر خود] نبندند و در کار نیک از تو سرپیچی نکنند، با آنان بیعت کن و برای آنان از خدا آمرزش بخواه. خدا آمرزنده مهربان است (ممتحنه/۱۲).

بدانید که رسول خدا در میان شما است. اگر در بسیاری از کارها از شما پیروی کند، به رنج می‌افتید ولی خدا ایمان را برای شما دوست‌داشتنی کرد و آن را در دل‌های شما آراست و کفر، نافرمانی و سرپیچی را برای شما ناخوشایند گردانید. اینان هستند که رشدیافتگان هستند و [این] فضل و نعمتی از جانب خدا است. خدا دانای حکیم است (حجرات/۷-۸). بدون تردید خدا وعده خود را با شما راست گردانید، آن‌گاه که [در جنگ] به اذن خدا، آنان را تارومار کردید تا وقتی که سست شدید و در کار جنگ اختلاف کردید و بعد از آن‌که خدا چیزی را که دوست داشتید، به شما نشان داد، سرپیچی کردید. گروهی از شما دنیا را می‌خواهد و گروهی آخرت را سپس شما را از آنان بازداشت تا شما را بیازماید. به‌راستی خدا از شما درگذشت. خدا بر مومنان صاحب فضل است (آل‌عمران/۱۵۲).

از یهود کسانی هستند که کلمات خدا را از جاهای خود تغییر می‌دهند و با پیچاندن زبان خود و طعنه‌زدن در دین می‌گویند: شنیدیم و سرپیچی کردیم و بشنو که هرگز نشنوی [می‌گویند:] «راعنا» (نوعی ناسزا). اگر آنان می‌گفتند: شنیدیم و اطاعت کردیم و بشنو و به ما بنگر ، بدون تردید برای آنان بهتر و استوارتر بود. ولی خدا به سبب کفرشان آنان را لعنت کرد که جز اندکی ایمان نمی‌آورند (نساء/۴۶). اهل‌کتاب اگر ایمان آورده بودند، برای آنها بهتر بود … هر جا یافته شوند، مُهر خواری بر آنان زده ‌شده است جز به پناهی از خدا و پناهی از مردم. آنان به خشم خدا گرفتار شدند و مُهر بیچارگی بر آنان زده شد. این از آن رو است که آنان آیات خدا را انکار می‌کردند و پیامبران را به ناحق می‌کشتند. این از آن رو است که آنان سرپیچی می‌کردند و تجاوز می‌نمودند (آل‌عمران/۱۱۰-۱۱۲).

طغیان، فسق

وَ مَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَ لَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَ رَسُولُهُ أَمْرًا أَن يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ وَ مَن يَعْصِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُّبِينًا (احزاب/۳۶) وَ مَن يَعْصِ اللّهَ وَ رَسُولَهُ وَ يَتَعَدَّ حُدُودَهُ يُدْخِلْهُ نَارًا خَالِدًا فِيهَا وَ لَهُ عَذَابٌ مُّهِينٌ (نساء/۱۴) وَ مَن يَعْصِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا (جن/۲۳)

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا تَنَاجَيْتُمْ فَلَا تَتَنَاجَوْا بِالْإِثْمِ وَ الْعُدْوَانِ وَ مَعْصِيَتِ الرَّسُولِ وَ تَنَاجَوْا بِالْبِرِّ وَ التَّقْوَى وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ* إِنَّمَا النَّجْوَى مِنَ الشَّيْطَانِ لِيَحْزُنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ لَيْسَ بِضَارِّهِمْ شَيْئًا إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَ عَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ (مجادله/۹-۱۰) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنفُسَكُمْ وَ أَهْلِيكُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجَارَةُ عَلَيْهَا مَلَائِكَةٌ غِلَاظٌ شِدَادٌ لَا يَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَ يَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ (تحریم/۶)

