چکیده: انسان وقتی خود را بی‌نیاز ببیند، طغیان می‌کند. خدا میزان را نهاد تا در وزن‌کردن، طغیان نکنید. در هر امّتی فرستاده‌ای برانگیخت تا از طاغوت دوری کنید. هر کس به طاغوت کفر ورزد و به خدا ایمان آورد، به دستاویز استواری چنگ زده است. کسانی که از بندگی طاغوت دوری کنند و به خدا روی آورند، برای آنها بشارت است. کسانی که کافر شدند، اولیاء آنها طاغوت است که آنها را از نور به تاریکی‌ها می‌برند. کافران در راه طاغوت می‌جنگند. خدا کسانی را که به دیدار او امید ندارند، گمراهان و مشرکان را در طغیانشان سرگردان رها می‌کند. طغیانگران بدترین سرانجام را دارند و جهنّم جایگاه آنها است. قوم نوح، عاد، ثمود، فرعونیان و اصحاب سبت طغیان کردند و خدا آنها را عذاب کرد.

رحمان، قرآن را آموخت. انسان را آفرید … و آسمان را برافراشت و میزان را نهاد تا در وزن‌کردن، طغیان نکنید (الرّحمن/۱-۸).

به‌راستی انسان، وقتی خود را بی‌نیاز ببیند، طغیان می‌کند (علق/۶-۷). ما در میان هر امّتی فرستاده‌ای برانگیختیم تا خدا را بپرستید و از طغیانگر دوری کنید. پس خدا برخی از آنها را هدایت کرد و برخی از آنها گمراهی برایشان سزاوار شد (نحل/۳۶). در دین اجباری نیست. بدون تردید [راه] رشد از گمراهی آشکار شده است پس هر کس به طغیانگر کفر ورزد و به خدا ایمان آورد، به‌یقین به محکم‌ترین دستاویز، چنگ زده است که هرگز نخواهد گسست. خدا شنوای دانا است. خدا ولیّ مومنان است و آنها را از تاریکی‌ها به سوی نور بیرون می‌آورد (بقره/۲۵۶-۲۵۷). کسانی که از بندگی طغیانگر اجتناب کرده و به خدا روی آورده‌اند، برای آنها بشارت است پس بندگان مرا بشارت بده. همان کسانی که به سخنان گوش می‌دهند و بهترین آن را پیروی می‌کنند. اینان هستند که خدا آنها را هدایت کرده است و آنها همان خردمندان هستند (زمر/۱۷-۱۸). کسانی که کافر شدند، اولیاء آنها طغیانگران هستند که آنها را از نور به تاریکی‌ها می‌برند. آنها اهل آتش هستند و در آن جاودانه‌اند (بقره/۲۵۷). آنها که ایمان آورده‌اند، در راه خدا جنگ می‌کنند و آنها که کافر شدند، در راه طغیانگر می‌جنگند پس با دوستان و یاران شیطان بجنگید. به‌راستی نیرنگ شیطان ضعیف است (نساء/۷۶).

کیست آن که اگر [خدا] روزی خود را از شما بازدارد، به شما روزی می‌دهد؟ بلکه آنها (کافران) در سرکشی و نفرت اصرار می‌ورزند. پس آیا آن که نگونسار بر صورت خود راه می‌رود، هدایت‌یافته‌تر است یا آن که ایستاده بر راه راست می‌رود (ملک/۲۱-۲۲)؟

