چکیده: مردم به زندگی دنیا شادمان می‌شوند، در حالی‌که زندگی دنیا در آخرت جز متاعی نیست. هرگاه از جانب خدا رحمتی به انسان برسد، شاد می‌شود. هر حزبی به آن چه نزد آنان است، شاد هستند. انسان شادمان فخرفروش است مگر کسانی که صبر کرده و کارهای شایسته کرده‌اند. برای آن چه از دست داده‌اید، اندوهگین نشوید و به آن‌چه به شما داده شده شادی نکنید. مومنان باید به فضل و رحمت خدا شاد باشند. خدا از مومنان جان و مال آنان را به بهای بهشت خریده است پس به این معامله‌ای که کرده‌اید، شاد باشید. کسانی که به آن‌چه می‌کنند، شاد هستند و دوست دارند به آن‌چه نکرده‌اند، ستایش شوند، عذابی دردناک دارند. کسانی که به آخرت ایمان ندارند، هنگامی که غیر خدا یاد شود، شاد می‌شوند. در آن روز چهره‌هایی شاد هستند. متّقین، نیکان، کسانی که در راه خدا کشته شده‌اند و کسانی که کارنامه آنان به دست راستشان داده می‌شود، در آن روز شاد هستند.

خدا روزی را برای هر کس بخواهد وسعت می‌دهد یا تنگ می‌کند و آنان به زندگی دنیا شادمان می‌شوند، در حالی که زندگی دنیا در آخرت جز متاعی نیست (رعد/۲۶). به‌راستی هنگامی که رحمتى از جانب خود به انسان بچشانیم، به آن شادمان می‌شود و چون به سبب آن‌چه دست‌هایشان از پیش فرستاده است، به آنان بدى برسد پس به‌راستی انسان بسیار ناسپاسى مى ‏کند (شوری/۴۸). چون به مردم رحمتی بچشانیم، به آن شادمان می‌شوند. چون به سبب آن‌چه دست‌هایشان از پیش فرستاده بدی به آنها برسد، به ناگاه آنان ناامید می‌شوند. آیا ندانسته‌اند که خدا روزی را برای هر کس بخواهد گشاده یا تنگ می‌گرداند (روم/۳۶-۳۷)؟ اگر پس از زیانی که به او رسیده، نعمتى به او بچشانیم، بی‌تردید خواهد گفت: بدی‌ها از من دور شد. بى ‏گمان او شادمانِ فخرفروش است مگر کسانى که صبر کرده و کارهاى شایسته انجام داده‌اند. آنان آمرزش و پاداشى بزرگ دارند (هود/۱۰-۱۱). هیچ مصیبتى در زمین و نه در خودِ شما، نرسد مگر پیش از آن‌که آن را پدید آوریم، در کتابى است. این بر خدا آسان است تا بر آن‌چه از دستِ ‏شما رفته، اندوهگین نشوید و به آن‌چه به شما داده، ‏شادمانى نکنید. خدا هیچ خودپسند فخرفروشى را دوست ندارد (حدید/۲۲-۲۳). خدا همان کسى است که بادها را مى ‏فرستد پس ابرى را برمى‏ انگیزد و آن را در آسمان هر گونه بخواهد، مى ‏گستراند و آن را قطعه‌قطعه می‌گرداند پس مى‏ بینى باران از لابلاى آن بیرون مى‏ آید. چون آن را به هر کس از بندگان خود که بخواهد برساند، به‌ناگاه آنان شادى مى ‏کنند (روم/۴۸). او کسى است که شما را در خشکى و دریا سیر می‌دهد تا وقتى که در کشتی‌ باشید و با بادى خوش، آنان را ببرند و ایشان به آن شادمان شوند. [ناگهان] بادى سخت بر آنها بوزد و موج از هر طرف بر ایشان بیاید و گمان می‌کنند که در محاصره افتاده ‏اند، در آن حال خدا را پاکدلانه مى‏ خوانند که اگر ما را از این نجات دهی، بی‌تردید از سپاسگزاران خواهیم شد پس هنگامی که آنان را نجات دادیم، ناگهان در زمین به ناحق سرکشی می‌کنند (یونس/۲۲-۲۳).

