شرک

 

شرک، شریک قرار دادن برای خدا، این مفهوم از مادّه «ش ر ک» ۱۶۴ بار آمده است.

چکیده: هیچ همتایی برای خدا نیست و شریکی در فرمانروایی ندارد. فرزندی ندارد. معبودی جز خدا نیست. اگر با او معبودانی بود در آن صورت راهی به سوی صاحب عرش برمی‌گرفتند. اگر در آسمان و زمین معبودانی جز خدای یکتا بود، بی‌گمان هر دو تباه می‌شدند. هر کس با خدا، معبود دیگری را بخواند، هیچ دلیلی بر آن نخواهد داشت. حساب او فقط با خداست. هر کس به خدا شرک ورزد، گناهی بزرگ بافته و دچار گمراهی دوری شده است. هر کس به خدا شرک ورزد او را نمی‌بخشد. با خدای یکتا معبودی دیگری نگیرید. برای خدا همتایانی قرار ندهید. چیزی را با او شریک نگردانید. از پلیدی بت‌ها دوری کنید. خدا را بپرستید. هیچ کس را با او نخوانید. از معبودان دیگر پیروی نکنید. پروردگار چیزی را که خدا بر آن دلیلی نفرستاده، حرام کرده که شریک او گردانید. کسانی که غیر از خدا را می‌خوانند، چیزی را نمی‌آفرینند. آنها بندگانی مانند شما هستند. نه می‌توانند خود را یاری کنند و نه یاری می‌شوند. نه می‌توانند زیان را دفع کنند و نه تغییری دهند. سود نمی‌دهند. مالک شفاعت نیستند. تعقّل و داوری نمی‌کنند. شما را اجابت نمی‌کنند. هم‌وزن ذرّه‌ای نه در آسمان‌ها و نه در زمین مالک نیستند. به سوی حق هدایت نمی‌کنند. بیش‌تر مردم به خدا ایمان نمی‌آورند جز این‌که مشرک هستند. کسانی که غیر از خدا سرپرستانی گرفته‌اند، می‌گویند: ما آنها را جز برای این‌که ما را هر چه بیش‌تر به خدا نزدیک کند، نمی‌پرستیم. غیر از خدا جز بت‌های مادینه را نمی‌خوانند و جز شیطان سرکش را نمی‌خوانند. شیطان بر مشرکان تسلّط دارد. هر کس غیر از خدا، شیطان را سرپرست بگیرد، بی‌تردید زیان کرده است. ای مومنان، مشرکان نجس هستند. با زنان مشرک ازدواج نکنید. بی‌تردید برده باایمان بهتر از مرد مشرک است. با مشرکان بجنگید چنان‌که آنان با شما می‌جنگند. پیامبر و مومنان سزاوار نیست که برای مشرکان پس از آن که برایشان آشکار شد که آنها اهلِ دوزخ هستند، طلب آمرزش کنند، هر چند خویشاوندِ آنان باشند. کسانی که غیر از خدا شریکانی را می‌خوانند، جز از ظن پیروی نمی‌کنند و جز دروغ نمی‌گویند. مشرکان بدترین آفریدگان هستند. جایگاه آنها آتش است. در آن جاودانه هستند. آن‌گاه که فرشتگان، به سراغ مشرکان بیایند که جان آنان را بگیرند، می‌گویند: آن‌چه غیر از خدا می‌خواندید، کجاست؟ می‌گویند: از چشم ما ناپدید شدند. روزی که همه آنها را محشور می‌کنیم به کسانی که شرک آورده‌اند، می‌گوییم: کجا هستند، شریکانی که می‌پنداشتید؟ سوگند می‌خورند که ما مشرک نبودیم. آن‌چه برمی‌بافتند، از آنها گم شد. چون کسانی که شرک ورزیدند، شریکان خود را ببیند، می‌گویند: آنها بودند که ما غیر از خدا می‌خواندیم ولی شریکان قول آنها را رد می‌کنند که شما دروغگو هستید. مشرکان و آن‌چه غیر از خدا می‌پرستیدند، هیزم دوزخ هستند. آن‌گاه در آتش سوزانده شوند، به آنها گفته‌ می‌شود: آن‌ شریکانی که غیر خدا می‌ساختید، کجا هستند؟ می‌گویند: آنها را گم کردیم. هنگامی که مشرکان در برابر آتش نگاه داشته می‌شوند، می‌گویند: کاش بازگردانده می‌شدیم و از مومنان می‌شدیم. گمراهان و آنان که غیر از خدا خوانده می‌شدند، در جهنّم با یکدیگر ستیزه می‌کنند.

معبودی جز او نیست. زنده می‌کند و می‌میراند. پروردگار شما و پروردگار پدران پیشین شماست (دخان/۸). خدا که همواره برپا کننده قسط است، گواهی می‌دهد که هیچ معبودی جز او نیست. فرشتگان و دانشوران [نیز گواهی می‌دهند] جز او هیچ معبودی نیست. او شکست ناپذیر حکیم است (آل‌عمران/۱۸). هیچ همتایی برای او نیست (اخلاص/۴). فرزندی اختیار نکرده و برای او شریکی در فرمانروایی نبوده است (فرقان/۲). هیچ کس را در فرمانروایی خود شریک نمی‌گیرد (کهف/۲۶). بگو، ستایش خدایی راست که نه فرزندی گرفته و نه در فرمانروایی شریکی دارد و یاوری از سر ضعف ندارد (اسراء/۱۱۱). اوست خدایی که معبودی جز او نیست. همان فرمانروای پاکِ سلامت بخشِ مومنِ نگهبانِ شکست ناپذیرِ جبّارِ متکبّر. منزّه است خدا از آن‌چه شریک می‌گیرند (حشر/۲۳). آسمان‌ها و زمین را به حق آفریده است. او برتر است از آن‌چه شریک می‌گیرند (نحل/۳). پروردگار تو هر چه بخواهد می‌آفریند و برمی‌گزیند و آنان اختیاری ندارند. منزّه است خدا. برتر است از آن‌چه شریک می‌گیرند (قصص/۶۸). خدا همان کسی است که شما را آفرید سپس به شما روزی بخشید آن‌گاه شما را می‌میراند سپس زنده می‌کند. آیا از شریکان شما کسی هست که چیزی از این‌ها را انجام دهد؟ منزّه است او و برتر است از آن‌چه شریک می‌گیرند (روم/۴۰). منزّه است او و برتر است از آن‌چه با او شریک می‌گیرند (نحل/۱؛ زمر/۶۷). خدا فرزندی اختیار نکرده است و با او معبود دیگری نیست. اگر چنین بود، بی‌تردید هر معبودی آن‌چه آفریده بود با خود می‌برد و بی‌تردید بعضی از آنها بر بعضی برتری می‌جستند. منزّه است ‏خدا از آن‌چه وصف مى‏ کنند. دانای نهان و آشکار است و برتر است از آن‌چه شریک می‌گیرند (مومنون/۹۱-۹۲). اگر در آن دو (آسمان و زمین) معبودانی جز خدا بود، بی‌گمان هر دو تباه می‌شدند پس منزّه است خدا، پروردگار عرش، از آن‌چه وصف می‌کنند (انبیاء/۲۲). بگو، اگر چنان‌که می‌گویند، با او معبودانی بود در آن صورت بی‌تردید به سوی صاحب عرش، راهی می‌جستند (اسراء/۴۲). هر کس با خدا معبود دیگری را بخواند، هیچ دلیلی بر آن نخواهد داشت. حساب او فقط نزد پروردگار اوست. در حقیقت کافران رستگار نمی‌شوند (مومنون/۱۱۷). هر کس به خدا شرک ورزد، بی‌تردید گناهی بزرگ بافته است (نساء/۴۸). هر کس به خدا شرک ورزد، بی‌تردید دچار گمراهی دوری شده است (نساء/۱۱۶). بی‌گمان خدا این را که به او شرک ورزیده شود، نمی‌بخشاید و غیر از آن را بر هر که بخواهد می‌بخشاید (نساء/۴۸، ۱۱۶).

آفرینش و برانگیختن شما جز مانند [آفرینش] یک تن نیست. در حقیقت خدا شنواى بیناست. آیا ندیده‏ اى که خدا شب را به روز درمی‌آورد و روز را به شب درمی‌آورد و خورشید و ماه را مسخّر کرده است؟ هر یک تا وقت معلومى روان هستند. خدا به آن‌چه مى‏ کنید، آگاه است. این، دلیل آن است که خدا خود حق است و غیر از او هر چه را مى‏ خوانند، باطل است. خدا همان بلندمرتبه بزرگ است (لقمان/۲۸-۳۰). هر کس نظیر آن‌چه بر او عقوبت رفته است، دست به عقوبت زند سپس مورد ستم قرار گیرد، بی‌تردید خدا او را یارى خواهد کرد زیرا خدا بخشایشگر آمرزنده است. این به سبب آن است که شب را به روز درمی‌آورد و روز را به شب درمی‌آورد. خدا شنواى بیناست. این به سبب آن است که خدا خود حق است و آن‌چه به جاى او مى ‏خوانند، باطل است. این خداست که بلندمرتبه بزرگ است (حج/۶۰-۶۲). برای شما غیر خدا دوست و یاوری نیست (توبه/۱۱۶).

خدا فرمود: دو معبود برای خود نگیرید. جز این نیست که او معبودی یگانه است پس تنها از من بترسید. آن‌چه در آسمان‌ها و زمین است از آن اوست. آیین پایدار از آن اوست. آیا از غیر او پروا می‌کنید (نحل/۵۱-۵۲)؟ با خدا، معبود دیگری قرار ندهید (ذاریات/۵۱). ای مردم، پروردگارتان را که شما و کسانی که پیش از شما بوده‌اند را آفرید، عبادت کنید. باشد که تقوا پیشه کنید. همان که زمین را برای شما فرشی و آسمان را بنایی قرار داد و از آسمان آبی فرود آورد و با آن میوه‌ها رزقی برای شما بیرون آورد پس برای خدا همتایانی قرار ندهید، در حالی‌که خود می‌دانید (بقره/۲۱-۲۲). خدا را بپرستید و چیزی را با او شریک نگردانید … به‌راستی خدا کسی را که متکبّر فخرفروش است، دوست ندارد (نساء/۳۶). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، جز این نیست که شراب، قمار، بت‌ها و تیرهای قرعه، پلید [و] از عمل شیطان هستند پس از آنها دوری کنید. باشد که رستگار شوید (مائده/۹۰). از پلیدی بت‌ها دوری کنید و از گفتار باطل اجتناب کنید، در حالی‌که گروندگان خالص برای خدا باشید نه شرک‌آورندگان به او. هر کس به خدا شرک ورزد، چنان است که گویی از آسمان فرو افتاده و مرغان او را می‌ربایند یا باد او را به جایی دور می‌افکند (حج/۳۰-۳۱).

انسان را به نیکی کردن به پدر و مادرش سفارش کردیم. اگر آنها بکوشند تا تو چیزی را که به آن علم نداری با من شریک گردانی، از آنها اطاعت نکن (عنکبوت/۸). اگر آنها بکوشند تا تو چیزی را که به آن علم نداری با من شریک گردانی، از آنها اطاعت نکن. در دنیا با آنها به خوبی معاشرت کن و راه کسی را پیروی کن که توبه‌کنان به سوی من باز می‌گردد (لقمان/۱۵). از نشانه‌های او شب و روز و خورشید و ماه است. نه برای خورشید سجده کنید و نه برای ماه. برای خدا سجده کنید که آنها را آفریده است اگر تنها او را می‌پرستید (فصّلت/۳۷). در حقیقت مساجد از آن خداست. پس هیچ کس را با خدا نخوانید (جن/۱۸). آن‌چه از جانب پروردگارتان به سوی شما فرو فرستاده شده است را پیروی کنید. جز او از اولیاء دیگر پیروی نکنید، چه اندک پند مى ‏گیرید (اعراف/۳).

بگو، جز این نیست که پروردگار من حرام کرده است: فواحش، چه آشکار و چه پنهان، گناه و زیاده‌خواهی ناحق را و این‌که چیزى را شریک خدا سازید که دلیلى بر آن نازل نکرده و این‌که چیزى را که نمى ‏دانید به خدا نسبت دهید (اعراف/۳۳). بگو، بیایید تا آن‌چه را پروردگارتان بر شما حرام کرده براى شما بخوانم: چیزى را با او شریک قرار ندهید و … اینهاست که شما را به آن سفارش کرده است. باشد که بیندیشد (انعام/۱۵۱). کسانی که غیر خدا را مى‏ خوانند، دشنام ندهید که آنان از روى دشمنى، به نادانى، خدا را دشنام خواهند داد. این‌گونه براى هر امّتى کردار آنها را آراستیم، آن‌گاه بازگشت آنان به سوى پروردگارشان خواهد بود و آنها را از آن‌چه انجام مى‏ دادند، آگاه خواهد کرد (انعام/۱۰۸).

بگو، آیا از شریکان شما کسی هست که آفرینش را آغاز کند سپس آن را برگرداند؟ بگو، خداست که آفرینش را آغاز می‌کند و باز آن را برمی‌گرداند پس چگونه بازگردانیده می‌شوید (یونس/۳۴)؟ آیا کسی که می‌آفریند، چون کسی است که نمی‌آفریند؟ آیا پند نمی‌گیرید (نحل/۱۷)؟ آیا خدا بهتر است ‏یا آن‌چه [با او] شریک مى ‏گردانند؟ یا آن که آسمان‌ها و زمین را خلق کرد و براى شما آبى از آسمان فرود آورد پس به وسیله آن باغ‌هاى بهجت‏ انگیز رویانیدیم؟ کار شما نبود که درختان آن را برویانید. آیا معبودى با خداست؟ بلکه آنان قومی هستند که [از حق] عدول می‌کنند. [آیا آن‌چه شریک مى‏ پندارند، بهتر است] یا آن کس که زمین را قرارگاهى ساخت و در میان آن رودها پدید آورد و براى آن کوه‏ها را قرار داد و میان دو دریا حایلی گذاشت؟ آیا معبودى با خداست؟ بلکه بیشتر آنها نمى‏ دانند. [آیا آن‌چه شریک مى‏ پندارند، بهتر است] یا آن که درمانده را، چون او را بخواند، اجابت مى ‏کند و گرفتارى را برطرف مى‏ گرداند و شما را جانشینان این زمین قرار مى ‏دهد؟ آیا معبودى با خداست؟ چه کم پند مى ‏پذیرید [آیا آن‌چه شریک مى‏ پندارند، بهتر است]  یا آن که شما را در تاریکی‌هاى خشکى و دریا هدایت می‌کند و آن که بادها را پیشاپیش رحمتش بشارتگر مى‏ فرستد؟ آیا معبودى با خداست‏؟ خدا برتر است از آن‌چه شریک مى ‏گردانند. [آیا آن‌چه شریک مى‏ پندارند، بهتر است] یا آن که خلق را آغاز مى ‏کند و سپس آن را برمی‌گرداند و آن که از آسمان و زمین به شما روزى مى‏ دهد؟ آیا معبودى با خداست؟ بگو، اگر راست مى‏ گویید، برهان خود را بیاورید (نمل/۵۹-۶۴). [خدا] آسمان‌ها را بی‌هیچ ستونی که آن را ببینید، آفرید. در زمین کوه‌های استوار افکند تا شما را نجنباند و در آن از هر گونه جنبنده‌ای، پراکنده گردانید. از آسمان آبی فرو فرستادیم و از هر نوع گیاه سودمند در آن رویانیدیم. این خلق خداست. به من نشان دهید کسانی که غیر از او هستند، چه آفریده‌اند؟ بلکه ستمکاران در گمراهی آشکاری هستند (لقمان/۱۰-۱۱). بگو، به من خبر دهید آن‌چه را غیر از خدا می‌خوانید، به من نشان دهید چه چیزی از زمین را آفریده یا آنها در آسمان‌ها چه مشارکتی دارند؟ اگر راست می‌گویید، کتابی پیش از این (قرآن) یا بازمانده‌ای از دانش نزد من بیاورید (احقاف/۴). بگو، به من خبر دهید، شریکان خودتان که غیر از خدا می‌خوانید، به من نشان دهید که چه چیزی از زمین را آفریده‌اند؟ یا آنها در آسمان‌ها شرکت داشته‌اند؟ یا به آنها کتابی داده‌ایم که دلیلی بر خود، از آن دارند؟ بلکه ستمکاران جز فریب به یکدیگر وعده نمی‌دهند (فاطر/۴۰). آیا چیزهایی را [با او] شریک می‌گردانند که چیزی را نمی‌آفرینند و خود خلق شده‌اند؟ نه می‌توانند آنها را یاری کنند و نه خود را یاری دهند. اگر آنها را به هدایت فراخوانید، از شما پیروی نمی‌کنند. چه آنها را بخوانید یا خاموش بمانید، برای شما یکسان است (اعراف/۱۹۱-۱۹۳). غیر از او معبودانی برای خود گرفته‌اند که چیزی را نمی‌آفرینند و خود خلق شده‌اند. برای خود نه زیانی را در اختیار دارند و نه سودی را. نه مرگی را در اختیار دارند نه حیاتی و نه رستاخیزی را (فرقان/۳). کسانی که غیر از خدا را می‌خوانند، چیزی نمی‌آفرینند و خود خلق شده‌اند. مردگان هستند نه زندگان و نمی‌دانند چه موقع برانگیخته می‌شوند. معبود شما، معبودی یگانه است (نحل/۲۰-۲۲). بگو، پروردگار آسمان‌ها و زمین کیست؟ بگو، خدا. بگو، پس آیا غیر از او سرپرستانی گرفته‌اید که اختیار سود و زیانی را برای خود ندارند؟ بگو، آیا نابینا و بینا یکسان هستند؟ یا تاریکی‌ها و روشنایی برابر هستند یا برای خدا شریکانی قرار داده‌اند که مانند آفرینش او آفریده‌اند؟ پس آفرینش بر آنها (مشرکین) مشتبه شده است؟ بگو، خدا آفریننده هر چیزی است و اوست یگانه قهّار (رعد/۱۶). ای مردم، مَثَلی زده شد پس به آن گوش فرا دهید، کسانی که غیر از خدا می‌خوانید، هرگز مگسی نمی‌آفرینند، هر چند برای آن اجتماع کنند و اگر آن مگس، چیزی از آنها برباید، نمی‌توانند آن را پس گیرند. طالب و مطلوب ناتوان هستند. قدر خدا را چنان که شایسته اوست، نشناختند. در حقیقت خداست که نیرومند شکست‌ناپذیر است (حج/۷۳-۷۴).

در حقیقت کسانی را که غیر از خدا می‌خوانید، بندگانی مانند شما هستند پس آنها را بخوانید. اگر راست می‌گویید، باید شما را اجابت کنند. آیا آنها پاهایی دارند که با آن راه بروند یا دست‌هایی دارند که با آن کاری انجام دهند یا چشم‌هایی دارند که با آن ببینند یا گوش‌هایی دارند که با آن بشنوند؟ بگو، شریکان خود را بخوانید به من نیرنگ بزنید و مرا مهلت ندهید (اعراف/۱۹۴-۱۹۵). بگو، کسانی را که غیر از خدا پنداشته‌اید، بخوانید. هم‌وزن ذرّه‌ای نه در آسمان‌ها و نه در زمین مالک نیستند و در آن دو مشارکتی ندارند و برای او از میان آنها پشتیبانی نیست (سبأ/۲۲). فرمانروایی از آن اوست. کسانی که غیر از او می‌خوانید، مالک پوست هسته خرمایی نیستند. اگر آنها را بخوانید، دعای شما را نشنوند و اگر بشنوند پاسخ شما را نمی‌دهند و روز قیامت، شرک شما را انکار می‌کنند. کسی چون [خدای] آگاه، تو را خبردار نمی‌کند (فاطر/۱۳-۱۴). خواندن حق، ویژه اوست. کسانی که غیر از او می‌خوانند، هیچ جوابی به آنها نمی‌دهند مگر مانند کسی که دو دست خود را به سوی آب بگشاید تا به دهانش برسد، در حالی‌که به دهان او نخواهد رسید. دعای کافران جز در گمراهی نیست (رعد/۱۴). کیست گمراه‌تر از آن که غیر از خدا، کسی را می‌خواند که تا روز قیامت او را پاسخ نمی‌دهد؟ آنها از خواندن آنان بی‌خبر هستند و چون مردم محشور می‌شوند، دشمنان آنان هستند و عبادت آنها را انکار می‌کنند (احقاف/۵-۶).

آیا غیر از ما معبودانی دارند که از آنها حمایت کنند؟ آنها نه می‌تواند خود را یاری کنند و نه از طرف ما پناه داده می‌شوند بلکه اینها و پدرانشان را برخوردار کردیم تا عمرشان طولانی شد. آیا نمی‌بینید که ما می‌آییم و زمین را از اطراف آن می‌کاهیم؟ آیا آنها پیروز هستند (انبیاء/۴۳-۴۴)؟ بگو، چه کسی می‌تواند جز خدا از شما حمایت کند؟ اگر او برای شما بد بخواهد یا برای شما رحمت بخواهد؟ جز خدا برای خود سرپرست و یاوری نخواهند یافت (احزاب/۱۷).

[از مردم کسی است که] غیر از خدا چیزی را می‌خواند که نه زیانی به او می‌رساند و نه سودی. این همان گمراهی دور است. کسی را می‌خواند که بی‌گمان زیان آن از سودش نزدیکتر است. چه بد مولایی و چه بد دمسازی است (حج/۱۲-۱۳). بگو، کسانی را که غیر از او پنداشتید، بخوانید. آنها نه می‌توانند زیان را از شما دفع کنند و نه تغییری دهند (اسراء/۵۶). غیر از خدا چیزهایی را می‌پرستند که نه به آنها زیان می‌رساند و نه به آنها سود می‌دهد (یونس/۱۸؛ فرقان/۵۵) می‌گویند: اینها نزد خدا شفاعتگران ما هستند. بگو، آیا خدا را به چیزی که در آسمان‌ها و در زمین، نمی‌داند، آگاه می‌کنید؟ او منزّه و برتر است از آن‌چه [با او] شریک می‌کنند (یونس/۱۸). آیا غیر ازخدا شفاعتگرانی برای خود گرفته‌اند؟ بگو، آیا هر چند مالک چیزی نباشند و تعقّل نکنند (زمر/۴۳)؟ کسانی که غیر ازاو می‌خوانند، مالک شفاعت نیستند مگر کسانی که آگاهانه به حق شهادت داده باشند (زخرف/۸۶). خداست که به حق داوری می‌کند و کسانی  را که غیر ازاو می‌خوانند به چیزی داوری نمی‌کنند. بی‌تردید خداست که خود شنوای بیناست (غافر/۲۰). آن کسانی که آنها می‌خوانند، خود به سوی خدا، وسیله می‌جویند تا کدام یک از آنها به او نزدیکتر هستند و به رحمت او امید دارند و از عذاب او می‌ترسند. بی‌تردید عذاب پروردگارت حذرکردنی است (اسراء/۵۷). بی‌گمان همه شهرهای اطراف شما را هلاک کردیم و آیات خود را گوناگون بیان کردیم امید که آنها بازگردند پس چرا آن کسانی را که غیر از خدا معبودانی برای تقرّب [به خدا] گرفتند، آنها را یاری نکردند؟ بلکه از دستشان دادند. این بود دروغ آنها و آن‌چه برمی‌بافتند (احقاف/۲۷-۲۸).

بگو، آیا از شریکان شما کسی هست که به حق هدایت کند؟ بگو، خداست که به حق هدایت می‌کند پس آیا کسی که به حق رهبری می‌کند، سزاوارتر است مورد پیروی قرار گیرد یا کسی که راه نمی‌یابد، مگر این که هدایت شود؟ شما را چه شده؟ چگونه داوری می‌کنید (یونس/۳۵)؟

شرک- مشرکان، پروردگارت از پشت فرزندان آدم، ذریه آنها را برگرفت و آنها را بر خودشان گواه گرفت که آیا من پروردگار شما نیستم؟ گفتند: آری. گواهی می‌دهیم تا مبادا روز قیامت بگویید، ما از این غافل بودیم یا بگویید پدران پیشین ما مشرک بوده‌اند و ما فرزندانی پس از آنها بودیم. آیا ما را به خاطر آن‌چه باطل‌اندیشان انجام داده‌اند، هلاک می‌کنی (اعراف/۱۷۲-۱۷۳)؟ به سوی او توبه کنید و از او پروا کنید. نماز برپا دارید و از مشرکان نباشید. از کسانی که دین خود را پاره پاره کردند و فرقه فرقه شدند. هر گروهی به آن‌چه دارند، شادمان هستند (روم/۳۱-۳۲).

ستایش خدایی که آسمان‌ها و زمین را آفرید و تاریکی‌ها و روشنایی را قرار داد سپس کسانی که کفر ورزیده‌اند [غیر او را] با پروردگار خود برابر می‌کنند (انعام/۱). چه بسیار نشانه‌ها در آسمان‌ها و زمین است که بر آنها می‌گذرند در حالی‌که از آنها روی برمی‌گردانند و بیشتر آنها به خدا ایمان نمی‌آورند جز این‌که مشرک هستند (یوسف/۱۰۵-۱۰۶). برخی از مردم، غیر از خدا، همانندهایی برمی‌گزینند و آنها را چون دوستی خدا، دوست دارند ولی کسانی که ایمان آورده‌اند، محبّت آنان به خدا بیشتر است (بقره/۱۶۵). آیا برای آنها (کافران) غیر از خدا معبودی است؟ منزّه است خدا از آن‌چه با او شریک می‌گردانند (طور/۴۳). آیا برای خود، معبودانی از زمین گرفته‌اند که آنها [مردگان را] زنده می‌کنند (انبیاء/۲۱)؟ غیر از خدا معبودانی گرفته‌اند تا برای آنها عزّت باشد. نه چنین است. به‌زودی عبادت آنها را انکار می‌کنند و دشمن آنها می‌شوند (مریم/۸۱-۸۲). غیر از خدا، معبودانی گرفتند، شاید آنها را یاری کنند ولی نمی‌توانند آنها را یاری کنند و آنها هستند که برای [بتان] چون سپاهی احضارشده، هستند (یس/۷۴-۷۵). چون خدا به تنهایی یاد شود، دل‌های کسانی که به آخرت ایمان ندارند، منزجر می‌شود و چون کسانی غیر از او یاد شوند، ناگهان شادمانی می‌کنند (زمر/۴۵).

اوست آن که شما را از نفس واحد آفرید و جفت او را از آن قرار داد تا به آن آرام گیرد پس چون با او درآمیخت، باردار شد، باری سبک. [چندی] با آن بار گذرانید، چون سنگین‌بار شد، خدا پروردگار خود را خواندند که اگر به ما [فرزندی] شایسته عطا کنی، بی‌تردید از سپاسگزاران خواهیم بود. چون به آن دو، [فرزندی] شایسته داد، در آن‌چه [خدا] به آنها داده بود برای او شریکانی قرار دادند. خدا از آن‌چه با او شریک می‌گردانند، برتر است (اعراف/۱۸۹-۱۹۰). هر نعمتی دارید از خداست پس چون زیانی به شما برسد به سوی او روی می‌آورید. چون آن زیان را از شما برطرف کرد، آن‌گاه گروهی از شما به پروردگار خود شرک می‌ورزند. [بگذار] تا آن‌چه را به آنها داده ‏ایم، ناسپاسى کنند. اکنون برخوردار شوید پس به‌زودی بدانید (نحل/۵۳-۵۵). هنگامی که به مردم زیانی برسد، پروردگار خود را در حالی‌که به سوی او توبه می‌کنند، می‌خوانند و آن‌گاه که از سوی خود رحمتی به آنها چشانید، آن‌گاه گروهی از آنها به پروردگار خود شرک می‌ورزند تا به آن‌چه به آنان داده‌ایم، کفران ورزند. پس برخوردار شوید، به‌زودی خواهید دانست. آیا حجّتی بر آنها نازل کرده‌ایم که آن حجت درباره آن‌چه با خدا شریک می‌گیرند، سخن می‌گوید (روم/۳۳-۳۵)؟ چون به انسان زیانی برسد، پروردگار خود را در حالی‌که به سوی او توبه می‌کند، می‌خواند سپس چون نعمتی از جانب خود به او عطا کند، آن‌چه را پیش‌تر می‌خواند، فراموش می‌کند و برای خدا همانندهایی قرار می‌دهد تا از راه او گمراه کند. بگو، اندکی به کفر خود برخوردار شو. بی‌تردید تو از اهل آتش هستی. [آیا چنین کسی بهتر است] یا آن کسی که او در طول شب و در سجده و قیام، اطاعت [خدا] می‌کند و از آخرت می‌ترسد و به رحمت پروردگارش امید دارد؟ بگو، آیا کسانی که می‌دانند و کسانی که نمی‌دانند، یکسان هستند؟ تنها خردمندان هستند که پند می‌گیرند (زمر/۸-۹). چون در دریا به شما زیانی برسد، هر که را جز او می‌خوانید، گم می‌شود. چون [خدا] شما را به سوی خشکی نجات داد، روی می‌گردانید. آدمی بسیار ناسپاس است (اسراء/۶۷). هنگامی که بر کشتی سوار می‌شوند، خدا را در حالی‌که دین را برای او  خالص کرده‌اند، می‌خوانند و چون آنها را به سوی خشکی نجات داد، آن‌گاه آنها شرک می‌ورزند تا به آن‌چه به آنها داده‌ایم، کفران ورزند و تا برخوردار شوند. پس به زودی بدانند. آیا ندیده ‏اند که ما [براى آنان] حرمى امن قرار دادیم و حال آن‌که مردم از حوالى آنان ربوده مى‏ شوند؟ آیا به باطل ایمان مى‏ آورند و به نعمت‏ خدا کفر مى‏ ورزند (عنکبوت/۶۵-۶۷)؟

آگاه باشید، دین خالص از آن خداست. کسانی که غیر از او سرپرستانی گرفته‌اند، [می‌گویند:] ما آنها را جز برای این‌که ما را هر چه بیش‌تر به خدا نزدیک کند، نمی‌پرستیم. بی‌تردید خدا میان آنها درباره آن‌چه در آن اختلاف می‌کنند، حکم می‌کند. در حقیقت خدا کسی که دروغ‌پرداز ناسپاس است را هدایت نمی‌کند (زمر/۳). آیا غیر ازاو سرپرستانی گرفته‌اند؟ خداست که سرپرست است. اوست که مردگان را زنده می‌کند و اوست که بر هر چیزی تواناست (شوری/۹). برای ستمکاران به غیر از خدا سرپرستانی نیست که آنها را یاری کنند. هر که را خدا گمراه کند، هیچ راهی برای او نخواهد بود (شوری/۴۶). آیا کسانی که کفر ورزیده‌اند، پنداشتند که [می‌توانند] بندگان مرا سرپرستانی غیر از من بگیرند؟ بی‌گمان ما جهنّم را برای پذیرایی کافران، آماده کرده‌ایم (کهف/۱۰۲). کسانی که کفر ورزیدند، سرپرستان آنها طاغوت هستند که آنها را از روشنایی به تاریکی‌ها خارج می‌کنند. آنها یاران آتش هستند که در آن جاودانه هستند (بقره/۲۵۷). [خدا] گروهی را هدایت کرده است و گروهی گمراهی بر آنها محقّق شده است. به‌راستی آنها شیاطین را اولیایی غیر از خدا گرفته‌اند و می‌پندارند که هدایت‌یافتگان هستند (اعراف/۳۰). [مشرکان] غیر از خدا جز [بت‌های] مادینه را نمی‌خوانند و جز شیطان سرکش را نمی‌خوانند … هر کس غیر از خدا، شیطان را ولیّ بگیرد، بی‌تردید زیان کرده است، زیانی آشکار. … جایگاه آنها جهنّم است و راه گریزی از آن نیابند (نساء/۱۱۷-۱۲۱). تسلّط شیطان فقط بر کسانی است که او را به سرپرستی می‌گیرند و بر کسانی است که آنها به پروردگار خود، مشرک هستند (نحل/۱۰۰). آیا دیدی کسی را که هوس خود را معبود خود قرار داده است و خدا او را دانسته گمراه کرده است و بر گوش و بر دل او مهر زده و بر دیده‌اش پرده نهاده است؟ آیا پس از خدا چه کسی او را هدایت می‌کند؟ آیا پند نمی‌گیرید (جاثیه/۲۳)؟ برای خدا شریکانی از جن قرار دادند و حال‌آن‌که خدا آنها را آفریده است و از روی ناآگاهی برای او پسران و دخترانی تراشیدند. خدا منزّه و برتر است از آن‌چه وصف می‌کنند. پدیدآورنده آسمان‌ها و زمین است. چگونه برای او فرزندی است در حالی‌که برای او همسری نبوده و هر چیزی را آفریده است (انعام/۱۰۰- ۱۰۱)؟

غیر از خدا چیزی را می‌پرستند که بر آن حجّتی نازل نکرده است و به آن دانشی ندارند. برای ستمگران یاوری نیست (حج/۷۱). به‌زودی در دل‌های کسانی که کفر ورزیده‌اند، بیم خواهیم افکند زیرا چیزی را با خدا شریک گردانیده‌اند که [خدا] بر آن دلیلی نازل نکرده است. جایگاه آنها آتش است. جایگاه ستمگران چه بد است (آل‌عمران/۱۵۱). کسانی که غیر از خدا شریکانی را می‌خوانند، از چه پیروی می‌کنند؟ اینان جز از ظن پیروی نمی‌کنند و جز دروغ نمی‌گویند (یونس/۶۶). بیشتر آنها جز از گمان پیروی نمی‌کنند. به‌راستی گمان [آدمی را] از حقیقت بی‌نیاز نمی‌کند. به یقین خدا به آن‌چه انجام می‌دهند، دانا است (یونس/۳۶).