اگر به آنها (کسانی که به آخرت ایمان ندارند) رحم کنیم و زیانی که به آنها رسیده از آنها برطرف کنیم، بی‌تردید در طغیانشان، سرگردان لجاجت می‌ورزند (مومنون/۷۵). هر کس را خدا گمراه کند، او هدایت‌کننده‌ای ندارد و آنها را در طغیانشان رها می‌کند تا سرگردان بمانند (اعراف/۱۸۶). دل‌ها و دیدگان آنها (مشرکان) را برمی‌گردانیم [پس ایمان نمی‌آورند] چنان‌که نخستین‌بار به آن (نشانه‌ها) ایمان نیاوردند و آنها را در طغیانشان رها می‌کنیم تا سرگردان بمانند (انعام/۱۱۰). از مردم کسانی هستند که می‌گویند: ما به خدا و روز بازپسین ایمان آورده‌ایم ولی آنها مومن نیستند … چون با کسانی که ایمان آورده‌اند برخورد کنند، می‎‌گویند: ایمان آوردیم و چون با شیاطین خود خلوت کنند، می‌گویند: ما با شما هستیم. ما فقط مسخره می‌کنیم. خداست که آنها را به مسخره می‌گیرد و به آنها فرصت می‌دهد تا در طغیان خود سرگردان باشند (بقره/۸-۱۵). کسانی را که به دیدار ما امید ندارند، در طغیانشان رها می‌کنیم تا سرگردان بمانند (یونس/۱۱). کسانی که به دیدار ما امید ندارند، گفتند: چرا فرشتگان بر ما نازل نمی‌شوند یا پروردگارمان را نمی‌بینیم؟ به‌راستی آنها درباره خود استکبار ورزیدند و سرکشی کردند، سرکشی بزرگی (فرقان/۲۱).

هر کس که طغیان کرد و زندگی دنیا را برگزید پس بدون ‌تردید جهنّم جایگاه او است (نازعات/۳۷-۳۹). در حقیقت برای طغیانگران به‌راستی بدترین سرانجام است. به جهنّم انداخته می‌شوند و چه بد آرامگاهی است. این آبی جوشان و چرک و خون است. باید آن را بچشند و از همین‌گونه، انواع دیگر (ص/۵۵-۵۸). بی‌تردید جهنّم کمین‌گاهی است برای طغیانگران. بازگشتگاهی است که روزگارانی در آن بمانند. نه خنکی در آن می‌چشند و نه نوشیدنی مگر آبی‌ جوشان و چرک و خون. پاداشی است موافق [کردار]. به‌راستی آنها به هیچ حسابی امید نداشتند و آیات ما را سخت تکذیب می‌کردند در حالی‌که ما همه چیز را به صورت مکتوب برشمرده‌ایم پس بچشید که هرگز جز بر عذاب شما نیفزاییم (نبأ/۲۱-۳۰). به پروردگارت سوگند که بی‌تردید آنها (منکران معاد) و شیاطین را گرد می‌آوریم. آن‌گاه آنها را به زانو نشسته، پیرامون جهنّم حاضر می‌کنیم سپس از هر گروه، کسانی که بر رحمان سرکش‌تر بودند، بیرون می‌کشیم آن‌گاه ما کسانی را که برای سوختن در آن سزاوارتر هستند، بهتر می‌شناسیم (مریم/۶۸-۷۰). [در آن روز، ستمکاران، همگنان آنان و آن‌چه غیر از خدا می‌پرستیدند] رو به یکدیگر می‌کنند و از یکدیگر می‌پرسند. می‌گویند: شما از درِ راستی با ما درمی‌آمدید. [پیشوایان به پیروان] می‌گویند: بلکه مومن نبودید. ما بر شما تسلّطی نداشتیم بلکه شما خود، گروهی طغیانگر بودید. پس سخن پروردگارمان بر ما محقّق شد. ما بی‌تردید باید [عذاب را] بچشیم (صافّات/۲۷-۳۱). [به دو فرشته خطاب می‌شود:] هر کفرپیشه سرسخت را در جهنّم افکنید. منع‌کننده خیر و متجاوز شکّاک را. آن که با خدا، معبود دیگری قرار داد پس او را در عذاب شدید بیفکنید. [شیطان] هم‌نشین او می‌گوید: پروردگارا، من او را به طغیان وانداشتم ولی او خود در گمراهی دوری بود. [خدا] مى‏ فرماید: نزد من با همدیگر جدال نکنید. از پیش به شما هشدار داده بودم  (ق/۲۴-۲۸).

