چکیده: به سوی قوم ثمود، صالح را فرستادیم. صالح به آنها گفت: خدا را بپرستید. از من اطاعت کنید. نعمت‌های خدا را به یاد آورید و در زمین فساد نکنید، ولی قوم ثمود او را تکذیب کردند. خدا به قوم ثمود، مادّه شتر را به عنوان نشانه و برای امتحان داد امّا به آن ستم کردند و آن را کشتند. به خدا سوگند خوردند که به صالح و اهل او شبیخون بزنند. قوم ثمود، از فرمان پروردگار خود سرپیچی کردند پس صیحه، صاعقه و لرزه آنان را فرا گرفت و در خانه‌های خود مردند.

به سوی ثمود، برادر آنان صالح را فرستادیم که خدا را بپرستید (نمل/۴۵). به سوی ثمود برادرشان صالح را [فرستادیم]. گفت: ای قوم من، خدا را بپرستید. برای شما معبودی جز او نیست (اعراف/۷۳؛ هود/۶۱). او است که شما را از زمین پدید آورد و شما را به آبادانی آن واداشت پس، از او آمرزش بخواهید، آن‌گاه به سوی او توبه کنید که پروردگار من نزدیک و اجابت‌کننده است. گفتند: ای صالح، به‌راستی تو پیش از این میان ما، مایه امید بودی. آیا ما را از پرستش آن‌چه پدران ما می‌پرستیدند، بازمی‌داری؟ بی‌گمان ما از ‌آن‌چه تو ما را به آن می‌خوانی، سخت در شک هستیم (هود/۶۱-۶۲). برادر آنان صالح گفت: آیا پروا نمی‌کنید؟ من برای شما فرستاده‌ای امین هستم پس، از خدا پروا کنید و از من اطاعت کنید. بر این [رسالت] اجری از شما نمی‌خواهم. اجر من جز بر پروردگار جهانیان نیست. آیا شما را در آن‌چه اینجا است، در این باغ‌ها و چشمه‌ها و کشتزارها و نخل‌ها که میوه‌های آن لطیف است، رها می‌کنند؟ از کوه‌ها ماهرانه خانه‌هایی می‌تراشید (شعراء/۱۴۲-۱۴۹). یاد کنید که شما را بعد از عاد، جانشین کرد و در این زمین جایتان داد که در دشت‌های آن کاخ‌هایی می‌سازید و از کوه‌ها، خانه‌هایی می‌تراشید پس نعمت‌های خدا را به یاد آورید و در زمین فساد نکنید (اعراف/۷۴). پس از خدا پروا کنید. از من اطاعت کنید و فرمان اسرافکاران را اطاعت نکنید. آنان که در زمین فساد می‌کنند و اصلاح نمی‌کنند. آنان گفتند: جز این نیست که تو از سحرشدگان هستی. تو جز بشری مانند ما نیستی. اگر راست می‌گویی، نشانه‌ای بیاور (شعراء/۱۵۰-۱۵۴). گفتند: آیا تنها بشری از خودمان را پیروی کنیم؟ در این صورت به‌راستی ما در گمراهی و جنون خواهیم بود. آیا از میان ما ذکر (وحی) بر او القا شده است؟ بلکه او دروغگویی خودخواه است. به زودی فردا بدانند دروغگوی خودخواه کیست (قمر/۲۴-۲۶). ثمود بیم‌دهندگان را تکذیب کردند (قمر/۲۳). ثمود فرستادگان را تکذیب کردند (شعراء/۱۴۱).

آنان با سرکشی خود، تکذیب کردند (شمس/۱۱). اصحاب حجر فرستادگان را تکذیب کردند. نشانه‌های خود را به آنان دادیم پس از آنها روی گرداندند. از کوه‌ها خانه‏ هایى مى ‏تراشیدند که در امان بمانند (حجر/۸۰-۸۲).