آیا به کسانی که نعمت خدا را به کفر تبدیل کردند و قوم خود را به سرای هلاکت درآوردند، ننگریستی؟ به جهنّم وارد می‌شوند. چه بد قرارگاهی است. برای خدا همتایانی قرار دادند تا از راه او گمراه کنند. بگو، برخوردار شوید. بی‌تردید بازگشت شما به سوی آتش است (ابراهیم/۲۸-۳۰). در واقع شما و آن‌چه می‌پرستید، نمی‌توانند بر ضدّ خدا [مردم را] گمراه کنند مگر کسی را که به آتش شعله‌ور خواهد سوخت (صافّات/۱۶۱-۱۶۳). آیا کسی که بر هر کسی به آن‌چه کرده است، مراقب است [با غیر او همانند است]؟ برای خدا شریکانی قرار دادند. بگو، نام آنها را ببرید. آیا او را به آن‌چه در زمین است و او نمی‌داند، خبر می‌دهید؟ یا سخنی سطحی می‌گویید؟ [چنین نیست] بلکه برای کسانی که کافر شده‌اند، نیرنگشان آراسته شده و از راه حق بازداشته شده‌اند. هر کس را خدا گمراه کند برای او هدایت‌کننده‌ای نیست. برای آنها در زندگی دنیا عذابی است و بی‌تردید عذاب آخرت دشوارتر است. برای آنها غیر از خدا نگهدارنده‌ای نیست (رعد/۳۳-۳۴).

آیا برای آنها شریکانی است که چیزی از دین را که خدا به آن اجازه نداده است، برای آنان تشریع کرده است؟ اگر سخن پایانی [درباره تأخیر عذاب] نبود، بی‌تردید میان آنها داوری می‌شد. به راستی برای ستمکاران عذابی پردرد است (شوری/۲۱). آیا فرمانبرداران را مانند مجرمان قرار می‌دهیم؟… از آنها بپرس که کدام یک ضامن این [ادّعا] هستند؟ آیا شریکانی دارند؟ پس اگر راست می‌گویند، شریکان خود را بیاورند (قلم/۳۵-۴۱).

وای بر مشرکان. کسانی که زکات نمی‌دهند و آنها به آخرت کافر هستند (فصّلت/۶-۷). بگو، آیا این شما هستید که به کسی که زمین را در دو هنگام آفرید، کفر می‌ورزید و برای او همتایانی قرار می‌دهید؟ این است پروردگار جهانیان (فصّلت/ ۹). در حقیقت کسانی که ایمان آوردند و کسانی که یهودی شدند، صائبیان، مسیحیان، زرتشتیان و کسانی که شرک ورزیدند، بی‌تردید خدا روز قیامت میان آنها داوری می‌کند. بی‌گمان خدا بر هر چیزی گواه است (حج/۱۷). کسانی از اهل‌کتاب که کفر ورزیده‌اند و مشرکان در آتش دوزخ هستند. در آن جاودانه‌اند. اینانند که بدترین آفریدگان هستند (بیّنه/۶). ما امانت را بر آسمان‌ها و زمین و کوه‌ها عرضه کردیم پس، از برداشتن آن سرباز زدند و از آن هراسناک شدند و انسان آن را برداشت. به‌راستی او ستمکاری نادان بود تا خدا مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرک را عذاب کند و توبه مردان و زنان باایمان بپذیرد. خدا همواره آمرزنده مهربان است (احزاب/۷۲-۷۳). اوست که در دل‌های مومنان آرامش را فرستاد تا ایمانی بر ایمان خود بیفزایند … تا مردان زنان منافق و مردان و زنان مشرک را که به خدا گمان بد برده‌اند، عذاب کند. گردشِ بد زمانه، بر آنها باد. خدا بر آنان خشم گرفته و لعنتشان کرده و جهنّم را برای آنها آماده کرده است. چه بد سرانجامی است (فتح/۴-۶).

شرک- عقاید مشرکان، [مشرکان] گفتند: خدا فرزندی گرفته است. او منزّه است. او بی‌نیاز است. آن‌چه در آسمان‌ها و آن‌چه زمین است از آن اوست. شما بر این [ادّعا] حجّتی ندارید. آیا چیزی را که نمی‌دانید بر خدا می‌بندید؟ بگو، در حقیقت کسانی که بر خدا دروغ می‌بندند، رستگار نمی‌شوند. بهره‌ای در دنیا دارند سپس بازگشتشان به سوی ماست آن‌گاه به سزای آن‌که کفر می‌ورزیدند، عذاب سخت به آنها می‌چشانیم (یونس/۶۸-۷۰). گفتند: رحمان فرزندی گرفته است. او منزّه است. بلکه [فرشتگان] بندگانی ارجمند هستند. … هر کس از آنها بگوید: من معبودی، غیر از او هستم، او را به جهنّم، کیفر می‌دهم. این چنین ستمکاران را جزا می‌دهیم (انبیاء/۲۶-۲۹). برای خدا، دخترانی می‌پندارند. منزّه است او، و برای خودشان آن‌چه را میل دارند [قرار می‌دهند] و هر گاه یکی از آنان را به دختر مژده دهند، چهره‌اش سیاه می‌شود، در حالی‌که خشم خود را فرو می‌خورد. از بدی آن‌چه به او بشارت داده شده است، از قبیله، روی می‌پوشاند. آیا او را با خواری نگاه دارد یا در خاک پنهانش کند؟ وه چه بد داوری می‌کنند (نحل/۵۷-۵۹). کسانی که شرک آوردند، به‌زودی خواهند گفت: اگر خدا می‌خواست نه ما و نه پدرانمان شرک نمی‌آوردیم و چیزی را حرام نمی‌کردیم. کسانی که پیش از آنها بودند همین‌گونه تکذیب کردند تا عقوبت ما را چشیدند. بگو، آیا نزد شما دانشی هست که آن را برای ما آشکار می‌کنید؟ شما جز از گمان پیروی نمی‌کنید و جز دروغ نمی‌گویید (انعام/۱۴۸). کسانی که شرک آوردند، گفتند: اگر خدا می‌خواست نه ما و نه پدرانمان چیزی غیر از او را نمی‌پرستیدیم و چیزی غیر از او را حرام نمی‌کردیم. کسانی که پیش از آنها بودند نیز چنین کردند (نحل/۳۵). چون به آنها گفته شود: آن‌چه خدا نازل کرده است را پیروی کنید، می‌گویند: بلکه آن‌چه پدرانمان را بر آن یافته‌ایم، پیروی می‌کنیم. آیا هر چند شیطان آنها را به سوی عذاب سوزان فراخواند؟ … آنها را اندکی برخوردار می‌کنیم سپس در عذابی سخت، درمانده می‌کنیم. اگر از آنها بپرسی چه کسی آسمان‌ها و زمین را آفریده است؟ بی‌تردید خواهند گفت: خدا. بگو، ستایش از آنِ خداست ولی بیشتر آنها نمی‌دانند (لقمان/۲۱-۲۵). اگر از آنها بپرسی چه کسی آنها را خلق کرده است، بی‌تردید خواهند گفت: خدا، پس چگونه منحرف می‌شوند (زخرف/۸۷)؟ [مشرکان] با سخت‌ترین سوگندهای خود به خدا سوگند می‌خورند که اگر نشانه‌ای برای آنها بیاید، بی‌تردید به آن ایمان می‌آورند. بگو، نشانه‌ها تنها نزد خداست و شما چه می‌دانید. اگر نشانه‌ای بیاید، باز هم ایمان نمی‌آورند. دل‌ها و دیدگان آنها را برمی‌گردانیم چنان‌که نخستین‌بار به آن ایمان نیاوردند. آنها را رها می‌کنیم تا در طغیان خود سرگردان بمانند. اگر ما فرشتگان را به سوی آنان می‌فرستادیم و اگر مردگان با آنان سخن می‌گفتند و هر چیزی را دسته‌دسته در برابر آنان گرد می‌آوردیم، باز هم ایمان نمی‌آوردند جز این‌که خدا بخواهد ولی بیشترشان نادانی می‌کنند (انعام/۱۰۹-۱۱۱). آیا در زمین نگشته‌اند تا ببینند عاقبت کسانی که پیش از آنها بودند، چگونه بوده است؟ آنها بیشتر از آنان و از نظر نیرو و آثار در زمین استوارتر بودند و آن‌چه به دست می‌آوردند به حالشان سودی نبخشید. چون پیامبرانشان دلایل آشکار برای آنها آوردند به آن دانشی که خود داشتند، شاد شدند. آن‌چه را به مسخره می‌گرفتند، آنها را فراگرفت. چون عذاب ما را دیدند، گفتند: فقط به خدا ایمان آوردیم و به آن‌چه با او شریک می‌گرداندیم، کافر هستیم. امّا هنگامی که عذاب ما را دیدند، ایمان آنها برای آنها سودی نداشت. سنّت خداست که میان بندگانش جاری شده است و آنجاست که کافران زیان دیدند (غافر/۸۲-۸۵). بگو، در زمین بگردید و بنگرید عاقبت کسانی که از قبل بوده و بیشتر آنها مشرک بودند، چگونه بوده است پس به سوی این دین پایدار روی بیاور (روم/۴۲-۴۳).

آیا لات و عزّی را دیده‌اید و منات را که سومین آنهاست؟ آیا برای شما پسر باشد و برای او دختر؟ در این صورت این تقسیم نادرستی است. این‌ها جز نام‌هایی که شما و پدرانتان نهاده‌اید، نیستند. خدا هیچ حجّتی بر آنها فرو نفرستاده است. اینان جز از گمان و آن‌چه را که دلخواهشان است، پیروی نمی‌کنند با آن که از جانب پروردگارشان هدایت برای آنها آمده است (نجم/۱۹-۲۳). از آن‌چه به آنان روزی داده‌ایم، نصیبی برای آن [خدایانی] که نمی‌دانند، قرار می‌دهند. به خدا سوگند از آن‌چه به دروغ برمی‌بافتید، بی‌تردید سوال خواهید شد (نحل/۵۶). برای خدا آن‌چه را از زراعت و چهارپایان آفریده است، سهمی گذاشتند و به پندار خود گفتند: این برای خداست و این برای شریکان ماست پس آن‌چه برای شرکای آنها بود، به خدا نمی‌رسید و آن‌چه برای خدا بود، به شریکان آنها می‌رسید. چه بد حکم می‌کنند. این‌گونه برای بسیاری از مشرکان، شریکان، کشتن فرزندانشان را آراستند تا  آنها را هلاک کنند و دین آنها را بر آنان مشتبه سازند. اگر خدا می‌خواست، چنین نمی‌کردند. پس آنها را با آن‌چه به دروغ می‌سازند، رها کن. به پندار خود گفتند: اینها چهارپایان و کشتزارهایی ممنوع هستند. جز کسی که ما بخواهیم، نباید از آن بخورد و چهارپایانی هستند که [سوار شدن] بر پشت آنها حرام شده است و چهارپایانی که [هنگام ذبح] از روی افترا نام خدا را بر آنها نمی‌برند. به‌زودی خدا آنها را به سبب آن‌چه می‌بستند، سزا می‌دهد. گفتند: آن‌چه در شکم این چهارپایان است، ویژه مردان ماست و بر زنان ما حرام است و اگر مرده باشد، همه در آن شریک هستند. به‌زودی [خدا] توصیف آنان را سزا خواهد داد. بی‌تردید او حکیم آگاه است. به تحقیق کسانی که فرزندان خود را به بی‌خردی و بی‌دانشی کشتند و آن‌چه را خدا روزی آنان کرده بود، از روی افترا به خدا حرام کردند، به‌راستی که گمراه شدند و هدایت نیافتند (انعام/۱۳۶-۱۴۰).

آنها مانند همان چیزی را گفتند که پیشینیان گفته بودند. گفتند: آیا وقتی که مردیم و خاک و استخوان‌هایی شدیم، بی‌تردید برانگیخته می‌شویم؟ بی‌گمان این را به ما و پدرانمان از پیش وعده دادند. این جز افسانه‌های پیشینیان نیست (مومنون/۸۱-۸۳).

شرک- مَثَل، داستان کسانى که غیر از خدا دوستانى گرفتند، مانند عنکبوت است که خانه ‏اى براى خود ساخته و در حقیقت اگر مى‏ دانستند، سست‏ ترین خانه ‏ها همان خانه عنکبوت است. خدا مى ‏داند هر ‌چه را جز او مى‏ خوانند. او ‏شکست‏ ناپذیر حکیم است. این مَثَل‌ها را براى مردم مى‏ زنیم و جز دانشوران آنها را تعقّل نمی‌کنند (عنکبوت/۴۱-۴۳). خدا مَثَلى زده است: مردى است که چند خواجه ناسازگار در [مالکیت] او شرکت دارند و مردى است که تنها فرمانبر یک مرد است. آیا این دو، در مَثَل یکسان هستند؟ ستایش از آن خداست. بلکه بیشتر آنها نمى‏ دانند (زمر/۲۹). [خدا] براى شما از خودتان مَثَلى زده است: آیا در آن‌چه به شما روزى داده‏ ایم، شریکانى از بردگانتان دارید که در آن [مال با هم] مساوى باشید و همان‌طور که شما از یکدیگر بیم دارید، از آنها بیم داشته باشید؟ این‌گونه آیات خود را براى مردمى که مى ‏اندیشند، به تفصیل بیان مى‏ کنیم (روم/۲۸). به جاى خدا، چیزهایى را مى ‏پرستند که در آسمان‌ها و زمین، اختیار روزى آنان را ندارند و توانایى ندارند پس براى خدا مَثل‌ها نزنید. خدا مى ‏داند و شما نمى‏ دانید. خدا مَثلى مى‏ زند: برده ‏اى زرخرید است که هیچ کارى از او برنمى ‏آید. آیا با کسى که به او از جانب خود روزى نیکو داده ‏ایم و او از آن در نهان و آشکار انفاق مى ‏کند، یکسان است؟ ‏ستایش از آن خداست. بلکه بیشتر آنها نمى‏ دانند. خدا مَثلى [دیگر] مى‏ زند: دو مرد هستند که یکى از آنها لال است و هیچ کارى از او برنمى ‏آید و او سربار ارباب خود مى‏ باشد. هر جا که او را مى‏ فرستد، خیرى به همراه نمى ‏آورد. آیا او با کسى که به عدالت فرمان مى ‏دهد و خود بر راه راست است، ‏یکسان است (نحل/۷۳-۷۶)؟

به‌راستی آنان که به پروردگارشان شرک نمى ‏آورند و … آنان هستند که در کارهاى نیک شتاب مى‏ ورزند و آنانند که در انجام آنها سبقت مى‏ جویند (مومنون/۵۹-۶۱). [عباد الرحمان] کسانى‏ هستند که با خدا معبودى دیگر نمى ‏خوانند و … هر کس اینها را انجام دهد سزایش را دریافت ‏خواهد کرد (فرقان/۶۸). آنان که خود را از طاغوت به دور مى ‏دارند تا مبادا او را بپرستند، و به سوى خدا بازگشته‏ اند، آنان را مژده باد پس بشارت ده به آن بندگان من، کسانی که به سخن گوش مى ‏دهند پس بهترین آن را پیروى مى‏ کنند. اینان هستند که خدا  آنها را هدایت کرده و آنان همان خردمندان هستند (زمر/۱۷-۱۸). خدا به کسانى از شما که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده ‏اند وعده داده است که بی‌تردید آنان را در این سرزمین جانشین  قرار دهد. همان‌گونه که کسانى را که پیش از آنان بودند، جانشین قرار داد و دینشان را که برای آنها پسندیده است، به سودشان مستقرّ کند و بیم آنها را به ایمنى تبدیل گرداند تا مرا عبادت کنند و چیزى را با من شریک نگردانند. هر کس پس از آن، کفر ورزد آنان فاسقان هستند (نور/۵۵).

شرکاقوام، اگر آنها (کسانی که برگزیدیم و هدایت کردیم) شرک ورزیده بودند، بی‌تردید آن‌چه انجام می‌دادند، تباه می‌شد (انعام/۸۸). هیچ بشرى را نسزد که خدا به او کتاب، حکم و پیامبرى بدهد سپس او به مردم بگوید: به جاى خدا، بندگان من باشید بلکه [می‌گوید] به سبب آن‌که کتاب تعلیم مى ‏دادید و به دلیل آن که درس مى‏ خواندید، آموزگاران توحید باشید. شما را فرمان نخواهد داد که فرشتگان و پیامبران را به خدایى بگیرید. آیا پس از آن‌که تسلیم شده‌اید، شما را به کفر می‌خواند (آل‌عمران/۷۹-۸۰)؟ ما به آنها (اقوام پیشین) ستم نکردیم بلکه آنها به خود ستم کردند پس چون فرمان پروردگارت آمد، معبودانی را که غیر ازخدا می‌خواندند، هیچ به کارشان نیامد و جز بر هلاکت آنها نیفزود (هود/۱۰۱).

به فرشتگان گفتیم: برای آدم سجده کنید پس جز ابلیس [همه] سجده کردند. او از جن بود و از فرمان پروردگارش سرپیچید. آیا [با این حال] او و نسل او را به جاى من سرپرستان خود مى‏ گیرید حال آن‌که آنها برای شما دشمن هستند؟ چه بد جانشینانى براى ستمکاران هستند (کهف/۵۰).

نوح گفت: اى قوم من، خدا را بپرستید که براى شما معبودى جز او نیست. من از عذاب روزى بزرگ بر شما بیمناک هستم (اعراف/۵۹). به یقین نوح را به سوى قومش فرستادیم پس گفت: اى قوم من، خدا را بپرستید. برای شما جز او خدایى نیست. آیا تقوا پیشه نمی‌کنید (مومنون/۲۳)؟ گفتند: خدایان خود را رها نکنید و ودّ، سُواع، یغوث، یَعوق و نسر را وانگذارید. بسیارى را گمراه کرده ‏اند. [خدایا] جز بر گمراهى ستمکاران نیفزاى تا به سبب گناهانشان غرق شدند و در آتشى درآورده شدند و براى خود در برابر خدا یاورانى نیافتند (نوح/۲۳-۲۵). [نوح] به قوم خود گفت: اى قوم من، اگر ماندن و اندرز دادن من به آیات خدا، بر شما گران آمده است، من بر خدا توکل کرده‏ ام پس در کارتان با شریکان خود همداستان شوید تا کارتان بر شما پوشیده نباشد سپس درباره من تصمیم بگیرید و مرا مهلت ندهید (یونس/۷۱).

در میان آنها (قوم پس از نوح) پیامبرى از خودشان روانه کردیم که خدا را بپرستید. جز او براى شما معبودى نیست. آیا پروا نمی‌کنید (مومنون/۳۲)؟

به سوی قوم عاد، برادرشان هود را [فرستادیم]. گفت: اى قوم من، خدا را بپرستید. جز او هیچ معبودى براى شما نیست (اعراف/۶۵؛ هود/۵۰). ‏شما فقط دروغ می‌بافید (هود/۵۰) پس آیا پروا نمی‌کنید‏ (اعراف/۶۵)؟ گفتند: آیا به سوى ما آمده ‏اى که تنها خدا را بپرستیم و آن‌چه را پدرانمان مى‌پرستیدند، رها کنیم؟ اگر راست مى‏ گویى آن‌چه را به ما وعده مى ‏دهى، براى ما بیاور. گفت: بی‌گمان عذاب و خشمى از پروردگارتان بر شما مقرّر گردیده است. آیا درباره نام‌هایى که خود و پدرانتان [براى بت‌ها] نام‌گذارى کرده‏اید و خدا بر آنها دلیلی نفرستاده، با من مجادله مى‏ کنید؟ پس منتظر باشید که من هم با شما از منتظران هستم (اعراف/۷۰-۷۱). گفتند: آیا آمده ‏اى که ما را از معبودانمان برگردانى؟ پس اگر راست مى‏ گویى، آن‌چه به ما وعده مى ‏دهى، بیاور. گفت: آگاهى فقط نزد خداست و آن‌چه را به آن فرستاده شده ‏ام به شما مى‏ رسانم ولى من شما را گروهى مى‏ بینم که در جهل اصرار مى‏ ورزید (احقاف/۲۲-۲۳). گفتند: اى هود، براى ما دلیل روشنى نیاوردى و ما براى سخن تو دست از معبودان خود برنمى‌داریم و به تو ایمان نداریم. جز این نمى‏ گوییم که بعضى از معبودان ما به تو آسیبى رسانده ‏اند. گفت: من خدا را گواه مى ‏گیرم و شاهد باشید که من از آن‌چه شریک وى مى‏ گیرید، بیزارم (هود/۵۳-۵۴).

[صالح] گفت: اى قوم من، خدا را بپرستید. براى شما هیچ معبودى جز او نیست (اعراف/۷۳؛ هود/۶۱). گفتند: اى صالح، به راستى تو پیش از این، میان ما مایه امید بودى. آیا ما را از پرستش آن‌چه پدرانمان مى ‏پرستیدند، باز مى ‏دارى؟ بى‏ گمان ما از آن‌چه تو ما را به آن مى‏ خوانى، سخت دچار شک هستیم (هود/۶۲).

پیامبران آنها (قوم نوح، عاد، ثمود و کسانی که پس از آنان بودند) گفتند: آیا درباره خدا، پدید‌آورنده آسمان‌ها و زمین تردیدى هست؟ او شما را دعوت مى‏ کند تا برخی از گناهانتان را بر شما ببخشاید و تا زمان معینى شما را مهلت دهد. گفتند: شما جز بشرى مانند ما نیستید. مى ‏خواهید ما را از آن‌چه پدرانمان مى ‏پرستیدند، باز دارید پس براى ما حجّتى آشکار بیاورید. … کسانى که کافر شدند به پیامبران خود گفتند: شما را از سرزمین خودمان بیرون خواهیم کرد مگر این‌که به آیین ما بازگردید پس پروردگارشان به آنان وحى کرد که  بی‌گمان ستمگران را هلاک خواهیم کرد (ابراهیم/۱۰-۱۳).

به‌راستی ابراهیم پیشوایی فروتن برای خدا و حق‌گرا بود و از مشرکان نبود (نحل/۱۲۰). ابراهیم نه یهودى بود و نه نصرانى بلکه حق‌گرایى مسلمان بود و از مشرکان نبود (آل‌عمران/۶۷). ابراهیم به پدر خود، آزر گفت: آیا بتان را معبود مى ‏گیرى؟ بی‌تردید من، تو و قوم تو را در گمراهى آشکارى مى‏ بینم. این‌گونه ملکوت آسمان‌ها و زمین را به ابراهیم نشان دادیم تا از یقین‏ کنندگان باشد. چون شب بر او پرده افکند، ستاره ‏اى دید. گفت: این پروردگار من است آن‌گاه چون غروب کرد، گفت: غروب ‏کنندگان را دوست ندارم. چون ماه را طلوع‌کننده دید، گفت: این پروردگار من است آن‌گاه چون ناپدید شد، گفت: اگر پروردگارم مرا هدایت نکرده بود، بی‌تردید از گروه گمراهان بودم پس چون خورشید را طلوع‌کننده دید، گفت: این پروردگار من است. این بزرگتر است. هنگامى که غروب کرد، گفت: اى قوم من، من از آن‌چه شریک می‌گیرید، بیزارم. من حق‌گرایانه روى خود را به سوى کسى گردانیدم که آسمان‌ها و زمین را پدید آورده است. من از مشرکان نیستم (انعام/۷۴-۷۹). [ابراهیم] به پدر خود گفت: ای پدر من، چرا چیزى را که نمى ‏شنود و نمى‏ بیند و از تو چیزى را دور نمى‏ کند، مى‏ پرستى؟ اى پدر، به‌راستى مرا از دانش چیزی آمده که تو را نیامده است پس از من پیروى کن تا تو را به راهى راست، هدایت کنم. ای پدر من، شیطان را نپرست که شیطان رحمان را نافرمان است. ای پدرجان، من مى‏ ترسم از جانب رحمان عذابى به تو برسد و تو ولیّ شیطان باشى. گفت: اى ابراهیم، آیا تو از خدایان من رویگردان هستی؟ اگر باز نایستى تو را سنگسار خواهم کرد. براى مدّت طولانى از من دور شو. [ابراهیم] گفت: درود بر تو باد. به‌زودى از پروردگارم براى تو آمرزش مى‏ خواهم زیرا او همواره نسبت به من پرمهر بوده است. از شما و آن‌چه غیر از خدا مى‏ خوانید، کناره مى‏ گیرم و پروردگارم را مى‏ خوانم. امیدوارم در خواندن پروردگارم ناامید نباشم (مریم/۴۲-۴۸). به پدر و قوم خود گفت: چه مى‏ پرستید؟ آیا غیر از خدا به دروغ معبودانی مى‏ خواهید؟ پس گمانتان به پروردگار جهانیان چیست (صافّات/۸۵-۸۷)؟ به پدر خود و قومش گفت: چه مى‏ پرستید؟ گفتند: بتانى را مى ‏پرستیم و همواره ملازم آنها هستیم. گفت: آیا وقتى دعا مى‏ کنید از شما مى‏ شنوند؟ یا به شما سود یا زیان مى‏ رسانند؟ گفتند: [نه،] بلکه پدران خود را یافتیم که چنین مى ‏کردند. گفت: آیا در آن‌چه مى‏ پرستید، تأمل کرده‏ اید، شما و پدران پیشین شما؟ بی‌گمان همه آنها جز پروردگار جهانیان دشمن من هستند (شعراء/۷۰-۷۷). در حقیقت از قبل، به ابراهیم رشد‌ش را دادیم. ما به او دانا بودیم، آن‌گاه که به پدر خود و قومش گفت: این مجسمه ‏هایى که شما ملازم آنها هستید، چیستند؟ گفتند: پدران خود را پرستنده آنها یافتیم. گفت: بی‌تردید شما و پدرانتان در گمراهى آشکارى بودید (انبیاء/۵۱-۵۴). ابراهیم به قوم خود گفت‏: خدا را بپرستید و از او پروا کنید. اگر بدانید این براى شما بهتر است. بی‌تردید آن‌چه را شما غیر از خدا مى ‏پرستید، جز بتانى نیستند و دروغى برمى‏ سازید. در حقیقت کسانى که جز خدا مى ‏پرستید، اختیار روزى شما را در دست ندارند پس روزى را پیش خدا بجویید. او را بپرستید و او را سپاس گویید که به سوى او بازگردانیده مى ‏شوید (عنکبوت/۱۶-۱۷). ابراهیم به پدر و قوم خود گفت: بی‌گمان من  از آن‍‌‌‌‌چه می‌پرستید، بیزار هستم مگر آن‌که مرا آفرید. بی‌گمان او مرا هدایت خواهد کرد (زخرف/۲۶-۲۷). قومش با او به ستیزه پرداختند. گفت: آیا با من درباره خدا محاجّه مى‏ کنید، حال آن‌که او مرا راهنمایى کرده است. من از آن‌چه شریک او مى‏ سازید، نمی‌ترسم مگر آن‌که پروردگارم چیزى بخواهد. علم پروردگارم به هر چیزى احاطه یافته است پس آیا متذکر نمى‏ شوید؟ چگونه از آن‌چه شریک مى ‏گردانید، بترسم با آن‌که شما خود از این‌که چیزى را شریک خدا کرده‌اید که دلیلى درباره آن بر شما نازل نکرده است، نمى ‏ترسید؟ پس اگر مى‏ دانید، کدام یک از [ما] دو دسته به ایمنى سزاوارتر است؟ کسانى که ایمان آورده و ایمان خود را به ظلم نیالوده ‏اند، برای آنان ایمنى است و آنها هدایت یافتگانند. آن حجّت ما بود که به ابراهیم در برابر قومش دادیم. درجات هر کس را که بخواهیم، بالا مى‏ بریم زیرا پروردگار تو حکیم داناست (انعام/۸۰-۸۳). گفتند: آیا حق را براى ما آورده ‏اى یا تو از شوخى ‏کنندگان هستی؟ گفت: [نه]، بلکه پروردگار شما، پروردگار آسمان‌ها و زمین است. همان کسی که آنها را پدید آورده است. من بر این، از گواهان هستم. سوگند به خدا که پس از آن‌که پشت کردید و رفتید بی‌تردید در کار بتانتان تدبیرى خواهم کرد (انبیاء/۵۵-۵۷). [ابراهیم] نگاهی به ستارگان افکند، گفت: من بیمار هستم پس پشت‌کنان از او روى برگرداندند پس پنهانى به سوى خدایان آنها رفت و گفت: آیا غذا نمى ‏خورید؟ شما را چه شده  است که سخن نمى‏ گویید؟ پس به شدّت بر آنها کوبید (صافّات/۸۸-۹۳) پس آنها را جز بزرگترشان، ریز ریز کرد تا آنها به سراغ آن بروند. [مردم] گفتند: چه کسى با خدایان ما چنین کرده؟ او بی‌گمان از ستمکاران است. گفتند: شنیدیم جوانى، از آنها [به بدى] یاد مى‏ کرد که به او ابراهیم گفته مى‏ شود. گفتند: پس او را در برابر دیدگان مردم بیاورید، باشد که آنان شهادت دهند (انبیاء/۵۸-۶۱). دوان‌دوان سوى او روى ‏آور شدند (صافّات/۹۴). گفتند: اى ابراهیم، آیا تو با خدایان ما چنین کردى؟ گفت: بلکه آن را این بزرگترشان کرده است، اگر سخن مى‏ گویند از آنها بپرسید. پس به خود آمده و [به یکدیگر] گفتند: در حقیقت ‏شما ستمکار هستید سپس سرافکنده شدند [و گفتند:] بی‌تردید می‌دانی که این‌ها سخن نمى‏ گویند. گفت: آیا جز خدا چیزى را مى ‏پرستید که هیچ سود و زیانى به شما نمى‏ رساند (انبیاء/۶۲-۶۶)؟ [ابراهیم] گفت: آیا آن‌چه را مى ‏تراشید، مى‏ پرستید؟ در حالی‌که خدا شما و آن‌چه را مى‏ سازید، آفریده است (صافّات/۹۵-۹۶)؟ اُف بر شما و بر آن‌چه غیر از خدا مى‏ پرستید. مگر نمى ‏اندیشید؟ گفتند: اگر کارى مى‏ کنید او را بسوزانید و خدایان خود را یارى کنید (انبیاء/۶۷-۶۸). [ابراهیم] گفت: جز خدا فقط بت‌هایى را اختیار کرده ‏اید که آن هم براى دوستى میان شما در زندگى دنیا است، آن‌گاه روز قیامت بعضى از شما بعضى دیگر را انکار و برخى از شما برخى دیگر را لعنت مى‏ کنند. جایگاهتان آتش است و براى شما یاورانى نخواهد بود (عنکبوت/۲۵). گفتند: برای او بنایی بسازید و او را در آتش بیندازید پس خواستند به او نیرنگى بزنند و ما آنان را پست گردانیدیم (صافّات/۹۷-۹۸). گفتیم: اى آتش، براى ابراهیم سرد و بى‏آسیب باش. خواستند به او نیرنگى بزنند و آنان را زیانکارترین [مردم] قرار دادیم (انبیاء/۶۹-۷۰). [ابراهیم] گفت: من به سوى پروردگارم رهسپارم. به زودی مرا هدایت خواهد کرد (صافّات/۹۹). لوط به او ایمان آورد و [ابراهیم] گفت: من به سوى پروردگار خود روى مى‌آورم زیرا او شکست‌ناپذیر حکیم است (عنکبوت/۲۶). او و لوط را [براى رفتن] به سوى آن سرزمینى که براى جهانیان در آن برکت نهاده بودیم، رهانیدیم (انبیاء/۷۱). چون از آنها و آن‌چه به جاى خدا مى‏ پرستیدند، کناره گرفت اسحاق و یعقوب را به او بخشیدیم و همه را پیامبر قرار دادیم و از ‏رحمت خود به آنان بخشیدیم و ذکر خیر بلندى برای آنها قرار دادیم (مریم/۴۹-۵۰). آیا از آن کس که چون خدا به او پادشاهى داده بود، درباره پروردگار خود با ابراهیم محاجّه می‌کرد، خبر نیافتى‏؟ آن‌گاه که ابراهیم گفت‏: پروردگار من همان کسى است که زنده مى‏ کند و مى‏ میراند. گفت‏: من هم زنده مى‏ کنم و مى‏ میرانم‏. ابراهیم گفت‏: خدای من خورشید را از مشرق برمى ‏آورد، تو آن را از مغرب برآور پس آن کس که کفر ورزیده بود، مبهوت ماند. خدا قوم ستمکار را هدایت نمى‏ کند (بقره/۲۵۸). چون جای خانه را برای ابراهیم معیّن کردیم [به او گفتیم:] چیزی را با من شریک نگردان و خانه‌ام را برای طواف‌کنندگان، قیام‌کنندگان، رکوع‌کنندگان و سجده‌کنندگان پاکیزه بدار (حج/۲۶). ابراهیم گفت: پروردگارا، این شهر را ایمن گردان و مرا و فرزندانم را از پرستیدن بت‌ها دور دار. پروردگارا، به‌راستی آنها بسیاری از مردم را گمراه کرده‌اند (ابراهیم/۳۵-۳۶).