اقوام- طغیان، چه بسیار شهرها که از فرمان پروردگار خود و پیامبران او سرکشی کردند پس، از آنها حسابی سخت کشیدیم و آنها را به عذابی ناشناخته عذاب کردیم پس سزای کار خود را چشیدند و پایان کار آنها خسران بود. خدا برای آنها عذابی سخت آماده کرده است (طلاق/۸-۱۰).

به راستی ما [در زمان نوح] وقتی آب طغیان کرد، شما را بر کشتی سوار کردیم تا آن را برای شما تذکّری قرار دهیم و گوش‌های شنوا آن را حفظ کند (حاقّه/۱۱-۱۲).

آیا ندیدی، پروردگارت با عاد چه کرد؟ با صاحب ستون‌های بلند که مانند آن در شهرها ساخته نشده بود؟ و با ثمود همان کسانی که در درّه، تخته سنگ‌ها را می‌بریدند؟ و با فرعون صاحب میخ‌ها، همان‌ کسانی که در شهرها طغیان کردند و در آنها بسیار فساد کردند، [چه کرد]؟ پس پروردگارت، تازیانه عذاب را بر آنها فرو ریخت (فجر/۶-۱۳).

ثمود و عاد، آن حادثه کوبنده را تکذیب کردند امّا ثمود، با [صیحه] طغیانگر هلاک شدند و امّا عاد، با تندبادی توفنده و سرکش هلاک شدند. آن را هفت شب و هشت روز پیاپی، بر آنها مسلّط کرد که آن قوم را در آن، به خاک افتاده می‌دیدی. گویی آنها تنه‌های نخل فرو افتاده هستند (حاقّه/۴-۷). ثمود به سبب طغیان خود به تکذیب پرداختند. آن‌گاه که شقی‌ترین آنها برخاست. پس فرستاده خدا به آنها گفت: ناقه خدا را با آب  [نوبت] خوردنش را واگذارید ولی او را تکذیب کردند و ناقه را پی کردند پس پرودگارشان آنها را به سبب گناهانشان نابود کرد و آنها را با خاک یکسان کرد و از عاقبت آن بیمی نداشت (شمس/۱۱-۱۵). [قوم ثمود] از فرمان پروردگار خود سرکشی کردند پس در حالی‌که می‌نگریستند، صاعقه آنها را گرفت (ذاریات/۴۴). آنها شتر را پی کردند و از فرمان پروردگار خود، سرکشی کردند و گفتند: ای صالح، اگر از فرستادگان هستی، آن‌چه را به ما وعده می‌دهی برای ما بیاور. پس زمین‌لرزه آنها را گرفت و در خانه‌های خود در جا مردند (اعراف/۷۷-۷۸).

پروردگار موسی، او را در سرزمین مقدّس طُوی ندا داد که به سوی فرعون برو که او طغیان کرده است (نازعات/۱۵-۱۷)؟ به سوی فرعون برو که او طغیان کرده است (طه/۲۴). [خدا به موسی و هارون فرمود:] به سوی فرعون بروید که او طغیان کرده است. با او به نرمی سخن بگویید، شاید او پند بگیرد یا بترسد. گفتند: پروردگارا، ما می‌ترسیم که بر ما پیش‌دستی یا طغیان کند. گفت: نترسید. من با شما هستم. می‌شنوم و می‌بینم (طه/۴۳-۴۶).

[بنده‌ای از بندگان ما که از جانب خود به او رحمتی عطا کرده و از نزد خود به او دانشی آموخته بودیم، به موسی گفت:] امّا آن نوجوان، پدر و مادرش مومن بودند پس ترسیدیم که آن دو را به طغیان و کفر بکشاند (کهف/۸۰).

[ای بنی‌اسرائیل،] از پاکیزه‌های آن‌چه روزی شما کردیم، بخورید و در آن طغیان نکنید که خشم من بر شما فرود آید. هر کس خشم من بر او فرود آید، بی‌تردید سقوط کرده است (طه/۸۱).

