شُکر

 

شُکر، سپاس‌، این مفهوم از مادّه «ش ک ر» بار آمده است.

چکیده: خدا شکرگزار و بسیار شکرگزار است. خدا را شکر کنید و ناشکری‌ نکنید. از نعمت‌های پاکیزه‌ای که روزی شما کرده است، بخورید و خدا را شکر کنید اگر تنها او را می‌پرستید. اگر شکر کنید، خدا نعمت شما را زیاد می‌کند. شکرگزار پدر و مادر باشید. انسان وقتی به رشد برسد، می‌گوید: پروردگارا، به من توفیق بده تا نعمتی را که به من و پدر و مادرم ارزانی داشتی، شکر کنم. خدا شب و روز را قرار داد، بادها را بشارت‌دهنده ‌فرستاد، دریا و شتران را مسخّر شما کرد باشد که شما شکر کنید و برای شما شنوایی، دیدگان و دل‌ها قرار داد، باشد که شما شکر کنید. خدا با بیان احکام مى ‏خواهد شما را پاک و نعمتش را بر شما تمام گرداند، باشد که شکر کنید. خدا را به پاس آن‌که شما را هدایت کرده است به بزرگى بستایید، باشد که شما شکر ‌کنید. در حرکت کشتی‌ها در دریا، برای هر شکیبای شکرگزاری نشانه‌ها است. خدا نشانه‌های خود را برای قومی که شکرگزار هستند، گوناگون بیان می‌کند. بیشتر مردم شکرگزار نیستند و کم شکر می‌گزارند. نیکان از کسی شکری نمى‏ خواهند و از کوشش آنان شکر‌گزاری می‌شود.

بی‌گمان خدا شکرگزار دانا است (بقره/۱۵۸؛ نساء/۱۴۷). خدا بسیار شکرگزار بردبار است (تغابن/۱۷). در حقیقت او آمرزنده بسیار شکرگزار است (فاطر/۳۰). [کسانی که به اجازه خدا در نیکی‌ها پیشگام هستند، در بهشت] می‌گویند: سپاس خدایى را که اندوه را از ما برد. به‌راستى پروردگار ما، آمرزنده بسیار شکرگزار است (فاطر/۳۴).

هر کس آخرت را بخواهد و کوششی در خورِ آن بکند در حالی‌که مومن باشد، آنان هستند که از تلاش آنها شکرگزاری خواهد شد (اسراء/۱۹). مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم و برای من شکر کنید و ناشکری نکنید (بقره/۱۵۲). اگر ناشکری کنید، خدا از شما بی‌نیاز است و ناشکری را برای بندگان خود نمی‌پسندد. اگر شکر ‌کنید، آن را برای شما می‌پسندد (زمر/۷). خدا را با عذاب شما چه کار، اگر شکر کنید و ایمان بیاورید (نساء/۱۴۷)؟

او کسی است که شما را از نفس واحدى آفرید و جفت او را از آن، پدید آورد تا به آن آرام گیرد پس چون با او درآمیخت، باردار شد. بارى سبک پس با آن گذرانید. چون سنگین‏ بار شد، خدا، پروردگار خود، را خواندند که اگر به ما [فرزند] شایسته‌ای عطا کنى، بی‌تردید از شکرگزاران خواهیم بود. چون به آن دو، [فرزند] شایسته‌ای داد، در آن‌چه [خدا] به آنها داده بود، براى او شریکانى قرار دادند. خدا از آن‌چه شریک مى‏ گردانند، برتر است (اعراف/۱۸۹-۱۹۰). ما به انسان درباره پدر و مادرش سفارش کردیم. مادرش او را با سستی بر روی سستی حمل کرد. دوران شیرخوارگی او دو سال است. [سفارش کردیم] که از من و پدر و مادرت شکرگزاری کن که سرانجام به سوی من است (لقمان/۱۴). آن‌گاه که انسان به رشد خود و به چهل سالگی برسد، می‌گوید: پروردگارا، به من توفیق بده تا نعمتت را که به من و پدر و مادرم ارزانی داشتی، شکر کنم و شایسته‌ای که تو آن را می‌پسندی، انجام دهم و در فرزندانم شایستگی پدید آور. به‌راستی من به سوی تو، توبه آوردم. من از تسلیم‌شدگان هستم (احقاف/۱۵).

به‌راستی ما انسان را از نطفه‌ای آمیخته آفریدیم تا او را بیازماییم پس او را شنوا و بینا قرار دادیم. ما او را به راه، هدایت کردیم. یا شکرگزار است یا بسیار ناشکر. ما برای کافران زنجیرها و بندها و آتش سوزان آماده کرده‌ایم (انسان/۲-۴). خدا شما را از شکم مادرانتان در حالی‌که چیزی نمی‌دانستید، خارج کرد. برای شما شنوایی، دیدگان و دل‌ها قرار داد، باشد که شما شکر کنید (نحل/۷۸). او را متعادل ساخت و از روح خود در او دمید. برای شما شنوایی، دیدگان و دل‌ها قرار داد، کم شکر می‌کنید (سجده/۹). بگو، او کسی است که شما را آفرید و برای شما شنوایی، دیدگان و دل‌ها قرار داد. کم شکر می‌کنید (ملک/۲۳). او است که برای شما شنوایی، چشم‌ها و دل‌ها پدید آورد. کم شکر می‌کنید (مومنون/۷۸). در حقیقت شما را در زمین جای دادیم و برای شما اسباب زندگی قرار دادیم. کم شکر می‌کنید (اعراف/۱۰). بی‌تردید خدا بر مردم، صاحب فضل است ولی بیشتر آنان شکر نمی‌کنند (یونس/۶۰). بی‌گمان پروردگارت بر مردم صاحب فضل است ولی بیشتر آنان شکر نمی‌کنند (نمل/۷۳). خدا است که شب را برای شما قرار داد تا در آن آرام گیرید و روز را روشن قرار داد. به‌راستی خدا بر مردم صاحب فضل است ولی بیشتر مردم شکر نمی‌کنند (غافر/۶۱).