[یوسف گفت:] من آیین قومى را که به خدا ایمان ندارند و منکر آخرت هستند، رها کرده‏ ام. آیین پدرانم ابراهیم، اسحاق و یعقوب را پیروى نموده‏ ام. براى ما سزاوار نیست چیزى را شریک خدا کنیم. این از فضل خدا بر ما و بر مردم است ولى بیشتر مردم سپاسگزارى نمى‏ کنند. اى دو رفیق زندانی من، آیا خدایان پراکنده بهترند یا خداى یگانه مقتدر؟ شما به جاى او جز نام‌هایى را نمى ‏پرستید که شما و پدرانتان آنها را نام‌گذارى کرده ‏اید که خدا دلیلى بر آنها نازل نکرده است. فرمان جز براى خدا نیست. دستور داده که جز او را نپرستید. این دین درست است ولى بیشتر مردم نمى ‏دانند (یوسف/۳۷-۴۰).

و به سوى [مردم] مدین برادرشان شعیب را [فرستادیم] گفت: اى قوم من، خدا را بپرستید. براى شما هیچ معبودى جز او نیست. در حقیقت برای ‏شما از جانب پروردگارتان برهانى روشن آمده است پس پیمانه و ترازو را تمام دهید و اموال مردم را کم ندهید و در زمین پس از اصلاح آن فساد نکنید اینها اگر مومن هستید براى شما بهتر است (اعراف/۸۵). اى قوم من، خدا را بپرستید. براى شما جز او معبودى نیست و پیمانه و ترازو را کم نکنید. به‌راستى شما را در نعمت مى ‏بینم ولى از عذاب روزى فراگیر بر شما بیمناک هستم (هود/۸۴). گفت: اى قوم من، بیندیشید اگر از جانب پروردگارم دلیل روشنى داشته باشم و او از سوى خود، روزى نیکویى به من داده باشد [آیا باز هم از پرستش او دست بردارم]؟ من نمى‏ خواهم در آن‌چه شما را از آن باز مى‏ دارم، با شما مخالفت کنم. من تا جایی که بتوانم قصدى جز اصلاح ندارم. توفیق من جز به [یارى] خدا نیست. بر او توکل کرده‏ ام و به سوى او بازمى‏ گردم (هود/۸۸).

کتاب آسمانى را به موسى دادیم و آن را براى فرزندان اسرائیل رهنمودى گردانیدیم که غیر از من کارسازی نگیرید (اسراء/۲). سرانی از قوم فرعون گفتند: آیا موسى و قوم او را رها مى‏ کنى تا در این سرزمین فساد کنند و [موسى] تو و معبودانت را رها کند (اعراف/۱۲۷)؟ [فرعون] گفت: اگر معبودی غیر از من بگیری، بی‌شک تو را از زندانیان قرار خواهم داد (شعراء/۲۹). گفت: اى بزرگان قوم من، جز خود براى شما معبودی نمى‏ شناسم پس اى هامان، برای من بر گِل آتش بیفروز و برجى براى من بساز شاید از معبود موسى مطّلع شوم. من بی‌گمان او را از دروغگویان مى‏ پندارم (قصص/۳۸). [مردم را] جمع کرد پس ندا داد. گفت: پروردگار برتر شما من هستم. خدا او را به کیفر دنیا و آخرت گرفتار کرد. در حقیقت براى هر کس که بترسد، در این، نشانه‌ای است (نازعات/۲۳-۲۶). فرزندان اسرائیل را از دریا گذراندیم تا به قومى رسیدند که بر [پرستش] بت‌هاى خود همّت مى‏ گماشتند. گفتند: اى موسى، همان‌گونه که براى آنان معبودانی است، براى ما معبودی قرار ده. گفت: به‌راستى شما قومی نادان هستید. در حقیقت آن‌چه ایشان در آن هستند، نابود و آن‌چه انجام مى ‏دادند، باطل است. گفت: آیا غیر از خدا معبودى براى شما بجویم با این‌که او شما را بر جهانیان برترى داده است (اعراف/۱۳۸-۱۴۰)؟ [ای بنی‌اسرائیل] آن‌گاه که با موسى چهل شب قرار گذاشتیم، در غیاب او شما گوساله را [به پرستش] گرفتید در حالى‌که ستمکار بودید. بعد از آن بر شما بخشیدیم، باشد که شکرگزارى کنید (بقره/۵۱-۵۲). [سامری] براى آنان پیکر گوساله‏ اى که صدای گاو داشت، بیرون آورد و گفتند: این خداى شما و خداى موسى است و [خدا را] فراموش کرد (طه/۸۸). قوم موسى پس از او، از زیورهاى خود، مجسمه گوساله‏ اى براى خود ساختند که صداى گاو داشت. آیا ندیدند که آن [گوساله] با آنها سخن نمى‏ گوید و آنها را به راهى هدایت نمی‌کند؟ آن را [به پرستش] گرفتند و ستمکار بودند (اعراف/۱۴۸). آیا نمى‏ بینند که پاسخ سخن آنان را نمى‏ دهد و به حالشان سود و زیانى ندارد؟ در حقیقت هارون از قبل به آنان گفته بود: اى قوم من، شما به وسیله این [گوساله] مورد آزمایش قرار گرفته ‏اید. پروردگار شما رحمان است پس مرا پیروى کنید و فرمان مرا بپذیرید. گفتند: ما هرگز از پرستش آن دست برنخواهیم داشت تا موسى به سوى ما بازگردد (طه/۸۹-۹۱). بی‌تردید موسى براى شما معجزات آشکارى آورد سپس آن گوساله را در غیاب او [به خدایى] گرفتید و ستمکار شدید … به سبب کفرشان دل‌هایشان از [مهر] گوساله سیراب شد. بگو، اگر مومن هستید، چه بد است آن‌چه ایمانتان شما را به آن امر می‌کند (بقره/۹۲-۹۳). [بنی‌اسرائیل] گوساله را پس از آن که نشانه‌های روشن برایشان آمده بود، [به خدایی] گرفتند. ما از آن گذشتیم (نساء/۱۵۳). چون انگشت ندامت گزیدند و دانستند که واقعا گمراه شده‏ اند، گفتند: اگر پروردگار ما به ما رحم نکند و ما را نبخشاید، بی‌تردید از زیانکاران خواهیم بود. چون موسى خشمناک و اندوهگین به سوى قوم خود بازگشت، گفت: پس از من چه بد جانشینى براى من بودید. آیا بر فرمان پروردگارتان پیشى گرفتید؟ الواح را افکند و سر برادرش را گرفت و او را به طرف خود کشید (اعراف/۱۴۹-۱۵۰). [موسى] گفت: اى هارون، وقتى دیدى آنها گمراه شدند چه چیز مانع تو شد که از من پیروى کنى؟ آیا از فرمانم سر باز زدى؟ گفت: اى پسر مادرم، نه ریش مرا بگیر و نه [موى] سرم را. من ترسیدم بگویى میان بنى ‏اسرائیل تفرقه انداختى و سخنم را مراعات نکردى (طه/۹۲-۹۴). اى فرزند مادرم: این قوم مرا ناتوان یافتند. چیزى نمانده بود که مرا بکشند پس مرا دشمن‏ شاد نکن و مرا با گروه ستمکاران قرار مده (اعراف/۱۵۰). [موسى] گفت: اى سامرى، منظور تو چه بود؟ گفت: من چیزى دیدم که آنها ندیدند پس مشتى از ردّ پاى فرستاده برداشتم و آن را در پیکر [گوساله] انداختم. نفس من برایم چنین بیاراست. گفت: پس برو که برای تو در زندگى این باشد که بگویى [به من] دست نزنید. تو را موعدى خواهد بود که هرگز از آن تخلّف نشود. به آن خدایى که پیوسته ملازمش بودى، بنگر بی‌گمان آن را مى‏ سوزانیم و خاکسترش مى ‏کنیم و کامل در دریا مى ‏پاشیم. معبود شما تنها آن خدایى است که جز او معبودى نیست. دانش او همه چیز را در بر گرفته است (طه/۹۵-۹۸). در حقیقت کسانى که گوساله را [به پرستش] گرفتند به‌زودى خشمى از پروردگارشان و ذلّتى در زندگى دنیا به آنها خواهد رسید. ما این‌گونه دروغ ‏بافان را کیفر مى ‏دهیم (اعراف/۱۵۲). موسى به قوم خود گفت: اى قوم من، شما با [به پرستش] گرفتن گوساله، بر خود ستم کردید پس به سوی آفریننده خود توبه کنید و خودتان را بکشید. این نزد آفریدگارتان براى شما بهتر است پس [خدا] توبه شما را پذیرفت. او توبه ‏پذیر مهربان است (بقره/۵۴).

[مرد مومنی از خاندان فرعون گفت:] اى قوم من، چه شده است که من شما را به نجات فرا مى‏ خوانم و شما مرا به آتش فرا مى‏ خوانید؟ آیا مرا فرا مى‏ خوانید تا به خدا کافر شوم و چیزى را که بدان علمى ندارم، با او شریک گردانم؟ من شما را به سوى آن شکست‌ناپذیر آمرزنده دعوت مى ‏کنم. به ناچار آن‌چه مرا به سوى آن دعوت مى‏ کنید، نه در دنیا و نه در آخرت شایسته خواندن نیست. در حقیقت برگشت ما به سوى خداست. بی‌تردید اسرافکاران اهل آتش هستند پس به‌زودى آن‌چه را به شما مى‏ گویم، به یاد خواهید آورد. کارم را به خدا مى‏ سپارم. خداست که به بندگان بیناست (غافر/۴۱-۴۴).

(الیاس) به قوم خود گفت: آیا پروا نمى‏ کنید؟ آیا بعل را مى‏ خوانید و بهترین آفرینندگان را وامى‏ گذارید؟ خدا را که پروردگار شما و پروردگار پدران پیشین شماست (صافات/۱۲۴-۱۲۶)؟

[هدهد گفت:] او (ملکه سبأ) و قومش را چنین یافتم که غیر از خدا به خورشید سجده مى‏ کنند. شیطان اعمالشان را برایشان آراسته و آنان را از راه بازداشته بود پس هدایت نمی‌شوند. [شیطان چنین کرده بود] تا براى خدایى که نهان را در آسمان‌ها و زمین بیرون مى‏ آورد و آن‌چه را پنهان مى ‏دارید و آن‌چه را آشکار می‌کنید مى‏ داند، سجده نکنند. خداى یکتا که هیچ خدایى جز او نیست. پروردگار عرش بزرگ است (نمل/۲۴-۲۶). وقتى [ملکه] آمد، گفته شد: آیا تخت تو همین‌گونه است؟ گفت: گویا این همان است و پیش از این ما آگاه شده و تسلیم بودیم. آن‌چه غیر از خدا مى‏ پرستید، او را از [پرستش خدا] بازداشته بود و او از گروه کافران بود. به او گفته شد: وارد کاخ شو. چون آن را دید، پنداشت که آبی فراوان است و [جامه] از دو ساق‌ خود بالا زد. [سلیمان] گفت: این کاخى صیقلی‌شده از شیشه است. [ملکه] گفت: پروردگارا، من به خود ستم کردم و با سلیمان در برابر خدا پروردگار جهانیان تسلیم شدم (نمل/۴۲-۴۴).

کسانى که گفتند: خدا همان مسیح، پسر مریم است، بی‌تردید کافر شده ‏اند و حال آن‌که مسیح مى‏ گفت: اى فرزندان اسرائیل، پروردگار من و پروردگار خودتان را بپرستید که هر کس به خدا شرک آورد بی‌تردید خدا بهشت را بر او حرام ساخته و جایگاهش آتش است و براى ستمکاران یاورانى نیست (مائده/۷۲). اینان (یهود) دانشمندان و راهبان خود و مسیح، پسر مریم را به جاى خدا به پروردگاری گرفتند و در حالی‌که دستور نیافته بودند جز این که خدای یگانه را بپرستند که هیچ معبودى جز او نیست. منزّه است او، از آن‌چه شریک مى‏ گردانند (توبه/۳۱).

شرک-پیامبر، با خدا معبودی دیگر نخوان. معبودی جز او نیست. جز ذات او همه چیز نابودشونده است (قصص/۸۸). با خدا، معبودی دیگر نخوان که از عذاب‌شوندگان خواهی شد (شعراء/۲۱۳). با خدا، معبودی دیگر قرار نده که نکوهیده و مطرود در دوزخ افکنده شوی (اسراء/۳۹). با خدا، معبودی دیگر قرار نده که نکوهیده و زبون شوی. پروردگار تو مقرّر کرد که جز او را نپرستید (اسراء/۲۲-۲۳). غیر ازخدا چیزی را که سود و زیانی به تو نمی‌رساند، نخوان. اگر چنین کنی، پس به‌درستی که از ستمکاران هستی (یونس/۱۰۶). از رسولان ما که پیش از این فرستادیم، جویا شو، آیا غیر ازرحمان، خدایانی که مورد پرستش قرار گیرند، مقرّر داشته‌‌ایم (زخرف/۴۵)؟ بی‌تردید به تو و کسانی که پیش از تو بودند، وحی شده است. اگر شرک ورزی، بی‌گمان کردارت تباه می‌شود و بی‌تردید از زیان‌کاران خواهی شد (زمر/۶۵). از آن‌چه از پروردگارت به تو وحی شده، پیروی کن. هیچ معبودی جز او نیست و از مشرکان روی بگردان (انعام/۱۰۶). آن‌چه را به آن دستور یافته‌ای، آشکار کن و از مشرکان روی برتاب. ما مسخره‌کنندگان را از تو دور می‌کنیم. همانان که با خدا، معبودی دیگر قرار می‌دهند پس به‌زودی خواهند دانست. بی‌تردید می‌دانیم که سینه تو از آن‌چه می‌گویند، تنگ می‌شود پس با ستایش پروردگارت تسبیح گوی و از سجدهکنندگان باش و پروردگارت را پرستش کن تا یقین (مرگ) تو، فرارسد (حجر/۹۴-۹۹). تو هوس‌های کسانی را که آیات ما را تکذیب کردند و کسانی که به آخرت ایمان نمی‌آوردند و با پروردگارشان همتا قرار می‌دهند، پیروی نکن (انعام/۱۵۰). به سوی پروردگارت دعوت کن و از مشرکان نباش (قصص/۸۷). حق‌گرایانه به دین روی آور و از مشرکان نباش (یونس/۱۰۵). غیر از او هرگز پناهی نخواهی یافت (کهف/۲۷). از دین، آن‌چه را به نوح درباره آن سفارش کرد، برای شما تشریع کرد و آن‌چه را به تو وحی کردیم و آن‌چه را به ابراهیم، موسی و عیسی سفارش کردیم که دین را برپا دارید و در آن تفرقه‌اندازی نکنید. بر مشرکان آن‌چه که آنها را به سوی آن فرا می‌خوانی، گران می‌آید (شوری/۱۳).

بگو، اوست پروردگار من. جز او خدایی نیست. بر او توکّل کردم و بازگشت من به سوی اوست (رعد/۳۰). بگو، من تنها پروردگار خود را می‌خوانم و کسی را با او شریک نمی‌کنم (جن/۲۰). بگو، آیا غیر از خدا پدیدآورنده آسمان‌ها و زمین، سرپرستی برگزینم؟ اوست که خوراک می‌دهد و خوراک داده نمی‌شود. بگو، من دستور یافته‌ام که نخستین کسی باشم که اسلام آورده است و [به من فرمان داده که] هرگز از مشرکان نباش (انعام/۱۴). بگو، این است راه من که من و هر کس مرا پیروی‌ کرد، با بینایی به سوی خدا دعوت می‌کنیم. منزّه است خدا و من از مشرکان نیستم (یوسف/۱۰۸). بگو، جز این نیست که من هم مانند شما بشری هستم. به من وحی می‌شود که خدای شما، خدایی یگانه است پس هر کس به لقای پروردگار خود امید دارد، باید کار شایسته کند و هیچ کس را در پرستش پروردگارش شریک نکند (کهف/۱۱۰). بگو، در حقیقت نماز من، عبادات من، زندگی من و مرگ من برای خدا، پروردگار جهانیان است. برای او شریکی نیست و بر این دستور یافته‌ام و من نخستین مسلمان هستم (انعام/۱۶۲-۱۶۳). بگو، کسانی را که به عنوانِ شریکانی به او ملحق کرده‌اید، به من نشان دهید. هرگز. بلکه اوست خدای شکست ناپذیر حکیم (سبأ/۲۷). بگو، ای نادان‌ها، آیا به من فرمان می‌دهید که جز خدا را بپرستم (زمر/۶۴)؟ بگو، آیا جز خدا پروردگاری بجویم؟ با این که او پروردگار هر چیزی است (انعام/۱۶۴). بگو، چه کسی شما را از تاریکی‌های خشکی و دریا می‌رهاند، هنگامی که او را با تضرّع و در نهان می‌خوانید که اگر ما را از این نجات دهد، بی‌تردید از سپاسگزاران خواهیم بود؟ بگو، خدا است که شما را از آن تاریکی‌ها و از هر اندوهی می‌رهاند سپس شما شرک می‌ورزید (انعام/۶۳-۶۴). بگو، به من خبر دهید، اگر خدا شنوایی و بینایی شما را بگیرد و بر دل‌های شما مُهر نهد، غیر از خدا کدام معبود است که آن را به شما باز پس دهد؟ بنگر چگونه آیات را گوناگون بیان می‌کنیم، آن‌گاه آنها روی برمی‌تابند. بگو، به من خبر دهید، اگر عذاب خدا ناگهان یا آشکارا به شما برسد آیا جز گروه ستمکاران، هلاک خواهند شد (انعام/۴۶-۴۷)؟ بگو، به من خبر دهید، اگر خدا تا روز قیامت، شب را بر شما جاودان گرداند، غیر از خدا کدام معبود برای شما روشنی می‌آورد؟ آیا نمی‌شنوید؟ بگو، به من خبر دهید، اگر خدا تا روز قیامت روز را بر شما جاودان گرداند، غیر از خدا کدام معبود برای شما شبی می‌آورد که در آن آرام گیرید؟ آیا نمی‌فهمید (قصص/۷۱-۷۲)؟ بگو، به من خبر دهید، اگر عذاب خدا به شما برسد یا قیامت شما را دریابد، اگر راست می‌گویید، غیر از خدا را می‌خوانید؟ بلکه تنها او را می‌خوانید پس اگر او بخواهد، آن‌چه را که برطرف شدنش را می‌خواستید، از شما دور می‌کند و آن‌چه را شریک می‌کنید، فراموش می‌کنید (انعام/۴۰-۴۱). بگو، آیا غیر از خدا چیزی را بخوانیم که نه سودی به ما می‌رساند و نه زیانی؟ آیا پس از این که خدا ما را هدایت کرد، از عقیده خود بازگردیم مانند کسی که شیطان‌ها او را در بیابان از راه به در بردند و حیران است؟ برای او یارانی است که وی را به سوی هدایت می‌خوانند که به سوی ما بیا. بگو، هدایت خداست که هدایت است و دستور یافته‌ایم که تسلیم پروردگار جهانیان باشیم (انعام/۷۱). بگو، شریکان خود را بخوانید سپس درباره من حیله به کار ببرید و مرا مهلت ندهید. بی‌تردید سرپرست من آن خدایی است که قرآن را فرو فرستاده است و او شایستگان را سرپرستی می‌کند. کسانی را که غیر از خدا می‌خوانید، نمی‌توانند شما را یاری کنند و نه خود را یاری دهند. اگر آنها را به هدایت فراخوانید، نمی‌شنوند و آنها را می‌بینی که به سوی تو می‌نگرند درحالی‌که نمی‌بینند (اعراف/۱۹۵- ۱۹۸). چون آیات روشنگر ما بر آنان خوانده می‌شود، می‌گویند: این جز مردی نیست که می‌خواهد شما را از آن‌چه پدرانتان می‌پرستیدند، باز دارد (سبأ/۴۳). می‌گویند: آیا معبودان خود را برای گفته شاعری مجنون رها کنیم (صافّات/۳۶)؟ آیا غیر از او، معبودانی برای خود گرفته‌اند؟ بگو، برهان خود را بیاورید. این است یادنامه هر که با من است و یادنامه هر که پیش از من بوده ‌است. بلکه بیشتر آنها حق را نمی‌شناسند در نتیجه از آن روی‌گردان هستند (انبیاء/۲۴). اگر از آنها بپرسی، چه کسی آسمان‌ها و زمین را خلق کرده است؟ بی‌تردید خواهند گفت: خدا. بگو، به من خبر دهید، اگر خدا بخواهد صدمه‌ای به من برساند، آیا آن‌چه را غیر از خدا می‌خوانید، می‌‌‌‌توانند صدمه او را برطرف کنند یا اگر او، رحمتی برای من اراده کند، آیا آنها می‌توانند رحمت او را بازدارند؟ بگو، خدا مرا بس است. اهل توکّل تنها بر او توکّل می‌کنند (زمر/۳۸). بگو، اگر می‌دانید، زمین و هر کس در آن است از آن کیست؟ خواهند گفت: از آن خدا است. بگو، پس آیا متذکّر نمی‌شوید؟ بگو، چه کسی پروردگار آسمان‌های هفت‌گانه و پروردگار عرش بزرگ است؟ خواهند گفت: از آن خداست. بگو، پس آیا پروا نمی‌کنید؟ بگو، اگر می‌دانید کیست که فرمانروایی هر چیزی به دست اوست در حالی‌که او پناه می‌دهد و به کسی پناه داده نمی‌شود؟ خواهند گفت: از آن خدا است. بگو، پس چگونه افسون شده‌اید؟ بلکه حق را برای آنها آوردیم و بی‌تردید آنها دروغگو هستند (مومنون/۸۴-۹۰).

بگو، من نهی شده‌ام از این که غیر از خدا کسانی را که شما می‌خوانید، بپرستم هنگامی که از جانب پروردگارم برای من دلایل روشن رسیده باشد و دستور یافته‌ام تسلیم پروردگار جهانیان باشم (غافر/۶۶). بگو، من نهی شده‌ام کسانی را که شما غیر از خدا می‌خوانید، بپرستم. بگو، من از هوس‌های شما پیروی نمی‌کنم، در این صورت گمراه خواهم شد و از هدایت‌یافتگان نخواهم بود (انعام/۵۶). بگو، ای مردم، اگر در دین من در شک هستید پس کسانی را که غیر از خدا می‌پرستید، نمی‌پرستم بلکه خدایی را می‌پرستم که جان شما را می‌گیرد و دستور یافته‌ام از مومنان باشم (یونس/۱۰۴). بگو، تنها خدا را می‌پرستم، در حالی‌که دین خود را برای او خالص کرده‌ام پس هر چه را غیر از او می‌خواهید، بپرستید (زمر/۱۴-۱۵). بگو، … آیا به‌راستی شما گواهی می‌دهید که با خدا، معبودان دیگری هست؟ بگو، من گواهی نمی‌دهم. بگو، او تنها معبودی یگانه است و بی‌تردید من از آن‌چه شریک قرارمی‌دهید، بیزار هستم (انعام/۱۹). آیا خدا کفایت‌کننده بنده خود نیست؟ آنان تو را از آنها که غیرِ او (خدا) هستند، می‌ترسانند. هر که را خدا گمراه کند، راهبری نیست (زمر/۳۶). درباره آن‌چه آنان می‌پرستند، در تردید نباش. آنان جز همان‌گونه که قبلا پدرانشان می‌پرستیدند، نمی‌پرستند. به‌راستی ما بهره آنها را بی‌کم و کاست خواهیم داد (هود/۱۰۹). اگر خدا می‌خواست، آنها شرک نمی‌آوردند. ما تو را بر آنان نگهبان قرار نداده‌ایم و تو وکیل آنان نیستی (انعام/۱۰۷). کسانی که غیر از او سرپرست برای خود گرفته‌اند، خدا بر آنها نگهبان است و تو بر آنان وکیل نیستی (شوری/۶). آیا آن کس که هوای خود را معبود خود قرار داده، دیدی؟ آیا تو بر او وکیل هستی؟ یا گمان می‌کنی که بیشتر آنان می‌شنوند یا می‌اندیشند؟ آنها جز مانندِ چهارپایان نیستند بلکه گمراه‌تر هستند (فرقان/۴۳-۴۴). [کافران گفتند:] آیا او (پیامبر) همه معبودان را یک معبود قرار داده است؟ این بی‌تردید چیز عجیبی است. بزرگان آنان به راه افتادند [و گفتند:] بروید و بر [پرستشِ] خدایان خود ایستادگی کنید. این چیزی است که از شما خواسته می‌شود. این را در آیین اخیر نشنیده‌ایم. این جز دروغ‌بافی نیست (ص/۵-۷). [گفتند:] چیزی نمانده بود که ما را از معبودانمان، اگر بر آنها ایستادگی نمی‌کردیم، گمراه کند. هنگامی که عذاب را می‌بینند، خواهند دانست چه کسی گمراه‌تر است (فرقان/۴۲). کسانی که کافر شدند، چون تو را ببینند، جز به مسخره‌ات  نگیرند [و گویند:] آیا این همان کس است که معبودانتان را [به بدی] یاد می‌کند، در حالی‌که آنها یاد رحمان را کافر هستند (انبیاء/۳۶).

هنگامی که پسر مریم مَثَل زده شد، به ناگاه قوم تو از آن سخن، سر و صدا راه انداختند و گفتند: آیا معبود‌های ما بهترند یا او؟ این مَثَل را جز از روی جدال برای تو نزدند. آری آنها قومی ستیزه‌جوی هستند (زخرف/۵۷-۵۸). بگو، ای کافران، آن‌چه شما می‌پرستید، من نمی‌پرستم و آن‌چه من می‌پرستم، شما نمی‌پرستید و من نیز پرستنده آن‌چه شما می‌پرستید نیستم و شما هم پرستنده آن‌چه من می‌پرستم، نیستید. دین شما برای خودتان و دین من هم برای خودم (کافرون/۱-۶). او است کسی که فرستاده خود را با هدایت و دین حق فرستاد تا آن را بر هر چه دین است، پیروز کند، هر چند مشرکان را ناخوش آید (توبه/۳۳؛ صف/۹).

بگو، به من وحی شده که گروهی از جنّیان گوش فرا داشتند و گفتند: به‌راستی ما قرآنی شگفت‌آور شنیدیم که به سوی رشد، هدایت می‌کند پس به آن ایمان آوردیم و هرگز کسی را شریک پروردگار خود نخواهیم کرد (جن/۱-۲). [اهل‌کتاب] گفتند: یهودی یا مسیحی باشید تا هدایت یابید بگو، نه، بلکه بر آیین ابراهیم حق‌گرا هستم. او از مشرکان نبود (بقره/۱۳۵). بگو، خدا راست گفت پس از آیین ابرهیم که حق‌گرا بود و از مشرکان نبود، پیروی کنید (آل‌عمران/۹۵). بگو، در حقیقت، پروردگارم مرا به راه راست هدایت کرده است: دینی پایدار، آیین ابراهیم حق‌گرا و او از مشرکان نبود (انعام/۱۶۱). به تو وحی کردیم که از آیین ابرهیم حق‌گرا پیروی کن و او از مشرکان نبود (نحل/۱۲۳). بی‌تردید برای شما در ابراهیم و کسانی که با او هستند، سرمشقی نیکو است، آن‌گاه که به قوم خود گفتند: ما از شما و از آن‌چه غیر از خدا می‌پرستید، بیزار هستیم و به شما کفر می‌ورزیم. میان ما و شما، دشمنی و کینه همیشگی پدیدار شده تا وقتی که به خدای یگانه ایمان بیاورید. جز در سخن او که به پدر خود گفت: بی‌تردید برای تو آمرزش خواهم خواست، در حالی‌که در برابر خدا مالک چیزی برای تو نیستم (ممتحنه/۴).