چون [اصحاب سبت] در برابر آن‌چه از آن نهی شده بودند سرکشی کردند، به آنها گفتیم: بوزینگانی رانده‌شده باشید (اعراف/۱۶۶).

صاحبان باغ را آزمودیم آن‌گاه که قسم خوردند که [میوه‌های] آن را صبحگاهان بچینند و چیزی از آن را باقی نگذارند پس بلایی از جانب پروردگارت بر آن باغ چرخید در حالی‌که خواب بودند و باغ آفت‌زده شد … عاقل‌ترین آنها گفت: آیا به شما نگفتم چرا تسبیح نمی‌گویید؟ گفتند: پروردگار ما منزّه است. بدون ‌تردید ما ستمکار بوده‌ایم. پس به یکدیگر رو کرده، همدیگر را ملامت می‌کردند. گفتند: ای وای بر ما، در حقیقت ما طغیان‌گر بوده‌ایم (قلم/۱۷-۳۱).

به‌راستی [پیامبر] در فرودی دیگر او (جبرئیل) را دیده است … چشم [پیامبر] خطا نرفت و طغیان نکرد (نجم/۱۳-۱۷). همان‌گونه که فرمان یافته‌ای، پایداری کن و هر کس با تو رو به سوی خدا آورده است و طغیان نکنید که او به آن‌چه می‌کنید، بیناست (هود/۱۱۲). آیا می‌گویند: شاعری است که ما برای او منتظر مرگ هستیم. بگو، منتظر باشید که من با شما از منتظران هستم. آیا عقل‌هایشان، آنها را به این [موضع‌گیری] وا می‌دارد یا آنها مردمی طغیانگر هستند (طور/۳۰-۳۲)؟ برای کسانی که قبل از آنها (مشرکان) بودند، پیامبری نیامد جز این‌که گفتند: او ساحر یا دیوانه است. آیا همدیگر را به این سفارش کرده بودند؟ بلکه آنها مردمی طغیانگر بودند پس، از آنها روی بگردان که تو ملامت نخواهی شد (ذاریات/۵۲-۵۴). خوابی که به تو نشان دادیم و آن درخت نفرین شده در قرآن را جز برای امتحان مردم قرار ندادیم. ما آنها را می‌ترسانیم امّا آنها را جز طغیان بزرگ نمی‌افزاید (اسراء/۶۰). آیا آن کس که روی گردانید، دیدی؟ اندکی بخشید و دست برداشت؟ آیا علم غیب نزد او است که می‌بیند؟ آیا به آن‌چه در صحیفه‌های موسی آمده است و ابراهیمی که وفا کرد، خبر نیافته است؟ … پیش از آنها (عاد و ثمود)، قوم نوح را [هلاک کرد] که ستمکارتر و طغیانگرتر بودند (نجم/۳۳-۵۲).

آیا ندیدی کسانی را که می‌پندارند به آن‌چه به سوی تو نازل شده و آن‌چه پیش از تو نازل شده، ایمان دارند؟ می‌خواهند داوری را پیش طغیانگر ببرند حال آن‌که دستور یافته‌اند که به آن کافر شوند. شیطان می‌خواهد آنها را گمراه کند، گمراهی دوری (نساء/۶۰). بی‌گمان آن‌چه از جانب پروردگارت بر تو نازل شده، بر کفر و طغیان بسیاری اهل کتاب می‌افزاید پس بر قوم کافر اندوه نخور (مائده/۶۸). به‌راستی آن‌چه از جانب خدا بر تو نازل شده، بر کفر و طغیان بسیاری از یهود می‌افزاید و تا روز قیامت میان آنها دشمنی و کینه افکندیم. هر زمان آتشی برای جنگ افروختند، خدا آن را خاموش کرد. آنها در زمین به فساد تلاش می‌کنند. خدا مفسدان را دوست ندارد (مائده/۶۴). بگو، ای اهل کتاب، آیا جز این بر ما عیب می‌گیرید که ما به خدا و آن‌چه بر ما و آن‌چه از پیش نازل شده، ایمان آورده‌ایم؟ به‌راستی بیشتر شما نافرمان هستید. بگو، آیا شما را به پاداشی بدتر از این نزد خدا خبر دهم؟ کسی که خدا او را لعنت کرده و بر او خشم گرفته و برخی از آنها را میمون‌ها و خوک‌ها قرار داده است و طغیانگر را عبادت کردند. اینان هستند که جایگاهشان خیلی بدتر و از راه راست، گمراه‌تر هستند (مائده/۵۹-۶۰). آیا کسانی را که از کتاب بهره‌ای یافته‌اند، ندیدی که به هر بت و طغیانگری ایمان می‌آورند و درباره کافران می‌گویند: اینان از مومنان در راه هدایت‌یافته‌تر هستند. آنها هستند که خدا لعنتشان کرده است. هر کس را خدا لعنت کند، هرگز برای او یاوری نخواهی یافت (نساء/۵۱-۵۲).