[مردم] امر (دین) خود را میان خود پاره‌پاره کردند. هر حزبی به آن‌چه نزد آنان است، شادمان هستند (مومنون/۵۳). از مشرکان نباشید. از کسانی که دین خود را بخش‌بخش کردند و فرقه‌ها شدند. هر حزبی به آن‌چه نزد آنان است، شادمان هستند (روم/۳۱-۳۲). چون خدا به یگانگی یاد شود، دل‌هاى کسانى که به آخرت ایمان ندارند، متنفّر مى‌شود و چون کسانى غیر از او یاد شوند، به‌ناگاه آنان شاد مى‏ شوند (زمر/۴۵).

[نیکان] به نذر خود وفا مى‏ کنند و از روزى که شرّ آن فراگیر است، مى ‏ترسند. طعام را با آن که دوستش دارند، به بینوا، یتیم و اسیر می‌خورانند. [می‌‌گویند:] ما تنها براى خشنودى خدا است که به شما خوراک می‌دهیم و پاداش و سپاسى از شما نمى‏ خواهیم. ما از پروردگار خود از روزی که عبوس و سخت است، هراسناک هستیم پس خدا آنان را از شرّ آن روز، نگاه داشت و شادابى و سرور به آنان بخشید (انسان/۷-۱۱). [کسانی که در راه خدا کشته شده‌اند،] به آن‌چه خدا از فضل خود به آنان داده است‏، شادمان هستند و براى کسانى که از پى ایشان هستند و هنوز به آنان نپیوسته‏ اند، شادى مى‏ کنند که نه بیمى بر آنان است و نه اندوهگین مى‏ شوند. به نعمت و فضلی از خدا و این‌که خدا پاداش مومنان را تباه نمی‌کند، شاد می‌شوند (آل‌عمران/۱۷۰-۱۷۱). به‌راستی ‏خدا از مومنان جان و مالشان را به این‌که بهشت براى آنان باشد، خریده است. در راه خدا مى ‏جنگند، مى‏ کشند و کشته مى‏ شوند. وعده حقّى است بر او در تورات، انجیل و قرآن. چه کسى از خدا به عهد خود وفادارتر است؟ پس به این معامله ‏اى که با او کرده ‏اید، شاد باشید. این همان کامیابى بزرگ است (توبه/۱۱۱).

چون پیامبران آنان (اقوام پیشین) دلایل آشکار برای آنها آوردند، به آن‌چه از علم نزدشان بود، شادمان شدند و آن‌چه به ریشخند مى ‏گرفتند، آنان را فرا گرفت (غافر/۸۳). چون آن‌چه را به آن پند داده شده بودند، فراموش کردند، درهاى هر چیزى را بر آنان گشودیم تا هنگامى که به آن‌چه داده شده بودند، شاد شدند، ناگهان آنان را گرفتیم و یکباره ناامید شدند (انعام/۴۴).

چون فرستادگان نزد لوط آمدند … اهل شهر، شادى‌کنان آمدند. [لوط] گفت: اینان مهمانان من هستند. مرا خوار نکنید. از خدا پروا کنید و مرا رسوا نکنید (حجر/۶۱-۶۹).

[قوم فرعون] چه باغ‌ها و چشمه ‏سارانى برجاى گذاشتند، کشتزارها و جایگاه ‏هاى نیکو و نعمتى که در آن خوشحال بودند (دخان/۲۵-۲۷). از گنجینه ‏ها چندان به او (قارون) داده بودیم که کلیدهاى آن، بر گروه نیرومند، سنگین مى ‏آمد، آن‌گاه که قوم او به وی گفتند: شادمانى نکن. به‌راستی خدا شادمانانِ [مغرور] را دوست نمى ‏دارد (قصص/۷۶).

[بنی‌اسرائیل به موسی] گفتند: از پروردگارت بخواه تا بر ما روشن کند که آن [گاو] چه رنگ است؟ گفت: به‌راستی او مى‏ فرماید: آن مادّه گاوى است، زرد یکدست، که رنگ آن بینندگان را مسرور مى ‏کند (بقره/۶۹).