بگو، در آن‌چه به من وحی شده، چیزی را که خوردن آن بر خورنده‌ای حرام باشد، نمی‌یابم مگر آن‌که مردار یا خونِ ریخته یا گوشت خوک باشد که اینها همه پلید هستند یا [قربانی] که از روی نافرمانی نام غیر خدا بر آن برده باشد پس کسی که بدون سرکشی و زیاده‌خواهی [به خوردن آنها] ناگزیر شود، بی‌تردید پروردگار تو آمرزنده مهربان است. (انعام/۱۴۵). [خدا] تنها مردار، گوشت خوک و آن‌چه را [هنگام ذبح] نام خدا بر آن برده شود، بر شما حرام کرده است. هر کس بدونِ زیاده‌خواهی و تجاوز [به خوردن آنها] ناگزیر شود، گناهی بر او نیست. خدا بخشنده مهربان است (بقره/۱۷۳).

[این آیات] اعلام بیزاری است از طرف خدا و پیامبر او نسبت به آن مشرکانی که با آنان پیمان بسته‌اید پس [ای مشرکان،] چهار ماه در زمین بگردید و بدانید که شما نمی‌توانید خدا را عاجز کنید. این خداست که رسواکننده کافران است. [این آیات] اعلامی است از جانب خدا و پیامبر او به مردم در روز حجّ اکبر که خدا و پیامبر او از مشرکان بیزار هستند. اگر توبه کنید، آن برای شما بهتر است و اگر روی‌بگردانید پس بدانید که شما خدا را درمانده نخواهید کرد. کسانی را که کفر ورزیدند، به عذابی دردناک بشارت بده. مگر آن مشرکانی که با آنان پیمان بسته‌اید و چیزی از آن را فروگذار نکرده و کسی را بر ضدّ شما پشتیبانی ننموده‌اند. پس پیمان اینان را تا پایان مدّتشان تمام کنید زیرا خدا متّقین را دوست دارد. پس هنگامی که ماه‌های حرام سپری شد، مشرکان را هر کجا یافتید، بکشید. آنها را دستگیر کنید و به محاصره درآورید و در هر کمینگاهی به کمین آنان بنشینید پس اگر توبه کردند، نماز برپا داشتند و زکات دادند، راه را بر آنان باز کنید زیرا خدا آمرزنده مهربان است. اگر یکی از مشرکان از تو پناه خواست، او را پناه بده تا کلام خدا را بشنود سپس او را به مکان امنش برسان زیرا آنان قومی نادان هستند. چگونه می‌توانند مشرکان را نزد خدا و فرستاده او عهدی باشد مگر با کسانی که کنار مسجدالحرام پیمان بسته‌اید پس تا با شما [بر سر عهد] پایدار هستند، با آنان پایدار باشید زیرا خدا متّقین را دوست دارد. چگونه [برای آنان عهدی باشد] با این که اگر بر شما دست یابند، درباره شما نه خویشاوندی را مراعات می‌کنند و نه تعهّدی را. شما را با زبان‌هایشان راضی می‌کنند، حال آن‌که دل‌های آنان امتناع می‌ورزد و بیشتر آنها منحرف هستند. آیات خدا را به بهای ناچیزی فروخته‌اند و [مردم را] از راه او بازداشتند. به‌راستی آنان چه بد اعمالی انجام می‌دادند. درباره هیچ مومنی رعایت خویشاوندی و پیمانی را نمی‌کنند. ایشان همان تجاوزکاران هستند پس اگر توبه کنند، نماز برپا دارند و زکات بدهند، پس برادران دینی شما می‌باشند. ما آیات را برای گروهی که می‌دانند، به تفصیل بیان می‌کنیم، ولی اگر سوگند‌های خود را پس از پیمانشان شکستند و در دین شما، طعنه زدند، با پیشوایان کفر بجنگید زیرا آنان [پای‌بند به] سوگند نیستند. باشد که دست بردارند. چرا با گروهی که سوگندهای خود را شکستند و بر آن شدند که فرستاده را بیرون کنند و آنها بودند که نخستین بار [جنگ را] با شما آغاز کردند، نمی‌جنگید؟ آیا از آنها می‌ترسید؟ اگر مومن هستید، خدا سزوارتر است که از او بترسید. با آنان بجنگید تا خدا آنها را به دست شما عذاب و رسوایشان کند و شما را بر آنها پیروز کند و دل‌های گروه مومنان را شفا ‌دهد. خشمِ دل‌هایشان را ببرد. خدا بر هر کس که بخواهد، بازمی‌گردد. خدا دانای حکیم است (توبه/۱-۱۵). مشرکان را نرسد که مساجد خدا را آباد کنند در حالی‌که به کفر خود شهادت می‌دهند. آنان هستند که اعمالشان به هدر رفته و خود در آتش جاودانه‌اند. مساجد خدا را تنها کسانی آباد می‌کنند که به خدا و روز بازپسین ایمان آورده، نماز برپا داشته‌اند، زکات داده و جز از خدا نترسیده‌اند. امید که اینان از هدایت‌یافتگان باشند (توبه/۱۷-۱۸).

شرک-مومنان، ای بندگان من، پس از من بترسید. کسانی که از بندگی طاغوت دوری کرده و به خدا روی آورده‌اند، آنان را بشارت است پس بندگان مرا بشارت بده (زمر/۱۶- ۱۷). بی‌گمان یهودیان و کسانی که شرک ورزیده‌اند را، دشمن‌ترین مردم نسبت به مومنان خواهی یافت (مائده/۸۲). بی‌تردید در مال‌ها و جانهایتان آزموده خواهید شد و از کسانی که پیش از شما به آنان کتاب داده شده و از کسانی که به شرک گراییده‌اند، آزار بسیاری خواهید شنید. اگر صبر کنید و تقوا پیشه کنید، پس به‌راستی این از عزمِ استوار در کارهاست (آ‌ل‌عمران/۱۸۶). کسانی از اهل‌کتاب که کافر شده‌اند و مشرکان دوست نمی‌دارند، خیری از پروردگارتان بر شما نازل شود با آن که خدا هر که را بخواهد به رحمت خود اختصاص می‌دهد. خدا دارای فضل بزرگ است (بقره/۱۰۵). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، جز این نیست که مشرکان نجس هستند پس نباید از سال آینده به مسجدالحرام نزدیک شوند. اگر از فقر بیمناک هستید پس به‌زودی خدا اگر بخواهد شما را از فضل خود بی‌نیاز می‌کند. به‌درستی خدا دانای حکیم است (توبه/۲۸). با زنان مشرک ازدواج نکنید تا ایمان آورند. بی‌تردید کنیز مومن بهتر از زنِ مشرک است، هر چند او شما را به شگفت آورد. به مردان مشرک زن ندهید تا ایمان آورند. بی‌تردید برده مومن بهتر از مرد مشرک است، هر چند شما را به شگفت آورد. آنان [شما] را به سوی آتش می‌خوانند و خدا به فرمان خود به سوی بهشت و آمرزش می‌خواند. آیات خود را برای مردم روشن بیان می‌کند، امید که متذکّر شوند (بقره/۲۲۱). مرد زناکار جز با زن زناکار یا مشرک ازدواج نکند و زن زناکار جز با مرد زناکار یا مشرک ازدواج نکند. بر مومنان این حرام شده است (نور/۳). همگی با مشرکان بجنگید چنان‌که آنان همگی با شما می‌جنگند. بدانید خدا با متّقین است (توبه/۳۶). بر پیامبر و کسانی که ایمان آورده‌اند، سزاوار نیست که برای مشرکان پس از آن که برایشان آشکار شد که آنها اهلِ دوزخ هستند، طلب آمرزش کنند، هر چند خویشاوندِ آنان باشند (توبه/۱۱۳). از آن‌چه نام خدا بر آن برده نشده، نخورید زیرا آن بی‌تردید نافرمانی است. در حقیقت شیاطین به دوستانِ خود وسوسه می‌کنند تا با شما ستیزه کنند. اگر آنها را اطاعت کنید، بی‌تردید شما هم مشرک هستید (انعام/۱۲۱).

ای پیامبر، هنگامی که زنان باایمان نزد تو آیند که با تو بیعت کنند که چیزی را با خدا شریک نکنند، … با آنان بیعت کن و از خدا برای آنها آمرزش بخواه زیرا خدا آمرزنده مهربان است (ممتحنه/۱۲).

شرک- اهل‌کتاب، کافران اهل‌کتاب و مشرکان دست‌بردار نبودند تا دلیلی آشکار بر آنها آید (بیّنه/۱). بگو، ای اهل‌کتاب، بیایید بر سخنی که میان ما و شما یکسان است، بایستیم که جز خدا را نپرستیم و چیزی را شریک او نگردانیم و بعضی از ما بعض دیگر را غیر از خدا ارباب نگیرند پس اگر اعراض کردند، بگویید: شاهد باشید که ما مسلمان هستیم (آل‌عمران/۶۴). بگو، اى اهل کتاب، آیا جز این بر ما عیب مى ‏گیرید که ما به خدا و به آن‌چه به سوى ما نازل شده و به آن‌چه پیش از این نازل شده، ایمان آورده ‏ایم و این‌که بیشتر شما فاسق هستید؟ بگو، آیا شما را به بدتر از این کیفر، در پیشگاه خدا خبر دهم؟ همانان که خدا لعنتشان کرده و بر آنان خشم گرفته و از آنان بوزینگان و خوکان پدید آورده. آنان که طاغوت را پرستیده‌اند، از نظر منزلت، بدتر و از راه راست گمراه‌تر هستند (مائده/۵۹-۶۰).

کسانی که به آنان کتاب داده‌ایم، از آن‌چه به سوی تو نازل شده، شاد می‌شوند. برخی از دسته‌ها کسانی هستند که بخشی از آن را انکار می‌کنند. بگو، جز این نیست که من مأمورم، خدا را بپرستم و به او شرک نورزم. به سوی او می‌خوانم و بازگشتم به سوی اوست (رعد/۳۶). آیا کسانی را که از کتاب نصیبی یافته‌اند، ندیدی که به جبت و طاغوت ایمان می‌آورند و درباره کسانی که کفر ورزیدند، می‌گویند: اینان از کسانی که ایمان ‌آورده‌اند، راه‌یافته‌تر هستند؟ اینان هستند که خدا آنان را لعنت کرده است و هر کس را خدا لعنت کند، هرگز برای او یاوری نخواهی یافت. آیا آنان نصیبى از حکومت دارند؟ در آن صورت به اندازه نقطه پشت هسته خرمایى به مردم نمى ‏دادند (نساء/۵۱-۵۳). آنها (یهودیان) را بی‌تردید آزمندترین مردم به زندگی، از کسانی که شرک می‌ورزند، خواهی یافت (بقره/۹۶).

[دوست مرد باغدار به او گفت:] اوست‏ خدا، پروردگار من و هیچ کس را با پروردگارم شریک نمى ‏گیرم (کهف/۳۸). [آفت آسمانى] میوه‏ های او (مرد صاحب باغ) را فرا گرفت پس براى آن‌چه در آن هزینه کرده بود، دست‌های خود را بر هم مى ‏زد در حالى‌که داربست‌هاى آن فرو ریخته بود، مى‏ گفت: اى کاش، هیچ کس را شریک پروردگارم نمى‏ گرفتم (کهف/۴۲).

لقمان به پسر خود در حالى‌که او را اندرز مى ‏داد، گفت: اى پسرم، به خدا شرک نیاور. به‌راستى شرک ستمی بزرگ است (لقمان/۱۳).

شرک-قیامت، وای بر هر دروغ‌زن گناه‌پیشه. پیشاپیش آنها جهنّم است و آن‌چه اندوخته‌اند و آن دوستانی که غیر خدا اختیار کرده‌اند، به کار آنان نمی‌آ‌ید و عذابی بزرگ خواهند داشت (جاثیه/۷-۱۰). کیست ستمکارتر از کسی که بر خدا دروغ بندد یا آیات او را تکذیب کند؟ اینان کسانی هستند که نصیب آنان از آن‌چه مقرّر شده به آنها خواهد رسید تا آن‌گاه که فرشتگان ما، به سراغشان بیایند که جان آنان را بگیرند. می‌گویند: آن‌چه غیر از خدا می‌خواندید، کجا هستند؟ می‌گویند: از ما ناپدید شدند و بر ضدّ خود گواهی می‌دهند که آنها کافر بودند. گوید: شما هم در گروه‌هایی از جن و انس که پیش از شما گذشتند، به آتش داخل شوید. هر بار گروهی داخل شود، هم‌کیشان خود را لعنت کند تا وقتی که همگی در آنجا به هم رسند، پیروان آنها درباره پیشوایان خود گویند: پرودگارا، اینها بودند که ما را گمراه کردند پس عذابشان را از آتش دوچندان بده. گوید: برای همگان دو چندان است ولی نمی‌دانید. پیشوایان به پیروانشان گویند: شما را بر ما برتری نیست پس به سزای آن‌چه انجام می‌دادید، عذاب را بچشید (اعراف/۳۷-۳۹). روزی که همه آنها را محشور می‌کنیم، آن‌گاه به کسانی که شرک ورزیدند، می‌گوییم: کجا هستند، شریکان شما که آنها را [شریک خدا] می‌پنداشتید؟ آن‌گاه [عاقبت] آزمایش آنها جز این نیست که می‌گویند: به خدا، پروردگار خود، سوگند که ما مشرک نبودیم. ببین چگونه به خود دروغ می‌گویند و آن‌چه برمی‌بافتند، از آنها گم شد (انعام/۲۲-۲۴). روزی که آنان را ندا می‌دهد که شریکان من کجا هستند؟ می‌گویند: با بانگ رسا به تو می‌گوییم که هیچ گواهی در میان ما نیست. آن‌چه از پیش می‌خواندند، از آنان گم می‌شود و می‌دانند که آنها را گریزی نیست (فصّلت/۴۷-۴۸). روزی که آنها را ندا دهد و گوید: کجا هستند آن شریکان من که می‌پنداشتید؟ از هر امّتی گواهی می‌آوریم و می‌گوییم: برهان خود را بیاورید. آن‌گاه بدانند که حق از آنِ خداست و آن‌چه افترا می‌بستند، از دستشان می‌رود (قصص/۷۴-۷۵). روزی که آنها راندا دهد و گوید: کجا هستند آن شریکان من که می‌پنداشتید؟ آنان که حکم [عذاب] بر آنها واجب شده، می‌گویند: پروردگارا، اینان کسانی هستند که گمراه کردیم، گمراهشان کردیم چنان‌که خود گمراه بودیم. به سوی تو بیزاری می‌جوییم. هرگز آنان ما را نمی‌پرستیدند (قصص/۶۲-۶۳). چون کسانی که شرک ورزیدند، شریکان خود را ببیند، می‌گویند: پروردگارا، آنها بودند آن شریکانی که ما غیر از تو می‌خواندیم ولی شریکان قول آنها را رد می‌کنند که شما بی‌گمان دروغگو هستید. آن روز در برابر خدا تسلیم شده و آن‌چه برمی‌بافتند، بر باد می‌رود (نحل/۸۶-۸۷). به آنان گفته می‌شود: شریکان خود را بخوانید پس آنها را می‌خوانند ولی پاسخشان نمی‌دهند و عذاب می‌بینند که ای کاش هدایت یافته بودند (قصص/۶۴). آن روز [به آنان] می‌گوید: آنان را که می‌پنداشتید شریکان من هستند، ندا دهید پس آنها را بخوانند، پاسخشان ندهند. میان آنها جایگاه هلاکت قرار داده‌ایم. مجرمان آتش را می‌بینند و درمی‌یابند که در آن خواهند افتاد و از آن راه بازگشتی نیابند (کهف/۵۲-۵۳). روزی که [خدا] آنها (مشرکان) را ندا می‌دهد و می‌فرماید: فرستادگان را چه پاسخ ‌دادید؟ پس در آن روز، اخبار بر آنان پوشیده شود و از یکدیگر سؤال نمی‌کنند امّا کسی که توبه کند، ایمان آورد و کار شایسته انجام دهد، امید است که از رستگاران باشد (قصص/۶۵-۶۷). روز قیامت آنان را رسوا می‌کند و می‌گوید: کجا هستند آن شریکان من که درباره آنها [با پیامبران] مخالفت می‌کردید؟ کسانی که به آنها علم داده شده، می‌گویند: در حقیقت امروز رسوایی و خواری بر کافران است (نحل/۲۷). روزی را که همه آنان را محشور می‌کند، آن‌گاه به فرشتگان می‌فرماید: آیا اینها بودند که شما را می‌پرستیدند؟ می‌گویند: منزّهی تو. سرپرست ما تو هستی نه آنها. آنها [ما را نمی‌پرستیدند] بلکه جنّیان را می‌پرستیدند. بیشترشان به آنها ایمان داشتند. پس امروز برای یکدیگر سود و زیانی ندارید و به کسانی که ستم کرده‌اند، می‌گوییم: بچشید عذاب آتشی که آن را دروغ می‌شمردید (سبأ/۴۰-۴۲). روزی که آنان را با آن‌چه به غیر از خدا می‌پرستند، محشور می‌کند پس می‌فرماید: آیا شما بندگان مرا به بیراهه کشاندید یا آنان خود گمراه شدند؟ گویند: منزّهی تو. ما را سزاوار نیست که غیر ازتو دوستی برگزینیم امّا تو چندان آنان و پدران آنها را بهره‌مند کردی که یاد تو را فراموش کردند و قومی هلاک‌شده گشتند. بی‌تردید آن‌چه می‌گویید، تکذیب کردند. اکنون نه می‌توانید عذاب را از خود دفع کنید و نه خود را یاری کنید. هر که از شما ستم کند، عذابی سهمگین به او می‌چشانیم (فرقان/۱۷-۱۹). روزی که همه آنها را گرد می‌آوریم، آن‌گاه به کسانی که شرک ورزیده‌اند، می‌گوییم: شما و شریکانتان بر جای خود باشید پس میان آنها جدایی می‌افکنیم. شریکان آنها می‌گویند: هرگز شما ما را نمی‌پرستیدید و گواهی خدا میان ما و شما بس است. به‌راستی ما از عبادت شما بی‌خبر بودیم (یونس/۲۸-۲۹).

اگر ببینی [مشرکان را] آن‌گاه که بر آتش نگاه داشته می‌شوند پس می‌گویند: ای کاش، بازگردانده می‌شدیم و آیات پروردگار خود را تکذیب نمی‌کردیم و از مومنان می‌شدیم بلکه آن‌چه را پیش از این نهان می‌داشتند، برای آنها آشکار شده است. اگر هم بازگردانده شوند، بی‌تردید به آن‌چه از آن نهی شده بودند، برمی‌گردند. آنان دروغگو هستند. گفتند: جز زندگی دنیای ما، [زندگی] نیست و ما برانگیخته نخواهیم شد. ای کاش، آنها را می‌دیدی آن‌گاه که در برابر پروردگارشان بازداشته شوند، [خدا] می‌فرماید: آیا این، حق نیست؟ می‌گویند: آری. سوگند به پروردگارمان [که حق است]. می‌فرماید: پس به آن‌چه کفر می‌ورزیدید، عذاب را بچشید (انعام/۲۷-۳۰). روزی که قیامت برپا شود، مجرمان ناامید می‌گردند و از شریک‌های آنان برایشان شفیعانی نیست و منکر شریک‌های خود می‌شوند (روم/۱۲-۱۳). [به ستمکاران گفته می‌شود:] همان‌گونه که شما را نخستین‌بار آفریدیم، تنها به سوی ما آمده‌اید و آن‌چه را به شما عطا کرده بودیم، پشت سر خود نهاده‌اید. شفیعانی را که در میان خودتان شریکان [خدا] می‌پنداشتید، با شما نمی‌بینیم. به‌راستی روابط شما از هم گسیخته و آن‌چه را می‌پنداشتید، از دستتان رفته است (انعام/۹۴). در حقیقت شما و آن‌چه غیر از خدا می‌پرستیدید، هیزم دوزخ هستید. شما در آن وارد خواهید شد. اگر اینها معبود بودند، به جهنّم وارد نمی‌شدند، حال آن‌که همه در آن جاودانه هستند. بر آنها در آنجا ناله و زاری است و در آنجا چیزی نمی‌شنوند (انبیاء/۹۸-۱۰۰). کسانی را که ستم کرده‌اند با همردیفان آنان و آن‌چه غیر از خدا می‌پرستیدند، گرد آورید پس آنان را به راه جهنّم، هدایت کنید. آنها را نگه دارید که بازخواست خواهند شد. شما را چه شده که همدیگر را یاری نمی‌کنید؟ بلکه امروز آنها تسلیم‌شدگان هستند. رو به یکدیگر کنند، از هم می‌پرسند. می‌گویند: شما از درِ راستی با ما درمی‌آمدید. [پیشوایان] می‌‌گویند: بلکه خود باایمان نبودید. ما بر شما هیچ تسلّطی نداشتیم بلکه خود، مردمی سرکش بودید پس فرمان پروردگارمان بر ما سزاوار شد. ما بی‌تردید [عذاب را] باید بچشیم. پس شما را گمراه کردیم زیرا خود نیز گمراه بودیم پس در حقیقت آنان در آن روز در عذاب، مشترک هستند. با مجرمان چنین می‌کنیم. به‌راستی آنان بودند که وقتی به ایشان گفته می‌شد: خدایی جز خدا نیست، تکبّر می‌کردند و می‌‌گفتند: آیا ما برای شاعری دیوانه، خدایانمان را رها کنیم؟ بلکه [او] حق را آورد و فرستادگان را تصدیق کرده است. در واقع شما عذاب پردرد را خواهید چشید و جز آن‌چه می‌کردید، جزا نمی‌یابید (صافّات/۲۲-۳۹). اگر ستمکاران را هنگامی که نزد پروردگارشان بازداشته‌اند، ببینی، در حالی‌که سخن را به یکدیگر برمی‌گردانند، مستضعفان به مستکبران می‌گویند: اگر شما نبودید ما مومن بودیم. مستکبران به مستضعفان می‌گویند: آیا ما بودیم شما را از هدایت، پس از آن‌که به سوی شما آمد بازداشتیم؟ مستضعفان به مستکبران می‌گویند: [نه] بلکه نیرنگ شب و روز شما بود که ما را وادار می‌کردید که به خدا کافر شویم و برای او همتایانی قرار دهیم. هنگامی که عذاب را ببینند، پشیمانی را پنهان می‌کنند. در گردن‌های کسانی که کافر شدند، غل‌ها می‌نهیم. آیا جز به سزای آن‌چه انجام داده‌اند، مجازات می‌شوند (سبأ/۳۱- ۳۳)؟

[به دو فرشته گفته شود:] هر کفرپیشه‌ ستیزه‌گر را در جهنّم افکنید. هر بازدارنده از خیر و متجاوز شکّاکی را، آن که با خدا، معبود دیگری قرار داد پس او را در عذاب شدید بیفکنید. [شیطانِ] همنشین او می‌گوید: ای پروردگار ما، من او را به طغیان وانداشتم و لیکن او خود در گمراهی دوری بود. [خدا] می‌فرماید: نزد من جدال نکنید که از پیش به شما وعده عذاب داده بودم. سخن، نزد من تغییر نیابد. من بر بندگان هیچ ستمی نکنم (ق/۲۴-۲۹). کسانی که کتاب خدا و آن‌چه را فرستادگان خود را به آن فرستادیم، تکذیب کرده‌اند، به‌زودی خواهند دانست، آن‌گاه که غل‌ها در گردن‌هایشان است و با زنجیرها کشیده می‌شوند و در آب جوشان و آن‌گاه در آتش سوزانده شوند، سپس به آنها گفته‌ می‌شود: آن‌چه غیر از خدا شریک می‌گرفتید، کجا هستند؟ می‌گویند: از ما گم شدند بلکه پیش‌تر ما چیزی را نمی‌‌خواندیم این‌گونه خدا کافران را گمراه می‌کند. این به آن سبب است که در زمین به ناروا سرمستی می‌کردید و به آن سبب است که می‌نازیدید. از درهای جهنّم داخل شوید. در آن جاودانه هستند. چه بد است جایگاه متکبّران (غافر/۷۰-۷۶). [کافران] می‌گویند: پروردگارا، دو بار ما را میراندی و دو بار ما را زنده کردی. به گناهان خود اعتراف کردیم پس آیا راه بیرون شدنی [از آتش] هست؟ این به آن سبب است که چون خدا به تنهایی خوانده می‌شد، کفر می‌ورزیدید و چون به او شرک آورده می‌شد، به آن ایمان می‌آوردید پس [امروز] فرمان از آنِ خدای والای بزرگ است (غافر/۱۱-۱۲). جهنّم برای گمراهان آشکار می‌شود، به آنان گفته می‌شود: آن‌چه غیر از خدا می‌پرستیدید، کجا هستند؟ آیا شما را یاری می‌کنند یا خود یاری می‌جویند؟ پس آنها و همه گمراهان و همه سپاهیان ابلیس به رو در آن افکنده می‌شوند . آنها در جهنّم با یکدیگر ستیزه می‌کنند، ‌می‌گویند: به خدا سوگند که بی‌شک ما در گمراهی آشکاری بودیم، آن‌گاه که شما را با پروردگار جهانیان برابر می‌کردیم و ما را جز مجرمان گمراه نکردند. ما هیچ شفاعت‌کننده‌ای نداریم و نه دوستی دلسوز. کاش ما را بازگشتی بود تا از مومنان می‌شدیم. بی‌تردید در این نشانه‌ای است و بیشتر آنان مومن نبودند (شعراء/۹۱-۱۰۳).

چون کار از کار گذشت، شیطان می‌گوید: در حقیقت خدا به شما وعده داد، وعده حق. من به شما وعده دادم و با شما خلاف کردم. مرا بر شما هیچ تسلّطی نبود جز این که شما را دعوت کردم و مرا اجابت کردید پس مرا ملامت نکنید و خود را ملامت کنید. من فریادرس شما نیستم و شما هم فریادرس من نیستید. من به آن‌چه پیش از این مرا شریک می‌دانستید، کافر هستم. آری، ستمکاران عذابی پردرد خواهند داشت (ابراهیم/۲۲). [خدا در آن روز می‌فرماید:] ای فرزندان آدم، آیا با شما عهد نکردم که شیطان را نپرستید زیرا او دشمن آشکار شما است و مرا بپرستید، این راه راست است (یس/۶۰-۶۱)؟

بت، طاغوت، شیطان

شرک

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَ يُمِيتُ رَبُّكُمْ وَ رَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ ﴿دخان/۸﴾ شَهِدَ اللّهُ أَنَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ وَ الْمَلاَئِكَةُ وَ أُوْلُواْ الْعِلْمِ قَآئِمًَا بِالْقِسْطِ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿آل‌عمران/۱۸﴾ وَ لَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدٌ ﴿اخلاص/۴﴾ وَ لَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَ لَمْ يَكُن لَّهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ ﴿فرقان/۲﴾ وَ لَا يُشْرِكُ فِي حُكْمِهِ أَحَدًا ﴿کهف/۲۶﴾ وَ قُلِ الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَ لَم يَكُن لَّهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَ لَمْ يَكُن لَّهُ وَلِيٌّ مِّنَ الذُّلَّ ﴿اسراء/۱۱۱﴾ هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ (حشر/۲۳﴾ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضَ بِالْحَقِّ تَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ (نحل/۳﴾ وَ رَبُّكَ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ وَ يَخْتَارُ مَا كَانَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ تَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ (قصص/۶۸﴾ اللَّهُ الَّذِي خَلَقَكُمْ ثُمَّ رَزَقَكُمْ ثُمَّ يُمِيتُكُمْ ثُمَّ يُحْيِيكُمْ هَلْ مِن شُرَكَائِكُم مَّن يَفْعَلُ مِن ذَلِكُم مِّن شَيْءٍ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ (روم/۴۰﴾ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ (نحل/۱؛ زمر/۶۷﴾ مَا اتَّخَذَ اللَّهُ مِن وَلَدٍ وَ مَا كَانَ مَعَهُ مِنْ إِلَهٍ إِذًا لَّذَهَبَ كُلُّ إِلَهٍ بِمَا خَلَقَ وَ لَعَلَا بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ* عَالِمِ الْغَيْبِ وَ الشَّهَادَةِ فَتَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ (مومنون/۹۱-۹۲﴾ لَوْ كَانَ فِيهِمَا (السماء و الارض) آلِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتَا فَسُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ (انبیاء/۲۲﴾ قُل لَّوْ كَانَ مَعَهُ آلِهَةٌ كَمَا يَقُولُونَ إِذًا لاَّبْتَغَوْاْ إِلَى ذِي الْعَرْشِ سَبِيلًا (اسراء/۴۲﴾ وَ مَن يَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ لَا بُرْهَانَ لَهُ بِهِ فَإِنَّمَا حِسَابُهُ عِندَ رَبِّهِ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الْكَافِرُونَ (مومنون/۱۱۷) وَ مَن يُشْرِكْ بِاللّهِ فَقَدِ افْتَرَى إِثْمًا عَظِيمًا (نساء/۴۸) وَ مَن يُشْرِكْ بِاللّهِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلاَلًا بَعِيدًا (نساء/۱۱۶) إِنَّ اللّهَ لاَ يَغْفِرُ أَن يُشْرَكَ بِهِ وَ يَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِكَ لِمَن يَشَاءُ (نساء/۴۸، ۱۱۶)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

مَّا خَلْقُكُمْ وَ لَا بَعْثُكُمْ إِلَّا كَنَفْسٍ وَاحِدَةٍ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ* أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَ يُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى وَ أَنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ* ذَلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ وَأَنَّ مَا يَدْعُونَ مِن دُونِهِ الْبَاطِلُ وَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ (لقمان/۲۸-۳۰) وَ مَنْ عَاقَبَ بِمِثْلِ مَا عُوقِبَ بِهِ ثُمَّ بُغِيَ عَلَيْهِ لَيَنصُرَنَّهُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ* ذَلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَ يُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَ أَنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ* ذَلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ وَ أَنَّ مَا يَدْعُونَ مِن دُونِهِ هُوَ الْبَاطِلُ وَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ (حج/۶۰-۶۲) مَا لَكُم مِّن دُونِ اللّهِ مِن وَلِيٍّ وَ لاَ نَصِيرٍ (توبه/۱۱۶).