الرَّحْمَنُ* عَلَّمَ الْقُرْآنَ* خَلَقَ الْإِنسَانَ … وَ السَّمَاء رَفَعَهَا وَ وَضَعَ الْمِيزَانَ* أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ (الرّحمن/۱-۸)

إِنَّ الْإِنسَانَ لَيَطْغَى* أَن رَّآهُ اسْتَغْنَى (علق/۶-۷) وَ لَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَّسُولًا أَنِ اعْبُدُواْ اللّهَ وَ اجْتَنِبُواْ الطَّاغُوتَ فَمِنْهُم مَّنْ هَدَى اللّهُ وَ مِنْهُم مَّنْ حَقَّتْ عَلَيْهِ الضَّلالَةُ (نحل/۳۶) لاَ إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ قَد تَّبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَ يُؤْمِن بِاللّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىَ لاَ انفِصَامَ لَهَا وَاللّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ* اللّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُواْ يُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّوُرِ (بقره/۲۵۶-۲۵۷) وَ الَّذِينَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَن يَعْبُدُوهَا وَ أَنَابُوا إِلَى اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْرَى فَبَشِّرْ عِبَادِ* الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُوْلَئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ وَ أُوْلَئِكَ هُمْ أُوْلُوا الْأَلْبَابِ (زمر/۱۷-۱۸) وَ الَّذِينَ كَفَرُواْ أَوْلِيَآؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (بقره/۲۵۷) الَّذِينَ آمَنُواْ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ الَّذِينَ كَفَرُواْ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ الطَّاغُوتِ فَقَاتِلُواْ أَوْلِيَاء الشَّيْطَانِ إِنَّ كَيْدَ الشَّيْطَانِ كَانَ ضَعِيفًا (نساء/۷۶)

أَمَّنْ هَذَا الَّذِي يَرْزُقُكُمْ إِنْ أَمْسَكَ رِزْقَهُ بَل لَّجُّوا فِي عُتُوٍّ وَ نُفُورٍ* أَفَمَن يَمْشِي مُكِبًّا عَلَى وَجْهِهِ أَهْدَى أَمَّن يَمْشِي سَوِيًّا عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ (ملک/۲۱-۲۲)