چون [فرستاده ملکه سبأ] نزد سلیمان آمد، [سلیمان] گفت: آیا مرا به مالى [ناچیز] کمک مى ‏دهید؟ آن‌چه خدا به من داده، بهتر است از آن‌چه به شما داده ‏است. ولی شما به هدیه خود شادمانى می‌کنید (نمل/۳۶).

بگو، به فضل و رحمت‏ خدا است که [مومنان] باید شادمان شوند و این از هر چه جمع می‌کنند، بهتر است (یونس/۵۸). گمان نبر، کسانى که به آن‌چه کرده‏ اند شادمان هستند و دوست دارند به آن‌چه نکرده‏ اند ستایش شوند پس گمان نبر که براى آنان رهایی از عذاب است. آنان عذابى دردناک دارند (آل‌عمران/۱۸۸). اگر نیکى به تو برسد، آنان (منافقان) را غمگین می‌کند و اگر به تو مصیبتی برسد، مى‏ گویند: ما پیش از این [تصمیم] کار خود را گرفته‏ ایم و در حالی‌که  شادمان هستند، روى برمی‌گردانند (توبه/۵۰). کسانى که به آنان کتاب داده ‏ایم، از آن‌چه به سوى تو نازل شده، شادمان مى‏ شوند و برخى از گروه‏ ها، کسانى هستند که بخشى از آن را انکار مى‏ کنند (رعد/۳۶).

اى کسانى که ایمان آورده ‏اید، از غیر خودتان همراز نگیرید … اگر به شما نیکی برسد، آنان را بدحال مى‏ کند و اگر به شما بدی برسد، به آن شادمان مى‏ شوند. اگر صبر کنید و تقوا پیشه کنید، نیرنگ آنها به شما هیچ زیانى نمى‏ رساند. بی‌گمان خدا به آن‌چه مى‏ کنند، احاطه دارد (آل‌عمران/۱۱۸-۱۲۰). چون سوره ‏اى نازل شود، از میان آنان (منافقان) کسى است که مى‏ گوید: این [سوره] ایمان کدام یک از شما را افزود؟ امّا کسانى که ایمان آورده ‏اند، بر ایمانشان مى ‏افزاید و آنان شاد مى‏‌شوند (توبه/۱۲۴). بر جاى‏ ماندگان [از جهاد] به ماندن خود پس از رسول خدا شادمان شدند و از این‌که با مال و جان خود در راه خدا جهاد کنند، کراهت داشتند. گفتند: در این گرما بیرون نروید. بگو، اگر می‌فهمیدند، آتش جهنّم سوزان‏تر است پس کم بخندند و به سزاى آن‌چه به دست مى‏ آوردند، بسیار بگریند. اگر خدا تو را به سوى طایفه‏ اى از آنان بازگردانید و آنان براى بیرون آمدن [به جنگ دیگرى] از تو اجازه خواستند، بگو، شما هرگز تا ابد با من خارج نخواهید شد و هرگز همراه من با هیچ دشمنى جنگ نخواهید کرد زیرا شما نخستین ‏بار به نشستن راضی شدید پس با خانه‏ نشینان بنشینید (توبه/۸۱-۸۳).

رومیان در نزدیک‌ترین سرزمین شکست ‏خوردند و بعد از شکستشان، در مدّت چند سالى پیروز خواهند شد. کار در گذشته و آینده از آن خداست. آن روز، مومنان از یارى خدا شادمان می‌شوند (روم/۲-۵).