 

 

 

وَ قَالَ اللّهُ لاَ تَتَّخِذُواْ إِلهَيْنِ اثْنَيْنِ إِنَّمَا هُوَ إِلهٌ وَاحِدٌ فَإيَّايَ فَارْهَبُونِ* وَ لَهُ مَا فِي الْسَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَلَهُ الدِّينُ وَاصِبًا أَفَغَيْرَ اللّهِ تَتَّقُونَ (نحل/۵۱-۵۲) وَ لَا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ (ذاریات/۵۱) يَا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُواْ رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ* الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الأَرْضَ فِرَاشًا وَ السَّمَاء بِنَاء وَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَّكُمْ فَلاَ تَجْعَلُواْ لِلّهِ أَندَادًا وَ أَنتُمْ تَعْلَمُونَ (بقره/۲۱-۲۲) وَ اعْبُدُواْ اللّهَ وَ لاَ تُشْرِكُواْ بِهِ شَيْئًا … إِنَّ اللّهَ لاَ يُحِبُّ مَن كَانَ مُخْتَالًا فَخُورًا (نساء/۳۶) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِنَّمَا الْخَمْرُ وَ الْمَيْسِرُ وَ الأَنصَابُ وَ الأَزْلاَمُ رِجْسٌ مِّنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (مائده/۹۰) فَاجْتَنِبُوا الرِّجْسَ مِنَ الْأَوْثَانِ وَ اجْتَنِبُوا قَوْلَ الزُّورِ* حُنَفَاء لِلَّهِ غَيْرَ مُشْرِكِينَ بِهِ وَ مَن يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَكَأَنَّمَا خَرَّ مِنَ السَّمَاء فَتَخْطَفُهُ الطَّيْرُ أَوْ تَهْوِي بِهِ الرِّيحُ فِي مَكَانٍ سَحِيقٍ (حج/۳۰-۳۱).

 

 

 

 

وَ وَصَّيْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَيْهِ حُسْنًا وَ إِن جَاهَدَاكَ لِتُشْرِكَ بِي مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلَا تُطِعْهُمَا (عنکبوت/۸) وَ إِن جَاهَدَاكَ عَلى أَن تُشْرِكَ بِي مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلَا تُطِعْهُمَا وَ صَاحِبْهُمَا فِي الدُّنْيَا مَعْرُوفًا وَ اتَّبِعْ سَبِيلَ مَنْ أَنَابَ (لقمان/۱۵) وَ مِنْ آيَاتِهِ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ وَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ لَا تَسْجُدُوا لِلشَّمْسِ وَ لَا لِلْقَمَرِ وَ اسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَهُنَّ إِن كُنتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ (فصلت/۳۷) وَ أَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا (جن/۱۸) اتَّبِعُواْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُمْ وَ لاَ تَتَّبِعُواْ مِن دُونِهِ أَوْلِيَاء قَلِيلًا مَّا تَذَكَّرُونَ (اعراف/۳).

 

 

 

قُلْ إِنَّمَا حَرَّمَ رَبِّيَ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَ مَا بَطَنَ وَ الإِثْمَ وَ الْبَغْيَ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ أَن تُشْرِكُواْ بِاللّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا وَ أَن تَقُولُواْ عَلَى اللّهِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ (اعراف/۳۳) قُلْ تَعَالَوْاْ أَتْلُ مَا حَرَّمَ رَبُّكُمْ عَلَيْكُمْ أَلاَّ تُشْرِكُواْ بِهِ شَيْئًا … ذَلِكُمْ وَصَّاكُمْ بِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (انعام/۱۵۱) وَلاَ تَسُبُّواْ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ فَيَسُبُّواْ اللّهَ عَدْوًا بِغَيْرِ عِلْمٍ كَذَلِكَ زَيَّنَّا لِكُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّهِم مَّرْجِعُهُمْ فَيُنَبِّئُهُم بِمَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ (انعام/۱۰۸).

 

 

 

قُلْ هَلْ مِن شُرَكَآئِكُم مَّن يَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ قُلِ اللّهُ يَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ فَأَنَّى تُؤْفَكُونَ (یونس/۳۴) أَفَمَن يَخْلُقُ كَمَن لاَّ يَخْلُقُ أَفَلا تَذَكَّرُونَ (نحل/۱۷) آللَّهُ خَيْرٌ أَمَّا يُشْرِكُونَ* [أما يشركون خیر] أَمَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ أَنزَلَ لَكُم مِّنَ السَّمَاءِ مَاء فَأَنبَتْنَا بِهِ حَدَائِقَ ذَاتَ بَهْجَةٍ مَّا كَانَ لَكُمْ أَن تُنبِتُوا شَجَرَهَا أَ إِلَهٌ مَّعَ اللَّهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ يَعْدِلُونَ* [أما يشركون خیر] أَمَّن جَعَلَ الْأَرْضَ قَرَارًا وَ جَعَلَ خِلَالَهَا أَنْهَارًا وَ جَعَلَ لَهَا رَوَاسِيَ وَ جَعَلَ بَيْنَ الْبَحْرَيْنِ حَاجِزًا أَإِلَهٌ مَّعَ اللَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ* أَمَّن يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوءَ وَ يَجْعَلُكُمْ خُلَفَاء الْأَرْضِ أَإِلَهٌ مَّعَ اللَّهِ قَلِيلًا مَّا تَذَكَّرُونَ* أَمَّن يَهْدِيكُمْ فِي ظُلُمَاتِ الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ مَن يُرْسِلُ الرِّيَاحَ بُشْرًا بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ أَ إِلَهٌ مَّعَ اللَّهِ تَعَالَى اللَّهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ* أَمَّن يَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ وَ مَن يَرْزُقُكُم مِّنَ السَّمَاءِ وَ لْأَرْضِ أَإِلَهٌ مَّعَ اللَّهِ قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (نمل/۵۹-۶۴) خَلَقَ السَّمَاوَاتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا وَ أَلْقَى فِي الْأَرْضِ رَوَاسِيَ أَن تَمِيدَ بِكُمْ وَ بَثَّ فِيهَا مِن كُلِّ دَابَّةٍ وَ أَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ* هَذَا خَلْقُ اللَّهِ فَأَرُونِي مَاذَا خَلَقَ الَّذِينَ مِن دُونِهِ بَلِ الظَّالِمُونَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ (لقمان/۱۰-۱۱) قُلْ أَرَأَيْتُم مَّا تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ أَرُونِي مَاذَا خَلَقُوا مِنَ الْأَرْضِ أَمْ لَهُمْ شِرْكٌ فِي السَّمَاوَاتِ اِئْتُونِي بِكِتَابٍ مِّن قَبْلِ هَذَا أَوْ أَثَارَةٍ مِّنْ عِلْمٍ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (احقاف/۴) قُلْ أَرَأَيْتُمْ شُرَكَاءكُمُ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ أَرُونِي مَاذَا خَلَقُوا مِنَ الْأَرْضِ أَمْ لَهُمْ شِرْكٌ فِي السَّمَاوَاتِ أَمْ آتَيْنَاهُمْ كِتَابًا فَهُمْ عَلَى بَيِّنَةٍ مِّنْهُ بَلْ إِن يَعِدُ الظَّالِمُونَ بَعْضُهُم بَعْضًا إِلَّا غُرُورًا (فاطر/۴۰) أَيُشْرِكُونَ مَا لاَ يَخْلُقُ شَيْئًا وَهُمْ يُخْلَقُونَ* وَ لاَ يَسْتَطِيعُونَ لَهُمْ نَصْرًا وَ لاَ أَنفُسَهُمْ يَنصُرُونَ* وَ إِن تَدْعُوهُمْ إِلَى الْهُدَى لاَ يَتَّبِعُوكُمْ سَوَاء عَلَيْكُمْ أَدَعَوْتُمُوهُمْ أَمْ أَنتُمْ صَامِتُونَ (اعراف/۱۹۱-۱۹۳) وَ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ آلِهَةً لَّا يَخْلُقُونَ شَيْئًا وَ هُمْ يُخْلَقُونَ وَ لَا يَمْلِكُونَ لِأَنفُسِهِمْ ضَرًّا وَ لَا نَفْعًا وَ لَا يَمْلِكُونَ مَوْتًا وَ لَا حَيَاةً وَ لَا نُشُورًا (فرقان/۳) وَ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ لاَ يَخْلُقُونَ شَيْئًا وَ هُمْ يُخْلَقُونَ* أَمْواتٌ غَيْرُ أَحْيَاء وَ مَا يَشْعُرُونَ أَيَّانَ يُبْعَثُونَ*  إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ (نحل/۲۰-۲۲) قُلْ مَن رَّبُّ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ قُلِ اللّهُ قُلْ أَفَاتَّخَذْتُم مِّن دُونِهِ أَوْلِيَاء لاَ يَمْلِكُونَ لِأَنفُسِهِمْ نَفْعًا وَ لاَ ضَرًّا قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الأَعْمَى وَ الْبَصِيرُ أَمْ هَلْ تَسْتَوِي الظُّلُمَاتُ وَ النُّورُ أَمْ جَعَلُواْ لِلّهِ شُرَكَاء خَلَقُواْ كَخَلْقِهِ فَتَشَابَهَ الْخَلْقُ عَلَيْهِمْ قُلِ اللّهُ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ وَ هُوَ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ (رعد/۱۶) يَا أَيُّهَا النَّاسُ ضُرِبَ مَثَلٌ فَاسْتَمِعُوا لَهُ إِنَّ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ لَن يَخْلُقُوا ذُبَابًا وَ لَوِ اجْتَمَعُوا لَهُ وَ إِن يَسْلُبْهُمُ الذُّبَابُ شَيْئًا لَّا يَسْتَنقِذُوهُ مِنْهُ ضَعُفَ الطَّالِبُ وَ الْمَطْلُوبُ* مَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ (حج/۷۳-۷۴).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

إِنَّ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ عِبَادٌ أَمْثَالُكُمْ فَادْعُوهُمْ فَلْيَسْتَجِيبُواْ لَكُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ* أَلَهُمْ أَرْجُلٌ يَمْشُونَ بِهَا أَمْ لَهُمْ أَيْدٍ يَبْطِشُونَ بِهَا أَمْ لَهُمْ أَعْيُنٌ يُبْصِرُونَ بِهَا أَمْ لَهُمْ آذَانٌ يَسْمَعُونَ بِهَا قُلِ ادْعُواْ شُرَكَاءكُمْ ثُمَّ كِيدُونِ فَلاَ تُنظِرُونِ (اعراف/۱۹۴-۱۹۵) قُلِ ادْعُوا الَّذِينَ زَعَمْتُم مِّن دُونِ اللَّهِ لَا يَمْلِكُونَ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَ لَا فِي الْأَرْضِ وَ مَا لَهُمْ فِيهِمَا مِن شِرْكٍ وَ مَا لَهُ مِنْهُم مِّن ظَهِيرٍ (سبا/۲۲) لَهُ الْمُلْكُ وَ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِهِ مَا يَمْلِكُونَ مِن قِطْمِيرٍ* إِن تَدْعُوهُمْ لَا يَسْمَعُوا دُعَاءكُمْ وَ لَوْ سَمِعُوا مَا اسْتَجَابُوا لَكُمْ وَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَكْفُرُونَ بِشِرْكِكُمْ وَ لَا يُنَبِّئُكَ مِثْلُ خَبِيرٍ (فاطر/۱۳-۱۴) لَهُ دَعْوَةُ الْحَقِّ وَ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِهِ لاَ يَسْتَجِيبُونَ لَهُم بِشَيْءٍ إِلاَّ كَبَاسِطِ كَفَّيْهِ إِلَى الْمَاء لِيَبْلُغَ فَاهُ وَ مَا هُوَ بِبَالِغِهِ وَ مَا دُعَاء الْكَافِرِينَ إِلاَّ فِي ضَلاَلٍ (رعد/۱۴) وَ مَنْ أَضَلُّ مِمَّن يَدْعُو مِن دُونِ اللَّهِ مَن لَّا يَسْتَجِيبُ لَهُ إِلَى يَومِ الْقِيَامَةِ وَ هُمْ عَن دُعَائِهِمْ غَافِلُونَ* وَإ ِذَا حُشِرَ النَّاسُ كَانُوا لَهُمْ أَعْدَاء وَ كَانُوا بِعِبَادَتِهِمْ كَافِرِينَ (احقاف/۵-۶).

 

 

 

 

أَمْ لَهُمْ آلِهَةٌ تَمْنَعُهُم مِّن دُونِنَا لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَ أَنفُسِهِمْ وَ لَا هُم مِّنَّا يُصْحَبُونَ* بَلْ مَتَّعْنَا هَؤُلَاء وَ آبَاءهُمْ حَتَّى طَالَ عَلَيْهِمُ الْعُمُرُ أَفَلَا يَرَوْنَ أَنَّا نَأْتِي الْأَرْضَ نَنقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا أَفَهُمُ الْغَالِبُونَ (انبیا/۴۳-۴۴) قُلْ مَن ذَا الَّذِي يَعْصِمُكُم مِّنَ اللَّهِ إِنْ أَرَادَ بِكُمْ سُوءًا أَوْ أَرَادَ بِكُمْ رَحْمَةً وَ لَا يَجِدُونَ لَهُم مِّن دُونِ اللَّهِ وَلِيًّا وَ لَا نَصِيرًا (احزاب/۱۷).

 

 

[مِن الناس مَن] يَدْعُو مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَضُرُّهُ وَمَا لَا يَنفَعُهُ ذَلِكَ هُوَ الضَّلَالُ الْبَعِيدُ* يَدْعُو لَمَن ضَرُّهُ أَقْرَبُ مِن نَّفْعِهِ لَبِئْسَ الْمَوْلَى وَ لَبِئْسَ الْعَشِيرُ (حج/۱۲-۱۳) قُلِ ادْعُواْ الَّذِينَ زَعَمْتُم مِّن دُونِهِ فَلاَ يَمْلِكُونَ كَشْفَ الضُّرِّ عَنكُمْ وَ لاَ تَحْوِيلًا (اسراء/۵۶) وَ يَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللّهِ مَا لاَ يَضُرُّهُمْ وَ لاَ يَنفَعُهُمْ (یونس/۱۸) وَ يَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَنفَعُهُمْ وَ لَا يَضُرُّهُمْ وَ كَانَ الْكَافِرُ عَلَى رَبِّهِ ظَهِيرًا (فرقان/۵۵) وَ يَقُولُونَ هَؤُلاء شُفَعَاؤُنَا عِندَ اللّهِ قُلْ أَتُنَبِّئُونَ اللّهَ بِمَا لاَ يَعْلَمُ فِي السَّمَاوَاتِ وَ لاَ فِي الأَرْضِ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ (یونس/۱۸) أَمِ اتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ شُفَعَاء قُلْ أَوَ لَوْ كَانُوا لَا يَمْلِكُونَ شَيْئًا وَ لَا يَعْقِلُونَ (زمر/۴۳) وَ لَا يَمْلِكُ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِهِ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَن شَهِدَ بِالْحَقِّ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ (زخرف/۸۶) وَ اللَّهُ يَقْضِي بِالْحَقِّ وَ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِهِ لَا يَقْضُونَ بِشَيْءٍ إِنَّ اللَّهَ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ (غافر/۲۰) أُولَئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَى رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَ يَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَ يَخَافُونَ عَذَابَهُ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا (اسراء/۵۷) وَ لَقَدْ أَهْلَكْنَا مَا حَوْلَكُم مِّنَ الْقُرَى وَ صَرَّفْنَا الْآيَاتِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ* فَلَوْلَا نَصَرَهُمُ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ قُرْبَانًا آلِهَةً بَلْ ضَلُّوا عَنْهُمْ وَ ذَلِكَ إِفْكُهُمْ وَ مَا كَانُوا يَفْتَرُونَ (احقاف/۲۷-۲۸).

 

 

 

 

قُلْ هَلْ مِن شُرَكَآئِكُم مَّن يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ قُلِ اللّهُ يَهْدِي لِلْحَقِّ أَفَمَن يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ أَحَقُّ أَن يُتَّبَعَ أَمَّن لاَّ يَهِدِّي إِلاَّ أَن يُهْدَى فَمَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ (یونس/۳۵).

 

 

الشرک- المشرکون، وَ إِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِن بَنِي آدَمَ مِن ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَ أَشْهَدَهُمْ عَلَى أَنفُسِهِمْ أَلَسْتَ بِرَبِّكُمْ قَالُواْ بَلَى شَهِدْنَا أَن تَقُولُواْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّا كُنَّا عَنْ هَذَا غَافِلِينَ* أَوْ تَقُولُواْ إِنَّمَا أَشْرَكَ آبَاؤُنَا مِن قَبْلُ وَ كُنَّا ذُرِّيَّةً مِّن بَعْدِهِمْ أَفَتُهْلِكُنَا بِمَا فَعَلَ الْمُبْطِلُونَ (اعراف/۱۷۲-۱۷۳) مُنِيبِينَ إِلَيْهِ وَ اتَّقُوهُ وَ أَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَ لَا تَكُونُوا مِنَ الْمُشْرِكِينَ* مِنَ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَ كَانُوا شِيَعًا كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ (روم/۳۱-۳۲).

 

 

الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَجَعَلَ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورَ ثُمَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ بِرَبِّهِم يَعْدِلُونَ (انعام/۱) وَ كَأَيِّن مِّن آيَةٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ يَمُرُّونَ عَلَيْهَا وَ هُمْ عَنْهَا مُعْرِضُونَ* وَ مَا يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللّهِ إِلاَّ وَ هُم مُّشْرِكُونَ (یوسف/۱۰۵-۱۰۶) وَ مِنَ النَّاسِ مَن يَتَّخِذُ مِن دُونِ اللّهِ أَندَادًا يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللّهِ وَ الَّذِينَ آمَنُواْ أَشَدُّ حُبًّا لِّلّهِ (بقره/۱۶۵) أَمْ لَهُمْ (الکافرین) إِلَهٌ غَيْرُ اللَّهِ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ (طور/۴۳) أَمِ اتَّخَذُوا آلِهَةً مِّنَ الْأَرْضِ هُمْ يُنشِرُونَ (انبیاء/۲۱) وَ اتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لِّيَكُونُوا لَهُمْ عِزًّا* كَلَّا سَيَكْفُرُونَ بِعِبَادَتِهِمْ وَ يَكُونُونَ عَلَيْهِمْ ضِدًّا (مریم/۸۱-۸۲) وَ اتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَعَلَّهُمْ يُنصَرُونَ* لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَهُمْ وَ هُمْ لَهُمْ جُندٌ مُّحْضَرُونَ (یس/۷۴-۷۵) وَ إِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَ إِذَا ذُكِرَ الَّذِينَ مِن دُونِهِ إِذَا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ (زمر/۴۵).

 

 

 

 

هُوَ الَّذِي خَلَقَكُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ وَ جَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا لِيَسْكُنَ إِلَيْهَا فَلَمَّا تَغَشَّاهَا حَمَلَتْ حَمْلًا خَفِيفًا فَمَرَّتْ بِهِ فَلَمَّا أَثْقَلَت دَّعَوَا اللّهَ رَبَّهُمَا لَئِنْ آتَيْتَنَا صَالِحًا لَّنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ* فَلَمَّا آتَاهُمَا صَالِحًا جَعَلاَ لَهُ شُرَكَاء فِيمَا آتَاهُمَا فَتَعَالَى اللّهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ (اعراف/۱۸۹- ۱۹۰) وَ مَا بِكُم مِّن نِّعْمَةٍ فَمِنَ اللّهِ ثُمَّ إِذَا مَسَّكُمُ الضُّرُّ فَإِلَيْهِ تَجْأَرُونَ* ثُمَّ إِذَا كَشَفَ الضُّرَّ عَنكُمْ إِذَا فَرِيقٌ مِّنكُم بِرَبِّهِمْ يُشْرِكُونَ* لِيَكْفُرُواْ بِمَا آتَيْنَاهُمْ فَتَمَتَّعُواْ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ (نحل/۵۳-۵۵)  وَ إِذَا مَسَّ النَّاسَ ضُرٌّ دَعَوْا رَبَّهُم مُّنِيبِينَ إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا أَذَاقَهُم مِّنْهُ رَحْمَةً إِذَا فَرِيقٌ مِّنْهُم بِرَبِّهِمْ يُشْرِكُونَ* لِيَكْفُرُوا بِمَا آتَيْنَاهُمْ فَتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ* أَمْ أَنزَلْنَا عَلَيْهِمْ سُلْطَانًا فَهُوَ يَتَكَلَّمُ بِمَا كَانُوا بِهِ يُشْرِكُونَ (روم/۳۳-۳۵) وَ إِذَا مَسَّ الْإِنسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِيبًا إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِّنْهُ نَسِيَ مَا كَانَ يَدْعُو إِلَيْهِ مِن قَبْلُ وَ جَعَلَ لِلَّهِ أَندَادًا لِّيُضِلَّ عَن سَبِيلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِيلًا إِنَّكَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ* أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاء اللَّيْلِ سَاجِدًا وَ قَائِمًا يَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَ يَرْجُو رَحْمَةَ رَبِّهِ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَ الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُوْلُوا الْأَلْبَابِ (زمر/۸-۹) وَ إِذَا مَسَّكُمُ الْضُّرُّ فِي الْبَحْرِ ضَلَّ مَن تَدْعُونَ إِلاَّ إِيَّاهُ فَلَمَّا نَجَّاكُمْ إِلَى الْبَرِّ أَعْرَضْتُمْ وَ كَانَ الإِنْسَانُ كَفُورًا (اسراء/۶۷) فَإِذَا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذَا هُمْ يُشْرِكُونَ* لِيَكْفُرُوا بِمَا آتَيْنَاهُمْ وَ لِيَتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ* أَوَ لَمْ يَرَوْا أَنَّا جَعَلْنَا حَرَمًا آمِنًا وَ يُتَخَطَّفُ النَّاسُ مِنْ حَوْلِهِمْ أَفَبِالْبَاطِلِ يُؤْمِنُونَ وَ بِنِعْمَةِ اللَّهِ يَكْفُرُونَ (عنکبوت/۶۵-۶۷).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

أَلَا لِلَّهِ الدِّينُ الْخَالِصُ وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاء مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَى إِنَّ اللَّهَ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ فِي مَا هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ هُوَ كَاذِبٌ كَفَّارٌ (زمر/۳) أَمِ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاء فَاللَّهُ هُوَ الْوَلِيُّ وَ هُوَ يُحْيِي المَوْتَى وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (شوری/۹) وَ مَا كَانَ لَهُم مِّنْ أَوْلِيَاء يَنصُرُونَهُم مِّن دُونِ اللَّهِ وَ مَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِن سَبِيلٍ (شوری/۴۶) أَفَحَسِبَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَن يَتَّخِذُوا عِبَادِي مِن دُونِي أَوْلِيَاء إِنَّا أَعْتَدْنَا جَهَنَّمَ لِلْكَافِرِينَ نُزُلًا (کهف/۱۰۲) وَ الَّذِينَ كَفَرُواْ أَوْلِيَآؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (بقره/۲۵۷) فَرِيقًا هَدَى وَ فَرِيقًا حَقَّ عَلَيْهِمُ الضَّلاَلَةُ إِنَّهُمُ اتَّخَذُوا الشَّيَاطِينَ أَوْلِيَاء مِن دُونِ اللّهِ وَ يَحْسَبُونَ أَنَّهُم مُّهْتَدُونَ (اعراف/۳۰) إِن يَدْعُونَ مِن دُونِهِ إِلاَّ إِنَاثًا وَ إِن يَدْعُونَ إِلاَّ شَيْطَانًا مَّرِيدًا* … وَ مَن يَتَّخِذِ الشَّيْطَانَ وَلِيًّا مِّن دُونِ اللّهِ فَقَدْ خَسِرَ خُسْرَانًا مُّبِينًا* … أُوْلَئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَ لاَ يَجِدُونَ عَنْهَا مَحِيصًا (نساء/۱۱۷-۱۲۱) إِنَّمَا سُلْطَانُهُ عَلَى الَّذِينَ يَتَوَلَّوْنَهُ وَ الَّذِينَ هُم بِهِ مُشْرِكُونَ (نحل/۱۰۰) أَفَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ وَ أَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَى عِلْمٍ وَ خَتَمَ عَلَى سَمْعِهِ وَ قَلْبِهِ وَ جَعَلَ عَلَى بَصَرِهِ غِشَاوَةً فَمَن يَهْدِيهِ مِن بَعْدِ اللَّهِ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ (جاثیه/۲۳)  وَ جَعَلُواْ لِلّهِ شُرَكَاء الْجِنَّ وَخَلَقَهُمْ وَ خَرَقُواْ لَهُ بَنِينَ وَ بَنَاتٍ بِغَيْرِ عِلْمٍ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى عَمَّا يَصِفُونَ* بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ أَنَّى يَكُونُ لَهُ وَلَدٌ وَ لَمْ تَكُن لَّهُ صَاحِبَةٌ وَ خَلَقَ كُلَّ شَيْءٍ (انعام/۱۰۰- ۱۰۱)؟

 

 

 

 

 

 

 

 

وَ يَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا وَ مَا لَيْسَ لَهُم بِهِ عِلْمٌ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِن نَّصِيرٍ (حج/۷۱) سَنُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُواْ الرُّعْبَ بِمَا أَشْرَكُواْ بِاللّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا وَ مَأْوَاهُمُ النَّارُ وَ بِئْسَ مَثْوَى الظَّالِمِينَ (آل‌عمران/۱۵۱) وَ مَا يَتَّبِعُ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ شُرَكَاء إِن يَتَّبِعُونَ إِلاَّ الظَّنَّ وَ إِنْ هُمْ إِلاَّ يَخْرُصُونَ (یونس/۶۶) وَ مَا يَتَّبِعُ أَكْثَرُهُمْ إِلاَّ ظَنًّا إَنَّ الظَّنَّ لاَ يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَيْئًا إِنَّ اللّهَ عَلَيمٌ بِمَا يَفْعَلُونَ (یونس/۳۶).

 

 

 

أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ بَدَّلُواْ نِعْمَةَ اللّهِ كُفْرًا وَ أَحَلُّواْ قَوْمَهُمْ دَارَ الْبَوَارِ* جَهَنَّمَ يَصْلَوْنَهَا وَ بِئْسَ الْقَرَارُ* وَ جَعَلُواْ لِلّهِ أَندَادًا لِّيُضِلُّواْ عَن سَبِيلِهِ قُلْ تَمَتَّعُواْ فَإِنَّ مَصِيرَكُمْ إِلَى النَّارِ (ابراهیم/۲۸-۳۰) فَإِنَّكُمْ وَ مَا تَعْبُدُونَ* مَا أَنتُمْ عَلَيْهِ بِفَاتِنِينَ* إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِيمِ (صافات/۱۶۱-۱۶۳) أَفَمَنْ هُوَ قَآئِمٌ عَلَى كُلِّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ وَ جَعَلُواْ لِلّهِ شُرَكَاء قُلْ سَمُّوهُمْ أَمْ تُنَبِّئُونَهُ بِمَا لاَ يَعْلَمُ فِي الأَرْضِ أَم بِظَاهِرٍ مِّنَ الْقَوْلِ بَلْ زُيِّنَ لِلَّذِينَ كَفَرُواْ مَكْرُهُمْ وَ صُدُّواْ عَنِ السَّبِيلِ وَ مَن يُضْلِلِ اللّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ* لَّهُمْ عَذَابٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ لَعَذَابُ الآخِرَةِ أَشَقُّ وَ مَا لَهُم مِّنَ اللّهِ مِن وَاقٍ (رعد/۳۳- ۳۴).

 

 

 

 

أَمْ لَهُمْ شُرَكَاء شَرَعُوا لَهُم مِّنَ الدِّينِ مَا لَمْ يَأْذَن بِهِ اللَّهُ وَ لَوْلَا كَلِمَةُ الْفَصْلِ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ وَ إِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (شوری/۲۱) أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِينَ كَالْمُجْرِمِينَ* … سَلْهُم أَيُّهُم بِذَلِكَ زَعِيمٌ* أَمْ لَهُمْ شُرَكَاء فَلْيَأْتُوا بِشُرَكَائِهِمْ إِن كَانُوا صَادِقِينَ (قلم/۳۵-۴۱).

 

 

وَيْلٌ لِّلْمُشْرِكِينَ* الَّذِينَ لَا يُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَ هُم بِالْآخِرَةِ هُمْ كَافِرُونَ* (فصّلت/۶-۷) قُلْ أَئِنَّكُمْ لَتَكْفُرُونَ بِالَّذِي خَلَقَ الْأَرْضَ فِي يَوْمَيْنِ وَ تَجْعَلُونَ لَهُ أَندَادًا ذَلِكَ رَبُّ الْعَالَمِينَ (فصّلت/۹) إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ الَّذِينَ هَادُوا وَ الصَّابِئِينَ وَ النَّصَارَى وَ الْمَجُوسَ وَ الَّذِينَ أَشْرَكُوا إِنَّ اللَّهَ يَفْصِلُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ (حج/۱۷) إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَ الْمُشْرِكِينَ فِي نَارِ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أُوْلَئِكَ هُمْ شَرُّ الْبَرِيَّةِ (بینه/۶) إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ الْجِبَالِ فَأَبَيْنَ أَن يَحْمِلْنَهَا وَ أَشْفَقْنَ مِنْهَا وَ حَمَلَهَا الْإِنسَانُ إِنَّهُ كَانَ ظَلُومًا جَهُولًا* لِيُعَذِّبَ اللَّهُ الْمُنَافِقِينَ وَ الْمُنَافِقَاتِ وَ الْمُشْرِكِينَ وَ الْمُشْرِكَاتِ وَ يَتُوبَ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ كَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا (احزاب/۷۲-۷۳) هُوَ الَّذِي أَنزَلَ السَّكِينَةَ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ لِيَزْدَادُوا إِيمَانًا مَّعَ إِيمَانِهِمْ … وَ يُعَذِّبَ الْمُنَافِقِينَ وَ الْمُنَافِقَاتِ وَالْمُشْرِكِينَ وَالْمُشْرِكَاتِ الظَّانِّينَ بِاللَّهِ ظَنَّ السَّوْءِ عَلَيْهِمْ دَائِرَةُ السَّوْءِ وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَ لَعَنَهُمْ وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَهَنَّمَ وَ سَاءتْ مَصِيرًا (فتح/۴-۶).

