| عدد، شماره، این مفهوم با واژه‌های «واحد» ۶۴ بار، «إثنان» ۲۲ بار، «ثُلاث» ۲۱ بار، «أربع» ۱۶ بار، «خمس» ۴ بار، «ستّه» ۹ بار، «سبع» ۲۴ بار، «ثمانی» ۶ بار، «تسع» ۵ بار، «عشر» ۱۰ بار، «احد عشر» ۱ بار، «اثنی عشر» ۴ بار، «تسعه عشر» ۱ بار، «عشرون» ۱ بار، «ثلاثون» ۲ بار، «أربعون» ۴ بار، «خمسون» ۱ بار، «ستّون» ۱ بار، «سبعون» ۳ بار، «ثمانون» ۱ بار، «تسعون» ۱ بار، «مئه» ۶ بار، «مئتین» ۲ بار، «ثلاث مئه» ۱ بار، «الف» ۸ بار، «الفَین» ۱ بار، «ثلاث آلاف» ۱ بار، «خمسه آلاف» ۱ بار، «خمسون آلاف» ۱ بار، «مئه الف» ۱ بار، «نصف» ۷ بار، «ثُلُث» ۳ بار، «ثُلُثان» ۳ بار، «رُبُع» ۲ بار، «خُمُس» ۱ بار، «سُدُس» ۳ بار و «ثُمُن» ۱ بار است.
چکیده: عددهایی که آمده است عبارتند از: یک، دو، سه، چهار، پنج، شش، هفت، هشت، نه، ده، یازده، دوازده، نوزده، بیست، سی، چهل، پنجاه، شصت، هفتاد، هشتاد، نود، صد، دویست، سیصد، هزار، دوهزار، سه‌هزار، پنج‌هزار، پنجاه‌هزار، صدهزار، یک‌دوم، یکسوم، دوسوم، یک چهارم، یک‌ششم و یک‌هشتم است. علامت‌‌ها و ضمایر مثنی در عدد «دو»، آورده نشده است. یک، سوگند به صف‌بستگان، صف‌بستنی و به بازدارندگان که باز می‌دارند و به تلاوت‌کنندگان ذکر که خدای شما، یگانه است (صافّات/۱-۴). خدای شما خدایی یگانه است (بقره/۱۶۳؛ حج/۳۴؛ نحل/۲۲). او خدای یگانه قهّار است (زمر/۴). خدا فرمود: دو معبود برنگزینید. جز این نیست که او خدایی یگانه است پس تنها از من بترسید (نحل/۵۱). فرمانروایی در آن روز از آنِ کیست؟ از آنِ خدای یگانه قهّار (غافر/۱۶). [مردم] در برابر خدای یگانه قهّار، ظاهر می‌شوند (ابراهیم/۴۸). ای مردم، از پروردگارتان پروا کنید آن که شما را از یک تن آفرید (نساء/۱). او کسی است که شما را از تن آفرید (انعام/۹۸؛ اعراف/۱۸۹). او شما را از یک تن آفرید (زمر/۶). آفرینش و برانگیختن شما جز مانند [آفرینش] یک تن نیست (لقمان/۲۸). اگر پروردگارت می‌خواست، مردم را امّتی یگانه قرار می‌داد (هود/۱۱۸). اگر خدا می‌خواست آنان را امّتی یگانه قرار می‌داد (شوری/۸). اگر خدا می‌خواست شما را امّتی یگانه قرار می‌داد (نحل/۹۳؛ مائده/۴۸). مردم جز امّتی یگانه نبودند پس اختلاف کردند (یونس/۱۹). مردم امّتی یگانه بودند [پس اختلاف کردند] و خدا پیامبران را بشارت‌دهنده و بیم‌دهنده فرستاد (بقره/۲۱۳). اگر نه این بود که مردم [در کفر] امّت واحدی گردند، برای خانه‌های کسانی که به رحمان کفر می‌ورزند، سقف‌هایی از نقره و نردبان‌هایی که بر آن بالا روند و برای خانه‌های آنها درها و تخت‌هایی که بر آن تکیه زنند و زیورهایی قرار می‌دادیم (زخرف/۳۳-۳۵). این امّت شما است، امّتی یگانه (انبیاء/۹۲؛ مومنون/۵۲). در زمین قطعه‌هایی است کنار هم و باغ‌هایی از انگورها، کشت و نخل‌هایی از یک ریشه و غیر یک ریشه که از یک آب، آبیاری می‌شود (رعد/۴). اگر بیم دارید که [میان همسران خود] به عدالت رفتار نکنید، به یک همسر و یا به آن‌چه مالک آن هستید، بسنده کنید. این نزدیکتر است که ستم و کجروی نکنید (نساء/۳). اگر [وارث تنها] یک دختر باشد، پس یک‌دوم [از آن‌چه برجای مانده،] از آنِ او است (نساء/۱۱). آن (رستاخیز) جز یک صیحه نیست (یس/۵۳). آن تنها یک نهیب است (نازعات/۱۳). فرمان ما جز یک چشم برهم زدن نیست (قمر/۵۰). چون یک بار در صور دمیده شود و زمین و کوه‌ها برداشته شوند، یکباره درهم کوبیده شوند پس آن روز، واقعه وقوع یابد (حاقّه/۱۳-۱۵). چون [اقوام پیشین] عذاب را دیدند، گفتند: به خدای یگانه ایمان آوردیم و به آن‌چه شریک می‌گرفتیم، کافر شدیم (غافر/۸۴). [قوم هود به او] گفتند: آیا به سوی ما آمده‌ای که خدای یگانه را بپرستیم و آن‌چه پدرانمان می‌پرستیدند، واگذاریم (اعراف/۷۰)؟ آنها [قوم صالح] گفتند: آیا یک بشر از میان خود را پیروی کنیم (قمر/۲۴)؟ بر آنها تنها یک بانگ فرستادیم پس همچون گیاه خرد و درهم شکسته شدند (قمر/۳۱). [یعقوب] گفت: ای فرزندان من، از یک در وارد نشوید و از درهای گوناگون وارد شوید (یوسف/۶۷). [یوسف گفت:] ای دو رفیق زندانی من، آیا پروردگاران پراکنده بهتر است یا خدای یگانه قهّار (یوسف/۳۹)؟ [شعیب به موسی] گفت: من مى خواهم یکى از این دو دختر خود را به ازدواج تو درآورم به این [شرط] که هشت سال براى من کار کنى و اگر ده سال را تمام گردانى اختیار با تو است (قصص/۲۷). [ای بنی‌اسرائیل] گفتید: ای موسی، ما هرگز بر یک خوراک صبر نمی‌کنیم (بقره/۶۱). آیا شما گواه بودید آن‌گاه که مرگ یعقوب فرا رسید، آن‌گاه که به فرزندان خود گفت: بعد از من چه چیزی را می‌پرستیدید؟ گفتند: معبود تو و معبود پدران تو، ابراهیم، اسماعیل و اسحاق را که معبودی یگانه است را می‌پرستیم و ما تسلیم او هستیم (بقره/۱۳۳). [یهود] دانشمندان و راهبان خود و مسیح، پسر مریم را به غیر خدا، به پروردگاری گرفتند در حالی‌که فرمان یافته بودند جز خدای یگانه را که معبودی جز او نیست، نپرستند (توبه/۳۱). [یکی از دادخواهان به داوود گفت:] این برادر من است. او نود و نه میش دارد و من یک میش دارم پس می‌گوید: آن را به من واگذار (ص/۲۳). [کیفر اصحاب قریه] جز یک صیحه نبود که ناگهان خاموش شدند (یس/۲۹). کسانى که گفتند: خدا سومین از سه است، بی‌تردید کافر شده اند و هیچ معبودی جز معبود یگانه نیست (مائده/۷۳). ای اهل کتاب، در دین خود غلو نکنید … جز این نیست که خدا، معبودی یگانه است (نساء/۱۷۱). [بگو،] معبودی جز خدای یگانه قهّار نیست (ص/۶۵). بگو، تنها او معبودی یگانه است و من از آن‌چه شرک می‌ورزید، بیزار هستم (انعام/۱۹). بگو، خدا آفریننده هر چیزی است و او یگانه قهّار است (رعد/۱۶). بگو، جز این نیست که به من وحی می‌شود که معبود شما معبود یگانه است (انبیاء/۱۰۸). بگو، جز این نیست که من بشری همانند شما هستم. به من وحی می‌شود که معبود شما معبودی یگانه است (کهف/۱۱۰؛ فصّلت/۶). این (قرآن) ابلاغی برای مردم است تا با آن انذار دهی و تا بدانند تنها او معبودی یگانه است (ابراهیم/۵۲). بگو، من فقط به شما یک پند می‌دهم که دو دو و یک یک برای خدا قیام کنید (سبأ/۴۶). هنگامی که پروردگارت را در قرآن به یگانگی یاد کنی، [کسانی که به آخرت ایمان ندارند] با نفرت روی می‌گردانند و پشت می‌کنند (اسراء/۴۶). برای شما در ابرهیم و کسانی که با او بودند، سرمشقی نیکو است. هنگامی که به قوم خود گفتند: ما از شما از آن‌چه غیر از خدا می‌پرستید، بیزار هستیم. ما به شما کافر هستیم. میان ما و شما دشمنی و کینه همیشگی پدید آمده تا به خدای یگانه، ایمان آورید (ممتحنه/۴). [به اهل‌کتاب بگویید:] معبود ما و معبود شما یکی است و ما تسلیم او هستیم (عنکبوت/۴۶). کافران دوست دارند که شما از سلاح‌ها و کالاهای خود غافل شوید، تا با یک حمله، بر شما یورش برند (نساء/۱۰۲). [گفتند:] آیا معبودان را معبودی یگانه قرار داده است؟ بی‌گمان این چیز شگفتی است (ص/۵). آیا هنگامی که بمیریم و خاک و استخوان‌هایی شویم، باز برانگیخته می‌شویم و آیا نیاکان ما نیز؟ بگو، آری و شما زبون خواهید بود پس تنها بانگی یگانه است پس ناگاه آنان می‌نگرند (صافّات/۱۶-۱۹). چون خدا به یگانگی یاد شود، دل‌های کسانی که به آخرت ایمان ندارند، دچار نفرت می‌شود و چون کسانی غیر از او یاد شوند به ناگاه شادی می‌کنند (زمر/۴۵). این (عذاب) از آن رو است که چون خدا به یگانگی خوانده می‌شد، کفر می‌ورزیدید و چون به او شرک آورده می‌شد، ایمان می‌آوردید (غافر/۱۲). چون آنان را در تنگنایى از آن، به زنجیر کشیده، بیندازند، آنجا است که مرگ را مى خواهند. امروز یک بار هلاک را نخواهید و بسیار هلاک را بخواهید (فرقان/۱۳-۱۴) جز یک بانگ را انتظار نمی‌برند که در حالی که سرگرم هستند، آنان را فرا می‌گیرد (یس/۴۹). اینان جز یک بانگ را انتظار نمی‌برند که آن را هیچ بازگشتی نیست (ص/۱۵). آیا [کسانی که در دل‌های آنها بیماری است] نمی‌بینند که در هر سال یک بار یا دو بار آزموده می‌شوند؟ پس توبه نمی‌کنند و متذکّر نمی‌شوند (توبه/۱۲۶). دو، خدا فرمود: دو معبود نگیرید (نحل/۵۱). در زمین از هر میوه‌ای دو گونه، آفرید (رعد/۳). هشت زوج [آفرید و حلال کرد]. از گوسفند دو تا و از بز دو تا. بگو، آیا [خدا] دو نر را حرام کرده یا دو مادّه را یا آن‌چه را رحم آن دو مادّه در بر گرفته است؟ اگر راست مى گویید، از روى علم به من خبر دهید. از شتر دو تا و از گاو دو تا [آفرید و حلال کرد]. بگو، آیا دو نر را حرام کرده یا دو مادّه را یا آن‌چه رحم دو مادّه در بر گرفته است (انعام/۱۴۳-۱۴۴)؟ ستایش خداى را که پدیدآورنده آسمان‌ها و زمین است. فرشتگان را که داراى بال‌هاى دوگانه و سه‌گانه و چهارگانه هستند، پیام آورنده قرار داده است (فاطر/۱). اگر بیم دارید که درباره [ازدواج] با دختران یتیم عدالت نکنید پس از زنان [دیگر] که برای شما پاک است، دو، سه و چهار تا به زنى بگیرید پس اگر بیم دارید که به عدالت رفتار نکنید، به یک زن یا به آن‌چه که مالک شده اید، [اکتفا کنید]. این نزدیکتر است تا به ستم نگرایید (نساء/۳). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، هنگامی که مرگ یکی از شما فرا رسد به هنگام وصیّت، دو تن عادل از [هم‌کیشان] خود را بین خود، شاهد بگیرید و چنان‌چه در سفر بودید و دچار مصیبت مرگ شدید، دو تن از غیر خودتان را [شاهد بگیرید] (مائده/۱۰۶). خدا شما را درباره فرزندانتان سفارش می‌کند. سهم پسر [در ارث] برابر سهم دو دختر است پس اگر [ورثه] دختر و بیش از دو باشند، پس دوسوم آن‌چه برجای مانده، برای آنها است (نساء/۱۱). اگر مردی که فرزند [و پدر و مادری] ندارد، بمیرد و خواهری دارد، پس برای او یک‌دوم از آن‌چه برجای گذاشته، می‌باشد و او (آن برادر) از خواهر خود اگر فرزندی ندارد، ارث می‌برد پس اگر دو خواهر باشند، دوسوم آن‌چه برجای گذاشته برای آن دو است و اگر برادران و خواهرانی باشند، پس سهم مرد به اندازه سهم دو زن است. خدا برای شما بیان می‌کند تا گمراه نشوید (نساء/۱۷۶). [به نوح] فرمودیم: از هر گونه‌ای دو تا در کشتی سوار کن (هود/۴۰). پس به او وحى کردیم که زیر نظر ما و [به] وحى ما کشتى را بساز و چون فرمان ما فرا رسید و تنور به فوران آمد پس در آن از هر نوع [حیوانى] دو تا وارد کن (مومنون/۲۷). آن‌گاه که دو تن به سوى آنان (اصحاب قریه) فرستادیم و آن دو را تکذیب کردند تا با [فرستاده] سومین، [آنان را] تأیید کردیم (یس/۱۴). خدا نیکوترین سخن را نازل کرده است کتابی که [آیات آن] مشابه به یکدیگر و دو دو است (زمر/۲۳). بگو، من فقط به شما یک پند می‌دهم که دو دو و یک یک برای خدا قیام کنید (سبأ/۴۶). اگر او (پیامبر) را یاری نکنید، به‌راستی خدا او را یاری کرد، آن‌گاه که کسانی که کافر شدند، او را بیرون کردند در حالی که او یکی از دو تن بود، هنگامی که آن دو در غار بودند (توبه/۴۰). [کافران در جهنّم] گویند: پروردگارا، دو بار ما را میراندی و دو بار زنده کردی پس به گناهان خود اعتراف کردیم پس آیا راه بیرون شدنی هست (غافر/۱۱)؟ سه، [خدا] شما را در شکم‌هاى مادرانتان، آفرینشى پس از آفرینشى، در تاریکی‌هاى سه‌گانه خلق کرد (زمر/۶). سپاس خدا را که پدیدآورنده آسمان و زمین است. فرشتگان را که داراى بال‌هاى دوگانه، سه‌گانه و چهارگانه هستند، پیام آورنده قرار داده است (فاطر/۱). هیچ گفتگوى محرمانه اى میان سه تن نیست مگر این‌که او (خدا) چهارمین آنها است و نه میان پنج تن مگر این‌که او ششمین آنها است و نه کمتر از این و نه بیشتر مگر این‌که هر کجا باشند، او با آنها است (مجادله/۷). اى کسانى که ایمان آورده اید، باید غلام‌ها و کنیزهاى شما و کسانى از شما که به بلوغ نرسیده اند، سه بار [در شبانه‌روز] از شما اجازه بگیرند، پیش از نماز بامداد و نیمروز که جامه هاى خود را بیرون مى آورید و پس از نماز شامگاه. [این] سه هنگام برهنگى شما است. غیر از این سه هنگام، گناهی بر شما نیست که اطراف یکدیگر بگردید (نور/۵۸). اگر بیم دارید که درباره [ازدواج] با دختران یتیم عدالت نکنید، پس از زنان [دیگر] که برای شما پاک است، دو، سه و چهار تا به زنى بگیرید پس اگر بیم دارید که به عدالت رفتار نکنید، به یک زن یا به آن‌چه که مالک شده اید، [اکتفا کنید]. این نزدیکتر است تا به ستم نگرایید (نساء/۳). هر کس از عمره به حج پرداخت، آن‌چه از قربانى میسّر است، [قربانى کند]. آن کس که نیافت، پس در هنگام حج، سه روز، روزه بگیرد و چون برگشتید، هفت [روز دیگر، روزه بگیرید]. این ده [روز] تمام است. این برای کسی است که خانواده او ساکن مسجدالحرام باشند (بقره/۱۹۶). زنان طلاق داده شده باید مدت سه پاکى انتظار کشند (بقره/۲۲۸). آن زنان شما که از خوندیدن ناامید هستند، اگر شک دارید [که خون مى بینند یا نه]، عدّه آنان سه ماه است. دخترانى که خون ندیده اند، [نیز عدّه شان سه ماه است] (طلاق/۴). کفّاره آن (شکستن سوگند) خوراک دادن به ده بینوا از غذاهاى متوسطى که به کسان خود مى خورانید یا پوشانیدن آنان یا آزاد کردن بنده اى است. کسى که [هیچ یک از اینها را] نیابد، سه روز، روزه بگیرد. این کفّاره سوگندهای شما است، هنگامی که سوگند خوردید [و آن را می‌شکنید (مائده/۸۹). آن [شتر] را پى کردند و [صالح] گفت: سه روز در خانه هایتان برخوردار شوید. این وعده اى بى دروغ است (هود/۶۵). [زکریّا] گفت: پروردگارا، نشانه اى براى [فرزند‌دار شدنم] من قرار ده. فرمود: نشانه تو این است که سه شبانه [روز] با این‌که سالم هستى، با مردم سخن نمى گویى (مریم/۱۰). نشانه تو این است که سه روز با مردم جز به اشاره سخن نگویى (آل‌عمران/۴۱). بی‌گمان کسانى که گفتند: خدا سومین از سه است، کافر شده اند (مائده/۷۳). ای اهل کتاب، … نگویید: [خدا] سه است. باز ایستید که برای شما بهتر است (نساء/۱۷۱). به‌زودى خواهند گفت: [اصحاب کهف] سه تن بودند، چهارمین آنها سگشان بود (کهف/۲۲). آن‌گاه که دو تن به سوى آنان (اصحاب قریه) فرستادیم و آن دو را تکذیب کردند تا با [فرستاده] سومین [آنان را] تأیید کردیم (یس/۱۴). [خدا] بر آن سه تن که [از جنگ] بر جاى مانده بودند [و قبول توبه آنان به تعویق افتاد] تا آنجا که زمین با همه فراخ ىاش بر آنان تنگ گردید و از خود به تنگ آمدند و دانستند که پناهى از خدا جز به سوى او نیست، [بخشید] سپس خدا به آنها بازگشت تا توبه کنند (توبه/۱۱۸). به من خبر دهید از لات و عزّى و منات که سومین است (نجم/۱۹-۲۰)؟ آن واقعه چون وقوع یابد … و شما سه دسته شوید، یاران دست راست، کدامند یاران دست راست؟ و یاران چپ، کدامند یاران چپ و سبقت گیرندگان که سبقت‌گیرنده هستند (واقعه/۱-۱۰). [آن روز به تکذیب کنندگان گفته می‌شود:] بروید به سوى همان چیزى که آن را تکذیب مى کردید، بروید به سوى دودِ سه شاخه، نه سایه دار است و نه از شعله حفاظت مى کند (مرسلات/۲۹-۳۱). چهار، سپاس خداى را که پدیدآورنده آسمان‌ها و زمین است. فرشتگان را که داراى بال‌هاى دوگانه، سه گانه و چهارگانه هستند، پیام آورنده قرار داده است (فاطر/۱). مواد خوراکى آن (زمین) را، در چهار روز اندازه گیرى کرد که براى خواهندگان اندازه‌گیری شده است (فصّلت/۱۰). خدا است که هر جنبنده اى را از آبى آفرید پس پاره اى از آنها بر روى شکم راه مى روند و پاره اى از آنها بر روى دو پا و بعضى از آنها بر روى چهار [پا]، راه مى روند (نور/۴۵). هیچ گفتگوى محرمانه اى میان سه تن نیست مگر این‌که خدا چهارمین آنها است و نه میان پنج تن مگر این‌که او ششمین آنها است و نه کمتر از این و نه بیشتر مگر این‌که هر کجا باشند، او با آنها است (مجادله/۷). از آنها (ماه‌ها)، چهار ماه حرام است (توبه/۳۶). اگر بیم دارید که درباره [ازدواج] با دختران یتیم عدالت نکنید، پس از زنان [دیگر] که برای شما پاک هستند، دو، سه و چهار تا به زنى بگیرید پس اگر بیم دارید که به عدالت رفتار نکنید، به یک زن یا به آن‌چه که مالک شده اید، [اکتفا کنید]. این نزدیکتر است تا به ستم نگرایید (نساء/۳). براى کسانى که به ترک هم‌خوابگى با زنان خود سوگند مى خورند، چهار ماه انتظار است پس اگر بازگشتند، خدا آمرزنده مهربان است (بقره/۲۲۶). از زنان شما کسانى که مرتکب فحشا شوند، از میان خود بر آنان چهار تن گواه گیرید. اگر گواهی دادند، آنان را در خانه‌ها نگاه دارید تا مرگ آنها فرا رسد یا خدا راهی برای آنان قرار دهد (نساء/۱۵). کسانى که نسبت زنا به زنان پاکدامن مى دهند سپس چهار شاهد نمى آورند، هشتاد تازیانه به آنان بزنید (نور/۴). کسانى که به همسران خود نسبت زنا مى دهند و جز خودشان گواهانى ندارند، هر یک از آنان چهار بار به خدا سوگند یاد کند که او بی‌تردید از راستگویان است. از [زن] کیفر ساقط مىشود، در صورتى که چهار بار به خدا سوگند یاد کند که [شوهر] او بی‌تردید از دروغگویان است (نور/۶-۸). چرا چهار گواه بر آن [ماجرای افک] نیاوردند؟ پس چون گواهان را نیاورده اند، اینانند که نزد خدا دروغگو هستند (نور/۱۳). کسانى از شما که مى میرند و همسرانى بر جاى مى گذارند، [همسران] باید چهار ماه و ده روز انتظار بکشند پس هنگامی که به سرآمد خود رسیدند، در آن‌چه به شایستگی درباره خود انجام دهند، گناهی بر شما نیست (بقره/۲۳۴). آن‌گاه که ابراهیم گفت: پروردگارا، به من نشان بده چگونه مردگان را زنده مى کنى، فرمود: … چهار پرنده بگیر و آنها را پیش خود، قطعه‌قطعه کن سپس بر هر کوهی جزئی از آنها را بگذار، آن‌گاه آنها را بخوان. شتابان می‌آیند (بقره/۲۶۰). به‌زودى خواهند گفت: [اصحاب کهف] سه تن بودند، چهارمین آنها سگشان بود (کهف/۲۲). [اى مشرکان، بعد از اعلام این آیات] چهار ماه در زمین بگردید و بدانید که شما نمى توانید خدا را به ستوه آورید (توبه/۲). پنج، هیچ گفتگوى محرمانه اى میان سه تن نیست مگر این‌که او چهارمین آنها است و نه میان پنج تن مگر این‌که او ششمین آنها است و نه کمتر از این و نه بیشتر مگر این‌که هر کجا باشند، او با آنها است (مجادله/۷). کسانى که به همسران خود نسبت زنا مى دهند و جز خودشان گواهانى ندارند، هر یک از آنان چهار بار به خدا سوگند یاد کند که او بی‌تردید از راستگویان است. [گواهى] پنجم این است که [شوهر بگوید:] لعنت خدا بر او باد، اگر از دروغگویان باشد. از [زن] کیفر ساقط مى شود در صورتى که چهار بار به خدا سوگند یاد کند که [شوهر] او بی‌گمان از دروغگویان است. [گواهى] پنجم آن‌که خشم خدا بر او باد، اگر [شوهر او] از راستگویان باشد (نور/۶-۹). به زودى خواهند گفت: [اصحاب کهف] … پنج تن بودند، ششمین آنها سگشان بود (کهف/۲۲). شش، او کسى است که آسمان‌ها و زمین را در شش هنگام آفرید (هود/۷؛ حدید/۴). به‌راستی پروردگار شما آن خدایى است که آسمان‌ها و زمین را در شش هنگام آفرید (اعراف/۵۴؛ یونس/۳). خدا کسى است که آسمان‌ها و زمین و آن‌چه را میان آن دو است، در شش هنگام آفرید (سجده/۴). در حقیقت آسمان‌ها و زمین و آن‌چه را که میان آن دو است، در شش هنگام آفریدیم و احساس درماندگى نکردیم (ق/۳۸). بر آن زنده‌ای که نمی‌میرد، توکّل کن. … همان کسى که آسمان‌ها، زمین و آن‌چه را میان آن دو است، در شش هنگام آفرید (فرقان/۵۸-۵۹). هیچ گفتگوى محرمانه اى میان سه تن نیست مگر این‌که او چهارمین آنها است و نه میان پنج تن مگر این‌که او ششمین آنها است و نه کمتر از این و نه بیشتر مگر این‌که هر کجا باشند، او با آنها است (مجادله/۷). به‌زودى خواهند گفت: [اصحاب کهف] … پنج تن بودند، ششمین آنها سگشان بود (کهف/۲۲). هفت، او کسى است که … هفت آسمان را استوار کرد (بقره/۲۹). بر فراز شما هفت [آسمان] استوار بنا کردیم (نبأ/۱۲). به‌راستى بالاى سر شما هفت راه آفریدیم (مومنون/۱۷). پربرکت است کسی که … همان که هفت آسمان را طبقه‌طبقه آفرید (ملک/۱-۳). بگو، پروردگار آسمان‌هاى هفتگانه و پروردگار عرش بزرگ کیست (مومنون/۸۶)؟ خدا همان کسى است که هفت آسمان و از زمین همانند آن را آفرید. فرمان در میان آنها فرود مى آید تا بدانید که خدا بر هر چیزى توانا است (طلاق/۱۲). [پروردگار جهانیان] به آسمان پرداخت و آن دودی بود … آنها را به صورت هفت آسمان، در دو هنگام مقرّر کرد. در هر آسمانى کار [مربوط به] آن را وحى کرد (فصّلت/۱۲). آسمان‌هاى هفتگانه، زمین و هر کس که در آنها است، او را تسبیح مى گویند (اسراء/۴۴). براى جهنّم هفت در است (حجر/۴۴). اگر آن چه درخت در زمین است، قلم باشد و دریا را هفت دریاى دیگر به یارى آید، سخنان خدا پایان نپذیرد (لقمان/۲۷). هر کس از عمره به حج پرداخت، آن‌چه از قربانى میسّر است، [قربانى کند]. آن کس که نیافت، باید در هنگام حج، سه روز روزه بگیرد و چون برگشتید هفت [روز دیگر روزه بدارید]. این ده [روز] تمام است. این براى کسى است که خانواده او، اهل مسجدالحرام نباشد (بقره/۱۹۶). مَثَل کسانى که اموال خود را در راه خدا انفاق مى کنند، همانند دانه اى است که هفت خوشه برویاند که در هر خوشهاى صد دانه باشد (بقره/۲۶۱). [نوح گفت:] آیا ندیده‌اید چگونه خدا هفت آسمان را طبقه‌طبقه آفریده است (نوح/۱۵)؟ عاد، به باد سرد و سخت و توفنده هلاک شدند. آن را هفت شب و هشت روز پیاپى، بر آنان (قوم عاد) گماشت (حاقّه/۶-۷). پادشاه گفت: من [در خواب] دیدم هفت گاو فربه که هفت [گاو] لاغر آنها را مىخورند و هفت خوشه سبز و [هفت خوشه] خشکیده دیگر (یوسف/۴۳). اى یوسف، اى مرد راست‌پیشه، درباره [این خواب که] هفت گاو فربه، هفت [گاو] لاغر آنها را مى خورند و هفت خوشه سبز و [هفتخوشه] خشکیده دیگر، به ما نظر ده (یوسف/۴۶). [یوسف] گفت: هفت سال پى‌در‌پى مى کارید و آن‌چه را درویدید، جز اندکى را که مى خورید، در خوشه اش واگذارید. آن‌گاه پس از آن، هفت سالِ سخت مى آید که آن‌چه را براى آن از پیش نهاده اید، جز اندکى را که ذخیره مى کنید، همه را خواهند خورد (یوسف/۴۷-۴۸). به‌زودى خواهند گفت: [اصحاب کهف] … هفت تن بودند و هشتمین آنها سگشان بود (کهف/۲۲). به‌راستى به تو، هفت دوگانه (سوره فاتحه) و قرآن بزرگ را عطا کردیم (حجر/۸۷). هشت، هشت جفت [آفرید و حلال کرد]. از گوسفند دو تا و از بز دو تا. … (انعام/۱۴۳). براى شما از دام‌ها، هشت جفت فرو فرستاد (زمر/۶). عرش پروردگارت را آن روز، هشت [فرشته] بر سر خود بر مى دارند (حاقّه/۱۷). [شعیب به موسی] گفت: من مى خواهم یکى از این دو دختر خود را به نکاح تو درآورم به این [شرط] که هشت سال براى من کار کنى و اگر ده سال را تمام گردانى اختیار با تو است (قصص/۲۷). به‌زودى خواهند گفت: [اصحاب کهف] … هفت تن بودند و هشتمین آنها سگشان بود (کهف/۲۲). نُه، در آن شهر (شهر ثمود)، نُه دسته بودند که در آن سرزمین فساد مى کردند و اصلاح نمی‌کردند (نمل/۴۸). در حقیقت ما به موسى نُه نشانه آشکار دادیم (اسراء/۱۰۱). [خدا به او فرمود:] دست خود را در گریبان خود کن تا سپیدِ بى عیب بیرون آید. [اینها] از نشانه هاى نُه گانه اى است که به سوى فرعون و قوم او [ببرى] (نمل/۱۲). [یکی از دادخواهان به داوود گفت:] این برادر من است. او را نود و نه میش و من را یک میش است و مى گوید آن را به من بسپار (ص/۲۳). [اصحاب کهف] سیصد سال در غارشان درنگ کردند و نه سال [نیز بر آن] افزودند (کهف/۲۵). ده، سوگند به سپیده دم و به شب‌هاى دهگانه و به جفت و تک (فجر/۱-۳). کفّاره آن (شکستن سوگند) خوراک دادن به ده مسکین است از غذاهاى متوسطى که به کسان خود مى خورانید یا پوشاندن آنان … (مائده/۸۹). هر کس از عمره به حج پرداخت، آن‌چه از قربانى میسّر است، [قربانى کند]. آن کس که نیافت، باید در هنگام حج سه روز، روزه بدارد و چون برگشتید هفت [روز دیگر روزه بدارید]. این ده [روز] تمام است. این براى کسى است که اهل مسجدالحرام نباشد (بقره/۱۹۶). کسانى از شما که مى میرند و همسرانى بر جاى مى گذارند [همسران] باید چهار ماه و ده روز انتظار بکشند. پس هرگاه سرآمد خود را به پایان رساندند، در آن‌چه آنان به طور پسندیده درباره خود انجام دهند، گناهى بر شما نیست (بقره/۲۳۴). [شعیب به موسی] گفت: من مى خواهم یکى از این دو دختر خود را به نکاح تو درآورم به این [شرط] که هشت سال براى من کار کنى و اگر ده سال را تمام گردانى، اختیار با تو است (قصص/۲۷). با موسى سى شب وعده گذاشتیم و آن را با ده شب دیگر تمام کردیم (اعراف/۱۴۲). مى گویند: این [قرآن] را به دروغ ساخته است. بگو، اگر راست مى گویید، ده سوره ساخته شده مانند آن بیاورید و غیر از خدا هر کس را مى توانید، فرا‌خوانید (هود/۱۳). هر کس کار نیکى بیاورد، ده برابر مانند آن را خواهد داشت (انعام/۱۶۰). در آن روز مجرمان را کبودچشم برمى انگیزیم. میان خود به طور پنهانى با یکدیگر مى گویند: شما جز ده [روز] نمانده اید (طه/۱۰۲-۱۰۳). یازده، [یاد کن] زمانى را که یوسف به پدرش گفت: اى پدر، من [در خواب] یازده ستاره را با خورشید و ماه دیدم. آنان را دیدم که براى من سجده مى کنند (یوسف/۴). دوازده، بی‌تردید شماره ماه ها نزد خدا، از روزى که آسمان‌ها و زمین را آفریده، در کتاب خدا، دوازده ماه است. از آنها چهار ماه حرام است (توبه/۳۶). از آنان (بنی‌اسرائیل)، دوازده سرپرست برانگیختیم (مائده/۱۲). آنان را به دوازده قبیله که هر یک امّتى بودند، تقسیم کردیم. به موسى وقتى قومش از او آب خواستند، وحی کردیم که با عصای خود بر آن تخته سنگ بزن پس، از آن، دوازده چشمه جوشید (اعراف/۱۶۰). هنگامى که موسى براى قوم خود آب خواست گفتیم: با عصای خود بر آن تخته سنگ بزن پس دوازده چشمه از آن جوشیدن گرفت (بقره/۶۰). نوزده، بر آن [دوزخ] نوزده [نگهبان] است و ما موکلانِ آتش را جز فرشتگان قرار ندادیم و شماره آنان را جز آزمایشی برای کسانی که کافر شده‌اند، قرار ندادیم تا آنان که اهل کتاب هستند، یقین کنند و ایمان کسانی که ایمان آورده‌اند، افزون گردد و آنان که کتاب به ایشان داده شده و مومنان به شک نیفتند تا کسانی که در دل‌هایشان بیماری است و کافران بگویند: خدا از این وصف کردن چه چیزی را اراده کرده است (مدثّر/۳۰-۳۱). بیست، ای پیامبر، مومنان را به جهاد برانگیز. اگر از شما بیست تن شکیبا باشند، بر دویست تن چیره مىشوند و اگر از شما یکصد تن باشند، بر هزار تن از کسانی که کافر شدند، پیروز مى گردند. زیرا آنان قومى هستند که نمى فهمند. اکنون خدا بر شما تخفیف داده و معلوم داشت که در شما ضعفى هست، پس اگر از شما یکصد تن شکیبا باشند، بر دویست تن پیروز گردند و اگر از شما هزار تن باشند، به اذن خدا، بر دو هزار تن پیروز می‌گردند (انفال/۶۵-۶۶). سی، انسان را به پدر و مادرش به احسان سفارش کردیم. مادرش با تحمّل رنج، به او باردار شد و با تحمّل رنج، او را به دنیا آورد و بار برداشتن و از شیرگرفتن او، سى ماه است (احقاف/۱۵). با موسى سى شب وعده گذاشتیم و آن را با ده شب دیگر تمام کردیم (اعراف/۱۴۲). چهل، آن‌گاه که [انسان] به رشد کامل خود برسد و به چهل سال برسد، مى گوید: پروردگارا، بر دلم بیفکن تا نعمتى را که به من و به پدر و مادرم ارزانى داشته اى، سپاس گویم و کار شایسته اى انجام دهم که آن را می‌پسندی و فرزندانم را برای من، شایسته گردان. بی‌گمان من به درگاه تو توبه آوردم و من از تسلیم‌شدگان هستم (احقاف/۱۵). با موسى سى شب وعده گذاشتیم و آن را با ده شب دیگر تمام کردیم تا این‌که مدّت معین پروردگارش در چهل شب به اتمام رسید (اعراف/۱۴۲). با موسى چهل شب قرار گذاشتیم (بقره/۵۱). [خدا به موسى] فرمود: پس به‌راستی آن [سرزمین]، چهل سال بر بنی‌اسرائیل حرام شد (مائده/۲۶). پنجاه، [نوح] در میان آنان هزار سال جز پنجاه سال، درنگ کرد پس طوفان آنها را در حالى‌که ستمکار بودند، فرا گرفت (عنکبوت/۱۴). شصت، کسانى که زنان خود را ظهار مىکنند سپس از آن‌چه گفتهاند، پشیمان مىشوند، پیش از آمیزش، برده‌ای آزاد کنند. این است که به آن پند داده می‌شوید و خدا به آن‌چه می‌کنید، آگاه است. پس هر کس [برده] نیابد، پیش از آمیزش، دو ماه پی در پی، روزه بگیرد. هر کس نتواند، باید شصت مسکین را خوراک بدهد (مجادله/۳-۴). هفتاد، موسى از میان قوم خود، هفتاد مرد براى میعاد ما برگزید (اعراف/۱۵۵). (ای پیامبر)، اگر هفتاد بار برای آنها (منافقان) آمرزش طلب کنى، هرگز خدا آنان را نخواهد آمرزید زیرا آنان به خدا و فرستاده او کفر ورزیدند (توبه/۸۰). [کسى که کارنامه او به دست چپش داده شود،] را در زنجیرى که درازى آن هفتاد گز است، در بند کشید (حاقّه/۳۲). هشتاد، کسانى که نسبت زنا به زنان پاکدامن مى دهند سپس چهار گواه نمى آورند، هشتاد تازیانه به آنان بزنید (نور/۴). نود، [یکی از دادخواهان به داوود گفت:] این برادر من است. او را نود و نه میش و من را یک میش است و مى گوید آن را به من بسپار (ص/۲۳). صد، مَثَل کسانى که اموال خود را در راه خدا انفاق مى کنند، همانند دانه اى است که هفت خوشه برویاند که در هر خوشهاى صد دانه باشد (بقره/۲۶۱). به هر زن زناکار و مرد زناکارى، هر یک از آن دو را صد تازیانه بزنید (نور/۲). آن کس که به شهرى که بام‌های آن، یکسر فرو ریخته بود، عبور کرد، گفت: چگونه خدا این [شهر] را پس از مرگشان زنده مىکند؟ پس خدا او را صد سال میراند. آن‌گاه او را برانگیخت [و به او] گفت: چقدر درنگ کردى؟ گفت: یک روز یا پارهاى از روز را درنگ کردم. گفت: بلکه صد سال درنگ کردى (بقره/۲۵۹). ای پیامبر، مومنان را به جهاد برانگیز اگر از شما بیست تن شکیبا باشند، بر دویست تن چیره مى شوند و اگر از شما یکصد تن باشند، بر هزار تن از کسانی که کافر شدند، پیروز مى گردند. زیرا آنان قومى هستند که نمى فهمند. اکنون خدا بر شما تخفیف داده و معلوم داشت که در شما ضعفى هست، پس اگر از شما یکصد تن شکیبا باشند، بر دویست تن پیروز گردند و اگر از شما هزار تن باشند، به اذن خدا بر دو هزار تن پیروز می‌گردند (انفال/۶۵-۶۶). دویست، ای پیامبر، مومنان را به جهاد برانگیز. اگر از شما بیست تن شکیبا باشند، بر دویست تن چیره مى شوند و اگر از شما یکصد تن باشند، بر هزار تن از کسانی که کافر شدند، پیروز مى گردند. زیرا آنان قومى هستند که نمى فهمند. اکنون خدا بر شما تخفیف داده و معلوم داشت که در شما ضعفى هست، پس اگر از شما یکصد تن شکیبا باشند، بر دویست تن پیروز گردند و اگر از شما هزار تن باشند، به اذن خدا بر دو هزار تن پیروز می‌گردند (انفال/۶۵-۶۶). سیصد، [اصحاب کهف] سیصد سال در غارشان درنگ کردند و نه سال [نیز بر آن] افزودند (کهف/۲۵). هزار، امر را از آسمان تا زمین اداره مى کند سپس در روزى که مقدار آن، چنان که شما مى شمارید، هزار سال است، به سوى او بالا مى رود (سجده/۵). در حقیقت یک روز [از قیامت] نزد پروردگارت، مانند هزار سال است از آن‌چه مى شمرید (حج/۴۷). شب قدر از هزار ماه، بهتر است (قدر/۳). [نوح] در میان آنان هزار سال جز پنجاه سال، درنگ کرد پس طوفان آنها را در حالى که ستمکار بودند، فرا گرفت (عنکبوت/۱۴). هر یک از آنها (یهودیان) آرزو دارد که کاش هزار سال عمر کند (بقره/۹۶). آیا از کسانى که از بیم مرگ از خانه هاى خود خارج شدند و هزاران تن بودند، خبر نیافتى؟ پس خدا به آنان گفت: بمیرید آن‌گاه آنان را زنده کرد (بقره/۲۴۳). ای پیامبر، مومنان را به جهاد برانگیز. اگر از شما بیست تن شکیبا باشند، بر دویست تن چیره مى شوند و اگر از شما یکصد تن باشند، بر هزار تن از کسانی که کافر شدند، پیروز مى گردند. زیرا آنان قومى هستند که نمى فهمند. اکنون خدا بر شما تخفیف داده و معلوم داشت که در شما ضعفى هست پس اگر از شما یکصد تن شکیبا باشند، بر دویست تن پیروز گردند و اگر از شما هزار تن باشند، به توفیق الهى بر دو هزار تن پیروز می‌گردند (انفال/۶۵-۶۶). [به یاد آورید] زمانى را که پروردگار خود را به فریاد مى طلبیدید پس دعاى شما را اجابت کرد که من شما را با هزار فرشته پیاپى یارى خواهم کرد (انفال/۹). دو هزار، مومنان را به جهاد برانگیز. اگر از شما بیست تن شکیبا باشند، بر دویست تن چیره مى شوند و اگر از شما یکصد تن باشند، بر هزار تن از کافران پیروز مى گردند زیرا آنان قومى هستند که نمى فهمند. اکنون خدا بر شما تخفیف داده و معلوم داشت که در شما ضعفى هست پس اگر از شما یکصد تن شکیبا باشند، بر دویست تن پیروز گردند و اگر از شما هزار تن باشند، به توفیق الهى بر دو هزار تن پیروز می‌گردند (انفال/۶۵-۶۶). سه هزار، به یقین خدا شما را در بدر با آن‌که ناتوان بودید، یارى کرد پس از خدا پروا کنید باشد که سپاسگزارى کنید. آن‌گاه که به مومنان مى گفتى، آیا شما را بس نیست که پروردگارتان شما را با سه هزار فرشته فرود آمده یارى کند (آل‌عمران/۱۲۳-۱۲۴)؟ پنج هزار، اگر صبر کنید و تقوا پیشه کنید و با همین جوش و خروش خود بر شما بتازند، آن‌گاه پروردگارتان شما را با پنج هزار فرشته نشاندار یارى خواهد کرد (آل‌عمران/۱۲۵). پنجاه هزار، فرشتگان و روح، در روزى که مقدار آن پنجاه هزار سال است، به سوى او بالا مى روند (معارج/۴). یکصد هزار، او (یونس) را به سوى یکصد هزار یا بیشتر فرستادیم پس ایمان آوردند تا چندى برخوردارشان کردیم (صافّات/۱۴۷-۱۴۸). یک‌دوم، خدا شما را درباره فرزندانتان سفارش می‌کند … اگر یک دختر باشد، پس یک‌دوم از آن‌چه برجای مانده، از آنِ او است (نساء/۱۱) و اگر زنان شما فرزندی نداشته باشند، یک دوم از آن‌چه برجای گذاشته‌اند، از آنِ شما است … پس از انجام وصیِتی که کرده‌اند یا دینی که زیانی نرساند (نساء/۱۲). اگر مردی که فرزند [و پدر و مادری] ندارد، بمیرد و خواهری دارد، پس برای او یک‌دوم از آن‌چه برجای گذاشته، می‌باشد (نساء/۱۷۶). اگر زنان را پیش از آن‌که با آنان نزدیکی کنید، طلاق دادید و مهری برای آنها مقرّر کرده‌اید، یک‌دوم آن‌چه مقرّر کرده‌اید، بر عهده شما است مگر این که آنها خود ببخشند یا کسی که امر ازدواج به دست او است، ببخشد (بقره/۲۳۷). هنگامی که [کنیزان] شوهردار شدند، اگر مرتکب فحشا شدند، بر آنها یک‌دوم از مجازاتی است که بر زنان آزاد است (نساء/۲۵). ای جامه به خود پیچیده، شب را جز اندکی به پا خیز. یک‌دوم از آن را یا اندکی از آن، بکاه یا بر آن بیفزای و قرآن را شمرده و با تأمّل بخوان (مزمّل/۱-۴). به‌راستی پروردگار تو می‌داند که تو نزدیک به دوسوم شب و گاه یک‌دوم آن و گاه یکسوم آن را برمی‌خیزی و نیز گروهی از کسانی که با تو هستند (مزّمّل/۲۰). یکسوم، اگر مرد یا زنی [بمیرد] و پدر و مادر و فرزندی نداشته باشد و برادر و خواهری [مادری] داشته باشد، برای هر یک از آن دو، یک‌ششم از آن (میراث) است پس اگر [برادران و خواهران] بیش از این بودند، در یکسوم شریک هستند پس از انجام وصیّتی که کرده یا دینی که زیان‌آور نباشد (نساء/۱۲). اگر [میّت] فرزندی نداشته و پدر و مادرش وارث او هستند، برای مادر او یکسوم و اگر برادرانی داشته باشد، پس برای مادر او یک‌ششم است، البته پس از وصیّتی که کرده یا دینی که داشته است (نساء/۱۱). به‌راستی پروردگار تو می‌داند که تو نزدیک به دوسوم شب و گاه یک‌دوم آن و گاه یکسوم آن را برمی‌خیزی و نیز گروهی از کسانی که با تو هستند (مزمّل/۲۰). دوسوم، خدا شما را درباره فرزندانتان سفارش می‌کند. بهره پسر [در ارث] برابر بهره دو دختر است پس اگر [فرزندان] دختر و بیش از دو باشند، پس دوسوم آن‌چه برجای مانده، برای آنها است (نساء/۱۱). اگر مردی که فرزند [و پدر و مادری] ندارد، بمیرد و خواهری دارد، پس برای او یک‌دوم از آن‌چه برجای گذاشته، می‌باشد و او (آن برادر) از خواهر خود اگر فرزندی ندارد، ارث می‌برد پس اگر دو خواهر باشند، دوسوم آن‌چه برجای گذاشته، برای آنها است (نساء/۱۷۶). به‌راستی پروردگار تو می‌داند که تو نزدیک به دوسوم شب و گاه یک‌دوم آن و گاه یکسوم آن را برمی‌خیزی و نیز گروهی از کسانی که با تو هستند (مزمّل/۲۰). یک‌چهارم، اگر [زنان شما] فرزندی داشته باشند، پس یک‌چهارم از آن‌چه برجای نهاده‌اند، برای شما است پس از انجام وصیّتی که کرده‌اند یا دینی که دارند. اگر شما فرزندی نداشته باشید، برای آنان یک‌چهارم از آن‌چه برجای گذاشته‌اند، می‌باشد (نساء/۱۲). یک‌پنجم، بدانید که هر چیزى را به غنیمت گرفتید، یک پنجم آن براى خدا، پیامبر، براى خویشاوندان [او]، یتیمان، بینوایان و در راه ماندگان است، اگر به خدا و آن‌چه بر بنده خود در روز جدایى [حق از باطل]، روزى که آن دو گروه با هم روبرو شدند نازل کردیم، ایمان آورده اید (انفال/۴۱). یک‌ششم، اگر مرد یا زنی [بمیرد] و پدر و مادر و فرزندی نداشته باشد و برادر و خواهری [مادری] داشته باشد، برای هر یک از آن دو، یک‌ششم از آن (میراث) است (نساء/۱۲). برای هر یک از پدر و مادر او (میّت)، اگر فرزندی داشته باشد، یک‌ششم از آن‌چه برجای گذاشته، است. اگر [میّت] فرزندی نداشته و پدر و مادرش وارث او هستند، برای مادر او یکسوم و اگر برادرانی داشته باشد، پس برای مادر او یک‌ششم است البته پس از وصیّتی که کرده یا دینی که داشته است (نساء/۱۱). یک‌هشتم، اگر فرزندی داشته باشید پس، برای آنان (زنان شما) یک‌هشتم از آن‌چه برجای گذاشته‌اند، است پس از انجام وصیّتی که کرده‌اید یا دینی که داشته‌اید (نساء/۱۲). حساب، شمارش |
العدد
واحد، وَ الصَّافَّاتِ صَفًّا* فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا* فَالتَّالِيَاتِ ذِكْرًا* إِنَّ إِلَهَكُمْ لَوَاحِدٌ (صافّات/۱-۴) وَ إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ (بقره/۱۶۳؛ حج/۳۴؛ نحل/۲۲) هُوَ اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ (زمر/۴) وَ قَالَ اللّهُ لاَ تَتَّخِذُواْ إِلهَيْنِ اثْنَيْنِ إِنَّمَا هُوَ إِلهٌ وَاحِدٌ فَإيَّايَ فَارْهَبُونِ (نحل/۵۱) لِّمَنِ الْمُلْكُ الْيَوْمَ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ (غافر/۱۶) وَ بَرَزُواْ للّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ (ابراهیم/۴۸)
يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُواْ رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ (نساء/۱) وَ هُوَ الَّذِيَ أَنشَأَكُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ (انعام/۹۸؛ اعراف/۱۸۹) خَلَقَكُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ (زمر/۶) مَّا خَلْقُكُمْ وَ لَا بَعْثُكُمْ إِلَّا كَنَفْسٍ وَاحِدَةٍ (لقمان/۲۸) وَ لَوْ شَاء رَبُّكَ لَجَعَلَ النَّاسَ أُمَّةً وَاحِدَةً (هود/۱۱۸) وَ لَوْ شَاء اللَّهُ لَجَعَلَهُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً (شوری/۸) وَ لَوْ شَاء اللّهُ لَجَعَلَكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً (نحل/۹۳؛ مائده/۴۸) وَ مَا كَانَ النَّاسُ إِلاَّ أُمَّةً وَاحِدَةً فَاخْتَلَفُواْ (یونس/۱۹) كَانَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً فَبَعَثَ اللّهُ النَّبِيِّينَ مُبَشِّرِينَ وَ مُنذِرِينَ (بقره/۲۱۳) وَ لَوْلَا أَن يَكُونَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَجَعَلْنَا لِمَن يَكْفُرُ بِالرَّحْمَنِ لِبُيُوتِهِمْ سُقُفًا مِّن فَضَّةٍ وَ مَعَارِجَ عَلَيْهَا يَظْهَرُونَ* وَ لِبُيُوتِهِمْ أَبْوَابًا وَ سُرُرًا عَلَيْهَا يَتَّكِؤُونَ* وَ زُخْرُفًا (زخرف/۳۳-۳۵)
إِنَّ هَذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً (انبیاء/۹۲؛ مومنون/۵۲) وَ فِي الأَرْضِ قِطَعٌ مُّتَجَاوِرَاتٌ وَ جَنَّاتٌ مِّنْ أَعْنَابٍ وَ زَرْعٌ وَ نَخِيلٌ صِنْوَانٌ وَ غَيْرُ صِنْوَانٍ يُسْقَى بِمَاء وَاحِدٍ (رعد/۴)
فَإِنْ خِفْتُمْ أَلاَّ تَعْدِلُواْ [بین ازواجکم] فَوَاحِدَةً أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ ذَلِكَ أَدْنَى أَلاَّ تَعُولُواْ (نساء/۳) وَ إِن كَانَتْ [الوارث] وَاحِدَةً فَلَهَا النِّصْفُ (نساء/۱۱)
إِن كَانَتْ [الساعة] إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً (یس/۵۳) فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ (نازعات/۱۳) وَمَا أَمْرُنَا إِلَّا وَاحِدَةٌ كَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ (قمر/۵۰) فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ* وَ حُمِلَتِ الْأَرْضُ وَ الْجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةً وَاحِدَةً* فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ (حاقّه/۱۳-۱۵)