[چیزی] ما را از فرستادن نشانه‌ها بازنداشت جز این‌که پیشینیان، آن را تکذیب کردند. به ثمود، آن مادّه شتر را که [نشانه‌ای] روشنگر بود، دادیم. امّا به آن ستم کردند. ما نشانه‌ها را جز برای بیم‌دادن نمی‌فرستیم (اسراء/۵۹). [به صالح گفتیم]: بی‌گمان ما این مادّه شتر را برای امتحان می‌فرستیم پس مراقب آنان باش و صبر کن. آنان را آگاه کن که آب میانشان تقسیم شده است. هر کدام در نوبت آب خود حاضر شوند (قمر/۲۷-۲۸). [صالح] گفت: ای قوم من، به من خبر دهید که اگر بر نشانه‌ای از پروردگار خود باشم و از خود رحمتی به من داده باشد، اگر او را نافرمانی کنم، چه کسی در برابر خدا من را یاری می‌کند؟ پس به من جز خسارت نمی‌افزایید (هود/۶۳). بدون تردید برای شما از پروردگارتان نشانه‌ای روشن آمده است. این مادّه شتر خدا، نشانه‌ای برای شما است پس، آن را رها کنید تا در زمین خدا بخورد. به او آسیبی نرسانید که عذابی دردناک شما را فرا گیرد (اعراف/۷۳). ای قوم من، این مادّه شتر خدا است که برای شما نشانه‌ای است پس بگذارید آن در زمین خدا بخورد و به آن آسیب نرسانید که عذابی نزدیک شما را فرا خواهد گرفت (هود/۶۴). فرستاده خدا به آنان گفت: مادّه شتر خدا و آب خوردن آن را [واگذارید] (شمس/۱۳). گفت: این مادّه شتری است. سهمی از آب برای او و سهم روز معیّنی برای شما است. به آن آسیبی نرسانید که عذاب روزی بزرگ شما را فرا می‌گیرد (شعراء/۱۵۵-۱۵۶).

آن‌گاه آنان دو گروه شدند و با یکدیگر ستیزه می‌کردند (نمل/۴۵). سران قوم او که استکبار می‌ورزیدند، به آن کسانی از مستضعفان که ایمان آورده بودند، گفتند: آیا می‌دانید که صالح از طرف پروردگار خود فرستاده شده است؟ گفتند: بدون تردید ما به آن‌چه او به آن فرستاده شده است، مومن هستیم. کسانی ‌که استکبار می‌ورزیدند، گفتند: ما به آن‌چه شما به آن ایمان آورده‌اید، کافر هستیم (اعراف/۷۵-۷۶). پس او را تکذیب کردند (شمس/۱۴). آن‌گاه شقی‌ترین آنان برخاست (شمس/۱۲). پس یار خود را ندا دادند و او دست به کار شد و پی کرد (قمر/۲۹). آن شتر را پی کردند (اعراف/۷۷؛ هود/۶۵؛ شعراء/۱۵۷؛ شمس/۱۴) و از فرمان پروردگار خود سر باز زدند (اعراف/۷۷). [صالح] گفت: سه روز در خانه‌های خود بهره ببرید [تا عذاب خدا  فرارسد]. این وعده‌ای بدون دروغ است (هود/۶۵). گفتند: ای صالح، اگر از پیامبران هستی، آن‌چه را به ما وعده می‌دهی، برای ما بیاور (اعراف/۷۷).

[صالح] گفت: ای قوم من، چرا پیش از نیکی بدی را به شتاب می‌خواهید؟ چرا از خدا آمرزش نمی‌خواهید تا شاید مورد رحمت قرار گیرید؟ گفتند: ما تو و هر کس را که با تو است، به فال بد گرفته‌ایم. [صالح] گفت: فال بد شما نزد خدا است. بلکه شما مردمی هستید که امتحان می‌شوید. ‌در آن شهر نُه دسته بودند که در آن سرزمین فساد می‌کردند و اصلاح نمی‌کردند. گفتند: به خدا سوگند بخورید که به صالح و اهل او شبیخون می‌زنیم سپس به خونخواه او می‌گوییم، ما در محلِّ قتلِ کسان او حاضر نبودیم و ما بدون تردید راست می‌گوییم. نیرنگی به کار بستند و ما نیز نیرنگی به کار بستیم در حالی‌که درنمی‌یافتند (نمل/۴۶-۵۰).