 

 

 

الشرک- الاعتقادات المشرکون، قَالُواْ [المشرکون] اتَّخَذَ اللّهُ وَلَدًا سُبْحَانَهُ هُوَ الْغَنِيُّ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَات وَ مَا فِي الأَرْضِ إِنْ عِندَكُم مِّن سُلْطَانٍ بِهَذَا أَتقُولُونَ عَلَى اللّهِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ* قُلْ إِنَّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللّهِ الْكَذِبَ لاَيُفْلِحُونَ* مَتَاعٌ فِي الدُّنْيَا ثُمَّ إِلَيْنَا مَرْجِعُهُمْ ثُمَّ نُذِيقُهُمُ الْعَذَابَ الشَّدِيدَ بِمَا كَانُواْ يَكْفُرُونَ (یونس/۶۸-۷۰) وَ قَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَنُ وَلَدًا سُبْحَانَهُ بَلْ عِبَادٌ مُّكْرَمُونَ* لَا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَهُم بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ* … * وَ مَن يَقُلْ مِنْهُمْ إِنِّي إِلَهٌ مِّن دُونِهِ فَذَلِكَ نَجْزِيهِ جَهَنَّمَ كَذَلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ (انبیاء/۲۶-۲۹) وَ يَجْعَلُونَ لِلّهِ الْبَنَاتِ سُبْحَانَهُ وَ لَهُم مَّا يَشْتَهُونَ* وَ إِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِالأُنثَى ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَ هُوَ كَظِيمٌ* يَتَوَارَى مِنَ الْقَوْمِ مِن سُوءِ مَا بُشِّرَ بِهِ أَيُمْسِكُهُ عَلَى هُونٍ أَمْ يَدُسُّهُ فِي التُّرَابِ أَلاَ سَاء مَا يَحْكُمُونَ (نحل/۵۷-۵۹) سَيَقُولُ الَّذِينَ أَشْرَكُواْ لَوْ شَاء اللّهُ مَا أَشْرَكْنَا وَ لاَ آبَاؤُنَا وَ لاَ حَرَّمْنَا مِن شَيْءٍ كَذَلِكَ كَذَّبَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِم حَتَّى ذَاقُواْ بَأْسَنَا قُلْ هَلْ عِندَكُم مِّنْ عِلْمٍ فَتُخْرِجُوهُ لَنَا إِن تَتَّبِعُونَ إِلاَّ الظَّنَّ وَ إِنْ أَنتُمْ إَلاَّ تَخْرُصُونَ (انعام/۱۴۸) وَ قَالَ الَّذِينَ أَشْرَكُواْ لَوْ شَاء اللّهُ مَا عَبَدْنَا مِن دُونِهِ مِن شَيْءٍ نَّحْنُ وَ لا آبَاؤُنَا وَلاَ حَرَّمْنَا مِن دُونِهِ مِن شَيْءٍ كَذَلِكَ فَعَلَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ (نحل/۳۵) وَ إِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا مَا أَنزَلَ اللَّهُ قَالُوا بَلْ نَتَّبِعُ مَا وَجَدْنَا عَلَيْهِ آبَاءنَا أَوَ لَوْ كَانَ الشَّيْطَانُ يَدْعُوهُمْ إِلَى عَذَابِ السَّعِيرِ* … نُمَتِّعُهُمْ قَلِيلًا ثُمَّ نَضْطَرُّهُمْ إِلَى عَذَابٍ غَلِيظٍ*  وَ لَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (لقمان/۲۱-۲۵) وَ لَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَهُمْ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ فَأَنَّى يُؤْفَكُونَ (زخرف/۸۷) وَ أَقْسَمُواْ بِاللّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لَئِن جَاءتْهُمْ آيَةٌ لَّيُؤْمِنُنَّ بِهَا قُلْ إِنَّمَا الآيَاتُ عِندَ اللّهِ وَ مَا يُشْعِرُكُمْ أَنَّهَا إِذَا جَاءتْ لاَ يُؤْمِنُونَ* وَ نُقَلِّبُ أَفْئِدَتَهُمْ وَ أَبْصَارَهُمْ كَمَا لَمْ يُؤْمِنُواْ بِهِ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ نَذَرُهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ* وَ لَوْ أَنَّنَا نَزَّلْنَا إِلَيْهِمُ الْمَلآئِكَةَ وَ كَلَّمَهُمُ الْمَوْتَى وَ حَشَرْنَا عَلَيْهِمْ كُلَّ شَيْءٍ قُبُلًا مَّا كَانُواْ لِيُؤْمِنُواْ إِلاَّ أَن يَشَاءَ اللّهُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ يَجْهَلُونَ (انعام/۱۰۹-۱۱۱). أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَانُوا أَكْثَرَ مِنْهُمْ وَ أَشَدَّ قُوَّةً وَ آثَارًا فِي الْأَرْضِ فَمَا أَغْنَى عَنْهُم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ* فَلَمَّا جَاءتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَرِحُوا بِمَا عِندَهُم مِّنَ الْعِلْمِ وَ حَاقَ بِهِم مَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُون* فَلَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا قَالُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَحْدَهُ وَ كَفَرْنَا بِمَا كُنَّا بِهِ مُشْرِكِينَ* فَلَمْ يَكُ يَنفَعُهُمْ إِيمَانُهُمْ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا سُنَّتَ اللَّهِ الَّتِي قَدْ خَلَتْ فِي عِبَادِهِ وَ خَسِرَ هُنَالِكَ الْكَافِرُونَ (غافر/۸۲-۸۵) قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلُ كَانَ أَكْثَرُهُم مُّشْرِكِينَ* فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ الْقَيِّمِ (روم/۴۲-۴۳).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

أَفَرَأَيْتُمُ اللَّاتَ وَ الْعُزَّى* وَ مَنَاةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرَى* أَلَكُمُ الذَّكَرُ وَ لَهُ الْأُنثَى* تِلْكَ إِذًا قِسْمَةٌ ضِيزَى* إِنْ هِيَ إِلَّا أَسْمَاء سَمَّيْتُمُوهَا أَنتُمْ وَ آبَاؤُكُم مَّا أَنزَلَ اللَّهُ بِهَا مِن سُلْطَانٍ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَ مَا تَهْوَى الْأَنفُسُ وَ لَقَدْ جَاءهُم مِّن رَّبِّهِمُ الْهُدَى (نجم/۱۹-۲۳) وَ يَجْعَلُونَ لِمَا لاَ يَعْلَمُونَ نَصِيبًا مِّمَّا رَزَقْنَاهُمْ تَاللّهِ لَتُسْأَلُنَّ عَمَّا كُنتُمْ تَفْتَرُونَ (نحل/۵۶) وَ جَعَلُواْ لِلّهِ مِمِّا ذَرَأَ مِنَ الْحَرْثِ وَ الأَنْعَامِ نَصِيبًا فَقَالُواْ هَذَا لِلّهِ بِزَعْمِهِمْ وَ هَذَا لِشُرَكَآئِنَا فَمَا كَانَ لِشُرَكَآئِهِمْ فَلاَ يَصِلُ إِلَى اللّهِ وَ مَا كَانَ لِلّهِ فَهُوَ يَصِلُ إِلَى شُرَكَآئِهِمْ سَاء مَا يَحْكُمُونَ* وَ كَذَلِكَ زَيَّنَ لِكَثِيرٍ مِّنَ الْمُشْرِكِينَ قَتْلَ أَوْلاَدِهِمْ شُرَكَآؤُهُمْ لِيُرْدُوهُمْ وَ لِيَلْبِسُواْ عَلَيْهِمْ دِينَهُمْ وَ لَوْ شَاء اللّهُ مَا فَعَلُوهُ فَذَرْهُمْ وَ مَا يَفْتَرُونَ* وَ قَالُواْ هَذِهِ أَنْعَامٌ وَ حَرْثٌ حِجْرٌ لاَّ يَطْعَمُهَا إِلاَّ مَن نّشَاء بِزَعْمِهِمْ وَ أَنْعَامٌ حُرِّمَتْ ظُهُورُهَا وَ أَنْعَامٌ لاَّ يَذْكُرُونَ اسْمَ اللّهِ عَلَيْهَا افْتِرَاء عَلَيْهِ سَيَجْزِيهِم بِمَا كَانُواْ يَفْتَرُونَ* وَ قَالُواْ مَا فِي بُطُونِ هَذِهِ الأَنْعَامِ خَالِصَةٌ لِّذُكُورِنَا وَ مُحَرَّمٌ عَلَى أَزْوَاجِنَا وَ إِن يَكُن مَّيْتَةً فَهُمْ فِيهِ شُرَكَاء سَيَجْزِيهِمْ وَصْفَهُمْ إِنَّهُ حِكِيمٌ عَلِيمٌ* قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ قَتَلُواْ أَوْلاَدَهُمْ سَفَهًا بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ حَرَّمُواْ مَا رَزَقَهُمُ اللّهُ افْتِرَاء عَلَى اللّهِ قَدْ ضَلُّواْ وَ مَا كَانُواْ مُهْتَدِينَ (انعام/۱۳۶-۱۴۰).

 

 

 

 

 

 

 

 

قَالُوا مِثْلَ مَا قَالَ الْأَوَّلُونَ* قَالُوا أَئِذَا مِتْنَا وَ كُنَّا تُرَابًا وَ عِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ* لَقَدْ وُعِدْنَا نَحْنُ وَ آبَاؤُنَا هَذَا مِن قَبْلُ إِنْ هَذَا إِلَّا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (مومنون/۸۱-۸۳).

 

الشرك- المَثَل، مَثَلُ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ أَوْلِيَاء كَمَثَلِ الْعَنكَبُوتِ اتَّخَذَتْ بَيْتًا وَ إِنَّ أَوْهَنَ الْبُيُوتِ لَبَيْتُ الْعَنكَبُوتِ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ* إِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا يَدْعُونَ مِن دُونِهِ مِن شَيْءٍ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ* وَ تِلْكَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ وَ مَا يَعْقِلُهَا إِلَّا الْعَالِمُونَ (عنکبوت/۴۱-۴۳) ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا رَّجُلًا فِيهِ شُرَكَاء مُتَشَاكِسُونَ وَ رَجُلًا سَلَمًا لِّرَجُلٍ هَلْ يَسْتَوِيَانِ مَثَلًا الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (زمر/۲۹) ضَرَبَ لَكُم مَّثَلًا مِنْ أَنفُسِكُمْ هَل لَّكُم مِّن مَّا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُم مِّن شُرَكَاء فِي مَا رَزَقْنَاكُمْ فَأَنتُمْ فِيهِ سَوَاء تَخَافُونَهُمْ كَخِيفَتِكُمْ أَنفُسَكُمْ كَذَلِكَ نُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (روم/۲۸) وَ اللّهُ جَعَلَ لَكُم مِّنْ أَنفُسِكُمْ أَزْوَاجًا وَ جَعَلَ لَكُم مِّنْ أَزْوَاجِكُم بَنِينَ وَ حَفَدَةً وَ رَزَقَكُم مِّنَ الطَّيِّبَاتِ أَفَبِالْبَاطِلِ يُؤْمِنُونَ وَ بِنِعْمَتِ اللّهِ هُمْ يَكْفُرُونَ* وَ يَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللّهِ مَا لاَ يَمْلِكُ لَهُمْ رِزْقًا مِّنَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ شَيْئًا وَ لاَ يَسْتَطِيعُونَ* فَلاَ تَضْرِبُواْ لِلّهِ الأَمْثَالَ إِنَّ اللّهَ يَعْلَمُ وَ أَنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ* ضَرَبَ اللّهُ مَثَلًا عَبْدًا مَّمْلُوكًا لاَّ يَقْدِرُ عَلَى شَيْءٍ وَ مَن رَّزَقْنَاهُ مِنَّا رِزْقًا حَسَنًا فَهُوَ يُنفِقُ مِنْهُ سِرًّا وَ جَهْرًا هَلْ يَسْتَوُونَ الْحَمْدُ لِلّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لاَ يَعْلَمُونَ* وَ ضَرَبَ اللّهُ مَثَلًا رَّجُلَيْنِ أَحَدُهُمَا أَبْكَمُ لاَ يَقْدِرُ عَلَىَ شَيْءٍ وَ هُوَ كَلٌّ عَلَى مَوْلاهُ أَيْنَمَا يُوَجِّههُّ لاَ يَأْتِ بِخَيْرٍ هَلْ يَسْتَوِي هُوَ وَ مَن يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ هُوَ عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ (نحل/۷۳-۷۶)؟

 

 

 

 

إِنَّ الَّذِينَ هُم مِّنْ خَشْيَةِ رَبِّهِم مُّشْفِقُونَ* وَ الَّذِينَ هُم بِآيَاتِ رَبِّهِمْ يُؤْمِنُونَ* وَ الَّذِينَ هُم بِرَبِّهِمْ لَا يُشْرِكُونَ* وَ الَّذِينَ يُؤْتُونَ مَا آتَوا وَّ قُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ أَنَّهُمْ إِلَى رَبِّهِمْ رَاجِعُونَ* أُوْلَئِكَ يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَ هُمْ لَهَا سَابِقُونَ (مومنون/۵۷-۶۱) [عبادالرحمن] الَّذِينَ لَا يَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ … مَن يَفْعَلْ ذَلِكَ يَلْقَ أَثَامًا (فرقان/۶۸) وَ الَّذِينَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَن يَعْبُدُوهَا وَ أَنَابُوا إِلَى اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْرَى فَبَشِّرْ عِبَادِ* الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُوْلَئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ وَ أُوْلَئِكَ هُمْ أُوْلُوا الْأَلْبَابِ (زمر/۱۷-۱۸) وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنكُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُم فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَ لَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ وَ لَيُبَدِّلَنَّهُم مِّن بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا وَ مَن كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ (نور/۵۵).

 

 

الشرک- الاقوام، وَ لَوْ أَشْرَكُواْ (الذین اجتبیناهم و هدیناهم) لَحَبِطَ عَنْهُم مَّا كَانُواْ يَعْمَلُونَ (انعام/۸۸) مَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُؤْتِيَهُ اللّهُ الْكِتَابَ وَ الْحُكْمَ وَالنُّبُوَّةَ ثُمَّ يَقُولَ لِلنَّاسِ كُونُواْ عِبَادًا لِّي مِن دُونِ اللّهِ وَلَكِن كُونُواْ رَبَّانِيِّينَ بِمَا كُنتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتَابَ وَ بِمَا كُنتُمْ تَدْرُسُونَ* وَ لاَ يَأْمُرَكُمْ أَن تَتَّخِذُواْ الْمَلاَئِكَةَ وَالنِّبِيِّيْنَ أَرْبَابًا أَيَأْمُرُكُم بِالْكُفْرِ بَعْدَ إِذْ أَنتُم مُّسْلِمُونَ (آل‌عمران/۷۹-۸۰) وَ مَا ظَلَمْنَاهُمْ (اقوام الاولین) وَلَكِن ظَلَمُواْ أَنفُسَهُمْ فَمَا أَغْنَتْ عَنْهُمْ آلِهَتُهُمُ الَّتِي يَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ مِن شَيْءٍ لِّمَّا جَاء أَمْرُ رَبِّكَ وَ مَا زَادُوهُمْ غَيْرَ تَتْبِيبٍ (هود/۱۰۱).

 

 

 

وَ إِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ كَانَ مِنَ الْجِنِّ فَفَسَقَ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِ أَفَتَتَّخِذُونَهُ وَ ذُرِّيَّتَهُ أَوْلِيَاء مِن دُونِي وَ هُمْ لَكُمْ عَدُوٌّ بِئْسَ لِلظَّالِمِينَ بَدَلًا (کهف/۵۰).

 

لَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ فَقَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُواْ اللَّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ إِنِّيَ أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (اعراف/۵۹) وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ فَقَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ أَفَلَا تَتَّقُونَ (مومنون/۲۳) وَ قَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَ لَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَ لَا سُوَاعًا وَ لَا يَغُوثَ وَ يَعُوقَ وَ نَسْرًا* وَ قَدْ أَضَلُّوا كَثِيرًا وَ لَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلَالًا* مِمَّا خَطِيئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ يَجِدُوا لَهُم مِّن دُونِ اللَّهِ أَنصَارًا (نوح/۲۳-۲۵) قَالَ [نُوح] لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ إِن كَانَ كَبُرَ عَلَيْكُم مَّقَامِي وَ تَذْكِيرِي بِآيَاتِ اللّهِ فَعَلَى اللّهِ تَوَكَّلْتُ فَأَجْمِعُواْ أَمْرَكُمْ وَ شُرَكَاءكُمْ ثُمَّ لاَ يَكُنْ أَمْرُكُمْ عَلَيْكُمْ غُمَّةً ثُمَّ اقْضُواْ إِلَيَّ وَ لاَ تُنظِرُونِ (یونس/۷۱).

 

 

فَأَرْسَلْنَا فِيهِمْ (قوم بعد نوح) رَسُولًا مِنْهُمْ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ أَفَلَا تَتَّقُونَ (مومنون/۳۲).

 

وَ إِلَى عَادٍ أَخَاهُمْ هُودًا قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُواْ اللّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ أَفَلاَ تَتَّقُونَ (اعراف/۶۵) وَ إِلَى عَادٍ أَخَاهُمْ هُودًا قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُواْ اللّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ إِنْ أَنتُمْ إِلاَّ مُفْتَرُونَ (هود/۵۰) قَالُواْ أَجِئْتَنَا لِنَعْبُدَ اللّهَ وَحْدَهُ وَ نَذَرَ مَا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُنَا فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ* قَالَ قَدْ وَقَعَ عَلَيْكُم مِّن رَّبِّكُمْ رِجْسٌ وَ غَضَبٌ أَتُجَادِلُونَنِي فِي أَسْمَاء سَمَّيْتُمُوهَا أَنتُمْ وَ آبَآؤكُم مَّا نَزَّلَ اللّهُ بِهَا مِن سُلْطَانٍ فَانتَظِرُواْ إِنِّي مَعَكُم مِّنَ الْمُنتَظِرِينَ (اعراف/۷۰-۷۱) قَالُوا أَجِئْتَنَا لِتَأْفِكَنَا عَنْ آلِهَتِنَا فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ* قَالَ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِندَ اللَّهِ وَ أُبَلِّغُكُم مَّا أُرْسِلْتُ بِهِ وَ لَكِنِّي أَرَاكُمْ قَوْمًا تَجْهَلُونَ (احقاف/۲۲-۲۳) قَالُواْ يَا هُودُ مَا جِئْتَنَا بِبَيِّنَةٍ وَ مَا نَحْنُ بِتَارِكِي آلِهَتِنَا عَن قَوْلِكَ وَ مَا نَحْنُ لَكَ بِمُؤْمِنِينَ* إِن نَّقُولُ إِلاَّ اعْتَرَاكَ بَعْضُ آلِهَتِنَا بِسُوَءٍ قَالَ إِنِّي أُشْهِدُ اللّهِ وَ اشْهَدُواْ أَنِّي بَرِيءٌ مِّمَّا تُشْرِكُونَ (هود/۵۳-۵۴).

 

 

 

 

قَالَ [صالح] يَا قَوْمِ اعْبُدُواْ اللّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ (اعراف/۷۳؛ هود/۶۱) قَالُواْ يَا صَالِحُ قَدْ كُنتَ فِينَا مَرْجُوًّا قَبْلَ هَذَا أَتَنْهَانَا أَن نَّعْبُدَ مَا يَعْبُدُ آبَاؤُنَا وَ إِنَّنَا لَفِي شَكٍّ مِّمَّا تَدْعُونَا إِلَيْهِ مُرِيبٍ (هود/۶۲).

 

 

قَالَتْ رُسُلُهُمْ (قوم نوح، عاد، ثمود و الذین من بعدهم) أَفِي اللّهِ شَكٌّ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ يَدْعُوكُمْ لِيَغْفِرَ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ وَ يُؤَخِّرَكُمْ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى قَالُواْ إِنْ أَنتُمْ إِلاَّ بَشَرٌ مِّثْلُنَا تُرِيدُونَ أَن تَصُدُّونَا عَمَّا كَانَ يَعْبُدُ آبَآؤُنَا فَأْتُونَا بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ*… * وَ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُواْ لِرُسُلِهِمْ لَنُخْرِجَنَّكُم مِّنْ أَرْضِنَآ أَوْ لَتَعُودُنَّ فِي مِلَّتِنَا فَأَوْحَى إِلَيْهِمْ رَبُّهُمْ لَنُهْلِكَنَّ الظَّالِمِينَ (ابراهیم/۱۰-۱۳).

 

 

إِنَّ إِبْرَاهِيمَ كَانَ أُمَّةً قَانِتًا لِلّهِ حَنِيفًا وَ لَمْ يَكُ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (نحل/۱۲۰) مَا كَانَ إِبْرَاهِيمُ يَهُودِيًّا وَ لاَ نَصْرَانِيًّا وَلَكِن كَانَ حَنِيفًا مُّسْلِمًا وَ مَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (آل‌عمران/۶۷) قَالَ إِبْرَاهِيمُ لأَبِيهِ آزَرَ أَتَتَّخِذُ أَصْنَامًا آلِهَةً إِنِّي أَرَاكَ وَ قَوْمَكَ فِي ضَلاَلٍ مُّبِينٍ* وَ كَذَلِكَ نُرِي إِبْرَاهِيمَ مَلَكُوتَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ لِيَكُونَ مِنَ الْمُوقِنِينَ* فَلَمَّا جَنَّ عَلَيْهِ اللَّيْلُ رَأَى كَوْكَبًا قَالَ هَذَا رَبِّي فَلَمَّا أَفَلَ قَالَ لا أُحِبُّ الآفِلِينَ* فَلَمَّا رَأَى الْقَمَرَ بَازِغًا قَالَ هَذَا رَبِّي فَلَمَّا أَفَلَ قَالَ لَئِن لَّمْ يَهْدِنِي رَبِّي لأكُونَنَّ مِنَ الْقَوْمِ الضَّالِّينَ* فَلَمَّا رَأَى الشَّمْسَ بَازِغَةً قَالَ هَذَا رَبِّي هَذَآ أَكْبَرُ فَلَمَّا أَفَلَتْ قَالَ يَا قَوْمِ إِنِّي بَرِيءٌ مِّمَّا تُشْرِكُونَ* إِنِّي وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذِي فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضَ حَنِيفًا وَ مَا أَنَاْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (انعام/۷۴-۷۹) قَالَ لِأَبِيهِ يَا أَبَتِ لِمَ تَعْبُدُ مَا لَا يَسْمَعُ وَ لَا يُبْصِرُ وَ لَا يُغْنِي عَنكَ شَيْئًا* يَا أَبَتِ إِنِّي قَدْ جَاءنِي مِنَ الْعِلْمِ مَا لَمْ يَأْتِكَ فَاتَّبِعْنِي أَهْدِكَ صِرَاطًا سَوِيًّا* يَا أَبَتِ لَا تَعْبُدِ الشَّيْطَانَ إِنَّ الشَّيْطَانَ كَانَ لِلرَّحْمَنِ عَصِيًّا* يَا أَبَتِ إِنِّي أَخَافُ أَن يَمَسَّكَ عَذَابٌ مِّنَ الرَّحْمَن فَتَكُونَ لِلشَّيْطَانِ وَلِيًّا* قَالَ أَرَاغِبٌ أَنتَ عَنْ آلِهَتِي يَا إِبْراهِيمُ لَئِن لَّمْ تَنتَهِ لَأَرْجُمَنَّكَ وَ اهْجُرْنِي مَلِيًّا* قَالَ سَلَامٌ عَلَيْكَ سَأَسْتَغْفِرُ لَكَ رَبِّي إِنَّهُ كَانَ بِي حَفِيًّا* وَ أَعْتَزِلُكُمْ وَ مَا تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ وَ أَدْعُو رَبِّي عَسَى أَلَّا أَكُونَ بِدُعَاء رَبِّي شَقِيًّا (مریم/۴۲-۴۸) قَالَ لِأَبِيهِ وَ قَوْمِهِ مَاذَا تَعْبُدُونَ* أَئِفْكًا آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِيدُونَ* فَمَا ظَنُّكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ (صافات/۸۵-۸۷) قَالَ لِأَبِيهِ وَ قَوْمِهِ مَا تَعْبُدُونَ* قَالُوا نَعْبُدُ أَصْنَامًا فَنَظَلُّ لَهَا عَاكِفِينَ* قَالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ إِذْ تَدْعُونَ* أَوْ يَنفَعُونَكُمْ أَوْ يَضُرُّونَ* قَالُوا بَلْ وَجَدْنَا آبَاءنَا كَذَلِكَ يَفْعَلُونَ* قَالَ أَفَرَأَيْتُم مَّا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ* أَنتُمْ وَ آبَاؤُكُمُ الْأَقْدَمُونَ* فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِّي إِلَّا رَبَّ الْعَالَمِينَ (شعراء/۷۰-۷۷) وَ لَقَدْ آتَيْنَا إِبْرَاهِيمَ رُشْدَهُ مِن قَبْلُ وَ كُنَّا بِه عَالِمِينَ* إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَ قَوْمِهِ مَا هَذِهِ التَّمَاثِيلُ الَّتِي أَنتُمْ لَهَا عَاكِفُونَ* قَالُوا وَجَدْنَا آبَاءنَا لَهَا عَابِدِينَ* قَالَ لَقَدْ كُنتُمْ أَنتُمْ وَ آبَاؤُكُمْ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ (انبیاء/۵۱-۵۴) وَ إِبْرَاهِيمَ إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اتَّقُوهُ ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ* إِنَّمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ أَوْثَانًا وَ تَخْلُقُونَ إِفْكًا إِنَّ الَّذِينَ تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ لَا يَمْلِكُونَ لَكُمْ رِزْقًا فَابْتَغُوا عِندَ اللَّهِ الرِّزْقَ وَ اعْبُدُوهُ وَ اشْكُرُوا لَهُ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (عنکبوت/۱۶-۱۷) قَالَ إِبْرَاهِيمُ لِأَبِيهِ وَ قَوْمِهِ إِنَّنِي بَرَاء مِّمَّا تَعْبُدُونَ* إِلَّا الَّذِي فَطَرَنِي فَإِنَّهُ سَيَهْدِينِ (زخرف/۲۶-۲۷) وَ حَآجَّهُ قَوْمُهُ قَالَ أَتُحَاجُّونِّي فِي اللّهِ وَ قَدْ هَدَانِ وَ لاَ أَخَافُ مَا تُشْرِكُونَ بِهِ إِلاَّ أَن يَشَاءَ رَبِّي شَيْئًا وَسِعَ رَبِّي كُلَّ شَيْءٍ عِلْمًا أَفَلاَ تَتَذَكَّرُونَ* وَ كَيْفَ أَخَافُ مَا أَشْرَكْتُمْ وَ لاَ تَخَافُونَ أَنَّكُمْ أَشْرَكْتُم بِاللّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ عَلَيْكُمْ سُلْطَانًا فَأَيُّ الْفَرِيقَيْنِ أَحَقُّ بِالأَمْنِ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ* الَّذِينَ آمَنُواْ وَ لَمْ يَلْبِسُواْ إِيمَانَهُم بِظُلْمٍ أُوْلَئِكَ لَهُمُ الأَمْنُ وَ هُم مُّهْتَدُونَ* وَ تِلْكَ حُجَّتُنَا آتَيْنَاهَا إِبْرَاهِيمَ عَلَى قَوْمِهِ نَرْفَعُ دَرَجَاتٍ مَّن نَّشَاء إِنَّ رَبَّكَ حَكِيمٌ عَلِيمٌ (انعام/۸۰-۸۳) قَالُوا أَجِئْتَنَا بِالْحَقِّ أَمْ أَنتَ مِنَ اللَّاعِبِينَ* قَالَ بَل رَّبُّكُمْ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ الَّذِي فَطَرَهُنَّ وَ أَنَا عَلَى ذَلِكُم مِّنَ الشَّاهِدِينَ* وَ تَاللَّهِ لَأَكِيدَنَّ أَصْنَامَكُم بَعْدَ أَن تُوَلُّوا مُدْبِرِينَ (انبیاء/۵۵-۵۷) نَظَرَ نَظْرَةً فِي النُّجُومِ* فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٌ* فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِينَ* فَرَاغَ إِلَى آلِهَتِهِمْ فَقَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ* مَا لَكُمْ لَا تَنطِقُونَ* فَرَاغَ عَلَيْهِمْ ضَرْبًا بِالْيَمِينِ (صافات/۸۸-۹۳) فَجَعَلَهُمْ جُذَاذًا إِلَّا كَبِيرًا لَّهُمْ لَعَلَّهُمْ إِلَيْهِ يَرْجِعُونَ* قَالُوا مَن فَعَلَ هَذَا بِآلِهَتِنَا إِنَّهُ لَمِنَ الظَّالِمِينَ* قَالُوا سَمِعْنَا فَتًى يَذْكُرُهُمْ يُقَالُ لَهُ إِبْرَاهِيمُ* قَالُوا فَأْتُوا بِهِ عَلَى أَعْيُنِ النَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَشْهَدُونَ (انبیاء/۵۸-۶۱) فَأَقْبَلُوا إِلَيْهِ يَزِفُّونَ (صافات/۹۴) قَالُوا أَأَنتَ فَعَلْتَ هَذَا بِآلِهَتِنَا يَا إِبْرَاهِيمُ* قَالَ بَلْ فَعَلَهُ كَبِيرُهُمْ هَذَا فَاسْأَلُوهُمْ إِن كَانُوا يَنطِقُونَ* فَرَجَعُوا إِلَى أَنفُسِهِمْ فَقَالُوا إِنَّكُمْ أَنتُمُ الظَّالِمُونَ* ثُمَّ نُكِسُوا عَلَى رُؤُوسِهِمْ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا هَؤُلَاء يَنطِقُونَ* قَالَ أَفَتَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَنفَعُكُمْ شَيْئًا وَ لَا يَضُرُّكُمْ (انبیاء/۶۲-۶۶) قَالَ أَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَ* وَ اللَّهُ خَلَقَكُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ (صافات/۹۵-۹۶) أُفٍّ لَّكُمْ وَ لِمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ* قَالُوا حَرِّقُوهُ وَ انصُرُوا آلِهَتَكُمْ إِن كُنتُمْ فَاعِلِينَ (انبیاء/۶۷-۶۸) وَ قَالَ إِنَّمَا اتَّخَذْتُم مِّن دُونِ اللَّهِ أَوْثَانًا مَّوَدَّةَ بَيْنِكُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ثُمَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَكْفُرُ بَعْضُكُم بِبَعْضٍ وَ يَلْعَنُ بَعْضُكُم بَعْضًا وَ مَأْوَاكُمُ النَّارُ وَ مَا لَكُم مِّن نَّاصِرِينَ (عنکبوت/۲۵) قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْيَانًا فَأَلْقُوهُ فِي الْجَحِيمِ* فَأَرَادُوا بِهِ كَيْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَسْفَلِينَ (صافات/۹۷-۹۸) قُلْنَا يَا نَارُ كُونِي بَرْدًا وَ سَلَامًا عَلَى إِبْرَاهِيمَ* وَ أَرَادُوا بِهِ كَيْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَخْسَرِينَ (انبیاء/۶۹-۷۰) وَ قَالَ إِنِّي ذَاهِبٌ إِلَى رَبِّي سَيَهْدِينِ (صافات/۹۹) فَآمَنَ لَهُ لُوطٌ وَ قَالَ إِنِّي مُهَاجِرٌ إِلَى رَبِّي إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (عنكبوت/۲۶) وَ نَجَّيْنَاهُ وَ لُوطًا إِلَى الْأَرْضِ الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا لِلْعَالَمِينَ (انبیاء/۷۱) فَلَمَّا اعْتَزَلَهُمْ وَ مَا يَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ وَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَ يَعْقُوبَ وَ كُلًّا جَعَلْنَا نَبِيًّا* وَ وَهَبْنَا لَهُم مِّن رَّحْمَتِنَا وَ جَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِيًّا (مریم/۴۹-۵۰) أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِي حَآجَّ إِبْرَاهِيمَ فِي رِبِّهِ أَنْ آتَاهُ اللّهُ الْمُلْكَ إِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّيَ الَّذِي يُحْيِي وَ يُمِيتُ قَالَ أَنَا أُحْيِي وَ أُمِيتُ قَالَ إِبْرَاهِيمُ فَإِنَّ اللّهَ يَأْتِي بِالشَّمْسِ مِنَ الْمَشْرِقِ فَأْتِ بِهَا مِنَ الْمَغْرِبِ فَبُهِتَ الَّذِي كَفَرَ وَ اللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (بقره/۲۵۸) وَ إِذ بَوَّأْنَا لِإِبْرَاهِيمَ مَكَانَ الْبَيْتِ أَن لَّا تُشْرِكْ بِي شَيْئًا وَ طَهِّرْ بَيْتِيَ لِلطَّائِفِينَ وَ الْقَائِمِينَ وَ الرُّكَّعِ السُّجُودِ (حج/۲۶) قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هَذَا الْبَلَدَ آمِنًا وَ اجْنُبْنِي وَ بَنِيَّ أَن نَّعْبُدَ الأَصْنَامَ* رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضْلَلْنَ كَثِيرًا مِّنَ النَّاسِ (ابراهیم/۳۵-۳۶).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[قال یوسف] رَبِّي إِنِّي تَرَكْتُ مِلَّةَ قَوْمٍ لاَّ يُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَ هُم بِالآخِرَةِ هُمْ كَافِرُونَ* وَ اتَّبَعْتُ مِلَّةَ آبَآئِي إِبْرَاهِيمَ وَ إِسْحَاقَ وَ يَعْقُوبَ مَا كَانَ لَنَا أَن نُّشْرِكَ بِاللّهِ مِن شَيْءٍ ذَلِكَ مِن فَضْلِ اللّهِ عَلَيْنَا وَ عَلَى النَّاسِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يَشْكُرُونَ* يَا صَاحِبَيِ السِّجْنِ أَأَرْبَابٌ مُّتَفَرِّقُونَ خَيْرٌ أَمِ اللّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ* مَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِهِ إِلاَّ أَسْمَاء سَمَّيْتُمُوهَا أَنتُمْ وَ آبَآؤُكُم مَّا أَنزَلَ اللّهُ بِهَا مِن سُلْطَانٍ إِنِ الْحُكْمُ إِلاَّ لِلّهِ أَمَرَ أَلاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ إِيَّاهُ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يَعْلَمُونَ (یوسف/۳۷-۴۰).