از رحمت خداست که شب و روز را برای شما قرار داد تا در آن آرام گیرید و [در این] از فضل او بجویید. باشد که شما شکر کنید (قصص/۷۳). خدا کسی است که دریا را مسخّر شما کرد تا کشتی‌ها، در آن به فرمان او حرکت کنند تا از فضل او بجویید و باشد که شما شکر کنید (جاثیه/۱۲). او کسی است که دریا را مسخّر کرد تا از آن، گوشت تازه بخورید و زیوری را که می‌پوشید، از آن بیرون می‌آورید. در آن کشتی‌ها را در آن می‌بینی که آب را می‌شکافند و تا از فضل او روزی بجویید و باشد که شما شکر کنید (نحل/۱۴). دو دریا یکسان نیستند. این یک شیرین و گوارا و نوشیدنش خوش‌گوار است و آن یک شور و تلخ است. شما از هر یک گوشت تازه می‌خورید و زیوری که آن را می‌پوشید، بیرون می‌آورید. کشتی‌ها را در آن می‌بینی که می‌شکافند تا از فضل خدا بجویید و باشد که شما شکر کنید (فاطر/۱۲). از نشانه‌های او (خدا) این است که بادها را بشارت‌دهنده می‌فرستد و تا از رحمت خود به شما بچشاند و تا کشتی‌ها به فرمان او روان شوند و شما از فضل او بجویید و باشد که شما شکر کنید (روم/۴۶). اگر بخواهد، باد را ساکن می‌کند تا [کشتی‌ها] بر روی آب متوقف بمانند. بی‌تردید در این، برای هر بسیار شکیبای شکرپیشه‌ای نشانه‌هایی است (شوری/۳۳). آیا ندیدی که کشتی‌ها به نعمت خدا در دریا حرکت می‌کنند تا برخی از نشانه‌های خود را به شما نشان دهد؟ بی‌تردید در آن، برای هر بسیار شکیبای شکرپیشه نشانه‌هایی است (لقمان/۳۱).

او کسی است که  شما را در خشکی و دریا سیر می‌دهد تا وقتی که در کشتی باشید و با بادی خوش آنان را به حرکت درآورند و به آن شاد ‌شدند. ناگهان بادی تند بر آنان می‌وزد و موج از هر طرف به سوی آنان می‌آید و گمان می‌کنند که در محاصره افتاده‌اند، در آن حال خدا را در حالی‌که دین را برای خدا خالص کرده‌اند، می‌خوانند که اگر ما را از این نجات بدهی، بی‌تردید از سپاسگزاران خواهیم شد. پس هنگامی که آنان را نجات داد، ناگهان در زمین به ناحق سرکشی می‌کنند (یونس/۲۲-۲۳). بگو، چه کسی شما را از تاریکی‌های خشکی و دریا نجات می‌دهد، در حالی‌که او را آشکارا و با فروتنی و پنهانی می‌خوانید که اگر ما را از این نجات دهد، بی‌گمان از شکرگزاران خواهیم شد؟ بگو، خدا است که شما را از آن و از هر بلایی نجات می‌دهد، آن‌گاه شما شرک می‌ورزید (انعام/۶۳-۶۴).

در زمین باغ‌هایی از درختان خرما و انگور پدید آوردیم و چشمه‌ها در آن روان کردیم تا از میوه آن و از آن‌چه دستانشان آن را به عمل آورده است، بخورند. آیا شکر نمی‌کنند (یس/۳۴-۳۵)؟

آیا آبی را که می‌نوشید، دیده‌اید؟ آیا شما آن را از ابر فرو فرستاده‌اید یا ما فرستنده هستیم؟ اگر می‌خواستیم آن را تلخ می‌گرداندیم پس چرا شکر نمی‌کنید (واقعه/۶۸-۷۰)؟

در چهارپایان برای آنها بهره‌ها و نوشیدنی‌ها است. پس آیا شکر نمی‌کنند؟ به جای خدا معبودانی گرفتند باشد که آنها یاری داده شوند (یس/۷۳-۷۴). شتران فربه را براى شما از شعائر خدا قرار دادیم. در آنها براى شما خیر است پس نام خدا را بر آنها در حالى‌که ایستاده ‏اند، ببرید و چون به پهلو افتادند، از آنها بخورید و فقیر خویشتن‌دار و فقیر سائل را اطعام کنید. این‌گونه آنها را مسخّر شما کردیم، باشد که شما شکر کنید (حج/۳۶).

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از نعمت‌های پاکیزه که روزی شما کرده‌ایم، بخورید و خدا را شکر کنید اگر تنها او را می‌پرستید (بقره/۱۷۲). از آن‌چه روزی شما کرده، حلال و پاکیزه بخورید و نعمت خدا را شکر کنید اگر تنها او را می‌پرستید (نحل/۱۱۴). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، چون به نماز برخاستید، صورت و دست‌های خود را تا آرنج بشویید و سر و پاهاى خود را تا برآمدگى روی پا مسح کنید و اگر جُنُب‏ بودید، غسل کنید. اگر بیمار یا در سفر بودید یا یکى از شما از قضاى حاجت آمد یا با زنان نزدیکى کرده‏ اید و آبى نیافتید پس با خاک پاک تیمّم کنید و از آن به صورت و دست‌های خود بکشید. خدا نمى‏ خواهد برای شما دشواری قرار دهد ولی مى‏ خواهد شما را پاک و نعمت خود را بر شما تمام گرداند، باشد که شما شکر کنید (مائده/۶). هر کس از شما این ماه را درک کند، باید آن را روزه بگیرد و هر کس بیمار یا در سفر بود، تعدادى از روزهاى دیگر [را روزه بگیرد]. خدا براى شما آسانى مى‏ خواهد و براى شما دشوارى نمى‏ خواهد تا شمار [روزه‌ها] را کامل کنید. خدا را به پاس آن‌که شما را هدایت کرده است به بزرگى بستایید، باشد که شما شکر ‌کنید (بقره/۱۸۵). خدا شما را به سوگندهاى بیهوده ‏تان مؤاخذه نمى‏ کند ولى به سبب سوگندهایى که مى‏ خورید [و مى‏ شکنید] شما را مؤاخذه مى ‏کند پس کفّاره آن، خوراک‌دادن به ده بینوا است، از غذاهاى متوسّطى که به کسان خود مى ‏خورانید یا پوشانیدن آنان یا آزاد‌کردن بنده ‏اى و کسى که [اینها را] نیابد، سه روز، روزه بگیرد. این کفّاره سوگندهاى شما است، وقتى که سوگند می‌خورید. سوگندهاى خود را حفظ کنید. این‌گونه خدا آیات خود را براى شما بیان مى‏ کند، باشد که شما شکر کنید (مائده/۸۹).

