چکیده: پیش از طلوع خورشید، پروردگار خود را تسبیح بگو. شب قدر تا طلوع فجر، سلامت است

هنگام برآمدن آفتاب فریاد [مرگبار] آنان (قوم لوط) را فرا گرفت (حجر/۷۳).

[فرعونیان] هنگام برآمدن آفتاب، آنها (بنی‌اسرائیل) را تعقیب کردند (شعراء/۶۰).

ما کوه‌ها را با او (داوود) مسخّر کردیم که شامگاهان و هنگام برآمدن آفتاب، [خدا را] تسبیح مى ‏کردند (ص/۱۸).

آن‌گاه که [ذوالقرنین] به محلّ طلوع خورشید رسید، آن را دید که بر قومی طلوع می‌کند که برای آنان در برابر آن، پوششی قرار نداده بودیم (کهف/۹۰).

خورشید را می‌بینی آن‌گاه که طلوع می‌کند از غار آنان (اصحاب کهف) به سمت راستشان میل می‌کند و آن‌گاه که غروب می‌کند، از سمت چپ آنان می‌گذرد، در حالی‌که آنان در محلّ وسیعی از غار بودند (کهف/۱۷).

شب قدر تا طلوع فجر، سلامت است (قدر/۵).

بر آن‌چه می‌گویند، صبر کن و پیش از طلوع خورشید و قبل از غروب، پروردگار خود را تسبیح بگو (طه/۱۳۰؛ ق/۳۹).

خورشید، مشرق و مغرب

فَأَخَذَتْهُمُ (قوم لوط) الصَّيْحَةُ مُشْرِقِينَ (حجر/۷۳)

[آل فرعون] فَأَتْبَعُوهُم (بنی‌اسرائیل) مُّشْرِقِينَ (شعراء/۶۰)

إِنَّا سَخَّرْنَا الْجِبَالَ مَعَهُ (داوود) يُسَبِّحْنَ بِالْعَشِيِّ وَ الْإِشْرَاقِ  (ص/۱۸)

حَتَّى إِذَا بَلَغَ (ذوالقرنین) مَطْلِعَ الشَّمْسِ وَجَدَهَا تَطْلُعُ عَلَى قَوْمٍ لَّمْ نَجْعَل لَّهُم مِّن دُونِهَا سِتْرًا (کهف/۹۰)

وَ تَرَى الشَّمْسَ إِذَا طَلَعَت تَّزَاوَرُ عَن كَهْفِهِمْ ذَاتَ الْيَمِينِ وَ إِذَا غَرَبَت تَّقْرِضُهُمْ ذَاتَ الشِّمَالِ وَ هُمْ فِي فَجْوَةٍ مِّنْهُ (کهف/۱۷)

سَلَامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ (قدر/۵)

فَاصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ غُرُوبِهَا (طه/۱۳۰؛ ق/۳۹)