عبادت

 

عبادت، پرستش، این مفهوم از مادّه «ع ب د» ۱۴۳ بار آمده است.

چکیده: خدا جن و انس را آفرید تا او را بپرستند. خدا، پروردگار خود را که آفریننده هر چیزی است و  امر را تدبیر می‌کند بپرستید باشد که تقوا پیشه کنید. خدا را بپرستید باشد که رستگار شوید. کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند، خدا را می‌پرستند. اگر تنها خدا را می‌پرستید، او را سجده و شکر کنید. کسانی که نزد خدا هستند، از پرستش او استکبار نمی‌ورزند. کسانی که از پرستش طاغوت دوری می‎‌کنند، برای آنها بشارت است. مشرکان به غیر از خدا چیزهایی را می‌پرستند که خدا بر آن دلیلی نفرستاده است و به آن علم ندارند و مالک روزی نیستند و توانایی ندارند و سود و زیانی به آنان نمی‌رسانند. مشرکان می‌گویند ما آنان را برای این‌که ما را به خدا نزدیک کنند، می‌پرستیم. برخی از مردم خدا را یکسویه می‌پرستند.

جن و انس را نیافریدم جز برای آن‌‍‌که من را بپرستند. از آنان هیچ رزقی نمی‌خواهم و نمی‌خواهم من را طعام دهند (ذاریات/۵۶-۵۷).

ای مردم، پروردگارتان را که شما و کسانی را که پیش از شما بوده‌اند، آفریده است، بپرستید باشد که تقوا پیشه کنید. کسی که زمین را برای شما بستری قرار داد و آسمان را بنایی و از آسمان آبی فرود آورد و با آن از میوه‌ها، رزقی برای شما بیرون آورد پس برای خدا همتایانی قرار ندهید در حالی‌که خود می‌دانید (بقره/۲۱-۲۲). به‌راستی پروردگار شما کسی است که آسمان‌ها و زمین را در شش روز آفرید سپس بر عرش استیلا یافت. امر را تدبیر می‌کند. هیچ شفیعی نیست مگر بعد از اجازه او. این است خدا، پروردگارتان پس او را بپرستید. آیا متذکر نمی‌‎شوید (یونس/۳)؟ [خدا] پدیدآورنده آسمان‌ها و زمین است. چگونه برای او فرزندی باشد در حالی‌که همسری ندارد؟ هر چیزی را خلق کرده است. او به هر چیزی دانا است. این است خدا، پروردگار شما. خدایی جز او نیست. آفریننده هر چیزی است. پس او را بپرستید. او بر هر چیزی کارساز است (انعام/۱۰۱-۱۰۲). ای بندگان من که ایمان آورده‌اید، بدون ‌تردید زمین من وسیع است پس تنها من را بپرستید (عنکبوت/۵۶).

به‌راستی این است امّت شما که امّتی یگانه است و من پروردگار شما هستم پس من را بپرستید. ولی، امر (دین) خود را میان خود پاره‌پاره کردند. همه به سوی ما بازمی‌گردند (انبیاء/۹۲-۹۳). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، رکوع و سجود کنید و پروردگارتان را بپرستید و خیر انجام دهید، باشد که رستگار شوید (حج/۷۷). خدا را بپرستید و چیزی را برای او شریک نگیرید (نساء/۳۶).

آن نزدیک‌شونده (قیامت)، نزدیک شد. جز خدا کسی آشکار‌کننده آن نیست. آیا از این سخن تعجّب می‌کنید؟ می‌خندید و نمی‌گریید و شما در غفلت هستید؟ پس خدا را سجده کنید و او را بپرستید (نجم/۵۷-۶۲).

تنها تو را می‌پرستیم و تنها از تو یاری می‌جوییم. ما راه به راست هدایت کن (فاتحه/۵-۶). رنگ خدایی [بگیرید]. کیست نیکوتر از خدا در رنگ. ما برای او پرستندگان هستیم (بقره/۱۳۸). [مومنان همان] توبه‌کنندگان، پرستندگان و … هستند. به مومنان بشارت بده (توبه/۱۱۲). خدا به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند، وعده داده است که بی‌گمان، آنها را در زمین جانشین کند همان‌گونه که کسانی را که پیش از آنها بودند، جانشین کرد و آن دینی را که برای آنها پسندیده است، برای آنان مستقّر کند و بیم آنها را به ایمنی تبدیل گرداند. آنها من را می‌پرستند و چیزی را با من شریک قرار نمی‌دهند و هر کس پس از آن کافر شود، آنها همان نافرمانان هستند (نور/۵۵). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از پاکیزه‌های آن‌چه روزی شما کرده‌ایم، بخورید و خدا را شکر کنید، اگر تنها او را می‌پرستید (بقره/۱۷۲). از آن‌چه خدا روزی شما کرده است، حلال و پاکیزه بخورید و نعمت خدا را شکر کنید، اگر تنها او را می‌پرستید (نحل/۱۱۴). از نشانه‌های او شب و روز و خورشید و ماه است. نه برای خورشید سجده کنید و نه برای ماه. آن خدایی را سجده کنید که آنها را خلق کرده است. اگر تنها او را می‌پرستید پس اگر استکبار ورزیدند، کسانی که در نزد پروردگار تو هستند، شب و روز او را تسبیح می‌گویند و آنها خسته نمی‌شوند (فصلّت/۳۷-۳۸). به‌راستی کسانی که نزد پروردگارت هستند، از پرستش او استکبار نمی‌ورزند و او را تسبیح می‌گویند و برای او سجده می‌کنند (اعراف/۲۰۶). هر کس در آسمان‌ها و زمین است، از آنِ او است و کسانی که نزد او هستند، از پرستش او استکبار نمی‌ورزند و درمانده نمی‌شوند. شب و روز تسبیح می‌گویند [و] سستی نمی‌ورزند (انبیاء/۱۹-۲۰). پروردگارتان فرمود: من را بخوانید تا شما را اجابت کنم. بی‌گمان کسانی که از پرستش من استکبار می‌ورزند، به‌زودی خوار در جهنّم داخل می‌شوند (غافر/۶۰). کسانی که از طاغوت دوری می‌کنند که مبادا آن را بپرستند و به سوی خدا بازگشته‌اند، بشارت برای آنها است (زمر/۱۷).

آگاه باشید که دین خالص از آنِ خدا است. کسانی که به جای او اولیایی گرفته‌اند، [می‌گویند:] ما آنها را جز برای این‌که ما را، به خدا نزدیک‌ و مقرّب کند، نمی‌پرستیم. بدون‌تردید خدا بین آنها در آن‌چه آنان در آن اختلاف می‌کنند، حکم می‌کند. به‌راستی خدا کسی را که دروغگوی ناسپاس است، هدایت نمی‌کند (زمر/۳). به غیر از خدا چیزی را می‌پرستند که بر آن دلیلی فرو نفرستاده است و به آن دانشی ندارند. برای ستمکاران یاوری نیست (حج/۷۱). به غیر از خدا چیزی را می‌پرستند که هیچ رزقی را در آسمان‌ها و زمین برای آنها مالک نیستند و توانایی ندارند. پس برای خدا مَثَل‌ها نزنید. به‌راستی خدا می‌داند و شما نمی‌دانید (نحل/۷۳-۷۴). غیر از خدا چیزی را می‌پرستند که نه به آنان سودی می‌دهد و نه زیانی. کافر همواره بر ضدّ پروردگار خود، پشتیبان است (فرقان/۵۵).

از مردم کسی هست که خدا را یک‌سویه می‌پرستد پس اگر خیری به او برسد، به آن اطمینان می‌یابد و چون بلایی به او برسد، روی بر می‌تابد. در دنیا و آخرت زیان دیده است. این است همان زیان آشکار. به غیر از خدا چیزی را می‌خوانند که نه زیانی به او می‌رساند و نه سودش می‌دهد. این همان گمراهی دور است (حج/۱۱-۱۲).

عبادتاقوام، به‌راستی در میان هر امّتی فرستاده‌ای برانگیختیم که خدا را بپرستید و از طاغوت دوری کنید پس، از آنها کسی است که خدا [او را] هدایت کرده است و از آنان کسی است که گمراهی بر او سزاوار گشته است پس در زمین بگردید و بنگرید سرانجام تکذیب‌کنندگان چگونه بوده است (نحل/۳۶).