 

 

وَ إِلَى مَدْيَنَ أَخَاهُمْ شُعَيْبًا قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُواْ اللّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ قَدْ جَاءتْكُم بَيِّنَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ فَأَوْفُواْ الْكَيْلَ وَ الْمِيزَانَ وَ لاَ تَبْخَسُواْ النَّاسَ أَشْيَاءهُمْ وَ لاَ تُفْسِدُواْ فِي الأَرْضِ بَعْدَ إِصْلاَحِهَا ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ (اعراف/۸۵) يَا قَوْمِ اعْبُدُواْ اللّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ وَ لاَ تَنقُصُواْ الْمِكْيَالَ وَ الْمِيزَانَ إِنِّيَ أَرَاكُم بِخَيْرٍ وَ إِنِّيَ أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ مُّحِيطٍ (هود/۸۴) قَالَ يَا قَوْمِ أَرَأَيْتُمْ إِن كُنتُ عَلَىَ بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّي وَرَزَقَنِي مِنْهُ رِزْقًا حَسَنًا وَ مَا أُرِيدُ أَنْ أُخَالِفَكُمْ إِلَى مَا أَنْهَاكُمْ عَنْهُ إِنْ أُرِيدُ إِلاَّ الإِصْلاَحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَ مَا تَوْفِيقِي إِلاَّ بِاللّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ (هود/۸۸).

 

 

 

 

وَ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَجَعَلْنَاهُ هُدًى لِّبَنِي إِسْرَائِيلَ أَلاَّ تَتَّخِذُواْ مِن دُونِي وَكِيلًا (اسراء/۲) وَ قَالَ الْمَلأُ مِن قَوْمِ فِرْعَونَ أَتَذَرُ مُوسَى وَ قَوْمَهُ لِيُفْسِدُواْ فِي الأَرْضِ وَ يَذَرَكَ وَ آلِهَتَكَ قَالَ سَنُقَتِّلُ أَبْنَاءهُمْ وَ نَسْتَحْيِي نِسَاءهُمْ وَ إِنَّا فَوْقَهُمْ قَاهِرُونَ (اعراف/۱۲۷) قَالَ [فرعون] لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلَهًا غَيْرِي لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ (شعراء/۲۹) وَ قَالَ فِرْعَوْنُ يَا أَيُّهَا الْمَلَأُ مَا عَلِمْتُ لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرِي فَأَوْقِدْ لِي يَا هَامَانُ عَلَى الطِّينِ فَاجْعَل لِّي صَرْحًا لَّعَلِّي أَطَّلِعُ إِلَى إِلَهِ مُوسَى وَ إِنِّي لَأَظُنُّهُ مِنَ الْكَاذِبِينَ (قصص/۳۸) فَحَشَرَ [الناس] فَنَادَى* فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَى* فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَ الْأُولَى* إِنَّ فِي ذَلِكَ لَعِبْرَةً لِّمَن يَخْشَى (نازعات/۲۳-۲۶) وَ جَاوَزْنَا بِبَنِي إِسْرَائِيلَ الْبَحْرَ فَأَتَوْاْ عَلَى قَوْمٍ يَعْكُفُونَ عَلَى أَصْنَامٍ لَّهُمْ قَالُواْ يَا مُوسَى اجْعَل لَّنَا إِلَهًا كَمَا لَهُمْ آلِهَةٌ قَالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ* إِنَّ هَؤُلاء مُتَبَّرٌ مَّا هُمْ فِيهِ وَ بَاطِلٌ مَّا كَانُواْ يَعْمَلُونَ* قَالَ أَغَيْرَ اللّهِ أَبْغِيكُمْ إِلَهًا وَ هُوَ فَضَّلَكُمْ عَلَى الْعَالَمِينَ (اعراف/۱۳۸-۱۴۰) وَ إِذْ وَاعَدْنَا مُوسَى أَرْبَعِينَ لَيْلَةً ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِن بَعْدِهِ وَ أَنتُمْ ظَالِمُونَ* ثُمَّ عَفَوْنَا عَنكُمِ مِّن بَعْدِ ذَلِكَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (بقره/۵۱-۵۲) فَأَخْرَجَ لَهُمْ عِجْلًا جَسَدًا لَهُ خُوَارٌ فَقَالُوا هَذَا إِلَهُكُمْ وَ إِلَهُ مُوسَى فَنَسِيَ (طه/۸۸) وَ اتَّخَذَ قَوْمُ مُوسَى مِن بَعْدِهِ مِنْ حُلِيِّهِمْ عِجْلًا جَسَدًا لَّهُ خُوَارٌ أَلَمْ يَرَوْاْ أَنَّهُ لاَ يُكَلِّمُهُمْ وَ لاَ يَهْدِيهِمْ سَبِيلًا اتَّخَذُوهُ وَ كَانُواْ ظَالِمِينَ (اعراف/۱۴۸) أَفَلَا يَرَوْنَ أَلَّا يَرْجِعُ إِلَيْهِمْ قَوْلًا وَ لَا يَمْلِكُ لَهُمْ ضَرًّا وَ لَا نَفْعًا* وَ لَقَدْ قَالَ لَهُمْ هَارُونُ مِن قَبْلُ يَا قَوْمِ إِنَّمَا فُتِنتُم بِهِ وَ إِنَّ رَبَّكُمُ الرَّحْمَنُ فَاتَّبِعُونِي وَ أَطِيعُوا أَمْرِي* قَالُوا لَن نَّبْرَحَ عَلَيْهِ عَاكِفِينَ حَتَّى يَرْجِعَ إِلَيْنَا مُوسَى (طه/۸۹-۹۱) وَ لَقَدْ جَاءكُم مُّوسَى بِالْبَيِّنَاتِ ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِن بَعْدِهِ وَ أَنتُمْ ظَالِمُونَ* … وَ أُشْرِبُواْ فِي قُلُوبِهِمُ الْعِجْلَ بِكُفْرِهِمْ قُلْ بِئْسَمَا يَأْمُرُكُمْ بِهِ إِيمَانُكُمْ إِن كُنتُمْ مُّؤْمِنِينَ (بقره/۹۲-۹۳) اتَّخَذُواْ الْعِجْلَ مِن بَعْدِ مَا جَاءتْهُمُ الْبَيِّنَاتُ فَعَفَوْنَا عَن ذَلِكَ (نساء/۱۵۳) وَ لَمَّا سُقِطَ فَي أَيْدِيهِمْ وَ رَأَوْاْ أَنَّهُمْ قَدْ ضَلُّواْ قَالُواْ لَئِن لَّمْ يَرْحَمْنَا رَبُّنَا وَ يَغْفِرْ لَنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ* وَ لَمَّا رَجَعَ مُوسَى إِلَى قَوْمِهِ غَضْبَانَ أَسِفًا قَالَ بِئْسَمَا خَلَفْتُمُونِي مِن بَعْدِيَ أَعَجِلْتُمْ أَمْرَ رَبِّكُمْ وَأَلْقَى الألْوَاحَ وَأَخَذَ بِرَأْسِ أَخِيهِ يَجُرُّهُ إِلَيْهِ  (اعراف/۱۴۹-۱۵۰) قَالَ يَا هَارُونُ مَا مَنَعَكَ إِذْ رَأَيْتَهُمْ ضَلُّوا* أَلَّا تَتَّبِعَنِ أَفَعَصَيْتَ أَمْرِي* قَالَ يَا ابْنَ أُمَّ لَا تَأْخُذْ بِلِحْيَتِي وَ لَا بِرَأْسِي إِنِّي خَشِيتُ أَن تَقُولَ فَرَّقْتَ بَيْنَ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَ لَمْ تَرْقُبْ قَوْلِي (طه/۹۲-۹۴) قَالَ ابْنَ أُمَّ إِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونِي وَ كَادُواْ يَقْتُلُونَنِي فَلاَ تُشْمِتْ بِيَ الأعْدَاء وَ لاَ تَجْعَلْنِي مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (اعراف/۱۵۰) قَالَ فَمَا خَطْبُكَ يَا سَامِرِيُّ* قَالَ بَصُرْتُ بِمَا لَمْ يَبْصُرُوا بِهِ فَقَبَضْتُ قَبْضَةً مِّنْ أَثَرِ الرَّسُولِ فَنَبَذْتُهَا وَكَذَلِكَ سَوَّلَتْ لِي نَفْسِي* قَالَ فَاذْهَبْ فَإِنَّ لَكَ فِي الْحَيَاةِ أَن تَقُولَ لَا مِسَاسَ وَ إِنَّ لَكَ مَوْعِدًا لَّنْ تُخْلَفَهُ وَ انظُرْ إِلَى إِلَهِكَ الَّذِي ظَلْتَ عَلَيْهِ عَاكِفًا لَّنُحَرِّقَنَّهُ ثُمَّ لَنَنسِفَنَّهُ فِي الْيَمِّ نَسْفًا* إِنَّمَا إِلَهُكُمُ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ وَسِعَ كُلَّ شَيْءٍ عِلْمًا (طه/۹۵-۹۸) إِنَّ الَّذِينَ اتَّخَذُواْ الْعِجْلَ سَيَنَالُهُمْ غَضَبٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَ ذِلَّةٌ فِي الْحَياةِ الدُّنْيَا وَ كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُفْتَرِينَ (اعراف/۱۵۲) وَ إِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ إِنَّكُمْ ظَلَمْتُمْ أَنفُسَكُمْ بِاتِّخَاذِكُمُ الْعِجْلَ فَتُوبُواْ إِلَى بَارِئِكُمْ فَاقْتُلُواْ أَنفُسَكُمْ ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ عِندَ بَارِئِكُمْ فَتَابَ عَلَيْكُمْ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (بقره/۵۴).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[قال رجل مومن من آل فرعون] وَ يَا قَوْمِ مَا لِي أَدْعُوكُمْ إِلَى النَّجَاةِ وَ تَدْعُونَنِي إِلَى النَّارِ* تَدْعُونَنِي لِأَكْفُرَ بِاللَّهِ وَ أُشْرِكَ بِهِ مَا لَيْسَ لِي بِهِ عِلْمٌ وَ أَنَا أَدْعُوكُمْ إِلَى الْعَزِيزِ الْغَفَّارِ* لَا جَرَمَ أَنَّمَا تَدْعُونَنِي إِلَيْهِ لَيْسَ لَهُ دَعْوَةٌ فِي الدُّنْيَا وَ لَا فِي الْآخِرَةِ وَ أَنَّ مَرَدَّنَا إِلَى اللَّهِ وَ أَنَّ الْمُسْرِفِينَ هُمْ أَصْحَابُ النَّارِ* فَسَتَذْكُرُونَ مَا أَقُولُ لَكُمْ وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ (غافر/۴۱-۴۴).

 

 

إِذْ قَالَ [الیاس] لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ* أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَ تَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِينَ* اللَّهَ رَبَّكُمْ وَ رَبَّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ (صافّات/۱۲۴-۱۲۶)؟

 

[قال هدهد] وَجَدتُّهَا (امراه السبأ) وَ قَوْمَهَا يَسْجُدُونَ لِلشَّمْسِ مِن دُونِ اللَّهِ وَ زَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِيلِ فَهُمْ لَا يَهْتَدُونَ* أَلَّا يَسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِي يُخْرِجُ الْخَبْءَ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ يَعْلَمُ مَا تُخْفُونَ وَ مَا تُعْلِنُونَ* اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ (نمل/۲۴-۲۶) فَلَمَّا جَاءتْ قِيلَ أَهَكَذَا عَرْشُكِ قَالَتْ كَأَنَّهُ هُوَ وَ أُوتِينَا الْعِلْمَ مِن قَبْلِهَا وَ كُنَّا مُسْلِمِينَ* وَ صَدَّهَا مَا كَانَت تَّعْبُدُ مِن دُونِ اللَّهِ إِنَّهَا كَانَتْ مِن قَوْمٍ كَافِرِينَ* قِيلَ لَهَا ادْخُلِي الصَّرْحَ فَلَمَّا رَأَتْهُ حَسِبَتْهُ لُجَّةً وَ كَشَفَتْ عَن سَاقَيْهَا قَالَ إِنَّهُ صَرْحٌ مُّمَرَّدٌ مِّن قَوَارِيرَ قَالَتْ رَبِّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي وَ أَسْلَمْتُ مَعَ سُلَيْمَانَ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (نمل/۴۲-۴۴).

 

 

 

لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُواْ إِنَّ اللّهَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ وَ قَالَ الْمَسِيحُ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اعْبُدُواْ اللّهَ رَبِّي وَ رَبَّكُمْ إِنَّهُ مَن يُشْرِكْ بِاللّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللّهُ عَلَيهِ الْجَنَّةَ وَ مَأْوَاهُ النَّارُ وَ مَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنصَارٍ (مائده/۷۲) اتَّخَذُواْ أَحْبَارَهُمْ وَ رُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللّهِ وَ الْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَ مَا أُمِرُواْ إِلاَّ لِيَعْبُدُواْ إِلَهًا وَاحِدًا لاَّ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ سُبْحَانَهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ (توبه/۳۱).

 

 

 

الشرک- النبی، وَ لَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ كُلُّ شَيْءٍ هَالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ لَهُ الْحُكْمُ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (قصص/۸۸) فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ (شعراء/۲۱۳) وَ لاَ تَجْعَلْ مَعَ اللّهِ إِلَهًا آخَرَ فَتُلْقَى فِي جَهَنَّمَ مَلُومًا مَّدْحُورًا (اسراء/۳۹) لاَّ تَجْعَل مَعَ اللّهِ إِلَهًا آخَرَ فَتَقْعُدَ مَذْمُومًا مَّخْذُولًا* وَ قَضَى رَبُّكَ أَلاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ إِيَّاهُ (اسراء/۲۲-۲۳) وَ لاَ تَدْعُ مِن دُونِ اللّهِ مَا لاَ يَنفَعُكَ وَ لاَ يَضُرُّكَ فَإِن فَعَلْتَ فَإِنَّكَ إِذًا مِّنَ الظَّالِمِينَ (یونس/۱۰۶) وَ اسْأَلْ مَنْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رُّسُلِنَا أَجَعَلْنَا مِن دُونِ الرَّحْمَنِ آلِهَةً يُعْبَدُونَ (زخرف/۴۵) وَ لَقَدْ أُوحِيَ إِلَيْكَ وَ إِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ (زمر/۶۵) اتَّبِعْ مَا أُوحِيَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ لا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ (انعام/۱۰۶) فَاصْدَعْ بِمَا تُؤْمَرُ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ* إِنَّا كَفَيْنَاكَ الْمُسْتَهْزِئِينَ* الَّذِينَ يَجْعَلُونَ مَعَ اللّهِ إِلهًا آخَرَ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ* وَ لَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّكَ يَضِيقُ صَدْرُكَ بِمَا يَقُولُونَ* فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَ كُن مِّنَ السَّاجِدِينَ* وَ اعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّى يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ (حجر/۹۴-۹۹) وَ لاَ تَتَّبِعْ أَهْوَاء الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا وَ الَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ وَ هُم بِرَبِّهِمْ يَعْدِلُونَ (انعام/۱۵۰) وَ ادْعُ إِلَى رَبِّكَ وَ لَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (قصص/۸۷) وَ أَنْ أَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفًا وَ لاَ تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (یونس/۱۰۵) وَ لَن تَجِدَ مِن دُونِهِ مُلْتَحَدًا (کهف/۲۷) شَرَعَ لَكُم مِّنَ الدِّينِ مَا وَصَّى بِهِ نُوحًا وَ الَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ وَ مَا وَصَّيْنَا بِهِ إِبْرَاهِيمَ وَ مُوسَى وَ عِيسَى أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ وَ لَا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ كَبُرَ عَلَى الْمُشْرِكِينَ مَا تَدْعُوهُمْ إِلَيْهِ (شوری/۱۳).

 

 

 

 

 

 

قُلْ هُوَ رَبِّي لا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ إِلَيْهِ مَتَابِ (رعد/۳۰) قُلْ إِنَّمَا أَدْعُو رَبِّي وَ لَا أُشْرِكُ بِهِ أَحَدًا (جن/۲۰) قُلْ أَغَيْرَ اللّهِ أَتَّخِذُ وَلِيًّا فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ هُوَ يُطْعِمُ وَ لاَ يُطْعَمُ قُلْ إِنِّيَ أُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ أَوَّلَ مَنْ أَسْلَمَ وَ لاَ تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِكَينَ (انعام/۱۴) قُلْ هَذِهِ سَبِيلِي أَدْعُو إِلَى اللّهِ عَلَى بَصِيرَةٍ أَنَاْ وَ مَنِ اتَّبَعَنِي وَ سُبْحَانَ اللّهِ وَ مَا أَنَاْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (یوسف/۱۰۸) قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ يُوحَى إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَمَن كَانَ يَرْجُو لِقَاء رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَ لَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا (کهف/۱۱۰) قُلْ إِنَّ صَلاَتِي وَ نُسُكِي وَ مَحْيَايَ وَ مَمَاتِي لِلّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ* لاَ شَرِيكَ لَهُ وَ بِذَلِكَ أُمِرْتُ وَ أَنَاْ أَوَّلُ الْمُسْلِمِينَ (انعام/۱۶۲-۱۶۳) قُلْ أَرُونِي الَّذِينَ أَلْحَقْتُم بِهِ شُرَكَاء كَلَّا بَلْ هُوَ اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (سبأ/۲۷) قُلْ أَفَغَيْرَ اللَّهِ تَأْمُرُونِّي أَعْبُدُ أَيُّهَا الْجَاهِلُونَ (زمر/۶۴) قُلْ أَغَيْرَ اللّهِ أَبْغِي رَبًّا وَ هُوَ رَبُّ كُلِّ شَيْءٍ (انعام/۱۶۴) قُلْ مَن يُنَجِّيكُم مِّن ظُلُمَاتِ الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ تَدْعُونَهُ تَضَرُّعًا وَ خُفْيَةً لَّئِنْ أَنجَانَا مِنْ هَذِهِ لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ* قُلِ اللّهُ يُنَجِّيكُم مِّنْهَا وَ مِن كُلِّ كَرْبٍ ثُمَّ أَنتُمْ تُشْرِكُونَ (انعام/۶۳-۶۴) قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَخَذَ اللّهُ سَمْعَكُمْ وَ أَبْصَارَكُمْ وَ خَتَمَ عَلَى قُلُوبِكُم مَّنْ إِلَهٌ غَيْرُ اللّهِ يَأْتِيكُم بِهِ انظُرْ كَيْفَ نُصَرِّفُ الآيَاتِ ثُمَّ هُمْ يَصْدِفُونَ* قُلْ أَرَأَيْتَكُمْ إِنْ أَتَاكُمْ عَذَابُ اللّهِ بَغْتَةً أَوْ جَهْرَةً هَلْ يُهْلَكُ إِلاَّ الْقَوْمُ الظَّالِمُونَ (انعام/۴۶-۴۷) قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِن جَعَلَ اللَّهُ عَلَيْكُمُ اللَّيْلَ سَرْمَدًا إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَنْ إِلَهٌ غَيْرُ اللَّهِ يَأْتِيكُم بِضِيَاء أَفَلَا تَسْمَعُونَ* قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِن جَعَلَ اللَّهُ عَلَيْكُمُ النَّهَارَ سَرْمَدًا إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَنْ إِلَهٌ غَيْرُ اللَّهِ يَأْتِيكُم بِلَيْلٍ تَسْكُنُونَ فِيهِ أَفَلَا تُبْصِرُونَ (قصص/۷۱-۷۲) قُلْ أَرَأَيْتُكُم إِنْ أَتَاكُمْ عَذَابُ اللّهِ أَوْ أَتَتْكُمُ السَّاعَةُ أَغَيْرَ اللّهِ تَدْعُونَ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ* بَلْ إِيَّاهُ تَدْعُونَ فَيَكْشِفُ مَا تَدْعُونَ إِلَيْهِ إِنْ شَاء وَ تَنسَوْنَ مَا تُشْرِكُونَ (انعام/۴۰-۴۱) قُلْ أَنَدْعُو مِن دُونِ اللّهِ مَا لاَ يَنفَعُنَا وَ لاَ يَضُرُّنَا وَ نُرَدُّ عَلَى أَعْقَابِنَا بَعْدَ إِذْ هَدَانَا اللّهُ كَالَّذِي اسْتَهْوَتْهُ الشَّيَاطِينُ فِي الأَرْضِ حَيْرَانَ لَهُ أَصْحَابٌ يَدْعُونَهُ إِلَى الْهُدَى ائْتِنَا قُلْ إِنَّ هُدَى اللّهِ هُوَ الْهُدَىَ وَ أُمِرْنَا لِنُسْلِمَ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ (انعام/۷۱) قُلِ ادْعُواْ شُرَكَاءكُمْ ثُمَّ كِيدُونِ فَلاَ تُنظِرُونِ* إِنَّ وَلِيِّيَ اللّهُ الَّذِي نَزَّلَ الْكِتَابَ وَ هُوَ يَتَوَلَّى الصَّالِحِينَ* وَ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِهِ لاَ يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَكُمْ وَ لآ أَنفُسَهُمْ يَنْصُرُونَ* وَ إِن تَدْعُوهُمْ إِلَى الْهُدَى لاَ يَسْمَعُواْ وَ تَرَاهُمْ يَنظُرُونَ إِلَيْكَ وَ هُمْ لاَ يُبْصِرُونَ (اعراف/۱۹۵- ۱۹۸) وَ إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالُوا مَا هَذَا إِلَّا رَجُلٌ يُرِيدُ أَن يَصُدَّكُمْ عَمَّا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُكُمْ (سبأ/۴۳) وَ يَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُوا آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَّجْنُونٍ (صافات/۳۶) أَمِ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ آلِهَةً قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ هَذَا ذِكْرُ مَن مَّعِيَ وَ ذِكْرُ مَن قَبْلِي بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ الْحَقَّ فَهُم مُّعْرِضُونَ (انبیاء/۲۴) وَ لَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ قُلْ أَفَرَأَيْتُم مَّا تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ إِنْ أَرَادَنِيَ اللَّهُ بِضُرٍّ هَلْ هُنَّ كَاشِفَاتُ ضُرِّهِ أَوْ أَرَادَنِي بِرَحْمَةٍ هَلْ هُنَّ مُمْسِكَاتُ رَحْمَتِهِ قُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ عَلَيْهِ يَتَوَكَّلُ الْمُتَوَكِّلُونَ (زمر/۳۸) قُل لِّمَنِ الْأَرْضُ وَ مَن فِيهَا إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ* سَيَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ* قُلْ مَن رَّبُّ السَّمَوَاتِ السَّبْعِ وَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ* سَيَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ أَفَلَا تَتَّقُونَ* قُلْ مَن بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَ هُوَ يُجِيرُ وَ لَا يُجَارُ عَلَيْهِ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ* سَيَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ فَأَنَّى تُسْحَرُونَ* بَلْ أَتَيْنَاهُم بِالْحَقِّ وَ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ (مومنون/۸۴-۹۰).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

قُلْ إِنِّي نُهِيتُ أَنْ أَعْبُدَ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ لَمَّا جَاءنِيَ الْبَيِّنَاتُ مِن رَّبِّي وَ أُمِرْتُ أَنْ أُسْلِمَ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ (غافر/۶۶) قُلْ إِنِّي نُهِيتُ أَنْ أَعْبُدَ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ قُل لاَّ أَتَّبِعُ أَهْوَاءكُمْ قَدْ ضَلَلْتُ إِذًا وَ مَا أَنَاْ مِنَ الْمُهْتَدِينَ (انعام/۵۶) قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِن كُنتُمْ فِي شَكٍّ مِّن دِينِي فَلاَ أَعْبُدُ الَّذِينَ تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللّهِ وَلَكِنْ أَعْبُدُ اللّهَ الَّذِي يَتَوَفَّاكُمْ وَ أُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (یونس/۱۰۴) قُلِ اللَّهَ أَعْبُدُ مُخْلِصًا لَّهُ دِينِي* فَاعْبُدُوا مَا شِئْتُم مِّن دُونِهِ (زمر/۱۴-۱۵)  قُلْ … أَنَّ مَعَ اللّهِ آلِهَةً أُخْرَى قُل لاَّ أَشْهَدُ قُلْ إِنَّمَا هُوَ إِلَهٌ وَاحِدٌ وَ إِنَّنِي بَرِيءٌ مِّمَّا تُشْرِكُونَ (انعام/۱۹) أَلَيْسَ اللَّهُ بِكَافٍ عَبْدَهُ وَ يُخَوِّفُونَكَ بِالَّذِينَ مِن دُونِهِ وَ مَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ (زمر/۳۶) فَلاَ تَكُ فِي مِرْيَةٍ مِّمَّا يَعْبُدُ هَؤُلاء مَا يَعْبُدُونَ إِلاَّ كَمَا يَعْبُدُ آبَاؤُهُم مِّن قَبْلُ وَ إِنَّا لَمُوَفُّوهُمْ نَصِيبَهُمْ غَيْرَ مَنقُوصٍ (هود/۱۰۹) وَ لَوْ شَاء اللّهُ مَا أَشْرَكُواْ وَ مَا جَعَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا وَ مَا أَنتَ عَلَيْهِم بِوَكِيلٍ (انعام/۱۰۷) وَ الذِينَ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَولِيَاء اللَّهُ حَفِيظٌ عَلَيْهِمْ وَ مَا أَنتَ عَلَيْهِم بِوَكِيلٍ (شوری/۶) أَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ أَفَأَنتَ تَكُونُ عَلَيْهِ وَكِيلًا* أَمْ تَحْسَبُ أَنَّ أَكْثَرَهُمْ يَسْمَعُونَ أَوْ يَعْقِلُونَ إِنْ هُمْ إِلَّا كَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِيلًا (فرقان/۴۳-۴۴) أَجَعَلَ الْآلِهَةَ إِلَهًا وَاحِدًا إِنَّ هَذَا لَشَيْءٌ عُجَابٌ* وَ انطَلَقَ الْمَلَأُ مِنْهُمْ أَنِ امْشُوا وَ اصْبِرُوا عَلَى آلِهَتِكُمْ إِنَّ هَذَا لَشَيْءٌ يُرَادُ* مَا سَمِعْنَا بِهَذَا فِي الْمِلَّةِ الْآخِرَةِ إِنْ هَذَا إِلَّا اخْتِلَاقٌ (ص/۵-۷) إِن كَادَ لَيُضِلُّنَا عَنْ آلِهَتِنَا لَوْلَا أَن صَبَرْنَا عَلَيْهَا وَ سَوْفَ يَعْلَمُونَ حِينَ يَرَوْنَ الْعَذَابَ مَنْ أَضَلُّ سَبِيلًا (فرقان/۴۲) وَ إِذَا رَآكَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِن يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَذَا الَّذِي يَذْكُرُ آلِهَتَكُمْ وَ هُم بِذِكْرِ الرَّحْمَنِ هُمْ كَافِرُونَ (انبیاء/۳۶).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

وَ لَمَّا ضُرِبَ ابْنُ مَرْيَمَ مَثَلًا إِذَا قَوْمُكَ مِنْهُ يَصِدُّونَ* وَ قَالُوا أَآلِهَتُنَا خَيْرٌ أَمْ هُوَ مَا ضَرَبُوهُ لَكَ إِلَّا جَدَلًا بَلْ هُمْ قَوْمٌ خَصِمُونَ (زخرف/۵۷-۵۸) قُلْ يَا أَيُّهَا الْكَافِرُونَ* لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ* وَ لَا أَنتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ* وَ لَا أَنَا عَابِدٌ مَّا عَبَدتُّمْ* وَ لَا أَنتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ* لَكُمْ دِينُكُمْ وَلِيَ دِينِ (کافرون/۱-۶) هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ (توبه/۳۳؛ صف/۹).

 

 

 

قُلْ أُوحِيَ إِلَيَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِّنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا* يَهْدِي إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ وَ لَن نُّشْرِكَ بِرَبِّنَا أَحَدًا (جن/۱-۲) وَ قَالُواْ [اهل الکتاب] كُونُواْ هُودًا أَوْ نَصَارَى تَهْتَدُواْ قُلْ بَلْ مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا وَ مَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (بقره/۱۳۵) قُلْ صَدَقَ اللّهُ فَاتَّبِعُواْ مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا وَ مَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (آل‌عمران/۹۵) قُلْ إِنَّنِي هَدَانِي رَبِّي إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ دِينًا قِيَمًا مِّلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا وَ مَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (انعام/۱۶۱) ثُمَّ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ أَنِ اتَّبِعْ مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا وَ مَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (نحل/۱۲۳) قَدْ كَانَتْ لَكُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِي إِبْرَاهِيمَ وَ الَّذِينَ مَعَهُ إِذْ قَالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَءاؤا مِنكُمْ وَ مِمَّا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ كَفَرْنَا بِكُمْ وَ بَدَا بَيْنَنَا وَ بَيْنَكُمُ الْعَدَاوَةُ وَ الْبَغْضَاء أَبَدًا حَتَّى تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُ إِلَّا قَوْلَ إِبْرَاهِيمَ لِأَبِيهِ لَأَسْتَغْفِرَنَّ لَكَ وَ مَا أَمْلِكُ لَكَ مِنَ اللَّهِ مِن شَيْءٍ (ممتحنه/۴).