آنان پشیمان شدند آن‌گاه عذاب، آنها را فرا گرفت (شعراء/۱۵۷-۱۵۸). صبحدم صیحه [مرگبار] آنان را فرا گرفت. آن‌چه به دست مى ‏آوردند به کارشان نیامد (حجر/۸۳-۸۴). بی‌گمان بر آنان یک صیحه فرستادیم پس مانند گیاه خشک که صاحب آغل، برای حیوانات آماده می‌کند، شدند (قمر/۳۱). لرزه آنان را فرا گرفت و در خانه‌های خود برجای مردند (اعراف/۷۸). آن صیحه کسانی ر‌ا که ستم کرده بودند، فرا گرفت پس در خانه‌های خود بر جای مردند. چنان‌که گویی در آنجا نبوده‌اند. آگاه باشید که ثمود به پروردگار خود کافر شدند. آگاه باش دوری [از رحمت خدا] بر ثمود باد (هود/۶۷-۶۸). خدا آنان را به گناهانشان گرفت و آنان را [با خاک] یکسان کرد و از عاقبت آن باکی نداشت (شمس/۱۴-۱۵). پس [صالح] از آنان روی برتافت و گفت: ای قوم من، به‌راستی من پیام پروردگار خود را به شما رساندم و شما را نصیحت کردم. ولی شما نصیحت‌کنندگان را دوست نمی‌دارید (اعراف/۷۹). همین که فرمان ما رسید، صالح و کسانی را که با او ایمان آورده بودند، به رحمت خود نجات دادیم و از رسوایی آن روز [رهانیدیم] (هود/۶۶). کسانی را که ایمان آوردند و تقوا پیشه کردند، نجات دادیم (نمل/۵۳؛ فصّلت/۱۸).

چگونه شد عذاب و هشدارهای من (قمر/۳۰)؟ پس بنگر که عاقبت آنان چگونه شد. بدون تردید ما آنان و قومشان، همه را هلاک کردیم. این خانه‌های خالی آنان است، به سزای ستمی که کردند. به‌راستی در آن برای مردمی که می‌دانند، نشانه‌ای است (نمل/۵۱-۵۲). در ثمود [نشانه‌ای] است. آن‌گاه که به آنان گفته ‌شد، تا چندی برخوردار شوید تا از فرمان پروردگار خود سر برتافتند پس در حالی‌که می‌نگریستند صاعقه آنان را گرفت که نه می‌توانستند برخیزند و نه دفاع کنند (ذاریات/۴۳-۴۵). به‌راستی در این نشانه‌ای است و بیشتر آنان مومن نبودند (شعراء/۱۵۸).

امّا ثمود را هدایت کردیم پس آنان کوری را بر هدایت ترجیح دادند پس به سبب آن‌چه مرتکب شدند، صاعقه عذابِ خفّت‌آور آنان را فرا گرفت (فصّلت/۱۷).  ثمود و عاد آن کوبنده (قیامت) را تکذیب کردند. امّا ثمود با [صیحه] طغیانگر هلاک شدند (حاقه/۴-۵). عاد و ثمود را [هلاک کردیم]. بدون تردید [این هلاکت] از خانه‌های آنان برای شما آشکار است. شیطان اعمالشان را برای آنان زینت داد. بنابراین آنها را از راه باز داشت، در حالی‌که بینا بودند (عنکبوت/۳۸). عاد و ثمود و اصحاب رس و نسل‌های بسیاری را که میان آنان بودند [هلاک کردیم] و برای همه آنان مَثَل‌ها زدیم و همه را به سختی نابود کردیم (فرقان/۳۸-۳۹). ثمود، قوم لوط و اصحاب ایکه [تکذیب کردند]. آنان همان احزاب [کافر] بودند. هیچ کس [از اینان] نبودند مگر این‌که فرستادگان را تکذیب کردند پس عقوبت من [بر آنان] محقّق شد. اینان جز یک صیحه را که هیچ تأخیری برای آن نیست، به انتظار نمی‌برند. گفتند: پروردگارا، پیش از روز حساب، سهم ما را [از عذاب] به شتاب به ما بده (ص/۱۳-۱۶). هان، [از رحمت خدا] دور باد مدین. همان‌گونه که ثمود دور شدند [از رحمت خدا] (هود/۹۵).

[شعیب گفت]: ای قوم من، دشمنی با من، شما را بر آن ندارد که آن‌چه به قوم نوح یا قوم هود یا قوم صالح و آن‌چه به قوم لوط که از شما دور نیستند، رسید، به شما برسد (هود/۸۹).

[موسی به قوم خود گفت:] آیا خبر کسانى که پیش از شما بودند، قوم نوح و عاد و ثمود و آنان‌که بعد از ایشان بودند و جز خدا، از آنان آگاهى ندارد، به شما نرسیده است؟ فرستادگانشان دلایل آشکار برای آنها آوردند پس آنان دست‌های خود را بر دهان هایشان نهادند و گفتند: ما به آن‎چه شما به آن فرستاده شدید، کافر هستیم و از آن‌چه ما را به آن مى ‏خوانید سخت در شک هستیم. فرستادگان آنها گفتند: آیا درباره خدا، پدید آورنده آسمان‌ها و زمین تردیدى هست؟ او شما را دعوت مى‏ کند تا برخی از گناهانتان را بر شما ببخشاید و تا زمان معینى شما را مهلت دهد. گفتند: شما جز بشرى مانند ما نیستید. مى ‏خواهید ما را از آن‌چه پدرانمان مى ‏پرستیدند، باز دارید. پس براى ما حجّتى آشکار بیاورید. فرستادگانشان به آنان گفتند: ما جز بشرى مثل شما نیستیم ولى خدا بر هر یک از بندگان خود که بخواهد منّت مى ‏گذارد و ما را نرسد که جز به اذن خدا براى شما حجّتى بیاوریم پس مومنان باید تنها بر خدا توکل کنند. چرا بر خدا توکل نکنیم و حال آن‌که ما را به راه‏ هایمان هدایت کرده است؟ بدون تردید، ما بر آزارى که به ما رساندید، صبر خواهیم کرد و توکل‏ کنندگان باید تنها بر خدا توکل کنند. کسانى که کافر شدند، به فرستادگان خود گفتند: شما را از سرزمین خود، بیرون خواهیم کرد مگر این‌که به آیین ما بازگردید پس پروردگارشان به آنان وحى کرد که بی‌گمان ستمکاران را هلاک خواهیم کرد. بدون تردید، شما را پس از آنان در آن سرزمین سکونت ‏خواهیم داد. این براى کسى است که از مقام من بترسد و از تهدید من بیم داشته باشد. [فرستادگان] گشایش خواستند و هر زورگوى لجوجى ناامید شد (ابراهیم/۹-۱۵). کسی [از قوم فرعون] که ایمان آورده بود، گفت: ای قوم من، بدون تردید، من بر شما از [روزی] مثل روزِ گروه‌ها بیم دارم. مثل روش قوم نوح، عاد، ثمود و کسانی که بعد از آنان بودند. خدا بر بندگان ستم نمی‌خواهد (غافر/۳۰-۳۱).

[آیا ندیدی پروردگارت چه کرد با] ثمود؟ کسانی‌که در آن وادی سنگ می‌بریدند … پس پروردگارت تازیانه عذاب را بر آنان فرو ریخت. به‌راستی پروردگارت در کمین است (فجر/۹-۱۴). آیا آن کس را که روی‌گرداند، دیدی؟ اندکی بخشید و دست برداشت؟ … آیا او را از آن‌چه در صحیفه‌های موسی و ابراهیم که وفا کرد، خبر ندادند؟ … اینکه او، ثمود را [هلاک کرد] و کسی از آنان را باقی نگذاشت (نجم/۳۳-۵۱)؟ آیا خبر آن سپاهیان به تو رسیده است؟ فرعون و ثمود. بلکه کسانی که کافر شدند، در تکذیب هستند (بروج/۱۷-۱۹).

پیش از اینان (کافران)، قوم نوح، اصحاب رسّ و ثمود تکذیب کردند … پس وعده عذاب من تحقّق یافت (ق/۱۲-۱۴). اگر تو را تکذیب کردند، پیش از آنان، قوم نوح، عاد و ثمود نیز [فرستادگان را] تکذیب کردند (حج/۴۲). اگر روی گرداندند پس بگو، من شما را از صاعقه‌ای مانند صاعقه عاد و ثمود، بیم می‌دهم. آ‌ن‌گاه فرستادگان از پیش رو و از پشت سرشان به سوی آنان آمدند [و گفتند:] جز خدا را نپرستید. گفتند: اگر پروردگار ما می‌خواست فرشتگانی را می‌فرستاد. ما به آن‌چه به آن فرستاده شده‌اید، کافر هستیم (فصّلت/۱۳-۱۴). آیا خبر کسانى که پیش از آنان بودند، قوم نوح، عاد، ثمود، قوم ابراهیم، اصحاب مدین و شهرهاى زیرورو شده به آنان نرسیده است؟ فرستادگان آنان دلایل آشکار برایشان آوردند. چنین نبود که خدا به آنان ستم کند ولى آنان بر خود ستم می‌کردند (توبه/۷۰).

وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَى ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ  (نمل/۴۵) وَ إِلَى ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُواْ اللّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ (اعراف/۷۳؛ هود/۶۱) هُوَ أَنشَأَكُم مِّنَ الأَرْضِ وَ اسْتَعْمَرَكُمْ فِيهَا فَاسْتَغْفِرُوهُ ثُمَّ تُوبُواْ إِلَيْهِ إِنَّ رَبِّي قَرِيبٌ مُّجِيبٌ* قَالُواْ يَا صَالِحُ قَدْ كُنتَ فِينَا مَرْجُوًّا قَبْلَ هَذَا أَتَنْهَانَا أَن نَّعْبُدَ مَا يَعْبُدُ آبَاؤُنَا وَ إِنَّنَا لَفِي شَكٍّ مِّمَّا تَدْعُونَا إِلَيْهِ مُرِيبٍ (هود/۶۱-۶۲) إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ* إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ* فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ* وَ مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ* أَتُتْرَكُونَ فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ* فِي جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ* وَ زُرُوعٍ وَ نَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ* وَ تَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا فَارِهِينَ  (شعراء/۱۴۲-۱۴۹) وَ اذْكُرُواْ إِذْ جَعَلَكُمْ خُلَفَاء مِن بَعْدِ عَادٍ وَ بَوَّأَكُمْ فِي الأَرْضِ تَتَّخِذُونَ مِن سُهُولِهَا قُصُورًا وَ تَنْحِتُونَ الْجِبَالَ بُيُوتًا فَاذْكُرُواْ آلاء اللّهِ وَلاَ تَعْثَوْا فِي الأَرْضِ مُفْسِدِينَ (اعراف/۷۴) فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ* وَ لَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ* الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَ لَا يُصْلِحُونَ* قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ* مَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (شعراء/۱۵۰-۱۵۴) فَقَالُوا أَبَشَرًا مِّنَّا وَاحِدًا نَّتَّبِعُهُ إِنَّا إِذًا لَّفِي ضَلَالٍ وَ سُعُرٍ* أَؤُلْقِيَ الذِّكْرُ عَلَيْهِ مِن بَيْنِنَا بَلْ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٌ* سَيَعْلَمُونَ غَدًا مَّنِ الْكَذَّابُ الْأَشِرُ (قمر/۲۴-۲۶) كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِالنُّذُرِ (قمر/۲۳) كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ (شعراء/۱۴۱)

كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا (شمس/۱۱) وَ لَقَدْ كَذَّبَ أَصْحَابُ الحِجْرِ الْمُرْسَلِينَ* وَ آتَيْنَاهُمْ آيَاتِنَا فَكَانُواْ عَنْهَا * وَ كَانُواْ يَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا آمِنِينَ (حجر/۸۰-۸۲).

وَ مَا مَنَعَنَا أَن نُّرْسِلَ بِالآيَاتِ إِلاَّ أَن كَذَّبَ بِهَا الأَوَّلُونَ وَ آتَيْنَا ثَمُودَ النَّاقَةَ مُبْصِرَةً فَظَلَمُواْ بِهَا وَ مَا نُرْسِلُ بِالآيَاتِ إِلاَّ تَخْوِيفًا (اسراء/۵۹)  [قلنا صالح] إِنَّا مُرْسِلُو النَّاقَةِ فِتْنَةً لَّهُمْ فَارْتَقِبْهُمْ وَ اصْطَبِرْ* وَ نَبِّئْهُمْ أَنَّ الْمَاء قِسْمَةٌ بَيْنَهُمْ كُلُّ شِرْبٍ مُّحْتَضَرٌ (قمر/۲۷-۲۸) قَالَ [صالح] يَا قَوْمِ أَرَأَيْتُمْ إِن كُنتُ عَلَى بَيِّنَةً مِّن رَّبِّي وَ آتَانِي مِنْهُ رَحْمَةً فَمَن يَنصُرُنِي مِنَ اللّهِ إِنْ عَصَيْتُهُ فَمَا تَزِيدُونَنِي غَيْرَ تَخْسِيرٍ (هود/۶۳) قَدْ جَاءتْكُم بَيِّنَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ هَذِهِ نَاقَةُ اللّهِ لَكُمْ آيَةً فَذَرُوهَا تَأْكُلْ فِي أَرْضِ اللّهِ وَ لاَ تَمَسُّوهَا بِسُوَءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (اعراف/۷۳) وَ يَا قَوْمِ هَذِهِ نَاقَةُ اللّهِ لَكُمْ آيَةً فَذَرُوهَا تَأْكُلْ فِي أَرْضِ اللّهِ وَ لاَ تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابٌ قَرِيبٌ (هود/۶۴) فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَ سُقْيَاهَا (شمس/۱۳) قَالَ هَذِهِ نَاقَةٌ لَّهَا شِرْبٌ وَ لَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ* وَ لَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ (شعراء/۱۵۵-۱۵۶).

فَإِذَا هُمْ فَرِيقَانِ يَخْتَصِمُونَ (نمل/۴۵) قَالَ الْمَلأُ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُواْ مِن قَوْمِهِ لِلَّذِينَ اسْتُضْعِفُواْ لِمَنْ آمَنَ مِنْهُمْ أَتَعْلَمُونَ أَنَّ صَالِحًا مُّرْسَلٌ مِّن رَّبِّهِ قَالُواْ إِنَّا بِمَا أُرْسِلَ بِهِ مُؤْمِنُونَ* قَالَ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُواْ إِنَّا بِالَّذِيَ آمَنتُمْ بِهِ كَافِرُونَ (اعراف/۷۵-۷۶) فَكَذَّبُوهُ  (شمس/۱۴) إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا (شمس/۱۲) فَنَادَوْا صَاحِبَهُمْ فَتَعَاطَى فَعَقَرَ (قمر/۲۹) فَعَقَرُواْ النَّاقَةَ (اعراف/۷۷؛ هود/۶۵؛ شعراء/۱۵۷؛ شمس/۱۴) وَ عَتَوْاْ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ  (اعراف/۷۷) فَقَالَ [صالح] تَمَتَّعُواْ فِي دَارِكُمْ ثَلاَثَةَ أَيَّامٍ ذَلِكَ وَعْدٌ غَيْرُ مَكْذُوبٍ (هود/۶۵) وَ قَالُواْ يَا صَالِحُ ائْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِن كُنتَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ (اعراف/۷۷).

قَالَ [صالح] يَا قَوْمِ لِمَ تَسْتَعْجِلُونَ بِالسَّيِّئَةِ قَبْلَ الْحَسَنَةِ لَوْلَا تَسْتَغْفِرُونَ اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ* قَالُوا اطَّيَّرْنَا بِكَ وَ بِمَن مَّعَكَ قَالَ طَائِرُكُمْ عِندَ اللَّهِ بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ تُفْتَنُونَ*  وَ كَانَ فِي الْمَدِينَةِ تِسْعَةُ رَهْطٍ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَ لَا يُصْلِحُونَ* قَالُوا تَقَاسَمُوا بِاللَّهِ لَنُبَيِّتَنَّهُ وَ أَهْلَهُ ثُمَّ لَنَقُولَنَّ لِوَلِيِّهِ مَا شَهِدْنَا مَهْلِكَ أَهْلِهِ وَ إِنَّا لَصَادِقُونَ* وَ مَكَرُوا مَكْرًا وَ مَكَرْنَا مَكْرًا وَ هُمْ لَا يَشْعُرُونَ  (نمل/۴۶-۵۰).

فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ* فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ  (شعراء/۱۵۷-۱۵۸) فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ مُصْبِحِينَ* فَمَا أَغْنَى عَنْهُم مَّا كَانُواْ يَكْسِبُونَ (حجر/۸۳-۸۴) إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ صَيْحَةً وَاحِدَةً فَكَانُوا كَهَشِيمِ الْمُحْتَظِرِ (قمر/۳۱) فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُواْ فِي دَارِهِمْ جَاثِمِينَ (اعراف/۷۸) وَ أَخَذَ الَّذِينَ ظَلَمُواْ الصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُواْ فِي دِيَارِهِمْ جَاثِمِينَ* كَأَن لَّمْ يَغْنَوْاْ فِيهَا أَلاَ إِنَّ ثَمُودَ كَفرُواْ رَبَّهُمْ أَلاَ بُعْدًا لِّثَمُودَ (هود/۶۷-۶۸) فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا* وَ لَا يَخَافُ عُقْبَاهَا (شمس/۱۴-۱۵) فَتَوَلَّى عَنْهُمْ وَ قَالَ يَا قَوْمِ لَقَدْ أَبْلَغْتُكُمْ رِسَالَةَ رَبِّي وَ نَصَحْتُ لَكُمْ وَلَكِن لاَّ تُحِبُّونَ النَّاصِحِينَ(اعراف/۷۹) فَلَمَّا جَاء أَمْرُنَا نَجَّيْنَا صَالِحًا وَ الَّذِينَ آمَنُواْ مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِّنَّا وَ مِنْ خِزْيِ يَوْمِئِذٍ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ الْقَوِيُّ الْعَزِيزُ (هود/۶۶) وَ نَجَّيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا وَ كَانُوا يَتَّقُونَ (فصّلت/۱۸) وَ أَنجَيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا وَكَانُوا يَتَّقُونَ (نمل/۵۳).

فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَ نُذُرِ (قمر/۳۰) فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ مَكْرِهِمْ أَنَّا دَمَّرْنَاهُمْ وَ قَوْمَهُمْ أَجْمَعِينَ* فَتِلْكَ بُيُوتُهُمْ خَاوِيَةً بِمَا ظَلَمُوا إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لِّقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (نمل/۵۱-۵۲) وَ فِي ثَمُودَ إِذْ قِيلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّى حِينٍ* فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَ هُمْ يَنظُرُونَ* فَمَا اسْتَطَاعُوا مِن قِيَامٍ وَ مَا كَانُوا مُنتَصِرِينَ  (ذاریات/۴۳-۴۵) فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَ مَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ (شعراء/۱۵۸).

وَ أَمَّا ثَمُودُ فَهَدَيْنَاهُمْ فَاسْتَحَبُّوا الْعَمَى عَلَى الْهُدَى فَأَخَذَتْهُمْ صَاعِقَةُ الْعَذَابِ الْهُونِ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (فصّلت/۱۷) كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَ عَادٌ بِالْقَارِعَةِ* فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ (حاقه/۴-۵) وَ عَادًا وَ ثَمُودَ وَ قَد تَّبَيَّنَ لَكُم مِّن مَّسَاكِنِهِمْ وَ زَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِيلِ وَ كَانُوا مُسْتَبْصِرِينَ (عنکبوت/۳۸) وَ عَادًا وَ ثَمُودَ وَ أَصْحَابَ الرَّسِّ وَ قُرُونًا بَيْنَ ذَلِكَ كَثِيرًا* وَ كُلًّا ضَرَبْنَا لَهُ الْأَمْثَالَ وَ كُلًّا تَبَّرْنَا تَتْبِيرًا (فرقان/۳۸-۳۹) وَ ثَمُودُ وَ قَوْمُ لُوطٍ وَ أَصْحَابُ الأَيْكَةِ أُوْلَئِكَ الْأَحْزَابُ* إِن كُلٌّ إِلَّا كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ عِقَابِ* وَ مَا يَنظُرُ هَؤُلَاء إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً مَّا لَهَا مِن فَوَاقٍ* وَ قَالُوا رَبَّنَا عَجِّل لَّنَا قِطَّنَا قَبْلَ يَوْمِ الْحِسَابِ (ص/۱۳-۱۶) أَلاَ بُعْدًا لِّمَدْيَنَ كَمَا بَعِدَتْ ثَمُودُ (هود/۹۵).

[قال شعیب] يَا قَوْمِ لاَ يَجْرِمَنَّكُمْ شِقَاقِي أَن يُصِيبَكُم مِّثْلُ مَا أَصَابَ قَوْمَ نُوحٍ أَوْ قَوْمَ هُودٍ أَوْ قَوْمَ صَالِحٍ وَ مَا قَوْمُ لُوطٍ مِّنكُم بِبَعِيدٍ (هود/۸۹).

[قال موسی لقومه] أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَبَأُ الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ قَوْمِ نُوحٍ وَ عَادٍ وَ ثَمُودَ وَ الَّذِينَ مِن بَعْدِهِمْ لاَ يَعْلَمُهُمْ إِلاَّ اللّهُ جَاءتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَرَدُّواْ أَيْدِيَهُمْ فِي أَفْوَاهِهِمْ وَ قَالُواْ إِنَّا كَفَرْنَا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ وَ إِنَّا لَفِي شَكٍّ مِّمَّا تَدْعُونَنَا إِلَيْهِ مُرِيبٍ* قَالَتْ رُسُلُهُمْ أَفِي اللّهِ شَكٌّ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ يَدْعُوكُمْ لِيَغْفِرَ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ وَ يُؤَخِّرَكُمْ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى قَالُواْ إِنْ أَنتُمْ إِلاَّ بَشَرٌ مِّثْلُنَا تُرِيدُونَ أَن تَصُدُّونَا عَمَّا كَانَ يَعْبُدُ آبَآؤُنَا فَأْتُونَا بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ* قَالَتْ لَهُمْ رُسُلُهُمْ إِن نَّحْنُ إِلاَّ بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ وَلَكِنَّ اللّهَ يَمُنُّ عَلَى مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَ مَا كَانَ لَنَا أَن نَّأْتِيَكُم بِسُلْطَانٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللّهِ وَ علَى اللّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ* وَ مَا لَنَا أَلاَّ نَتَوَكَّلَ عَلَى اللّهِ وَ قَدْ هَدَانَا سُبُلَنَا وَ لَنَصْبِرَنَّ عَلَى مَا آذَيْتُمُونَا وَ عَلَى اللّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ* وَ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُواْ لِرُسُلِهِمْ لَنُخْرِجَنَّكُم مِّنْ أَرْضِنَآ أَوْ لَتَعُودُنَّ فِي مِلَّتِنَا فَأَوْحَى إِلَيْهِمْ رَبُّهُمْ لَنُهْلِكَنَّ الظَّالِمِينَ* وَ لَنُسْكِنَنَّكُمُ الأَرْضَ مِن بَعْدِهِمْ ذَلِكَ لِمَنْ خَافَ مَقَامِي وَ خَافَ وَعِيدِ* وَ اسْتَفْتَحُواْ وَ خَابَ كُلُّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ (ابراهیم/۹-۱۵) وَ قَالَ الَّذِي آمَنَ يَا قَوْمِ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُم مِّثْلَ يَوْمِ الْأَحْزَابِ* مِثْلَ دَأْبِ قَوْمِ نُوحٍ وَ عَادٍ وَ ثَمُودَ وَ الَّذِينَ مِن بَعْدِهِمْ وَ مَا اللَّهُ يُرِيدُ ظُلْمًا لِّلْعِبَادِ (غافر/۳۰-۳۱).

[الم تر کیف فعل ربک ب] ثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ*… فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ* إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ  (فجر/۹-۱۴) أَفَرَأَيْتَ الَّذِي تَوَلَّى* وَ أَعْطَى قَلِيلًا وَ أَكْدَى* … أَمْ لَمْ يُنَبَّأْ بِمَا فِي صُحُفِ مُوسَى* وَ إِبْرَاهِيمَ الَّذِي وَفَّى*  … وَ ثَمُودَ فَمَا أَبْقَى (نجم/۳۳-۵۱) هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْجُنُودِ* فِرْعَوْنَ وَ ثَمُودَ* بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي تَكْذِيبٍ (بروج/۱۷-۱۹).

كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ (الکافرین) قَوْمُ نُوحٍ وَ أَصْحَابُ الرَّسِّ وَ ثَمُودُ … فَحَقَّ وَعِيدِ (ق/۱۲-۱۴) وَ إِن يُكَذِّبُوكَ فَقَدْ كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَ عَادٌ وَ ثَمُودُ (حج/۴۲) فَإِنْ أَعْرَضُوا فَقُلْ أَنذَرْتُكُمْ صَاعِقَةً مِّثْلَ صَاعِقَةِ عَادٍ وَ ثَمُودَ* إِذْ جَاءتْهُمُ الرُّسُلُ مِن بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ قَالُوا لَوْ شَاء رَبُّنَا لَأَنزَلَ مَلَائِكَةً فَإِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ كَافِرُونَ (فصّلت/۱۳-۱۴) أَلَمْ يَأْتِهِمْ نَبَأُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ قَوْمِ نُوحٍ وَ عَادٍ وَ ثَمُودَ وَ قَوْمِ إِبْرَاهِيمَ وِ أَصْحَابِ مَدْيَنَ وَ الْمُؤْتَفِكَاتِ أَتَتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا كَانَ اللّهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَلَكِن كَانُواْ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (توبه/۷۰).