فَلَمَّا رَأَوْا (اقوام الاولین) بَأْسَنَا قَالُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَحْدَهُ وَ كَفَرْنَا بِمَا كُنَّا بِهِ مُشْرِكِينَ (غافر/۸۴) قَالُواْ (قوم هود) أَجِئْتَنَا لِنَعْبُدَ اللّهَ وَحْدَهُ وَ نَذَرَ مَا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُنَا (اعراف/۷۰) فَقَالُوا (قوم صالح) أَبَشَرًا مِّنَّا وَاحِدًا نَّتَّبِعُهُ (قمر/۲۴) إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ صَيْحَةً وَاحِدَةً فَكَانُوا كَهَشِيمِ الْمُحْتَظِرِ (قمر/۳۱) وَ قَالَ [یعقوب] يَا بَنِيَّ لاَ تَدْخُلُواْ مِن بَابٍ وَاحِدٍ وَ ادْخُلُواْ مِنْ أَبْوَابٍ مُّتَفَرِّقَةٍ (یوسف/۶۷) [قال یوسف] يَا صَاحِبَيِ السِّجْنِ أَ أَرْبَابٌ مُّتَفَرِّقُونَ خَيْرٌ أَمِ اللّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ (یوسف/۳۹) قَالَ [شعیب لموسی] إِنِّي أُرِيدُ أَنْ أُنكِحَكَ إِحْدَى ابْنَتَيَّ هَاتَيْنِ عَلَى أَن تَأْجُرَنِي ثَمَانِيَ حِجَجٍ فَإِنْ أَتْمَمْتَ عَشْرًا فَمِنْ عِندِكَ (قصص/۲۷)
[یا بنی اسرائیل] قُلْتُمْ يَا مُوسَى لَن نَّصْبِرَ عَلَىَ طَعَامٍ وَاحِدٍ (بقره/۶۱) أَمْ كُنتُمْ شُهَدَاء إِذْ حَضَرَ يَعْقُوبَ الْمَوْتُ إِذْ قَالَ لِبَنِيهِ مَا تَعْبُدُونَ مِن بَعْدِي قَالُواْ نَعْبُدُ إِلَهَكَ وَ إِلَهَ آبَائِكَ إِبْرَاهِيمَ وَ إِسْمَاعِيلَ وَ إِسْحَاقَ إِلَهًا وَاحِدًا وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ (بقره/۱۳۳) اتَّخَذُواْ [الیهود] أَحْبَارَهُمْ وَ رُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللّهِ وَ الْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَ مَا أُمِرُواْ إِلاَّ لِيَعْبُدُواْ إِلَهًا وَاحِدًا لاَّ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ (توبه/۳۱)
[قال احد من الخصمان لداوود] إِنَّ هَذَا أَخِي لَهُ تِسْعٌ وَتِسْعُونَ نَعْجَةً وَلِيَ نَعْجَةٌ وَاحِدَةٌ فَقَالَ أَكْفِلْنِيهَا (ص/۲۳) إِن كَانَتْ [عذاب اصحاب القریة] إِلاَّ صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ (یس/۲۹) لَّقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُواْ إِنَّ اللّهَ ثَالِثُ ثَلاَثَةٍ وَ مَا مِنْ إِلَهٍ إِلاَّ إِلَهٌ وَاحِدٌ (مائده/۷۳) يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لاَ تَغْلُواْ فِي دِينِكُمْ … إِنَّمَا اللّهُ إِلَهٌ وَاحِدٌ (نساء/۱۷۱)
[قل] وَ مَا مِنْ إِلَهٍ إِلَّا اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ (ص/۶۵) قُلْ إِنَّمَا هُوَ إِلَهٌ وَاحِدٌ وَ إِنَّنِي بَرِيءٌ مِّمَّا تُشْرِكُونَ(انعام/۱۹) قُلِ اللّهُ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ وَ هُوَ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ (رعد/۱۶) قُلْ إِنَّمَا يُوحَى إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ (انبیاء/۱۰۸) قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ يُوحَى إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ (کهف/۱۱۰؛ فصّلت/۶) هَذَا (القرآن) بَلاَغٌ لِّلنَّاسِ وَ لِيُنذَرُواْ بِهِ وَ لِيَعْلَمُواْ أَنَّمَا هُوَ إِلَهٌ وَاحِدٌ (ابراهیم/۵۲) قُلْ إِنَّمَا أَعِظُكُم بِوَاحِدَةٍ أَن تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَى وَ فُرَادَى (سبأ/۴۶) إِذَا ذَكَرْتَ رَبَّكَ فِي الْقُرْآنِ وَحْدَهُ [الذین لا یومنون بالاخرة] وَلَّوْاْ عَلَى أَدْبَارِهِمْ نُفُورًا (اسراء/۴۶)
قَدْ كَانَتْ لَكُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِي إِبْرَاهِيمَ وَ الَّذِينَ مَعَهُ إِذْ قَالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَءاؤا مِنكُمْ وَ مِمَّا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ كَفَرْنَا بِكُمْ وَ بَدَا بَيْنَنَا وَ بَيْنَكُمُ الْعَدَاوَةُ وَ الْبَغْضَاء أَبَدًا حَتَّى تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُ (ممتحنه/۴) [قل لاهل‌الکتاب] إِلَهُنَا وَ إِلَهُكُمْ وَاحِدٌ وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ (عنکبوت/۴۶)
وَدَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْ تَ غْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِكُمْ وَ أَمْتِعَتِكُمْ فَيَمِيلُونَ عَلَيْكُم مَّيْلَةً وَاحِدَةً (نساء/۱۰۲) [قالوا] أَجَعَلَ الْآلِهَةَ إِلَهًا وَاحِدًا إِنَّ هَذَا لَشَيْءٌ عُجَابٌ (ص/۵) أَئِذَا مِتْنَا وَ كُنَّا تُرَابًا وَ عِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ* أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ* قُلْ نَعَمْ وَ أَنتُمْ دَاخِرُونَ* فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ يَنظُرُونَ (صافّات/۱۶-۱۹)
وَ إِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَ إِذَا ذُكِرَ الَّذِينَ مِن دُونِهِ إِذَا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ (زمر/۴۵) ذَلِكُم (العذاب) بِأَنَّهُ إِذَا دُعِيَ اللَّهُ وَحْدَهُ كَفَرْتُمْ وَ إِن يُشْرَكْ بِهِ تُؤْمِنُوا (غافر/۱۲)
وَ إِذَا أُلْقُوا مِنْهَا مَكَانًا ضَيِّقًا مُقَرَّنِينَ دَعَوْا هُنَالِكَ ثُبُورًا* لَا تَدْعُوا الْيَوْمَ ثُبُورًا وَاحِدًا وَادْعُوا ثُبُورًا كَثِيرًا (فرقان/۱۳-۱۴)
مَا يَنظُرُونَ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَ هُمْ يَخِصِّمُونَ (یس/۴۹) وَ مَا يَنظُرُ هَؤُلَاء إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً مَّا لَهَا مِن فَوَاقٍ (ص/۱۵) أَوَلاَ يَرَوْنَ [الذین فی قلوبهم مرض] أَنَّهُمْ يُفْتَنُونَ فِي كُلِّ عَامٍ مَّرَّةً أَوْ مَرَّتَيْنِ ثُمَّ لاَ يَتُوبُونَ وَ لاَ هُمْ يَذَّكَّرُونَ (توبه/۱۲۶)
إثنان، وَ قَالَ اللّهُ لاَ تَتَّخِذُواْ إِلهَيْنِ اثْنَيْنِ (نحل/۵۱) جَعَلَ فِيهَا (الارض) زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ (رعد/۳) ثَمَانِيَةَ أَزْوَاجٍ مِّنَ الضَّأْنِ اثْنَيْنِ وَ مِنَ الْمَعْزِ اثْنَيْنِ قُلْ آلذَّكَرَيْنِ حَرَّمَ أَمِ الأُنثَيَيْنِ أَمَّا اشْتَمَلَتْ عَلَيْهِ أَرْحَامُ الأُنثَيَيْنِ نَبِّؤُونِي بِعِلْمٍ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ* وَ مِنَ الإِبْلِ اثْنَيْنِ وَ مِنَ الْبَقَرِ اثْنَيْنِ قُلْ آلذَّكَرَيْنِ حَرَّمَ أَمِ الأُنثَيَيْنِ أَمَّا اشْتَمَلَتْ عَلَيْهِ أَرْحَامُ الأُنثَيَيْنِ (انعام/۱۴۳-۱۴۴)
الْحَمْدُ لِلَّهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ جَاعِلِ الْمَلَائِكَةِ رُسُلًا أُولِي أَجْنِحَةٍ مَّثْنَى وَ ثُلَاثَ وَ رُبَاعَ (فاطر/۱) وَ إِنْ خِفْتُمْ أَلاَّ تُقْسِطُواْ فِي الْيَتَامَى فَانكِحُواْ مَا طَابَ لَكُم مِّنَ النِّسَاء مَثْنَى وَ ثُلاَثَ وَ رُبَاعَ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلاَّ تَعْدِلُواْ فَوَاحِدَةً أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ ذَلِكَ أَدْنَى أَلاَّ تَعُولُواْ (نساء/۳) يِا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ شَهَادَةُ بَيْنِكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ حِينَ الْوَصِيَّةِ اثْنَانِ ذَوَا عَدْلٍ مِّنكُمْ أَوْ آخَرَانِ مِنْ غَيْرِكُمْ إِنْ أَنتُمْ ضَرَبْتُمْ فِي الأَرْضِ فَأَصَابَتْكُم مُّصِيبَةُ الْمَوْتِ (مائده/۱۰۶) يُوصِيكُمُ اللّهُ فِي أَوْلاَدِكُمْ لِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الأُنثَيَيْنِ فَإِن كُنَّ نِسَاء فَوْقَ اثْنَتَيْنِ فَلَهُنَّ ثُلُثَا مَا تَرَكَ (نساء/۱۱) إِنِ امْرُؤٌ هَلَكَ لَيْسَ لَهُ وَلَدٌ وَ لَهُ أُخْتٌ فَلَهَا نِصْفُ مَا تَرَكَ وَ هُوَ يَرِثُهَآ إِن لَّمْ يَكُن لَّهَا وَلَدٌ فَإِن كَانَتَا اثْنَتَيْنِ فَلَهُمَا الثُّلُثَانِ مِمَّا تَرَكَ وَ إِن كَانُواْ إِخْوَةً رِّجَالًا وَ نِسَاء فَلِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الأُنثَيَيْنِ يُبَيِّنُ اللّهُ لَكُمْ أَن تَضِلُّواْ (نساء/۱۷۶)
قُلْنَا [لنوح] احْمِلْ فِيهَا مِن كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ (هود/۴۰) فَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِ أَنِ اصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنَا وَ وَحْيِنَا فَإِذَا جَاء أَمْرُنَا وَفَارَ التَّنُّورُ فَاسْلُكْ فِيهَا مِن كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ (مومنون/۲۷)
إِذْ أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمُ (اصحاب القریه) اثْنَيْنِ فَكَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ (یس/۱۴)
اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِيثِ كِتَابًا مُّتَشَابِهًا مَّثَانِيَ (زمر/۲۳) قُلْ إِنَّمَا أَعِظُكُم بِوَاحِدَةٍ أَن تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَى وَ فُرَادَى (سبأ/۴۶) إِلاَّ تَنصُرُوهُ (النبی) فَقَدْ نَصَرَهُ اللّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِينَ كَفَرُواْ ثَانِيَ اثْنَيْنِ إِذْ هُمَا فِي الْغَارِ (توبه/۴۰)
قَالُوا (الکافرون فی جهنّم) رَبَّنَا أَمَتَّنَا اثْنَتَيْنِ وَ أَحْيَيْتَنَا اثْنَتَيْنِ فَاعْتَرَفْنَا بِذُنُوبِنَا فَهَلْ إِلَى خُرُوجٍ مِّن سَبِيلٍ (غافر/۱۱)
ثلاث، يَخْلُقُكُمْ [الله] فِي بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ خَلْقًا مِن بَعْدِ خَلْقٍ فِي ظُلُمَاتٍ ثَلَاثٍ (زمر/۶) الْحَمْدُ لِلَّهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ جَاعِلِ الْمَلَائِكَةِ رُسُلًا أُولِي أَجْنِحَةٍ مَّثْنَى وَ ثُلَاثَ وَ رُبَاعَ (فاطر/۱) مَا يَكُونُ مِن نَّجْوَى ثَلَاثَةٍ إِلَّا هُوَ رَابِعُهُمْ وَ لَا خَمْسَةٍ إِلَّا هُوَ سَادِسُهُمْ وَ لَا أَدْنَى مِن ذَلِكَ وَ لَا أَكْثَرَ إِلَّا هُوَ مَعَهُمْ أَيْنَ مَا كَانُوا (مجادله/۷)