وَ لَوْ رَحِمْنَاهُمْ (الذین لایومنون بالاخرة) وَ كَشَفْنَا مَا بِهِم مِّن ضُرٍّ لَّلَجُّوا فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ (مومنون/۷۵) مَن يُضْلِلِ اللّهُ فَلاَ هَادِيَ لَهُ وَ يَذَرُهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ (اعراف/۱۸۶) وَ نُقَلِّبُ أَفْئِدَتَهُمْ (المشرکین) وَ أَبْصَارَهُمْ كَمَا لَمْ يُؤْمِنُواْ بِهِ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ نَذَرُهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ (انعام/۱۱۰) وَ مِنَ النَّاسِ مَن يَقُولُ آمَنَّا بِاللّهِ وَ بِالْيَوْمِ الآخِرِ وَ مَا هُم بِمُؤْمِنِينَ … وَ إِذَا لَقُواْ الَّذِينَ آمَنُواْ قَالُواْ آمَنَّا وَ إِذَا خَلَوْاْ إِلَى شَيَاطِينِهِمْ قَالُواْ إِنَّا مَعَكْمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِؤُونَ* اللّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَ يَمُدُّهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ (بقره/۸-۱۵) فَنَذَرُ الَّذِينَ لاَ يَرْجُونَ لِقَاءنَا فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ (یونس/۱۱) وَ قَالَ الَّذِينَ لَا يَرْجُونَ لِقَاءنَا لَوْلَا أُنزِلَ عَلَيْنَا الْمَلَائِكَةُ أَوْ نَرَى رَبَّنَا لَقَدِ اسْتَكْبَرُوا فِي أَنفُسِهِمْ وَ عَتَوْ عُتُوًّا كَبِيرًا  (فرقان/۲۱)

فَأَمَّا مَن طَغَى* وَ آثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا* فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَى (نازعات/۳۷-۳۹) وَ إِنَّ لِلطَّاغِينَ لَشَرَّ مَآبٍ* جَهَنَّمَ يَصْلَوْنَهَا فَبِئْسَ الْمِهَادُ* هَذَا فَلْيَذُوقُوهُ حَمِيمٌ وَ غَسَّاقٌ* وَ آخَرُ مِن شَكْلِهِ أَزْوَاجٌ  (ص/۵۵-۵۸) إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا* لِلْطَّاغِينَ مَآبًا* لَابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا* لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَ لَا شَرَابًا* إِلَّا حَمِيمًا وَ غَسَّاقًا* جَزَاء وِفَاقًا* إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا* وَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا* وَ كُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا* فَذُوقُوا فَلَن نَّزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا (نبأ/۲۱-۳۰) فَوَرَبِّكَ لَنَحْشُرَنَّهُمْ وَ الشَّيَاطِينَ ثُمَّ لَنُحْضِرَنَّهُمْ حَوْلَ جَهَنَّمَ جِثِيًّا* ثُمَّ لَنَنزِعَنَّ مِن كُلِّ شِيعَةٍ أَيُّهُمْ أَشَدُّ عَلَى الرَّحْمَنِ عِتِيًّا* ثُمَّ لَنَحْنُ أَعْلَمُ بِالَّذِينَ هُمْ أَوْلَى بِهَا صِلِيًّا  (مریم/۶۸-۷۰) [یومئذ الذین ظلموا و ازواجهم و الذین یدعون من دون الله] أَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَسَاءلُونَ* قَالُوا إِنَّكُمْ كُنتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْيَمِينِ* قَالُوا بَل لَّمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ* وَ مَا كَانَ لَنَا عَلَيْكُم مِّن سُلْطَانٍ بَلْ كُنتُمْ قَوْمًا طَاغِينَ* فَحَقَّ عَلَيْنَا قَوْلُ رَبِّنَا إِنَّا لَذَائِقُونَ (صافّات/۲۷-۳۱) [قیل لملکین] أَلْقِيَا فِي جَهَنَّمَ كُلَّ كَفَّارٍ عَنِيدٍ* مَّنَّاعٍ لِّلْخَيْرِ مُعْتَدٍ مُّرِيبٍ* الَّذِي جَعَلَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَأَلْقِيَاهُ فِي الْعَذَابِ الشَّدِيدِ* قَالَ قَرِينُهُ رَبَّنَا مَا أَطْغَيْتُهُ وَ لَكِن كَانَ فِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ* قَالَ لَا تَخْتَصِمُوا لَدَيَّ وَ قَدْ قَدَّمْتُ إِلَيْكُم بِالْوَعِيدِ (ق/۲۴-۲۸).

