طلوع، برآمدن خورشید، این مفهوم از مادّه «ط ل ع» ۴ بار و «ش ر ق» ۳ بار آمده است.
چکیده: پیش از طلوع خورشید، پروردگار خود را تسبیح بگو. شب قدر تا طلوع فجر، سلامت است هنگام برآمدن آفتاب فریاد [مرگبار] آنان (قوم لوط) را فرا گرفت (حجر/۷۳). [فرعونیان] هنگام برآمدن آفتاب، آنها (بنیاسرائیل) را تعقیب کردند (شعراء/۶۰). ما کوهها را با او (داوود) مسخّر کردیم که شامگاهان و هنگام برآمدن آفتاب، [خدا را] تسبیح مى کردند (ص/۱۸). آنگاه که [ذوالقرنین] به محلّ طلوع خورشید رسید، آن را دید که بر قومی طلوع میکند که برای آنان در برابر آن، پوششی قرار نداده بودیم (کهف/۹۰). خورشید را میبینی آنگاه که طلوع میکند از غار آنان (اصحاب کهف) به سمت راستشان میل میکند و آنگاه که غروب میکند، از سمت چپ آنان میگذرد، در حالیکه آنان در محلّ وسیعی از غار بودند (کهف/۱۷). شب قدر تا طلوع فجر، سلامت است (قدر/۵). بر آنچه میگویند، صبر کن و پیش از طلوع خورشید و قبل از غروب، پروردگار خود را تسبیح بگو (طه/۱۳۰؛ ق/۳۹). خورشید، مشرق و مغرب |
طلوع
فَأَخَذَتْهُمُ (قوم لوط) الصَّيْحَةُ مُشْرِقِينَ (حجر/۷۳)
[آل فرعون] فَأَتْبَعُوهُم (بنیاسرائیل) مُّشْرِقِينَ (شعراء/۶۰) إِنَّا سَخَّرْنَا الْجِبَالَ مَعَهُ (داوود) يُسَبِّحْنَ بِالْعَشِيِّ وَ الْإِشْرَاقِ (ص/۱۸)
حَتَّى إِذَا بَلَغَ (ذوالقرنین) مَطْلِعَ الشَّمْسِ وَجَدَهَا تَطْلُعُ عَلَى قَوْمٍ لَّمْ نَجْعَل لَّهُم مِّن دُونِهَا سِتْرًا (کهف/۹۰)
وَ تَرَى الشَّمْسَ إِذَا طَلَعَت تَّزَاوَرُ عَن كَهْفِهِمْ ذَاتَ الْيَمِينِ وَ إِذَا غَرَبَت تَّقْرِضُهُمْ ذَاتَ الشِّمَالِ وَ هُمْ فِي فَجْوَةٍ مِّنْهُ (کهف/۱۷)
سَلَامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ (قدر/۵) فَاصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ غُرُوبِهَا (طه/۱۳۰؛ ق/۳۹) |