سرزمین پاک، گیاه آن به اذن پروردگارش بیرون می‌آید و آن که ناپاک است، جز چیز اندکی بیرون نمی‌آید. این‌گونه آیات خود را برای گروهی که شکر می‌کنند، گوناگون بیان می‌کنیم (اعراف/۵۸).

[نیکان] به نذر خود وفا مى‏ کنند و از روزى که شرّ آن فراگیر است، مى ‏ترسند. طعام را با وجود دوست‌داشتن آن، به فقیر، یتیم و اسیر مى‏ دهند. [می‌گویند:] ما فقط براى رضای خدا به شما مى‏ خورانیم و هیچ پاداش و شکری از شما نمى‏ خواهیم. ما از پروردگار خود از روزی گرفته و سخت می‌ترسیم پس خدا آنان را از آسیب آن روز نگاه می‌دارد و تازگی و شادمانى به آنان عطا می‌کند. به سبب آن‌که صبر کردند، بهشت و حریر به آنان پاداش می‌دهد. در آن‌جا بر تخت‌ها تکیه می‌زنند. در آنجا نه آفتابى می‌بینند و نه سرمایى. سایه‏ های آن به آنان نزدیک و چیدن میوه ‏های آن بسیار آسان است. ظرف‌هایی از نقره و جام‌هاى بلورین بر گرد آنان می‌گردانند. جام‌هایى بلورین از نقره که آنها را چنان‌که باید، اندازه‌گیری کرده‌اند. در آنجا از پیمانه‌ای که آمیزه آن زنجبیل است به آنان مى‏ نوشانند. از چشمه‏ اى در آنجا که سلسبیل نامیده مى‏ شود. بر گِرد آنان پسرانى همیشه جوان مى‏ گردند. چون آنها را ببینى می‌پنداری که آنها مرواریدهایى پراکنده‏ هستند. چون به آنجا نگاه کنی، نعمت و ملکی پهناور مى ‏بینى. بر تن آنان جامه ‏هایى از حریر نازک و حریر ضخیم است. با دستبند‌هایی نقره‌ای آراسته ‌شده‌اند. پروردگارشان باده ‏اى پاک به آنان مى‏ نوشاند. به‌راستی این پاداش براى شما است و کوشش شما شکرگزاری شده است (انسان/۷-۲۲).

شکر- اقوام، [ابلیس] گفت: به سبب این‌که مرا به بیراهه افکندی، من هم برای [گمراهی] آنها (مردم) بر سر راه راست تو خواهم نشست. آن‌گاه بر آنها از پیش رو و پشت سر آنان و از طرف راست و چپشان می‌آیم و بیشتر آنان را شکرگزار نخواهی یافت (اعراف/۱۶-۱۷).

به‌راستی نوح بنده‌ای شکرگزار بود (اسراء/۳).

به‌راستی [ابراهیم] شکرگزار نعمت‌های او (خدا) بود. خدا او را برگزید و به راهی راست هدایت کرد (نحل/۱۲۱). [او گفت:] روزی، را نزد خدا بجویید و او را بپرستید. او را شکر کنید که به سوی او بازگردانده می‌شوید. اگر تکذیب کنید در حقیقت امّت‌هایی که پیش از شما بودند نیز تکذیب کردند و بر فرستاده جز ابلاغ آشکار نیست (عنکبوت/۱۷-۱۸). [ابراهیم گفت:] پروردگارا، من برخی از فرزندانم را در درّه‌ای بی‌آب و علف، نزد خانه محترم تو سکونت دادم. پروردگارا، تا نماز برپا دارند پس دل‌هایی از مردم را به سوی آنان قرار ده و آنان را از محصولات روزی ده، باشد که آنها شکر کنند (ابراهیم/۳۷).

بی‌تردید ما بر سر آنان (قوم لوط) طوفانی سنگبار فرستادیم به جز خاندان لوط که به وقت سحر نجاتشان دادیم. این نعمتی از جانب ما بود. این‌گونه هر کس را که شکر کند، پاداش می‌دهیم (قمر/۳۴-۳۵).

[یوسف گفت:] از آیین پدران خود، ابراهیم، اسحاق و یعقوب پیروی کرده‌ام. برای ما سزاوار نیست که چیزی را شریک خدا کنیم. این از فضل خدا بر ما و بر مردم است ولی بیشتر آنان شکر نمی‌کنند (یوسف/۳۸).

[خدا] فرمود: ای موسی، من تو را به رسالت‌های خود و سخن گفتنم [با تو]، بر مردم برگزیدم پس آن‌چه به تو دادم بگیر و از شکرگزاران باش (اعراف/۱۴۴). در حقیقت موسی را با آیات خود فرستادیم که قوم خود را از تاریکی‌ها به سوی روشنایی بیرون آور و روزهای خدا را به آنان یادآوری کن. بی‌تردید در این برای هر صبرپیشه شکرگزاری نشانه‌‌هایی است (ابراهیم/۵). [موسی به قوم خود گفت:] پروردگار شما اعلام داشت که اگر شکر کنید بی‌تردید نعمت شما را زیاد خواهم کرد و اگر ناشکری کنید، عذاب من بسیار سخت است (ابراهیم/۷). بی‌تردید پس از آن (پرستش گوساله) بر شما (بنی‌اسرائیل) بخشیدیم، باشد که شما شکر کنید (بقره/۵۲). گفتید: ای موسی، هرگز به تو ایمان نیاوریم جز این‌که خدا را آشکارا ببینیم پس صاعقه شما را در حالی‌که نگاه می‌کردید، گرفت. پس شما را پس از مرگتان برانگیختیم، باشد که شما شکر کنید (بقره/۵۵-۵۶).

