چکیده: سوگند به صف ‌بستگان که صف بسته‌اند. فرشتگان صف بستگان هستند. به‌راستی خدا کسانی را که در راه او صف بسته، جنگ می‌کنند، دوست دارد. در آن روز همه به صف بر پروردگار عرضه می‌شوند.

سوگند به صف‌بستگان که صف بسته‌اند … به‌راستی معبود شما یگانه است (صافّات/۱-۴). هیچ کس از ما (فرشتگان) نیست مگر این‌که برای او جایگاهی معلوم است. بدون تردید ما صف‌بستگان هستیم (صافّات/۱۶۴-۱۶۵). به‌راستی خدا کسانی را دوست دارد که در راه او صف بسته، جنگ می‌کنند، گویی آنان بنیانی آهنین هستند (صف/۴).

شتران قربانی را برای شما نمادهای خدا قرار دادیم. در آنها برای شما خیری است پس در حالی‌که به صف ایستاده‌اند، نام خدا را بر آنها ببرید. هنگامی که به پهلو افتادند، از آنها بخورید و نیازمند فروتن و نیازمند سائل را طعام دهید. این‌گونه آنها را مسخّر شما کردیم، شاید شکرگزار باشید (حج/۳۶).

[فرعونیان گفتند:] نیرنگ خود را گرد آورید سپس به صف بیایید. بی‌تردید امروز هر کس برتری یافت، پیروز است (طه/۶۴).

[در آن روز] همه به صف بر پروردگار تو عرضه می‌شوند (کهف/۴۸). روزی که روح و فرشتگان به صف ایستند، سخن نگویند مگر کسی که رحمان به او اذن دهد و درست را گوید. آن، روزِ حق است (نبأ/۳۸-۳۹). وقتی که زمین درهم شکست و به سختی متلاشی گردید و [فرمان] پروردگارت فرارسید و فرشتگان صف در صف [بیایند]، در آن روز جهنّم را بیاورند. آن روز است که انسان متذکّر می‌شود امّا این یادآوری چه سودی برای او دارد (فجر/۲۱-۲۳)؟ [در بهشت] تخت‌هایی بلند و جام‌هایی نهاده شده و بالش‌هایی به صف چیده شده است (غاشیه/۱۳-۱۵). [متّقین در بهشت] بر تخت‌هایی به صف نهاده، تکیه زنند (طور/۲۰).

وَ الصَّافَّاتِ صَفًّا* … إِنَّ إِلَهَكُمْ لَوَاحِدٌ (صافّات/۱-۴) وَ مَا مِنَّا (ملائکه) إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَّعْلُومٌ* وَ إِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ (صافّات/۱۶۴-۱۶۵) إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُم بُنيَانٌ مَّرْصُوصٌ (صف/۴).

وَ الْبُدْنَ جَعَلْنَاهَا لَكُم مِّن شَعَائِرِ اللَّهِ لَكُمْ فِيهَا خَيْرٌ فَاذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا صَوَافَّ فَإِذَا وَجَبَتْ جُنُوبُهَا فَكُلُوا مِنْهَا وَ أَطْعِمُوا الْقَانِعَ وَ الْمُعْتَرَّ كَذَلِكَ سَخَّرْنَاهَا لَكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (حج/۳۶).

[قال آل فرعون] فَأَجْمِعُوا كَيْدَكُمْ ثُمَّ ائْتُوا صَفًّا وَ قَدْ أَفْلَحَ الْيَوْمَ مَنِ اسْتَعْلَى (طه/۶۴).

وَ [یومئذ] عُرِضُوا عَلَى رَبِّكَ صَفًّا (کهف/۴۸) يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَ الْمَلَائِكَةُ صَفًّا لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرحْمَنُ وَ قَالَ صَوَابًا* ذَلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ (نبأ/۳۸-۳۹). إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا* وَ جَاء رَبُّكَ وَ الْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا* وَ جِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ وَ أَنَّى لَهُ الذِّكْرَى (فجر/۲۱-۲۳) فِيهَا (الجنه) سُرُرٌ مَّرْفُوعَةٌ* وَ أَكْوَابٌ مَّوْضُوعَةٌ* وَ نَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ (غاشیه/۱۳-۱۵) [المتّقین فی الجنه] مُتَّكِئِينَ عَلَى سُرُرٍ مَّصْفُوفَةٍ (طور/۲۰).