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِيَسْتَأْذِنكُمُ الَّذِينَ مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ وَ الَّذِينَ لَمْ يَبْلُغُوا الْحُلُمَ مِنكُمْ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ مِن قَبْلِ صَلَاةِ الْفَجْرِ وَ حِينَ تَضَعُونَ ثِيَابَكُم مِّنَ الظَّهِيرَةِ وَ مِن بَعْدِ صَلَاةِ الْعِشَاء ثَلَاثُ عَوْرَاتٍ لَّكُمْ لَيْسَ عَلَيْكُمْ وَ لَا عَلَيْهِمْ جُنَاحٌ بَعْدَهُنَّ طَوَّافُونَ عَلَيْكُم (نور/۵۸) وَ إِنْ خِفْتُمْ أَلاَّ تُقْسِطُواْ فِي الْيَتَامَى فَانكِحُواْ مَا طَابَ لَكُم مِّنَ النِّسَاء مَثْنَى وَ ثُلاَثَ وَ رُبَاعَ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلاَّ تَعْدِلُواْ فَوَاحِدَةً أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ ذَلِكَ أَدْنَى أَلاَّ تَعُولُواْ (نساء/۳) فَمَن تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلاثَةِ أَيَّامٍ فِي الْحَجِّ وَ سَبْعَةٍ إِذَا رَجَعْتُمْ تِلْكَ عَشَرَةٌ كَامِلَةٌ ذَلِكَ لِمَن لَّمْ يَكُنْ أَهْلُهُ حَاضِرِي الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ (بقره/۱۹۶) وَ الْمُطَلَّقَاتُ يَتَرَبَّصْنَ بِأَنفُسِهِنَّ ثَلاَثَةَ قُرُوَءٍ (بقره/۲۲۸) وَ اللَّائِي يَئِسْنَ مِنَ الْمَحِيضِ مِن نِّسَائِكُمْ إِنِ ارْتَبْتُمْ فَعِدَّتُهُنَّ ثَلَاثَةُ أَشْهُرٍ وَ اللَّائِي لَمْ يَحِضْنَ (طلاق/۴) فَكَفَّارَتُهُ (نقض الایمان) إِطْعَامُ عَشَرَةِ مَسَاكِينَ مِنْ أَوْسَطِ مَا تُطْعِمُونَ أَهْلِيكُمْ أَوْ كِسْوَتُهُمْ أَوْ تَحْرِيرُ رَقَبَةٍ فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلاَثَةِ أَيَّامٍ ذَلِكَ كَفَّارَةُ أَيْمَانِكُمْ إِذَا حَلَفْتُمْ (مائده/۸۹)
فَعَقَرُوهَا (الناقة) فَقَالَ (صالح) تَمَتَّعُواْ فِي دَارِكُمْ ثَلاَثَةَ أَيَّامٍ ذَلِكَ وَعْدٌ غَيْرُ مَكْذُوبٍ (هود/۶۵) قَالَ (زکریّا) رَبِّ اجْعَل لِّي آيَةً قَالَ آيَتُكَ أَلَّا تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلَاثَ لَيَالٍ سَوِيًّا (مریم/۱۰) آيَتُكَ أَلاَّ تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلاَثَةَ أَيَّامٍ إِلاَّ رَمْزًا (آل‌عمران/۴۱)
لَّقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُواْ إِنَّ اللّهَ ثَالِثُ ثَلاَثَةٍ (مائده/۷۳) يَا أَهْلَ الْكِتَابِ … لاَ تَقُولُواْ [الله] ثَلاَثَةٌ انتَهُواْ خَيْرًا لَّكُمْ (نساء/۱۷۱)
سَيَقُولُونَ (اصحاب کهف) ثَلَاثَةٌ رَّابِعُهُمْ كَلْبُهُمْ (کهف/۲۲)
إِذْ أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمُ (اصحاب القریة) اثْنَيْنِ فَكَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ (یس/۱۴) وَ عَلَى الثَّلاَثَةِ الَّذِينَ خُلِّفُواْ حَتَّى إِذَا ضَاقَتْ عَلَيْهِمُ الأَرْضُ بِمَا رَحُبَتْ وَ ضَاقَتْ عَلَيْهِمْ أَنفُسُهُمْ وَ ظَنُّواْ أَن لاَّ مَلْجَأَ مِنَ اللّهِ إِلاَّ إِلَيْهِ ثُمَّ تَابَ عَلَيْهِمْ لِيَتُوبُواْ (توبه/۱۱۸) أَفَرَأَيْتُمُ اللَّاتَ وَ الْعُزَّى* وَ مَنَاةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرَى (نجم/۱۹-۲۰) إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ… وَ كُنتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً* فَأَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ* وَ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ* وَ السَّابِقُونَ السَّابِقُونَ (واقعه/۱-۱۰) [قیل للمکذبین الایات] انطَلِقُوا إِلَى مَا كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ* انطَلِقُوا إِلَى ظِلٍّ ذِي ثَلَاثِ شُعَبٍ لَا ظَلِيلٍ وَ لَا يُغْنِي مِنَ اللَّهَبِ (مرسلات/۲۹-۳۱)
أربَع، الْحَمْدُ لِلَّهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ جَاعِلِ الْمَلَائِكَةِ رُسُلًا أُولِي أَجْنِحَةٍ مَّثْنَى وَ ثُلَاثَ وَ رُبَاعَ (فاطر/۱) وَ قَدَّرَ فِيهَا (الارض) أَقْوَاتَهَا فِي أَرْبَعَةِ أَيَّامٍ سَوَاء لِّلسَّائِلِينَ (فصّلت/۱۰) وَ اللَّهُ خَلَقَ كُلَّ دَابَّةٍ مِن مَّاء فَمِنْهُم مَّن يَمْشِي عَلَى بَطْنِهِ وَ مِنْهُم مَّن يَمْشِي عَلَى رِجْلَيْنِ وَ مِنْهُم مَّن يَمْشِي عَلَى أَرْبَعٍ يَخْلُقُ اللَّهُ مَا يَشَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (نور/۴۵) مَا يَكُونُ مِن نَّجْوَى ثَلَاثَةٍ إِلَّا هُوَ رَابِعُهُمْ وَ لَا خَمْسَةٍ إِلَّا هُوَ سَادِسُهُمْ وَ لَا أَدْنَى مِن ذَلِكَ وَ لَا أَكْثَرَ إِلَّا هُوَ مَعَهُمْ أَيْنَ مَا كَانُوا (مجادله/۷)
مِنْهَا (شهور) أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ (توبه/۳۶) وَ إِنْ خِفْتُمْ أَلاَّ تُقْسِطُواْ فِي الْيَتَامَى فَانكِحُواْ مَا طَابَ لَكُم مِّنَ النِّسَاء مَثْنَى وَ ثُلاَثَ وَ رُبَاعَ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلاَّ تَعْدِلُواْ فَوَاحِدَةً أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ ذَلِكَ أَدْنَى أَلاَّ تَعُولُواْ (نساء/۳) لِّلَّذِينَ يُؤْلُونَ مِن نِّسَآئِهِمْ تَرَبُّصُ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ فَإِنْ فَآؤُوا فَإِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (بقره/۲۲۶) وَ اللاَّتِي يَأْتِينَ الْفَاحِشَةَ مِن نِّسَآئِكُمْ فَاسْتَشْهِدُواْ عَلَيْهِنَّ أَرْبَعةً مِّنكُمْ فَإِن شَهِدُواْ فَأَمْسِكُوهُنَّ فِي الْبُيُوتِ حَتَّىَ يَتَوَفَّاهُنَّ الْمَوْتُ أَوْ يَجْعَلَ اللّهُ لَهُنَّ سَبِيلًا (نساء/۱۵) وَ الَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاء فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِينَ جَلْدَةً (نور/۴) وَ الَّذِينَ يَرْمُونَ أَزْوَاجَهُمْ وَ لَمْ يَكُن لَّهُمْ شُهَدَاء إِلَّا أَنفُسُهُمْ فَشَهَادَةُ أَحَدِهِمْ أَرْبَعُ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الصَّادِقِينَ* وَ يَدْرَأُ عَنْهَا الْعَذَابَ أَنْ تَشْهَدَ أَرْبَعَ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ(نور/۶-۸) لَوْلَا جَاؤُوا عَلَيْهِ بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاء فَإِذْ لَمْ يَأْتُوا بِالشُّهَدَاء فَأُوْلَئِكَ عِندَ اللَّهِ هُمُ الْكَاذِبُونَ (نور/۱۳) وَ الَّذِينَ يُتَوَفَّوْنَ مِنكُمْ وَ يَذَرُونَ أَزْوَاجًا يَتَرَبَّصْنَ بِأَنفُسِهِنَّ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَ عَشْرًا فَإِذَا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيمَا فَعَلْنَ فِي أَنفُسِهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ (بقره/۲۳۴)
وَ إِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ أَرِنِي كَيْفَ تُحْيِي الْمَوْتَى قَالَ … فَخُذْ أَرْبَعَةً مِّنَ الطَّيْرِ فَصُرْهُنَّ إِلَيْكَ ثُمَّ اجْعَلْ عَلَى كُلِّ جَبَلٍ مِّنْهُنَّ جُزْءًا ثُمَّ ادْعُهُنَّ يَأْتِينَكَ سَعْيًا (بقره/۲۶۰)
سَيَقُولُونَ [اصحاب کهف] ثَلَاثَةٌ رَّابِعُهُمْ كَلْبُهُمْ (کهف/۲۲) [بعد هذه الآیات] فَسِيحُواْ (المشرکون) فِي الأَرْضِ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَ اعْلَمُواْ أَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِي اللّهِ (توبه/۲) خمس، مَا يَكُونُ مِن نَّجْوَى ثَلَاثَةٍ إِلَّا هُوَ رَابِعُهُمْ وَ لَا خَمْسَةٍ إِلَّا هُوَ سَادِسُهُمْ وَ لَا أَدْنَى مِن ذَلِكَ وَ لَا أَكْثَرَ إِلَّا هُوَ مَعَهُمْ أَيْنَ مَا كَانُوا (مجادله/۷)
وَ الَّذِينَ يَرْمُونَ أَزْوَاجَهُمْ وَ لَمْ يَكُن لَّهُمْ شُهَدَاء إِلَّا أَنفُسُهُمْ فَشَهَادَةُ أَحَدِهِمْ أَرْبَعُ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الصَّادِقِينَ* وَ الْخَامِسَةُ أَنَّ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَيْهِ إِن كَانَ مِنَ الْكَاذِبِينَ وَ يَدْرَأُ* عَنْهَا الْعَذَابَ أَنْ تَشْهَدَ أَرْبَعَ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ* وَ الْخَامِسَةَ أَنَّ غَضَبَ اللَّهِ عَلَيْهَا إِن كَانَ مِنَ الصَّادِقِينَ (نور/۶-۹)
سَيَقُولُونَ (اصحاب الکهف) … وَ يَقُولُونَ خَمْسَةٌ سَادِسُهُمْ كَلْبُهُمْ (کهف/۲۲) ستّة، وَ هُوَ الَّذِي خَلَق السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ (هود/۷؛ حدید/۴) إِنَّ رَبَّكُمُ اللّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ (اعراف/۵۴؛ یونس/۳) اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ مَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ (سجده/۴) وَ لَقَدْ خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ مَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ وَ مَا مَسَّنَا مِن لُّغُوبٍ (ق/۳۸) وَ تَوَكَّلْ عَلَى الْحَيِّ الَّذِي لَا يَمُوتُ … الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ مَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ (فرقان/۵۸-۵۹) مَا يَكُونُ مِن نَّجْوَى ثَلَاثَةٍ إِلَّا هُوَ رَابِعُهُمْ وَ لَا خَمْسَةٍ إِلَّا هُوَ سَادِسُهُمْ وَ لَا أَدْنَى مِن ذَلِكَ وَ لَا أَكْثَرَ إِلَّا هُوَ مَعَهُمْ أَيْنَ مَا كَانُوا (مجادله/۷)
سَيَقُولُونَ [اصحاب الکهف] … يَقُولُونَ خَمْسَةٌ سَادِسُهُمْ كَلْبُهُمْ (کهف/۲۲) سبع، هُوَ الَّذِي … فَسَوَّاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ (بقره/۲۹) وَ بَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا (نبأ/۱۲) وَ لَقَدْ خَلَقْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعَ طَرَائِقَ (مومنون/۱۷) تَبَارَكَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ … الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا (ملک/۱-۳) قُلْ مَن رَّبُّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ (مومنون/۸۶) اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ يَتَنَزَّلُ الْأَمْرُ بَيْنَهُنَّ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (طلاق/۱۲) اسْتَوَى (رب العالمین) إِلَى السَّمَاء وَهِيَ دُخَانٌ … فَقَضَاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ فِي يَوْمَيْنِ وَ أَوْحَى فِي كُلِّ سَمَاء أَمْرَهَا (فصّلت/۱۲) تُسَبِّحُ لَهُ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَ الأَرْضُ وَ مَن فِيهِنَّ (اسراء/۴۴) لَهَا (جهنّم) سَبْعَةُ أَبْوَابٍ (حجر/۴۴)
وَ لَوْ أَنَّمَا فِي الْأَرْضِ مِن شَجَرَةٍ أَقْلَامٌ وَ الْبَحْرُ يَمُدُّهُ مِن بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ مَّا نَفِدَتْ كَلِمَاتُ اللَّهِ (لقمان/۲۷) فَمَن تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلاثَةِ أَيَّامٍ فِي الْحَجِّ وَ سَبْعَةٍ إِذَا رَجَعْتُمْ تِلْكَ عَشَرَةٌ كَامِلَةٌ ذَلِكَ لِمَن لَّمْ يَكُنْ أَهْلُهُ حَاضِرِي الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ (بقره/۱۹۶)
مَّثَلُ الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِي كُلِّ سُنبُلَةٍ مِّئَةُ حَبَّةٍ (بقره/۲۶۱) [قال نوح] أَلَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا (نوح/۱۵)
عَادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عَاتِيَةٍ* سَخَّرَهَا عَلَيْهِمْ (قوم عاد) سَبْعَ لَيَالٍ وَ ثَمَانِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومًا (حاقّه/۶-۷) وَ قَالَ الْمَلِكُ إِنِّي أَرَى سَبْعَ بَقَرَاتٍ سِمَانٍ يَأْكُلُهُنَّ سَبْعٌ عِجَافٌ وَ سَبْعَ سُنبُلاَتٍ خُضْرٍ وَ أُخَرَ يَابِسَاتٍ (یوسف/۴۳) يُوسُفُ أَيُّهَا الصِّدِّيقُ أَفْتِنَا فِي سَبْعِ بَقَرَاتٍ سِمَانٍ يَأْكُلُهُنَّ سَبْعٌ عِجَافٌ وَ سَبْعِ سُنبُلاَتٍ خُضْرٍ وَ أُخَرَ يَابِسَاتٍ (یوسف/۴۶) قَالَ (یوسف) تَزْرَعُونَ سَبْعَ سِنِينَ دَأَبًا فَمَا حَصَدتُّمْ فَذَرُوهُ فِي سُنبُلِهِ إِلاَّ قَلِيلًا مِّمَّا تَأْكُلُونَ* ثُمَّ يَأْتِي مِن بَعْدِ ذَلِكَ سَبْعٌ شِدَادٌ يَأْكُلْنَ مَا قَدَّمْتُمْ لَهُنَّ إِلاَّ قَلِيلًا مِّمَّا تُحْصِنُونَ (یوسف/۴۷-۴۸)
سَيَقُولُونَ (اصحاب الکهف) … سَبْعَةٌ وَ ثَامِنُهُمْ كَلْبُهُمْ (کهف/۲۲)
وَ لَقَدْ آتَيْنَاكَ سَبْعًا مِّنَ الْمَثَانِي وَ الْقُرْآنَ الْعَظِيمَ (حجر/۸۷)
ثمانی، ثَمَانِيَةَ أَزْوَاجٍ مِّنَ الضَّأْنِ اثْنَيْنِ وَ مِنَ الْمَعْزِ اثْنَيْنِ … (انعام/۱۴۳) وَ أَنزَلَ لَكُم مِّنْ الْأَنْعَامِ ثَمَانِيَةَ أَزْوَاجٍ (زمر/۶)
يَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمَانِيَةٌ (حاقّه/۱۷) قَالَ [شعیب لموسی] إِنِّي أُرِيدُ أَنْ أُنكِحَكَ إِحْدَى ابْنَتَيَّ هَاتَيْنِ عَلَى أَن تَأْجُرَنِي ثَمَانِيَ حِجَجٍ فَإِنْ أَتْمَمْتَ عَشْرًا فَمِنْ عِندِكَ (قصص/۲۷)
سَيَقُولُونَ (اصحاب الکهف) سَبْعَةٌ وَ ثَامِنُهُمْ (کهف/۲۲)
تسع، وَ كَانَ فِي الْمَدِينَةِ (مدینة ثمود) تِسْعَةُ رَهْطٍ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَ لَا يُصْلِحُونَ (نمل/۴۸) وَ لَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى تِسْعَ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ (اسراء/۱۰۱) [قال الله لموسی] وَ أَدْخِلْ يَدَكَ فِي جَيْبِكَ تَخْرُجْ بَيْضَاء مِنْ غَيْرِ سُوءٍ فِي تِسْعِ آيَاتٍ إِلَى فِرْعَوْنَ وَ قَوْمِهِ (نمل/۱۲)
[قال احد من خصمان لداوود] إِنَّ هَذَا أَخِي لَهُ تِسْعٌ وَ تِسْعُونَ نَعْجَةً وَ لِيَ نَعْجَةٌ وَاحِدَةٌ فَقَالَ أَكْفِلْنِيهَا (ص/۲۳) وَ لَبِثُوا (اصحاب الکهف) فِي كَهْفِهِمْ ثَلَاثَ مِائَةٍ سِنِينَ وَ ازْدَادُوا تِسْعًا (کهف/۲۵) عشر، وَ الْفَجْرِ* وَ لَيَالٍ عَشْرٍ* وَ الشَّفْعِ وَالْوَتْرِ (فجر/۱-۳) فَكَفَّارَتُهُ إِطْعَامُ عَشَرَةِ مَسَاكِينَ مِنْ أَوْسَطِ مَا تُطْعِمُونَ أَهْلِيكُمْ أَوْ كِسْوَتُهُمْ … (مائده/۸۹) فَمَن تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلاثَةِ أَيَّامٍ فِي الْحَجِّ وَ سَبْعَةٍ إِذَا رَجَعْتُمْ تِلْكَ عَشَرَةٌ كَامِلَةٌ ذَلِكَ لِمَن لَّمْ يَكُنْ أَهْلُهُ حَاضِرِي الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ (بقره/۱۹۶) وَ الَّذِينَ يُتَوَفَّوْنَ مِنكُمْ وَ يَذَرُونَ أَزْوَاجًا يَتَرَبَّصْنَ بِأَنفُسِهِنَّ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَ عَشْرًا فَإِذَا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيمَا فَعَلْنَ فِي أَنفُسِهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ (بقره/۲۳۴)
قَالَ [شعیب لموسی] إِنِّي أُرِيدُ أَنْ أُنكِحَكَ إِحْدَى ابْنَتَيَّ هَاتَيْنِ عَلَى أَن تَأْجُرَنِي ثَمَانِيَ حِجَجٍ فَإِنْ أَتْمَمْتَ عَشْرًا فَمِنْ عِندِكَ (قصص/۲۷)
وَ وَاعَدْنَا مُوسَى ثَلاَثِينَ لَيْلَةً وَ أَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِيقَاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً (اعراف/۱۴۲) أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ (قرآن) قُلْ فَأْتُواْ بِعَشْرِ سُوَرٍ مِّثْلِهِ مُفْتَرَيَاتٍ وَ ادْعُواْ مَنِ اسْتَطَعْتُم مِّن دُونِ اللّهِ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (هود/۱۳)
مَن جَاء بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا (انعام/۱۶۰) وَ نَحْشُرُ الْمُجْرِمِينَ يَوْمَئِذٍ زُرْقًا* يَتَخَافَتُونَ بَيْنَهُمْ إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا عَشْرًا (طه/۱۰۲-۱۰۳)
احد عشر، إِذْ قَالَ يُوسُفُ لِأَبِيهِ يَا أَبتِ إِنِّي رَأَيْتُ أَحَدَ عَشَرَ كَوْكَبًا وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ رَأَيْتُهُمْ لِي سَاجِدِينَ (یوسف/۴)
اثنا عشر، إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِندَ اللّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِي كِتَابِ اللّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَات وَ الأَرْضَ مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ (توبه/۳۶)
وَ بَعَثْنَا مِنهُمُ (بنی‌اسرائیل) اثْنَيْ عَشَرَ نَقِيبًا (مائده/۱۲) وَ قَطَّعْنَاهُمُ اثْنَتَيْ عَشْرَةَ أَسْبَاطًا أُمَمًا وَ أَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى إِذِ اسْتَسْقَاهُ قَوْمُهُ أَنِ اضْرِب بِّعَصَاكَ الْحَجَرَ فَانبَجَسَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَيْنًا (اعراف/۱۶۰) وَ إِذِ اسْتَسْقَى مُوسَى لِقَوْمِهِ فَقُلْنَا اضْرِب بِّعَصَاكَ الْحَجَرَ فَانفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَيْنًا (بقره/۶۰)
تسعةَ عشر، عَلَيْهَا (الجهنّم) تِسْعَةَ عَشَرَ* وَ مَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِكَةً وَ مَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِّلَّذِينَ كَفَرُوا لِيَسْتَيْقِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَ يَزْدَادَ الَّذِينَ آمَنُوا إِيمَانًا وَ لَا يَرْتَابَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ لِيَقُولَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَ الْكَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلًا (مدثّر/۳۰-۳۱)
عشرون، يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى الْقِتَالِ إِن يَكُن مِّنكُمْ عِشْرُونَ صَابِرُونَ يَغْلِبُواْ مِئَتَيْنِ وَ إِن يَكُن مِّنكُم مِّئَةٌ يَغْلِبُواْ أَلْفًا مِّنَ الَّذِينَ كَفَرُواْ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لاَّ يَفْقَهُونَ* الآنَ خَفَّفَ اللّهُ عَنكُمْ وَ عَلِمَ أَنَّ فِيكُمْ ضَعْفًا فَإِن يَكُن مِّنكُم مِّئَةٌ صَابِرَةٌ يَغْلِبُواْ مِئَتَيْنِ وَ إِن يَكُن مِّنكُمْ أَلْفٌ يَغْلِبُواْ أَلْفَيْنِ بِإِذْنِ اللّهِ (انفال/۶۵-۶۶)
ثلاثون، وَ وَصَّيْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَيْهِ إِحْسَانًا حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهًا وَ وَضَعَتْهُ كُرْهًا وَ حَمْلُهُ وَ فِصَالُهُ ثَلَاثُونَ شَهْرًا (احقاف/۱۵)
وَ وَاعَدْنَا مُوسَى ثَلاَثِينَ لَيْلَةً وَ أَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ (اعراف/۱۴۲)
اربعون، إِذَا بَلَغَ [الانسان] أَشُدَّهُ وَ بَلَغَ أَرْبَعِينَ سَنَةً قَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَ عَلَى وَالِدَيَّ وَ أَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَ أَصْلِحْ لِي فِي ذُرِّيَّتِي إِنِّي تُبْتُ إِلَيْكَ وَ إِنِّي مِنَ الْمُسْلِمِينَ (احقاف/۱۵) وَوَاعَدْنَا مُوسَى ثَلاَثِينَ لَيْلَةً وَ أَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِيقَاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً (اعراف/۱۴۲)
وَاعَدْنَا مُوسَى أَرْبَعِينَ لَيْلَةً (بقره/۵۱) قَالَ [الله لموسی] فَإِنَّهَا (الارض) مُحَرَّمَةٌ عَلَيْهِمْ (بنی‌اسرائیل) أَرْبَعِينَ سَنَةً (مائده/۲۶)
خمسون، فَلَبِثَ (نوح) فِيهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِينَ عَامًا فَأَخَذَهُمُ الطُّوفَانُ وَ هُمْ ظَالِمُونَ (عنکبوت/۱۴) سِتّون، وَ الَّذِينَ يُظَاهِرُونَ مِن نِّسَائِهِمْ ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا قَالُوا فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مِّن قَبْلِ أَن يَتَمَاسَّا ذَلِكُمْ تُوعَظُونَ بِهِ وَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ* فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ مِن قَبْلِ أَن يَتَمَاسَّا فَمَن لَّمْ يَسْتَطِعْ فَإِطْعَامُ سِتِّينَ مِسْكِينًا (مجادله/۳-۴) سبعون، وَ اخْتَارَ مُوسَى قَوْمَهُ سَبْعِينَ رَجُلًا لِّمِيقَاتِنَا (اعراف/۱۵۵)