برای شما به داوود فنّ زره‌سازی را آموختیم تا شما را از خطرات جنگتان حفظ کند پس آیا شما شکر می‌کنید (انبیاء/۸۰)؟

[سلیمان] گفت: پروردگارا، به من توفیق بده تا نعمتی را که به من و پدر و مادرم ارزانی داشته‌ای شکر کنم و عمل صالحی که آن را می‌پسندی، انجام دهم و من را به رحمت خود در میان بندگان شایسته خود، داخل کن (نمل/۱۹).

[عدهّ‌ای از جنیّان] برای سلیمان هر چه می‌خواست از معبدها، مجسّمه‌ها و ظروف مسّی بزرگ مانند حوضچه‌ها و دیگ‌های ثابت می‌ساختند. ای خاندان داوود، شکرگزار باشید. اندکی از بندگان من، شکرگزار هستند (سبأ/۱۳). کسی که علمی از کتاب نزد او بود، گفت: من تخت را پیش از این‌که چشم خود را بر هم بزنی نزد تو می‌آورم. چون سلیمان آن تخت را نزد خود دید، گفت: این از فضل پروردگار من است تا مرا بیازماید که آیا شکر می‌کنم یا ناشکری می‌کنم. هر کس شکر کند، تنها به سود خود شکر کرده و هر کس ناشکری کند، بی‌تردید پروردگارم بی‌نیاز کریم است (نمل/۴۰).

در حقیقت برای [مردم] سبأ در محلّ سکونت آنان نشانه‌ای بود. دو باغستان از راست و چپ. [گفتیم:] از روزی پروردگارتان بخورید و او را شکر کنید که شهری است پاکیزه و پروردگاری است آمرزنده. ولی آنان روی گردانیدند. پس بر آنان سیل ویرانگر را فرستادیم و دو باغستان آنان را به دو باغی تبدیل کردیم که دارای میوه‌های تلخ و شوره‌گز و اندکی از درخت کنار. این را به سبب ناشکریشان به آنان دادیم. آیا جز ناشکر را مجازات می‌کنیم؟ میان آنان و میان شهر‌هایى که در آنها برکت نهاده بودیم، شهرهایى نمایان و متّصل به هم قرار دادیم و در میان آنها رفت و آمد را به اندازه کردیم. در این [راه‌ها]، شب‌ها و روزها آسوده ‏خاطر بگردید ولی آنها گفتند: پروردگارا، میان سفرهایمان فاصله انداز و بر خود ستم کردند پس آنها را داستان‌ها قرار دادیم و سخت تار و مارشان کردیم. بی‌تردید در این، براى هر شکیباى شکرگزارى نشانه‌هایی است (سبأ/۱۵-۱۹).

بی‌تردید به لقمان حکمت دادیم که خدا را شکر کن. هر کس شکر کند، فقط به سود خود شکر کرده و هر کس ناشکری کند بی‌تردید خدا بی‌نیاز ستوده است (لقمان/۱۲).

تنها خدا را بپرست و از شکرگزاران باش (زمر/۶۶). کسانى را که پروردگار خود را بامداد و شامگاه مى ‏خوانند در حالى‌که خشنودى او را مى ‏خواهند، از خود مران. از حساب آنان چیزى بر عهده تو نیست و از حساب تو نیز چیزى بر آنان نیست تا آنها را برانى و از ستمکاران شوی. این‌گونه ما برخى از آنان را به برخى دیگر آزمودیم تا بگویند: آیا اینان هستند که از میان ما، خدا بر آنان منّت نهاده است؟ آیا خدا به شکرگزاران داناتر نیست (انعام/۵۲-۵۳)؟ آیا کسانی را که هزاران تن بودند، ندیدی؟ آن‌گاه که از بیم مرگ از دیار خود خارج شدند پس خدا به آنان گفت: بمیرید. [آنان مردند.] آن‌گاه آنان را زنده کرد؟ به‌راستی خدا نسبت به مردم صاحب فضل است ولی بیشتر مردم شکر نمی‌کنند (بقره/۲۴۳). محمّد جز فرستاده‌ای نیست که پیش از او هم فرستادگانی گذشتند. آیا اگر بمیرد یا کشته شود، به گذشته خود برمی‌گردید؟ هر کس به گذشته برگردد، هرگز به خدا زیانی نمی‌رساند. خدا شکرگزاران را پاداش می‌دهد (آل‌عمران/۱۴۴). به‌راستی خدا شما را در بدر یاری کرد در حالی‌که ناتوان بودید پس، از خدا پروا کنید، باشد که شما شکر کنید (آل‌عمران/۱۲۳). به یاد آورید هنگامی که شما در این سرزمین، اندک و مستضعف بودید و می‌ترسیدید که مردم شما را بربایند ولی او شما را پناه داد و شما را به یاری خود نیرومند کرد و از چیزهای پاکیزه به شما روزی داد، باشد که شما شکر کنید (انفال/۲۶).