يَوْمَئِذٍ يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُواْ وَ عَصَوُاْ الرَّسُولَ لَوْ تُسَوَّى بِهِمُ الأَرْضُ وَ لاَ يَكْتُمُونَ اللّهَ حَدِيثًا (نساء/۴۲)

العصیان – الاقوام، فَوَسْوَسَ إِلَيْهِ [آدم] الشَّيْطَانُ …  فَأَكَلَا مِنْهَا فَبَدَتْ لَهُمَا سَوْآتُهُمَا وَ طَفِقَا يَخْصِفَانِ عَلَيْهِمَا مِن وَرَقِ الْجَنَّةِ وَ عَصَى آدَمُ رَبَّهُ فَغَوَى* ثُمَّ اجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَتَابَ عَلَيْهِ وَ هَدَى (طه/۱۲۰-۱۲۲)

قَالَ نُوحٌ رَّبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَ اتَّبَعُوا مَن لَّمْ يَزِدْهُ مَالُهُ وَ وَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا (نوح/۲۱)

وَ تِلْكَ عَادٌ جَحَدُواْ بِآيَاتِ رَبِّهِمْ وَ عَصَوْاْ رُسُلَهُ وَ اتَّبَعُواْ أَمْرَ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ (هود/۵۹)

قَالَ [صالح] يَا قَوْمِ أَرَأَيْتُمْ إِن كُنتُ عَلَى بَيِّنَةً مِّن رَّبِّي وَ آتَانِي مِنْهُ رَحْمَةً فَمَن يَنصُرُنِي مِنَ اللّهِ إِنْ عَصَيْتُهُ فَمَا تَزِيدُونَنِي غَيْرَ تَخْسِيرٍ (هود/۶۳)

[قال ابراهیم] يَا أَبَتِ لَا تَعْبُدِ الشَّيْطَانَ إِنَّ الشَّيْطَانَ كَانَ لِلرَّحْمَنِ عَصِيًّا  (مریم/۴۴) رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضْلَلْنَ كَثِيرًا مِّنَ النَّاسِ فَمَن تَبِعَنِي فَإِنَّهُ مِنِّي وَ مَنْ عَصَانِي فَإِنَّكَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (ابراهیم/۳۶)

[موسی] فَأَرَاهُ (فرعون) الْآيَةَ الْكُبْرَى* فَكَذَّبَ وَ عَصَى* ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَى (نازعات/۲۰-۲۲) فَعَصَى فِرْعَوْنُ الرَّسُولَ فَأَخَذْنَاهُ أَخْذًا وَبِيلًا (مزّمّل/۱۶) وَ جَاوَزْنَا بِبَنِي إِسْرَائِيلَ الْبَحْرَ فَأَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْنُ وَ جُنُودُهُ بَغْيًا وَ عَدْوًا حَتَّى إِذَا أَدْرَكَهُ الْغَرَقُ قَالَ آمَنتُ أَنَّهُ لا إِلِهَ إِلاَّ الَّذِي آمَنَتْ بِهِ بَنُو إِسْرَائِيلَ وَ أَنَاْ مِنَ الْمُسْلِمِينَ* آلآنَ وَ قَدْ عَصَيْتَ قَبْلُ وَ كُنتَ مِنَ الْمُفْسِدِينَ (یونس/۹۰-۹۱) وَ جَاء فِرْعَوْنُ وَ مَن قَبْلَهُ وَ الْمُؤْتَفِكَاتُ بِالْخَاطِئَةِ* فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَّابِيَةً  (حاقّه/۹-۱۰)

[قال موسی لعبد من عبادنا آتیناه رحمة من عندنا و من لدنا علم] قَالَ سَتَجِدُنِي إِن شَاء اللَّهُ صَابِرًا وَ لَا أَعْصِي لَكَ أَمْرًا  (کهف/۶۹) قَالَ [موسی] يَا هَارُونُ مَا مَنَعَكَ إِذْ رَأَيْتَهُمْ ضَلُّوا* أَلَّا تَتَّبِعَنِ أَفَعَصَيْتَ أَمْرِي (طه/۹۲-۹۳)

إِذْ قُلْتُمْ (بنی‌اسرائیل) يَا مُوسَى لَن نَّصْبِرَ عَلَىَ طَعَامٍ وَاحِدٍ فَادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُخْرِجْ لَنَا مِمَّا تُنبِتُ الأَرْضُ مِن بَقْلِهَا وَ قِثَّآئِهَا وَ فُومِهَا وَ عَدَسِهَا وَ بَصَلِهَا قَالَ أَتَسْتَبْدِلُونَ الَّذِي هُوَ أَدْنَى بِالَّذِي هُوَ خَيْرٌ اهْبِطُواْ مِصْرًا فَإِنَّ لَكُم مَّا سَأَلْتُمْ وَ ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَ الْمَسْكَنَةُ وَ بَآؤُوْاْ بِغَضَبٍ مِّنَ اللَّهِ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُواْ يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَ يَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ الْحَقِّ ذَلِكَ بِمَا عَصَواْ وَّ كَانُواْ يَعْتَدُونَ (بقره/۶۱) وَ إِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَكُمْ وَ رَفَعْنَا فَوْقَكُمُ الطُّورَ خُذُواْ مَا آتَيْنَاكُم بِقُوَّةٍ وَ اسْمَعُواْ قَالُواْ سَمِعْنَا وَ عَصَيْنَا وَ أُشْرِبُواْ فِي قُلُوبِهِمُ الْعِجْلَ بِكُفْرِهِمْ قُلْ بِئْسَمَا يَأْمُرُكُمْ بِهِ إِيمَانُكُمْ إِن كُنتُمْ مُّؤْمِنِينَ (بقره/۹۳)

لُعِنَ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِن بَنِي إِسْرَائِيلَ عَلَى لِسَانِ دَاوُودَ وَ عِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ذَلِكَ بِمَا عَصَوا وَّ كَانُواْ يَعْتَدُونَ (مائده/۷۸)

[یحیی] بَرًّا بِوَالِدَيْهِ وَ لَمْ يَكُن جَبَّارًا عَصِيًّا  (مریم/۱۴)

قُلْ إِنِّيَ أُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ أَوَّلَ مَنْ أَسْلَمَ وَ لاَ تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِكَينَ* قُلْ إِنِّيَ أَخَافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (انعام/۱۴-۱۵) قُلْ إِنِّي أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّهَ مُخْلِصًا لَّهُ الدِّينَ* وَ أُمِرْتُ لِأَنْ أَكُونَ أَوَّلَ الْمُسْلِمِينَ* قُلْ إِنِّي أَخَافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (زمر/۱۱-۱۳) وَ إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالَ الَّذِينَ لاَ يَرْجُونَ لِقَاءنَا ائْتِ بِقُرْآنٍ غَيْرِ هَذَا أَوْ بَدِّلْهُ قُلْ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أُبَدِّلَهُ مِن تِلْقَاء نَفْسِي إِنْ أَتَّبِعُ إِلاَّ مَا يُوحَى إِلَيَّ إِنِّي أَخَافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (یونس/۱۵)

فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِّمَّا تَعْمَلُونَ* وَ تَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ (شعراء/۲۱۶-۲۱۷)

أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ نُهُوا عَنِ النَّجْوَى ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا نُهُوا عَنْهُ وَ يَتَنَاجَوْنَ بِالْإِثْمِ وَ الْعُدْوَانِ وَ مَعْصِيَتِ الرَّسُولِ وَ إِذَا جَاؤُوكَ حَيَّوْكَ بِمَا لَمْ يُحَيِّكَ بِهِ اللَّهُ وَ يَقُولُونَ فِي أَنفُسِهِمْ لَوْلَا يُعَذِّبُنَا اللَّهُ بِمَا نَقُولُ حَسْبُهُمْ جَهَنَّمُ يَصْلَوْنَهَا فَبِئْسَ الْمَصِيرُ (مجادله/۸)

يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا جَاءكَ الْمُؤْمِنَاتُ يُبَايِعْنَكَ عَلَى أَن لَّا يُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَيْئًا وَ لَا يَسْرِقْنَ وَ لَا يَزْنِينَ وَ لَا يَقْتُلْنَ أَوْلَادَهُنَّ وَ لَا يَأْتِينَ بِبُهْتَانٍ يَفْتَرِينَهُ بَيْنَ أَيْدِيهِنَّ وَ أَرْجُلِهِنَّ وَ لَا يَعْصِينَكَ فِي مَعْرُوفٍ فَبَايِعْهُنَّ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (ممتحنه/۱۲)

وَ اعْلَمُوا أَنَّ فِيكُمْ رَسُولَ اللَّهِ لَوْ يُطِيعُكُمْ فِي كَثِيرٍ مِّنَ الْأَمْرِ لَعَنِتُّمْ وَ لَكِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإِيمَانَ وَ زَيَّنَهُ فِي قُلُوبِكُمْ وَ كَرَّهَ إِلَيْكُمُ الْكُفْرَ وَ الْفُسُوقَ وَ الْعِصْيَانَ أُوْلَئِكَ هُمُ الرَّاشِدُونَ* فَضْلًا مِّنَ اللَّهِ وَ نِعْمَةً وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (حجرات/۷-۸) وَ لَقَدْ صَدَقَكُمُ اللّهُ وَعْدَهُ إِذْ تَحُسُّونَهُم بِإِذْنِهِ حَتَّى إِذَا فَشِلْتُمْ وَ تَنَازَعْتُمْ فِي الأَمْرِ وَ عَصَيْتُم مِّن بَعْدِ مَا أَرَاكُم مَّا تُحِبُّونَ مِنكُم مَّن يُرِيدُ الدُّنْيَا وَ مِنكُم مَّن يُرِيدُ الآخِرَةَ ثُمَّ صَرَفَكُمْ عَنْهُمْ لِيَبْتَلِيَكُمْ وَ لَقَدْ عَفَا عَنكُمْ وَ اللّهُ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ (آل‌عمران/۱۵۲)

مِّنَ الَّذِينَ هَادُواْ يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِ وَ يَقُولُونَ سَمِعْنَا وَ عَصَيْنَا وَ اسْمَعْ غَيْرَ مُسْمَعٍ وَ رَاعِنَا لَيًّا بِأَلْسِنَتِهِمْ وَ طَعْنًا فِي الدِّينِ وَ لَوْ أَنَّهُمْ قَالُواْ سَمِعْنَا وَ أَطَعْنَا وَ اسْمَعْ وَ انظُرْنَا لَكَانَ خَيْرًا لَّهُمْ وَ أَقْوَمَ وَ لَكِن لَّعَنَهُمُ اللّهُ بِكُفْرِهِمْ فَلاَ يُؤْمِنُونَ إِلاَّ قَلِيلًا (نساء/۴۶) وَ لَوْ آمَنَ أَهْلُ الْكِتَابِ لَكَانَ خَيْرًا لَّهُم … ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ أَيْنَ مَا ثُقِفُواْ إِلاَّ بِحَبْلٍ مِّنْ اللّهِ وَ حَبْلٍ مِّنَ النَّاسِ وَ بَآؤُوا بِغَضَبٍ مِّنَ اللّهِ وَ ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الْمَسْكَنَةُ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُواْ يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللّهِ وَ يَقْتُلُونَ الأَنبِيَاءَ بِغَيْرِ حَقٍّ ذَلِكَ بِمَا عَصَوا وَّ كَانُواْ يَعْتَدُونَ (آل‌عمران/۱۱۰-۱۱۲)