چکیده: با فرستادن باران، سیل جاری می‌شود. سیل گاهی عذاب اقوام پیشین بوده است.

از آسمان آبى فرو فرستاد پس رودخانه‏ هایى به اندازه گنجایش خودشان روان شدند و سیل، کفى بلند روى خود برداشت و از آن‌چه براى به دست آوردن زینتى یا کالایى در آتش مى‏ گدازند هم، نظیر آن، کفى برمى ‏آید. خدا حق و باطل را چنین مَثَل مى ‏زند. اما کف بیرون افتاده از میان مى‏ رود ولى آن‌چه به مردم سود مى‏ رساند، در زمین مى‏ ماند. خدا مَثَل‌ها را چنین مى‏ زند (رعد/۱۷).

به‌یقین براى [مردم] سبأ در محل سکونت آنان نشانه‌ای بود. دو باغ از راست و چپ. [به آنان گفتیم:] از روزى پروردگارتان بخورید و او را شکر کنید. شهرى ‏پاکیزه و پروردگاری آمرزنده است پس روى گردانیدند و بر آن سیل ویرانگر را فرستادیم و دو باغ آنها را به دو باغ که میوه ‏هاى تلخ و شوره ‏گز و نوعى از کنار تُنُک داشت، تبدیل کردیم. این را به سبب آن‌که ناسپاسی کردند، به آنان جزا دادیم. آیا جز ناسپاس را به مجازات مى‏ رسانیم (سبأ/۱۵-۱۷)؟

به او (نوح) وحى کردیم که زیر نظر ما و به وحى ما، کشتى را بساز و چون فرمان ما فرا رسید و تنور به فوران آمد پس در آن (کشتی) از هر نوع، دو تا وارد کن و نیز خانواده ‏ات را به جز کسى از آنان که سخن [عذاب] بر او پیشى گرفته است. درباره کسانى که ظلم کرده ‏اند با من سخن نگو که آنها غرق خواهند شد (مومنون/۲۷).

باران

أَنزَلَ مِنَ السَّمَاء مَاء فَسَالَتْ أَوْدِيَةٌ بِقَدَرِهَا فَاحْتَمَلَ السَّيْلُ زَبَدًا رَّابِيًا وَ مِمَّا يُوقِدُونَ عَلَيْهِ فِي النَّارِ ابْتِغَاء حِلْيَةٍ أَوْ مَتَاعٍ زَبَدٌ مِّثْلُهُ كَذَلِكَ يَضْرِبُ اللّهُ الْحَقَّ وَ الْبَاطِلَ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَيَذْهَبُ جُفَاء وَ أَمَّا مَا يَنفَعُ النَّاسَ فَيَمْكُثُ فِي الأَرْضِ كَذَلِكَ يَضْرِبُ اللّهُ الأَمْثَالَ (رعد/۱۷)

لَقَدْ كَانَ لِسَبَإٍ فِي مَسْكَنِهِمْ آيَةٌ جَنَّتَانِ عَن يَمِينٍ وَ شِمَالٍ كُلُوا مِن رِّزْقِ رَبِّكُمْ وَ اشْكُرُوا لَهُ بَلْدَةٌ طَيِّبَةٌ وَ رَبٌّ غَفُورٌ* فَأَعْرَضُوا فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ سَيْلَ الْعَرِمِ وَبَدَّلْنَاهُم بِجَنَّتَيْهِمْ جَنَّتَيْنِ ذَوَاتَى أُكُلٍ خَمْطٍ وَ أَثْلٍ وَ شَيْءٍ مِّن سِدْرٍ قَلِيلٍ* ذَلِكَ جَزَيْنَاهُم بِمَا كَفَرُوا وَ هَلْ نُجَازِي إِلَّا الْكَفُورَ (سبأ/۱۵-۱۷)

فَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِ (نوح) أَنِ اصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنَا وَ وَحْيِنَا فَإِذَا جَاء أَمْرُنَا وَفَارَ التَّنُّورُ فَاسْلُكْ فِيهَا مِن كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ وَ أَهْلَكَ إِلَّا مَن سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ مِنْهُمْ وَ لَا تُخَاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُوا إِنَّهُم مُّغْرَقُونَ (مومنون/۲۷)