 

 

 

 

 

قُل لاَّ أَجِدُ فِي مَا أُوْحِيَ إِلَيَّ مُحَرَّمًا عَلَى طَاعِمٍ يَطْعَمُهُ إِلاَّ أَن يَكُونَ مَيْتَةً أَوْ دَمًا مَّسْفُوحًا أَوْ لَحْمَ خِنزِيرٍ فَإِنَّهُ رِجْسٌ أَوْ فِسْقًا أُهِلَّ لِغَيْرِ اللّهِ بِهِ فَمَنِ اضْطُرَّ غَيْرَ بَاغٍ وَ لاَ عَادٍ فَإِنَّ رَبَّكَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (انعام/۱۴۵) إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةَ وَ الدَّمَ وَ لَحْمَ الْخِنزِيرِ وَ مَا أُهِلَّ بِهِ لِغَيْرِ اللّهِ فَمَنِ اضْطُرَّ غَيْرَ بَاغٍ وَ لاَ عَادٍ فَلا إِثْمَ عَلَيْهِ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (بقره/۱۷۳).

 

 

بَرَاءةٌ مِّنَ اللّهِ وَ رَسُولِهِ إِلَى الَّذِينَ عَاهَدتُّم مِّنَ الْمُشْرِكِينَ* فَسِيحُواْ فِي الأَرْضِ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَ اعْلَمُواْ أَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِي اللّهِ وَ أَنَّ اللّهَ مُخْزِي الْكَافِرِينَ* وَ أَذَانٌ مِّنَ اللّهِ وَ رَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الأَكْبَرِ أَنَّ اللّهَ بَرِيءٌ مِّنَ الْمُشْرِكِينَ وَ رَسُولُهُ فَإِن تُبْتُمْ فَهُوَ خَيْرٌ لَّكُمْ وَ إِن تَوَلَّيْتُمْ فَاعْلَمُواْ أَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِي اللّهِ وَ بَشِّرِ الَّذِينَ كَفَرُواْ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ* إِلاَّ الَّذِينَ عَاهَدتُّم مِّنَ الْمُشْرِكِينَ ثُمَّ لَمْ يَنقُصُوكُمْ شَيْئًا وَ لَمْ يُظَاهِرُواْ عَلَيْكُمْ أَحَدًا فَأَتِمُّواْ إِلَيْهِمْ عَهْدَهُمْ إِلَى مُدَّتِهِمْ إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ* فَإِذَا انسَلَخَ الأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُواْ الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدتُّمُوهُمْ وَ خُذُوهُمْ وَ احْصُرُوهُمْ وَ اقْعُدُواْ لَهُمْ كُلَّ مَرْصَدٍ فَإِن تَابُواْ وَ أَقَامُواْ الصَّلاَةَ وَ آتَوُاْ الزَّكَاةَ فَخَلُّواْ سَبِيلَهُمْ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ* وَ إِنْ أَحَدٌ مِّنَ الْمُشْرِكِينَ اسْتَجَارَكَ فَأَجِرْهُ حَتَّى يَسْمَعَ كَلاَمَ اللّهِ ثُمَّ أَبْلِغْهُ مَأْمَنَهُ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لاَّ يَعْلَمُونَ* كَيْفَ يَكُونُ لِلْمُشْرِكِينَ عَهْدٌ عِندَ اللّهِ وَ عِندَ رَسُولِهِ إِلاَّ الَّذِينَ عَاهَدتُّمْ عِندَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ فَمَا اسْتَقَامُواْ لَكُمْ فَاسْتَقِيمُواْ لَهُمْ إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ* كَيْفَ وَ إِن يَظْهَرُوا عَلَيْكُمْ لاَ يَرْقُبُواْ فِيكُمْ إِلاًّ وَ لاَ ذِمَّةً يُرْضُونَكُم بِأَفْوَاهِهِمْ وَ تَأْبَى قُلُوبُهُمْ وَ أَكْثَرُهُمْ فَاسِقُونَ* اشْتَرَوْاْ بِآيَاتِ اللّهِ ثَمَنًا قَلِيلًا فَصَدُّواْ عَن سَبِيلِهِ إِنَّهُمْ سَاء مَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ* لاَ يَرْقُبُونَ فِي مُؤْمِنٍ إِلاًّ وَ لاَ ذِمَّةً وَ أُوْلَئِكَ هُمُ الْمُعْتَدُونَ* فَإِن تَابُواْ وَ أَقَامُواْ الصَّلاَةَ وَ آتَوُاْ الزَّكَاةَ فَإِخْوَانُكُمْ فِي الدِّينِ وَ نُفَصِّلُ الآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ* وَ إِن نَّكَثُواْ أَيْمَانَهُم مِّن بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَ طَعَنُواْ فِي دِينِكُمْ فَقَاتِلُواْ أَئِمَّةَ الْكُفْرِ إِنَّهُمْ لاَ أَيْمَانَ لَهُمْ لَعَلَّهُمْ يَنتَهُونَ* أَلاَ تُقَاتِلُونَ قَوْمًا نَّكَثُواْ أَيْمَانَهُمْ وَ هَمُّواْ بِإِخْرَاجِ الرَّسُولِ وَ هُم بَدَؤُوكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ أَتَخْشَوْنَهُمْ فَاللّهُ أَحَقُّ أَن تَخْشَوْهُ إِن كُنتُم مُّؤُمِنِينَ* قَاتِلُوهُمْ يُعَذِّبْهُمُ اللّهُ بِأَيْدِيكُمْ وَ يُخْزِهِمْ وَ يَنصُرْكُمْ عَلَيْهِمْ وَ يَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُّؤْمِنِينَ* وَ يُذْهِبْ غَيْظَ قُلُوبِهِمْ وَ يَتُوبُ اللّهُ عَلَى مَن يَشَاءُ وَ اللّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (توبه/۱-۱۵) مَا كَانَ لِلْمُشْرِكِينَ أَن يَعْمُرُواْ مَسَاجِدَ الله شَاهِدِينَ عَلَى أَنفُسِهِمْ بِالْكُفْرِ أُوْلَئِكَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ وَ فِي النَّارِ هُمْ خَالِدُونَ* إِنَّمَا يَعْمُرُ مَسَاجِدَ اللّهِ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَ الْيَوْمِ الآخِرِ وَ أَقَامَ الصَّلاَةَ وَ آتَى الزَّكَاةَ وَ لَمْ يَخْشَ إِلاَّ اللّهَ فَعَسَى أُوْلَئِكَ أَن يَكُونُواْ مِنَ الْمُهْتَدِينَ (توبه/۱۷-۱۸).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

الشرک- المومنون، يَا عِبَادِ فَاتَّقُونِ* وَ الَّذِينَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَن يَعْبُدُوهَا وَ أَنَابُوا إِلَى اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْرَى فَبَشِّرْ عِبَادِ (زمر/۱۶- ۱۷) لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِّلَّذِينَ آمَنُواْ الْيَهُودَ وَ الَّذِينَ أَشْرَكُواْ وَ لَتَجِدَنَّ أَقْرَبَهُمْ مَّوَدَّةً لِّلَّذِينَ آمَنُواْ (مائده/۸۲) لَتُبْلَوُنَّ فِي أَمْوَالِكُمْ وَ أَنفُسِكُمْ وَ لَتَسْمَعُنَّ مِنَ الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ مِن قَبْلِكُمْ وَ مِنَ الَّذِينَ أَشْرَكُواْ أَذًى كَثِيرًا وَ إِن تَصْبِرُواْ وَ تَتَّقُواْ فَإِنَّ ذَلِكَ مِنْ عَزْمِ الأُمُورِ (آل‌عمران/۱۸۶) مَّا يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَ لاَ الْمُشْرِكِينَ أَن يُنَزَّلَ عَلَيْكُم مِّنْ خَيْرٍ مِّن رَّبِّكُمْ وَ اللّهُ يَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَن يَشَاءُ وَ اللّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ (بقره/۱۰۵) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ فَلاَ يَقْرَبُواْ الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ بَعْدَ عَامِهِمْ هَذَا وَ إِنْ خِفْتُمْ عَيْلَةً فَسَوْفَ يُغْنِيكُمُ اللّهُ مِن فَضْلِهِ إِن شَاء إِنَّ اللّهَ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (توبه/۲۸) وَ لاَ تَنكِحُواْ الْمُشْرِكَاتِ حَتَّى يُؤْمِنَّ وَ لأَمَةٌ مُّؤْمِنَةٌ خَيْرٌ مِّن مُّشْرِكَةٍ وَ لَوْ أَعْجَبَتْكُمْ وَ لاَ تُنكِحُواْ الْمُشِرِكِينَ حَتَّى يُؤْمِنُواْ وَ لَعَبْدٌ مُّؤْمِنٌ خَيْرٌ مِّن مُّشْرِكٍ وَ لَوْ أَعْجَبَكُمْ أُوْلَئِكَ يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ وَ اللّهُ يَدْعُوَ إِلَى الْجَنَّةِ وَ الْمَغْفِرَةِ بِإِذْنِهِ وَ يُبَيِّنُ آيَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (بقره/۲۲۱) الزَّانِي لَا يَنكِحُ إلَّا زَانِيَةً أَوْ مُشْرِكَةً وَ الزَّانِيَةُ لَا يَنكِحُهَا إِلَّا زَانٍ أَوْ مُشْرِكٌ وَ حُرِّمَ ذَلِكَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ (نور/۳) وَ قَاتِلُواْ الْمُشْرِكِينَ كَآفَّةً كَمَا يُقَاتِلُونَكُمْ كَآفَّةً وَ اعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ (توبه/۳۶) مَا كَانَ لِلنَّبِيِّ وَ الَّذِينَ آمَنُواْ أَن يَسْتَغْفِرُواْ لِلْمُشْرِكِينَ وَ لَوْ كَانُواْ أُوْلِي قُرْبَى مِن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ (توبه/۱۱۳) وَ لاَ تَأْكُلُواْ مِمَّا لَمْ يُذْكَرِ اسْمُ اللّهِ عَلَيْهِ وَ إِنَّهُ لَفِسْقٌ وَ إِنَّ الشَّيَاطِينَ لَيُوحُونَ إِلَى أَوْلِيَآئِهِمْ لِيُجَادِلُوكُمْ وَ إِنْ أَطَعْتُمُوهُمْ إِنَّكُمْ لَمُشْرِكُونَ (انعام/۱۲۱).

 

 

 

 

 

 

 

 

يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا جَاءكَ الْمُؤْمِنَاتُ يُبَايِعْنَكَ عَلَى أَن لَّا يُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَيْئًا … فَبَايِعْهُنَّ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (ممتحنه/۱۲).

 

الشرک- اهل الکتاب، لَمْ يَكُنِ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَ الْمُشْرِكِينَ مُنفَكِّينَ حَتَّى تَأْتِيَهُمُ الْبَيِّنَةُ (بیّنه/۱) قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْاْ إِلَى كَلَمَةٍ سَوَاء بَيْنَنَا وَ بَيْنَكُمْ أَلاَّ نَعْبُدَ إِلاَّ اللّهَ وَ لاَ نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَ لاَ يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللّهِ فَإِن تَوَلَّوْاْ فَقُولُواْ اشْهَدُواْ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ (آل‌عمران/۶۴) قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ هَلْ تَنقِمُونَ مِنَّا إِلاَّ أَنْ آمَنَّا بِاللّهِ وَ مَا أُنزِلَ إِلَيْنَا وَ مَا أُنزِلَ مِن قَبْلُ وَ أَنَّ أَكْثَرَكُمْ فَاسِقُونَ* قُلْ هَلْ أُنَبِّئُكُم بِشَرٍّ مِّن ذَلِكَ مَثُوبَةً عِندَ اللّهِ مَن لَّعَنَهُ اللّهُ وَ غَضِبَ عَلَيْهِ وَ جَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَ الْخَنَازِيرَ وَ عَبَدَ الطَّاغُوتَ أُوْلَئِكَ شَرٌّ مَّكَانًا وَ أَضَلُّ عَن سَوَاء السَّبِيلِ (مائده/۵۹-۶۰).

 

 

وَ الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَفْرَحُونَ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْكَ وَ مِنَ الأَحْزَابِ مَن يُنكِرُ بَعْضَهُ قُلْ إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللّهَ وَ لا أُشْرِكَ بِهِ إِلَيْهِ أَدْعُو وَ إِلَيْهِ مَآبِ (رعد/۳۶) أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُواْ نَصِيبًا مِّنَ الْكِتَابِ يُؤْمِنُونَ بِالْجِبْتِ وَ الطَّاغُوتِ وَ يَقُولُونَ لِلَّذِينَ كَفَرُواْ هَؤُلاء أَهْدَى مِنَ الَّذِينَ آمَنُواْ سَبِيلًا* أُوْلَئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللّهُ وَ مَن يَلْعَنِ اللّهُ فَلَن تَجِدَ لَهُ نَصِيرًا* أَمْ لَهُمْ نَصِيبٌ مِّنَ الْمُلْكِ فَإِذًا لاَّ يُؤْتُونَ النَّاسَ نَقِيرًا (نساء/۵۱-۵۳) وَ لَتَجِدَنَّهُمْ (الیهود) أَحْرَصَ النَّاسِ عَلَى حَيَاةٍ وَ مِنَ الَّذِينَ أَشْرَكُواْ (بقره/۹۶).

 

 

 

 

[قال الصدّیق رجل له الجنتان] هُوَ اللَّهُ رَبِّي وَ لَا أُشْرِكُ بِرَبِّي أَحَدًا (کهف/۳۸) وَ أُحِيطَ بِثَمَرِهِ فَأَصْبَحَ يُقَلِّبُ كَفَّيْهِ عَلَى مَا أَنفَقَ فِيهَا وَ هِيَ خَاوِيَةٌ عَلَى عُرُوشِهَا وَ يَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُشْرِكْ بِرَبِّي اَحَدًا (کهف/۴۲).

 

 

وَ إِذْ قَالَ لُقْمَانُ لِابْنِهِ وَ هُوَ يَعِظُهُ يَا بُنَيَّ لَا تُشْرِكْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ (لقمان/۱۳).

شرک- قیامت، وَيْلٌ لِّكُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ* مِن وَرَائِهِمْ جَهَنَّمُ وَ لَا يُغْنِي عَنْهُم مَّا كَسَبُوا شَيْئًا وَ لَا مَا اتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ أَوْلِيَاء وَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ* هَذَا هُدًى وَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ لَهُمْ عَذَابٌ مَّن رِّجْزٍ أَلِيمٌ (جاثیه/۷-۱۰) فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ أُوْلَئِكَ يَنَالُهُمْ نَصِيبُهُم مِّنَ الْكِتَابِ حَتَّى إِذَا جَاءتْهُمْ رُسُلُنَا يَتَوَفَّوْنَهُمْ قَالُواْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ قَالُواْ ضَلُّواْ عَنَّا وَ شَهِدُواْ عَلَى أَنفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كَانُواْ كَافِرِينَ* قَالَ ادْخُلُواْ فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِكُم مِّن الْجِنِّ وَ الإِنسِ فِي النَّارِ كُلَّمَا دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَّعَنَتْ أُخْتَهَا حَتَّى إِذَا ادَّارَكُواْ فِيهَا جَمِيعًا قَالَتْ أُخْرَاهُمْ لأُولاَهُمْ رَبَّنَا هَؤُلاء أَضَلُّونَا فَآتِهِمْ عَذَابًا ضِعْفًا مِّنَ النَّارِ قَالَ لِكُلٍّ ضِعْفٌ وَلَكِن لاَّ تَعْلَمُونَ* وَ قَالَتْ أُولاَهُمْ لأُخْرَاهُمْ فَمَا كَانَ لَكُمْ عَلَيْنَا مِن فَضْلٍ فَذُوقُواْ الْعَذَابَ بِمَا كُنتُمْ تَكْسِبُونَ (اعراف/۳۷-۳۹) وَ يَوْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمِيعًا ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِينَ أَشْرَكُواْ أَيْنَ شُرَكَآؤُكُمُ الَّذِينَ كُنتُمْ تَزْعُمُونَ* ثُمَّ لَمْ تَكُن فِتْنَتُهُمْ إِلاَّ أَن قَالُواْ وَ اللّهِ رَبِّنَا مَا كُنَّا مُشْرِكِينَ* انظُرْ كَيْفَ كَذَبُواْ عَلَى أَنفُسِهِمْ وَ ضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُواْ يَفْتَرُونَ (انعام/۲۲-۲۴) وَ يَوْمَ يُنَادِيهِمْ أَيْنَ شُرَكَائِي قَالُوا آذَنَّاكَ مَا مِنَّا مِن شَهِيدٍ* وَ ضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَدْعُونَ مِن قَبْلُ وَ ظَنُّوا مَا لَهُم مِّن مَّحِيصٍ (فصلت/۴۷-۴۸) وَ يَوْمَ يُنَادِيهِمْ فَيَقُولُ أَيْنَ شُرَكَائِيَ الَّذِينَ كُنتُمْ تَزْعُمُونَ* وَ نَزَعْنَا مِن كُلِّ أُمَّةٍ شَهِيدًا فَقُلْنَا هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ فَعَلِمُوا أَنَّ الْحَقَّ لِلَّهِ وَ ضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَفْتَرُونَ (قصص/۷۴-۷۵) وَ يَوْمَ يُنَادِيهِمْ فَيَقُولُ أَيْنَ شُرَكَائِيَ الَّذِينَ كُنتُمْ تَزْعُمُونَ* قَالَ الَّذِينَ حَقَّ عَلَيْهِمُ الْقَوْلُ رَبَّنَا هَؤُلَاء الَّذِينَ أَغْوَيْنَا أَغْوَيْنَاهُمْ كَمَا غَوَيْنَا تَبَرَّأْنَا إِلَيْكَ مَا كَانُوا إِيَّانَا يَعْبُدُونَ (قصص/۶۲-۶۳) وَ إِذَا رَأى الَّذِينَ أَشْرَكُواْ شُرَكَاءهُمْ قَالُواْ رَبَّنَا هَؤُلاء شُرَكَآؤُنَا الَّذِينَ كُنَّا نَدْعُوْ مِن دُونِكَ فَألْقَوْا إِلَيْهِمُ الْقَوْلَ إِنَّكُمْ لَكَاذِبُونَ* وَ أَلْقَوْاْ إِلَى اللّهِ يَوْمَئِذٍ السَّلَمَ وَ ضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُواْ يَفْتَرُونَ (نحل/۸۶-۸۷) وَ قِيلَ ادْعُوا شُرَكَاءكُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُمْ وَ رَأَوُا الْعَذَابَ لَوْ أَنَّهُمْ كَانُوا يَهْتَدُونَ (قصص/۶۴) وَ يَوْمَ يَقُولُ نَادُوا شُرَكَائِيَ الَّذِينَ زَعَمْتُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُمْ وَ جَعَلْنَا بَيْنَهُم مَّوْبِقًا* وَ رَأَى الْمُجْرِمُونَ النَّارَ فَظَنُّوا أَنَّهُم مُّوَاقِعُوهَا وَ لَمْ يَجِدُوا عَنْهَا مَصْرِفًا (کهف/۵۲-۵۳) وَ يَوْمَ يُنَادِيهِمْ فَيَقُولُ مَاذَا أَجَبْتُمُ الْمُرْسَلِينَ* فَعَمِيَتْ عَلَيْهِمُ الْأَنبَاء يَوْمَئِذٍ فَهُمْ لَا يَتَسَاءلُونَ* فَأَمَّا مَن تَابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صَالِحًا فَعَسَى أَن يَكُونَ مِنَ الْمُفْلِحِينَ (قصص/۶۵-۶۷) يَوْمَ الْقِيَامَةِ يُخْزِيهِمْ وَ يَقُولُ أَيْنَ شُرَكَآئِيَ الَّذِينَ كُنتُمْ تُشَاقُّونَ فِيهِمْ قَالَ الَّذِينَ أُوتُواْ الْعِلْمَ إِنَّ الْخِزْيَ الْيَوْمَ وَ الْسُّوءَ عَلَى الْكَافِرِينَ (نحل/۲۷) وَ يَوْمَ يَحْشُرُهُمْ جَمِيعًا ثُمَّ يَقُولُ لِلْمَلَائِكَةِ أَهَؤُلَاء إِيَّاكُمْ كَانُوا يَعْبُدُونَ* قَالُوا سُبْحَانَكَ أَنتَ وَلِيُّنَا مِن دُونِهِم بَلْ كَانُوا يَعْبُدُونَ الْجِنَّ أَكْثَرُهُم بِهِم مُّؤْمِنُونَ* فَالْيَوْمَ لَا يَمْلِكُ بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ نَّفْعًا وَ لَا ضَرًّا وَ نَقُولُ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذُوقُوا عَذَابَ النَّارِ الَّتِي كُنتُم بِهَا تُكَذِّبُونَ (سبأ/۴۰-۴۲) وَ يَوْمَ يَحْشُرُهُمْ وَ مَا يَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ فَيَقُولُ أَأَنتُمْ أَضْلَلْتُمْ عِبَادِي هَؤُلَاء أَمْ هُمْ ضَلُّوا السَّبِيلَ* قَالُوا سُبْحَانَكَ مَا كَانَ يَنبَغِي لَنَا أَن نَّتَّخِذَ مِن دُونِكَ مِنْ أَوْلِيَاء وَلَكِن مَّتَّعْتَهُمْ وَ آبَاءهُمْ حَتَّى نَسُوا الذِّكْرَ وَ كَانُوا قَوْمًا بُورًا* فَقَدْ كَذَّبُوكُم بِمَا تَقُولُونَ فَمَا تَسْتَطِيعُونَ صَرْفًا وَ لَا نَصْرًا وَ مَن يَظْلِم مِّنكُمْ نُذِقْهُ عَذَابًا كَبِيرًا (فرقان/۱۷-۱۹) وَ يَوْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمِيعًا ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِينَ أَشْرَكُواْ مَكَانَكُمْ أَنتُمْ وَ شُرَكَآؤُكُمْ فَزَيَّلْنَا بَيْنَهُمْ وَ قَالَ شُرَكَآؤُهُم مَّا كُنتُمْ إِيَّانَا تَعْبُدُونَ* فَكَفَى بِاللّهِ شَهِيدًا بَيْنَنَا وَ بَيْنَكُمْ إِن كُنَّا عَنْ عِبَادَتِكُمْ لَغَافِلِينَ (یونس/۲۸-۲۹).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

وَ لَوْ تَرَىَ [المشرکون] إِذْ وُقِفُواْ عَلَى النَّارِ فَقَالُواْ يَا لَيْتَنَا نُرَدُّ وَ لاَ نُكَذِّبَ بِآيَاتِ رَبِّنَا وَ نَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ* بَلْ بَدَا لَهُم مَّا كَانُواْ يُخْفُونَ مِن قَبْلُ وَ لَوْ رُدُّواْ لَعَادُواْ لِمَا نُهُواْ عَنْهُ وَ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ* وَ قَالُواْ إِنْ هِيَ إِلاَّ حَيَاتُنَا الدُّنْيَا وَ مَا نَحْنُ بِمَبْعُوثِينَ* وَ لَوْ تَرَى إِذْ وُقِفُواْ عَلَى رَبِّهِمْ قَالَ أَلَيْسَ هَذَا بِالْحَقِّ قَالُواْ بَلَى وَ رَبِّنَا قَالَ فَذُوقُواْ العَذَابَ بِمَا كُنتُمْ تَكْفُرُونَ (انعام/۲۷-۳۰) وَ يَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يُبْلِسُ الْمُجْرِمُونَ* وَ لَمْ يَكُن لَّهُم مِّن شُرَكَائِهِمْ شُفَعَاء وَ كَانُوا بِشُرَكَائِهِمْ كَافِرِينَ (روم/۱۲-۱۳) [قیل للظالمین] وَ لَقَدْ جِئْتُمُونَا فُرَادَى كَمَا خَلَقْنَاكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ تَرَكْتُم مَّا خَوَّلْنَاكُمْ وَرَاء ظُهُورِكُمْ وَ مَا نَرَى مَعَكُمْ شُفَعَاءكُمُ الَّذِينَ زَعَمْتُمْ أَنَّهُمْ فِيكُمْ شُرَكَاء لَقَد تَّقَطَّعَ بَيْنَكُمْ وَ ضَلَّ عَنكُم مَّا كُنتُمْ تَزْعُمُونَ (انعام/۹۴) إِنَّكُمْ وَ مَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنتُمْ لَهَا وَارِدُونَ* لَوْ كَانَ هَؤُلَاء آلِهَةً مَّا وَرَدُوهَا وَ كُلٌّ فِيهَا خَالِدُونَ* لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَ هُمْ فِيهَا لَا يَسْمَعُونَ (انبیاء/۹۸-۱۰۰) احْشُرُوا الَّذِينَ ظَلَمُوا وَ أَزْوَاجَهُمْ وَ مَا كَانُوا يَعْبُدُونَ* مِن دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَى صِرَاطِ الْجَحِيمِ* وَقِفُوهُمْ إِنَّهُم مَّسْئُولُونَ* مَا لَكُمْ لَا تَنَاصَرُونَ* بَلْ هُمُ الْيَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ* وَ أَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَسَاءلُونَ* قَالُوا إِنَّكُمْ كُنتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْيَمِينِ* قَالُوا بَل لَّمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ* وَ مَا كَانَ لَنَا عَلَيْكُم مِّن سُلْطَانٍ بَلْ كُنتُمْ قَوْمًا طَاغِينَ* فَحَقَّ عَلَيْنَا قَوْلُ رَبِّنَا إِنَّا لَذَائِقُونَ* فَأَغْوَيْنَاكُمْ إِنَّا كُنَّا غَاوِينَ* فَإِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ*إِنَّا كَذَلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ* إِنَّهُمْ كَانُوا إِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ* وَ یَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُوا آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَّجْنُونٍ* بَلْ جَاء بِالْحَقِّ وَ صَدَّقَ الْمُرْسَلِينَ* إِنَّكُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِيمِ* وَ مَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (صافّات/۲۲-۳۹) وَ لَوْ تَرَى إِذِ الظَّالِمُونَ مَوْقُوفُونَ عِندَ رَبِّهِمْ يَرْجِعُ بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ الْقَوْلَ يَقُولُ الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا لَوْلَا أَنتُمْ لَكُنَّا مُؤْمِنِينَ*قَالَ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا لِلَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا أَنَحْنُ صَدَدْنَاكُمْ عَنِ الْهُدَى بَعْدَ إِذْ جَاءكُم بَلْ كُنتُم مُّجْرِمِينَ* وَ قَالَ الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا بَلْ مَكْرُ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ إِذْ تَأْمُرُونَنَا أَن نَّكْفُرَ بِاللَّهِ وَ نَجْعَلَ لَهُ أَندَادًا وَ أَسَرُّوا النَّدَامَةَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذَابَ وَ جَعَلْنَا الْأَغْلَالَ فِي أَعْنَاقِ الَّذِينَ كَفَرُوا هَلْ يُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (سبأ/۳۱- ۳۳)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[قیل لملکین] أَلْقِيَا فِي جَهَنَّمَ كُلَّ كَفَّارٍ عَنِيدٍ* مَّنَّاعٍ لِّلْخَيْرِ مُعْتَدٍ مُّرِيبٍ* الَّذِي جَعَلَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَأَلْقِيَاهُ فِي الْعَذَابِ الشَّدِيدِ* قَالَ قَرِينُهُ رَبَّنَا مَا أَطْغَيْتُهُ وَلَكِن كَانَ فِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ* قَالَ لَا تَخْتَصِمُوا لَدَيَّ وَ قَدْ قَدَّمْتُ إِلَيْكُم بِالْوَعِيدِ* مَا يُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَيَّ وَ مَا أَنَا بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِيدِ (ق/۲۴-۲۹) الَّذِينَ كَذَّبُوا بِالْكِتَابِ وَ بِمَا أَرْسَلْنَا بِهِ رُسُلَنَا فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ* إِذِ الْأَغْلَالُ فِي أَعْنَاقِهِمْ وَ السَّلَاسِلُ يُسْحَبُونَ* فِي الْحَمِيمِ ثُمَّ فِي النَّارِ يُسْجَرُونَ* ثُمَّ قِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ تُشْرِكُونَ* مِن دُونِ اللَّهِ قَالُوا ضَلُّوا عَنَّا بَل لَّمْ نَكُن نَّدْعُو مِن قَبْلُ شَيْئًا كَذَلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ الْكَافِرِينَ* ذَلِكُم بِمَا كُنتُمْ تَفْرَحُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ بِمَا كُنتُمْ تَمْرَحُونَ* ادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا فَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَكَبِّرِينَ (غافر/۷۰-۷۶) قَالُوا [الکافرون] رَبَّنَا أَمَتَّنَا اثْنَتَيْنِ وَ أَحْيَيْتَنَا اثْنَتَيْنِ فَاعْتَرَفْنَا بِذُنُوبِنَا فَهَلْ إِلَى خُرُوجٍ مِّن سَبِيلٍ* ذَلِكُم بِأَنَّهُ إِذَا دُعِيَ اللَّهُ وَحْدَهُ كَفَرْتُمْ وَ إِن يُشْرَكْ بِهِ تُؤْمِنُوا فَالْحُكْمُ لِلَّهِ الْعَلِيِّ الْكَبِيرِ (غافر/۱۱-۱۲) وَ بُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغَاوِينَ* وَ قِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ* مِن دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنصُرُونَكُمْ أَوْ يَنتَصِرُونَ* فَكُبْكِبُوا فِيهَا هُمْ وَ الْغَاوُونَ* وَ جُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ* قَالُوا وَ هُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ* تَاللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ* إِذْ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ* وَ مَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ* فَمَا لَنَا مِن شَافِعِينَ* وَ لَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ* فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ* إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَ مَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ (شعراء/۹۱-۱۰۳).

 

 

 

 

 

 

 

 

وَ قَالَ الشَّيْطَانُ لَمَّا قُضِيَ الأَمْرُ إِنَّ اللّهَ وَعَدَكُمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَ وَعَدتُّكُمْ فَأَخْلَفْتُكُمْ وَ مَا كَانَ لِيَ عَلَيْكُم مِّن سُلْطَانٍ إِلاَّ أَن دَعَوْتُكُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لِي فَلاَ تَلُومُونِي وَ لُومُواْ أَنفُسَكُم مَّا أَنَاْ بِمُصْرِخِكُمْ وَ مَا أَنتُمْ بِمُصْرِخِيَّ إِنِّي كَفَرْتُ بِمَآ أَشْرَكْتُمُونِ مِن قَبْلُ إِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (ابراهیم/۲۲) أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ* وَ أَنْ اعْبُدُونِي هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ (یس/۶۰-۶۱)؟

 

 

برچسب‌ها: