چکیده: پروردگار، صاحب عرش است. او پروردگار عرشِ کریم است. منزّه است پروردگار عرش، از آن‌چه وصف می‌کنند. او آسمان‌ها و زمین و آن‌چه میان آن دو است را آفرید و بر عرش استیلا یافت و عرش او بر آب بود. کسانی که عرش را حمل می‌کنند، پروردگار را تسبیح می‌کنند و برای مومنان آمرزش می‌خواهند. در قیامت هشت فرشته، عرش پروردگار را حمل می‌کنند و فرشتگان، اطراف عرش، حلقه زده و تسبیح می‌گویند.

خدا که هیچ خدایى جز او نیست، پروردگار عرش بزرگ است (نمل/۲۶). صاحب عرشِ باعظمت، هر چه بخواهد انجام می‌دهد (بروج/۱۵-۱۶). خدا را در حالی‌که دین را برای او خالص کرده‌اید، بخوانید هر چند کافران اکراه داشته باشند. بالابرنده درجات و صاحب عرش است. روح را به فرمان خود بر هر کس از بندگان خود که بخواهد مى‏فرستد تا از روز ملاقات بترساند (غافر/۱۴-۱۵). خدا والا است. آن فرمانروایی که حق است. هیچ معبودی جز او نیست. او پروردگار عرشِ کریم است (مومنون/۱۱۶). منزّه است پروردگار آسمان‌ها و زمین، پرودگار عرش، از آن‌چه وصف می‌کنند (زخرف/۸۲). اگر در آن دو (زمین و آسمان) غیر از خدا معبودی بود، بی‌تردید [زمین و آسمان] تباه می‌شد پس منزّه است خدا، پروردگار عرش از آن‌چه وصف می‌کنند (انبیاء/۲۲). خدا کسی است که آسمان‌ها و زمین را در شش روز آفرید سپس بر عرش استیلا یافت (حدید/۴). به‌راستی، پروردگار شما همان خدایی است که آسمان‌ها و زمین را در شش روز آفرید سپس بر عرش استیلا یافت و امر را تدبیر می‌کند (یونس/۳). به‌راستی، پروردگار شما همان خدایی است که آسمان‌ها و زمین را در شش روز آفرید سپس بر عرش استیلا یافت. روز را به شب که شتابان آن را مى‌طلبد، مى‏پوشاند و خورشید، ماه و ستارگان را که به فرمان او مسخّر شده‌اند، [پدید آورد]. آگاه باش که خلق و امر، از آنِ او است. پربرکت است خدا، پروردگار جهانیان (اعراف/۵۴). خدا کسی است که آسمان‌ها را بدون ستون‌هایی که آن را ببینید، برافراشت آن‌گاه بر عرش استیلا یافت و خورشید و ماه را مسخّر کرد. هر کدام تا مدّتى معین روان هستند. [خدا] امر را تدبیر مى‏کند و آیات را به روشنى بیان مى‏نماید باشد که شما به لقاى پروردگار خود یقین آورید (رعد/۲). خدا کسی است که، آسمان‌ها و زمین و آن‌چه میان آن دو است را در شش روز آفرید سپس بر عرش استیلا یافت. برای شما غیر از او ولیّ و شفیعی نیست. آیا پند نمی‌گیرید؟ امر را از آسمان تا زمین اداره مى‏کند (سجده/۴-۵). او کسی است که آسمان‌ها و زمین را در شش روز آفرید و عرش او بر آب بود تا شما را بیازماید که کدام یک از شما از نظر عمل نیکوتر هستید (هود/۷). کسانی که عرش را حمل می‌کنند و کسانی که اطراف آن هستند، با ستایش پروردگار خود تسبیح می‌گویند و به او ایمان دارند و برای کسانی که ایمان آورده‌اند، آمرزش می‌خواهند. [می‌گویند:] پروردگارا، رحمت و علم تو، همه چیز را فراگرفته است پس کسانی که توبه کرده‌اند و راه تو را پیروی کرده‌اند، ببخش و آنها را از عذاب دوزخ نگاه دار. پروردگارا، آنان و هر کس از پدران، همسران و فرزندانشان را که به صلاح آمده‌اند، به بهشت‌های عدن داخل کن. به راستی تو خود شکست‌ناپذیر حکیم هستی. آنها را از بدی‌ها نگاه دار. هر کس را در آن روز از بدی‌ها نگاه داری، به راستی بر او رحمت آورده‌ای این همان کامیابی بزرگ است (غافر/۷-۹).

عرش پروردگارت را آن روز هشت [فرشته] بر فراز خود حمل می‌کنند (حاقّه/۱۷). [آن روز] فرشتگان را می‌بینی که اطراف عرش حلقه‌زنان با ستایش پروردگار خود، تسبیح  می‌گویند (زمر/۷۵).

بگو، پروردگار آسمان‌های هفت‌گانه و پروردگار عرش بزرگ کیست؟ به‌زودی خواهند گفت: از آن خدا است. بگو، پس آیا پروا نمی‌کنید (مومنون/۸۶-۸۷)؟ بگو، اگر با او چنان‌که می‌گویند، معبودانی بود، در آن صورت بی‌تردید به سوی صاحب عرش راهی می‌جستند (اسراء/۴۲). اگر پشت کردند، بگو، خدا برای من کافی است. جز او معبودی نیست. بر او توکّل کردم. او صاحب عرش بزرگ است (توبه/۱۲۹). بر آن زنده‌ای که نمی‌میرد توکّل کن و با ستایش او تسبیح بگوی و کافی است که او به گناهان بندگان خود آگاه است همان که آسمان‌ها و زمین و آن‌چه میان آن دو است را در شش روز آفرید آن‌گاه بر عرش استیلا یافت، رحمان است درباره او از آگاه بپرس (فرقان/۵۸-۵۹).

[قرآن] نازل‌شده‌‌ای است از جانب کسی که زمین و آسمان‌های بلند را آفریده است، رحمان که بر عرش استیلا یافته است (طه/۴-۵). سوگند به ستارگان بازگردنده که می‌روند و نهان شوند و به شب چون تاریک شود و به صبح چون بردمد، بدون تردید، این (قرآن) سخن فرستاده‌ای کریم است. نیرومندی که نزد صاحب عرش، صاحب منزلت است (تکویر/۱۵-۲۰).

اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ (نمل/۲۶) ذُو الْعَرْشِ الْمَجِيدُ* فَعَّالٌ لِّمَا يُرِيدُ (بروج/۱۵-۱۶) فَادْعُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ وَ لَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ* رَفِيعُ الدَّرَجَاتِ ذُو الْعَرْشِ يُلْقِي الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ لِيُنذِرَ يَوْمَ التَّلَاقِ (غافر/۱۴-۱۵) فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْكَرِيمِ (مومنون/۱۱۶) سُبْحَانَ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ  (زخرف/۸۲) لَوْ كَانَ فِيهِمَا آلِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتَا فَسُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ (انبیاء/۲۲) هُوَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْش (حدید/۴) إِنَّ رَبَّكُمُ اللّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ يُدَبِّرُ الأَمْرَ (یونس/۳) ‌إِنَّ رَبَّكُمُ اللّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهَارَ يَطْلُبُهُ حَثِيثًا وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ وَ النُّجُومَ مُسَخَّرَاتٍ بِأَمْرِهِ أَلاَ لَهُ الْخَلْقُ وَ الأَمْرُ تَبَارَكَ اللّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ (اعراف/۵۴) اللّهُ الَّذِي رَفَعَ السَّمَاوَاتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لأَجَلٍ مُّسَمًّى يُدَبِّرُ الأَمْرَ يُفَصِّلُ الآيَاتِ لَعَلَّكُم بِلِقَاء رَبِّكُمْ تُوقِنُونَ (رعد/۲) اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ مَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ مَا لَكُم مِّن دُونِهِ مِن وَلِيٍّ وَ لَا شَفِيعٍ أَفَلَا تَتَذَكَّرُونَ* يُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ (سجده/۴-۵) وَ هُوَ الَّذِي خَلَق السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ وَ كَانَ عَرْشُهُ عَلَى الْمَاء لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا (هود/۷) الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَ مَنْ حَوْلَهُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ يَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنَا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْءٍ رَّحْمَةً وَ عِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تَابُوا وَ اتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَ قِهِمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ* ‏رَبَّنَا وَ أَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدتَّهُم وَ مَن صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَ أَزْوَاجِهِمْ وَ ذُرِّيَّاتِهِمْ إِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ* وَ قِهِمُ السَّيِّئَاتِ وَ مَن تَقِ السَّيِّئَاتِ يَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمْتَهُ وَذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (غافر/۷-۹)

وَ يَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمَانِيَةٌ (حاقّه/۱۷) وَ تَرَى الْمَلَائِكَةَ حَافِّينَ مِنْ حَوْلِ الْعَرْشِ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ  (زمر/۷۵)

قُلْ مَن رَّبُّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ* سَيَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ أَفَلَا تَتَّقُونَ  (مومنون/۸۶-۸۷) قُل لَّوْ كَانَ مَعَهُ آلِهَةٌ كَمَا يَقُولُونَ إِذًا لاَّبْتَغَوْاْ إِلَى ذِي الْعَرْشِ سَبِيلًا  (اسراء/۴۲) فَإِن تَوَلَّوْاْ فَقُلْ حَسْبِيَ اللّهُ لا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ  (توبه/۱۲۹) وَ تَوَكَّلْ عَلَى الْحَيِّ الَّذِي لَا يَمُوتُ وَ سَبِّحْ بِحَمْدِهِ وَ كَفَى بِهِ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِيرًا * الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ مَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ الرَّحْمَنُ فَاسْأَلْ بِهِ خَبِيرًا  (فرقان/۵۸-۵۹)

[القرآن] تَنزِيلًا مِّمَّنْ خَلَقَ الْأَرْضَ وَ السَّمَاوَاتِ الْعُلَى* الرَّحْمَنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى (طه/۴-۵) فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ* الْجَوَارِ الْكُنَّسِ* وَ اللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ* وَ الصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ* إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ* ذِي قُوَّةٍ عِندَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ (تکویر/۱۵-۲۰)