الاقوام- الطغیان، وَ كَأَيِّن مِّن قَرْيَةٍ عَتَتْ عَنْ أَمْرِ رَبِّهَا وَ رُسُلِهِ فَحَاسَبْنَاهَا حِسَابًا شَدِيدًا وَ عَذَّبْنَاهَا عَذَابًا نُّكْرًا* فَذَاقَتْ وَبَالَ أَمْرِهَا وَ كَانَ عَاقِبَةُ أَمْرِهَا خُسْرًا* أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا (طلاق/۸-۱۰)

إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاء حَمَلْنَاكُمْ فِي الْجَارِيَةِ* لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَةً وَ تَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ (حاقّه/۱۱-۱۲)

أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ* إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ* الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ* وَ ثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ* وَ فِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ* الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ* فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ* فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ (فجر/۶-۱۳)

كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَ عَادٌ بِالْقَارِعَةِ* َأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ* وَ أَمَّا عَادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عَاتِيَةٍ* سَخَّرَهَا عَلَيْهِمْ سَبْعَ لَيَالٍ وَ ثَمَانِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِيهَا صَرْعَى كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِيَةٍ (حاقّه/۴-۷) كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا* إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا*  فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَ سُقْيَاهَا* فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا* وَ لَا يَخَافُ عُقْبَاهَا (شمس/۱۱-۱۵) [قوم ثمود] فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَ هُمْ يَنظُرُونَ (ذاریات/۴۴) فَعَقَرُواْ النَّاقَةَ وَ عَتَوْاْ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ وَ قَالُواْ يَا صَالِحُ ائْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِن كُنتَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ* فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُواْ فِي دَارِهِمْ جَاثِمِينَ (اعراف/۷۷-۷۸)

نَادَاهُ (موسی) رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى* اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى  (نازعات/۱۵-۱۷) اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى (طه/۲۴) [قال الله لموسی و هارون] اذْهَبَا إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى* فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَّيِّنًا لَّعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يَخْشَى* قَالَا رَبَّنَا إِنَّنَا نَخَافُ أَن يَفْرُطَ عَلَيْنَا أَوْ أَن يَطْغَى* قَالَ لَا تَخَافَا إِنَّنِي مَعَكُمَا أَسْمَعُ وَ أَرَى (طه/۴۳-۴۶)

[عبدا من عبادنا الذی اتیناه من عندنا رحمة و علمناه من  لدنا علما قال لموسی] وَ أَمَّا الْغُلَامُ فَكَانَ أَبَوَاهُ مُؤْمِنَيْنِ فَخَشِينَا أَن يُرْهِقَهُمَا طُغْيَانًا وَ كُفْرًا (کهف/۸۰)

[یا بنی‌اسرائیل] كُلُوا مِن طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ وَ لَا تَطْغَوْا فِيهِ فَيَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَضَبِي وَ مَن يَحْلِلْ عَلَيْهِ غَضَبِي فَقَدْ هَوَى (طه/۸۱)

فَلَمَّا عَتَوْاْ عَن مَّا نُهُواْ عَنْهُ قُلْنَا لَهُمْ كُونُواْ قِرَدَةً خَاسِئِينَ (اعراف/۱۶۶)

بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِينَ* وَ لَا يَسْتَثْنُونَ* فَطَافَ عَلَيْهَا طَائِفٌ مِّن رَّبِّكَ وَ هُمْ نَائِمُونَ* فَأَصْبَحَتْ كَالصَّرِيمِ* … قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُل لَّكُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُونَ* قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ* فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَلَاوَمُونَ* قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا طَاغِينَ (قلم/۱۷-۳۱)