فرستادگان آنها (قوم نوح، عاد، ثمود و کسانی که بعد از آنان بودند)، گفتند: آیا درباره خدا، پدیدآورنده آسمان‌ها و زمین شکی هست؟ او شما را دعوت می‌کند تا پاره‌ای از گناهانتان را بر شما ببخشاید و [اجل شما] را تا زمان معینی به تأخیر اندازد. گفتند: شما جز بشری مانند ما نیستید. می‌خواهید ما را از آن‌چه پدرانمان می‌پرستیدند، بازدارید پس برای ما حجّتی آشکار بیاورید (ابراهیم/۱۰). به‌راستی نوح را به سوی قومش فرستادیم پس گفت: ای قوم من، خدا را بپرستید. جز او، خدایی ندارید. آیا تقوا پیشه نمی‌کنید (مومنون/۲۳)؟ به‌راستی نوح را به سوی قومش فرستادیم پس به آنها گفت: ای قوم من، خدا را بپرستید. جز او خدایی ندارید. به‌راستی من بر شما از عذاب روزی بزرگ، می‌ترسم (اعراف/۵۹). [نوح به قوم خود گفت:] غیر از خدا را نپرستید. به‌راستی من بر شما از عذاب روزی دردناک می‌ترسم (هود/۲۶). گفت: ای قوم من، به‌راستی من برای شما هشداردهنده‌ای آشکار هستم. خدا را بپرستید و از او پروا کنید و از من اطاعت کنید تا برخی از گناهانتان را بر شما ببخشاید و [اجل] شما را تا وقتی معین به تأخیر اندازد (نوح/۲-۴). [قوم نوح] گفتند: آیا [به سوی] ما آمده‌ای که تنها خدا را بپرستیم و آن‌چه را پدران ما پرستش می‌کردند، رها کنیم؟ اگر راست می‌گویی آن‌چه به ما وعده می‌دهی، بیاور (اعراف/۷۰).

در میان آنان (نسل بعد از نوح)، فرستاده‌ای از خود آنان فرستادیم که خدا را بپرستید. غیر از او خدایی ندارید. آیا تقوا پیشه نمی‌کنید (مومنون/۳۲)؟

هنگامی که فرستادگان از پیش رو و از پشت سرشان برای آنها (عاد و ثمود) آمدند که جز خدا را نپرستید، گفتند: اگر پروردگار ما می‌خواست بی‌تردید فرشتگانی فرو می‌فرستاد پس ما به‌ آن‌چه به آن فرستاده شده‌اید، کافر هستیم (فصّلت/۱۴).

به سوی عاد، برادرشان، هود را [فرستادیم]. گفت: ای قوم من، خدا را بپرستید. غیر از او خدایی ندارید. آیا تقوا پیشه نمی‌کنید (اعراف/۶۵)؟ به سوی عاد، برادرشان هود را [فرستادیم]. گفت: ای قوم من، خدا را بپرستید. جز او، خدایی ندارید. شما فقط افترا می‌زنید (هود/۵۰). برادر عاد را به یاد آور آن‌گاه که قوم خود را در [سرزمین] احقاف بیم داد. بدون تردید پیش از او و پس از او هشداردهندگانی گذشته بودند که جز خدا را نپرستید. به‌راستی من بر شما از عذاب روزی بزرگ، می‌ترسم (احقاف/۲۱).

به‌راستی به سوی ثمود، برادرشان صالح را فرستادیم که خدا را بپرستید پس ناگاه آنها دو دسته شدند که با هم دشمنی می‌کردند (نمل/۴۵). به سوی ثمود، برادرشان صالح را [فرستادیم]. گفت: ای قوم من، خدا را بپرستید. خدایی غیر از او ندارید (اعراف/۷۳؛ هود/۶۱). او شما را از زمین پدید آورد و شما را به آبادانی آن گماشت پس، از او آمرزش بخواهید سپس به سوی او توبه کنید. بدون تردید پروردگار من نزدیک و اجابت‌کننده است. گفتند: ای صالح، به‌راستی پیش از این، در میا ما مایه امید بودی. آیا ما را از پرستش آن‌چه پدرانمان می‌پرستیدند، بازمی‌داری؟ بی‌گمان ما از آن‌چه تو، ما را به سوی آن می‌خوانی، سخت دچار شک هستیم (هود/۶۱-۶۲).

ابراهیم گفت: پروردگارا، این شهر را ایمن قرار بده و من و فرزندانم را از پرستیدن بت‌ها، دور کن (ابراهیم/۳۵). [او] به پدر و قوم خود گفت: چه می‌پرستید؟ آیا غیر از خدا به دروغ خدایانی می‌خواهید پس گمانتان به پروردگار جهانیان چیست (صافّات/۸۵-۸۷)؟ به پدر خود گفت: ای پدر، چرا چیزی را می‌پرستی که نمی‌شنود و نمی‌بیند و نیازی را از تو برطرف نمی‌کند (مریم/۴۲)؟ ای پدر، شیطان را نپرست که شیطان، رحمان را عصیانگر است (مریم/۴۴). ابراهیم به قوم خود گفت: خدا را بپرستید و از او پروا کنید. این برای شما بهتر است، اگر بدانید. جز این نیست که شما غیر از خدا بت‌هایی را می‌پرستید و دروغی می‌سازید. به‌راستی کسانی که جز خدا می‌پرستید، رزقی را برای شما مالک نیستند پس روزی را نزد خدا بجویید. او را بپرستید و او را شکر کنید که به سوی او بازگردانده می‌شوید (عنکبوت/۱۶-۱۷). گفت: آیا جز خدا چیزی را می‌پرستید که هیچ سود و زیانی برای شما ندارند؟ اُف بر شما و بر آن‌چه غیر از خدا می‌پرستید. آیا نمی‌اندیشید (انبیاء/۶۶-۶۷)؟ [ابراهیم] به پدر و قوم خود گفت: چه می‌پرستید؟ گفتند: بت‌هایی را می‌پرستیم و همواره ملازم آنها هستیم. گفت: آیا وقتی دعا می‌کنید، از شما می‌شنوند؟ یا به شما سود یا زیانی می‌رسانند؟ گفتند: بلکه پدران خود را یافتیم که چنین می‌کردند (شعراء/۷۰-۷۴). [او] به پدر و قوم خود  گفت: این مجسّمه‌هایی که شما ملازم آنها شده‌اید، چیستند (انبیاء/۵۲)؟ [ابراهیم] گفت: آیا آن‌چه را می‌تراشید، می‌پرستید؟ در حالی‌که خدا شما و آن‌چه را می‌سازید، آفریده است (صافّات/۹۵-۹۶). گفتند: پدران خود را پرستندگان آنها یافتیم. گفت: بدون تردید شما و پدرانتان در گمراهی آشکاری بوده‌اید (انبیاء/۵۳-۵۴). [ابراهیم] گفت: آیا آن‌چه را می‌پرستید، شما و پدران پیشین شما، دیده‌اید؟ بی‌تردید همه آنها، جز پروردگار جهانیان دشمن من هستند (شعراء/۷۵-۷۷). ابراهیم به پدر و قوم خود گفت: به‌راستی من از آن‌چه می‌پرستید، بیزار هستم مگر آن کس که من را پدید آورد پس بی‌گمان او، من را هدایت خواهد کرد. او آن را در پی خود، سخنی جاودانه قرار داد باشد که آنها بازگردند (زخرف/۲۶-۲۸). چون [ابراهیم] از آنها و از آن‌چه به جای خدا می‌پرستیدند، کناره گرفت، اسحاق و یعقوب را به او بخشیدیم. همه را پیامبر قرار دادیم. از رحمت خود به آنها دادیم. نام نیک بلندی، برای آنها قرار دادیم (مریم/۴۹-۵۰). بدون‌تردید برای شما در ابراهیم و کسانی که با او هستند، سرمشقی نیکو است، آن‌گاه که به قوم خود گفتند: ما از شما و از آن‌چه به جای خدا می‌پرستید، بیزار هستیم … (ممتحنه/۴).

آنان (ابراهیم، اسحاق، یعقوب و لوط) را پیشوایانی قرار دادیم که به فرمان ما هدایت می‌کردند و به آنها انجام‌دادن خیرات، برپا داشتن نماز و دادن زکات را وحی کردیم. آنها پرستندگان ما بودند (انبیاء/۷۳). آیا وقتی مرگ یعقوب فرا رسید، شاهد بودید؟ هنگامی که به پسران خود گفت: بعد از من، چه چیزی را می‌پرستید؟ گفتند: خدای تو و خدای پدرانت، ابراهیم، اسماعیل و اسحاق که  خدایی یگانه است را می‌پرستیم و برای او تسلیم هستیم (بقره/۱۳۳).

[یوسف گفت:] ای دو رفیق زندانی من، آیا پروردگاران پراکنده بهتر است یا خدای یگانه مقتدر؟ شما غیر از او، جز نام‌هایی را نمی‌پرستید که شما و پدرانتان آنها را نامگذاری کرده‌اید در حالی که خدا دلیلی بر آنها فرو نفرستاده است. حکم، جز برای خدا نیست. فرمان داده که جز او را نپرستید. این دین پایدار است ولی بیشتر مردم نمی‌دانند (یوسف/۳۹-۴۰).

به سوی مدین برادرشان شعیب را [فرستادیم]: گفت: ای قوم من، خدا را بپرستید. جز او خدایی ندارید (اعراف/۸۵؛ هود/۸۴). ای قوم من، خدا را بپرستید و به روز بازپسین امید داشته باشید و در زمین فساد نکنید. پس او را تکذیب کردند و زلزله آنان را فرا گرفت و صبحگاهان در خانه‌های خود، در جا مردند (عنکبوت/۳۶-۳۷). گفتند: ای شعیب، آیا نماز تو به تو دستور می‌دهد که آن‌چه را پدران ما می‌‎‌پرستیده‌اند، رها کنیم یا در اموال خود آن‌طور که می‌خواهیم تصّرف نکنیم؟ به‌راستی تو بردبار فرزانه هستی (هود/۸۷).