[یا ایها النبی] اسْتَغْفِرْ لَهُمْ (منافقین) أَوْ لاَ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ إِن تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِينَ مَرَّةً فَلَن يَغْفِرَ اللّهُ لَهُمْ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَفَرُواْ بِاللّهِ وَ رَسُولِهِ (توبه/۸۰)
[من اوتی کتابه بشماله] فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوهُ (حاقّه/۳۲) ثمانون، وَ الَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاء فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِينَ جَلْدَةً (نور/۴) تسعون، [قال احد من خصمان لداوود] إِنَّ هَذَا أَخِي لَهُ تِسْعٌ وَ تِسْعُونَ نَعْجَةً وَ لِيَ نَعْجَةٌ وَاحِدَةٌ (ص/۲۳)
مئة، مَّثَلُ الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِي كُلِّ سُنبُلَةٍ مِّئَةُ حَبَّةٍ (بقره/۲۶۱)
الزَّانِيَةُ وَ الزَّانِي فَاجْلِدُوا كُلَّ وَاحِدٍ مِّنْهُمَا مِئَةَ جَلْدَةٍ (نور/۲)
أَوْ كَالَّذِي مَرَّ عَلَى قَرْيَةٍ وَ هِيَ خَاوِيَةٌ عَلَى عُرُوشِهَا قَالَ أَنَّىَ يُحْيِي هَذِهِ اللّهُ بَعْدَ مَوْتِهَا فَأَمَاتَهُ اللّهُ مِئَةَ عَامٍ ثُمَّ بَعَثَهُ قَالَ كَمْ لَبِثْتَ قَالَ لَبِثْتُ يَوْمًا أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ قَالَ بَل لَّبِثْتَ مِئَةَ عَامٍ (بقره/۲۵۹)
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى الْقِتَالِ إِن يَكُن مِّنكُمْ عِشْرُونَ صَابِرُونَ يَغْلِبُواْ مِئَتَيْنِ وَ إِن يَكُن مِّنكُم مِّئَةٌ يَغْلِبُواْ أَلْفًا مِّنَ الَّذِينَ كَفَرُواْ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لاَّ يَفْقَهُونَ* الآنَ خَفَّفَ اللّهُ عَنكُمْ وَ عَلِمَ أَنَّ فِيكُمْ ضَعْفًا فَإِن يَكُن مِّنكُم مِّئَةٌ صَابِرَةٌ يَغْلِبُواْ مِئَتَيْنِ وَ إِن يَكُن مِّنكُمْ أَلْفٌ يَغْلِبُواْ أَلْفَيْنِ بِإِذْنِ اللّهِ (انفال/۶۵-۶۶)
مئتین، يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى الْقِتَالِ إِن يَكُن مِّنكُمْ عِشْرُونَ صَابِرُونَ يَغْلِبُواْ مِئَتَيْنِ وَ إِن يَكُن مِّنكُم مِّئَةٌ يَغْلِبُواْ أَلْفًا مِّنَ الَّذِينَ كَفَرُواْ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لاَّ يَفْقَهُونَ* الآنَ خَفَّفَ اللّهُ عَنكُمْ وَ عَلِمَ أَنَّ فِيكُمْ ضَعْفًا فَإِن يَكُن مِّنكُم مِّئَةٌ صَابِرَةٌ يَغْلِبُواْ مِئَتَيْنِ وَ إِن يَكُن مِّنكُمْ أَلْفٌ يَغْلِبُواْ أَلْفَيْنِ بِإِذْنِ اللّهِ (انفال/۶۵-۶۶)
ثلاث مئة، [اصحاب کهف] لَبِثُوا فِي كَهْفِهِمْ ثَلَاثَ مِائَةٍ سِنِينَ وَ ازْدَادُوا تِسْعًا (کهف/۲۵) أَلف، يُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ ثُمَّ يَعْرُجُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِّمَّا تَعُدُّونَ (سجده/۵) وَ إِنَّ يَوْمًا عِندَ رَبِّكَ كَأَلْفِ سَنَةٍ مِّمَّا تَعُدُّونَ (حج/۴۷)
لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهْرٍ (قدر/۳) فَلَبِثَ [نوح] فِيهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِينَ عَامًا فَأَخَذَهُمُ الطُّوفَانُ وَ هُمْ ظَالِمُونَ (عنکبوت/۱۴) يَوَدُّ أَحَدُهُمْ (الیهود) لَوْ يُعَمَّرُ أَلْفَ سَنَةٍ (بقره/۹۶)
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ خَرَجُواْ مِن دِيَارِهِمْ وَ هُمْ أُلُوفٌ حَذَرَ الْمَوْتِ فَقَالَ لَهُمُ اللّهُ مُوتُواْ ثُمَّ أَحْيَاهُمْ (بقره/۲۴۳)
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى الْقِتَالِ إِن يَكُن مِّنكُمْ عِشْرُونَ صَابِرُونَ يَغْلِبُواْ مِئَتَيْنِ وَ إِن يَكُن مِّنكُم مِّئَةٌ يَغْلِبُواْ أَلْفًا مِّنَ الَّذِينَ كَفَرُواْ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لاَّ يَفْقَهُونَ* الآنَ خَفَّفَ اللّهُ عَنكُمْ وَ عَلِمَ أَنَّ فِيكُمْ ضَعْفًا فَإِن يَكُن مِّنكُم مِّئَةٌ صَابِرَةٌ يَغْلِبُواْ مِئَتَيْنِ وَ إِن يَكُن مِّنكُمْ أَلْفٌ يَغْلِبُواْ أَلْفَيْنِ بِإِذْنِ اللّهِ (انفال/۶۵-۶۶) إِذْ تَسْتَغِيثُونَ رَبَّكُمْ فَاسْتَجَابَ لَكُمْ أَنِّي مُمِدُّكُم بِأَلْفٍ مِّنَ الْمَلآئِكَةِ مُرْدِفِينَ (انفال/۹)
الفین، يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى الْقِتَالِ إِن يَكُن مِّنكُمْ عِشْرُونَ صَابِرُونَ يَغْلِبُواْ مِئَتَيْنِ وَ إِن يَكُن مِّنكُم مِّئَةٌ يَغْلِبُواْ أَلْفًا مِّنَ الَّذِينَ كَفَرُواْ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لاَّ يَفْقَهُونَ* الآنَ خَفَّفَ اللّهُ عَنكُمْ وَ عَلِمَ أَنَّ فِيكُمْ ضَعْفًا فَإِن يَكُن مِّنكُم مِّئَةٌ صَابِرَةٌ يَغْلِبُواْ مِئَتَيْنِ وَ إِن يَكُن مِّنكُمْ أَلْفٌ يَغْلِبُواْ أَلْفَيْنِ بِإِذْنِ اللّهِ (انفال/۶۵-۶۶)
ثلاثة الاف، وَ لَقَدْ نَصَرَكُمُ اللّهُ بِبَدْرٍ وَ أَنتُمْ أَذِلَّةٌ فَاتَّقُواْ اللّهَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ* إِذْ تَقُولُ لِلْمُؤْمِنِينَ أَلَن يَكْفِيكُمْ أَن يُمِدَّكُمْ رَبُّكُم بِثَلاَثَةِ آلاَفٍ مِّنَ الْمَلآئِكَةِ مُنزَلِينَ (آل‌عمران/۱۲۳-۱۲۴) خمسة آلاف، إِن تَصْبِرُواْ وَ تَتَّقُواْ وَ يَأْتُوكُم مِّن فَوْرِهِمْ هَذَا يُمْدِدْكُمْ رَبُّكُم بِخَمْسَةِ آلافٍ مِّنَ الْمَلآئِكَةِ مُسَوِّمِينَ (آل‌عمران/۱۲۵)
خمسون الف، تَعْرُجُ الْمَلَائِكَةُ وَ الرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ (معارج/۴) مئةالف، وَ أَرْسَلْنَاهُ (یونس) إِلَى مِئَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ* فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِينٍ (صافّات/۱۴۷-۱۴۸) النصف، يُوصِيكُمُ اللّهُ فِي أَوْلاَدِكُمْ … وَ إِن كَانَتْ وَاحِدَةً فَلَهَا النِّصْفُ (نساء/۱۱) وَ لَكُمْ نِصْفُ مَا تَرَكَ أَزْوَاجُكُمْ إِن لَّمْ يَكُن لَّهُنَّ وَلَدٌ … مِن بَعْدِ وَصِيَّةٍ يُوصَى بِهَآ أَوْ دَيْنٍ غَيْرَ مُضَآرٍّ (نساء/۱۲) إِنِ امْرُؤٌ هَلَكَ لَيْسَ لَهُ وَلَدٌ وَ لَهُ أُخْتٌ فَلَهَا نِصْفُ مَا تَرَكَ (نساء/۱۷۶)
وَ إِن طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِن قَبْلِ أَن تَمَسُّوهُنَّ وَ قَدْ فَرَضْتُمْ لَهُنَّ فَرِيضَةً فَنِصْفُ مَا فَرَضْتُمْ إَلاَّ أَن يَعْفُونَ أَوْ يَعْفُوَ الَّذِي بِيَدِهِ عُقْدَةُ النِّكَاحِ (بقره/۲۳۷) فَإِذَا أُحْصِنَّ (ما ملکت ایمانکم) فَإِنْ أَتَيْنَ بِفَاحِشَةٍ فَعَلَيْهِنَّ نِصْفُ مَا عَلَى الْمُحْصَنَاتِ مِنَ الْعَذَابِ (نساء/۲۵)
يَا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ* قُمِ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلًا* نِصْفَهُ أَوِ انقُصْ مِنْهُ قَلِيلًا* أَوْ زِدْ عَلَيْهِ وَ رَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلًا (مزمّل/۱-۴) إِنَّ رَبَّكَ يَعْلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدْنَى مِن ثُلُثَيِ اللَّيْلِ وَ نِصْفَهُ وَ ثُلُثَهُ وَ طَائِفَةٌ مِّنَ الَّذِينَ مَعَكَ (مزّمّل/۲۰)
ثُلُثُ، وَ إِن كَانَ رَجُلٌ يُورَثُ كَلاَلَةً أَو امْرَأَةٌ وَلَهُ أَخٌ أَوْ أُخْتٌ فَلِكُلِّ وَاحِدٍ مِّنْهُمَا السُّدُسُ فَإِن كَانُوَاْ أَكْثَرَ مِن ذَلِكَ فَهُمْ شُرَكَاء فِي الثُّلُثِ مِن بَعْدِ وَصِيَّةٍ يُوصَى بِهَآ أَوْ دَيْنٍ غَيْرَ مُضَآرٍّ (نساء/۱۲) فَإِن لَّمْ يَكُن لَّهُ (میت) وَلَدٌ وَ وَرِثَهُ أَبَوَاهُ فَلأُمِّهِ الثُّلُثُ فَإِن كَانَ لَهُ إِخْوَةٌ فَلأُمِّهِ السُّدُسُ مِن بَعْدِ وَصِيَّةٍ يُوصِي بِهَا أَوْ دَيْنٍ (نساء/۱۱)
إِنَّ رَبَّكَ يَعْلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدْنَى مِن ثُلُثَيِ اللَّيْلِ وَ نِصْفَهُ وَ ثُلُثَهُ وَ طَائِفَةٌ مِّنَ الَّذِينَ مَعَكَ (مزمّل/۲۰)
ثُلُثَا، يُوصِيكُمُ اللّهُ فِي أَوْلاَدِكُمْ لِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الأُنثَيَيْنِ فَإِن كُنَّ نِسَاء فَوْقَ اثْنَتَيْنِ فَلَهُنَّ ثُلُثَا مَا تَرَكَ (نساء/۱۱) إِنِ امْرُؤٌ هَلَكَ لَيْسَ وَلَدٌ لَهُ وَ لَهُ أُخْتٌ فَلَهَا نِصْفُ مَا تَرَكَ وَ هُوَ يَرِثُهَآ إِن لَّمْ يَكُن لَّهَا وَلَدٌ فَإِن كَانَتَا اثْنَتَيْنِ فَلَهُمَا الثُّلُثَانِ مِمَّا تَرَكَ (نساء/۱۷۶)
إِنَّ رَبَّكَ يَعْلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدْنَى مِن ثُلُثَيِ اللَّيْلِ وَ نِصْفَهُ وَ ثُلُثَهُ وَ طَائِفَةٌ مِّنَ الَّذِينَ مَعَكَ (مزمّل/۲۰) رُبُع، فَإِن كَانَ لَهُنَّ وَلَدٌ فَلَكُمُ الرُّبُعُ مِمَّا تَرَكْنَ مِن بَعْدِ وَصِيَّةٍ يُوصِينَ بِهَا أَوْ دَيْنٍ وَ لَهُنَّ الرُّبُعُ مِمَّا تَرَكْتُمْ إِن لَّمْ يَكُن لَّكُمْ وَلَدٌ (نساء/۱۲)
خُمُس، وَ اعْلَمُواْ أَنَّمَا غَنِمْتُم مِّن شَيْءٍ فَأَنَّ لِلّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي الْقُرْبَى وَ الْيَتَامَى وَ الْمَسَاكِينِ وَ ابْنِ السَّبِيلِ إِن كُنتُمْ آمَنتُمْ بِاللّهِ وَ مَا أَنزَلْنَا عَلَى عَبْدِنَا يَوْمَ الْفُرْقَانِ يَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعَانِ (انفال/۴۱)
سُدُس، وَ إِن كَانَ رَجُلٌ يُورَثُ كَلاَلَةً أَو امْرَأَةٌ وَ لَهُ أَخٌ أَوْ أُخْتٌ فَلِكُلِّ وَاحِدٍ مِّنْهُمَا السُّدُسُ (نساء/۱۲) وَ لأَبَوَيْهِ لِكُلِّ وَاحِدٍ مِّنْهُمَا السُّدُسُ مِمَّا تَرَكَ إِن كَانَ لَهُ وَلَدٌ فَإِن لَّمْ يَكُن لَّهُ وَلَدٌ وَ وَرِثَهُ أَبَوَاهُ فَلأُمِّهِ الثُّلُثُ فَإِن كَانَ لَهُ إِخْوَةٌ فَلأُمِّهِ السُّدُسُ مِن بَعْدِ وَصِيَّةٍ يُوصِي بِهَا أَوْ دَيْنٍ (نساء/۱۱)
ثُمُن، فَإِن كَانَ لَكُمْ وَلَدٌ فَلَهُنَّ الثُّمُنُ مِمَّا تَرَكْتُم مِّن بَعْدِ وَصِيَّةٍ تُوصُونَ بِهَا أَوْ دَيْنٍ (نساء/۱۲) |