وَ لَقَدْ رَآهُ (جبرئیل) نَزْلَةً أُخْرَى* … مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَ مَا طَغَى (نجم/۱۳-۱۷) فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَ مَن تَابَ مَعَكَ وَ لاَ تَطْغَوْاْ إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (هود/۱۱۲) أَمْ يَقُولُونَ شَاعِرٌ نَّتَرَبَّصُ بِهِ رَيْبَ الْمَنُونِ* قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّي مَعَكُم مِّنَ الْمُتَرَبِّصِينَ* أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلَامُهُم بِهَذَا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ (طور/۳۰-۳۲) كَذَلِكَ مَا أَتَى الَّذِينَ مِن قَبْلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ* أَتَوَاصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ* فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنتَ بِمَلُومٍ (ذاریات/۵۲-۵۴) وَ مَا جَعَلْنَا الرُّؤيَا الَّتِي أَرَيْنَاكَ إِلاَّ فِتْنَةً لِّلنَّاسِ وَ الشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِي القُرْآنِ وَ نُخَوِّفُهُمْ فَمَا يَزِيدُهُمْ إِلاَّ طُغْيَانًا كَبِيرًا (اسراء/۶۰) أَفَرَأَيْتَ الَّذِي تَوَلَّى* وَ أَعْطَى قَلِيلًا وَ أَكْدَى* أَعِندَهُ عِلْمُ الْغَيْبِ فَهُوَ يَرَى* أَمْ لَمْ يُنَبَّأْ بِمَا فِي صُحُفِ مُوسَى* وَ إِبْرَاهِيمَ الَّذِي وَفَّى* … وَ قَوْمَ نُوحٍ مِّن قَبْلُ إِنَّهُمْ كَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَ أَطْغَى (نجم/۳۳-۵۲)

أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ آمَنُواْ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْكَ وَ مَا أُنزِلَ مِن قَبْلِكَ يُرِيدُونَ أَن يَتَحَاكَمُواْ إِلَى الطَّاغُوتِ وَ قَدْ أُمِرُواْ أَن يَكْفُرُواْ بِهِ وَ يُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَن يُضِلَّهُمْ ضَلاَلًا بَعِيدًا  (نساء/۶۰) وَ لَيَزِيدَنَّ كَثِيرًا مِّنْهُم مَّا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ طُغْيَانًا وَ كُفْرًا فَلاَ تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ (مائده/۶۸) وَ لَيَزِيدَنَّ كَثِيرًا مِّنْهُم مَّا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ طُغْيَانًا وَ كُفْرًا وَ أَلْقَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَ الْبَغْضَاء إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ كُلَّمَا أَوْقَدُواْ نَارًا لِّلْحَرْبِ أَطْفَأَهَا اللّهُ وَ يَسْعَوْنَ فِي الأَرْضِ فَسَادًا وَ اللّهُ لاَ يُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ (مائده/۶۴) قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ هَلْ تَنقِمُونَ مِنَّا إِلاَّ أَنْ آمَنَّا بِاللّهِ وَ مَا أُنزِلَ إِلَيْنَا وَ مَا أُنزِلَ مِن قَبْلُ وَ أَنَّ أَكْثَرَكُمْ فَاسِقُونَ* قُلْ هَلْ أُنَبِّئُكُم بِشَرٍّ مِّن ذَلِكَ مَثُوبَةً عِندَ اللّهِ مَن لَّعَنَهُ اللّهُ وَ غَضِبَ عَلَيْهِ وَ جَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَ الْخَنَازِيرَ وَ عَبَدَ الطَّاغُوتَ أُوْلَئِكَ شَرٌّ مَّكَانًا وَ أَضَلُّ عَن سَوَاء السَّبِيلِ (مائده/۵۹-۶۰) أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُواْ نَصِيبًا مِّنَ الْكِتَابِ يُؤْمِنُونَ بِالْجِبْتِ وَ الطَّاغُوتِ وَ يَقُولُونَ لِلَّذِينَ كَفَرُواْ هَؤُلاء أَهْدَى مِنَ الَّذِينَ آمَنُواْ سَبِيلًا* أُوْلَئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللّهُ وَ مَن يَلْعَنِ اللّهُ فَلَن تَجِدَ لَهُ نَصِيرًا (نساء/۵۱-۵۲)