[به موسی ندا داده شد:] بدون تردید، من هستم، من. خدایی جز من نیست پس من را پرستش کن و برای یاد من، نماز را برپا دار (طه/۱۴). هنگامی که از بنی‌اسرائیل پیمان محکم گرفتیم که جز خدا را نپرستید و … آن‌‌گاه جز اندکی از شما [همگی] اعراض‌کنان، روی گرداندید (بقره/۸۳). [فرعون و سران او] گفتند: آیا به دو بشر که مثل ما هستند و قوم آن دو، پرستندگان ما هستند، ایمان بیاوریم (مومنون/۴۷)؟ به‌راستی در زبور پس از ذکر، نوشتیم که زمین را بندگان شایسته ما به ارث خواهند برد. به‌راستی در این، برای گروه پرستش‌کننده، پیامی کافی و رسا است (انبیاء/۱۰۵-۱۰۶).

آن‌چه او (ملکه سبأ) غیر از خدا می‌پرستید، او را [از ایمان] بازداشته بود و از گروه کافران بود (نمل/۴۳).

[مومن اصحاب قریه گفت:] چرا کسی را نپرستم که من را آفریده است و به سوی او بازگردانده می‌شوید؟ آیا به غیر از او، خدایانی بگیرم که اگر رحمان، زیانی بخواهد، شفاعت آنها، چیزی را از من بی‌نیاز نمی‌کند و من را نمی‌رهانند؟ در آن صورت، من در گمراهی آشکاری خواهم بود  (یس/۲۲-۲۴).

فرشتگان گفتند: ای مریم، خدا تو را به کلمه‌ای از جانب خود که نام او مسیح، عیسی، پسر مریم است، بشارت می‌دهد … [او به بنی‌اسرائیل می‌گوید:] به‌راستی خدا، پروردگار من و پروردگار شما است پس او را بپرستید. این راهی راست است (آل‌عمران/۴۵-۵۱). [عیسی گفت:] به‌راستی خدا است که پروردگار من و پروردگار شما است پس او را بپرستید. این راه راست است پس دسته‌ها از میان آنان اختلاف کردند پس وای بر کسانی که ستم کردند از عذاب روزی دردناک (زخرف/۶۴-۶۵). خدا فرمود: ای عیسی، پسر مریم، آیا تو به مردم گفتی، من و مادرم را دو خدا به غیر خدا بگیرید. گفت: منزّهی تو، برای من سزاوار نیست که آن‌چه حق من نیست، بگویم. اگر من آن را گفته بودم، تو می‌دانستی. تو آن‌چه در درون من است، می‌دانی و من آن‌چه در درون تو است، نمی‌دانم. بدون تردید تو به طور کامل داننده غیب هستی. جز آن‌چه من را به آن فرمان دادی، به آنها نگفتم که خدا را که پروردگار من و پروردگار شما است، بپرستید. تا وقتی در میان آنان بودم، بر آنها گواه بودم پس چون من را گرفتی، تو خود بر آنها مراقب بودی و تو بر هر چیزی گواه هستی. اگر آنها را عذاب کنی، آنان بندگان تو هستند و اگر بر آنها ببخشایی، تو خود شکست‌ناپذیر حکیم هستی (مائده/۱۱۶-۱۱۸). مسیح و فرشتگان مقرّب از این‌که بنده خدا باشند، هرگز ابا نمی‌کنند. هر کس از پرستش او ابا کند و استکبار ورزد، به‌زودی همه آنها را به سوی خود محشور می‌کند (نساء/۱۷۲). [یهود]، دانشمندان و راهبان خود و مسیح، پسر مریم را به غیر از خدا، به پروردگاری گرفتند در حالی‌که فرمان نیافته بودند مگر این‌که خدایی یکتا را بپرستند که هیچ خدایی جز او نیست. منزّه است او از آن‌چه شریک می‌گیرند (توبه/۳۱). به‌راستی کسانی که گفتند: بدون‌تردید خدا همان مسیح، پسر مریم است، کافر شدند، در حالی‌که مسیح می‌گفت: ای بنی‌اسرائیل، پروردگار من و پروردگار خودتان را بپرستید که هر کس به خدا شرک ورزد، بی‌گمان خدا بهشت را بر او حرام کرده است. جایگاه او آتش است و برای ستمکاران یارانی نیست (مائده/۷۲). کسانی که به آنها کتاب داده شد پراکنده نشدند مگر پس از آن‌که دلیل روشن برای آنها آمد و فرمان نیافته بودند جز این‌که خدا را بپرستند، در حالی‌که حق‌گرایانه دین را برای او خالص کنند و نماز برپا دارند و زکات بدهند. دین پایدار این است (بینه/۴- ۵).

دعای ایوب را اجابت کردیم. آسیب‌های رسیده به او را برطرف کردیم و کسان او و نظیرشان را همراه با آنها، به او دادیم [تا] رحمتی از جانب ما و یادی برای پرستندگان [باشد] (انبیاء/۸۴).

[اصحاب کهف گفتند:] هنگامی که از آنها (قوم خود) و از آن‌چه جز خدا می‌پرستید، کناره گرفتید پس به غار پناه برید تا پروردگارتان از رحمت خود بر شما بگستراند و برای شما در کارتان گشایشی فراهم کند (کهف/۱۶).

پیش از تو هیچ پیامبری نفرستادیم جز این‌که به او وحی کردیم که خدایی جز من نیست پس من را بپرستید (انبیاء/۲۵). از فرستادگان ما که پیش از تو، آنها را فرستادیم، بپرس. آیا غیر از رحمان، معبودانی قرار دادیم که پرستیده شوند (زخرف/۴۵)؟ به‌راستی به تو و به کسانی که پیش از تو بودند، وحی شده است که اگر شرک بورزی، بدون‌تردید عمل تو تباه می‌شود و بی‌گمان از زیانکاران می‌شوی بلکه خدا را بپرست و از سپاسگزاران باش (زمر/۶۵-۶۶). به‌راستی ما این کتاب را به حق به سوی تو نازل کردیم پس خدا را بپرست در حالی که دین را برای او خالص کرده‌ای (زمر/۲). پروردگارت مقرّر کرده است که جز او را نپرستید … بدی همه اینها نزد پرودگار تو ناپسند است. اینها از حکمت‌هایی است که پروردگارت به سوی تو وحی کرده است (اسراء/۲۳-۳۹). بدون‌تردید ما می‌دانیم که سینه تو از آن‌چه می‌گویند، تنگ می‌شود پس با ستایش پروردگارت، تسبیح بگوی و از سجده‌کنندگان باش و پروردگارت را پرستش کن تا مرگ تو فرارسد (حجر/۹۷-۹۹). غیب آسمان‌ها و زمین از آن خدا است. تمام کارها به او بازگردانده می‌شود پس او را پرستش کن. بر او توکل کن. پروردگار تو، از آن‌چه انجام می‌دهید، غافل نیست (هود/۱۲۳). پروردگارت هرگز فراموشکار نبوده است، پروردگار آسمان‌ها، زمین و آن‌چه میان آن دو است پس او را بپرست و در پرستش او شکیبا باش. آیا برای او همنامی می‌شناسی (مریم/۶۴-۶۵)؟ جز این نیست که فرمان یافته‌ام که پروردگار این شهر را که آن را گرامی داشته است، بپرستم. هر چیزی از آن او است و فرمان یافته‌ام که از مسلمانان باشم (نمل/۹۱). بگو، جز این نیست که من فرمان یافته‌ام خدا را بپرستم و به او شرک نورزم. به سوی او دعوت می‌کنم و بازگشت من به سوی او است (رعد/۳۶). بگو، من فرمان یافته‌ام که خدا را در حالی‌که دین را برای او خالص کرده‌ام، بپرستم و فرمان یافته‌ام که نخستین مسلمانان باشم. بگو، من اگر پروردگارم را سرپیچی کنم، از عذاب روزی بزرگ می‌ترسم. بگو، خدا را می‌پرستم در حالی‌که دینم را برای او خالص کرده‌ام پس هر چه غیر از او می‌خواهید، بپرستید. بگو، به‌راستی زیانکاران کسانی هستند که روز قیامت به خود و به کسان خود زیان زده‌اند. آگاه باش این همان زیان آشکار است. آنان از بالای سرشان پرده‌هایی از آتش و از زیر آنان پرده‌هایی [از آتش] دارند. این چیزی است که خدا، بندگان خود را به آن بیم می‌دهد. ای بندگان من، پس از من بترسید (زمر/۱۱-۱۶). بگو، ای مردم، اگر از دین من در شک هستید پس من کسانی را که شما غیر از خدا پرستش می‌کنید، نمی‌پرستم ولی خدایی را پرستش می‌کنم که شما را می‌میراند و فرمان یافته‌ام که از مومنان باشم (یونس/۱۰۴). بگو، من هم بشری مثل شما هستم [ولی] به من وحی می‌شود که خدای شما خدایی یگانه است پس هر کس به لقای پروردگار خود امید دارد، باید کار شایسته انجام دهد و هیچ کس را در پرستش پروردگار خود شریک نگیرد (کهف/۱۱۰). به‌راستی خدا است که پروردگار من و پروردگار شما است پس او را بپرستید. این راه راست است (مریم/۳۶). [قرآن] کتابی است که آیات آن، استوار شده سپس از نزد حکیمی آگاه به تفصیل بیان شده است که جز خدا را نپرستید. به‌راستی من برای شما از سوی او هشداردهنده و بشارت‌دهنده هستم … اگر رویگردان شوید، من از عذاب روزى بزرگ بر شما بیمناک هستم (هود/۱-۳). برای الفت‌دادن قریش، الفت آنان هنگام کوچ زمستان و تابستان پس باید پروردگار این خانه را  بپرستند. همان کسی که آنها را از گرسنگی رهانید و آنان را از بیم، ایمن گردانید (قریش/۱-۴).