در آن روز اهل بهشت به خوشحالی سرگرم هستند (یس/۵۵). در آن روز چهره‌هایی شاداب است و به پروردگار خود مى‏نگرند (قیامت/۲۲-۲۳). در آن روز چهره ‏هایى متنعّم و شادان هستند. از کوشش خود خشنودند (غاشیه/۸-۹). در آن روز چهره ‏هایى درخشان، خندان و شاد هستند (عبس/۳۸-۳۹). [آن روز] در چهره‏ های آنان (نیکان) شادابی نعمت را می‌‏یابى (مطفّفین/۲۴). متّقین در باغ‌ها و نعمت‌ها هستند. به آن‌چه پروردگارشان به آنان داده، خوشحال هستند و پروردگارشان آنها را از عذاب دوزخ مصون داشته است (طور/۱۷-۱۸). کسى که کارنامه او به دست راستش داده ‌شود پس به‌زودى‏ با حسابى آسان محاسبه می‌شود و مسرور به نزد کسان خود باز می‌گردد. امّا کسى که کارنامه او از پشت ‏سرش به او داده شود پس به‌زودی هلاکت خود را می‌خواهد و به آتش سوزان داخل می‌شود. به‌راستی او در میان کسان خود مسرور بود. به‌راستی او مى ‏پنداشت که هرگز بازگشتی نخواهد داشت. آرى، در حقیقت پروردگارش به او بینا بود (انشقاق/۷-۱۵). به‌راستی کسانى که مجرم بودند، به کسانی که ایمان آورده بودند، می‌خندیدند. چون بر آنان مى ‏گذشتند، به یکدیگر چشمک می‌زدند. هنگامى که نزد کسان خود بازمى ‏گشتند، خوشحال بازمی‌گشتند. چون آنان (مومنان) را مى‏ دیدند، مى ‏گفتند: بی‌تردید اینها گمراه هستند در حالی‌که براى نگهبانی آنان (مومنان) فرستاده نشده بودند. پس امروز مومنان هستند که بر کافران می‌خندند. بر تخت‌ها [تکیه زده]، نگاه مى ‏کنند که آیا کافران به آن‌چه مى‏ کردند، پاداش داده می‌شوند (مطفّفین/۲۹-۳۶)؟ کسانى که کتاب [خدا] و آن‌چه را فرستادگان خود را با آن فرستادیم، تکذیب می‌کنند، به‌زودى خواهند دانست. هنگامى که غلّ‌ها و زنجیرها در گردن‌هایشان باشد و در میان آب جوشان کشانیده مى‏ شوند آن‌گاه در آتش، سوزانده مى ‏شوند. سپس به آنان گفته مى‏ شود: آن‌چه غیر از خدا [با او] شریک می‌ساختید، کجا هستند؟ مى ‏گویند: آنها از ما گم شدند بلکه پیش از این چیزى را نمی‌خواندیم. این‌گونه خدا کافران را گمراه مى ‏کند. این به سبب آن است که در زمین به ناحق شادمانی مى‏ کردید و به سبب آن است که سرمستی می‌کردید. از درهاى جهنّم داخل شوید. در آن جاودانه هستید. چه بد است جایگاه متکبّران (غافر/۷۰-۷۶).

زیبایی، خنده، سرمستی

اللّهُ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ وَ يَقَدِرُ وَ فَرِحُواْ بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ مَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا فِي الآخِرَةِ إِلاَّ مَتَاعٌ (رعد/۲۶) وَ إِنَّا إِذَا أَذَقْنَا الْإِنسَانَ مِنَّا رَحْمَةً فَرِحَ بِهَا وَ إِن تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ فَإِنَّ الْإِنسَانَ كَفُورٌ (شوری/۴۸) وَ إِذَا أَذَقْنَا النَّاسَ رَحْمَةً فَرِحُوا بِهَا وَ إِن تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ إِذَا هُمْ يَقْنَطُونَ* أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ وَ يَقْدِرُ (روم/۳۶-۳۷) وَ لَئِنْ أَذَقْنَاهُ نَعْمَاء بَعْدَ ضَرَّاء مَسَّتْهُ لَيَقُولَنَّ ذَهَبَ السَّيِّئَاتُ عَنِّي إِنَّهُ لَفَرِحٌ فَخُورٌ* إِلاَّ الَّذِينَ صَبَرُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ أُوْلَئِكَ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ كَبِيرٌ (هود/۱۰-۱۱) مَا أَصَابَ مِن مُّصِيبَةٍ فِي الْأَرْضِ وَ لَا فِي أَنفُسِكُمْ إِلَّا فِي كِتَابٍ مِّن قَبْلِ أَن نَّبْرَأَهَا إِنَّ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ* لِكَيْلَا تَأْسَوْا عَلَى مَا فَاتَكُمْ وَ لَا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاكُمْ وَ اللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ (حدید/۲۲-۲۳) اللَّهُ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّيَاحَ فَتُثِيرُ سَحَابًا فَيَبْسُطُهُ فِي السَّمَاء كَيْفَ يَشَاءُ وَ يَجْعَلُهُ كِسَفًا فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلَالِهِ فَإِذَا أَصَابَ بِهِ مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ إِذَا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ (روم/۴۸) هُوَ الَّذِي يُسَيِّرُكُمْ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ حَتَّى إِذَا كُنتُمْ فِي الْفُلْكِ وَ جَرَيْنَ بِهِم بِرِيحٍ طَيِّبَةٍ وَ فَرِحُواْ بِهَا جَاءتْهَا رِيحٌ عَاصِفٌ وَ جَاءهُمُ الْمَوْجُ مِن كُلِّ مَكَانٍ وَ ظَنُّواْ أَنَّهُمْ أُحِيطَ بِهِمْ دَعَوُاْ اللّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ لَئِنْ أَنجَيْتَنَا مِنْ هَذِهِ لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ* فَلَمَّا أَنجَاهُمْ إِذَا هُمْ يَبْغُونَ فِي الأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ (یونس/۲۲-۲۳).

[الناس] فَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُم بَيْنَهُمْ زُبُرًا كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ (مومنون/۵۳) وَ لَا تَكُونُوا مِنَ الْمُشْرِكِينَ* مِنَ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَ كَانُوا شِيَعًا كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ (روم/۳۱-۳۲) وَ إِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَ إِذَا ذُكِرَ الَّذِينَ مِن دُونِهِ إِذَا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ (زمر/۴۵).

[الابرار] يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَ يَخَافُونَ يَوْمًا كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيرًا* وَ يُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِينًا وَ يَتِيمًا وَ أَسِيرًا* إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنكُمْ جَزَاء وَ لَا شُكُورًا* إِنَّا نَخَافُ مِن رَّبِّنَا يَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِيرًا* فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَلِكَ الْيَوْمِ وَ لَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَ سُرُورًا (انسان/۷-۱۱) [الذین قتلوا فی سبیل الله] فَرِحِينَ بِمَا آتَاهُمُ اللّهُ مِن فَضْلِهِ وَ يَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُواْ بِهِم مِّنْ خَلْفِهِمْ أَلاَّ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لاَ هُمْ يَحْزَنُونَ* يَسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَةٍ مِّنَ اللّهِ وَ فَضْلٍ وَ أَنَّ اللّهَ لاَ يُضِيعُ أَجْرَ الْمُؤْمِنِينَ (آل‌عمران/۱۷۰-۱۷۱) إِنَّ اللّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنفُسَهُمْ وَ أَمْوَالَهُم بِأَنَّ لَهُمُ الجَنَّةَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ فَيَقْتُلُونَ وَ يُقْتَلُونَ وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا فِي التَّوْرَاةِ وَ الإِنجِيلِ وَ الْقُرْآنِ وَ مَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ مِنَ اللّهِ فَاسْتَبْشِرُواْ بِبَيْعِكُمُ الَّذِي بَايَعْتُم بِهِ وَ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (توبه/۱۱۱).

فَلَمَّا جَاءتْهُمْ (اقوام الاولین) رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَرِحُوا بِمَا عِندَهُم مِّنَ الْعِلْمِ وَ حَاقَ بِهِم مَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُون (غافر/۸۳) فَلَمَّا نَسُواْ مَا ذُكِّرُواْ بِهِ فَتَحْنَا عَلَيْهِمْ أَبْوَابَ كُلِّ شَيْءٍ حَتَّى إِذَا فَرِحُواْ بِمَا أُوتُواْ أَخَذْنَاهُم بَغْتَةً فَإِذَا هُم مُّبْلِسُونَ (انعام/۴۴).

فَلَمَّا جَاء آلَ لُوطٍ الْمُرْسَلُونَ* … وَ جَاء أَهْلُ الْمَدِينَةِ يَسْتَبْشِرُونَ* قَالَ [لوط] إِنَّ هَؤُلاء ضَيْفِي فَلاَ تَفْضَحُونِ* وَ اتَّقُوا اللّهَ وَ لاَ تُخْزُونِ (حجر/۶۱-۶۹)

كَمْ تَرَكُوا [آل فرعون] مِن جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ* وَ زُرُوعٍ وَ مَقَامٍ كَرِيمٍ* وَ نَعْمَةٍ كَانُوا فِيهَا فَاكِهِينَ (دخان/۲۵-۲۷).

وَ آتَيْنَاهُ (قارون) مِنَ الْكُنُوزِ مَا إِنَّ مَفَاتِحَهُ لَتَنُوءُ بِالْعُصْبَةِ أُولِي الْقُوَّةِ إِذْ قَالَ لَهُ قَوْمُهُ لَا تَفْرَحْ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْفَرِحِينَ (قصص/۷۶).

قَالُواْ [بنی‌اسرائیل لموسی] ادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُبَيِّن لَّنَا مَا لَوْنُهَا قَالَ إِنَّهُ يَقُولُ إِنّهَا بَقَرَةٌ صَفْرَاء فَاقِعٌ لَّوْنُهَا تَسُرُّ النَّاظِرِينَ (بقره/۶۹).

فَلَمَّا جَاء [رسول ملکه السبأ] سُلَيْمَانَ قَالَ أَتُمِدُّونَنِ بِمَالٍ فَمَا آتَانِيَ اللَّهُ خَيْرٌ مِّمَّا آتَاكُم بَلْ أَنتُم بِهَدِيَّتِكُمْ تَفْرَحُونَ (نمل/۳۶).

قُلْ بِفَضْلِ اللّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذَلِكَ فَلْيَفْرَحُواْ هُوَ خَيْرٌ مِّمَّا يَجْمَعُونَ (یونس/۵۸) لاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ يَفْرَحُونَ بِمَا أَتَواْ وَّ يُحِبُّونَ أَن يُحْمَدُواْ بِمَا لَمْ يَفْعَلُواْ فَلاَ تَحْسَبَنَّهُمْ بِمَفَازَةٍ مِّنَ الْعَذَابِ وَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (آل‌عمران/۱۸۸) إِن تُصِبْكَ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَ إِن تُصِبْكَ مُصِيبَةٌ يَقُولُواْ قَدْ أَخَذْنَا أَمْرَنَا مِن قَبْلُ وَ يَتَوَلَّواْ وَّ هُمْ فَرِحُونَ (توبه/۵۰) وَ الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَفْرَحُونَ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْكَ وَ مِنَ الأَحْزَابِ مَن يُنكِرُ بَعْضَهُ (رعد/۳۶).

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَتَّخِذُواْ بِطَانَةً مِّن دُونِكُمْ … إِن تَمْسَسْكُمْ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَ إِن تُصِبْكُمْ سَيِّئَةٌ يَفْرَحُواْ بِهَا وَ إِن تَصْبِرُواْ وَ تَتَّقُواْ لاَ يَضُرُّكُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئًا إِنَّ اللّهَ بِمَا يَعْمَلُونَ مُحِيطٌ (آل‌عمران/۱۱۸-۱۲۰) وَ إِذَا مَا أُنزِلَتْ سُورَةٌ فَمِنْهُم مَّن يَقُولُ أَيُّكُمْ زَادَتْهُ هَذِهِ إِيمَانًا فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُواْ فَزَادَتْهُمْ إِيمَانًا وَ هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ (توبه/۱۲۴) فَرِحَ الْمُخَلَّفُونَ بِمَقْعَدِهِمْ خِلاَفَ رَسُولِ اللّهِ وَ كَرِهُواْ أَن يُجَاهِدُواْ بِأَمْوَالِهِمْ وَ أَنفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ قَالُواْ لاَ تَنفِرُواْ فِي الْحَرِّ قُلْ نَارُ جَهَنَّمَ أَشَدُّ حَرًّا لَّوْ كَانُوا يَفْقَهُونَ* فَلْيَضْحَكُواْ قَلِيلًا وَ لْيَبْكُواْ كَثِيرًا جَزَاء بِمَا كَانُواْ يَكْسِبُونَ* فَإِن رَّجَعَكَ اللّهُ إِلَى طَآئِفَةٍ مِّنْهُمْ فَاسْتَأْذَنُوكَ لِلْخُرُوجِ فَقُل لَّن تَخْرُجُواْ مَعِيَ أَبَدًا وَ لَن تُقَاتِلُواْ مَعِيَ عَدُوًّا إِنَّكُمْ رَضِيتُم بِالْقُعُودِ أَوَّلَ مَرَّةٍ فَاقْعُدُواْ مَعَ الْخَالِفِينَ (توبه/۸۱-۸۳).

غُلِبَتِ الرُّومُ* فِي أَدْنَى الْأَرْضِ وَ هُم مِّن بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَيَغْلِبُونَ* فِي بِضْعِ سِنِينَ لِلَّهِ الْأَمْرُ مِن قَبْلُ وَ مِن بَعْدُ وَ يَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ* بِنَصْرِ اللَّهِ (روم/۲-۵).

إِنَّ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ الْيَوْمَ فِي شُغُلٍ فَاكِهُونَ (یس/۵۵) وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ* إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ (قیامت/۲۲-۲۳) وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاعِمَةٌ* لِسَعْيِهَا رَاضِيَةٌ (غاشیه/۸-۹). وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ* ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ (عبس/۳۸-۳۹) تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ (الابرار) نَضْرَةَ النَّعِيمِ (مطفّفین/۲۴) إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ نَعِيمٍ* فَاكِهِينَ بِمَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ وَ وَقَاهُمْ رَبُّهُمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ (طور/۱۷-۱۸) مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ* فَسَوْفَ يُحَاسَبُ حِسَابًا يَسِيرًا* وَ يَنقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُورًا* وَ أَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ وَرَاء ظَهْرِهِ* فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُورًا* وَ يَصْلَى سَعِيرًا* إِنَّهُ كَانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُورًا* إِنَّهُ ظَنَّ أَن لَّن يَحُورَ* بَلَى إِنَّ رَبَّهُ كَانَ بِهِ بَصِيرًا  (انشقاق/۷-۱۵) إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُواْ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ* وَ إِذَا مَرُّواْ بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ* وَ إِذَا انقَلَبُواْ إِلَى أَهْلِهِمُ انقَلَبُواْ فَكِهِينَ* وَ إِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلَاء لَضَالُّونَ* وَ مَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ* فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُواْ مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ* عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ* هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ (مطفّفین/۲۹-۳۶) الَّذِينَ كَذَّبُوا بِالْكِتَابِ وَ بِمَا أَرْسَلْنَا بِهِ رُسُلَنَا فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ* إِذِ الْأَغْلَالُ فِي أَعْنَاقِهِمْ وَ السَّلَاسِلُ يُسْحَبُونَ* فِي الْحَمِيمِ ثُمَّ فِي النَّارِ يُسْجَرُونَ* ثُمَّ قِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ تُشْرِكُونَ* مِن دُونِ اللَّهِ قَالُوا ضَلُّوا عَنَّا بَل لَّمْ نَكُن نَّدْعُو مِن قَبْلُ شَيْئًا كَذَلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ الْكَافِرِينَ* ذَلِكُم بِمَا كُنتُمْ تَفْرَحُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ بِمَا كُنتُمْ تَمْرَحُونَ* ادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا فَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَكَبِّرِينَ (غافر/۷۰-۷۶).