حمد

الشکر

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

كَانَ اللّهُ شَاكِرًا عَلِيمًا (نساء/۱۴۷) فَإِنَّ اللّهَ شَاكِرٌ عَلِيمٌ (بقره/۱۵۸) وَ اللَّهُ شَكُورٌ حَلِيمٌ (تغابن/۱۷) إِنَّهُ غَفُورٌ شَكُورٌ (فاطر/۳۰) [الذین سابق بالخیرات بإذن‌الله فی الجنة قالوا] وَ قَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ إِنَّ رَبَّنَا لَغَفُورٌ شَكُورٌ (فاطر/۳۴)

 

وَ مَنْ أَرَادَ الآخِرَةَ وَ سَعَى لَهَا سَعْيَهَا وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَئِكَ كَانَ سَعْيُهُم مَّشْكُورًا (اسراء/۱۹) فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ وَ اشْكُرُواْ لِي وَ لاَ تَكْفُرُونِ (بقره/۱۵۲) إِن تَكْفُرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنكُمْ وَ لَا يَرْضَى لِعِبَادِهِ الْكُفْرَ وَ إِن تَشْكُرُوا يَرْضَهُ لَكُمْ (زمر/۷) مَّا يَفْعَلُ اللّهُ بِعَذَابِكُمْ إِن شَكَرْتُمْ وَ آمَنتُمْ (نساء/۱۴۷)؟

 

هُوَ الَّذِي خَلَقَكُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ وَجَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا لِيَسْكُنَ إِلَيْهَا فَلَمَّا تَغَشَّاهَا حَمَلَتْ حَمْلًا خَفِيفًا فَمَرَّتْ بِهِ فَلَمَّا أَثْقَلَت دَّعَوَا اللّهَ رَبَّهُمَا لَئِنْ آتَيْتَنَا صَالِحًا لَّنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ* فَلَمَّا آتَاهُمَا صَالِحًا جَعَلاَ لَهُ شُرَكَاء فِيمَا آتَاهُمَا فَتَعَالَى اللّهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ (اعراف/۱۸۹-۱۹۰) وَ وَصَّيْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَيْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْنًا عَلَى وَهْنٍ وَفِصَالُهُ فِي عَامَيْنِ أَنِ اشْكُرْ لِي وَ لِوَالِدَيْكَ إِلَيَّ الْمَصِيرُ (لقمان/۱۴) وَ وَصَّيْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَيْهِ إِحْسَانًا حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهًا وَ وَضَعَتْهُ كُرْهًا وَحَمْلُهُ وَفِصَالُهُ ثَلَاثُونَ شَهْرًا حَتَّى إِذَا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ بَلَغَ أَرْبَعِينَ سَنَةً قَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَ عَلَى وَالِدَيَّ وَ أَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَ أَصْلِحْ لِي فِي ذُرِّيَّتِي إِنِّي تُبْتُ إِلَيْكَ وَ إِنِّي مِنَ الْمُسْلِمِينَ (احقاف/۱۵).

 

 

 

 

إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنسَانَ مِن نُّطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَّبْتَلِيهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِيعًا بَصِيرًا* إِنَّا هَدَيْنَاهُ السَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرًا وَ إِمَّا كَفُورًا* إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ سَلَاسِلَا وَ أَغْلَالًا وَ سَعِيرًا (انسان/۲-۴) وَ اللّهُ أَخْرَجَكُم مِّن بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ لاَ تَعْلَمُونَ شَيْئًا وَجَعَلَ لَكُمُ الْسَّمْعَ وَ الأَبْصَارَ وَ الأَفْئِدَةَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (نحل/۷۸) سَوَّاهُ وَ نَفَخَ فِيهِ مِن رُّوحِهِ وَ جَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصَارَ وَ الْأَفْئِدَةَ قَلِيلًا مَّا تَشْكُرُونَ (سجده/۹) قُلْ هُوَ الَّذِي أَنشَأَكُمْ وَ جَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصَارَ وَ الْأَفْئِدَةَ قَلِيلًا مَّا تَشْكُرُونَ (ملک/۲۳) وَهُوَ الَّذِي أَنشَأَ لَكُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ قَلِيلًا مَّا تَشْكُرُونَ (مومنون/۷۸) وَ لَقَدْ مَكَّنَّاكُمْ فِي الأَرْضِ وَ جَعَلْنَا لَكُمْ فِيهَا مَعَايِشَ قَلِيلًا مَّا تَشْكُرُونَ (اعراف/۱۰) إِنَّ اللّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَ لَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لاَ يَشْكُرُونَ (یونس/۶۰) وَ إِنَّ رَبَّكَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَشْكُرُونَ (نمل/۷۳) اللَّهُ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ لِتَسْكُنُوا فِيهِ وَ النَّهَارَ مُبْصِرًا إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَ لَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَشْكُرُونَ (غافر/۶۱).

 

 

وَ مِن رَّحْمَتِهِ جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَ النَّهَارَ لِتَسْكُنُوا فِيهِ وَلِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (قصص/۷۳) اللَّهُ الَّذِي سخَّرَ لَكُمُ الْبَحْرَ لِتَجْرِيَ الْفُلْكُ فِيهِ بِأَمْرِهِ وَ لِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (جاثیه/۱۲) وَ هُوَ الَّذِي سَخَّرَ الْبَحْرَ لِتَأْكُلُواْ مِنْهُ لَحْمًا طَرِيًّا وَ تَسْتَخْرِجُواْ مِنْهُ حِلْيَةً تَلْبَسُونَهَا وَ تَرَى الْفُلْكَ مَوَاخِرَ فِيهِ وَ لِتَبْتَغُواْ مِن فَضْلِهِ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (نحل/۱۴) وَ مَا يَسْتَوِي الْبَحْرَانِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ سَائِغٌ شَرَابُهُ وَ هَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَ مِن كُلٍّ تَأْكُلُونَ لَحْمًا طَرِيًّا وَ تَسْتَخْرِجُونَ حِلْيَةً تَلْبَسُونَهَا وَ تَرَى الْفُلْكَ فِيهِ مَوَاخِرَ لِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (فاطر/۱۲) وَ مِنْ آيَاتِهِ أَن يُرْسِلَ الرِّيَاحَ مُبَشِّرَاتٍ وَ لِيُذِيقَكُم مِّن رَّحْمَتِهِ وَ لِتَجْرِيَ الْفُلْكُ بِأَمْرِهِ وَلِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (روم/۴۶) إِن يَشَأْ يُسْكِنِ الرِّيحَ فَيَظْلَلْنَ رَوَاكِدَ عَلَى ظَهْرِهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ (شوری/۳۳) أَلَمْ تَرَ أَنَّ الْفُلْكَ تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِنِعْمَتِ اللَّهِ لِيُرِيَكُم مِّنْ آيَاتِهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ (لقمان/۳۱).

 

 

 

 

 

 

هُوَ الَّذِي يُسَيِّرُكُمْ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ حَتَّى إِذَا كُنتُمْ فِي الْفُلْكِ وَ جَرَيْنَ بِهِم بِرِيحٍ طَيِّبَةٍ وَفَرِحُواْ بِهَا جَاءتْهَا رِيحٌ عَاصِفٌ وَجَاءهُمُ الْمَوْجُ مِن كُلِّ مَكَانٍ وَ ظَنُّواْ أَنَّهُمْ أُحِيطَ بِهِمْ دَعَوُاْ اللّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ لَئِنْ أَنجَيْتَنَا مِنْ هَذِهِ لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ* فَلَمَّا أَنجَاهُمْ إِذَا هُمْ يَبْغُونَ فِي الأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ (یونس/۲۲-۲۳) قُلْ مَن يُنَجِّيكُم مِّن ظُلُمَاتِ الْبَرِّ وَالْبَحْرِ تَدْعُونَهُ تَضَرُّعًا وَ خُفْيَةً لَّئِنْ أَنجَانَا مِنْ هَذِهِ لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ* قُلِ اللّهُ يُنَجِّيكُم مِّنْهَا وَ مِن كُلِّ كَرْبٍ ثُمَّ أَنتُمْ تُشْرِكُونَ (انعام/۶۳-۶۴)

 

 

 

وَ جَعَلْنَا فِيهَا جَنَّاتٍ مِن نَّخِيلٍ وَ أَعْنَابٍ وَفَجَّرْنَا فِيهَا مِنْ الْعُيُونِ* لِيَأْكُلُوا مِن ثَمَرِهِ وَ مَا عَمِلَتْهُ أَيْدِيهِمْ أَفَلَا يَشْكُرُونَ (یس/۳۴-۳۵) ؟

 

أَفَرَأَيْتُمُ الْمَاء الَّذِي تَشْرَبُونَ* أَأَنتُمْ أَنزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنزِلُونَ* لَوْ نَشَاء جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ (واقعه/۶۸-۷۰)

 

وَ لَهُمْ فِيهَا (الانعام) مَنَافِعُ وَ مَشَارِبُ أَفَلَا يَشْكُرُونَ* وَ اتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَعَلَّهُمْ يُنصَرُونَ (یس/۷۳-۷۴) وَ الْبُدْنَ جَعَلْنَاهَا لَكُم مِّن شَعَائِرِ اللَّهِ لَكُمْ فِيهَا خَيْرٌ فَاذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا صَوَافَّ فَإِذَا وَجَبَتْ جُنُوبُهَا فَكُلُوا مِنْهَا وَ أَطْعِمُوا الْقَانِعَ وَ الْمُعْتَرَّ كَذَلِكَ سَخَّرْنَاهَا لَكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (حج/۳۶).

 

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُلُواْ مِن طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ وَ اشْكُرُواْ لِلّهِ إِن كُنتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ (بقره/۱۷۲) فَكُلُواْ مِمَّا رَزَقَكُمُ اللّهُ حَلالًا طَيِّبًا وَ اشْكُرُواْ نِعْمَتَ اللّهِ إِن كُنتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ (نحل/۱۱۴) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِذَا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلاةِ فاغْسِلُواْ وُجُوهَكُمْ وَأَيْدِيَكُمْ إِلَى الْمَرَافِقِ وَ امْسَحُواْ بِرُؤُوسِكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ إِلَى الْكَعْبَينِ وَ إِن كُنتُمْ جُنُبًا فَاطَّهَّرُواْ وَإِن كُنتُم مَّرْضَى أَوْ عَلَى سَفَرٍ أَوْ جَاء أَحَدٌ مَّنكُم مِّنَ الْغَائِطِ أَوْ لاَمَسْتُمُ النِّسَاء فَلَمْ تَجِدُواْ مَاء فَتَيَمَّمُواْ صَعِيدًا طَيِّبًا فَامْسَحُواْ بِوُجُوهِكُمْ وَ أَيْدِيكُم مِّنْهُ مَا يُرِيدُ اللّهُ لِيَجْعَلَ عَلَيْكُم مِّنْ حَرَجٍ وَ لَكِن يُرِيدُ لِيُطَهَّرَكُمْ وَ لِيُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (مائده/۶) فَمَن شَهِدَ مِنكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ وَ مَن كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَيَّامٍ أُخَرَ يُرِيدُ اللّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَ لاَ يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ وَلِتُكْمِلُواْ الْعِدَّةَ وَ لِتُكَبِّرُواْ اللّهَ عَلَى مَا هَدَاكُمْ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (بقره/۱۸۵) لاَ يُؤَاخِذُكُمُ اللّهُ بِاللَّغْوِ فِي أَيْمَانِكُمْ وَ لَكِن يُؤَاخِذُكُم بِمَا عَقَّدتُّمُ الأَيْمَانَ فَكَفَّارَتُهُ إِطْعَامُ عَشَرَةِ مَسَاكِينَ مِنْ أَوْسَطِ مَا تُطْعِمُونَ أَهْلِيكُمْ أَوْ كِسْوَتُهُمْ أَوْ تَحْرِيرُ رَقَبَةٍ فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلاَثَةِ أَيَّامٍ ذَلِكَ كَفَّارَةُ أَيْمَانِكُمْ إِذَا حَلَفْتُمْ وَ احْفَظُواْ أَيْمَانَكُمْ كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (مائده/۸۹).