[ای همسران پیامبر] اگر [پیامبر] شما را طلاق دهد، امید است پروردگار او، همسرانی بهتر از شما، مسلمان، مومن، فرمانبردار فروتن، توبه‌کننده، پرستش‌کننده، روزه‌دار بیوه و دوشیزه، به او عوض دهد (تحریم/۵).

بگو، ای اهل‌کتاب، بیایید بر سر کلمه‌ای که میان ما و میان شما یکسان است، [بایستیم] که جز خدا را نپرستیم و چیزی را با او شریک نگیریم و برخی از ما برخی دیگر را به غیر از خدا، به پروردگاری نگیرد پس اگر روی گرداندند، بگویید: شاهد باشید که ما مسلمان هستیم (آل‌عمران/۶۴). بگو، ای اهل‌کتاب، آیا جز این بر ما عیب می‌گیرید که ما به خدا و به آن‌چه به سوی ما نازل شده و به آن‌چه پیش از آن نازل شده است، ایمان آورده‌ایم در حالی که بیشتر شما نافرمان هستید؟ بگو، آیا شما را به بدتر از این کیفر در نزد خدا خبر دهم؟ کسانی که خدا آنها را لعنت کرده و بر آنها خشم گرفته و از آنها بوزینگان و خوکان پدید آورده است و [آنان که] طاغوت را می‌پرستند. آنها از نظر منزلت بدتر و از راه راست گمراه‌تر هستند (مائده/۵۹-۶۰). چون آیات روشنگر ما بر آنها (مشرکان) خوانده می‌شد، ‌می‌گفتند: این جز مردی نیست که می‌خواهد شما را از آن‌چه پدرانتان می‌پرستیدند، بازدارد. می‌گفتند: این جز دروغی بربافته نیست (سبأ/۴۳). درباره آن‌چه آنها می‌پرستند، در تردید نباش. آنها جز همان‌گونه که از قبل، پدرانشان می‌پرستیدند، نمی‌پرستند و ما بهره آنها را کامل و بی‌کم و کاست خواهیم داد (هود/۱۰۹). به‌راستی مجرمان رستگار نمی‌شوند. مجرمان غیر از خدا چیزی را می‌پرستند که به آنها ضرر و سودی نمی‌رساند. می‌گویند: اینها شفیعان ما نزد خدا هستند. بگو، آیا شما خدا را به چیزی خبر می‌دهید که نه در آسمان‌ها و نه در زمین، به آن آگاهی ندارد. او منزّه و برتر است از آن‌چه شریک می‌گیرند (یونس/۱۷-۱۸). بگو، آیا غیر از خدا، چیزی را که برای شما ضرر و سودی را مالک نیست، می‌پرستید؟ بدون تردید خدا شنوای دانا است (مائده/۷۶). کسانی که شرک ورزیدند، گفتند: اگر خدا می‌خواست نه ما و نه پدرانمان، هیچ چیزی را غیر از او نمی‌پرستیدیم و بدون [حکم] او، چیزی را حرام نمی‌کردیم. کسانی که پیش از آنها بودند، این چنین رفتار کردند. پس آیا جز ابلاغ آشکار بر پیامبران است (نحل/۳۵)؟ بگو، به‌راستی من نهی شده‌ام از این‌که کسانی را که شما غیر از خدا می‌خوانید، بپرستم. هنگامی که از جانب پروردگارم برای من دلایل روشن آمده است و فرمان یافته‌ام که برای پروردگار جهانیان تسلیم باشم (غافر/۶۶). بگو، به‌راستی من نهی شده‌ام که کسانی را که غیر از خدا می‌خوانید، بپرستم. بگو، من هوس‌های شما را پیروی نمی‌کنم که در این صورت گمراه می‌شوم و من از هدایت‌یافتگان نیستم (انعام/۵۶). بگو، اگر برای رحمان، فرزندی بود پس من نخستین پرستندگان بودم (زخرف/۸۱). بگو، ای کافران، آن‌چه را شما می‌پرستید، من نمی‌پرستم و شما هم پرستنده آن‌چه من می‌پرستم، نیستید و نه من پرستنده آن‌ چیزی هستم که شما می‌پرستید و شما هم پرستنده آن‌چه من می‌پرستم، نیستید. دین شما برای خودتان و دین من برای خودم (کافرون/۱-۶). به‌زودی [آن معبودان] به پرستش آنها، کافر می‌شوند و ضدّ آنها می‌شوند (مریم/۸۲). به‌راستی شما (مشرکان) و آن‌چه  می‌پرستید، بر ضدّ او (خدا) گمراه‌کننده نیستید مگر کسی را که خود به دوزخ وارد شود (صافّات/۱۶۱-۱۶۳). به‌راستی شما و آن‌چه غیر از خدا می‌پرستید، هیزم جهنّم هستید که شما در آن وارد می‌شوید. اگر اینها خدایانی بودند، در آن وارد نمی‌شدند در حالی‌که همگی در آن (جهنّم) جاودانه هستند. برای آنها در آنجا ناله‌ای حسرت‌بار است و در آنجا نمی‌شنوند (انبیاء/۹۸-۱۰۰).

روزی که آنها و آن‌چه به غیر از خدا می‌پرستند، محشور می‌کند، پس می‌فرماید: آیا شما این بندگان من را گمراه کردید یا خود از راه، گمراه شدند؟ می‌گویند: منزّهی تو. ما را نسزد که جز تو اولیایی برای خود بگیریم ولی تو، آنان و پدرانشان را برخوردار کردی تا یاد [تو] را فراموش کردند و گروهی هلاک‌شده بودند (فرقان/۱۷-۱۸). روزی که همگی آنها را محشور می‌کنیم سپس به کسانی که شرک ورزیدند، می‌گوییم: شما و شریکانتان در جای خود بایستید سپس بین آنها جدایی می‌افکنیم و شریکان آنها می‌گویند: شما هرگز ما را نمی‌پرستیدید. کافی است که خدا بین ما و بین شما گواه باشد. به یقین ما از پرستش شما غافل بودیم (یونس/۲۸-۲۹). کیست گمراه‌تر از آن که به غیر از خدا کسی را می‌خواند که تا روز قیامت پاسخ او را نمی‌دهد و آنان از دعایشان غافل هستند؟ چون مردم محشور شوند، [خدایان] دشمنان آنها (مشرکان) می‌شوند و به پرستش آنان کافر می‌شوند. (احقاف/۵-۶). [روز قیامت مشرکان] می‌گویند: اگر رحمان می‌خواست ما آنان (فرشتگان) را نمی‌پرستیدیم. آنها به این علمی ندارند. جز حدس نمی‌زنند (زخرف/۲۰). روزی که همه آنها را محشور می‌کند، آن‌گاه به فرشتگان می‌فرماید: آیا اینها بودند که شما را می‌پرستیدند؟ می‌گویند: منزّهی تو، ولیّ ما، تو هستی نه آنها، بلکه جنیان را می‌پرستیدند. بیشتر آنها به آنان مومن بودند (سبأ/۴۰-۴۱). کسانی را که ستم کردند با همگنانشان و آن‌چه غیر از خدا می‌پرستیدند، گرد آورید پس آنها را به سوی راه دوزخ هدایت کنید و آنها را نگاه دارید که آنها مورد سوال قرار خواهند گرفت. شما را چه شده که همدیگر را یاری نمی‌کنید؟ بلکه آنها امروز تسلیم‌شدگان هستند. بعضی به بعضی دیگر رو می‌کنند، می‌پرسند. می‌گویند: شما از در راستی با ما در می‌آمدید. می‌گویند: بلکه شما مومن نبودید و ما بر شما هیچ تسلّطی نداشتیم بلکه گروهی سرکش بودید پس فرمان پروردگارمان بر ما محقّق شد که ما به‌راستی ما چشندگان [عذاب] هستیم. شما را گمراه کردیم زیرا خودمان گمراه بودیم پس به‌راستی آنان در آن روز در عذاب مشترک هستند. ما با مجرمان این‌چنین می‌کنیم. بدون‌تردید آنان بودند که وقتی به آنها گفته می‌شد: خدایی جز خدای یگانه نیست، استکبار می‌ورزیدند و می‌گفتند: آیا ما برای شاعری دیوانه خدایانمان را رها کنیم؟ بلکه او  حقیقت را آورده و فرستادگان را تصدیق کرده است. بدون تردید شما عذاب دردناک را خواهید چشید و جز آن‌چه انجام می‌دادید، جزا داده نمی‌شوید مگر بندگان مخلَص خدا (صافّات/۲۲-۴۰). کسانی که سخن [عذاب] برای آنها محقّق شده، می‌گویند: پروردگارا، اینان هستند کسانی که گمراه کردیم. آنها را گمراه کردیم، همان‌گونه که خود گمراه شدیم. به سوی تو بیزاری می‌جوییم. آنان ما را نمی‌پرستیدند (قصص/۶۳). [در آن روز گفته می‌شود:] ای فرزندان آدم، آیا با شما عهد نکردم که شیطان را نپرستید. به‌راستی او دشمن آشکار شما است و این‌که من را بپرستید، این راه راست است (یس/۶۰-۶۱)؟

بنده، نماز

العبادة

 

 

 

 

 

 

 

 

 

وَ مَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ*  مَا أُرِيدُ مِنْهُم مِّن رِّزْقٍ وَمَا أُرِيدُ أَن يُطْعِمُونِ (ذاريات/۵۶-۵۷)

يَا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُواْ رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَ الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ* الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الأَرْضَ فِرَاشًا وَ السَّمَاء بِنَاء وَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَّكُمْ فَلاَ تَجْعَلُواْ لِلّهِ أَندَادًا وَ أَنتُمْ تَعْلَمُونَ (بقره/۲۱-۲۲) إِنَّ رَبَّكُمُ اللّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ يُدَبِّرُ الأَمْرَ مَا مِن شَفِيعٍ إِلاَّ مِن بَعْدِ إِذْنِهِ ذَلِكُمُ اللّهُ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ أَفَلاَ تَذَكَّرُونَ (يونس/۳) بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ أَنَّى يَكُونُ لَهُ وَلَدٌ وَ لَمْ تَكُن لَّهُ صَاحِبَةٌ وَ خَلَقَ كُلَّ شَيْءٍ و هُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ * ذَلِكُمُ اللّهُ رَبُّكُمْ لا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ فَاعْبُدُوهُ وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ وَكِيلٌ (انعام/۱۰۱-۱۰۲) يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ أَرْضِي وَاسِعَةٌ فَإِيَّايَ فَاعْبُدُونِ  (عنكبوت/۵۶)

 

 

 

إِنَّ هَذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَ أَنَا رَبُّكُمْ فَاعْبُدُونِ* وَ تَقَطَّعُوا أَمْرَهُم بَيْنَهُمْ كُلٌّ إِلَيْنَا رَاجِعُونَ (انبياء/۹۲-۹۳) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ارْكَعُوا وَ اسْجُدُوا وَ اعْبُدُوا رَبَّكُمْ وَ افْعَلُوا الْخَيْرَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (حج/۷۷) وَ اعْبُدُواْ اللّهَ وَ لاَ تُشْرِكُواْ بِهِ شَيْئًا (نساء/۳۶)

 

أَزِفَتْ الْآزِفَةُ* لَيْسَ لَهَا مِن دُونِ اللَّهِ كَاشِفَةٌ* أَفَمِنْ هَذَا الْحَدِيثِ تَعْجَبُونَ* وَ تَضْحَكُونَ وَ لَا تَبْكُونَ* وَ أَنتُمْ سَامِدُونَ* فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَ اعْبُدُوا (نجم/۵۷-۶۲)

 

إِيَّاكَ نَعْبُدُ و إِيَّاكَ نَسْتَعِينُ* اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِيمَ (فاتحه/۵-۶) صِبْغَةَ اللّهِ وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللّهِ صِبْغَةً وَ نَحْنُ لَهُ عَابِدونَ (بقره/۱۳۸) [المومنون هم] التَّائِبُونَ الْعَابِدُونَ … وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ (توبه/۱۱۲) وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنكُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُم فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَ لَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ وَ لَيُبَدِّلَنَّهُم مِّن بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا وَ مَن كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ (نور/۵۵) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُلُواْ مِن طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ وَ اشْكُرُواْ لِلّهِ إِن كُنتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ (بقره/۱۷۲) فَكُلُواْ مِمَّا رَزَقَكُمُ اللّهُ حَلالًا طَيِّبًا وَ اشْكُرُواْ نِعْمَتَ اللّهِ إِن كُنتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ  (نحل/۱۱۴) وَ مِنْ آيَاتِهِ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ وَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ لَا تَسْجُدُوا لِلشَّمْسِ وَ لَا لِلْقَمَرِ وَ اسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَهُنَّ إِن كُنتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ* فَإِنِ اسْتَكْبَرُوا فَالَّذِينَ عِندَ رَبِّكَ يُسَبِّحُونَ لَهُ بِاللَّيْلِ وَ النَّهَارِ وَ هُمْ لَا يَسْأَمُونَ (فصلّت/۳۷- ۳۸) إِنَّ الَّذِينَ عِندَ رَبِّكَ لاَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَ يُسَبِّحُونَهُ وَ لَهُ يَسْجُدُونَ (اعراف/۲۰۶) وَ لَهُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَنْ عِندَهُ لَا يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَ لَا يَسْتَحْسِرُونَ* يُسَبِّحُونَ اللَّيْلَ وَ النَّهَارَ لَا يَفْتُرُونَ (انبياء/۱۹-۲۰) وَ قَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ (غافر/۶۰) وَ الَّذِينَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَن يَعْبُدُوهَا وَ أَنَابُوا إِلَى اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْرَى فَبَشِّرْ عِبَادِ (زمر/۱۷)

 

 

 

 

 

 

 

أَلَا لِلَّهِ الدِّينُ الْخَالِصُ وَ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاء مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَى إِنَّ اللَّهَ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ فِي مَا هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ هُوَ كَاذِبٌ كَفَّارٌ (زمر/۳) وَ يَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا وَ مَا لَيْسَ لَهُم بِهِ عِلْمٌ وَ مَا لِلظَّالِمِينَ مِن نَّصِيرٍ (حج/۷۱) وَ يَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللّهِ مَا لاَ يَمْلِكُ لَهُمْ رِزْقًا مِّنَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ شَيْئًا وَ لاَ يَسْتَطِيعُونَ* فَلاَ تَضْرِبُواْ لِلّهِ الأَمْثَالَ إِنَّ اللّهَ يَعْلَمُ وَ أَنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ (نحل/۷۳-۷۴) وَ يَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَنفَعُهُمْ وَ لَا يَضُرُّهُمْ وَ كَانَ الْكَافِرُ عَلَى رَبِّهِ ظَهِيرًا  (فرقان/۵۵)

 

 

 

وَ مِنَ النَّاسِ مَن يَعْبُدُ اللَّهَ عَلَى حَرْفٍ فَإِنْ أَصَابَهُ خَيْرٌ اطْمَأَنَّ بِهِ وَ إِنْ أَصَابَتْهُ فِتْنَةٌ انقَلَبَ عَلَى وَجْهِهِ خَسِرَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةَ ذَلِكَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِينُ* يَدْعُو مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَضُرُّهُ وَ مَا لَا يَنفَعُهُ ذَلِكَ هُوَ الضَّلَالُ الْبَعِيدُ (حج/۱۱-۱۲)

 

العبادة الاقوام، وَ لَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَّسُولًا أَنِ اعْبُدُواْ اللّهَ وَ اجْتَنِبُواْ الطَّاغُوتَ فَمِنْهُم مَّنْ هَدَى اللّهُ وَ مِنْهُم مَّنْ حَقَّتْ عَلَيْهِ الضَّلالَةُ فَسِيرُواْ فِي الأَرْضِ فَانظُرُواْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ (نحل/۳۶)

 

قَالَتْ رُسُلُهُمْ (قوم نوح و ثمود و الذین من قبلهم) أَفِي اللّهِ شَكٌّ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ يَدْعُوكُمْ لِيَغْفِرَ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ وَ يُؤَخِّرَكُمْ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى قَالُواْ إِنْ أَنتُمْ إِلاَّ بَشَرٌ مِّثْلُنَا تُرِيدُونَ أَن تَصُدُّونَا عَمَّا كَانَ يَعْبُدُ آبَآؤُنَا فَأْتُونَا بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ (ابراهيم/۱۰) وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ فَقَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ أَفَلَا تَتَّقُونَ (مومنون/۲۳) لَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ فَقَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُواْ اللَّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ إِنِّيَ أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (اعراف/۵۹) [قال نوح لقومه] أَن لاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ اللّهَ إِنِّيَ أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ أَلِيمٍ (هود/۲۶) قَالَ يَا قَوْمِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُّبِينٌ* أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اتَّقُوهُ وَ أَطِيعُونِ* يَغْفِرْ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ وَ يُؤَخِّرْكُمْ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى (نوح/۲-۴) قَالُواْ (قوم نوح) أَجِئْتَنَا لِنَعْبُدَ اللّهَ وَحْدَهُ وَ نَذَرَ مَا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُنَا فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (اعراف/۷۰)

 

 

 

 

 

فَأَرْسَلْنَا فِيهِمْ (قوم بعد نوح) رَسُولًا مِنْهُمْ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ أَفَلَا تَتَّقُونَ (مومنون/۳۲)

 

إِذْ جَاءتْهُمُ الرُّسُلُ مِن بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ قَالُوا لَوْ شَاء رَبُّنَا لَأَنزَلَ مَلَائِكَةً فَإِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ كَافِرُونَ (فصّلت/۱۴)

 

وَ إِلَى عَادٍ أَخَاهُمْ هُودًا قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُواْ اللّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ أَفَلاَ تَتَّقُونَ (اعراف/۶۵)  وَ إِلَى عَادٍ أَخَاهُمْ هُودًا قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُواْ اللّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ إِنْ أَنتُمْ إِلاَّ مُفْتَرُونَ (هود/۵۰) وَ اذْكُرْ أَخَا عَادٍ إِذْ أَنذَرَ قَوْمَهُ بِالْأَحْقَافِ وَ قَدْ خَلَتْ النُّذُرُ مِن بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (احقاف/۲۱)

 

 

وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَى ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ فَإِذَا هُمْ فَرِيقَانِ يَخْتَصِمُونَ (نمل/۴۵) وَ إِلَى ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُواْ اللّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ (اعراف/۷۳؛ هود/۶۱) هُوَ أَنشَأَكُم مِّنَ الأَرْضِ وَ اسْتَعْمَرَكُمْ فِيهَا فَاسْتَغْفِرُوهُ ثُمَّ تُوبُواْ إِلَيْهِ إِنَّ رَبِّي قَرِيبٌ مُّجِيبٌ* قَالُواْ يَا صَالِحُ قَدْ كُنتَ فِينَا مَرْجُوًّا قَبْلَ هَذَا أَتَنْهَانَا أَن نَّعْبُدَ مَا يَعْبُدُ آبَاؤُنَا وَ إِنَّنَا لَفِي شَكٍّ مِّمَّا تَدْعُونَا إِلَيْهِ مُرِيبٍ (هود/۶۱-۶۲)

 

 

 

وَ إِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هَذَا الْبَلَدَ آمِنًا وَ اجْنُبْنِي وَ بَنِيَّ أَن نَّعْبُدَ الأَصْنَامَ (ابراهيم/۳۵) قَالَ لِأَبِيهِ وَ قَوْمِهِ مَاذَا تَعْبُدُونَ* أَئِفْكًا آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِيدُونَ* فَمَا ظَنُّكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ (صافّات/۸۵-۸۷)  قَالَ لِأَبِيهِ يَا أَبَتِ لِمَ تَعْبُدُ مَا لَا يَسْمَعُ وَلَا يُبْصِرُ وَلَا يُغْنِي عَنكَ شَيْئًا (مریم/۴۲) يَا أَبَتِ لَا تَعْبُدِ الشَّيْطَانَ إِنَّ الشَّيْطَانَ كَانَ لِلرَّحْمَنِ عَصِيًّا (مریم/۴۴) وَ إِبْرَاهِيمَ إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اتَّقُوهُ ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ* إِنَّمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ أَوْثَانًا وَ تَخْلُقُونَ إِفْكًا إِنَّ الَّذِينَ تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ لَا يَمْلِكُونَ لَكُمْ رِزْقًا فَابْتَغُوا عِندَ اللَّهِ الرِّزْقَ وَ اعْبُدُوهُ وَ اشْكُرُوا لَهُ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (عنكبوت/۱۶-۱۷) قَالَ أَفَتَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَنفَعُكُمْ شَيْئًا وَ لَا يَضُرُّكُمْ* أُفٍّ لَّكُمْ وَ لِمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (انبياء/۶۶-۶۷) قَالَ [ابراهیم] لِأَبِيهِ وَ قَوْمِهِ مَا تَعْبُدُونَ* قَالُوا نَعْبُدُ أَصْنَامًا فَنَظَلُّ لَهَا عَاكِفِينَ* قَالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ إِذْ تَدْعُونَ* أَوْ يَنفَعُونَكُمْ أَوْ يَضُرُّونَ* قَالُوا بَلْ وَجَدْنَا آبَاءنَا كَذَلِكَ يَفْعَلُونَ (شعراء/۷۰-۷۴) إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَ قَوْمِهِ مَا هَذِهِ التَّمَاثِيلُ الَّتِي أَنتُمْ لَهَا عَاكِفُونَ (انبياء/۵۲) قَالَ [ابراهیم] أَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَ* وَ اللَّهُ خَلَقَكُمْ وَ مَا تَعْمَلُونَ (صافّات/۹۵-۹۶) قَالُوا وَجَدْنَا آبَاءنَا لَهَا عَابِدِينَ* قَالَ لَقَدْ كُنتُمْ أَنتُمْ وَ آبَاؤُكُمْ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ (انبياء/۵۳-۵۴) قَالَ [ابراهیم] أَفَرَأَيْتُم مَّا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ* أَنتُمْ وَ آبَاؤُكُمُ الْأَقْدَمُونَ* فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِّي إِلَّا رَبَّ الْعَالَمِينَ (شعراء/۷۵-۷۷) قَالَ إِبْرَاهِيمُ لِأَبِيهِ وَ قَوْمِهِ إِنَّنِي بَرَاء مِّمَّا تَعْبُدُونَ* إِلَّا الَّذِي فَطَرَنِي فَإِنَّهُ سَيَهْدِينِ* وَ جَعَلَهَا كَلِمَةً بَاقِيَةً فِي عَقِبِهِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (زخرف/۲۶-۲۸) فَلَمَّا اعْتَزَلَهُمْ وَ مَا يَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ وَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَ يَعْقُوبَ وَ كُلًّا جَعَلْنَا نَبِيًّا* وَ وَهَبْنَا لَهُم مِّن رَّحْمَتِنَا وَ جَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِيًّا (مريم/۴۹-۵۰) قَدْ كَانَتْ لَكُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِي إِبْرَاهِيمَ وَ الَّذِينَ مَعَهُ إِذْ قَالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَءاؤا مِنكُمْ وَ مِمَّا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ … (ممتحنه/۴)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

وَ جَعَلْنَاهُمْ (ابراهيم، اسحاق، يعقوب و لوط) أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَ أَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ وَ إِقَامَ الصَّلَاةِ وَ إِيتَاء الزَّكَاةِ وَ كَانُوا لَنَا عَابِدِينَ (انبياء/۷۳) أَمْ كُنتُمْ شُهَدَاء إِذْ حَضَرَ يَعْقُوبَ الْمَوْتُ إِذْ قَالَ لِبَنِيهِ مَا تَعْبُدُونَ مِن بَعْدِي قَالُواْ نَعْبُدُ إِلَهَكَ وَ إِلَهَ آبَائِكَ إِبْرَاهِيمَ وَ إِسْمَاعِيلَ وَ إِسْحَاقَ إِلَهًا وَاحِدًا وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ (بقره/۱۳۳)

 

 

[قال یوسف] يَا صَاحِبَيِ السِّجْنِ أَ أَرْبَابٌ مُّتَفَرِّقُونَ خَيْرٌ أَمِ اللّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ* مَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِهِ إِلاَّ أَسْمَاء سَمَّيْتُمُوهَا أَنتُمْ وَ آبَآؤُكُم مَّا أَنزَلَ اللّهُ بِهَا مِن سُلْطَانٍ إِنِ الْحُكْمُ إِلاَّ لِلّهِ أَمَرَ أَلاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ إِيَّاهُ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يَعْلَمُونَ (يوسف/۳۹-۴۰)

 

وَ إِلَى مَدْيَنَ أَخَاهُمْ شُعَيْبًا قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُواْ اللّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ (اعراف/۸۵؛ هود/۸۴) يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ ارْجُوا الْيَوْمَ الْآخِرَ وَ لَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ* فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دَارِهِمْ جَاثِمِينَ (عنكبوت/۳۶-۳۷) قَالُواْ يَا شُعَيْبُ أَصَلاَتُكَ تَأْمُرُكَ أَن نَّتْرُكَ مَا يَعْبُدُ آبَاؤُنَا أَوْ أَن نَّفْعَلَ فِي أَمْوَالِنَا مَا نَشَاء إِنَّكَ لَأَنتَ الْحَلِيمُ الرَّشِيدُ (هود/۸۷)

 

 

[نودی لموسی] إِنَّنِي أَنَا اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِي وَ أَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِي (طه/۱۴) وَ إِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَائِيلَ لاَ تَعْبُدُونَ إِلاَّ اللّهَ … ثُمَّ تَوَلَّيْتُمْ إِلاَّ قَلِيلًا مِّنكُمْ وَ أَنتُم مِّعْرِضُونَ (بقره/۸۳) فَقَالُوا (فرعون و ملائه) أَنُؤْمِنُ لِبَشَرَيْنِ مِثْلِنَا وَ قَوْمُهُمَا لَنَا عَابِدُونَ (مومنون/۴۷) وَ لَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ* إِنَّ فِي هَذَا لَبَلَاغًا لِّقَوْمٍ عَابِدِينَ (انبياء/۱۰۵-۱۰۶)

 

وَ صَدَّهَا (إمراة تملک سبأ) مَا كَانَت تَّعْبُدُ مِن دُونِ اللَّهِ إِنَّهَا كَانَتْ مِن قَوْمٍ كَافِرِينَ (نمل/۴۳)

 

[قال مومن من اهل قریه] وَ مَا لِي لاَ أَعْبُدُ الَّذِي فَطَرَنِي وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ* أَ أَتَّخِذُ مِن دُونِهِ آلِهَةً إِن يُرِدْنِ الرَّحْمَن بِضُرٍّ لاَّ تُغْنِ عَنِّي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا وَ لاَ يُنقِذُونِ* إِنِّي إِذًا لَّفِي ضَلاَلٍ مُّبِينٍ (يس/۲۲-۲۴)

 

إِذْ قَالَتِ الْمَلآئِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللّهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِّنْهُ اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ … [هو یقول لبنی‌اسرائیل] إِنَّ اللّهَ رَبِّي وَ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ (آل‌عمران/۴۵-۵۱) [قال عيسي] إِنَّ اللَّهَ هُوَ رَبِّي وَ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ* فَاخْتَلَفَ الْأَحْزَابُ مِن بَيْنِهِمْ فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْ عَذَابِ يَوْمٍ أَلِيمٍ (زخرف/۶۴-۶۵) قَالَ اللّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ أَ أَنتَ قُلتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِي وَ أُمِّيَ إِلَهَيْنِ مِن دُونِ اللّهِ قَالَ سُبْحَانَكَ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أَقُولَ مَا لَيْسَ لِي بِحَقٍّ إِن كُنتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ تَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِي وَ لاَ أَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِكَ إِنَّكَ أَنتَ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ* مَا قُلْتُ لَهُمْ إِلاَّ مَا أَمَرْتَنِي بِهِ أَنِ اعْبُدُواْ اللّهَ رَبِّي وَ رَبَّكُمْ وَ كُنتُ عَلَيْهِمْ شَهِيدًا مَّا دُمْتُ فِيهِمْ فَلَمَّا تَوَفَّيْتَنِي كُنتَ أَنتَ الرَّقِيبَ عَلَيْهِمْ وَ أَنتَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ* إِن تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبَادُكَ وَ إِن تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (مائده/۱۱۶-۱۱۸) لَّن يَسْتَنكِفَ الْمَسِيحُ أَن يَكُونَ عَبْدًا لِّلّهِ وَ لاَ الْمَلآئِكَةُ الْمُقَرَّبُونَ وَ مَن يَسْتَنكِفْ عَنْ عِبَادَتِهِ وَ يَسْتَكْبِرْ فَسَيَحْشُرُهُمْ إِلَيهِ جَمِيعًا  (نساء/۱۷۲) اتَّخَذُواْ أَحْبَارَهُمْ وَ رُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللّهِ وَ الْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَ مَا أُمِرُواْ إِلاَّ لِيَعْبُدُواْ إِلَهًا وَاحِدًا لاَّ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ سُبْحَانَهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ (توبه/۳۱) لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُواْ إِنَّ اللّهَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ وَ قَالَ الْمَسِيحُ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اعْبُدُواْ اللّهَ رَبِّي وَ رَبَّكُمْ إِنَّهُ مَن يُشْرِكْ بِاللّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللّهُ عَلَيهِ الْجَنَّةَ وَ مَأْوَاهُ النَّارُ وَ مَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنصَارٍ (مائده/۷۲) وَ مَا تَفَرَّقَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءتْهُمُ الْبَيِّنَةُ* وَ مَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفَاء وَ يُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَ يُؤْتُوا الزَّكَاةَ وَ ذَلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ  (بيّنه/۴- ۵)

 

 

 

 

 

 

 

 

فَاسْتَجَبْنَا لَهُ (ایوب) فَكَشَفْنَا مَا بِهِ مِن ضُرٍّ وَ آتَيْنَاهُ أَهْلَهُ وَ مِثْلَهُم مَّعَهُمْ رَحْمَةً مِّنْ عِندِنَا وَ ذِكْرَى لِلْعَابِدِينَ (انبياء/۸۴)

[قال اصحاب الکهف] إِذِ اعْتَزَلْتُمُوهُمْ وَ مَا يَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ فَأْوُوا إِلَى الْكَهْفِ يَنشُرْ لَكُمْ رَبُّكُم مِّن رَّحمته و يُهَيِّئْ لَكُم مِّنْ أَمْرِكُم مِّرْفَقًا (كهف/۱۶)

 

وَ مَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِي إِلَيْهِ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدُونِ (انبياء/۲۵) وَ اسْأَلْ مَنْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رُّسُلِنَا أَجَعَلْنَا مِن دُونِ الرَّحْمَنِ آلِهَةً يُعْبَدُونَ (زخرف/۴۵) وَ لَقَدْ أُوحِيَ إِلَيْكَ وَ إِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ* بَلِ اللَّهَ فَاعْبُدْ وَ كُن مِّنْ الشَّاكِرِينَ (زمر/۶۵-۶۶) إِنَّا أَنزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ فَاعْبُدِ اللَّهَ مُخْلِصًا لَّهُ الدِّينَ (زمر/۲) وَ قَضَى رَبُّكَ أَلاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ إِيَّاهُ … كُلُّ ذَلِكَ كَانَ سَيٍّئُهُ عِنْدَ رَبِّكَ مَكْرُوهًا* ذَلِكَ مِمَّا أَوْحَى إِلَيْكَ رَبُّكَ مِنَ الْحِكْمَةِ (اسراء/۲۳-۳۹) وَ لَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّكَ يَضِيقُ صَدْرُكَ بِمَا يَقُولُونَ* فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَ كُن مِّنَ السَّاجِدِينَ* وَ اعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّى يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ (حجر/۹۷-۹۹) وَ لِلّهِ غَيْبُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ إِلَيْهِ يُرْجَعُ الأَمْرُ كُلُّهُ فَاعْبُدْهُ وَ تَوَكَّلْ عَلَيْهِ وَ مَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (هود/۱۲۳) وَ مَا كَانَ رَبُّكَ نَسِيًّا* رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَا بَيْنَهُمَا فَاعْبُدْهُ وَ اصْطَبِرْ لِعِبَادَتِهِ هَلْ تَعْلَمُ لَهُ سَمِيًّا (مريم/۶۴-۶۵) إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ رَبَّ هَذِهِ الْبَلْدَةِ الَّذِي حَرَّمَهَا وَ لَهُ كُلُّ شَيْءٍ وَ أُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُسْلِمِينَ (نمل/۹۱) قُلْ إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللّهَ وَ لا أُشْرِكَ بِهِ إِلَيْهِ أَدْعُو وَ إِلَيْهِ مَآبِ (رعد/۳۶) قُلْ إِنِّي أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّهَ مُخْلِصًا لَّهُ الدِّينَ* وَ أُمِرْتُ لِأَنْ أَكُونَ أَوَّلَ الْمُسْلِمِينَ* قُلْ إِنِّي أَخَافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ* قُلِ اللَّهَ أَعْبُدُ مُخْلِصًا لَّهُ دِينِي* فَاعْبُدُوا مَا شِئْتُم مِّن دُونِهِ قُلْ إِنَّ الْخَاسِرِينَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ وَ أَهْلِيهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَلَا ذَلِكَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِينُ* لَهُم مِّن فَوْقِهِمْ ظُلَلٌ مِّنَ النَّارِ وَ مِن تَحْتِهِمْ ظُلَلٌ ذَلِكَ يُخَوِّفُ اللَّهُ بِهِ عِبَادَهُ يَا عِبَادِ فَاتَّقُونِ (زمر/۱۱-۱۶) قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِن كُنتُمْ فِي شَكٍّ مِّن دِينِي فَلاَ أَعْبُدُ الَّذِينَ تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللّهِ وَلَكِنْ أَعْبُدُ اللّهَ الَّذِي يَتَوَفَّاكُمْ وَ أُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (يونس/۱۰۴) قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ يُوحَى إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَمَن كَانَ يَرْجُو لِقَاء رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَ لَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا (كهف/۱۱۰) وَ إِنَّ اللَّهَ رَبِّي وَ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ (مريم/۳۶) [قرآن] كِتَابٌ أُحْكِمَتْ آيَاتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِن لَّدُنْ حَكِيمٍ خَبِيرٍ* أَلاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ اللّهَ إِنَّنِي لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ وَ بَشِيرٌ … وَ إِن تَوَلَّوْاْ فَإِنِّيَ أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ كَبِيرٍ (هود/۱-۳) لِإِيلَافِ قُرَيْشٍ* إِيلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاء وَ الصَّيْفِ* فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَيْتِ* الَّذِي أَطْعَمَهُم مِّن جُوعٍ وَ آمَنَهُم مِّنْ خَوْفٍ (قريش/۱-۴)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[یا نساء النبی] عَسَى رَبُّهُ إِن طَلَّقَكُنَّ أَن يُبْدِلَهُ أَزْوَاجًا خَيْرًا مِّنكُنَّ مُسْلِمَاتٍ مُّؤْمِنَاتٍ قَانِتَاتٍ تَائِبَاتٍ عَابِدَاتٍ سَائِحَاتٍ ثَيِّبَاتٍ وَ أَبْكَارًا (تحريم/۵)

 

قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْاْ إِلَى كَلَمَةٍ سَوَاء بَيْنَنَا وَ بَيْنَكُمْ أَلاَّ نَعْبُدَ إِلاَّ اللّهَ وَ لاَ نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَ لاَ يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللّهِ فَإِن تَوَلَّوْاْ فَقُولُواْ اشْهَدُواْ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ (آل‌عمران/۶۴) قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ هَلْ تَنقِمُونَ مِنَّا إِلاَّ أَنْ آمَنَّا بِاللّهِ وَ مَا أُنزِلَ إِلَيْنَا وَ مَا أُنزِلَ مِن قَبْلُ وَ أَنَّ أَكْثَرَكُمْ فَاسِقُونَ* قُلْ هَلْ أُنَبِّئُكُم بِشَرٍّ مِّن ذَلِكَ مَثُوبَةً عِندَ اللّهِ مَن لَّعَنَهُ اللّهُ وَ غَضِبَ عَلَيْهِ وَ جَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَ الْخَنَازِيرَ وَ عَبَدَ الطَّاغُوتَ أُوْلَئِكَ شَرٌّ مَّكَانًا وَ أَضَلُّ عَن سَوَاء السَّبِيلِ (مائده/۵۹-۶۰) وَ إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالُوا مَا هَذَا إِلَّا رَجُلٌ يُرِيدُ أَن يَصُدَّكُمْ عَمَّا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُكُمْ وَ قَالُوا مَا هَذَا إِلَّا إِفْكٌ مُّفْتَرًى (سبأ/۴۳) فَلاَ تَكُ فِي مِرْيَةٍ مِّمَّا يَعْبُدُ هَؤُلاء مَا يَعْبُدُونَ إِلاَّ كَمَا يَعْبُدُ آبَاؤُهُم مِّن قَبْلُ وَ إِنَّا لَمُوَفُّوهُمْ نَصِيبَهُمْ غَيْرَ مَنقُوصٍ (هود/۱۰۹) إِنَّهُ لاَ يُفْلِحُ الْمُجْرِمُونَ* وَ يَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللّهِ مَا لاَ يَضُرُّهُمْ وَ لاَ يَنفَعُهُمْ وَ يَقُولُونَ هَؤُلاء شُفَعَاؤُنَا عِندَ اللّهِ قُلْ أَتُنَبِّئُونَ اللّهَ بِمَا لاَ يَعْلَمُ فِي السَّمَاوَاتِ وَ لاَ فِي الأَرْضِ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ (يونس/۱۷-۱۸) قُلْ أَتَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللّهِ مَا لاَ يَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَ لاَ نَفْعًا وَ اللّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (مائده/۷۶) وَ قَالَ الَّذِينَ أَشْرَكُواْ لَوْ شَاء اللّهُ مَا عَبَدْنَا مِن دُونِهِ مِن شَيْءٍ نَّحْنُ وَ لا آبَاؤُنَا وَ لاَ حَرَّمْنَا مِن دُونِهِ مِن شَيْءٍ كَذَلِكَ فَعَلَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَهَلْ عَلَى الرُّسُلِ إِلاَّ الْبَلاغُ الْمُبِينُ (نحل/۳۵) قُلْ إِنِّي نُهِيتُ أَنْ أَعْبُدَ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ لَمَّا جَاءنِيَ الْبَيِّنَاتُ مِن رَّبِّي وَ أُمِرْتُ أَنْ أُسْلِمَ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ (غافر/۶۶) قُلْ إِنِّي نُهِيتُ أَنْ أَعْبُدَ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ قُل لاَّ أَتَّبِعُ أَهْوَاءكُمْ قَدْ ضَلَلْتُ إِذًا وَ مَا أَنَاْ مِنَ الْمُهْتَدِينَ (انعام/۵۶) قُلْ إِن كَانَ لِلرَّحْمَنِ وَلَدٌ فَأَنَا أَوَّلُ الْعَابِدِينَ (زخرف/۸۱) قُلْ يَا أَيُّهَا الْكَافِرُونَ* لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ* وَ لَا أَنتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ* وَ لَا أَنَا عَابِدٌ مَّا عَبَدتُّمْ* وَ لَا أَنتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ* لَكُمْ دِينُكُمْ وَلِيَ دِينِ (كافرون/۱-۶) سَيَكْفُرُونَ [الالهة] بِعِبَادَتِهِمْ وَ يَكُونُونَ عَلَيْهِمْ ضِدًّا (مريم/۸۲) فَإِنَّكُمْ (مشرکین) وَ مَا تَعْبُدُونَ* مَا أَنتُمْ عَلَيْهِ بِفَاتِنِينَ* إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِيمِ (صافّات/۱۶۱- ۱۶۳) إِنَّكُمْ وَ مَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنتُمْ لَهَا وَارِدُونَ* لَوْ كَانَ هَؤُلَاء آلِهَةً مَّا وَرَدُوهَا وَ كُلٌّ فِيهَا خَالِدُونَ* لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَ هُمْ فِيهَا لَا يَسْمَعُونَ (انبياء/۹۸-۱۰۰)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

وَ يَوْمَ يَحْشُرُهُمْ وَ مَا يَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ فَيَقُولُ أَأَنتُمْ أَضْلَلْتُمْ عِبَادِي هَؤُلَاء أَمْ هُمْ ضَلُّوا السَّبِيلَ* قَالُوا سُبْحَانَكَ مَا كَانَ يَنبَغِي لَنَا أَن نَّتَّخِذَ مِن دُونِكَ مِنْ أَوْلِيَاء وَ لَكِن مَّتَّعْتَهُمْ وَ آبَاءهُمْ حَتَّى نَسُوا الذِّكْرَ وَ كَانُوا قَوْمًا بُورًا (فرقان/۱۷-۱۸) وَ يَوْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمِيعًا ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِينَ أَشْرَكُواْ مَكَانَكُمْ أَنتُمْ وَ شُرَكَآؤُكُمْ فَزَيَّلْنَا بَيْنَهُمْ وَ قَالَ شُرَكَآؤُهُم مَّا كُنتُمْ إِيَّانَا تَعْبُدُونَ* فَكَفَى بِاللّهِ شَهِيدًا بَيْنَنَا وَ بَيْنَكُمْ إِن كُنَّا عَنْ عِبَادَتِكُمْ لَغَافِلِينَ (يونس/۲۸-۲۹) وَ مَنْ أَضَلُّ مِمَّن يَدْعُو مِن دُونِ اللَّهِ مَن لَّا يَسْتَجِيبُ لَهُ إِلَى يَومِ الْقِيَامَةِ وَ هُمْ عَن دُعَائِهِمْ غَافِلُونَ* وَ إِذَا حُشِرَ النَّاسُ كَانُوا لَهُمْ (المشرکین) أَعْدَاء وَ كَانُوا بِعِبَادَتِهِمْ كَافِرِينَ (احقاف/۵-۶) [فی القیامة] وَ قَالُوا (المشرکون) لَوْ شَاء الرَّحْمَنُ مَا عَبَدْنَاهُم (الملائکة) مَّا لَهُم بِذَلِكَ مِنْ عِلْمٍ إِنْ هُمْ إِلَّا يَخْرُصُونَ  (زخرف/۲۰) وَ يَوْمَ يَحْشُرُهُمْ جَمِيعًا ثُمَّ يَقُولُ لِلْمَلَائِكَةِ أَهَؤُلَاء إِيَّاكُمْ كَانُوا يَعْبُدُونَ* قَالُوا سُبْحَانَكَ أَنتَ وَلِيُّنَا مِن دُونِهِم بَلْ كَانُوا يَعْبُدُونَ الْجِنَّ أَكْثَرُهُم بِهِم مُّؤْمِنُونَ (سبأ/۴۰-۴۱) احْشُرُوا الَّذِينَ ظَلَمُوا وَ أَزْوَاجَهُمْ وَ مَا كَانُوا يَعْبُدُونَ* مِن دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَى صِرَاطِ الْجَحِيمِ* وَقِفُوهُمْ إِنَّهُم مَّسْئُولُونَ* مَا لَكُمْ لَا تَنَاصَرُونَ* بَلْ هُمُ الْيَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ* وَ أَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَسَاءلُونَ* قَالُوا إِنَّكُمْ كُنتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْيَمِينِ* قَالُوا بَل لَّمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ* وَ مَا كَانَ لَنَا عَلَيْكُم مِّن سُلْطَانٍ بَلْ كُنتُمْ قَوْمًا طَاغِينَ* فَحَقَّ عَلَيْنَا قَوْلُ رَبِّنَا إِنَّا لَذَائِقُونَ* فَأَغْوَيْنَاكُمْ إِنَّا كُنَّا غَاوِينَ* فَإِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ* إِنَّا كَذَلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ* إِنَّهُمْ كَانُوا إِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ* وَ يَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُوا آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَّجْنُونٍ* بَلْ جَاء بِالْحَقِّ وَ صَدَّقَ الْمُرْسَلِينَ* إِنَّكُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِيمِ* وَ مَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ* إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (صافّات/۲۲-۴۰) قَالَ الَّذِينَ حَقَّ عَلَيْهِمُ الْقَوْلُ رَبَّنَا هَؤُلَاء الَّذِينَ أَغْوَيْنَا أَغْوَيْنَاهُمْ كَمَا غَوَيْنَا تَبَرَّأْنَا إِلَيْكَ مَا كَانُوا إِيَّانَا يَعْبُدُونَ (قصص/۶۳) أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ* وَ أَنْ اعْبُدُونِي هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ (يس/۶۰-۶۱)