 

 

 

 

 

 

و َالْبَلَدُ الطَّيِّبُ يَخْرُجُ نَبَاتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ وَ الَّذِي خَبُثَ لاَ يَخْرُجُ إِلاَّ نَكِدًا كَذَلِكَ نُصَرِّفُ الآيَاتِ لِقَوْمٍ يَشْكُرُونَ (اعراف/۵۸).

[الابرار] يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَ يَخَافُونَ يَوْمًا كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيرًا* وَ يُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِينًا وَ يَتِيمًا وَ أَسِيرًا* إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنكُمْ جَزَاء وَ لَا شُكُورًا* إِنَّا نَخَافُ مِن رَّبِّنَا يَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِيرًا* فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَلِكَ الْيَوْمِ وَ لَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا* وَ جَزَاهُم بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَ حَرِيرًا* مُتَّكِئِينَ فِيهَا عَلَى الْأَرَائِكِ لَا يَرَوْنَ فِيهَا شَمْسًا وَ لَا زَمْهَرِيرًا* وَ دَانِيَةً عَلَيْهِمْ ظِلَالُهَا وَ ذُلِّلَتْ قُطُوفُهَا تَذْلِيلًا* وَ يُطَافُ عَلَيْهِم بِآنِيَةٍ مِّن فِضَّةٍ وَ أَكْوَابٍ كَانَتْ قَوَارِيرَا* قَوَارِيرَ مِن فِضَّةٍ قَدَّرُوهَا تَقْدِيرًا* وَ يُسْقَوْنَ فِيهَا كَأْسًا كَانَ مِزَاجُهَا زَنجَبِيلًا* عَيْنًا فِيهَا تُسَمَّى سَلْسَبِيلًا* وَ يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ إِذَا رَأَيْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَّنثُورًا* وَ إِذَا رَأَيْتَ ثَمَّ رَأَيْتَ نَعِيمًا وَ مُلْكًا كَبِيرًا* عَالِيَهُمْ ثِيَابُ سُندُسٍ خُضْرٌ وَ إِسْتَبْرَقٌ وَ حُلُّوا أَسَاوِرَ مِن فِضَّةٍ وَ سَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا* إِنَّ هَذَا كَانَ لَكُمْ جَزَاء وَ كَانَ سَعْيُكُم مَّشْكُورًا (انسان/۷-۲۲).

 

 

 

 

 

الشکر-الاقوام، قَالَ [ابلیس] فَبِمَا أَغْوَيْتَنِي لأَقْعُدَنَّ لَهُمْ صِرَاطَكَ الْمُسْتَقِيمَ* ثُمَّ لآتِيَنَّهُم مِّن بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَ مِنْ خَلْفِهِمْ وَ عَنْ أَيْمَانِهِمْ وَ عَن شَمَآئِلِهِمْ وَ لاَ تَجِدُ أَكْثَرَهُمْ شَاكِرِينَ (اعراف/۱۶-۱۷).

 

 

إِنَّهُ  (نوح) كَانَ عَبْدًا شَكُورًا (اسراء/۳).

[ابراهیم] شَاكِرًا لِّأَنْعُمِهِ اجْتَبَاهُ وَ هَدَاهُ إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ (نحل/۱۲۱) فَابْتَغُوا عِندَ اللَّهِ الرِّزْقَ وَ اعْبُدُوهُ وَ اشْكُرُوا لَهُ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ* وَ إِن تُكَذِّبُوا فَقَدْ كَذَّبَ أُمَمٌ مِّن قَبْلِكُمْ وَ مَا عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ (عنکبوت/۱۷-۱۸) رَّبَّنَا إِنِّي أَسْكَنتُ مِن ذُرِّيَّتِي بِوَادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِندَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِيُقِيمُواْ الصَّلاَةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِّنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ وَ ارْزُقْهُم مِّنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ يَشْكُرُونَ (ابراهیم/۳۷).

 

 

إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ (قوم لوط) حَاصِبًا إِلَّا آلَ لُوطٍ نَّجَّيْنَاهُم بِسَحَر* نِعْمَةً مِّنْ عِندِنَا كَذَلِكَ نَجْزِي مَن شَكَرَ (قمر/۳۴-۳۵).

 

 

[قال یوسف] وَ اتَّبَعْتُ مِلَّةَ آبَآئِي إِبْرَاهِيمَ وَ إِسْحَاقَ وَ يَعْقُوبَ مَا كَانَ لَنَا أَن نُّشْرِكَ بِاللّهِ مِن شَيْءٍ ذَلِكَ مِن فَضْلِ اللّهِ عَلَيْنَا وَ عَلَى النَّاسِ وَ لَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يَشْكُرُونَ (یوسف/۳۸).

قَالَ [الله] يَا مُوسَى إِنِّي اصْطَفَيْتُكَ عَلَى النَّاسِ بِرِسَالاَتِي وَ بِكَلاَمِي فَخُذْ مَا آتَيْتُكَ وَ كُن مِّنَ الشَّاكِرِينَ (اعراف/۱۴۴) وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَ ذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللّهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ (ابراهیم/۵) [قال موسی یقومه] وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِن شَكَرْتُمْ لأَزِيدَنَّكُمْ وَ لَئِن كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَديدٌ (ابراهیم/۷) ثُمَّ عَفَوْنَا عَنكُمِ [یا بنی‌اسرائیل] مِّن بَعْدِ (اتخذوا العجل) ذَلِكَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (بقره/۵۲) وَ إِذْ قُلْتُمْ يَا مُوسَى لَن نُّؤْمِنَ لَكَ حَتَّى نَرَى اللَّهَ جَهْرَةً فَأَخَذَتْكُمُ الصَّاعِقَةُ وَ أَنتُمْ تَن ظُرُونَ* ثُمَّ بَعَثْنَاكُم مِّن بَعْدِ مَوْتِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (بقره/۵۵-۵۶).

 

 

 

وَ عَلَّمْنَاهُ (داوود) صَنْعَةَ لَبُوسٍ لَّكُمْ لِتُحْصِنَكُم مِّن بَأْسِكُمْ فَهَلْ أَنتُمْ شَاكِرُونَ (انبیاء/۸۰)؟

وَ قَالَ [سلیمان] رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَ عَلَى وَالِدَيَّ وَ أَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَ أَدْخِلْنِي بِرَحْمَتِكَ فِي عِبَادِكَ الصَّالِحِينَ (نمل/۱۹).

 

يَعْمَلُونَ (من الجن) لَهُ (سلیمان) مَا يَشَاءُ مِن مَّحَارِيبَ وَ تَمَاثِيلَ وَ جِفَانٍ كَالْجَوَابِ وَ قُدُورٍ رَّاسِيَاتٍ اعْمَلُوا آلَ دَاوُودَ شُكْرًا وَقَلِيلٌ مِّنْ عِبَادِيَ الشَّكُورُ (سبأ/۱۳) قَالَ الَّذِي عِندَهُ عِلْمٌ مِّنَ الْكِتَابِ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَن يَرْتَدَّ إِلَيْكَ طَرْفُكَ فَلَمَّا رَآهُ مُسْتَقِرًّا عِندَهُ قَالَ هَذَا مِن فَضْلِ رَبِّي لِيَبْلُوَنِي أَأَشْكُرُ أَمْ أَكْفُرُ وَ مَن شَكَرَ فَإِنَّمَا يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَ مَن كَفَرَ فَإِنَّ رَبِّي غَنِيٌّ كَرِيمٌ (نمل/۴۰).

 

 

لَقَدْ كَانَ لِسَبَإٍ فِي مَسْكَنِهِمْ آيَةٌ جَنَّتَانِ عَن يَمِينٍ وَشِمَالٍ كُلُوا مِن رِّزْقِ رَبِّكُمْ و َاشْكُرُوا لَهُ بَلْدَةٌ طَيِّبَةٌ وَ رَبٌّ غَفُورٌ* فَأَعْرَضُوا فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ سَيْلَ الْعَرِمِ وَ بَدَّلْنَاهُم بِجَنَّتَيْهِمْ جَنَّتَيْنِ ذَوَاتَى أُكُلٍ خَمْطٍ وَأَثْلٍ وَ شَيْءٍ مِّن سِدْرٍ قَلِيلٍ* ذَلِكَ جَزَيْنَاهُم بِمَا كَفَرُوا وَهَلْ نُجَازِي إِلَّا الْكَفُورَ* وَ جَعَلْنَا بَيْنَهُمْ وَبَيْنَ الْقُرَى الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا قُرًى ظَاهِرَةً وَ قَدَّرْنَا فِيهَا السَّيْرَ سِيرُوا فِيهَا لَيَالِيَ وَ أَيَّامًا آمِنِينَ* فَقَالُوا رَبَّنَا بَاعِدْ بَيْنَ أَسْفَارِنَا وَ ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ فَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِيثَ وَ مَزَّقْنَاهُمْ كُلَّ مُمَزَّقٍ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ (سبأ/۱۵-۱۹).

 

 

 

 

وَ لَقَدْ آتَيْنَا لُقْمَانَ الْحِكْمَةَ أَنِ اشْكُرْ لِلَّهِ وَ مَن يَشْكُرْ فَإِنَّمَا يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَ مَن كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ حَمِيدٌ (لقمان/۱۲).

 

بَلِ اللَّهَ فَاعْبُدْ وَ كُن مِّنْ الشَّاكِرِينَ (زمر/۶۶) وَ لاَ تَطْرُدِ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُم بِالْغَدَاةِ وَ الْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ مَا عَلَيْكَ مِنْ حِسَابِهِم مِّن شَيْءٍ وَمَا مِنْ حِسَابِكَ عَلَيْهِم مِّن شَيْءٍ فَتَطْرُدَهُمْ فَتَكُونَ مِنَ الظَّالِمِينَ* وَ كَذَلِكَ فَتَنَّا بَعْضَهُم بِبَعْضٍ لِّيَقُولواْ أَهَؤُلاء مَنَّ اللّهُ عَلَيْهِم مِّن بَيْنِنَا أَلَيْسَ اللّهُ بِأَعْلَمَ بِالشَّاكِرِينَ (انعام/۵۲-۵۳) أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ خَرَجُواْ مِن دِيَارِهِمْ وَهُمْ أُلُوفٌ حَذَرَ الْمَوْتِ فَقَالَ لَهُمُ اللّهُ مُوتُواْ ثُمَّ أَحْيَاهُمْ إِنَّ اللّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يَشْكُرُونَ (بقره/۲۴۳) وَ مَا مُحَمَّدٌ إِلاَّ رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَفَإِن مَّاتَ أَوْ قُتِلَ انقَلَبْتُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ وَمَن يَنقَلِبْ عَلَىَ عَقِبَيْهِ فَلَن يَضُرَّ اللّهَ شَيْئًا وَ سَيَجْزِي اللّهُ الشَّاكِرِينَ (آل‌عمران/۱۴۴) وَ لَقَدْ نَصَرَكُمُ اللّهُ بِبَدْرٍ وَ أَنتُمْ أَذِلَّةٌ فَاتَّقُواْ اللّهَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (آل‌عمران/۱۲۳) وَ اذْكُرُواْ إِذْ أَنتُمْ قَلِيلٌ مُّسْتَضْعَفُونَ فِي الأَرْضِ تَخَافُونَ أَن يَتَخَطَّفَكُمُ النَّاسُ فَآوَاكُمْ وَ أَيَّدَكُم بِنَصْرِهِ وَ رَزَقَكُم مِّنَ الطَّيِّبَاتِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (انفال/۲۶).

 

 

برچسب‌ها: